Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

63s,e jaargang nummer 4 woensdag 23 januari 2008 1,75 euro

iWßidSißfc

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

HMGezrco woaoxi is t>e

c k

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Stinkvis!

De stinkvis behoort tot de klasse der weekdieren, zoals de mossel, de oester, de wijn- gaardslak en de inktvis. Soms kunnen weekdieren tot mens evolueren, maar ook het omge­

keerde doet zich voor. Bijvoorbeeld wanneer men de Gazet van janss... pardon van Ant­

werpen openslaat, en geconfronteerd wordt met de geest van Magda Aelvoet die in een interview verklaart: ‘Ik hoop echt dat de federale kieskring snel werkelijkheid wordt!’

Braakneigingen vallen dan niet te onderdrukken wanneer men beseft dat deze hopeloos vooringenomen anti-Vlaamse klapei wél aan de stinkvistafel mag plaatsnemen, maar dat een kwart van de Vlaamse kiezers niét vertegenwoordigd zal zijn. Nog meer braakneigin­

gen wanneer het doordringt dat de groep van achttien - de twaalf apostelen zijn gegaan en hebben zich vermenigvuldigd - dan toch zal worden bijgestaan door een soortement raad van wijzen, waarvan de samenstelling aan permanente evolutie onderhevig lijkt. De namen vallen van Dehaene, Maystadt, Moureaux, Vande Lanotte als+iij er zin in heeft, en Verhofstadt die er zeker zin in heeft en zich in geen geval in de hoek zal laten drummen.

Op dinsdag I5 januari is het Octopusvehikel plechtig geïnstalleerd. Leterme, de grote lei­

der die de wereld ons benijdt, sprak daarbij waarlijk historische woorden uit: Ons land heeft een mooie toekomst wanneer wij erin slagen een doelmatige uitoefening van de federale bevoegdheden te laten samengaan met meer ruimte voor de Gemeenschappen en de Gewesten om een beleid te voeren dat aangepast is aan hun noden en verwachtin­

gen. Mislukken is volgens de paaspremier geen optie. Aha? Poll op De Standaard Online:

gelooft u dat het Octopusoverleg tot resultaten zal leiden? I2 procent ja, 88 procent neen.

Praktisch niemand dus die Guust Flater enige serieuze kans op slagen geeft.

Het is overigens bijzonder onduidelijk wat Leterme met ‘slagen bedoelt. Wat moet er tegen 23 maart op tafel liggen opdat hij premier zou kunnen worden? Een simpele blijk van goede wil, een wazig schema of een uitgetekend akkoord? Op de nieuwjaarsrecep­

tie van CD&V afgelopen weekend lag het accent alvast niet op het communautaire. Daar beklemtoonde Etienne Schouppe dat de koopkracht van de laagste inkomens voorgaat, en dat Vlaanderen extra-inspanningen moet doen om de armtierige Belgische staat in dat verband bij te springen. Daarom onderzoekt Leterme nu in hoeverre Vlaanderen de pensioenlast van zijn ambtenaren zelf zal kunnen dragen, terwijl de Sociaal-Economische Baad van Vlaanderen duidelijk heeft gesteld dat er grenzen zijn aan zo’n operatie. In de wandelgangen gonst het van de geruchten dat de N-VA weldra plaats zal moeten ruimen voor de SP.a. De werkgeversorganisatie VOKA heeft stoere taal gesproken en gezegd dat de Vlaamse partijen uit de regering moeten stappen als er tegen Pasen geen vooruitgang is in de communautaire onderhandelingen. Daarmee leek VOKA hetzelfde te zeggen als Etienne Schouppe enkele dagen eerder ('desnoods trekt CD&V er nog voor Pasen uit’), rr'aar intussen heeft de gewezen spoorbaas laten verstaan dat hij opnieuw optimistisch is, en zelfs de banden met CDH en Milquet nauwer wil aanhalen. Dat zijn duidelijke tekens aan de wand, net zoals de werkwijze die woordbreker Leterme zal volgen: zoveel moge­

lijk konkelfoezen achter de schermen met de “wijzen”, Brussel-Halle-Vilvoorde zoveel mogelijk op zijn beloop laten, en niet te moeilijk doen tegenover de Franstaligen. Daar heeft Di Rupo al laten zien wat werkelijk telt voor hem: de confrontatie met de MR van Didier Reynders, door een talentelling te eisen in Brussel en de Rand, waar de MR veel meer te winnen of te verliezen heeft dan de Parti Socialiste. Als er tegen Pasen iets uit de bus komt, dan zal het minimaal zijn qua Vlaamse vooruitgang, integendeel is het risico ver van denkbeeldig dat Leterme cadeaus uitdeelt om op te lossen wat wij vorige week hebben genoemd: het dilemma catch-16: laat ik mij vernederen door Verhofstadt en de Eranstaligen of zie ik af van de sleutels van de I6, waarbij de vernedering zal geconsa­

creerd worden als daad van zelfopoffering voor het vaderland.

ACTIE NU!

Bij dit alles hebben wij een prangende vraag: hoe lang gaat het nog duren voor de Vlaamse beweging wakker wordt uit haar winterslaap? Is het nu nog niet duidelijk genoeg er van dat hele Octopusgedoe niets goeds in huis komt? Dat we integendeel op een kwalijke ochtend riskeren te ontwaken in België-Halle-Vilvoorde, waar de verfransing ten top gedreven wordt en de Vlaamse meerderheid voorgoed volledig aan banden wordt gelegd? Hoe lang gaat het nog duren, Vlaamse Volksbeweging, voor er een doelge­

richte campagne op gang komt om de Vlaamse politici en de publieke opinie te bewer­

ken? Hoe lang gaat het nog duren, Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen, vooraleer aan de winter- en aan de paaspremier in scherpe bewoordingen wordt dui­

delijk gemaakt dat wij zo’n knieval nooit zullen dulden? Zitten we zo zwaar in met het

^ogelijke lot van de N-VA? Mogen we het De Wever en co niet lastiger maken dan ze het al hebben? Van waar die aarzeling? Hoe langer er wordt gewacht, hoe meer we drei­

gen achterop te hinken. De kiezer heeft op I0 juni gestemd tégen Verhofstadt, tégen de SP.a, tégen de VLD, tégen Di Rupo (en in 2003 al massaal tegen Aelvoet). Er is geen enkele reden om de verliezers nu de kans te geven de Belgische recuperatie te organi­

seren, integendeel. Brieven moet het regenen, communiqués, acties, standpunten, een ornbardement met elektronische post, affiches: BELGIË-HALLE-VILVOORDE - NOOIT! De N-VA heeft zijn partijpolitieke besognes, wij hebben onze verantwoorde-

•jkheid. Het is geen vijf voor twaalf meer, het is tijd om de stormklok te luiden en er ste-

^tegenaan te gaan!

XlMUA

Deze week :

• De parabel van het Rode Kruis 2

• Brief aan Franky en Patsy 3

•VVB opent “ boeiend ” 5

• Ecolo in de regering? 7

• Trouw aan Oranje I I

Kittie

3)6 VLAAMSE UEÜIkJ

ter RfiMStKJ L’ ik I k S xbopirrefc \

WÜWSlAPfE WLKlAUWEtf?

Eigenlijk wilden wehier wat filosoferen over de neigingvan de Vlaamse overheid het hogerNederlandstaligeonderwijs stop te zetten en te vervangen doorEngelstalige opleidingen. Maar de "bigboss” meldde ons dat deze kwestie elders in dit blad aan de orde is en dus brachtde voorpagina van de zondagskrant bijde bakker onsop andere gedachten.

De moordenaars van politieagenteKitty van Nieuwenhuysen in de nacht van 3 op 4 december in Beersel werden opgepakt.

Knap werk van de politievanCharleroi. De Karolingers komen zo eenspositief in het nieuws en da’s meegenomen. Elke opgeloste misdaad - we gaan er nu maar even van uit dat de verdachten ook de daders zijn -is goednieuws, maar deze keer blevenwe er toch watlangerbijhangen.

Want wat is er verschrikkelijker dande moord op een jonge dochterbij de uitvoering van haar job die voor haar,naargetuigenis­

sen, eenechteroeping was? Het meest dier­ bare moeten afgevenomdat ze met overtui­ ging deedwat ze graagdeed. Haar droom werd haar dood. Watis er erger?

We denken het te weten. Erger ismaar één ding: het besef dat dedaders van zo'n gruwelijke daadvrijen ongestraft rondlo­ pen. Hoe moet je als ouder verder in het leven na zo’n moord? Maarhoe moet je verderals je in elke ongure figuurop straat de mogelijke dadervan demoord denkt te kunnen herkennen? Washij het, die je auto herstelt? Of diegetatoeëerde buldog twee stoelen voor je, opde tram? Of die kaal­

geschoren handlanger van de loodgieter?

Of, waarom niet,de bankbediende die je

Plankzeil naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus Paashaas een draak

cheque uitbetaalt? Of de postbode? Of...

Als niemand verdacht is, wordt iedereen verdacht.

Op oudejaarsnacht denk je aan de daders die een fles champagne ontkurken enelkaar eengelukkig nieuwjaar toewen­ sen.Misschienliggenze in de zomer naast jou te zonnen.

