64s,e jaargang nummer 41 woensdag 7 oktober 2009

64s,e jaargang nummer 41 woensdag 7 oktober 2009

Het Belgische Casino

Bruno Tobback, zoon van enfractieleider van de sp.ain de Kamer, is een arrogant stuk vreten, dat zullen heel wat mensen kunnenbevestigen. Wat niet wegneemt dathij vorige weekpunten scoorde toenhijde regeringeen “beleggingsclub" noemde. Een club die mee intekent opdekapitaalverhoging van BNP Paribas, zodatdie banksneller de staatssteun vande Franseoverheid kan terugbetalen.

Vanuit dehoopdatBNP in detoekomst sterk zal floreren, wat dividenden moet opleveren voor de Belgischebegroting en meerwaarden voor de aandeelhouders van hetoude Fortis. Omwillevan desmeerliktde Belgische regering de Parijse kande- leer, terwijlze tegelijkertijdandere banken als KBCenDexia een bijkomendconcur­ rentienadeel bezorgt.

Het kloptdat de regeringgeen vers geld op tafellegt om nieuwe BNP-aandelen te verwerven. Er is immers een technische oplossingbedacht (vestzak-broekzak)waar­ bij ze een stuk van haar deelnamerechtenaan dekapitaalverhoging verkoopt, omdan met deopbrengst daarvan een kleiner aantalnieuweeffectentekopen. Op het eerste gezichtkostde operatie dus niets.

Maar de verkoopvandie deelnamerechten levert 200 miljoen euro op die ze even­ goedhad kunnen gebruikenom het gatin debegroting voor dit jaar watte verkleinen.

(Volgens de Hoge Raad van Financiën stevenen we af op een tekortvoor2009 van5,9 procent.) Dat doet Van Rompuy Idus niet, de meevaller van 200 miljoen wordtopnieuw in BNP Paribas geïnvesteerd.

Schrijft Stefaan Michielsen in De Tijd:“Het argument dat zedaarmeehaartoekom­

stige dividenduitkeringveiligstelt, snijdt geen hout. Die200 miljoen euro is immers zeker, het toekomstige dividend niet.” Datklopt, wantniemand weetwaar het met de economienaartoegaat. Het kan vriezen,het kan dooien. Indat scenariois mikken op eenextra dividend zuivere speculatie,een gok methoe dan ook geld uit destaats­

kas. Hetzelfde geldt voor de verhoopte meerwaarde op de aandelen BNP Paribas: er is geen enkele garantie dathet aandeel dekomende maanden blijft klimmen. Het kan evengoed dalen, en danzitten Reyndersen Van Rompuy binnenkort zonder kleren op detroon.

Hadden beide herenhet wildecasinokapitalisme enhet nemen van onnodige risico’s door de banken devoorbije maanden trouwens niet scherp aandekaak gesteld? Nu spelen zezelf Russischeroulette met het geld van de belastingbetaler. Blijkbaargaan ze ervan uitdat de begroting voordit jaarsowieso een onbeheersbaar zootje is gewor­ den, en dat ze beter een reservepotje voor later opzijleggen.Zonder de zekerheiddat potje ooit daadwerkelijk te kunnen aansnijden. Maar: alle middelenen methoden zijn goed om debegrotingsopmaak voor de komende twee jaarop tesmukken. Zo helpe henGod -en deMammon.

Aleven hallucinant ishet pokerspel van Paul Magnetteen de PS rondhet openhou­ den vandekerncentrales. Eigenlijkdoen de Franstalige socialistendat om electorale redenen liever niet, maargoed, er is nueenmaal geld nodig om hun symbolische groei- norm van4,5 procent in de gezondheidszorgovereind te houden. Duskondigde Mag­ nette, zonder de andere partijen daarinte kennen, aandat de oudere centrales tien jaarlanger zoudenopenblijven dan 2015, maardat er voorde meer recente exempla­

rengeenbeslissing indie zin nodig was. (Een halfslachtigcompromis dat indruist tegen het wetenschappelijke rapport waarmee hij zwaaide!)

En nuzou Suez-Electrabel eens gaan betalen, zie! Ja, tararaboem! Het enige dat ze opdit ogenblik bij Suez-Electrabel doen,is onder tafeltuimelen vanhetlachen, want Magnetteheeft hen al zonder financiëletoezeggingenvan hun kant een langer leven voor hun oude maar bijzonder winstgevende centralesin het vooruitzichtgesteld. Dat de anderepartijen vandemeerderheid absoluut nietgelukkigwarenmet het eenzel­ vige optreden van Magnette, zalhet Fransehoofdkwartier vanSuez worstwezen. Hoe meerverdeeldheidbinnendeBelgische regering over ditdossier, hoemeer zijuitde brand kunnen slepen. Is het uoverigens opgevallen dat de VLD eenhevigvoorstander vanhet openhouden van allecentrales is geworden, terwijl Verhofstadt de groenen in de regeringkocht juistmet de belofte van eensnelle sluiting ervan?

Vermits de PS de anderen voor schut had gezet, kon een reactie niet lang uitblijven.

En dus werdvakkundig een lek georganiseerd naarHet Laatste Nieuwsdatderege­

ring (onder druk van haar linkerzijde)bezig was met het verhogenvan devoorheffing op allerlei spaarproducten.

Wat de liberalen toeliet het idee vanhogerebelasting op kapitaal en vermogensmet­ een af te schieten, zodat debegrotingsopmaak die albij al vrij kalmleek te verlopen, plotsin tumultueuze wateren isterechtgekomen. Onsniet gelaten, het toont eenste meeraan dat België,ook zonderMaddensdoctrine, volledigdoor de wormen isaan­ gevreten. Een geluk dat72 + 35 nog altijd 117 is, anders washet al lang afgelopen met dithele land.

Deze week:

Vlaams Parlement begint goed Brief aan Ver hofstad t

Gesprek met Karl van Louwe Academisch opgelicht

Meezoeken naar vrouw voor boer

2 3 5 7 10

Financiële visie van een modelstaat

Die arme Polanski

l€OK€ Z-EOT-.

iï W ^sm W

. VAU H6T EDGUA ^a ID _{AD€L iö}

SNeitep khKf

Roman Polanski, de wereldberoemde Frans-Poolse regisseur, werd aangehou­

den in Zwitserland, op vraag van de Ameri­

kaanse justitie. Blijkbaar zijn er conservatieve moraalridders die deze daad van repressie nog goedkeuren ook. De feiten: in 1977 is Roman aanwezig bij een fotosessie van een 13-jarig meisje. Eerst topless, dan helemaal naakt. Polanski geeft haar champagne en slaappillen en misbruikt haar. Tijdens het proces ontsnapt hij uit de Verenigde Staten om er nooit meer terug te keren. Nu wordt hij misschien door de Zwitserse autoriteiten uitgeleverd, 32 jaar na de feiten.

Waar gaan we naartoe als een kinderver­

krachter ook nog rekenschap moet afleg­

gen? We vonden in de pers ijzersterke argu­

menten om Polanski ongemoeid te laten. De grote regisseur moest al vele beproevingen doorstaan. Zijn moeder stierf in een concen­

tratiekamp, en zijn vrouw Sharon Tate werd beestachtig vermoord. Zo iemand reken je toch geen verkrachting aan?

Regisseurs als Moreau, Almodovar, Mar­

tin Scorsese, David Lynch, Woody Allen en de broers Dardenne tekenden een petitie voor Polanski. Want Polanksi was in Zwit­

serland voor een filmfestival en wie waagt het zo’n bijeenkomst van cultuurvedetten te misbruiken om een voortvluchtige op te pakken? Alsof filmregisseurs gewone ster­

velingen zouden zijn. Heeft hij geen gewel­

dige films gemaakt? Zeur dan niet over zo’n akkefietje. Het slachtoffer heeft overigens een ruime schadevergoeding gekregen en wil de zaak liefst vergeten. Verkrachtingen moeten toch kunnen, als je voldoende cen­

ten hebt om het slachtoffer daarna een ste­

vige cheque uit te schrijven.

Whoopy Goldberg legde op televisie het verschil uit tussen een gewelddadige ver­

krachting en het onder druk zetten van een

kind om seks te hebben. Wellicht heeft het 13-jarige slachtoffer aanleiding gegeven tot wat gebeurde. Ze liet zich toch naakt foto­

graferen! Eigen schuld, dikke bult. Dat heb je ook met korte rokjes en diepe decolletés, trouwens. Voor je het weet, lig je onder een bende testosteronbommen. Had ze destijds een hoofddoek gedragen, dan was er wel­

licht niets gebeurd. Trouwens, Polanski dreigt geen eerlijk proces te krijgen. In de Verenigde Staten werkt het gerecht helemaal niet zo feilloos als bij ons. Laten we de arme man politiek asiel aanbieden.

Och ja, hij heeft nooit blijk gegeven van enige spijt voor dat spetterende avondje.

Waarom zou hij? Hij heeft er toch genoeg voor betaald zeker.

