64s,e jaargang nummer 34 woensdag 19 augustus 2009

64s,e jaargang nummer 34 woensdag 19 augustus 2009

Staat in ontbinding

Vorige week greepde federale gerechtelijke politie naar eenuitzonderlijkeproce­

dure: minister van Justitie Stefaan de Clerck kreeg een brief in de bus oversystemati­ sche fraude en corruptie die het Brusselse gerecht al jaren zouden teisteren.Uiteraard lekte het nieuws uit via een krant, al haddenwehetraden naar de echte bedoelingen vande leverancier. Maarvoor De Clerck was er geen ontsnappenaan: op het moment dat hij al onder zware druk stond over hetop de loopgaanvan verschillende zware bajesklanten,kreeg hijdit dossier ernog eens bovenop. Blijkbaar achttede gerechte­

lijke politie, in de persoon van directeur Glenn Audenaert,het moment meer dan rijp omhaar demarche te plegen.Erwaren al tweeweken aanzwellende geruchten over de kwalijkerol van de hoogstemagistratuur in ‘Fortisgate’, de pogingom een voorde rege­ ringnegatief arrest van het Hof vanBeroep overdeverkoop van Fortis eind vorig jaar een andere wending tegeven. De Gentse onderzoeksrechter HenriHeimans draaide overuren, en verschillende politici voelden zich geroepen de mislukteFortiscommissie alsnog nieuwleven in te blazen.Deheer Audenaerthad het tijdstip dus goed gekozen.

Maarwat gaat er precies achter dit allesschuil!

We mogen aannemendat het om zwaarwichtigefeiten gaat, anders trekt mijnheer depolitiechefwaarschijnlijk nietop deze manieraan de noodrem. Hetbeeldwordtnog versterkt van een occulte magistratuur die zichhoog boven het plebs verheven acht en vanuit haarivorentoren vriendendiensten verstrekt per lopendemeter, ofbanvloe­ ken afkondigtoverwie tothet verkeerde kamp behoort.Radio en tvkleefdenalsnel namen op de belangrijkste (vermoedelijke) zondaars: Francine de Tandt, voorzitster van de Brusselse Rechtbank van Koophandel,topmanJacquesde Lentdecker vanhet Brusselse parket enPaul Blondeel vanhet Hof van Beroep. De spinin het netwerk heet Robert Peeters, een advocaat uit Overijse. De gerechtelijke politie voerde eenonder­ zoeknaar hem in 2004, over vervalsing en verduistering ten nadele van een zakenpart­

nerbij eenBrusselse firma.

Tijdens huiszoekingen werd op zijn computer“explosief materiaal' aangetroffen, al naargelang de bron vonnissen die Francine De Tandt nog moestuitspreken, of klad­ versies van mogelijke vonnissen. Met anderewoorden: DeTandt zou Peeters stel­

selmatig hebben voorgetrokken bijprocedures die hijvoerde om rijke ondernemers met zwarte vermogens te chanteren.Ook bij het Hofvan Beroep zoude advocaat op bereidwillige medewerking hebben mogen rekenen. De gerechtelijke politie legde het dossiervoor aan het Brusselse parket, maar procureur-generaalDeLentdecker wou dezaakniet uitspitten.Ook bij hetparket-generaal vanhet Hof van Cassatievingen de speurdersbot. Navijfjaarvond Audenaert hetwelletjes, en wendde zich rechtstreeks tot minister De Clerck volgens een speciaalartikelvan hetWetboek van Strafvorde­ ring. Die beloofdein een persberichteen zeer grondige afhandeling van het dossier,en zal dat nauwgezetopvolgen. Meer kan De Clerckoverigens ook niet doen, wil hij het geheim vanhet onderzoek niet schenden. Alzalhijin het parlementbinnenkort uit­

gebreid aande tand worden gevoeld over de hele affaire. En uiteraard het verwijt of de beschuldiging krijgen zaken te willen achterhoudenofte verzwijgen. Hetgebruike­

lijke politieke spel.

De geviseerde advocaat Peeterswachtte nauwelijkseendag omeen klacht in te die­ nen wegens laster en eerroof. Tegenonbekenden,maarhij liet duidelijk verstaan het mikpunt te zijnvanvriendenvan de heer Audenaert.Die wees op zijn beurt de aan­ tijging van een afrekeningverontwaardigd van dehand. Merkwaardig genoegwerd de volgendezetgedaandoorVRT-journalist Leo Stoops.Die pakte in het tv-nieuws van vrijdagavond uit metde stellingdat Francine De Tandt bijzonderkwetsbaar was omdat zeooit - voor deeeuwwisseling -eenlening van20 miljoen oude franken(500.000 euro) aanging bij een collega-rechter, voor een investering in een mijnproject inAfrika dat achteraf oplichting bleek te zijn. De Tandtwerd daarna door deburgerlijkerecht­

bank van Gentveroordeeld tot terugbetaling van de lening,watze niet (of niet onmid­ dellijk?) kon. Een goede verstaander had maareen half woord nodig: De Tandt was Perfect chanteerbaar,heeftzichlaten chanteren, is daarbij gedektdoor De Lentdec­

ker die haarbenoeming steunde totvoorzitter van de Rechtbank van Koophandel, en door Paul Blondeel vanhet Hof vanBeroep die haar bij een tuchtonderzoek nooit in moeilijkhedenbracht. Ziezo, de cirkel der corruptie was/isrond.

Mogen wijeven,dames en heren? Leo Stoopsstaat ruim bekend als liberale loopjon­ gen van de VRT. Glenn Audenaert is een liberale onderzeeër van het zuiverste water.

DeTandt en De Lentdeckerkrijgen een CD&V-etiket opgekleefd en vanStefaande Clerck vermoeden wij sterk dat hijzelfs een lidkaart heeftvan diepartij. Dat is alvast een elementdatbijnadereanalyse niet uithet oog mag worden verloren.Gooien de liberalen nieuwe wapens in de strijd? Hopen ze viaDe Tandt ook Letermetetreffen, als haar geloofwaardigheid verder wordt aangetast enhaar Fortis-vonnis in het voordeel van de regering(november vorigjaar) meeren meeronder vuur komt te liggen? (Maar wat dan met Blondeel? Zijnarrest was niet in het voordeel van de regering. Waarom beeft hij in deze De Tandtdanniét de hand boven het hoofdgehouden?)

Lees verder blz. 2 ________________

Deze week:

• Brief aan een brokkenpiloot 3

• Stadsoorlog 4

• Wat een ex-journalist denkt over de pers 5

• Jeugd zonder God I I

• De nadelen van Philippe Muyters I4

Goudvis

Jawel, de politie kan wel snel en doeltref­ fendoptreden als het echt moet.Augustus is kermismaand in Turnhout. Toegegeven, erwaren de dagen daarvoorin de lateuur­

tjes wel wat schermutselingeskes te noteren geweest, waar de dienderswat laat op rea­ geerden, maar dat hebben ze latervorige week meer dan goedgemaakt. Naeen klacht wisten de agenten in een goedgecoördi­

neerdeen snelle actie de voorraad goudvis­ jes, die ineen kraam als prijs werden uitge­

deeld aan naar plastieken eendjes vissende hummeltjes, allemaalin beslag te nemen.

Naar verluidt stonden familieleden van enkele goudvissen met een aquarium op wacht in een zijstraat, maar geen enkele goudvis wist teontsnappen. Destoet poli­ tieagentenmet in elke hand een vijftalplas­ tiekenzakjes metgevangengenomen goud­ vis,mocht ronduitindrukwekkend genoemd worden en heefthet onveiligheidsgevoelin de hoofdstad der Kempenineenklap weg­

gewerkt.

