64s,e jaargang nummer 39 woensdag 23 september 2009

64s,e jaargang nummer 39 woensdag 23 september 2009

Muyterij

Ding dong. De komende twee jaar samen zal het Belgische overheidstekort 50 miljard euro bedragen. De federale regering wil een inspanning proberen te doen van 5,2 miljard.

Het verschil wordt eenvoudig opgeteld bij de snel stijgende staatsschuld. En, ‘t is te zeg­

gen: 35 procent van de inspanning moet van de deelgebieden en de gemeenten komen.

Overbodig te melden dat Vlaanderen opdraait voor het overgrote deel daarvan. Dat was het nieuws. Ding dong. Vlaams minister van Begroting Philippe Muyters zegt dat Vlaan­

deren volgend jaar eigenlijk 90 procent van de inspanning op zich neemt. Neen, geen 90 procent van de 35, maar 90 procent van de hele Belgische besparing van 1,7 miljard euro in 2010. Bovendien zou de Vlaamse begroting al in 2011 in evenwicht moeten zijn, zodat ook in dat jaar Vlaanderen de hoofdsponsor van de NV Belgica zal zijn. In 2011 zijn er federale verkiezingen en een en ander komt de regering Van Rompuy bijzonder goed uit.

Meer info straks na de info voor duivenliefhebbers. Ding dong.

Lieve lezeressen en beste lezers, hoe zit dat nu eigenlijk? Ging de Vlaamse regering zich niet “assertief’ gaan opstellen? Ging ze geen punt zetten achter de financiële noodhulp voor een amechtige staat die de Vlamingen als melkkoe blijft beschouwen, en het ver­

tikt één zinnige stap te zetten in de richting van een verdere staatshervorming? Welke manoeuvres haalt de N-VA eigenlijk uit door triomfantelijk mee te delen dat ze volgend jaar 90 van de 100 belze schaapjes braafjes op het droge haalt? Verwacht men dat derge­

lijke mededeling in Vlaamse kringen op luid gejuich wordt onthaald? Klopt het dat ze op het hoofdkwartier der Niveanen bestookt zijn met boze reacties van de achterban die helemaal niet begreep/begrijpt waarom de Vlaamse bijdrage zo hoog is? Vanuit de rede­

nering: we gingen toch wachten tot de Franstaligen vragende partij waren vooraleer we ons goed hart nog eens gingen laten zien ten opzichte van den belzjiek! En nu dit. Is Bart Maddens plots in een of andere kelder weggestopt?

De waarheid lijkt vooral dat de N-VA - of althans Muyters - bekaaid gecommuniceerd heeft. Als het Vlaamse aandeel op dit ogenblik inderdaad hoog ligt, is dat perfect te verkla­

ren door het feit dat de Vlaamse regering overeenkomstig het eigen regeerakkoord snel orde op zaken probeert te stellen, terwijl het federale niveau de boel laat aanmodderen omdat a) de regeringspartijen het onderling absoluut niet eens zijn, b) de andere regio’s absoluut niet tot grondige besparingen bereid zijn en c) de toestand van de economie als alibi wordt gebruikt om ernstige inspanningen door te schuiven naar een volgende legisla­

tuur. De meest scabreuze verklaringen in dat verband werden vorige week afgelegd door Elio Di Rupo, de directeur-generaal van de zelfbedieningsketen PS, voor wie het gat in de begroting vanzelf is ontstaan en ook vanzelf groter zal worden, ‘t Is te zeggen, alles is de schuld van de banken en de bedrijven, het bankgeheim en de fiscale fraude. Uiteraard moeten de regionale transfers bewaard blijven en als de Vlamingen ooit tegen de Frans­

taligen in de splitsing van BHV goedkeuren, dan zijn de gevolgen niet te overzien. Dan is België in groot gevaar. (Alsof ons dat één moer kan schelen).

Voeg daar een aantal onduidelijke verklaringen aan toe van een wellicht alweer in roes verkerende Daerden over de pensioenen (wie langer werkt, zal meer krijgen, en voor de contractuele ambtenaren creëren we snel een aanvullende pensioenpijler), en het is dui­

delijk wie de rekening zal betalen. Overigens is de cdH geen haar beter, want Milfoisnon wil in haar rabiaatheid ook op begrotingsvlak voor de PS niet onderdoen.

Uiteraard steekt de PS op die manier bovendien de kop in het zand voor een staatsher­

vorming, samen met de andere Franstaligen. De N-VA wéét dat. Oude rakker Guy Pols­

poel is opgevist op Kanaal Z en ondervraagt tijdens het weekeinde personen en politici uit de actualiteit. In de studio afgelopen vrijdag... Philippe Muyters, die intussen zijn lesje geleerd had en beklemtoonde dat Vlaanderen wel zo snel mogelijk naar een begrotings­

evenwicht streeft, maar latere overschotten zal aanwenden voor eigen gebruik. Polspoel:

‘Gelooft u premier van Rompuy als die zegt voor het Europese voorzitterschap tot een staatshervorming te zullen komen?’ Antwoord kort en bondig: 'Neen.' Zo snel dat Pols­

poel zowaar even haperde. ‘Neen, ik denk niet dat we tussen nu en midden 2010 naar een ernstig en grondig debat zullen gaan over de staatshervorming.' Duidelijk genoeg zeker?

Dat betekent dat de dash in principe op de eerste plaats zal worden uitgevochten over BHV (intussen vermijdt de N-VA elke indruk van interne sabotage). Vorige week wezen we er nog op dat Marianne Thyssen het voortzetten van de parlementaire procedure hallucinant zou vinden en stelden we de vraag hoe lang de Vlaamse regering haar een­

dracht zou kunnen bewaren. In De Morgen geeft Caroline Gennez alvast een draai om de oren van de N-VA omdat die in Antwerpen andere standpunten over de Lange Wapper inneemt dan de sp.a, onder het mom dat nietjanssens een bocht genomen in het dossier heeft, maar wel de Niveanen. En dat het referendum - hoeft het nog gezegd - een stevig vervolg zal krijgen op de tafel van de Vlaamse regering. Nog een maand en het is zo ver.

Er zal dus échte muiterij nodig zijn, eerder vroeg dan laat om uit de impasse te geraken.

Om u tenslotte gerust te stellen, Bart Maddens maakt het goed. In De Standaard hakte hij eind vorige week nog Dirk Van Mechelen en de liberalen in mootjes, die bereid zijn

°m alle Vlaamse hefbomen te verkwanselen om maar terug aan de macht te geraken. De begroting, aldus Maddens, moet wel degelijk als communautair wapen worden gebruikt.

Wij verwachten van de N-VA meer van hetzelfde.

Deze week :

De linkse kluts kwijt 2

Praten met Huguette de Bleecker 5

Kabbelend beekje 6

Voor geen haar te betrouwen 8

Vlaams masochisme 14

Mütri CULTURE L6 «STAD

molenbeek

o /

4, 15, 23, 24,35, 42

l€OK€ ze&T-

NütroLiEWnEl

—r.r^T

pe VoLlTiE Alç

TüRïeiBcoK J

—_

"Ken jij de 15 grootste idioten van Bulga­

rije?" Ik moest het antwoord schuldig blij­

ven, maar zat er niet zo mee. Klonk als een inleiding op een grap, dus gewoon afwach­

ten leek de boodschap. “Ik ook niet, maar ze zijn wel allemaal rijk."

Voor wie het verhaal tot nu onbekend bleef, de feiten. Op zondag 6 september rolden, zoals bij elke trekking, zes getallen uit de Bulgaarse lottotrommel. U vindt ze ten behoeve van de wetenschappelijke vol­

ledigheid die het kenmerk blijft van deze rubriek hierboven als titel. Geen enkele Bul­

gaar had op die combinatie ingezet, zodat de pot, wat de hoofdvogel aangaat, onaange­

roerd bleef. In die zuidoostelijke uithoek van Europa wordt benevens op zondag ook op donderdag lotto getrokken. Op 10 septem­

ber was het dus weer zo ver en tot verras­

sing van eenieder rolden weer dezelfde zes balletjes uit de trommel. Weliswaar in een andere volgorde, maar dat is een verder bete­

kenisloos detail. Bleken bij die nieuwe trek­

king vijftien deelnemers dit keer wel te sco­

ren in de eerste rang.

En dat vond onze gespreksgenoot bijzon­

der opmerkenswaardig, veel meer nog dan het even bizarre als unieke feit dat twee trek­

kingen na elkaar dezelfde winnende com­

binatie opleveren. In de pers lazen we dat een Bulgaarse prof narekende dat de kans op zo'n voorval één op 4,3 miljoen groot is.