Akkoord, het liberale filmwereldje wil niet meteen tegenspreken hoe grof een ver­

krachting is, hoe vernederend, hoe inhu­

maan. Zeker als de verkrachter een werk­

loze allochtoon is, een vieze taxichauffeur of een geile steuntrekker. Of, huiver, een zwarte. Maar in dit geval? Hoeveel vrou­

wen zouden hemel en aarde verzetten om Polanski in bed te krijgen. Dit meisje mocht dat genoegen al op 13-jarige leeftijd smaken.

Neen, laten we eerlijk zijn. Als we al die argu­

menten op een rijtje zetten, kan er toch maar één besluit zijn: pest die arme Polanski niet langer en laat hem genieten van de weinige jaren die hem misschien nog resten.

Heteenmanscollectief DenBlooten Kooninck

2

aankaartte in zijn boek “Volksvertegenwoor­

diger een feest?”.

Dat boek haalde nooit het grote publiek omdat het onder druk van de groene com­

munist jos Geysels, de dictatoriale baas van de uitgeverswereld, van de lezersmarkt werd gehouden. Van Gaever zegt in zijn boek ook dat de “beleidsmensen” het er al eerder vanaf brachten om de op hun wedde betaalde belastingen gedeeltelijk te recupereren door het uitgekeerde bedrag aan “vaste onkos­

ten” op te voeren. En aangezien een ezel geen twee keer over dezelfde steen strui­

kelt, met uitzondering van voor het “alge­

meen belang” ijverende politici, zou het wel eens kunnen dat dit huzarenstukje voor her­

haling vatbaar zou blijken bij een gebeurlijk inleveren van een stukje wedde.

Troost

Om het opnieuw met Paul Geudens in een van zijn opiniestukken te zeggen, “de ontvetting van de staat is een illusie”. "Om de simpele reden”, zegt hij alweer terecht,

“dat de regeringen niet in staat zijn om orde te scheppen in de eigen huihouding en dus uw en mijn huishouden voor de rekening zullen laten opdraaien." Het is dus realis­

tisch om er van uit te gaan dat een verdoken belasting als, pakweg, de op stapel staande accijnsvermeerdering op diesel een paar honderdduizend kansen meer heeft om de praktijk te halen dan gelijk welke mogelijke maatregel die het eigenbelang van de poli­

tieke kaste kan bedreigen. Dat zo’n belasting voor de eeuwige melkkoe “auto” dan op de koop toe verkocht wordt als een milieube- schermende maatregel onderstreept des te nadrukkelijker de graad van cynisme die "het beleid” gewoon is te hanteren om de goege­

meente te belazeren.

Om het verder bij die ene nieuwe en allicht niet meer te vermijden belastingver­

hoging te houden, in eerste instantie was in het “voorstel" ook sprake van een accijns­

verhoging op stookolie, zeg maar huisver- warming. Als die de voorbije dagen opvallend onvermeld bleef, wil dat nog niet zeggen dat ze ook is afgevoerd. Rekening houdend met het feit dat de schaamteloosheid van poli­

tieke begrotingsredders allerhande in schrille tegenstelling staat met hun échte belang­

stelling voor het welzijn van “de mensen”, zou ik er mijn verwarmingsketel niet durven op verwedden dat de volgende factuur van mijn stookolieleverancier er niet met rasse schreden op vooruit zal gaan. Maar ik kan altijd troost vinden in de bedenking dat U en ik desgevallend een beroep zullen kunnen blijven doen op de onovertroffen diensten van de Vlaamse raad voor wapenschilden en andere federale comités voor borstvoeding.

D.Mol

Alsof alleen het KINT nutteloos is

Een van de weinige Vlaamse opinieschrijvende Wetstraatjournalisten die niet knalrood, grasgroen of onverdacht belgicistisch door het leven schrijdt, is Paul Geudens van Gazet van Antwerpen. Mede daardoor is het clubje gegadigden die af en toe hun duidende zeg mogen komen doen in politieke VRT- programma’s voor hem ontoegankelijk. Maar het goede nieuws is dat zijn opiniestukken ook een stuk waarheidsgezinder en navenant betrouwbaarder zijn. Als Geudens bin­

nen die redenering zegt dat het zojuist bijgezette KINT in de Wetstraat spottend het Koninklijk Instituut voor Nutteloos Tijdverdrijf werd genoemd, dan bestaat er geen reden om aan die woorden te twijfelen.

Ik citeer Geudens omdat het zeer de vraag is of het KINT, destijds in de eerste plaats opgericht om “le prince” Laurent een royaal inkomen te kunnen bieden vooraleer hij in 2001 een dotatie kreeg van 350.000 euro per jaar, het enige “instituut” is waar in de Wet­

straat smalend wordt over gedaan en waar­

voor de sloophamer ook de beste oplossing zou zijn. Ik ga dan even voorbij aan het feit dat er in diezelfde Wetstraat wordt gelachen met toestanden die ze nota bene zelf in het leven heeft geroepen. Ongetwijfeld overal en altijd met “goed bestuur” voor ogen.

Uit een studie van de KU Leuven blijkt inmiddels dat we in Europa alleen nog Dene­

marken moeten laten voorgaan, wat betreft het hoogste aantal ministeries, commissies, comités en agentschappen die “regelgevend en controlerend” elke dag opnieuw de reden en het nut van hun bestaan bewijzen. Zoals bijvoorbeeld het geval is voor “onmisbare”

instellingen als de commissie voor onder­

zoek van Rijnschepen, de Vlaamse raad voor wapenschilden of het federale borstvoeding- comité. Op de vraag of het geven van borst­

voeding na tien jaar “comité” al dan niet gestegen is in het Edel Land, kon het fede­

rale dinges in kwestie trouwens geen ant­

woord geven.

De verstandige lezer (m/v) van dit krantje zal ook zonder verdere toelichting begrijpen dat de 31 ministeries, de 154 commissies en de 58 agentschappen die “la Belgique” rijk is, een zodanig stuk uit de financiële staats­

middelen happen dat het niet mooi meer is.

Binnen al die “instellingen”, zo berekende de werkgeversorganisatie VBO, zetelen liefst 68.000 ambtenaren te veel die de brave belastingbetaler op jaarbasis vijf miljard euro kosten. Het zal ook wel een onweer­

legbaar bewijs van “goed bestuur” zijn dat geen enkele "beleidsman” of dito vrouw daar met ook maar met een half woord over rept als in crisistijden het begrip "besparen” gul dient gehanteerd.

Op bladzijde 13 van dit krantje vindt U een brief van lezer A. Vanhaeren uit Genk, die een tiental mogelijkheden opsomt waar­

mee de overheid aan miljardenbesparing zou kunnen doen. Meer dan lezenswaardige lec­

tuur, dat wel, maar door het “ beleid” van een modelstaat onuitvoerbaar geacht over de ganse lijn. Geef toe dat het in geval van het tegendeel bijzonder moeilijk zou worden, om niet te zeggen onuitvoerbaar, om de par- tijvrienden en de vrienden van die vrienden aan lucratieve postjes allerhande te helpen.

Zowel boven als beneden de taalgrens.

Galerij

De al geciteerde lezer uit Genk roept al de collega’s van Vlaams parlementsvoorzitter jan Peumans op diens voorbeeld te volgen als die (terecht) vindt dat hij overbetaald wordt en zich bereid verklaart om in zijn wedde van ruim 14.000 euro netto op maandbasis het snoeimes te laten zetten. Alle respect voor dit onbaatzuchtige verbale gebaar zou op zijn plaats zijn, ware het niet dat de kans om voor het volle pond gelijk te krijgen vaststaat, als ik zeg dat het bij dat verbale zal blijven. Jan Peumans mag dan samen met zijn wedde ook die van zijn collega’s in vraag stellen, hij weet perfect dat hij dit alleen maar voor de galerij doet. Om de doodeenvoudige reden dat een terugschroeven van parlementaire wedden door alle zes de regeringen die onze model­

staat “rijk” is, unaniem zou dienen aanvaard en goedgekeurd. En dat is iets waarvan zelfs Thomas More in een vernieuwde uitgave van zijn Utopia nog niet zou durven dromen.

Overigens gaat de “discussie", voor zover die al ooit op gang zou komen, niet over de wedden maar over de uittredingsvergoe- ding voor parlementairen. Wat niet belet dat “kameraad" Happart zijn daaraan ver­

bonden 350.000 euro, de aanleiding tot de discussie, eind van dat graalverhaal toch zal mogen opstrijken. Overigens moet het me uit de pen dat Jan Peumans niet de eerste was die vond dat hij overbetaald was. VB- senator Freddy Van Gaever was hem in deze een aantal jaren eeleden vnnr j-.

Duidelijk genoeg

In een openhartig interviewmet Le Vif geeft de Marokkaanse ambassadeur in België zijn visie op het hoofddoekendebat.