Het isal ruim tienjaar geleden dat Gaia na druk lobbywerk een wetswijzigingkon laten doordrukken,die het uitdelen vangoudvisjes op kermissenverbiedt.Maar ingewijden wis­ ten datde goudvismaffia hier endaarzeer actief bleefin deze lucratieve business.De Turnhoutse diendershebben aan datcrimi­

neelonderwatercircuit een zware slag toe­

gebracht. Er is ook al een tijd een verbod uitgevaardigd, ophetberijden van levende paardjes (met d!) op kermissen. (We her­ inneren dat we ons toen afvroegen welke kinderen erplezier zouden in vinden dode pony’steberijden.)

Met dit alles is erzekergeen reden om op delauweren tegaan rusten.

Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

We denken aan het lot vandeplastieken eendjes. Die zijn actief in dezelfde kraam als degoudvisjes, maarhun wredelot (vijs zelf eens een haakje in de rug, waaraan jemeermalen per dag wordt opgetrokken) is de Turnhoutse politie blijkbaar volkomen ontgaan.

We willen hierookgraag de suikerspinnen onder uw aandacht brengen. Het verhande­ len daarvan wordtgeenstrobreedin de weg gelegd, omdat de mazenin de wette groot blijkenom die onfortuinlijken redding tekun­ nen bieden.

Blijft overigens de vraag wat er verder gebeurde metde in beslag genomen goud­ vissen. Kloppen de geruchten dat Turnhou­ tenaars die er inslagen ten persoonlijke titel inbrekerstevatten enaande politie uit te leveren, beloond zullen worden met een goudvis? Ofworden ze,tot eenoplossingis gevonden, opgevangen in de sporthal van het Sint-Victorinstituut?

De goudvis of giebel, is afkomstig uit China, Vietnam en Japan. We kunnen ons voorstellen dat niet elk in beslag genomen exemplaar zit tewachten op uitlevering naar China ofVietnam. Dringt zich hier geen col­

lectieve regularisatie op?Wantals die goud­ vissen al papieren op zakhadden, dan zijn die zeker nat enonleesbaar. Aangezien ze een leeftijd kunnen bereiken van 15 tot30 jaar, lijkt dehoop dat het probleem zich op natuurlijke wijze zaloplossen op drijfzandte steunen. Anderzijds, aangezien vrouwelijke goudvissen zo’nduizend eitjesleggenendat meerdere keren per jaar, moet er rekening mee worden gehouden dat zesnel zullenuit­ groeien tot een minderheid waarmeereke­

ning zal moetengehouden worden.

Eenmanscollectief

DenBlooten Kooninck

Prinselijker

2

De vergelijking bleef uit

“We zullen de vergelijking met het Belgische veiligheidssysteem maar niet maken. Het zou te pijnlijk kunnen worden.” De opmerking komt niet van mij.

Ze stond in de veelgelezen krant Het Laatste Nieuws. Van de hand van Luc van der Kelen. Veel cynischer kan een opinieschrijver niet zijn die nog redelijk “au sérieux” wordt genomen voor zover dat in dit gezegende landje mogelijk blijft.

Naar het heet toonde justitieminister Stefaan de Clerck zich “opgelucht” nu de drie in Brugge ontsnapte boeven weer opgepakt zijn. En door het uitblijven van genoemde vergelijking kan die opluchting er naar mijn gevoel alleen maar gro­

ter op geworden zijn.

Als de excellentie nu nog leert zijn para­

plu dicht te houden en de schuld voor spec­

taculaire gevolgen van een jarenlang aansle­

pend wanbeleid op Justitie niet in andermans schoenen te willen schuiven, dan kan ook hij zijn ministerieel postje nog een tijdje vrij­

waren in een land in ontbinding. Toen De Clerck zich uitermate opgelucht verklaarde na het oppakken van “mijnheer Sekkaki” (sic) was er van de binnen de kortste keren twaalf ontsnapte criminelen nog bijna de helft op de loop.

En van de andere helft zaten de zwaarste jongens - Ashraf Sekkaki, Mohammed Johri en Dave Annemans - weer achter slot en gren­

del dankzij het uitermate snelle en doeltref­

fend optreden van, in die volgorde, de Marok­

kaanse en de Nederlandse politie.

Hoe geëngageerd het gelijkaardige apparaat van onze eigen modelstaat, “hervormd” als het is, wel werkt, wordt allicht nog het best geïllustreerd door de zo stil mogelijk gehou­

den, maar toch uitgelekte “anekdote” van een onverwacht bezoek aan café "De Leeuw” in Lichtaart.

Daar kwamen de avond van de ontsnappin­

gen in Merksplas twee van de gevluchte boe­

ven even een koffietje drinken. De volgende dag herkende de uitbater Dave Annemans en de Turk Vitezslav Mracek als zijn toevallige klanten. Ondanks de doorzichtige poging van De Clerck om alvast het verhaal van gedeeld verzuim en schuld op te hangen en te lance­

ren, bleef na het opnieuw oppakken van een aantal gangster de belangrijkste conclusie van alle commentaren dezelfde. Justitie en haar minister bleven achter met een geschonden reputatie. Al kan men zich simpelweg afvragen of er van die reputatie in de loop der voorbije decennia nog wel iets overeind is gebleven dat voor schending in aanmerking komt.

De naam De Clerck valt voortdurend, ik geef het toe. Maar ik kan het ook niet helpen dat toevallig hij opnieuw op de stoel zit die hij na de ontsnapping van Dutroux in aller­

ijl voor “anderen en beteren” moest vrijma­

ken. Die anderen zijn er gekomen. Maar beter waren ze niet.

Wat, bij zijn tweede aantreden op het jus­

titioneel regeringspostje tot de eerste vast­

stellende ontboezeming van Stefaan leidde dat er in de tien jaar van zijn afwezigheid, justitie voor geen meter in de goede rich­

ting was opgeschoten. Ik heb geen enkele reden om aan de juistheid van die vaststel­

ling te twijfelen.

De namen van Mare Verwilghen, Tony van Parijs, Jo Vandeurzen en, in eerste instantie, Laurette Onkelinx mogen dan binnen de club van gezagsdragers allerhande klinken als klok­

ken, het is voor iedereen duidelijk dat tijdens hun deelname aan het beleid in een model­

staat aan al die klokken de klepel ontbrak, en dus ook het luiden dat het volk moest aan­

zetten tot wuiven met palmen en het wer­

pen van bloemen.

Verzuimd

Datzelfde volk zou er goed aan gedaan heb­

ben, via het stemhokje telkens het daar de

gelegenheid toe kreeg - in dit land gebeurt dat al eens - met taarten in plaats van met bloemen te gooien. Want waar De Clerck destijds nog ontslag nam, en daarin recenter en na de Fortisaffaire gevolgd werd door zijn partijgenoot Piske Vandeurzen, was dat voor andere in nauwe schoentjes gebrachte excel­

lenties geen optie. Het volstaat te verwijzen naar Patje Brillantine, vandaag “eerste bur­

ger” van dit apenland en in 2006 minister van Binnenlandse Dinges.

En dus toen naast en met tante Laurette als toenmalige ministerin van Justitie politiek verantwoordelijk voor de mysterieuze ver­

dwijning van de tot vier jaar cel veroordeelde extreem linkse Turkse terroriste Fehriye Erdal. Ze stond weliswaar onder toezicht van de staatsveiligheid, maar was van de aardbol verdwenen toen de politie haar kwam aan­

houden. Tot vandaag is ze onvindbaar geble­

ven. Waarschijnlijk omdat men al die tijd ver­

zuimd heeft tegen schappelijke vergoeding een aantal Marokkaanse rechercheurs in te schakelen. Heb je hem? Je hebt hem.

Ondanks de druk van de oppositie en vooral van de openbare opinie was er toen geen haar op het brillantinekapsel van Patje of in de weelderige haardos van tante Laurette, dat er aan dacht ontslag te nemen. En kon het justitionele karretje verder hobbelen tot waar het nu is aangeland. Waar dat precies is, liet Mare Verwilghen, ooit beschouwd als redder des vaderlands, zojuist nog weten. Het karre­

tje is met name helemaal niet vooruitgegaan, maar gewoon ter plaatse blijven harken op de plek waar het zich in “zijn tijd” al bevond.

