Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

62ste jaargang nummer 35 woensdag 29 augustus 2007

1,65 euro

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

’'»ent"

tvoaoïi

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Alles Geven!

De meest opmerkelijke uitspraak die we de afgelopen week lazen of hoorden, kwam uit de mond van grondwetspecialist Paul van Orshoven. 'De Franstaligen herhalen steeds maar: “On est demandeur de rien,” Wil iemand hen erop wijzen dat in deze context het behoud van het status-quo vragen, wel degelijk iets vragen is. en wel heel erg veel?’

Zeer juist. Ze willen niets? Ze willen verdomme alles. En ze willen nog meer: het Brussels gewest uitbreiden, de faciliteitengemeenten annexeren, taalreferenda in Halle- Vilvoorde organiseren, de rechten van de Brusselse Vlamingen inperken ... en dat zijn niet alleen de eisen van een dolgedraaide Maingain, neen, alle Franstalige partijen heb­

ben zich achter dat lijstje geschaard omdat de een niet voor de ander wil onderdoen in het verdedigen van de “Franstalige belangen". En nadat ze samen lekker Franstalig op het bordes zijn verschenen - de partijen die in principe onderhandelen om oranje- blauw te vormen zij aan zij met de partijen die in principe de oppositie ingaan - schrijft de politoloog Mare Hooghe van de KUL zowaar 'dat de Vlamingen de basisregels van de federatie schenden omdat ze dreigen met een parlementaire behandeling van de splitsing van BVH’. (Het besef dat deze onderdeur ooit nog voor het VRT-nieuws heeft gewerkt, maakt wellicht veel duidelijk.)

De Franstaligen willen alles, en ze willen dus de baas blijven spelen in dit land. Als Maingain verklaart dat de vraag moet worden gesteld ‘of we nog wel dezelfde visie heb­

ben op het voortbestaan van België’, dan betekent dat eigenlijk dat de Vlamingen er moeten mee instemmen dat de Franstaligen Halle-Vilvoorde verder mogen koloniali­

seren. Verzetten we ons daartegen, dan overtreden we de basisregels van de federa­

tie. ook al verklaart het Arbitragehof, het controleorgaan van de federatie, dat Brussel- Halle-Vilvoorde een onwettelijk gedrocht is. Drie ballen voor vijf frank, en hoe slecht je ook mikt, ‘t is altijd prijs.

Voorbereidend werk

Over- en ovenheerlijk zijn dan ook de resultaten van verschillende peilingen naar de onderhuidse gevoelens van de Vlaamse Jan met de pet. Moet Vlaanderen onafhanke­

lijk worden? 38,8 procent zegt ja (Het Nieuwsblad). Moet Vlaanderen zelfde onafhan­

kelijkheid uitroepen? 45,8 procent is die mening toegedaan (VTM). Tientallen jaren beuk- en sloopwerk door Vlaamse verenigingen en organisaties hebben niet kunnen bewerken wat Milquet, Reynders en Maingain op twee maanden tijd hebben klaarge­

speeld: een quasi-vrijgeleide om komaf te maken met de Belgische structuren. Natuur­

lijk hebben al die verenigingen het nodige voorbereidende werk geleverd, maar het zijn precies hun opponenten die er de laatste hand aan leggen. Als de buitenlandse pers verbaasd doet over de politieke situatie in dit land, dan zouden ze juist dat feit veel scherper moeten belichten.

.Natuurlijk kan zo'n stemming ook gauw weer omslaan, en ongetwijfeld was het paleis daarom naarstig op zoek naar twee belgicistische krokodillen zoals Langendries en De Croo. De een die zogezegd vloeiend tweetalig is, maar in werkelijkheid nauwelijks een zitting van een commissie in het Nederlands kon in- of uitleiden.

De ander een pretentieuze bourgeois die recent nog Vlaams-nationalisten uitschold voor mentaal gehandicapten, maar dan wel met die Vlaams-nationalisten ernstige gesprekken zou moeten gaan voeren. Dat op zich is al een belgenmop zonder weerga, Waar ook een duidelijke aanwijzing van het feit dat Laken vertwijfeld het laken opnieuw naar zich toe wil halen.

Als Bart de Wever dan verklaart dat het ‘gedaan is met geven en toegeven’, dan moe­

ten we hem verbeteren en hem juist toeroepen: ‘Alles Geven!’ In de zin dan van de wie- lerkoers, welteverstaan: leg er de pees op, ga er zo zwaar mogelijk tegenaan - zij het natuurlijk ook zo verstandig mogelijk - maar geef waar mogelijk verkwistend gas. Het­

zelfde geldt voor de andere Vlaamse partijen die een voorlopig verstandshuwelijk heb­

ben aangegaan over de staatshervorming: ga er nu voor een keer eens echt voor en geef die dolgedraaiden aan de andere kant van de taalgrens uitgebreid lik op stuk.

Nieuwe listen en lagen wachten. Het CDH van Milfoisnon treedt steeds duidelijker

®P als onderaannemer van de PS. Milfoisnon mag dan een dame zijn en Di Rupo een beer van stand in vergelijking met de macho Reynders (dixit De Wever), we menen

°ns te herinneren dat er een verkiezingscampagne gevoerd is onder het motto Laat u niet verstrikken’. En ja, we weten dat het gemakkelijk is om vanaf de zijlijn commen- Zzar te geven, zeker nu er signalen komen dat er aan Franstalige zijde ook andere coa-

'bes zouden worden afgetast dan oranjeblauw.

En zodra één dominosteen beweegt, beginnen de andere mee te schuiven. (Tegen- argument voor een uitgebreidere coalitie: hoe meer partijen erbij betrokken zijn, hoe Winder mandaten de oorspronkelijke onderhandelaars in de wacht zullen slepen. Dat 8egeven wordt vaak onderschat.)

Is de situatie volgens Tobback senior uitzichtloos? Dan moeten we juist alles geven

°W er zo ongeschonden mogelijk uit te geraken. Alles geven, en woord houden dus!

<°als ge ze|f hebt geZegd na de Ijzerbedevaart, vriend De Wever: ‘Het zal met een

?rote stap Zl,n ofzonder de N - VA? XlMid&IU

Deze week :

• Hup Holland! 3

• Bedevaart/Wakemijmeringen 4

• Ijzerbedevaart 5

• Geen regionalisten meer 7

• Wadlopen op de wadden 12

De koning pendelt

Wist u dat...?

zeffT...

w 'VA-C o MHUW i O u E vAN234itóuSró5:

W 'BHV

KiESfMxRAMMA U-VA VöbR'foM:

"SPbTSiW' BHV

/ WooRD

pouDEM k B ^art '

«

Wat overkomt ons? We weten het niet, maar graag werpen we deze week alle nor­

men en waarden overboord. Genoeg met het gezeur over déontologie. Overboord, het gezanik van pezewevers die niet kunnen ver­

dragen dat anderen de dingen schrijven die zij willen, maar niet durven te boek stellen.

Als we ons niet haasten is Koen Meule- naere ons voor in Knack, want we gaan het over Freya-met-het-rode-jurkje hebben.

Die is namelijk gaan lopen met de vriend van Lynn Wezenbeek. Voilà, ‘t is eruit. We weten het uit een heel goede bron, namelijk het terzake gespecialiseerde weekblad TV Familie. De gelukkige pendelaar van Lynn naar Freya heet Jan Smekens, ooit eindre­

dacteur bij VTM. Lynn wil wel eens het laat- avondnieuws presenteren na zo'n gekleurde dag en bij wie kom je dan terecht? Bij de eind­

redacteur natuurlijk. Ze bleven plakken. Aan elkaar. Smekens verdween inmiddels bij de Vlaamse familiezender en speelt met zijn eigen productiehuis Arendsoog kleine Woes- tijnvis. Arendsoog is gespecialiseerd in ‘Perso­

nal digital production’. Ü weet niet wat dat is?

Wij ook niet. Maar, hij doet het toch maar.

En nu dus ook met Freya. TV Familie gaat niet over één nacht ijs met deze primeur, want citeert ‘een restauranthouder'. Geniet mee: "Vooral Freya kon geen moment van die meneer afblijven." Een echte fomilieman van waarden en normen die restauranthou­

der, want hij voegt er aan toe: “Als je weet wat zij het laatste halfjaar zelf oliemaat heeft meegemaakt: trouwen, zwanger worden - hij gaat niet chronologisch te werk (dbk) - kind verliezen, scheiden... Onbegrijpelijk dat je een tijdje later verliefd in het openbaar kan verschijnen aan de zijde van de man van een andere vrouw. Want Jan kenden wij tot dan als de geliefde van Lynn Wezenbeek.”

Voilà, zijn er meer bewijzen nodig?

Freya ontkent. Smekens ook. Wezenbeek is genuanceerder: "Ik wil alleen zeggen dat ik mij absoluut geen benadeelde partij voel.

Logisch, de SP.a is sedert 10 juni de bena­

deelde partij. En Lynn is blauw. Of was blauw,

want haar huwelijk met VLD-parlementslid Geert Versnick liep al eerder op de beruchte klippen. Wij weten dus beter. Vorige week zagen we Freya in het frituur achter onze hoek een frietje soppen in de hete Ameri­

kaanse saus van een ons onbekende man.

Niets ontgaat ons arendsoog. Haar sme­

kende blik verraadde alles.