En een mening heeftSamirAddahre. "Als ambassadeur heb ik deplicht omaanmijn landgenoten te herinneren dat ze de wet­

tenmoeten naleven vanhetlandwaarin ze leven. Hetbelangrijkste is datde moslim­

meisjes naarschool gaan, met of zonder hoofddoek.” Duidelijker konden wijhet alvast niet zeggen.

Minder krachtdadigis hij waar hij zichver­ zet tegen het opheffen van de dubbele natio­

naliteit.Van de 600.000Marokkanen in Bel­

gië heeftimmers liefst 88 procent ook de Belgische nationaliteit. Hende Marokkaanse nationaliteit afpakken heeft geen enkele zin volgens Addahre. Uiteraard niet.Maarwel de Marokkaans-Belgischeboefjes hun Belgi­

sche nationaliteit afpakken natuurlijk.Waar­

doorze gemakkelijkerhun gevangenisstraf in Marokko kunnen uitzitten. En dat hangt enkel af van denBelgique.Maar de plannen die de vorigeminister van Justitie Vandeur- zendaarover lanceerde,zijn veilig opgebor­ gen. In de frigo.

KINT

Le Pi ince Laurent, ‘t kind van de rekening

PFFF..

J'AI ENCORE MA DOTATION

»

POUR NE FAIRE

MEN.--

Vlaams Parlement start hoopvol

Freya is back. Al even, want ze kreeg een zitje in de regering-Peeters II. Met de portefeuilles wonen, energie, steden en sociale economie weegt ze niet met­

een door in het Vlaams kabinet. De job van viceminister-president ging ook aan haar neus voorbij, ten voordele van nieuwkomer Ingrid Lieten. Freya Van den Bossche krijgt een nieuwe kans, want in haar vorige functies overtuigde ze niet altijd. Maar ze blijft een electoraal goudhaantje en Gennez kan niet elke sp.a er die nog wat electoraal doorweegt de woestijn insturen. Echt opvallen deed ze nog niet in die eerste nieuwe ministermaanden, maar vorig weekeinde kwam ze prominent in beeld in Gazet van Antwerpen en in De Standaard. Snel nog, want binnenkort bevalt ze van haar derde kindje en neemt ze bevallingsverlof.

Freya - prachtige naam toch - lijkt haar wildste haren kwijt. Kinderen krijgen van onbekende vaders, gaan trouwen in het Verre Oosten en weken later alweer schei­

den, felrode vampkledij op I meivieringen, het kraakt elke kans op een serieus imago.

Maar de tussenperiode van bezinning werkte louterend. Hilde Crevits laat zich frivool fotograferen voor een “fotoshoot” met bij­

horende reclame voor de geshowde kledij.

Wie zou enkele jaren geleden verrast heb­

ben opgekeken als Freya in lingerie had gepo­

seerd! Op de vraag in De Standaard of zij in galajurk zou figureren voor een kranten­

magazine, zegt ze dat ze zich in het begin van haar carrière wat teveel liet verleiden door voorstellen en vermoedt ze dat Crevits

“allicht ook voorzichtiger zal worden in die dingen”. Zonder Crevits aan te vallen en er zelfs begrip voor uit te spreken, keurt ze het gedrag toch af. Merk het woordje “ook” op bij "voorzichtiger". Van den Bossche spreekt uit ervaring. Haar reactie op het probleem- Vandenbroucke getuigt van volwassenheid.

Haar antwoord is diplomatisch en tegelijk zeer duidelijk.

Evenwicht zoek

We leren haar verder kennen als geën­

gageerde moeder. De vader van haar derde kind is nu wel bekend. Hij heeft ook twee nazaten en dus telt Freya’s gezin binnenkort vijf kinderen. Aan dat getal herkende men vroeger politica van de CVP (al beperkten die zich wel tot één verwekker). Ze zegt nood te hebben aan een rustig gezinsleven.

Ze kiest voor het beeld van haar grootouders die bijna 60 jaar getrouwd zijn, boven haar eigen frivole imago. De slechte huwelijks- ervaring “heeft me geen goed gedaan”. Ze is blij geen vice-ministerpresident geworden te zijn, want anders was het evenwicht tussen werk en gezin totaal zoek. Het klinkt alle­

maal bijna conservatief en bepaald niet mili­

tant feministisch. Waar is de tijd dat we van haar lazen dat ze haar kinderen amper zag, maar dat ene uurtje per dag zorgde ze er wel voor dat het qualitytime was.

Over de politiek - want daar gaat het ook over - onthouden we volgende pas­

sage (gevraagd naar de sfeer in de regering):

"Totaal verschillend in vergelijking met alles wat ik in de federale regering heb gezien.

De kapitein

Schitterende opmerking ineen lezersbrief van eneKareiPoschetinHet Laatste Nieuws naaraanleidingvan de door Guy de Aller­

grootsteaangekondigde “grote ommekeer"

in het blauwefabriekje.

Wewillen ze U niet onthouden:“Kapitein Verhofstadt laat de Belgische VLD-sloep aan de grond lopen, slaat eenmeaculpa en ver­ trekt methetEuropese luxecruiseschip!" We haddenhetniet beter kunnen bedenken!

Veel zakelijker. Er wordt op basis van argu­

menten gediscussieerd. Stel je voor. De fede­

rale traditie is helemaal anders. Die Latijnse sfeer was op het moment zelf vaak boeiend, maar het kon ook heel frustrerend zijn. (•••) Maar het is ongetwijfeld makkelijker bestu­

ren in Vlaanderen.”

Ze getuigt verder dat Vlamingen op het Belgische niveau zich ook Latijns gaan gedra­

gen. Zinnen uit de mond van iemand die nooit betrapt werd zwaaiend met Vlaamse leeuwenvlaggen die aangeven dat het ver­

schil tussen Vlaanderen en België echt wel bestaat.

Stijlbreuk

Daarmee zijn we bij het Vlaamse rege­

ringswerk beland. De eerste zittingen *ar1 het Vlaams Parlement zorgden voor een stijl­

breuk. Al jaren worden die bijeenkomsten als saai bestempeld. Zakelijk wellicht. Pee' ters las in die traditie zijn regeringsverkla­

ring voor. Gortdroog en in een Nederlands waarover Mare Reynebeau terecht schreef-

“Zich blootstellen aan de septemberverkla­

ring is een taaltortuur waaruit alleen maso­

chisten plezier putten." Het debat ‘s ande­

rendaags had wel pit. “Vlaamse nieuweling Bart Dewever zorgt voor een elan. Hij e(1 Filip Dewinter waarborgen de volgende jaren hoogstandjes, want deze twee concurre­

rende Vlaams-nationalisten houden elkaar nauwlettend in het oog. Dewinter zal er niet rouwig om zijn dat Dewever hem de kans biedt zijn oratorische talenten wat beter tot hun recht te laten komen. En omgekeerd.

Namen als Sven Gatz, Dirk Van Meche- len (ook droog, maar oerdegelijk), Patricia Ceyssens, Annick De Ridder, Fientje Moer­

man, Marino Keulen doen niet vermoeden dat hun Open vld in een zware crisis zit- Wonderboy Jean-Jacques De Guchtzal nog boterhammetjes moeten eten als hij in d|e fractie wil opvallen. Peter Van Velthoven levert kwaliteit als sp.a-fractieleider. In zijn groep lezen we namen als John Crombez- Caroline Gennez en Mia De Vits. Watgaa Frank Vandenbroucke doen van op de ac tergrond?

Lode Vereeck liet zich meteen kennena’

een zeer actieve groepsleider bij LDD. O®

van Boudewijn Bouckaert mag wat verwar worden. Joris Van Hauthem blijft een ste vige pilaar onder de Vlaams Belang fracti^

Jan Penris en Karim Van Overmeire zijn gee prutsers. De jonge N-VA-fractie oogt ondu delijk, maar Mare Demesmaecker heeft som dynamiet in huis, Kris Van Dijck is degelijk e van Jan Peumans wordt heel veel verwac als parlementsvoorzitter. En natuurlijk IS altijd Dewever om elk gat te vullen.

Groen! dreigt met een gloednieuwe fra tie vol neofieten in de klem te komen.

CD&V-groep lijkt kleurloos en de enig Franstalige verkozene blijft vastzitten in rol van curiosum. Maar we durven verwat ten dat de komende Vlaamse legislatuur boeiendste uit de reeks kan worden^h^gi

De dingen dezer dagen

3

NVOS in congres

Ondanks alle moeite die engel-doet-al Mia Brans-Dujardin zich had getroost om het con­

gres van de Nationalistische Vlaamse Oud­

strijders tot in de puntjes voor te bereiden, deed de in Edegem toegestroomde “massa”, naar het woord van voorzitter Wilfried Aers zelf, denken aan een vergadering van kader­

leden. De NVOS en vooral de inzet van de onvermoeibare Mia verdienden beter. Maar was de kwantiteit niet opgedaagd, de kwali­

teit was er wel met vertegenwoordigers uit alle geledingen van de Vlaamse beweging.

