Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

63s,e jaargang nummer 3 woensdag 16 januari 2008 1,75 euro

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

v-eovy.«

L

NON!

Non, non, mille fois non! Dat is het enige antwoord dat wij kunnen geven aan een Waalse premier die “persoonlijke” nota’s schrijft over de staatshervorming, waarin hij Brussel en de Vlaamse rand uitverkoopt, België-Halle-Vilvoorde invoert in de plaats van Brussel-Halle-Vilvoorde, en de Vlaamse meerderheid verder aan banden legt door de creatie van een paritaire Senaat en het herfederaliseren van talrijke bevoegdheden.

Want ook al verkondigt Verhofstadt met veel tromgeroffel dat hij meer ‘homogene bevoegdheden' wil voor de deelgebieden, de prijs die daarvoor betaald zou moeten worden, is onaanvaardbaar hoog en leidt tot een permanente gijzeling van Vlaanderen door de Franstaligen. Alsof het op dit ogenblik nog niet erg genoeg is, met alle grendels die er al bestaan. Het Halle-Vilvoorde Komitee noemt zich geschokt door de uitgangs­

punten van de nota Verhofstadt in verband met BHV, en het Komitee heeft overschot van gelijk. In de nota wordt Vlaams-Brabant definitief overgeleverd aan de verfransing en de bevoogding door Brussel en Wallonië. Er zou een Brussels superstadsgewest opge­

richt worden dat grote delen van Vlaams-Brabant zou omvatten. Een duidelijke stap naar de verlegging van de grenzen van Vlaanderen is de volgende fase, als de verfran­

sing van Vlaams-Brabant weer een stuk verder gevorderd is. De Franstaligen uit de zes faciliteitengemeenten rond Brussel kunnen in de hoofdstad gaan stemmen. De Franse Gemeenschap krijgt uitgebreide bevoegdheden in de Zes. De omzendbrief-Peeters wordt afgeschaft of tenminste in zijn toepassing sterk beknot. Door de fameuze fede­

rale kieskring zouden de Franstalige inwijkelingen in heel Vlaanderen - maar natuurlijk vooral in Vlaams-Brabant waar ze het talrijkst zijn - kunnen stemmen voor de Brusselse en Waalse kopstukken. En het Gewestelijk Express Net (GEN) wordt een draaischijf voor de verdere verfransing van de Rand. Terecht heeft het Halle-Vilvoorde Komitee het over nefaste toegevingen die nog erger zijn dan het paarse bijna-akkoord van 2005.

Als kers op de taart wordt de taalwetgeving in Brussel nog verder uitgehold.

Hoe zit het dan met die nieuwe bevoegdheden die Verhofstadt zogezegd voor de deel­

gebieden in petto heeft, bijvoorbeeld inzake de vennootschaps- en personenbelasting?

Die voorstellen staan vol uitzonderingen, afzwakkingen, halfslachtige overdrachten en de fameuze ‘convergentiecriteria’ die eigenlijk betekenen dat de federale overheid of andere deelgebieden elk afwijken van de centrale norm kunnen blokkeren. Dit is geen autonomie, en het essentiële dossier van de onbeperkte geldstromen van noord naar zuid blijft onbespreekbaar in het kader van de ‘solidariteit', een gebrandmerkt woord dat in de Belgische context quasi synoniem geworden is van regelrechte diefstal. Van een splitsing van de gezondheidszorg is geen sprake meer. Ook inzake werkgelegen­

heidsbeleid blijft de voorrang voor het federale niveau bestaan. Als beloning zal Vlaan­

deren - dat zichzelf heeft geresponsabiliseerd - mogen en moeten gaan bijspringen om de federale staat financieel overeind te houden. Terwijl het nota bene Verhofstadt zelf is geweest die door de herziening van de financieringswet het Franstalige landsgedeelte onverantwoorde financiële cadeaus heeft gedaan (Lambermont-akkoord).

Als kroon op het werk en op de schaamteloosheid zouden er opnieuw samenval­

lende verkiezingen komen en kan de paritaire Senaat de staatshervorming compleet doen stilvallen, los van het feit dat door het invoeren van een federale kieskring het Vlaamse politieke klootjesvolk nog meer de zolen van de Franstaligen zal gaan kussen om een zeteltje of een kussentje in het parlement te kunnen bemachtigen.

Leterme de ferme

Deze week:

•Wel bedankt, Madame NON 2

• Oorlog vroeger en nu 4

• Frank gaat, Bruno komt 5

• Een plechtig pardon 7

• In pago flandrinsi I I

De man-van-800.000 deed schouderophalend toen Verhofstadt op de avond van de partijcongressen van CD&V en N-VA aankondigde dat hij weldra met een nota voor de pinnen zou komen om de staatshervorming te lanceren. Want, zo stelde Leterme, die nota bindt niemand, en allerminst mij zelf. Dikke flauwekul natuurlijk, alles wat Leterme nog doet, zal afgemeten worden aan wat er in dit nieuwe manifest van Ver­

hofstadt te lezen staat. Geeft hij minder aan de Franstaligen dan Verhofstadt aanbiedt, dan kan hij het onmiddellijk schudden. Wil hij BHV splitsen zonder federale kieskring in te voeren, het zal hem snel duidelijk worden gemaakt dat de oppercollaboraal veel meer wou betalen. Omgekeerd, sleept hij nog minder bevoegdheden uit de brand voor Vlaanderen dan Verhofstadt in het vooruitzicht stelt, dan wordt hij voorwerp van kri­

tiek en spot aan Vlaamse kant. Geef toe, een perfecte ‘Catch 22’-situatie waarin hij nota bene zichzelf heeft laten dwingen door zijn onblusbaar verlangen naar de sleu­

tels van de I6. Misschien moeten we zo’n situatie een ‘Catch 16’ gaan noemen!? Wed­

den dat auteur Joseph Heller het best een amusante toepassing op z’n Belgisch van zijn beroemde boek zou hebben gevonden? Plot: om premier te worden, moet het hoofdpersonage zich eerst laten vernederen door de opponent die hij bij de verkiezin­

gen verpletterend heeft verslagen. Maar als hij zijn handen vrij en zuiver wil houden, wordt hij geen premier. Straffer nog, als straks de N-VA wel haar zelfrespect wil bewa­

ren en ‘Non!’ zegt, zal hij zich genoodzaakt zien zijn medestanders van het eerste uur te verloochenen. We gaan richting Pasen, richting Witte Donderdag, richting de dag dat Dehaene drie maal kraait. Of komt de dolk die het lijf van De Wever doorboort, al eerder voor de dag?

l€OK€ ZS&T...

"we LATEM LeTERNte NiET MoG

2£?T I

6TI6MME

SCWPE \ --- ;>

KAhl lêtermb no G-D' i EPER

vjd RDEN ? .

--- C

De tram

Ik kom net van de tram. Gebeurt me nog maar zelden. Voor uw dienaar is een tramrit geen routineklus. Dus geeft hij de ogen de kost. En begint er over te filosoferen.

Vreemde zaak zo’n tram. Je stapt op en ziet iedereen kijken. De anciens, die al hal- teslang meerijden. Die nog weten hoe drie haltes eerder iemand struikelde bij het uit­

stappen. "Maar ja, jij bent pas opgestapt hé”, hoor je ze meewarig denken. Wat later de volgende halte. Enkele anciens verdwijnen.

Nieuwelingen ontnemen mij het statuut van bleu. Weer een halte en weer een.

Ik kijk rond en zie nogal wat medereizi­

gers die na mij aan boord kwamen. Stilaan de meerderheid eigenlijk. Ik behoor gaan­

deweg tot de tramoudsten. Zeker na deze halte, waar ik een gezin zie vertrekken dat er al op zat toen ik binnenstapte. Ik weet het nu wel zeker. Hier en daar nog een uit­

zondering, maar ik behoor nu zowat tot het trammeubilair. Een echte ancien. Tot we mijn halte bereiken. Ik moet er af. En zie iemand rondkijken met een blik alsof hij altijd op deze tram heeft gezeten.

Met het air van iemand die doet alsof hij deze tram en zijn geschiedenis kent van voor tot achter. Ik weet zeker dat hij twee haltes na mij opstapte. Een beginneling toen nog, nu de pretentie van de habitué uitstralend.

Bekijkt me alsof ik nooit bestaan heb. Ik word door de tram gepasseerd en ben daar ook echt passé. Hoor er niet meer bij. Word ook niet gemist trouwens. Alsof ik er nooit heb opgezeten. Terwijl ik er negen haltes lang deel van heb uitgemaakt. Het lijkt pas giste­

ren dat ik als bleu instapte. In feite is het 29 minuten geleden.

