64s,e jaargang nummer 22 woensdag 27 mei 2009
Dumpen die rotzooi!
Al eeuwenlang worden wij nu door allerlei proletarische denkers omde oren gesla gen met de boodschap dat Di Rupo bezig is met een grondige opkuis van de Parti Scan- daleux. Al lichtjarenkrijgen wij te horen dat we nog heel even geduld moeten hebben voor die opkuis helemaalrondzal zijn. De laatstegewone jaren werd onsvertelddat met de operatie “Van Cauwenberghebuiten”ei zo na alle puntjes op de i waren gezet.
Okee, nog een beetje bijschaven hier en daar,nog watzijdelingse schade opruimen bij een paar huisvestingsmaatschappijen, en de PS zouplots helemaal zuiver op degraat zijn: de PropereSocialisten kwamen eraan.Maartoen moest het lijk Lizinnoguitde kast vallen. Toen ondernamenHappartenco een academische rondvaart door Cali- fornië enjawel;alsof wij op onzewenkenbediend wilden worden, bleek in de fief van DiRupo zelf ene DidierDonfut zijnministerschapin de Waalse regering tecombine
renmet een vetbetaald “consultancymandaat” bij “zijn” gasintercommunale. Maarliefst 13.000 europer maandverdiende deze gladakker bovenop zijn ministerloon. En wat nogveel strafferwas, hetaudit- oftewel controlecomité van de PS - door DeRupo zelf geïnstalleerd na vroegere affaires in de partij - had inDonfuts bijverdienste geen enkel probleem gezien. Er ontstondpaseen probleem toen de hele constructie uitlekte in de persen bovendien nog eens bleek dathij ook ineen heel aantal andere intercommu
naleszetelde, die ook druk door de PS werdengefrequenteerd. Donfut was dan ook minister van Gelijke Kansen, zowat het enigeelement indeze triestige bedoening waar we nog enigszinsmeekunnen lachen. (Over die fameuze pedoschependievorigeweek in derangenvan de PSis opgedoken, zwijgen we dan nog heelbeleefd.)
Kortom, zolang eraan zulke zaken niet overduidelijk paal en perk isgesteld,blijft de PSvoor onsrot tot ophet bot,blijft die partij een doorcliëntelisme enprofitariaat geteisterdvergiet dat eigenlijk dringend onder curatele zou moeten wordengeplaatst.
Maarwatdehele zaak nog veel erger maakt, is dat die hele verziekteboelin Wallo- nistan zware gevolgen dreigt te hebben voor het hele land,endus voor Vlaanderen.
Niet voor niets verklaart Karei deGucht (De Zevende Dag) dat na deregionale ver
kiezingenook de federale regeringwel eens zou kunnenwijzigen - waarbijhij wellicht hoopt dat deMR de PS eronder kan houden, endeliberale familie de tsjeven zoniet uit de 16 kan gooien,dan toch wel het leven zo zuurmogelijk maken. Maardaarbijis het zeer de vraagof het politieke personeelvande MR welvan zodanig hogere kwaliteitis als datvan de PS. Ze onderhouden allemaalhunnetwerken,het ene almeer of minder
“fréquentable” dan het andere. Wat we in élk gevalkunnen verwachten,is datnade verkiezingen de koudeofwarmeoorlogaan Franstaligekant gewoon zal voortduren en dat er opnieuw eenpatsituatie dreigt voor de verdere staatshervorming, enoverigens ook voor het gewone regeringswerk. Zoals een commentatorin De Morgen het voor éénkeerjuist lijkt op temerken:‘Op den duur speelt hetgeenenkele rol meerof Lijst Dedecker nu 10 of 15 procent haalt, en of sp.a dan wel Open Vld afgestraft wordt.’
Er dreigt met andere woorden over ons politiekelot beslist teworden ten zuidenvan de taalgrens (en in Brussel), en dat alleen al moet voldoende reden zijn om voorgoed komaf te maken met dithopeloze voddenland. DatOnkelinxverdorie desnoods met terdaad weigert om nognaastReynders plaats te nemen in de huidige federale minister
raad. Dan zou nogeens een échte institutionele atoombom kunnen betekenen diede Wetstraat enhet aan deoverkant gelegenkoninklijk paleis zonder pardon wegblaast!
Maardatplezier zal de PSonswellicht niet gunnen, want alleenmet Vlaamsbelas
tinggeld kan zij haar cliënteel en haarprofitariaat aan haarblijven binden. Vanuit de wetenschap datde “verantwoordelijke” partijenboven de taalgrens toch altijd weer zullen gevenentoegeven. En daarom heeft die commentaar in De Morgen alleen maar betekenis opultrakorte termijn. Daarom ishet wél belangrijk wat de scorezalzijn van de Vlaams-nationale partijenen vanLijstDedecker, om de druk op tevoerenop de tsjeven, de sossen endeappelblauwzeegroenen. Want vergeet het niet:alsze de kans krijgen, zullen de groenen ons zonder mededogen uitverkopen(voorhen is de staats
hervorming probleem nummer365, zoalsEricDefoort vorigeweek nog zei op de con ventie vande Vlaamse Volksbeweging). En de brigade van Verhofstadt is alleen in per soonlijke machten rijkdom geïnteresseerd, en geeft geen balom de Vlaamse belangen.
Dag nadag hebben Somersenco sinds de vorige verkiezingen in 2007de staatsher
vorming ende andere onderhandelingen zoveelmogelijk gesaboteerd, omnu CD&V immobilisme te verwijten!Alleendoor voldoende druk op hun rechterflank kan aan die opstelling iets veranderen.
Maar het voornaamsteis en blijft: tegen de chantage die vanFranstalige zijde de voor
bijemaanden enwekenis opgevoerd, wordt opgevoerd en zal blijven worden opge voerd,pastmaar één antwoord: tegenchantage en tegenblokkage. Belangenconflicten over allesennogwat! Geen begrotingen meer goedkeurendiede onevenwichtentus sen noorden zuidnog verder versterken. En als hetmoet: de eenzijdige onafhankelijk heidsverklaring. Hoe harder weopdiespijker hameren, hoe sneller en dieper hijhet
hout ingedreven zal zijn.
X'RlCCiclcxfeE.
Deze week :
• Europa? Waar gaat het over? 2
• Bollekenskermis 3
• Terug naar Kongo 5
• Den Haag kijkt naar Vlaanderen 7
• Vlaams onderwijs I 2
PS DREGDE UÏT D6
l Pe&RiNÖ TE STAPPER
--- -
AAN \|IÄ W
■—I ook W/j^
“Maar als dan het meisje weereens heup
wiegend poseert in de avondlijke glazen deu
ren, denk:leve, leve haar wisselende spiegel, want de mijne draagt nu dagelijkszijn dage lijkse jeans. Als een levende lijkwade."
De voorpaginacolumn van Bernard Dewulf in De Morgen van vrijdag 15 mei eindigde erg Dewulfs. Enkele gedachten rondhet dage lijkse leven, poëtisch verwoord, cryptisch dik wijls, mild meestal.
Op maandag, woensdag en vrijdag wilde op die columnruimtewel eensiets verschij nen dat bleef hangen, aangrijpend soms, vrouwelijk bijwijlen. Scherpcontrasterend met de dinsdagen, donderdagen en zaterda
gen. Wantde columnheette Camps&Dewulf endieandere dagen was hetde beurt aan Hugo Camps, de azijnfles van de Vlaamse journalistiek. Flauwen hautain op z’n betere momenten, schofterigen ronduit blasé op deandere.
Op maandag 18 mei heette de rubriek plots Camps, zonder meer. Dewulfwas intus sen afgeserveerd in deontslagrondediede redactie van die krant teisterde. Zijnstukje
‘Spiegel’ van devrijdagdaarvoor bleek zijn afscheid. Nu rest voor Dewulf alleen nog de achteruitkijkspiegel.
Hans Vandeweghe mocht samen met Dewulf en elf andere DM-journalisten zijn bureau schoonmaken. Vreemd toch, want Vandeweghe werd door zijn krant (enhaar satellieten op radio en televisie)jarenlang gefêteerd als dé sportjournalist van Vlaan
deren.
Op zaterdag 9 mei zaten YvesDesmet van DM en PeterVandermeersch van DSbij
Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info
Marcus Thesaurus
Werner Trio in de studio voor een gesprek op Klara over de Vlaamse kwaliteitspers.
Trio vroeghoe ze hun dag waren begonnen.
