Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

61 sle jaargang nummer 18 woensdag 3 mei 2006

1,55 euro

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

AntwerpenX

Van pool tot evenaar

Vraag: als het parketeen mededeling de wereld in stuurt dat de daderseenNoord- Afrikaans uiterlijk hebben, is dat dan een reden om te vermoeden dat de daders geen Noord-Afrikanen zijn?

Vraag: als Fouad Ahidar (Spirit)uit Molenbeek het heeftover allochtonen uit Molen­ beek,Anderlecht enBorgerhoutdie racistisch gedragvertonen tegenoverBelgische jongerenomdat ze zichonaantastbaar wanen, is dat dan een redenom te vermoeden dat dedaders geen Noord-Afrikanenzijn?

Vraag: als de “serieuze” mediahet dagenlang hebben overdaders van Noord-Afri- kaanse origine, is dat dan een reden omte vermoeden datdedaders geen Noord- Afrikanen zijn?

Vraag: als de “gewetensvan Vlaanderen” Desmet,Vandermeersch en tutti quanti zichzelf (en ons) achteraf als2l-eeuwseflagellanten tot bloedens toegeselen omdat

“wij”collectief aan Marokkanen dachten, isdat dan een reden om mee tehuilen met de wolven in het bos,en verdwaasd te stellen dat wij door en door racistisch zijn?

Het warendus uiteindelijk geen Noord-Afrikanen,Marokkanen, Algerijnen of Libi- ers. Het warenPolen.We mogen uiteraard niet meer zeggen dat erzigeunertoestan- den mee gemoeid waren,wantdatzouin het post-Joe-tijdperk getuigen van verre­ gaandepolitieke incorrectheid, zeker na alle beelden, verhalen,en preken hoe arm en gediscrimineerd en verstoten die Roma’swelzijn. Het waren blijkbaar wel magnetische Polen,want nauwelijks washun bestaan bekend of de regering voeldezich onweer­

staanbaar aangetrokken tot het nemen van afschrikwekkende maatregelen om de rust ende vrederondkerk enmoskeete herstellen.

Zo heeft de regering-Verhofstadt het toch gedecreteerd, temeer “daar allestatis­ tieken wijzenop een daling vande criminaliteit”.(Dat laatste wellicht vanuitde rede­

nering dat, alsJoe van Holsbeeck niet zou zijn neergestoken,de MP3-zaak al evenmin in de statistieken terecht zou zijngekomen, want de Brusselse politie had in dat geval zonder twijfel niet eens proces-verbaal opgemaakt.) Maar kijk, plotsheeft Paarshet fenomeen van afpersing ofsteamingontdekt, als ware het een volkomen nieuw ver­

schijnsel dat tot nu toe nauwelijks voorkwamop een spreekwoordelijkeuitzondering na.Ja zeg,dagJan! Verhofstadt heeft overigens zelfaangegevenwaarom er in het ver­

leden zo weinig over te doen was, want “het zet aan tot racisme” - versta: het werd onder de mat geveegd, omdat er zo vaak allochtonen mee gemoeid waren. Nu kande overheiderniet meer onderuit om zogezegd elkeklacht overafpersingvoortaan “een justitieel gevolg" te geven,en zekerniet automatischte seponeren.

Het wordtzowaareen prioriteitvoor de parketten en in hetnationaalveiligheids­

plan. Wij van onze kant willen eerst zien hoe lang die stoerdoenerijgaat blijven duren, en hoe hetbestrijden van afpersing doorjongerenbendes destatistieken gaathalen die nual voortdurend worden gemanipuleerd. En we ziende Brusselse politici met de gemeenteraadsverkiezingen in het vooruitzicht al hard en dapper optreden tegen cri­ minaliteit onder, laten wemaar zeggen,jonge Polen.

Voorde rest: de regering heeftvoor dezevenentwintigste keer de belofte her­

haald dat er tegen het einde vanderegeerperiode 3.200 extrapolitieagentenzullen zijn.Daarmeeslaat ze ons nual vier jaar om de oren, maar veel hebben we er nog niet van gemerkt. De regeringherhaalt ookde verstrengingvan dewapenweten van het jeugdrecht. De aangifte van misdrijven zal in detoekomst elektronisch kunnengebeu­ ren, beloofde de regering nog eens. (Dan kunnen die aangiften nog gemakkelijkerwor­ den gewist.)

De gemeenten zullen volgens de regering 250extra stadswachtenkrijgen.Los van het feit hoe weinig die vermogen en kunnen, gaat het eigenlijk maar om 90 extra,want er waren er al I60 beloofd. Er zounu eindelijk werkworden gemaakt van de al lang beloofde tweedejeugdgevangenis, en die zou in Brussel moeten komen, en datkan dus best nog wel even duren tot sint-juttemis. Het “akkoord overhet jeugdsanctierecht - om jongeren effectief te kunnenbestraffen - is een wansmakelijk uitgehold Belgisch compromis,en zal wellicht nog verder wordenuitgehold bijverder “overleg” metde (Franstalige)gewesten en gemeenschappen.Het jeugdsanctierechtmoet zosnelmoge­ lijk worden gesplitst en overgeheveld naar Vlaanderen, zodat wij onze “jonge Polen” aan bandenkunnen leggenwanneer dat nodigis.

In de linksepers konden we het duidelijklezen: de PS heeftde rest scherp in degaten gehouden en toegezien dat geen enkele liberaal zichgeroepen voelde omdeFranse minister van Binnenlandse ZakenSarkozy te imiterenen voluit de kaart van harde repressie tetrekken. Er werd dus nadrukkelijk niet met de spierballengerold.

Er komt welmeer preventie, ondermeer in de vorm vanextrabijkomende supple­ mentaire straathoekwerkers. Ongetwijfeld zal dit partijen afremmen die onderde noe­ mer van échte veiligheid naar de verkiezingen stappen. En ongetwijfeld beven deben­

des die onzesteden en metro’s onveilig maken nu al zodanigvan de schrikdat ze de eerstkomende maandenen jarenhet ouderlijk huis en bijho- « rend toezicht niet meer durvenverlaten.

X rclxJiifiWtRC.

Deze week :

• De moordscène in Antwerpen 4

• Bruno Peeters van de Europeade 5

• Gratis lidkaarten voor illegalen 6

•Afscheid aan een Frontlijn 10

• Idioot gewauwel 1 5

Kom dat zien!

Zo is er maar één

L€OK€ ZÇfiT.

louais ONKKiM DifNö) excoses/

,.Z>M ee ZÖf MM) Te'ÄWiR"

I ^pat Z^ ^w

ks A ie /,

---

Onder die titel looptmomenteel een wed­

strijd op de VRT die “op zoek gaat naarde mooiste pareltjes vanhet Nederlandstalige muzikale repertoire" (we tikken over van dewebstek). Of Bourgeoiservoor iets tus­

sen zit, weten we niet, maar menige lezer van deze regels zal zich over dergelijk initi­ atief verheugen. Yasminepraat het ding vlot aan elkaar.

Enfin, we zullen maar toegeven dat we bevooroordeeld zijn. We lopen verweg met Yasmine. Dat net zij, één van de mooiste vrouwen op het scherm,lesbisch is, moet een zwaar verlies genoemd worden voor de man­

nelijke helftvan Vlaanderen.

Dat dus terzijde. De liedjes worden per themagebracht.Vorige vrijdag kwamenklas­ siekers aanboddie de schoonheid van de Lage Landen bezingen. Van hetstrandvan Oostendetot het Kronenburgparkin Nijme­ gen. Was het een daad van politieke correct­

heiddat er nauwlettend evenwichtig een lied stondgeprogrammeerdover Vlaanderen en één over België? Geëngageerderkaneentitel nietzijnals ‘VlaanderenBoven’ van Raymond van het Groenenwoud. We hebben hemhier ooit over de hekel gehaald wegens anti-Ame- rikaansracisme.

Tijd om onze relatie met Raymond weer te herstellen. Zijnnummer groeide bijhettradi­

tioneleVlaamsgezinde publiek niet meteen uittot een voltreffer.Zeker nietbij degenen die watgebrek vertonen aan zelfrelativering, want hetlied past niet in het rijtjevan tra­ ditionele odes aandeweiden als wiegende zeeën.

Maar maakeensoortgelijk lied over België Boven en het Vlaamsgezindekot zouteklein zijn. Barbara Dex bracht haar versie van het ding. Het lied 'België’zorgde voor het even­

wicht. De Nederlandse groep Het Goede Doel brak daarmee in 1982 door. Blijkens de tekst verkiest datGoede Doel hetBelgenland boven China, Koeweit ofde USSRalsdoel bij eventuele emigratie.Later niksmeer verno­ menvan dat Goede Doel trouwens.

Goed, alsNederlanders over Belgiëpraten

bedoelen zeVlaanderen.Dus eigenlijk ging hetoverhetzelfde thema als hetgeen Ray­

mond bezong. Maar de tricolore titel stuit rechtgeaarden uiteraard tegende borst. Dit lied werd gekozen door zoontje Decleir en een Ketnet-wicht dat we voor hetgemak Dana Loserzullen noemen.