(Mijn buurman bevestigde dit. Hij beschikt

‘t Pallieterke is verhuisd Lieve lezeres, beste lezer.

Wil er nota van nemen dat van af 21 september‘t Pallie­

terke zijn intrek heeft geno­

men aan de Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen. Alleen het adres is veranderd, al de rest - telefoon, fax, e-post, webstek - blijft hetzelfde.

over een gemiddeld stel hersenen, een reken­

toestel en teveel vrije tijd en mag dus in deze gelden als even betrouwbaar als een Bul­

gaarse hoogleraar wiskunde.) Een kans van één op 4,3 miljoen is klein, maar merkelijk groter dan nul en dus was het gewoon een kwestie van wachten voor dergelijk voorval zich ergens in de wereld zou voordoen. Het werd Bulgarije.

Maar die vijftien winnaars intrigeren. Wat inspireert een mens om de winnende num­

mers van vorige trekking te recycleren op het lottoformulier? Idioten, meende mijn gespreksgenoot. Fout natuurlijk, want de kans dat de winnende nummers van vorige week uitgeloot worden, is natuurlijk even groot dan de kans dat de combinatie ver­

jaardag van vrouwlief en beide zonen, het geboortejaar van schoonmoeder, het huis­

nummer en de eigen schoenmaat uit de trommel rolt. We kunnen die vijftien lui noe­

men - ze moeten niet op zoek naar eigen combinaties bij het invullen - of wellicht moe­

dig en karaktersterk - omdat zij het lot zo nadrukkelijk tarten. Maar niet idioot.

Of toch. De kans dat ze winnen met hun recyclagenummers is even groot als met elke andere combinatie, maar de kans dat ze veel winnen is veel kleiner aangezien zo’n combinatie bizar is en dus bovengemiddeld veel aangekruist wordt. De groep lottospe­

len die mikken op het toeval dat zich in Bul­

garije voordeed, is klein, maar ze vullen wel allemaal dezelfde nummers in. Als ze win­

nen, winnen ze meteen allemaal. Dat is dan weer hun lot.

Weet dat het ook het uwe is als u I, 2, 3, 4, 5 en 6 invult deze week.

5i'4 14278

Eenmanscollectief DenBlooten Koonick

2

Het “momentum”

van enig bezinnen

Begin deze week stond op vraag van Vlaams Belang de hoofddoekenkwestie op de agenda van de “commissie ad hoe” binnen de Vlaamse regering. Meer bepaald om neo-onderwijsminister Pascal Smet ertoe te bewegen een duidelijk stand­

punt terzake in te nemen. Door een allusie te maken op mogelijke ongrondwet­

telijkheid van een algemeen verbod op het dragen van religieuze symbolen in het onderwijs, liet de minister de deur op een kier staan voor een gebeurlijk terug­

schroeven van het hoofddoekverbod.

Door het “njet"van de Raad van State om de maatregel ongedaan te maken, zag het er echter niet echt gunstiguit voor promo­

toren van het vodjetextielop dekruinvan leerplichtige moslimmeisjes. Alweet men in dit land nooithoe een door multicultu­ rele krachten opgegooid dubbeltje rollen kan. Met bijvoorbeeldhet idiote gebral van Bertje hoe-kan-ik-opvallen Anciaux, dathij geen deel meerwenst uit te maken van een samenleving die de hoofddoek verbiedt, kan meneens glimlachen. En opperendat hij dan best emigreert naar eenof andere islamiti­

schemodelstaat. Wahabitisch Saoedi-Ara- bië bijvoorbeeld. Maar misschien is het wel goed er aan te herinneren datdeze poli­ tiekeoelewappertot voor kort nog minis­

terwas en dus meeeenvinger inde Vlaamse beleidspaphield.

Opmerkelijk(?)isdatin al het pro en con­

tra van dehoofddoekaffaire een stem niet gehoord is. Of, beter gezegd, niet mocht gehoord worden. Nochtans was Vlaams Belang al in 2003 de eerste enjuistdaarom door het pococollectiefalweer verguisd, die bij monde vansenator Anke van Dermeersch een wetsvoorstelindiendetot verbodvan de boerkaenandere gelaatverhullendegewa­ den in openbare ruimten en op openbare plaatsen. De boerka is vandaag verboden.

Zou het met politiekerecuperatie te maken kunnenhebben dat het VB totdusver ingeen enkel duidingprogramma optelevisie en/of regimekrantrond het hoofddoekverbod aan bod kwam? Noch om erop tewijzen dat zijalseerstewaarschuwdetegen mogelijke uitwassen vande onvolprezen“diversiteit”, waardoor het huidige hoofddoekverbod tot stand kwam? Nochom te laten weten dat de partij vandaag aandringt op een allesom­

vattend debat ten gronde over de positie van de islam in onze samenleving?

Het isalweer opmerkelijk - hoewel! - dat partijvoorzitter Bruno Valkeniers prompt wel op het schermmocht komen om tezeg­

gendatde echtgenoot vandeonthaalmoe­

der die een portret van Hitler aande muur heeft hangen, uitdepartij werd gezet. De onderliggendeVRT-boodschap "het zijn alle­

maal dezelfden"was in datgeval duidelijk.

Even duidelijk alshet straal negeren in die andere materie waarin het “momentum” van enigbezinnen over al te eenzijdige “ver­

draagzaamheid” aangebroken lijkt. Tenzij hetoorverdovende stilzwijgen in politiek­

correcte hoek en inhet “centrum" vanDe Witte Youssoufte wijten zou zijn aan een vlaag van collectief geheugenverlies.

Logica

Lezersreacties inkrantenzijn en blijven de beste barometer om uit te vissen water onder de bevolkingleeft. De boodschappen overdeal dan niet gemanipuleerde hoofd- doekdracht liegen er nietom. Dieaan de Antwerpse Grootmoefti Nordine Taouil evenmin. Die man, gewoon om zich in zijn eigenGrote Gelijktewentelen en zich daarin altijd vollediggesteund heeft gevoeld door de linkseintellectuele elite en het pocodenken, ziet zich zowaar een eerste keer geconfron­

teerd meteen ander fenomeen dandat van het onvoorwaardelijk toejuichenvan de mul­ ticultureleillusie. Dat komt nietalleen vanuit de buikvan desamenleving,lees delezers- brieven, maar tevens vanuiteen voor hem onverwachte,maar veelbetekenende hoek.

Want als iemand als Alain Winants,grote baas van deStaatsveiligheid ophet scherm inhoogsteigenpersoon- hoogst uitzonder­

lijk - komtvertellen dat deze vrome moslim al jarenlangnagetrokken werd en men tot de conclusie kwam dat hij een extremistische mohammedaan is vansalafistisch-wahabiti- sche strekking, zegmaar die strekking die elke westerse invloed verwerpt, dan is dat geen "kattepis".

En dus was hetde VRT-logica zelf datde heer Taouil een forumkreegom zich tegen al die "onverantwoorde beschuldigingen"

te komen verdedigen. Hij deed dat op de gebruikelijke blablabla-manier van weder­

zijds begrip, ditorespecten door alle betrok­

ken partijen te tonen verdraagzaamheid.

Het spreekt voor zichdat zijn ook door de camera vastgelegde oproep aan moslim­ meisjes om vanschoolweg te blijven, actie te blijven voerentot hun GroteGelijkhet opnieuw zou halen en,indien dat tegen de verwachtingen in niet zou gebeuren,over te gaan tot hetoprichten van eigen islamscho- len, volledigkaderden binnen zijn opvattin­

gen van respect voor anderen en onderlinge verdraagzaamheid.

Evenals allicht zijn stellingdat het gemeen­ schapsonderwijs een "voorafspiegeling moet zijn van een maatschappij waarin vrouwen met een hoofddoek rondlopen”. Zonder dwang,dat spreekt vanzelf.

Zelf was hij uiteraard “diep geschokt” door al het hem aangedane onrecht. Hij begreep het niet, maar namzich voor om - hier viel hijeven uit zijn rol - er niet lan­

ger het zwijgen toete doen. Dejournaliste van dienst “vergat” daar wat meer uitleg over te vragen. Ik neem aan dat dit voor de

“goede zaak” wasen niet omdat zehet vak niet beheerst.