De tram als metafoor voor de beroepsloop­

baan, voor de verenigingsactiviteiten, meta­

foor voor het leven zelf Pas nog begon je er

aan, alsof het gisteren was. Nu kijk je om je heen en merkt dat de meesten na jou kwa­

men. Je wordt gewaardeerd voor je exper­

tise, want "hij heeft nog meegemaakt dat...”

Van genieten, want nog even en dan komt de vraag of je nog lang blijft. Eerst uit belang­

stelling, daarna met aandrang. Je voelt dat ze jouw tijd gekomen achten. Het lijkt alsof je nog maar pas je eigen plaats hebt kunnen

afdwingen en ze azen al op je lege stoel.

Drie plaatsen voor mij zat een man met een ietwat verwrongen gezicht. Ik voelde meteen medelijden. De hele rit begeleidde hij elke zin die hij uitsprak met een bulderende lach. Zijn leven is een feest, zoveel is duide­

lijk. Ongedwongen eenvoud.

Hij zal intussen ook uitgestapt zijn, maar zich nu geen filosofische bedenkin­

gen maken, over komen en gaan. Over de tram als beeld voor het leven, waar alles snel, veel te snel voorbijgaat. Hij geniet van de ongecomplexeerde eenvoud. Is lachend van de tram gestapt. Met zijn verwrongen gezicht. En lacht nu alweer met andere din­

gen. Ik vertrok mijmerend. Met verwrongen gedachten.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

Plankzeil naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

ConverGentie

2

n & t serre zft

U6R5EN CELLEN tellen ?

TÈLLlNGi

ATV-debat

op maat van “jonge mensen”

De dingen dezer dagen Dit op apegapen liggend apenland

Wel bedankt, Madame NON!

DatAntwerpen meerdoet denken aan de grootstevuilnisbelt van Vlaanderen dan aan de "grootstestad” van de regio is al langer dansinds nieuwjaareen gegeven. Een pro­

perestad magdan een jaar geleden met alle beschikbare toeters en bellen zijnaangekon- digdals een "absolutebeleidsprioriteit",wat er onderPatrick II van dat nobele streven terechtkomt,is gewoon niet om aan te zien.

Ook al wordende sinjorendaar dan elke dag wel toe verplicht.

Aan het Astridplein. nog niet echt zo lang geleden met veel tam tam ingehuldigd als een nieuwe parel aande alozorijke visu­

ele kroonvan de Scheldestad, werd enkele dagen nanieuwjaar alweer eenvrouw dood­

gereden, waarna de dader vluchtmisdrijf pleegde. De vrouw was het zoveelste slacht­ offer van wat deverkeersmiskleunvan de eeuwboven opde werf van dezelfde eeuw genoemd kan worden.

Het stedelijke propagandazendertjeATV trakteerde de Antwerpenaars op6 janu­

ari op zijneerste duidingprogramma “Wak­ ker op zondag”.Deuitzending getuigde van bijzonder sterke journalistieke reflexen.

Want zoweloverde problematiek van een tot vuilnisbelt herschapen stad als die van hetalweer meteen eenheid opgetrokken dodental aan het Astridplein werd in alle talen gezwegen! Watkreegde wakkeresin­ joor in de plaats daarvan opgediend! Een debat over “depolitiek”,maardan opmaat van "jonge mensen”.

Een selectie van die “jonge mensen”

zat samen aantafel met de vader van alle moderators én het boegbeeld van objectief gebrachtejournalistiek Carl Apers, met bur­ gemeesterPatrick vanvuilnisbeltAntwer­ pen, énmet Vlaams minister-president Kris Peeters.Vanhem vraag ik me nog altijd afof hij wel goed geweten heeft waarvoor hijwas uitgenodigd? Want ge zult het maar moe­ ten meemakenom op een bepaald moment eenaantalopgetrommelde“jongemensen"

tewillen onderhouden over de “prachtige toeristische troeven waarover hun stad beschikt" (sic), terwijl die troeven opdat moment enop nogal wat “prachtige plaat­ sen" voornamelijk uit voor iedereenzicht­

bare stapels huisvuil schijnen te bestaan.Hoe dan ook schootKris Peeters met die tussen­

komst zijn persoonlijke hoofdvogel af waar­

door alde rest van zijn evenvoorspelbare als nietszeggendeinbreng er niet echt meer toedeed.

Zelfhad ik nogal wat moeiteom, naar­

gelang het debat verder sjokte, de alsmaar sterker wordendeindruk te bevechten dat ikin feite naar een soort meeting zat te kij-

De hoofdredacteur vandit blad moeter >

misschien toch eens aan denken om een , gesprekte beginnen met MadameNon,Joëlle | Milquet. Metde vraag of ze niet zo nu endan voor ditblad een vrije tribune wilschrijven.

Gewoon omVlaanderen en deVlamingenin zo simpel mogelijke bewoordingen diets te maken hoe “neen”te zeggen. Hetvraagt zelfs geen vijf minuten politiekemoed, jemoet het woordgewoon zeggen, en hetblijven zeggen.

Vlamingenkunnen dat dus niet, meer nog, ze willenhet nietkunnen.

Eigenlijk wist men in de Vlaamse partij- hoofdkwartieren al na vijf minuten datde intussen beruchte nota-Verhofstadt voor Vlaanderenniet teslikken was.Toch ging menzichweer inalle bochtenwringen om niet“neen” tezeggen, maarook niet al te veel “ja” te laten horen. Bij Madame Non gaatdatanders:zijkrijgt zo eengeschreven tekst in handen, kijktnaarde hoofdpunten, zietmeteen watervoor haar nietin steekt, wat deanderenvolgens haar te veelkrijgen endus zegt ze gewoonNON!

Wel bedanktdusMadame Non.Van harte.

Zijliet onmiddellijkhetdoek zakken over de komedie waar “staatsman" Verhofstadt zich succesvol toeleent indienst vankoningen vaderland. Ofdie inspanningnu met binnen­

lands succes bekroond wordtof niet, doet er niettoe; in hetnauwlettend toekijkendebui­ tenland zal men toch gezien hebben datde gebuisde Belgische premier adinterimgoed op weg wasom het land uit het drijfzandte halen. Na23 maartkan GuyVerhofstadt zichzonder veel moeite gaan aanmelden bij debuitenlandse VDAB’s voorgrootverdie­

ners metvilla in Toscane. Laken, de Belgische syndicaten,deBrusselse salons, de Belgische Pavianenen nog enkeleanderen zullen hem wat graag een aanbevelingsbrief meegeven.

Alleen,zoverzijn wenog lang niet.

Raadsel

Het blijftintussen een raadsel waarom we deze Verhofstadt-opvoering moeten mee­

maken. In depolitiek gebeurt niets zomaar.

De voorbije zes maanden had de ontslag­ nemende opnieuw tijdzat om na te denken over een “echt” probleem. Nota bene een probleem dat hij devoorbijejaren niet de moeite vond om daar een woord aan vuil te maken.Het washembovendien nietverbo­

den het resultaat van zijngepeins gewoon in een vrije tribune vast te leggen.Zoals zovele politiekers die veinzen te peinzen enzoals zovele intellectuelen die hungrootse plannen aan krantenpapier toevertrouwen.

Er is meer waarover men vragen kan stel­ len. Verhofstadt ging met zijn persoonlijk huiswerknietnaar zijn regering of naar het parlement, ook niet naarde pers, neen, hij trok er mee naar Laken. Hijdroeg zijnwerk­

stuk op aan de Sire vanLaken. Eenopvoering die beslist een plaatskrijgt in de komende handboekenvan grondwettelijk recht: een premier die “als burger van ditland" een essay schrijft overhet meest heikele poli­

tiekeknelpunt waarmee zijn landworstelt en datschrijfwerkrechtstreeksaandekoning gaat afgeven. Een dossier dathij gedurende zijn premierschap liet rotten, dat hij ook ken waarop de dienstdoende burgemeester i

zich mocht komen “outen” bijde vertegen- , woordigers van dat kiespubliekwaarvan hij in20I2 allesteun en daaraanverbonden heil hoopt te verwachten. Wanttoeval leek het me niet dat de “jongemensen” die voor het

“debat” geselecteerd waren,allemaal luis­ terden naar exotische namen en,met uit­

zondering vanene Amina Smits, ook een eerder exotische “look" uitstalden. Maar Aminamaaktede “autochtone” indruk die haar fysieke verschijning opriep dadelijk goed door als enige vande “debatterenden" de onvolprezen hoofddoek tedragen.