Desmet antwoordde dat hij bijdeochtend
koffie watgefrustreerdHetLaatste Nieuws had gelezen, dat uitpakte met de primeur dat Boonenweer aan de cokehad gezeten.
“En dan stelje de vraag: waarom hebben wij dat niet?”
‘s Maandags mocht Vandeweghe in de kranteen oud interview met Boonen afdruk ken,waarindie in december 2008 erkende eentweede keerbetrapt te zijn. Maar het stuk mocht toen nietverschijnen van Boonens advocaten. Vandeweghe brachtdaaronder een analysestuk“een (mislukte) poging tot verschoningvan een topsporter”. Een mis
lukte pogingom zichzelf te verschonen als falendeprimeurjager,zo bleek.
Werd Vandeweghe wegens die misser opzijgeschoven? Of wistDesmet toen hijzijn sportsterreportertwee dagen eerder - zon derdiensnaam te noemen - voor deradio hekelde wegens het gemisteBoonenverhaal, al dat Vandeweghes dagen op de redactie geteld waren? Dan was hiersprake van bru taal natrappen. Vandeweghes analyse daar
van zullen we in De Morgen nietmeer vin
den, want zijngenoemde maandagartikel werdzijn laatstewapenfeit.
Nu moet de lezer van De Morgen elke ochtend op devoorpaginaCamps verduren, die er graagnogeven de sportanalyses bij neemt.
Hetzal toenbijTrio wel delaatste keer geweest zijn dat Yves Desmet over 'kwali- teits’kranten mocht komen praten, vermoe
den wij. Zou dat linkse kapitalistje nog in de spiegel durven kijken?
EENMANSCOLLECTIEF
Den Blooten Kooninck
Trap voor trap!
2
27 mei 2009De dingen dezer dagen
Europa? Waarover gaat het?
Zoals de aandachtige waarnemer mogelijk al weet, verkiezen we op 7 juni ook een nieuw Europees Parlement. Ook de andere lidstaten doen dat, sommigen weliswaar enkele dagen eerder. Zondag is in Nederland bijvoorbeeld nog te veel de dag van God om die te verprutsen aan banale dingen als verkiezingen. Blij
kens een Europawijde peiling is 54% der Belgen geïnteresseerd in die Europese verkiezingen, wat nog een stuk hoger ligt dat het Europese gemiddelde van 46%.
Bij elke verkiezing daalt het aantal Europeanen dat het de moeite vindt ook echt te gaan stemmen. In 1979 was dat nog 62%, vijf jaar geleden net iets meer dan 45% en sommigen vrezen dat het getal nu tot op of onder de 40 ten honderd zal zakken.
Waarom? Omdat het programma van *t Pallieterke al 64 jaar onverander
lijk hetzelfde is. VLAANDEREN EERST! En omdat ‘t Pallieterke, in tegen
stelling met bijvoorbeeld Leterme, doet wat het belooft.
Onze belofte luidt dat wie nu een abonnement neemt tot het einde van het jaar en daarvoor 46,80 euro stort op rekeningnummer 409-6519491-68,
‘t Pallieterke tot en met juni gratis en voor niks krijgt thuisbezorgd.
Wilt U er meer over weten, bel dan naar 03 232 14 17 en onze lieftallige secretaressen staan U graag te woord.
Het alarm gaat niet altijd af
Wie zijn job verliest beleeft, een drama. Dat geldt te allen tijde voor de hon
derden slachtoffers van “herstructureringen” allerhande. En dus ook voor de ontslagen journalisten van De Morgen. Het leed is voor iedereen hetzelfde, de aandacht en de benadering verschillen voor een megabedrijf of voor een kmo.
De ontslagen journalisten van De Morgen zijn niet de eersten die op straat gezet worden. Ze zijn wel de eersten voor wie de Vlaamse Vereniging van Journalisten (VVJ), de alarmbel luidt. En hoe!
Pol Deltour, nationaal secretaris van de VVj, heeft daar een officieel communiqué over verspreid. Hij zegt daarin onder meer
“verbijsterd" te zijn over de namenlijst. Het gaat volgens hem om belangrijke en voor de krant bepalende journalisten. “Is De Mor
gen ten dode opgeschreven?”, vraagt hij zich niet zonder enig pathos af, zij het dat Yves Desmet, het zelf uitgeroepen "geweten van Vlaanderen”, niet op de lijst staat. Dat is wel het geval voor sportchef Hans Vandeweghe die volgens Deltour niet alleen het gezicht van de sportjournalistiek is voor De Mor
gen, maar voor heel Vlaanderen. Met alle respect voor de kennis van de VVJ-secretaris over het inhoudelijke bestand aan Vlaamse sportscribenten uit heden en verleden, maar ik kan moeiteloos een dozijn namen citeren die op kwalitatief vlak met kop en schouders boven de middenmoter Vandeweghe uitsta
ken of uitsteken. Maar hun probleem was of is dat zij niet werkten of werken bij De Morgen, het huisorgaan van de VRT. Voor zover de sportredactie van ons aller open
bare zender bij hoge uitzondering ook eens een beroep doet en/of deed op de mening van iemand van de schrijvende pers, kon men er gif op innemen dat niemand anders dan Hans Vandeweghe zou komen aanslof
fen. De VVJ heeft bij name van zijn natio
nale secretaris in het protestpamflet pro De Morgen-coryfeeën niet alleen de naam van Hans Vandeweghe laten vallen. Ook een aantal anderen werden nominatief geduid.
...NIEUWE
LEbEN MAKEN VOOR NET
VLAAMS Z/EKENFÖNÖS'
En als kruim van de kwaliteitskrant en als sterke onderhandelaars over het collectieve ontslag. Volgens het pamflet-Deltour kan het niet dat die aan de deur worden gezet, al valt te vrezen dat dit weinig indruk zal maken op Christian van Thillo, grote baas van De Persgroep en dus van De Morgen.
Voor de VVJ is de ene herstructurering dui
delijk de andere niet. Ik kan me bijvoorbeeld met de beste wil van de wereld niet herinne
ren dat de VVJ even nadrukkelijk in de bres is gesprongen voor het collectief aan journa
listiek talent dat in 1996 bij Gazet van Ant
werpen op de keien werd gezet. En ondanks de bij de VVJ in die dagen waar te nemen oorverdovende stilte bestond dat collec
tief uit méér dan het dozijn journalisten dat nu bij De Morgen moet opstappen. Ik doe mijn uiterste best om ook daaromtrent een spoor van het tegendeel uit mijn geheugen op te vissen, maar ik kan me evenmin een communiqué van de VVJ herinneren, waarin men het opnam voor de journalistieke slacht
offers van de in 2004 door Steve uit Has
selt geïnspireerde en gemanipuleerde “grote ommezwaai” van de rechtse Gazet van Ant
werpen tot de linkse van Janssens die ze van
daag is. En om op diegenen die toen zon
der “herstructurering” moesten gaan ook even namen te kleven, kan ik in orde van hiërarchie in de eerste plaats die van toen
malig hoofdredacteur Luc van Loon vermel
den. Alleen al in functie woog die toen wel iets zwaarder dan vandaag een Hans Vande
weghe in de zijne. Nochtans moest Van Loon het zonder VVJ-pamflet stellen. Tegelijker
tijd met het ontslag van de hoofdredacteur werd ook toenmalig en vanwege zijn vlijm
scherpe analyses alom gewaardeerde, maar voor Steve van Hasselt “te rechtse" opinie- schrijver Roger van Houtte op het altaar van de kameraden geofferd. Aanvankelijk door hem op een roestig redactioneel zijspoor te zetten. En vorig jaar, toen eindelijk de juiste stok gevonden was - want “betrapt” op pos
ten met Marie-Rose Morel - door hem van de ene dag op de andere buiten te gooien en ei zo na in een depressie te duwen. Van enig VVJ-protest toen geen spoor, laat staan van een communiqué pro Van Houtte, waarin die op grond van onmiskenbaar rechts kies- gedrag in Vlaamse contreien nochtans met recht en reden als het gezicht Vlaanderen had kunnen omschreven worden. Niet dus.
Laat ik het er voor de rest dan maar bij hou
den dat, als voor de spreekbuizen van de VVJ de ene herstructurering de andere niet kan zijn, ongetwijfeld hetzelfde geldt voor daar
aan verbonden gezichten. D.Mol
Bij ons zal het allemaal wel meevallen. Niet zozeer omdat wij zo’n geweldige belangstel
ling hebben voor dat Europees Parlement, wel omdat we gewoon door de wet verplicht zijn om naar de kiesurne te gaan.