Uitzondering

Voorwie nog twijfel heeft over de moge­

lijkheid van een keerpunt in de benadering van het eisenpakketvan bepaalde groe­ pen"nieuwe medeburgers", verwijs ik naar enkelereacties uit vooralsnog onverdachte hoek. Zoals die van de nieuwe politieke medialievelingBart de Wever. Hij kon zich vinden in de uitspraakvan deHollandse pre­

mierBalkenendedie aparte moslimscholen omschreven heeftals “gevangenissen van deachterstand”. Zedreigendat volgens de N-VA-voorzitter ook te worden, mochtmen vanuit dementaliteit van deTaouils datsoort scholen opstarten.

Boudewijn Bouckaert vanLijst Dedecker van zijn kant ziet in de beslissingen van het Rago (de Raadvan het Gemeenschapson­

derwijs) en van de Raad van State “eenzeer sterk signaal van mensen diehunverant­

woordelijkheid durvenopnemen en hebben ingezien dathetdragen van een hoofddoek niets te maken heeftmet godsdienstvrijheid, maar alles met onderdrukking van de vrouw in de islam”. Hij vindt hetook “positiefdatde schooldirectiesvoortaan niet meer aan hun lotworden overgelaten tegenover intimida­ tievan destraat of metvalse argumenten moeten afrekenen. Hetmiddenveld toonde hier de weg waar de politiek de moedniet had om kleur te bekennen.”

Zeerzeker, maar danwel met uitzonde­ ring van die partij, wil ik daarvolledigheids­ halve maar evenaan toevoegen, waarvan al hoger sprake. Die een aantal jarengeleden uitgespuwd werd omdat ze toen al hetzelfde zei wat nu uit onverdachte hoek kanworden geciteerd, terwijlze zelf opnieuw geweerd wordt uit debattenwaarvoor zij degrond­

slagheeftgelegd.

D.Mol

Stinkbom

Staf Nee/, oude getrouwe partijsoldaat, heeft een stinkbom laten ontploffen in het Vlaams Belang. Ineen brief aan partijvoorzit­

ter Bruno Valkeniers en daarna nogeens in een e-postje stelt hijde loyauteitvan Marie- Rose Morel ter discussie. Hij eist dat die kwes­

tie op de eerstvolgende partijraad te berde wordt gebracht.

De verhoudingentussen FilipDewinter, die haar nochtans met veelfanfarein de partij heeft binnengeloodst, en Marie-Rose Morel zijn niet optimaal,eigenlijk heel slecht. Maar watDewinter niet besefte was datMarie-Rose niet het type was dat zichgewillig zou schik­ ken naar hetgezegde “Sois belle et tais-toi”.

Als de Antwerpse VB-afdeling haar weg wil, zoals de Frut beweert, gaan ze in het Vlaams Belangnog wat beleven, de splitsing van het VB in tweeblokskes bijvoorbeeld.Niet

De dingen dezer dagen

De linkse kluts kwijt

“Totaalverbod op hoofddoeken”, brengt De Morgen in de zaterdagkrant van 12 september het ‘hoofd’nieuws op de voorpagina. Daaronder Hugo Camps in zijn tweedaagse kolom. Vroeger waren kranten voorspelbaar, want ze hoorden bij een zuil, weet ervaringsdeskundige Camps mee te delen. Maar “nu moeten kranten een genuanceerde mening hebben, over alles. Twijfel is verheven tot kunst, in ieder geval tot intellectuele koketterie”. Vreemde woorden, rollend uit de pen van iemand als Hugo Camps, de vleesgeworden pedanterie die de indruk wekt nooit te twijfelen.

Hij schrijft tedromenvan een krantmet witte frontpagina en de kop: “Wijweten het niet.” Ookhij geeft toehet niet meer te weten, als hetover de hoofddoek gaat. Even komtde echte Camps boven,als hij de twee Antwerpse atheneadirectrices over de hekel lijktte halen.“JeannedArcjes van onze tijd, bijna. Het kan ook zomaarnet iets te veel worden.Dan je toch gaatdenken: B-actri- ces.” Om dan heel on-Camps,bescheiden en deemoedigaf te sluiten met de zin: “Ik besef best dathet laatsteeen gewaagde uit­

spraak is.”

Bladzijde twee van dezelfdekrant. Lin­ kerkolom. Hetstandpunt, verwoord door Yves Desmet. Evenmin een man dievaak door twijfel bevangen lijkt. Over de hoofd­ doek: “Eerlijk gezegd, lezer, weet ik niet goed wat daarover te denken.” Daarop volgenzes enerzijdsen, waarna zes anderzijdsen volgen.

Omtebesluiten: “Hoe dan ook,winnaars zijn er bij deze beslissingniet te bespeuren.”

Als je iets schrijft onderdekop ‘standpunt’ moet ertoch een beetje standpunt volgen.

Met de wat platte vaststelling dat ergeen winnaars zijn, moet delezer vande man die doorgaans Vlaanderengraag de enigejuiste weg wijst,het dit keerdoen. Je kunt vande hoofddoekdragende meisjesdenken wat je wil, maar één zaakmoet je hentoegeven. Ze zijn er in geslaagd Vlaanderens linkerzijde volkomen te desoriënteren.

Kompas op hol

Een poging tot verklaring.De lijnen tussen goed enkwaad liggen sedertdejaren zes­ tig voor wat zich progressiefnoemt gerust­ stellend vast. Je kunt een heel eind varen op datkompas (voor wie die sloep kiest om zichop de barenvanhetmaatschappelijke debat te wagen). Jong bijvoorbeeld,is goed.

Zeker contesterend jong, want studenten die vooralstuderen, wordengraag conser­ vatief, saai enverburgerlijktgenoemd.Eigen kledingsnormenafdwingen tegen die van het establishment isook goed. Om meerdere redenen: omdat normen worden betwist;

omdat het gezagwordt betwist; omdater naarverandering wordt gestreefd. Progrès-

deslimste stoot van deoude, getrouwe par- tijsoldsaat.

De Rijksdienst voor Kinderbijslag voor Werknemers stuurde alle senatoren een acti­ viteitenverslag 2008. Niets lijkt saaieren poli­

tiek neutraler dan dat. Maar men was er toch alweer in geslaagd van de omslagblad- zijdeeen politiekcorrectmanifest te maken.

En zagdaaropvier tekeningen: een man met twee kinderen, een lesbischkoppel met een kind, een blanke man en eenblanke vrouw met een zwarte baby en een gewoon blank koppel (m/v) met twee blanke kinderen.Ja, dat mocht nogjuist. Waarschijnlijk als toe­

gift aan de ouderwetse heteroseksuelen die in hun achterhaalde traditionele gezinsmodel nooit bevrijdendeexperimenten doen metras­

vermenging of homoseksualiteit.

siever kanhaastniet.Religieuze fundamen­ talisten zijnverdacht endienenbestreden te worden. Vrouwenemancipatie is goed, in alle verschijningsvormen.Culturele groepsiden­ titeit stinkt, tenzij beleden door inwijkelin­

gen.

Endan krijgen we die hoofddoekenkwes­ tie. We houden er het progressieve kom­ pas even bij. Verzetvanjongerentegende schoolautoriteiten, omwille van een vesti- mentairdispuut. Komt recht uithet hand­

boek en mag een loepzuiver voorbeeld genoemd worden van iets wat dient onder­

steund te worden. Acties van scholieren aan deschoolpoort, gericht tegen direc­ ties. Mei ‘68 leeft weer. Applaus van alle linkse banken. Maarde hoofddoeken wor­

den doordedraagsters verkocht als religi' eus symbool. Komend uitdefundamentalis­

tische hoekzelfs. Te bestrijden,tevuur en te zwaard. Meisjes worden om cultureelreli- gieuze identiteitsredenen onder druk gezet- Door macho’s en geestelijke leiders. Daar hebben progressieven geenmedelijden mee- Maar als die meisjes (vrouwen dus) zegge£ daarzelf voor te kiezen? Baasin eigen buik en dus ookop eigen kop. Schooldirecties zijn gezagsinstituten enniet te betrouwen- In dit geval gaathet welover schooldirectri- cesdie onbetwist inhet linksekamp staan enbeweren dewaardenvandeverlichting consequentte willenverdedigen.

Raket met “ slimme kop ”

Hoeveel verwarring is verteerbaar?

linkse kompas slaat ophol en wie de juiste progressieve koers wil varen, geraakt com pleet hetnoorden kwijt. We nemenDe Mor gen van voorbije weekeinde, een week boe tenwerk na beide eerder genoemde citaten later.