Erik Verstraete droeg zijn ballade van België voor: een dichterlijke vlucht door de geschiedenis van “ons vaderland” van het rampjaar 1830 tot idem dito 2009. Christian Verhougstraete belichtte in een uiteenzet­

ting de geschiedenis van de Afrikaanse taal en uitte zijn bekommernis over het overle­

ven daarvan onder een ANC-bewind dat de republiek met alle middelen probeert te verengelsen.

De hardwerkende en volksverbonden Bart Laeremans kwam het netelige probleem Brussel belichten. Hij begon met zijn waarde­

ring uit te spreken voor Frans Crois die op de jongste Ijzerwake een schok door poli­

tiek Vlaanderen had gejaagd met zijn con-

In Memoriam

Prof. August Keersmaekers

Eén maand voor zijn 89ste verjaardag is de nog steeds actieve literatuuronderzoe­

ker, hoogleraar en publicist prof. dr. August Keersmaekers in Duffel overleden. De voorbije maanden was zijn activiteit enigszins afgenomen. Het heengaan van zijn echt­

genote Maria vorig jaar, was daar niet vreemd aan. Toen in september het prachtige nieuwe jaarboek “Reisherinneringen” van Ernest Claes werd voorgesteld in de abdij van Averbode, kon hij er al niet meer bij zijn. Als toegewijde literatuuronderzoeker en tekstverzorger was Keersmaekers quasi onvervangbaar. We denken dan in de eerste plaats aan zijn twintig jaar lange, intensieve begeleiding van een reeks bekende, min­

der bekende én soms geheel onbekende werken van Ernest Claes: de jaaruitgaven van Jan van Hemelrycks genootschap. Een tweede schrijver die hij voor het nageslacht nog eens extra in de verf zette, was Felix Timmermans. En voor de geschiedenis van onze Nederlandse letterkunde oogstte hij veel waardering in Noord-Nederland. Door zijn ontdekking, in 1968, van een zestigtal onbekende (uit het Frans vertaalde) werken van Gerbrand Adriaenszoon Bredero. Keersmaekers gaf ze uit in 1981. Maar zijn literaire publicaties bleven daar niet toe beperkt. Hij publiceerde ook over bescheidenere auteurs van “zijn” 17de en 19de eeuw. August Keersmaekers was een innemende goedhar­

tige en wijze man die ervan overtuigd was dat een kunstenaar, een schrijver zijn lezers gelukkig moest maken. Talrijke leden van het Ernest Claes- en Timmermans-Genoot- schap en zeker ook die van de Vereniging van Kempische Schrijvers hebben hem zo gekend. Prof. Keersmaekers werd vorige week door zijn vele literatuurvrienden uitge­

leide gedaan. Wij wensen zijn kinderen en familieleden veel sterkte.

Echo ’s uit de Koepelzaal

troversiële visie op Brussel. Bijzonder zin­

vol, vindt Laeremans, omdat het Vlaanderen mangelt aan een strategie voor het opdoe­

ken van België. Hij geeft Crols gelijk als die zegt dat we Brussel vandaag al kwijt zijn, o.a.

door de stommiteit uit het verleden waar­

door Brussel een derde gewest werd. Niet akkoord gaat Laeremans als Crols alle instel­

lingen uit Brussel weg wil en de Vlamingen in Brussel een premie wil geven om te verhui­

zen naar Vlaanderen. Om te zwijgen van de 300.000 Vlaamse pendelaars en het Vlaams onderwijs in de hoofdstad.

Pikant detail: de enige politicus die op het Crolse denkspoor positief heeft gereageerd, was... Olivier Maingain (FDF). Het proces van ontnederlandsing gaat zeer snel en dat geldt ook voor de Vlaamse achteruitgang in de stembus. Bovendien vergrijzen de Vlamin­

gen in Brussel en trekken de jonge gezinnen er weg, terwijl Brussel nu ook nog af te reke­

nen krijgt met de massale regularisering van illegalen. Binnen belgisch verband wordt de afstand tussen Brussel en Vlaanderen steeds groter, luidde het besluit. De bekommer­

nissen van beide gastsprekers werden ver­

woord in elf congresbesluiten.

HVO

Guy Verhofstadt Geniale generatie Even terzijde

Gij Open Voddebaal,

“Al loopt de leugen nog zo snel, Verhof­

stadt achterhaalt ze wel." Dat is de per­

fecte samenvatting van uw premierschap, uw schatplichtigheid aan de PS, en uw dic­

tatuur binnen uw eigen partij. Maar: aan dat laatste zou - met de z van zou - nu een einde komen. Gij hebt vorige week eens te meer een show opgevoerd voor micro­

foon en camera. Omwille van het hoger belang van de VLD dreunde gij een soort van schuldbekentenis op, waarin “mijn generatie” verantwoordelijk wordt gesteld voor de neergang van de Vlaamse liberalen sinds 2004. Weliswaar werd eerst beklem­

toond dat “mijn generatie" van de liberale partij (ooit) de grootste partij in Vlaan­

deren had gemaakt en spraakt gij op geen enkel moment een persoonlijk mea culpa uit in de zin van “ik heb dit of dat verkeerd gedaan”. Neen, als er al een fout, pardon vergissing is gebeurd, dan moet die aange­

wreven worden aan het collectief, want Geniale Guy zelf heeft uiteraard in de loop van de voorbije 25 jaar niet of nauwelijks gefaald. Het enige misschien wat gij uw eigen persoon verwijt, is dat gij Karei De Gucht destijds ietwat te veel speelruimte hebt gegeven bij de discussie over het immigrantenstemrecht. Die heeft u toen heel even naar de kroon durven steken, maar gij hebt hem dan ook - zoals dat het humanitaire liberalisme siert - vijf meter diep de grond ingestampt. Net zoals ge dat hebt gedaan met Somers en Van Mechelen na de laatste verkiezingen, maar die steken zo diep dat ze nog altijd niet opnieuw aan de oppervlakte zijn gekomen.

Waarom wilt gij - of beweert gij - nu plots met genoemde De Gucht en met Dewael op een zijspoor te gaan staan?

Vermits gij een pathologische aartsleuge­

naar zijt, geloven wij niets van het verhaal­

tje dat gij geen ambitie meer hebt om de VLD te leiden. Wij denken veel eerder aan een tactische terugtocht, waarbij gij op 5 december een hoop kiekens onder elkaar laat uitvechten wie er haantje-de-voorste mag spelen, terwijl gij zelf achter de scher­

men de voornaamste touwtjes in handen houdt. De “mijn generatie”- schuldbe­

kentenis was in dat opzicht bedoeld om uzelf nog wat meer grandeur te geven. En ge schamperde op tv wel over het soms-

teveel-aan-individualisme van de liberalen, maar ge hebt wel mee een formule voor uw opvolging bedacht die de kiemen van nieuwe verdeeldheid in zich draagt. De kandidaat-voorzitters zullen zich name­

lijk moeten presenteren met twee “run­

ning mates” ofte trawanten voor ideologie en organisatie. Hoera, dat gaat daar nogal een aflapperij worden! Als we de geruch­

ten mogen geloven, heeft Marino Keulen het intussen al stevig aan de stok met Mat­

thias De Clercq, de tussengeneratie versus de jongste wolven. En gij hebt bovendien zelf geprobeerd op de blauwe fractieda- gen in Oostende Rik Daems bij de oude knarren te klasseren en dus alle toekomst­

kansen te ontnemen. Daems voelde zich evenwel niet aangesproken, en zou erop gebrand zijn op 5 december wel degelijk in het strijdperk te treden.

Ah, die heerlijke hypocrisie bij de Open Voddebalen! De voormalige minister van Overheidsbedrijven Daems haat u als de pest sinds gij hem compleet voor aap hebt gezet door in 2001 achter zijn rug het fameuze Hotelakkoord met de Zwit­

sers van Swissair te tekenen. Sabena ging desondanks failliet, maar de ministeriële carrière van Hendrik de Bochtwijnboer lag aan duigen. Maar wat zagen wij op TV gebeuren bij het afsluiten van voornoemde fractiedagen? Gij boogt u ostentatief ach­

terover en boodt Daems twee rijen ver­

der de hand. Daems die daarop een brede

“smile” tevoorschijn toverde. Zelfs tus­

sen Morel en Dewinter wordt beter the­

ater opgevoerd!

Maar intussen: lang leve de nieuwe een­

heid in de VLD! En leve het nieuwe ten­

densrecht, waardoor Ludo Van Campen- hout de partij in grote verlegenheid mag brengen in het dossier van de Lange Wap­

per door compleet andere standpunten in te nemen. Op de duur zouden wij - met de z van zouden - nog gaan geloven dat gij niets meer te zeggen hebt bij de Voddeba­

len. Maar kijk, sinds vorige week bestaat het KINT niet meer. Wij hopen in de zeer nabije toekomst hetzelfde te mogen zeg­

gen van het JOENK.

XTèiCCictScRc.

