• No results found

'Ik had beter dood kunnen zijn', zegt Rishi

Reportage aardbeving Nepal

Hij overleefde door zijn eigen urine te drinken, maar Rishi Ram Khanal had liever niet gered willen worden. Hij is met zijn been ook zijn toekomst kwijtgeraakt: 'Wat moet ik de rest van mijn leven doen?'

Hij geldt als een van de laatst gevonden overlevenden van de aardbeving in Nepal. Maar de 26-jarige Rishi Ram Khanal vraagt zich hardop af of hij niet beter dood had kunnen zijn.

Op die bewuste zaterdag, waarop meer dan 5.000 van zijn landgenoten hun leven zouden verliezen door de zwaarste aardbeving in 81 jaar, bevond hij zich in een onopvallend pension aan de rand van de hoofdstad.

Enkele dagen eerder was hij afgereisd uit zijn dorp DhakaBang, even ten westen van de hoofdstad. Daar had hij afscheid genomen van zijn vrouw en zijn zes maanden oude zoontje. En van zijn armoedige bestaan als boer. Zijn plan was om afgelopen maandag een internationale vlucht naar Dubai te nemen.

In het Midden-Oosten zou hij bij een lokale Kentucky Fried Chicken 220 dollar per maand, nog geen tweehonderd euro, gaan verdienen als schoonmaker. Hij had 1.100 dollar (bijna duizend euro) geleend om zijn ticket te kunnen betalen. Lokale geldschieters hadden een woekerrente van 24 procent bij hem bedongen, maar Khanal had uitgerekend dat hij niettemin in zes maanden zijn schuld zou kunnen aflossen. Zijn nieuwe baan zou met kost en inwoning komen, dus als hij zelf maar weinig uitgaf, zou hij zijn gezin het geld kunnen sturen dat hij als boer in zijn dorp onvoldoende kon

verdienen. Hij had er zin in.

Op het moment van de aardbeving, kort voor het middaguur, zat hij met drie lotgenoten in het pension. Ze hadden al geluncht en hij overwoog juist een wandelingetje te gaan maken, toen plots de grond begon te schudden, hij op de grond viel en direct daarna de balken en het plafond naar

beneden kwamen. Het goedkope, vijf verdiepen tellende pension stortte als een kaartenhuis in elkaar. Hij raakte bekneld onder de balken en het gruis, maar kon nog wel ademen. 'Ik riep om hulp, maar drie dagen lang hoorde ik helemaal niets en ik had niet de indruk dat er iemand bij mij in de buurt was', vertelt Khanal in zijn bed in het universiteitsziekenhuis Tribhuvan, waar hij na zijn redding heen werd gebracht.

Om meer dan drie dagen zonder water en voedsel te overleven, zag hij zich gedwongen zijn eigen urine te drinken. Hij haalde een zakdoek uit zijn broekzak, wist die te bevochtigen en kneep hem vervolgens leeg in zijn mond: 'Het gaf me een beetje energie om te schreeuwen en ik wist te overleven.'

Op dinsdagavond hoorde hij boorgeluiden boven zijn hoofd. Na meer dan zeven uur voorzichtig boren door het puin werd hij gevonden door een reddingsteam bestaand uit Fransen en Nepalezen. Zij wisten hem uit zijn benarde positie te bevrijden, maar liefst tachtig uur na de aardbeving. Zijn drie lotgenoten waren minder fortuinlijk, zij bleken allen te zijn omgekomen. Zelf constateerde Khanal alleen maar een zeer ernstige verwonding aan zijn been.

136 In het ziekenhuis hadden doktoren hem verteld dat zijn toestand stabiel was. En ze vertelden hem het goede nieuws dat zijn been zou kunnen worden gered. Na een operatie en een nacht op de intensive care kwam hij bij.

Met twintig anderen bleek hij donderdag op de algemene afdeling van het ziekenhuis te liggen, waar tientallen patiënten van hun operaties bijkwamen. Zijn gezicht, nek en armen waren bont en blauw en er zaten nog bloedklonters op zijn gezicht. Zijn onderlichaam was met een deken afgedekt. Zijn been bleek toch afgezet.

Khanal was geschokt. En meende dat hij beter dood had kunnen zijn. 'Wat moet ik de rest van mijn leven doen? Mijn kansen om in Dubai te werken zijn verkeken en ik kan ook niet meer als boer werken. Ik heb nu zelfs geen geld om een rolstoel te kopen. Hoe moet ik de rest van mijn leven doorbrengen en mijn gezin onderhouden?'