Camps ergert zichaan het beledigen e taalgebruik van Wilders, die het heeft ove

“kopvodden”. Camps die zich ergert aa beledigingen? De verwarring lijkt complee‘ Verderin de krant eendubbele paginagrot interview met Caroline Gennez, diezit afzettegenhet algemeenhoofddoekenver bod. Journalist en DM-voorman Walter Pau stelt geen vragen,maar legt zijn waarhede voor. Toch nog één man dieweet wat juiste fout is blijkbaar: “In Antwerpen hebbena scholende hoofddoek verboden,de katho^

lieke eerst. Dat is toch een fors symbo^

naar de allochtone Antwerpenaar: u be amper gewenst, behalve alsu zich ‘voegt, t hetlaatste detail.” De stuurloosheid hee deze grote denker niet aangetast. Twee b a zijdenmunitie tegen hetverbod. Paul! 111 dan een man zonder twijfel zijn, zijn kra iser nietuit.

Enkele kilo’s leesvoer verder: driebla**

den lang vraaggesprek met Karin Herema1^ directricevanhet Antwerps atheneum.

haar twee dochters. We leren een vr°ue kennen meteen groot hartvoor allochto leerlingen en twee linksdenkendedocht®^

die door moedersargumenten werden ov tuigd. Drie bladzijden munitie voor het ve bod. Diehoofddoekensloegen in als een P cisieraketin het linkse kamp. ( g.

De dingen dezer dagen

3

Komen “groeit”

De Vlaamse Beweging besefte al sinds Hertoginnedal 1963 dat Komen en Moes- kroen eendeel van Vlaanderenmoestenblij­ ven. Maar al bijna 50 jaar zijn beide gebieden dat niet meer.Inde eerste decennia na 1963 circuleerde toen desobere maar duidelijke affiche “Komen moet terugkomen”. Er is daar inderdaad altijd aan gewerkt. Eerst en vooral werd het Vlaams-culturele centrum Huize Robrecht vanKassei in deKomense Kastelenstraat aangekocht,toendertijd met financiering vanDe Noordstar en Boerhave.

Er werd een Nederlandstalige bibliotheek opgezet metde steun van VTB-VAB en ANZ.

Denk maar aande “stunt” ophet zangfeest toen. Vergeet ook niet de aanhoudende inzet van de Marnixring metzijn meerdan duizend, ookfinanciële,sterkhouders. Met KNOKKzorgde de Marnixring ervoordat de VSK(Vlaamse school Komen) geleidelijk aan metde steun vanhetVlaamse ministe­ rie vanonderwijs tot een bloeiende basis­

school van het Gemeenschapsonderwijs kon uitgroeien, dit achterhet Vlaamse cultuur­

centrum, op minder daneen kilometer van de grens vanVlaanderenmet Henegouwen.

"Vanzelfsprekend” krijgtKomen geen faci­ liteiten van Henegouwen.Wie dat ooit had geloofd, waser aanvoor zijn moeite.

De Marnixringen blijven ijveren voorhet uitbouwen en verspreiden vande Vlaamse cultuurvanuit de schoolenHuize Robrecht vanKassei. Dat bleek opnieuw en ten over­ vloedeop vrijdag 18 september tijdens de voorstelling van het boek “De Zuidelijke Nederlanden” uitgegeven door MR Lieven Gevaert uitMortselen geschrevenen geïl­ lustreerd door de Werkgroep de Neder-

1 op10lijdtaan Migraine

Op de eerste dag van de regularisering bleef de verwachtetoestrominguit, hoorden 'V|j in het radiomiddagnieuws endatbleek zowel voor Gent als voor Antwerpen te gel- den.Geruststellend nieuws? Ach, denkt een nuchter mensdan, waaromzouden zezich de benen van onderhet lijf rennen als ze nogdrie maandentijd hebben om hun sta­ tus van sans papiers met één pennetrek

°m te toveren in een statuutvan geregula­

riseerde? Tegen dié beloningvanillegaliteit ('o mensentaal onwettigheid) betoogden, onder aanvoeringvan Boze Filip Dewinter, v°rige week dinsdag ruim 200 Vlamingen oan de Harmonie (ook een symbool) op de Srens van Berchem en Janssensville onder deleuzen “Illegaliteit nietbelonen”en“Vol ls vol- illegalen terug naar eigen land". Het tvveede deel vandie laatste leuze werd ook n'et-aflatend gescandeerd op de protest- t°chtnaar zaal Harmonie, waar de zonder Papieren zichkonden laten papieren.

Word lid van het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

B ^Vlaams * Neutraal Ziekenfonds ]

rr»iinui»iïi»»miTn

”oofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be

landen. Ere-MR-voorzitterGuy Celen ver­ welkomde er een volle zaal Ringleden en benadrukte dat de school nu al 53 leerlingen telt en klassen heeft voor elke graad. Meer nog: binnenkortstart daar ookavondon­

derwijs Nederlands (onderwijsvoor soci­

ale promotie (OSP)of volwassenenonder­

wijs). Dit is een grote stap vooruit tenbate van werk in de industriezone aan de provin­

ciale grens. Een industriezonebetaald met Europeesgeld en uitgebouwd door Vlaamse investeerders. Zodoendewerktdeze indu­ striezone ook mee aan eenverdere Vlaams- Nederlandse cultuurverspreiding.

In het Vlaams huisloopt nuook een ten­

toonstelling overZuid-Vlaanderen. Deze ten­

toonstelling met teken- en schilderwerk van Luc Ameel uitPoperinge, Jan-Klaus Bottin uit Ochtezele en Jozef Dezitteruit Bollezele geeft een sprekend beeldvan het prachtige Zuid-Vlaamse heuvellandmet onder meerde heiligeberg vanVlaanderen(de Kasselberg), envan het molenland waar poldermolenshet waterbedwongen: “van zompig moerasland maakten zij,langvoor de noordelijke taalge­

noten, moerenland, rijk boerenland.” Ver­

geet niet dat Rodenbach zijn inspiratie over de Kerels vanVlaanderen heeft gehaaldop de top vande Watenberg met uitzicht op de grensrivier A en haar polderestuarium, waarin graaf Diederikvande Elzas de met waterverdedigde vestingstad Grevelingen heeftgebouwd. Taal en cultuurverbinden hetKomense cultuurhuis met Zuid-Vlaan­

deren. De tentoonstelling is toegankelijk tij­ dens de schooluren en loopttot vijf okto-

WlSIGARD

I

Filip Dewinter leek in goede doen. Een vleugje demagogie is hem nietvreemd, maar elk weldenkend mens zal grifmoetentoege­ ven dat hij in verbandmet heel het door een Belgefone minderheid opgedrongen regula- riseringsgedoe, gelijk heeft. Illegale daklo­ zen worden op kosten vandebelastingbe­

taler inhotels gelogeerd, klinkt het, terwijl landgenoten de nacht op straat moeten doorbrengen. Ondertussen wachten 70.000 Vlaamse gezinnen op een sociale woning, meer dan 10.000 gehandicapten op een persoonlijk bijstandsbudget, leeft een op zeven Vlamingen onderde armoedegrens, moeteen massa bejaarden rondkomen met eente laag pensioen en zitten 226.000Vla­ mingenzonder werk. Forse“Filippijnse” uit­

haal:"Wij zijn niet het OCMW van heel de wereld. Wij zijn niethet Eldorado van de fortuinzoekers. Aan het parasiteren op en het profiteren van onze sociale zekerheid moet een einde komen!”

Tamtamgeroffel

In plaats van iets op te lossen, maakt regularisering de problemen alleen maar groter enhet aanzuigeffect vanzo’n regu- lariseringsgolfkan moeilijkonderschatwor­

den, luidt de Winterseredenering:“De tam­ tams roffelen vandaag in Afrika en elders en de koffers worden gepakt richtingAnt­

werpen,Brussel enGent”.

Van Filip Dewinter hebben de onwet- tigen recht op één paspoort: een go-pass naar hun land van herkomst. Repatriëren in

Aan Luc Coene Vice-consul

Nationale Bank

Gij Governator-in-spe,

Gij waart devoorbije week metgeen ; stokken uit het nieuws te slaan. Via alle I mogelijke kanalen drongt gij tot verve- I lens toeonzehuiskamer binnen:De Stan- i daard, Knack,Kanaal Z, tal van andere tv- , en radiostations, overal passeerde gij de revue. Natuurlijkwas er de viering van één jaar crisis, waarin gij een hoofdrolhebt gespeeld door ondermeer de aandeelhou­

ders vanFortis te onteigenen en de grote banken met ons belastingsgeld overeind te houden. Daarnaast laat gij geen gele­

genheidvoorbijgaan PS-apparatsjikQua- den eraan te herinneren dat hij normaler­ wijze middenvolgend jaar voor u debaan moetruimen. En vermitsgij een klein en nijdig manneke zijt, hebtgij ook niet nage­

laten deregering opeen aantal knelpunten te wijzen die zeanders nooitzou aanpak­ ken.Gij bemoeit u net alsFons Verplaetse vroeger graag actiefmet de politiek en de politiekewereld is daar zelfs niet altijd rouwig om. Het idee bijvoorbeeld om de federale overheid 65 procent vande sane­

ringsinspanningen te laten doen en de deel­ gebieden 35 procent, komt uit de koker van uw Hoge Raad van Financiën,onder de vleugels vande Nationale Bank. Overi­

gens hebt gemeteen maar eentandjebij­

gestoken, enervoorgepleit de ambtena­

renpensioenenaf tetoppen ten voordele vandelagerepensioenen in deprivésec- tor. En om geleidelijk aan de pensioenleef­

tijd op te trekken. Dat zaldan niét bepaald naar de wens van de PS en hetACW zijn geweest,maar uwliberale gezindheid is - als gewezen kabinetchef van Verhofstadt- uiteraard geengeheim.