En al bezweren de opiniemakers dat minis­

ter De Clerck nog twee jaar de tijd heeft om in het gerechtelijke apparaat een weliswaar kleine, maar toch noodzakelijke "omwente­

ling” tot stand te brengen, Verwilghen voor­

spelt nu al - allicht terecht - dat er van die verhoopte “omwenteling” geen sprake zal zijn. Zelfs niet van borrelnootjes. “Want", zegt hij, en alweer niet onterecht, “met de PS in de regering zal er nooit iets verande­

ren. Die liggen dwars vanaf dag één. Zo was het bij mij en zo is het bij hem. Stefaan weet dat, maar mag dat niet zeggen.” Tiens, in welk heikel “dossier" van drie letters heb ik dat nog gehoord!

Het heet dat, als ook nu weer de storm is gaan liggen en er maatregelen uitblijven om zelfs maar een begin te maken met het oprui­

men van de knoeiboel die justitie is, de rege­

ring van kardinaalpremier Van Rompuy in het algemeen en justitieminister De Clerck in het bijzonder daar in 2011 zullen op afgere­

kend worden.

Maar op grond van de halsstarrigheid waar­

mee de traditiekiezer zijn steun onwrikbaar blijft toezeggen aan altijd dezelfde paladijnen van een aftandse en vermolmde staatsstruc­

tuur, heb ik de neiging daar lichtelijk te dur­

ven aan twijfelen.

*--- —

ZIEKENFONDS fiusJJ

De dingen dezer dagen

De Po-staat

De vakantie loopt op z’n einde en daar­

mee ook dit reeksje over nationalistische partijen in onze omringende (in de brede betekenis) landen. Een aantal minderheden die totaal kansloos zijn in het streven naar een eigen staat of die ambitie niet hebben, bespreken we niet. De Friezen in Neder­

land, de Sorben in Duitsland, de Corsica- nen of Vlamingen (jawel) in Frankrijk, om er maar enkele te noemen, zijn al blij als hun cul­

turele eigenheid vertaald wordt in bescher­

mende wetgeving.

We sluiten de reeks af in Italië. Daar beho­

ren de inwoners van het Franstalige Aosta- dal of de Duitssprekende Zuid-Tirolers ook eerder tot die laatste categorie. De Union Valdötaine, opgericht in 1945, beheerst de regionale raad. In 2008 kwam de partij aan 44,4% en Augusto Rollandin leidt de rege­

ring in een coalitie met twee kleinere regi­

onale partijen, samen goed voor 17,6% van de stemmen. Als we daar de oppositiepar­

tij Vive Renouveau bij optellen, behalen de regionalisten in dat francofone dal 74,5% van de stemmen. Deze partijen kiezen wel voor een statuut binnen Italië.

Ook de Südtiroler Volkspartei leidt de deelstaatregering sinds mensenheugenis, al verloor ze in 2008 haar absolute meerder­

heid. Omdat de SVP door de jaren heen steeds ‘braver’ werd, ontstonden er andere regionale partijen. De concurrenten die wel voor de afscheiding (en hereniging met Oos­

tenrijk) kiezen, zitten verdeeld over drie lijs­

ten, samen 21,5% groot. Maar de SVP sloot wel een coalitie af met de centrumlinkse Ita­

liaanse Partido Democratico en daarmee wordt niet meteen het pad van de onafhan­

kelijkheid ingeslagen.

In Sicilië scheurde Raffaele Lombardo zich af van de christendemocraten omdat die te Italiaanscentristisch zijn. In 2008 werd hij met een grote meerderheid verkozen als deelstaatpremier, zonder te kiezen voor een eigen Siciliaanse staat overigens.

Het regionalisme leeft duidelijk in Italië, maar veel gevaar voor de eenheid met Rome gaat er niet van uit.

Padania

Hét meest opvallende separatistische fenomeen vormt natuurlijk de Lega Nord, ontstaan in Lombardije. In 1991 begon ene Umberto Bossi letterlijk van op een stoel in een café op te roepen tot verzet tegen het verre Rome. Formeel omarmt hij de afschei- dingsgedachte, maar de voor forse uitspra­

ken bekende Bossi (‘Roma ladrona’ of'Rome dief is zo’n stevige uithaal van hem) bleek een stuk pragmatischer dan zijn toespraken doen vermoeden. Na flinke electorale suc­

cessen in Lombardije werd de Lega Lom- barda omgevormd tot Lega Nord voor het hele noorden van het land. Officiële doel­

stelling: de vorming van de staat Padania, genoemd naar de Latijnse naam voor de stroom, de Po.

In 1994 trad Bossi toe tot de eerste rege- ring-Berlusconi, maar na een jaar hield hij het voor bekeken aan de zijde van ‘Berluskei- ser’. In 2001 trok Bossi weer naar het strijd­

perk met Berlusconi en hij werd minister van Nationale Hervorming. Als minister gingen zijn daden veel minder ver dan zijn woorden.

In 2004 kreeg hij een beroerte en sedertdien kampt hij met spraakproblemen.

In 2006 vormde de Lega een kartel met de al genoemde Raffaele Lombardo, de Movi­

mento per l’Autonomia. Zo’n samenwer­

king met de zuiderlingen, waar de Lega juist afscheid van wil nemen, leek vreemd, maar beide vleugels willen Italië de weg van een verregaand federalisme opsturen. De onaf- hankelijkheidsgedachte verschoof naar de achtergrond. Vooral de verkiezingen van 2008 waren een groot succes voor de Lega, die sedertdien een zeer invloedrijke partner vormt in de regering. De slogan onafhanke­

lijkheid voor Padania blijft echter verweesd achter en maakt zeker niet de sprong van programma naar beleid.

Dilemma

Afzonderlijk optreden vanuit het noor­

den zou de Lega Nord de kans bieden onver­

sneden naar het doel te streven. Samen met Berlusconi echt macht verwerven, kan dan weer slechts door veel Tiber-water bij de Po-wijn te doen. Daarmee zit de Lega Nord in dezelfde tweestrijd waarmee andere nati­

onalistische partijen kampen en die bij ons vorm krijgt in de twee Vlaams-nationale par­

tijen. Het Vlaams Belang kan dan gezien wor­

den als de pure onafhankelijke Lega Nord van het zuivere programma, de N-VA als de Lega Nord die het karretje vasthaakt aan Berlus­

coni en mee in de regering zit, mits de ambi­

ties (op korte termijn) terug te schroeven.

Als we ons overzicht samenvatten, is dat dilemma de regel. Het slechte nieuws daarbij is dat noch de Vlaams Belangoptie, noch die van de N-VA ergens tot onversneden succes heeft geleid. De eerste keuze eindigt op z n best aan het hoofd van de deelstaatregering - waarbij het Belang dan nog kampt met het cordon sanitaire - de tweede als Juniorpart­

ner in de federale regering.

Maar er is één opvallend verschil tussen Vlamingen enerzijds en Catalanen, Basken, Padaniërs, Schotten, Welshman en tutti quanti anderzijds. De Vlamingen vormen de meerderheid in hun land, alle anderen moe­

ten opboksen tegen een meerderheid. De meerderheid die de Vlamingen het meest hindert in het streven naar een eigen staat wordt gevormd door... Vlamingen die de Bel­

gische optie (nog) blijven verkiezen.

