uitsluitend op voorwaarde dat noch het geheel noch delen worden gereproduceerd zonder toestemming van het KITLV. Dit behoudt zich het recht voor een vergoeding te berekenen voor reproductie.
Indien op het originele materiaal auteursrecht rust, dient men voor reproductiedoeleinden eveneens toestemming te vragen aan de houders van dit auteursrecht.
Toestemming voor reproductie dient men schriftelijk aan te vragen.
This film is supplied by the KITLV only on condition that neither it nor part of it is further reproduced without first obtaining the permission of the KITLV which reserves the right to make a charge for such reproduction. If the material filmed is itself in copyright, the permission of the owners of that copyright will also be required for such reproduction.
Application for permission to reproduce should be made in writing, giving details of the proposed reproduction.
SIGNATUUR
MICROVORM:
SHELF NUMBER MICROFORM:
MMETA 1123
~ ~
nElLDL"fODlI(U:, ..
IICfJAII/ICou.
f--- . . ---.- -- .. --
I 1
--- ... ..
.-
..:;. ""-
_=
m
- UI
VERTELLINGEN
lir - 111
lJoon
J. HaFF.~NN.
MET r.EI\LF: lWE l'l,ATEN.
.HI8TF.RDA~1 ,
G. T H E 0 D. BOM.
G.t:Tlll KTH 1.1 .\. J. Gl.JSl ~("J(.
1.
Aan het ven, ter van eene kleine, maar ûndelijke en goed verwarmde kamer 7.at eelle bezorgde moed l' op de :terk brui ende 7.ee te turen, wier golven, door de koude Uecemberstormen voortge tuwd, zich met dondrr nd ge- weld op de havendammen wierpen, die, op enig n afstand van hare woning, aan den zaudigeu oever waren opg wor- pen. lIet was schemeravond. Jui t in die oogenblikken (hingen zich de zorgen zoo gaarne in het gemoed, ter- wijl de verbeelding alles dan nl, met de held J' te klm n
~chiJdert. ru dook de 7.011 als eell groote gloeijende kogel in den donkeren oe aan, en elke vriendelijke blik \'aIl den dag was thans geweken.
ln het hart der moeder rezen nu ook meer treurige
" dachten. Zij dacht aan 11aren ee11tgenoot, die 7.Îch re ,cl:
sedert ver eheiclcn maanden op den trou\\'cloozen vloed had gewaagd, zonder aan z\jne b trekkingen tot heden eenig teeken vau lev n gC7.oncleu te hebben: en traneJl van weemoed parelden haar iu de oogen bij de gedachte
nan den gclicfckn hui ·vadel'. Maal' ter sluiks wi.'chte zij met de eene hand dip tranen WC", opdat ni mand haren kommer zou b merke1\, en trok tc gelijk met de andere hand het Vl'inc1elijk lagchcmle kind nader tot 7.ieh, dat, v:tn vreugdc over het dali e1\ der golven, op hal' 'n ~ehoot.
huppelde cn met de kleine hand de maat del' aa1l1'ollemle ba.ren op de vcnstcrbank sloel!.
H.egt. danr tegenover 7.at, op l'en wclgevulden oud- vaderlijken armstoel, die digt bij het ,ral'lne vuur ge- schoven stond, een grijsmn'c1 in 7.ecmanskleeding, g heel ltC't tegenovergestelde van het fl'i:ch cn dartel kind, dat cl
moedcr op harcn schoot hield. lecllts selIJ'aal hingen dl::
zil veren lokken lang' zijn grbog 'n hoofd nedcr, zijn ge- laat wa' door de zon yCrbralld 1'11 llJet i1iepc rimpels als door- ploegd; !len linkcrnrm had hij ill dienst van het vaderland, bij hct enteren nn ccn vijandelijk schip, \'crlor 'n. Recch war n tachtig jal'en over den bijna kalcn schedel van den oudcn man henengevlog 11, doell niettcgenstaande hij vijftig jaren op den ocraan oTtl~rez\\'orven en alle zec'u benlrcn had, was hij 110'7 altijd gecstig, Ic\' ndig en
~praahaa1ll, cn lechts het gemis van zijnen arlJl llad hcm kUl1ncn bewc17en tot het verlatcn van cen loopbaan, die hij van zijne vroegste jeugd met hart cn ziel toe- gcdaan ,ra gewet.
Ilij woondc thans in het huis zijns zoons cn leefde dam van hct p nsiocn, dat hcm van staatswcge voor zijne I:mgdurigc cn trouwe dienst, als kapitein op dl' lanc1s- vloot wa' toegewezen; zijne kleill7.oncJl JOJ1:>J cn 11'11.1., 1 wec fiksche knapen van tien C11 twaalf jaren, kendeu '~cellc grootere vr 'ugdc, dan wanneer grootvader, bij den jlJvaJlenden avond, zijn lruningstocl digtcr aan het vuur
schoof cn hun van dc zee en van zijur ontmo tingen op dat clement verhalcn wildc. Dan spibten zij de ooren:
dan zwegen de opgewondcne vrolijke knapen; dan was op eenmaal hunne uitg latcne vreugde vndwen n, cn in hrt lieve kamertj heer~chte ccnsklaps dirp stilte. .Ja, \"o()l'-
zeker was het dan cen genoegen om te zien, 110(' de It'- vendige blikken dier knapen aan de lippen des vc'rhalcr,;
hingen, als wildcn 7.ij hrm de 'rDorden nflnistrrrll, no;!
voor hij ze uitgcsprokcn had.
Ook op d n bedoclden avond, tCl'll'ijl de storm dn;!r buiten woedde, drongen zij zieh om 7. ij ne knieën en ver- wachtten met inspanning het oogcnblik, dat hun kinder- lijke weuselt vcrvuld 7.oude worden. H t ongedultl ell'eli eindelijk JOH:\', dCIl oud ·ten d r twee joncrclingpn, IU'I zwijgen brckcn. Nadat hij eenigcn tijd m t opmerkzn:llll- heid de dofl'e tooDcn van het woeste gehuil des wind' had uungehooru, riep hij met eenen van vrcurrde ~tl'il
lcnden blik: 11 Hoor ccns, grootvader! ho het daal' blli- ten stormt! Dat moet van daag ecu In tig lcv 11 op zei' zijn! 'l'hans wenschte ik wel een zeeman te \\'e7.el1 0111
mij van de schommelende golven te laten heen eu wl'd!'r wiegelen. Nu, wn.!.! dat moet wat anders 7.ijn dan op ons hobbelpaard! Maal' als vadcr terugkomt, clan 1Il'1'lIlt hij mij mcde, dat hceft hij mij tcllig b 'Ioofd."
1/ lndcrdaad?" hervatte de oude: nu, daal' \\'eltsell ik 11
geluk medc. Maal' hebt gij Cl' wcl en' aan gcdacht, mrl welke gevaren en ontbcl'int!;cn een zecman te hmjwlI heeft? Het is voorwaar gcen klcinigheid om z eman 11'
"'ijn. Staat men aan d n wal, dan ~ehijllt hct g makhlijk:
maar menigeen wen chte 7.ich wcêr terug ond l' eC11 rll~
tig huisdnk, wanncer het daal' buit II op zee f'tOl'lllrl(' ('11
bruiste. Duar ?ou ik 11 menig vooroc 'ld van kUllllCIi bij brcngcn."
" Kunt gij tlat, rfroótvadcr
:J"
vroc" Wll.T., de jongste!lcr kuapcn, wieus zachtere gelaatstrekken een mindereu graad van 1 vcndigheicl dau di van zijnen ondercn broc- der verriedcn, 1/ ei, wees dan zoo goed ons iets uaarvall te v rtellcn; rced lang hebt gij ou' dit b loofu en cru eerlijk man houdt altoos zijn woord!"
11 Zeker, hervatte de oude, terwijl hij d' wangeIl mil drn jongelI knaap streeldc, tlat heb ik gczegu: én 0111
mijn woord te houdt'lI, zul ik 11 HU cene geschiedclLi~
Hledcdeelen, die de gevaren en hct lijdcn b Irij t, waar- mede de z cman dikwijls tc kampen heeft."
/I Heerlijk ," ricpen beide aJs uit éénen mond, 11 vertel
~lcchts, groot rader, dan zullen wij OJlS doodstil houden; wij zullen gcen vin venoerell."
/I De jongc man, die in mijn verhaal d hoofdrol speelt ".
be'~oIl de grijsaard, 11 is RICHAltD J;'AT.COXJnt.
