62 ste jaargang nummer 45 woensdag 7 november 2007

(1)

62 ste jaargang nummer 45 woensdag 7 november 2007

Onverwerkt Heden

Het leek wel een nieuwe versie van 'Gunfight at the O.K. Corral', met de liberale kop

stukken Somers, Dewael en De Gucht in de rol van de gebroeders Earp die in strakke pas kwamen aangerukt om hun tegenstanders van dichtbij neer te knallen. Alleen was het niet Fremont Street in Tombstone, Arizona, maar de Wetstraat in Brussel, Neu- tralezona. En de vijand was niet Billy Clanton of een van de McLaury’s, maar wel Bart de Wever met wie ze geacht werden verder te onderhandelen over een nieuwe rege

ring. De drie heldhaftige liberalen hadden die ochtend een vrije tribune laten opnemen in De Standaard nadat De Wever zich nogal laatdunkend had uitgesproken over het his

torisch pardon van Patrick Janssens aan de Joodse gemeenschap in Antwerpen.

Na er zich van te hebben vergewist dat de camera's klaar zouden staan bij de zaal waar de formatiegesprekken plaatsvonden, stapten ze al grijnzend en in gelid op het journaille af: het moest maar eens gedaan zijn met die collaboratieklap, die vunzige voedingsbo

dem van de N-VA, dat ranzig flirten met extreem-rechts ‘nu en in het verleden’. En ze knalden De Wever snel ook nog wat andere kogels in zijn bast. Uiteraard niet gratuit, want het Vlaams Kartel moest zoveel mogelijk uit elkaar worden gespeeld.

In I881 werden de Earps vergezeld door een vierde man, de niet bepaald geliefde Doe Holiday die al meer dan eens wet en orde aan zijn laarzen had gelapt. Bij ons wachtte Doe Vandenbroucke de uitnodiging van zijn politieke vriendjes op de BRT af om in De Zevende Dag genoemde De Wever nog een paar meter dieper onder de grond te stop

pen. Vandenbroucke eigende zich zowaar het recht toe om in naam van de Vlaamse beweging te spreken, beweging die door de bekrompenheid van De Wever vakkundig om zeep zou worden geholpen.

Doe Vandenbroucke zit tot nader order in de Vlaamse regering, maar speelt al volop het spel van oppositie tegen ‘de rechtse federale kliek en haar antisociale politiek'. Rond zijn hoofd smeult nog altijd de rook van een paar miljoen die in de fik zijn gegaan, maar geen nood: de BRT heeft daar toch geen archiefbeelden over, en heeft niet juist de N-VA een patent op inciviek gedrag? Op dat laatste punt hebben de nieuwe Earps en Frank Holiday elkaar dan toch gevonden.

Maar waarom het voortdurend hebben over onverwerkt verleden van zestig jaar geleden als er nog zoveel onverwerkt heden is?

Dezelfde heren

In mei 2005 stonden VLD en SP.a op het punt een "akkoord” te sluiten over Brussel- Halle-Vilvoorde dat tot het allergrofste kon gerekend worden van het paarse interreg

num. Extra middelen voor Brussel, afschaffing van de tweetaligheidsverplichting voor het gemeentepersoneel aldaar. Inschrijvingsrecht voor Franstaligen in zestien Vlaamse randgemeenten zonder taalfaciliteiten. Blijvende Franstalige rechtspraak voor heel Halle-Vilvoorde. Uitbreiding van de faciliteiten in ‘de Zes’, met rechtstreekse bevoegd

heden voor de Franse Gemeenschap inzake onderwijs, jeugd, cultuur, sport, welzijn en ouderenzorg - dus in de praktijk een tweetalig statuut.

In ruil daarvoor: enkel splitsing van BHV voor de Kamer, niet voor de Senaat of de Europese verkiezingen!!! Met is - postuum bekeken - de verdienste geweest van Hugo Schiltz dat hij de papzakken van Spirit verplicht heeft zich ten langen leste tegen dit

"akkoord" te verzetten, anders hadden we toen al een wangedrocht van jewelste aan onze broek gehad. Maar de Franstaligen zijn absoluut niet vergeten hoever de toenma

lige Vlaamse onderhandelaars wilden gaan ... en de gebroeders Earp van vandaag zaten toen mee rond de tafel, laten we dat in geen geval uit het oog verliezen. En de SRa werd bijgestaan door Doe Vandenbroucke, Vlaams ministerke voor de Vlaamse Rand, laten we daar in geen geval onze ogen voor sluiten. Maar het zijn wel dezelfde heren die zich nu Vlaamser voordoen dan Vlaams, en dus niet terugschrikken voor een verdraaiing

*an bijzonder contemporaine geschiedenis.

Laten we verder in geen geval vergeten dat de VLD het ,dee van eenfedera'e kies

kring propageerde en propageert, het invoeren van een super-BHV of Belgie-Halle- Vilvoorde Dat regeren met Guy Verhofstadt volgens Laurette Onkehnx gen.al was.

Dat genoemde Verhofstadt met het Sint-Elooisakkoord en het Lambermontakkoord ' overigens met steun van de SP.a en wat later Spirit zou worden - Vlaanderen volle- d'g bij de bok heeft gezet. Dat Di Rupo maar met zijn vingers hoefde te knippen om Verhofstadt van zijn troon te stoten, ook al leidde die sowieso een van de meest anti- Vlaamse regeringen sinds decennia. Dat de VLD de verkiezingen is ingegaan onder het motto Open Dialoog, g ,__, . .

??n de Franstaligen dat er over alles en nog wat kon worden gemarchandeerI. Dat De Ducht massa's Vlaamse kiezers blijft uitschelden voor mestkevers, terwi|l hij zelf in a Werking komt voor de prijs van blauwe despoot.

u Het is diezelfde De Gucht die vorige week aan Leterme de richtlijn gaf dat hij De Vyever en de N-VA in toom moest weten te houden, als hij de I6 wou vergv®^1 De Wever en de N-VA dus om te bewijzen dat ze zich met door VLD en CD&V laten inkapselen. Anders splitst veeleer de N-VA zelf dan BHV.

rW&Kf-c

ZÇ&T-

te MT

u TfDEHS te--- 3

KUNNEN ÇÔ

i

MEAJ

BETE RS VAMj ( /WÉN?/

1,65 euro

Voor mensen met een goed hart

en een slecht karakter...

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Deze week :

• Is De Wever dom? Of slim? 3

• Regimecrisis 4

• Brueghel 5

• Ereburger Delwaide 6

• Brieven 13

Oncle Constant

U kent Uncle Som wellicht als de streng ogende vingerpriemende wervelaar voor het Amerikaanse leger. Streng, maar wel gede

cideerd. Dat kan je niet zeggen van het vreemde figuurtje dat ons van op bushokjes probeert Uncle Samsgewijs te overtuigen van het nut des vaderlands. "I want you for Bel- gium", zegt een kwaad kijkend mormel, met twee pingpongpaletten als schoenen, een rode zakdoek als cape en vier dikke worst

jes als vingers. Hij kijkt wat scheel en duwt de lippen breed-verkrampt op elkaar. Een soort 'oncle Constant’ als Belgisch pedant van Uncle Sam.

De zondagskrant van de bakker drukt het schemieltje ook af en kondigt een mars op Brussel voor België aan. Vet uw kuiten maar in, zet de wandelschoenen klaar: op zondag 18 november kunt u uw gehechtheid aan vorst en vaderland demonstreren in de hoofd

stad. Die dag wordt de petitie voor Eenheid in België aan Yves Leterme aangeboden. Wie nog niet tekende, kan dat op www.depetitie.

be of www.lapetition.be. De Luikse Marie- Claire Houard staat achter het initiatief. Tot nu tekenden 128.000 verontruste landgeno

ten haar emotionele oproep. Daar staat de petitie van 10 juni tegenover natuurlijk, toen Leterme 800.000 stemmen kreeg voor een programma dat meer Vlaanderen wil (en dus minder België). Maar dat waren verkie

zingen en die wegen natuurlijk niet op tegen internetpetities.