"En als het al waar zou zijn, wat hebben wij daar mee te maken?", horen we onze preutse lezers mekkeren. (De anderen zijn intussen gestopt met lezen en bellen nu al hun vrienden op.) Wel, dit is politiek dus rele­

vant, want daarmee staat de aanstaande tripartite regering zowat in de steigers. Via Freya en Lynn is de band tussen rood en blauw weer aangehaald. Met Jan Smekens als discrete formateur.

"En de CD&V dan?", blijven die serieuze lezers aandringen.Moeten we hier dan echt de roddel herhalen over Stefaan de Clerck?

Toen die CVP-voorzitter was, werd gefluis­

terd dat hij een relatie was begonnen met Lynn Wezenbeek. Anderen, ook goed geïn­

formeerd, beweerden toen dat hij de lakens deelde met... jawel, Freya. Ooit maakte een kwaliteitskrant daar zelfs melding van, dus kan de juistheid ervan niet langer betwijfeld worden. Daarmee is de kring rond. Freya wordt weer minister. Dit keer van Gezins­

zaken. Lynn neemt het woordvoerderschap waar voor vice-premier Dewael, die zich graag omringd met vrouwelijk journalistiek schoon. En Stefaan de Clerck neemt het Kamervoorzitterschap over van Herman van

Rompuy. eenmanscouectief

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@h otmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

29 augustus 2007

De dingendezer dagen

Over “ degradatie” gesproken

In vorig nummer had ik het hier over Vin­

cent Kompany die stelde dat communau­

taire tegenstellingen zwaar doorwegen op de prestaties van de Rode Duivels, ‘s lands ver­

gane glorie. Als ik vandaag het geval Lierse SK aan bod laat komen, is dat niet omdat ik op deze plaats een verlengstuk aan de sport- rubriek wil breien, wel omdat het over de club uitgesproken degradatievonnis door de controlecommissie van de voetbalbond een zoveelste bewijs is van de coëfficiënt Kafka waarmee de ganse Belgische constructie wel overgoten lijkt.

Ik ga hier niet opnieuw het hallucinante verhaal van de Chinese gokmaffia onder de

“kundige" leiding van de heer Zheyun Ye ophangen. Zijn belangrijkste zaakwaarne­

mers waren zowel in het zuiden als in het noorden van dit apenlandje actief. Zoals trouwens bleek toen de bal aan het rollen ging op initiatief van de Truiense voorzit­

ter Roland Duchatelet. Via het onvermij­

delijke sneeuwbaleffect kwam in Vlaande­

ren vooral Lierse in opspraak door de rol van trainer Paul Put. In Wallonië was dat La Louvière waar Gilbert Bodart trainer was en in dezelfde moeite de Chinese dans leidde.

Zowel in Lier als in La Louvière was een rits voetballers "beschikbaar" gevonden om de boel te verzieken en te belazeren. Zowat iedereen van dat clubje ontspringt vandaag wel de dans.

Het grote verschil tussen Lierse en La Louvière is dat voorzitter Leo Theyskens aan het hoofd van een gloednieuw bestuur vanaf het begin voluit meewerkte aan het onderzoek van zowel gerecht als bondspar- ket en zelf met de grove borstel door de spe­

lersgroep ging, terwijl bij La Louvière uit de mond van alle betrokkenen het vertrouwde

“non” klonk.

Als antwoord zowel op de vraag naar betrokkenheid als op die voor medewer­

king in het onderzoek. La Louvière is inmid­

dels wel naar de lagere voetbalregionen van derde klasse verdwenen. Maar dan als gevolg van een financieel bankroet en niet door de zaak-Ye. Ook Gilbert Bodart is er stukken beter vanaf gekomen dan Paul Put.

Vandaag doet zich het hoogst merkwaar­

dige fenomeen voor dat uitgerekend de club die van op de eerste rij haar medewerking verleende aan het uitklaren van de duistere gokhemel. veroordeeld wordt tot degra­

datie door dezelfde instantie die haar bij monde van voormalig bondsvoorzitter jan Peeters eerder feliciteerde voor haar aan­

pak en openheid. Voor de controlecommis­

sie die het vonnis over Lierse heeft geveld, weigerde Peeters evenwel te verschijnen.

Het zegt veel, zoniet alles over de figuur die jarenlang de voetbalbond "geleid" heeft. En wat La Louvière betreft, loopt het onder­

zoek nog altijd verder, wat dat ook mag voor­

stellen door toedoen van in de eerste plaats het alom bekende “non”.

Overigens was de schrille tegenstelling in alle Vlaamse kranten opmerkelijk tussen de commentaren over het trieste lot van Lierse en het stilzwijgen over de "stand van Ye- zaken" bij La Louvière. Ook voor, tijdens en na het voorlezen van het vonnis voor Lierse heerste er in de bondsgebouwen aan de Hei- zel oorverdovende stilte over het nochtans zwaarwegende aandeel van die club in het grootste schandaal dat zich in het vader­

landse voetbal ooit heeft voorgedaan.

Toch is er nog meer dan dat gaande bij een bondsorgaan dat klaarblijkelijk dringend

aan een zelfbereid “succesje" toe was na de bakken kritiek die een in starheid en oubol­

lig conservatisme weggezonken verzame­

ling van bobo’s zonder veel visie de voorbije jaren terecht over zich heen heeft gekregen.

In het kader van de door feiten achterhaalde strijdkreet “kijk maar eens hoe belangrijk we wel zijn” heeft genoemde verzameling het bestaan om een door de burgerlijke recht­

bank uitgesproken vrijspraak van Lierse bij gebrek aan voldoende afdoend bewijsmateri­

aal, gewoon naast zich neer te leggen. Want in al haar onvolprezen wijsheid heeft het

“bondsgerecht” beslist dat de 369.500 euro die Zheyun Ye onder een ander bestuur dan dat van Leo Theyskens in de clubkas dropte bij wijze van voorschot voor een latere over­

name, voldoende hebben aangetoond dat de clubleiding van wanten wist. Of hoe een gebrek aan bewijs voor de ene rechtbank, een doorslaggevend bewijs kan worden voor een andere die in feite geen bestaansrecht heeft behalve een zelfverklaarde.

Het is nog niet alles. Hoogst merkwaardig is ook nog dat de controlecommissie van de voetbalbond zich enkele maanden geleden onbevoegd verklaarde in een materie waarin ze nu plotsklaps wel bevoegd is. Bovendien veroordeelde ze Lierse tot degradatie naar derde klasse. Het kleinste kind weet dat de club vrij rustig meedraaide in eerste klasse toen de Ye-bom ontplofte. Het bondsregle- ment zegt dat een club die tot degradatie wordt veroordeeld, verwezen wordt naar de onmiddellijk lagere afdeling dan die waarin ze uitkwam op het moment van de inbreuk.

In het geval van Lierse is dat dus tweede en niet derde klasse. Om maar te zeggen hoe goed de zich boven een burgerlijke recht­

bank verheven voelende bondsbonzen hun eigen reglementen kennen.

Het vermoedelijke zelfbereide succesje, waarvan hoger sprake, zou er wel eens een kunnen worden, rijkelijk overgoten met een pyrrhussausje mocht Leo Theyskens doen wat hij in eerste instantie van plan was. En dus naast beroep aantekenen bij de bond- sinstanties zelf - maar wie vertrouwt die mensen nog? - opnieuw naar de burgerlijke rechtbank stappen om daar verhaal te gaan halen. Of hoe een vereniging zonder rug­

gengraat waarvan de KBVB een schoolvoor­

beeld genoemd kan worden, zichzelf alsmaar verder degradeert tot een “curiositeit", de godganse oubollige Belgische "modelstaat"

waardig.

D.M^ol

Kleur bekennen

Het Vlaams Belang - de partij die vanaf haar ontstaan de onafhankelijkheid van Vlaanderen in haar programma heeft staan, is het uiteraard aan zichzelf ver­

plicht om nog een tandje bij te steken. Bij de start van de regeringsonderhandelingen lanceerde het VB de campagne Volk, word staat!’. Filip Dewinter vroeg een dringende bijeenkomst van het Vlaams parlement. De bedoeling is uiteraard de zaak te forceren en de neuzen te tellen van diegenen die nu durven zeggen dat er met de Franstaligen enig land te bezeilen valt. Vaneigens trekt Marleen van Lier zich daar niets van aan.

Als ze van iets schrik hebben, dan is het toch wel kleur bekennen.

VOORSTELLING BIOGRAFIE VAN BERT ERIKSSON Zaterdag8septemberom1 ‘Ju in Brasserie 'Paviljoen Boeckenberg' Unitaslaan 84, 2100Deurne

Inkomgratis!

Bestellen:

vlaanderen-mijnlandCThotmail.com Het boek isookverkrijgbaar

door storting op:

320-0702908-19 VanSven Eriksson 19,95€ + 2,60€ port (binnenland)

of 6 € port (buitenland) Gelieve naam en adreste vermelden.

Voor verdere informatie:

Sven Eriksson 0472-23 41 93 of 015-34 02 19

Vorige maandag diende Filip Dewinter een “voorstel tot decreet betreffende het organiseren van een referendum omtrent het al dan niet uitroepen van Vlaamse onaf­

hankelijkheid" in. Eén enkele, één duidelijke vraag is voldoende: “Bent u voorstander van een onafhankelijke Vlaamse staat?” De Vlamingen kunnen met een eenvoudig ja of neen laten blijken of ze het daarmee eens of oneens zijn.