RICtL\ltD was te BW·tOlt in S01Jl1llersets1tire gcborell.
Zijne ouders wal'en tamclijk bcmiddelde lieden. De vader had in zijne jcugd velTe r izen gedaan, en (laar hij dc gewoonte ha~ om mCJlAltD veel daarvan te verhalen, ,rn~
hierdoor onwillekcurig in liet hart vau den knaap c Il
oJlwcerstaanbare lust tot reizcu ontstaan. Daarom verzocht hij zijn vader dikwijls met cen of anderen bekenden hpi tcil1 Haar zee te mogen gaan; doch deze wilde aan dien wen eh niet toegeven en had de gewoonte om hem tot slot zijllel' redenering toe te voegen: 11 Blijf te land
1'11 schik u naar de omstandigheden!"
1faar de jonge ltlCHAllD wilde uiets daarvan hoorell
('11 bragt het eindelijk, hoewel met de grootste moeite, zoo-
"er dat de vader tocgaf en zijn wOllsch v rvuldc. N ti kendc ILICHARDS vreugde geene palen; met ecn opgeruünd hart wandelde hij naar Bristol, waar hij als kajuitsjongen op de .Albion aangenomen werd CIl dcn 2 Mei 1690 zijn rel' ten' togt naaf Jamaica begon.
nas zou hcm dit besluit berouwcll! - Gelukkig bc- reikte dat schip het doel zijner bestcmming, maar danr het zich langen tijd in dc haven op moest houden, be- gon nICHAlW zieh daar rceds te vervelcn. Uit dien hoofde verzocht hij den kapitein, om eenige matrozen 0j)
reu togt naar de Campèche-baai te mogen vcrgezellen, ten einde zelf mede van daar een lading camllèche-hol1t te halen; hij verkrccg daartoe de verlangde toestemming
'n vertrok dcn 25 September."
11 Maar waartoc wilden die matrozen dall dat campèchC'- hout Cf bruiken , grootvader?" vrocg WIJ.I ..
1/ Het campèche-hout ," hel'llam de oude, 1/ is hoog i 11 prijs en was dit toenmaals nog mccr. De vcrwers g bl'l1i- ken het om er dc violetkleur van te maken, n het cU ut bovendien als geneesmiddel. Dat gedeclte der kust \'flIl
Zlti{l-.Amerika, waar dit hout groeit, behoon1e toellll1aub aan Spa?lJe, en de Spanjaarden verbodcn den uitvocr daarvan aan de EngelsehelI. Daarom maakten de laat tell
"emeene zaak met de houthakkers mIl die streken en zettrll op deze wijze den handel onder 's lJal1c1s door.
/! De bewuste zeelicden dau maaktcIl bij hunne aankol11~t
in de Campèche-baai met deze liedcn kcnnis en troffen CCIIC
overeenkomst met hen. Reeds binnen de zeven dagen hac1drll zij hunne lading aan boord en ~tcvcndell dcn 15 Oetob('I' naar Ja1llaïca terug. Die terugreis ûuurt gewoonlijk twe(' maanden, daar men geûurende dezcn tOlJ't b t nc1ig vrl',
pligt is tegen den wind op tc Z(·ilell. Op 7.ekereu dag be- vond zich mCHA.RD in d boot, welke zijne gezellen uit- gezet hadden om naar een wrak te zien, dat op de zee rondzwalkte. Plotseling verhief ~ich een storm, zooals die in deze gewesten vr~i algemeen zijn en stuurde het schip ge- heel uit deu koers. Dc zeelieden werden beangst en zagen niet verder naar het wrak om, maar haastten zich om weder aan boord van hun sehi p te komen; hetgeen mct veel inspanning gelukte. Zij bereikten het, maar toen RICHAltD
een van het schip toegeworpen touw wilde vatten. werd juist op dat oogenblik het schip door eene stortzee als eene veder weg geslingerd en werd hij door eene golf, welke onder het schil) doorging, verzwolgen. Hij hoorde wel, dat, de matrozen 011lniddellijk het schip deden wenden en hem een auder touw traehtten toe te werpen, doch hun roepen werd door het geloei van den storm verdoofd en hunlle pogingen tot redding bleven derhalve vruchteloos. RrcHAltD
had spoedig de sloep uit het oog verloren cu dreef nu in de avondschemering hulpeloos en als een speelbal der golven in den oceaan rond. Gelukkig had de angst hem niet alle krachten benomen en kon hij zich nog met zwemmen boven houden. Maat' toen oogenblik op oogen- blik voorbij ging, zonder dat er eenige redding opdaagde, toen ontschoten hem de krachten meer en meer en zon- ken zijne voeten al djepcr en dieper in het nat. - Op eenmaal scheen het hem toe, dat zijn voet op den grond stootte. Andermaa] onderzocht hij dit om zich niet te vergissen, en werkelijk, het was geene vergissing: hij stond op een zandbank in het midden der zee, en was vcrpligt de l'igting van den stroom te volgen eu zich op die zandplaat neder t.e zetten. Aan zijne inslJanning
9
om bezittcr van het dierbare lJlckjc grond te blijven.
werd spoedig ecu ciude gemaakt, doordien een geweldige golf hem wedel' opnam en over het zand rolde, maar hem te g lijkeI' t~d tegen het overblijfsel van een vroeger aldaar verongelukt chip wierp; hij omklemde deze zijne toe- vlugt met bijna verstorven handen, en in den nood van eCI\(\1I drenkeling, besloot hij ·tellig, dit hulpmiddel om ~ijn leven ti- bewaren voor geenell prijs ter wereld te zullen loslakII.
~oo 'eheen dan zijn leven voor het oogenblik gered, en nu verzamelde hij zijne afgematte krachten om CCII hooger gelegene streek te zoeken, waal' hem de gol- ven niet konden bereiken en weder wegrukken. Hij ont- dekte, helaas! spoedig, voor zoovecl de duisternis van dell reeds ingevallen nacht di t toeliet, dat de storm hem
°lechts op een zandplaat geworpen had, die waarschijnlijk bij ieder getij door den vloed onder water zou gezet worden. De gedachte aan den dood, dien hij ·lecht· zoo even als door een wonder ontkomen was, verlevendi"d(' zich op nieuw in RICliAltDS ziel, en hij zond, terwijl hij daar uederzat, vurige gebeden tot God op om vergiJl'l'nis
\'an wnden en 0111 in genadc door Hem aangenomen te
\rorden. l!;indelijk overviel hcm, ni ttegcn taande nlle in- spanning, de 51:1..'1p, en zonk hij op zijn hard ell \'ocll1i~
Ic"er ncder.
lIet ecr ·te dat hij den volg nden morgen bij zijn ont- waken ondervond, was dc vcnromlerin" dat hij zich t midden van verscheidene zaudige eiluu(lell bevond, tlic' door de blaauII'e zee van clkullU 'l' gt;sch 'idcn warcn. Spoe- dig echter h riunel'de hij zieh weder de g bcurtenisscn van den vorig Tl avond, Tl uu begon hij uit te zien, of hij niet iets kon vindcu om te eten. Tot zijn tdeul'stelling
1*
voni! hij echter niets dan eenige vogelcijeren. De hOllgel'~
lIood sehecn hem nog verschrikkelijker toe dan het vel'~
drinken, en bijna wenschte hij liever, in de golven Zij11 dood gevonden te hebben, dan alleen en hul pe)oos op dit woeste eiland ge\rorpeu te 7,iju.
Deze treurige gedachten hielden hem eenigcn tijt!
bezig, maar hij vel'1Ullllde zich en beproefde cen togt over dit eiland. IIij ontdekte eehter, dat het slechts dool' ratten en eenige ·OOl·tCll WIJl vog len bewoond werd, die hunne eijeren daal' iu het warme zand uitbroedden maar dat het overigens g ene bewoners had. Eveneens zag hij gelijktijdig eenig hOlltgewa', dat zeer hard scheeJl te zijn. IIij maakte zich uit de takken daarvan eene hut, te11 einde daaronder den volgenden nacht te kU11llen doorbrell~
gen. lIet treurig ·te wa echter de omstandigheid, dat op het gan che eiland geen enkele droppel zoet water te vinden was. Hij zag zich daarom verpligt om gedul'ënde twee dagen zijn dorst met zeewater te lesschen, waardoor hem de gallsche huid open lJr011g. Zelfs steeg zijne ellende tot zulk e n hoogen graad, dat hij eenmaal het voorlleme11 opvatte om door zelfmoord e n einde aan zijn leven te maken; doch het denkbeeld aan de groote zonde, die hij daardoor plegen zoude, deed hem weldra voor deze <'e- dachte terug beven.