"Als we de kaap van 10.000 demonstran

ten halen, zal dit als een mislukking gezien worden voor de separatisten, extremisten en grafdelvers van België”, vertelt ze over 18 november. Ze was goed beraden geweest indien ze die grafdelvers van antwoord had gediend op Allerzielen. Toch dé feestdag van

Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

alle dode zielen. Dus zeker ook van dit ini

tiatief

In de berichtgeving over het Belgische mor- meltje lazen we dat de andere petitie, 'red de solidariteit', momenteel aan 60.000 onder

tekenaars zit. U herinnert zich dit initiatief dat uitgaat van de Belgische vakbonden en gepromoot wordt door enkele opengetrokken blikken Bekende Belgen. Als we ons niet ver

gissen, tellen de vakbonden samen zo'n twee miljoen leden. We begrijpen dus dat de syn

dicaten al zowat drie percent van de eigen achterban hebben kunnen mobiliseren voor het gemakkelijkste engagement dat bestaat:

even internet opengooien en uw naam (of zoals in vele gevallen - een fictief pseudo

niem) in de lijst intikken.

De vakbondsleden lijken dus iets minder wakker te liggen van het dreigende uiteen

spatten van dat ene vaderland, zelfs als de solidariteit even handig als vals als argument wordt gebruikt, dan de leiding.

Niet altijd, maar soms is Bart de Wever wel eens goed geïnspireerd. In Het Laatste Nieuw vragen ze een reactie naar de Bel

gische vaandels die menig Brusselse gevel tooien. Hij antwoordt ongeveer als volgt:

"Laten we eens rondrijden in Vlaanderen.

Uw naftbak zal leeg zijn voor we aan vijf Bel

gische vlaggen komen." Het belgicisme wordt stilaan iets van Brusselse taartjesetende tan

tes Florences en de zich als elite inschattende cultuurridders die de kolommen van De Mor

gen vullen.

Voor de rest gaat het goed met dit land.

ECNMANSCOLLCCTICF

D^en B^lootzn K^ooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com. maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

BN’ers

(2)

□

Een lepeltje aanvu

7 november 2007

Dit op apegapen liggend apenland

De regeringsvorming - of wat daar moet <

voor doorgaan - voor ogen houdend, zal het i voor elke nog ietwat realistisch denkende : Vlaming inmiddels wel duidelijk geworden : zijn dat La Belgique Unitaire tot de laatste ; snik zal vechten om overeind te blijven. En samen met die modelstaat de politiek cor

recte belgicistische kudde, de regimemedia en het establishment die er tegelijk de pijlers van zijn. Mochten er her en der nog twijfe

laars overblijven, dan worden die straks en op zijn Belgisch wel uit hun Vlaamse dromen wakker geschud.

Mijn inspiratie tot die zure, maar niette

min realistische oprisping vindt haar oor

sprong in een opiniestuk dat weliswaar de webstek van dit krantje haalde, maar waar

van publicatie o.a. geweigerd werd door de naar eigen zeggen “objectief berichtende Le Standaard. Het ging om een reactie op een pleidooi tegen de regionalisering van de gezondheidszorg, dat LS eind oktober wel voor publicatie geschikt achtte. Voor een goed begrip, regionalisering van de gezondheidszorg vormt slechts één enkel onderdeel van één enkele van vijf door alle Vlaamse partijen én dito regeringen goed

gekeurde resoluties, zeg maar eisen voor meer Vlaams zelfbestuur! Hoe hard die eisen door de ampersandse voortrekker en al zijn Vlaamse acolieten in een staatshervorming gemaakt zullen worden, zal de eerstvolgende dagen en weken helaas maar al te duidelijk blijken.

Ene Lowie Tobback van Leuven was aan

vankelijk geneigd het Vlaams parlement en zijn regering inzake bevoegdheden en vooral daadkracht te vergelijken met zijn eigen sche

pencollege en gemeenteraad, maar kwam daar op terug omdat hij vond dat dit beledi

gend óverkwam voor het Leuvense stadsbe

stuur! Ik haal dat voorbeeld maar aan om een idee te geven hoe ernstig de vierde Vlaamse macht, met name de media, het reilen en zei

len in koepelzaal en commissiekamertjes van het Vlaams parlementsgebouw aan de Leu- venseweg hartje Brussel wel neemt. Dat is niet de schuld van die instellingen op zich, wel die van diegenen die ze bevolken en er

"de macht” in handen hebben. Voor zover ze die al niet inruilen voor ander en beter bij de eerste de beste gelegenheid. Wat gij, Patrick Dewael gisteren en Yves Leterme vandaag?

Of voor zover ze, wilden ze toch al eens proberen ietwat tegen de Belgische stroom op te roeien, niet prompt in Le Palais-Het Paleis werden ontboden voor het roken van een sigaartje. Wat gij. Luk van den Brande?

Men kan daar, zoals bij deze gelegenheid ook ikzelf, sarcastisch of zelfs cynisch over doen.

Maar dat verandert niks aan een intrieste realiteit die gevoed werd en wordt door een zo mogelijk nog veel triestere mentali

teit. Met name die van een blijvende verlam

mende onderdanigheid en dienstbetoon van de vertegenwoordigers van een meerder

heid van de bevolking van een nepland aan de plak zwaaiende vertegenwoordigers van een minderheid.

In die samenhang is ook de ruime "good

will” van de vierde macht, de media, te situ

eren ten overstaan van allen en alles binnen en rond structuren die geen baat hebben bij verandering, en het tegenwerken en/of nege

ren van wie dat anders durft te zien. Wat, om maar dat actueel voorbeeld aan te halen, de aspirant-tot-veranderingen-geneigde Bart

Her en der in het Vlaamse land duiken spandoeken op met de niet mis te verstane boodschap "Vlaanderen onafhankelijk". Dat is het werk van de Vlaams Blok Jongeren en van de Vlaamse Volksbeweging. In Gent hin

gen op zeven plaatsen - onder meer aan het stadhuis, op het Veerleplein en aan het Bel

fort - spandoeken met de onafhankelijk- heidseis. De politie verwijderde de span

doeken. Ook elders in Vlaanderen, onder meer in Liedekerke, werden spandoeken opgehangen. In Antwerpen werd een span

doek bevestigd aan het stadhuis en aan de Vlaamse Opera. De Limburgse jongerenaf

deling van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) hing vijftien spandoeken op aan enkele brug

gen over de E3I4 met de tekst "Steun de burgemeesters. Splits de kieskring BHV".

Vlaams Belangers onder aanvoering van

de Wever bij een uitschuivertje in een van

daag nog altijd wel gevoelig liggende, maar strikt genomen nog weinig terzake doende aangelegenheid allemaal over zich heen heeft gekregen, in de eerste plaats van zijn “col

lega's coalitiepartners”, schetst naar mijn gevoel voldoende dat eerder de man dan wel de bal werd gespeeld, met een verbor

gen politiek agendapunt als uitgangspunt. De mediaheisa was daarbij, zoals steeds, een welgekomen hulpmiddel.

Contra en pro

Omdat de regimemedia zijn wat ze helaas zijn, kon het dus ook dat Le Standaard deed wat die krant dacht te moeten doen in hoger geciteerd geval van een gerechtvaardigde én met argumenten gesteunde maar deson

danks geweigerde repliek op een opiniestuk

“red de solidariteit”, dat onder de tricolore banier was opgedist aan de eenzijdig voorge

lichte en dus nietsvermoedende - of past hier eerder dom te houden? - lezer. Regionalise

ring van de gezondheidszorg zet die “solida

riteit" op de helling omdat:

1. de verzekeringslogica zegt dat zoveel mogelijk mensen bijdragen moeten beta

len.

2. de verschillen in de gezondheidszorg in de diverse gewesten klein zijn.