Filip Dewinter meent dat het tijd wordt dat de Vlamingen hun toekomst in eigen handen nemen. "Niet een kleine groep van politici, maar het Vlaamse volk zelf moet het laatste woord hebben betreffende de staatkundige toekomst van hun land. Dat de Belgische grondwet opzijgeschoven moet worden om tot Vlaamse onafhankelijkheid te komen, ligt voor de hand. De duidelijke keuze van het Vlaamse volk dat zich via een referendum uitspreekt voor Vlaamse onafhankelijkheid biedt voldoende legitimi-

Dit op apegapen liggend apenland

Leuven Vlaams!

Tweede en laatste editie

“Ze" willen dus ziende blind blijven!

Arrogante machokritiek op Madame Non!

Diepzinnige politologische en andere ont­

hullende beschouwingen over "Albert op vakantie” terwijl onze gebuisde geitenboer uit de Westhoek hem dringend wilde spre­

ken. bladzijden vol kandidaat-harakirikrijgers die staan te trappelen van ongeduld om hun politieke spierballen te laten zien, dat alles en nog meer papiervulling, maar de voor de hand liggende enig mogelijke conclusie, die nochtans heel simpele vaststelling uitspre­

ken - België is gebarsten! - dat durven ze nog altijd niet. Hun Belgisch ongelijk toege­

ven. Ons Vlaams gelijk moeten ze niet eens formeel erkennen, ze moeten wel ophou­

den met zeuren en treuren. “België is gebar­

sten". Dat moest sinds einde vorige week op de voorpagina’s staan. Dat is niet langer een holle slogan, het is gewoon wat we onder onze ogen zien gebeuren.

“België barst” inderdaad, maar geen nood.

“Ie bouillon Beige” zal er alles aan doen om die barst nog maar eens met wat stinkende lijm te dichten. Terwijl iedereen weet dat het voorgoed gedaan is, dat men inderdaad het ultieme gesprek over den Belgique van mor­

gen en overmorgen moet durven beginnen.

In die betweterige machowereld van de Brusselse Wetstraat was er de voorbije dagen maar één iemand die zeer goed wist waar het dit keer echt om gaat en dus toe­

geeft dat wij gelijk hebben als we ook van­

daag blijven stellen dat die grote Vlaamse staatshervorming nauwelijks meer is dan een luchtbel. Dat we gelijk hadden toen we daags na 10 juni titelden dat Letermes “zege niets meer was dan een Pyrrusoverwinning.

“Madame Non” weet natuurlijk ook dat haar

“non” bepalend is voor het overleven van haar politieke kaartclub - niemand kan een partijvoorzitter verwijten te vechten voor de levenskansen van zijn of haar partij - maar zij weet in nog veel sterkere mate dat haar non determinerend is voor het overeind blij­

ven van wat nog overblijft van haar - en dat van Laken en van Di Rupo - nog altijd Frans­

talige Belgique.

Vlaamse logica

“Madame Non" is - gelukkig voor haar - te jong om te moeten toegeven dat ze “Leuven Vlaams" persoonlijk meemaakte, ze heeft het “Walen buiten’-verhaal van horen zeg­

gen, haar politieke leermeester en voorgan­

ger Gérard Deprez liep in die tijd wel in Leuven rond en vertelde mij ooit over zijn intellectueel onvermogen om die gedwongen verhuis te slikken. Haar medeonderhande- laar Francis Delpérée is uiteraard ook een overlevende van de Leuvense "Walen bui­

ten"- oorlog. Zij zullen Madame Non wel verteld hebben hoe diep dat "Walen bui- ten-trauma bij hen en vele andere Frans­

taligen tot vandaag vastgeroest zit. “Walen buiten”: volgens de eerste UCL-rector Mas- saux was dat een zonde tegen de Heilige Geest, waarvoor geen vergiffenis mogelijk was. Onder dwang moeten wegtrekken uit het huis waarvan zij dachten dat het hun eeu­

wige woonst was, dat dit huis in die Vlaamse stad hun onvervreemdbaar recht was, de laatste navelstreng met een stukje Vlaams grondgebied waar men nu wel Nederlands sprak, maar waar zij nog altijd Frans mochten spreken, juist zoals ze dat al in 1830 deden.

Van die ilót sacré werden ze zomaar wegge­

jaagd. Alleen omdat Vlaanderen vond dat zo’n Franstalige universiteit in het Neder­

landse Leuven niet meer kon, want er was

teit om de Belgische grondwet te negeren en een Vlaamse onafhankelijke staat op te richten. Volk, word staat.”

Referendum

Lijst Dedecker pleit daarentegen voor een nationaal referendum, niet een louter Vlaams. Volgens LDD-Kamerlid Rob van de Velde moet men de hele bevolking drie valabele scenario s voorleggen: doorgaan zoals vandaag, een confederaal model of onafhankelijkheid. Met alle pro’s en con­

tra’s. Onderbouwd met cijfers. Inclusief een motivering van elke verkozen politieke par­

tij waarom zij achter een bepaald model

nu toch een taalgrens, er waren nu taalgebie­

den. Naar Vlaamse logica golden die samen gemaakte afspraken ook voor Fransspreken- den en dus moest dat Franssprekend eiland weg van het Nederlandstalig grondgebied.

De rest van het verhaal kent iedereen:

wij kregen een Nederlandstalige univer- siteit in een Vlaamse stad, zij kregen een gloednieuwe Franssprekende alma mater op Franstalig grondgebied. Dat men van die ope­

ratie gebruikt maakte om ook de Brusselse universiteit te splitsen, was mooi meegeno­

men. De Belgische burger zou wel de reke­

ning betalen. Een schoolvoorbeeld van een Belgische deal: Vlamingen en Franstaligen kregen iets, katholieken en vrijzinnigen deel­

den in de prijzen. Alvast twee van de vier tra­

ditionele Belgische tegenstellingen werden op die manier “bediend". Voor de Gérard Deprez van toen en nu was Leuven Vlaams ook en vooral een verdere onomkeerbare afbraak van hun Belgique van 1830.

Walen buiten!

Het is dat scenario dat we vandaag opnieuw beleven met BHV. Nog een Frans­

sprekende navelstreng waar wij eens en voorgoed vanaf willen. Zoals in Leuven vra­

gen we nu in Halle-Vilvoorde alleen maar de uitvoering van Belgische afspraken die wij decennia geleden samen maakten. Ook daar willen wij dat de anderen eens en voor­

goed de taalgrens aanvaarden, dat de ande­

ren eens en voorgoed het eentalig Neder­

landstalig zijn van dat deel van Vlaanderen ondergaan. Een heruitgave van “Walen bui­

ten"? Zonder twijfel, tenminste voor zover

“die anderen” niet willen aanvaarden dat men in Vlaanderen Nederlands spreekt. Verkie­

zingsaffiches van Anne Marie Lizin (PS) uit het Waalse Hoei in het Vlaamse Liedekerke zijn niet meer van deze tijd! De taalgrens viert straks haar halve eeuwfeest, we heb­

ben aan Vlaamse kant meer dan voldoende geduld gehad. En dus nog eens: “Walen bui­

ten!”

Zoals wij, weet “Madame Non" dat dit het geografische eindpunt moet zijn van een verbale oorlog die einde van de 19de eeu*

een eerste historische doorbraak kende met de wettelijke Belgische erkenning van het Nederlands als “andere" nationale taal. Een erkenning die in de jaren dertig van de vorige eeuw werd ingevuld met een pakket taalwet­

ten die van Vlaanderen een Nederlands^

lig grondgebied maakten. Dertig jaar lat®r geconcretiseerd met het vastleggen van taalgrens en het invoeren van taalgebieden tot en met Leuven Vlaams en nu BHV! Ee zonder twijfel hopeloos lange processie va Echternach die wij vandaag willen afronde met inderdaad het definitief afsluiten van he hoofdstuk "Belgique francophone”. .

Om die reden en alleen daarom zal J°e ,.

Milquet ook morgen en overmorgen non blijven zeggen, Om die reden kan Franstaig België haar niet zomaar tot de rode roepe' Dat Belgique francophone leeft immers n 8 altijd in de overtuiging dat de Vlaamse ove^

kant uiteindelijk toch wel “oui" zal zeg&e een Belgische A-autoplaat binnen handber®

is toch zo verleidelijk! Het is toch altijd gegaan? Of niet soms? Zo hoorden we e onbekende Belgenkenner op de Hollan

radio zeggen. s

Ons vastgeroest slecht karakter doet helaas geloven dat die Hollandse Belg nu weer wel gelijk zal krijgen! Dat we e tweede “Walen buiten" (nog altijd) niet3

durven. M^arc ?^lA

maar één ding meer over: de scheiding staat. Dan pas zal er een objectieve ba voor een beslissing zijn. e(i

Wanneer dit volgens LDD intelleetn eerlijke voorstel afgewezen wordt, schie maar één ding meer over: de scheidin)^^

De commentaarschrijver van Het L^, ste Nieuws, Luc van der Kelen, kan a

uit de hoek komen. ..

Dat is geweten. Op TV-Actua liet vorige zondag het volgende ontvallen- u Waalse volk is het enige volk ter dat BANG is voor zijn eigen onafhnn heid.”

De dingen dezer dagen

Hup Holland, hup!

