Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

63s,e jaargang nummer 17 woensdag 23 april 2008 1,75 euro

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 AntwerpenX

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Milquet-Leterme: één front!

Het was bijzonder beleefd vanANZ-voorzitter ErikStoffelen om Leterme en in afgeleide vorm de N-VA nog de tijd te geven tot midden juliomeindelijk wat seri­ euze Vlaamse kastanjes uithetvuurte halen, maar eigenlijk hadhij zich de moeitekun­ nenbesparen enbeterineenskeihard kunnen uithalennaar die hele rotzooi genaamd Leterme I, waar niets goeds van te verwachten valt,en die ons- om een term van het Zangfeest te gebruiken - "manifest" aan het verkwanselen is.

Het is best mogelijk dat het ANZ alsnog de kool en de geit wou sparen, en zeker geenverdeeldheid binnenhet Vlaamse kamp wou zaaien, maarmen moet onderhand ziende blindzijnom niet te wetenwelke weghet opgaat als de aankomendeCD&V- voorzitter Marianne Thyssen voor de camera verklaart: ‘Nuwij terug aanwezig zijn op alleniveaus, Vlaams, federaal, provinciaal en de gemeenten,moeten wij aan denkwerk oplangetermijngaan doen.’ Waarbijzijmisschien de nadruklegt opdat denkwerk, maar wij op het éérste deel vande verklaring: CD&V isdolblij want overal weer mee aan demacht,en wenst dat oplangetermijnzote houden! Dat betekent met andere woorden dat CD&V in julizijnVlaamse katnaar de II julivieringenzalsturenendie voor deschijn een leeuwenvellekezal aantrekken zodat het beesteruit zalzienalsde geit van Yves Leterme maarmet manen rondde horens. En wie nog gelooft dat deN- VA daar iets aankan veranderen, die dwaalt.

Als een weps

Madame Non heeft de machtshongervan CD&V intussenperfect ingeschat, en een beleidsnotaingediend dieregelrecht de draak steekt met een mogelijke regionalise­

ring van dearbeidsmarkt.Uiteraard lektedieuit in deFranstaligepersvooraleer het document officieel inde bevoegdeKamercommissie was ingediend. Opvallend was ook de commentaar die Milquet gaftijdens een interview op deRTBF: de fameuze mobili- teitspremie van 75euro per maand moeter toe bijdragen dat het debat over een ver­

regaande regionalisering aan banden wordt gelegd.

xHet wordteen symbool voor de samenwerkingtussende gewesten, endan zijn er geennieuwe bevoegdheden nodig.Eenidentiekeredenering overhet vereenvoudigen van het bestaande arsenaal aan banenplannen:de federale regering moetdie zoveel mogelijkharmoniserenvoor het hele land, zodat de gewesten opnieuw naar elkaar toe­ groeienin plaats van uit elkaar.

Milsfoisnon reageerde voort alsdoor eenwesp gestokenop de kritiek vanuit Vlaan­

deren ophaar mobiliteitspremie. Want, zoklonk het,ze baseerdezich op een una­ niemadvies vande sociale partners (vakbondenen werkgevers), en wiewaszij omdie specialisten van de arbeidsmarkt te weerstreven ? Watzeer natuurlijkniet bij vertelt, isdat die sociale partners (op UNIZO na misschien) erop gebetenzijn omde arbeids­

markt zo unitair mogelijkte houden om hun eigencorporatistischebelangen te verde­

digen en bijgevolghet perfecte alibi vormen voor een al evenunitairingestelde minis­

ter van Werkom zich achter te verschuilen.

Heel haar beleidsnota (raadpleegbaar op de webstekvan deKamer)staat trouwens volmet verwijzingennaar dossiers waarinzij in eerste instantie de mening vande soci­

ale partners zal volgen, omnadien contactop te nemenmet de gewesten om diemaat­ regelen te doen uitvoeren.TerechtmerktDe Standaard opdathaarnota bovendien opnieuw eenduidelijkefederalehiërarchiecreëert opterreinendie allang aande gewes­ ten en gemeenschappen waren toegewezen (zoals vormingen begeleiding),met andere woorden: een zuivere poging tot restauratie vanhet vroegere Belgischebestel.

Woordbreker

Maar wie heeft het departementWerk aandeFranstaligen verkocht, hoewel het eerst voorzien wasvoorInge Vervotte? Wie wou er absoluutMilquet in zijnrege­ ring hebben,omdat hijdacht datdit voor meerstabiliteitzou zorgen, versta: dat hij langer zijn intrek zou kunnennemen in de Wetstraat I6? Juist ja, Leterme deFerme, die nooit in de regeringzoustappen zonder grotestaatshervorming. En wat is deze woordbreker afgelopen week gaan vertellen bijde inhuldiging van ThomasLeysen,de nieuwe voorzitter vanhet VBO,hetVerbond van Belgische Ondernemingen? Dat ook hij maximaal een beroep zal doen op desociale partners- de federalevakbondenen werkgevers - om te kunnenregeren ‘in het belang van het land’. Hijzalnauwgezet met hen overleggen over de toestand van de economie, maar ook overde modernisering van de arbeidsmarkt enin afgeleide vorm over de staatshervorming. Moeten we daar nogeen tekening bij maken?De unitaire bastions vanhetVBO,het ABVVen hetACV krijgendus meezeggenschap over de vraag ofmeer Vlaamse autonomie aldanniet hogelijk, laat staan wenselijk is. Om het eens in plat Vlaams te zeggen: de geitenhoe­

der uit leper isons aan het verkopen aanhet patronaat enaanhet syndicaat. Metals enigedoel: zijneigenmandaat.

ANZ, begin maar snel nieuwe plakkaatjes te drukken.In plaats van de Zonder Haat Straat’ nu de 'Zonder Tsjeef Dreef. Binnende kortste keren massaal te verspreiden!

XÜCCidcxRc.

Deze week :

• Gerommel in de PS 3

•Zangfeest en NEKKA 5

• Brussel... en? 6

• Op de islamitische schopstoel 7

• Voedselschaarste? 14

Blote negerinnen

fest« DE START..

—

...VANR65WH UTERMfJ ---?

In Piramide, een handboek voor wereldori­

ëntatie in de lagere school, staat een gete­

kend balkje met een eerste dubbelprentje 'mijn ouders’, een tweede met ‘ik’ daaron­

der en dan een foto. Boven 'mijn ouders’ zien we een tekening van een vrouw en één van een man. Ze kijken elk trouwens de andere richting uit. ‘Ik’ is een blond meisje. De foto laat een vader en een moeder zien samen met een meisje.

Zo’n prentjes bevestigen de clichés, zegt het steunpunt diversiteit en leren (Univer- siteit van Gent). Want vele kindjes wonen in nieuw samengestelde gezinnen of in een holebigezin en die leren op school dus alleen maar dat ze niet normaal zijn, concluderen de onderzoekers.

Niet helemaal correct, want we schreven al dat vader en moeder op aparte prentjes staan. Wellicht zijn ze gescheiden en als dat niet het geval is, dan ziet het er naar uit dat het niet lang meer duren. Die makers van Piramide hebben dus wél hun best gedaan om geen gelukkig kerngezinnetje ten tonele te voeren. Maar homo’s zijn het duidelijk zeker niet.

Begin er maar aan, aan zo’n schoolhand- boek. “Vertrekken van de leefwereld van de jongeren”, luidt het credo in onderwijs­

kringen. En dan loopt het mis, want voor de meeste kinderen bestaat die leefwereld nog steeds uit een gezin met papa en mama.

“Dat leidt tot stereotypen”, zegt het steun­

punt.

Soms kan men ook teveel z’n best doen.

Het handboek Trotter behandelt uitdrukke­

lijk vooroordelen en racisme. Maar dan wel als apart thema. "Door dat in een apart hoofdstuk te behandelen, stigmatiseer je die

‘andere’ leerlingen nog meer”, zegt het steun­

punt. Om de moed bij op te geven.

Geogenie 3&4 geeft een foto van de Himba uit Noord-Namibië. Staan daar toch wel twee zwarte vrouwen op met ontbloot bovenste zeker. Even dachten we dat De Standaard - die dit schandaal ontmaskert op de voorpa­

gina - was begonnen met het publiceren van Boons Feminatheek. Neen, driewerf neen, het gaat over een clichébeeld van negerin­

nen met blote borsten. En dat mag niet. Een foto met aangeklede zwarte autochtonen, omringd door blanke toeristes in monokini, dat had natuurlijk wel gemogen.