Van een vol “autochtone jonge mens”dus geen spoor, laat staan vaneenjonge sinjoor die opeen of anderemanier een prikje tegen­

gaskongevenvoor deodeaande diversi­ teit die nietalleenhet volkje aan tafel col­

lectief tengehore bracht,maar die ooknog geschraagd werddoor de omkadering van het studiopubliek.Dat bestonduit vertegen­

woordigers van de ruim vijftig nationaliteiten die volgens de insgelijks aanwezige directrice Karin Herremans in peis envrede een“alle­

maal sam”-onderwijs genoten in het Ant­

werpsAtheneum, terwijl het daar, afen toe dat ene incidentje niet te nagesproken,“fan­

tastischsamenleven was”. Het inspireerde haar burgervader ertoe om het atheneum prompt de titel van “voorbeeldschool” toe te kennen ophet bedje van “vernieuwend onderwijs".Applaus en stralende gezichten alom, terwijlAmina Smits enthousiast beviel vande hoogoriginele uitspraak dat ze de diversiteitbinnen het atheneumgebeuren als een verrijking aanvoelde vooriedereen. Nie­

mand diehaar tegensprak,zeker niet burge­

meester Patrick die geen kans onbenutliet om zijnvaderlijke bezorgdheid voor alles en nog wat te laten blijken waarover zijn kies- vee van straks het had. Wat nietbelette dat er af en toeruimte diendevoorzien voor de guitigekwinkslag. Zoals“vanteveel uitgaan denk ik”, als zijn ludieke repliekopde vraag van de onvolprezen Apers“waar jonge men­

sen al eens wakker van lagen?”.

Dat het ATV-zendertje van hoogtot laag bevolkt is met Antwerpse stadhuisslaven en, ookvan hoog totlaag, gecontroleerd wordt door deregime-apparatsjiks, dat weet onderhand elkeAntwerpenaar. En dus ook dat erin dit soort programma’s een loopje wordt genomen met de werkelijkheid. Maar alseen loopje nemen naar regelrechte pot­

sierlijkheid gaat neigen, dan dreigthet hek wel van dedam te waaien. Al schijnen de journalistieke ATV-sterren van deRijnkaai dat voorlopig nog niette beseffen.

D.Mol

Nog even doorgaan zoals hij bezig is en Luk van derKelen, opinieschrijvelaar bij Het Leste, is al zijn geloofwaardigheid kwijt.

Nadat hij het regeringswerk van opperin- terim Guy de Onvergankelijke al had ver­ geleken metdie van de schepping waarbij

Guy het inzake talent van God had gewon­ nen, beviel hij van de duiding "briljant"voor de nota-Verhofstadt inzake de staatsher­

vorming.

Waar hij het helemaal niet over had, laatstaan dat hijhetbriljant noemde,was de bekentenis van het door Luk aanbeden Opperwezen dat JanModaal niet hoeft te rekenen op enige steun van betekenis in de strijdtegende levensduurte. Because geen poen daarvoor. Van derKelen zou er goed beginnen aandoen eerst de lezersrubriekin zijn eigen krantdoor te nemen vooraleer hij zich voor zijn tekstverwerker zet om daar verhaaltjes uit op te diepen die men zelfs desimpelste moeder de gansniet meer kan wijsmaken.

via zijn partijonderhandelaars in Hertogin- nedal opdetafelvan Leterme had kunnen latenleggen.In Laken waren ze ditkeerslim genoeg om niet telaten weten dathet staats­

hoofddie achttien bladzijden in ontvangst hadgenomen, laat staanom formeelte laten horen dat hijer eensnaar keek enhetgoed vond. Eenopvoering dienochtansin afspraak met Laken gebeurde. Laken heeft hetstuk een koninklijk imprimatur gegeven. Een toch wel ergvreemde opvoering.

En Leterme?

Ener is nog meer om vragen over te stel­ len.

In zijninterim-regering isereen excellen­

tie die geacht wordt zichbezig te houden met wat we plegen te omschrijven als de “institu­

tionele problemen”: een excellentie die op de hoogte was van de teverwachten Verhof- stadt-goocheltruc, maar er niet bij betrok­ ken was! Een excellentiedie nu een confe­ rentie voorzitvan naar het schijnt, alleen maarwijze, maar meestal oude Belgische mannen en vrouwen die geacht wordente lukken waar gelijkaardige "wijzen"van die­ zelfde partijen de voorbije zesmaanden let­ terlijk en figuurlijk in weggezonken zijn! Een excellentie die rond de tafel moet samen zitten met de auteurvan de nota in hoogst­

eigen persoon. Tot 23 maart zijn politieke broodheer. Zit die daar danals dienstdoende interimaire premier,alsschrijvervan “zijn staatshervorming, als ondersteunende par- tijgezel van zijn partijvoorzitterSomers? Is dievoorzittendeexcellentie nunog altijd de beslissende president van diezoveelste Bel­

gischesosjeteit of alleen nogmaar de nota­ ris van wat daar gezegd wordt en gehoord mag worden? Kortom, een opvoering om met de grootstmogelijketwijfels te beloe­ ren! Een kermisklucht waar niemand met een minimum aan gezond verstand ookmaar éénseconde iets goedendusiets Vlaams kan van verwachten. Waarom De Wever zich daarin laatmeetronen, meer nog, aange­

drongen heeft om te mogen meedoen,mag Joostweten. Hij moettoch weten dat het 1 zeer gevaarlijkkersen eten ismetde grote 1 herenaan tafel!

Het einddoel

En dat alles voor eenverhaal waarvan we kondenverwachten,ennuook metzeker­ heid weten dathet concreet invullen van het Verhofstadt-schrijfwerkgeen andere bedoe­ ling heeft dan het definitieve einde van de Vlaamse beweging! La Belgique heefthet slotoffensief ingezettegen alles watVlaams zou kunnen klinken en schijnen: wat nog overblijft vanwat ooiteen Vlaamse meer­

derheid was, moet zo snel mogelijk naar de donkerstevoorhetpubliekgesloten zalen vanhet Brusselse museum vande dynastie.

Alle tafelkruimels die ernadien nog overblij- ven zijn - voorzover die er nog zijn - nual beschimmeld. Daarom zijn wemadame Mil­ quet zo dankbaar omdat zij “non” zegt.Wat ons betreft, mag zeblijvenvolharden in haar boosheid. Datmaakt ons het leven alleen maar gemakkelijker.

Marc Platel

Iets wat niet alleen Luk van der Kelen van Het Leste, maar het completecollectief Vlaamseduiders(m/v) nu voorturend probe­

renopde mouw te speldenvanJan Modaal, isdat “de kiezer gestemd heeft voor men­

sen die in staatzijn omoplossingen te bren­ gen”. De waarheid verdoezelen mag men altijd proberen en een leugentje om best­

wil kan er ook al eensmee door, maarover­ drijvenis uit denboze. Waar de kiezer voor gestemd heeft is, zoals menig briefschrijver aan "zijngazet” laatweten, meer Vlaamse autonomie. Dat sire, de media, de belgl' cisten en de vakbonden die democratisch gesteldevraag leis eensgezind onderde mat vegen en eigengereid richting dictatuur wan­ delen door de wilvan het Vlaamse volk bij hetgroot vuil te plaatsen, is een bijzonder gevaarlijk manoeuvre waarde architecten in 2009 wel eens (groot) spijtzouden kun­

nenvan krijgen. En datze dan niet komen zeggen dat men heeft nagelaten hentever­

wittigen.

De dingen dezer dagen

3

Redder des vaderlands

Dinsdag, wanneer dit blad verschijnt, begint het Octopusoverleg. Daar zullen ze met achttienen rond de tafel België gaan hervormen. De ploeg heeft ernog zowat 70 dagen tijd voor. Semantischbeginthet slecht.

Een octopus heeft acht poten en geen acht­

tien. Maar blijkbaar moesten grote geesten als Dehaene en Verhofstadt ook een zitje krijgen en dus werd watcreatief omgegaan met de terminologie.

Een detail,want met Verhofstadt zit de

‘redder des vaderlands’ mee aan tafel. De premier gooide vorige week een nota op tafel, die bij sommigen lyrische ontboeze­ mingen ontlokte. Dat diezelfde Verhofstadt acht jaar langterzake niks serieus heeft kun­ nen verwezenlijken, blijkt bij datalles een detail.

We sloegen er onze twee ‘kwaliteitskran­

ten’, De Standaard en De Morgen, van de voorbije week opna. Peter Vandermeersch van DS schreef daags na de nota over “Ver- hofstadts sterke opening.” Enkele dagenlater meende hijdat de voorbijeweekeen vande meest betekenisvolle zal blijken. Verhofstadt beviel van een “evenwichtig en weloverwo­ gen document” Hij gaat verder op zijn elan:

Dat werkstuk beantwoordtaan wat grote delen van de bevolking willen.” En wat wil­ len‘demensen’?“Een verdere regionalise­

ring van een aantalessentiële bevoegdheden gaat hand in hand met een versterking van een aantal federale assen.”

Yves Desmet in DM: "De nota-Verhof­ stadt is een doordachtgeheel dat de vraag naar een grotereautonomie ende bekom­ mernis om het voortbestaan vanhet land poogt te verzoenen.” Karei Van Miert in dezelfde krant: “Wie vooruit wil, moetde tekst van Verhofstadt steunen.”