Laat de (Vlaamse) leeuw niet in zijn hempie staan

Het gaat zeer vlug. Een paar weken gele­

den schreef ik op bladzijde 4 een blauw­

druk neer voor een vereniging Vlaanderen- Nederland en sprak toen over een utopie.

Maar inmiddels zijn nogal wat mensen uit hun winterslaap ontwaakt. Driekwart van de Nederlanders en bijna de helft van de Vlamingen ziet dat wel zitten; zelfs op basis van een foute vraag. De vragenstellers ver­

trekken altijd van een unitaire staat en een Nederlandse krant gebruikte zelfs het woord

"inlijven". Geen sprake van. De geschiede­

nis heeft ons te lang uit elkaar gehouden en sommige verschillen kan en moet je ook niet uitwissen. Vandaar mijn voorstel voor een federatie waarbij de twee staten beslis­

sen wat ze federaal maken (defensie, buiten­

landse zaken, justitie, nationale economie).

Alle andere bevoegdheden zoals onderwijs, gezondheidszorg, enz. blijven regionaal. De vraag moet dus zijn: "Wenst u dat Vlaande­

ren en Nederland één federale staat worden wat in de praktijk betekent, enz... ?“, Ik wil dan nog eens de uitslag van zo’n poll zien. Ik ben er zeker van dat aan beide zijden 10 tot 15% extra stemmen in het pro-kamp belan­

den, d.w.z. bijna unanimiteit in Nederland en een ruime meerderheid in Vlaanderen.

De Verenigde Nederlanden hebben een enorme meerwaarde voor Vlaanderen. Ons land wordt deel van een natie die wel multi­

nationals heeft, die wel een wereldspeler in de economie is en een van de grootste inves­

teerders in het VK en de VS. Vlaanderen wordt economisch heel wat minder kwets­

baar. Nederland kan niet langer alleen aan Rotterdam denken, maar moet ook de belan­

gen van Antwerpen en Zeebrugge beharti­

gen. Corrupte Waalse erfenissen (cliënte- lisme, reusachtige hoeveelheden overbodige ambtenaren, ministeriële kabinetten, profi- tariaat dat een leven lang werk weigert en toch een uitkering krijgt) kunnen makkelij­

ker verdwijnen. Rechtsbedeling wordt vlug­

ger en efficiënter. Verkeersgedrag wordt fat­

soenlijk, enz. In dit lijstje staat zelfs nog geen woord over taal en cultuur al weten de neo­

nazi’s van het F(ront) D(es) F(ascistes) zeer goed dat zo’n staat het definitieve einde van de verfransing van de Rand betekent.

Vertrouwd

De positieve Nederlandse reacties heb­

ben me niet verrast. Mijn adresboekje is zeer goed gevuld met 031-nummers en ik heb een tijd de zekerheid dat er iets in het Noorden gekeerd is. Dat komt door een

°Ptelsom van kleine en grote gebeurtenis­

sen. Baudouin heeft nooit geweten wat hij deed toen hij met Juliana de EI9 opende.

La Belgique had altijd zorg gedragen de ver­

bindingen zo moeilijk en slecht mogelijk te pïaken. Denk aan de nog altijd bestaande hellevaart Brussel-Antwerpen-Roosen- dael-Rotterdam-Amsterdam. Vanuit Brussel duurt het drie uur vooraleer de Vlamingen in bun culturele hoofdstad zijn. De logische en

*°rte verbinding Brussel-Antwerpen-Breda- Utrecht-Amsterdam mocht niet zijn. Tot was een bezoek aan ‘Nederland boven e rivieren’ een expeditie, liefst met over- nachting. De autosnelweg veranderde dat Patroon grondig, al loopt de verkeersstroom n°g altijd teveel Noord-Zuid. Na de verove- r'ng van Anwerpen zijn de Nederlanders nu allang in Gent, Lier, Mechelen, Hasselt n “russel beland: voor hen iet of wat exo- Sch, maar toch vertrouwd. Al opgemerkt at Onze neven in de realiteit van onze cafés Ven Or|dertitels nodig hebben en perfect de y.uid'Nederlandse variant begrijpen! Veel aamse cafébazen en vooral cultuurorgani- I r°ren weten dat hun zaken zonder Neder-

ndse bezoekers op de fles gaan.

Splits zelf de sociale zekerheid!

Word lid van het Vlaams ziekenfonds.

&el hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Vlaamsa Neutraal Ziekenfonds

t£BH>rniiüiïi »miiun

Hooomtenplein 1 - 2800 Mechelen - wwwm.be

Vlaanderen heeft (in tegenstelling met Nederland) nogal wat te danken aan de Nederlandse onderwijsmammoetwet. De verplichte drie vreemde talen verdwenen en Nederland schakelde massaal over op één taal, Engels. En daarmee verdwenen de vele incidenten die oudere Vlamingen zich nog herinneren: de ergernis over Nederlanders die eens de grens over een belabberd Frans spraken. Die taal heeft inmiddels in Neder­

land het statuut van het Latijn. Vlaanderen is niet langer het eerste land om een vreemde taal te spreken, maar het laatste waar men de moedertaal gebruikt. Onderschat ook de Vlaamse inspanningen niet. Oude foto’s en films getuigen van de ontelbare Franstalige puisten op onze winkelramen. Dat is inmid­

dels allemaal Nederlands (of Engels) gewor­

den zodat Nederlanders zich veel meer thuis voelen.

Verschillen miniem

We zijn in dit blad niet altijd gelukkig met de Vlaamse parochieraad en de zogenaamde Vlaamse regering, maar in de betrekkingen met Nederland zijn ze een ijkpunt. Nederland denkt nu eenmaal in staatsstructuren. Het Vlaams parlement heeft te weinig bevoegd­

heden, maar het geeft in Nederlandse ogen een democratische legitimiteit aan Vlaande­

ren. En een Vlaamse regering doet dat nog meer omdat de weinige Vlaamse bevoegd­

heden wel op het terrein zitten die Neder­

land het meest aanbelangen (cultuur, milieu, vervoer en wegen). Den Haag moet nu wel afzonderlijk met Wallonië onderhandelen in bijvoorbeeld milieudossiers en de hoge amb­

tenaren hebben ontdekt dat Wallonië een derdewereldland is vergeleken met Vlaan­

deren. Nederlandse kranten doen daarom al een tiental jaren hun best hun lezers diets te maken dat “de taalstrijd” gemakkelijk herkenbare oorlogskleuren zijn tussen het beschaafde en het Zuid-Europese deel van België, maar dat er grotere verschillen dan taal alleen zijn. Ze werden natuurlijk flink geholpen door twee representatieve Walen.

Met Dutroux ontdekte Nederland "Ie mal wallon”. Met Happart zag men dat de popu­

lairste Waalse politicus een onversneden racist was die Nederlandstalige mensen in Voeren en later als minister Nederlandsta­

lige kajakkers en bedrijfjes liet pesten.

Veel veranderde ook ten goede door sport en show. Een paar jaar na de verschijning van de commerciële tv in beide landen leek het erop dat er nog maar weinig lijm meer was.

‘De orde van den Prince’ en andere orga­

nisaties deden zo hun best, maar het bleef de bekende druppel op de gloeiende plaat.

Alleen Clouseau kon nog in de twee lan­

den enthousiasme opwekken. Maar tenslotte keerde de wal het schip. Vlaamse voetbal­

lers werden een belangrijk exportproduct.

Ze zijn nog altijd gegeerd in Nederland, want met hen zijn geen integratieproblemen (als ze hun mond durven opentrekken). Luc Nilis in het verleden, Vermaelen bij Ajax, kapitein Simons van PSV of Dembélé van AZ verte­

genwoordigen Vlaanderen al staan ze daar waarschijnlijk niet bij stil. En dan is er het ver­

schijnsel K3.Je moet geregeld in Nederland komen en met Nederlandse ouders spreken om de ongelooflijke impact van de dames in te schatten. Ook De Volkskrant en het NRC/Handelsblad geraken er niet over uit­

gepraat. Ere wie ere toekomt, Kristel, Karen en Katleen hebben nooit hun afkomst ver­

loochend, nooit hun zachte g geruild voor de schraperige huigg. Maarzij hebben met hun meezingers miljoenen gewone Nederlanders de zekerheid gegeven dat verschillen tussen Vlamingen en Nederlanders klein zijn en zelfs onbestaand bij de allerkleinsten.

En tenslotte is de tv gevolgd. De prolife­

ratie van zenders heeft de behoefte aan vele programma's enorm vergroot. Niet alleen de openbare zenders gaan nu bij elkaar shop­

pen, maar ook de commerciëlen doen het.

Jambers, Spoed, Flikken naar Nederland en Baantjer, Westenwind of Gooische vrouwen naar Vlaanderen. En met ‘Peking Express of‘Dancing on Ice’ wordt weer gecoprodu­

ceerd (en spreken de Nederlandse presenta­

toren niet langer over België en Belgen maar over Vlaanderen en Vlamingen). Bij het laat­

ste programma namen de makers hun voor­

zorgen om te verhinderen dat het Neder-

Aan het Wetstraatjournaille Boordevol eigendunk

Te lande

co o’

Gij Mestkevers,

Voorlopig is het doembeeld afgewend dat uzelf en uw organen boven het hoofd hing: de tsjeef Leterme die premier wordt en in zijn kielzog het extremistische gebroed van de N-VA een zeg zou geven in ‘s lands politiek. Zenuwachtig hebt gij de dagen afgeteld - één, twee, vijf, twintig, vie­

renzeventig - tot de formateur finaal zijn tanden had stukgebeten op madame Mil- foisnon en hij de scène moest verlaten. Tot grote opluchting van het gros van de pers­

meute, die nog altijd paarse of paarsgroene dromen koestert, en hardop vreesde voor een terugkeer naar het ancien régime.