Nog een beklemmende vaststelling. School­

boeken gebruiken bijna uitsluitend Vlaamse namen. Komt er dan toch een Hassan voor, dan is het een lastige leerling. Nochtans kan

elke leerkracht vertellen dat er ook lastige Stefaans of Hildes te vinden zijn. Het Nati­

onaal Instituut voor Statistiek geeft tabel­

len van de voornamen. In Vlaanderen staat Mohammed op de 84e plaats, net voor Joris en Bram. Hassan is 430e, met 991 stuks.

Waarvan dus blijkbaar ook een lastigaard.

Hoelang moeten we nog wachten op een schoolboek dat schrijft: “Abdel wandelt door het park met zijn twee papa’s, Kevin en Ibra­

him. Plots duikt Mieke van uit de bosjes, met naakt bovenlichaam en gewapend met een honkbalknuppel. Ze rukt de handtas van Ibrahims schouder en zet het op een lopen.

Maar dat was gerekend buiten Zohra. Die trekt haar hoofddoekje recht, zet de ach­

tervolging in en kan Mieke nog net voor de poort vatten. Mieke, dochter van Wim en Lieve, blijkt geen onbekende bij de politie en wordt in de gevangenis gezet." Voilà, zo ont­

kracht je stereotypen, bijvoorbeeld het waan­

beeld dat criminele jongeren meteen worden vrijgelaten.

EENMANSCOLLECTIEF DenBlooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

2

De dingen dezer dagen

Harde tijden voor fotograven

ïfcfóoNAM

Ï n ML€G€I4

WttWTS . VAN

EEN KOMST

H onor

l-DoH

Als goed bestuur

calamiteiten bedwingt

Als ik opiniemakers, duiders en andere dienstplichtigen aan het regime moest geloven, waren in tijden van negen maanden regeringscrisis de zeven plagen van Egypte één groot vat vol volkse vermakelijkheden, vergeleken met de calamitei­

ten waaraan België ten prooi zou vallen indien het land niet binnen de kortste keren op het ware beleid terug zou kunnen vallen. Dat beleid verschilde uiteraard in al zijn geledingen van dat waarvoor Vlaanderen zich in het stemhokje had uit­

gesproken. Minder België voor meer Vlaanderen was ook de leuze van de grote ampersandse roerganger uit leper. Ze leverde hem bijna 800.000 voorkeurstem­

men op van evenveel goedgelovigen. En vanuit de mond van de onbesproken PS- diva Laurette Onkelinx de codenaam “un homme dangereux”.

Op de keper beschouwd was die “nomi­

natie" het officiële sein om, tegen de wil van Vlaanderen in, aan de recuperatie door België te beginnen. Vandaag is die nog altijd volop bezig. Met de nog nauwelijks verhulde medewerking van ‘Thomme dangereux" zelf.

Daartegenover staat dat hij eindelijk in “de zestien” zit. Van waaruit hij, in nauwe samen­

werking met Hof, establishment, francofo- nie, en vooral met “goed bestuur" in func­

tie van de slogan “If you can’t beat them, join hem” Het Edel Land verder zal opstuwen in de vaart der volkeren.

Het moet zijn dat dit goed bestuur niet enkel al een heel eind opgeschoten is, maar ook al tonnen vruchten heeft afgeworpen.

Want van de dreigende tsunami rampspoed waarvoor de goegemeente met een collec­

tieve alarmkreet vanuit de regimemedia op het ergste werd voorbereid in tijden van regeringscrisis, is na drie maanden interim van de Allergrootste uit Gent en één maand goed bestuur van zijn leerling-tovenaar uit leper nauwelijks nog een spoor merkbaar in diezelfde media.

Zo is, onder andere, het rood alarm over uit de pan rijzende voedselprijzen compleet afgeblazen. Dat het tij in deze ten goede gekeerd werd, is bewezen door de spilin­

dex die in maart zowaar 0,01 punt tekort­

schoot en zodoende een dreigend optrekken van lonen en uitkeringen in april kon wor­

den afgewend. Dat dit uiterst merkwaardige fenomeen te maken had met “goed bestuur"

en van verre of van dicht niks met het ver­

haal van het kluitje en het riet, is de eviden­

tie zelve.

Ook de gevolgen van de door de Collabo- rale regeringspartner gepredikte belasting­

vermindering doen zich al overal te lande voelen. Dankzij de provincies die de door de mondige burger te betalen prijs voor hun niet te onderschatten bijdrage aan goed bestuur met 32 procent hebben opgedreven.

Van 24 naar 33 euro. Maar het goede nieuws is dat die verhoging met slechts 9 euro “pea- nuts” betekent in de totale som van om en bij de 650 euro die elk modaal gezin eind van dit jaar aan levensduurte zal opgehoest hebben. Moet kunnen. Al was het alleen al om te bewijzen dat de lagere belastingen de koopkracht ruim voldoende aangezwengeld hebben. Ook die van jonge gezinnen die een huisje willen bouwen en waaraan vriendelijk gevraagd wordt om daarvoor “iets meer" in de staatsruif te droppen.

Welles nietes

Toch heeft goed bestuur, naar in volle galop gerecupereerd Belgisch model, het financieel statuut van de modale Vlaming blijkbaar al dermate opgetrokken dat het beleid zich met recht en reden, want vrij van enige duidende kritiek in de media, kan veroorloven om, zij het onrechtstreeks, een beroep te doen op solidariteit met de minder fortuinlijke mede­

burger ten zuiden van de door een model­

staat getrokken taalgrens. Daarom wordt,

“I PeRSFoToÇRHp MFoTovioil

NEMEN ihJ ANDEULECHT I VANDETWÄTS

? WAAR ÏoliTiE ï ïEscwew

werd D oor

onder andere en naast de nieuwe btw-rege- ling op bouwgrond, de Vlaamse flitspalen- hype nieuw leven ingeblazen. Met toevoe­

ging van een pakket technologisch al verder gevorderde snufjes, zoals daar zijn de slim­

mere flitspaal en de vuilnisbakpaal, aan het al bestaande eenzijdig Vlaamse contingent van om en bij de 1.500 specimen. Waar het Waalse van een slordige... tien stuks tegen­

over staat.

Het eerste nieuwe paalsnufje meet in samenwerking met een wat verder geplaatste

“collega” de snelheid van dezelfde wagen op. Waarna de gemiddelde snelheid over de afstand tussen de twee palen wordt bere­

kend. Is die te hoog dan volgt een boete.

Van zijn kant is de vuilnisbakpaal een paal die kleiner is dan het bekende “model" en, zoals de naam het zegt, “gecamoufleerd”.

Vanzelfsprekend niet om de nietsvermoe­

dende automobilist de duivel aan te doen zoals verzuurden durven opperen, maar om praktische redenen. Een vuilnisbakpaal heeft minder ruimte nodig dan een radar- wagen, vandaar. En als volgens een enquête een ruime meerderheid Vlamingen zich uit­

spreekt tegen nog meer flitspalen in stra­

ten- en wegenbeeld, dan is dat omdat ze niet beseffen wat “goed bestuur" inhoudt.

Vlaamse CD&V-ministerin van Openbare Werken, Hillde Crevits, heeft het streefdoel voor dit en volgend jaar op telkens 250 flits­

palen meer gesteld. Waardoor het door dit krantje geopperd “elke straat haar flitspaal"- eindresultaat alvast in die rubriek van goed bestuur met de dag dichterbij komt. Samen met de vooropgestelde vertienvoudiging aan boetes.

D.Mol

Verdorven ABVV ’ ers

Ik ben nu op pensioen, vertelt Goby Deforce uit Sint-Niklaas ons, maar als kaderlid wil ik nog het volgende kwijt: wel­

dra zijn er opnieuw verkiezingen voor de samenstelling van de ondernemingsraad.

Daarom hier de volgende vaststellingen bij ons in het bedrijf (250 medewerkers)

De militanten van het ABVV waren de grote pesters in het bedrijf die de mede­

werkers die goed hun werk deden het leven onmogelijk maakten. De vuile seks die werd verspreid, kwam uit de ABVV-hoek. De kerk en de pastoors werden met alle vuil dat ze konden bedenken beklad. De mensen wor­

den wijsgemaakt dat ze alleen maar rech­

ten hebben en geen plichten. Alles wat de mens meer mens maakt, werd door de mili­

tanten van het ABVV genegeerd.

"Vreemde onderaannemers telefoneer­

den mij dat - en ik herhaal hier letterlijk wat deze ondernemers zegden - dat gespuis van de ABVV’ers hun volk met rust moest laten."

Om de mensen beter te maken, stem dus niet op het ABVV, besluit Gaby Deforce.