Op die wijze verliep eene geheele week, zonder dat er eenige verandering in ltICJ1AJtDS ongelukkig lot plaats vond. Op zekeren dag echt r, dat ltij op zijn eiland naar voedsel romlzocht, zag hij ecu 'klaps een ooijevaar. ])e~
wijl nu dit soort van vogels zecr dom is en weinig vrees kent, doordicn zij zeMen door iemand vervolgd worden, gelukte het hem, dit dier met de hand te van~
gen. Zonder te bedenken of dit vlee ch eetbaar was, zoug' hij eerst begeerig het bloed uit en at daarna gretig viln het raauwe vleesch. Dit vcrh~kte hem, en nu zon hij op nieuw naar middelen om zijn treurig lot te verbeteren.
De nood schept vernuft; - ook bij ltICHAltD was dit het geval, en zoo gelukte het hem om, op dezelfde wijze, als hij dit vroeger bij de wilden op Jamaïca gezien had, c100r het schielijk tegen elkander wrijven van twee stukken hard en zacht hout, vuur te maken en daarmede de vogels te braden, die hij verder ving; vervolcrell~
maakte hij ook een soort van bak in het /land, om daarin het regenwater op te vangen, en verschafte zich op deze wijze de middelen om de twee geduchtste vijandC11, honger en dorst, met beter gevolg dan vroeger te kunnen bestrijden.
Intusschen was bij dit alles zijn eenzame en verlatellc toestand zeer treurig en verlangde hij dagelijks mcer, dit eiland te kunnen verlaten. Reeds verscheidene ma- len had hij cr daarom aan gedacht om 11aar een dl'r andere eilanden over te zwemmen, doch daar lIij insge- lijks 'lechts het aanzien van zanc1pbten hadden, geloofde hij daarmed'e slechts verge&che moeite te zullen dOPJl ('n toch zijn doel niet nader te komen; derhalve bI el' hij op zi.in eilaml n stelde zich tevreden met het w inig:p
(lat dit hem aanbood. '
ti Op zekeren morgen - lIaar RICJlAllDS rekening W;l~
het den 8 November - ont tond r een hevi"e o storm , die tot in den namiddag aanhield. RICll.Um lIag rond over OC zee n ontdekte eerst een witte til), die aanvankelijk ecn vogel met uitgespreide vleug len geleek, maar die nader bijkomende gl'ootel' wcrd ell zich eindelijk als een vuar-
12
tuig vertoonde, dat regt op zijn eiland aanstcvende. Bin- nen weinige minuten zat het op de zandbank en ontdekte
mCHARD vier mannen, die ijverig bezig waren om te red- den wat te redden viel. Hij lie}) dadelijk op hen toe, sprak hen in het Engclscll aan cn had het geluk dat zij,
\liet weinig over zijne tcgenwoordigheid vcrwonderd, hem in dezelfde taal antwoordden.
Nu moest hij hun zijnc geschiedenis verhalen: >lij be- droefden zich daarover zoowel om zijncnt als om hunnent wil. Maar ltlCILl.lW verheugde zich dat hij niet meel' al- léén was, te meel' daar hij zag, dat de zeelieden ecn rijken voorraad van levensmiddelen bezaten. Zij berigt- ten hem voorts dat deze eilanden bekend waren onder den naam van de Alexianen en onder dc 22 graden noor- delijke breedte gelcgen wm'cn, op ongeveer 60 mijlen van de stad Ca'mpèehe."
"Maar grootvader! hoe wistelI dan die zeelieden, waal'
>lij henen rnoe~ten?" vroeg JO/DI.
"Wel, door hunne waarnemingen van de zon cn dool' hunne gereedschappen ," antwoordde grootvader: 11 dool' bere- kening der quadranten weet de zeeman juist waar hij is, en dl! aangekomen zeeliedcn hadden dus waar~chijnlijk daar- rall gebruik gemaakt.
Van nu af begon een nieuw leven op de Alexianen-ei- landen. De vool'raad der zeelieden werd op eelle door laC!-[AltD aangewezene plaats gelegd, hunne kooijen wer- den uit de bark gehaald en in eene groote hut" bragt, die ui t palcu cn daarover ui tgcspreiue zeilen zamel1-
gc~tcld was. n,LCHARD bevond zich daarill als ill een pa-
lei~, en was blijder nog dan zoo hij te Jamai'ca geweest warc, terwijl ook de ovcrige zcelieden zich weldra iJl het
IJ
lot schikten, dat hun door de Voorzienigheid bestemd was.
Bij gebrek aan g noegzmne bedden op den wal, was RI- CMARD gewoon in de bark te gaan slapen, die meel' dan vijftig voeten van den oever lag: de overigen verkozen liever hun nachtkwartier onder de tent te houden. Het waren goede en brave lieden, met welke ltICHAltD spoedig op den voet van vriendschap leefde. Zij heetteIl ltlCHARD WHl'l'E, wn.l.I.A.U lIlUSGltAVE, THOMAS ltAND:\l. en RAl.PIl )lfDDLE'l'ON. Deze vier personen wareu met nog acht anderen van Port Ro!/al vertrokken en insgelijks naor de Campèehe-baai ge. tcvend, woar zij dool' de Spanjaarden ell Indianen overvallen waren, tcrwijl het hun slechts met moeite gelukt was zich uit de handen van dellen te redden en naar Jamaïca te tevenen, totdat hun onderweg de
~torm overvo]]en was, die hen op dit eiland had do lIstranden.
Zoodanig was de geschiedenis dier zeelied n, die el' van nu af slechts naar strecfdell om zich h t ll!ven, dai zij hier leid u mocsten, zoo aangenaam mogclijk te maken. Dit gclukte hun in den beginne ook tamelijk wcl, maal' cl· tI' 'urige gedachten, die aan hun lot verbonden waren, lietcn zich niet door scherts verdrijven.
RlClIAltD was de cerste, die Iloe langer hoe meel' daarover nadacht en die zich, in w crwil van het gezel- schap zijn r kam raden, dikwijls zeel' ongelukkig Ol>
het enzame eiland gevoelde; doch lt.A:-IDA1, , een geoefend zeeman, behi ld bestendig de hoop op vel'lossillg uit hUil ongelukkig lot.
1/ Maal' , ' vroeg hij op zeker n dag, 1/ hoc zoudt gij het v-indeu, wanneer wij onze bark eeus weder vlot zochten te maken? Zij is hecht en sterk cn ik twijt 1 niet aan het welgelukken dezer onde1'llcmiug. lIeden morgen ben
ik, terwijl gij allen nog in slaap waart, aan boord ge- weest, heb ze van binnen en van buiten onderzocht en ben overtuigd, dat de dag van ons vertrek niet vel' meel' behoeft verwijderd te zijn. Slechts verwondert het mij, dat wij er niet eerder aan gedacht hebben het schip uit het zand te halen, waarna wij het, naar ik meen, ligte- lijk weder in vlot water hadden kunnen brengen.
Na dit voorstel dachten zijne kameraden den gan- sehen nacht over het· plan ua en begollnen reeds den vol- genden morgen het zand voor het schip weg te ruimen. :Met dezen arbeid gingen zij zesti n dagen lang voort ell l'Ustten slechts op den Zondag, totdat zij volkomeJl in hun doel geslaagd warcll. Doch nu hadden zij het schip lIog met palen te stutten. Deze hieuwen zij uit het zich op het eiland bevindende kreupelhout: hetgeen hun nog- tans zeer veel moeite kostte, daal' zij eene groote hoe- veelheid daarvan noodig hadden.
Thans bragten zij den Almagtigell hunnen dank VOOI' het aanvankelijk wel gelukken hunner onderneming en besloten den VolO'C11den dag het schip te water te laten.
Door eene koorts die ltANDAT. overviel, werden zij even- wel in de uitvoering van hun voornemen verhinderd; hij had zich waar chijnlijk dOOl' overmatige inspanning bij den arbeid deze ziekte op den hals gehaald. De smart, welke dit ongeval bij allen verwekte, veroorzaakte een groote vertraging in de uitvoering van hun voornemen. Dewijl het ItANDAT. voorkwam dat eene aderlating hem hoogst nuttig moest zijn, zocht hij, maur te vergeefs, naar eenige helkundige werktuirten. Denkende dat deze in de bark konden zijn achtergebleven, begaf RIClIAltD ûeh derwaarts om ze te zoeken. Daartoe beklom hij het schip,
lJluar was lluauwelijks op het dek gekomeu, of dc stuttCII, waardoor het vaartuig in evenwigt gehouden werd, bezwe- ken, en het vuartuig viel uuar eelle zijde over. Voorzeker had deze val aan ltICHAltD den dood gekost, wanneer hij niet tot zijn geluk in de groef ware nedergekomell, die door het uitgraven rondom het sehip gevormd was.