Het oppakken en laterveroordelen van het crapuul brengt Kitty nietterug. Maar ze krijgt tenminstewatwaardigheid terug als de moord op haar nietonbestraft blijft.

Kittyzal dus geenvogelvrij verklaarddoel­ wit geweest zijn,van wie hetleven zonder verdergevolg kon wordenafgenomen.

Meteen denken we even aan de ouders, kinderen, echtgenoten van slachtoffers vanonopgeloste moorden. Die wel met die tweede strafmoetenverderleven.Westaan er nooit bij stil. Welezen het krantenartikel daags na de moord. Vinden het straf en vul­

len dan de sudoku in. En ergeren onswan­

neer dat nietmeteen lukt,‘s Avonds komen er aardappelschillen op het artikel en het verdwijntin de gft-zak.

Uiteraard blijft het nieuws van een moord nietinons hoofd spelen wanneer we erniet bij betrokken zijn.Het leven zouonleefbaar worden.Maar zondagsmaaktenonze kof- fiekoekenbeter dan anders. Nahet lezen van de voorpaginavan de bakkerskrant.

Bedankt politie. Van Charleroi.

EENMANSCOLLECTIEF Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianistschieten viadenblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijkook via hetgewone redactieadres

2

De dingen dezer dagen

Zielige angst

Er bestaan verschillende soorten angst.

Er is de angst voor het donker en die voor de dood. Er is de angst voor het onbekende en die voor de eigen schaduw. Er is de pani­

sche angst en, naar mijn gevoel nu toege­

voegd aan een ver van volledig lijstje, ook de zielige angst voor de tegenstander. Die vorm van angst kende ik eerder nog niet bij naam, maar hij eiste zojuist bestaansrecht op door de schrijfsels van een aantal journalistieke

“hoogvliegers”, naar aanleiding van de kandi­

datuur van Bruno Valkeniers als nieuwe “big boss” van die niet te noemen partij.

Toekomstige Nobelprijswinnaars voor politiek correcte literatuur a la Tom Cochez en Jeroen Vereist van De Morgen hadden al veel eerder “lont geroken” en schreven zich nog voor de “fatale” nieuwjaarsreceptie van Vlaams Belang het vuur uit de sloffen om als­

nog alles bij "het oude” te kunnen houden.

Dat wil zeggen de kansen handhaven om zonder onderscheid des persoons even ijve­

rig als intellectueel oneerlijk te kunnen blij­

ven inhakken op mandatarissen en gedach­

tegoed van een partij. Of, zoals Tom Cochez met dat doel voor ogen ter elfder ure nog een “toch niet” voor Bruno Valkeniers uit de brand trachtte te slepen, “de volkse ach­

terban lust hem niet wegens te arrogant, hautain en “nen baas”. Zelfs als zijn kandi­

datuur er op voorspraak van Filip Dewinter komt, dan nog riskeert onder het voorzit­

terschap van Valkeniers een andere, al lan­

ger bestaande tweespalt in de partij verder uit te vergroten. Die tussen de basismilitan­

ten van jaren en de nieuwlichters. De vraag of Valkeniers de geknipte kandidaat is om het VB opnieuw een te maken is dus levensgroot.

Waarschijnlijk beschikt Vanhecke objectief over meer kwaliteiten om die taak tot een goed einde te brengen.” Einde citaat.

Zijn kompaan en eminente confrater Jeroen Vereist, al even vertrouwd als Cochez met de innerlijke VB-keuken en de argumen­

ten voor niet-deugdelijkheid van Valkeniers als voorzitter, ging uit van een dubbel axi­

oma om Frank Vanhecke tot een nieuw man­

daat te verleiden. Primo was het, na raadple­

gen van zijn glazen bol, voor deze scherpe

“politieke analist” een vaststaand feit dat er voor Valkeniers bij de Vlaamse verkiezin­

gen in 2009 weinig eer te rapen zal vallen.

En secundo heeft zijn bol hem in dezelfde moeite geopenbaard dat niemand de uittre­

dende voorzitter durft uit te sluiten. Waar­

bij de bol wel verzuimde te verduidelijken van wat, laat staan waarom, Vanhecke uitge­

sloten zou moeten worden door een voor­

zitter die gewoon van plan is om diens werk verder te zetten?

De fatsoenrakkers

De simpele waarheid is dat zowel voor als nadat hij zijn kandidatuur officieel had gesteld, het échte probleem-Valkeniers niet binnen, maar buiten zijn partij lag. “Politiek correct” is als de dood voor een onbespro­

ken, verstandige én charismatische figuur als Valkeniers, die gelijk welke politieke partij maar al te graag in eigen rangen zou hebben om in een vooraanstaande rol uit te kunnen spelen. Dat het bij het VB niet lang geduurd heeft om die stap te zetten pleit, tot spijt van wie het benijdt - en zo zijn er nogal wat

- voor het strategische inzicht van de partij in een Vlaanderen dat, na de “staatsgreep”

die de verkiezingsuitslag van 10 juni 2007 tot een “vodje papier” heeft herleid, meer dan ooit zijn “gedacht” heeft over het reilen en zeilen van de belgitude. De dreiging dat dit “gedacht” wel eens tot bijzonder merk­

waardige toestanden zou kunnen leiden in de Vlaamse verkiezingingsuitslag van volgend jaar, maakt dat de angst nu al meer dan één keel dichtknijpt in de gelederen van de “tra­

ditionele partijen”.

Om het dan niet direct over de zielige angstconcurrentie op de rechterflank te heb­

ben waarvan zowel Bart de Wever als Jean- Marie Dedecker blijk gaven in hun eerste reacties over en rond het uit de schaduw tre­

den van Valkeniers. Voor Dedecker was het duidelijk dat er “oude aria’s zullen gespeeld worden door een nieuwe dirigent” terwijl het voor De Wever buiten kijf stond dat “de porseleinkast van het VB duchtig rammelde en hij het nog wilde zien of Valkeniers de partij echt in handen kan nemen”. De vrees is dikwijls de vader van de gedachte. In de samenhang VB-Valkeniers wordt de gedachte van zowel De Wever als Dedecker uitge­

drukt door de hoop dat de nieuwe voorzit­

ter zal mislukken omdat dit dan zou leiden tot “eigen electoraal profijt eerst”.

Een echte kenner

Wat nu ? Dat hebben ook deal eerder ver­

melde kandidaat-Nobelprijswinnaars voor politieke literatuur ongetwijfeld gedacht.

Het wordt voor hen en tegenover Valke­

niers een aartsmoeilijke opdracht om de geijkte formule van schofferen, beledigen, verguizen en ridiculiseren te blijven hante­

ren. Maar waarom het toch niet nog even proberen, moet Tom Cochon, excuus:

Cochez, gedacht hebben. En dus beviel hij in zijn krant van de hoogst originele titel “Van extreem rechts naar de haven en terug”

boven een eerste door zielige angst geïnspi­

reerde bijdrage voor operatie “Onderuit­

halen”. Het heette onder andere dat Valke­

niers de stichter was van de “gewelddadige”

(sic) studentenorganisatie NSV. Hij was ook zowat de laatste niet-Aziaat die in het haven­

bedrijf nog iets (resic) in de pap te brokke­

len had. Met andere woorden geniet Valke­

niers ook als zakenman niet de reputatie die hem wordt toegemeten. Cochez kan dat weten. Hij is zo goed bekend met al wie het in het havenmilieu voor het zeggen heeft, dat het hem even ontgaan was dat daar nog altijd een zekere Fernand Huts tot de abso­

lute toppers behoort. Maar die is blauw en niet rood getint. Vandaar allicht het “kleine”

hiaat in het geheugen van havendeskundige Cochez. Nog volgens deze van alle mark­

ten thuis ziener, was Valkeniers als voor­

zitter van het ANZ (Algemeen Nederlands Zangverbond) zijn “renommée” niet echt waard. Cochez kan dat weten als niet een.

Want nooit heeft hij een zangfeest van op de eerste rij gemist. Maar het beste moet nog komen, lieve De Morgenlezer. Wist U dat het NSV als symbool de naar boven gerichte pijl heeft die ook de Reichsführerschulen in nazi- Duitsland gebruikten! Erger nog, het NSV hangt ook de zwart-wit-rode vlag uit, toch wel de kleuren van datzelfde nazi-Duitsland zeker! Quod erat demonstrandum, als ge het Cochez vraagt.

Hugo C.

Het positieve bij hem is dat hij in zijn eer­

ste bijdrage "probeersel tot beschadiging”

een taal hanteert die niet stijf staat van de ranzigheid en de goorheid waartegen zijn eminente confrater Hugo Cabardoesjke, pardon: Camps, zich aanschurkt als tegen de dijen van zijn uitverkoren prostituee. In zijn "ode" dan aan het afscheid van Frank Vanhecke. Wat dacht U van volgende hoog­

staande flard uit die ode in De Morgen d.d.