Daarbij hebt gij zoals gewoonlijk een doorgedreven dossierkennis aan de dag gelegd, want het bespelen van emoties is - zeker in communautaire aangelegenhe­

den - veel belangrijker dan het uitleggen van de grond van de zaak. Wij gaan hier twee voorbeelden aanhalen die niet toe­

vallig allebei uit het programma 'Terzake’

afkomstig zijn, omdat de VRT verreweg het meest Vlaamsminachtende medium blijft in deze contreien. Presentatrice Kathleen Cools bestond het om een bijdrage over Brussel-Halle-Vilvoorde in te leiden met een verwijzing naar “de Raad van State die de splitsing van BHV wil". Zelfs de jongste snotneus met enige kennis van zaken weet dat het om een arrest van het Arbitrage­

hof gaat, dat bovendien strikt juridisch niet eens een splitsing vooropstelt, maar op de VRT-planeet is dat blijkbaar nog niet door­

gedrongen. ‘s Anderendaags nog zo’n leuke uitschuiver: in een montage over moeilijke bevallingen bij voorgaande staatshervor­

mingen duiken beelden op uit de betoging in Komen toen Vic Anciaux de Egmont- perikelen van de Volksunie moest doen vergeten. Betogers scanderen het in de Vlaamse beweging overbekende "Martens, geef ons wapens” wat door de journalist- commentator stante pede als ... oorlogs­

verklaringen wordt betiteld. Wellicht liep het manneke in kwestie in die tijd nog rond in pampers of in korte broek, maar dat is nog geen reden om flauwekul los te laten op het publiek. (Beter ware het geweest uit te leggen hoe ongemeen brutaal de Waalse rijkswachters toen die Vlaamse betogers hebben aangepakt.)

Al even ergerlijk, geachte mestkevers, begon uw gezaag te worden dat al die

landse getalsoverwicht te veel zou spelen.

Het was niet nodig. Nederlanders stemden probleemloos voor Vlaamse kandidaten en de productie moest manipuleren om een Nederlander in de finale te krijgen.

Dit klinkt misschien allemaal wat triviaal en het woord cultuur is nog altijd niet geval­

len, maar het bewijst dat naast de clichés ook geleidelijk en misschien wat onbewust een gevoel groeit dat we nogal wat gemeen hebben en dat het groter is dan de dingen die ons scheiden. Politici zijn altijd wat tra­

ger om die sporen op te pikken, maar vroeg of laat ruiken ze een en ander en zullen ze er ook naar handelen. Jan Neckers

5

beloften en uitspraken voor 10 juni over meer Vlaanderen de boel hadden geblok­

keerd. Principieel al een vreemde rede­

nering. Normaal zijt gij lieden de eersten om te beklemtonen dat politici hun belof­

ten niet houden, en als ze dan eens voor één keer voet bij stuk houden, worden ze al evengoed voor onbetrouwbare idioten uitgemaakt. Trouwens, hoe is eigenlijk de hele boel verziekt geraakt? Voor zover wij ons herinneren werd er aan de poor­

ten van Hertoginnedal door de Franstali- gen de ene stoere verklaring na de andere afgelegd, terwijl het vermaledijde Vlaams Kartel zich zoveel mogelijk op de vlakte hield. Het was zowaar de VLD die op een bepaald moment dreigde om 600 miljoen euro van hetgrootstedenbeleid in te hou­

den, maar ook die VLD snoerde na een poosje zichzelf strategisch de mond. Als teken van appreciatie riep de achterbakse Reynders de voorzitters van de Franstalige partijen samen, die elkaar voor de came­

ra’s nog eens probeerden te overtreffen in anti-Vlaamse retoriek. Wat niet belette dat madame Milfoisnon op alle zenders en zowat in alle gazetten mocht komen uithui­

len dat ze helemaal geen Tante Neen was geweest. Allemaal de schuld van Leterme en zijn geleuter over een tweederdemeer- derheid!

Enfin, wij hoeven nu ook weer niet de hoeder van onze broeder te spelen, en

"Mijnheer 800.000” uitgebreid te bewiero­

ken. Maar vertel ons eens even, dames en heren van de weldenkende pers, waarom het dossier-Brussel-Halle-Vilvoorde de laatste tijd te pas en te onpas als een “sym- bolenstrijd" moet worden opgevoerd? Er wordt al decennia actie gevoerd om dat arrondissement te splitsen, en de opruk­

kende verfransing bewijst dat het niet vijf voor, maar vijf over twaalf is. Maar dat ver­

onderstelt naast enige empathie ook de bereidheid om eens een degelijk boek of analyse vast te nemen, van het kaliber ‘Ver- Brusseling: tegengaan of ondergaan?’, en wat voor veel journalisten geldt, dat ze lie­

ver lui dan moe zijn, geldt nog meer voor de meerderheid van het Wetstraatjour- naille, dat op de eerste plaats graag zichzelf ziet blinken, en voor wie diepgang een ...

randverschijnsel geworden is.

Ruzie met gevolgen

Omdat de “roeie boengd" ruzie heeft met Postbaas Johnny Thys, kregen vorige dinsdag heel Antwerpen en heel Limburg geen post.

Vandaar dat u, beste postabonnee van Kalmthout tot Lanklaar, een dag langer hebt moeten wachten op uw ‘t Pallieterke.

Het stakingsrecht is heilig, nietwaar? En als Jan met de pet en zijn Liza, die helemaal niks met die ruzie te maken hebben, daar­

van de dupe zijn...

Ja, en dan? Het doel heiligt toch de mid­

delen!

29 augustus 2007

De dingen dezer dagen

Vijfhonderd jaar Amerika

In 1507 werkt de Duitse cartograaf Martin Waldseemüller in de abdij van Sint-Deoda- tus in Lotharingen (nu Saint-Dié-des-Vosges) dat dan nog een deel van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie is. Hij publiceert een enorme kaart van de wereld en daar gebruikt hij als eerste de naam Amerika voor wat van­

daag Zuid-Amerika is. Hij voegt er een boek bij over kosmografie. In dat boek staat ook een Latijnse vertaling van zogenaamde brie­

ven van de ontdekkingsreiziger Amerigo Ves- pucci over zijn vier reizen. Waldseemüller vertelt waarom hij de naam Amerika geko­

zen heeft voor wat vandaag Zuid-Amerika is:

"Ab America inventore... quasi Americi ter- ram sive Americam”, “van Amerigo de ont­

dekker... alsof dit het land van Amerika is, dus Amerika.” De naam Amerigo is een Italiaanse versie van Aymeric en wordt Americus in het Latijn; vrouwelijk dus America.

De kaarten van Waldseemüller zijn een groot succes. Op een paar jaar tijd worden er duizend exemplaren van die zeer dure din­

gen verkocht. En de cartograaf krijgt aardig wat reacties. Hoe haalt hij het in zijn hoofd om dat nieuwe land naar die Italiaanse frau­

deur te noemen? Er zijn toch anderen die al voor Vespucci dat land bereikt hebben? En gesproken hebben over een nieuwe wereld!

De cartograaf wordt wat onzeker en in 1513 publiceert Waldseemüller een herwerking van een kaart van een klassieke Griekse cartograaf en deze keer noemt hij Zuid- Amerika heel gewoontjes "terra incognita”

terwijl hij het noordelijk deel van het con­

tinent de vroegere naam “de Indiën" weer geeft. Maar zijn eerste kaarten zijn inmid­

dels wijd verspreid en dus blijft die Amerika ook bestaan.

De man die de knoop doorhakt, kennen we allemaal: Gheert Cremer of Gerard de Cremere, geboren in Rupelmonde als zoon van ingeweken Rijnlanders; bekend onder zijn Latijnse naam Mercator en die op zijn 40ste weerkeert naar het land van zijn ouders en nog 42 jaar in Duisburg woont. Daar ont­

werpt hij ook zijn beroemde kaarten, al is hij in de allereerste plaats een instrumenten­

maker en kopergraveur. Maar in 1538 publi­

ceert hij een eerste hartvormige wereldkaart

"Orbis Imago” en hij herneemt de benaming Amerika van Waldseemüller. Meer nog, hij geeft de benaming aan heel het werelddeel, dus zowel aan Noord- als aan Zuid-Ame­

rika. Die benaming blijft bestaan en wordt tenslotte algemeen aanvaard. Amerika is het en Amerika zal het blijven.

Nieuwe Wereld

Amerigo Vespucci heeft het niet meer meegemaakt, maar hij zou het bijzonder op prijs gesteld hebben, want tijdens zijn leven had hij de gewoonte zichzelf belangrijker en gewichtiger te maken dan hij was en hij schuwde daarvoor geen middel. Vespucci wordt geboren in Firenze in 1454. Zijn vader werkt voor de Florentijnse geldwisselaars, en daar leert Vespucci het zakenleven ken­

nen. Hij is een bijzonder goede boekhou­

der. Een latere historicus zegt over hem dat iemand die goed met cijfers kan goochelen, ook een goede navigator kan worden. De bankiersfamilie De Medici waardeert zijn talent en zendt hem in 1492 naar hun filiaal in Sevilla. Zijn belangrijkste taak is de bevoor­

rading van schepen met alle mogelijke goe­

deren. Hij is dus ter plaatse wanneer tot ver­

rassing van iedereen in april 1493 Christoffel Colombus triomfantelijk aanmeert na zijn eerste reis naar het westen.