Maar verder maakt die stembusslag toch echt wel weinig emoties los. Minder nog dan de Vlaamse verkiezingen, die ook al zelden hét onderwerp van gesprek vormen aan de toog. Goed, Antwerpen mag dan een geïso
leerd boerengat zijn, maar zelf dagelijks in en rond de zelfverklaarde Metropool rond
hotsend, moet schrijver dezes nog de eer
ste affiche van Guy Verhofstadt of Jean- Luc Dehaene tegenkomen. Hoe dichter bij Deurne, hoe meer Kathleen van Brempten in het straatbeeld opduiken. Hier en daar een Bart Staes, een handvol Frieda’s Bre- poels, een enkele Nelly Maes. Ook Frank Vanhecke valt op door zijn afwezigheid op de borden. Bij Lijst Dedecker willen ze nog wel eens een kop van Derk-Jan Eppink kle
ven, maar die staat slechts eerste opvolger om in het kielzog van populaire Jean-Marie een treinticket Brussel-Straatsburg retour binnen te rijven.
CD&V = VLD = sp.a
De pers brengt nog wel eens een scheut Verhofstadt of Dehaene. Kan moeilijk anders, want beide heren zijn natuurlijk absolute kopstukken. Maar zelfs zij drukken tot nu niet echt een zware stempel op de campagne en eigenlijk vindt de pers hen vooral inte
ressant omdat de onderlinge pikorde meer bepalend zou kunnen zijn voor ons eigen land dan voor Europa. Want een goed scorende Verhofstadt zou wel eens kunnen terugko
men, al ontkent hij dat nu nog in alle toon
aarden, hoewel hij toch bereid is - indien gevraagd - zijn bijdrage aan de staatshervor
ming te willen leveren. God beware ons!
Wie wil weten waar het over gaat in Europa, moet echt heel veel moeite doen.
En als je dan die moeite doet, dan heb je er snel spijt van die inspanning geleverd te heb
ben. Volg even mee.
Verhofstadt schrijft een boek over Europa, dat hij ziet als ‘de weg uit de crisis’. Als Ver- hofstadts naam niet op de kaft stond, zou je denken dat het om een socialistisch werk
stuk gaat, schrijft Kathleen van Brempt op haar weblog. “De voorstellen in dit boek (...) staan stuk voor stuk al langer in het Euro
pees manifesto van de PES, de Europese soci
alisten”, vindt de sp.a-lijsttrekster. “In die zin loop ik graag een eind met Verhofstadt mee. Of liever - en eigenlijk is dat essenti
eel - mag Verhofstadt dan een heel eind met mij en de Europese socialisten van de PES meelopen.”
En wat vindt Jean-Luc Dehaene van Guy’s werkstuk? “Ik verheug me er over dat Ver
hofstadt een collega wordt in het Europese
Parlement. We zullen veel kunnen samen
werken zoals we dat in de Europese Con
ventie hebben gedaan”, lezen we in De Stan
daard van 8 mei.
Ja, waar gaat het dan over als de drie klas
sieke partijen eigenlijk gewoon hetzelfde Europese programma belijden? Is Europa wel een echt politiek niveau als alle kleuren daar verbleken?
Liberaal tegen liberalisme
Wat dacht u overigens van volgende uit
spraak van François Bayrou, de Franse poli
ticus die met wisselend succes een ruimte zoekt tussen Sarkozy en de socialisten? Hij nodigde Verhofstadt uit als spreker op een meeting in Montpelier. Terwijl Didier Reyn- ders openlijk zijn bewondering voor Sarkozy uitspreekt, koketteert Verhofstadt met een radicale tegenstander van de Franse presi
dent. Die Bayrou verklaart dan doodleuk dat hij Verhofstadt een betere voorzitter van de Europese Commissie zou vinden, want Barosso voert “een te liberaal-Angelsaksisch beleid". Verhofstadt dus als schutwal tegen te veel liberalisme. Jawel.
Groen!, geleid door de verdienstelijke Bart Staes, legt wel andere klemtonen, maar kiest toch ook resoluut voor het eurofede- rale model. De N-VA valt die euroconsen- sus ook niet echt aan. Blijven over: LDD en Vlaams Belang.
Met Derk-Jan Eppink beschikt LDD voor haar Europese campagne wel over een intel- ligente woordvoerder; wat niet voor alle andere kandidaten van die partij overtui
gend bewezen is.
Hij noemt zichzelf in een pas versche
nen boekje ‘eurorealist’, er goed op lettend gelijke afstand te bewaren tussen de euro- federalisten (alle anderen) en het Vlaams Belang dat eurokritisch wordt genoemd Daarmee lukt hij er af en toe in de Dehae- nes en Verhofstadten wat ongemakkelijk te maken. Die vinden het nodig Eppink in de vitrine te zetten als anti-Europeaan, er van uitgaande dat de kiezer dat het ultieme scheldwoord vindt.
Het Vlaams Belang slaagt er tot nu nietjn de eigen visie in de spotlichten te krijgen- D®
partij hoopt wel wat te kapitaliseren op he nadrukkelijk afwijzen van Turkije als kand'- daat-lidstaat, maar ook dat thema beroet de debatten niet.
Wellicht zullen de namen Verhofstadt Dehaene voor lichte verschuivingen kunne zorgen als we de euro-uitslag vergelijken me de Vlaamse. Maar dan alleen omwille van namen, niet om de inhoud.
Als er al gezocht moest worden naa bewijzen dat samenvallende verkiezinge nefast zijn, dan leveren deze euroverkiezm gen die overduidelijk. (
De dingen dezer dagen
27 mei 20093
Vlaams Belang:
Op naar geelzwarte zondag
Al staan ze dan volgens andersdenkenden maar wat te roepen aan de kant, ze roepen ten minste duidelijke taal, die van het Vlaams Belang. Zei voorzitter Valkeniers, die er als volkstribuun bij elk optreden op vooruitgaat, zondag in de Antwerpse Stadsschouwburg:
“Daarom noemen wij ons ook onbeschaamd republikeinen, de radicale stichters van een nieuw democratisch Vlaanderen, een fiere, onafhankelijke natie - geen steriele deelstaat of volgzaam filiaal van de nv België, maar een Vlaamse republiek.”
Hij kreeg voor die belijdenis een dave
rend applaus van een ei zo na eivolle schouw
burg. Het geestdriftige publiek was trouwens opvallend gul met handgeklap, dat soms tot stormkracht aanzwol, ook voor de andere sprekers: Marijke Dillen (Vlaamse daad
kracht i.p.v. Belgisch immobilisme - Vlaamse eigenheid i.p.v. islamisering - lik op stuk i.p.v.
lakse justitie), Filip Dewinter, Frank Van- hecke en de provinciale lijsttrekkers Karim van Overmeire (“Dit land wordt niét samen
gehouden door Saksen-Coburg, maar door de Vlaamse Lamme Goedzakken”), Linda Vissers, Johan de Mol (“De schrik moet van kamp veranderen”) en Joris van Hau- them (Stop de staatshervormingen - gooi die moedwillige burgemeesters met klikken en klakken buiten - bedel niet langer bij de poort maar trap de poort in).
Leterme welkom in... Afrika
Filip Dewinter was weer op dreef als in zijn beste dagen en het publiek waardeerde dat met talrijke applausonderbrekingen, te gepasten tijde dankbaar gelach en op het einde een staande ovatie. De gedreven men
ner stuurde Yves Leterme, de lieveling van de Brusselse Matongewijk, retorisch naar Uganda of Kongo (“maar in Vlaanderen is hij na het kiezersbedrog niet meer welkom”) en
Karei de Gucht, de lieveling van Hillary Clin- ton, naar... Guantanamo. De Antwerpse lijst
trekker stal aller harten toen hij, bij wijze van demagogisch tussendoortje, een 82-jarige mevrouw uit Borgerhout, die al liefst acht keer overvallen was en soms met slagen erbij, bloemen deed overhandigen en de zaal deed opveren voor een staande ovatie en daverend applaus mitsgaders geroep “Eigen volk eerst!”. Wie doet het hem na?
Belgische coryfeeën
EU-lijsttrekker Frank Vanhecke begon met een sarcastisch “eerbetoon” aan “de groot
ste luiaard van het Europees Parlement”
(Dehaene) en de "grootste leugenaar van de Belgische politiek” (Verhofstadt). die over Europa hetzelfde denken, net als de sp.a, de N-VA, Groene Staes en LDD. Hij noemde VB het enige eurokritische buitenbeentje, dat daarom prompt het ketterse etiket “anti- Europees” opgeplakt krijgt. Ook de Euro
pese poengraaier Louis Michel kreeg ervan langs, met grote bijval. Nog groter was de bijval, met alweer staande ovatie, voor de wegens zware ziekte afwezige lijstduwster Marie-Rose Morel.