Eén dissident

De politologenzongen hun liedje in koor.

Mare Hooghe in DS zag bij Verhofstadt een tekening van “een modernefederatie”

Nadat de politici maandenlanghun tijdheb­

ben verloren met de borrelnootjes, staat nu het hoofdmenu op tafel. Het inhoudelijke debat kanbeginnen.”

Carl Devos in DM:“De nota-Vehofstadt is een uitstekende visietekst. (...) De nota is een welgekomen verademing, een boei­

ende, waardevolle inspiratiebron. Het werk van eengrote meneer.”

André Leysen liet in de DSnoterenvoor­ stander te zijn van confederalisme.Weer een grootwoord dat valt. Maar oude taaie Leysenblijkt ervooral een verhofstadtiaanse interpretatieaantegeven.Confederalisme metheel veel België.

Luc DeBruyckere vande groepTerBeke noemde de nota een“coherentevisie” en die

“verdient alle lof en waardering”.

DegebuisdeVlaamse topambtenaar Rudy Aernoudt: “De nota-Verhofstadt isnochtans gebaseerd opde principes van het gezonde verstand." Volgens allesweter Aernoudt maakte Verhofstadt één fout: hij vulde de details te veel in. Maar ook bij hem verder vooral lof.

De eenzame roeper aan de overzijde heette Peter de Roover van de Vlaamse Volksbewegingdiebrandhout maaktevan de veelgeprezen nota. MaarDe Roover mocht geen bondgenoten begroeten in de kran­ tenkolommen. Tenzijinde lezersrubrieken, vooralinde zogenaamde populaire kranten.

InHet Laatste Nieuws, Het Nieuwsblad of Gazet van Antwerpen kreeg Verhofstadt veel tegenwindvan hetgezondeverstand

*an wat wellicht dewat minder geletterde Vlamingwordt genoemd.

De zwartepiet

Blauwe Guy isdus weerhelemaal terug.

Wat hebben we die groo...te staatsman gemist tijdens hetzielige gekrakeelvanhet voorbije half jaar. CD&V enLeterme staan erbij en kijken er naar. Zielig hoe zij hun verkiezingsoverwinningweten om te bui-

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be

B

Word lid van het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

gen toteen rolletje aan dezijkant. Het ont­ breekt Vlaanderens grootste partij zelfs aan de spankracht om Verhofstadt serieusvan antwoord te dienen. Tenslotte is zijninter­

ventieeengrove beledigingaan het adresvan Leterme, die formeelde verantwoordelijk­ heid draagt voor de aanstaande staatsher­

vorming.Nog voor hijvan startgaat, neemt Verhofstadt doodleuk het initiatiefover.

Verhofstadt komtinderdaad meteen ijzer­

sterke nota. Althans voor degenen die Bel­

giëwillen versterken. Hetspelletje is door­ zichtig. Peter Vandermeersch: “Aan Vlaamse kant zijn dereactiesop het document zon­

der meer hoopgevend.Enkel zijdiezich wil­ len storten in een al te kortzichtig sepa­

ratistischavontuur, geven hetprojectgeen kans.” Isabel Albers waarschuwt in dezelfde krant dat de tweederde meerderheid afhan­

kelijk is van twee extremen. Daarmeewor­

den nietde vermaledijdepartijen van Dedec- kerofhetVlaamsBelang bedoeld, maarde ploeg vanDe Wever en het FDF. DeN-VA krijgt de zwartepietal toebedeeld vooraleer De Wever zijn mondheeft opengetrokken.

Tricolorepolitoloog Dave Sinardet in DS:

"Begin decemberdrukteik indeze krant de hoop uitdatde politieke crisis zou kunnen leiden toteen ‘nieuw federaal pact’,waarbij desteriele discussie over meerversus min­

der Belgiëvervangenzou worden door een discussieover een beterBelgië.”

Onze hoop in bange dagen

Wie tegen denota-Verhofstadt gekantis, is eenseparatist. En daarmeewillen wenatuur­ lijk niks tedoen hebben.

Daarmee zit deCD&V inde tang. Want die partij is niet separatistisch. Walter Pauli schrijfthet in DM uitdrukkelijk: “Vandaag dreunen CD&V-parlementsleden dezelfde boutade af: ‘Wij zijn geen staatsdragende partij meer. Wij voelen ons niet meergeroe­ pen het land teredden.’Wel, als de CD&V het niet meer doet, dan maar een ander. Als Verhofstadt het wil en durft, zeggen ook veel niet-liberalen:“Let the beastgo.” Ver­ hofstadt wilmet zijn nota het land redden door het separatisme in het Vlaams kar­ tel te stimuleren. Kiest deCD&V voor de N-VA of voor hetland? Dat is dekern van de nota-Verhofstadt. Het land redden, tot elkeprijs.En de CD&V het leiderschap weer afnemen.

Vreemd datde Franstaligen dat niet heb­

ben begrepen en hem degradeerden tot omfloerst separatist.Dusrust onze hoop op onze zuiderburen. Desmet schreef: “Ook al beseffen ze het niet, maar met dezereacties maken Di Rupo, Milquet en Reynders zich tot degrootste objectieve bondgenotenvan degenen die wel het separatisme belijden."

Er is dus nog hoop in dezebangetijden.

J.K.

Echo’s uit de Koepelzaal

Gelijk

Wekunnen dehemel en zijn belendende percelen niet genoegdanken voor dekwa­

liteitspers diewe in Vlaanderen nu einde­ lijk hebben, delaatste jaren. Na het verwij­

deren van onnozelaars alsManuRuys, Hugo de Ridder, etc.heeft het strijdorgaan van ‘t Vlaamsche heir dezerdagen tenminsteeen mode- enprijsbewuste hoofdredacteurdie

Aan Roland Duchâtelet Grensverleggende Paljas Sint-Truiden,

co

Gij Vivantdinges,

‘Binnen 30 jaar zullen de mensen zeg­

gen: wat eenvisionairidee! We moeten af van dat kleinburgerlijkdenkenintaalgroe­ pen. De toekomst is aande cosmopoliteit.

Brabant of Groot-Brussel kan hierin een voorbeeld zijn voor de hele wereld.Poli­

tici: gelieveuituw coconte komen!’

Aldus reageerde een dolenthousiaste luisteraar die u afgelopen zondag bezig hoordebij de een of anderepolitiekcor­

recte interviewsterop deBRT-radio,waar gij ruim en uiteraard kritiekloosde nodige zendtijd kreegt toegemeten om uw her­ senspinselsoverBrusselende Randnog eens uit de doeken te doen. Voor wie het nog niet begrepenheeft: om van Brus­

sel de echte hoofdstad van Europa te maken, moet ereen Anschluss komen van Vlaams- en Waals-Brabant om een uit­

gebreidstadsgewestte vormen metéén centraal bestuur. DesplitsingvanBHV is voor u nognet geen illegale eis. Men mag die stellenmaar het getuigtuw inziensvan een historischekortzichtigheid,‘want het zal Brussel teweinig Lebensraumgeven omzich te ontwikkelenen daar desociaal- economische voordelen van te ondervin­

den’.Jawohl!Het Duits zou overigens een van de officiëletalen moetenwordenvan destad Brabant (na het Frans uiteraard).

Driewerf hoera en Sieg Heil! Bratwurst undSauerkraut! Bier, Mädel und Putsch!

Petrolgermanenaller landen, verenigt u!

Wij dachten devoorbije maanden zowat alles tehebben meegemaakt,maar zoiets kanalleen maaruit het brein komenvan een dolgedraaide psychoot die net als Baron Von Münchhausen op een kanons­

kogel van de enekantnaar deandere suist en onderweg van projectiel verwisselt. Kan ook moeilijk anders met die hele cumul die gijachter u aansleept: senator, indu­ strieel, schepen van Sint-Truiden, voet- balploeggoeroe, voorzitter van een groep politiekeminkukels, enbovenal volgens de webstek vanVivant: Denker.Uw eerdere zotternijen waren te lezen in meesterwer­

ken als ‘NV België, Verslag aan de Aandeel­

houders’ en ‘Deweg naar nettobinnenlands geluk’,waarin gijhetminimumlooninvoert voor God en klein Pierke en aan herver­ deling begint te doen via debtw.Door uw succes alsbedrijfsleider - toegegeven, daar kunnen wij nietnaast kijken- beschiktge over een ruime oorlogskas omalshobby

dan bovendien ook nog eens optimalecon­

tacten onderhoudtmet de sympathieke col­

lega’s van hetgesproken-dagblad-met-bewe- gende-prentjes. Watwilt genu nog meer?