Waarschijnlijk heeft Vespucci al direct achterdocht gekregen over het succes van die reis. Niet al te veel gestudeerde mensen geloofden nog dat de aarde vlak was. erva­

ren zeelui wisten allemaal uit eigen ervaring dat de aarde bolvormig was. Maar ze wisten ook dat de omtrek van de aarde zo'n 40.000 km bedroeg zoals al berekend was door de Grieken 1.500 jaar tevoren. Ze wisten zelfs waar China en Japan ongeveer lagen en ze waren er terecht van overtuigd dat ze onmo­

gelijk Azië konden bereiken door naar het westen te varen.

Hun scheepjes konden nooit genoeg voorraad en water innemen om die enorme afstand te overbruggen. Colombus was ervan overtuigd dat het wel kon omdat hij de ver­

keerde berekeningen had gemaakt. Hij dacht dat de aarde maar een omtrek van 25.000 kilometer had en dat men dus wel degelijk Cipangu (Japan) kon vinden zonder onder­

weg te verhongeren en vooral te sterven van de dorst. De geslaagde reis van Colom­

bus zet dus nogal wat zekerheden op losse schroeven hoewel hij geen zijde of spece­

rijen meebrengt en duidelijk nog zelfs niet in de buurt van Indië is gekomen. Ook bij zijn tweede grote reis komen geen bewij­

zen mee voor de ontdekking van een korte route naar China en Indië.

Vespucci zou al in 1497 een eerste reis gemaakt hebben naar Amerika, maar dat is nogal onwaarschijnlijk. De cartograaf Waldseemüller voegt wel de brieven bij zijn beroemde kaart die de vier zogenaamde rei­

zen van Vespucci vertellen, maar het ver­

moeden is groot dat die brieven niet van Vespucci zelf zijn, maar door iemand anders geschreven op basis van de echte brieven. Uit alle andere bronnen valt te leren dat de Flo- rentijn maar twee reizen gemaakt heeft. De eerste reis gaat in 1499. Zijn zaken gaan niet al te best en de 45-jarige Vespucci besluit om zijn geluk over de oceaan te proberen. Hij vergezelt een expeditie als navigator en die bereikt wel degelijk het Zuid-Amerikaanse vasteland. Vespucci kijkt verbaasd naar een kust waar nogal wat inheemse mensen in paaldorpen op het water wonen. Dat doet hem natuurlijk aan Italië denken en hij doopt de streek Klein Venetië (Venezuela). Zijn schip vaart ook voorbij de monding van de Orinoco. Vespucci besluit dat zo'n enorme rivier met zoet water niet afkomstig kan zijn van een eiland. Hier zit een continent achter. Colombus is hier al voor Vespucci geweest en hij is ook tot die conclusie geko­

men, maar hij blijft bij zijn waanidee dat hij Azië bereikt heeft.

In 1501 vertrektVespucci voor zijn tweede en waarschijnlijk laatste reis; deze keer als navigator op een Portugees schip. De rei­

zigers volgen weer de kust van Zuid-Ame­

rika en de Florentijn beweert later dat hij tot in Patagonië in het zuiden van Argenti­

nië geweest is. Maar hij rept met geen woord over de enorme monding van de Rio de la Plata zodat dit deel van zijn verhaal waar­

schijnlijk niet klopt. Als hij weer thuis is, spreekt hij echter consequent over “de nieuwe wereld", een term die hij heeft gegapt bij de Italiaanse humanist Martyr d'Anghiera, maar Vespucci maakt de term populair. Hij heeft inmiddels een zeer goede reputatie als navigator. Hij treedt in dienst van koning Ferdinand van Aragon. Die is na de dood van zijn vrouw Isabella en zijn schoonzoon Filips de Schone der Nederlanden ook regent van Castilië in de naam van zijn waanzinnige dochter Juana en haar oudste zoontje Karei van Gent. Ferdinand geeft Vespucci een reus­

achtige som geld om andere navigators op te leiden. De Florentijn sterft in 1512 in Sevilla aan malaria.

Raar, maar waar

Het is natuurlijk een beetje gek dat het continent de naam draagt van iemand die zelf nooit een expeditie geleid heeft en van wie we nauwelijks iets weten. Maar in deze politiekcorrecte tijden is dat ook een voor­

deel, want in 1992 stond de wereld bol van beschuldigingen aan het adres van Colom­

bus: imperialist, volkerenmoordenaar, racist, enz. De Genuees moet het dus doen met een Zuid-Amerikaans land, een Canadese staat en het District of Columbia met de hoofdstad Washington in de VS. Dat laatste land draagt met een zekere exclusiviteit de naam Amerika en Amerikanen omdat het er als eerste bij was. Het hele continent was nog koloniaal bezit toen de VS onafhankelijk werden en de inwoners automatisch Ame­

rikanen werden om hen te onderscheiden van alle anderen die Europese onderdanen waren. Dat heeft dus weinig met Amerikaans imperialisme te maken, zoals de politiekcor- recten soms beweren.

Een ander progressief genie gaf me onlangs nog een buitengewoon bewijs van de Ameri­

kaanse pretenties.

De baseballkampioenschappen in de VS heten ‘The World Series'. Typisch iets voor de VS, vond ie: een nationaal kampioenschap verheffen tot wereldkampioenschappen hoe­

wel er geen niet-Amerikanen mogen deel­

nemen. Eerst en vooral doen de Canadezen wel mee en ten tweede werd de titel gelan­

ceerd in 1880 toen er buiten de VS ner­

gens baseball op niveau gespeeld werd. Wij spreken ook in Vlaanderen over het wereld­

kampioenschap veldrijden hoewel bijna alle goede veldrijders tegenwoordig uit het vroe­

gere hertogdom Brabant (dus Noord-Bra- bant inbegrepen) komen.

Jan Neckers

Mijmeringen

na het bedevaartseizoen

Eind augustus, de Ijzerwake en -bedevaart zitten erop. Wat heeft het opgebracht? Tja, laat ons beginnen met het mediaspelletje.

3.500 man op de Bedevaart? Ik drink de voorraad Augustijn van de redactie in één keer uit als dat klopt. Bart de Wever mag dan zeggen in De Standaard dat de Ijzer­

wake geen wervend spektakel is. die slagen er wel in elk jaar meer volk te lokken. En dat kan van de Bedevaart niet gezegd worden.

Volgens indiscreties waren er dit jaar voor het eerst meer dan 5.000 toegangstickets verkocht in Steenstrate. Maar of ze er ook waren? Hoe dan ook, die wedstrijd winnen ze dus. Maar wat hebben we daaraan?

Waar was het allemaal om te doen! Om een nieuw imago voor de bedevaart en toren.

Ze wilden in Diksmuide van hun extremisti­

sche imago af. Dat is ze grotendeels gelukt.

De zaterdagavond voor de bedevaart is het nu rustig in Diksmuide. En Spirit zwaait tegenwoordig de plak in en rond de IJzer- toren. Ook dat helpt voor het imago. Wat hebben we nog? De Heilige Mis wordt opge­

dragen door de bisschop van Brugge, aller­

lei BV's staan er op het podium en verschil­

lende ministers uit de Vlaamse regering zijn er aanwezig. Het is het comité dus gelukt aan te schurken tegen het establishment. Er is een advertentie van vredes- en vluchtelin­

genorganisaties, iets wat het oude imago van rechts en conservatief moet tegenspreken.

Met dat imago loopt dus alles goed, zelfs de pers is vriendelijk geworden, ze zijn 'de goe­

den’. Maar ten koste van wat!

Teruggaan naar Diksmuide levert een hal­

lucinant tafereel af. Het verkeer gaat zijn gewone gang over de brug. Wie naar de bedevaart komt blijft op het voetpad. In de IJzerlaan is enkel nog een kraampje van TAK.

Al de rest is weg (iets waar ze in het comité heel blij mee zijn). Stel je voor: je mag zelfs parkeren in de straat naast de wei. Het lijkt er dus op dat de vernieuwing vooral het tra­

ditionele publiek heeft weggejaagd. Het lijkt er evenzeer op dat die vernieuwing er niet voor gezorgd heeft dat een nieuw publiek zijn weg gevonden heeft naar de Ijzerbede­

vaart, en dat was toch de bedoeling? Het lijkt erop dat die hele operatie-vernieuwing bit­

ter weinig echt resultaat oplevert.

En hoe zit dat dan met de wake? De eerste was een ouderwetse Ijzerbedevaart, maar

Opmerkelijk!

De kritiek van de SP.a op Albert II wordt steeds nadrukkelijker. Voormalige SP.a- voorzitter Johan Vande Lanotte had al ste­

vige kritiek toen de koning even de plaats van Leterme innam als formateur voor een oranjeblauwe regering. Nu laat Luc van den Bossche zich horen. "Als Yves Leterme heeft gefaald, dan ook de koning”, zegt hij. Vol­

gens Van den Bossche had de koning bijvoor­

beeld een afkoelingsperiode kunnen inlas­

sen. "Of hij kon het ontslag van Leterme in beraad nemen en de andere partijen uitno­

digen alvorens het ontslag te aanvaarden of niet. De koning heeft het niet handig aan­

gepakt.” Luc van den Bossche vraagt zich luidop af of de entourage van de koning hem wel correct geeft geadviseerd. “Die entourage zou zich eens moeten bezinnen over haar rol", meent hij. Nog efkens, en wij zitten met een nieuwe koningskwestie.

ondertussen heeft de regie ook daar zijn draai gevonden. Het wordt elk jaar beter.