15 januari? Over het VB in het algemeen en Marie-Rose Morel in het bijzonder? Nadat hij het triumviraat Dewinter, Annemans, Van­

hecke zelfs in de zomer nog schor van gezan­

gen drieledig zag kauwen op stoofvlees aan Beierse kampvuren, kwam er een vrouw in het spel. "Nou ja, een vrouw?”, oppert de onbetwistbare Apollo die Camps is. “Een bonbonière! In de bevriende pers wordt Marie-Rose geroosterd tot intrigante bij geboorte. Tot de Xaviera Hollander van de splijtzwam. Of het waar is weet ik niet maar ze is er wel op gebouwd. De hele Vlaamse beweging kan zich, met toeter, opbergen in de doedelzak van Marie-Rose. Gezegend

Dit op apegapen liggend apenland

De parabel van het Rode Kruis

Er was eens een landje dat er best leuk uit zag. Tenminste, in de boekjes met vooral veel kleurrijke beeldekens zonder al te veel uit­

leg er bij. Een landje dat aan een niet zo pro­

pere zee gelegen was, vol huisjes in alle kleu­

ren en maten die men vooral daar bouwde waar ze vooral niet hadden mogen staan, met zoveel lichtpalen langsheen de doolhof van verslenste autowegen dat de astronauten het van uit de ruimte als een vuurtoren kon­

den gebruiken. Hoeveel soorten mannen en vrouwen er in dat gezegende landje leefden, was nog moeilijk bij te houden, men kwam immers vanuit de vier windhoeken naar het land van honing en peperkoek om er gratis kost en inwoon te krijgen.

Onze-Lieve-Heer hield van dit landje. Hij spaarde geen moeite om dat landje te over­

laden met extra giften. Zo kreeg het niet één volksstam om het eigen huishouden te beredderen, maar liefst twee! Met elk zowat de helft van het grondgebied. Bij de ene stam mochten ze een Asterixtaaltje spreken, de anderen die in het zuidelijk deel van dit god­

delijke landje tussen de dichte bossen vol dikke bomen waren blijven wonen en leven, behielpen zich met een dialect dat van heel ver iets te maken had met de taal van ene Jules César, die hier op aarde dezelfde ste­

vige boon had voor dit speldenkoplandje zoals Onze-Lieve-Heer boven de wolken.

Maar zie....

Dat ze in dat uitverkoren landje niet alleen twee volksstammen hadden, maar ook nog twee hopeloos verschillende talen spra­

ken, maakte het alsmaar moeilijker voor de twee om nu en dan ook iets samen te doen.

Ze leefden nu eenmaal samen onder één en hetzelfde afdak en dus waren afspraken over wat en hoe soms nodig. Zij die er van overtuigd waren dat Jules César hun recht­

streekse betoverovergrootvader was, wil­

den immers dat de anderen voor hen zouden blijven werken. En betalen. Zij waren immers van een veel betere origine, waar die Mena- piërs moesten naar opkijken om misschien ooit ook eens betere mensen te mogen wor­

den. Tot die met hun Asterixtaaltje na eeu­

wen zwoegen onder de knoet van die ande­

ren, die ze toch niet verstonden, vonden dat het op die manier niet langer meer kon. Ze grepen niet naar de wapens, er kwamen geen barricades, ze wilden alleen dat ze hun eigen spaarcenten in eigen handen konden hou­

den, ze wilden hun huisje inrichten zoals zij wilden en op vakantie gaan waar zij wilden.

Ze wilden zelf de rekening voor hun zieken betalen omdat ze wisten dat dit goedkoper was, ze wilden zelf bepalen welke ziekenwa­

gens ze nodig hadden en hoeveel hun hulp­

diensten mochten kosten en hoe die moes­

ten functioneren. Logisch niet?

onderduikwijf, zoals Cyriel Verschaeve het nooit heeft gekend. Ook nog bakken geld aan de kont. Je zou als voorzitter wel héél steil in de leer moeten zijn om niet te vallen voor zo’n vlezige perzik. Vandaar exit Frank Vanhecke. Een opera lacht mij toe, streekge­

bonden. Partij van de haat, verschroeid door een liefdesdrama, gezongen door een gazon­

diva. Ja mijn god bestaat!”

Het blijkt uit dit onnavolgbare pareltje dat haat totaal vreemd is aan de karikatuur Camps. En dat Camps zich, de uitgesproken en in zijn “betere werk” uitgekreten “ver­

draagzaamheid” van elitair linkse intellectu­

eel (!) in acht genomen, gelukkig mag prij­

zen mocht zijn god inderdaad bestaan. Hij zal hem nodig hebben.

D.Mol

Jules César

Maar dat mocht niet: het keizerlijke bureau dat van naar eigen zeggen vanwege Onze- Lieve-Heer opdracht had om te waken over het overleven van dat kleine landje wilde van dat “apart” gaan niet weten. Dat bureau sprak trouwens ook alleen maar de taal van Jules César en wilde nooit echt verstaan wat die Menapiërs uit Asterixland vertel­

den. Met enige afschuw in hun mond liet die van het bureau opmerken dat het verhaaltjes waren waar zelfs grote mensen rode oortjes van kregen en dat was niet netjes. Onze- Lieve- Heer zou wel eens heel boos kun­

nen worden. De voorzitter van het keizer­

lijke bureau die zichzelf “keizerlijke koning”

kroonde, was nu al heel triestig. En dus wer­

den de noorderlingen uit dat Belgenland ver­

plicht in de goddelijke pas te blijven lopen.

Ze mochten al blij zijn dat ze de rekenin­

gen van die anderen mochten blijven beta­

len. De ondankbaren! En zo kwam het dat er in dat landje almaar meer dingen vier­

kant draaiden en zelfs misliepen. Zoals met een grote organisatie die alleen maar men­

sen in nood wilde helpen, het zogenoemde Rode Kruis. Daar sprak men samen verplicht de twee talen van het goddelijke landje. De Menapiërs waren zelfs bereid daarover niet al te moeilijk te doen. Ze zouden geen eigen Rode Kruis van Asterixland beginnen ook al wist iedereen dat dit de beste oplossing was. Ze wilden zelfs blijven betalen voor het potverteren voor de achterkleinkinde­

ren van “les Beiges sortant du tombeau”, maar dan wel op voorwaarde dat er eerst klare en duidelijke afspraken gemaakt werden. Hoe zegt men dat ook weer: goede rekeningen, goede vrienden. Maar neen, hoor, het kei­

zerlijke bureau ordonneerde dat alles moest blijven zoals het al in de tijd van Jules César was. Dat men maar liefst niet al te veel vra­

gen stelde over een en ander. Zeker niet in dat boerse Asterixtaaltje. Het werd een pijn­

lijk ontwaken, het middeleeuwse gebouw­

tje waar de twee nu en dan nog eens samen kwamen om weer eens ruzie te maken, werd op een nacht door een wat haastige bouw- promotor tegen de vlakte gewalst. Per onge­

luk natuurlijk.

In het niets

Dat is wat men inderdaad kan vrezen als Van Yperseele van het keizerlijke bureau het bij dat Rode Kruis nog lang voor het zeggen hebben. Zij hebben liever geen Rood Kruis meer dan eentje waar de zonen en dochters van Asterix zouden betalen op hun manier en in hun brabbeltaaltje. De zonen en dochters van de man van de De Bello Gallico waren nu eenmaal mensen van meer stand, die hadden tenminste kunst en cultuur in hun binnenzak, men moest willen worden zoals zij. Helaas, nu was er helemaal geen Rood Kruis meer.

Zo liep het ook met hun gezamenlijk afdakje waar de twee zolang samen onder schuilden.

Die van het keizerlijke bureau en aanver­

wante salons, die van de zogenoemde vak­

bonden die zoals dat Rode Kruis ook leefden van de bijdragen van de twee stammen, ze bleven ziende bind, lieten het kaartenhuisje liever onomkeerbaar afbrokkelen, kaartje na kaartje tot er van een heropbouw geen sprake meer kon zijn. Er waren nochtans vol­

doende projectontwikkelaars die met map­

pen vol plannen rondliepen om het ding van de definitieve ineenstorting te redden. Maar zij” bleven horende doof en ziende blind. Zij bleven maar ordonneren dat het moest blij­

ven zoals het altijd was. En dat natuurlijk in de taal van hun grote voorvader Jules César.

Tot de dag kwam dat er inderdaad niets meer was. Die anderen zijn nochtans heel verstan­

dige mensen. Eeuwenlang konden ze hun Menapiërs onder de knoet houden, zonder dat die brave mannen en vrouwen uit Aste­

rixland echt tegenpruttelden. Iemand uit dat Asterixland stelde ooit dat die “anderen"

eigenlijk te dom zijn om hun groot verstand goed te kunnen gebruiken. Hij kreeg voor die boude uitspraak toen heel veel kritiek, een zoon uit Asterixland zegt zoiets niet.

Hij had nochtans gelijk. “Zij” zijn inderdaad niet verstandig genoeg om te begrijpen dat hun onwil wel eens dodelijk kon zijn voor dat kleine landje dat Onze-Lieve-Heer zo lief had. Dat kleine landje dat naar hun zeg­

gen, ook dat van hen is. Merkwaardig toch hoe slimme mensen zo onvoorstelbaar dom kunnen zijn. Marc Platel

De dingen dezer dagen

3

De redelijke Waalse stem

Geert Lambert mag mee in de Octopus- groep zitten. Na een dreigende interventie van Bert Anciaux en borstgeklop van Bet- tina Geysen. Want Spirit beschikt over veel communautaire expertise, vinden ze zelf.