Bleek van schrik liep hij naar zijlIe lotgenooten, die het schip met groote moeite weder oprigtten en door het aallbrengen van meCl'dCl'e stutten steviger vaststelden.
Maar de gewensehte heelkundige gereedschappen wareu nergens te vinden, en de koortsen vercl'genden dag aan dag bU dell zieken zoodanig, dat hij weldra, met volle berusting in zijn lot, den geest gaf. Zijne bem'oerde lotgenootcll beraad laagden nu over de plaats, waar zij hun gestorven makker begraven zouden, en nadat zij tle- zen treurigen pligt v rvuld hadden, l'igtt n zich allel' rfedaeht n op nieuw op de ontkoming van deze barrt:
eilanden.
Op welke wijze hun dit gelukte," zoo eindigde de groot- vader, "zal ik u, lieve kinderen! morgen verhalen."
- H e l
~.
De storm vau den vorigen dag was bedaard. \Vel dUlisteu nog de golven auu den oever, maal' het witte schuim, dat ûch den vorigcn dag vertoond had, was thans geheel ver- dwenen. Het zorgvolle gezigt del' moeder was 11U ook
,
16
opgehelderd: eu toen grootvader des avonds de kinderen bij zich riep om hUIl zijn verhaal verder mede te deelen, plaatste zij zich vertrouwelijk in den kring om mede te luisteren.
/! Op Maandag den 31 December ," vervolgde de oude kapitein, 11 gelukte het den matrozen het schip vlot te krijgen, en zij besloten den volgenden dag dc eilanden tc verlaten waarop zij zoolang als gevangen wuren geweest.
Nadat zij het schip' aan twee ankers en een huIpankeI' hadden gelegd, gingen zij aan boord om daar eens een vrolijken dag te hebben. Om hunne vreugde op te wek- ken bereidden zij eene groote Jleseh met pun eh, die :r.i.i te voren nimmer gebruikt hadden omdat zij slechts ééllc fleseh limoensap bezaten, welke :r.ij opzettelijk voor e ne
buitengewone gelegenheid bewaard hadden. Al spoedig maakte de ruim toegediende punseh hen dronken, en zij besloten toen te gaan rusten: maar ",at mCHAltD ook deed om hen te bewegen, zonder bedden den nacht in de kajuit van het schi p door te brengen, niets mogt baten j zij wilden het wuften o om naar hunne llUt aan land wedrr te keeren, cn mlks nicttegen taande zij verpligt waren om een honderd- tal schrcden tc zwemmen voordat r.ij dcn oever bereiken konden. Z~j volvoerden ook dit besluit en bcreikten ge- lukkir, den va ten wal.
RlCILHtD allé(~n was aan boord gcbleven en had zich daar ter ru -t n dergclcgd, maar hoc groot warcn zijn ver- wondcring en clwik, toen hij, ues morgens op dek ko- mende, lloover )lijn oog reikte nergens meer land ont- dekte! - Door dit gezigt als vcrplct 7.onk hij bewuste- loos ncder. Zijn lot wa' ook vcrschrikkelijk , en duizend- malcn vel'wensehte hij die ongelukkige uitspauning, die
lIij zich verschaft hadden. 0, hoc beklaagde hij thans die uitgelatene vreugde, aan we;lke hij zich ucn vorigen dag met zijne kameraden had overgegeven! Was het geene regt- vaardige straf, die God hun b 'sehorcn had? In stede vall aan boord te gaan om zich daar cen genoegelijken da!.:' te versehaft'ell, was het veel meer hun pligt gewee t God te dankcn voor het aanvankelijk wcl lagen van hunnen arbeiu ClI Hem te biddcn, dat IIij hun kracht vCl'lecnen mout om het oaIlO'evangcne werk te vOltOOijCIl. 'l'han echt r wa~
alles gebcurd: JUCHAltD dwaalde nu alléén op den ruimclI oceaan cn be)lat no eh kompa , noch de keullis om bij stil weder het roer des sellips te bcsturen, noch de kracht eindelijk om liet te bedwingen, wanneer hcm ecn dier stormen overviel, die in deze slrcken )l00 ûikwijJ~
woeden.
Maar RICHAIlD liet den moed niet g heel )lakken. Na- ('at hij zijne smal·t in een stroom van woorden 1'11
tranen lucht had gegeven, begon hij er over na t, dcnken wat hij verder zou aanvangen. Hij herinnerde zich nu, dat hij zoo wel als zijne kameraden in hunlIl' opgewondenheid en onvergeeflijke zorgeloosheid vergc- ten hadden, het kabel vast te maken. '1'oe11 hij hel ('inde ophaalde, waarmede men het schip aan jong llOut op deu oever bevestigd had, ontdektc hij, dat de kracht
ran het schip dit uit den grond had gcrukt. Slechts tI' laat bern rkte hij nu, dat cen orkaan had <l'cwoed, terwijl hij rustig en bcdwehnd in '!aap lag. Nadat hij :t.ich ccuigzins van d '11 gcweldigen schrik hcrstelcl had, dacht.
hij cr aan om llaal' cenig voedsel om te zicn en vond - wat zijne ge)lellell misten - overvloed van levensmiddelcn
t'll helder water in de vaten. 'roen Ilij IIU over 7.ijllCll
to stand nadacht, zag hij weldra in, uat zij, dic zond'r huJpmiddelCll op hct ciland warcn achtcrgebl ven, meel' grond lt, dden dan hij om zich te beklagen.
V certien dagcn \rerd hij aldus op zee l'ondgc lingcl'd zonder eenig teekcn van land te ontdekken' h t wed 'l' blecf gelukkig bedaard, doch 7.00 nevclig, dat hij gcdu- rcnde eenige dagen geen enkelen kcer de zon te zi 1l kl'ee~. Tocn hij op zekcrcn lag cenig linncn ~wcht, dat llij oudcr zijn bed \yeggchoJ'gen had, vonel hij eelle hand-
~choen met 70 daalders daarin. Hij nam uit geld bij zich, in de hool> daL zich de elle of andere gclcgenheid mogt opdocn om het tc gcbruiken. NogtaJls maakte hij
1:1' eerst ecne g wetenszaak van om zich dit gcld toe tc eigenen, maal' begrccp lat cr , dat het den armen RANDA I.
kon tocbchoord hcbben, want hij had van dc overigc makkers vernomcn, dat cl ze zich overtuigd lJiclden, dat hij ergens geld vcrborgcn had en zij hadden daamaar ook bij zijnen dood gezocht, zonder echter het doel hunner wenschen te kunnen ber iken.
Op den 20 Januarij van het jaar 1700 ontdekte hij een zeil in zijnen omtrek, maar het verdwcen ook wed l' zoo schielijk, dat hij gecn hoop meer had om het te na- dcren of zieh te kunnen docn opmerken. lIij vermoedde Cll
ook te regt, uat het hcm slechts gegund was de voorbij- zeilenden te zien, terwijl zij zijn vaartuig wndcr zeilen niet konden bemerken. :àfaar den volgenden dag ontdekte lüj land omstI' eks zes mijlen ten zuiclwesten van hem af-
hij naderde het eehtcr niet, maal' dr ef er langs. Naar hij meende mocst dit ue provincie Yncata?t zijn, die aall Spanje behoorde, e11 llll wa' zjjne groot te VI' C' uat hij iu de handen uer inwoners vallen mogt en tot sl:.wf
zou gemaakt worden; en toch kwam hem dit lot nog be- ter voor, dan in be tendige vrees voor storm II schip- breuk allecn op de zee tc moetcn rondzwerven.
