62 s,e jaargang nummer 41 woensdag 10 oktober 2007 1,65 euro
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
b
W»OV«
HA»Getril WOOOCA iS oe WAAOHC'0
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Wie gelooft die mens nog?
Terwijl we deze regels neerpennen, zijn de geitenboer uit leper en de bricoleur uit Sint-Genesius-Rode druk in de weer om alles en iedereen die op 10 juni geloofden of hoopten dat er met CD&V een doorbraak ging komen in de staatshervorming, bij de stinkende bok te zetten. Overigens leek het er na de verkiezingen zowaar even op dat de christendemocraten hun woord gestand zouden doen, en niet zouden buigen onder het Caudijnse juk. Maar tsjeven zouden geen tsjeven zijn als ze zich niet konden bezon
digen aan grove hypocrisie. En dus juicht en jodelt de Franstalige pers dat Leterme plots een heel ander mens is geworden, veel serieuzer, veel Belgischen “Hij heeft het begre
pen”, juichen ze. Het heeft wel een tijdje geduurd eer het tot zijn botte Westhoekse verstand doordrong, maar, enfin, eindelijk, heeft hij gesnapt waar zijn plaats is: zoals Verhofstadt een goede Waalse premier worden. Hij zal nog wel wat extra toegevingen moeten doen voor hij de sleutels van de Wetstraat I6 in handen krijgt, maar oefening baart kunst en het premierschap wenkt. Bij CD&V blijken ze intellectueel niet in staat te zijn de taal te leren spreken van de Vlaamse meerderheid.
Op zaterdag 29 september reed de koninklijke Verkenner in zijn automobiel naar het koninklijke Buitenverblijf om zijn opdracht terug te geven. En een paar uur later reed ook de geitenboer daar binnen om zich ten tweeden male tot formateur te laten kro
nen. Tot verbazing van velen, en de interpretaties lopen dan ook uiteen. Volgens de enen hadden de Franstaligen aan Van Rompuy laten verstaan dat Leterme géén premier zou worden als hij zijn hoofd niet op het hakblok legde. Volgens anderen had Van Rompuy juist aan de Franstaligen diets gemaakt dat ze hun njet tegen Leterme moesten laten varen, omdat CD&V anders de rol van martelaar op zich zou nemen. Maar er zijn er ook die denken dat Van Rompuy Leterme gewoon voor het blok heeft gesteld: de boel overnemen of het premierschap vaarwel zeggen. Het zal wel van alles wat geweest zijn, maar het resultaat blijft hetzelfde: Leterme deed de knieval die van hem werd geëist.
De knecht van Joëlle
De dienaar, neen, de knecht van Milquet, als het al niet de chambellan is, is hij gewor
den, Leterme De Ferme uit de Westhoek. Milfoisnon was er als de kippen bij om te beklemtonen dat er nu maar minimale stapjes zouden gezet worden op communautair vlak, en dat de belangen van de Franstaligen daarbij volledig zijn gewaarborgd. Daar
door ging een perscommuniqué van de Vlaamse partijvoorzitters Van Deurzen, De Wever en Somers volledig de mist in. In dat document beweerden ze dat er hoege
naamd nog geen akkoord was en dat Van Rompuy aan de onderhandelende partijen ook geen schriftelijk rapport had bezorgd. Maar het staat intussen zo goed als vast dat Milquet mee de pen heeft vastgehouden van verschillende verkennende nota's voor een stappen- of fasenplan waardoor de staatshervorming op de lange baan geschoven wordt. Oftewel de herrijzenis van de derde fase, destijds van Jaak Gabriëls, maar nu in de overtreffende trap. Milfoisnon heeft uiteraard niet nagelaten met veel tamtam haar geschreven versie van de feiten over te maken aan de bevriende pers.
Het Laatste Nieuws beweerde echter afgelopen weekend via een gunstige wind - wellicht de Westhoekwind - de échte slotbedenkingen van Van Rompuy in handen te hebben gekregen, waaruit zou moeten blijken dat het allemaal zo erg nog niet is. en dat Van Rompuy verder stond dan gedacht. Jawadde! Het is juist nog véél en véél erger dan al bekend was. Voor Brussel-Halle-Vilvoorde voorziet het onding van Van Rompuy een wetsontwerp “binnen de drie maanden na de start van de regering”. Geen sprake dus van een splitsing voor er een regering komt (en dus wellicht geen sprake van een split
sing). Geen sprake van meer fiscale autonomie of een plan voor een Vlaamse gezond
heidszorg, integendeel: een uniforme toepassing van de wetten inzake fiscaliteit, ver
keersveiligheid en sociale zekerheid. En om het rampenfasenplan compleet te maken is er de fameuze raad van wijzen waar alle zware dossiers in worden weggestopt die een tweederde meerderheid vereisen. Pas na de verkiezingen van 2009 zou daarover gestemd worden in het parlement. Dat is zelfs geen Griekse kalender meer, dat is nog wansmakelijker dan de beschamende Costa van acht jaar geleden. De Franstaligen had
den zich geen beter alibi kunnen dromen om voor 2009 en ook daarna helemaal niets ingrijpends te doen. Waarom zouden ze ook? Ze worden op hun wenken bediend door een formateur van wie ze met een vingerknip het speelgoed kunnen afpakken, en door een minister van Buitenlandse Zaken die zich via de ambassades uitroept tot Vader des Vaderlands, en op een drafje de andere Vlaamse onderhandelaars schoffeert omdat ze minder genialiteit in hun hele lijf hebben dan hij alleen al in zijn kleine teen.
Kan de N-VA nog voor enige bijsturing zorgen? Ze bezetten vijf, en uiteindelijk wel
licht zes zetels van wat nu nog het Kartel heet. Gaan De Wever en co CD&V volgen in het bedrog of op tijd de boeken dicht doen en de tsjeven naar de verdoemenis wen
sen? Laat er geen twijfel over bestaan: als de N-VA onder het juk doorgaat, dan bestaat die partij na de verkiezingen van 2009 niet meer. En van ons moeten ze in dat geval niet de minste barmhartigheid verwachten. Het zal ons overigens een genoegen zijn mee te mogen helpen aan de spoedige en algemene ondergang der tsjevendemocratie.
TliCCidcx&e.
VJOORD
---
SrAATSH€W0l?Mi^
--- 2--- J
Deze week:
• België redden of de partij 3
• De niet bestaande transfers 5
• Taalstrijd in Europa 9
• Filmfestival van Vlaanderen 10
• Brief aan de koning 16
Staatshervorming in vier fasen
Autist
De belgicistische zijde speelt het graag uit als argument tegen het Vlaams-nationalisme:
een mens heeft een meervoudige persoon
lijkheidsstructuur. Je bent dus niet alleen Vla
ming. Daarmee meteen de indruk wekkend dat wie voor meer Vlaamse bevoegdheden is, elke persoon op dit stukje aarde uitsluitend als Vlaming beschouwt.
De dag na het uitroepen van de Vlaamse onafhankelijkheid zal het parlement vermoe
delijk wetten uitvaardigen die alle godsdien
sten afschaffen, evenals de geslachten, het inkomen en de ouderdom. Geen katholie
ken, vrijzinnigen of islamieten meer, geen man of vrouw, geen rijk of arm, geen oud of jong: alleen nog Vlamingen. Zo stellen de verdedigers van het hybride en surrealisti
sche kunstwerk België de Vlaamse strijders graag voor.
Wie mocht denken dat alleen leeuwen- vlagzwaaiers vastgeroest zitten in een totaal gebrek aan nuance, werd dit weekeinde wij
zer na het lezen van een commentaarstuk van de heer Yves Desmet. Die laat zijn ver
blindend licht schijnen over de zaak-Van Themsche. Volgens Desmet wordt er deze dagen alles aan gedaan om te bewijzen dat Van Themsche geen racist is. "Alles mag Van Themsche zijn, hoe zotter hoe liever eigen
lijk, maar racist? Nee.”
En wat lezen we in de bladzijden lange verslagen die ook Desmets krant aan de zaak wijdt? Advocaat Van Aelst, gedumpt door slachtoffer Songul Ko(: "Het racisme in deze zaak is naar mijn mening steeds fel overdreven geweest. (...) Ik blijf er bij, en ik ben in deze zaak van de eerste dag, dat dit niet het voornaamste argument is.” (We cite
ren De Morgen.) "Waar de gerechtspsychi-
aters en de experts van de verdediging het wel roerend over eens zijn, is dat racisme in de daden van Van Temsche maar een secun
daire rol heeft gespeeld.” (We citeren De Standaard.)
We vinden niemand die beweert dat Van Themsche geen racist is. Aan wie ergert Des
met zich dan? Aan degenen die durven oppe
ren dat Van Themsche niet alleen (!) een racist was toen hij moordend door de Ant
werpse straten trok. Dat een persoonlijkheid dus meer inhoudt dan één kenmerk.