Debatcultuur_____________

Nieuwe bazen, nieuwe wetten! Van Jan Peumans, die nagelnieuwe voorzitter van de Vlaemsche Parochieraad, mogen de sprekers voortaan vrijelijk onderbroken worden door de parlementsleden. En meteen werd van die Mogelijkheid gretig gebruik gemaakt!

Het komt de levendigheid van het debat ten goede maar niet de hoffelijkheid!

Waarom moet Vlaanderen zo dikwijls een banale doorslag zijn van het (slecht) Bel­

gisch model? We deden het tot hiertoe op een beschaafde manier, zoals in Nederland en de Noord-Europese landen. Hoe lang zal bet duren vooraleer de koepelzaal ook een apenkot is geworden zoals de groene en de r°de praatbarakken een huizenblok verder?

Dat kan toch niet de bedoeling zijn van Lim- borgse Jan?

Bfoeksriem_________ _____

Zoals men weet is de Vlaamse regering plan dit jaar en volgend jaar in totaal

•' miljard euro te besparen zodat tegen

Geen woorden maar daden!

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Irl Vlaams & Neutraal Ziekenfonds LSJBrMTOiüii.ÜMiiI wn nmn

J^l: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be

2011 de begroting opnieuw in evenwicht zal zijn. Maar concrete maatregelen zijn (nog) niet bekend. Dat moet pas tegen 21 oktober.

De kritiek van de oppositie was dus groten­

deels voorbarig en, zo men wil, zelfs zonder voorwerp: alle actuele besparingopties zijn immers maar “mogelijk" en "eventueel" en konden dus door de meerderheid rustig ont­

kend enlof genuanceerd worden.

Zeker is alvast dat de jobkorting (voorlo­

pig?) verdwijnt behalve voor de laagste inko­

mens. Voor een gezin met twee modale inko­

mens betekent dat toch al gauw iets meer dan € 500 minder inkomen per jaar: niet fijn! De oppositie doet er ondertussen goed aan de woorden en de belofte van minister­

president Peeters te onthouden: “We heb­

ben uitdrukkelijk aan de andere regeringen gezegd dat de Vlaamse overschotten na 2012 niet zullen en kunnen dienen voor het begro­

tingsevenwicht van de nv België. En dat is geen dictaat geweest van de federale pre­

mier." We zijn benieuwd!

Heerlijk!

Gewoon o-n-b-e-t-a-a-l-b-a-a-r vonden we de bijna slaande ruzie tussen foorwijf Caro­

line Gennez (van de botsautootjes) en haar partijgenote Mia de Vits, nog steeds over de manier waarop Frank Vandenbroucke werd gedumpt.

“Een democratisch deficit in de partij"

toeterde De Vits in “Villa Politica’” waarna Gennez op hoge poten kwam zeggen dat ze het daar “absoluut oneens”mee was. En het mooiste is nog dat beide “dames" pal naast

Vlaanderen in de VS

Het Vlaams Huis in New York wordt de 'volwaardige' (nu, ja) diplomatieke vertegen­

woordiging van de Vlaamse regering voor de hele Verenigde Staten en krijgt een Vlaamse diplomaat aan het hoofd. De dienst zal ook als ankerpunt dienen voor de (eventuele) uit­

Politieke Prikjes

- Waarom Jan Peumans tot voorzitter van het Vlaams Parlement is verko­

zen? Jan geldt als ervaringsdeskundige, want in Riemst is hij schepen voor Dierenwelzijn.

- Marianne Thyssen vindt dat er over de door het hoogste rechtsorgaan bevo­

len splitsing van B-H-V onderhandeld moet worden. Ja, verdorie, moet er dan van nu af aan over elke gerechtelijke uitspraak een rondetafelconferen­

tie belegd worden?

- Nu wordt duidelijk wat Yves Leterme precies bedoelde toen hij het had over vijf minuten politieke moed: de moed om voor de Franstalige mede­

lander je broek te laten zakken.

- Is het daarom dat partijgenote Hilde Crevits reclame is gaan maken voor rokjes?...

- Enne... heeft de NV-A óók een mening over die onderhandelde splitsing?

- Waarom Guy Verhofstadt plotsklaps jongeren aan het hoofd van de VLD wil? Hij heeft het in Keulen horen donderen.

- Guy zegt zelfs luidop dat hij fouten heeft gemaakt. Voor één keer zat hij eens niét te liegen.

- Zedenles van die openhartige belijdenis: alle politici zouden verplicht moe­

ten worden een paar jaar op retraite te gaan om over zichzelf achter de waarheid te komen.

- Wil Marianne Thyssen alvast haar koffers gaan pakken?

HVO bouw voor een Vlaamse vertegenwoordiging bij de Verenigde Naties: kijk eens aan! Maar de nieuwe structuur zal pas in de loop van volgend jaar op poten staan. Tot dan wordt Kris Dierckx, momenteel Vlaams vertegen­

woordiger bij de VN-organisaties in Genève, waarnemend directeur.

4

Leopold II

Vorige week schreef ik een stukje over de “Lincoln mania” in de VS ter gelegen­

heid van de 200ste verjaardag van zijn geboorte. We hebben in dit eigenste land ook zo’n verjaardag te herdenken. Maar daar blijft het nogal stil over. Toch is het dit jaar 100 jaar geleden dat Leopold II stierf en de reputatie van de man is er in die periode niet op verbeterd. Het lijkt er op dat die koning maar twee dingen in zijn leven gedaan heeft. Hij heeft Kongo gekoloniseerd en onder zijn bewind zijn daar tien miljoen mensen vermoord. Dat is toch het belachelijke getal dat Ame­

rikanen en Britten op de rubbermisdaden kleven want media-aandacht krijg je alleen als je een cijfer noemt dat de genocide op de joden overtreft. Het waar­

schijnlijke getal van een paar honderdduizend slachtoffers is al vreselijk genoeg.

En voor de rest is de koning alleen bekend voor zijn seksuele avonturen. Maar hij was ook koning van een klein land dat onder zijn bewind bijna volledig van uiter­

lijk veranderde.

Hij was 35 toen hij in 1865 koning werd.

De helft van de mensen werkte nog in de landbouw. Toen hij stierf was het land een industriële grootmacht en de levensstan­

daard was aanzienlijk gestegen. Dat was niet zijn verdienste maar hij remde die transfor­

matie ook niet af. Leopold was een uitzonde­

ring tussen de monarchen van zijn tijd omdat hij echt geïnteresseerd was in economie en industrialisering. Als kroonprins had hij een goed stuk van de wereld gezien, tot in het Verre Oosten toe en zijn blik was dus iets ruimer dan die van de meeste politici.

Een van zijn vrienden en adviseurs was Edouard, de latere baron Empain, een Waalse ingenieur die een industriële dynas­

tie stichtte die tienduizenden mensen werk verschafte.

Zoals zijn vader zocht Leopold II de gren­

zen van zijn grondwettelijke bevoegdheden op maar ging er niet echt over. Zijn consti­

tutionele beperkingen compenseerde hij in zijn Kongo Vrijstaat, waar hij nooit een voet zette wegens te gevaarlijk voor de gezond­

heid. Het gevolg uitte zich in de rubberschan- dalen omdat hij zijn medewerkers ter plaatse commissie betaalde op de oogsten en zo’n honderd man alles uit de bevolking van een deel van de Evenaarprovincie perste, omdat ze wisten dat ze in Kongo gemiddeld maar een paar jaar te leven hadden.

Fortengordel

Leopold had wel altijd de bedoeling die nieuwe staat als kolonie aan zijn landje te schenken. De enorme winsten uit de infame rubberhandel besteedde hij trouwens voor een groot deel om Brussel, Oostende en andere steden te verfraaien. Zoals bij zijn

Roddels uit de Wetstraat

Niet echt van harte

Hoewel de praatbarak officieel nog in reces is tot volgende week, zijn er al wel wat commissies die samen komen.

De parlementaire duiven zijn dus aan het vallen. Er hangt evenwel een vreemd sfeer­

tje in de wandelgangen. Want men weet dat niet alleen de begroting zwaar gaat wegen op de regering, maar ook BHV. Plus wat moet doorgaan voor een staatshervorming.

De coalitiepartners zijn verdeeld en zit­

ten vaak op verschillende golflengtes. De omgang met elkaar heeft iets artificieels en is niet van harte. Ondertussen is de kardinaal- premier in geen velden of wegen te bespeu­

ren. Waarschijnlijk zit hij onverstoord zijn Australische vakantiefoto’s te bekijken.

Rellen

Na lang aandringen werd de commissie Binnenlandse Zaken bij elkaar geroepen.

Want enkele praatbarakkers wilden toch wel eens Turtelboom, met ooievaarsnest op het hoofd, aan de heksentand voelen over de zware rellen in Brussel, waarbij “jongeren”

zware wapens gebruikten en terreur zaaiden in een aantal wijken. Boze Bart Laeremans en niveaan Jan Jambon waren vlijmscherp in hun analyses en voorstellen. Voor hen is de maat vol en kan het niet langer dat bepaalde wijken uitgroeien tot ‘no-gozones’ voor de politie. Laeremans pleitte in niet mis te ver­

stane woorden voor de invoering van snel­

recht, een echt jeugdsanctierecht en meer gevangeniscapaciteit. Hij wees ook op de verpletterende verantwoordelijkheid van de Brusselse PS-baronnen die nooit optraden tegen hun “nieuwe kiezers”.