En in datalles ontwaren wij de Janus­

houding van de gewezen cabinetard,die geleerdheeft metgeven en nemen tewerk te gaan. Zo aanvaardt gij nog altijd niet de kritiek dat de paarse regeringen het staatsbudget om zeep hebbengeholpen.

In Knack:‘Wijhebben de publieke finan­ ciën nietlaten ontsporen.In plaats vande belastingen teverhogen of in onze uitgaven te snoeien, hebben we er alles aan gedaan om de economie te laten groeien.’ Maar in lijn met uw pleidooi voorlanger werken geeft ge anderzijds weltoedat het fameuze Generatiepact van2005 sterk overroepen is geweest en bovendien op een peper­ dure rekening is uitgedraaid. Want devak­

bondenwilden een vast systeemvan wel- vaartaanpassing vande uitkeringen en dat hebben ze ook gekregen, terwijl van de activering van oudere werknemers veel te weinigishuis isgekomen. Er isdus toch veel geld opgesoupeerd, maar - endaar

plaats van regulariseren is zijnboodschap:

“Illegalen, hand in hand terug naar eigen land!”

Nog geenstormloopdus,maarhetslot- resultaat zal desastreus zijn. Dat zegt in HetLaatste Nieuws van vorige donderdag een topambtenaar van Dienst Vreemdelin­ genzaken, uiteraard geen Vlaams belan­ gen Hij wenst ook uiteraard onbekend te blijven,de man moet tenslotte aande kost komen. Volgens hem kan men zichverwach­ ten aan zo een68.000aanvragen.Met de gezinshereniging bij komthij aan 350.000

“nieuweBelgen”. “Wie in de praktijkstaat, weet: dit is waanzin”, zegthij.

Enhij gaat verder: deervaringleertdat minstens een derde leeft van een leefloon of een uitkering. Dat maakt dus 112.500 klanten voor deOCMW’s er bij.

Niet voorniks dat Monica de Coninck met lichtepaniek in de ogen detoekomst tegemoet ziet.

En ondertussen zegt de regering datde

"de overheden” en dus ook de gemeen­

ten moeten besparen. Ondertussen is er al sprakevandat de brave Vlaminglanger zal moeren werkenen dathetpensioenspa­

ren zal worden belast. Filip Dewinter gaat

co

rj

=5

gaan we weer- ‘om het even welkecoa­ litiezou in dieperiodenet hetzelfde heb­ ben gedaan’. De Wet van Coene vertoont derhalve sterke gelijkenissen met die van de communicerende vaten.

Een ander voorbeeld, overhogere belas­ tingenen besparingen: ‘Ditland kennende zal eraan beide kanten worden ingegre­ pen.Ikmaak me in dat verband weinig illu­ sies. Een saneringdie voor 90 procent uit besparingen bestaaten voor 10 procent uitextrainkomsten? Zo zit ditland niet in elkaar.’ Bovendien is er niet meer de externe druk van Europa dat in dejaren

‘90 strenge eisen oplegde om België te laten toetreden totde euro. En dus zal het volgens u ver vangemakkelijk zijn om komaf te maken met deaanslepende Bel­ gische malaise.

Tenzij, tenzij. We herinneren ons uw boodschap van tijdens deVlaamse rege­ ringsvorming‘datde sterksteschouders de zwaarste lastenmoeten dragen’. Dat was uiteraard bedoeld voor de oren van Kris Peeters enBart deWever,en ze krijgen nu nog eens extra te horen dat ze zichzelf en heel Vlaanderen in de voet schieten als ze weigeren om een hogere bijdrage te beta­ len. Want dan zal de schaar onvermijde­

lijk in desocialezekerheid worden gezet.

Dat gij wel degelijk opnieuw Vlaanderen viseert, blijkt uit het schampere einde van het Knack-interview: 'Het status-quo isin elk geval onhoudbaar. Tenzij Vlaanderen van plan is om al onze bejaarden in een grote boot de zeeoptesturen, natuur­ lijk.’VanWallonië of Brussel wordtgeen melding gemaakt. Er staat nog bij dat ge

“grijnst” bijhet makenvan die opmerking.

Wij kunnen alleen maar vaststellen datgij - met uw “ervaring" in deBelgischepolitiek - er nu alvanuitgaatdat de Franstaligen zo goed als onaanraakbaar zijn endathet noorden van het land de kostenvan de cri­ sis en van devergrijzing wel zal betalen.

De Standaard zegtdat gij‘een gelaagde boodschap’ brengt. Wel, da’s nog iets helemaal anders daneen geslaagde bood­

schap en als wij ooitéén grijsaardin een kano naar zee zullen zetten, dan zal de keuze niet moeilijk zijn: langs het hoogriet, langs de laagwei, schuift de kano naar zee!

Onderdemaanopde langerivier schuift Luc Coene per kano naar zee. Melopee, melopee! En moge het meer dan 65 jaar : duren voor gijhelemaaluitgeschoven zijt!

nog gelijk krijgen met zijnverguisde oproep:

“Waar is uw pensioen? In de pocket van Mohammed".

We hebbenhet vorige week al geschre­ ven: een foute politieke overtuiging isblijk­

baar al reden genoeg om iemand in zijn kostwinning te treffen. In casu de Hobo- kense onthaalmoeder met een Hitlerportret aande muur. Nugaan ze al eenstapver­

der. Nu is de foute overtuigingvande echt­ genoot al reden genoeg om de vrouw des huizes werk te ontnemen. Incasude vrouw van Nordine Taouil die doorde chef van de staatsveiligheid in hoogst eigen persoon op de tvgebrandmerkt werd als een salafisti­ sche wahabiet, dat wil zeggen als iemand die ijvert voorde "pure”islam en voorde strikte toepassing van de sharia.Begint dat niet op "Sippenhaft”te trekken?Ofop de praktijken in de voormalige volksrepublie­

kenwaar heel defamilie gestraft werd voor de foute overtuigingenvande vader?

We hebben het niet voor Adolf met de snor, noch voor salafisten, om de eenvou­ dige redendat een blad als ‘tPallieterke in hun rijk nooit zou kunnen en mogen ver­

schijnen. Maar moet men daarvoor hun madammen aanpakken?

4

Els Witte over 1830

De dingen dezer dagen

Vier jaar heb ik gewacht vooraleer ik eindelijk het eerste deel van “De Nieuwe Geschiedenis van België deel I (uitgeverij Lannoo)“ las. Dat “België” in de titel en de wetenschap dat het een Vlaams/Waals en dus Belgicistisch initiatief leek, was er te veel aan. Maar na de vernieuwende en zelfs onthullende hoofdstuk­

ken van Emmanuel Gerard over het interbellum in deel 2 (zie *t Pallieterke van 15.6.09) van de reeks, ben ik overstag gegaan. In deze column beperk ik mij tot de hoofdstukken die Els Witte geschreven heeft over de stichting van België, toch ruim een derrie van het liivine

ruim een derde van het lijvige boek.

Eerst even wat zuur in afwachting van het zoet. Lannoo mag dan wel zijn honderdjarig bestaan vieren, maar zou beter een budget voor een taalraadsman voorzien. Els Witte, voor zover ik me herinner toch de doch­

ter van een Nederlander, woont nu al zo’n 35 jaar in Brussel en haar contacten met de Franstalige historici zijn goed en gebeuren zeker niet in het Nederlands. Er zijn dan ook weinig bladzijden in haar tekst zonder sto­

rende Gallicismen. Een taalraadsman had die op twee dagen tijd kunnen uitwieden. Toen ik aan het boek begon, kon ik me niet inden­

ken dat Witte nog veel nieuws zou toevoe­

gen. Dit zou wel het bekende verhaal worden dat ik al kende van de VUB waar ik de eer­

ste student was die bij haar zijn eindverhan­

deling maakte (zij was een uitstekende pro­

motor). Dit was een serieuze misrekening.