Ook in De Morgen wordt zwaar gewaar
schuwd tegen het simplisme dat elke autist meteen ook een moordenaar wordt. Goed van onze progressieve vrienden. Wij gaan door op dat pad van nuance en bestrijding van valse automatismen: niet elke racist gaat zich te buiten aan wetsovertredingen in het algemeen en moorden in het bijzonder. Als Van Themsche een autist is, dan is zijn per
soonlijke verantwoordelijkheid daarmee niet automatisch weggegomd. Als Van Themsche een racist is - wat tot op zekere hoogte zeker het geval blijkt te zijn - dan is zijn persoon
lijke verantwoordelijkheid daarmee evenmin automatisch weggegomd.
Vergt dit soort redeneringen wat teveel inlevingsvermogen van Desmet, dan dringt zich een onderzoek op naar diens aanleg tot... autisme. Waarmee niet gezegd is dat elke autist per definitie neigt naar progres
sief gelul.
EENMANSCOLLECTIEF
Den Blooten Kooninck
U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres
10 oktober 2007
Kanttekening bij
Op een bepaalde manier breng ik een vorm van bewondering op voor het jour
naille van vandaag. Voor een verklaring ver
wijs ik naar de “verslaggeving” van het pro
ces tegen Hans van Themsche. Het lijdt geen twijfel dat, één, deze hopeloos door het lint gestormde knaap afschuwelijke misdaden heeft gepleegd. Én twee, dat daardoor de uitslag van zijn proces alleen maar zijn kan wat die zijn zal. Tot zover de kurkdroge fei
ten die geen zinnig mens in vraag kan noch wil stellen.
Het verdient dus een vorm van bewon
dering - met de klemtoon op vorm - als de media er in nooit geziene "overdrive"
in geslaagd zijn om de eerste onmiddellijk na die kurkdroge feiten op stapel gezette hype “cum laude" in de vernieling te rij
den met een tweede over dezelfde feiten, meer dan een jaar later. Het zou van even slechte smaak als die van de hype zelf getui
gen, mocht ik hier aan dat extreem wan
smakelijke gedoe nog veel woorden verspil
len. Laat het volstaan te zeggen dat de hype haar eerste bestaansreden dankt aan het politiek correcte racistische eenrichtings
verkeer zoals dat van blank naar gekleurd door ieders strot wordt geramd, en waar
door de samenleving elke dag nog feller dan de vorige wordt bedreigd. Uiteraard onder aanvoerderschap van de partij waarvan de naam geregeld opduikt zolang de hype op de kap van de nabestaanden van slachtoffers én van dader nog duren kan. Dat in woord en beeld enkel aan de familie van de slacht
offers ruime aandacht wordt besteed moet, zoals trouwens al de rest van de hype, inge
schat worden als objectieve verslaggeving en duiding.
Het zal niet verwonderen dat, wat dat laatste betreft, BRT-icoon van TerZake, Lie
ven Verstraete, de ex-VB'er Jurgen Verstre
pen had uitgenodigd (omdat Filip Dewinter het aanbod om op de schupstoel van Ter
Zake plaats te nemen, wijselijk had afgesla
gen). Het dient gezegd dat Lieven van een kale kermis terug thuis is gekomen. In plaats van de hoopvol verwachte kritiek op diens vroegere partij naar aanleiding van het pro
ces, noemde Verstrepen de politieke uit
buiting van het drama in Antwerpen zonder meer walgelijk. Hij verwees daarbij naar de lijkenpikkerij van Verhofstadt die het onmid
dellijk na de intrieste feiten bestond om al publiekelijk de “link" te leggen met "extreem rechts”. Verstrepen maakte Lieven ook dui
delijk dat hij gekant was tegen elk extre
misme, zowel van rechts als van links. En hij zette de man helemaal KO door (terecht) op te merken dat hij. in de dagen onmiddellijk na de Antwerpse moorden, veel meer extre
misme en onverdraagzaamheid had gezien op het linkse dan op het rechtse platform.
De vraag die na de eerste dagen van het proces druppelsgewijze in lezersbrieven aan kranten opdook, luidde of eenzelfde hype het licht zou hebben gezien, mocht Hans van Themsche een allochtoon zijn geweest? Het antwoord werd in dezelfde moeite meegege
ven. De media zouden dan volgens de brief
schrijvers - en stellig niet alleen volgens hen - allicht gepredikt hebben dat het om een labiel en mogelijk geestesziek iemand ging.
Ook rees alsmaar meer de vgoed geen ver
haal tegen agzaamheid had gezien op het linkse dan op het rechtse platform.van links.
Laat me toe om nu met één pennentrek een link te leggen naar een in Het Laatste Nieuws verschenen interview met de Britse arts, psychiater en auteur Theodore Dalrymple, die naar politiek correct zeggen van de inter
viewster wel rechts is, dat zeker, maar ook geestig en intelligent wat niet van al zijn ide-
een proces
ologische geestesgenoten gezegd kan wor
den. Dat heb je met die intellectuele elite ter linkerzijde, waarvan uiteraard elk lid bol staat van gezonde humor, dito intelligentie en visie, gekoppeld aan onkreukbare ver
draagzaamheid. Hoe dan ook, mocht Dal
rymple zijn zeg over de dingen des levens doen onder de veelzeggende titel dat “de miserie van vandaag de schuld is van linkse intellectuelen”. Zij. aldus Theodore, hebben normen en waarden als burgerlijk bestem
peld en de deur uitgegooid. Die houding is doorgesijpeld naar de lagere klassen. Met chaos en anarchie als gevolg. Als verwijzing naar al de uit de mei ‘68-beweging voortge
vloeide maatschappelijk ellende kan dat tel
len. Voor zijn uitspraak dat voor cultuurre- lativisten alle culturen evenveel waard zijn en dus iedereen perfect is, geldt hetzelfde.
En “last but not least" ook voor zijn stelling dat normvervaging aan de basis ligt van cri
minaliteit.
Dat “links” in deze de doos van Pandora heeft geopend en open houdt, weet onder
hand iedereen, alle concerten voor ver
draagzaamheid en andere huichelarij om andersdenkenden een schuldgevoel aan te smeren, ten spijt. Als Hans van Themse van
daag in zijn cel nog altijd moordspelletjes op de computer kan spelen, dan is dat omdat
“het systeem” het toelaat. Als door alloch
tonen gepleegde moorden afgedaan kunnen worden als “incidenten” en hun mededaders naar een voetbalwedstrijd mogen gaan, dan is dat omdat “het systeem" dat zo wil. En als de ene moord tot in het kleinste detail kan worden uitvergroot en de andere zoveel als mogelijk onder de vergoelijkende mat dient geveegd, dan is dat omdat het systeem daar voordeel bij heeft. Dergelijk systeem deugt niet ondanks niet-aflatende inspanningen van schatplichtige media om het tegendeel te beweren.
In de schaduw van het proces-Van Them
sche lijkt het aanbevolen lectuur voor onge
remde progressievelingen om hen toe te laten een aantal dingen tussen extreem cri
mineel gedrag en een eerste aanzet daartoe in een meer juiste verhouding in te schat
ten. Wie weet of dat op termijn zelfs niet tot een terugschroeven van de mediahype zou kunnen leiden.
D.Mol
Spoedbetoging
Het was aangekondigd als een "spoedbeto- ging", veel voorbereiding was er niet aan te pas gekomen. Toch gaven vorige zondag zo een 400 leden van Voorpost, het Katholiek Vlaams Hoog
studenten Verbond en andere Vlaoms-nationalis- tische bewegingen present in Sint-Genesius-Rode om te betogen voor de onmiddellijke splitsing van het kies- en juridisch arrondissement Brus- sel-Halle-Vilvoorde en de Vlaamse onafhanke
lijkheid.
De Vlaamse partijen aan de formatietafel moeten hun kiesbeloften nakomen. Voorpost- voorzitter Johan van Slambrouck benadrukte dat de boodschap van de Vlaamse kiezer op I0 juni overduidelijk was: meer Vlaanderen en minder België.
De betoging trok door Sint-Genesius-Rode tot in Alsemberg. Halverwege het traject hielden de manifestanten even halt om een Belgische vlag te verbranden. Naast de Voorpost-voorzitter woren ook Vlaams Belangers Frank Vonhecke, Gerolf Annemans, Marie-Rose Morel en Francis Vanden Eynde aanwezig.
Na hun betoging in Sint-Genesius-Rode trok Voorpost naar de Leeuw von Waterlo. De bur
gemeester had een manifestatie verboden, maar
De dingen dezer dagen
Dit op apegapen liggend apenland
“Vlaanderen laat alles vallen. ”
Koptitel (maar dan in het Frans: “La Flandre lache tout”) van de Brusselse Frans
talige krant La Dernière Heure van vorige zaterdag. Titel boven een paginagrote foto van een breed lachende Yves Leterme - de Wetstraat I6 eindelijk in zicht - met de vijf bladzijden van de stilaan historische “nota- Milquet-Van Rompuy" net niet in zijn handen.
Overdreven! Misschien wel, maar vooral dui
delijk. Wellicht waren de Vlaamse kranten einde vorige week daarom stilzwijgend over
eengekomen om over dat Milquethuiswerk zo opvallend mogelijk discreet te blijven.
Paniek opdat het "te verwachten” Vlaams protest anders zou uitdraaien op de defini
tieve mislukking van "onze" Yves.
Omdat niet iedereen in Vlaanderen La Dernière Heure ziet, laat staan leest, eerst wat verduidelijking.
