bedacht dat het goed zou zijn om mijn achilles tijdens het waar het op momenten leek of het zou gaan sneeuwen.
Als ik vertrek heb ik weinig last van mijn achilles en in een redelijk straf tempo vertrek ik. Het eerste deel van de route was een mooie wandeling door de heuvels met mooie vergezichten en kunstrijke creaties. Een mooi vergezicht was Burgos zelf dat al vroeg in de verte kon worden waargenomen. Je loopt er echter niet in een rechte lijn naartoe. Tragisch en tegelijkertijd ook mooi zijn de gedenkplekjes die je eigenlijk over de gehele route terugziet.
Gedenkplekken van mensen die zijn overleden tijdens hun Camino of van mensen die langs de Camino een laatste gedenkteken wilde. Vandaag kwam
Burgos is een stad en gemeente in de Spaanse regio Castilië en León. Het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie Burgos en ligt op een hoogte van 860 m en aan de rivier Arlanzón.
Rond het jaar 880 wordt Burgos gesticht en wordt later de hoofdstad van Castilië. In 1200 wordt de eerste brug over de Arlanzón gelegd ten behoeve van de pelgrims naar Santiago de Compostella. Kort daarop wordt er begonnen met de bouw van de kathedraal. Het monopolie voor de wolexport verwerft de stad in 1494. In 1495 ontvangen de koningen Ferdinand en Isabella Columbus in de Casa del Cordon na zijn tweede ontdekkingsreis. In 1808 lopen napoleontische troepen Burgos onder de voet.
Vijf jaar later veroveren de Britten onder Wellington de stad. In 1936, tijdens de Spaanse Burgeroorlog, vestigt de rebellenleider Caudillo Franco zijn voorlopige regering in Burgos.
48 Burgos ik een enorm kruis met foto’s van de overleden pelgrims. Vele pelgrims zijn tijdens hun tocht naar Santiago overleden en de gedenktekens herinneren ons aan hen. Ik ken deze mensen niet, maar iedere keer als je langs een gedenkteken loopt (meestal kruizen) blijf je toch even staan. Of je legt een steentje. Dat gaat automatisch; een soort pelgrimsode.
Vanaf Saint Jean Pied de Port is de weg zo enorm goed aangegeven dat verkeerd lopen nagenoeg onmogelijk is (hoewel dat Clayton en mij op de 2e dag wel bijna gebeurde). Om die reden heb ik geen pelgrimsboek en volstaat de Camino Pilgrim App. Er zijn echter ook alternatieve routes en die heb ik minder in beeld. Vandaag deed zich dat moment ook voor en ook nu weet ik nog precies waar dat was op de plek waar een gele pijl twee kanten op wees.
Ik koos rechts omdat er verder voor mij andere pelgrims liepen. En dus liep ik langs een vliegveld en industrieterrein. Bij een bar kwam ik de andere bekende pelgrims tegen. Het was Hernan die na het raadplegen van zijn routeboek erachter kwam dat er een mooiere route was maar daarvoor moest je een stuk terug. Hij, Pete, Pat en Briley (allen USA) besloten terug te lopen om de mooiere route te pakken. Ik besloot om Google Maps aan te zetten om zonder terug te lopen zo snel mogelijk op de mooie route te komen. Dat pakte prima uit. Achteraf begreep ik dat de mooie route vanwege de lengte als een lang saai stuk werd ervaren. Je liep wel tussen de bomen en langs de rivier (kanaal) een rechte weg naar Burgos.
Wat mij al vanaf het begin van deze reis opvalt is dat in nagenoeg ieder dorpje met een kerkje ooievaars nesten. Vaak meerdere paartjes bij elkaar.
Behalve het eerste kerkje in Burgos. Die hebben ze overgeslagen voor een betere plek: de kathedraal van Burgos.
Burgos is groot en telt c.a. 180.000 inwoners. Morgen ga ik het wat beter ontdekken omdat ik mijzelf een rustdag heb gegund. De ervaring met de achilles is dat deze zich toch laat gelden na c.a. 15 tot 20 kilometer. Mijn keuze om de schoenen losser te dragen heeft geleid tot mijn eerste blaar.
