Het hoofddoel van het Europese en nationale waterbeleid is ervoor te zorgen dat er in heel Europa een voldoende hoeveelheid water van goede kwaliteit beschikbaar is voor de behoeften van de bevolking en voor het milieu. In 2000 stelde de Kaderrichtlijn water een kader op voor het beheer, bescherming en verbetering van de kwaliteit van
Trends en verkenning: milieutoestand van zoete wateren
Trends voor de komende 5–10 jaar: gemengde vooruitgang; meer dan de helft van de rivieren en meren bevinden zich niet in een goede milieutoestand.
Verkenning voor de komende 20 jaar en daarna: naarmate de uitvoering van de Kaderrichtlijn water wordt voortgezet, verwacht men een aanhoudende vooruitgang.
Voortgang met betrekking tot de verwezenlijking van beleidsdoelstellingen: slechts de helft van de oppervlaktewateren voldoet aan de doelstelling van 2015 voor het bereiken van een goede toestand.
Natuurlijk kapitaal beschermen, in stand houden en verbeteren
watervoorraden in heel de EU. Het hoofddoel is dat alle oppervlaktewater en grondwater zich in een goede staat bevindt tegen 2015 (tenzij er een reden is om hiervan vrijgesteld te zijn). Het bereiken van een goede toestand betekent het voldoen aan bepaalde normen inzake milieu, chemie, morfologie en hoeveelheid water.
Waterhoeveelheid en -kwaliteit zijn nauw met elkaar verbonden. In 2012 benadrukte de 'Blauwdruk voor het behoud van de Europese wateren' dat het verhinderen van overexploitatie van de watervoorraden een belangrijk element is voor het voldoen aan de norm voor een goede toestand (EC, 2012b). In 2010 hebben de Lidstaten van de EU 160 stroomgebiedbeheerplannen uitgebracht, met als doel de bescherming en verbetering van de wateromgeving. De plannen hadden betrekking op de periode 2009–2015, met een tweede reeks stroomgebiedbeheerplannen die de periode 2016–2021 omvatten en in 2015 moeten worden gefinaliseerd. In de afgelopen jaren hebben de Europese landen die geen lid zijn van de EU voor hun stroomgebieden activiteiten ontwikkeld die vergelijkbaar zijn met de activiteiten in de Kaderrichtlijn water (Kader 3.2).
Kader 3.2 Stroomgebiedbeheeractiviteiten in EMA-lidstaten en samenwerkende landen buiten de EU
Noorwegen en IJsland hebben activiteiten opgezet voor het uitvoeren van de
EU-Kaderrichtlijn water (Vannportalen, 2012; Guðmundsdóttir, 2010) en Zwitserland en Turkije hebben een waterbeleid dat vergelijkbaar is met de Kaderrichtlijn water voor wat betreft waterbescherming en -beheer (EEA, 2010c; Cicek, 2012).
In deze landen buiten de EU is een groot deel van de wateren onderworpen aan een druk die vergelijkbaar is met wat is bepaald in de stroomgebiedbeheerplannen van de EU. Veel van de stroomgebieden in de Westelijke Balkan worden zwaar getroffen door hydromorfologische veranderingen en vervuiling van gemeentelijke, industriële en agrochemische bronnen. Deze vervuiling is een grote bedreiging voor zoetwaterecosystemen (Skoulikidis, 2009). De ecologische toestand van de Zwitserse oppervlaktewateren vertoont grote tekorten, in het bijzonder in de intensief gebruikte gebieden op het laagland (het Zwitsers plateau). Recente beoordelingen wijzen erop dat 38% van de meetplaatsen in middelgrote en grote rivieren over een onvoldoende kwaliteit van macro-ongewervelden beschikt en dat grofweg de helft van de totale rivierlengte (onder de 1.200 m boven zeeniveau) zich in een gewijzigde, niet-natuurlijke, kunstmatige of overdekte toestand bevindt.
Er zijn ook landen betrokken bij grensoverschrijdende activiteiten. De Sava is de op twee na langste zijrivier van de Donau en stroomt door Slovenië, Kroatië, Bosnië en Herzegovina en Servië. Een deel van het draineerbassin bevindt zich in Montenegro en Albanië. De Internationale Sava riviercommissie werkt met deze landen samen aan de ontwikkeling van het stroomgebiedbeheerplan van de Sava, in overeenstemming met de Kaderrichtlijn water. Zwitserland heeft ook vergelijkbare samenwerkingen met buurlanden om de doelstellingen inzake waterbescherming te behalen en neemt dus indirect een aantal principes van de Kaderrichtlijn water over.
Samenvatting | Deel 2 Europese trends beoordelen Natuurlijk kapitaal beschermen, in stand houden en verbeteren
Het milieu in Europa | Toestand en verkenningen 2015 64
In 2009 bevonden zich 43% van de waterlichamen in een goede of uitstekende milieutoestand, en de doelstelling van de Kaderrichtlijn water om een goede milieutoestand te bereiken tegen 2015 zal waarschijnlijk slechts worden behaald voor 53% van de oppervlaktewateren (Kaart 3.2). Dit vormt een bescheiden verbetering en blijft ver achter op het voldoen aan de beleidsdoelstellingen. Rivieren en
overgangswateren bevinden zich gemiddeld in een slechtere toestand dan meren en kustwateren. De bezorgdheid over de ecologische toestand van oppervlaktewateren is het meest uitgesproken in Centraal- en Noordwest-Europa, in gebieden met intensieve landbouw en een hoge bevolkingsdichtheid. De toestand van kust- en overgangswateren in de Zwarte Zee- en de grotere Noordzeegebieden is ook zorgwekkend.