Midden vorige week lekte via het week
blad Knack een zogenoemde nota Milquet- Van Rompuy uit, een samenvatting van alles wat volgens de schrijvelaars van die vijf bladzijden tijdens de voorbije weken ach
ter potdichte deuren bedisseld werd tussen de “Vlaamse" verkenner en de voorzitters van de vier betrokken partijen. Een onthut
sende lijst met alleen maar Vlaamse toege
vingen en hier en daar een suggestie die op een zoethoudertje zou moeten lijken. Maar bij die punten maakt de krant meteen dui
delijk dat het om niet meer dan lege dozen gaat. Alles bij mekaar meer dan voldoende om de Franstalige krant enigszins verbijsterd de vraag te laten stellen of “een” onderhan
delaar ook maar één moment dacht dat de Vlaamse publieke opinie dit zou slikken.
Onvoorwaardelijke capitulatie
Blijkbaar wel want alvast tot zondagmid
dag hebben wij van enig Vlaams verweer niets gemerkt. Herman van Rompuy die als facteur fungeerde om de Milquetnota bij het Belgische staatshoofd te bezorgen, liet niets van zich horen. Bij zijn partij was er duide
lijk verplichte radiostilte afgesproken, bij die andere “Vlaamse” blauwe jongens en meis
jes was het ook al oorverdovend stil. Zelfs opperniveaan Bart was blijkbaar nog niet op de hoogte van het feit dat "de anderen” hem rolden aan driehonderd per uur. En dat hij nu niet probeert uit te leggen dat hij van die Belgische blijde boodschap niet op de hoogte was: de inhoud ervan was begin vorige week al uitgelekt. In Knack van vorige woensdag kon men er alles over lezen. We mogen dus zonder enige aarzeling aannemen dat wat Milquet aan het papier toevertrouwde, waar en vooral waarachtig is. Wie tegenpruttelt, geeft toe dat wat gezegd of geschreven werd, eigenlijk juist is.
De enige overblijvende en nietbeant- woorde vraag is natuurlijk wie in dit geval
“de lekker" speelde. Een vraag waarover we ons allang niet meer druk moeten maken, wat telt is dat de “Vlaming” Van Rompuy aan Ie rwa Bébert de onvoorwaardelijke Vlaamse capitulatie is gaan bezorgen! Niets meer, maar ook niets minder. Men kan zich voorstellen dat de Belgische Sire prompt
stond toch toe dat een delegatie vlakbij' de leeuw twee Vlaamse leeuwenvlaggen plantte. Rond I4 uur kwamen de betogers van Voorpost aan per bus.
Ze werden opgewacht door een politiecordon.
Aanvankelijk waren er enkele kleine schermut
selingen, maar nadat een delegatie toch werd toegelaten, bleef alles kalm. De delegatie, onder wie Vlaams Belangvoorzitter Frank Vanhecke, plantte twee Vlaamse vlaggen in een veld vlak bij de heuvel waarop de leeuw staat.
Forza Flandria
De beer is nog niet geschoten, maar ze zijn het vel al aan het verdelen. Jeon-Marie Dedec- ker was er als de kippen bij om de ontgoochelde N-VA’ers uit te nodigen de rangen van de LDD te versterken nadat - zoals hij voorspelt - de N- VA plat op de buik onder de lat zal doorgaan om toch aan de regering deel te nemen.
Vaneigens kon het VB dat niet zo maar over zijn hout laten gaan. Net als Dedecker denken zij teleurgestelde N-VA’ers te kunnen opvan
gen of tenminste te kunnen overhalen om de zo begeerde Forza Flandria op poten te zetten.
Als het zou lukken, vormen VB, LDD, afge
scheurde N-VA en afgescheurde CD&V een forse Forza. En wie weet, een meerderheid in 2009
een fles van zijn allerbeste champagne liet aanrukken.
Geen staatshervorming
Zeg nu zelf: aan de Vlaamse geldstroom richting Wallonië komt geen einde, er mag zelfs niet over gesproken worden. Nu niet, morgen niet en overmorgen nog veel min
der. Vlaanderen eiste niet alleen beter geor
ganiseerde bevoegdheden, maar vooral ook een groot pak nieuwe bevoegdheden! We gaan integendeel nu een pak Vlaamse moge
lijkheden aan de Belgiek teruggeven, zo bij
voorbeeld de preventieve gezondheidszorg- Kwestie van bijvoorbeeld tot een meer Bel
gische gezondheidszorg te komen. Wij wil
den meer Vlaamse zeggenschap in de ver
deling van de NMBS-gelden? Dat kan geen probleem zijn, we krijgen een extra Vlaamse bestuurder, alleen moeten zijn voorstellen nadien het beslissenden groene licht krijgen van een oppercommissie binnen diezelfde NMBS. Met in dat sanhedrin vier Vlamin
gen en vier Franstaligen aan boord! Split
sing van de arbeidsmarkt? Geen probleem, alleen moet dit gebeuren binnen de "Bel
gische" economische unie en de interper- sonele solidariteit. Voorstellen in Vlaamse richting moeten in het Belgische parle
ment worden goedgekeurd met een bijko
mende extra meerderheid, een zogenoemde
“evenwichtige" parlementaire meerderheid, anders gezegd: de Parti Socialiste moet op alles nog “oui” willen zeggen!
Oh ja, ooit was er sprake van die historische Vlaamse vraag naar een "groooooooote staatshervorming? De Vlaamse belofte waar
mee Leterme liefst bijna 800.000 Vlaamse mannen en vrouwen kon verleiden! Geen probleem, liefst vier Vlaamse “koninklijke"
commissarissen (sic!) en dus ook vier Frans
talige even royale commissarissen zullen zich de komende maanden over die Vlaamse vraag buigen. En dat onder leiding van de opper- belgen: Herman van Rompuy en zijn fsrans- kiljonse senaatscollega De Decker. Nog dit- binnen de drie maanden na het ter wereld brengen van de miskraam Leterme I zal dat
zelfde nauwelijks levenskrachtige Leterme I bij het Belgische parlement een wetsont
werp indienen om het probleem BHV op te lossen! Let wel, “een" oplossing is daaror”
niet “de" oplossing.
Knechtenmentaliteit
Mochten er lezers zijn die vrezen dit allemaal waanbeelden zijn, geschr*
ergens in het holst van de nacht na een al^
royaal overgoten avondje uit, dan kunn zij een en ander nog eens nalezen op t>n ...
meer www.DH.be! Als inderdaad zou ken dat wij weer eens slecht gelezen heb . - onze kennis van de Franse taal is inder<_
niet dat van bijvoorbeeld Yves Leterme - zullen wij niet nalaten publiek fout te be^(
nen. We zijn er eerlijk gezegd nogal ge y in! We zijn er zeker van dat de titel Dernière Heure niet eens overdrev®*
dat Yves Leterme inderdaad al zijn Vlaï.gfj beloften inslikte, dat de CD&V niets is dan een waterig afkooksel van de *
gere CVP. eelv
Bart de Wever moet het nu maa uitleggen waarom hij toch aan boord Om toezicht te houden op de correct*
ling van de gemaakte afspraken?
nodig Vlaamse koerscorrecties af te gen? Omdat een staatshervorming nU maal alleen maar kan als men met de a° j|(f
“afspraken” wil maken? De afspraak m L Vlaamse kiezers was toch dat men niet Belgische trein sprong als niet eerst BM^
opgelost, als niet eerst een heuse sta vorming op papier was vastgelegd-
“La Flandre lache tout". De Vla laten al hun Vlaams verzuchtingen sd Het doet pijn aan het hart nog maar in
moeten toegeven dat we de voorbij®
den niet anders voorspelden. 1°
te pessimistisch, zo werd ons tOjc|1(/
eens verweten. Inderdaad, we dun niet eens vrezen dat “ze” zo sen®3 cynisch slaafs zouden durven zijn-
Marcr j
05
De dingen dezer dagen
10 oktober 2007België redden of de
De Vlaamse partijen hebben lang het been stijf gehouden bij de regeringsonderhandelin- gen. Resultaat? Niets. De Franstalige partijen speelden het spelletje blufpoker vlot mee en gaven geen krimp. Intussen lijkt het voor iedereen duidelijk dat de Vlaamse domino
stenen aan het vallen zijn en elke politicus die een beetje Vlaamsgezindheid in de botten heeft, loopt deze dagen met het hoofd diep gebogen tussen de schouders door de gan
gen van de Wet- en omliggen straten.
De hoop op een eervol akkoord werd de bodem ingeslagen door Herman van Rom- puy. Karei de Gucht vond het plezant nog wat zout in de wonde te strooien in De Zevende Dag. "De CD&V moet onder de lat, MR moet onder de lat en de N-VA kan maar best plat op de buik gaan liggen om onder de lat door te kunnen." De eerste for- mateurspoging van Yves Leterme mislukte volgens De Gucht omdat de partijen, “in de eerste plaats CD&V/N-VA, de bocht moes
ten nemen". En dat is dus intussen gebeurd volgens De Gucht en vele anderen.