3. de voor Vlamingen bijkomende bijdrage voor de Vlaamse Zorgverzekering aantoont dat bij splitsing de Vlaamse gezondheidszorg minder sociaal zal zijn.

4. een splitsing van de sociale zekerheid tot sociale afbraak zal leiden.

In tegenstelling tot Le Standaard ben ik dus niet te beroerd om in een notendop de belangrijkste argumenten van het aldaar ver

schenen opiniestuk antiregionalisering ook hier op een rijtje te zetten. Maar andermaal in tegenstelling tot LS, en in een lepeltje aan

vullende berichtgeving, mag de lezer ook kennis nemen van de argumenten die het

"red de solidariteit” ontzenuwen. Want:

1. de verzekeringslogica hangt niet af van het aantal mensen, maar van het gebruikte systeem. Zo is het systeem van de kleinere Scandinavische landen stukken beter dan dat van grote landen zoals India en de Verenigde Staten.

2. het verschil tussen uitgaven in Vlaande

ren en Wallonië bedraagt vijf procent. Toch is er geen enkele reden om aan te nemen dat Walen zieker zouden zijn dan Vlamingen.

3. de Vlaamse Zorgverzekering kwam er ondanks het verzet van de francofonie bij "Europa”. Het valt te betwijfelen of de tienduizenden Vlamingen die van deze bij

komende verzekering kunnen genieten die maandelijkse steun niet zien als een vorm van Vlaamse solidariteit.

4. de sociale zekerheid komt in gevaar door het gebrek aan solidariteit van Frans- taligen om een evenredige bijdrage te beta

len voor het financieren er van.

“Red de solidariteit” is dus een eerbied

waardige slagzin, maar jammer genoeg niet gericht tot de mensen die ze in gevaar bren

gen. Het is maar dat de lezers van dit krantje zouden weten dat ze, voor een derde keer , in tegenstelling tot Le Standaard en andere regimemedia, niet enkel recht hebben op volledige voorlichting, maar die ook krijgen.

Is het niet via de eigen webstek, dan is het op eigen papier.

D.Mol

voorzitter Frank Vanhecke hielden ook een korte actie aan de Wetstraat 16.

Goed gelachen

Blockwatch.be houdt er mee op. Volgens de opperblockwatcher, de voormalige maoïst en momenteel bediende van het ABVV, Mare Spruyt, is het doel bereikt: het Vlaams Belang speelt geen enkele rol meer. Wij moeten het Vlaams Belang niet verdedigen, dat moet het VB maar zelf doen, maar ons lijkt het dat Mare Spruyt prut in zijn ogen heeft. De rol van het VB uitgespeeld? Hij neemt zijn dro

men voor werkelijkheid. De Blockwatchers waren ook fervente lezers van 't Pallieterke.

Wie wat schreef, was een van hun obsessies.

We zullen het hen nu maar laten weten: we hebben ons dikwijls een kriek gelachen bij hun speculaties. Zelden wisten ze de klepel hangen. Niet goed gekeken zeker?

“ Ach mijnheer,

hij doet toch zo zijn best

jaar ruzie maken. En dat zonder enige prijs- De flamboyante Vlaamse randburgemee5 ter Willy de Waele herinnerde zijn Partll.

voorzitter Bart Somers in een openlijke bne einde vorige week nog maar eens aan alg’

wat zeker niet kan. Zo kan er volgens D Waele - en volgens ons - geen sprake zijn v»

een groter Brussel of van een of ander uit-0 inschrijvingsrecht, van de gedwongen benoe ming van de incivieke Randburgemeestets van het laten vallen van de omzendbn®

Peeters, van het formeel bevestigen van h®

beruchte minderhedenverdrag, van een p3^

taire Senaat of een federale kieskring- Waele voegde er zeer terecht aan toe het onverkort in stand houden van de fin ciële geldtransfers ook niet kan. Een doelstelling waarover men aan de Leterrn^

tafel nog niet eens hoorde spreken. (En zelfs niet ter sprake zal komen, want aan jaarlijkse transfers van om en bij de elf jard euro wordt in geen geval

En of dat nog niet voldoende was. kr®

Leterme van zijn opvolger aan het hoofd de Vlaamse regering, Kris Peeters. te ho dat de Belgische formateur wel van alle5 de Vlaamse regering kan VRAGEN, maar het die Vlaamse regering is die zal BE . SEN. Kris Peeters en zijn secondant, van Mechelen, de man die in de Vlaa regering de vinger op de knip houdt, de daar in de zaterdagse Gazet van Antvve^et nog een flinke schep bij. Vlaanderen meer fiscale bevoegdheden krijgen- *e' zij in koor. Het zou zo moeten zijn da voor onze werking geen geld krijgen *a federale staat, maar de federale st33 j3r ons voor zijn werking. Allemaal ^'n^®nrtStil- ze aan de Samber en Maas bijna een ha stand van krijgen. . &■

En al die valkuilen, wolfsijzers en sc weren moeten Leterme en co tegenJ*ar jal dag 7 november zien te omzeilen? Ua veel volk naar komen kijken. _olr

Het wordt hoog tijd dat de VlaarnseJj^|CI tici zich gaan gedragen als Vlaamse P^ht en gewoon nemen waar de Vlaminge op hebben. Ook als daarvoor een Be s regering moet sneuvelen. In dat 8®* rte len wij de eersten zijn om hen van

feliciteren. «rtL

MARC E1 Goedhartig als we zijn, gaven we hem bijna

de absolutie. Hij zat er bij als een geslagen hond, iemand die overal aan gesloten deu

ren aanklopt, voor wie niemand een goed woordje over heeft. Yves zag er ronduit beklagenswaardig uit toen hij aan de voor

avond van zijn zonder twijfel verdiende korte herfstvakantie op televisie mocht komen vertellen hoe onvoorstelbaar moeilijk de vorming van zijn regering wel was, hoeveel trendbrekende akkoorden hij desalniette

min nu toch al op zak had, hoeveel punt

jes nog op enkele i’s moesten worden gezet en vooral wat er nadien nog allemaal op zijn programma stond. Zonder “een oplossing”

voor BHV, geen nieuwe regering, aldus de voor een zeldzame keer duidelijke West-Vla- ming. Hij hoopt alsnog tegen einde november klaar te zijn, maar het kan ook einde decem

ber zijn. Tenzij woensdag 7 november 2007 D-day wordt, dan wel de dag waarop hij zich met een grote buis naar ergens in West- Vlaanderen mag laten rijden.

Met vermoeide krampachtigheid pro

beerde hij tijdens zijn televisiebiecht te doen geloven dat hij zonder kleerscheuren voor

bij 7 november zal kunnen fietsen. Iedereen heeft het kunnen horen en lezen: Somers en Vandeurzen willen woensdag 7 november iets horen of zien waardoor ze hun BHV- hartje weer kunnen ophalen, waardoor ze, mits wat handige volzinnen aan hun achter

dochtige kiezers kunnen doen geloven dat er “voldoende aanwijzingen" zijn dat ver

der werken aan de totstandkoming van een stabiele regering met een sterk programma zinvol is. Maar, let wel, ze blijven erbij dat er geen nieuwe regering komt zonder “een oplossing" voor BHV. Als we de weekeinde- kranten mogen geloven, deden ze bij de N- VA intussen al de nodige inspanningen om

“een" uitleg in die richting aan het papier toe te vertrouwen.

Tijdens hun zonder twijfel meer dan verdiende weekeindje kregen de nieuwe Vlaamse Janssen en Janssens, Vanduerzen en Somers, om beurt nog eens het thuis- bezoek van hun toekomstige regeringsbaas.

Als een kindje Jezus doorheen Bethlehem op zoek naar de drie wijzen uit het Oosten!

Op zoek naar een oplossing binnen de twee dagen voor iets waarover we nu al volle vijf

(3)

De dingen dezer dagen

7 november 2007

Is De Wever nu zo dom?