'l'wee of dric dagcn liep op dezc wijzc lIijn schip laJlg~
de kust, totdat hij eindelijk rcgts voor zich af meel' be- Jlualdelijk land ontdekte, en toch was zijne bli.itl~cltap
met vrees vermcngd, daal' hij niet kon weten, welk cellc
olltvang~t hem te land ten deel zou vallen. Den 30 ;J a- lIual'ij vo l' hij de haven der stad Campèche binncn, ZOII- del' ecnig chip of ander vaartuig te ontmocten. Eindelijk echter kwarucn el' twee kano's aau boord, in welke n Span- jaard mct 7.CS Indianen gezcten waren. nICHAltD maakte zieh in gcbroken l!'ransch ver taallbaar, cn 7.ij waren lIiet wcinig verwonderd over zijne ge chiedenis. Zij bragtcll hem ol1lJlidde]ijk aan den wal en bij dcn Studhoudcl', Ilil' zich zoo cvcn aan tafel gezet had. Deze ricp d II vreclll- deling dadelijk binnen en gebood hcm plaats aau 11 ij 1lL:
tafel te llell1Cn, die ovcrvloedig voorzien was met visch.
gevogelte en verscheidene soorten van uitgezochtcll wijn. Drie dagen lang' gcnoot hij deze gastvrijheid, waam;!
ItICHAltD lil ,t cenige oflicieren werd uitgezondell om celil' inzameling tcn zijnen behoeve te docn. Deze kollekte viel buitenge\\'ooll rijkelijk uit, en zclfs dedl'1I Cl' zich t\\'(,l' kooplieden op, om tegen ecn aande 1 in ue larling IU- CHAltDS bark uit te rusten, teil einde aan 7,ijnc arme "e- zenen hulp te brcllgcn. Het 'chip werd dool' hen van al het nootlig voorzien, maal' ecne zwarigheid bleef el' Ilog over, namel ijk om het met matroz n te b manucll, dil!
met mCHAltD de rcis ondernemen wilden. 'l'en laatsten viel het den kooplieden in, dat er vijf Engclschen warcn die, als v l'uacht van zccroovcrij, iu hcchtCl1i:s ntclI:
20
dezen werden thans bij gebrek aan bewijs zonder 10s,.,e1d vrijgelaten. RrcUAJtD werfde deze lieden aan en vond zooveel geschikth 'id bij hen, als men slechts van be- schaafde natiën verwachten kan.
Nadat alle toebereidselen tot de reis in orde \\"arcn, ligttc n.ICHARD den 15 ]"ebruarij het anker. Bij gebrrk aan eenig ander geschikt voorwerp, waarmede hij dell Stadhouder zijn dank betuigen konde, lict hij dezen zijn Nieuw 'l'estament achter, het eenig te boek dat hij bezat, maar dat toch met grooten dank werd aange- nomen. De uitreis was zcer voorspoedig: binnen 14 dagen ontdekten zij de Alexianen, maar durfden het niet dadelijk wagen om daarbinnen te loopen, wegens dc aanwezige zandplaten en daar zij met het vaarwater onbe- kend waren. :tij wierpen daarom het anker en zetten de boot uit, waarin ltlCIlAltD met twee zijner gezellen naar den oever roeide. Hier voud hij drie zijner voormalige makkers, maar in ecn eIIeJHli"en toestand, terug: onder anderen was MUSGltAvr: zoo zWlIk en vervallen, dat men met reden vooi· het behoud van 7.~jn leven vreesde.
De teruggeblevenen verhaalden aau IUCUARD, dat zij bij hun ontwaken te vergeefs naar het sehip gezoeht hadden en bij het niet vinden daal·van geheel in vertwijfeling war n geraakt. Hunne tent wa . door den storm ter neder geslagen, doeh zij waren daardoor niet ontwaakt. '1.'oen zij er aan daehten , dat zij geen leven middelen bezaten en slechts zeCl"
weinig verdl water hadden, nam hunne vertwijfeling nog toe.
Doch gelijk eene hevige gemoedsstemming nooit lang kan duren, zoo behield ook bij hen de zorg voor hun onderhoud·
boven elk ander gevoel de overhand. - Zij liepen voort.'
allg~tig rond eu zochten naar eenig voedsel. '1'o('n ~ij
21
rchter r'eene o eiJ·er n of vorrels 0 vondcn, kwam het vreesc- lijk denkbeeld bij heil op, dat zij zoudrn moeten verhon- :'eren. In drie daO"en "'c\1oten zij spij· noch drn.\1k. Hier- door verzwakten zij zoodanig, dat 7.ij naallwclijks in staat waren om voort te kruip '11. :tij bercidden zieh reeds ter
!lood, toen 7.ij plotsclin" aan de begrafenis van den arme11
llANOAl. dachten, die eeu weck te yoren had plaats ge- vontlen. :lij grorven dit lij k ,,"eder op en daar zij zagen dat het nog niet tot ontbinding overrregaan wa·, be ·Ioten 7.ij zich daar111c(1o te \·oeden. :loo 1110est dan dcze arllle ka- meraad, die gedurende zijn leven zijne makkers wo dik- wijls met rand en tlaad Ilad bijgesta:m, nog lla zijn dood di 'nen om hen Ül het leven te behouden.
Maar ItLCILAIW kwam juist 110'; tijdig genoeg met zij 110 matrozClI aan, om heil voor ti sch rikkei Uke verl·ul- ling van hU\1 VOOl"llelllen te bewaren, cn nadat hij het overschot van lIijl\C1l vriend andermaal aan de :1:"m10 had wedergegeven, kwmn 11 allen aan boord, om 7.00 spoe- dig als hun dit door e n goed 'u wi nd zou mogelijk wezen, van del:e streken af te zeilrIl. It:illllelijk verhief zieh ern bries; zij ligtten het ankel· , en stumden heL sehip in 7.ee, doeh kwamen anllvonkelijk weinig vooruit.
t1'hans wus JtlC"ILAJtD heer of kapi tri 11 op het schip en voerde als 7.oodanirr c het bevel. J) ' n·311 ehe cqui- pa,je b:dol1'l nu uit nróell mali, allcn ElIgelsehen.
Behalve de reeds op"enoemdell ,rareIl r thans bijge- komen JO\[:-I S'l'O);E, w. Kt:.\.'l'Elt, nt.\SS HOOD, w. WAlt- HE:>I en JO F.l'l[ )lI-:.\DO\\', welke aall ltLCILAltD door den Stadhoudc'r gegeven waren, nadat (zooal rced~
YC'l"/11eld is) gcblekcn was dat \Ilell hen niet van 7.ceroof uyertuigcn konde. '1'oen mCIlARD hieraan dacht, kwam
hem plots ling iets in het hoofd, dat hem vroeger niet ingevallen wa . Ilij beda '1It namelijk, dat, ,ranneer deze lieden eens werkelijk 7.eerOOVer8 mogten We7.ell, zij dan gemakkelijk het sehip onder JumBe m::1<'t hrengen en hem w()wcl als zijne rrezellen vermoorden konden.
Op 7.ekeren dag, toen zij allen te zamen op het (lek aan het middagmaal zaten, vroeg RICHARD aan de vijf matrozen, op welken grond zij door de Spanjaarden ab 7.Ceroover ge,·angen waren genomen ?Deze vraan- cheen heli in verwarring te bre~gen, doch WAlutEX vermande 7.idl dadelijk en vatte voor de overigen op de7.e wijze h ,t woord op: 1/ 'Vij scheepten 01lS 0lJ de 'l'heclI1 iu aan boord van de B01la1/ellt16re, die naar Ja7llaïca bestemd ,ras elI hadden eClle voorspoedige rei·; doch nadat wij 0117.e la- aiug haddell ingenomen, werden wij op de terugreis door een storm overvallen, die ons schip vernielde en alll'Il deed verdrinken, b halve mij en mijne vier kameraden, die zich in de boot geborgen hadden. Zij hielden on \"oor 7.eeroovers, omdat wij, bU 0117.e aankom,t cen bark blliten de haven ten anker ziende liggen, daarop aanroeiden 0111
te weten te komen waar wij ons bevonden. Wij beslotelI gelijktijdig om eenige levensmiddelen te verweken, daar Oll7.e leeftogt geheel was opg teerd. Toen ,,·ij aan boord kwamen, vonden wij slechts twee men chen op het schip.
De derdc sprong in het watcl', z\\ om naar den wal CII
kwam met dl'ie booten vol Spaansehe soldaten terug I
\velke reeds aan boord waren pcr wij mrt het schip weg konden komen."
" '\1" egkomen?" zeide ltICHATtD, "hoc? was dan uw voornemen om met het schip door te gaan?"
I' Neen ," antwoordde WAlmEN verward, IIwij wilden slechte
h t anker ligten om korter onder den wal te gaan liggen , ten einde den volg nden morgen te landen, dewij I dit met den avond niet geschieden kon."