Volks en sociaal
Het verkiezingstema van Vlaams Belang, voor wie het nog niet gemerkt zou hebben, is: “Dit is ONS land!" Voorzitter Valkeniers noemde daarbij drie speerpunten: I. Par
tij van de gewone man en vrouw; 2. Stop de islamisering van Europa; 3. Politieke geloof
waardigheid.
De voorzitter noemde het partijtje van onze goeie vriendin Caroline die zich niet geneert, zowaar een “verschrompeld, mar
ginaal, wereldvreemd clubje kaviaarsocialis- ten”. En nu maar afwachten wie er op 7 juni zal blèren en wie er zal triomferen.
Aan Jan Renders
En de hele ACW-kliek Rerum Barbarum
Gij Olijfbomer,
Onuitroeibaar is in de middens van uw
“christelijke” arbeidersbeweging het mis
plaatste en middeleeuwse dédain voor alles wat met Vlaams-nationalisme en Vlaamse beweging te maken heeft. Met uw vakbond en uw ziekenfonds en nog heel wat andere organismen houdt ge het vermolmde Belze koninkrijk voorlopig mee overeind en ge voelt u niet te beroerd om van op uw kan
sel - zoals destijds Mercier - diegenen te geselen die de dictatuur van het politiek
correcte denken beu zijn en geen zin heb
ben om te stemmen op partijen die Belgi
sche of belgicistische coalities op de been willen brengen of voortzetten. ‘Wij heb
ben bondgenoten nodig om de gevaarlijke tendensen van rechts-populistische politici in Vlaanderen tegen te gaan’, zo sneerde gij naar aanleiding van Rerum Novarum door de microfoon, en uw kompaan Luc Cor- tebeeck verwoordde het nog wat duidelij
ker: ‘Nationalisme, egoïsme en protectio
nisme doen de laatste jaren de Europese motor sputteren.’ Want voor uw christe
lijke denktank zijn slogans als ‘Dit is ons land’ en ‘Afrit Vlaanderen: Uitrit crisis’
zonder meer des duivels, en wel omdat ze ertoe aanzetten de mistoestanden uit de weg te ruimen die nu binnen België in stand worden gehouden, mistoestanden waarop gij welig kunt tieren om uw hele apparaat van werkloosheidskassen en ziekenfonds
kantoren te financieren. Waarbij de bur
ger geacht wordt aan te nemen dat zulks allemaal volledig koosjer en volgens de let
ter en de geest van de boekhoudkundige balans gebeurt.
Maar wat blijkt dan bijvoorbeeld uit een controleactie op aangeven van staats
secretaris voor Fraudebestrijding, Carl Devlies (duidelijk een rechts-populisti
sche CD&V’er die niet meer in een vol
gende regering zal mogen terugkeren)? Wij citeren: de ziekenfondsen sluiten de ogen voor uitkeringsfraudeurs. ‘Er waren aan
wijzingen dat de interne controleproces
sen van sommige ziekenfondsen gebrek
kig waren’, aldus Devlies. ‘En de resultaten van de grootscheepse controle zijn indruk
wekkend.’
Het ging onder meer om het cumuleren van invaliditeitsuitkeringen met een loon na werkhervatting. Hoewel de ziekenfond
sen volgens Devlies over de nodige infor
matie beschikten, gingen zij in 73 procent van de onderzochte gevallen over tot de
nodige regularisaties. Met andere woor
den: ze wisten dat er werd geknoeid en ze deden in drie op vier gevallen niet de moeite om de zaken recht te zetten. Hier
door werden 8,6 miljoen euro onterecht uitbetaald aan invaliditeitsuitkeringen. Er waren ook heel wat dossiers waar een dergelijke uitkering onterecht met een zogeheten verbrekingsvergoeding werd gecombineerd (vergoeding na stopzetting van een arbeidsovereenkomst). Of om het nog eens met andere woorden te zeggen:
alvorens kabaal te blijven maken over de fiscale fraude in dit land, zou ook de sociale fraude wel eens wat steviger mogen wor
den aangepakt. (Vergissen wij ons overi
gens als we ervan uitgaan dat die veel die
per wortel heeft geschoten ten zuiden dan ten noorden van de taalgrens?)
Volgens de christelijke mutualiteiten is het eerst wachten op verdere controle- acties, want Devlies en compagnie zou
den maar een 700-tal dossiers van de in totaal 230.000 invaliden hebben bekeken.
Ons niet gelaten, kijk de hele boel maar eens grondig na, en wees wat ons betreft maar niet te zuinig met het aanpakken van ook andere vormen van vriendjespolitiek en belangenvermenging. En als dat rechts- populistische klap is, dan is dat maar zo.
Voor men andersdenkenden politiek bui
tenspel denkt te mogen zetten, moet maar eerst zorgen dat men zijn eigen huishou
den op orde heeft.
Als het van u afhangt, Janneman Renders, dan moeten wij ons qua mogelijke coalitie
vorming bovendien spiegelen aan Wallonië.
Want daar kan volgens u na de verkiezin
gen een “Olijfboomcoalitie” gevormd wor
den: een combinatie van socialisten, chris
tendemocraten en groenen. In Vlaanderen zal dat iets moeilijker zijn, zo geeft gij toe met spijt in het hart. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ziet u, lezer, wat wij bedoelen met de unitaire, belgicis
tische ingesteldheid van het ACW? Vlaan
deren is de hele bevoogding vanuit Brussel en vanuit het zuiden zat. Het ACW daaren
tegen wil niet liever dan ermee doorgaan, de eigen machtsbelangen op de eerste plaats voor ogen. Al de rest wordt afge
dekt onder de magische woorden “solida
riteit, emancipatie en democratie”. Waar
van akte.
XÜCCiclcxftc.
Q J° ng, jonger, jongst
Wie zal het verbazen: de kansloze LSP beeft de jongste lijst bij de komende verkie
zingen. Hun gemiddelde leeftijd is nog geen 0 jaar. Als u het ons vraagt: nog een sterk argument om meer dan twee keer na te den- en alvorens uw stem aan hen weg te gooien!
kunt u daarvoor ook nog altijd terecht bij e Belgische Alliantie’. Deze folkloristische er|de heeft met Yves Huybrechts in Ant- Werpen de jongste lijsttrekker in huis: het rpanneke is juist twintig geworden. En bij e zogeheten traditionele partijen is super- gewicht Jean-Jacques de Gucht met
^'in 2S lentes en dito bijpassende grote bek liV?n8ste bovenaan de lijst. Het moge de t°'auwe liberalen in Oost-Vlaanderen en
®7er$vvel bekomen!
Bijp tegen groen
in \/|3ar maak u 8een illusies: een lijsttrekker En .aan^eren ’s gemiddeld slechts 41 jaar!
het dC 'S een trend die zich reeds jaren aan initi °Orzetten is- Daar heeft het (mislukte) paai.at'ef van Waardig Ouder Worden een hela |aaf gleden niks aan kunnen verhelpen, ren .ad ^D maakt - ook in Oost-Vlaande- BOud an °°k een loffelijke uitzondering met lente$ B°uckaert die je trouwens zijn 61
s ook niet meteen zou aangeven.
Beroepsgroepen
de verd*2^ zo interessant als de leeftijd is ten; N 6 'n® naar beroep van de kandida
ten het Z°a's dat bij de vorige verkiezin-
‘ ^eva' was, vormen ook nu weer de
bedienden en kaderleden de grootste groep (27 %). Zij worden met 23,1 % op de voet gevolgd door de beroepspolitici, terwijl de zelfstandigen goed zijn voor 18 %. Ambtena
ren en onderwijzend personeel maken 11,8
% van de verkiesbaren uit en de kabinetsme- dewerkers - ja hoor, daar zijn ze! - vormen met maar liefst 5 % een niet te miskennen cohort (en dat is trouwens een stijging met een kwart)! Maar alle volbloeddemocraten zullen pas echt aan het juichen gaan bij het blijde nieuws dat het percentage arbeiders onder de kandidaten steeg van 1,7 naar 2,8
%: ‘Makkers op, ten laatste male!’