Of juist zo slim?

Bart de Wever heeft waarschijnlijk gevloekt. Die Benalal werd al om 15.30 uur geklist en toch duurde het nog uren vooral

eer de Nederlanders wisten wie hij was. De Marokkaanse schurk (uiteraard een 'Belg’

bij de NOS) haalde dan wel het eerste punt in alle laatavondjournaals, maar om 19 uur moest De Wever nog spitsroeden lopen.

Bart de Wever heeft twee dingen gemeen met Yasser Arafat.

Die twijfelde ook of hij ooit de geboorte van een eigen staat zou meemaken en die miste ook nooit een kans om een kans te missen: in het geval van De Wever de kans om zijn waffel te houden. Daar waren drie excellente redenen voor.

Met het Shoadossier valt als politicus nooit te scoren. Bij iedere nuance vallen politiek correcten en politieke vijanden over je heen en ze deinzen dan niet terug om met de grof

ste leugens hun verborgen politieke agenda door te drukken. De belgicist Mare Eyskens schrok niet terug voor de walgelijke beschul

diging van antisemitisme. Dat zegt dan de laf

aard die weigerde ontslag te nemen toen zijn ambtenaren een Arabische moordenaar een

*isum gaven voor een gezelligheidsbezoekje aan het land.

De Wever vergeet ook dat vlekje op zijn rug waar hij volgens de Siegfriedlegende kwetsbaar is. Hij is natuurlijk nog altijd regeringsonderhandelaar en zijn medeon- derhandelaars hebben het niet aangedurfd bem rechtstreeks aan te pakken en te wij

ten naar de collaboratie van zijn grootvader.

Zelfs de neonazi Mangain zweeg daarover.

Maar je mag er vergif op innemen dat men dit argument met veel spijt liet vallen om het direct te vervangen door iets even efficiënt.

Het ranzige trio van de V(laamse) L(akeien) en D(ienaars) associeerde in de plaats dan maar onmiddellijk alle Vlaamse nationalisten met de oorlog.

De idioot die hier minister van Buiten

landse Zaken speelt, haalde onmiddellijk het c'iché van alle luie journalisten boven: het onverwerkt verleden van De Wever en co.

De Gucht kan misschien ‘s zaterdags eens een paar discotheken afstruinen en vragen of onze jongeren al ‘dat verleden verwerkt nebben'. De Wever heeft niets met die oor- l°g te maken, maar hij heeft nu ondervonden oat zijn donkere stamboom naast de poli

tieke voordelen (zeker in de oude VU) ook nadelen heeft waar je best een beetje reke- ning mee houdt.

Ik heb in dit eigenste blad het correcte

**oord “collabo’s" gelanceerd voor de land

verraders van paars, Groen! en de vakbon

den en merk met plezier dat anderen die uit

drukking overnemen. Maar als zoon van een erxende verzetsman is zoiets gemakkelijk,

**ant een weerbots is niet te vrezen.

En de derde en belangrijkste reden waarom De Wever moet zwijgen, ligt zo

*oor de hand. Weet hij nu nog altijd niet dat e bele politieke wereld met alle Vlaamse c°Habo’s van de VLD op kop en een boel

°nderzeeërs van de CD&V-ernaast hem haat

*°°r zijn gedrevenheid, zijn belezenheid (vgl.

met de reuzelkoppen van Gennez en t°nlers) én het programma van zijn par- '1- Zijn CD&V vrienden tuimelden in ieder tp\a' over elkaar om hem een toontje lager . .. aten zingen en hopen waarschijnlijk dat su b ^eze week kilo’s in plaats van lepels 'ker uitdeelt om zijn ‘faux pas’ te betalen.

st?rtOrri: tijdens onderhandelingen over een e atshervorming zo'n uitspraken doen, is

^an een stommiteit: het is een poli- e fout. Of zijn wij allen zo dom en is De

Geen woorden maar daden!

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds,

hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surï V0|>r ons kantorennetwerk naar vru.be.

[^Vlaams & Neutraal Ziekenfonds

Mtuwm.«« ■niiiun

-^^Mstratenplein1 -2800 Uechelen-wwwvnz.be

Wever zo slim?

Zijn populariteit steeg na zijn excuusnum- mer tegenover De Decker. Ik hoorde ook nu al een paar reacties van “zeg, is ‘t nu nog niet genoeg geweest na 65 jaar?". Ook de polls in de Vlaamse kranten gaven hem gelijk. Zijn wij de oenen en is hij het briljante slacht

offer die zijn nederige verontschuldigingen tegenover de Antwerpse Joden electoraal gaat verzilveren?

Hij ’ heeft gelijk

Natuurlijk heeft De Wever over de grond van de zaak gelijk. De excuses van Janssens zijn inderdaad gemakkelijk, ongenuanceerd en eeuwen te laat. Het grootste deel van de echte Antwerpse Joodse gemeenschap (en zeker het religieuze deel dat dikwijls ook het meest Vlaamsgezind is) vraagt daar al tien

tallen jaren niet naar.

Deze mensen hebben in tegenstelling tot de leugens van het liberale trio geen behoefte aan een gemakkelijk zinnetje van een recla

mejongen om de oorlog te verwerken. Ze doen dat al heel lang in familiekring, in de sjoel of in de synagoge. Excuses zullen Jans

sens geen stem bijbrengen, want ze erge

ren zich rot aan een “burgemeester van de stad en verantwoordelijke voor de politie”

die geen poot uitsteekt zodat hun kinderen op vele plaatsen geen keppeltje durven dra

gen en de bewoners van de wijk rond het stadspark sinds een paar maanden weer hun appartementen niet uitkomen uit terechte schrik voor de Oost-Europese inbrekers.

Natuurlijk zullen ze hun officiële of zelf

benoemde vertegenwoordigers niet open

lijk afvallen en tegenspreken, maar voor de rest halen ze hun schouders op. want het zijn vooral niet-Joden die zich opwinden.

Is het een toeval dat u nooit tv-interviews van leerlingen van “de Jesse” en “den Tach”

(het orthodokse Jesode-Hathora BethJacob en het liberale Tachkemoni) te zien krijgt?

Of mogen de Vlamingen niet weten wat de echte Antwerpse problemen zijn? Hoe deze kinderen met alle respect voor het lijden van hun overgrootouders stevig met hun voeten in de Vlaamse grond van 2007 staan?

Feitelijk is het weveriaanse ‘gratuite’ nog te braaf. Een fatsoenlijke democratie aan

vaardt niet dat volslagen onschuldige men

sen zich excuseren voor wandaden van lang overleden anderen waar ze zelf geen schuld aan hadden. Alleen onfatsoenlijke mensen

en maatschappijen eisen zo’n gedrag. Nazi- Duitsland dreigde ermee families van deser

teurs om te brengen omdat de ‘Sippe’ ver

antwoordelijk was voor ieders gedrag. In de Sovjet-Unie werden totaal onschuldige men

sen routineus neergekogeld omdat een neef tegen het leninisme gezondigd had. Vandaag durven maar weinig mensen in Noord-Korea vluchten omdat ze weten dat hun familie een gruwelijk lot wacht.

Die schabouwelijke erfenis van moorde

naarsregimes maakte in het Westen opgang in de late jaren 60. De kinderen van oorlog

voerenden, van oud-kolonialen, enz. nemen afstand van de daden van hun ouders.