'~einig beviel de verwarring van den matroos aan n;[-
CllAJtD, ilochin de rneenÎng cM die waarsehi.inlijk voortbram uit r.ijne 0111' gc1matige wijze vau 7.ieh uit te eh'ukken, dacht hij niet verder over deze zaak 11a. D s a\"Ollus llogtans kwam ~lIDDr.ETOX bij hem en verklaarde, uat het verhaal van dien man h m niet had bevallen. 11 En waarOlH niet?" vroeg ltICHA ltD. "Omdat ik bemetk," antlroorddr hij, 11 dat zij telkens de hoofden bij elkander stekcn en heimeI ijk met Ikauc1 r preken. vI{ lllllleer mijn voor- gevoel mij niet hedriûgt, dan bell ik 7.eker dat deze ke- rels voor ons gevaarlijk zullen worden."
Deze aanspraak deed ltIeHARD in zijn gocde meening wankelen, eH hij be:loot daarom op 7.ijne hoede t zijn.
Nogtans decId hij zijnen makkers verder niets van zijJl argwaan mede, 1 gele ook aan 'm ODl,J<:TOX het stilzwijgen op, en be loot om, Walmeer zij met den nacht in de kajuit lagen, dan verdpr daarover met hCll t I:!preken.
'roen het :wonueten gereed wa', Irere! de "an ch lOan 'ehop geroepen, doch de vijf ma(l'oz ·H verontsellUJdiffden 7.ich met de uitvlugt, elat zij '5 middags te laat gegetcn hadden om thans r ed· honger te hebben. Dit was voor cic overigcll een gunstige g legenheid om 7.ich met elkander te ver-
~taan. Allen st mc1 n daarin overeen, dat 7.ij werkelijk in
<levaar waren. Zij besloten derhalve de verdachte p r onen in den ,!aap te vattell. Hunne eerste wacht duurde tot
tien uren, en daarna kwamen de alld ren tot twaalf uren op. In de del'de wacht besloten zij lnm plan ten uitvoer te bl'engen, na alvol'ens ~'RA)/S nooD, die in hunne wacht was, gebonden te llebbell.
24
Dadelijk bij den Mnvang van hun eer te '\"acht, zon- den 7.ij MUSGRA n af om 11l1l11le wapenen gereed te zet- ten. Omtrent een half uur uaamfl riep WA Rm;:v HOOD op het dek om eenig water voor llCm t, hal J\, daar hij voor- gaf zeer dor tig te 7.ijn. 1I00D voldeed dauelijk aan zijn verlangen. Toen hij heellg 'gaan wa , bekroop de ni UII"S-
gierigheid RlCILmD, om zich zoo digt mogelijk bij hen te hegeven , ten einde het ge 'prek der verdachten te beluis- t.eren. Zoodra HOOD beneden wa hoorde hij WAltREN llem toevoegen: 11 Hoor F'ltANS! wij war n hedell bijna verra- den. want schoon wij de zaak reeds te voren be proken hadden, was ik toch ecnig7.ins onthut t lIoor hunne vraag, die ik in het min te niet verwacht hadj doeh wij
~trlleTl ons voor om binnen kort met hen af te rekenen, Imllt hoor" - zeide ltij ell sprak tocn zoo stil, dat JU- ('HARD hem 11i(,t verstaan kon j maal' de ander vervolgde:
"gr bestaat gcen zwarigheid, en wij behoeven ons niet te overhaasten, want gij weet dat, als wij dezen wind behou- den, het lIiet op een paal' darrcII armkomt ell wij daarna snel lijwaarts kunllcll wenden, om de makkers lIi wij aan wal achtergelaten hebben, op te zoeken. lIet komt mij voor ,"
yervolO'de hij,,, dat zij u thans vel'dcnkcJI: deze on'~lmstige lI!cmming 7.a1 eehter wel door (Jen tijd \"enlwijnell en ik houd het derhalve voor betel' nog een paar uagcn tc wachten."
N Neen, wij willen het de7.en nacht uitvoeren al 7.ij iu
~jaap 7.ijn," 7.eide WAmmx, en lJierolJ redeneel'drll beide, zooals ItICJlAJtD meende te verstaan, nog eenigen tijd met elkander voort. Benige oOfl'CJlblikken dnama kwam
1I00D weder boven. Hij lielJ ee1ligen tijd op cu Heder en vestigde dikwijls zijne oogen op JtICIlAltD, die zich intus- schen van een paar geladene pistolen voorzicn had, Ein- delijk :-:eide hij stilletjes: 11 Mijllhcel' ~'A1.coxlm! ik ver-
C)-.. J
lang ecu paar woorden mct u over aller belm]'" te mogen spreken". - "" at wüt gij ?" vroeg RICJlA1W.
11 Jk zou gaarne uwe overige makker als getuigel: llebbcn bij hrtgeen ik u m de te deelcn heb," mJtwool'clde HOOD.
H.ICJIl ARD riep de7.cn ell toen zeide 1l00D: 11 \I ij moet n ons wover mogelijk vall mijnc kameraden v 'nr ij del'cn , opdat
;t,ij niet knnnrn ver~taan van hetgeen wij 111 et elk:lDdcl' bl'sprek n znllell." Hierop gingen zij iJl de kajuit en openden en luik, opdat MUSGIt VE, die aan het roer tond, alle zoude kUI1IH.:1l hoorelI , wat ge proken zou worden.
'1'ocn zij grz 'ten ,raren, 7.eide lIOOD: 1/ Mijne vier mak- k<-rs daarond l' h bb eu een schandelijk voornemen tegcH
11: zij "illen ti boci.ien, in de boot zetten cn dan mrt het ~chip doorgaan; ik beschouw dit als eenc on111ell- scltclijke beltandrliJlg', 11iet enkel in h t algellJecn, maar voorn 1 teg 110\'er ll, (lil' hUil dc vl'i.ih id brzol'gd hc,bt".
D wijl dcr, wam" huwinrr opregt Q" nteencl 'che 11 te zijn, gaL' ltWIL\ltD aan HOOD ten alltwoord, cla meH 7.ieh rred' grl' cd llad gCll1nnkt, om de drie boo 'wichten in cic:
derde wacht te "n ttel! ,
'l'erwijl de vijf mannen norr bezig wm"n met te be- raad lagen ovcr hl'ffl'cen hun te docn ~tolld, werelen r,i,j plot cling <1oor ciC' 1'00vel"S ove!'v,lIrn.]) chl"ik die lU-
CUARD cn zijne g zellell OVCl'mee tndc, wa 7.00 rrroot, dat hrt hun onmoO'elijk was eenigen Ireeler tnnd tc bieden, want de roovrl' zetten hlln de <relndcll!' pistoll'1l op de
hOI'~t cn eh igdcn hen, bij de 11 min ·ten \I" ti rstnud, mct 'en oogenblikkrlijkcll dood ... poeclig was llll het I'"phrdr schip in tI ll1a".t cl r z('eJ'OOl'el'~, ril Jlndnt dr:'r ;ril' 1 ill hrt bezit daarvan hnddeJl "f
I " I , 1 ) \ I I ( , ([l
komen . .rJu vroeg ltICJIARD aan IVAlntEX, welke VOOl'ne- men I:ij omtrellt hem en zijne lotgenootell koesterden, eu hij bekwam teu antwoord, dat de bedoeling del" zeel'Oovers was, hen in een boot buiteH boord te zetten, maal"
HOOD om zijn verraad ter dood te bl"Cngen. Alzoo ver-
!Iamen zij dan thans, dat llet l'eeds van deH beo-inne af aan de bedoeling der zeeroovers wa geweest het schip te bcrnagtigell, ten einde daarlllede hun kapitein en zijne lIlansehap ter lllllp te komeu, wier schip Ol) de vaste kust vnn Y'llCatalt gestrand was.