Afrekening

Wie ook venijnig uit de hoek kwam, was Xavier Baeselen, voormalige rechterhand 2^^^^^e^Re^ndtu^:n nu zelf parlements-

vader was zijn invloed belangrijker in de bui­

tenlandse dan in de binnenlandse politiek.

Hij werd koning op het moment dat Napo­

leon III nog altijd aan het smoezelen was met de Pruisische kanselier Bismarck om België in te lijven. Zoals zijn vader was hij dus een ferm voorstander van Antwerpen als vestingstad met een uitgebreide forten­

gordel waar het leger zich kon terugtrekken in afwachting van de hulp van de staten die de eeuwige neutraliteit van het land in 1831 garandeerden. In realiteit was alleen het Ver­

enigd Koninkrijk geïnteresseerd in de onaf­

hankelijkheid van België zodat Antwerpen nooit in de handen van een grote mogend­

heid zou vallen.

Leopold trouwde wel met de Oosten­

rijkse aartshertogin Marie-Henriëtte, een nicht van de keizer en dwong zijn dochter Stéphanie te trouwen met kroonprins Rudolf van Oostenrijk. Die huwelijken gaven pres­

tige maar niet veel meer, want Oostenrijk, Hongarije en Rusland lagen in de praktijk wat te ver om steun te verlenen in geval van een aanval. Het grote gevaar bleef dus Frankrijk, al vijfhonderd jaar de permanente oorlogs- stoker en agressor in Europa.

Leopold maakte het nog mee dat het nieuwe Duitsland nog een groter gevaar werd. Vijfenveertig jaar lang ijverde de koning voor een persoonlijke algemene dienstplicht in plaats van het gehate lote- lingensysteem. Hij deed dat niet uit altru­

isme, maar de dienstplicht leverde veel meer rekruten op. Daarenboven was de sociale samenstelling van het leger dan veel even­

wichtiger. Het lotelingensysteem gaf de rij­

ken de mogelijkheid om een vervanger te kopen en bracht een leger van armoezaai-

lid. Zijn doel was duidelijk. Door de uit de hand gelopen situatie in Brussel aan te kla­

gen, gaf hij een fameuze steek aan de PS-bur- gemeesters. Zoals geweten zijn PS en MR op regionaal niveau niet de beste vrienden.

Op federaal vlak zitten ze nog wel samen in de regering, maar ze kunnen eikaars bloed drinken. Een slag meer of minder onder de gordel is dus handig meegenomen via een Kamercommissie.

Plat Michelleke

Michelleke - Splits nu! - Doomst van de ampersanders hield een flauwe tussenkomst.

Hij begon met de zin: "Ik heb het gevoel dat we met een serieus probleem zitten.”

Een gevoel! Het was de praat van de zachte heelmeester die het probleem onderkent en rond de pot gaat draaien om toch maar niets structureel en fundamenteel te moe­

ten doen. Ter illustratie nog een zin uit zijn

‘betoog’: “Brussel zit met een fundamenteel organisatorisch probleem op gemeentelijk,

ers op de been dat volgens de koning mis­

schien niet altijd gezagsgetrouw de binnen­

landse orde zou handhaven. Letterlijk op zijn sterfbed tekende de koning de wet die zijn regeringen hem zijn hele regeerperiode geweigerd hadden.

Geen verzet

In verband met de Vlaamse beweging weten we haast niets over zijn mening. Waar­

schijnlijk was ze nog te zwak en te weinig bedreigend voor Leopold om er zich zorgen over te maken. Men beweert dat hij Neder­

lands begreep maar zijn antwoorden waren ook in Vlaanderen steevast in het Frans. Hij begreep wel dat de Vlamingen een stevige dam tegen de annexatiezucht van Frankrijk vormden. En dus beval hij dat troonopvol­

ger Boudewijn behoorlijk Nederlands moest kennen. Toen die zijn kennis in de praktijk met veel succes toepaste en op korte tijd zeer populair werd in Vlaanderen, had ook Leopold al enige moeite gedaan een paar zeldzame Nederlandse toespraken te hou­

den, zij het met een vet Duits accent. Bij zijn laatste openbare toespraak in Antwerpen in 1905 sprak hij Frans maar eindigde met Nederlands: “Antwerpen boven! Voor Ant­

werpen en, bovenal, voor Belgenland!” Het is in ieder geval niet bekend dat hij zich ver­

zette tegen de eerste taalwetten of tegen de bekende gelijkheidswet.

Zijn regeringsperiode is natuurlijk ook bekend voor de langdurige en bijzonder ver­

hitte strijd tussen liberalen en katholieken over onderwijs, kerkhoven en alles wat maar levensbeschouwelijk gekleurd was. Lange tijd hebben historici verbaasd en zelfs wat min­

achtend gekeken naar de haat en de passie die toen de politiek en zelfs de grote massa verdeelde. Met de komst van de aanhangers van de “godsdienst van de vrede" begrijpt men inmiddels opnieuw wat religie bete­

kent voor mensen die geen scheiding van kerk en staat aanvaarden. Leopold was een groot voorstander van “de kerk in het mid­

den”. Godsdienst was voor hem een nood­

zakelijk iets om de sociale vrede te bewaren want naar het woord van de liberale leider Charles Rogier was een dorpspastoor hon­

derd rijkswachters waard.

Afkeer

Leopold was zeker niet de “koning van de geuzen" zoals sommige katholieken hem noemden. Hij ondertekende braaf de liberale

bovengemeentelijk en politioneel niveau.”

Dat wist nog niemand! Geeuw.

Slik_____________________

Minister Turtelboom beweerde in haar antwoord dat ze het probleem kent en dat de politie het terrein niet zal opgeven. Tot ieders verrassing sprak ze haar steun uit voor het idee van snelrecht. Over jeugdsanc­

tierecht repte ze niet. Bart Laeremans gaf haar nochtans een mooie tip: “Haal het oude wetsvoorstel van uw verguisde partijgenoot Mare Verwilghen uit de kast dat op bevel van de PS daar in moest.” Toen zweeg en slikte ze even om dan verder te gaan met de mededeling dat er een ontwerp van de rege­

ring wordt gemaakt dat vrijwillige (!) fusies van politiezones mogelijk moet maken. Een ongeloofwaardig voorstel vond de verenigde Vlaams nationale oppositie. Alsof de Brus­

selse baronnen hun macht willen delen met anderen. Veel verandering lijkt er niet echt in te zitten. Wellicht moet het in Brussel nog meer uit de hand lopen alvorens alle ogen eindelijk - maar te laat - zullen opengaan.

De dingen dezer dagen

antikatholieke wetten op het lager onderwijs en tekende jaren later even braaf de katho­

lieke wetgeving die de liberale wetten ver­

ving. Hij keek soms onbegrijpend naar de woeste, reusachtige betogingen met tiendui­

zenden deelnemers die door Brussel trok­

ken om hun gelijk te krijgen inzake gods­

dienst of geen godsdienst op school. Hij nam het initiatief om een voortuin aan te leggen voor het koninklijk paleis van Brussel nadat de betogers onderzijn raam “A bas Ie roi de carton" schreeuwden.

Zoals bijna iedere koning was Leopold sociaal conservatief en had hij een afkeer van het opkomend socialisme. Maar hij was te verstandig om niet in te zien dat men de arbeiders maar in de pas kon laten stappen als er zoet werd aangeboden. Hij vroeg de nodige sociale wetgeving in zijn troonrede van 1886 om die onruststokers de pas af te snijden. Tijdens de socialistische algemene staking in 1891 ten voordele van het alge­

meen stemrecht, was hij een voorstander van harde repressie maar de regering-Beer- naert had meer verstand. Leopold begreep het teken aan de wand en probeerde uit de onvermijdelijke grondwetsherziening een slaatje te slaan waarbij hij zelf een referen­

dum zou mogen organiseren. Dat referen­

dum kreeg hij niet en bij de verkiezingen van 1893 met algemeen meervoudig man­

nenstemrecht kwamen de socialisten in de Kamer.

Leopold vreesde republikeinse oprispin­

gen en stopte met zijn jaarlijkse troonrede.

Hij was boos op Adolf Daens. Een priester moest volgens Leopold een steun voor de gevestigde orde zijn en geen oproerkraaier.

De koning schreef dus naar de paus en vroeg hem Daens te schorsen als priester. Dat gebeurde vijf jaar later. In 1902 volgde weer een socialistische algemene staking om het enkelvoudig mannenstemrecht af te dwingen- Vrouwen mochten niet stemmen van links­

want die stonden te veel onder de invloe van de pastoor. De socialisten waren dan 3 zo getemd dat ze een beroep op de koning deden om de regering naar huis te zenden zodat nieuwe verkiezingen mogelijk werden- Die dacht daar in de verste verte niet aan­

want volgens hem bracht een Kamerontbin­

ding als gevolg van een straatactie de demo­

cratie in gevaar. “Geen suprematie van het getal”, was het devies van Leopold.