Envorige vrijdag overtrof dezegazet zich- zelve want zat zowaar op één (front) lijn met uwgeliefd weekblad! Over twee pagina’s stond daar immers te lezen dathet Vlaams Parlement tocheigenlijkfeitelijk maar een

1 ^{[wtó wz J nt /}

aanpolitieke spielerei te doen. Gijzijter zelfs in geslaagd om uwvirtuele koekjesdo- zenmet afbeeldingen van vorsten en lucht­ kastelen teverkopen aan netvoldoende kiezers om een ‘kartel’ te vormenmet de VLD, die elke stem nodig haden heeftom detsjeventerugnaar de woestijnte stu­ ren. In ruil daarvoor moogt ge af en toe de pias uithangen, zonderdatde hamer van Verhofstadt alte hard op uw schedeldak neerploft. (Trouwens, diezelfde Verhof­

stadt heeft het in zijn “persoonlijke nota”

inzake de staatshervorming ook overeen breder Brusselsstadsgewest,gij hebtzijn Vlaamse uitverkoop eigenlijk in nogover- treffender traptoegepast.)

Alles kadert voor u in de hypersnel voortschrijdende globalisering, waarin het waanzin wordt om nogaan eigen aard en haard vast te houden, en waarbij deprin­

cipiëlestrijd tegen de verfransing van de Rand - enbinnenkort van heel Vlaanderen als België-Halle-Vilvoordewordtingevoerd - waarbij deverfransingdus een absoluut achterhoedegevecht is vergelekenmet de mogelijkheid omin Chinaeen paar com- puterchips meer teverkopen of om een paar gokchinezen meer ter wille te zijn.

Het ergstevan alles is eigenlijknog dat ge voor anderen - die nog een stuk perfieder zijn dan gij-het perfecte alibicreëert om allerlei toegevingen te doen in het dos- sier-BHV onderhetmom “d’er zijn er die hetnog zwarterzouden bakken dan wij”. Oflaten wehet anders uitdrukken: gijzijt het ultieme voorbeeld van deVlaamse lap­

zwans die zonder meer bereid is de gren­

zen vanBrussel breed open tegooien en de franskiljons metopen armen binnen te halen. Zijt gij overigens terechtgewe­

zen door uw ‘kartelpartner’ VLD? Maar neen, liberaal fractieleiderkein het Vlaams Parlement Svenneke Gatz opperdeenkel een paarplatitudes over‘net iets te boud gesproken’ endat washet dan. En ge hebt anderzijds ongetwijfeldapplausgekregen van paljassen als Deschouweren andere (Vlaamse) professoren die al langer het idee van een groot stadsgewest genegen zijn, en de verfransing van de Rand op

“wetenschappelijke" wijze hebben gene- gationeerd. Welaandan, baronRoland von Beispielzum Kotzen, wij wensen u van harte een sleutelrol toe in devolgende versievan‘DerUntergang’! Van België dan deze keer.

saaie boel is, dat daar verdraaid weinig Schwunginzit endatge voorhet tellen van het aantal opwindende debatten perjaar ruimschoots toekomt met één hand. Fröbel- directriceMarleenvan Lier belooft ophaar communiezieltje er meer vuur in te bren­

gen maar gooit meteen debal naarde ver­ zamelde scharederzetelzitters die het zelf moeten doen. Daar zouden wij nunooitop gekomen zijn, zie!

Hoe zou dat komen?

Mark Demesmaeker (N-VA) stelde de minister van Onderwijs een schriftelijke vraagover de huistaal vande leerlingen van de basisschoolleerlingen langs de taalgrens zoalsOverijse,Hoeilaart, Landen, Hoegaar- den, Halleen Bever. Daaruit blijkt dat in het schooljaar 2004-2005maar liefst 50,2 % van de leerlingen niet-Nederlandstalig was en dat is 12 % meer dan driejaar eerder! Ook elders in de Druivenstreek was dathet geval:

Hoeilaart 37,1 %, Overijse 29,5 % en Tervu- ren30,6%. Maarook verderop langs de taal­ grens is er eenomvangrijke groep andersta­

lige leerlingen. De scholen in Hoegaarden telden er in 2004-2005 204 op 852 (23,9

%), een toename sinds 2001-2002 met 40 leerlingen. In Landen volgden 155 anders­

talige leerlingen les op een totaal van880 (17,6 procent). In Tienen bedroeg het aan­

tal anderstalige leerlingen 276 op eentotaal van 2.442 (11,3%).

Kijken we in westelijke richtingdanzien we hetzelfde beeld:in hetkleine Bever zaten in deplaatselijkebasisschool in2005-2006

Lees verder blz. 14

4

De dingen dezer dagen

Oorlog vroeger en nu

Herinnert u zich ook nog “De vraagstaart van Proust” in de zaterdageditie van De Standaard? Proust redigeerde niet de vragen, maar hij was wel de bekendste persoon van wie we de antwoorden kennen. Ik was altijd benieuwd naar het ant­

woord op de vraag: ‘Welke militaire prestatie uit de geschiedenis bewondert u het meest? “Dat was een lakmoesproef waarbij de politiekcorrecte zwendelaars altijd door de mand vielen. Dan kwamen er antwoorden als: “Ik ben pacifist” of

“Ik wil hier niet op antwoorden, want alle geweld is afschuwelijk”, enz. Ik wou altijd aan die weldenkenden vragen of de Amerikaanse, Britse en Canadese jon­

gens die hier in 1944 sneuvelden ook niet beter pacifist zouden geweest zijn. Dan zouden zij nog lang en gelukkig geleefd hebben en de correcten zouden het niet in hun hoofd gehaald hebben zo te antwoorden uit schrik voor het naziregime of de eventuele sovjetbezetting waaronder zij en wij zouden gezucht hebben.

Niemand van zijn soldaten mag een snor hebben.

En dan begint de invasie. Iets waar je zel­

den, maar hier wel over leest is het toiletge- bruik. In een oorlog kun je het niet riskeren om je eventjes in de bosjes terug te trekken, want er is misschien een sluipschutter of anders riskeer je dat je eigen maten je neer­

knallen als je je bij hen vervoegt. Dus doet iedereen zijn behoefte waar hij staat of zit in een Irakees voortuintje, terwijl de Arabische vrouwen geshockeerd toekijken.

Als de eenheid Nasiryah nadert, zien ze gewapende Irakezen die vrouwen als beschermingsschild gebruiken. De Ameri­

kanen mogen niet als eerste vuren, maar zodra één Irakees een schot lost, barst de hel los en gebruiken ze ieder machinegeweer of granaatwerper waarmee ze uitgerust zijn.

Zij hebben één enorm voordeel op de Ira- ki’s: goede verbindingen met een artillerie- eenheid. In het tv-nieuws toont men veel liever vliegtuigen en helikopters, maar de troepen zelf verkiezen een artilleriebombar- dement dat veel meer impact heeft en veel meer terreur zaait omdat het ook zeer veel onschuldigen treft. Een groot deel van de Irakese verdedigers is al dood als de Ameri­

kanen arriveren. Ze rijden gewoon over de lichamen zodat een afschuwelijke pulp ont­

staat. Ze rijden voorbij een bus met levend verbrande passagiers en langs de bus ligt een dood meisje van vier zonder benen.

Permanent zijn er vergissingen. Nabij een vliegveld zien ze in de verte jonge gewapende mannen die kamelen hoeden. Een soldaat kan zijn zenuwen niet de baas en schiet toch.

Zijn collega’s openen ook het vuur. Na een tijdje verschijnen Irakezen met twee zwaar­

gewonde jongens. Het zijn herders en die wapens waren alleen maar herdersstaven.

De tocht naar Bagdad gaat verder en de Amerikanen plaatsen wegversperringen om zelfmoordaanslagen te verhinderen. Ze vuren onverbiddelijk wanneer Irakezen niet stoppen, maar de meeste Irakezen denken dat dit een teken is om vlugger te rijden. Een soldaat stopt al schietend een auto en ziet dat hij een klein kind gewond heeft. Als hij nadert zakt het kind in elkaar want de her­

sens zijn geraakt (ik censureer hier de oor­

spronkelijke tekst).

Wanneer de soldaten een kleine stad naderen, vallen ze in een hinderlaag. Een sergeant krijgt één schot in een teen; het peloton trekt zich terug en vraagt artillerie- steun van helikopters. Die lanceren raketten.

De soldaten zijn inmiddels behoorlijk gehard, maar wanneer ze de stad eindelijk binnen­

trekken, is een groot deel tot op de grond verwoest en overal liggen lijken van gedode burgers. In het officiële verslag van het Pen­

tagon staat alleen; we zuiverden de stad.

Wanneer de soldaten Bagdad naderen, zien ze een horrorlandschap. Honderden lijken van burgers en hun vee zijn door de hitte opgeblazen tot twee keer de normale omvang. Honden eten hier en daar lichaams­

resten. In totaal zijn er minimum 10.000 bur­

gers gedood tijdens de invasie (85.000 tot de dag van vandaag).