Het pretentieloze liedjesprogrammakreeg vrijdag dusonderhuids een scherpe politieke inhoud. A la guerre, comme à la guerre ende rechtgeaarden schaardenzich als één man/

vrouwachter Groenewoud.

Drie jury’s beslissen wie naarde finale gaat. Eerst kwamen de ‘vakmensen’ van Radio I. Die bedeelden‘België’ met delaag­ ste score. Gejuich op deVlaamse banken,tot

‘Vlaanderen Boven’nietveel minderbekaaid uitde bus kwam met twee punten. Radio2 vond ‘België’ ook niks enwas iets milder voor Raymond.Maar beide liedjesblevensukkelen in de onderste regionen.Tot de luisteraars op de proppen kwamen.Ook zij plaatsten ‘Bel­

gië’onderaan, maarcatapulteerden Vlaan­

deren waar volgens hen hetlied thuishoort.

Helemaal Boven dus. Voilà, het volk heeft gesproken, “’k Hebgetwijfeldover België", zonghet GoedeDoel enmetdie ene zin is duszowat iedereen het eens.

Overigens kon de hoge publiekscore voor Vlaanderen het tij niet meer keren.

Wim Sonneveld, vrijdag vorm gegeven door Dana Winner, won de wedstrijdmet zijn sublieme ‘Het Dorp’. En daarmee kunnen de Groot-Nederlanders zich uitroepentot de echte winnaars. eenmanscollectief

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeksop de pianist schieten viadenblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijkook via het gewone redactieadres

2

De dingen dezer dagen

Het tweede signaal

De verkeerde inschatting rond de “roots”

van de moordenaars van joe Van Holsbeeck heeft hoogdagen opgeleverd voor de bele­

rende vingertjes in onze samenleving. Ze werden hoger dan ooit geheven. Geen Noord-Afrikanen en/of moslims, maar Polen hadden Joe vermoord. Opluchting alom en de allesoverheersende conclusie waarbij gemakkelijkheidhalve uit het oog werd ver­

loren dat ook Polen daar deel van uitmaken:

de migrantengemeenschap was ten onrechte gebrandmerkt! De door de herauten van de multiculturele illusie opgevoerde toneeltjes waren bijna even zielig als hallucinant. De Marokkaanse gemeenschap vroeg en kreeg excuses van parket en politiek. Er kwam nog net geen voorstel aangewaaid om ergens een gedenksteen met het opschrift “verkeerd signaal” neer te planten.

Waar hij zich vandaag ook bevindt, Joe kan alleen maar stomverbaasd op het godganse gedoe hebben neergekeken. Zoals trouwens iedereen met nog wat gezond verstand. Alsof het enig verschil uitmaakt dat een jongeman van zeventien voor een onnozel hebbeding door Poolse, Marokkaanse, Turkse, Alba­

nese of messteken van een nog “andere ori­

gine” om het leven werd gebracht! En alsof Poolse criminelen dan geen allochtone cri­

minelen zouden zijn en daardoor deel uitma­

ken van een plaag waaraan de in het Belgi­

sche volkscafé "De zoete inval” opgehokte samenleving allesbehalve een gebrek heeft.

Het was trouwens in eerste instantie met de stilzwijgende boodschap “doe daar eindelijk eens wat aan” dat, enkele dagen na de moord op Joe, 80.000 manifestanten door de Brus­

selse straten trokken in een Stille Mars.

Beleidvoerende politici zouden niet zijn wie en wat ze zijn, mochten ze, met verkie­

zingen voor ogen, daags nadien al niet over elkaar zijn gestruikeld met de boodschap dat ze “het signaal” voluit hadden begrepen. Aan dit blijde nieuws werden conclusies en voor­

stellen gekoppeld in de overigens nog alleen in hun wensdromen bestaande hoop dat hun pogingen tot recuperatie niet zouden opval­

len. Uiteraard bleven genoemde voorstellen zo algemeen en zo vaag mogelijk. En, voor zo ver toch iets of wat concreet - zoals daar zijn het nog intenser voeren van dialoog met de diverse gemeenschappen en het bestrij­

den van de kansarmoede en de werkloosheid onder allochtonen - slechts haalbaar op de

“langere termijn”. Men kan daar begrip voor opbrengen. Of die termijn gebeurlijk nog lan­

ger zou kunnen aanslepen dan bijvoorbeeld die waarin de samenlevingsproblemen van vandaag stelselmatig onder de mat van het

Vlaamse beweging?

In de Gazet van Antwerpen stond vorige week dinsdag een lang vraaggesprek met Norbert d’Hulst die, na 24 jaar secretaris­

generaal van Vlaanderens grootste cultuur- vereniging te zijn geweest, het nu wat kalmer aan gaat doen. Wat velen al lang wisten of minstens vermoedden, wordt in dat vraag­

gesprek zonder blikken of blozen bevestigd:

die goeie ouwe tijd dat het Davidsfonds zich trots een Vlaamse strijdvereniging noemde,

Panasonic Technics

Lezers van "t Pallieterke’ die problemen hebben met Audio, TV of Video hebben maar te bellen naar

Panacenter Studio 4,

Lange Lozanastraat 101 - Antwerpen op nummer 03-237 85 02 en

Dirk & Frank JANSSENS

staan gereed met hun unieke hersteldienst in eigen werkhuis. Natuurlijk verkopen zij ook...

politiek correcte denken werden geveegd, is dan weer een vraag die op verregaande ver­

zuring duidt. Het spreekt dan ook voor zich dat daaromtrent geen enkele politicus zich vooralsnog kon uitspreken. Maar het staat wel iedereen vrij daar het zijne of hare over te denken.

Het ziet er inmiddels naar uit dat menige mondige burger dat al gedaan heeft. In wat een tweede signaal genoemd zou kunnen worden dat evenwel, omwille van zijn bete­

kenisvolheid, onder dezelfde mat wordt geveegd waarvan iets hoger sprake. In het vorige nummer had ik het over “outlaws in een modelstaat”, verwijzend naar de moor­

denaars van Joe én naar de politiek correcte duiding dat een uitbreiding van het recht op zelfverdediging en dat van have en goed, zoals vlak voor de moord geopperd door de Bozen, zou leiden tot een “cowboystaat” of een “terugkeer naar de middeleeuwen”.

De krant die het over “de cowboystaat”

had is dezelfde als Het Laatste Nieuws. Die houdt er ook “De stemmenkampioen” op na, een rubriekje dat vandaag ruime bekend­

heid geniet als wekelijkse betere peiler bij de mondige burger. De redactie van “De stem­

menkampioen” was niet te beroerd om als vraag van de week “wenst U wettelijk het rechtte krijgen om uw bezittingen gewapend te verdedigen?” naar voor te brengen.

Het resultaat was, zoals de krant het zelf benadrukte, “opmerkelijk”. Meer dan de helft van de Vlamingen, om precies te zijn 57,13 procent antwoordde met ja. Zelfs bij groene kiezers toonde 17 procent zich voor­

stander. Bij de socialisten was dat een derde van het kiezerspotentieel en bij alle andere partijen was een meerderheid pro. Of het dan de logica zelf is dat dit “geef ons wapens”

behalve in Het Laatste Nieuws door de rest van de media werd doodgezwegen, is dan maar de vraag. Wat mij betreft - maar ik kan me natuurlijk alweer schromelijk vergissen - kan een veel duidelijker “tweede signaal” dat de burger bepaalde toestanden in de samen­

leving meer dan kotsbeu is, bezwaarlijk gege­

ven worden. Om het dan heel beleefd te zeggen. Maar zoals gezegd was de stilte daar­

omtrent al bijna even oorverdovend als die van de Stille Mars zelf. Er was - ik zou het nog bijna vergeten - wel het voorstel van Spirit om, naar het voorbeeld van Oost-Vlaande- ren, het vrijwillig inleveren door de mondige burger van allerhande wapentuig waarvoor hij geen vergunning heeft, ook overal elders in het land door te voeren. Steekmessen horen daar duidelijk niet bij.

D.Mol

ligt definitief achter ons. Clem de Ridder is de laatste Davidsfondsleider geweest die het volk nog kon (en wou) warm maken voor Vlaamse eisen. Vandaag spreekt dat strij­

dend flamingantisme niet meer aan, meent de uitwuivende secretaris-generaal, want “de Vlaamse beweging heeft zijn doelstellingen grotendeels bereikt”.

We gaan hier niet struikelen over dat zijn, dat taalkundig haar moet zijn, maar als zelfs een Davidsfonds geen woorden meer vuil wenst te maken aan de niet-splitsing van B- H-V, aan de miljardendiefstal ten nadele van Vlaanderen, aan niet-naleving van de taal­

wetten in het Brussels gewest, in de zieken­

huizen en bij de hulpdiensten, aan het niet overhevelen van de RMZ, aan het feit dat een Franstalige stem meer waard is dan een Vlaamse, aan de benadeling van de Vlamin­

gen in het luchtruim, enzovoort, enzovoort, dan mag de Belgische beweging zich trots op de kiekeborst kloppen voor wat zij heeft weten te bereiken!