J.K.

ie

Vervo/g van blzl

Volgens Brice de Ruyver - nog zo’n liberale onderzeeboot - moet De Clerck de neuzen bij justme m dezelfde richting doen wijzen, of hij kan het wel vergeten. Gewezen Witte Ridder Mare Verwilghen gaf De Clerck vorige week in interviews alvast bijzonder weinig kans een andere wind te doen waaien inzake gevangenisbeleid. De PS zal de 1.500 nieuwe cellen die de CD&Ver in het vooruitzicht stelt, onverkort blijven boycotten. Als De Clerck daar al met in slaagt hoe zal hij dan de interne oorlog binnen Justitie aan banden kunnen legge£

die volgens La Dermere Heure zelfs de vorm aanneemt van een voortdurende clash tussen de loge en aanhangers van Opus Dei? Laat dat op het eerste gezicht vergezocht zijn. K vertrouwen kunnen wij nog hebben in een justitieapparaat waarvan de nummer één (^hlS

ain on ers van het Hof van Cassatie) zonder bewijzen in december de regering zwaar °P e korre nam, maar nu in geen velden of wegen te bespeuren valt nu zijn eigen derde mat potsierlijk met de broek op de enkels staat?

Wij willen weten wat er daar bij Justitie precies aan de hand is. Wie corrupt is, moet aan de schandpaal en eruit. Wie bewust feiten heeft toegedekt, moet aan de schandpaal en eru> •

|e po itieke afrekeningen probeert te voeren op basis van betwistbare aantijgingen, m°

aan de schandpaal, en eruit. Ten slotte: heel de Belgische staat moet aan de schandpaa^ e eruit. Dit land is rot, door en door rot, en heeft dan ook de Justitie die het verdient. Ma vergeet het met: partijdig recht is erger dan roof.

P.S.. Begint Modrikamen in september niet aan een proces ten gronde inzake de

van rortis. En zou die procedure niet worden gevoerd voor de Rechtbank van Koophanf “j rol SOppit dit plpmont in hot- knln worhasR ——

De dingen dezer dagen

3

Ijzerwake voor welvaart en

welzijn door onafhankelijkheid

Zondag 23 augustus is het weer zover, dan begint het Bedevaartseizoen aan de Ijzer.

Om de start niet te missen, verzamelt u best aan de leperlee in Steenstrate om 11 uur, te midden van de velden, het slagveld van toen.

De Ijzerwake wil de Vlaamse gesneuvelden blijven eren door hen jaarlijks te herdenken, dit jaar onder het thema: welvaart en welzijn door onafhankelijkheid.

U kon in uw lijfblad al een interview lezen met de kersverse IJzerwakevooriztter, Wim de Wit. Hij oefent ondertussen (al dan niet voor de spiegel) zijn toespraak waarin hij het verband zal leggen tussen ‘zelfbestuur - nooit meer oorlog - Godsvrede’ toen, en de invul­

ling daarvan vandaag.

Maar de nieuwe voorzitter is niet de enige spreker waar reikhalzend zal naar uitgeke­

ken worden. De gastspreker van dit jaar is immers niemand minder dan Frans Crols, oud-hoofdredacteur en huidige voorzitter van de adviesraad van Trends. Hij zal onge­

twijfeld ongezouten zijn mening zeggen over de sociaaleconomische politiek van het hui­

dige regime. Maar we verwachten ook dat hij zijn ‘Crols-doctrine’ zal verdedigen (Vlaande­

ren moet Brussel loslaten en bevrijd kiezen voor onafhankelijkheid, beter een onafhan­

kelijk Vlaanderen zonder Brussel, dan een Vlaanderen in België en met Brussel). Onze applausmeter staat al klaar om de populari­

teit van de ‘Crols-doctrine’ te meten.

Wanhoop niet, er zijn niet alleen toespra­

ken. Op het programma staan ook klein- kunstzanger Rik Gorissen en we verwachten iets van de nieuwe zanggroep ‘de anders- jevs’, want die zingen liederen van Jef Eibers.

Verder herauten als de VNJ-muziekkapel en

Speelschaar Ossaert. In de samenzang mag u uw repertoire van Peter Benoit en Jef van Hoof oppoetsen. Peter Leys dirigeert de Zwalmfanfare, het Scheldekoor en het Emiel Hullebroeckkoor, aangevuld met andere koorzangers, de oude getrouwen dus. We hebben ons laten vertellen dat er alvast een groter podium besteld werd.

Teksten zijn er opnieuw van Erik Ver- straete voor de dodenherdenking en de bloe­

menhulde, terwijl Anton Aldi in zijn scherpe en snedige stijl themateksten levert die ver­

leden en actualiteit aan elkaar rijgen. Dat alles kundig voorgedragen door hét presen- tatiekoppel van de Vlaamse beweging van dit moment: Elke Heylen en Hans Schoofs.

En beste lezers, nog hebt u niet alles gehad.

U hoeft niet bang te zijn dat u door de jaar­

lijks groeiende massa iets zal moeten mis­

sen van uw geliefde Ijzerwake, nieuw op de weide dit jaar: een groot scherm!

O ja, we zouden het familiefeest bijna ver­

geten. Na de plechtigheid vergast het VNJ u traditiegetrouw op het IJzertreffen, waar u bij pot en pint en een smakelijke hap oude kennissen en nieuwe vrienden kunt ontmoe­

ten. leder jaar blijven meer mensen hier ‘han­

gen’ om te genieten van dit feestje. U kunt ook een bezoek brengen aan een aantal standhouders, waar u vast uw leeshonger kunt stillen.

Nog enkele kalenderblaadjes en we kun­

nen die Vlaamse batterijen nog eens opla­

den. En het is nodig! En om al die betweters die de Ijzerwake elk jaar in de media oneer aandoen alleen al, zou er opnieuw een massa volk moeten zijn. We zien elkaar in Steen­

strate! PVA

Aan Didier Reynders Vastgeroest

Luik

co

o 50 Sö 3

r

Gij Notioneel Probleem,

Toen Leterme en Vandeurzen in decem­

ber moesten opstappen wegens Fortisgate, zijt gij schouderophalend blijven zitten. In de wandelgangen van het parlement lach­

ten de parlementsleden van de MR zich een breuk met de naïviteit van Leterme, die dacht dat hij met zijn fameuze brief ‘ik wist nergens van en mijn naam is haas’ de vlucht vooruit kon nemen en zijn hachje kon redden. Neen, dan liever de branie van hun eigen opperhoofd die elke onregelma­

tigheid als onbestaande afdeed en enkel de regering-Van Rompuy wou steunen als hij zelf minister van Financiën bleef. In janu­

ari zei uw eigenste studiedienst van Finan­

ciën dat de belastingontvangsten vorig jaar 2,4 miljard euro onder de ramingen ble­

ven. ‘Zeggen dat de verslechtering van de conjunctuur niet kon worden voorspeld, klopt niet. In de loop van het jaar zijn alle knipperlichten genegeerd’, zo sneerde de dienst, die duidelijk liet verstaan dat gij de inkomsten om politieke redenen veel te hoog had voorgesteld. In februari velde de Raad van State een arrest dat de direc­

tieraad van het ministerie van Financiën onwettig was samengesteld omdat niet alle managers op dezelfde manier waren behandeld. Versta: gij hadt uw eigen man­

netjes extra voorgetrokken om er nog meer dan voorheen stromannetjes van te maken. Niet voor niets staat gij bekend als de kampioen van de politieke benoemin­

gen en hebt gij minstens één kabinetchefs per jaar versleten. Die werden nadien alle­

maal in “nuttige” functies geparachuteerd, zodat gij een indrukwekkend netwerk hebt kunnen opbouwen dat u tot nu toe bij uw politiek overleven bijzonder goed van pas is gekomen. Maar nu roert het Fortismon- ster weer zijn staart en de clan Michel staat te trappelen van ongeduld om het roer over te nemen. Het zou ons geens­

zins verwonderen moest uw overlevings­

instinct opnieuw zwaar op de proef wor­

den gesteld.

Want het web begint zich meer en meer te sluiten rond de machinaties die begin december vorig jaar bij het Hof van Beroep werden uitgehaald om de verkoop van For- tis aan BNP Paribas toch maar te doen doorgaan. De Gentse onderzoeksrechter Heimans blijkt namelijk de tweede man van het Hof van Cassatie te viseren, die ver-

moedelijk gevoelige informatie over het op til zijnde arrest naar de buitenwereld ver­

spreidde. Onderzocht wordt of genaamde Ivan Verougstraete van Cassatie, gecontac­

teerd door rechter Christine Schurmans van het Hof van Beroep, geen gerenom­

meerde zakenadvocaat van Fortis onder de arm nam die daarop de hogere instanties van Financiën inlichtte. Kort daarna tracht­

ten de advocaten van de Federale Parti­

cipatiemaatschappij, die de aandelen van Fortis Bank in handen had, de pleidooien voor het Hof van Beroep te heropenen.