Ze excuseren zich voor iets waar ze part

Aan Kathleen Cools Bloggen voor België BRT

Madam de Mediamadam,

Vermits de openbare omroep klaarblij

kelijk de vaart der volkeren niet wil missen, lopen er op de Reyerslaan tegenwoordig meer en meer BV's rond met een drie- dubbelmandaat: naast BeeldbuisVerschijn- sel doen ze ook dienst als BoekskesVulling en BlogskesVerteller. Want de beroemd

heden van het scherm worden naar ver

luidt door hun bazen geacht ook regelma

tig op te duiken in de Humo's en de Dag Allemaal’s van deze wereld, en volgens de laatste rage ook een elektronisch internet

dagboek bij te houden. Dat wordt dan met toeters en bellen opgenomen op de web

stek van de nieuwsdienst, opdat niemand er naast zou kunnen kijken, als onderdeel van de nimmer aflatende strijd om de kijk

en luistercijfers die bepalend zijn voor de dotatie die de BRT jaarlijks krijgt van de overheid, en die onder meer moet die

nen om de ontslagvergoedingen te beta

len van over het paard getilde managers en om de putten te dempen die ze achter

laten bij hun vertrek.

Maar laten we niet afdwalen, want het gaat hier over Bloggen met een grote B.

Die van Bracke bijvoorbeeld, die tot voor korte tijd ook een plaatske had in de gale

rij der interneticonen, maar op een schone dag moest ondervinden dat er toch nog machtiger góden bestaan dan de Gestrikte Grote Logedraak uit Gent zelf. Alreeds dacht hij zo ongenaakbaar te zijn dat hij in een blog de rode troonpretendente Caro

line Gennez zwaar op de korrel nam, nadat ze er in een interview in De Standaard vol

gens hem niets van gebakken had. (Wacht tot Bracke zelf in de politiek gaat, of baas wordt van de BRT!) Enfin, om een lang ver

haal kort te maken: de gemeenschappelijke socialistische actie maakte krachtig duide

lijk aan haar onder- en nevengeschikten op de Reyerslaan dat dit er ver over was, en sindsdien mag Bracke niet meer blog

gen, toch niet meer op de officiële digi

tale kanalen van de BRT. Socialisten mogen daar immers in geen enkel opzicht onder vuur worden genomen, en het is waarlijk verbazingwekkend dat een superintrigrant als Bracke deze basisregel even uit het oog verloor. Maar niet getreurd, om het even

wicht te herstellen mogen andere bevol

kingsgroepen des te geniepiger over de kam worden gehaald, en madam de medi

amadam, zo komen we bij u terecht.

Gij blogt namelijk op geregelde tijdstip

pen, verpozing zoekend aan de andere kant van de taalgrens, in een paradijse

lijke omgeving waar de mensen alleen maar lief zijn voor elkaar, het échte land van Maas en Waal, ter hoogte van Malmédy, met massa’s goedgeluimde Franstaligen, die u hartelijk begroeten op elke wande

ling. met overal bordjes in de drie landsta

len, en nichtje Sophie dat zoveel van che-

vaux houdt, maar al paarden probeert ti zeggen, stel je voor zeg, van haar willen de Bart de Wevers van deze wereld schei den - en bedoelde blog dateert dan no;

van voor hij gepleit had voor een nieuw«

Holocaust! - want dat engelachtige Sop hieke is natuurlijk een luie potverteerdster een Madame Non in de dop, want wij Vla

mingen "spenderen daar per dag 2,5 eurc aan” (schandelijke slogan!), en ge schaamt u. ge schaamt u diep, ge schaamt u nog die

per, voor zoveel clichés en koppigheid en domheid, voor zoveel verbale krachtpatse

rij, voor zoveel arrogantie, daar in dat idyl

lische landschap, schaamt gij u in de aller

diepste valleien, en gij jeremieert nog wat harder over dat zware werk van u om op het scherm uitleg te geven over het bela

chelijke gedrag van beide uitersten aan de onderhandelingstafel in Brussel en ge zijt het allemaal meer dan beu, het moet nu maar eens uit zijn met al dat gedoe en dat gezever over goed bestuur, en dus afge

leid ongetwijfeld: dat gezaag over Brussel- Halle-Vilvoorde en over staatshervormin

gen en meer Vlaamse bevoegdheden kan voor u vierkant de pot op, wij zijn immers allen Belgen, laten wij dus bloggen voor België en joggen voor België en Blanche en Brune drinken voor België, en iedere kij

ker en luisteraar op zijn hart en ziel trap

pen die wél overtuigd is van de noodzaak om de verfransing van de Rand een halt toe te roepen, en die wél inziet dat er met franskiljons niet samen te leven valt, en wél weet en beseft dat we niet zozeer te maken hebben met de horeca uit Malmédy, maar wel een bende taal- en cultuur- en territoriumimperialisten die zich superieur wanen en boven alles en iedereen verhe

ven dat “vloms” klapt.

Wat gij vergeet, is het volgende: als gij uw brood kunt verdienen en bijverdienen op de Reyerslaan, dan hebt ge ook dat te danken aan die “beschamende” Vlaamsge- zinden die uw omroep mee financieren en die van uw flauwekul niet gediend zijn. Uw voorbeeld krijgt trouwens navolging, want volgens een van uw eveneens bloggende collega’s leidt dat hele gedoe rond BHV regelrecht naar Noord-lerse en Joegosla

vische toestanden (zelfs al heeft die collega tenminste door dat er aan Franstalige zijde niet de minste bereidheid tot integratie bestaat). De afkeer voor de BRT wordt er aan Vlaamse zijde alleen maar groter door, zolang gij lieden blijft bijten in de hand die u voedt. En bovendien, nu gij zo uw weer

zin en afkeer voor het Vlaams hebt uitge- schruweld, hoe zou ik, kijker, nog kunnen verwachten dat gij in Terzake of elders als neutrale en objectieve interviewster c.q moderatrice zit te zitten? Allicht weet gij daar een antwoord op. maar ik ook.

XTMidStRc.

nog deel aan hadden, maar op die manier beklimmen ze de hoogste top van de morele berg en kunnen ze minachtend naar die oude zakken kijken die niet hun genade van de

“Spätgeburt" hebben.

Die sorrymentaliteit wordt tenslotte een epidemie zodat onschuldigen aangepord wer

den om toch maar in het stof te knielen.

Waar wachten zij op?

Dat een lichtgewicht als Verhofstadt excu

ses aanbiedt voor een genocide in Rwanda waar geen Waal of Vlaming schuld aan heeft, is nog te verklaren door de leugenachtige publiciteitszucht van het sujet. Maar zelfs een Karol Woityla trapte door toen hij zich verontschuldigde voor het wrede gedrag van de kruisvaarders die probeerden verloren christelijke gebieden te heroveren.

Ook al opgemerkt dat de letterlijke erfge

namen van de wandaden van de voorouders wel hun mond houden? Ooit iemand van het geteisem van Laken horen excuses aanbie

den voor Leopold II? Al eens een regerings

leider in Turkije, Egypte of Syrië zich horen verontschuldigen voor het feit dat de islam het beschavingslicht uitdeed?

En waar wachten de drie musketiers van

de VLD op? De Wael prees zo uitbundig zijn vrouw op tv terwijl hij weer eens aan het schuinsmarcheren was. Ik wacht nog op zijn letterlijke woorden op het scherm: 'Ik ver

ontschuldig me voor mijn bedrog.” En wan

neer verontschuldigt De Gucht zich in naam van al die andere fascistoïde samenzweer

ders van de irreguliere loges? Omdat ze het onschuldige logelidjan Beirens in de cel lie

ten stoppen, want hij was afvallig. Omdat ze een bewezen moordenaar met voorbedach

ten rade na nauwelijks een paar jaar op vrije voeten kregen, want ex-VUB-rector Renne- boog was een "broeder".

Omdat ze de openbare omroep in de soep lieten draaien door ‘broeder’ Mary. En nog volgens hun eigen ijzeren logica: waar wacht het trio op om zich klaar en duidelijk te verontschuldigen voor de uitbuiting van de mensen door liberale fabriekseigenaars in de 19de en het begin van de 20ste eeuw?

Neen, geen historische analyses om te bewij

zen hoe sociaal-liberaal ze vandaag wel zijn, maar een klaar en duidelijk: "Wij liberalen hebben spijt voor onze vreselijke sociale mis

daden en bieden onze excuses aan." Daar zal veel volk komen naar kijken.