Zij heeft blijkbaar geen bladzijde ongelezen gelaten van de tienduizenden pagina’s die aan de gebeurtenis gewijd zijn en ze maakt ver­

rassende analyses; alsof iemand van Mars het hele dossier instudeert zonder enige voor­

oordelen.

Zwaktebod

Soms denk je: waarom stelde voor haar niemand die vraag? Neem de houding van koning Willem. Witte vraagt zich af wat de man bezielt geen stap buiten Den Haag te zetten zodat hij altijd te traag reageert. Eind juni 1830 is Willem uit Brussel vertrokken na zijn zesmaandelijks verblijf in de hofstad in het Zuiden. En hij zal er nooit meer een voet zetten. Tussen die 25ste augustus van de rellen na de voorstelling van “La Muette”

in de Munt en het stompzinnige bombarde­

ment van Antwerpen zijn er twee maanden waarin de koning de tijd heeft om zelf pools­

hoogte te nemen, om zijn aanhangers in het Zuiden te mobiliseren, om het gesprek met de radicalen te voeren en eventueel de scha­

pen (met geld en functies) van de bokken te

Overd(o)ekte oortjes?

Nog maar pas onze nieuwe extraweel- derig kantoren betrokken en daar komt ons door onze ruime vensters op de wereld al een pikant nieuwswindje aangewaaid. Al hebben wij van de directrice van het roem­

ruchte atheneum van Hoboken geen beves­

tiging kunnen krijgen, wij geven het bericht hier weer voor wat het waard is, maar heb­

ben wij het recht te twijfelen als het ons is ingefluisterd door een bron die doorgaans betrouwbaar is, al was het maar omdat ze over ‘t water borrelt, in de hoofdstad van het Soete Lant van Waes, waar directeur Weyers school gelopen heeft. De heibel over de hoofddoeken dateert al van vorig schooljaar, fluistert onze bron, maar niét de godsdienst- of identiteitsbeleving zou aan de grondslag van de heisa liggen, maar het gevreesde wegvallen van een vernuftige mogelijkheid om bij toetsen en examens te...

spieken. Zou het écht waar kunnen zijn dat de jeugdige moslima’s in de klas per se een hoofddoek wilden dragen om er hun ‘‘oor­

tjes’’ mee te kunnen camoufleren waarmee zij mekaar elektronisch de antwoorden op toets- of examenvragen konden doorsei­

nen? Zou het kunnen dat de moslima’s niet zo plotsklaps in opstand kwamen wegens hun bedreigde identiteit, maar omdat een gemakkelijk middel om te kunnen “over­

gaan” hun dreigde afgepakt te worden?

De multikul is dood.

Leve de interkul!

Sinds vorige maandag, 21 september, is het officieel. De multikul is dood. Niemand minder dan Joëlle Milquet - de madam

"Non” die altijd en overal “Oui” zegt tegen de immigratie en de regularisering van tien­

duizenden illegalen - heeft het verdict uit­

gesproken. Wat komt er in de plaats? De interkul.

scheiden. Neen, Willem verkiest hooghar­

tig en overtuigd van de eigen volmaaktheid in Den Haag te blijven en zendt tenslotte alleen zijn zonen zonder dat zij volmachten krijgen. De revolutionairen profiteren van dit zwaktebod, want zij zijn wel ter plaatse.

Meer zelfs, zij bereiden hun slag voor door geld uit te delen in de volksherbergen en de werkloze armoezaaiers die op het Muntplein rondhangen te betalen om zware rellen te veroorzaken. De vlam slaat na de voorstel­

ling van “De Stomme van Portici” in de pan;

veel meer dan de aanstokers zelf verwach­

ten. Door de slechte economische situa­

tie begint een echte sociale opstand in de Zuidelijke Nederlanden en in delen van het Noorden en zelfs in het Rijnland. Het leger durft niet goed tussenbeide komen en dus doet de burgerij het zelf. Overal slaan bur­

gerwachten de sociale opstand met harde hand neer. Er zijn nu twee gewapende mach­

ten in het Zuiden.

Jeugdig geweld

Een delegatie van oudere en wijze heren vertrekt naar Den Haag om met de koning te praten, maar laat overal in het Zuiden de plaats vrij voor de harde revolutionairen.

Wie zijn ze en waarom handelen ze zo?

Els Witte toont aan dat de meesten erg jong zijn, twintigers en vroege dertigers die de radicale politieke ideeën koesteren die bij de jeugd horen. Velen zijn journalist of advo­

caat (of allebei); andere, wat oudere man­

nen, hebben nog met de Fransen gecollabo­

reerd. Voor de meesten ziet de toekomst er niet briljant uit. Hun vaders en grootvaders waren nog ambtenaar bij een van de vele overheidsinstellingen van de hertogdommen en graafschappen van de Zuidelijke Neder­

landen, maar zij krijgen geen kans. Die instel­

lingen zijn allemaal weggeveegd en vervangen door ministeries en daar zijn ze niet welkom (maar één op de zeven ambtenaren komt uit

het Zuiden). Vandaar de vroege eis voor een

“bestuurlijke scheiding” zodat men de Noor­

derlingen kan buiten borstelen en er “jobs for the boys” scheppen.

Natuurlijk leggen de revolutionairen de klemtoon op de voor die tijd forse belas­

tingen. De huidige transfers naar Wallonië zijn er kinderspel bij. De helft van de over­

heidsinkomsten wordt in het Zuiden geïnd en de koning roomt ze af ten voordele van het Noorden dat 80% van alle overheids­

geld ontvangt. De Hollandse elite beschouwt trouwens het Zuiden als veroverd gebied.

Willem heeft wel wat aanhangers in het Zui­

den: de adel, de betere burgerij die handel en industrie controleert, die ouder en rij­

ker is dan de jonge haantjes en die dus geld en goederen kunnen verliezen bij een mis­

lukte revolutie.

De jeugdige oppositie is zelfs voor die 25ste augustus al goed georganiseerd. Ze kennen elkaar via hun pers, schrijven elkaar en ze hebben een paar Tweede Kamerleden gerekruteerd. In tien grote steden van het Zuiden bestaan al voor de opstand opposi- tiecentra.

De echte regering

Maar de belangrijkste conclusies betreffen de manier waarop die oppositie te werk gaat eens de onlusten beginnen: met intimidatie en geweld. De extremistische revolutionai­

ren nemen het heft in handen (het Voorlopig Bewind is maar een schijnregering), rekru­

teren arbeiders om het vuile werk voor hen te verrichten zoals huizen van regeringsaan- hangers bestormen of in brand steken. Ze betalen de zogenaamde vrijwilligers die het Nederlandse leger Brussel uitjagen en ze hebben het geluk dat ze wat later in Ferdi­

nand Meeus een bankier vinden die de Soci­

été Génerale (voor 84% eigendom van de koning) gebruikt om de staat van de eige­

naar te halveren. De revolutionairen zijn ook zo verstandig om onmiddellijk en overal de regeringsaanhangers af te zetten en ze te vervangen door jonge enthousiaste mede­

standers voor wie zich plots een grote loop­

baan opent. Bijna de hele magistratuur in Brussel vliegt aan de deur. Overal worden nieuwe en zeer goed betaalde banen gecre- eerd voor jonge strebers zonder veel scru­

pules die bereid zijn om de stok te hanteren tegenover koningsgezinden en die een belang hebben bij de omvorming van de Zuidelijke Nederlanden tot België.

Opvallend is de rol van het weinig bekende Comité Central die de echte regering is en waar revolutiezwaargewichten als Char­

les Rogier en de Leuvens franskiljon Sylvian van de Weyer benevens de Fransgezinde Alexandre Gendebien het hoge woord voe­

ren. Natuurlijk hebben de Fransen alle belang bij de splitsing van de Nederlanden, maar Els Witte vindt buiten Gendebien niemand die het land echt bij Frankrijk wil voegen. Maar het Comité Central gebruikt wel alle tactie­

ken die men zich herinnert van de tweede fase van de Franse revolutie: barricades, vei- ligheidscomités en gezanten naar koningsge­

trouwe gemeenten die niet op een bedrei­

ging min of meer moeten kijken.