Toen Herman van Rompuy het veld werd ingestuurd, kwam het heft in handen van een, vanuit Belgisch oogpunt, betrouwbaar element. Van Rompuy behoort nog tot de vorige generatie en heeft een directe lijn lopen met Dehaene. Die laatste is absoluut niet geïnteresseerd in de communautaire agenda en vindt al dat Vlaams gedoe van de CD&V maar flauwekul, jo Vandeurzen en Yves Leterme behoren tot een andere generatie. Jo Vandeurzen bouwde de jong
ste maanden een uitstekende relatie op, ook persoonlijk, met Bart de Wever wil er alles aan doen om N-VA mee aan boord te hou
den. Yves Leterme wil dan weer de onbe
twistbare baas spelen in de partij en kan de bemoeienissen van de oude generatie aller
minst op prijs stellen. Vandaar dat hij Jean- Luc Dehaene snel weer de coulissen induwde toen die door de koning werd uitgestuurd om de boel te deblokkeren. Maar Letermes eerste formateursronde maakte duidelijk hoe beperkt zijn macht is, wanneer het er op aankomt een regering te vormen.
De jezuïet van Rompuy
Toen was het de beurt aan Herman van Rompuy. Om te begrijpen waar diens optre
den op is uitgedraaid, moeten enkele ele
menten op een rijtje gezet worden. De oude Van Rompuy redeneert nog Belgisch, is een echte conservatief en een man die van orde houdt. Die combinatie maakt dat er voor hem maar één prioriteit bestaat: er voor zorgen dat dit land een regering krijgt. Dat de socialisten naar de oppositiebanken kun
nen versast worden, is een gedachte die hem
°ok zeker niet stoort. En tenslotte spelen
°ok bij ‘staatsman’ Herman van Rompuy persoonlijke elementen een rol. Broer Eric behoort weliswaar tot het Vlaamse kamp binnen de partij, maar de broederliefde tus
sen beide is echt heel sterk. Herman heeft het nog niet verwerkt dat Eric door Leterme werd gepasseerd bij de samenstelling van de Vlaamse regering.
Wat leerde Van Rompuy uit zijn verken- mngsronde? Dat er geen akkoord moge
Echos uit de Koepelzaal
Verhinderd
Terwijl vijf achtbare leden van de Vlaam- I e Parochieraad ziekskes in hun beddeke agen of daaromtrent, waren er maar liefst n°g elf anderen buitengaats.
Ongetwijfeld bestudeerden zij ergens een o andere nog prillere democratie of verkon
dden zij in de vier windstreken de roem van et belze (federaal, naar het heet) samen-
®v|ngsmodel dat de wereld ons benijdt, dan ook: zij - en zij alleen - reizen om te leren!
Geen woorden maar daden!
aan bij het Vlaams ziekenfonds,
Bel hlervooronsgratis nummer: 0800-179 75.
Surf voorons kantorennetwerk naar vnz.be.
1- 2800 Uechelen - wwwvnz.be
partij?
lijk is met de Franstaligen als de CD&V aan het verkiezingsprogramma vasthoudt. Hij kwam inhoudelijk geen millimeter vooruit.
Hij leerde ook dat Leterme en Vandeur
zen op een strak standpunt zouden blijven zitten, als er een Franstalige informateur, onderhandelaar, verkenner, formateur in de wei zou worden gestuurd. Dan dreigde een definitieve breuk. En hij leerde dat de Vlaamse houding van zijn partij diep gewor
teld zit. Hij moest vaststellen dat de hogere partijregionen de lichtschakelaar wilden uit
draaien toen hij zich klaarmaakte om naar de vorst te gaan om zijn slotnota op de vorste
lijke tafel te gaan leggen. Ingewijden vertel
len dat de doorgaans rustige Van Rompuy op een moment in een Franse colère is gescho
ten, omdat Vandeurzen volgens hem 'onre- delijk’ strikt bleef hameren op het Vlaamse programma. Toen kwam de jezuïet in Van Rompuy boven. Hij kon zijn partijgenoten overtuigen hem de vernedering te besparen de koning op de hoogte te moeten brengen van een betonnen patstelling. Er werd een nachtlang gewikt en gewogen hoe de partij tegelijkertijd kon duidelijk maken dat ze geen inhoudelijke opening zag, maar toch niet zelf de boel zou opblazen.
Toen vertrok Van Rompuy naar de koning om daar de eigen partij-instructies, laten we zeggen, heel ruim te gaan interpreteren.
Hij liet Albert II het woord ‘formateur’ in de mededeling van het hof zetten. Tot ver
bijstering van de hele CD&V-top, want daar was geen afspraak over. Leterme, daarop niet voorbereid, werd in snelheid genomen door hem meteen naar de Ardennen te ont
bieden en, zeer tegen zijn zin, weer tot for
mateur aan te stellen.
In de lappenmand
Zo zit Leterme in de tang. Ofwel kiest hij voor zijn geloofwaardigheid en dan mislukt hij een tweede en definitieve keer, ofwel moet hij inderdaad zwaar onder de lat.
Intussen lekte uit dat de nota van Van Rompuy, die zowel bij CD&V als N-VA een dikke onvoldoende kreeg, eigenlijk uit de pen van Joëlle Milquet was gekomen. Die had even op papier gezet welke ‘efforts’ ze wilde doen. Meer kon echt niet, knoopte Van Rompuy in de oren. Minder dan het mini
mum, leerde hij in het eigen huis. Dat was het slotmoment geweest van deze onderhande- lingen als Van Rompuy niet even al zijn crea
tiviteit had aangewend.
Nu ligt CD&V in de lappenmand. Hoe kan de N-VA nog aan boord gehouden worden?
(Daarover hebben we het graag volgende week.) Hoe kan Leterme vermijden dat hij binnenkort zijn vlijmscherpe verwijt aan Ver- hofstadt - “Wie gelooft deze man nog?” - als een boemerang in het gezicht krijgt? Hoe moet de CD&V naar de Vlaamse verkiezin
gen gaan in 2009?
Was het niet Eric van Rompuy die ooit vanuit de oppositie vaststelde dat de CVP het land zo dikwijls had gered tot de eigen partij er aan kapotging. Broerlief Herman kan dat oude CVP-kleed duidelijk niet afleg
gen. De Gucht geniet nu al van de gevolgen.
Ad hoe_________________ __
Het is hier en elders in dit blad al meermaals aangekaart, maar de manier waarop onze ver- kozenen des volks en de bijhorende regerin
gen niet minder een voortdurende 'politiek’
à la minute voeren, is zonder meer lachwek
kend. Of schrijnend. Men heeft de keus. Er gebeuren een paar dagen achter elkaar onge
lukken op de E313. onze kwaliteitsmedia sme
ren de brokstukken breed uit et voilà: een actualiteitsdebat! Buiten enig gegoochel met en hoogdravend geciteer uit rapporten van zogeheten deskundigen die elkaar op bestel
ling tegenspreken dat het een lust is, levert dat meestal niet veel op dan wat nummer
tjes voor de galerij waar het eigen regionale en/of kiespubliek dan van kennis neemt. Het dient gezegd dat ook en vooral de oppositie (VB en Groen!) daarin uitblinkt... Maar ja, de bevoegdheden van het (lege) schelpparle- ment gaan dan ook niet veel verder dan het beheer van de Noord-Belgische rioolputjes.
Met onze nederige excuses aan de heren Flor Koninckx en Francis Vermeiren die daar met hun specialisme - verkeersrotondes - ver ver
heven boven staan natuurlijk!
Aan Rudy de Leeuw Solidaire Sossis
Denderleeuw
rt>
ai 20
Gij Gebalsemde,
Ergens vanuit de krochten van het mau
soleum waar gij ligt opgebaard, heeft uw Algemeen Belgisch Wrakverbond een nieuw manifest de wereld ingestuurd. Met de geheel originele titel ‘Voor solidariteit, tegen egoïsme’. En geheel toevallig viel dat samen met het fel bewierookte initiatief van 400 zogenaamde culturo’s om de Bel
gische solidariteit te vrijwaren, versta: om iedereen die voor een staatshervorming pleit, uit te maken voor schele garnaal en achterlijke boer uit la Flandre profonde.
Bovendien heeft uw ABVV zich tegelijk een ander logo aangemeten: in geelrood en sterk gelijkend ... op dat van de PvdA, voor wie Mao en Stalin nog altijd de groot
ste kampioenen zijn van gelijkheid en broe
derlijkheid. Ge bevindt u dus in fraai gezel
schap, mijnheer de grote roerganger der socialistischen bond.
Uit de gazetten konden wij opmaken dat elke verdere stap in de staatshervorming er voor u een te veel is, want te vergelijken met dat ene dominosteentje dat ontelbare andere aan het wankelen brengt. En om dat aan den arbaaider duidelijk te maken, wordt het grof geschut bovengehaald. Den arbaaider wordt volgens u en uw acolieten namelijk bedreigd met niet meer of minder dan de terugkeer naar de tijd van Daens:
zijn kinderbijslag zal worden afgepakt, zijn gezondheid opnieuw aangetast door stof- long en tbc, de 36 urenweek wordt ver
vangen door de 45 urendag, de lonen dalen voortdurend en worden uiteindelijk alleen nog uitgekeerd in sterkedrank, de pensi
oenleeftijd komt op 70 jaar alvorens de pensioenen simpelweg worden afgeschaft, het grootkapitaal betaalt de separatisten en zal in ruil daarvoor geen belasting meer moeten betalen. Dat zal den arbaaider des te meer in zijn plaats moeten doen, ver
oordeeld tot het lijfeigenschap en uitein
delijk de bedelstaf.