JanNeckeRS

Motie

Boze Bart diende diende prompt een motie van aanbeveling in om aan de rege ring te vragen werk te maken van een aan' tal voorgestelde maatregelen. De motie za in de prullenmand belanden, want een een^

voudige motie om gewoon over te gaan to de orde van de dag werd eveneens ingedien En die krijgt voorrang volgens het reglement- De laatste was mede ondertekend door- Michelleke - Splits nu! - Doomst. Moet e nog zand zijn?

Kortst mogelijke tijd______

CD&V heeft in de Kamercommissie Justi tie een aantal amendementen ingediend tij^

dens de bespreking van het wetsontwerpt0^

hervorming van de Assisenprocedure. Twe ervan willen het woord “onverwijld” verva gen door de uitdrukking “binnen de kort-n mogelijke tijd". Beide synoniemen kwamen de oorspronkelijke tekst voor, en de ampe' Sanders laten het woord “onverwijld l'eV vallen ten voordele van een veel omsta digere uitdrukking! Symbolischer kan nie Boze Bert Schoofs: “Ah, B-H-V wordt binnen de kortst mogelijke tijd gespütst‘

Een echt antwoord kreeg hij niet.

Mia en Bert...

Af en toe kan er ook gelachen wor in de praatbarak. Toen in diezelfde c0 missie een artikel werd besproken waa wordt gesteld dat de assisenjury rnax'rr]Jlc|e voor twee derde uit personen van hetze geslacht dient te bestaan, werd er geschermd met het begrip “gender d°

moeder-overste Mia De Schamphelae Schoofs vroeg of ze het verschil tussen S der" en “geslacht” kon uitleggen. Waa^jj Mia prompt antwoordde: “Dat wil lk ,0_

voor u doen, maar dan in een strikt be„^|5 ten zitting.” Schoofs’ repliek droogweg- , u belooft te werken met praktijkvoor den, trek ik mijn amendementen in en *„ &

ik een schorsing van de publieke zitting

Op de praatstoel

₅

Karl van Louwe: “Een staatshervorming is een noodzaak”

Het gaat de N-VA voor de wind. De Vlaams-nationale partij werd dé overwin­

naar van de recentste verkiezingen en is tot de Vlaamse regering toegetreden.

Hun ambitie? De doctrine die de Leuvense politoloog Bart Maddens verwoordde (de inmiddels zeer controversiële ‘Maddens-doctrine’ dus) vanuit de regering- Peeters II tot een succes laten uitgroeien. Het was één van de vele thema’s die we aan een smakelijke tafel bespraken met Karl van Louwe, ondervoorzitter en Brusselse voorman van de N-VA.

Aandringen helpt. De juffrouw die onze tafel bedient - Oost-Europees, gokken we - tovert dan toch enkele woordjes Neder­

lands tevoorschijn wanneer ze het aperitief serveert. De tent, Le Viool, mag dan al gele­

gen zijn tussen het drukke Schweitzerplein in Sint-Agatha-Berchem en de Brusselse ring, de wijk is een oase van rust in de stad waar het van bedrijvigheid gonst. Aan de overkant van de straat bevindt zich gemeenschapscen­

trum De Kroon. Brussel telt zoals geweten 22 van die centra die als geen andere instel­

ling de Vlaamse investeringen in de hoofd­

stad symboliseren.

Vijf stemmen tekort

Karl van Louwe is onze disgenoot. Sinds maart 2009 is de Brusselse voorman van de N-VA ook nationaal ondervoorzitter van zijn partij. De kiezer was hem gunstig gezind.

Ook in Brussel, wat toch geen makkelijk ter­

rein is, slaagde de Vlaams-nationalisten erin een zetel te veroveren.

Die ene zetel behalen, was alvast geen simpele klus. Even zag het er trouwens naar uit dat het net niet ging lukken. De partij strandde op 4,99%, vijf (!) stemmen tekort voor een zitje, maar de lijstverbinding die het met de meeste andere Vlaamse partijen, het VB uitgesloten, aanging, tilde hen over de drempel. Tot grote ergernis van Open Vld dat hierdoor een zetel misliep. Het is een traditie geworden dat in Brussel de “demo­

cratische partijen” hun lijsten verbinden.

Bedoeling was hierdoor het Vlaams Belang - tot voor kort veruit de grootste partij in Nederlandstalig Brussel - te verzwakken.

Maar deze keer verbrokkelde het front, want nieuwkomer LDD weigerde dit spel wegens

“ondemocratisch” mee te spelen. De N-VA zag er geen graten in, ook al spreekt de par­

tij zich toch principieel tegen het cordon sani­

taire uit.

“Voor ons was het niet zozeer een ide­

ologische, maar een pragmatische keuze”, legt Karl van Louwe uit. "We wisten dat het moeilijk zou worden. Deze lijstverbin­

ding aangaan”, zo analyseerden we, “zou mis­

schien wel onontbeerlijk kunnen worden. De gok bleek correct te zijn.”

VU of N-VA?

Het is opvallend hoe sinds de verkiezingen van juni parallellen getrokken worden tus­

sen de VU en N-VA. Sommigen werden er haast lyrisch bij en zagen in de recente stem­

busslag een soort retrouvaille met mooie en grootse tijden van weleer. Karl van Louwe nuanceert. Men kan natuurlijk niet ontken­

nen dat er enkele punten van gelijkenis zijn.

Misschien ook wat het stemmenaantal en het electorale potentieel betreft. Maar er zijn ook enorme verschillen. Zo pleitte de VU nooit voor een onafhankelijk Vlaande- fen. Dit neemt niet weg - zoals Bruno de VVever, broer van, opmerkte -dat er binnen de partij altijd al een onafhankelijkheidssto- rn'ng aanwezig is geweest. De realiteit waarin wij als N-VA optreden, is ook anders dan de

context van jaren geleden. En zeker hier ein­

digt de vergelijking. Of misschien toch nog één zaak: het valt me op, als ik op congres­

sen van de N-VA rondkijk, hoeveel oudge­

diende VU’ers ik er aantref. Ik denk dan voor de vuist weg aan mensen als Bob Maes, Jan Caudron en destijds ook Walter Luyten zali­

ger. Er is een VU-electoraat dat jarenlang in het stembushokje geschipperd heeft tus­

sen N-VA en VB. Die mensen waren én zijn radicaal Vlaams, maar vaak om redenen van stijl hebben ze nooit de stap gezet om zich bij het Vlaams Belang te engageren. Vandaag zetten ze die wel naar de N-VA, wat ergens dat gevoel van thuiskomen dat velen erva­

ren verklaart.”

"Als partij hebben we de zogenaamde Mad­

dens-doctrine tot onze leidraad gemaakt”, benadrukt Karl van Louwe. “De bevoegd­

heden die we hebben maximaal benutten, zonder iets te vragen. Pas wanneer men aan Franstalige kant genoodzaakt is om te praten - en dat moment nadert met rasse schreden - zullen we onze eisen op tafel leggen."

Schuilt hier geen groot gevaar in? Enerzijds is er het momentum dat zich moet voordoen.

Anderzijds moet op dat ogenblik de nodige assertiviteit aan de dag worden gelegd. Dat die bereidheid bij de N-VA bestaat, willen we best geloven. Alleen is het lijstje met Vlaamse onderhandelaars ruimer en diverser.

“Dat klopt, maar risico’s zijn er aan elke strategie verbonden”, antwoordt Karl van Louwe. “Ik geloof werkelijk dat het momen­

tum, zoals u het noemt, niet lang op zich zal laten wachten. De berichten over de benarde financiële toestand van zowel Brussels- als Waals gewest zijn alarmerend. Praten wordt in deze omstandigheden geen facultatief iets, maar een noodzaak. En dat is maar goed ook.

De federale staat is eigenlijk al in faling. Er moet dan ook dringend werk van worden

gemaakt de dingen grondig te herzien. Laat ons hopen dat alle Vlaamse onderhande­

laars inzien in welke richting het antwoord op deze patstelling gezocht moet worden.

Een zekerheid is dit allerminst, maar dat we de eerste zullen zijn om aan die kar te trek­

ken, daar mag u van uitgaan.”

Gemeenschapskeuze in Brussel

De idee dat de toekomst van Brussel in een soort eigen identiteit zit, wint de laat­

ste tijd snel terrein. Althans, zo lijkt het toch.