Dat doet niets af aan onze waardering voor de belangrijke cultuurwetenschappelijke

Dit op apegapen liggend apenland

Tussen het politieke CVP-woord en de politieke CVP-daad

“Het congres aanvaardde de gewestvor- ming niet langer, ze wenste enkel nog de tweeledige gemeenschapsvorming. Brussel zou slechts een hoofdstedelijke functie toe­

vallen onder nationale voogdij. De bevoegd­

heden van de Vlaamse en Franse gemeen­

schap zouden zodanig worden uitgebreid dat ze worden uitgebouwd tot twee waarachtige deelstaten.” Einde citaat.

Een toch wel indrukwekkend Vlaams standpunt, dat ik mij zelfs in de diepste diepten van mijn herinneringen als politieke Wetstraatradioverslaggever niet meer her­

innerde. Gelukkig zijn er nu en dan politici die het nodig vinden hun souvenirs in dikke boeken vast te leggen. Ze worden hierbij - alvast in dit geval - graag geprezen, want zo weten we (opnieuw) dat het de toenma­

lige Christelijke Volkspartij, nu de CD&V, was die ooit van dit Vlaams Bewegend pro­

gramma haar eigen doelstellingen maakte.

Dat gebeurde op het CVP-congres van half december I979 op de Heyzel in Brussel. Ik moet toegeven beschaamd te zijn dat ik mij deze historische uitspraak niet meer herin­

nerde, ik was er immers bij als radioverslag­

gever. Ter verontschuldiging, ene Eric van Rompuy maakte toen als Jongerenvoorzit­

ter zo veel rumoer en ophef met zijn uitval tegen de CVP-ministers “die weer CVP’ers moesten worden” en tegen het Brusselse FDF als coalitiepartner, dat we onze jour­

nalistieke aandacht toen blijkbaar hebben laten afdwalen van het belangrijkste naar het iets minder historische. Maar goed, Wilfried Martens was zo vriendelijk aan dat voorval te herinneren: wie het wil nalezen, kan dat op pagina 2II van zijn Memoires, waarover later natuurlijk een meer uitvoerig verhaal in dit blad.

Twaalf maanden zon

We zijn intussen al goed een kwarteeuw verder. Weer biedt het politieke gebeuren nu en dan ook wel eens momenten van vol­

doening, zelfs van Vlaamse vreugde. Zo bij­

voorbeeld als de Vlaamse minister-president opvallend Vlaamse taal laat horen over de verdere Belgische staatshervorming - van een Vlaamse staatsvorming heeft de geitenboer uit leper natuurlijk nog nooit gehoord - of als we diezelfde toen zeer turbulente CVP-Jon- gerenvoorzitter Eric van Rompuy nu horen verklaren dat 2007 het jaar wordt waarin de Vlaamse zon voortaan twaalf maanden per jaar zal schijnen, want anders is het gedaan met dit apenland. Dat laatste is natuurlijk ons woordgebruik, een Vlaams parlements­

lid gebruikt zo geen stoere woorden.

Twee namen naar wie men luistert, twee stoere Vlaamse mannen die het zich kun­

nen veroorloven om iets namens hun par­

tij te zeggen. Dezelfde partij die straks 27 jaar geleden ook al de Vlaamse harten snel­

ler deed kloppen omdat ze toen ook zulke duidelijke woorden sprak. Dezelfde partij die sindsdien een meer dan helpende poli­

tieke hand toestak bij het realiseren van de drieledige gewestvorming die men op dat Heyzelcongres van I979 con brio had ver­

worpen, die mee er voor zorgde dat Brus­

sel het feitelijke derde gewest werd met bijna alles er op en er aan en vooral heel ver van zelfs maar een schijn van nationale betutte­

verwezenlijkingen die Norbert d’Hulst op zijn naam heeft staan. Hoewel er toch één ding van ons hart moet: hij gaat er prat op dat het Davidsfonds vandaag kan samenwerken met instellingen waarbij het vroeger met de nek werd aangekeken, zoals de VRT. Uitge­

rekend met de VRT, de meest Vlaamsvijan- dige instelling die Vlaanderen "rijk” is.

jongeling

De opvolger van Norbert d’Hulst wordt de Limburger (afkomstig uit Bocholt) Jeroen Sleurs. Hij is pas 29, maar werkt al sinds 1999 op het Nationaal Secretariaat van het Davidsfonds in Leuven. Begin vorigjaar kreeg hij de leiding van de hele sector 'Activiteiten en Publicaties’ van het Davidsfonds en werd hij hoofdredacteur van Omtrent.

Hij moet voor continuïteit en verdere ver­

nieuwing zorgen. En het moet gezegd: hij

ling over diezelfde “hoofdstad”, zoals daar op de Heyzel zo nadrukkelijk werd gesteld.

Het is diezelfde partij, maar dan met een wat opgesmukt naamkaartje, die vandaag vol­

houdt dat er in 2007 een echte of toch zo goed als bijna Vlaamse staatsvorming komt, dat het anders wel eens gedaan zou kunnen zijn met dat België dat men in I979 al hele­

maal anders wilde.

Het tegendeel

Intussen is men wel al aan het opsom­

men wat men allemaal “natuurlijk” niet zal (kunnen) vragen. Onder meer omwille van die bekende peperdure “solidariteit”, niet­

waar. Dezelfde partij die desnoods ten koste van het overleven van de Vlaamse regering

“onverwijld” - of was het toch maar “nu”?

- de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde zou afdwingen om nadien toe te geven dat men eigenlijk wist dat men die eis niet zou kunnen waarmaken. Kortom, een Vlaamse partij die zeker de voorbije kwarteeuw al meer dan eens Vlaamse harten wat gejaag­

der deed kloppen, maar niet omdat ze de Vlaamse staatsvorming in zicht zou bren­

gen. Het tegendeel is waar. De in 1979 zo uitdrukkelijk afgewezen drieledige opsplit­

sing van België werd bewaarheid en grond­

wettelijk zodanig verankerd dat het weinig waarschijnlijk is dat men die miskleun ooit nog ongedaan zou kunnen maken. En bij al die stappen was de CVP van toen - en dus de CD&V van vandaag - de belangrijkste spe­

ler op het Belgisch politieke speelveld. Meer nog, het waren vooral CVP-premiers die bij de meeste van die opvoeringen in de Belgi­

sche regisseursstoel zaten en er dus voor zorgden dat de CVP-woorden zeker niet gevolgd werden door Vlaamse daden.

Schaduwboksen

Zo te zien wil men vandaag dat wij die­

zelfde Vlaamse woorden van bijna dertig jaar geleden van diezelfde CVP van toen met een wat gemoderniseerd naamkaartje, weer zouden geloven. Dat het volgend jaar voor Vlaanderen inderdaad alles of niets is. Som­

migen schijnen die Vlaamse CVP-boodschap zelfs te willen geloven, maken zich zelfs klaar om in dit zoveelste partijtje Belgisch scha­

duwboksen mee te spelen. Wij zouden wat graag hebben dat zij inderdaad gelijk krij­

gen. We zullen de eersten zijn om ons groot ongelijk publiek te belijden. Wie zijn wij om een als historisch aangekondigde doorbraak op voorhand naar de prullenbak te verwij­

zen? Alleen zullen de optimisten willen aan­

vaarden dat onze twijfel veel groter is dan hun schijnbare euforie. Een politieke par­

tij die het omgekeerde doet van wat ze zelf luidop zegt, hetgebeurt zonder twijfel meer in de politiek, alleen gaat het hier wel om de Vlaamse staatsvorming. Een belofte die de CVP na haar congres van zolang gele­

den meteen vergat; ze realiseerde het omge­

keerde van wat ze had beloofd.

In het zicht van het beloofde nieuwe “won­

derjaar” kan de geschiedenis ons dus veel leren. Onder meer dat men er goed reke­

ning mee moet houden dat zeker in de poli­

tiek het verschil tussen woorden en daden groot is. Heel groot zelfs.

MarcPlatel

heeft al heel wat op zijn naam staan: het Abdijenweekend, de Nachten van de Geschie­

denis, het Begijnhovenweekend, het Burch­

ten- en Fortenweekend, het Belforten- en Stadhuizenweekend, en het Hoeveweekend- Op I juli volgt Jeroen Sleurs officieel Norbert d’Hulst op, die daarna als eresecretaris-gene- raal de leiding neemt van de nieuwe directie

‘Toerisme en Cultuur’, zeg maar het reisbu­

reau van het Davidsfonds.