Kijk, met zulke argumenten hebben ze destijds het slachtvee de loopgraven inge
dreven. En welk een vooruitgang en wel
vaart heeft dat niet teweeggebracht!
En toch, al die uilskuikens die op 10 juni Vlaams hebben gestemd, dat zijn voor u en uw vakbondszootje “conservatieven”.
Veel volk
Gelukkig kwamen er vorige woensdag ook nog wreed ernstige en ongemeen belangrijke dingen aan bod. Zo wensten nogal wat flu- weelzitters hun achterste en stem te verhef
fen bij de voorstellen van de Vlaamse Bouw
meester voor een eventuele renovatie van het Jan Bredydel-stadion in Brugge. Die hou
den onder meer in een op de bestaande site nieuw te bouwen complex van 40.000 zitjes plus een winkelcomplex (een 'grote mixed- use mail' heet dat tegenwoordig!) op het grondgebied van Zedelgem-Loppem. Kun
nen ze binnen een paar jaar een spoeddebat houden over het probleem van de verkeers- files voor en na de wedstrijden of de uitbrei
ding van het aantal koopjeszondagen. Er zijn zo van die onverwoestbare ‘evergreens’...
Jaja, wij kennen ook Engels!
Kust_____________________
En wat dacht u van een vraag, gericht aan Geert Burger, over de eventuele gevolgen voor het kusttoerisme van een invoering van een provinciale belasting op tweede verblij
ven in West-Vlaanderen? Een mooi voor
beeld van een quasi-conflict tussen twee bestuurlijke niveaus over drie keer niks.
Schaf die overbodige, herdoopte departe- mentenrommel, dat oubollig restant van een godvergeten Franse bezetting toch af! Men neme het ons overigens niet al te kwalijk dat we na een hele zomer dagelijks televisiege- zanik over het weer aan de 'Belgische' kust en de bezettingsgraad van de hotels, pensi
ons en appartementen aldaar, zo stilaan onze buik daarvan vol hebben.
Birma____________________
Onze ontroering kende haast geen gren
zen toen we dan ook nog mochten beleven
terwijl het ABVV uiteraard de progres
sieve voorhoede uitmaakt. Vandaar wel
licht dat gij samen met de patroons van het VBO pleit voor het behoud van België als een en ondeelbaar, een bijzonder vooruit
strevende coalitie zowaar die volledig in lijn ligt met de geschetste argumentatie tegen meer Vlaamse autonomie. Wij hebben de indruk, kameraad, dat gij ergens door een draaibank gegrepen zijt en er nooit meer uitgeraakt. Of dat gij van de Pensioento- ren naar beneden gesprongen zijt en blij
ven botsen. En uiteraard kunt gij binnen het ABVV enkel overleven bij de gratie van de Franstaligen, die luidop knarsetan
den telkens er een Flamand aan het hoofd komt van den bond. En dus resideert ook het ABVV in de loopgraven, en zal het daar blijven overwinteren tot de laatste staats
hervormer aan het kruis genageld is. Of beter: tot die de vuist der arbaaidersklasse op zijn bakkes heeft gevoeld!
Volgens de uitleg op uw webstek moet het nieuwe logo illustreren dat het ABVV voortdurend in beweging is. Dat geldt ook voor de processie van Echternach, maar die bereikt tenminste uiteindelijk haar doel. De gemeenschappelijke socialisti
sche actie daarentegen heeft op 10 juni een oplawaai van jewelste gehad, en trap
pelt zelfs niet ter plaatse: ze is regelrecht teruggeslingerd in de tijd, en dat uit zich ook in uw fameus manifest. Laten we niet vergeten dat uwen bond - die nota bene altijd het ACV verwijt braafjes aan de hand van de politiek te lopen - rechtstreeks ver
tegenwoordigd is in het partijbestuur van de SP.a. Die gaat nu de oppositie in, en het ABVV dus ook. Een reden te meer om tegen oranjeblauw en de staatshervorming te zijn. (Overigens komt er met dit oran
jeblauw helemaal geen staatshervorming, ge maakt u eigenlijk nodeloos ongerust.) Vanuit de oppositie kan men zonder pro
blemen vuren op alles wat beweegt, zon
der zelf te bewegen. En dat is precies wat hier aan de hand is. Gooi dat nieuwe logo dus maar in de prullenbak, en slaap rustig verder uw dinosaurusslaap in uw betonnen sarcofaag. Viva de
dat maar liefst twee voorstellen tot reso
lutie betreffende de gewelddadige onder
drukking van de vreedzame oppositie in de republiek Birma ofte steun voor de geweld
loze strijd van de Birmaanse bevolking ter tafel kwamen. Denkelijk zitten die sabelsle- pers daar ginder in Azië al met de daver op hun lijf, nu Eloi Glorieux en Sabine Poleyn en Anne Marie Hoebeke en zo nog wat groene schimmels hun verbale kanonnen in stelling hebben gebracht!
Maar hoe zit dat nu met die naam? Sinds 1989 noemt dat stukje wereld zich immers officieel Unie van Myanmar! De Verenigde Naties hebben die naamsverandering geac
cepteerd. dit in tegenstelling tot de Ver
enigde Staten. Veel dissidenten hebben dat anabaptisme door de huidige socialistische Juntaregering nooit geslikt. Vanwege de poli
tieke ontwikkelingen zijn een aantal media (en ook het Vlaams Parlement?) terugge
keerd naar het gebruik van de oude naam Birma. Als daar maar geen diplomatieke rel of - erger nog - oorlog van komt! Nog een geluk dat die Birmese generaals Vlaande
ren nooit gaan kunnen vinden op een kaart van Europa!
Uitsmijter
En dit nog: een overheid die u langs de ene kant aanspoort zuinig om te springen met energie, liever een dikke trui aan te trekken dan de thermostaat een streepje hoger te zetten of zo'n trieste spaarlamp in je desig- narmatuur te draaien maar aan de andere zijde het verschijnsel quads - dat zijn van die lawaaierige en stinkende motortjes op drie of vier wielen, waarop gehelmde jongeren 'puur recreatief door stad of land crossen - zonder boe noch bah toestaat, is volkomen ongeloofwaardig en maakt zich alleen maar belachelijk. Doch dit geheel terzijde.
10 Oktober 2007
De dingen dezer dagen
De Armeense genocide 1895 -1914 (1)
Roddels uit de Wetstraat
In februari van dit jaar werd de Turkse his
toricus Taner Akqam uitgenodigd voor een lezing in Canada. Hij arriveert in de lucht
haven van Montréal en wordt prompt gear
resteerd door de politie, want Akcjam is een gevaarlijke terrorist. Na veel gepraat en de tussenkomst van nogal wat mensen uit de academische wereld geeft de politie haar vergissing toe. Ze is voorgelogen door plaat
selijke Turken die Akqam hebben aangege
ven. Voor het grootste deel van de Turken in eigen of ander land is een Turk die over de uitroeiing van de Armeniërs schrijft een gevaarlijke crimineel die vogelvrij is. Taner Akqam is een van de weinige en alleszins de belangrijkste Turkse historicus die over deze genocide schrijft. Hij woont dan ook in Duitsland en moet zich met bewakers ver
plaatsen.
Zijn belangrijkste boek is eindelijk in het Nederlands vertaald ("De Armeense geno
cide -Een reconstructie; Nieuw Amster
dam, 514 p.): eerlijk gezegd, een taaie brok wetenschap die bepaald niet lekker leest.
Zijn reconstructie wordt natuurlijk door vele Turken zo verafschuwd omdat hij het bekende verhaal vooral met oorspronke
lijke Turkse bronnen onderbouwt en die kan men moeilijker opzijzetten als zogenaamde Armeense sprookjes of westerse propa
ganda. De West-Europese lezer die nu al een tijdje de zegeningen van de islam aan den lijve of in het landschap ondervindt, herkent daarenboven een paar verrassend actuele problemen en verwerpelijke attitudes.
Het vuur aan de lont
Het Armeense drama begint lang voor de Eerste Wereldoorlog. Het reusachtige Otto
maanse rijk (van Bagdad en Basra tot Tunis;
van Buda en Pest tot Mekka en Assuan) kent twee soorten inwoners: eersteklasburgers met alle rechten omdat ze moslim zijn en tweederangsburgers die meestal christen zijn. Christenen mogen bijvoorbeeld geen wapens dragen of te paard rijden. In de loop van de 18de en vooral de 19de eeuw brok
kelt het rijk af in de Balkan door de vele christelijke en etnische opstanden. Tezelf
dertijd moeien de Europese mogendheden zich meer en meer en ze werpen zich op als beschermers van de christenen, al doen ze dat natuurlijk in de eerste plaats om hun eigen belangen naar voren te schuiven.