Bombardement

Nieuw voor mij was ook de rol van Ant­

werpen en Gent in de gebeurtenissen. Ter­

wijl men in Brussel de onafhankelijkheid uitroept, vormt de prins van Oranje in Ant­

werpen een regering die samen met hem de Zuidelijke Nederlanden moet besturen en die er moet voor zorgen dat de economi­

sche banden met het Noorden niet verbro­

ken worden. Mechelen en kleinere steden voegen zich bij de prins in de hoop dat die op zijn beurt een echt bestuur vormt en zo de Brusselse muiters oprolt. Maar hij wordt tegengewerkt door de koning die hem niet vertrouwt. De prins onderhandelt dan maar met het Comité Central en beseft blijkbaar niet dat er in de clubs die de opstand steunen een republikeinse meerderheid is. De prins vangt bot, wordt in het Noorden gehekeld voor zijn verzoeningspogingen en door zijn vader naar Den Haag teruggeroepen. Overal worden in het leger Zuid-Nederlanders bui­

ten gekeken als potentiële verraders en de meesten stappen dan ook op.

De laatste akte wordt opgevoerd einde oktober in Antwerpen. Een paar Brusselse regimenten arriveren in de stad en vallen het arsenaal aan. De Nederlandse bevelvoerder laat tot ontzetting van de koningsgetrouwen de stad bombarderen en overal breekt brand uit. Antwerpen verandert van kamp. Daar­

mee is het lot van de Nederlanden bezegeld- Het fanatisme van een kleine groep extre­

misten en de hoogmoed en domheid van de koning veroorzaken een splitsing die feitelijk aanvankelijk bijna niemand gewild heeft.

Jan Neckers

Is de interkul iets anders dan de multi­

kul? Nee, de koks van mijn voeten die de stinkende en rottende multiculturele brij hebben opgediend, zitten opnieuw aan de interkulpotten. Altijd dezelfde antiracis- ten, antifascisten, zelfbenoemde democra­

ten, multikullers van vroeger die nu ineens interkullers moeten worden met dezelfde bedoeling: het pamperen van de Maghre- bijnen, al dan niet islamieten en de strij tegen “extreemrechts”, zeg maar tegen die genen die zij xenofoben en de islamofoben noemen.

Milquet en haar gevolg gaan niettemin een vol jaar spenderen om de Vlamingen de interkul door de strot te duwen via “Ronde- tafels van de Interculturaliteit”. Alstublieft' Van de media wordt de grootste collabo­

ratie verwacht. Die ze zonder enige twij­

fel zullen krijgen. Als uw gazet, uw radio of uw teevee u de volgende weken en maan den bekogelt met interculturele propa' ganda, niet verschieten, ‘t Is maar staats- propaganda. En wie is de komiek die de Vlamingen de blijde boodschap moet over brengen? Rik Torfs! Die is ook voor elk ku gat te vangen.

Omslag

Wat gaan we nog allemaal krijgen? D°

de politieke elite, de georganiseerde vrijzin nigheid - weg met de hoofddoeken in het staatsonderwijs - het porgamma van de Vlaams Belang gaat overnemen. Hoorden wij de liberale Turtelboom, minister van Bin nenlandse Zaken, niet in Terzake zeggen dat zij een lik op stuk-beleid ging toepos sen? Hoorden wij in het Journaal de p0^

van de zone waarin Sint-Jans-Molenbee ligt, niet zeggen dat er voortaan van nu tolerantie” sprake zou zijn? Het Vlaams Belang zegt dat al van in de tijd dat het nog Vlaams Blok was.

De dingen dezer dagen

Aan tafel met duizendpoot Huguette de Bleecker

Zijn er lezers die Huguette de Bleecker niet kennen? Misschien,maar

ette voorzitter van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen ( ) , werd het tijd om te peilen naar wie ze eigenlijk is en hoe ze in de Vlaamse bewe­

ging terecht is gekomen. Dus gingen we op visite en bij een heerlijke thee namen we voor u een voorproefje op haar memoires, leven en werk van ugu Bleecker. En wie haar ooit heeft gehoord, weet het... eens vertrokken is Hugu­

ette moeilijk te stoppen.

Huguette de Bleecker: Langs vaderszijde komik uit eenVlaamsgezinde familie. Je vond eralles terug, Verdinaso, VNV,noemmaar op. Mijn moeder was Franstalig. Ik kendus heelgoed de mentaliteit van de Franstali- gen. Mijnvader is nooit in de collaboratie terecht gekomen, al heefthij nadeoorlog wel veel geholpen. Als veertienjarige moest vader gaanwerken,samen metzijnbroer. Hij kwam in de Generale Bank terecht, toennog echt een Franstalig bastion. In die tijd was het nog mogelijk om op te klimmen in de banken dat heefthijgedaan. Hij pakte daar welnooit mee uit,naar buiten uit bleefhij gewoon bankbediende. Stapje voor stapje begon mijn vader artikels te publiceren, Nederlandstalige artikels over Gent, over debuurt. Het was de tijd dateen aantal soci­ alistische familieleden flamingant werden.

Aan dekinderen werd weinig overhet fla­

mingantisme verteld. Het waren ook andere tijden. Welkwammijn vaderop een dagaf met het boek De Leeuwvan Vlaanderen van Conscience. Doordat boek ben ik flamin­

gant geworden.

Mijn vadervond dat mijn zus en ik moes­ ten studeren. Ik volgde mijn humaniora in SintBavo,bijde Franstalige nonnen. Als we Vlaamse Leeuwkes op onze kleren droegen, pakten ze die af. Het was de periode van deschoolstrijden indie tijd heb ikde eer­ stekeer betoogd.Omdat ik wou lesgeven, gingik naarhet regentaaten daarna hebik 34 jaarlesgegeven bijde Zusters van Liefde, inde verpleegstersschool en in het secun­ dair onderwijs,inde handel, beroeps,ende zevende jaars.Dat was het echte leven.

*t P.r Kwam u door de betogingen in de Vlaamse beweging terecht?

HdB: Ik kwam vrij snel in de Vlaamse Beweging terechtinhetmiddelbaaronder­

wijs. Het was de tijd dat de Volksunie opkwam. Alsjong ding gingik colporteren voor Kamiel van Damme. DeVU breidde zich indie tijd snel uit. Dat zorgde ook voor problemen tussende ouderen ende jonge­ ren. Ook in inhoud. Erwaren ookandere Vlamingen dan repressieslachtoffers. En dat zorgde wel voor discussie.

Ondertussen was ik ook actief gewor­

den in de emancipatiestrijd van de vrouw.

Opeen tv-uitzending van het Humanistisch Verbondwas ik te zienter gelegenheidvan de eerste vrouwendag.Hugo Schiltz haddat gezien en hij was op zoek naar een extra vrouw voor hethoofdbestuur. Zo kwam ik in 1965 als excuustruus hethoofdbestuur vandeVU binnen. Toen hadik dat wel niet

•ndegaten.

In een dancing op de Kuiperskaaiin Gent hebben we dan met een groepjeenthousi­

astelingen de VUJO (Volksunie Jongeren) opgericht. Er waren illustere bekendenbij:

Nelly Maes, HugoCoveliers, Francis van den Eynde,...Ikwerd toenvoorzitter vanVUJO Gent. De doorbraak met VUJO kwam in

1968, met LeuvenVlaams, ik wasnoggeen jaar getrouwd. Het waseen heel amusante periode.Ik herinner menog dat ikeen hele nacht in ‘denbak’had gezeten, om zes uur werden we vrijgelaten en om acht uur moest ik op school zijn om les tegeven. Ik heb het net gehaald. Ik ben jaren in het hoofdbe­

stuur van de VU gebleven, Frans Baert heb ik daar gekend, Frans van Der Eist,Wim Joris- sen, vaderAnciaux,... ik heb er het Egmont- Pact meegemaakt, er is heel veel gebeurd in die periode.

't P: Maar je bent toch ook manda­

taris geweest voor de VU?

HdB: Van 1975tot 1985 ben ikprovincie- taadslid geweest. Na tien jaar ben ik ere- Ptovincieraadslidgeworden.Door het ont- s'agvan Frans Baert en Oswald van Otegem benik dan toch inde gemeenteraad geko­

men. Ik ben er ook tien jaar gebleven. De gemeenteraad was ietshelemaal anders dan de provincieraad,zeker met detoenmalige burgemeester Temmerman.Toen zat ook Albert de Bruyne er nog. Die was verkozen a's communist. Ik ben er altijd vriendelijk

soort cordon. Ik heb daar vaak moetenaan denken bij de opkomst van het VlaamsBlok.

Ik kon dat niet, meegaan in dat cordon tegen het VB.Ik kon toch geen mensen negeren die ikal mijn hele leven kende. Dat is een grote bron vanconflict geweest met de VU.