Zoo zag lnCHAlW ziellluet zijne gezellen dan ten tweedeH- TlHile aan een noodlot lJrijs geg ven, dat hen met nieuwe
"evar n dreigde. Doch ook ditmaal werd hij daaruit we-
~el'
op eene wonderbare wijze gered. De roovers llUdc1en!lamelijk reeds cc ne boot nec1ergelat ll, welke zij tegen de
verwa~hLing
eb, gevaugenell rijkelijk van IJ1'oviaud 11 7.rlfs van eenige wapenen voorzien hadden, toen zij den armen HOOD boveubragtell om hem voor de ma t te doodcu. Vergeefs bael de ono-elukkige om het behoud van l.ijll level!, en ook de beden van mCILiltD en zijne vrien- d 11 wareH daartoe onvoldoende; - WAlUtEN zwoer dat Hiet' in staat was om hem t l'edden, nam daarbij Zijll pistool en vllUrele het op den gckniehlell lIOOD af. ~~:lar!lp 7.akcn namen een ander wending elan de bOOSWIcht had vermoed. De loop vaJl het pistool prolIg in zijue lla!ld aan stukken II kwet t hem zoo hevig, dat hij IJllmiddelijk op het dek nedcl'viel. ~oodra HOOD, die al, dool' C II wondel' ongedeerd wa' geblevcn, van den er-
,t<'11 sclll'ik lier Leld was, rnktc hij de toU\\'en die ZijlIl'
ann n omsnoerd n, aan tukkcn, bevrijdde de gevang-
11('11 f'Jl stortte zich met dezen op de ontstelde l'oovers,
27
die HU op hunne beurt gevangen g 110111 11 ell "'ebon- (fen werden.
11 ZOO W[lS het schip dan nu weder in het bel:it van ((en r gtmatig n eigenaar, en W.A.mtE~, die de llOofdaall- leggcl' van het ehanc1elijke plan wa' geweest, oog tte het welverdi nde loon voor zijn vèrrnad ijl. Toen de zeelie- den Ilelll naderden, lag llij in zijn blo d te baden en op het pUilt om den laatsten adem uit te bln7.ell. Nu eerst ,-loeg VOOl' dien boo wicht het uur om zich tot Goel t b kee- ren. 11 Gij hebt ons ovel'llleesterd ," zeide hij mct eene 7.\\'akke stem, 11 ik zie dat het de wil de hemels is. Mijne ouders waren brave, eerlijke lieden; illdien ik hunIle les en en vermaningen had opgevolgd, zoude ik nu
Hl t een gerust ge\\' tcn stervcll, doch ik verwijderde mij van God en zie thaIls te laat in, dat het ui tstellen drr verbetering slecht 7.clfbcdrog is. Nu in de bat
t
oogen- blikken mijns Jev n b01'o11'\'en mij allc mijne gepleegdr I:ollden, maar ik bouw op de geHad van ti n Y cdosscr der wereld, clie voor on7. zonden sti tf om VOOl" ons bij God vergifl'enis te verwerven." ~oo s11l'nk hij en sLicrf."Dit voorval scheen en c1iclJen indmk op de kinderen te maken n de oude 7.eeman 1'u ttc lIU ecu oogcnblik uit van zijn vcrllUnl, bij welke gelegellheid hij heli voor cn
Ir lijksoortig leven waar ellUwde Cll hen verll1[1[mde om toch nimmer Goel te verlaten.
"Allen die llet af:-tcl'ven van WAltRF.X bijwoonden," ver- volgde llij, 11 ,raren getl'oJl'en door de7.c g beurtel1i . De overgeblevene zeeroover beprocfdcn beencn weu l' tand, maal' werden integ 11(1eel I:eer kleinmoedig en b dee c1. Zij dachten waar 'chijnlijk ook aan hUIL eigell dood.
De 7, olieden gaven nu het lijk vau WAlmEN aan de golven 2*
2
over bra .... ten ven-,~
•
olrr'n het ehi11 weder in rlen ::> behoorliJ'ken 'koers e1l hi hIcn d gebondene roovc1'sin verzekerde bewuriuO'.Dez gaven hun vcrl::mn'en te k 'lillen om weder tot hunne kameraden t ke rCII n verzochten derhalve dat men 11U1I daartoe de booL afsînan zoude; doeh de zeelieden tonden hun dit ,"en~oek !liet toe, omuat het geb ur n kon dat zij hunne hulp noouig hadd 11 om lt t chip b houuen llailr Jamaica te breng n. ~ij bcloofaen hun echt r vol- komrlle vrijheid, ,rallurcr 7. ij hun hiertoe de behuJpzUlnt' hand ,rilden biedcn.
n
z roov l'S llUlllen dit aan en wel'- dell nu uit hUlllle b cij 11 OJlt Jagen.Te lwaU\\"cl'l1ood w:tl'en cle zeclieden dit gevaar te boven
IYC "} kom ell to , n hen van eene andere ziJ' de ,,"eder een nieuwe
nlla:lJ1n-enaamhcid bedreigde, Den volgenden dag l1::nnelijk ontdekt n zij te loc\'er e u chip, dat met volle zcilen op hcn aan tuurdc. Zij beprorfdcn hrt zoo 'u I 1l10f'rclijk tI' ntvli clen, doch be pcurden met schrik dat het hun met jcd l' 003cnblik naderbij kwall\. ~i.i draaiden daarom bi.i, in dr hoop "an claardool' ene betel' bchandcling te zuI- 1 11 ondcrvinden. Het schip kwam stcvjrr opzetten en !;POl'- dier wa het buit n allen hrij~ l, dat dit h t ~ehip der 1.eel'oovers wa., waarop ~jch cl· knm('raads vall WA 1tllE~ en e zijn n bevondcn, l"ttCI[:\.llD en 1>t lJSG ItA VE mol' 'tClI aan boord gaan. ten eindc vCJ'slng van het VOOI'O" van n te g 'ven.
De ze roO\'el'" 1'chcll(,11 7.ich weinig om WAltREX'S dood tt' IJ kommeren , maal' b \'nkl1 dat hU11ne mald;:cr 1.'11 de Oll-
"c\ukki"e "} ~ nOOD c1aurliJ'k aan boord mo :ten komen. Zoo- (Ira drze op het ~ehjp 0\' rg gaan \\'aren, werd de ollgc- lllkki"e o J'Ol1rrclin~ rr aau de , "]" ote mast !:(' ~ bondcn en met
lil.' zoogenaal1lt\e n gen 'tnal'tige kaL (. lle zweep JU t ricmcn,
'lall ",ir.l' eind '11 looden kogels brv ·tigcl zijn) clr l'lijk
29
ge lagen, Daarna doopten de zceroovers hem m t zeewater, om zijlle smart nog te vermeerderen: welke behandeling echter verhinderde, dat zieh eenig vuil in de wond II z tte, hetgeen anders zekerlijk zou hebben plaats gehad en hem den dood zou heLben kunnen berokkenen. N, deze onbarmhartige behandelillg wildcn zij hem niet lan- ger ond l' zich behouden, maar zonden hem met eenen anderen makker, die aan eene kwade koorts lced, Ilaar de andere ze lieden aan boord van hunne bark terug.
Dezen verwijderden zich thans zoo slloeclig mogeli.ik van de z cschuimers, zonder dat hun verder eenig leed van de zijde van dezen wcdervoer, Zij keken echter nog lang met angst het schip achterna, daar zij de vrees lliet !!'t'-
heel konden verwinnen, dat de zeeroovers zouden tel'U"- komen, Eerst nadat zij het schip in de verte hadden zien verdwijnen, haalden zij vrijer adem en wellschten elkander geluk, dat zij deze gevaarlijke ontmoeting betrekkelijk wo
"oed ontkomen waren,"
Hiermede b loot grootvader VOor dezeu avond zijn verhaal en allen waren verheugd over den go den afloop.
welken de g ehiedeJlis van ItICUàltD FALCOXER en zijne illakkers scheen te zullcn nemen,
3.
4' Heden ," zeide de grootvader, toen hij zijne kl inki 1I-
deren om zich v rzmn ld zag, "komen wij aan het einde
\'UII het begonnen vel'haal. Verouderstcl echter nipt, kiH~
rler n! dat JUCIlAltD cu zijne ge",clleu r 'ds alle g varen te boven waren; integendeel wIt gij vernemen dat hUil, lIiettcgcn taandc al het rced dOOl'ge tall lijdeu, lIog veel tl'cluic, tc waeMen tO]l(1. Z:oo overviel hcn, twce Jl::lChten na zijn af'ticheid van de zeeroovcrs, een verschrikkelijke storm die twce dagen a::mhield. HUllue bark, die geenszins in deH bestcn tuat verkcerde, werd daarbij al, een spcel- bal hecn eH weeler c'e lingerc1, doch r.ij leden gelukkig geene vcrdere schade, dan dat het sehip ni t lallO'er naar het roer wilde luisteren en ten gevolge daarvan Zijll ei- geu weg koo . Zij lieten het derhalve Ol) de g nade van den wiud door7.\\'alken, maar ontdekten te middel 1 van den torm aall llllllll' l'egtCl'zijde land, hetgeen voor dit oogenblik hunne vrees v rlOecrdcrde."