De christelijke Armeniërs zijn met zo’n twee miljoen in het rijk. Ze wonen in de hoofdstad Konstantinopel en vooral in het oosten van het huidige Turkije. Het rijk is nog altijd een monarchie, maar de sultan heeft het steeds moeilijker om zijn gezag te handhaven. Hij gebruikt dan maar een nog altijd gekende methode: een beroep doen op de islam. Volgens deze barbaarse ideolo
gie moeten niet-islamieten (dhimmi’s) in een islamland zich per definitie maar neerleggen bij de superioriteit van de ware gelovigen.
De sultan zoekt en vindt zonder moeite de nodige imams die hun domme kuddes in de moskeeën opruien met de klassieke slogan:
"De islam is in gevaar" (lees, die christenen denken dat zij evenveel waard als wij zijn).
In 1895 en 1896 wordt het vuur overal aan de lont gelegd en beginnen de moorden, ver
krachtingen en plunderingen van Armeense mannen en vrouwen. Een voorzichtige schat
ting raamt het aantal doden gedurende twee jaar op zo’n 100.000. Opvallend veel van het smerigste werk wordt niet verricht door Turken, maar door Koerden die maar al te graag de invitatie van de sultan aannemen om een andere (niet-islamitische) minder
heid uit te roeien.
Haat en nijd
De orgie van geweld neemt geleidelijk wat af, maar inmiddels glijdt het Ottomaanse rijk altijd verder de dieperik in. Sommige officie
ren kunnen het niet meer aanzien en in 1908 neemt een nieuwe politieke organisatie, de zogenaamde Jonge Turken, de feitelijke macht in handen. Ze beloven een moderne staat die geen onderscheid meer maakt op basis van geloof. De Armeniërs zijn aan
vankelijk enthousiast en beginnen zich ook politiek te organiseren. De sultan voelt zich opzijgezet en pleegt op zijn beurt een tegen- coup. Hij hanteert weer de bekende nog altijd actuele leugen: "De islam is in gevaar”
en het motto luidt: "Waar het zwaard is, is het geloof!” Weer betalen enkele tiendui
zenden Armeniërs met hun leven voor het
moslimfanatisme. Het geweld stopt pas na een jaar wanneer de Jonge Turken weer het heft in handen nemen. Maar deze keer staan er nieuwe leiders op. Dit zijn geen aspirant- democraten, maar extreme Turkse nationa
listen die het voor het zeggen krijgen. Tur
ken zijn de stichters en vaandeldragers van het Ottomaanse rijk en de Jonge Turken aan
vaarden niet dat hun economische positie altijd maar achteruitboert.
De christenen, vooral Grieken en Armeni
ërs, worden niet gehinderd door allerlei isla
mitische flauwekul en dwaze inertie. Zij stu
deren in hun veel betere niet-conservatieve scholen, zij reizen en hebben dikwijls fami
lie buiten het rijk en zien hoe de industria
lisatie en allerlei moderne uitvindingen de wereld veranderen. Zij zijn succesvolle han
delaars en beginnen ook met de industriali
sering. Sommigen onder hen worden rijk en bouwen kapitale huizen en prachtige straten.
De Turken zijn dan wel de politieke heer
sers, maar ze moeten zich door hun gebrek aan economisch initiatief tevreden stellen met onnozele en soms slecht betaalde baan
tjes in de reusachtige en corrupte bureau
cratie en het leger. Ze worden met de dag jaloerser op de christenen die in hun ogen per definitie minderwaardig zijn en feitelijk geen recht hebben op meer materiële wel
vaart dan de gelovigen.
Verloren zaak
De Turkse officieren kweken een berg van frustratie, want het Ottomaanse leger lijdt de ene na de andere nederlaag tegen de vele Balkanvolkeren, die gesteund door Rusland op zo’n goede vijftig jaar tijd de hele regio bevrijden van Ottomaanse tirannie (en er meestal niet veel beters voor in de plaats zetten). Die nederlagen hebben op lange ter
mijn ernstige gevolgen. Een paar miljoen Tur
ken en hun islamitisch geworden Slavische collaborateurs worden zonder veel pardon door de nieuwe Balkanstaten aan de deur geschopt. Ze moeten huis en haard verla
ten waar hun voorouders soms al generaties de baas waren en zich berooid en verbitterd een plaatsje bevechten in Konstantinopel of in Anatolië, want in de enorme Arabische gebieden van het rijk zijn ze ook niet wel
kom. Nogal wat nieuwkomers botsen dus op de Armeniërs die wel de economie beheer
sen. Maar de Armeniërs hinderen ook de Jonge Turken.
Die begrijpen dat Europa een verloren zaak is, maar in Azië zijn nog reusachtige gebieden waar wel mogelijkheden bestaan.
Rusland heeft nog maar kort tevoren Turk- menië, Kirgizië en Oezbekistan veroverd en gekoloniseerd. Daar wonen mensen van Turkse afkomst die een Turkse taal spreken.
Groot-Turkije lijkt een aantrekkelijk alterna
tief voor de machthebbers in Konstantino
pel. Er zijn maar twee problemen. De Russen zijn zeker niet zinnens hun nieuwe kolonies op te geven en de Armeniërs wonen toch wel in de regio tussen het gebied van de twee loten van de Turkse stam. De Jonge Turken kijken dan ook meer en meer naar de vij
and van hun vijand: Duitsland. De Duitsers zijn maar al te graag bereid het Ottomaanse leger onder handen te nemen en er terug een moderne vechtmachine van te maken.
Ze mogen ook al een spoorweg naar Bag
dad bouwen. De Britten zijn heel wat minder geliefd. Ze hebben de Russen in het verle
den wel ingetoomd om het rijk niet hele
maal in stukken te hakken en ze willen abso
luut verhinderen dat Rusland of een andere mogendheid Konstantinopel in handen zou krijgen. Maar ze hebben wel de Ottomanen in Cyprus aan de deur gezet en dat eiland is volgens alle strategen een geladen pistool in de onderbuik van het rijk. Erger nog, ze hebben geprofiteerd van de financiële pro
blemen in het mooiste sieraad van het rijk om officieus Egypte in te palmen. (Officieel blijft het Ottomaans, en de Britse gouver- neur-generaal heeft de schijnbaar onbenul
lige titel van consul-generaal).
In 1914 barst de bom in Europa. Na wat aarzelen hakken de Jonge Turken de knoop door. Op het moment dat de slag aan de Ijzer een einde maakt aan de Duitse stormloop op de kanaalhavens, verklaart het rijk de oorlog aan Frankrijk, het Verenigd Konink
rijk en Rusland. De Turken hopen op die manier met één klap het Russische en het Armeense probleem uit de wereld te helpen.
Jan Neckers
Ouwe cinema
Men kon het met de ellebogen voelen aan
komen dat de bijeenkomst van de commis
sie Binnenlandse Zaken een maat voor niets zou worden. Het scenario begint verdacht sterk te lijken op dat van twee jaar geleden, toen de paarse meerderheid hemel en aarde bewoog om BHV naar de Griekse kalen
der te verwijzen. Alleen zijn de rollen nu omgekeerd en zitten de Ampersanders in de meerderheid en de Anderssocialisten in de oppositierol. Het uitgestreken gezicht van commissievoorzitter Pieter de Crem spreekt boekdelen. Het is een januskop van formaat. Alleen tsjeven kunnen ja en neen tegelijk zeggen.
Broodjes?
Boze Gerolf Annemans vroeg meteen aan De Crem of er broodjes voorzien waren.
Kwestie om te weten of er na een hapje ook een avondvergadering zal volgen. De Crem gaf geen duidelijk antwoord, waarop een gevatte Annemans Pieter de Crem her
doopte in Pieter de Rem. Hij moet immers op de rem gaan staan, omdat Yves Leterme BHV pas als laatste punt op zijn agenda heeft staan.
Annemans citeerde ad rem uit een recent interview met De Rem waarin deze uitdruk
kelijk had gesteld dat de parlementaire werk
zaamheden voorgaan op de regeringson- derhandelingen en dat er geen toegevingen zullen worden gedaan. Hoort u: geen! De Rem reageerde enkel met de mededeling dat hij geen mandaat had om iets te vertra-
gen. Kan allemaal wel zijn, maar dat hij even
tueel iets zou versnellen onder de noemer
‘onverwijld’, was er ook niet aan te zien.
Integendeel.
Geen broodjes!
De broodjes waren niet nodig, want na enkele lange filibustertussenkomsten van de Franstaligen sloot Piet de vergadering om 18 uur. Daarmee werd de zogenaamde alge
mene bespreking afgesloten en kan men deze week dan met de zogenaamde artikelsge- wijze bespreking beginnen. Wie de filibuster- techniek wat kent, weet dat de vertragings- show dan pas echt zal beginnen. Overigens is men het door alle Franstaligen gesteunde ordewoord van FDF-Führer Ollie Maingain indachtig: “Een stemming van BHV is het einde van Leterme.”
Zitten en kijken_______
Wie er wat beteuterd bij zaten, waren Flor van Noppen en Jan Jambon van de Niveanen.
Goed wetende dat hun Vlaams-nationalisti- sche kiezers zenuwachtig beginnen te wor
den en met gruwelijke Vlaamse toegevingen door kartelpartner CD&V voor ogen, breekt hen geregeld het koude zweet uit. Ze zwe
gen dan ook in alle talen. Een tweede Volks- uniescenario - Gedaan met geven en toege
ven! - zien ze daar niet zitten. Ge zoudt voor minder op uw stoel beginnen schuiven.