Er is geen kat in dit land die gelooft dat gij van dat alles niét op de hoogte waart en niet met een poging tot beïnvloeding van de rechtsgang hebt ingestemd. Natuurlijk, iedereen is onschuldig tot anders bewezen is, en dus kunt gij voorlopig nog de lepe vos blijven uithangen die het regenwater met veel vertoon van zijn pluimstaart schudt.

Maar eens, eens, moet uw politieke ster beginnen doven. Uw harde verkie- zingsconfrontatie met de PS heeft aller­

minst het verhoopte resultaat opgeleverd.

De Franstalige liberalen zijn uit zowat alle regionale regeringen geweerd. Dat doet pijn bij kandidaat-mandatarissen die ver­

oordeeld zijn tot vijf jaar politieke woes­

tijn. Het algemeen aanvoelen is ook dat gij voor Van Rompuy niet langer incontour­

nable zijt, want die ziet een akkoord over Brussel-Halle-Vilvoorde er gemakkelijker komen met Louis Michel dan met Didier Reynders als sterke man van de MR. Het feit dat gij het departement van Financiën tien jaar lang mismeesterd hebt, zal zwaar wegen op het economische herstel dat zich maar langzaam zal doorzetten in dit land.

De informaticahervorming bijvoorbeeld is een groot fiasco geworden en het per­

soneel klaagt meer dan vroeger steen en been. De fameuze Coperfin-modernise- ringsoperatie is in de modder blijven ste­

ken en volgens topambtenaren is er zeker nog acht jaar nodig om de basisdoelstellin­

gen te verwezenlijken. Met zo’n palmarès als brokkenpiloot spat de luchtshow vroeg of laat uit elkaar. Wij zijn dan ook uiterst benieuwd wat de start van het nieuwe poli­

tieke werkjaar brengt.

TÜCCidSAe.

®"d■MMllMllAiMSwkk—---

'n het Staatsblad stond vorige week de jaarlijkse lijst met zo’n 7.700 politici en hoge

°aibtenaren die hun mandaten en vermo- Scn bij het Rekenhof moeten bekendmaken.

‘96 onder hen hebben geen mandatenlijst 'ngediend en 46 deden geen vermogensaan- gifte.

Vanzelfsprekend staan er ook enkele Oost- Jaomse provincieraadsleden en Gentse man­

datarissen uit de gemeente- en OCMW-raad gassen die slechte leerlingen, vaak niet voor de eerste keer.

Nogal wat leden van de Oost-Vlaamse eputatie en diverse Gentse politici van sp.a VLD scoren goed inzake het aantal man- ,aten- Wie zijn mandaten en vermogen niet eeft bekendgemaakt, wordt normaliter door et parket gehoord. Wie dit alsnog doet, rjjgt het voorstel een boete van 100 tot

• 00 euro te betalen.

De volhardende zondaars worden in prin- t-'Pe later nog vervolgd. Nochtans zou de

^ar''jkse aangifte die sinds 2005 bestaat yen aloude” gewoonte moeten zijn. Een

^rr^ogensaangifte moet immers, in geval

?erechtelijk onderzoek, de mogelijkheid

<ƒƒ en om te controleren of iemand zich bij verri\^n'n^ V°n Z'^n man^aat Persoon^

t>e?6 ^u^'cat'e von de mandatenlijst moet

^^^S^nvermenging tegengaan._____

Oost-Vlaamse provincieraadsleden die op de zwarte lijst van niet-aangifte staan, zijn Valentine Tas (VLD), Jean-Pierre Stockman (sp.a) en Caroline de Padt (VLD, en ja, de dochter van...).

Ze dienden geen mandatenlijst en/of ver- mogensaangifte in. De Gentse gemeente­

raadsleden Sabine Claeyssens (VLD), Anne Martens (gewezen CD&V-gemeenteraads- lid, dochter van... en nu arrondissements­

commissaris bij Paul Breyne) en Filip van Laecke (CD&V en nu kabinetslid bij de minis­

ter van... Justitie!) en Kaan Osmanagaoglu (VLD, OCMW-raadslid) dienden geen man­

datenlijst én/of vermogensaangifte in. Som­

migen deden dat ook al niet in 2008.

Liberalen en socialisten in Gent (niet toe­

vallig de meerderheid) houden duidelijk liever de bestbetaalde mandaten voor zichzelf. Ook voor Anne Martens geldt geen enkel excuus:

als advocate en toekomstig arrondissements­

commissaris, hoort ze toch wel de wetgeving toe te passen.

Hetzelfde geldt trouwens voor Filip van Laecke. Waant hij zich soms onaantastbaar op justitie? Ze zijn wel niet de enige zon­

daars, maar vanuit hun christelijke overtui­

ging zouden ze toch hun leven moeten bete­

ren en het goede voorbeeld geven.

Maar misschien zijn ze wel niet meer zo overtuigd!

Zondares

Op de lijst van parlementairen die geen aangifte van hun vermogen en van hun man­

dateninkomsten bij het Rekenhof hadden ingediend, komt ook de naam van niveane Sarah Smeyers voor. Tot haar grote ontzet­

ting, want Sarah is een brave burgeres die er niet aan zou durven denken de Belgische staat te bedotten. Ze had trouw gedaan wat het Rekenhof vroeg, zei ze, maar ze had - vergetelheid, slordigheid of zuinigheid mis­

schien - de twee documenten in één enve­

loppe gestoken en opgestuurd in plaats van elk afzonderlijk in een enveloppe. Zodoende had het Rekenhof die enveloppe wel gezien, maar officieel niet ontvangen, want niet vol­

gens het reglement. En dus kwam Sarah op de lijst van de zondaars terecht.

De gevangenissen in dit land tellen zo een kleine 10.000 klanten. Bijna de helft, zegge en schrijve 4.381, zijn buitenlanders.

Van die buitenlanders vormen de Marokka­

nen de grootste groep (meer dan duizend), gevolgd door Algerijnen, Fransen en ex-Joego- slaven. Eigenlijk zitten er nog meer lieden van Marokkaanse komaf in de cel, want crimine­

len met dubbele nationaliteit, zoals de ont­

snapte Sekkaki, worden niet meegeteld bij de echte buitenlanders. In Nederland verschij­

nen er al lang studies over de samenhang tus­

sen criminaliteit en etnische afkomst. Daar draaien ze er geen doekjes om dat Marok­

kanen de grootste groep van de bajesklan­

ten vormen. Hier doet men daar nog altijd zeer discreet over.

4

Stadsoorlog

De eerste zelfmoordaanslag op “onze jongens” is mislukt; de tweede komt eraan. Het is natuurlijk de nachtmerrie van De Crem dat hij lijkkisten op Mels- broek moet groeten, want uit onderzoek blijkt dat zo’n 80 procent van het jour­

nalistiek personeel links (sp.a) of extreem links (Groen - PVDA) stemt en dus probeert de eigen agenda door te drukken. Alle middelen, een dode soldaat inbe­

grepen, zijn ongetwijfeld goed. Het leger vecht nu eenmaal naast de Amerika­

nen en die zijn per definitie slecht. Het leger mag alleen vredestaken vervullen en mag dus nooit met geweld reageren op aanslagen of provocaties. En de overheid heeft de plicht alle burgers in de welvaartstaat, ook soldaten, het recht op geluk en de eeuwige gezondheid te waarborgen. Soldaten mogen geen beroepsrisico’s lopen, want die zijn alleen maar aanvaardbaar voor brandweermannen.