Niet op de plek waar ik die zou verwachten, maar verstopt tussen de grote
49 Burgos
teen en de naastliggende, net op het vlak waar de bal van de voet ophoudt maar de voetafwikkeling van de stap begint. De blaar merk ik op als ik douche in de gemeentelijke Albergue omdat deze prikt. Ik ben dat echt niet gewend en ik vind het maar een vervelend pijntje. En hoe klein deze blaar ook is, het zit mij dwars en ik heb geen idee wat ik er mee moet. Geen van de meegenomen Compeed blaarpleisters past op deze plek.
De albergue is echt de moeite waard. Het is groot met heel veel slaapplekken, maar ook heel netjes en toch rustig. Een grote ruimte voor schoenen die in rekken geplaatst worden welke netjes in kasten zitten weggewerkt. Er is een ruime keuken en van alle gemakken voorzien. Er zijn voldoende douches en toiletten en de stapelbedden zijn van elkaar gescheiden waardoor je veel privacy hebt. Bij de slaapplek heb je een lampje en een stroompunt wat altijd fijns is.
Als ik in de gemeenschappelijke ruimte om mij heen kijk en de overige pelgrims observeer stelt mijn blaar niets voor. Ik zie toch echt de eerste pelgrim slachtoffers met serieuze blessures. Opgezwollen schenen, veel opgezwollen achilles en buitengewoon veel en vooral grote blaren. Om over de pijnlijke en gezwollen knieën nog maar te zwijgen. Wat dat aangaat ben ik behoorlijk fit.
Rustdag
Burgos is een mooie stad met veel historie. Ik heb Burgos gekozen als de plek om mijzelf wat rust te gunnen. De nacht heb ik geslapen in de gemeentelijke albergue slapen. Een prima plek overigens vlak bij de kathedraal voor € 5,-.
Met een pelgrimspaspoort heb je recht op toegang tot de albergues die verspreid zijn langs de Camino. In principe mag je slechts één nacht verblijven. Er zijn uitzonderingen - bijvoorbeeld wanneer je ziek bent - dat je nog een nacht langer kan blijven, maar liever niet. Of dat alleen geldt tijdens de drukke periode weet ik niet. Ik zal vandaag opzoek moeten naar een andere albergue of een hotel.
50 Burgos Al voor zes uur staan er pelgrims op voor hun wandeling. Als de eerste pelgrims opstaan – en daarmee ook andere pelgrims wakker maken – is het een kwartier later dermate rumoerig dat verder slapen nagenoeg onmogelijk is. Het licht in de albergue is vaak nog uit en dus schijnen mensen zelf bij met een telefoon of een andere lichtbron. Zelf maak ik gebruik van een kleine hoofdlamp zodat mijn handen vrij zijn en ik licht heb daar waar ik kijk. Daar komt bij dat je in een albergue geacht wordt om uiterlijk acht uur weg te zijn.
Van uitslapen was dus geen sprake. Dus om iets voor acht verliet ik het mooie pand om vervolgens aan de overkant van de straat in een café te ontbijten.
De meeste daar nog aanwezige pelgrims hadden eveneens een rustdag gepland.
Met mijn backpack ben ik naar een kasteel gelopen en heb daar wat van het uitzicht over de stad mogen genieten. Hoewel, het was verlaten en ergens voelde ik mij een beetje ontheemd. Diep van binnen had ik graag willen doorlopen vandaag maar gek genoeg is mijn lichaam maar moeilijk vooruit te branden. Alsof hoofd en lichaam uit harmonie zijn. Ik heb een hotel geboekt in het centrum van Burgos. Al vroeg heb ik daar mijn backpack gedumpt. De kamer was uiteraard nog niet beschikbaar, maar fijn dat het kon. Met wat uitleg over het hotel en waar ik voor ontbijt terecht kan, besluit ik de kathedraal te bezoeken.