□ Inleveren
De Europese plaatsjes zijn ondertussen voor Vlaanderen (en voor ‘onze Fransta
lige landgenoten’) weer een stukje duurder geworden. Zowel de Nederlandstaligen als de Franstaligen in Het Edel Land moeten in de volgende legislatuur een zetel inleveren.
De Europese verkiezingen worden binnen veertien dagen immers ingericht op basis van het verdrag van Nice. Daarin staat dat het Europees Parlement vanaf 2009 niet lan
ger 785, maar ‘slechts’ 736 zetels zal tellen.
De modelstaat Belgique betaalt een deel van de factuur en moet twee van zijn 24 zetels inleveren.
De ongeveer 70.000 Duitstalige kiesge
rechtigden (of: ‘kiesgedwongenen’) mogen immers hun ene zetel behouden. In Vlaan
deren moeteen kandidaat afgerond 361.000 stemmen behalen om verkozen te zijn. Vorige keer waren dat er nog 335.000. Niet voor
niks dat die ex-Duitsers zich om de haver
klap tot super-Belgicains proclameren.
□ Nooit van gehoord
Ampersands boegbeeld voor een (nieuw) Europees mandaat is Jean-Luc Dehaene.
Zijn bijzonderste verdienste is dat hij hele
maal onderaan de lijst hangt van aanwezig
heid in het Europees Parlement. Of voor wie dat beter vindt klinken, helemaal boven
aan de lijst van afwezigheid. De bedrijvige bijen van de 23 Belgische “Europeanen” tij
dens de voorbije legislatuur waren in die volgorde Gerard Deprez (MR), Bart Staes (Groen!) en Philip Claeys (Vlaams Belang).
Het heeft de immer objectief duidende VRT nooit belet om, als er op het Europese plat
form vragen werden gesteld, naast Bart Staes onveranderlijk of Dirk Sterckx, of Ivo Belet, - oud-collega's onder elkaar nietwaar? - of Mia de Vits of Anne van Lancker, beiden van de eigen huispartij der kameraden, op te voe
ren. En Philip Claeys? Nooit van gehoord.
Toch niet aan de Reyerslaan.
Q Valse informatie
Kregen vorige week de zogenoemde oproepingsbrief in de bus, ondertekend door burgemeester Ingrid Pira van Mortsel en de secretaris Erik Prims. In dikke volle letters in kader staat daarop vermeld: de stemming is verplicht. Stemplicht? Hoezo? Altijd gedacht dat men verplicht was zich naar het stemlo
kaal te begeven en zich daar aan te melden, maar stemmen helemaal niet. In Mortsel gel
den dus andere wetten, althans volgens bur
gemeester Pira.
□ Vijf keer
Niet minder dan 5 (vijf) campagnebrie- ven van de N-VA tegelijk kreeg onze heer hoofdredacteur vorige week in de brieven
bus. Alle vijf met dezelfde campagnebood- schap. Op iedere enveloppe was keurig een postzegel van 0,27 euro gekleefd en in de linkerhoek prijkte de afbeelding van de lijst
trekker himself. Het adres was door vier verschillende handen geschreven. Nu kun
nen we aannemen dat Bart de Wever denkt dat de stem van onze heer hoofdredacteur van bijzonder gewicht is, maar één keer zou ook al wel volstaan hebben, zeker.
□ Ze zijn al aan het benoemen
7 Juni moet nog komen, maar ze zijn al druk bezig de postjes te verdelen. Circus
clown Bart Somers eist voor zijn collabo- rale partij Welzijn op in de volgende Vlaamse regering, Lees verder blz. 4
VLAAMS-NATIONALE DEBATCLUB
Donderdag 18 juni 2009 om 20u30 in “Hotel de Basiliek”, te Edegem Laatstebijeenkomst van hetwerkjaar:
JournalistROGERVAN HOUTTE:
“Evaluatie verkiezingsuitslagen 7 juni"
Terug naar Kongo
De titel is wat misleidend, want ik ben nooit in Kongo geweest. Ik heb wel negen programma’s over onze koloniale geschiedenis geproduceerd, maar het was al in 1985 zinloos om naar het volledig verloederde land te trekken waar alleen nog wat ruïnes herinnerden aan de koloniale tijd. Feitelijk was ik bij een lang bezoek aan het oude Zuid-Afrika veel dichter bij het koloniale Kongo. Maar toch heb ik het gevoel dat ik via mijn lectuur en de vele gesprekken indertijd met vroegere kolonialen die verdwenen maatschappij vrij goed ken. Ik heb daarom “Bloedri
vier” van journalist Tim Butcher met belangstelling en vervolgens met enthou
siasme gelezen. Veel spannender dan de Da Vinci-code.
Butcher heeft geprobeerd de reis van Henry Morton Stanley in 1876 nog eens na te doen, al is hij daar maar deels in gelukt (iets wat de informatie op het omslag je niet ver
telt). Hij is natuurlijk maar een journalist en daarenboven nog een Brit die geen Neder
lands kent en ik denk dat zijn Frans ook niet al te best is. In zijn boek vind je in de biblio
grafie geen enkel serieus boek of artikel over onze koloniale geschiedenis; alleen maar de oplichterij van de Amerikaan Hochschild of een Engelse vertaling van het boek van de kwakzalver Ludo de Witte over de dema
gogische dief Lumumba. Butcher behoort bij de snuggeren die denken dat Kongo een heel andere weg was ingeslagen als deze ploert aan de macht was gebleven. Dus papegaait de auteur geregeld de onnozelste clichés over de koloniale periode. Hij gelooft natuurlijk ook dat verhaaltje over die miljoenen moor
den van Leopold II (een paar honderddui
zend was al erg genoeg). En hij leutert af en toe een paar zinnen over de afschuwelijke uitbuiting van de inlanders tijdens de 52 jaar dat het land een kolonie was.
Dat moet u er dus maar bijnemen. Maar het verhaal van zijn reis zelf is fascinerend.
Vanuit Elizabethstad (Lubumbashi) vliegt hij met een gammel toestelletje mee naar Albertstad (Kalemie) aan hetTanganikameer waar hij voor de eerste keer met de ende
mische corruptie van Kongo te maken krijgt zodra hij een voet aan land zet. Dan pro
beert hij zoals Stanley de 500 kilometer over land te overbruggen tot hij bij Kasongo de Kongostroom oversteekt om vervolgens nog altijd over land Kindu te bereiken. Dan gaat het 200 kilometer per prauw tot waar de Stanley-watervallen beginnen bij Ponthier- stad (Ubundu). Daar moet hij zoals de vroe
vervolgvanblz.3
een post die traditioneel door de amper- sanders wordt bezet. Heden ten dage is dat ACV’er en belgicist Steven van Ackere, maar, als we De Morgen mogen geloven, is Wel
zijn een ideaal postje voor Jo “Piske” Van- deurzen.
Volgens Somers moet er een “frisse wind”
door de welzijnssector blazen. Frisse wind!
Een rotte liberale wind zal hij bedoelen, zeker!
□ Goede raad
Niemand minder dan Yves Leterme geeft de partijen die een Vlaamse staat of ten
minste Vlaamse autonomie willen, de pap in de mond. In een interview in De Morgen zegt hij: "Maar het is wel duidelijk dat een hergroepering van politieke krachten om bepaalde programmapunten uit te voeren, noodzakelijk is. Dat blijft de goede aanpak”.
Leterme had het uiteraard over het ter ziele gegane kartel waarvan hij hoopt dat het weer zal opstaan.
Maar VB, N-VA en LDD kunnen met de wijze raad van Leterme hun voordeel doen.
Tenminste, als zij er willen naar luisteren. En de handen in elkaar willen slaan voor dat ene programmapunt dat voor Vlaanderen echt belangrijk is: zelfstandigheid.
□ Gewilde bruid
Niet alleen Leterme zit nu al te henge
len naar de gunsten van de N-VA. Ook De Gucht ziet een rechtse regering van CD&V, Open Vld en N-VA wel zitten. Leterme zegt dat zijn partijen N-VA veel raakpunten heb
ben, De Gucht zegt hetzelfde van zijn partij en de N-VA. Wat gaat Bart de Wever daarop zeggen na 7 juni? Bart is naar eigen zeggen een “participationist”, dat wil zeggen: hij wil meedoen. Kersen eten met de grote heren.
Hopelijk heeft hij wat lessen geleerd uit zijn kwalijk avontuur met Leterme.