Gerommel bij de PS

niwo™fdrin8ILeier?]e .heeft er de eerste Personeelswissel opzitten. ‘Fred’ Lal-

waJl daJ de handdoek in de ring. Dieptepunt van een bijzonder tur- lokaP. Lrnni» °°r ?SP°Or*aa.ns is een PS-voorzitter baas, voor zover hij de nou uitciiiir '^en 33 be*'Jen- Kritiek op de numero uno komt er zelden en dan g tsluitend van passefiguren die zijn toegekomen aan het pellen van eitjes.

De PS leed een desastreuze nederlaag op 10 juni. Niet alleen cijfermatig. Dat de libe­

rale MR voor het eerst sedert het enkel­

voudig stemrecht geldt boven het PS-niveau uitgroeide, was meer dan een klap. Een mokerslag. Di Rupo’s confrontatiepolitiek door de liberalen uit de regionale regeringen te keilen, sloeg als een vlijmscherpe boeme­

rang terug in het eigen vlees.

Di Rupo wist zich echter staande te hou­

den. Er kwam kritiek van oud-voorzitter Guy Spitaels, maar die droeg niet ver. Di Rupo nam weliswaar ontslag als minister­

president van Wallonië ten voordele van Rudy Demotte, maar hield het partijheft ste­

vig in handen.

De beschuldigende vinger ging richting Charleroi en Di Rupo was daar nu net grote kuis aan het houden. Geen sprake van een principiële keuze voor de oppositie zoals bij de SP.a. Het PS-systeem leeft van het cli- entelisme en kan de directe band met de geldpotten van overheidsopdrachten en dito benoemingen gewoon niet missen. Op Waals en Brussels niveau bleef de PS op de troon, maar de spoeling dreigde dun te wor­

den. Herinner de uitgelekte brief van Mare Uyttendaele, mijnheer Onkelinx, aan een topmedewerker van Di Rupo. Uyttendaeles advocatenkantoor mocht acht jaar rekenen op een ruim pakket lucratieve overheidsop­

drachten en schoot nu badend in het zweet wakker bij de nachtmerrie van een oran- jeblauwe regering. Hij smeekte de Waalse overheid hem ter hulp te schieten.

Stratego

Bij de herschikking van de Waalse meer­

derheid haalde Di Rupo zich weliswaar de politieke haat van de MR op de hals, maar smeedde ook een stevig bondgenootschap metjoëlle Milquet. Dat bood de reddings­

plank. Madame Non herhaalde negen maan­

den lang haar favoriete woordje, tot de PS aan boord moest gehesen worden. Di Rupo bleek toch de betere strateeg.

Hij schikte de pionnetjes. Paul Magnette - de schoonmaker van Charleroi - mocht een stevige promotie verwachten. Verder was op Di Rupo’s keuze wel wat aan te merken.

Beschermelinge Marie Arena’s loopbaan verloopt bochtenrijk. Als minister-presi- dente van de Franse Gemeenschap viel ze vooral op met haar wel heel luxueuze dou­

checel op haar kabinetsverdieping. Ze ver­

loor ook de gemeenteraadsverkiezingen in Binche, de enige Henegouwse stad waar de PS de macht kwijt is. De staatssecretaris­

sen Fernandez-Fernandez en Laloux kwa­

men uit het niets.

Gewezen Waalse minister-president Van Cauwenberghe schreef op 3 april in Le Soir:

“Si tu veux être ministre, ne sois pas parle­

mentaire.” Maar Van Cauwenberghe is ver weggezakt in de partijhiërarchie.

Vooral Laloux trok de aandacht, met niet echt gesmaakte ‘grapjes’. Hij bleek ook nogal vlot omgesprongen te hebben met zijn tank- kaart als schepen van Namen. Geen voor­

beeld voor de schoonmaakoperatie waar Di Rupo graag mee uitpakt. “Een kleine, lokale dictator, het prototype van de parvenu”, noemde een MR-raadslid uit Namen hem.

Vorige week ontploften twee bommen in

V&NZ viert feest

Zaterdag 26 april wordt een grote dag voor het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds.

In Mechelen, aan het Hoogstratenplein I, wordt dan de vernieuwde hoofdzetel fees­

telijk geopend. En zoals dat altijd gaat in Vlaanderen, gaat dit gepaard met tal van activiteiten, toespraken, kinderanimatie, rondleidingen en een uitgebreide tentoon­

stelling over de verbouwingswerken en de groei van het Vlaams ziekenfonds. Er wor­

den speechen afgestoken door Jiirgen Con- standt, algemeen directeur, en door Koen Anciaux, schepen der stad Mechelen.

Muziek wordt er gemaakt door KOKher en zelfs aan de innerlijke mens heeft men gedacht: in de aanpalende horecazaken kan men zich tegoed doen aan een authen­

tiek V&NZ-menu. Vlaams moet het zeker zijn, maar neutraal hoeft niet echt.

en rond het PS-huishouden. Philippe Mou- reaux, wel een absoluut zwaargewicht, eiste het ontslag van Laloux. Ongezien in de PS.

want Di Rupo hield de hand boven Laloux.

Di Rupo had intussen ook al met lede ogen moeten zien hoe Anne-Marie Lizin het par- tijblazoen bleef besmeuren en de peilingen zijn ronduit slecht.

Achter Moureaux’ brede rug gaat Laurette Onkelinx schuil. Beiden komen uit de oude Cools-clan en omdat Laurette zich in Luik niet kon doorzetten, bood Moureaux haar politiek asiel aan in Schaarbeek. Commen­

tatoren vermoeden dat Moureaux Onkelinx klaarstoomt om Di Rupo op te volgen.

Bizar

Tegen die achtergrond moet het initiatief gezien worden van de Waalse en Brusselse minister-presidenten Demotte en Picqué van dezelfde week. Demotte nam Arena’s job aan het hoofd van de Franse Gemeenschap over en valt doorgaans in positieve zin op- Hij is verstandig, perfect tweetalig en maakt indruk, zowel als minister in de regering-Ver- hofstadt als in de enkele maanden dat hij de Waalse regering leidt.

In Le Soir kondigden Demotte en Picqué de oprichting aan van de federatie Wallonie- Bruxelles. Er was geen Di Rupo in de buurt te bekennen, al schrijft Le Soir dat hij de nota uiteraard heeft gelezen, geamendeerd en goedgekeurd. Demotte wil zich duidelijk opwerpen als de volgende kopman van de P$- Vrij van schandalen en vol van ideeën.

Het Wallo-Brux-idee is nieuw in de vorm­

geving, maar uiteraard niet wat de filoso­

fie betreft. De bizarre constructie van drie gewesten en drie gemeenschappen heeft alles te maken met twee visies op het land.

Vlaanderen wil geen volwaardig Brussels niveau, om niet in een twee-tegen-éénmin- derheid gewrongen te worden. De befaamde Vlaamse resoluties hebben het nog steeds over een gemeenschappelijk beheer van Brussel door Vlaanderen en Wallonië. De Franstalige keuze voor de drieledigheid kreeg vorm in de gewesten, de Vlaamse kijk in de gemeenschappen. Een institutionele draak.

Vlaanderen werkte die weg met de fusie van gewest en gemeenschap. Franstalig België geraakte verstrikt in het kluwen, wat mede oorzaak is van het slechte bestuur in het zui­

den. Daar willen Demotte en Picqué komaf mee maken. Dat de Brusselse minister-pre- sident Picqué zich er niet voor schroomt op te treden als vertegenwoordiger van de fran- cofonie, is veelzeggend voor de rol van de Vlamingen in de Brusselse instellingen. Het woord Vlamingen komt in de nota-Demotte- Picqué niet één keer voor.

De hele operatie moet zeker als geschui binnen een interne PS-strijd worden gezien, maar de betekenis voor Vlaanderen wordt verwoord door Le Soir: “Afgelopen met de onmogelijke dialoog van gemeenschap tot gemeenschap, die de Vlamingen zo dierbaar is. Voortaan is er een dynamische dialoog met z'n drieën, waarbij het hoofdstedelijke gewest Brussel, uiteraard tweetalig en vol­

doende gefinancierd, niet langer het kneusje is. En misschien zelfs uit het keurslijf van zijn politieke grenzen kan breken.”

J.K-

Groene energie

In Oostende staan de eerste zes sokkels, elk 2.600 ton wegend, van het Windmo­

lenpark Noordzee klaar voor verscheping- Daartoe werd zojuist de stevigste havenko- demuur van het land ingehuldigd, met dank aan Johan van de Lanotte die zoals steeds voor zijn stad zorgt.