De Maria kathedraal van Burgos is imposant en indrukwekkend. Er is ruim 300 jaar over gedaan om deze gotische katholieke kathedraal te bouwen.
Halverwege de 16e eeuw was het klaar. Van buiten en van binnen is het kunst, pracht en praal. Naarmate ik langer binnen was voelde ik mij steeds ongemakkelijker. Alsof een enorme zwaarte op mijn schouders drukte merkte ik steeds heviger dat ik naar buiten wilde. Weg van deze potsierlijkheid.
Wat ik in deze kathedraal zie en voel is: onderdrukking, verering, verdriet, mishandeling, macht, onderdanigheid, polarisatie, schaamte en nederigheid.
Dat alles verpakt in weelderige kunstwerken en altaren die een enorme
51 Burgos
rijkdom uitstralen. Ik liet dat beeld op mij inwerken en ik kon het simpelweg niet rijmen. Ik miste beelden van liefde, zelfliefde, vreugde, plezier, geluk, voorspoed, overvloed, saamhorigheid, etc. Het maakte mij bedroeft en de volgende vraag diende zich aan mij op: “zijn dit werkelijk de inprentingen waarop wij de Westerse maatschappij hebben gebouwd?”
Nadat ik buiten op het plaza voor de kathedraal wat heb gegeten besluit ik de omgeving verder te verkennen. Er is voldoende te zien en te beleven. Een maal aan de andere kant van de rivier Arlanzón merkte ik dat de energie direct veranderde. De rivier lijkt een scheiding tussen oud en nieuw, klassiek en modern, ingetogen en functioneel. Ik voelde mij niet echt ontspannen en meer vanuit het hoofd ben ik de op zoek gegaan naar iets om te ondernemen.
Het werd het Museo Evolución Humana.
Net als de kathedraal een indrukwekkend gebouw van echter een heel andere orde. Het museum is een bezoek meer dan waard. En hoewel ik niet alles kon begrijpen – mijn Spaans is ronduit slecht – waren de indrukken overweldigend. Het klapstuk voor mij was de cirkel opstelling van de menselijke evolutie. Als bijna levende “mensen” staan onze voorouders van 2 miljoen jaar geleden tot aan de neanderthaler na elkaar opgesteld.
13-1 panorama over de stad met de Maria Kathedraal
52 Burgos Ik ontmoet Pete en Pat in het museum. Net als ik maken zij gebruik van een rustdag. We praten wat bij en delen onze verwondering en indrukken die we in het museum hebben opgedaan. Mijn gedachten gaan terug naar de verhalen van Jean Auel en haar boeken over de avonturen van Ayla die als klein zwaargewond meisje wordt opgenomen in De Stam waar zij lange tijd kan opgroeien voordat zij wordt verstoten. De Stam, ook wel platkoppen genoemd door De Anderen (moderne mens, net als Ayla) worden niet gezien als mensen. De opstelling en gelijkenissen die ik hier zie pakken mij bij de strot.
Voor mijn gevoel heb ik vandaag veel gedaan en de dag is nog maar net halverwege als ik besluit mijzelf in te checken bij het hotel. De kamer is netjes en voldoende ruim. Ik kan mijn kleren wassen in de badkamer waar ik een ligbad tot mijn beschikking heb. Wanneer ik neerplof op het bed geef ik mij over aan mijn vermoeidheid en doe een korte siësta. Als pelgrims hebben we contact met elkaar via Whatsapp en voor vanavond heb ik afgesproken om in ieder geval met Hernan nabij de kathedraal in restaurant Cervecería Morito om te eten. Uiteindelijk zat ik daar met Hernan, Clayton, Sandra en James (ik ontmoette James de eerste keer bij de albergue in Los Arcos. Hij is dominee en komt uit de US). Het was een heel fijne avond. Namens de groep bestelde ik een aantal schotels. Het was het beste menu van de Camino.
Deze rustdag heeft uiteindelijk 16 kilometer aan het totaal van deze maand toegevoegd.
53 Hornillos del Camino