□ Grote mond
Karei de Gucht zet een grote mond op in gazetteninterviews en draait zijn tong niet zeven keer rond vooraleer weer een straffe stoot te plaatsen. Zo bijvoorbeeld over de PS in Gazet van Antwerpen: “Ik sta soms te kij
gere kolonialen weer 150 kilometer over land tot hij Stanleystad (Kisangani) bereikt.
Van daar kan hij 1.000 kilometer meevaren met een VN-patrouilleboot tot hij Cocquil- hatstad (Mbandaka) bereikt en daar geeft hij het op. Ziek en verzwakt vliegt hij met een helikopter naar Leopoldstad (Kinshasa). Wat valt hem onderweg zoal op?
Angst
Natuurlijk de verdwaasde en ongelovige blikken van iedereen die hij tijdens zijn reis ontmoet. In Oost-Kongo wordt nog alleen gevlogen; door de VN en door nog wat hulp
organisaties. Over land reizen is zelfmoord, zegt iedereen. Butcher slaagt toch in zijn opzet omdat hij dankzij een paar Kongolese helpers met een motorfiets via de raarste paden reist zodat allerlei geboefte te verrast reageert om hem uit te schudden of te ver
moorden. Zijn helpers slagen er meestal ‘s avonds in een dorp te bereiken waar het niet te onveilig is. Elektriciteit bestaat nergens.
Hij is voor de kinderen de eerste blanke die ze ooit zien. Hij realiseert zich dat een groot deel van de Kongolese kinderen minder van de moderne tijd weten dan hun grootvaders die nog als kind de koloniale tijd gekend heb
ben. En ondanks al zijn vooroordelen geeft hij toe dat de bejaarde mensen heimwee heb
ben naar de kolonie.
Zijn helpers moeten alle voorraden zoals water en voedsel op hun motorfietsen mee
slepen, want eten is er feitelijk niet. Hij rea
liseert zich al na korte tijd dat het overal in de bush of in het regenwoud doodstil is.
Nergens een spoor van een dier te vinden of te horen. De volledige fauna is vernietigd om toch wat vlees te vinden. Bijna ieder
een overleeft op cassave dat smaakt als een
ken wat men daar - de PS dus - als ‘normaal’
beschouwt. Neem nu advocaat Uyttendaele, de man van vicepremier Laurette Onkelinx.
Die treedt op in zaken tégen de regering. In Vlaanderen zou zo iets onmogelijk zijn. Hier voelt iedereen aan dat dit niet past. Laurette, voor de rest een minister die haar vakdo- mein zeer goed beheerst, beseft dat blijk
baar niet. Eerlijk, ik snap dat niet.”
Zeer juist, maar heeft De Gucht ooit het lef gehad daarover Laurette aan te spreken en te vragen waarom zij niet ziet dat dit er over is?
□ Spelbederver
Kardinaalpremier Herman van Rompuy moet niet herkozen worden en dus moet hij niet de boer op, zoals zijn broer en zus
ter, om de mensen te gaan wijsmaken dat ze morgen gratis worden geschoren. Allicht heeft Van Rompuy de wenkbrauwen gefronst bij zoveel campagnelichtzinnigheid. En hij waarschuwt dat ze maar beter ophouden met hun flauwekul, want het geld is op. Ook de Vlaamse regering zal het volgende jaar met veel minder - 1,5 tot 2 miljard euro - minder moeten doen.
Iedereen kwaad op van Rompuy natuur
lijk. De spelbederver!
□ Ondergronds
Altijd gedacht dat Dirk van Mechelen, de minister met het vollemaangezicht, maar waarin Janneke Maan nooit lacht, een seri
euze mens was. Niet dus! Komt hij daar in de Frut met een fantastisch “project” voor
mengeling van lijm en rotte kaas en haast geen voedingswaarde heeft, maar de plant is gemakkelijk te telen en vult een tijdje de maag.
Maar wat hem het meest frappeert bij iedereen is angst. Hijzelf geeft toe dat hij fei
telijk geen uur zonder schrik geleefd heeft.
Iedereen beeft voor de diverse milities, voor de bandietenbenden, voor de paar solda
ten van het geregelde leger die even grote schurken zijn als alle anderen. Iedereen is altijd klaar om bij het eerste onraad onmid
dellijk het woud in te vluchten en daar pro
beren te overleven. Over een afstand van 2.000 kilometer is nergens een spoor van een beetje behoorlijk bestuur te vinden, is er zoiets als een gerecht of een echte admi
nistratie. Overal heerst alleen het recht van de sterkste en is geen mens zijn leven zeker.
Voor vrouwen, kinderen en bejaarden is het de hel, want ze zijn fysiek niet opgewassen tegen die mannen die erin geslaagd zijn vol
wassen te worden. Butcher vertrouwt nie
mand, want mensen die hem ‘s avonds gast
vrij ontvangen in een stinkend smerig hutje, proberen hem ‘s morgens altijd te bedreigen en af te persen. Op een paar uitzonderingen na merkt hij dat iedere vorm van morali
teit verdwenen is. Hij heeft soms medelijden met de mensen die hij op zijn route ontmoet en die honderden kilometers met een fiets lopen (rijden kan niet) om ergens wat waar
deloze spullen te verkopen, maar ook voor hen moet hij oppassen. Ergens een bedrijfje starten is onmogelijk en de meeste Kongo
lese heren willen ook niet werken: ze dro
men van een slag te slaan en daarmee uit.
Afschuw
Op onverwachte plaatsen botst Butcher op relieken uit de koloniale tijd zoals de ver
rotte gebouwen en kantoren waarin soms al verscheidene bomen groeien en die de enige getuigen van beschaving zijn. Tussen Pon- thierstad en Stanleystad ontdekt hij dat er onder het smalle pad nog een stuk metaal zit: een restant van wat ooit de spoorweg was die zo stipt op tijd reed. En dan is er de Kongostroom zelf: een kerkhof van ver
roeste verzopen schepen en nu alleen nog te bevaren door prauwen. Het VN-scheepje dat hem meeneemt is het eerste min of meer aanvaardbare bootje dat volgens de inlanders
de realisatie van een tweede goederenspoor- ontsluiting in Antwerpen. En nog wel onder
gronds. Ofwel vanaf de Krijgsbaan in Mortsel tot Lier ofwel van Schorten tot Lier, volle
dig onder de grond. Volgens een Antwerpse prof op de radio zou dat zowat 800 miljoen gaan kosten. Minimaal. Wie gaat dat betalen, wie heeft zo veel geld, wie heeft zo veel... Zie Van Rompuy hierboven.
Q Dagdromerijen
Pascal Smet, nog zo iemand die met grootse plannen rondloopt. De grote ringla- nen van het Ter Kamerenbos tot aan de Van Praetburg in Brusssel moeten volledig herin
gericht worden. Er moeten tunnels komen, heraanleg van wegen met twee keer twee rij
banen, fietspaden, en natuurlijk veel groen.
Kostprijs? Pascal Smet heeft er geen idee van. En of er ooit iets van komt! Smet heeft er geen idee van. Commentaar: zie Van Rom
puy hierboven.
□ Dumpen dat zootje
Richard Biefnot, schepen in Bergen, de fief van Elio Di Rupo, blijkt verslingerd te zijn op kinderporno en wel van de goorste soort. Een schandaal zo groot als de Boe
rentoren, maar merkwaardig genoeg wordt dat door de media met discretie behandeld.
Richard Biefnot is dan ook een socialist en geen extreemrechtse rakker.
Al vijf jaar rolt de Parti Scandaleux van het ene schandaal in het andere. Het ene al straf
fer en stinkender dan het andere. Wanneer gaan ze die nu eens eindelijk dumpen?
□ Ontsmetting
Gelukkig gebeurt er nog wat in Halle-Vil-
De dingen dezer dagen
in 14 dagen op de stroom te zien is. Kisangani gelijkt in niets op Stanleystad, ooit de derde stad van Kongo. Bijna een miljoen armoezaai
ers proberen er te overleven in onvoorstel
baar vuil. Langs de stroom hangen duizenden mannen die er niet aan denken één vinger uit te steken. Verkeer is er niet op de stroom.
Verroeste kranen herinneren aan de goede binnenhaven die de stad ooit. Steden zijn nog veel onveiliger en gevaarlijker dan dorpen in Kongo en een beetje comfort en veiligheid is alleen te vinden bij de VN-delegatie.