JanNeckers

(4)

□

Toen de VRT

nog een BRTeetje was

In zijn “In memoriam Karei Hemme

rechts’’ schreef Mare Platei: “Hij eindigde als bestuursdirecteur informatie. Een titel die de politiek verdeelde raad van bestuur had uitgevonden voor de katholieke (secreta

ris) Hemmerechts zodat men op die manier ook de rooie Lea Martel kon belonen voor haar progressieve bewezen diensten in de sector van wat toen de “para-informatie"

werd genoemd." Platei weet natuurlijk dat de zaken in werkelijkheid iets ingewikkel

der lagen en wil daar geen lezers mee verve

len. Ik heb minder schroom, temeer omdat het zo’n mooi voorbeeld is van politisering in de praktijk.

De grote baas van de omroep in de jaren 50 was Jan Boon, een katholiek. Dus moest de chef van de radio in de optiek van die dagen een vrijzinnige zijn. Toen de televisie verscheen, was er een homogene CVP-PSC- regering aan de macht en de meerderheid in de raad van bestuur was (en is) altijd een afspiegeling van de meerderheid in de poli

tiek. Dus kreeg Bert Leysen, een Limburgse katholiek, het voor het zeggen bij het nieuwe medium. Toen Leysen in 1958 verongelukte, zaten er weer geen socialisten in de regering en de liberalen hadden al de radio. Hij werd opgevolgd door een vroegere NIR-journalist en gewezen voorzitter van de CVP-jongeren: Paul van den Bussche. Zelfde scena

rio bij het onverwachte overlijden van Jan Boon. Van den Bussche kreeg de stoel van de directeur-generaal en de CVP'er Bertjans- sens kreeg de televisie.

Dat werd nu toch echt te gortig voor de socialisten die hun deel van de buit opeisten.

Ouwe getrouwe Nic Bal (lid van het geheime partijbestuur in de oorlog) viel iedere keer uit de boot. Bij iedere volgende regerings

wisseling eiste de BSP een van de topfunc

ties op, maar de jongens die er zaten waren vast benoemd en niet uit hun stoel te bran

den. De CVP bedacht tenslotte één van haar fameuze tactische valstrikken. Ze stelde voor een nieuwe bestuursdirectie te maken om de diensten te overkoepelen die zowel radio- als tv-programma's produceerden en met een genereus gebaar beloofden zij in 1969 Nic Bal tot bestuursdirecteur te promove

ren van wat de "Instructieve Omroep" zou worden. Om het met Jean-Marie de Decker te zeggen: "Je krijgt gemakkelijker een hond voorbij een worst dan een socialist voorbij een promotie." Bal en de partaai aanvaard

den gretig, temeer omdat hij de persoonlijke faveur kreeg dat hij voortaan ook met de top drie mocht vergaderen.

Valse generositeit

De CVP werd nog genereuzer toen niet zo lang daarna Bert Janssens stierf en er een CVP-BSP-regering was. Ze had er geen problemen mee de oude droom van Nic Bal en de socialisten te realiseren. Einde

lijk een socialist als hoogste baas van de tv.

Bal woonde dankzij de partij nog altijd in een Brusselse sociale woning (ondanks zijn salaris). Hij stond in het telefoonboek als Bal. Nicholas: rue de ... etc". Het intellec

tuele onvermogen van de loketbedienden kennende in het postkantoortje op Flagey, sprak hij consequent Frans; zelfs tegen dié onnozele Vlaamse bediende die hem van het scherm kende en die Nederlands wilde spre

ken. Maar, en dit is gemeend, Nic was ook een vriendelijke en gezellige man en iemand met veel gevoel voor humor.

De partaai had nu wel tv maar de CVP had nog een factuurtje achter de hand. Die bestuursdirectie Instructieve stond leeg en de sossen waren akkoord om die aan de chef van het secretariaat "van den Bussche” aan te bieden, de CVP'er Karei Hemmerechts.

Goed, de sossen waren akkoord met die ruil. En wat ontdekte de CVP binnen het jaar? Toch niet alleen Volwassenenvorming en Schooluitzendingen hadden radio en tv!

Zo’n synergie was zeker en vooral moge

lijk bij de Nieuwsdiensten. Dat men daar nog niet eerder aan gedacht had. En er was toch al een bestuursdirecteur in huis, niet

waar? Luid rood gekrijs, want naast de per-

Vlamingen die rustig van de herfst willen genieten,kiezen inOostende vanzelfsprekend een écht Vlaams hotel:

HOTEL DIE PRINCE

Albert l-Wandeling 41-42 OOSTENDE ____ Tel. 059-70 65 07

7 november 2007

De dingen dezer dagen

soon die volgens de toenmalige wetgeving rechtstreeks verantwoordelijk was voor de objectiviteit (directeur-generaal Van den Bussche), wou de CVP nu nog de hoogste functie ter plaatse hebben. Ze kreeg haar zin en Karei Hemmerechts werd bestuursdirecteur Informatie. Het rood gekrijs verstomde wat, toen men de Instructieve aan een oude partijmilitant gaf: (dichter en toneelschrij

ver) Marcel Coole, every inch a gentleman.

In 1978 ging Marcel met pensioen.

De perfecte

Er was inmiddels een historisch prece

dent geschapen en dus moest die bestuursdirecteur weer rood zijn: eerste kandidaat was kameraad Bert Hermans, jarenlang kabinetard bij diverse ministers, maar ook iemand die zijn sporen verdiend had bij de schooluitzendingen. Dat was het moment voor een rondje sossenpesten. Natuur

lijk was die functie voor de partaai, maar de baas van de CVP-fractie in de raad van bestuur, Marcel Storme (inderdaad, vader van), toverde een eigen rood konijn uit zijn hoed: Jan Briers Sr. , directeur van Radio 2 in zijn schaarse vrije tijd en oprichter en baas van het Festival van Vlaanderen. Grote ruzies en voor één keer liep inderdaad de derde rode hond met het been weg. Lea Martel kreeg het postje. Ze was de perfecte socialiste zoals ikzelf kan getuigen. Ze vroeg mij geen KUL-historici meer te raadplegen voor mijn historische programma’s. Alleen die van de VUB waren goed genoeg. Ik wei

gerde en daarmee begon een guerrilla die 17 jaar duurde. Emiel Goelen kreeg het bevel de hoogleraar Frans van de UIA aan de deur te zetten bij “Bonjour la France” en hem te vervangen door kameraad Liesbeth Wal

f ?ƒ Pur<?f ',et Zich niet kne^ten en Mar

tel haalde bakzeil. Collega Jan van Broeckho- ven. rode vriend van Bobke Cools en lid van meer Antwerpse beheerraden dan er ver

enigen zijn, durfde het toch aan een paar pressen uit een vrije school te contacte- voor programma s om te leren naaien.

De programma s kwamen nooit in de ether, enz. enz.

Niet dat we ons lieten kisten. Ik kreeg een nota op poten met de opmerking dat in een dik document een tikfout stond. Ik zond ze terug met het antwoord: “Profi

ciat meisje. doe zo voort!” De secretaresse durfde twee dagen lang mijn antwoord niet aan de bestuursdirectrice geven. Een andere keer zonden we zelf een nota om te vragen of wij het peperdure opname- en weergave- meubel in haar kantoor niet konden krijgen gezien het bij u toch alleen maar dient om kranten op te stapelen”.

Einde in mineur

Een hoogtepunt was de aanstelling van de nieuwe baas van Volwassenenvorming. De rooie kandidaat had ruzie gemaakt met zijn vriendin, veel neuten teveel genomen, met lucifers gespeeld en zijn eigen woning ging in de fik. Brandweer en politie arriveerden nog juist op tijd en stopten hem in de cel.

De bestuursdirectrice zette alles op partij

blaren en snaren en kreeg hem vrij. De raad van bestuur had er geen probleem mee hem te bevorderen. Sorry, geen naam want hij was inderdaad een goeie vent.