‘t P.: Ja, je hebt van in de VU de opgang van het Vlaams Blok meege­

maakt. Hoe kijkje daarop terug?

HdB: Ik woondetoen, en woon nog altijd, in een volksbuurt die in die tijd een mas­ sale immigratiekende. Ik vond in de VU dat we dat moesten aankaarten. Baert vond datmaar niets, het was racisme. Niemand wou hetprobleem toen zien.Dat leidde tot homerische discussies en velenstapten over naar het VlaamsBlok. Bijeen volgendever­ kiezing stond ik plotsop een onverkiesbare plaats, maar metvoorkeurstemmenwasik toch verkozen. Ik sprongover defashiona- bles.Bijhet St.-Michielsakkoord heb ik het voor bekeken gehouden. We zijn ertoen metdrie uitgestapt, Edmond Cocquit, Aimé Verpalen enikzelf. Daarna benik nooit meer opgekomen voor een verkiezing.

‘t P.: Nooit de ambitie gehad verko­

zen te worden in het parlement?

HdB: Parlementslid ben ik nooit geweest, en daar zijn verschillende redenen voor. Mijn man was daar zeerkwaad voor opde VU.

Hij vonddat zeme teweinig kansen gaven.

Ik ben ook nooit parlementslid geworden omdat ik iets heb tegensalonnationalistenen ik ben er dus nooitéén geworden. Voor mij is Vlaanderen de werkende Vlaamse mens.

Ik ging mee met de havenarbeiders als ze staakten. Ik heb ooit FransBaert meegeno­ men naareen café met havenarbeiders, ik heb hem mee gesleurd. Dat waszijn wereld niet, maar ik vonddatwe daar moesten zijn.

Ikwoon midden in de buurtwaar de men­ sen wonen die indeGentse haven werken.

De Vlaamse bewegingheeft tot vandaagte weinig aandacht voor de problemen van de gewone mensen. Zeker nu is hun eerste bekommernis:werk.

Die insteek heeft er ook voor gezorgd dat ik altijd actief gewerkt heb rondtaal.ABN, de eenheidstaal kennen heb ik altijd heel belangrijk gevonden. Ik liet mijn leerlingen meedoen met wedstrijden. Ikheb veel rode stilo’s versleten. Daarnaast ben ikwel de eerste om ookde onschatbarewaarde van het Gentse dialect te erkennen, dewoor­

denschat,de grammatica.

‘t P.: Na je periode als mandataris ben je dan hoofdbestuurslid van de VVB geworden. Hoe kwam je daar­

toe?

HdB:Dat kwam via Peter de Roover en Julien Borremans. Ik heb ervooral gehol­ pen bijhetkrijgenvan de erkenning. Ikwas afdelingsverantwoordelijkeen moest er mee voor zorgen datde VVB genoeg afdelingen had om erkend te worden. Nu benik onder­

voorzitter. Ik zit ookal jaren in het OVV, eerst voor het FVVen laterals verantwoor­ delijke van de taalwerkgroep. Daar heb ik ook veel meegemaaktmet Van Gerven en DePauw om ermaartwee tenoemen.

‘t P.: je noemde al het FVV, dat is een andere Vlaamse vereniging waarin je veel van je engagement hebt gestopt.

HdB: Al vroeg was ik naast de Vlaamse beweging ook actief inde vrouwenbeweging.

Ik stond mee aan dewieg van de eerste vrou­ wendag. In 1975 hebbenwe de Federatievan Vlaamse Vrouwen (FVV) opgericht, nuhet Forum van Vlaamse Vrouwengroepen, ik ben er jarenlang voorzitter vangebleven.Na mijn uitstapuitdeVU mocht ik geen voorzitter meer zijn en ikheb me daar met tegenver­

zet. Nu ben ik erevoorzitteren ik ben nog veel bezig met allerlei projecten . .

‘t P.: Maar ook plaatselijk, hier in je Gentse wijk ben je heel actief. Wat

doe je hier zoal?

HdB: Ik ben in de buurt voorzitter van een Vlaamse Culturele Kring metzo’n 220 leden.

Daarmee zijn weéén vande grootstecultu­ rele kringen van Gent. We zijn aangesloten

5

23 september 2009

gezind, maarzekrijgener veel info overde Vlaamse zaak. Ik vind dat we de Vlaamse boodschap moetenuitdragenbuitende tra­ ditionele Vlaamse Beweging. Bij de leden zijn veelarbeidersvanVolvo, schippers,sleepers, buurtbewoners.

Daarnaast ben ik ook ondervoorzitter van de milieucommissie van DeLieve.Je mag nietvergeten dat ik in een echte probleem­ buurt woon. De wijk ligt aan een in- enuit­

valsweg voor het centrum van Gent. Dagen nachtverkeer,vervuiling, sluikstorten, veel verloop van bewoners,leegstand, krakersen veel verschillende nationaliteiten (er wordt gezegd 180). Kijk voor mijzijn al die men­ sen hier welkomals ze zich integreren. Ze moetenNederlandsleren. Dat is het begin.

En dan heb ik het nog nietgehad over het banditisme inonze buurt...Vorig jaar vloog er op een nacht een kogel door mijn voor­

deur... zomaar.

‘t P.: En wat doet Huguette de heemkundige?

HdB: Ikben echtverknochtaan de buurt.

Ik doe heel veel opzoekingswerk over de buurt,heemkunde is een beetjemiskend, maarhetis fantastisch. Ik leg dossiers aan over de buurt metfeiten, weetjes enver­

halen. Ookoverde oorlogs- en repressie- tijd. Zo was er een rijkswachter die met zijn geweer buitenkwam als ze zijn huiswilden plunderen en het gepeupel stoof alle kan-

ten op, de helden. Of hetunieke verhaal van de buurt die zich verzette tegen de plunde­

ring van de bakkerij.Ikken geen andere ver­

halenvan buurtbewoners die een plunde­ ringinderepressie tegenhielden. Gemoet u datvoorstellen dat die havenarbeiders bui­ tenkwamenen zeiden: “Als ge die bakkerij wilt, zul je langs ons moeten passeren”. Ik denk datde goesting om te plunderen dan rapoverwas.

‘t P.: Maar Huguette is in Vlaande­

ren toch vooral bekend als spreker.

HdB: Spreekbeurten geven is begonnen in de culturele kringennudoeikdat voor Janen Alleman en over allerlei. Eén vanmijn

toppers is het liefdesleven van de Cobur­

gers,maarookoverdemiddeleeuwen,de hoerenin Gent‘het ledig wijf,hetgerecht in hetoude Gent,vrouwen in de repressie.

Na jaren heb ik nog altijd veelinteresse in dat laatste onderwerp. Hetis een verhaal vanhoeweerlozen in demaatschappij aan­ gepakt worden, en zo is hetook een univer­ seel verhaal.

Ik heb ook veel interesse in de voorma­

lige DDR, in dat systeem van bespieden en onderdrukkingvan de burgers. Als je je daarin verdiept,wordtje pas echt eenvoor­ standervan vrije meningsuitingen demo­ cratie.

‘t Pallieterke

Leve de nieuwe symboliek van la belgique!

Spontaan opgeweld nadezoveelste beschamende nederlaag der nationale voet­

balploeg en de verbluffendetennisexploten van Yanina Wickmeyer en vooral Kim Clijsters opde US Open.

$

o =5 ro N CT o

n’ Cf

Niet langer is van ‘t belgisch vaderland 't symbool

n

een bakje gouden friet met blanke mayonaise of op de rappe fiets een doortrappend idool dat ronden won van Frankrijk en royale prijzen.

Niet langer is ‘t symbool de vlam die eeuwig brandt, het niet geregistreerde heldenheir ter ere,

dat naamloos gecrepeerd is voor het vaderland, dat wél z’n bloed wou, maar het niet wou respecteren.

Voorbij voor goed dat soort van voze symboliek dat amper tien percent van ‘t volk nog wist te raken.

Geen hond verzette nog een poot voor la belgique, tot droefenis van de migrantenclan van Laken.

Maar kijk, toen daagde mama Clijsters weer ter Kim en sloeg Yanina zich in ‘t nieuws met knappe aces en ‘t trotsebelggevoel werd weer beschouwd als «in»

door alle schrijvelaars behalve schrijver dezes.

Een tennisbal is thans het belgisch zinnebeeld en Waal en Vlaming, op de tennisbal twee handen, pleebekken als de brabançonne wordt gespeeld.

Een schoon symbool, die bal: hij heeft geen scherpe randen en smoort gebrul als hij gepropt wordt tussen leeuwentanden...

Hectorvan Oevelen