Vijftig jaar geleden sneuvelden meer dan tweehonderd vrijwilligers in Korea en er kraaide geenhaannaar. In 1964 werden nog burgers in uniform in Stanleystad gedroptom Europeanen uitde klauwen van gedrogeerde Simba’s teredden(als paracommando kre­ gen de dienstplichtigen na hun opleiding tij­

delijk het statuut van beroepsmilitair).Maar de tien vermoorde para’s van Rwanda waren het sein voor een laffe aftocht. Soldaten mogen dus geen risico meer lopen enniet meer sneuvelen.

Dat is een eerstewetdie het leger moet respecteren. Enonschuldigeburgers, en dat zijnzeper definitiein AfghanistanenGaza, mogen niet telijden hebben onder militair geweld.Datis de tweede wet vanhet leger.

En als later blijktdat sommige civielelamme­

ren bermbommen plaatsen ofzelfmoordaan­

slagen plegen,dan is dat ook deschuld van hetleger, zeker in de ogen van vele hysteri­

sche mediahyena’s.

Nu hebben vooral islamieten vrij weinig schroomom zogenaamd onschuldige bur­

gers alswapen inte zetten.Beruchtzijn de stenengooiende Arabische kinderen waar­ achter de echte strijders zichverschuilen,let ofwat modern leger neemt dus maatrege­ len,want de tijd van de geregelde veldslagen is voorbij. Het gevaar komt voortaan ook uit datappartementje dertig meterhoog.In de 20ste eeuw werden de oorlogen vooral in het veld gevoerd, maar in de 21ste eeuw zijn we terug bijde stadsguerrilla beland en dus moet een leger vooral bekwaam zijn een stadsoorlog te voeren;zonderzelf verliezen te lijden enzonderonschuldige burgers neer te knallen. Datvergt dus een hele verande­ ring en totaal andere technieken.

DeAmerikanen hebben in Irak welwat ervaring opgedaan, maar ze profiteren vooral van de Israëlische rapporten. DeIsra­ ëli’s zijn immers nu al meer dan twintig jaar ervaringsdeskundigen. De Israëli’s produ­

cerenbijna een kwart eeuw wapensom de kool en de geit te sparen en toch de echte vijandte treffen.Het staatsbedrijf Rafael is bekendsinds 1948 voor zijn nieuwewapens en zijn technologie. Rafael heeft“Simon”

en “Urban Star” ontwikkeld. Met “Simon” kan een soldaat met een gewoon geweer een deuropenschieten op een afstandvan vijftien totdertig meterzonderdat daarom het hele huis opgeblazen wordt. Het Ameri­ kaanse leger heeftdaaromeeneigenversie van"Simon”laten produceren. “Urban Star” isnog ietsgeraffineerder.Deze granaatwer­ per wordt met de punt van het wapen tegen een muur gezetwaarachtereen eventuele vijand verborgenzit.

De granaatwerper boort zich door de muuren vuurt vervolgens, eno wee wie in die eventuele ruimte zit ofstaat. Maarweer blijft derest vanhet huis gespaard.

Israëlische soldaten gelijken ook een beetje op een ploeg houthakkers ofbouw­ vakkers. Een peloton heeft altijd een koe­

voet, een zwaar breekijzer en zelfseen alu­

miniumtrap bij dietot drie meter lengte kan worden uitgeschoven. Soldaten dragen arm­ en kniebeschermers, waarmee zezo in de dennenbomen van deKempen zouden kun­

nenkruipen om ze omver te zagen.

Nieuwe wapens

Op andere punten in de stadsoorlogen zijn we weer bij af.Belegeringen waren vroe­ ger meestal eenwerk vanlange adem waar­

bij het er vooralop aankwam de bevoorra­

dingvande belegerdenaf tesnijden en hen uit tehongeren.Regelrechte bestormingen warenfeitelijk een zeldzaamheid omdat er dan te veel slachtoffers vielen bij de bele­

geraars. Meestal stelde men een ultimatum en als destadzich niet overgaf,was hetde regel datbij de inname niemand zijn goe­ deren noch zijn leven veiligwas. Deover­

winnaars haddener zelden problemen mee iedereen over de kling te jagen. De solda­ ten hadden het recht gedurende een paar dagen ongestoord temoordenente plun­

deren. Vandaag dedag zijn belegeringenuit­

gesloten en moet men er nietaan denken een burgerbevolking volledig uit te roeien omdat ze sympathiseren met de verdedi­ gers. Steden hebben geen muren en geen grachten meer en dus kunnen de verove­ raars meestalzonderveel moeitenaar het

De dingen dezer dagen

centrum van de stadtrekken via de hoofd­

banen. Maar danbeginteerst het echte werk en de echte oorlog. Mentrekt alleen een stad ofeen wijkbinnen nadat men alle mogelijke informatieheeft verzameld: hoewordt die plek bevoorraaden wat kunnenwe er aan doen, want uithongeren kan niet meer.Hoe staat het met de energie? Waar lopen de gas- en de elektriciteitsleidingen! Hoekan men de interne communicatievan de vijand verhinderen?Hoe een einde makenaan zijn gsm-gebruik en de satelliettelefoon uitscha­

kelen? Tezelfdertijd is de eigen communica­

tie belangrijker danooit, want “friendly fi re”

iseen nachtmerrie en een legermoet zuinig zijn op iedere soldaat.

In theorie moeten de soldaten altijd elkaar kunnen zien en weten waarze zich bevin­

den. Met Google Earth zal dat niet lukken omdat diebeelden soms aleen paar jaaroud zijn. Soldaten moeten daarom over infor­ matie beschikken die soms maar een paar uur oud is. Het gps dient heus niet alleen meer om met de autovan punta naar punt b terijden.

In destadsoorlog moeten de klassieke wapens zichhernieuwen.Het Duitse bedrijf dat de Leopard-tank produceert, heeft inmiddels al aangepastetanks opde markt.

Ze produceert tanks met een korte loop zodat de koepel ongehinderd kandraaien nadatgebleken wasdat elektriciteitspalenof lantaarnpalen de klassieke lange loop verhin­ derde in allerichtingen tevuren.

En er zijn nupantserwagens metmachi­ negeweren die in eenhoek van 90graden kunnen vuren omdat de vijand zich geregeld in dat appartementje dertig meter hoger bevindt. Ook piloten moeten aangepaste wapens krijgen. Detijdvan de massalebom­ bardementenkan niet meer.Zelfs de zoge­

naamde precisiebombardementen van de Eerste Golfoorlog ofvan de NAVO-inter- ventie in Joegoslavië zijn niet meer van de

tijd. Men werktnuaan speciale schaalbare bommen voor helikopters en vliegtuigen.

Alsde helikoptereen verzetshaard wiluit­

schakelen, moethijde mogelijkheidkrijgen de vernietigende kracht vanzijn projectiel zo in te schalendatalleenhet doel vernietigd wordt, maar dataanpalende bewoondepan­ den niet langer vernietigd worden.

En hier?

Blijftde vraag of ons leger ooit aan zon operatiesmoet deelnemenof erzich moet op voorbereiden?Misschien niet het hele leger, maar alleszinsweleen aantal eenhe­ den. Dekansdatze in de Noord-Duitse laag­

vlakteop Russische ofChinesetanks botsen, is nogal klein.Maar de kansdatvroeg of laat (enhopelijk gebeurt het nooit of heel laat) stadsoorlogen uitbreken in deWest-Euro- pese steden,bestaat wel degelijk. Een deel van de immigranten bestaat uit onversneden racisten diede vele kansenweigeren diede Europese landen hen rijkelijk aanbieden.