Wat vernemen wij bijna gelijktijdig? ^e<1 is niet gereed met het net om al die groen*

energie op te vangen! Wat met de groei­

ende vraag naar opwekking van elektri*1' teit uit biomassa, als het "vervoer” ervan te wensen overlaat?

Particulieren die investeren in zonne­

panelen kunnen hun teller wel terug lot*1' draaien, maar als de jaarafrekening neg0' tief is dan blijkt er plots geen overeenkom^

voor terugbetaling noch prijsbepaling te bestaan. Leve de alternatieve energie!

De dingen dezer dagen

3

Echo’ s uit de Koepelzaal

Blauwe manieren__________

'Het Laatste Nieuws’ is een eigenaardige gazet. Ge kunt daar soms het zotste, het vulgairste en het onnozelste in lezen van de hele Vlaamse pers - en dat wil wat zeggen.

Maar soms maken ze met een paar lijnen dagen onzin goed; zo ook weer deze week.

Het verhaal speelt in de koffiekamer van de Vlaamsche Parochieraad waar Jean-Marie Dedecker (LDD) een praatje maakt met par­

tijgenoot Jürgen Verstrepen. Een medewer­

ker van mevrouw de voorzitster. Marleen van Lier, maakt er Dedecker attent op dat hij daar niet meer hoort te zitten, nu hij zijn zitje in het Vlaamse Parlement heeft geruild voor eentje in de federale Kamer. Dedec­

ker is - terecht - in zijn Q gebeten en meldt de man dat alle ex-leden toegang hebben tot de koffiekamer en geeft hem een boodschap mee voor Vanderpoorten: ‘Zeg aan uw kleu­

terleidster dat ze twee keer nadenkt voor ze een stel MP’s op mij afstuurt. Ik mag dan als oude judoka mijn snelheid kwijt zijn, mijn techniek heb ik nog.’ Doek.

Plantentuin______________

Onze lezers weten het: die ‘Nationale’

Plantentuin in Meise is al een oud zeer. Else de Wachter (SP.a) stelde daarover de zoveel­

ste (schriftelijke) vraag aan minister-presi­

dent Peeters - die ‘optimistisch' is, want de drie vergaderingen in maart verliepen ‘in een constructieve sfeer'. En u kunt al raden dat om die reden Peeters niet veel kon los­

laten: onze sympathieke Franstalige land­

genoten hebben immers tenen van hier tot in China!

De overheveling naar de Vlaamse Gemeen­

schap is ondertussen bijna acht jaar geleden doorgevoerd en gebeurde op voorwaarde dat er een samenwerkingsakkoord geslo­

ten werd met de Franse Gemeenschap. In ZOOI werden hierover de eerste afspra­

ken gemaakt, maar een definitief akkoord bleef uit. Het gevolg was dat de jongste laren onvoldoende geïnvesteerd werd en dat zelfs het noodzakelijk onderhoud niet [tieer gebeurde: verloedering was het gevolg.

<o moesten bijvoorbeeld de afgelopen jaren twee serres gesloten worden wegens instor­

tingsgevaar!

Naar goede gewoonte formuleerde mid­

den vorig jaar de toenmalige minister-pre­

sident van de Franse Gemeenschap, Marie

^tena, drie eisen ‘om de belangen van de tanstalige vorsers te betonneren’. Zo vroeg te dat ook de assistenten in het personeels- estand opgenomen blijven en dat het Frans- a '8 wetenschappelijk personeel toegang

heeft tot alle collecties. U kent de methode:

wat van mij is, blijft van mij en wat van u is, daarover kunnen we praten!

Asmogendheden___________

En dan was er natuurlijk nog het fameuze voorstel van ministers-presidenten Charles Picqué en Rudy Demotte over het samen­

vallen van het Waalse gewest en de Frans­

talige gemeenschap. Vlaams minister-presi- dent Kris Peeters reageerde in het parlement

‘pijnlijk verrast'. Hij noemde het een 'bizar voorstel’ dat zijn verbeelding tart en dat een pak tegenstrijdigheden bevat. Hij benadrukt dat Brussel belangrijk is en blijft voor Vlaan­

deren. Daarover werden in het verleden ook reeds ballonnetjes opgelaten, maar ‘hier gaat men nog veel verder en wenst men het beste van twee werelden’, aldus Peeters. Zo plei­

ten Demotte en Picqué voor een volwaardig Brussels gewest en voor een federatie tus­

sen Brussel en Wallonië.

‘Dit tart mijn verbeelding’, zei Peeters let­

terlijk. Hij gaat er van uit dat nog heel wat zaken verder uitgeklaard zullen raken, maar zegt niettemin niet te snappen waarom beide PS’ers zulk voorstel lanceren. En toen kwa­

men de oude maar duidelijke slogans uit de mottebollen: ‘We laten Brussel niet los. We blijven op doortastende wijze investeren, zoals we dat bijvoorbeeld op het vlak van arbeid hebben gedaan via de samenwerking van Actiris met de VDAB, maar niet volgens het concept dat vandaag wordt voorgesteld.’

En wat zou partijgenoot Leterme daar nu allemaal van vinden?

Non____________________

Uiteraard was er al even weinig enthousi­

asme voor de mobiliteitspremie van 75 euro die federaal minister van Werk Joëlle Milquet (cd H) voorstelde te geven aan elke werkloze die in een regio met lage werkloosheid wil gaan werken. Bijna alle partijen hadden kri­

tiek op het voorstel.

Vlaams minister van Werk Frank Vanden- broucke (SP.a) was ook tegen, maar vindt niet dat het debat om een nieuwe ‘transfer moet draaien. Joris van Hauthem (VB) had het immers klaar en duidelijk gesteld: ‘Dit is op maat van Wallonië geschreven. Als deze maatregel er komt, krijgen we een nieuwe transfer’, zei hij. Ook Gino de Craemer (N- VA) sprak van een ‘poging om nieuwe trans­

fers te creëren’. Minister Vandenbroucke uitte weliswaar al eerder kritiek op het voor­

stel, maar volgens hem is dit geen debat over

‘transfers’. Er zouden immers ook heel wat Vlaamse gemeenten zijn waar mensen van de premie zouden kunnen genieten.

‘Het gaat dus niet om geld geven aan de Walen. Maar wat op tafel ligt is hopeloos ingewikkeld en onwerkbaar’, zei Vanden­

broucke. Volgens hem ligt het probleem bij het feit dat minister Milquet op federaal niveau ‘maatwerk’ probeert te leveren. ‘En dat gaat niet’, zei Vandenbroucke.

Ook CD&V en VLD liepen niet echt warm.

Koen van den Heuvel (CD&V) had het over

‘een druppel op een hete plaat' en Sven Gatz moest natuurlijk weer de platte uithangen en met vuur spelen: 'Niet ambitieus genoeg’, klonk het van de blauwe banken. Als dat geen uitnodiging is voor Milquet?

Aan Di Rupo Di Rupo Verstrikt Verstrengeld Bergen Mons

Amice Amice,

‘t Is tijd om uw vlinderdas strak te trek­

ken nu Flupke Moureaux vanuit de kasba’s van Molenbeek de oorlogstrom tegen u heeft geroerd. Moureaux wou dat gij op staande voet de heer Laloux buiten smijt, zo liet hij optekenen in Le Soir, met de mededeling dat de ‘casting’ oftewel de rol­

verdeling van de PS in de regering een mis­

lukking is. Daarbij gaat het niet om de zots­

kap Laloux alleen, maar ook om die andere staatssecretaris, madam Julie Fernandez Fernandez, ooit met 767 stemmen ver­

kozen in de gemeenteraad van Luik en in een later stadium om onduidelijke redenen tot schepen van Burgerlijke Stand gebom­

bardeerd.

Dat met die dubbele naam doet ons onweerstaanbaar denken aan VN-secre- taris-generaal Boutros Boutros-Ghali, die ooit aan de Egyptische woestijn werd ont­

rukt om vijf jaar lang op andermans kos­

ten de wereld rond te reizen. Ook Fernan­

dez Fernandez komt als het ware uit het niets, zij het dat ze ooit nog op het kabinet van Onkelinx heeft gewerkt toen die nog minister-president van de Franse Gemeen­

schap was. Intussen zien de gepasseerde parlementsleden van de PS groen van nijd omdat gij eerder de ook al niet-verkozen academicus Paul Magnette tot minister van Energie hadt gebombardeerd in de rege- ring-Verhofstadt III. Onder Leterme I zijt ge daarbij in herhaling gevallen, waardoor ge in deze kolommen volkomen terecht als Di Rupo Di Rupo geboekstaafd staat.