SP.a vond de tijd rijp om het aanhangsel nog eens met wat snoepgoed te bedelen - Spi­

rit staat al een hele tijd serieus op dieet - en het groene brilletje mocht vorige week mee aanschuiven bij de start van de werkgroep die de aanstaande staatshervorming moet uitwerken. Een Spirithoogtepunt.

Voorbije weekeinde gaf Didier Reynders aan De Morgen een uitgebreid vraaggesprek en reduceerde die Octopusgroep met een onwapenende eerlijkheid tot wat het is: een schaamlap die geen enkele rol van beteke­

nis speelt.

Reynders himself daarover: “In die groep van achttien zal ook niet echt onderhan­

deld worden.” Ze mogen daar een agenda afspreken, wat sprekers ontvangen en bin­

nen enkele weken akkoord gaan met hetgeen achter de schermen door de echte belang­

rijke spelers werd beslist. Reynders doet zelfs geen moeite om te verbergen wie er echt toe doet. “De echte discussies over de staatshervorming zullen gevoerd wor­

den in bilaterale gesprekken. Guy Verhof- stadt, Yves Leterme en ikzelf hebben al heel wat gepraat en in de komende dagen zullen we ook contact leggen met mensen als Jean- Luc Dehaene, Philippe Moureaux, Philippe hlaystadt en Marcel Cheron.”

Geef toe, een ploeg waar men de Belgische belangen echt wel verzekerd mag weten.

Verhofstadt, de flamingante Belg; Dehaene, de loodgieter zonder enige Vlaamse reflex;

Leterme, de ik-wil-in-de-16-man en vier Franstaligen die het politieke spectrum aan de overzijde volledig afdekken. Zelfs de Vlaamse socialisten of ecologisten worden blijkbaar niet echt ernstig genomen. Aan Vlaamse zijde spelen alleen VLD en CD&V Hnee, samen goed voor zowat éénderde van het Vlaamse kiezerscorps.

Contrarevolutie

Reynders’ interview is ook verder de moeite waard even bij stil te staan. Want hij stelt zich graag voor als de meest redelijke der Franstaligen.

Even kijken naar de agenda van de rek- Icelijken. Ten eerste moet er een stevige overdracht plaatsvinden van de deelstaten naar België. Kris Peeters vraagt een coper- nicaanse revolutie. Ook Reynders wil die doorvoeren, maar dan wel in de totaal tegen- Overgestelde richting. Het Belgische niveau moet weer domineren. Dat de crisis van de jongste maanden bewijst hoe versleten dat niveau is, doet niet terzake blijkbaar. Alsof rnen een longkankerpatiënt een sloef siga­

retten voorschrijft als remedie.

Gedaan met het eigen Vlaamse en Waalse jeugdbeschermingsbeleid of de gezondheids­

preventie. Redelijke Didier gaat vlot regel­

recht in tegen de Vlaamse resoluties.

Hij geeft overigens enkele voorbeelden om aan te tonen dat die splitsingen uit het verleden niet werken. Blijkt dat het steeds over gevallen gaat waarin Vlaanderen wel gebruik maakt van de eigen ruimte, maar Wallonië en Brussel niet tot handelen in staat blijken.

Reynders juicht Verhofstadt toe omdat die de federale kieskring op de agenda heeft gezet. Want de CD&V schoot vooral met scherp naar departementen van Fransta­

lige ministers: financiën, justitie en defensie.

Zoiets, meent Reynders, komt goed over op de Vlaamse publieke opinie en daar moet paal en perk worden aan gesteld.

De Wever volledig buitenspel

Hij denkt wel dat CD&V open staat voor die recuperatie, maar “het probleem is dat dat idee vooral zijn nationalistische kartel- partner tegen de borst stuit”. Denkt Reyn­

ders dat hij een akkoord kan sluiten met de N-VA, wil De Morgen weten. “Ik zoek geen akkoord met N-VA. Ik zoek een akkoord met CD&V, met Open VLD en misschien ook met SP.a of anderen.” Voor Reynders is de rol van De Wever dus volledig uitge­

speeld.

Ook CD&V moet haar plaats kennen. Eti­

enne Schouppe noemt de uitbreiding van Brussel onbespreekbaar. “Ik vraag hem om daarmee te stoppen. Alles moet bespreek­

baar zijn.”

En het Vlaams Kartel moet duidelijkheid verschaffen. De Vlamingen “moeten duidelijk maken dat ze nog verder willen met België."

Sterk van Reynders, want intussen eist geen enkele Vlaamse Octopuspartij de ontbinding van het land. Het Vlaams Kartel moet begrij­

pen “dat een staatshervorming er enkel komt als ook de federale staat versterkt wordt”.

Tot zover de Franstalige politicus die het meest oor zou hebben voor de Vlaamse eis om de staat te hervormen. Reynders gaat akkoord, als die staatshervorming totaal de andere richting uitgaat dan aangegeven door de Vlaamse partijen die de verkiezingen heb­

ben gewonnen.

De nota-Verhofstadt, de nieuwe koers van CD&V sedert de opstart van de inte- rim-regering, de afgenomen impact van N- VA, de communautaire opstelling van SP.a en Groen!, de uitsluiting van Vlaams Belang en Lijst Dedecker wijzen in de richting van een totale Vlaamse capitulatie. De hoop blijft echter bestaan dat de Franstaligen zich zo onredelijk zullen opstellen dat een funda­

mentele crisis toch niet kan vermeden wor­

den.

J.K.

Aan Franky en Patsy E-papa en E-mama Brussels

cd

Gij Cybercharlatans,

Hoe is het met de kids, mrs. Ceysens?

En, mr. Vandenbroucke, still alive and kic- king? And burning easy money? Gij zult ons wel hopeloos backward vinden, maar wij kregen weer een hevige aanval van Bush- en Blair-allergie toen bekend raakte dat gij meer Engels wilt gaan invoeren in het hoger onderwijs. Aldus ontpopt gij u zelf misschien tot English mama en English papa, en hoopt ge mogelijk op een eredoctoraat aan de een of andere buitenlandse univer­

siteit, maar ge voert vooral het monster van Loch Ness nog eens op door te bewe­

ren dat wij ons absoluut meer moeten gaan verangelsaksen als wij mee willen zijn in de vaart der volkeren.

Om de een of andere reden moet die klucht blijkbaar om de tien jaar worden overgedaan, net zoals het ACW om de zoveel jaar absoluut een congres wil hou­

den om de banden met de christendemo­

cratie in vraag te stellen. Tot er een rege­

ring moet worden gevormd en er postjes moeten worden verdeeld, dan blijkt alras dat the show must go on. Of dat er iemand brult ‘Let the beast go’ en iedereen terug­

keert tot de orde van de dag.

Als we u moeten geloven, Patsy, is het u allemaal om innovatie te doen. Of om het eens in lekker Wetstratees te zeggen:

meer Engels is buitengewoon belangrijk voor het Vlaamse ‘innovatie-instrumenta- rium’. Niet voor niets zijt gij de leading lady van het hele gedoe rond Flanders District of Creativity dat regelmatig de Vlaamse high society bijeenbrengt om aan netwerking te doen en te luisteren naar de een of andere managementgoeroe die voor een flink pak ouderwetse cash wel even wil overvliegen van Silicon Valley naar Leuven of Antwer­

pen om een paar uur hippe en dure praat­

jes te verkopen. (Waaraan herken je een managementgoeroe? Neem zijn zonnebril af, en er staan dollartekens in zijn pupil­

len gebrand.)

En terwijl gij er zelf met uw haperende articulatie waarschijnlijk niet in slaagt om een halve zin in de taal van Shakespeare te brabbelen zonder over elke sisklank te struikelen, vindt ge het een blijk van abso­

luut provincialisme dat er alleen maar een anderstalige opleiding mag worden inge­

richt als er al een zelfde Nederlandstalige leergang in de regio aanwezig is. For hea-

ro

□

ven’s saké, Patsy, neem de trein naar Sibe­

rië en ga daar de Jakoeten bekeren. Op den duur zouden we nog gaan terugverlangen naar Fien Moermansk en haar innovatieve methoden van partijfinanciering zonder dat daar één Engelse term aan te pas kwam (maar des te meer Gents dialect).

We beamen de mening van Jozef Devreese, hoogleraar emeritus van de Universiteit Antwerpen: de beste studen­

ten trachten aan de beste universiteiten en laboratoria te studeren. De juiste medica­

tie is dan ook niet om meer Engels in te voeren, maar om de wetenschappelijke excellentie van onze onderzoekers verder op te drijven. En wat dat fameuze Erasmus- programma betreft: als het de bedoeling is tot een soort van Engelse eenheidsworst te komen, dan moet men die boel maar stopzetten. We hebben er lang genoeg over gedaan om degelijk Nederlandstalig hoger onderwijs uit te bouwen, en we heb­

ben absoluut geen nood aan een Engelse versie van de vroegere Nolfbarak.

Wat zegt gij, Vandenbroucke? Totale verkramptheid? Weigering tot verande­

ring? Tsja, niet iedereen trekt drie jaar naar Oxford om uit het gezichtsveld te verdwij­

nen van de Belgische justitie. Op de web­

stek van de SP.a heet dat ‘overtuigd zijn van de waarde van een internationaal onder­

wijs’. Wij noemen dat eerder de zoveel­

ste uiting van Vlaams klootjesvolkdenken.