Loterij

Wie in het gerechtelijk arrondissement Brussel voor de rechter moet verschijnen,, heeft brute pech. Acht op de tien ‘zaken worden geseponeerd, zeg maar zon er gevolg geklasseerd. Rechtsbedeling in &ruS sel is een soort loterij. Wie een slecht num mer trekt, is de sigaar. Zoals De Loteling van Hendrik Conscience.

De dingen dezer dagen

₃

Sluwe Duivel

20 april is een ongeluksdag voor de Vla­

mingen. Op die dag, exact 175 jaar geleden, klopte een delegatie Belgische revolutionai­

ren in Londen aan bij prins Leopold van Sak- sen-Coburg om hem de Belgische kroon aan te bieden. Ze deden dat flink tegen hun zin, want ze hadden de Zuidelijke Neder­

landen van de Nederlanden losgerukt met de bedoeling ze te laten annexeren door Frankrijk. Dat voornemen bleek echter op onoverkomelijke internationale weerstand te botsen, zodat graaf de Celles (een fran- cofiele fanaticus die eigenlijk Antoine de Vis- scher heette) in het Nationaal Congres de memorabele woorden sprak: “Omdat het niet mogelijk is België aan Frankrijk te geven, geef ik het aan de duivel.”

Die duivel was dus Leopold, en hij aan­

vaardde het aanbod dankbaar. Het werd Vlaanderens ongeluk, want Leopold was een verdraaid sluwe duivel. Zijn geslepenheid en kennis van de menselijke zwakheden stelden hem in staat om België bij elkaar te houden, ondanks het feit dat hijzelf toegaf dat het een artificiële constructie was die onmoge­

lijk bij elkaar kon worden gehouden. Met- ternich, de grote staatsman van die tijd, zou twee decennia later vol bewondering ver­

klaren dat België een miskraam was, maar dat met een koning zoals Leopold elk land kan overleven.

Dom

Men moet Leopold inderdaad bewonde­

ren voor het machiavellistische politieke ver­

nuft en het diplomatieke talent waarmee hij de artificiële constructie, die hem als inko­

mensbron in de schoot was geworpen, over­

eind hield. Het is spijtig dat Willem I (die overigens Leopolds achterkozijn was) niet een klein beetje van dat vernuft en talent bezat. Indien dat wel het geval was geweest, dan waren wij vandaag, ook staatkundig, nog Nederlanders geweest. Leopolds zoon, Leo­

pold II, die zijn vader in sluwheid en intel­

ligentie nog overtrof, en die een nog gro­

tere duivel was, zei ooit dat een groot man niet noodzakelijk hetzelfde is als een goed man. Daarin had hij gelijk. Om in de poli­

tiek te slagen is grootsheid belangrijker dan goedheid.

Wanneer men het koninklijke nageslacht van Leopold bekijkt, stelt men vast dat dit nageslacht - op Boudewijn na - nooit door goedheid werd gekenmerkt, terwijl groots­

heid, hetgeen een mate van intelligentie ver­

onderstelt, alleen valt te ontwaren bij de eerste twee Leopolds, en enigzins bij de eer­

ste Albert omdat die tenminste het verstand bezat (hij zei dat trouwens ook expliciet) om zich te omringen met mensen die verstandi­

ger waren dan hij.

Wanneer men de levensverhalen leest van de Coburgers der 19de eeuw, verbaast men zich er inderdaad over dat deze ambitieuze en sluwe lieden de voorouders zijn van de dommen die sindsdien in Laken rondlopen.

Tentoonstelling

In het Duitse stadje Coburg, waar het Belgische vorstenhuis (dat eigenlijk Wettin heet) vandaan komt, zijn ze niet weinig trots op hun historische stadsgenoten. Vandaar dat vorige zaterdag, 29 april, een tentoon-

Echo’s uit de Koepelzaal

Spits____________________

Het stond in de sterren geschreven dat ook in het Vlaams Parlement nog behoorlijk wat zou nagepraat worden over de aanhou­

ding van reeds één dader van de moord op Joe van Holsbeeck.

Buitengewoon toevallig werd immers simultaan in de commissie Justitie van de Kamer het nieuwe jeugdsanctierecht goed­

gekeurd, waar Vlaanderen al lang op zit te dachten.

Filip Dewinter mocht dan ook de spits der actuele vragen afbijten en vroeg - heel rustig en beheerst - de ondertussen drie jaar oude omzendbrief te herzien die de scholen ver­

schoont van aangifte van illegaal in het land verblijvende leerlingen.

Hij vroeg daarentegen een centrale regi­

stratie van alle dergelijke leerlingen die in onze scholen onderwijs genieten. Groene Ufdamentalisten Sannen en Dua vonden at uiteraard maar niks en zaten tijdens zijn etoog elkaar ironisch toe te lachen.

stelling werd geopend (die nog tot 5 novem­

ber loopt) over “onze” Leopold I: “Leopold

& Europa: Liebe, Macht, Politik.” De ten­

toonstelling wordt gehouden in het slot Cal- lenberg, de woning van prins Andreas, de huidige hertog van Saksen-Coburg en Gotha.

Deze Andreas is een achterachterkleinzoon van de Britse koningin Victoria (wier moe­

der een zus was van “onze” Leopold) en van haar echtgenoot Albert. Victoria’s man was tegelijk haar kozijn, want hij was de zoon van Leopolds oudste broer, al zijn er aanwijzin­

gen, die ik geloofwaardig vind, dat de wer­

kelijke vader van Albert "onze" Leopold zelf was. Indien dit zo is, is niet alleen de huidige hertog, maar ook de huidige Britse konin­

gin Elizabeth een afstammeling van de eer­

ste koning der Belgen.

Wie over dit alles meer wil weten, kan ik verwijzen naar mijn (Engelstalige) boek

“A Throne in Brussels.” Er is inmiddels een paperback uitgave van het boek gepubli­

ceerd, en u kan een gesigneerd exemplaar bestellen door storting van 25 euro (22 euro voor het boek plus 3 euro voor de verzen­

ding) op rekening 979-6385300-86 van Boek Belien, Sint-Paulusstraat 70, 2400 Mol.

Opgraven

De tentoonstelling in Coburg heet niet zonder reden “Leopold & Europa: liefde, macht, politiek.” Leopold slaagde erin om zijn familie, die tot de kleine Duitse adel behoorde, op de koningstronen van Bel­

gië, Groot-Brittannië, Portugal en Bulgarije te tillen. Hij deed dat, niet door veroverin­

gen op het slagveld, maar door veroverin­

gen tussen de lakens. Hij regelde immers, zowel voor zichzelf, als voor allerlei familie­

leden, huwelijken met beloftevolle partners die een troon in hun bruidsschat hadden zit­

ten. Leopolds eerste huwelijk met de Britse troonprinses Charlotte had hem eigenlijk op de Britse troon moeten brengen, maar dat ging (helaas voor hem, en voor ons, Vla­

mingen) niet door omdat Charlotte in het kraambed overleed nog voor ze haar vader kon opvolgen.

Toen de Belgische revolutionairen in april 1831 prins Leopold in Londen kwa­

men opzoeken, greep die zijn kans, nadat hij kort tevoren de Griekse troon had afgewe­

zen omdat Griekenland te ver van Londen verwijderd was.

Brussel, daarentegen, was dicht genoeg bij Engeland gelegen om toe te kijken op de belangen van zijn nichtje Victoria en de uit­

gebreide Coburg-familie.

Uit Leopolds persoonlijke brieven blijkt dat hij België en de Belgen haatte. Hij ver­

doezelt niet dat hij alleen koning van Bel­

gië was omwille van het geld en omdat hij op die manier een gemakkelijk fortuin voor de familie kon vergaren. Na zijn dood wilde hij in de Britse koninklijke crypte in Windsor begraven worden tussen, zoals hij schreef, “mijn Engelse kinderen”. Leopold II, de hardvochtige, weigerde die laatste wens van zijn pa echter in te willigen. Daarom ligt Leopold nog altijd in Laken. Ik stel voor dat we hem, zodra Vlaanderen onafhanke­

lijk is, opgraven en naar Windsor sturen.

Paul Belien

Verschillende visie

Terwijl Patricia Ceyssens (VLD) uitvoe- rig haar vingernagels bestudeerde, stelde Marijke Dillen vervolgens dat voornoemd jeugdsanctierecht niet echt beantwoordt aan het Vlaamse regeerakkoord en boven­

dien slechts vanaf I januari 2009 in werking zal treden. Zij beklemtoonde - en terecht - de heel scheve verhoudingen in de gesloten instelling van Everberg tussen Vlamingen en Franstaligen, gevolg van de wel heel verschil­

lende benadering vanuit de twee gemeen­

schappen. Het is dus wel duidelijk dat ook op dit terrein de Vlaamse autonomie nog verre van volledig is!