En Michel?
Splitsburgemeester Michel Doomst is een vrolijke kerel en minzaam in de omgang, maar terwijl hij met zijn collega-burgemeesters de onmiddellijke en onvoorwaardelijke splitsing van BHV blijft eisen, maakt hij als kersvers parlementslid mee dat er daarvan niet veel in huis komt en dat precies zijn eigen partij op
de rem gaat staan. Hoe verkoopt hij dat aan zijn achterban? En stemt hem dat nog vro
lijk? Zo’n Ampersands bochtengevoel, hoe voelt dat aan in maag en darmen?
Mosselen_________________
Voor het eerst sinds jaren werden er vorige week nog eens mosselen in het par
lementaire restaurant geserveerd. Volgens insiders moet dat geleden zijn van vóór 1999. Zeg maar van in de tijd dat Zean-Luc Dehaene premier was. Mosselen en Amper
sanders... het blijft een voor de hand liggende combinatie. Boze tongen beweren dat som
mige Niveanen er echt niet tegen kunnen.
Tegen de Ampersanders bedoelen we.
Vreemde wending__________
In het discours van MR-spreker Bacque- laine bulkte het van de omschrijvingen waar
mee de Franstaligen worden gediscrimineerd in dit land. Zijn pleidooi voor de definitieve ratificatie van het Minderhedenverdrag waarbij elke Franstalige ook in Vlaanderen faciliteiten zou kunnen vragen, was er voor de zoveelste keer niet naast. Merkwaardig was wel, hij vond dat de piste om misschien ook de rechten van de Nederlandstaligen in Waals-Brabant te erkennen, eens moet onderzocht worden. Stel u maar eens voor dat de Vlamingen dit soort ‘faciliteiten’ als een overwinning zouden aanvaarden... Dan leveren ze zelf de argumenten om het door de Franstaligen zo gewilde Minderhedenver
drag goed te keuren. Als de boer de passie preekt... Nietwaar, Brigitte Gouwels?
Tinneke...________________
... Van der Straeten gaan we in deze koloi^
men nog vaak tegenkomen. Het wicht do®
er alles aan om zich volwassen te gedrag® ‘ maar lukt daar maar matig in. Deze wou bepolitica van groene signatuur is nog groen achter haar oren, zoveel is duidehp Dan zijn haar Ecolocollega's van een and^
kaliber. Enfin, Tinneke kwam ook tuss®.n,r de commissie Binnenlandse Zaken. Ha Vlaamse toon was opvallend. We verrno^
den evenwel dat het alleen maar om een v plicht nummertje ging om ook haar eigen zers in BHV - waar ze zelf woont - toch n^
al te zeer te bruuskeren. Na haar tusse komst keuvelde ze leuk in het Frans ver met de fractieleider van Ecolo.
Dewael heeft niks gezien__ „
Het Limburgse Kamerlid Linda Vi$s®^
legde minister van Binnenlandse Patrick Brillantine Dewael het vuur 330 schenen. Zij nam het niet dat de deelnei”
aan de betoging tegen de islamisering Europa, vooral dan VB’ers, op hondse w'l werden aangepakt door Waalse agent Kostprijs van dit akkefietje: 182.000 eu op te hoesten door Jan met de pet eni Liza. Linda draaide het mes nog meer e vlijtig rond: "Wij hebben op foto’s kun zien hoe Frank Vanhecke door een a8® e|f zijn geslachtsdelen werd geknepen. n moest in het bijzijn van mannelijke age ^j(, in een onbeschutte ruimte mijn ^eharOu- doen. Daarna werden wij met dertien * wen opgesloten in een cel voor zes. gll
Wat wist Dewael, de grote l'^era n5.
voorvechter van de rechten van de daarop te zeggen? "Ik wacht het rapp° .e op het Comité P af." Ha ja, nietwaar? Vva 8 tv ziet, is niet echt wat ge ziet.
Op de praatstoel
10 oktober 2007Professor Juul Hannes:
Er waren geen transfers van Zuid naar Noord
Detransfers die vandaag van Noord naar Zuidstromen zijn toch niet meer dan eencompensatie voorde jarenlange solidariteitdie Walloniëvoor Vlaande
ren opbracht? Hetargument ligt misschiennog steeds goedin de markt, toch is het fundamenteel fout.Ruw samengevat is ditdeconclusie van het jarenlange onderzoekswerk dat professor emeritusjuul Hannes (VUB en UG) over het onderwerp verrichtte. Hij goot onlangszijn bevindingen in eenbeknopt boek.
Wijzochten hem op voor eengesprek.
‘t Pal.:Welazen het onlangs in een niet nader te vernoemen financieel- economisch weekblad: professor isal vierdecennia bezig methet in kaart brengenvan eventuele transfersdoor dejaren heen. Dit moet zowat uw levenswerkzijn?
J.H.: Toch niet hoor. Dat verhaal van die veertig jaar klopt ook helemaal niet. Laat ons zeggen dat ik om en bij de twaalf jaar met de materie bezig ben geweest. Weet u, ik heb me altijd al geïnteresseerd voor wat er op politiek en sociaal vlak gebeurde. Het was me al een tijd vrij duidelijk dat Vlaanderen op dit vlak weinig gekregen had in de loop der jaren. Het was me ook al een poos dui
delijk dat Vlaanderen verhoudingsgewijs veel en Wallonië weinig belastingen had betaald, toch was ik me er niet van bewust dat Wal
lonië relatief gesproken zo weinig had bijge
dragen. Hier het fijne van uitpluizen, daar was het me om te doen.
't Pal.: Voor concrete cijfers verwij
ten we graag naar uw boek. Weont houden alvast dat hetverhaalvan de geldstromen van zuid naar noord een kwakkel is. Hoe verklaart u echter deze scheeftrekking?
J.H.: Op zich is daar een vrij eenvoudige verklaring voor. De basis van de fiscale wet
geving van de I9de eeuw werd helemaal in het begin van de eeuw opgesteld. Ze werd, meer in het bijzonder, tijdens de Hollandse jaren van 1819 tot 1824 op punt gesteld, waarna niets meer gebeurd is. Weet u, de laatste perequatie van de grondbelasting dateert van 1849-1858, maar toen begonnen de dingen economisch pas te bewegen. De criteria om onroerend goed te belasten wij
zigden van toen af niet meer, met als gevolg dat Vlaanderen opzijn verleden belast werd, terwijl Wallonië met zijn enorm potentieel er amper aan te pas kwam. De weeldebelas
ting die toen bestond, draaide voor 80% om huisvesting en alles wat daarbij hoort. In die tijd betaalde zowat de helft van de Vlamin
gen deze specifieke belasting. Het kan toch niet zijn dat de inboedel er zoveel anders was dan in Wallonië? Laat ons niet vergeten dat
°P dat ogenblik de mensen hier scheel van de honger zagen!
Laat ons nog even terugkeren naar die Hol
landse periode. Er is toen een ernstig onder
zoek uitgevoerd over de mogelijke winstge
vendheid van de toen bestaande beroepen.
Allen werden ze netjes in kaart gebracht en bepaald op welke basis ze belast wer
den. Er werden toen ook maxima gesteld.
Alleen is het een realiteit dat er een kwar
teeuw later bedrijven bestonden die ette- i'jke keren groter waren, zonder dat deze maxima gewijzigd werden. Bakkers en sla
gers werden toen op een correcte manier
®last, maar de toen opkomende hoogovens o chemische bedrijven ontsprongen de dans.
arr|engevat: vooral de nijverheden die toen 8rotendeels in Wallonië gevestigd waren ble
ven in die jaren buiten schot.
1 Pal.; Op welkemanierkwam u
°en. aan uw informatie? Was het yoeilijk om derelevante bronnen aan te 'preken?
J.H.: Absoluut niet, het fiscale systeem as toen beduidend eenvoudiger dan van- 1830 '_aat °ns n'et ver8eten dat dit land in he f er^ kbera'e grondwet gekregen e t. Men verzette zich tegen het abso- dit Y*16 dat Willem kenmerkte. De man, di? 8ezegd, was echter verstan
de,; 6 i'dee dat de n'euwe Belgische staat bearr.Crkte' was bat het parlement over de net ak 'n£ rVoest heslissen. Alles begon toen, ies met begrotingswet. Net- van hpTL 66 d Per provincie. En op het einde tie een YTOtingsiaar maakte de administra- dit docum'nit' jVe staatoP- Het is precies op zijn immYr! a dat,ik me Seba^erd heb. Dit
* mmers de definitieve cijfers.
Uiteindelijk baseerde ik me voor mijn onderzoek op een periode van 81 jaar, van het ontstaan van dit land tot vlak voor de Eerste Wereldoorlog. Dat is een erg repre
sentatieve periode.
't Pal.:Uw boek wemelt van de tabel lendieop een onbetwiste manier aan tonen welke verschillen tussen Noord en Zuid er toen bestonden.Was men zich daarindie jaren van bewust?