In Bagdad zelf ontdekken de soldaten zeer vlug wat er scheelt. Dit was oorlog op een koopje: een overweldigende technologisch wapenoverwicht en veel te weinig solda­

ten op de grond. Op uitzondering van de een procent Amerikanen die bij het leger en hun families horen, mogen de 99% ande­

ren geen enkele last zijn en zeker geen dol­

larcent teveel kosten, want dit is slecht voor de verkiezingskansen van de zetelende poli­

tici. De eenheid staat dan ook machteloos wanneer de plunderingen op grote schaal beginnen. Op de eerste dinsdag van novem­

ber van dit jaar volgt echter de factuur en deze twee boeken hebben zeker geholpen om de kansen op een verkiezingsoverwin­

ning van de republikeinse presidentskandi­

daat zeer klein te maken.

Vergeleken met de huidige oorlog in Irak hadden vroegere leiders het natuurlijk veel gemakkelijker. Politici moesten nog niet plat op hun buik kruipen voor hun kiezers. Chur- chill beloofde bloed, zweet en tranen; Roo- sevelt zei in tegenstelling tot Bush dat oor­

log voeren betaald moest worden met hoge belastingen. Direct contact tussen soldaten en bevolking is haast onmogelijk in Irak. Tij­

dens de Tweede Wereldoorlog had de Ame­

rikaanse legerstaf weinig problemen om offi­

cieus in iedere compagnie aan het front een paar mensen te plaatsen die met pa en ma thuis nog Duits of Italiaans spraken. Maar het grootste verschil tussen ‘40-’45 en nu, was de onverbiddelijke censuur. Cameralui van het Amerikaanse leger mochten nooit ofte nim­

mer Amerikaanse doden filmen. Gebeurde het toch onvrijwillig, dan sneuvelden de beel­

den in de montage. Brieven van soldaten werden gecontroleerd en de pers kreeg ook een ferme breidel. Je zult zelfs, op Ameri­

kaans bevel, in onze eigen kranten in de peri­

ode oktober ‘44-maart ‘45 geen sporen vin­

den van de afschuwelijke slachtpartijen die VI’s en V2's in Antwerpen veroorzaakten.

Zelfs de overlijdensberichten van de slacht­

offers verschenen niet, want de Duitsers mochten niet weten waar hun projectielen vielen zodat ze de trajecten niet konden bij­

sturen om de haven beter te treffen.

Vergelijk dat even met vandaag. Via e-mail, webcam en zelfs satelliettelefoon houden de soldaten rechtstreeks contact met het thuis­

front. Ingekwartierde journalisten kunnen niet doen wat ze willen, maar er zijn genoeg freelancers die hun leven op het spel zet­

ten. De troepen zelf hebben ook hun digi­

tale fototoestellen en camera's bij zich. De Westerse kranten en tv-zenders sparen hun kijkers altijd het ergste, maar de Arabische zenders vinden het blijkbaar een eer om de vreselijkste en bloederigste beelden zoveel mogelijk te herhalen en dank zij satelliet-tv en het internet kan iedereen ervan “genie­

ten".

Toch hadden aanvankelijk maar weinig mensen buiten de Irakese oorlogszone echt een idee wat voor vreselijke dingen gebeur­

den, maar hier is het verschil met vroeger ook groter. Lang na de Tweede Wereldoor­

log kon je daarover lezen in “The Naked and the Dead” van Norman Mailer of “The Thin Red Line van James Jones. Nu verschijnen al tijdens de oorlog in Irak boeken die de gore realiteit vertellen omdat ze niet door de generaals, maar door frontsoldaten geschre­

ven zijn.

Horror

Twee boeken hebben een enorme indruk gemaakt in de VS: “One Rullet Away" en “Gene- ration Kill"; het eerste geschreven door een officier van een verkenningseenheid en het tweede door een journalist die bij dezelfde eenheid ingekwartierd was. Geen enkel tv- verslag, hoe accuraat ook, kan een idee geven van de realiteit, al was het maar omdat de geur ontbreekt. De journalist merkt op dat iedere soldatentent naar winden en zweet­

voeten stinkt terwijl de mariniers voort­

durend in hun kruis krabben. Meer dan de helft van de soldaten komt uit een gebroken gezin en kent beter internetporno of Jerry Springer dan hun eigen ouders. Velen hebben een drugsverleden. Ze worden opgeleid om moordmachines te worden en iedere brie­

fing eindigt dan ook met een gezamenlijke schreeuw: “Kill!"

In deze twee boeken wordt een oud zeer van het Amerikaanse leger opgerakeld; de bureaucratische en egoïstische houding van de hogere officieren die alleen aan hun eigen loopbaan en genoegens denken. De officier die verantwoordelijk is voor het materieel, vergeet de batterijen mee te brengen voor de nachtkijkers, maar heeft wel een camera bij zich om eventueel zelf een documentaire te draaien en later te verkopen. De kolonel van het bataljon geeft één belangrijk bevel.

Vragenuurtje

Omdat er weer een regering is, inte­

rim weliswaar, kunnen de praatbarakkers opnieuw vragen afvuren tijdens het zoge­

naamde vragenuurtje. Enkele nieuwe inte- rimarissen zoals vice-eerste interimaris Leterme en interimaris Vervotje - zoals haar koosnaampje bij de Ampersanders luidt, ter­

wijl anderen liever “het meisje” zeggen - kre­

gen al meteen vragen aan hun broek. De eer­

ste werd snoeihard aangepakt door Boze Gerolf Annemans en de tweede door brul­

boei Zean-Marie. Daarna kabbelde het vra­

genuurtje voort tot alles ‘op’ was. Nauwe­

lijks twee uur later werden de boeken alweer voor een week dichtgedaan. En dan ging men gewoon naar huis of naar de kroeg. Meer moest dat voor de fluweelzitters weeral niet zijn. Een hondenstiel is het!

Snoeihard_________________

Boze Annemans pakte dus de interimaris van Institutionele Hervormingen, woordbre­

ker Yves Leterme (CD&V) aan, de man die vanaf volgende week de leiding neemt over de Twaalf Apostelen, aangevuld met ouwe

"wijzen", die zich het hoofd over de staats­

hervorming moeten breken. Annemans noemde de zogenoemde nota van Verhof- stadt vlakaf een belgicistisch werkstuk. Hij wees er Leterme op dat zijn partijgenoot en opvolger in Vlaanderen, minister-president Kris Peeters, vindt dat de nota niet in over­

eenstemming is met de doelstellingen van het Vlaamse regeerakkoord. De Boze vroeg zich af of Leterme wel goed beseft dat zijn kie­

zers zich langzaamaan beginnen afvragen of zij “deze mens nog kunnen geloven”. Leterme lachte als een geitenboer met kiespijn en herhaalde dat hij het werkstuk van Verhof- stadt ‘interessant en belangrijk’ vindt. Meer nog: hij wil zelfs resultaten boeken en ver­

zekerde Annemans dat hij zich nog wel zou verantwoorden tegenover zijn kiezers. Hoe rapper, hoe liever, zouden wij zeggen.

Alarm_____

Hildeke Vautmans - die zo graag als inte-

JanNeckers

* Vorige week is Guy Vrhfstdt aan zijn Octoputsch begonnen.

- Hij heeft (weer) iets nieuws gevonden: de convergentie. Dat is [g zoiets ais de wet van de communicerende vaten, maar omdat er geen K geld meer is (dankzij 8 jaar paars...), worden dat ongetwijfeld com- municerende gaten.

- Vraagt Moeder Vlaanderen aan haar Waalse père: “Chéri, je bedriegt mij toch niet, he?” Waarop de père: “Non, non, chérie, je

kunt op je twee horens slapen.” K

- Onder paars was er elk jaar een begrotingsoverschot. Er is zodanig BS veel overgeschoten dat er nu een tekort is van 3 miljard euro.

- Gaat Guy het Genie dat tekort ook wegwerken met zijn toverwoord | convergentie?

- Nee, de leperd heeft zijn "vriend" Leterme met die begrotingsklus "ver­

eerd". Dan kan die nog maar eens bewijzen dat hij... het niet kan.

- Met Pasen is het dan - eindelijk! - de beurt aan Guy’s kleurgenoot Reyn- ders, op drie na slechtste minister van Financiën ter wereld. Ook een refe­

rentie voor de convergentie...

rimaris van Defensie de soldatenstiefel had aangetrokken - en Boze Francis van den Eynde - altijd waakzaam als zijn Amerikaanse vrienden van dichtbij of veraf in een dos­

sier worden genoemd - waren bang en hun gelaat was er zichtbaar door getekend. Toen de nieuwe interimaris van Sabels en Kanon­

nen, Pieter Buskruit, in een interview voor de RTBf niet meteen “neen” had geantwoord op de vraag of ons land troepen naar Irak zou sturen, hoorden zij de alarmklokken luiden en wilden meteen van interimaris De Crem weten of hij dat nu van plan is of niet. In een korte zin zei Pieter dat deze interim-rege- ring het standpunt van de vorige regering zal behouden. Het angstzweet afvegend, fleur­

den beide vraagstellers op. Het alarm werd afgeblazen.