Maar dat betekent ook dat de kloof met de bedevaart steeds kleiner wordt. Wat is nu nog het verschil! Bij de wake staat er geen BV op het podium, al kan Micha Mara het tij misschien keren. Het personeel en wie er optreedt, moet gezocht worden in een kleine groep die er lak aan heeft om zich politiek incorrect te outen. Terwijl de Ijzer­

bedevaart beroep doet op BV’s, dansgroe­

pen en betere koren kan vinden. De omka­

dering is er professioneler. Maar dat er meer jonge meisjes in het programma zitten, de vlaggen waarmee ze vendelen geen leeuwen zijn in Diksmuide, de lansknechten onder­

steund worden door olietonnen,... dat zijn toch maar randverschijnselen. De inhoud verschilt eigenlijk bitter weinig, en dat is nog het meest hallucinante als je er naar kijkt.

Oké, er is op de bedevaart veel meer aan­

dacht voor het vredesthema en op de wake is het thema Vlaams zelfbestuur dominant.

Op de bedevaart is er ruime aandacht voor

‘verdraagzaamheid', er staat duidelijk een donker gekleurd meisje op de kaft (u weet wel dat daar nog veel over te doen was). Op beide bijeenkomsten werd gesproken over

“de brief aan koning Albert", met aandacht voor een hertaling naar deze tijd.

Oké, velen zullen zeggen dat het allemaal dieper zit, een fundamenteel andere wereld­

en mensvisie. Maar eigenlijk grijpen bede­

vaart en wake naar dezelfde basis terug. En kijkend naar beide, merk je geen onover­

brugbare verschillen.

Wat is dan het probleem? Beide organi­

saties zijn net als negentig jaar geleden inge- graven in hun loopgrachten en persoonlijke aspiraties staan een verzoening in de weg. En laat ons eerlijk zijn, vooral Walter Baeten, de voorzitter van het Bedevaartcomité wil van geen verzoening weten. Van Johan Vanslam- broek is geweten dat hij een dialoog Waar zit nu de verdraagzaamheid!

In Diksmuide gaan ze nu bijsturen, de Ijzerbedevaart opnieuw laten uitvinden doof een groep van wijzen onder leiding van Wilty Kuypers. Als die heren echt wijs zijn, gaan ze het gesprek aan met de Ijzerwake. Stap over de persoonlijke rancunes, het water ü heus niet te diep, er zijn veel doorwaadbars

plaatsen. ‘T' ’

Onbedreigd op één

De wereld is volgens elke

intellectueel van linkse garnituur één gr dorp. Dat zullen ze geweten ^e^nvOfi Amsterdam dat met de aanwezigheid liefst 177 nationaliteiten kan bogen op

“eretitel” van de meest internationale 5 ter wereld. De nevenverschijnselen vC,ri rijkdom moeten de gelauwerde e<- dammers er kunnen bijnemen. In pen kijken de voorvechters van de ma11 turele illusie met afgunst op naar het Hollanders bezette hoogste trapje vangr(- schavotje. Zelf bezetten ze de dichtste plaats met 164 nationaliteiten er\,n°%Q of New York dat het met "amper"

nummer drie moet rooien. De sinjoren nen we een troostbrengende gedachte reiken. Op het gebied van smerigste ter wereld staan ze met Antwerpen dreigd op nummer één.

De dingen dezer dagen 80e IJZERBEDEVAART

Met gemengde gevoelens

Morgen?

Wanneer een herdenking van de vroegere frontsoldaten en hun idealen uitmondt in een herdenking van de gehouden herdenkingen, dan weten we ons weetje wel. Dan staan we voor een breekpunt. De 80e Ijzerbedevaart had geen duidelijk motto meegekregen. ‘Gis­

teren, vandaag, morgen', zo stond op de affi­

che, maar wat morgen betekent, daar heb­

ben we het raden naar. Het is in elk geval duidelijk dat vanaf volgend jaar grondig van de traditionele bedevaartformule zal wor­

den afgeweken. Daarmee zal dan een nieuwe stap worden gezet in de afbraakpolitiek die onder Lionel Vandenberghe op kruissnelheid kwam en door Walter Baeten en co wordt voortgezet. Paradoxaal genoeg zou dat dan een breder publiek moeten aantrekken, ter­

wijl men juist al 15 jaar bezig is om de grote massa van de wei weg te jagen. Aan allen die vorige zondag nog naar Diksmuide waren afgezakt, daarom onze groet: of en onder welke omstandigheden wij elkaar volgend jaar terugzien, ligt in handen van een Werk­

groep die in het Grootste Geheim vergadert.

Stel je maar eens voor dat dit rioolblad voor­

tijdig op de hoogte zou worden gebracht!

Allen

Dat van die allen moeten we nu ook weer niet te letterlijk nemen, want het was alweer geen hoogvlieger qua opkomst. Op de VRT circuleerde ‘s avonds het cijfer 4.500, maar daar moeten ze dringend een nieuwe bril gaan kopen. Voor meer dan 3.000 doen wij het niet, en waarschijnlijk is zelfs die schat­

ting een stuk te hoog gegrepen. We kunnen ons dus inbeelden dat ze bij de Ijzerwake glunderen met hun opkomst van 5.000 zie­

len, maar cijfers zijn voor een buitenstaan­

der altijd gevaarlijke materie, want moei­

lijk controleerbaar en onderworpen aan de inzichten van de betrokken voorlichtings­

dienst. Maar stel dat er zich morgen een mirakel voordoet en de dag der godsvrede breekt aan, dan kan de proef op de som niet meer stuk. Er lopen overigens nog voldoende lyrische personen rond die hardop van zo’n wonder dromen.

1937

Neem nu Paul de Wilde uit Wortegem- Petegem. Tachtig keer naar Diksmuide werd in beeld gebracht door affiches van de meeste vroegere Ijzerbedevaarten door jon­

geren op het podium te laten tonen. (Nota bene: op nagenoeg al die affiches staan poli­

tieke of IJzersymbolen verwerkt, op die van bit jaar was dat zoals bekend niét het geval.) Luc Appermont - die de bedevaart voor een groot deel presenteerde, en die dat goed beed - interviewde daarop een van de oud­

ste bedevaarders die in 1937 voor het eerst naar Diksmuide kwam. Paul de Wilde was toen 14 jaar. Hij mocht vertellen wat hij zich uit die tijd herinnerde, verwijzen naar Frans Daels en Seppe Coene, en kreeg ook de kans om suggesties voor de toekomst te doen.

Mijnheer Appermont, mag ik de hoop van bc flaminganten uitdrukken: dat er weer één bedevaart komt (groot applaus!) met respect v°or elkaar. Per jaar 364 dagen van mening Verschillen en vechten voor ons groot gelijk, maar één dag samen na ijzervaste afspraken:

Vlamingen aller partijen, verenigt u!”

En nu zijn we eens benieuwd wie er in Steenstrate of in Diksmuide de eerste stap gaat zetten. Maar eigenlijk kennen we het antwoord al.

Eik

Tachtig jaar heet een eiken jubileum te zijn, eri daarom stond er op het podium ook een s°ortement eik te staan uit spaanderplaat,

**aaraan al naargelang de dansact of cho-

^ografie rode papaverkransen, vlaggen en e®lkleurige linten terechtkwamen. Schoon,

^letwaar! Enfin, de welbekende Ludo Abicht ad speciaal zijn vakantie onderbroken om ven Woordeke te komen placeren over het

^der groeien van de eik, vertrekkend van- de termen vrede, vrijheid en verdraag- tpY^eid. Eerst leek zich een filosofisch c *11 1 te ontspinnen over individuele en

0 'fictieve Vlamingen met een emancipa-

^Project dat voortbouwt op de 18e eeuw nzovoort, zelfs enzoverder, maar hopsa, k^am plots de kat op het koord: ‘De si'I"e'd biedt ons de kans om een commis- te v°Or waarheid en verzoening op te rich- n 'n Vlaanderen, om de diepe wonden van

de repressie te helen. Want hoe kunnen we voor internationale verzoening pleiten als we zelf tot die oude haat veroordeeld blijven?’

Recht in de roos, zeker op de wei waar het comité zichzelf enkele jaren geleden al ver­

ontschuldigde voor het verleden, maar nog altijd wacht op een officieel teken van leven van de andere kant.

Nog meer ‘verleden ’

We luisterden naar een tekst van Anton van Wilderode, uitgesproken op de 60e Ijzer­

bedevaart ‘De wereld die wij willen, draagt geen wapensEr klonk een fragment uit de toespraak van Filip de Pillecijn uit 1929. Phi- lippe Hayaert, voorzitter van VOS, had het over het ontstaan van de bedevaarten en de drie pijlers Godsvrede, Nooit Meer Oorlog en Zelfbestuur - en hield zich consequent aan die termen. Tijdens de eucharistieviering - voorgegaan door bisschop Vangheluwe van Brugge - bracht het mannenkoor De Kerels de ‘Psalm’ van Rodenbach als openingslied.