Wierookvat______________

Toen (in een vorige legislatuur gewogen en te licht bevonden) ex-minister Ceyssens, gerustgesteld dat alle tien haar nagels nog aanwezig en pico bello in orde waren, daarop het woord kreeg, was dat om het wierook­

vat te zwaaien in de richting van zowel de Belgische als de Vlaamse meerderheid. Maar

Aan Tony Mary Op de eerste rij Brussel

Gij Dreigemans,

Vorige week was het weer van dat. “Als ekik en ekik alleen geen baas mag blijven van de VRT, dan speel ekik niet meer mee.”

Waarop wij onze schouders ophaalden en bij onszelf dachten: vervelende ukke- puk, pak uw bazar bij elkaar en ga ergens anders met de mensen hun voeten spelen.

Al dat gezaag over de politiek die uw vel wil, en die een nieuw decreet wil invoeren dat de directie van de openbare omroep aan banden zal leggen, en opnieuw de poli­

tiek benoemde raad van bestuur volledig vrij spel zou gaan geven... Gij hebt dat ver­

haaltje nu al zo dikwijls opgevoerd dat het iedereen op de zenuwen begint te werken en dat niemand het nog ernstig neemt. We zagen u nog eens gebeelddrukmaald in de een of andere gazet met als onderschrift:

“Ik wil de Vlaamse idenditeit van de VRT beschermen.” Dat was enkele dagen nadat uw tv-nieuwsdienst haar kat had gestuurd naar het Sportpaleis en er op het scherm met geen woord over het Zangfeest werd gerept (in tegenstelling met de concurren­

tie van VTM). Lang leve de Vlaamse iden­

titeit, houzee!

Het is een publiek geheim dat gij op de eerste plaats geïnteresseerd zijt in uw eigen identiteit, in uw eigen BV-schap (Bekende VRT’er), in de talrijke uitnodigin­

gen die gij krijgt om tot in Zichen-Zussen- Bolder ontvangen te worden als VIPper, in de kruiperigheid van bepaalde salons om de chef van de openbare omroep in hun tempel te mogen ontvangen. Daarom heb­

ben wij geen moment geloofd dat gij uw dreigement in de praktijk zoudt omzetten en daadwerkelijk opstappen. Snode lie­

den beweren dat ge daarbij ernstig reke­

ning zoudt houden met een mis te lopen, niette versmaden ontslagvergoeding, maar zover denken wij niet eens: we zijn ervan overtuigd dat uw ijdelheid alleen al waar­

borg genoeg was dat ge de scène niet zoudt verlaten. Als dat ooit gebeurt, zullen ze er u af moeten smijten, en daar heeft de politiek die gij zo beschimpt, op dit ogen­

blik blijkbaar nog geen zin in (of zij die het willen, nog niet voldoende meerder­

heid). Dat laatste is al een aanduiding dat uw wild geraas vooral geraas was in het struikgewaas.

Eenzelfde mening dachten wij te mogen ontwaren in het interview dat Guy Pee- ters, voorzitter van de raad van bestuur van de VRT bij de gratie van de SP.a, afge­

lopen weekend aan ‘De Standaard’ gaf.

(Laten we hier even de machtspositie van

- al was het een ingetrapte open deur - zij had natuurlijk wel dubbel en dik gelijk toen ze beklemtoonde dat het niet alleen aan de overheid is om aan de problematiek van de jeugdcriminaliteit te sleutelen, maar dat het op de eerste plaats een ouderlijke plicht is hun kinderen een ernstige opvoeding te ver­

schaffen.

Sereen

Trees Merckx (CD&V) wilde vooral sereen en respectvol blijven, wat van haar weinig verbazing wekte, en zong de lof van het Vlaamse globaal plan - waarvoor 25.000.000 euro wordt vrijgemaakt - van partijgenote en bevoegde minister Vervotte en dat naar het schijnt zowel repressief, pre­

ventief als toekomstgericht is.

Kaboutermanieren_________

En toen was het hoog tijd geworden voor een gifgroen nummertje van het Gentse onderdeurtje Dua. Zij wenste vooral haar

‘wrang gevoel’ te etaleren m.b.t. de op gezag van ooggetuigen, parket en media twee

B rie f aa n ..

Peeters als baas van socialistisch zieken­

fonds, intercommunales en andere mach­

tige kanalen terzijde. Ook hij geloofde niet in uw ontslag.) Wel liet hij duidelijk ver­

staan dat gij de sfeer tussen de directie en de raad van bestuur zwaar vertroebeld hebt. Bijvoorbeeld door de hele regeling achter de schermen over het voetbalcon- tract met Belgacom. Terecht merkt Pee­

ters op dat zoiets geen alledaags akkefietje was van een directie die zich met operati­

onele zaken bezighoudt, maar een funda­

mentele strategische keuze die had moe­

ten voorgelegd worden aan de raad van bestuur, en die niet alleen door de gede­

legeerd bestuurder en enkele vertrou­

welingen had mogen worden bedisseld.

(Om nog maar te zwijgen van de voor de buitenwereld totaal ondoorzichtige con­

structie die in dat verband met het gepre­

fereerde ‘Woestijnvis’ werd opgezet.) Pee­

ters waarschuwde u dan ook onomwonden dat gij steeds meer krediet dreigt te ver­

spelen en dat de VRT bij het sluiten van een nieuwe beheersovereenkomst eind dit jaar er bekaaid van afkan komen. De con­

currentie ligt van dichtbij op de loer en al dat geld voor uw digitale kanalen kan de Vlaamse regering even goed besteden aan dingen die voor de Vlaamse gemeenschap even nuttig, zoniet veel nuttiger zijn.

Overigens, voor ons hoeft het allemaal zo niet. Dat voorbeeld van het Zangfeest is maar een van de vele voorbeelden waarom onze lezers de VRT niet lusten. Ze vragen zich regelmatig af wat die V eigenlijk nog doet in die naam. De Vlaamse beweging komt er toch nooit aan bod, tenzij dan met de uitdrukkelijke bedoeling haar belache­

lijk te maken.

Intussen hebben wij begrepen dat ge u, ondanks alle grote woorden, toch niet meer “formeel” zult verzetten tegen het vernieuwde mediadecreet. Geert Bour­

geois had u onmiddellijk met de neus op de feiten gedrukt: het decreet dat al is goed­

gekeurd in de commissie media van het Vlaamse Parlement, wordt niet veranderd voor de (mooie) ogen van de heer Mary.

Er restte u niet veel anders dan daar acte van te nemen en in Terzake uw gezicht te redden door te stellen dat ge nooit om

“formele” garanties voor een onafhanke­

lijk management had gevraagd.

Onze conclusie:

het draait hier wel degelijk allemaal om de persoonlijke positie van iemand die anders ongetwij­

feld fin de car- riere zou zijn. 1

weken lang als Noord-Afrikaans gekwalifi­

ceerde identiteit van de moordenaars van het Brusselse Centraal Station. 'En nu blijken het twee Poolse jongens te zijn, uit Polen, het meest katholieke land van Europa’, sneerde zij. Nu ze toch onder de gordel bezig was, mochtJean-Marie Dedecker overigens delen in de klappen ‘voor het onverantwoordelijk gemak waarmee hij mensen stigmatiseert en termen hanteert als kutmarokkaantjes, enz.’

La Ceyssens haalde daarop even uit met haar keurig verzorgde klauwtjes en verdedigde haar partijgenoot door Dua plat en dema­

gogisch misbruik van het spreekgestoelte te verwijten. Die keutelde dan nog maar wat door over de noodzakelijke sociale begelei­

ding voor de pensionairs van Everberg en het bieden van meer perspectief aan kansarme allochtonen: u kent dat deuntje (cum appro- batione ecclesiae).

Toen ze klaar was, kreeg ze zowaar applaus van op de regeringsbanken! Ons Bertje (in proletarische hemdsmouwen) had blijkbaar zijn stommiteit van de dag nog niet gepleegd!

Naast hem wisten Marino Keulen en Kris Peeters niet waar kijken van plaatsvervan­

gende schaamte... Later zou Dua nog wat kwekken over het debat dat volgens haar geen echt parlementair debat was, maar ze kreeg een fikse bolwassing van voorzitter De Batselier die vrij scherp stelde dat ook haar eigen fractie akkoord was geweest om een en ander te behandelen als ‘actuele vraag’.

Lees verder blz. 14

4 De dingen dezer dagen

De moordscène in Antwerpen

Vorige week hadden Jos, ikzelf en onze vrouwen ons zesmaandelijks dineetje. We zijn vrienden sinds 1972toen we elkaar ont­

moetten op een contactdag voor operaver- zamelaars. Het gekkeisdat wenog zelden over nieuwe of zeldzame opnamespraten, maar meestal “de toestand in de wereld” becommentariëren.

Deze keer vergeleek Jos de Antwerpse moordscène van 2006 met die van dejaren zeventig. (Natuurlijk heet Jos niet echt Jos en naar zijnjuiste functiein het helemoord- gebeuren hebt u ookhet raden). Hijmoet uiteraard eens hartelijk lachenmet hetnep- progressieve geleuter dat dehogerecrimi­

naliteitscijfershet gevolg zijnvan de betere registratie. Eriszoveel meer de dag van van­ daag teroven entestelen.