Onbeschoft

We hebben al van soorten gezien in de praatbarak en al meermaals hebben we ons vragen gesteld bij sommige vestimentaire gewoonten van parlementsleden. Vorige don­

derdag was er evenwel weer iets nieuws te bespeuren. Monsieur Georges Giolkinet van de Waalse Groenen bestond het zijn monde­

linge vraag aan de eerste interimaris te stel­

len met zijn beide handen in de broekzakken.

Ongelooflijk, maar waar. Kamervoorzitter Herman kardinaal Van Rompuy zat er bij en keek ernaar. Hij, die zoveel van stijl en goede manieren houdt, zei niets. Waar is de tijd dat Kamervoorzitters ook nog een opvoedende taak hadden!! Ja, waar is der oud’ren vesti­

mentaire fierheid gevaren.

Geen stemming, geen volk _

Er was bijzonder weinig volk te bespeu­

ren in het halfrond. Dat had natuurlijk alles te maken met het feit dat er niet moest gestemd worden en dat dus de koppen niet werden geteld om de maandelijkse sollen te kunnen ontvangen. Zo gaat dat. Mocht die koppeling van stemmingen en pecunia er niet meer zijn, we zouden ons niet kunnen voorstellen dat de Kamer nog ooit voltal­

lig zou vergaderen... Inderdaad, voor ‘t geld danst den beer!

De dingen dezer dagen

5

Frank gaat, Bruno komt

Perfide manoeuvers rond BHV

Er mag dan al een dikke haar, kaliber oli­

fantenstaart, in de boter, merk VB, gezeten hebben, op de nieuwjaarsreceptie, voorafge­

gaan door een partijraad, vorige zaterdag in hotel Scandic in Borgerhout, waar de voor­

zitterswissel werd aangekondigd, was daar niks van te merken. Wat dat betreft is het Vlaams Belang dus ook al geen partij zoals de andere. In het “democratische” kamp springt men heel wat minder elegant om met voor­

zitters. Vraag het maar aan Annemie Neyts hoe zij door Verhofstadt uit haar voorzit- terszetel werd geschopt. Vraag het maar aan Karei de Gucht op welke vernederende manier hem door - alweer - Verhofstadt zijn vo°rzittersepauletten tijdens het debat over het immigrantenstemrecht afgerukt werden.

Vraag het aan Caroline Gennez die door de gebuisde voorzitter, Vande Lanotte, zonder boe of ba per aankondiging tot nieuwe par- tijleidster werd geparachuteerd. Van “demo­

cratische" inspraak geen sprake.

Dan doet die partij, waarvan men zegt dat zij niet democratisch is. het toch anders. Met stijl! En in vriendschap! Het zat er natuur­

lijk aan te komen. Niemand was verrast toen Erank Vanhecke zelf meedeelde dat hij geen kandidaat is om zichzelf op te volgen als voorzitter. Die aankondiging zat vervat aan het einde van een gloedvolle redevoering vvaarin Frank Vanhecke - met de kracht van een overtuiging - zijn geloof in en trouw aan het Vlaams-nationalisme uitsprak, en in één adem zijn liefde beleed voor die partij waar­

van hij al dertig jaar lid is.

Frank Vanhecke verwees naar Karei Dillen die in I996 vrijwillig de leiding uit handen gaf aan de jonge generatie. “Wanneer iemand na twaalf jaar voorzitterschap alleen zichzelf als opvolging goed genoeg vindt, is die man vermoedelijk heel ijdel en egocentrisch en in elk geval niet voldoende bekommerd om de toekomst van zijn vereniging. We hebben 'n deze partij terecht Karei Dillen geprezen omdat die verschillende keren zijn onaan­

tastbare posities als parlementslid en later als voorzitter overliet aan anderen die zijn vertrouwen genoten. Dat was toen de juiste keuze en dat is het vandaag mutatis mutan- dis ook." Niettemin, zei Frank Vanhecke, is dat “voor mij een menselijk zeer ingrijpende eslissing omdat het Vlaams Belang eigenlijk tH'jn hele leven is, omdat ik niet enkel ratio- neel maar ook emotioneel met hart en ziel van deze partij hou, en omdat ik er bijzon- . er trots op ben dat ik destijds Karei Dil- en mocht opvolgen en van zoveel mensen gedurende heel die tijd zoveel vertrouwen en politieke vriendschap kreeg." Dat is heel lets anders dan wat sommige pennenlikkers

Erevoorzitter

Na Deurne moest Frank Vanhecke zich r

Jt>f>en naar de nieuwjaarsreceptie van V|aams Belang in Temse. Ook daar golfde warme waardering en gemeende dank­

baarheid hem tegemoet. Omdat het nieuws Van de voorzitterswissel de hele dag op r°dio en tv was uitgestrooid, had Alain Cley- 2]an zijn toespraak helemaal omgegooid.

Nij begon met een ogenblik stilte te vragen voor de "voorzitter voor het leven" Karei Oillen en betrok meteen Frank Vanhecke in

met veel fantasie er van maken: een heus shakespeariaans drama met een overvloed aan lijken. Blijft het feit dat de leiding van een partij tegen wie heel het Belgische establish­

ment, van Le Palais/Het Paleis tot de vak­

bonden, van de “democratische” partijen over de media tot de zogenoemde culturele elite, daarin ijverig geholpen door een heuse gedachtepolitie, de Gedapo, een permanente oorlog voert, niet in de koude kleren kruipt.

Niettemin behaalde het VB onder Frank Van­

hecke zijn grootste successen. De verkiezin­

gen van 10 juni 2007 zagen hier en daar en terugslag. Vooral door het fenomeen Jean- Marie Dedecker. Twijfel sloop in het hart van de voorzitter. Was het afblokken van Dedec­

ker niet een vergissing geweest? Men was bereid hem de eerste plaats op de Senaats­

lijst te geven. Vanhecke dacht - terecht - dat die plaats een Vlaams Belanger toekwam. En niet een man die buiten de VLD gegooid was, daarna ging aanpappen met de N-VA waar hij ook de deur op zijn neus kreeg en wiens ethische opvattingen bovendien in alles het tegengestelde was van het VB-programma.

En zo is het gekomen, kan men zeggen, dat de idee veld won dat de tijd gekomen was om - net als Karei Dillen - baan te ruimen voor een andere.

Wie dat is? Ongetwijfeld Bruno Valke­

niers! Gepokt en gemazeld in de Vlaamse beweging, KVHV, NSV, Marnixring, Wies Moens-vormingsinstituut, ANZ, de denk- groep In de Warande. Bovendien ingevoerd in het havenbedrijf, het internationale zaken­

leven en een uitstekende netwerker. Zon­

dagmorgen maakte hij bij de Antwerpse zen­

der ATV zijn kandidatuur bekend. Definitief zal die pas worden op 2 maart tijdens een congres.

Dat Bruno Valkeniers pas in het verkie­

zingsjaar 2006 de overstap naar het Vlaams Belang deed, hoeft geen nadeel te zijn. Als

"neofiet" en niet getekend door de vele veld­

slagen die het VB had te voeren, kan hij met onbevangen blik de partij naar nieuwe hori­

zonten leiden. Iedereen weet wat zijn droom en doelstelling is: Forza Flandria. De verza­

meling van de rechtse krachten in Vlaande­

ren die ervoor zorgen dat Vlaanderen ein­

delijk bestuurd wordt door zijn natuurlijke meerderheid en niet langer door zijn tegen­

natuurlijke linkse minderheid.

En Frank Vanhecke? Na de copieuze receptie in Hotel Scandic, trok hij naar een volkscafé in Deurne waar hij onstuimig ver­

welkomd werd. Ver van het felle licht en de camera’s werd hem door het gewone volk hulde gebracht en in de bloemen gezet. Dat volk waarvoor hij het deed en doet. L.

de hulde. Toen hij het echter had over de

"ex-voorzitter", kwam er spontaan protest uit de zaal en liet iemand de lovende titel erevoorzitter vallen.

Meer dan eens kreeg Vanhecke warm applaus. Hij dankte alle militanten van die

"partij niet als de andere" en sprak als zijn overtuiging uit dat zijn opvolger de non-con- formistische, compromisloze lijn vast en zeker zou doortrekken. Vaneigens!