Verschillende organisaties - al dan niet over­

lappend - zagen het licht en leggen heel wat bedrijvigheid aan de dag. Eén boodschap hebben ze gemeenschappelijk: de Brusselse instellingen zijn niet langer aangepast aan de sociologische realiteit van de stad. In plaats van de klassieke communautaire tweede­

ling, ijveren ze steevast voor een eigen Brus­

sels antwoord, ook op het vlak van gemeen­

schapsaangelegenheden. We confronteren de Brusselse Vlaams-nationalist met deze trend, wat aan zijn reactie te merken duide­

lijk vloekt met het genot van de artisanale

paté die hij naar binnen werkt.

“Men vergaloppeert zich in dit Brussels verhaal”, luidt zijn prompte reactie. “Een deel van hun analyse, voor zover ze betrek­

king heeft op de manier waarop de stad evo­

lueerde, is correct. Maar in plaats van con­

sequent de tering naar de nering te zetten, lanceren ze utopische verhalen waar men vrij snel in verdwaalt. Het klopt dat vooral aan Franstalige kant een groot deel van de structuren tekortschieten. Alleen is het nogal goedkoop - figuurlijk wel te verstaan (lacht) - als alternatief een heel ander en volledig nieuw Brussels model naar voor te schuiven. Men kan al raden, voor zover dit ooit realiteit wordt, wie voor de kosten zal moeten opdraaien. Tegenover deze talloze disfuncties, plaatsen wij als N-VA net een erg communautaire benadering, vandaag meer dan ooit. In Brussel wonen staat synoniem

Onafhankelijk van de politiek

Doet de naam 'Van Louwe' bij de geroutineerde Vlaamse beweger geen belletje rinke­

len! Pieker niet langer. Karl is inderdaad de zoon van Carlos van Louwe, jarenlang een van de sterkhouders van de Ijzerbedevaart. “In 1993 studeerde ik aan de UIA af als licentiaat in de rechten, waarna ik vrij snel de stap naar de balie zette”, legt hij uit. Aanvankelijk was dat de Balie van Antwerpen, later werd het die van Kortrijk, om uiteindelijk in 2001 aan de Brusselse Balie terecht te komen, waar hij in het hartje van Sint-Agatha-Berchem kan­

toor houdt. “Vrijwel van in het begin combineerde ik mijn bedrijvigheid als advocaat met, zeg maar, politieke engagementen. Eerst bij de VU, daarna bij de N-VA.”

Toen de N-VA gestalte kreeg, ging hij aan de slag op de Kamerfractie van de nieuwe Vlaams-nationale formatie. Kabinetservaring deed hij dan weer op bij Geert Bourgeois.

“De politiek was met andere woorden nooit veraf’, knikt hij. “Toen ik aan de Brusselse balie kwam, ben ik ook in Brussel komen wonen. Deze verhuis viel nagenoeg samen met de strubbelingen bij de VU en het ontstaan van de N-VA. Onmiddellijk zette ik mijn schou­

ders onder de uitbouw van de partij en werd ik arrondissementsvoorzitter van Brussel.

Wat me toe opviel - en het zegt wel iets over wat de partij geworden was - is dat we vrij­

wel niemand van wat nog de VU was, overgenomen hebben. Alles werd van nul opge­

bouwd, wat geen sinecure was. En ik beken dat enkele tegenslagen me soms de moed in de schoenen deden zakken, maar er werd doorgezet en dit verzilvert zich vandaag in een zitje in het Brussels Parlement.”

De bekende historicus Paul de Ridder werd de gelukkige. Karl van Louwe is secretaris van de bescheiden eenmansfractie. In combinatie met zijn advocatenpraktijk, benadrukt hij. “Een voldoende graad van onafhankelijk bewaren ten aanzien van het politieke gebeu­

ren, vind ik gezond. En daar heb ik best een overvolle agenda voor over. Gelukkig kan ik op de niet-aflatende steun van mijn echtgenote Annelies rekenen."

voor het maken van een aantal keuzes, en dat geldt voor al/e Brusselaars: allochtoon of autochtoon. In welke taal is je identiteits­

kaart opgesteld? Worden je kinderen in een Nederlandstalige of Franstalige school inge­

schreven? Kies je voor een speelplein dat onder auspiciën van de Franse of de Vlaamse gemeenschap ingericht is? Ga je naar een tweetalig of zogenaamd bicommunautair zie­

kenhuis, of misschien ga je liever naar een AZ in Jette dat aan de VUB verbonden is. Nu mogen we best trots zijn op het aanbod dat Vlaanderen in Brussel onderhoudt. Waarom dit niet verder als een hefboom gebruiken?

Persoonlijk ben ik niet onverdeeld gelukkig met het geshop dat je bij veel niet-Neder- landstaligen aantreft. Vaak kiezen ze voor het beste van twee werelden, voor de lusten, maar niet voor de lasten. De invoering van een gemeenschapskeuze zou hier een ant­

woord op kunnen bieden. Een keuze maken voor de puike Vlaamse dienstverlening in Brussel, zou dan gepaard gaan met het zich bekennen tot die Vlaamse gemeenschap in de hoofdstad. Eigenlijk zou hiermee perfect worden ingespeeld op de snel wijzigende realiteit. Het klopt dat steeds meer Brusse­

laars Frans noch Nederlands als huistaal heb­

ben. Alleen is dit een privéaangelegenheid die losstaat van het publieke verhaal. Eerder dan proberen een publiek antwoord te vinden op de manier waarop Brussel in de privésfeer verandert, ijveren wij voor een gezonde con­

currentie van de bestaande netten. De Brus­

selaar - ongeacht de taal die hij spreekt - kan daar enkel bij winnen.” PmM.

Honderd jaar Rodenbach

Roeselare is gekend als de Rodenbach- stede. Niet alleen omwille van het “pittige bruintje", maar ook als de geboorteplaats van de Vlaams radicale studentenleider en auteur, schrijver, dichter Albrecht Rodenbach.

Op zondag 22 augustus 1909 onthulde Roe­

selare het standbeeld van de dichter. Ruim 35.000 mensen namen toen deel aan de fes­

tiviteiten. Naar aanleiding van de 100ste ver­

jaardag vond de vzw Albrecht Rodenbach het haar plicht enkele feestelijkheden op getouw te zetten. Zo organiseerden op 25 septem­

ber enkele Roeselaarse jongerenorganisa­

ties, waaronder de KSA, een reuzejongeren- fuif. Jawel... Daar ging - gelukkig maar - een bloemenhulde aan vooraf en een academi­

sche zitting in het stadhuis. De bloemen­

hulde omschreef de vzw evenwel zelf als

“niet het belangrijkste moment". Begrijpe wie kan. Desondanks verzamelden zich toch zo’n 300 Roeselarenaren om hulde te bren­

gen aan de jonggestorven dichter. In een aandachtig beluisterde rede had de voorzit­

ter van de vzw Rodenbach het over de nood­

zaak en het belang van de Vlaamse identi­

teit. Mooi zo. Tijdens de bloemenhulde zelf slaagde het Vlaams Belang er zelfs in - als enige politieke partij trouwens - bloemen aan het standbeeld neer te leggen, in het gezel­

schap van Davidsfonds, VVB, Rodenbach- fonds en... ACV. Voorwaar, dit zou "Berten”

veel deugd hebben gedaan.

“Het Belang is als een toren van Pisa...”

Sommigen nemen de term Forza Flandria maar wat graag in de mond. Alleen, kan men alles wat gebeurd is - of net niet gebeurde - anders concluderen dan dat het idee van het ‘bundelen van de Vlaamse krachten’ een karikatuur geworden is? En toch. VB en N-VA zijn twee verschillende partijen. Elk met een aparte achterban, profilering en dynamiek.

Tegelijkertijd zijn hun ideeën over de richting waar het met Vlaanderen uitmoet - we Hnaken abstractie van de strategie - overlappend. Zou het dan niet wenselijk zijn pragma­

tisch rond punten van overeenstemming de handen in mekaar te slaan?

Idealiter wel natuurlijk", zegt Karl van Louwe. "Tegelijkertijd moet ik daar aan toe­

voegen dat het Vlaams Belang geen enkele inspanning heeft gedaan die toenadering - ook ik hoor die stemmen in de ruime Vlaamse beweging - te bewerkstelligen. Wellicht is de omvorming van Vlaams Blok naar Vlaams Belang een gemiste kans geweest. Toen ik iemand als Gerolf Annemans hoorde spreken over het programma dat - en ik citeer - vuil genoeg zou blijven, wist ik het wel. Het Belang noemt zich het “syndicaat van de inboorling", wij

°mschreven ons ooit als het “syndicaat van het algemeen Vlaams belang . Het verschil in Semantiek zegt wel iets over de afstand die bestaat tussen hun en onze manier van poli­

tiek bedrijven. Er zullen best wel goedmenende mensen bij het VB militeren, maar dat de Partij zich op geen enkele manier wil aanpassen aan de realiteit van vandaag, is een objec- t'eve vaststelling. Ooit hoorde ik de metafoor die de VU vergelijkt met een toren van Pisa:

e top was links, achterban en electoraat rechts. Kan hetzelfde niet over het VB gezegd v*orden? Ik denk zelfs dat hun toren schever staat dan die van de VU destijds (lacht).