Over herhalingen gesproken: hebt ge zelf die randdebiel van een Laloux bezig gezien toen hij midden vorige week zijn “beleids­

nota” ging voorstellen in de Kamer? Voor een dozijn camera’s en microfoons ant­

woordde hij op vragen van het journaille wat hij eigenlijk uitspookte als een onvol­

prezen zombie: je travaille. Je travaille.

je travaille.’ En verder ook nog: 'Ma seule réponse est: je travaille. Oui, je travaille.’

Waarna hij de commissiezaal binnenstapte en zijn beleidsnota Armoedebestrijding voorstelde... die welgeteld vijf pagina’s dun was. Armoe troef, inderdaad. Kwam daar plots ook aangestapt: Marie-Arena, door u dan weer gedegradeerd van minister-pre­

sident tot minister van Pensioenen, en wat wist die in te brengen? Juist! je travaille, comme vous voyez.’

Maar kijk, in een zeldzame flits van luci­

diteit heeft uw Naamse zotskap vast­

gesteld dat hij niet geschikt is voor het staatssecretariaat in Brussel, en beter in

Ode aan Wase Democraat

Met ware eerbied opgedragen aan Wase held Freddy Willockx, die Frank Van- heckes parlementaire onschendbaarheid wil doen opheffen wegens een (later her­

roepen) artikel van het jaar 2005 dat hij niet eens zelf geschreven had. Van harte.

Ik prijs u, Freddy, voor uw grote moed.

Dat gij Vanhecke frank te lijf wilt gaan, al is ‘t drie jaar na datum, vind ik goed, en ‘t heeft me democratisch deugd gedaan.

Ik sta als Ware Democraat paraat om u te steunen, Freddy, in uw kamp voor vrije mening, die zo’n onverlaat met zijn Belang misbruiken wou, o ramp!

De maagd Democratie, zij werd belaagd.

Gelukkig, Freddy, dat gij waakzaam zijt, en ‘t bruin gevaar dat in uw Waasland daagt, ontmaskerd hebt, met vlijt en net op tijd.

Gij hebt de maagd Democratie gered en luimig, Freddy, in de geest van Tijl die antidemocraat voor *t Blok gezet.

Bravo, gij doet aan politiek met stijl!

Uw daad ontroerde elke Democraat

die vlijtig voer als Humo en De Morgen pruimt, maar, Freddy, als gij straks de politiek verlaat, vergeet ook dan de humor niet: wees... opgeruimd.

Hectorvan Oevelen Namen kon blijven, want daar hoeft hij geen rapporten op te stellen die langer zijn dan vijf bladzijden, hoeft hij geen Neder­

lands te leren (onoverkomelijke handicap), zoals bleek tijdens de voorstelling van zijn armoedebeleidsnota van vijf pagina’s en, bovenal, kan hij zich ongestoord uitleven in zijn fratsen.

Allez, Di Rupo Di Rupo, wat is dat daar aan de Keizerslaan-Boulevard de l’Empereur, zeg? Heerst daar een sfeer van collectieve verdwazing door het nut­

tigen van verkeerde paddenstoelen? Of hebben ze de voorraad cannabis voor het hele jaar er in één keer doorgejaagd? Wat moeten wij zoeken achter het bericht in De Standaard-L’Etendard dat de broer van Laloux de chauffeur van Arena is? Heeft die ook geknoeid met zijn tankkaart of zijn er andere betrekkingen bij betrokken, en heeft Arena bij haar degradatie geëist dat Laloux als staatssecretaris aan haar departement zou worden toegevoegd? ‘t Is maar een gokje, maar bij een door en door geborneerde partij als de PS verschieten wij nergens van. Is Marie Arena trouwens niet die duurgetoiletteerde toverkol die haar kabinet in een douche veranderde, en daarna voor de camera in krokodillen­

tranen uitbarstte toen bekend raakte dat ze met het budget voor die renovatie de helft van de armoede in Brussel had kun­

nen aanpakken?

Neen, Di Rupo Di Rupo, als Moureaux institutionele atoombommen lanceert, duik dan maar snel de schuilkelder in. Ach­

ter de coulissen zit Van Cauwenberghe bovendien te fulmineren en op revanche te broeden omdat hij destijds in zijn fief in Charleroi wél moest worden uitge­

schakeld, terwijl in Hoei de al even cor­

rupte Anne-Marie Lizin rustig verder mag aanmodderen. En bij de SP.a heeft Vande Lanotte na de verkiezingsnederlaag van 10 juni wél persoonlijke conclusies getrokken, terwijl gij absoluut zelf in het zadel wou blijven. Gij hebt Onkelinx daarmee aan een vet nieuw mandaat kunnen helpen, maar ondank is ‘s werelds loon in de politiek, en voor ge het weet kan uw houdbaarheidsda­

tum verstreken zijn en uw Wienersanger- knabenglimlach prijsgegeven aan de verge­

telheid. Prudence prudence, vooraleer gij met verkrampt gelaat ten onder gaat! Gij hebt inmiddels al de smaak van het zand kunnen testen.

ï'Rifitefc

O 5

3 N

O 5-

O g-

n ’

xr

f

4

Vluchtelingen in de Grooten Oorlog

Een paar weken geleden toonde het proletenzendertje uit Vilvoorde in de Des­

informatie van 19 uur een nog kwieke zogenaamde rechtstreekse getuige die nog alles over WO I kon vertellen. De dame was 93 en dus geboren in 1915 zoals mijn moeder. Die heeft ook een paardengeheugen, maar over haar oorlogserva­

ringen toen ze een of twee was, heb ik haar nog niets horen zeggen. Feitelijk is haar eerste herinnering de oneindig lange treinreis begin 1919 van Niort (nabij La Rochelle) naar deels verwoest Mechelen waar zes volwassenen en twee kin­

deren in één kamertje terechtkwamen.

Dit is zeker geen pleidooi voor geluks­

zoekers uit alle windstreken, maar als je de Vlaamse vlucht van 1914 kent, moet je ook de Irakezen begrijpen die massaal op de loop gaan en nu al met een miljoen mensen in buurland Syrië zijn neergestreken. Deze vergelijking is zelfs niet helemaal correct.

Nederland met zijn zes miljoen mensen in 1914, moest op een paar maand tijd ook een miljoen vluchtelingen opvangen. De Duit­

sers hadden opzettelijk ongeveer 5.000 bur­

gers vermoord bij hun invasie om terreur te zaaien en het vrij taaie verzet te breken. Het gerucht liep onder meer dat alle Vlaamse mannen bij het Duitse leger zouden inge- lijfd worden, maar de verhalen over Duitse brutaliteiten of over de Duitse artillerie die hele centra zonder veel militaire redenen in puin schoot, waren niet gefantaseerd. En dus liepen hele dorpen en steden voor bijna 90% leeg. Ook het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk kregen respectievelijk 200.000 en 350.000 mensen over de vloer.

Meestal vluchtten de mensen te voet en sliepen in open lucht. We kunnen ons die toestanden feitelijk niet meer voorstellen, maar een klein plaatsje als Roosendaal moest op 7 oktober 1914 30.000 vluchtelingen op één dag helpen. En ongelooflijk genoeg was dat aanvankelijk zelfs geen groot probleem.

De Duitsers hadden zich zo grof gedragen dat overal vrijwilligers toestroomden om de mensen te voeden en onderdak te geven.

Zeker bij de Britse en Franse geallieerden wedijverde aanvankelijk iedere burgerfamilie om de sukkelaars van ‘Gallant little Belgium' te helpen. Maar toen in de herfst de bewe­

gingsoorlog overging in een stellingenoor­

log, kon de privéliefdadigheid het niet meer aan en begonnen de overheden maatrege­

len te nemen. Vooral Nederland dat bijna verzoop, drong bij de Duitse bezetter en de Belgische regering aan op repatriëring. Frans van Cauwelaert bijvoorbeeld, reisde Neder­

Roddels uit de Wetstraat

Laurentonder vuur

Het moest er van komen dat er na de heisa over de vastgoedgeruchten van Lorre, de balsturige prins, vragen zouden gesteld worden. Namens de republikeinse partijen VB en LDD traden Bruno Stevenheydens en Vuil Blad Zean-Marie in het strijdperk. Zij vroegen aan woordbreker Leterme ophel­

dering over een en ander en hadden in één adem grote vragen bij de dotatie aan de geld- prins. Waar Vrhfstdt de leuze 'van de prins - en heel de royale santenboetiek - geen kwaad’ huldigde, zei de leperse geitenboer zonder verpinken dat het ontwikkelen van commerciële activiteiten onverenigbaar is met het ontvangen van een dotatie en dat het parlement ter zake zijn verantwoorde­

lijkheid dient te nemen. Leuk was dat Zean- Marie het telkens had over “de heer Lau­

rent’’. Het woord prins kreeg hij niet over de lippen. Zou hij bij de audiënties op Le Palais/

Het Paleis le roi/de koning dan ook aanspre­

ken met “mijnheer Albert”?