Alle ontwikkelingswerkers die Butcher ontmoet, verafschuwen Kongo en de meeste Kongolezen. Ze beschouwen het land als het vagevuur waar je nu eenmaal door
moet vooraleer je een betere baan in een minder afschuwelijk land krijgt, want die
per dan Kongo kan je niet zakken. Butcher vraagt zich ook af of Kongo nog wel te red
den is. Natuurlijk is het in de handen van cor
rupte en misdadige schurken, maar het rot heeft een groot deel van de bevolking aan
getast. Ali, de Maleisische officier die het VN-patrouillebootje commandeert, zegt het duidelijk. “Maleisië is ook gekoloniseerd geweest en het stond er minder fleurissant voor in 1960 dan Kongo, maar we hebben wel de handen uit de mouwen gestoken, we hebben ons land opgebouwd en we hebben de fouten bij ons zelf verbeterd in plaats van te leuteren over een koloniale tijd die hier nauwelijks een halve eeuw geduurd heeft.
In Cocquilhatstad, op 600 kilometer varen van Leopoldstad, geeft Butcher het op. Eens hij in de hoofdstad is, kan hij eindelijk drie keer na elkaar een douche nemen vooral
eer het vuil verdwenen is uit zijn poriën, daar vind hij ook antibiotica en is er zelfs een auto (met een Kongolese bedrieger aan het stuur) die hem over wat af en toe op een weg lijkt naar de haven van Boma brengt nadat hij uiteraard tientallen keren om de zoveel kilo
meter wordt tegengehouden in een "zone de sécurité” waar zelfaangestelde bewakers hem proberen leeg te schudden.
Butcher woont nu in Jeruzalem waar hij correspondent Midden-Oosten is voor The Daily Telegraph. Iemand die zo’n reis gemaakt heeft, kan overal overleven en waarschijnlijk is het Palestijns-lsraëlisch conflict “a piece of cake” na Kongo.
Jan Neckers
voorde, anders zou een mens van pure cam- pagneverveling nog in slaap vallen. Onder aanvoering van de burgemeester van Linke- beek Thierry Damien, schepen in Drogenbos Corinne François, gemeenteraadslid uit Dro- genbos Magali Eylenbosch, Beersels gemeen- teraadslid Patrick Brocka en Eric Libert uit Rode zakte het UF-Herrenvolk naar Halle a om daar, tegen het gemeentereglement m, zijn campagneaffiches op de gemeentelijke aanplakborden te bevestigen.
Het Herrenvolk werd opgewacht door tientallen TAK’kers, Voorposters, VB’ers en N-VA’ers. Nog voor de Belgefonen de aan plakborden konden bereiken, werden. Z®
nat gespoten ‘ter ontsmetting’ en hun a 1 ches werden prompt verscheurd. Ze dr pen dan maar af.
D Genoeg is genoeg
Zowel Vlaams Belang, N-VA als L'ls' Dedecker vinden dat het nu toch lang gen0®»
heeft geduurd met de wetovertredende bu gemeesters uit de faciliteiten-calamite'te^
gemeenten. Die heren hebben de mond v over democratie en de wet, maar de we ten die hen niet aanstaan, lappen ze Sez^inr, aan hun laars. De drie niet- benoemde bu gemeesters van Linkebeek, Kraainem ®
Wezembeek recidiveren. ,,
In Sint-Genesius-Rode wordt ter oirizee, ling van de wet de bevoegdheid om opr0 pingsbrieven te versturen overgedrag®^
aan tien gemeenteraadsleden. In plaats * baby’s te gaan kussen in zijn Maaskant, I Marino Keulen beter in Brussel zijn tan laten zien.
O Uitsluiting ,
Zoals wel vaker voorkomt op andere pi’3 sen, wordt ook in Brussel het Vlaams Be uitgesloten van deelname aan een v®rü(Tl zingsdebat. Op 26 mei organiseert ^r! }|, een debat in de Brusselse Sint-Goriks len. Atrium is een initiatief van ^et
P
jjS
seis Hoofdstedelijk Gewest en wordt ook gefinancierd met Brussels belast' geld. Atrium nodigde alleen de PS, Cdh, Ecolo, Open Vld, spa, CD&V en Groen.
niet het VB, nochtans de grootste partij 3 Nederlandstalige kant in Brussel.
Op de praatstoel
27 mei 20095
Dirk Brankaer, burgemeester van Overijse
“ De Franstaligen
halen België onderuit”
“Let vooral op als je de straat oversteekt”, had een kennis me nog gewaar
schuwd. Duidelijk met kennis van zaken. Parking en gemeentehuis worden immers door een drukke baan gescheiden. Tot overmaat van ramp werpt de baan zich nog eens in een scherpe bocht, waardoor dat oversteken iets van een kami- kazemissie krijgt. Maar een mens moet er wat voor over hebben. Even later wan
delen we zonder kleerscheuren het bureau van Dirk Brankaer binnen, de Vlaams
gezinde burgervader van Overijse. Met hem hebben we het over de aparte plaats van de druivengemeente, resultaatgericht omgaan met de verBrusseling, maar ook over hoe hij consequent de wet toepast.
Een gemeente als Overijse echt goed begrijpen kun je slechts door een landkaart bij de hand te houden. Gekneld tussen Brus
sel en de taalgrens, is deze druivengemeente in de Vlaamse Rand altijd al een buitenbeen
tje geweest. Al in de jaren 60 en 70 was bet een gegeerde plek voor - grotendeels Franstalige - Brusselaars die de drukte van de stad lieten voor wat ze was. Deze inwij
kelingen vormden de kiem van de 30% van de stemmen die Franstalige lijsten vandaag achter zich weten te scharen. Verkiezingen 2'jn er nu een erg communautair gebeuren, toch aan Franstalige kant. Stemmen doen ze grotendeels op basis van taal, niet in functie van de gemeentelijke belangen. En daarte
genover staat dan weer een Vlaamsgezinde Meerderheid.
'Eigenlijk bestaat de gemeente Overijse uit gehuchten en het centrum waar we ons nu bevinden”, legt burgemeester Dirk Bran
kaer uit. “Het aspect verfransing kan trou-
**ens niet los worden gezien van de verka-
*eling$go|f die destijds de rand overspoelde.
Dit verklaart waarom de sociologische rea- 'teit in Jezus-Eik en Maleizen anders is dan in
e overige delen van de gemeente.”
Verdeelde slagorde
Kijken we naar het politieke plaatje, an blijkt er de laatste jaren heel wat te t'jn bewogen. “Sinds de jaren 70 hebben de r®nstalige inwoners van de gemeente zich itiek geprofileerd”, legt Dirk Brankaer M Aanvankelijk deden ze dat door en bloc een Franstalige lijst te stemmen. Voor- eursstemmen haalden hun kandidaten niet nauwelijks. Het stemmen gebeurde vol- datS ^Un taa"Ün- ongeacht welke de kandi- rneen Waren- Meer dan eens maakten we het enk ?at ?emeenteraadsleden met nauwelijks der,e.e t'er|tallen stemmen ingezworen wer
ver n '00P der jaren kwam hier echter sterk r'n*>in‘ bepaalde politici gingen zich men er Pr°fileren, wat zich in een toegeno-
aantal naamstemmen vertaalde.”
Zak/ Bnankaer heeft geen partijkaart op ter ;ten' Het etiket van CD&V-burgemees- heid 6rwerPt bij met klem. “Mijn meerder- 27 vo°r 16 zetels op een totaal van CD&y’j3?* onder Meer uit mensen van de
kzelf ben op de lijst Overijse 2002
“De wet,
niets dan de wet”
“Tijdens officiële plechtigheden spreek ik steeds Nederlands”, bena
drukt Dirk Brankaer. “Zo schrijft de wet het voor en ik ben een légalise Natuurlijk wordt er wel voor gezorgd dat anderstaligen begrijpen waarom alles in het Nederlands verloopt. Des
gewenst, en het klassieke moment waarop dit gebeurt, is een huwelijk, kunnen ze altijd voor een tolk zorgen.
Op deze principiële houding komen weinig tot geen negatieve reacties.