Komen er onvoldoende buitenlandse stu­

denten naar hier al naargelang de goesting van de minister van Onderwijs? Dat zal de minister dat onderwijs aanpassen aan de buitenlandse studenten. Willen de Frans­

taligen geen staatshervorming? Geen pro­

bleem, ze krijgen er nog een federale kies­

kring en een paritaire Senaat bovenop.

D’er is lang en hard gevochten voor Vlaamse emancipatie, en nu zijn we zodanig geëmancipeerd dat we denken ons te kun­

nen permitteren die emancipatie terug in de waagschaal te plaatsen. Van zo iemand heet dat in mooi Engels: is he an asset or a liability? In elk geval is Vandenbroucke een specialist in fiddling the figures en cooking the books.

Dat hij maar snel terug naar beneden duikt, naar de bodem van het meer van Loch Ness. Hit the rood, Frank, don't you come back no more!

XWßdS&e.

Echo ’s uit de Koepelzaal

^oms-nationaal verzet

Volkomen terecht spaarde de opposi- tle vorige woensdag zijn kritiek niet op het

*°ornemen van minister van Onderwijs Van- enbroucke om het gebruik van andere talen an L>et Nederlands in het hoger onderwijs J versoepelen. Bij het Vlaams Belang nam

^jarie-Rose Morel het voortouw. Maar ook 'i de coalitiegenoten van het rode genie uit cherpenheuvel klonk kritiek. Bij monde van 'et de Bruyn stelde de N-VA vierkant tegen e wijziging van de taalregeling in het onder- ,,s \e z'in> wegens ‘niet nuttig en niet wen- e 'jk. De huidige taalregeling (waarbij in de achelors tien percent van het curriculum lri een andere taal dan het Nederlands mag

?egeven worden en dit om buitenlandse stu-

m nten aan te trekken) volstaat ruimschoots.

eer Engels in het programma leidt niet s.e!een naar meer buitenlandse studenten, ,^ede De Bruyn. En verder: ‘Meer Engels

°°k asociaal, want het vormt een extra t tempel voor de doorstroming van alloch- ne en kansarme jongeren naar het hoger onderwijs.’

^fc Spirit deed mee! _______

liePat kwam dus hard aan bij de monopo- de 2.u<^ers van het sociaal gevoel! En Dirk b0 L°Ck (S?irit) deed er nog een schePie

$ei^tnoP door kanttekeningen te plaat- a, 'i de bejubeling van het Angelsaksisch onderwijstaal en de (idiote) nadruk die

vooral door een nitwit als ministerin Ceys- sens gelegd wordt op het belang van innova­

tie en ‘openheid’. ‘Vandaag vormt de invoe­

ring van het Engels een extra barrière voor de allochtone en kansarme jongeren die nu slechts langzaam tot het hoger onderwijs doorstromen’, stelde hij - en daar is geen woord van gelogen! ‘Op die manier creëer je een duale samenleving. Dat is in strijd met de nadruk die de minister totnogtoe legde op gelijke kansen. Het Engels is wel degelijk belangrijk voor het wetenschappelijk onder­

zoek, maar de mensen die zover geraken, spreken het sowieso al.’

Ons komt het trouwens voor dat men in het onderwijs zo stilaan zijn buik en belen­

dende percelen vol heeft van al die innova­

ties. De meeste leraars en proffen zouden eindelijk graag weer eens wat les geven!

Als naar gewoonte: mosselen bij de christendemocraten

Naar slechte gewoonte was CD&V ‘genu­

anceerder’. Ook zij zijn tegen de ‘vanzelf­

sprekende koppeling van het gebruik van Engels aan innovatie, maar dat kan volgens Cathy Berx (ondertussen de komende gou­

verneur van de provincie Antwerpen) niet het enige beleidscriterium zijn. Na nog wat lippendienst aan de heilige koe van de demo­

cratisering van het onderwijs - de voornaam­

ste oorzaak van de nivellering naar beneden toe die we nu al jaren ondergaan - stelde zij

bereid te zijn ‘de regeling te herbekijken’

maar wilde toch vooral rekening houden met 'de belangen van de kansarme groepen’!

Verdedigd door de gekende kleurvakbonden, nemen we aan?

Overtrokken repliek

Vandenbroucke, die altijd de mond vol heeft over inspraak en democratie, maar zelf als de dood is voor het geringste greintje kritiek of zelfs maar een goed gefundeerde bedenking, reageerde als gestoken door

een gros horzels. Met ongewone heftigheid noemde hij vooral de stellingname van de N- VA ‘een totale verkramptheid’.

Derhalve plooide hij terug op zijn tweede aanvalslinie en gaat nu starten ‘met de raad­

pleging van het onderwijsveld’ (zie boven:

de in hun vrijgestelde stoelen vastgevezen syndicale ‘vertegenwoordigers’) en overlegt tevens ook met andere betrokken ministe­

ries! De dames en heren parlementairen zijn gewaarschuwd!

Lees verder blz. 5

4

De dingen dezer dagen

Karl May

Vorige week stapte ik een tweedehands boekenwinkel binnen. Daar stonden voor een paar eurocent wat deeltjes van Karl May in de bekende Prismareeks. Ik heb wat gebladerd, wat gelezen en alles weer op het rek gezet. Trots alle jeugd­

sentiment was er geen doorkomen aan. Jammer, want ‘Winnetou, het opper­

hoofd der Apachen’ in een luxe-uitgave was indertijd een van mijn mooiste sinter­

klaascadeaus. Ik mocht maar één hoofdstuk per dag lezen en dan ging het boek weer boven op een kast. Later kwamen er nog wat delen bij. Kwaliteitsbiblio- theken zoals de Mechelse Jeugdbibliotheek deden al geen Karl May meer maar gelukkig was de parochiale katholieke bibliotheek minder streng in de leer. Tij­

dens een griep heb ik toen de volledige reeks gelezen van ‘Kara Ben Nemsi, de held uit het avondland’. Zo heb ik voor het eerst namen ontmoet als Koerdistan en het land der Skipetaren. Het waren dikke turven maar toch had de Neder­

landse uitgever toen al vele pagina’s ellenlange natuurbeschrijvingen en gefilo­

sofeer geliquideerd want ‘In der Beschränkung zeigt sich der Meister’ was (voor financiële redenen) niet besteed aan May. Op de omslag van die boeken stond nog Dr Karl May al was die onverdiende Dr nog het kleinste van zijn vele kleine en grote oplichterstreken.

Karl May wordt in 1842 geboren als het vijfde van de veertien kinderen van een doodarme wever in Saksen. Negen kinderen sterven voor ze volwassen zijn. Zijn jeugd is een verschrikking. Door een tekort aan vita­

mines is hij als peuter jarenlang blind. Vader meent het goed, maar is een tiran. De kleine Karl moet alles waarin letters staan, lezen of overschrijven; zelfs de meest gekke din­

gen. Vader stuurt hem naar de kweekschool waar hij zijn eerste indianenverhaal schrijft en zijn eerste diefstal pleegt: zes kaarsen voor de kerstboom thuis. De schooldirec­

tie schopt hem aanvankelijk buiten, maar verleent hem later genade. Als May 18 is behaalt hij zijn onderwijzersdiploma, geeft 2 weken les en wordt ontslagen nadat zijn huisbaas hem met zijn vrouw betrapt. Bij een volgend baantje moet hij noodgedwon­

gen een kamertje delen met een collega die hem voor een horloge erin luist; zes weken gevangenis en een volledig Berufsverbot; zelfs als privé-onderwijzer. Dan gaat het vlug van kwaad naar erger. May speelt o.a. voor oog­

arts maar heeft het meeste succes met de aankoop onder valse identiteit van allerlei waardevolle dingen op krediet die hij daarna voor baar geld verpatst. Drie jaar gevangenis als hij gesnapt wordt. Nauwelijks vrij poseert hij als politieofficier en steelt verder alles wat los en vast zit: opnieuw vier jaar cel.

In de gevangenis ontmoet de lutherse May een katholieke catechist die hem weer op het juiste pad brengt. Hij werkt er ook in de gevangenisbib en kan er zijn leeshon­

ger stillen. Als hij weer vrij is, trekt hij naar Dresden, de hoofdstad van Saksen. Hij kent er een uitgever en heeft geluk. Die heeft dringend een redacteur nodig voor zijn vele weekbladen met populaire verhalen. Hij kan dus niet kieskeurig zijn en May kan dat even­

min. Hij schrijft grote delen van een zoge­

naamd Buch der Liebe; voor die tijd bestem­

peld als softporno. Zijn uitgever noemt hem tegenover andere medewerkers altijd Herr Doktor en May eigent zich voor de rest van zijn leven die titel toe.

Hij wordt nu volledig broodschrijver en dat is in die tijd toch even anders dan van­

daag. De industrialisering doet de levensstan­

daard stijgen en eist beter opgeleide mensen.

Meer kinderen leren lezen. Kranten, week­

bladen en colportagemagazines publiceren een permanente stroom feuilletons zoals men al kent in Frankrijk met Dumas en Sue.