Dure cadeau

Tijdens een gezamenlijke vergadering van de Kamer- en Senaatscommissies Buiten­

landse Zaken was de Chinese ambassadrice te gast. Tot ieders verbazing was zij uitermate arrogant. Zij liet verstaan dat wij best onze mond houden en vooral veel zaken moeten doen met China. Het begrip mensenrechten zit klaarblijkelijk niet in haar woordenschat.

Boze Francis van den Eynde kon er niet mee lachen dat de regering naar aanleiding van de Olympische Spelen in Peking de communisti­

sche dictatuur een beeld aanbiedt ter waarde van vijf miljoen euro, of 200 miljoen oude Belze befkens. H ij vroeg Yves Leterme of dat wel kosjer was en klaagde de Belze hypocri­

sie aan, zeker nu ook bekend werd dat tot na de Spelen alle buitenlandse studenten buiten vliegen uit China. Leterme kwam niet ver­

der dan te zeggen dat Sjarel de Gucht bij de

land rond en was niet te beroerd om vluch­

telingen af te dreigen als ze geen aanstalten maakten op te hoepelen. Tenslotte trokken bijna 900.000 mensen naar huis. In het VK en Frankrijk was er geen druk omdat men man­

en zelfs vrouwkracht tekortkwam nu alle jonge mannen naar het front waren. In totaal bleven zo’n 600.000 Vlamingen en Walen in het buitenland: 10% van de bevolking en dus veel eters minder, tot grote vreugde van de Duitsers.

Tentenkampen

Alle vluchtelingencomités en later de overheden hanteerden een ijzeren regel:

vluchtelingen uit de betere klasse hadden per definitie meer rechten dan armoezaai­

ers. In Londen kregen zij kleine kamertjes in het Alexandra Palace terwijl de gewone mensen op reusachtige slaapzalen lagen.

Nederland gebruikte vrij vlug vier catego­

rieën: vluchtelingen met geld mochten gaan en staan waar ze wilden; de door de oorlog berooide burgers mochten dat ook en kre­

gen jarenlang steun die ongeveer het dub­

bele bedroeg van het salaris van een Neder­

landse arbeider. Maar de grote hoop van de mensen waren arbeiders en boeren. Nadat men hen aanvankelijk in scholen en schouw­

burgen logeerde, werden er tentenkampen opgericht terwijl men barakken bouwde.

Dat werden dan “Belgische" dorpen met eigen scholen, een kerk, een postkantoor en medische voorzieningen. Je kon er niet zo maar buiten wandelen, want de Nederlandse kampbazen waren niet gul met uitgangsver- loven al sprak de Nederlandse regering over

“onze gasten".

Nu waren niet alle gevluchte Vlamingen lieverdjes en het schurftdialect dat de mees­

ten onder hen spraken, hielp ook niet veel.

Weldra circuleerden in de Nederlandse pers berichten over criminaliteit, oneerlijke concurrentie en besmettelijke ziektes. De

inhuldiging van het monument het nodige zal doen om de problematiek van de mensen­

rechten aan de orde te stellen. Het is duide­

lijk dat het Chinese regime op zijn grondves­

ten zal daveren als de beul van Berlare het spreekgestoelte zal beklimmen...

Klimaatverdwazing

Het is duidelijk dat men de Groenen nog wel eens zou kunnen nodig hebben voor de nodige meerderheden in het kader van de staatshervorming. Dus worden ze gepaaid en beloond. Er wordt over klimaat geba­

zeld dat het een lieve lust is. Men heeft zelfs een aparte minister van Klimaat - de Waalse rode glamourboy Magnette - aangesteld. En vorige week werd er zelfs een parlementaire commissie Klimaat en Duurzame ontwikke­

Vorige week dwarrelenden de verschil­

lende beleidsnota’s van de ministers en Nederlandse overheid maakte korte met­

ten. Alle Vlaamse asocialen, gauwdieven en oproerkraaiers vlogen naar kamp Nunspeet terwijl de “fatsoenlijke armen” terechtkwa­

men in grote kampen als Ede, Uden, Gouda of kleine kampen als Eelden waar mijn moe­

der geboren werd.

Ook Frankrijk betaalde rechtstreekse steun, maar onder de druk van de Fransen zelf kregen alle vluchtelingen een kleine som omdat er ook nogal wat Fransen van huis en aard verdreven waren. In Nederland was er niet te veel werk en de meeste mensen werden ingeschakeld om het eigen kamp te onderhouden en alle mogelijke klusjes te kla­

ren, maar veel mensen hadden vier jaar lang niets om handen.

De Belgische regering kreeg van alle lan­

den met vluchtelingen volledige lijsten en begon de mannen tussen 18 en 30 onder druk te zetten. Zij moesten zich bij het leger voegen. In Frankrijk en het VK hielp de over­

heid natuurlijk om eventuele weigeraars bij de kladden te pakken, want dat waren deser­

teurs van een bondgenoot. Nederland liet iedereen vrij, maar legde Belgische vertegen­

woordigers geen strobreed in de weg als ze jonge mannen kwamen afdreigen met levens­

lange gevangenisstraf en ‘dood met de kogel’

als ze ooit nog een voet durfden zetten in het eigen land. Mijn grootvader was bijvoor­

beeld genoeg geïntimideerd om begin 1916 naar het front te trekken (via een Engelse haven). En dus moedigde hij zijn familie aan om zich in Frankrijk te vestigen, want dan kon hij hen bezoeken tijdens zijn frontver- lof. Daarenboven was het leven in Frankrijk veel losser, geen vluchtelingenkampen en werk in overvloed.

Ook de Britten konden de vluchtelingen goed gebruiken maar daar diende zich vlug een ander probleem aan: het Vlaamse werk­

tempo dat veel hoger en efficiënter was dan men ter plaatse gewoon was. Het regende protesten over die onderkruipers en ten­

slotte organiseerde men filialen van fabrie­

ken waar alleen Vlamingen werkten zodat er geen sociale onrust ontstond.

Terug thuis

De Belgische regering volgde dat allemaal op de voet, want ze was doodsbenauwd voor één ding: integratie en assimilatie.

ling opgericht om hen te plezieren. Het is al Kyoto, emissierechten en CO2-uitstoot wat de klok slaat. De Groenen kunnen dus hun ding doen in het parlement, hoorzittin­

gen vragen, discussies uitlokken en flink wat lobbywerk doen via milieuextremisten en andere ecofascisten. Het zou de andere part- tijen sieren mochten zij trachten dit gedaas in toom te houden of tenminste te beper­

ken tot de ware proporties. Milieuzorg gaat ons allen aan, maar de groene doemscena­

rio’s moeten zwaar gerelativeerd worden. En er moeten niet te veel eieren onder gelegd worden.

Beleidsnota's

De dingen dezer dagen

Overal moedigde ze de oprichting van Vlaamse en Waalse scholen aan met eigen onderwijzers en leraars die nauwgezet het eigen schoolprogramma volgden. In Neder­

land waren er 71, in het VK III scholen.

Permanent bereisden ministers, volksver­

tegenwoordigers en geestelijken de kam­

pen en centra om de mensen te herinneren dat ze geen Fransen, Britten of Nederlan­

ders waren. Overal werd een cultus rond Albert en Elisabeth geïntroduceerd om de mensen aan de band met het vaderland te herinneren.

En toen in november 1918 de oorlog ein­

delijk voorbij was, kon het niet vlug genoeg gaan, ook niet voor de vluchtelingen zelf. In juli 1919 was iedereen al uit Nederland ver­

trokken.

De Britse gedemobiliseerde soldaten waren ook niet blij met al die vreemde lui­

zen en de vakbonden begonnen onmiddellijk te agiteren om hen naar huis te sturen.

De grootouders van mijn vrouw waren een uitzondering en mochten blijven omdat ze op het landgoed van de plaatselijke Mylord en niet in een fabriek werkten, maar groot­

moeder wou terug naar Weerde en vond het verschrikkelijk dat mijn latere schoonmoe­

der al beter Engels dan Nederlands sprak- De Fransen waren natuurlijk het soepelst, maar zij hadden dan ook miljoenen mannen verloren in de oorlog. Mijn andere grootou­

ders hadden door de vlucht al een kindje ver­

loren tot zij zich eindelijk in Lyon vestigden, waar mijn vader geboren werd. Mijn groot­

vader had zich in Mechelen opgewerkt tot eigenaar van een meubelfabriekje met 20 man personeel.