137

STAP 2 + 3

[event structure: 6]

[spanningsboog: expositie, climax]

Hij geldt als een van de laatst gevonden overlevenden van de aardbeving in Nepal. Maar de 26-jarige Rishi Ram Khanal vraagt zich hardop af of hij niet beter dood had kunnen zijn.

[event structure: 2]

[spanningsboog: expositie]

Op die bewuste zaterdag, waarop meer dan 5.000 van zijn landgenoten hun leven zouden verliezen door de zwaarste aardbevingin 81 jaar, bevond hij zich in een onopvallend pension aan de rand van de hoofdstad. = flashback + cliffhanger

[event structure: 1]

[spanningsboog: ontwikkeling]

Enkele dagen eerder was hij afgereisd uit zijn dorp DhakaBang, even ten westen van de hoofdstad. Daar had hij afscheid genomen van zijn vrouw en zijn zes maanden oude zoontje. En van zijn armoedige bestaan als boer. Zijn plan was om afgelopen maandag een internationale vlucht naar Dubai te nemen. = flashback

[event structure: 2A]

[spanningsboog: complicatie]

Op het moment van de aardbeving, kort voor het middaguur, zat hij met drie lotgenoten in het pension. Ze hadden al geluncht en hij overwoog juist een wandelingetje te gaan maken, toen plots de grond begon te schudden, hij op de grond viel en direct daarna de balken en het plafond naar

beneden kwamen. Het goedkope, vijf verdiepen tellende pension stortte als een kaartenhuis in elkaar. Hij raakte bekneld onder de balken en het gruis, maar kon nog wel ademen. 'Ik riep om hulp, maar drie dagen lang hoorde ik helemaal niets en ik had niet de indruk dat er iemand bij mij in de buurt was', vertelt Khanal in zijn bed in het universiteitsziekenhuis Tribhuvan, waar hij na zijn redding heen werd gebracht. = flashback

[event structure: 2B]

[spanningsboog: ontwikkeling]

Om meer dan drie dagen zonder water en voedsel te overleven, zag hij zich gedwongen zijn eigen urine te drinken. Hij haalde een zakdoek uit zijn broekzak, wist die te bevochtigen en kneep hem vervolgens leeg in zijn mond: = flashback

[event structure: 3]

[spanningsboog: ontwikkeling]

Op dinsdagavond hoorde hij boorgeluiden boven zijn hoofd. Na meer dan zeven uur voorzichtig boren door het puin werd hij gevonden door een reddingsteam bestaand uit Fransen en Nepalezen. Zij wisten hem uit zijn benarde positie te bevrijden, maar liefst tachtig uur na deaardbeving. = flashback

[event structure: 2C]

[spanningsboog: ontwikkeling]

Zijn drie lotgenoten waren minder fortuinlijk, zij bleken allen te zijn omgekomen. = flashback [event structure: 4]

[spanningsboog: ontwikkeling]

138 [event structure: 5A]

[spanningsboog: ontwikkeling]

In het ziekenhuis hadden doktoren hem verteld dat zijn toestand stabiel was. En ze vertelden hem het goede nieuws dat zijn been zou kunnen worden gered. Na een operatie en een nacht op de intensive care kwam hij bij.

[event structure: 5B] [spanningsboog: climax]

Met twintig anderen bleek hij donderdag op de algemene afdeling van het ziekenhuis te liggen, waar tientallen patiënten van hun operaties bijkwamen. Zijn gezicht, nek en armen waren bont en blauw en er zaten nog bloedklonters op zijn gezicht. Zijn onderlichaam was met een deken afgedekt. Zijn been bleek toch afgezet.

Chronologie: event structure 1-3 en 4-5B

Omgekeerde piramidestructuur: niet aanwezig, de kern (hoe hoofdpersonage de aardbeving meemaakte en wat het gevolg voor hem was) staat verspreid over het verhaal, de ontknoping staat bijvoorbeeld pas op het einde.

Soort Aantal keer

Flashback 7

Flashforward

Cliffhanger 1

Parallel verhaal

Soort Aantal keer

Expositie 2

Complicatie 1

Ontwikkeling 6

139

Artikel 29

STAP 1