May schrijft bijna dag en nacht avonturen­

verhalen, historische romans, reisavonturen, enz. Een hele tijd publiceert men zo’n drie­

duizend gedrukte pagina’s per jaar van zijn hand. Als feuilletonschrijver heeft hij natuur­

lijk baat om af en toe behoorlijk uit te wei­

den als hij geen inspiratie heeft om een logi­

sche verhaaldraad te vinden.

Eindelijk succes

Een eerste Winnetouverhaal verschijnt in 1876 maar wordt nog niet opgemerkt.

Vijf jaar later creëert hij een andere held die wel een enorm succes kent; Kara Ben Nemsi (= Karl de Duitser). Hij schrijft veel in de ik-vorm en zijn publiek is nog tamelijk naïef. Zijn uitgevers suggereren met succes dat hij al die avonturen ook zelf beleefd heeft.

Nog altijd heeft hij het financieel niet breed en dus publiceert hij ook veel in jeugdbla­

den en zijn Winnetou krijgt in Old Shatter­

hand, Old Surehand, enz. compagnons die een ‘succes fou' worden. Karl May wordt een merk voor spannende fatsoenlijke en dege­

lijke ontspanningslectuur. Zijn helden zijn diepchristelijk (Winnetou laat zich dopen als hij dodelijk gekwetst wordt) en pacifis­

tisch want ondanks hun avonturen blijft het aantal doden binnen de perken en bloederige scalpeerscènes zijn taboe. Alle Duitsers die geregeld in de boeken opduiken zijn door­

brave voorbeeldige mannen.

Pas in de jaren negentig wordt May voor zijn enorme productie beloond. Zijn feuille­

tons verschijnen eindelijk als boeken en nu stroomt het geld binnen. Zijn werk wordt in dertig talen vertaald en in het Duits alleen zijn er nu al zo’n tachtig miljoen exemplaren verkocht. Hij kan een mooie villa kopen in het Saksische Radebeul. De woning is nu het Karl Maymuseum.

In zijn privé-leven is echter niet alles peis en vree. Hij heeft allerlei lichaamskwalen en af en toe valt hij in diepe depressies of krijgt hij crisissen van razernij. Zijn veel jongere vrouw neemt het niet al te nauw met de huwelijkstrouw en hij laat zich scheiden (niet

vanzelfsprekend in die tijd) om later met de weduwe van zijn beste vriend te hertrouwen.

Hij beoefent ook veel het spiritisme.

May heeft nog altijd een oplichtertrekje.

Hij poseert voor foto’s als Old Shatterhand en Kara Ben Nemsi. Hij laat een wapen­

smid de geweren produceren die hij zoge­

naamd in het Wilde Westen gebruikt heeft.

Zijn publiek gelooft hem en overal ontstaan Karl Mayclubs.

Een promotietournee door Duitsland en Oostenrijk is een triomf. Zoals veel brood­

schrijvers droomt May van literatuur maar zijn lezers willen avonturenverhalen lezen en zijn latere literaire probeersels interes­

seren niemand.

Op zijn 57ste wil hij blijkbaar eens kijken of de realiteit min of meer klopt met zijn fictie en hij reist voor de eerste keer naar het Midden-Oosten. Tien jaar later trekt hij zelfs naar de VS maar verder dan de Oost­

kust komt hij niet. Hij koopt er wel allerlei echte Indianenspullen die de indruk moe­

ten geven dat hij jarenlang in de Far West gezworven heeft. Hij sterft aan longkanker, 70 jaar oud, in 1912.

Alleen nog een naam

May is nog generatieslang de favoriete auteur van vogels van allerlei pluimage: kei­

zer Wilhelm, Karl Liebknecht, Adolf Hit- ler en de Duits-Joodse tenor Richard Tau- ber dwepen met zijn boeken. Die blijven

populair tot onze jaren 60. Zij krijgen zelfs nog een tweede jeugd dankzij de films die zowel in de DDR als in de Bondsrepubliek geproduceerd worden. Bij de communis­

ten spreekt Winnetou vlekkeloos Duits en zijn al de Amerikanen onvervalste schurken.

In de West-Duitse films spreekt de Franse acteur Pierre Brice een soort schurft-Duits maar dat maakt hem niet minder populair. Hij krijgt zelfs in 1992 het Bundesverdienstkreuz voor zijn Winnetouvertolkingen. De Ame­

rikaan Lex Barker is de perfecte Old Shat­

terhand in die films die ook in de Vlaamse provinciezaaltjes met enorm succes gespeeld worden.

Ook strips houden de reputatie van May nog een tijdje hoog, al zijn de producten van Studio Vandersteen een belachelijk diepte­

punt die trouwens niet op de verhalen van May gebaseerd zijn. Maar vanaf de jaren 80 is May alleen nog een naam. Zijn taal is te lang­

dradig en te ouderwets.

De actie gaat niet vlug genoeg en zijn chris­

telijk pacifisme past niet meer bij cynischer tijden. Goedkope vliegtuigbiljetten zorgen ervoor dat er nog nauwelijks plaatsen op aarde zijn waarover men kan dromen en fantaseren want iedereen kan nu een kijkje nemen.

De ruimteoperas nemen geleidelijk de plaats in van Winnetou en Kara Ben Nemsi.

JanNeckers

Roddels uit de Wetstraat

Ruil______________________

Het zat er aan te komen dat binnen de regering der tijdelijken nog wat postjes zou­

den verdeeld worden. En nu de PS daar onverwacht deel van uitmaakt, eisen zij hun deel van de koek.

Zo komt het dat, nu Piet Buskruit minis­

ter van Sabels en Kanonnen is geworden, hij in de commissie Binnenlandse Zaken - waar op 7 november onder zijn voorzitterschap BHV werd gestemd - wordt opgevolgd door André Frédéric, de bullebak die in de vorige legislatuur al voorzitter was en heel de com­

missie blokkeerde en afblafte toen in 2005 BHV ook al ter sprake kwam.

De commissie Justitie wordt dan prijs­

gegeven door de PS, waar Ampersandster Mia de Schamphelaere de plak gaat zwaaien, ter compensatie van haar door de neus geboorde benoeming als lid van het Grond­

wettelijk Hof, waar zij eigenlijk liever had gezeten. En PS'er Caude Eerdekens mag dan doorschuiven naar de quaestuur, het bestuur van de Kamer.

Postjespakkerij behoort in Het Edel Land tot de onuitroeibare zeden en gewoonten...

Gevaar geweken

In heel die operatie dragen de Ampersan- ders een grote verantwoordelijkheid. Want door Binnenlandse Zaken prijs te geven, zijn de Franstaligen zeker dat het er nooit nog tot een stemming van Vlamingen tegen Franstali­

gen gaat komen over BHV of iets dergelijks.

Of anders en beter gezegd: CD&V is nog maar net mee aan de macht of de partij geeft al meteen een wapen uit handen. En dan nog wel aan de PS. Hadden ze nu echt gedacht dat we dat niet gingen doorhebben!! Waar­

schijnlijk moet dat dienen als "signaal” aan de Belgofonen dat de tsjeven hoe dan ook echt en techtige Belgen blijven en de Walen dus niks hoeven te vrezen.

Splijtzwam

Dat heel de regering der tijdelijken met haken en ogen aan elkaar hangt en dat ieder er zijn goesting doet, bleek ook duidelijk toen donderdag een brede kloof ontstond over het regularisatiebeleid ten aanzien van illegalen. PS en cdH - zeg maar de erg linkse Siamese tweeling Elio en Zjowel - pleit­

ten ervoor de huidige wet niet meer toe te passen. Lijnrecht tegenover hen gingen

de Collaboralen en de Ampersanders - zeg maar: oranjeblauw - staan. Zij vonden dat de bestaande wet onverkort dient toegepast.

Het is niet de eerste splijtzwam en zeker ook nog niet de laatste. In een tegennatuurlijk verbond zal nooit iemand gelukkig of tevre­

den zijn. En mekaar wat pesten zal men ook niet laten. Maar wat deert het! Het feestje duurt toch maar tot 23 maart. Toch!!

Buitenlandbelgen__________

Woensdag werden in de commissie Bin­

nenlandse Zaken twee wetsvoorstellen van de MR behandeld waarin wordt voorgesteld het kiesrecht voor landgenoten in het bui­

tenland uit te breiden tot de deelstaatver­

kiezingen. Boze Bart Laeremans was meteen bij de pinken, want hij wist dat de zgn. bui­

tenlandbelgen in 2003 en 2007 al voor een scheeftrekking van de resultaten in Brussel- Halle-Vilvoorde zorgden. In deze kieskring schreven zich bijna een kwart van de bui­

tenlandbelgen in (29.625 op 121.817), ter­

wijl B-H-V slechts 15% van de inwoners van het land telt.

Uit de kiesresultaten bleek dat de Vlaamse lijsten slechts op 20,2% van deze stemmen kunnen rekenen, amper de helft van het glo­

bale resultaat van de Vlaamse lijsten in B- H-V (40,1%). Of in mensentaal: de buiten­

landbelgen stemmen massaal op Franstalige lijsten. Dit heeft dus alles te maken met de

vrije keuze van woonplaats: mensen die niets met Brussel of Halle-Vilvoorde te maken hebben, kunnen zich toch als kiezer inschrij­

ven in dit kiesdistrict.