Ze zijn daarin nual een generatie aange- moedigd doorde onbeschaamde leugens van (extreem)links datmet zijn typische moraal- loosheid allekwalen verklaard heeftdoorde schuld te schuiven opde onschuldige rug van deautochtonen. Op het ogenblik dat ik dit schrijf, brandt weer een vande voorsteden van Parijs. Het is opvallend dathet geweld ieder jaar stijgt en datvuurwapens meer en meergebruiktworden in de strijd tegen de ordestrijdkrachten. Overalzijn er al no- goareas rond de Franse steden. In Malmö in Zweden is detoestandnu al zo verloederd door het racistischegedragvan zogenaamde Iraaksevluchtelingendat daar openlijk over de inzet van het leger gepraatwordt. Zeg dus nooit “zoiets kan hier nietgebeuren"

Hoe was die oude Romeinse spreukweer:

wie de vrede liefheeft, bereidt zich voor op deoorlog.

Jan Neckers

Luxejacht

Definanciële eneconomische crisis slaat in het huishouden van mijnheer Cobourg niettoe.

Terwijl blijkens persberichten gewone huishoudens de knip op hun portemon­ neehouden en de grote aankopen uitstel­ len, koopt mijnheer Cobourg een luxejacht van zo maar eventjes 4,6 miljoen euro.

Nogmaals blijkens persberichten, dobbert meneer Cobourg met zijn luxejacht rond aan de zonnige kant van Europa, rond de eilanden rond Sicilië.

Hoort ge het hem nog zeggen op de

“nationale feestdag”?

“Op deze nationale feestdag denk ikin deeerste plaats aan allen die wegens de internationale economische crisishun baan hebbenverloren.”

Op kosten van het gemeen

Niveaan Ben Weyts neemt de gelegen­ heid tebaat om een paar puntjes opdei te zetten. In het huidige dotatiesysteem, zegt hij, kanook belastinggeld en dusniet alleen privaat kapitaal van dekoningbesteedwor­ den aan zulke buitensporige aankopen.

Momenteel wordt er immers nog steeds geen onderscheid gemaakt tusseneenver­

goeding voorde werkingskosten en een per' soonlijke vergoeding voor dekoning.

Erwordt één vaste som uitgekeerd. ^at overschiet na aftrekvan dewerkingskosten, steekt de koning opzak. De voorstellen van de werkgroep Dotaties in de Senaat veran­ derendaar niets aan.

Om te verhinderen dat nog belastingge besteed wordt voor exuberante aankopt door Le Palais/Het Paleis moet er, volgeflS BenWeyts, een onderscheid tussen deper soonlijke vergoeding van de koning en e vergoeding voordewerkingskosten worden gemaakt.

De persoonlijke vergoeding, een loon voot de uitoefening van het koningschap, *°r gelijkaan het loon van de eersteministe.

Deze vergoeding kan de koning, na oftre van belastingen, vrij besteden. Daarno°s krijgthij via de Civiele Lijst een vergoed™

voorde werkingskosten. n Een jachtkopen kan dan nog enkel alleen met de persoonlijke vergoeding vanuit het privékapitaal. Een kapitein e ander scheepspersoneel (matrozen, enz.) valt eveneens onder de privé-uitf

ven. ij

Personen die instaan voor de v'e,',^w vande koningvallen daarentegen wel on dewerkingskosten en wordenbetaald de civiele lijst. Nu isdatniethet geval kosten van Defensie worden vijfm^'ta'ee ter beschikking gesteld: een kapitein, f stuurlui, een matroos en een technicus- kunnen wij ook een luxeleventje leiden^^

De dingen dezer dagen

5

Mathias Danneels, ex-journalist

“De media verzaken aan hun opdracht”

In dit blad voor mensen met een goed hart en een slecht karakter gold hij als een van de weinige journalisten die blijk gaven van enige Vlaamse reflex, zonder die zo bekende neiging van dè pers in Vlaanderen om zich te lenen tot een heksenjacht tegen een bepaalde politieke partij, maar dat is nu verleden tijd, want hij schrijft niet meer voor Het Nieuwsblad. Wij wil­

den weten waarom.

M.D.: Mijn oud-werkgever heeft zich cor­

rect gedragen. Dus doe ik dat ook. Maar er is de voorbije maanden veel gaan schui­

ven in het Vlaamse medialandschap, zowel inhoudelijk als bedrijfsmatig. De kranten zijn quasi collectief en resoluut overgeschakeld op meer entertainmentinformatie - infotain- ment zogenaamd - in plaats van te berich­

ten over de problemen in onze maatschap­

pij. Kimberley met haar sterretjes haalde dagenlang de headlines, terwijl de OESO waarschuwde voor de kost van de vergrij­

zing, die veel groter is dan gedacht werd. De journalist van vijftig plus die daar aandacht voor heeft, roept in de woestijn. Wat je zelf van groot belang vindt, wordt door mensen boven jou als onbelangrijk afgedaan en dat wreekt zich mentaal. Wij reden mekaar klem en dus konden we beter uiteengaan. Ik ben een “religieuze atheïst” en heb respect voor wat achter ons ligt, wat je niet kan zeggen van de Corelio-kranten. Waar vroeger AVV- VVK stond, wordt vandaag gemeld dat K3 nog met zijn tweetjes is. Ben ik nu de enige Standaardlezer die zich daaraan ergert?

‘t P.: Er was een tijd dat je aan de inhoud en vooral aan het hoofdartikel van een Vlaamse krant, bij manier van spreken in één oogopslag, kon merken tot welke ideologische en soms ook tot welke politieke gezindheid die krant zich bekende. De Standaard, Gazet van Antwerpen en Het Nieuwsblad Waren katholieke kranten, Het Laat­

ste Nieuws en De Nieuwe Gazet waren liberaal van strekking en Volksgazet, later De Morgen, was rood. Vandaag kun je dat verschil als lezer niet meer tien en dat merk je ook aan de jour­

nalisten die probleemloos van de ene redactie naarde andere hoppen, zon­

der daarvoor enig water in de wijn van hun eigen ideologie - als ze die al heb­

ben - te moeten doen. Een bepaalde hoofdredacteur drukte dat heel pro- zaisch uit door te zeggen dat hij enkel een verkoper was van bedrukt papier.

Vind jij zo’n ontwikkeling even erg als wij?

M.D.: Er was veel kritiek op die verzui- l'ng, niet ten onrechte trouwens. De vraag 's: wat is het ergste? De dorpspastoor als correspondent voor Het Volk of de schim­

mige manier waarop marketeers de inhoud van een krant proberen te beïnvloeden?

Toen Manu Ruys hoofdredacteur was, was oe oplage van De Standaard voor hem een goed bewaard geheim. Vandaag moet een hoofdredacteur mee instaan voor een betere mtegratie van redactie, commercie en mar­

keting. Dat is bijna bepalend voor het succes:

"estyle, kleren, eten, design... Allemaal goed v°°r extra advertenties en om jonge men­

sen aan te trekken. Lukt dat? Iedereen is naar ezelfde kijker, luisteraar, lezer op zoek.

een katholieke hoofdredacteur een gevaar? Het gevaar van de invloed van de commercie is veel groter. Het kan zijn dat Vr°eger de hoofdredacteur van Het Volk

®erst eens moest telefoneren naar ACW- ,aas Houthuys, maar naar wie telefoneert de oofdredacteur vandaag: naar Leysen, naar an Thillo? Wat is het ergste?

Dichterlijke vrijheid

In zijn interview met Wim de Wit ver­

hijst HvO twee keer naar een webstek en geeft een e-postadres op, zoals “meer info op de webstek van het OVV: wim.

dewit@skynet.be”. Moet natuurlijk zijn hww.ovv.be - Op de thuispagina door­

slikken op “Komende actviteiten" (van het OVV uiteraard).

Wij overwegen HvO als nieuwjaars- cadeau een eenvoudige “Gids voor het lr|ternet” cadeau te doen.