De meeste oppervlaktewateren worden blootgesteld aan vervuiling van diffuse bronnen. Landbouw is een bijzonder grote bron van diffuse vervuiling en een oorzaak van nutriëntenverrijking, afkomstig van afvloeiende meststoffen. Ook landbouwpesticides werden op grote schaal aangetroffen in oppervlaktewateren en het grondwater. Vele oppervlaktewateren zijn ook onderhevig aan hydromorfologische druk (wijzigingen in de fysieke vorm van de waterlichamen). Hydromorfologische druk verandert habitats en is vooral het gevolg van waterkracht, navigatie, landbouw, bescherming tegen overstromingen en stedelijke ontwikkeling. De tweede reeks stroomgebiedbeheerplannen moeten maatregelen bevatten die de hydromorfologische belasting verlagen als ze een minder dan goede milieutoestand kunnen veroorzaken. De chemische toestand is een andere reden tot bezorgdheid. Ongeveer 10% van de rivieren en meren bevinden zich in een slechte chemische toestand, met polycyclische koolwaterstoffen als hoofdoorzaak voor de slechte toestand van de rivieren en zware metalen als belangrijke bijdrager aan de slechte toestand van rivieren en meren. Ongeveer 25% van het grondwater bevindt zich in een slechte toestand; nitraten zijn hier de voornaamste oorzaak van. De chemische toestand van maar liefst 40% van de Europese oppervlaktewateren is nog steeds onbekend.
Hoewel er relatieve duidelijkheid bestaat over de soorten druk die wordt ondervonden in stroomgebieden, is er minder duidelijkheid over de wijze waarop deze zullen worden aangepakt en hoe de maatregelen zullen bijdragen aan het behalen van de milieudoelstellingen. De volgende cyclus stroomgebiedbeheerplannen (2016–2021) moet in deze situatie verbetering aanbrengen. Daarnaast zijn een doeltreffender watergebruik en de aanpassing aan klimaatverandering belangrijke uitdagingen voor het waterbeheer. Het herstel van zoetwaterecosystemen en de rehabilitatie van uiterwaarden als
onderdeel van de groene infrastructuur zullen helpen deze uitdagingen aan te gaan. Deze acties leveren ook meerdere voordelen op, door het gebruik van natuurlijke
Natuurlijk kapitaal beschermen, in stand houden en verbeteren
Kaart 3�2 Distributie van goede milieutoestand of het potentieel van geclassificeerde rivieren en meren (boven) en kust- en overgangswateren (onder) in de stroomgebiedsdistricten van de Kaderrichtlijn water
Opmerking: Zwitserse datasets over de waterkwaliteit van rivieren en meren,
gerapporteerd in het kader van de prioritaire datastromen van het EMA, zijn niet verenigbaar met de evaluaties van de EU-kaderrichtlijn water en worden hierboven niet opgenomen (zie Kader 3.2 voor details).
Bron: EMA (EEA, 2012c).
60 50 40 40 30 30 20 20 10 ° 0° 0° 10° 20° 30° 60 50 50 ° 10 ° ° ° ° ° ° ° - - - ° ° ° ° 40 40 ° ° 70° 60 50 40 40 30 30 20 20 10 ° 0° 0° 10° 20° 30° 60 50 50 ° 10 ° ° ° ° ° ° ° - - - ° ° ° ° 40 40 ° ° 70° ≥ 90% 50–70% 70–90% Percentage van goede milieutoestand of het potentieel van geclassificeerde rivieren en meren < 10% 10–30% 30–50%
EEA lidstaten die niet rapporteren onder de Kaderrichtlijn water Geen gegevens Buiten studiegebied ≥ 90% 50–70% 70–90% Percentage van goede milieutoestand of het potentieel van geclassificeerde kust- en overgangswateren < 10% 10–30% 30–50% Geen gegevens EEA lidstaten die niet rapporteren onder de Kaderrichtlijn water
Samenvatting | Deel 2 Europese trends beoordelen Natuurlijk kapitaal beschermen, in stand houden en verbeteren
Het milieu in Europa | Toestand en verkenningen 2015 66
methodes voor het vasthouden van water die de kwaliteit van ecosystemen moeten verbeteren en overstromingen en waterschaarste verminderen.
Het verkrijgen van gezonde waterecosystemen vereist een systematische aanpak, aangezien de toestand van waterecosystemen in nauw verband staat met hoe we land en watervoorraden beheren en met druk van sectoren als de landbouw, energie- en transportsector. Er bestaan talrijke mogelijkheden om het waterbeheer te verbeteren en de beleidsdoelstellingen te realiseren. Deze omvatten de strikte toepassing van het bestaande waterbeleid en de integratie van de doelstellingen van het waterbeleid in andere gebieden, zoals het gemeenschappelijk landbouwbeleid, de EU cohesie- en structuurfondsen en sectoraal beleid.