11 Maal' ," vroeg WIL I. , 1/ hadden zij zieh niet veel er daarover moetcll verblijden?"
11 Neen ," antwoordde de grootvader, 11 hoe aang naam hUil ill andere omstandirrh den de J1abijh id van land ge- weest ware, kwam deze hUil thmls, nu zij geen m' ster van het schip waren, Zl'e1' ongelegcJI. Bij stormwl'der is altijd de nabijheid van lam1 voor den zeeHlall het gevaarlijkste, en hij verlangt al dan slechts naar cello ruime, opelle zee. - Doch ik k Cl' thans tot OIIS ver- haal terug. Zij traehtten te vergeefs het chip in den wiud te bI' ngen, doch h tIladerde stceds lil el' en lil 'cr den wal, cu hiel' zagen zij v rschillcnde voorwerpelI rond- (Irijven, als stukken van g brok ne ma ten, vo.tcn, matro- zenhoeden, enz.; hetgeCll 'elle olll::lJlg plno.ts "ehad heb- bende schipbreuk uanduidd. Ju bereidden 7.ij Cl' zich )'eed' op VOOl', dut hUil ecn dergelijk lot wachtelldc wa~,
toell hllnlle bark ijlinNti iu eene rustige baai dreef, waal'
zij behoudcn konden landen. De7.e om tandigheid wa zeel' ctelukkig voor hen, daal' de z e 111 t zulk een geweld over 11 II had heengeslagen, dat 7.ij geene hoop konden ko ~
teren om d bark uit cleu storlJl te redden en t II ge- volge daarvan noodwendig moesten vreezen, dat zi.i tot :paanders 7.oude g slagen word ]J.
Aan wal gekomelI, meenden zij zich op d zuideliojh ct elen van de Cuba-eilanden te bevinden, die aan Spanjl' behoorden. Dit verwekt de grootste vrees bij hen, dat :t,i.i zich iH de nabijheid van Indianen konden bevinden, wallt
MUSGJtAVE verzekerde, dat er iJl het zuiden dezer ei- landen streken waren, door Indiancll bewoond, welke dt·
blanken, die iJl hunne hauden vielen, zonder ondel"cheicl ombragten. Gedurende dil nacht bleven zij derhalve ill ge tadige vr cs, en of: choou de torm beda::ll'de. e1l
i 11 eene volkom ene windstilte veranderde, waagden zij lwr niet zich te vertoon n, voorclat d maan opkwa1ll.
'1'0 II beO'aven 7.ij zich wcder mal' hun chip, dat zij
(r hc 1 Ol) zijde vonden liggen, doch gelukkig was hUlI voorl1amnste voorraad droog gebleven. :Maar daarent gen
\ra " helaas! het gehcele want en de masten g brokel! Pil e Jl g c\eelte van het dek aan stukk n, zood at h t ~chi P tot niets 7.0U hebben kunnen (~eucn, al waren zij ook iJl
taat gewec t om hct wed r ov reilld te krijgen."
fI Die arme zeelied n I"~ zuchtte JOIfN, I' II "'ut Villgt'1l
"'ij tlJaJls aau?"
"Zij nam n hun geheelen vool'l'nml van mouc1b ,hor 1'- ten uit het schip, benevens hUIIJle wapenen cn twe' vatpIl hu -kruid, clio nog dl'oog wal'en geblev n; zij voorzn~('l1
",ich ieder van en gC\\" cr, e n koppel pi tolen ell Ct'1L
~abrl t'n waren cleu volgenc1en morgen in gereedheid, om hrt.
32
land nader in oo"en chouw te nemen. De matroos van het
~cel'ooversschip JOHN ltOUSF., e Il ~eer ge chikt menseh,
Wft lIU volkomen van zijne koort 'CII genezen, doch bevond
~ieh nog 'I'at zwak. Hij 7.ooll'cl als de anderen had vast be- loten, zich tot d n laatsten drollpcl blocds te verdedigen
CIl ]i vcr met de wapenen in de hand te terven , dan zieh de martelingen del' Inclianen te getl'oo ten.
:Met dit voornemen waren zij ongeveer eene mijl voort- gegaan, zonder eenig levend wezen 01' een teeken van bewoners te vern mell. Slechts op eelle enkele plaats sehe 11 h t rra' eerst kort te voren plat getret! n te zijn; maar 01' 7.ulks door mellschell 01' dierelI geselti 'd was, kon llIen liiet onderscheid '11. Er bleef hun alzoo )liets verder te doen dan weder lJaal' hunne landing pllk'lts terug te keeren en zich daar, ua gehoudenen maaltijd, Ol) h t gra ter rust te lew'ell.
Den volO'enden mor"Ce ll olldel'llmncn zï) een . tweed n ver- kenning togt, m t het doel om, walllle '1' zij pOl'en van India- nen mogLen aantr IrelI , zich dadelijk]TI t de boot van daal' te beg ven, doch 7.00 de ir 'k dllnl'ente<r 'n dool' .. panjaardcn bewoond was, zieh onder be ch 'rming van dez 11 te stellcn.
1: og niet vcr waren 7.ij VOOl'tg 'eraan, to II ltICIIAJm'S
hond brfl'oll e tc blnll' '11. Zi), 'u lil 'e,tel' za!! v hierol) om ell 111eend een zwarte tc ontdekken, die hun na 'loop, Op dit rczigt verschrikt, spnllllc hij de haan van zijn 'e-
li' r1' n wilde het afvuren, tocn de linde!' nde h In ln het
1~II"el 'eh aan 'lJrak, e1l zcide, (Int hij I ui t f'1 komen wa'
(,111 hUil ecnig leed te do '1\, maal' dat hij cn arme OJlI'C- lukkige EJlgclselnnflll was, dic op liet punt stond 0111 valt
hU1l'rcl' om te kOlJlCll, danr hij vicr dagen lang niets a/l- ders dan wilLIc vruchten g geLen had, l~1CllARD g'lasttc
h 111 danrol) te naderen, en JtOU '}; herk nde in dczcll mali al sl)oedig WIr,),IAM pr.nwu'l'Jt, den zwart n tl'ompett 'r
va11 den kapitein, die over het roofschip bevel VOt'rr/e'.
M n gal' heUl dadelijk eenige vel'vel'sehillO'en en Vl'Ot'~ h m, nadat hij zi.jne krachten eelligzins h rsicld had, ho hij op di t eiland gekomen wa '. Hij antwoOl'ddl.' :
11 wij krui ten in Cltba'a omtrek en daehtclI daar eell paanscll schip te nemen, toen zi h e li storm vcrhief , die ons op en klilJ wierp, waarop on schip v rbl'ijzeld werd, terwijl lcchts achttien man buitcn den kapitei!l zich reddcn,"
11 En ontkwam deze boo'wicht aan de schiIJbl'>uk?" VI'O('"
:-.
JtICHAltD.
11 Ja," antwoordde Pl,Yi\lOU'l'H, 1/ doelt leeht, OIJl l'en !log verschrikkelijker duod te gClJ10et t gaall; waut zood I';!
wij geland wal' n, begaven wij ons landwam'ls om om,
cellig voed '1 te v r chaff'ell, Wij be7.aten gccn' andere \ra- pen n dan ellige hert vunO'el' ell VOOl'7.U'" n ons derhalv(' van lange knoc! en, die wij onder wc'" van de boomelI afhieuwen. Onze kapitein had be 'loten om, bij hrt aall-
!,l'ef['en van hutten del' SpaJ.ljlllll'Clcll of ] ndian '11, al W:1l
7.icll daarin b vind n 1J1ogt te verllloord 11. llij dr cl dil uit vrees, dat cl bcwulICJ" zich vel'ccnig('11 eH ()11~ JII('!
OVtll'lIlà ,t nanvallcll ZOUdClI. Derllalvt' sjJl'ak hij zijn !,!'(._
volg mo d ÎlI CII Z 'i([(': 11 wij zullclI zoolallg \'oortO'aan tot da~. wij e n berraa n pad g-evonflcn Ileb11l'1I, dan leg'rrl'lI wij ons urdci' tol aat de nacllt ill'" '\11Jl '11 i~, waama ",ij cl 'lapend 11 ovclvallcl\ cn on~ van Inum' \\'ap 'Hcn m(.t'~ tCl' makClt." Dit plan vond al"l'lI1el'lI bijvnl. Nadal wij vervolgens OlIJstJ'CCh.' twee Illijlen iJl n' llool'clll'eslt'- l(jke rigtill'" voort". I'Uld 11'; "eli, olltd('ktPll wij ('rl\ VOl'L-
Z*