Alain Cleyman besloot zijn toespraak met de bekende verzen van René de Clercq

Tijdens het afgelopen weekend kreeg Elio Di Rupo uitgebreide mediabelangstel­

ling met zijn eis voor nieuwe talentellingen in en rond Brussel. Enigszins verwonderlijk, want dit was een herneming van hetgeen de PS de afgelopen maanden steeds gezegd had. Oud nieuws dus. Iedereen weet overi­

gens dat referenda en talentellingen bij de nakende onderhandelingen niet aan de orde zullen komen. De uitspraken van Di Rupo waren dus alleen maar bedoeld als bliksem­

afleider.

Veel straffer is dat er nauwelijks aandacht besteed werd aan de zeer zware toegevin­

gen die Verhofstadt de afgelopen week in de etalage legde ter compensatie van de split­

sing van BHV. Nochtans gaat het in zijn nota niet zomaar om losse flodders. Als we goed zijn ingelicht, zou Leterme meegewerkt heb­

ben aan deze nota en zal ze wel degelijk een belangrijke leidraad vormen bij de komende onderhandelingen. En wat in deze tekst staat over Halle-Vilvoorde getuigt van een bijzon­

der grote perfiditeit. Wat wij daarvan den­

ken, kon u al lezen in ons hoofdartikel. Maar we leggen nog eens duidelijk uit waarover het hier eigenlijk gaat. We sommen even op.

De splitsing zou niet gelden voor de zes faciliteitengemeenten. De Franstaligen krij­

gen er inschrijvingsrecht, zodat ze hun stem kunnen gaan uitbrengen in Brussel. De anti- Vlaamse propaganda zal in deze gemeen­

ten dus even intensief blijven doorgaan als voorheen. Bovendien zullen de kiezers die in Brussel gaan stemmen, de Vlamingen aldaar verder marginaliseren.

Daarnaast zou de Franse Gemeenschap in die zes gemeenten via een samenwerkingsak­

koord met Vlaanderen formele bevoegdhe­

den krijgen inzake onderwijs, cultuur, sport en jeugd. Uitgerekend in die gemeenten waar het water de Vlamingen het meest aan de lip­

pen staat, zou dus een nieuwe verfransings- operatie op gang worden getrokken.

De omzendbrieven Peeters en Martens worden helemaal onderuitgehaald: tegen de uitdrukkelijke rechtspraak van de Raad van State in zouden registers worden aan­

gelegd waarin zowel oude als nieuwe inwo­

ners zich levenslang of voor zeer lange tijd als Franstalig kunnen opgeven, zodat zij alle briefwisseling automatisch in het Frans zou­

den ontvangen.

Tegelijk wordt er voor de verkiezing van 33 kamerleden één grote federale kieskring gecreëerd. Di Rupo. Milquet en Maingain zul­

len hierdoor niet alleen kandidaat zijn in heel Halle-Vilvoorde maar ook in Gent, Brugge, Hasselt en Antwerpen. In plaats van het pro­

bleem BHV op te lossen, smeert men het uit over heel Vlaanderen. In Vlaams-Brabant verandert er hierdoor in de praktijk hele­

maal niets ten goede, wel integendeel: we krijgen een BHV in ‘t kwadraat!

Het meest doortrapte voorstel is onge­

twijfeld de creatie van een Brussels ‘Stads­

gewest’, een nieuwe politieke instantie waar­

mee de gewesten een gezamenlijk beleid moeten uitwerken voor Brussel en zijn ruime omgeving. Dit is een uiterst gevaar­

lijke piste, waartegen niet hard genoeg kan gewaarschuwd worden. Zeer terecht lan­

ceerde het Halle-Vilvoorde-Komitee vrij­

dag een scherpe reactie: het is “een duide­

lijke stap naar de verlegging van de grenzen

over de staat die zachtjes ligt te sterven en nodigde alle Vlaams-nationalisten uit op de uitvaart. Die komt misschien nog niet in 2008, misschien nog niet in 2009, maar komen zal ze, de Vlaamse staat!

Ook de Niveanen

Ook in de andere Vlaams-nationale par­

tij, de "fatsoenlijke", worden er voorzitters­

verkiezingen gehouden. De huidige voor­

zitter, de pas getrouwde Bart de Wever, is kandidaat om zichzelf op te volgen. De N-VA-leden hebben een maand tijd - van 5 februari tot 5 maart - om per brief hun keuze bekend te maken. Wie twijfelt eraan dat Bart de Wever zichzelf zal opvolgen?

van Vlaanderen in de volgende fase, als de verfransing van Vlaams-Brabant weer een stuk verder gevorderd is.”

Waar gaat het eigenlijk om? Het begrip stadsgewest is een term uit de academi­

sche wereld. Leuvense professoren probe­

ren hiermee verbanden weer te geven tus­

sen de steden en de omliggende gordels op vlak van tewerkstelling, economie, mobiliteit en urbanisatie. Het Brusselse stadsgewest is volgens hen een geheel van ruim zestig gemeenten, tussen het Henegouwse Edin- gen en Kampenhout. Dit instrument had tot voor kort helemaal geen politieke beteke­

nis. Maar de jongste jaren is daarin verande­

ring gekomen en beginnen er vanuit (vooral) Franstalige hoek stemmen op te gaan om Brussel te laten samenvallen met, of min­

stens mee te laten beslissen over zijn “eco­

nomisch hinterland”.

62 gemeenten

In november nog eiste Brussels minister­

president Charles Picqué dat er een “over­

legd bestuur” zou komen over het Brusselse hinterland. En in diezelfde maand pakte het huis-aan-huisblad van de ‘Union Francofone' in de Vlaams-Brabantse provincieraad uit met de ronkende titel “Bruxelles compte 62 communes”, waarbij volop verwezen werd naar de Leuvense studies. Het commentaar luidde (uiteraard in ‘t Fransoos): “Zijn er nog bijkomende argumenten nodig voor de Fransta­

lige partijen om Brussel uit te breiden?”

Verhofstadt gaat nu enthousiast in op deze francofone verlangens in. Dit nieuwe ‘stads­

gewest’ moet als samenwerkingsverband worden opgericht door de drie gewesten.

“Doel is het samen promoten van de regio in het buitenland, het gezamenlijk aantrek­

ken van investeringen, het gemeenschappe­

lijk aanpakken van het werkloosheidsvraag­

stuk en het uitwerken van oplossingen voor het mobiliteitsvraagstuk.” Dit is veel blabla om te zeggen dat Brussel en Wallonië een actieve inmengingspolitiek mogen gaan voe­

ren in Vlaanderen en dat het beleid over de Vlaamse Rand voor een belangrijk gedeelte wordt weggehaald bij het Vlaams gewest.

Brussel-19 én de brede Vlaamse Rand zul­

len bovendien in het buitenland als één Brus­

sels geheel gepromoot worden, waardoor de Rand nog stukken aantrekkelijker zal worden voor buitenlandse inwijkelingen. Onvermij­

delijk gevolg van zo’n beleid zal ook zijn dat de bewoners van de Vlaamse gemeenten in dit stadsgewest zich steeds meer met Brus­

sel en steeds minder met Vlaanderen zullen identificeren. Op langere termijn dreigt dit stadsgewest dan ook de voorloper te wor­

den van de daadwerkelijke uitbreiding van het politieke gewest Brussel.

Minstens zal het een instrument worden om het uiteenvallen van België tegen te gaan:

men rekent erop dat Vlaanderen de Belgi­

sche staat niet langer in gevaar zal willen brengen, want dan zouden we niet alleen Brussel, maar ook nog eens de helft van Vlaams-Brabant verliezen...

Vlaanderen moet de komende weken uitermate waakzaam zijn. Dit soort ‘oplos­

singen' moeten we met alle middelen voor­

komen. Liever géén splitsing van BHV dan een splitsing die de greep van Brussel over de Vlaamse Rand versterkt.

P.

Uitsluiting

De Zevende Dag vorige zondag, onder­

werp de staatshervorming of beter gezegd:

de nota-Verhofstadt. Wie mocht van Mark van de Looverbosch meepraten: Schouppe (CD&V), Van Krunkelsven (VLD) voor de interim-meerderheid, Gennez (SP.a) en Ael- voet (Groen) voorde interim-oppositie. Twee Vlaamse oppositiepartijen, Vlaams Belang en LDD, mochten dus niet meedoen. Zelfs Bart de Wever was niet gevraagd, hoewel zijn opvattingen over een staatshervorming toch wel wat zullen afwijken van die van Schouppe, de interim baas van kartelpart- ner CD&V. Als ge het goed bekijkt: in de zogenaamde raad van wijzen die zich moet buigen over de staatshervorming, zitten aan Franstalige kant alle Franstalige par­

tijen, aan Vlaamse kant zijn VB en LDD uit­

gesloten. Dat wil zeggen: minstens 25 pro­

cent van de Vlaamse bevolking krijgt geen stem in het kapittel. Authentieke Belgische

"democratie"!