Daarenboven heeftneplinks het de cri­ minelen zo gemakkelijk gemaakt dat het gewoon niet anders kon of de stijging moest wel spectaculair zijn. Natuurlijk is deverhou­

ding gewijzigdtussen zogenaamd “kleine”en zogenaamd “grote” criminaliteit en uiteraard in het voordeel van delaatstecategorie.

En natuurlijkzien de daders er anders uit. In dejaren zeventig waren deVlamin­

gen nog verantwoordelijk voor 75% van de grovemisdaden terwijl vreemdelingen het resterende vierdevoorhun rekening namen.

Daarbijviel vooral het geweldvanItalianen op bij afrekeningen.

Vandaag de dagzijn de Vlamingen nog ver­

antwoordelijkvoorzo’n25% van de zware misdaden: meestal witteboordencriminali­ teit zoals oplichting, vervalsingen en ver­

koop van harddrugs,al zijn die verkopers meestalmarginalen.

Bij de niet-Vlamingen staan de Marokka­

nen opde eerste plaats. Zij beheersenook de harddrugmarkt, al hebben zij dikwijls Oost-Europeanen in dienst.

Werkverdeling

Voorde moorden heeft de Antwerpse politie het werk verdeeld. Moorden met bekende dader,meestal een familie of rela­

tieprobleem, worden uitgevlooid door de zonale (De stad Antwerpen iséén politie- zoneop zichzelf) lokale politie.

De moorden met een onbekende dader worden onderzocht dooreen afdeling van de federale politie.

Die afdeling heeftongeveer 30speurders in dienst, onderverdeeld in 5 secties. Vla­ mingen denken nogal eensdat detectives hierwerken zoals de helden uit CSI, NYPD, Homicide en andere Amerikaanse politie- feuilletons en ze vermoeden dat er hier ook dag- en nachtdiensten bestaan. In de werke­ lijkheidheefter één sectie permanentie tij­

dens denacht,maar alde speurders zitten thuis enzijn op afroep binnen de korstmoge­ lijke tijdop de plaatsvan de misdaad, nadat ze verwittigd zijn doorhun collega’s vande zonale politie. In Antwerpen heeftde poli- tiehervorminggeen grote schokken ofpoli- tieruzies veroorzaakt omdat men zo ver­ standig geweestis de schoenmakersbij hun leest te houden. De vroegere gerechtelijke politie houdtzichnog altijd bezig metmoor­ den en financiële criminaliteit. En de BOB (rijkswacht) volgt de drugs- en mensenhan­ del, alisiedereen federalepolitie. Binnen­

kort komener nieuweinspecteursin dienst die nooitbij één van de vroegere bloedgroe­

penbehoordhebbenendie dus ook geen last vaninterne rivaliteit zullentonen.

VLW arLZ>

'OOR VLAAMSE.

ZlEKEHEOMl

LID WORDEN VAN HET VLAAMS ZIEKENFONDS

MS RAS INVESTEREN <

Betere opleiding

Hetaantalmoordenmetonbekende dader is sindseen paar jaar gedaald.In 2002 waren er nog28 moorden perjaar; vandaag probe­

ren de speurdersjaarlijks de daders van 18 moorden te vinden. Diedalingkomt door de acties van 2003 toen de stadschoongeveegd werd. De Kosovaren (en Albanese gangsters die zich als Kosovaarse vluchtelingenver­

momden) die het vreselijke geweld in het prostitutiemilieu brachten, moestenophoe­

pelen en vertrokken met hun hoeren naar Brusselof Charleroi, of naarParijsen Italië.

De huidige moorden zijnmeestal afrekenin­

gen of hebbente makenmet driehoeksver­ houdingen. Enin het homomilieuvalt ook al eens een dode.

Vergeleken met vroegeris ernogal wat verbeterd. Descholingsgraadvan despeur­

ders ligtveel hoger ende wetenschappe­

lijkemethodesdie hen helpen (DNAinde eerste plaats) zijn enorm verbeterd. Het oplossingspercentage bedraagt nu zo’n 85

% in Antwerpen,wat internationaal gezien bijzonder hoog is. Oplossen betekent niet hetzelfde als de dader voor de rechterkrij­

gen; want nogalwat buitenlandse daders kie­ zen het hazenpad na hun misdaad. Buiten­

landers diemen als dader of als getuige bij delurven pakt, krijgen bijnaaltijd een tolk ter beschikking, ook al spreken ze eenaar­ digwoordje Nederlands. Hetrisicoisanders tegrootdat deze heren achterafhunverkla­ ring intrekken omdatze de vragen zogezegd nietbegrepen hadden.

Als een dader ofgetuige naarhet buiten­ land vlucht, is het nietaltijdgemakkelijkom demedewerkingvan decollega’s te krijgen.

De Duitse en ook de Spaanse politie zijneen plezier om mee samente werken. Gewone vragen voor inlichtingenworden prompt en correctbeantwoord. Maarde Britse ende Nederlandse politie doen bijzonder moei­ lijk. Men heefter nooit tijd, isaltijd druk met iets anders bezig enhet duurt soms maanden vooraleer men een antwoord krijgt.

De Vlamingen zijn daarentegen- hoekan het anders? - vanhet niveau van de Duitsers.

Collegialeassistentiewordt direct geleverd.

Een ramp is, zoalsal enigszins te verwach­ ten valt, Marokko. Vragen, en herinnerin­ gen van vragen, wordenmeestal niet beant­

woord. Jarenaandringen helpt meestalniet, maar somskomt hetdeMarokkaanse politie goeduit en dan onderneemt ze wel actieen danis zeook bijzonderefficiënt. Een dader die ze willen vinden, vinden zealtijd.

Oude dossiers

Moorden gebeuren in Antwerpen met alle mogelijkemiddelen: wurging,de kogel, vergiftiging, een plastic zak. Eens de moord ontdekt wordt, komt dezonale politie ter plaatse.Als er geen bekende dader is, con­ tacteert ze de federalen. Binnen de drie kwartier begint de technische dienst met hetforensisch onderzoek, maartezelfder­

tijd zijn er al speurders bezig met buren- onderzoek. In theorie moet ookde onder­ zoeksrechter onmiddellijk verschijnen,maar in depraktijk zijn de meeste vandie magi­

straten zo verstandig om hun politiemen­

sen de eerste vaststellingen te laten doen om dan naeen paaruur te overleggen ende nodige verdere onderzoeksdaden gezamen­ lijk te bepalen.

Omdat het nu al een paar jaar redelijk rustig is,wordende oude dossiers niet ver­

geten.Een echt “cold case team" is er niet, maar er wordt somsinstilte,soms met wat lawaai om eventueleverdachten eraan te herinneren dat mende moord nietverge­

tenis, verder gewerkt. Een groot probleem bijde“cold cases” is debeperkte capaciteit van de griffie om eventuele bewijsstukken te bewaren. Niet altijd is een enander even zorgvuldig bewaard en eenpaar oude zaken zijn vastgelopen omdat men geen bewijs­ stukken met DNA meer vond. En natuur­ lijk is deadministratieve chaos van dit land nog altijd een handicap voor politiemensen.

Daders met een bijzonder luxueuze levens­ stijl, een dikke Porsche en ogenschijnlijk geen beroep,kunnen soms op tijd door de mazen vanhet net glippenomdat het eenhels kar­

wei isviaeenzeer lange hiërarchische ladder van Financiën om iemands officiële inkom­ sten te wetente komen. En om bijhet Kadas­ terbelangrijke informatie te krijgen,zouden de speurders bijnazelfeen moord moeten P'e8en- Jan Neckers

AH... DAM

i STÖ c ED...

£KSKU$E6K

MADAMMEKE..

Daagsna debegrafenis van Joevan Hols- beeck werdin Brussel Karei Dewael, zoon van, overvallen. Hij schoot er “slechts” zijn portefeuillebij in. De overvalkwam niet in de media.

Alleen Luc van der Kelen zinspeelde er even op in een opiniestuk in Het Laatste Nieuws. Naar de reden van het grote stil­ zwijgen heeft men het raden.

Ons lijkt het eerder aangewezenom geen ministerieel vetotegenpublicatieuittespre­ ken in tijden waarin iedereen en dus ook de zoon van een minister probleemloos het slachtoffer van criminaliteitkan worden.

Maarwie zijn wij? Laten we erdus maar van uitgaan dat de motieven die in derge­

lijke “ssssttttt” besluitvorming meespelen het petje van Jan Modaalver te boven gaan.

Niet iedereen heefttenslotte dezelfde visie als demeute staatslieden dieniemand ons benijdt.

Wat niet belet dat ze bij deze mogen weten dat we ondanks hen ook wel aande weet komen watwein feite dankzij henzou­ den moeten weten.