We tellen in onze gemeente zomaar even honderd verschillende nationa
liteiten. Welnu, het is werkelijk frap
pant hoe in dit legertje anderstaligen velen hun best doen om Nederlands te leren. Zeker met Oost-Europeanen heb ik enkele goede ervaringen. Het is vaak verbluffend hoe groot hun voor
uitgang op een heel korte periode wel is. De schaarse moeilijkheden, om het zo te noemen, zijn eerder een patent van Franstalige Belgen. Ooit maakte ik het op een huwelijk mee, en ik doe er toch zo’n 70 per jaar. De vader van de bruidegom kon het niet verkroppen dat de plechtigheid in het Nederlands ver
liep. Uiteindelijk heb ik de man er maar op gewezen dat hij met zijn protest het huwelijk van zijn zoon aan het vergallen was. Die opmerking kon hem wat into
men (lacht).”
verkozen, een vrij heterogeen gezelschap met heel wat onafhankelijke kandidaten. Ook Open Vld zit in de meerderheid. De opposi
tie van haar kant bestaat uit Groen (I), het VB (I), UNION (een Franstalige lijst, PmM.) (3) en CDOV (6), een wat bizar samenraap
sel van een ontevreden voormalige chris
tendemocratische burgemeester en enkele dissidenten van UNION die voor de vorm laten weten het “Vlaams karakter” van de gemeente te aanvaarden. “Dit klinkt erg mooi, alleen mag je er donder op zeggen dat ze er geen letter van menen”, glimlacht Dirk
Brankaer. “Doordat de Franstaligen in ver
deelde slagorde opkwamen, heb je niet lan
ger dat ene homogene Franstalige blok van weleer in de gemeenteraad. Deze situatie leert ons echter meer over het getouwtrek tussen de Franstalige politici dan over het stemgedrag van de Franstalige inwoner."
Tweede verfransingsgolf
Vervult het Zoniënwoud een bufferrol tegen die ‘verBrusseling’ die je in de ruime rand rond de hoofdstad kunt waarnemen?
“Slechts tot op zekere hoogte”, stelt de bur
gemeester vast. “Het klopt dat de geogra
fische ligging onze gemeente misschien wat apart maakt, maar toch stellen ook wij die, wat ik zou noemen, tweede verfransings
golf vast. Het gaat hier om mensen die zich duidelijk onderaan de middenklasse bevin
den. Brusselse huizenprijzen en het feit dat steeds grotere delen van de stad verloe
deren, deden hen Brussel ontvluchten. Op zich kun je daar als burgemeester niet veel tegen beginnen. Wel proberen we tegen te gaan dat huisjesmelkers de gemeente tot hun actieterrein uitkiezen. Uit verschillende hoeken verneem ik dat deze figuren hun oog hebben laten vallen op de kleinere huisjes hier in het centrum van de gemeente.”
“De hoge prijzen in de gemeente zijn al jaren een probleem”, zegt Dirk Brankaer.
“Het dwingt vele jongeren om met pijn in het hart elders te gaan wonen. Wat zich vandaag op steeds meer plaatsen in Vlaan
deren voordoet, is een fenomeen dat wij in Overijse al een hele poos kennen. Waar we kunnen, proberen we te helpen. Er zijn natuurlijk de sociale woningen, maar dat is niet het juiste antwoord op deze gemeente- vlucht. Je ziet trouwens de laatste tijd dat het net die Brusselse onderklasse is waarover ik sprak die zo’n woning tracht te bemachtigen.
Anderzijds is er het betaalbaar wonen, zoals wij het noemen. Door als gemeente tussen te komen, slagen we er toch in om de prij
zen van bepaalde huizen of appartementen met, laat ons zeggen, 20.000 a 25.000 euro te doen zakken. We proberen ook de reno
vatie van de huisjes in het centrum te sti
muleren, waardoor ze net voor deze men
sen uit de streek terug aantrekkelijk zouden worden.”
"Een tijdje geleden sprak ik met mijn col- lega-burgemeester van Ter Hulpen, een buurgemeente aan de andere kant van de taalgrens. Hij schat dat het aantal Vlamin
gen in zijn gemeente inmiddels al de kaap van 30% bereikt heeft. Een gegeven, voor alle duidelijkheid, waar hij geen probleem mee heeft. Aan Franstalige kant toont men graag hun eigen openheid tegenover die Vlaamse bekrompenheid tegenover inwijkelingen.
Maar waarom wordt die Vlaamse immigra
tie in tal van Waals-Brabantse gemeenten niet als een probleem gezien ? Er is geen haar op het hoofd van die mensen dat eraan denkt enige vorm van faciliteiten te eisen. Ze pas
sen zich keurig aan. Ze bestellen bij de bak
ker hun brood in het Frans, en stellen op het gemeentehuis hun vraag in het Frans. Ze
CD&V stelt zich aan het kiesvee voor als “Sterk in moeilijke tijden". Mag de kiezer daaruit af leiden dat CD&V zwak is in makkelijke tijden?
De CD&V maakt zich STERK dat zij wéér niet zal uitvoeren wat zij heeft beloofd.
Waar staat de VLD voor volgens de peilingen? Vlaamse Liberalen Dalen.
Bij het naderen van de stembus, hebben een aantal Vlaamse (?) kopstukken een opvallende gedaanteverandering ondergaan: van broekschrijver tot boekschrijver.
De burgemeesters van Kraainem, Linkebeek en Wezembeek-Oppem hebben het weer in Keulen horen donderen, maar trekken zich van Marino geen donder aan.
Bert A. toetert dat hij eigenlijk al heel zijn leven socialist geweest is. Tja, dan liegt hij, vandaag, ofwel heeft hij vroeger zijn Vlaams-nationale kiezers belogen.
In beide gevallen is hij een bedrieger.
Bart Somers zegt dat hij van Mechelen is, maar partijgenoot Dirk beweert dat HIJ Van Mechelen is. Wie gelooft die mensen nog?
Dikke Jean-Luc verkondigt met luider stemme dat hij het collega Verhofstadt niet moeilijk wil maken, maar zegt enkele dagen later dat Guy niet geloofwaardig is maar HIJ wel en dat hij dat in Europa wil gaan bewijzen. Toch zeker drie keer per jaar...
Wie al zogoed als zeker mag zijn van een zitje in het EU- parlement: Derk Jan Dedecker.
Grafschriftje op politicus:
Eindelijk een positief bericht:
hij liegt niet meer, hij ligt.
spreken tegen hun buren keurig Frans, en dat is het dan. Deze opstelling staat haaks op wat je aan Franstalige kant vaststelt. Ze denken dat je overal in België in het Frans terecht moet kunnen. Maar paradoxaal genoeg leve
ren ze door deze houding een actieve bij
drage tot het uiteenvallen van dit land. Als ze op een mooie dag wakker worden in een volledig uitgehold of zelfs onbestaand Bel
gië, dat ze dan maar de hand in eigen boe
zem steken.”
Geen toegevingen
“Op zich is er niets verkeerd aan politieke toegevingen, maar in een Belgisch kader is het dodelijk. Laten we de juiste lessen uit de geschiedenis trekken. Het invoeren van faciliteiten is aan Franstalige zijde misbruikt om een tweetaligheid in de hand te werken.
Ze werkten als een magneet op gegoede Brusselse inwijkelingen die maar wat graag van de ‘lusten’ van het wonen in Vlaande
ren genieten, maar de ‘lasten’ er niet bij wil
len nemen. Of kijk maar naar de Brusselse tweetaligheid die op alle mogelijke manier omzeild wordt. Is het nu zoveel gevraagd wat soepeler te zijn, vraagt men mij wel eens?
Oké, luidt mijn standaard antwoord, maar op twee voorwaarden. Eén, dat we in een auto
noom Vlaanderen zouden wonen. En twee, dat Frankrijk het minderhedenverdrag rati
ficeert. Hamvraag is natuurlijk wat zich het eerst zal voordoen."
P
mM.
Een kwestie van psychologie
“Je moet de instrumenten waar
over je beschikt op een verstan
dige manier gebruiken. Resultaatge
richt en zonder veel tamtam.” Zo luidt het motto van Dirk Brankaer.
“Vanuit het gemeentebestuur heb
ben we altijd veel belang gehecht aan het straatbeeld. Door ervoor te zor
gen dat dit uitsluitend Nederlandsta
lig is, stuur je een sterk psychologisch signaal uit naar elke buitenstaander, en zeker naar inwijkelingen. Het is al gebeurd dat een handelszaak hier in het centrum plots met tweetalige opschriften uitpakte. Eens rustig met die man of vrouw gaan praten, helpt.
Leg hun op een vriendelijke manier het waarom uit en ze draaien wel bij hoor. Herinnert u, die heisa over dat marktreglement in Merchtem een tijdje geleden. Voortaan waren er enkel nog Nederlandstalige opschrif
ten toegelaten. Kijk, zo’n reglement hebben wij hier al jaren en iedereen houdt er zich aan. Is er sprake van een inbreuk? Dan zullen we geen moord en brand schreeuwen, maar die persoon erop wijzen. Dat bedoel ik met resultaatgericht optreden.”