Ik zei altijd: “Je hebt het recht te advise

ren, te waarschuwen en geïnformeerd te worden en wij zijn de baas over de pro

gramma’s." Dat werkte uitstekend, maar de bestuursdirectrice werd hysterisch. Ze was er zeker van dat de brave man zou knikken als een missienegerkopje zodat ze eindelijk iets aan dat zootje te vertellen had en nu steunde die onverlaat consequent zijn pro

ducers. Ze heeft hem zelfs nog een proces aangedaan na haar pensionering; ze heeft het trouwens met klank verloren.

Inmiddels ging de bevorderingsdans ver

der toen Nic Bal met pensioen ging. Martel was dan wel de hoogste rooie, maar Her

mans had deze keer de beste partijpapieren en won de veldslag. Zoals zo dikwijls in de politiek was de vroegere vriendschap in pure haat veranderd.

Dit verhaal klinkt misschien grappig maar iedereen die in een gepolitiseerde admi

nistratie heeft gewerkt, weet dat er altijd onschuldige slachtoffers vallen. De nieuwe baas TV gunde zijn rivale zo weinig mogeliik vanndea? eer'"kst'

van dat oorlogje kwam in de gang van d?

mess toen Emiel Goelen en ikzelf de secre-

Regimecrisis

Na zowat ISO dagen regeringsonderhan- delingen, komt het uur van de waarheid nu echt wel dichterbij. Het wordt tijd, want de zenuwen staan overal stevig gespannen.

Bij de Vlaamse beweging bijvoorbeeld.

Die geeft de onderhandelaars tot vandaag krediet. Terecht, want er werden nog geen slechte communautaire akkoorden afgeslo

ten. Er werden gewoon geen akkoorden afgesloten. Binnen de Vlaamse beweging gaan velen er, geleerd door ervaring, per defini

tie van uit dat de Vlaamse politici wel zullen toegeven. Verbaasd stelt die Beweging nu vast dat er een onuitgegeven standvastigheid wordt tentoongespreid. Maar dan wel alleen in negatieve zin. ‘Ze’ hebben (nog) niet toe

gegeven. Dat de Vlaamse politici ook posi

tieve resultaten zullen kunnen voorleggen, lijkt een illusie. Dat frustreert na zo’n spet

terende verkiezingsuitslag.

Ook bij de politici heerst geweldige ner

vositeit. Uiteraard worden ze door de kie

zers in het veld gestuurd om een regering te vormen. Of om er bewust geen te vormen.

Het halfslachtige geleuter halfweg, vreet aan het gestel. Voeg er de fysieke uitputting bij die zich stilaan meester maakt van een aantal hoofdrolspelers en de sfeer is geschetst.

Die sfeer verklaart wellicht het Vlaamse

‘ultimatum’? “Komt er tegen 7 november geen doorbraak of een uitzicht op de split

sing van BHV, dan moet de Kamer zijn werk doen", klonk het in die volgorde bij De Wever, Vandeurzen en Somers. De Wever moest iets doen, na zijn ‘excuses'-kater. Van

deurzen begreep dat zijn partner niet alleen mocht gelaten worden. Somers wil onder geen beding de rol van slechte Vlaming spe

len.

Straffe uitspraken

Maar dat ultimatum is weer bijzonder dubieus. Het klinkt fors, maar is het woor

delijk beschouwd niet. Wat is "een uit

zicht hebben op”? Er werden dus wellicht weer hogere verwachtingen gewekt, dan de bedoeling was. Waardoor de Vlaamse poli

tici zich van het ene communicatieprobleem in het volgende werken.

De BVH-commissie staat nu al zes weken op de rem. Pieter de Crem heeft er wel

licht levenslang een bijnaam aan verdiend.

Eerst heette het dat de werkzaamhe

den gewoon doorgingen en dat er van ma

noeuvres geen sprake was. Het parlement deed zijn werk. Het ‘ultimatum’ verwijst dat verhaal in elk geval definitief naar de mottenballen. Het getreuzel was wel dege

lijk ingegeven door politieke overwegingen.

Mocht daarop een goed onderhandeld BHV- akkoord volgen, zou heel Vlaanderen die sur-

Extra cultuurmilioenen voor nieuwe Vlamingen

EN ANGEUCA ...

WAT Wil Jij GRAAG WORDEN ?

taresse van Hermans vroegen hoelang het nog ging duren! Greta antwoordde in haar mooiste Antwerps: "Jan, als we Lea willen kloten, dan moeten we jullie kloten.”

Het hele geval eindigde jaren later in mineur toen de nieuwe politiek bevorderden Jan Ceuleers (na Hermans) en Cas Goossens (na Van den Bussche) het water tot aan de

place vergeven. Maar de tijd bijt stevige brok

ken uit de geloofwaardigheid.

"Het is tijd voor de onderhandelaars om hun verantwoordelijkheid op te nemen in het belang van het land”, zei Leterme don

derdag op VRT en VTM. Wat aantoont dat hij er ook geen goed oog in heeft. Letterlijk kan men daar uit opmaken dat de onderhan

delaars tot nu hun verantwoordelijkheid niet hebben opgenomen. Als uitspraak van een formateur kan het tellen.

Hij vroeg tezelfdertijd dat de onderhande

laars zich in het weekeinde zouden onthou

den van commentaren. Tja, als we zijn pres

tige in de besprekingen moeten afmeten aan de mate waarin zijn wensen gevolgd worden, staat het er slecht voor. Joëlle Milquet deed haar ding in Le Soir. Olivier Maingain in La Dernière Heure. De Standaard strikte drie N-VA’ers om straffe verklaringen af te leg

gen over de commissiezitting van woensdag, waarbij Flor van Noppen de diplomatieke blabla graag achterwege liet.

Het alternatief

Milquet en Maingain lieten weten dat de Franstaligen de tafel verlaten als het parle

ment zijn werk doet. En wat dan? Kiezen ze dan zelf voor een regimecrisis? Verkiezen ze hun BHV-verzet boven België?

Want er zijn geen alternatieven. Herstel van Paars (eventueel met Groen/Ecolo).

Kom nu. Met een SP.a die het eigen huis in de steigers heeft staan voor wat een funda

mentele renovatie moet worden? Met een meerderheid die amper 40% van de Vlaamse kiezers vertegenwoordigt?

De tripartiet? Waardoor de PS weer aan boord komt en Reynders zijn natte droom mag begraven? Met een formule die de split

sing van BHV geen millimeter dichterbij brengt? Met een regering die regeert met een blancoprogramma dat alle tegenstellin

gen moet verzoenen? Nieuwe verkiezingen dan? Die ongrondwettelijk zijn volgens het hoogste rechtscollege? Die de communau

taire tegenstellingen wellicht alleen maar aanscherpen?

Alleen de Vlaams-nationalisten hebben een echt en aantrekkelijk alternatief. De stekker niet alleen uit de onderhandelingen trekken, maar ook uit het land. Maar de voorstanders van die lijn vormen een min derheid. Wie de troef België blijft uitspelen zit in een doodlopende straat. Zoiets noemt men een regimecrisis.