Tegenvoorstel afgewezen

Voor de verkiezingen van de regionale par­

lementen zou de situatie nog absurder zijn:

mensen die nooit in Vlaanderen gewoond hebben, zouden zich in Vlaams-Brabant kun­

nen domiciliëren met bijvoorbeeld als enige doel UF, de lijst van de Belgofone fascisten, aan een tweede zetel te helpen. Bart Lae­

remans en Filip de Man stelden daarente­

gen voor dat kiezers uit het buitenland zich zouden kunnen inschrijven in de gemeente van hun laatste domicilie. De Bozen kregen hiervoor de steun van CD&V en zelfs MR*

Kamerlid Daniël Ducarme had begrip voor dit voorstel.

Maar het strafste van al was dat de omhooggevallen BartTommelein. ex-VU en momenteel fractieleider der Collaboralen, tégen dit voorstel inging. Hij heeft er klaar­

blijkelijk geen probleem mee dat UF-fascis- ten hierdoor aan een extra zetel zouden geraken in Vlaams-Brabant.

Waar zijn de Vlaamse spierballen van voor de verkiezingen! Waar waren de Niveanen om samen met de Bozen van hun ‘TAK’ te maken?! Lees verder blz. 1^

De dingen dezer dagen

VVB klaar voor een “boeiend” 2008 Schouppe,

de CD&V en de belangen van de Vlaamse mensen

Het roer vanhet CD&V-schip is tijdelijk in handen van Etienne Schouppe. Wijheb­

ben die man “in illo tempore” nog gekend als grote “roerganger" bijde NMBS, op ogen­

blikkendat ergeen taalkaders waren endat toch gecreëerde taalkadersdoor deRaad vanStateop vraag vanhetVVO (Verbond Vlaams Overheidspersoneel) werden vernie­

tigd. Watwij vooral uit dieperioden onthou­

den,zijn enkeleonsvan zeer nabij bekende feiten van minder Vlaamse standvastigheid waarvan deheerSchouppetenaanzienvan

bepaalde Vlaamsepersoneelsledenblijkgaf.

Het ontbrekenvan taalkaders toen bij de NMBSzette enkele Vlaamsepersoneelsle­

den,die zich daardoor achteruitgesteld wis­ ten, aan de gevolgendaarvanvia de Raad van State te laten rechtzetten.

Uitspraken van de Raad van State lie­

ten echterdoorgaans opzichwachten en er wasdustijdom via handige beslissingen i ondertussen zakenrecht te trekken zodatde NMBS op het gepaste ogenblik, bijvoorbeeld nadat de auditeur klagers was bijgetreden, 1

gebrek aan persoonlijk belang” kon laten pleitenen aldus sommige vervelende zaken kon laten klasseren.

Voor de heer Schouppe echter bleken achteraf die zaken helemaal niet geklas­

seerd. De klagers werden in hun verdere loopbaan,wanneer zijeen gunstige aanschrij­

vingnodig hadden vooreen volgende benoe­ ming, door de heer Schouppe als voorzitter

*an hettoenmalige directiecomité wande- len gestuurd.

Het kon voor de heer Schouppe niet ,, orde beugel dat personeelsleden, die

tegen(?)” hun werkgevereen procedure bij een bevoegde instantie hadden ingeleid, door deze zouden worden beloond met een nodige kwalificatie, zelfs als hadden ze die verdiend. “Dergelijkepersonen”, zei hij,

mochten van hem niet langer nog enige gunst(sic) verwachten”!

De heer Schouppe begreepblijkbaar niet dat deVlaamse spoormannen die naar de Raad van State trokken om het ontbre­

ken van taalkadersbij de NMVS aante kla­

gen, datnietdeden om enigegunst tebeko­

men,maar gewoon met de bedoelingdewet telaten toepassen, niet meer of nietmin­

der. Die mensen, die de moed opbrachten

■ wantom metzulke chefsboven u diestap te wagen, waser wel enigemoednodig - om vlade Raad van Statehun rechtente eisen doortoepassingvan de wet, vervulden daar­ mee tenslotte nietmeer daneenverdomde democratische plicht!

Broodroof

De domheid van Schouppe was dus oorzaak van “broodroof” ten nadele van laamse werknemers onder zijn bevelen, ienietmeerdanhun plicht deden. Blijkbaar had de Vlaming Schouppe er minderproble­

men mee eenVlaming eenoor aan tenaaien dan een Waal, slechts te geven waarophij recht had.

. En er zijn bijde NMBS opheden,na44 Rprtaa'wetten, nog altijd geen taalkaders.

ijkbaar stoorden dieonwettigetoestanden

°°k de heer Schouppe nietzo erg, wanthet ls niet bekend dat hijzich ooit enige moeite getroostte om in dat verband ordeop zaken

\estellen. Hij vond het blijkbaar heel normaal at Franstaligentoen, ennunogsteeds, een

edde opraapten, die in feite aan Vlamingen

°ekwam, die hetop hun beurt dan maar met minder inkomen,of in ‘t geheel geen nkomen - als geen aanwerving daarvan het Sevolg was - moesten stellen.

Die mistoestanden hadden en hebben nog b eedsgevolgen in de toekenning en deuit-

etaling vande pensioenen.En nog steeds erken er bijhet spoor te veel Franstaligen n te weinigVlamingen. De NMBSgeraakt inV ®esP''tst en van een Vlaamse ambtenaar d etdagelijkse bestuur om de mistoestan- er> in de exploitatie en hetpersoneelsbe-

■.|S,er recht te trekken, kan ervolgensde On -proleten uithet zuiden van het land evenmin sprake zijn.

tipd •'aanderenis het dus meer dan gewet- NMo? de vraa8 te stellen in hoeverrede , “S nog steeds de scheeftrekkingen uit v 1verleden door deschuldigemedewerking b|.n Vlaamse spoorwegchefs als Schouppe

Henspelenen voor hoelang nog?

Veel‘schoon’ volkin de Gentse Lakenhalle r waar de Vlaamse Volksbewegingzaterdag <

haar nieuwjaarsreceptiehield. Deze jaarope- <

ner bewijst dat de VVB echtwel dekernen de motor van de Vlaamsebewegingvormt. ' Nietalleen de prachtige zaal straalde zelfbe­

wustzijn uit. Ongeveer alles wat binnen de Vlaamse Beweging ietsbetekent, toonde zich daar Naast de VVB-top zelf zagen we onder meer ErikStoffelen (ANZ), Walter Bae- ten (IJzerbedevaartcomité), RenaatRoels (OVV),Johanvan Slambroeck (Ijzerwake en Voorpost), Roger Pauly (Gezinsbond)en Matthias Storme, naast vele gewone mili­

tanten. . ...

Er schoven ookvelepolitici aan. Vlaams Belang en N-VAwaren uiteraard promi­ nentvertegenwoordigd. De wellicht-bin- nenkort-voorzitter Bruno Valkeniers leidde de VB-troepen, met Rita deBont (gewezen VVB-voorzitter), Alexandra Colen, Peter Logghe, Johan Deckmyn enFrancis van den Eynde. Bartde Weverbracht Jan Jambon (met lange staat van VVB-verdienste), Helga Stevens (die zorgde vooreen gebarentolk) enSarah Smeyers mee.Maar ook Spiritliet zich opmerken met GeertLambert, JanRoe- giers en Lionel Vandenberghe. Vlaams frac­ tieleider Ludwig Caluwéen kersverseSena­ tor Pol van den Driesschezorgden voorwat oranje inde zaal. De voorbehoudenstoel­

tjesvan VLD’ers Patrik Vankrunkelsvenen Luk van Biesen blevenleeg.SP.a enGroen, waren alleen aanwezig via delijstvan ver­

ontschuldigingen. Van de Lijst Dedecker viel geenspoor tebekennen.

Zoals algemeen gekend en geweten wijst links Vlaamsebelangenen bezorgdheden at.

InVlaanderen is linksschrikbarend conser­ vatief.In Schotland, Catalonië en Frankrijk is dat wel anders. In Vlaanderen sluiten ze zich lieverop in belgicistische clubjes zoalsBPIus of nog conservatiever, BPS (Belgische Pro­

gressieveSocialisten.)

Er werden in de coulissen ook talrijke interviews afgenomen voor Ter Zake, dat de bijeenkomst een tocht naarGent blijk­

baar waard vond.

Zachte Peene

Peter Peene, voorzitter van het Davids- fonds,mochtkomen gastspreken.(Bij een vorige gelegenheid vervuldeVlaams minis- ter-president Yves Leterme die rol.Dat zijn de Franstaligen blijkbaar vergeten in hun aanvallen op de leperling.)Peene beklem­

toonde dathet Davidsfonds een culturele en geen politieke vereniging is, maar vorig jaar toch bij wijze van grote uitzondering een Open Brief publiceerde om een ste­ vigestaatshervorming te eisen. Hijmerkte op datde Vlaamse beweging nogal afwe­ zig bleef in het kanteljaar 2007, waarbij de Vlaamse Volksbeweging een uitzondering op deregel vormde.Daarin ziet hij het bewijs dat een open Vlaamse beweging wel een rol kanspelen.