*t P.: Er was een tijd dat voor mar­

sen op Brussel meer dan 100.000 man voetvolk gemobiliseerd kon worden, mede door de massale steun van een Vlaamsgezinde pers. Het Egmontpact is in ‘77 gekelderd door het grote suc­

ces van de antibetogingen die door Clem de Ridder en zijn Davidsfonds op het getouw waren gezet en door een belangrijk gedeelte van de media wer­

den gesteund. Nu kunnen organisato­

ren nog hooguit een paar duizend Vla­

mingen uit hun luie zetel krijgen, mede door de stuitende onverschilligheid, om geen erger woord te gebruiken, van een pers die duidelijk verzaakt aan wat haar belangrijkste opdracht zou moeten zijn: haar lezers, luiste­

raars en kijkers inlichten over wat er in Vlaanderen en daarbuiten reilt en zeilt. Verbaast het jou dan dat lezers boos worden en hun krant buiten­

gooien?

M.D.: Neen. Of Ijzerbedevaarten Zang­

feest nog jonge mensen aantrekken, ik heb er mijn twijfels over, maar mag men daaraan voorbijgaan? Als aan een plaatselijke voet­

balwedstrijd die duizend mensen aantrekt, volle pagina’s worden gewijd, moet men dat ook doen voor Vlaamse manifestaties. Over de sterke toespraak van Eric Defoort op die zondagse VVB-meeting in Antwerpen, was

‘s maandags in geen enkele krant een lijntje te vinden. Was dat daar een vergaarbak van gefrustreerde rechtse malloten? Defoort is links en er waren daar mensen van verschil­

lende ideologische obediënties.

De journalistieke, artistieke en intellectu­

ele elite gaat op een compleet verkrampte manier om met Vlaanderen. De belgitude regeert. De jonge generatie is grootgebracht met de gedachte: Vlaanderen is xenofoob en racistisch. Terwijl geen enkel volk zo ver­

draagzaam en solidair is met zijn buren. De leraren komen uit mei ‘68. Hoe kan daar een Vlaamse voorhoede uit groeien?

‘t P.: Op de man af, Mathias: wat is jouw eerlijke mening over die twee kranten die zichzelf het etiket van kwaliteit opkleven?

M.D.: De enige krant die ik aanhoud, is De Tijd, die feiten en commentaren uit elkaar houdt en schrijft over dingen die ons écht aanbelangen. Die krant heeft ook een zeer gesmaakte weekeindkatern, waarin econo­

men en filosofen hun kijk op de samenleving mogen geven. Wat De Standaard betreft, de “verbreding” daarvan heeft Het Nieuws­

blad het bovenste segment van zijn lezers gekost, zodat de krant zich verplicht voelde Het Laatste Nieuws achterna te lopen. De Morgen is nog complexer. Dat is geen maat­

schappelijk project meer. Onder de para­

plu van de Persgroep, is die krant ook een

“product” geworden. Alle stoorzenders zijn daar nu weg en de macht van Christian van Thillo is alleen maar groter geworden. De Morgen schuift op naar Het Nieuwsblad van tien jaar geleden, naar het midden. Niet lan­

ger project maar product. Niet langer rood maar paars. De scherpte is weg. Waar is de onafhankelijkheid? Er zit nu veel macht in één korfje, dat nu ook nog naar Nederland is uitvergroot.

‘t P.: Hoe is nu je relatie met je gewezen confraters?

M.D.: Mijn leermeester, Guido van Lieffe- ringe, de architect van het Dag Allemaal-suc- ces, zei mij eens, toen ik gestart was bij Joe­

pie (mijn mooiste tijd als journalist): "Ge zijt maar zo belangrijk als uw oplage.” Eens dat je eruit bent, is er niks meer, maar met een aantal vroegere confraters heb ik nog goeie contacten. Ik voel geen pijn. Ik heb eigenlijk eerder een gevoel van bevrijding. Als je na 25 jaar journalistiek een berisping krijgt van

geschreven bij het overlijden van Jean-Marie Berckmans, dan doet dat je iets. Akkoord dat die man “een speciale" was, maar als schrij­

ver heeft hij toch iets betekend. Die aarze­

ling om standpunten in te nemen over de cultuur, de samenleving, de economie, dit vierkant draaiend land... Alles verzeilt op de achtergrond voor een dom wicht dat bij een tatoeëerder binnenstapt. De belangrijke vra­

gen, daar zou ook een populaire krant mee bezig moeten zijn. Ik kreeg het gevoel dat ik in dat plaatje niet meer paste.

‘t P.: Heb jij, als ervaringsdeskun­

dige, pasklare remedies om de ver­

ziekte pers in Vlaanderen weer gezond te maken en de zeer talrijke misnoegde lezers weer tot het lezen van een krant te bewegen?

M.D.: De discussie over de toekomst van de openbare omroep is belangrijk. Wegens de belastingen die wij ervoor betalen, zou die omroep een baken van kwaliteit en onafhan­

kelijkheid moeten zijn. De afspraken met de overheid moeten opnieuw bekeken worden.

Moet de openbare omroep bezig zijn met twee auto's die botsen, met FC De Kampi­

oenen dat stopt? Die openbare omroep is ook verantwoordelijk voor de infantilisering van de politiek. Politici die door dertigjari- gen worden afgeblaft en onderbroken; dat stoort mij mateloos! Het moet tegenwoor­

dig allemaal “jong en verfrissend" zijn, terwijl de maatschappij steeds ouder wordt.

Het Nederlandse taalgebruik is schrijnend.

Ik ben nu met de lezing bezig van de jeugdja­

ren van Hugo Schiltz. De populaire kranten doen daar niks mee, terwijl “Hot Marijke”

twee volle pagina’s krijgt. Ik vind dat ik daar vragen bij moet stellen. Oudere lezers heb­

ben honger naar kwaliteit, reflecties, ana­

Treuren om

gesloten Wetstraatdeuren

In deze tofste staat der staten voelt 't volk zich in de kou gelaten nu alle Wetstraatpotentaten, het kruim der Ware Democraten, weg zijn, alsof zij ‘t volk vergaten.

Vergeten zij hun onderdanen terwijl zij aan een Costa tanen of trachten zich een weg te banen door regenwouden of lianen of wingerdranken in Toscane?

Geen sprake van! Recupereren is wat ze doen om weer te keren en ‘t land nóg beter te regeren of dat tenminste te proberen.

En wedden dat z’u morgen gratis scheren?...

lyses, maar dat moet allemaal plaatsmaken voor alledaagsheid. Als wij bij ons thuis met familie en vrienden rond de tafel zaten, dan vroeg mijn vader aan die vrienden: “Hebt gij vandaag Ruys gelezen?" Dat hoofdarti­

kel van Manu Ruys was toen een belang­

rijk onderwerp van gesprek. Mag ikjef Lam- brecht in Humo aanhalen: “Ik heb een hele generatie jonge journalisten zien binnenko­

men die zijn opgefokt in het geloof dat plot­

selinge sneeuwval, kettingbotsingen, trei­

nen die wegrijden zonder conducteur en FC De Kamioenen belangrijker zijn dan wat er in de wereld gebeurt. Dat is een vorm van desinformatie die het publiek en de demo­

cratie niet dient."

‘t P. : Ben je 't met mij eens als ik stel dat de pers verkocht is aan het esta­

blishment?

M.D.: Volmondig! Het gaat om camara­

derie onder mekaar. Het is natuurlijk ver­

leidelijk als je uitgenodigd wordt voor een diner dat je zelf niet kan betalen, maar het is niet gezond. Je moet oppassen dat je niet te dicht bij partijen of systemen komt. Sommige hoofdredacteurs hebben echte vriendschaps­

relaties met toppolitici. Er wordt voortdu­

rend ingebroken in de onafhankelijkheid van de journalistiek. Als jonge mensen van 25 op een redactie belanden met een goed loon en een auto van de zaak, dan hebben die het uiteraard zèèr moeilijk om te weerstaan aan druk van bovenuit om iets uit of in de krant te halen. Die jonge mensen van 25-30 jaar zijn heel kwetsbaar en de lezer is dan het slacht­

offer. De media verzaken aan hun opdracht een correcte vierde macht te zijn. Zij zijn op een foute manier de eerste macht geworden.

Hectorvan Oevelen