In Lyon moest hij van zijn kleine toelage leven en tenslotte werk in een munitiefa­

briek als arbeider aanvaarden om zijn vrouw en twee kinderen goed te onderhouden. Hij had al een paar longontstekingen overwon­

nen en was weer niet te best en mijn groot­

moeder vroeg hem in het veel zachtere Lyo- nese klimaat weer op krachten te komen. Hij weigerde en keerde onmiddellijk naar huis waar uiteraard alles geplunderd was. Een paar maanden later stierf hij, 32 jaar oud, en onwillekeurig veroordeelde hij zijn vrouw en kinderen tot proletarisering en bittere armoede gedurende tientallen jaren.

Jan Neckers

staatssecretarissen de praatbarak binnen- Naar gewoonte was dat op de valreep en veel tijd om een en ander ernstig te lezen, was er niet. Veel praatbarakkers doen dan ook niet de minste moeite om er een let­

ter van te lezen, laat staan er kritische vra­

gen bij te stellen tijdens wat moet door­

gaan voor een ‘bespreking’. Opvallend is wel hoe de versnippering van de bevoegd­

heden binnen de regering, door de aanstel­

ling van staatssecretarissen die toegevoegd zijn aan de ministers - en dus als gevolg van de compromissen en de evenwichten bij de regeringsvorming - zorgt voor onduidelijke afbakening van bevoegdheidsdomeinen. Het wordt een hele klus om de verbanden tus­

sen de verschillende departementen in kaart te brengen. Zo zijn er bijvoorbeeld binnen het luik Werk (het vroegere ministerie van Arbeid) domeinen die terug te vinden zijn bij de minister van Sociale Zaken, maar ook bij de minister van Maatschappelijke Inte­

gratie en ook nog bij de staatssecretaris van Armoedebestrijding. Een kat vindt er haar jongen niet meer in terug.

Der ouderen fierheid?!_____

Het gebeurt vaak dat scholen de praat­

barak bezoeken of dat er allerhande initia­

tieven plaatsvinden in het kader van divers®

thema’s, een soort van studiedagen dus- Vroeger betekende het wat om een dagje te mogen doorbrengen in wat sommigen nog steeds 'het Paleis der Natie’ noemen. Men was vol ontzag en men gedroeg zich zowaar- Er waren er zelfs die zich kleedden naar de geplogenheden van het huis. Vandaag z'in duidelijk alle normen vervaagd. Als zelfs e®^

deel van de politici zich naar de praatbarak begeeft in vrijetijdskleding, mogen we er ook niet meer van opkijken dat de bezoekend®

jeugd dat doet op sportschoenen.

Vervolg bh-

De dingen dezer dagen

5

71e Zangfeest:

Manifest voor Vlaanderen!

Het doet bijzonder vreemd aan het Sportpaleis binnen te komen, op de beeld­

schermen de daarnaast gelegen kleinere Lotto Arena afgebeeld te zien, en net voor het begin van het Zangfeest te horen aankondigen dat het evenement voor de laatste maal in de oude vertrouwde Hal van de Leeuw plaatsvindt, om vol­

gend jaar naar die Lotto Toestand te verhuizen. Velen onder ons weten nog hoe onwezenlijk het aandeed begin de jaren *90 om tijdelijk naar de Expo Hall in Gent te verkassen, maar dat was omdat het Sportpaleis toen in hoge renovatienood verkeerde. Nu is de reden anders, want het ANZ heeft besloten dat het aantal toeschouwers (officieel cijfer dit jaar: 4.000) definitief een andere locatie recht­

vaardigt. Men kan dat betreuren om redenen van traditie, maar de feiten zijn nu eenmaal wat ze eenmaal zijn, trouwens de I meistoeten en Rerum Novarum- bijeenkomsten zijn qua publieke belangstelling in een nog veel erger bedje ziek, om over de Ijzerbedevaart maar te zwijgen. Goed, daarom een laatste verslag dan maar over het laatste Zangfeest in het Sportpaleis, en laten we eerlijk zijn:

de sfeer kan er volgend jaar enkel maar op verbeteren, als we niet meer naar die vele lege rijen boven onze hoofden moeten staren.

Voorprogramma

De Thebaanse trompetten van KSA Hanske de Krijger uit Oudenaarde en de VNJ-muziekkapel waren trouw op post, met het gebruikelijke enthousiasme. De scouts hebben vele jaren geleden al afgehaakt omdat het Zangfeest door de hogere leiding als poli­

tiek incorrect wordt beschouwd, en ook de chiro stuurde dit jaar om voor ons onbe­

kende redenen zijn kat. De organisatoren hadden in ruil beroep gedaan op de drum­

band El Fuerte uit Koksijde. Blauwe pak­

ken aan, witte koppelriemen, rode baretten.

Mogen wat ons betreft nog komen, degelijk muzikaal peil, en het Zangfeest kan af en toe best een nieuwe westenwind gebruiken.

Presentatie

Het ANZ had nog iemand nieuw weten te strikken, want toen de schijnwerpers aangingen, stond op het middenplein Goe- dele van Ruysevelt het welkomstwoord te declameren. Goedele van Ruysevelt! Voor de naam alléén al zal zou je het doen. Laat staan dat de dame in kwestie bijzonder fraai oogde (nvdr.: de medewerker die dit ver­

slag schrijft, behoort uiteraard tot de cate­

gorie ‘mannen maken plannen’). Enfin, wij weten intussen: VT4, TV-Limburg, theater- en presentatiewerk. En naar het schijnt mani­

fest voor Vlaanderen! De verwelkoming met herdenking van Anton van Wilderode was bij haar alvast in goede handen.

Van Wilderode

Tien jaar geleden is Cyrille Coupé van ons heengegaan, maar hij blijft in de Vlaamse beweging een speciale plaats innemen. Regis­

seur Paul Cordy en zijn ploeg namen het goede initiatief om in het programma een aantal gedichten van Van Wilderode een plaats te geven. Enkele daarvan waren met declamatoren opgenomen in de crypte bij de Paxpoort in Diksmuide. Zoals ‘Wij zijn een volk’: ‘Maar altijd, bij het nuchter over­

wegen / wanneer de roes voorbij is van het woord, / klinkt ons de echo van de twijfel tegen.... Wij blijven ons verdelen uitentreu- fen / in Vlamingen van velerhande soort, / een bonte regenboog uit andere kleuren.’

ANZ-voorzitter Erik Stoffelen ging tijdens zijn toespraak op dat thema voort.

Godsvrede!

Het was trouwens een onderdeel van zijn rede waar hij bijzonder veel applaus voor kreeg: 'Het ANZ wil dat de Vlamingen - van links en rechts, in een ware geest van Godsvrede, over de partijpolitieke verschil­

len heen - streven naar Vlaamse onafhan­

kelijkheid.' Bundel de krachten en handel strategisch, merkte Stoffelen verder op, “en houd het einddoel voor ogen: wat in Tsje­

chië en Montenegro mogelijk is, moet hier ook kunnen!”

Hij juichte het ook toe dat progressieve Vlamingen in het Gravensteenmanifest een warm pleidooi hebben gehouden voor meer Vlaamse macht en meer Vlaamse vastbera­

denheid. Ook in dat manifest wordt het Bel­

gisch niveau langzaam maar zeker in twijfel getrokken, en dat is een verheugend feit.

Schud ze wakker!

Maar de hoofdmoot van zijn toespraak ging toch over de Vlaamse Lamme Goedzakken in de Wetstraat die dringend moeten wor­

den wakkergeschud. De kiezer heeft de poli­

tici die Vlaamse eden zweren, ruimschoots beloond. Maar we zijn nog altijd niet voorbij het stadium van de borrelnoten en het ape­

ritief. Intussen nadert 15 juli met rasse schre­

den. Zijn oproep aan Leterme werd door radio en televisie overgenomen: ‘U hebt nog een paar maanden, mijnheer Leterme. Als u tegen dan uw beloftes niet nakomt, als uw partner u tegen dan niet op betere Vlaamse gedachten kan brengen, zullen de Vlamin­

gen u zoveel kiezersbedrog zwaar aanreke­

nen. De Vlaamse beweging zal dan uiteraard op straat komen. Op dat moment is het ook amen en uit voor wie Leterme nog steeds het voordeel van de twijfel gunt.’ Moge Bart de Wever - aanwezig in het Sportpaleis maar niet bij naam genoemd - de boodschap toch ook hebben aanhoord en beseffen dat hij het Vlaamse heir evengoed over zich heen krijgt als de N-VA midden juli de knopen niet mee doorhakt!