Peene beviel nogal uitgebreid van goed­ klinkendedooddoeners toen hij zich afzette tegen verkramptheid, frustraties en klaag- zangflamingantisme.De Davidsfondsvoor- zittervond 2007trouwenspolitiek eensuc­ cesrijk jaar, omdat het politieke bewustzijn van de bevolking duidelijk is toegenomen.

Hij relativeerde dezogenaamde negatieve effecten (schade aan het Belgische imago, economische kost, negeren van de echte problemen waar de mensen van wakker lig­

gen) en drong aan op vastberadenheid bij de Vlaamsepolitici.

Harde Eric

Naar de toespraakvan VVB-voorzitter Eric Defoort werd uitgekeken. Zijn toe­

spraak was sterk opgebouwd, humoris- tisch, scherp, gedurfd en rijk aan inhoud.

DeVlaamse beweging is in de loop van de voorbije decenniavooral een zaak van men­ sen rechts en uiterst recht van het centrum, stelde Defoortvast.Hijnoemdedat demo­

cratisch legitiem, want Defoort wijst het schutkringdenkennadrukkelijk af. Maarvol­ gens deVVB-voorzitter is“die toenemende eenzijdige oriëntatie inhoudelijk schadelijk en een substantiële bedreiging voor de slag­

krachtvan debeweging”.

Defoort vond dat hetgoed was datde Vlaamsebeweging metde woorden van Alice Nahon “eensin eigen herte”zou kijken en niet alleen bijhetslapengaan. Hij wees ook

Windhaan

Mensen als Schouppezijn te vergelijken met windhanen op kerktorens. Die verstaan alsgeen ander de kunstzichte kerenin de richting vanwaardewind komt. Straffer nog, ze zijn zelfssterker dan een windhaan, die nog wind nodig heeft omzich in de juiste richtingte keren. Mensen als Schouppebou­ wenhuncarrièreuit dankzij de juiste poli­

tieke steun ophet juiste ogenbliken zijn voe­

len als ‘t ware op een magische manier bij zichzelf aan waar hun kansen liggen.Gebrek aanstabiliteit is echter voor die menseneen anderkenmerken wijverkiezen wel stand­ vastigheid als een betere eigenschap voor bestuurders op verantwoordelijkeposten.

Een Vlaming met de allure van dewind­

haan,bij wie, toen hijnog oppermeester bij de NMBS was, het Waalsehemdje naderwas dan het Vlaamse rokje,gaat tijdelijk,wellicht op eenbelangrijk keerpunt in de loopvan de Vlaamsegeschiedenisde grootste Vlaamse politieke partij leiden. Het ismogelijk dat de opvattingen en inzichten van deheer Schouppeondertussen zijnbijgeschaafd en dat hij mits het nodigeberouw voor zijn kort­

zichtigheid zijn leven heeftgebeterd. Maar...

wijkunnenterzake onze twijfel niet van ons afzetten. “Domheid", zegt Jef Geeraerts, “is een erge ziekte,omdat er geenmedicament bestaat dat die ziektekan genezen.”

Wijwillen absoluut geen wraak nemen op Schouppe nu wij gepensioneerdzijn envoor de rest onzer dagen eenverdere carrière bij de spoorwegen ons kan gestolen wor­ den. Niettemin rijsterbij ons een andere gewetenskwestie. Wij stellen ons de vraag of wij onze naasteVlaamse mensenzo maar onwetend mogen laten over het gevaar dat zij lopen door mensen te kiezen, die dom zijn en niet beginselvast. Wij, die houden van Vlaanderenen zijn bewoners, wij hou­

den ons hart vast voor destuurmanskunsten en de Vlaamsereflexen van roergangers, aan wiewijpijnlijke herinneringenzoals hierbo­

ven uiteengezet, bewaren. Maarniettemin, ook in België heeft het volk nog leiders die het zelf kiest, en in diehoop willen wij eer­

lijk leen en sterven.

WlLLY GlLIS - LidvanhetHoofdbestuurvanhet

VVO

Eerste interimaris Verhofstadt heeft een straffe verklaring afgelegd als reactie op de aanslag tegen vijftien Belgische reizigers in Jemen. "Dat daarbij ook twee Belgen om het leven kwamen en één Belg zwaargewond raakte, is dramatisch en onaanvaardbaar"

schruwelde Verhofstadt.

Die verontwaardigde mededeling van Ver­

hofstadt verscheen natuurlijk ook op de webstek van Het Laatste Nieuws. Een lezer voegde daar met bijtend sarcasme volgend commentaartje aan toe: "Toont zij niet aan dat de islam in wezen een intolerante en totalitaire ideologie is, die botst met de cul­

turele, morele en juridische voorschriften die gelden in een open en democratische samen­

leving?" Heel goed gezegd natuurlijk. Maar wat het allemaal nog pikanter maakt: dat was een citaat van Verhofstadt zelf, uit één van zijn Burgermanifesten.

23 januari 2008

5

met devingernaar de linkerzijdedie modi­ eus afstand neemtvan de Vlaamse ontvoog­

dingsstrijd, maar wilde bij het begin van 2008 vooral de eigen achterban even eenspiegel voorhouden.Niethelemaalonterecht wel­

licht, almag natuurlijk niet verbazendat de nationalebeweging van een volkdat in grote meerderheid ‘rechts en uiterst rechts van het centrum’ stemt, ook vooral daar rekru­

teert.

Aanwezigen als JefTurf, Ludo Abichtof Julien Borremans zullenin elk gevalDefoorts

pleidooizeer graaggehoord hebben.

België dood in de geesten

Dat nam verder niets af van de radicale communautairestandpunten die Defoort inzijn tweede deel van de toespraak innam.

Alshij zei dat een interim-regeringmeteen interim-premierlogisch is vooreen interim- land, kreeg hijde handen van het publiek op elkaar. Gestaafd met citatenvan niet-uitge- sproken flaminganten als Sturtewagen (De Standaard) of Bracke(VRT)legde hij nadruk­

kelijkde vinger opdewonde. Hijvindt de vorming van die namaakregering een gemiste kans, omdat daarmee de druk van de ketel wordtgehaald. Hij kon een sneer richting CD&V nietonderdrukken. Defoort kreeg de lachers opzijnhand als hij zeidathetwoord

‘communautaire scherpslijper’ hemaltijd aan een vogelsoort doetdenken.

En nog Defoort: “Aan de huidige gren­

zenvanVlaanderen kan niet geraaktwor­ den, en wiezich inschrijft ineen gemeente inVlaanderen schrijft zich daar in voor de uitoefening van al zijn burgerlijke rechtenen plichten. Ons BHV-standpunt isbekend.Een federalekieskringis inonze ogeneen uitbrei­

dingvan eenhuidige BHV-situatieoverheel Vlaanderen.”

DeVVB-voorzitter wil zijn onafhanke- lijkheidsbetoog een hedendaags assertieve en open kleuring geven waarindeBelgische staat al in de geest van de mensen toteen overwonnen fase behoort.

EricDefoort riep Kris, Marleen,Rudy en José (minister-presidenten en parlements­ voorzittersvan Vlaanderen en Wallonië) op hetheft in handen te nemen.“Separatisme om hetseparatisme is geen doel. Wat erop volgt is dat wel. Onafhankelijkheid iseen positieve situatie van ontvoogdingen zelf­ standigheid”, aldus deVVB-voorzitter. Hij slootaf met een denkoefening overdecon­ federatie Nederland-Vlaanderen-Wallonië, daarmee een soortneo-vanseverianisme introducerend.

In elkgeval veel stof tot nadenken, maarof de ruim begotenreceptie die volgdealleen maar diepgaande politieke analyses los­

weekte, mag betwijfeld worden.

Vervolg vanblz.3

Bio

En dan was erde tussenkomst van VB’er Sintobin die verwees naar het grootscha­

lige onderzoekvande universiteit van Gent waaruit gebleken is dat biologischgeteelde groenten per definitiewelduurder, maar daarom nog niet gezonder zijn!Enomdat de productieen het verbruik in ons land ach­ teruitgaan, gooit de Vlaamse Regering daar eenpak poennaartoe.

Aan Vlaamsche Opperboer Peeters dus de vraag naar zijn reactie op dit onderzoek en of zijn beleid inzake deze materienuzou geactualiseerdworden.

Uitzijn antwoord leerden we dat desec­

tor het onderzoek in kwestie zelf besteld had, maar dat er toch 'ruimte was voor bio- landbouw'endat daar ‘vanuit het beleid’de nodige aandacht aanzou wordenbesteed.

Maar echt genietendedenwepas toen we eenbedremmeld Dua’tje aande microfoon zagen staan. Haar ontsteltenis deed haar teruggrijpen naarde oude recepten vande rodekameraden.

Zevroeg niets minder dan dat minister­ president Peeters‘sturend’ zou ingrijpenin de berichtgeving in de media (die volgens Peeters wat ‘vertekend’ zou geweest zijn:

waar hebbenwehet nou?).

Wekonden toch wel even niet goedvol­ gen toen het VB haar vraag naar dergelijk totalitairingrijpen... steunde! Soms maakt men het de tegenstanders toch wel echt hééleenvoudig.