Racist

Foaud Ahidar,de vriend van BertjeAnciaux en de eerstedie op de proppen kwam met de idee van een mars, is blij dat de daders van de roofmoordop Joevan Holsbeek geenmos­ lims zijn. “Ik heb van in het begin gezegd dat er geen verband mocht gelegd worden tus­

sen demoord enhet geloof, zijnde de islam, want dat dit racisme is.”

Deislamisdus een ras. Als datzo is, is Koen Filet eenracist.

Hij begon vorige maandaghet ochtend­

lijke radioprogramma Wilde Geruchten met de meldingdat de moordenaar van Joe geen moslim was,maareenkatholieke Pool.

Want als de islameen ras is, is het katho­ licismeook een rasenis Koen Filet dus een racist.

Absurd, zegt u?Ja, maar zo wordt er tegenwoordiggeredeneerd doordepolitiek correcten waartoe de groene Filet zichzelf welzalrekenen.

in Memoriam

Karei Goddeeris

NetvoorPasen is in Marke Dr. Karei Goddeeris overleden.Zijn overlijdensbericht droeg het kruisteken met een overtuigd AVV-VVK.Goddeeris was één van deVlaams­ gezinde pioniers van de Kortrijkse universiteit,de KULAK. Hij werd op27 oktober 1913geboren, studeerde geneeskunde aande KUL. Daar was hij presesvan het Katho­

liekVlaamsHoogstudentenverbond (KVHV).Toen Theo Lefèvre in 1963in de Senaat opwierp dat er eenspreiding van de universiteitskandidaturen moest komen, toonde Kortrijk zich sterk geïnteresseerd. Grotendeels door toedoen vanGoddeerisisde West-Vlaamsecampus van Leuven niet in Bruggemaar in Kortrijk gekomen.De soci- alistische Brugse Achiel vanAckerstak wel een handje toe:hijwas geen voorstander van‘nog een katholieke school’ inBrugge.

Op 13oktober 1965 ging in het Vormingsinstituut voor KMO inKortrijkhet aller­

eersteacademiejaar van de Kulak van startmet 168 studenten. Dr.Goddeerisijverde ook voor het studentenhuis, depeda, het researchcentrum en het studentendorp.

Dr.Goddeeris was bekend om zijn Vlaamsgezindheid. In zijnwoning HuizeRoden­

burgin Marke werd in 1955 de Orde van den Prince gesticht. In1985 wed hij geridderd inde Orde van tManneke uit de Mane. De pers vergat te vermelden datGoddeeris vanaf het begin meteen destichtingen de uitbouw van KVHV-Kortrijksteunde, tot ongenoegenvantoenmaligburgemeesterLambrecht. Dit kwam tot uiting in het stu­ dentenblad Spoorslag endeberuchte betoging tegen Franse dictielessen en “Explo- rationdu Monde . Ookgeliefde avonden bij deVlaamsgezindejongeren waren de

“Guldensporen-Zangfeesten” die deVlaamse studenten in Kortrijk in hunVlaamse overtuigingsterkten.

We betuigen de familieGoddeeris met veertig (achter)kleinkinderenonze Vlaamse en christelijke deelneming. Dat zijhet voorbeeld vanhun stamvader mogenvolgen.

J.V.H.

Gemeenschappen

Het groepsdenken, het veralgemenen, wordt ineens unisono veroordeelddoor zowel Verhofstadt als Dewael en Onkelinx. Het indi­

vidu is verantwoordelijk voor zijn daden, niet de “gemeenschap” waartoehij behoort.

Volledig akkoord, maarwieis begonnen met het propagerenvan het groepsdenken?

Tochwel de paarse politiek-correcten zeker.

In het raam van de sacrosancte multikul moesten wijhet ineens allemaal hebben over gemeenschappen: de moslimgemeenschap, de Marokkaansegemeenschap, de Chinese gemeenschap, de Turkse gemeenschap, de Poolse gemeenschap, de Italiaanse gemeen­ schap, en zo verder enzovoort... Allemaal gemeenschappen die onze hoogste achting verdienden.

Er was (en is) maarééngemeenschapdie werd (en wordt) prijsgegeven aan dealge­

hele politiek correcte verachting. En dat is deVlaamse gemeenschap.

Allochtonen

Walter Pauli, demeestintelligente van heel De Morgen-redactie, prijst zich inzijn edito- riaal van vorige donderdag gelukkigdat de daders van de roofmoord “geen allochtonen' zijn. Hoezo, geen allochtonen? Zijn Polen geen allochtonen?

Wat bedoelt Pauli dan met“allochtonen’ ? Zoudendat soms Marokkanenkunnen zijn?

Natuurlijk, want in depolitiek correcte new- speak is “allochtoon", zoals iedereen onder­

hand wel weet, synoniem met Marokkaan en “jongere” met minderjarige Marokkanen die "overlast”(synoniem voor“kleinecrimi­ naliteit")verkopen.

Geen kansarmen

Het LaatsteNieuws is gaan kijkenwaar de familie Giza - vader, moeder, Adam, Dawid en Matuesz - woonde.De reporters ontdek­

ten in Legionowo op 15 km van Warschau een naar Poolsenormenheusevillamet alles er op en er aan.

Hup! Daar gaat dan de theorie van de kansarme jongeren die gaan jatten omdat ze kansarm zijn.

De dingen dezer dagen

Voor een Europa der volkeren:

Bruno Peeters

De Europeade is een toonbeeld van wat eenheid in verscheidenheid kan bete­

kenen. Aan wijlen Mon de Clopper, bezieler van dit Grote Europese Treffen der Volkeren, is dit artikel opgedragen, gewijd aan zijn opvolger als voorzitter van de Europeade, Bruno Peeters. Naast politicus en mandataris in het verleden, belichten we hier vooral de Europese volksvriendelijke inspiratie van Bruno Pee­

ters die al meer dan 30 jaar bij deze grootse organisatie betrokken is. Geen dege­

lijker volksgebonden en volkseerbiedigender organisatie dan de Europeade die een voorbeeld stelt voor wat Vrede der Volkeren betekent en alzo een neus zet naar al die wereldwijde overdadig gesubsidieerde geldverslindende en schulden- makende ‘vredesorganisaties’ die amper resultaten boeken. Dankzij het pio­

nierswerk van Mon de Clopper bestaat zoiets als de Europeade en de Europese Eresenaat en kan en mag Bruno Peeters nu al voor een tweede termijn van vijf jaar deze hoogwaardige culturele vereniging, die Vlaanderen een schitterende uitstraling geeft, leiden. Hoe belandde iemand die absoluut geen politieke actie wilde niet alleen in de gemeentelijke politiek maar vooral in zo een bedrijvige wegwijzende beweging?

5

De zoon van professor doctor Florent Peeters, ooit nog docent van vorige Briljante Vlaming Erik Suy aan de RUGent, gedreven in internationaal recht en politieke weten­

schappen, voelde niets voor het politieke leven. Vaders visie en duidelijke stellingna­

men in woord en geschrift deden hem als politiek gevangene tijdens WO II na die oor­

log actief worden in de toenmalige CVP. Al het gehakketak in de partijpolitiek waar pun­

tige ellebogen meestal belangrijker zijn dan de ideologie, deden het hem al na enkele jaren opgeven. De door zijn verleden gete­

kende overtuigde christen en democraat lepelde 24 uur per dag zijn sibbe de poli­

tiek met pap- en soeplepel in, als beleg op de boterham en zelfs bij het toetje. Bruno wilde er van weg. Zo ver mogelijk. Hij had een dégout voor de politiek die zijn puberja­

ren deels vergalde. De zeevaartschool en de lange vaart zouden hem niet alleen de ruime wateren en de geur van het zilte water doen verkennen en de neus laten prikkelen, hij kreeg meer en meer voeling met de eigen aard der vele volkeren. Werd hij toen al aan­

gestoken door het bloed dat kruipt waar het niet gaan kan?

Een ommezwaai?

Een spijtig en bijzonder ernstig booton- geval was de oorzaak van het terug aan wal en vaste grond belanden van Bruno Peeters.

Het varen moest hij noodgedwongen laten.

De jong gehuwde man wilde zijn te veel aan vrije tijd een invulling geven. Hij nam zijn hobby, toneel spelen van in de middelbare school, terug op en hij ging bij een toneel­

kring in Ekeren, waar hij toen woonde. Een bestuurlijke leemte in die kring deed hem onverwacht snel voorzitter worden en zoals dat gaat werd hij een dorpse bekende en zulke mensen worden nogal wel eens gepolst om op een plaatselijke lijst bij verkiezingen te fungeren. Zo ook met Bruno Peeters. Waar hij ooit voor wegvluchtte, werd nu zijn per­

soonlijk engagement.