(Klonk dus niet alleen de week daarvoor in Steenstrate.) En Koen Krucke mocht met het publiek een aantal liederen afwerken (‘van die mooie Vlaamse liedjes’, aldus Luc Appermont): Mijn Vlaanderen heb ik harte­

lijk lief. Lied van mijn land. Heimwee doet ons hart verlangen. (Daarmee is ook dat hoofdstuk afgesloten.) Zelfs het Zeemans­

lied kwam aan bod, en het publiek kon mee­

deinen en waaieren met de zonnebloemen die het comité na de toespraak van Walter Baeten massaal had laten uitdelen.

Nou zeg, wat zijn we vrolijke vrienden, en lief voor elkaar! Of was het de bedoeling om de journalisten van RTBF en RTL te misleiden die zich met de camera’s in de aanslag op ver­

schillende plaatsen hadden opgesteld?

Wat Baeten kaars en bril

Het ontbrak voorzitter Baeten niet in de eerste plaats aan goede wil in zijn toespraak, die uiteraard sterk in het teken stond van de politieke actualiteit en vooral de blokkering van de regeringsonderhandelingen door de Franstaligen. Hij verwees naar de brief van de Vlaamse frontsoldaten aan Albert I op 11 juli 1917, en borduurde daarop voort. Wordt het geen tijd om ook eens een schrijven te richten aan Albert II, om te zeggen dat wij het beu zijn om de verantwoordelijkheid op te nemen voor de eenheid van het land, en toch verweten te worden dat wij die eenheid op het spel zetten? Hetzijn juist de Fransdol- len, aldus Baeten, die dit land onbestuurbaar maken, niet Vlaanderen. Vlaanderen moet ophouden te denken dat het verantwoor­

delijk is voor de Belgische staat.

Meer dan de helft van de Vlamingen is voorstander van verregaande Vlaamse autonomie, van Vlaamse onafhankelijkheid.

Politici moeten rekening houden met die volkswil: meer Vlaanderen voor meer demo­

cratie.

Brussel-Halle-Vilvoorde

Ongemeen scherp was Baeten over het gedrag van de Franstaligen in de Vlaamse Rand rond Brussel. Wallonië wil gewoon uit­

breiden, Vlaamse grond annexeren via een verfransing van de Vlaamse Rand. Het is god­

geklaagd dat in dit land asielzoekers die hier al jaren wonen, die volledig ingeburgerd zijn en die onze taal spreken, een uitwijzingsbe- vel krijgen, maar dat Walen en Franstalige Brusselaars zich in de Rand komen vestigen zonder zich te integreren. Ze willen geen Nederlands leren, ze eisen dat Vlamingen hen in het Frans bedienen zoals baronnen van de negentiende eeuw, ze eisen voor hun kinderen in Vlaanderen Franstalig onder­

wijs dat aan de controle van Vlaanderen ont­

snapt. Er moet paal en perk worden gesteld aan dat profijt.

Scheiden

Het is intussen alweer 15 jaar geleden dat Vandenberghe de historische woorden 'Waalse vrienden, laten we scheiden uit- sprak, om nadien zijn uitspraak in te slik­

ken omdat dat zijn politieke beschermheren beter uitkwam na het Sint-Michielsakkoord.

Baeten stelde ditmaal dat het gebakkelei bij de regeringsvorming ertoe leidt dat wij eigenlijk geen federale regering meer nodig hebben’. Als het hardnekkig ‘non’ van de Franstaligen aanhoudt, dan zullen wij ver­

plicht zijn ‘om het roer om te gooien en eenzijdig de alimentatie vast te leggen. Laat

29 augustus 2007

België dan maar onmiddellijk verdampen!’

Daverend applaus.

Nog meer van dat: ‘Stap uit de Belgische structuur met een eenvoudige meerderheid in Kamer en Senaat. De brede consensus bij de Vlaamse bevolking verleent u de legi­

timiteit om dit uit te voeren. En de koning moet zijn vakantie er echt niet voor onder­

breken!’

Bochtenwerk

Maar natuurlijk kon en mocht de redene­

ring niet volledig worden uitgewerkt, want het spookbeeld van het gruwelijke separa­

tisme zou al te snel opdoemen, en ook nu moeten er voldoende bruggen open blijven naar de huidige politieke beschermheren die anders afkeurend het hoofd zouden schud­

den. We zouden daarom aan de ene kant wel uit de Belgische structuur moeten treden, maar ‘daarna de Waalse deelstaat uitnodi­

gen op een “Hertoginnendal” om te bepalen wat nog federaal georganiseerd moet wor­

den'. Daarbij moeten ook de jaarlijkse finan­

ciële transfers worden vastgelegd, want ‘aan de solidariteit van je Vlaamse buren hoef je daarbij niet te twijfelen’. (Ook al omdat

‘Vlaanderen Brussel niet loslaat’, jaja.)

Volgens de wetten van de logica moet wie a zegt, ook b zeggen, maar de logica van het comité is al geruime tijd zoek, en het wordt er met het verstrijken van de jaren niet beter op. De een of andere geleerde professor moet ons toch eens uitleggen hoe je eenzijdig uit een politieke structuur stapt, maar wel nog gaat onderhandelen over de blijvende prijs die je daarvoor zult betalen, en vooral wat je federaal nog samen gaat doen. Het laat ons onvermijdelijk denken aan die dozen met scheikundige experimenten uit onze kindertijd, die de steen der wijzen beloofden, en alleen maar resulteerden in hopen afval en roetplekken op het plafond.

Ter verdediging van het publiek dient te worden aangevoerd dat op heel wat plek­

ken ‘ho ho ho’ weerklonk toen Baeten het over de vanzelfsprekende solidariteit met de Franstalige buren had.

Overigens weerklonk na de toespraak zowaar het gezegende feestlied ‘Vlaande­

ren boven’: waar er mossel met frit is. waar er kip aan het spit is, en waar de kerk in ‘t midden staat. Scherpzinnige regisseur had­

den ze dus wel.

We noteren tot slot dat Baeten niet meer spreekt vanaf een katheder of spreekge­

stoelte met Vlaamse Leeuw, al stond hij nog wel zo afgebeeld in het programmaboek. De tijd van toen, herinneringen,...

Politici en bloemenhulde

Als er politieke branden zijn, dan zijn de politici natuurlijk ook niet weg te branden.

Al dient gezegd dat velen van hen jaarlijks van de partij zijn. We noteerden bij CD&V minis- ter-president Kris Peeters, minister Hilde Crevits, verder onder meer Herman Suy- kerbuyk, Mia de Schamphelaere, Hendrik Bogaert, en Michel Doomst. Voor de N-VA:

Bart de Wever met vrouw en kroost (niét in Lederhosen), Jan Jambon. Mare Demes- maeker. Jan Loones, Walter Luyten, Kris van Dijck, Flor van Noppen, Ben Weyts, Helga Stevens en nog een aantal mandatarissen die we glansrijk vergeten. Uiteraard was de hele Spiritstal van de partij, met de clan Anciaux, de parlementaire delegatie Geert Lambert, gebuisd minister Els van Weert, Wouter van Behingen, Paul van Grembergen, Nelly Maes.

Men vertelde ons achteraf dat Willem-Fre- derik Schiltz zijn komst had aangekondigd, maar we hebben niet kunnen vaststellen of de eer van de VLD op die manier werd gered.

O, moment, we zouden Willy de Waele van Lennik nog vergeten, maar we betwijfelen zo langzaamaan of de VLD die nog als open partijlid beschouwt.

Geen antwoord

Walter Baeten had ook een uitnodiging gestuurd naar de Waalse minister-president Rudy Demotte, maar die vergewaardigde zich zelfs niet eens een antwoord te sturen.

“We willen hem tonen dat dit geen racisti­

sche of extreem-rechtse bijeenkomst is", zei Baeten. Demotte is daar dus niet van overtuigd.

Begonia’s

De leden van de Vlaamse regering en tal van burgemeesters en schepenen wer­

den vriendelijk verzocht hun steentje bij te dragen tot de bloemenhulde. Op de PAX- crypte lag trouwens een prachtig bloemen- tapijt, samengesteld met begonia’s. De dier­

bare doden die dit jaar werden vermeld, waren Nolle Versyp, Raf Vandenbussche en Pieter Carpentier, en ook priester Daens werd herdacht, een eeuw na zijn overlijden.

(Natuurlijk werd Karei Dillen niét herdacht, wat heeft die mens ook ooit voor Vlaande­

ren betekend!?)

Tot slot

Als men nog eens anti-oorlogsteksten laat voorlezen, en enkele soldaten in oude kaki of groene uniformen op het grote podium zet. laat het er dan meer zijn dan een scha­

mele vier of vijf die zich stuntelig staan af te vragen hoe ze daar in godsnaam zijn beland, en waarom het publiek zo vragend naar hen staart. Als men nog eens een spandoek boven het podium hangt dat Brussel-Halle-Vilvoorde

‘Nu en Gratis’ moet worden gesplitst, maak het dan groter dan twee op een halve meter, dan zien ook de toeschouwers tien rijen ver­

der wat er op dat stuk zeildoek geschreven staat. En als men volgend jaar tegen alle ver­

wachtingen in toch nog een bedevaart orga­

niseert die naam waardig, gelieve ons dan tij­

dig te verwittigen voor we onze pen werkelijk dopen in het giftigste vitriool.