Geste

De Vlaamse dienstweigeraars bij de ver­

kiezingen van juni krijgen torenhoge boetes opgelegd, en het ANZ wilde een symbolisch gebaar stellen. Per verkochte toegangs­

kaart wordt een halve euro afgestaan aan het Halle-Vilvoorde-Komitee, aldus Stoffe­

len. Want da's tenminste een transfer die we kunnen onderschrijven.

Zeer juist. Maar we maakten even een rekensommetje op basis van het officiële aantal aanwezigen, en kwamen tot de vast­

stelling dat.... juist. Dus als u nog een paar euro’s extra over heeft, aarzel dan niet het Halle-Vilvoorde-Komitee nog eens met een bijkomende gift te bedenken.

Verloop Zangfeest

Daarmee zijn we al een flink eind gevor­

derd in dit verslag, en toch hebben we nog met bijna geen woord gerept over de muziek en de (samen)zang. Welaan dan. De ouver­

ture, uitgevoerd door de Brass Band Scal- dis onder leiding van dirigent Erwin Palle- mans en aangevuld met strijkers en blazers, klonk bijzonder mooi. We zijn blij met de trouwe deelname van het Zangfeestkoor, Singhet Vro (Lovendegem), Sint-Michiels- koor (Roeselare) en Corale Teresa (Sint- Niklaas) en hun prestaties. Een welgemeend woord van dank aan de dirigenten Wim Ber- teloot, Peter Leys, Ivo van Gils, Iris Peters en Fernand van Trimpont. Ze hielden er goed de maat en de pas in, wat meteen het zang­

feest een flinke vaart gaf. Het lied ‘Volk word staat’ werd bijzonder krachtig uitgevoerd.

Wat ons betreft duurde het veel te lang voor de echte strijdliederen aan bod kwamen, al hadden we de indruk dat de meeste aanwe­

zigen wel tevreden waren over de opbouw van het programma.

Traditie

Het zou een verbazingwekkende vernieu­

wing zijn als plots vendeliers, kunstgroepen, volksdansers, boerenkielen en aanverwan­

ten geen plaats meer zouden krijgen in het programma, maar wellicht kan er toch van

de overstap naar de Lotto Arena (andere ruimte-indeling) gebruik worden gemaakt om eens na te denken over vaste schablonen en de manier waarop men ermee omgaat. In elk geval, als er volgend jaar weer eens een horde studenten het middenplein op komt, dat ze dan op een behoorlijke manier het lo Vivat leren zingen, want dat kan ons bomma beter. Of moet er op voorhand meer bier in worden gegoten om hun pleinvrees te over­

winnen?

Kinderzangfeest

Sinds vorig jaar is er een aparte “suite"

voor kinderen, het Kinderzangfeest, die achter de schermen vrolijk geschminkt en aangekleed worden en dan het toneel op mogen. Dit jaar draaide het rond heksen en tovenaars, en Tim Visterin (‘Merlijn’) zorgde voor de inspiratie: ‘Ach meneer, een mooie vogel wil ik zijn’. De deelnemende kinderen genieten ervan, hun ouders of begeleiders kijken de ogen uit, en het is een heel gezins­

vriendelijke formule. Ze zal dus wellicht ook de komende jaren worden herhaald.

Alleen toch een beetje oppassen dat het optreden niet té lang blijft duren. Of het gevaar dreigt dat het de volwassenen zijn die zich gaan vervelen.

Tot slot

Dit was een goed Zangfeest, en we zou­

den nog tientallen mensen moeten vermel­

den die zich elk jaar onbaatzuchtig inzetten om van het gebeuren een echt feest te maken voor iedereen. Dat zijn de noeste harde wer­

kers achter de schermen, die dikwijls van het Zangfeest zelf weinig of niets zien, maar vooraf en nadien des te harder moeten wer­

ken om op te bouwen en af te breken. Spe­

ciaal voor hen een woord van dank! Onthou nu al: volgend jaar 15 februari Lotto Arena, allen daarheen!

NEKKA 2008: voor de jeugd van 7 tot 77 jaar

Draai de radioknop om en de kans is groot dat er commentaar van Bart Pee- ters uitkomt. Zet de televisie aan en hij staat wel ergens op een podium van jan te geven. Of zit zowaar serieus te doen in een praatshow zoals onlangs bij Pauw

& Witteman op de Nederlandse buis. In de wachtzaal van de dokter prijkt hij op de voorpagina van elk vrouwenblad, of geeft in de populaire boekskes diepzin- n'ge bedenkingen bij de dingen des levens. En dan hebben we het nog niet eens

°Ver het nu al legendarische Leugen- oftewel Peulengaleis gehad.

Wat verwacht je dan als je naar het Sportpaleis trekt om dit mediaverschijnsel

”?z'g te zien als centrale gast op de Nekka Nacht? Op de eerste plaats natuur- ''jk amusement, en wat dat betreft heeft de editie 2008 ruimschoots aan de ver- w®jhtingen voldaan.

vrijdagavond was de zaal voorbehouden aan hoofdsponsor KBC, en naar wij

*ernarnen tot de nok gevuld. Zaterdag waren er op “den uil” nogal wat lege piek­

en te bespeuren, maar dat kon de feestvreugde niet bederven. Van een heel ver- Scheiden publiek, dat uit alle rangen en standen en leeftijden bestond.

Jodium

^et decor was in vergelijking met vorig laar (Boudewijn de Groot) bijzonder sober

?ehouden. Geen concentrische bogen of

°Or elkaar gevlochten metaalconstructies, d^aar gewoon het grote podium begrensd Or zwarte doeken, met daarvoor een U- rrnige uitloop en een kleiner podium, voor er intieme concertmomenten. Maar tege­

lijk was gezorgd voor een speelse belichting en de beeldmenging op de grote videoscher­

men werd bijzonder goed geregisseerd.

Bart Peeters en band hadden er duide­

lijk zin in. Stuk voor stuk rasmuzikanten:

Paul van den Heuvel, de gebroeders Smeul- ders, Emiel Verstraeten, allemaal op diverse instrumenten, en de Marokkaanse percus­

sionist Abdellah Marrakchi, een bijzonder gedreven trommelaar en slagwerker die aan

de begeleiding regelmatig een exotisch tintje gaf. Maar uiteraard had Bart Peeters ook zijn muzikale gasten uitgenodigd, of zijn "hel­

den” zoals hij herhaaldelijk opmerkte, en met een van die helden ging de Nekka Nacht van start.

‘ Omdat ik van je hou’

Het was meer bepaald Raymond van het Groenewoud, die Bart Peeters bij dat liedje op piano begeleidde, als voorproefje van het concertgedeelte dat hij zelf later op de avond voor zijn rekening zou nemen. De openings- combinatie viel in goede aarde en Peeters was meteen gelanceerd. Breed smoelen- trekkend stormde hij naar achter, liet zich een gitaar rond het lijf smijten en stak met­

een met de volledige begeleidingsband een

‘Tandje Bij’. Al snel gingen op het midden­

plein de handen op elkaar toen een nieuw aanstekelijk ritme het ‘Poolijs’ deed smel­

ten en na nog een derde stevig nummer had Peeters de zaal eigenlijk al helemaal inge­

pakt. Het regende van zijn kant dan ook de ene 'zeer dikke merci’ na de andere, en

‘breek het Sportpaleis maar volledig af tot

het dak op de Ring ligt’ en ‘amaai d’er is hier veel schoon volk’ en nog wat andere koeken- dooscomplimenten, en toen was het tijd om de volgende held aan te kondigen: de opper- koning van de bloemenkinderen uit Swinging Amsterdam, de Jim Morrisson van Neder­

land, de man die zichzelf meer dan overleefd heeft, jawel: wie toen nog niet door had dat Ramses Shaffy eraan kwam, was wel echt een zielenpoot.

Fraai

Vermits wij astrante mensen zijn, vonden wij het optreden van Ramses Shaffy samen met de Nederlandse groep Alderliefste een van de beste momenten van Nekka 2008.

Shaffy blijft hoe dan ook een aparte verschij­

ning die muziekgeschiedenis heeft geschre­

ven, en ook al is hij intussen halverwege de zeventig en verblijft hij de jongste jaren in een verzorgingstehuis, zijn vertolking zater­

dagavond van 'Laat me (mijn eigen gang maar gaan)’ was een aangename verrassing. Tus­

sen de tekst van Shaffy door weefde Gerard Alderliefste flarden van een Franse vertaling ervan (‘Vivre’). Lees verder op blz. 12