De plaatselijke christelijke en democra­

tische Ekerse onafhankelijke partij bracht Peeters voldoende stemmen op om met­

een in het nieuwe college - we schrijven 1971 - schepen van Cultuur te worden. In dit ambt, dat hem met allerlei culturele orga­

nisaties in contact bracht, werden de eerste gesprekken tussen Mon de Clopper en Pee­

ters gevoerd. Bruno Peeters werd gevraagd om de Europeades in Antwerpen en Wenen in de jaren zeventig bij te wonen. In 1980

■ de Europeade in Schwalmstadt in Duits­

land - werd hij opgenomen in het interna­

tionale comité, een jaar later werd hij de secretaris van dat comité. Het moet niet gezegd worden dat hieruit vele Europese banden gesmeed werden. Hij had de bood­

schap begrepen en zou ze later zelf te pas en te onpas helpen verspreiden en verkon­

digen: “Vriendschap tussen mensen en vol­

keren is een basis tot vrede.” Met het oor- logsverleden in het achterhoofd leerde hij 'nzien dat niet een volk schuld draagt aan de Politieke actie van een regerend systeem.

Hii verwoordt het als volgt: “Veroordeel n°oit een volk voor het politieke verleden Van een land."

Plankzeil naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

“Hun naam is Haas”

Haven en politiek leven

Eens definitief bleek dat om gezondheids­

redenen een terugkeer naar zee en de tank­

schepen niet meer mogelijk was, zocht Pee­

ters zijn weg niet ver weg van diezelfde vaart:

de haven van Antwerpen zou zijn vaste stek worden. Hij is een van diegenen die nog zich­

zelf konden vormen en door ervaring kon opklimmen tot hogere beleidsniveaus. Via de goederenbehandeling en het specifiek moderniseren van havenapparatuur kwam hij tot het ontwerp en tekenen van de eer­

ste containerterminal aan het Churchilldok.

Zijn expertise inzake goederenbehandeling in de haven van Antwerpen (opslag, distri­

butie en droge bulk) werd geraadpleegd van Letland tot Oekraïne.

Als schepen van Cultuur en Onderwijs in Ekeren tijdens de zogenaamde prefusie- periode kon hij door een grensoverschrij­

dende fusie van vier naar twee basisscho­

len - onder meer het pluralistische karakter van het gemeentelijke en de aanwezigheid van het vrije onderwijs in Mariaburg vrij­

waren en behoeden voor een vrijzinnige invulling door de socialistische machtsgreep die sedert decennia rustte op het stede­

lijke onderwijs. Na de fusie werd zijn Ekerse partij, die geen reden van bestaan meer had, opgeslorpt door de CVP. Peeters. die een gekwalificeerde kandidaat kon zijn als haven­

schepen gezien zijn ruime ervaringen in het hele havengebeuren, werd fractieleider, een zet van het ACW dat hem niet zag zitten als havenschepen. Later bekleedde hij in de eerste monstercoalitie tegen het Vlaams Blok het schepenambt voor Communica­

tie, Decentralisatie en Bestuurlijke Orga­

nisatie. Hij zorgde voor het oprichten van de districtsraden om terug dichter bij het volk komen te staan. Had hij de mogelijkheid gehad, de stad zou ook ingedeeld gewor­

den zijn.

De oprichting van Telepolis bracht hem weerom in meerdere Europese steden op tal van congressen waar hij dankzij het meermaals Europees bekroonde initiatief de bedoeling van Telepolis tientallen malen mocht uiteen zetten. Antwerpen stond overal model.

Europeade

Peeters zou Peeters niet zijn, mocht hij niet telkens, bij al die vele reizen en gelegen­

heden, de Europeade niet vermeld hebben.

Hij profiteerde van elke kans de Europeade bekendheid te geven. Hier kon hij zich allicht meer in uiten dan in de politieke mandaten die altijd een of andere beperking en partij- tucht opleggen. De Europeade groeide uit een vriendenkring in de jaren 60. Respect, beginnend met zelfrespect dat alleen zo kan leiden tot culturele verrijking, werd zowat de rode draad, het leidmotief. Maar zoals dat gaat bij verenigingen waar vrijwillige inzet en overgave energieopslorpend zijn en structu­

ren dikwijls achterwege blijven, leidde dit tot een bijna pijnlijk ten ondergaan van de Euro­

peade na het gebroken woord van zoon Mit­

terrand, burgemeester van Libourne, stad die in 1989 instond voor de organisatie.

Allerlei financiële strubbelingen waren het gevolg en een kordaat optreden bleek jam­

merlijke noodzaak. In 1997, in zeer penibele omstandigheden (Peeters’ zoon liet het leven in een vliegtuigongeval waarbij hij zijn echtge­

note en dochtertje van een maand jong ach­

terliet, het overlijden van Peeters’ moeder en veel professioneel politiek geharrewar) kreeg Bruno Peeters van Mon de Clopper de opdracht een structuur voor de vereni­

ging, die tot dan een feitelijke vereniging was,

3 mei 2006

Zamora

De komende Europeade gaat door, voor een tweede keer dankzij een lokaal enorm enthousiasme, in Zamora, een Spaanse provinciestad met een 75.000 inwoners die gevrijwaard bleef van de Moren en rijk is aan 23 Romaanse ker­

ken in het centrum. Van 19 tot 23 juli e.k. wordt de stad weerom in een wolk van Volkse Europese Eenheid overspoeld. Info : http://www.europeade.be, Internationaal Europeadecomité, Bisschoppenhoflaan 231, 2100 Deurne, tel. 0032 (0)3 248 07 27, fax. 0032 (0)3 238 53 75, e-mail: info@europeade.

be, secretariaat Hilda Ryssaert, bruno.peeters@europeade.be .

via een charter uit te bouwen. De Clopper was toen al een tijd bijzonder ernstig ziek en vroeg op dat ogenblik aan Peeters of hij hem wilde opvolgen. In ‘98 werd Peeters, met eenparigheid van stemmen, verkozen voor een eerste vijfjaarlijkse termijn. Het was werkelijk op de vooravond van de Euro­

peade, die de ochtend erop startte in Rennes in Bretagne. Momenteel is de tweede termijn als voorzitter in volle gang.

Bezieler Mon de Clopper

Een gesprek met Bruno Peeters over de Europeade is meteen een gesprek over zijn grote voorganger Mon de Clopper. Het liber amicorum Mon de Clopper was een initia­

tief van Bruno Peeters. Het ontvangsthalle- tje op de nieuwe locatie (Is er geen goede rijke Vlaamse ziel die een véél goedkoper en degelijker oplossing kan bieden?) wordt gesierd met zowel de ereketting als het por­

tret van de stichter.

Met de aanvaarding van het voorzitter­

schap rustte en rust nog steeds geen sim­

pele taak op de schouders van Peeters. De taak is zo omvangrijk dat hij vergeleken mag worden met die van manager van een KMO.

Jaarlijks een 5.000-tal uitbundige feestvie­

rende mensen, van jong tot oud in telkens een andere Europese stad, in goede banen leiden, is geen sinecure. Dankzij strenge na te

Constitutionele akte

De Europeade is de uitdrukking van een akte van geloof in de vriendschao en de broederlijkheid tussen de volkeren van het Europese continent /Jh?

seerd op de idee van “de eenheid in de verscheidenheid’’ï ZH néem onder' andere een concrete vorm aan in een jaarlijkse bijeenkomst van duizenden Europeanen d.e gedurende vijf dagen bijeenkomen om deze overtuiging uit te drukken - doorheen de volkskunsten en -tradities van hun regio’s De organisatie van deze manifestatie ligt bij een Internationaal Comité samen gesteld uit leden die de verschillende Europese regio’s vertegenwoordigen en die volmacht verlenen aan een uitvoerend bureau. Voor een betere ver­

spreiding van deze idee, reist de Europeade-manifestatie rond en wordt de praktische organisatie toevertrouwd aan een lokaal Comité, in samenwer­

king met en onder de verantwoordelijkheid van het Internationaal Comité, (gedaan te Antwerpen, 15 november 1997)

leven contracten met de organiserende stad en een lokaal comité leidt de steeds profes­

sionelere Europeade vanuit Vlaanderen en met Vlamingen het geheel in goede banen.

Het is tenslotte niet eenvoudig telkens weer een stadion of andere plek te vinden waar 5.000 dansers en volksmuzikanten een veel­

koppig publiek mogen boeien en laten proe­

ven van hun cultuur na in stoet er naar heen getrokken te zijn. Jaarlijks wordt rond een thema gewerkt en voor de komende Euro­

peade in Zamora, Spanje, staat het thema

‘Verzoening’ centraal.

Een opdracht die Peeters de regie oplegde is stelselmatige vernieuwing. Nu wordt er speciaal gericht gewerkt naar kindergroe­

pen, de toekomst van Europa!

Een van de meest een krop in de keel brengende Europeades blijft voor Peeters die in Riga (2004). Het was de Singing Revo- lution, georganiseerd door de talrijke volks- kunstgroepen die in 1989 de Balten heeft bevrijd van het communistische juk. De Europeade herdacht dit met een korte bloe­

menhulde aan het monument van de bevrij- ding. De bevolking beantwoordde dit met een pakkende bloemenhulde aan de deelne­

mers langs het parcours van de traditionele parade door de stad.

Alfons Vryghedacht