J.H.: Nee, absoluut niet. Nu en dan werd er wel een opmerking gemaakt over klei
nigheden, maar fundamentele bemerkingen bleven uit. Er zijn verschillende redenen die dit verklaren. Om te beginnen was het aan
tal mensen dat aan die cijfers uit kon, erg beperkt. Zelfs onder de parlementairen! De intellectuelen van toen schreven hun docto
raat misschien nog weg in het Latijn, maar van cijfers hadden ze geen kaas gegeten. Ook de pers had amper belangstelling voor het onderwerp. Bovendien werden de commu
nautaire verhoudingen niet in vraag gesteld, voor zover men ze al erkende.
U mag niet vergeten dat men pas in de Franse periode met het verzamelen van cij
fers is begonnen. In de daaropvolgende Hol
landse tijd zwakte dit zelfs een beetje af. Pas na 1830 kwam hier terug verandering in.
En in de parlementaire werking merk je dat er pas op het einde van de 19de eeuw wat begon te verschuiven. Maar om van een regi
onale analyse te spreken! Dat was nog een stap te ver. Het is ook een realiteit dat de fis
cale druk toen beduidend lager lag dan van
daag. We spreken dan over zo’n 12 a 13%, niet het veelvoud hiervan dat we vandaag gepresenteerd krijgen.
‘t Pal.: Uw onderzoeksresultaten zijn per provincie opgedeeld. De moei
lijkheid van Brabant valtonmiddellijk op, want daar zit ook Brussel in ver werkt...
J.H.: Brussel kende in de 19de eeuw een enorme dynamiek. Het verschil met de rest van het land moet toen enorm geweest zijn.
Er werd enorm gebouwd en de mensen werden steeds maar rijker. Maar hoe dit in kaart brengen? Brussel was toen nog gro
tendeels een Vlaamse stad, alleen was men daar toen niet mee bezig. Ooit zou België wel een Franstalig land worden, dacht men in de burgerij. Maar die gedachte hielp me in mijn onderzoek natuurlijk geen stap verder.
Uiteindelijk heb ik me gebaseerd op het gemeentefonds dat in 1860 opgericht werd.
Die verdeling gebeurde op basis van de directe belastingen die iedere gemeente opbracht. Om de cijfers voor Brussel af te bakenen liet ik de negentien huidige gemeen
ten eruit. Eén bevinding springt sterk in het oog: de winsten die men in Wallonië reali
seerde, werden uiteindelijk in Brussel afge
roomd. Wallonië was toen een rijke regio, maar de Walen zelfwaren niet rijk.
‘tPal.: Als we nudezekwestieextra poleren naar de toestand zoals we die anno 2007 kennen. Vandaag zijn er transfers dieerg aanzienlijk zijn, maar al bij al klinkt het protest, zelfs het gemor, niet zo luid.
J.H.: Zo te zien beseffen de mensen niet goed wat er aan de hand is. Men moet goed weten dat tien jaar transfers goed zijn voor zo’n 3.000 miljard oude Belgische franken.
En denk maar niet dat een land of regio ongestraft zo’n massa geld kan kwijtspelen.
Natuurlijk, de mensen hebben het bij ons vrij goed, dat helpt. Ondertussen zie je niets ver
anderen aan de situatie. Integendeel.
Wallonië pakt uit met het Marshallplan, maar wat behelst dat precies? We spreken over amper twee miljard euro voor een eco
nomie die een omvang van zo’n zeventig mil
jard euro heeft. Welnu, wij hebben enkele miljarden nodig voor de ontsluiting van Ant
werpen. infrastructuurwerken in Zeebrugge en soortgelijke werken. Dat is precies de
financiële zuurstof die we via de transfers verkwanselen. Weet u dat de meest nodige infrastructuurwerken in Vlaanderen met zes maanden transfers naar het Zuiden betaald kunnen worden? Dit stemt toch tot naden
ken. Er wordt nu al een tijdje gesproken over het GEN. Waarom speelt men niet harder in dit dossier? Waarom tracht men de handrem niet op zolang de taalwetgeving niet geres
pecteerd wordt?
Ondanks alles staan we als Vlamingen ster
ker dan we denken hoor. We zijn alleen te goedgelovig. Als Luc Cortebeeck (ACV) ver
klaart dat Vlaanderen in de toekomst achter
uit zal gaan eri we dan ook op de solidariteit van Wallonië moeten rekenen, dan rekent hij op twee mirakels: een Waalse herople
ving én vooral de wil om solidair te zijn met Vlaanderen. Ik heb ooit verklaard dat het gedaan zal zijn met België als één euro per Waalse inwoner van dit land naar het Noor
den zal vloeien. En daar blijf ik bij!
‘t Pal.: Eenslotvraag. Men zegt wel eens dat het gewoonweg splitsen als antwoord op detransfers niet zoeen voudig is. Is dit doemdenken of een realiteit?
J.H.: We zitten eigenlijk in een erg funeste situatie. Als er geen splitsing van het land komt en de transfers hun gang blijven gaan,
De man achter het onderzoek
“Lux et Libertas" is niet enkel de lijfspreuk van de Nederlandse krant ‘NRC Handels- blad'. Het is ook de lijfspreuk van Juul Hannes, emeritus hoogleraar Economische geschie
denis aan de UGent en de VUB. Kempenaar van geboorte, is hij al decennia een tevre
den inwoner van de Arteveldestad. Een liberaal in hart en nieren ook. maar dan iemand uit de brede blauwe culturele beweging. Geen partijbeest. Politieke mandaten treft je op het cv van Hannes niet aan.
“Historicus, dat ben ik lang geleden geworden. Eerder toevallig overigens. Mijn voor
keur ging destijds uit naar de economie, maar dat mocht ik niet studeren. Dat was geen wetenschap, zei men toen. Gek toch hé? Nu spreek ik van de jaren 50. Toen ik in de jaren 60 assistent was, ben ik toch meer in economische richting geëvolueerd.
En toen de VUB opgericht werd, kreeg ik de kans om professor te worden. Een erg boeiende periode was dat toen. De hele universiteit moest van niets opgebouwd worden.
Later is iedereen wat meer in zijn eigen cel beginnen kruipen. Ik was een tijdje secreta
ris en later decaan van de economische faculteit. Een belangrijk onderzoek dat ik in de loop der jaren gevoerd heb, had betrekking op de kwaliteit van statistisch materiaal. In die tijd bestond haast niets over dit onderwerp. Er werd vaak onderzoek gevoerd, zon
der dat men goed wist met welke kwaliteit van materiaal men werkte. Zorgen dat men hierover zekerheid had, dat was de grote uitdaging.
Naast mijn academische loopbaan ben ik meer dan veertig jaar secretaris van het Willemsfonds geweest. In de jaren zeventig werden liberale cultuurkoepels opgericht.
We hebben toen ook een tijdschrift uitgegeven (‘Liberale Reflex’), enkele boeken ook, waarvan ik telkens redacteur was. Dat tijdschrift is ondertussen ter ziele gegaan. Dat is een beetje het miserabele van het verenigingsleven. Continuïteit is ook niet altijd goed, maar als er dan iets op poten staat moet het steeds veranderd worden, soms met fatale gevolgen.
Pol van den Driessche schreef ooit dat ik de “ideoloog van de PVV" was. wat hoege
naamd niet waar is. Ik ben trouwens ook nooit partijpolitiek actief geweest. Wel ben ik nog steeds voorzitter van het Liberaal Archief, de kleinste van de vier wat subsidies betreft, maar dat neemt niet weg dat we mooie dingen doen. Je leert heel wat uit onze archieven. Zo blijkt het sociaal-liberalisme sterker geweest te zijn dan doorgaans aange
nomen wordt. Alleen was het bar slecht georganiseerd. Het anarchisme zat er ook altijd wat in. Wist u dat de liberale arbeidersbeweging in de 19de eeuw veel groter was dan die van de socialisten? Het is zo één van die misverstanden die vandaag bestaan.
zal Vlaanderen op termijn bloedarmoede lijden. Komt het wel tot een splitsing, dan zal de prijs ook erg hoog liggen. Over Brus
sel kunnen we dan een kruis maken, en wie weet wel hele stukken van de Rand. En geloof maar niet dat dit laatste scenario zich op een zachte manier zal voltrekken. Brussel zal dan een zuiver Franstalige stad worden, voor een deel zelfs Arabisch.
Wat ik zou voorstellen, is het volgende.
Ga de discussie aan. Zegt men aan Fransta
lige zijde dat de overdrachten geen zes mil
jard, maar slechts de helft zijn? Prima, dan zetten we dat bedrag op een aparte rekening onder toezicht van een Europese instelling die dan maar moet zeggen wat ermee gebeu
ren zal. De discussie rond de staatsschuld zal alvast geen sinecure worden. Veertig pro
cent hiervan is in de jaren 70 en '80 gereali
seerd, officieel om de economische groei te verwezenlijken. Onzin natuurlijk, dit bereik je nooit door geld in verouderde sectoren te pompen. Van die 40% is meer dan de helft in Wallonië beland. Zeker de staalindustrie heeft hiervan geprofiteerd.
DaVa.
Juul Hannes, ‘De mythe van de omgekeerde transfers’, 2007, Roularta Books, 117 p. €15,90.