Aangezien de klassieke Vlaamse Part'ie,n' CD&V incluis, de enige perspectief bieden optie afwijzen, staan we voor een heel span nende week. Wie wint: België, of de demo

cratie van 10 juni?

actrice ...

n en lippen steeg. Martel ging met pensioe functie werd gewoon geschrapt- N' later sneuvelde die bij de Informat'® ^g) Mare Gevaert (opvolger van Hemmer^^e.

liet zich afschaffen en ging, tot de ver* aJn ring van iedereen, gewoon nog een ti|

de slag als nederige journalist. ,crn^s jan

(5)

De dingen dezer dagen

Harold van de Perre en “

⁴⁴

zijn” Bruegel ”

ni Z'in P3* verscf’enen boek “Bruegel - ziener voor alle tijden” sluit glaze-

•er-kunstschilder Harold van de Perre zijn driedelig verhaal over wat volgens em het artistieke toptrio is van de Vlaamse kunst door de eeuwen heen af: in de ren tachtig al verscheen Rubens, dan volgde Van Eyck en vandaag is het derde ter g an d't Vlaamse driemanschap er, een indrukwekkend kunstboek over Pie- Begin van dat alles was een zesdelige televisiereeks voor de toenmalige BRT w«ar??ee Va? Perre begin van de jaren negentig de binnen- en buitenlandse de k 8un.stig verbaasde, ook al moest hij daarvoor enkele “deskundigen” wel ur>stkritische bomen injagen. De kunstenaar wilde zijn persoonlijke beleve- v s met bet oeuvre van die drie Vlaamse kunstenaars evenwel vastleggen ook bo°u anc*eren die later zouden komen. En dus werd het Van Eyck-verhaal een re „ “at meteen ook de titel kreeg van “culturele ambassadeur voor Vlaande- n , een publieke culturele erkenning die men spijtig genoeg dropte zonder er een alternatief voor in de plaats te stellen. Rubens had intussen zijn ver- a de weg naar de rest van Europa gevonden.

is ar!jaa? *s die artistieke driehoeksverhouding gesloten, het Bruegel-boek

®r’ Het iets te laat om nog op de Boekenbeurs te mogen pronken, maar niet L reurd, Bruegel begint ongetwijfeld aan een succesrijke tocht door Vlaanderen.

va6^1713® aannernen dat °°l< dit derde indrukwekkende kunstboek van Harold v n Perre niet onopgemerkt zal voorbijgaan en dat in de meest positieve zin net woord. De auteur benadert zijn studieonderwerpen wel op een boeiend

•ginele, voor sommigen al te eigenzinnige manier.

en J5 v.raa8 waarom hij die drie er uitpikte is het antwoord van de auteur kort dr’ kr?cbt'.g: te zijn alle drie zo verschillend van mekaar, maar het zijn en blijven b"'a* arn'n8en, drie Vlaamse universele kunstenaars. Bij Bruegel komt daar nog I dat de auteur het landschap van Bruegel als het ware met de moedermelk

ee ingelepeld kreeg, hij werd geboren en groeide op in Pamel!

Paar iaar terug zag het er even naar dat Brussel dan toch zijn Bruegelstand- ee zou krijgen, maar dat Vlaamse aanbod s I door de toenmalige bevoegde Brus- e se schepen, ecologist Henri Simons, met

„6 j°d'&e arro8ar|t’e afgewezen. Brussel, de d waar Pieter Bruegel de top van zijn kun- enaar-zijn bereikte, vanwaar hij vele keren ne v°et naar het Pajottenland en dus ook aar Pamel trok om er zijn mensen, zijn volk en L

h

scbaP te schilderen, vond wel tijd K Orn 0012 de presentie van figuren als d ,r Marx °f de Franse schrijver Paul Clau- ,:.L*?or de eeuw'gheid voor het nageslacht spico,,aar te vereeuw'gen, voor de “Brus-

l

lnvv°ner Pieter Bruegel is dat blijk- baarn°g a|tljd te veel gevraagd.

met een straat vol mensen geduwd - Schuren, kleinstraatjesvolk, Baskonters, edelen, kunstschilders, Spanjaarden, ver

doken ketters, kinderen en monniken - w'erd hij met ere en leedwezen begraven 'n de schone, moederlijke Kapellekerk, 'waar hij zoveel was komen bidden.

En daar ligt nu het schoonste hart yan Vlaanderen."

Felix Timmermans, einde van Pieter Bruegel

Tak op de juiste wijze krom

Maar geen nood, vandaag verschijnt er om ,et iaar nog altijd minstens één nieuwe stu- is'd °V6r V*aamse schilder. Voor 2007 e voortzetting van deze traditie intussen s gewaarborgd: het geschreven levens

in d Van *~*ar°M yan de Perre ligt vandaag w de boekhandel. Men kan zich intussen zo'

l V raa *> ste " en

zo’n onderneming - n kunstboek schrijf je niet op zes maan-

” .e,8enlijk wel nog zin had. De auteur

® . 'mmers zelf toe dat zeker kunsthis- o.risLcb z°wat alles over Bruegel gezegd en geschreven is.

HvdP; Ik heb het aangedurfd om na al die t°te sPec'alisten zoals onze Roger Marijnis- n toch nog mijn verhaal te schrijven. Mijn i Or8angers-schrijvers over Bruegel doen eemers aan kunstgeschiedenis, ze brengen ook VVet®nschaPpelijke studie en dat moet Ov z° zijn. Ik ben de eerste kunstenaar die zelF kunstenaar Bruegel schrijft, ik ben . .een kunstschilder die over een "collega"

' sch m'i 20 oneerbiedig mag uitdrukken gro'i'' Op ^ie manier heb ik ook een veel BriJtere vr'jheid dan de wetenschappelijke bibf6 h kenners die intussen meer dan een V|al?t^leek v°l schreven over deze Brabantse niet Laat het duidelijk zijn, ik heb zeker te u e Üdele ambitie om een nieuw verhaal maaLen^en over een "nieuwe" Bruegel. Ik al|es °°k niet de zoveelste samenvatting van a||e vvat 00't over Bruegel geschreven werd.

ege| n/poet men willen aanvaarden dat Bru- Wii ƒ weer nieuw is. En dat is het wat ik

'pantonen.

t D » i t

QOn ’• u was uw actief leven lang leraar Uw 6 S'nt~Lukaskunstschool in Gent.

Wqr*er^a*en over Van Eyck en Rubens ,ezer?k °L>V°"en^ didactisch. U wil de 'jker weer of meer leren zien en

u gebruikt daarvoor uw eigen allerper

soonlijkste methode. Wijkt uw derde boek van dat opzet die ook uw vorige boeken schraagden, niet af?

HvdP: Mijn verhaal steunt op een drie

luik: het werk leren begrijpen, het kunst

werk leren zien en het tenslotte ook nog beleven. Je kunt een berg op een schilderij op drie manieren benaderen: eerst is er de geologische wetenschappelijke benadering, welke zijn de kenmerken van die berg, hoe situeert die berg zich in de kunstgeschiede

nis? In een tweede etappe moet men naar die berg willen kijken: hoe en waarom heeft de kunstenaar dat wat hij voor ogen had, tot ons gebracht? Tenslotte is er het beleven van die berg binnen zijn artistieke context op het schilderij. Zeker bij Bruegel is dat de enige manier om de kunstenaar zelf te leren bele

ven, hij was immers een meester in het op een buitengewone manier schilderen van het gewone. “Tak. op de juiste wijze krom”, zo dicht Hubert van Herreweghen over Brue

gel- (p-15)

Velen in zijn tijd probeerden hem na te bootsen. Velen onder hen waren ongetwij

feld goede schilders maar geen van hen was een nieuwe Pieter Bruegel. Bij Bruegel is geen sprake van enige idealisering van zijn onderwerp zoals we dat bij Rubens mee

maken. Hij schildert een naakt schilderij van een naakte werkelijkheid met daarop ordi

naire dingen.

Teken van tegenspraak

't P.: Uw verhaal loopt over drie grote hoofdstukken. Eerst moeten we Bruegel en zijn werk leren kennen. U doet dat onder meer meteen bondig overzicht van een verzameling markante uitspraken over de schilder.

HvdP: Het mag gezegd dat Bruegel van bij het begin een teken van tegenspraak was.

Carel van Mander heeft het in zijn beroemd

"Schilder - boeck” over Pier den Drol of over de Boeren-Bruegel, mythen die "eeuwenlang overeind zijn gebleven en die tevens geleid hebben tot het bijhorende beeld van de Vla

ming als "Bruegeliaanse levensgenieter” (p.

17). De Antwerpse cartograaf en humanist Ortelius erkende Bruegel niet als de "schil

der der schilders, maar als de meest wezen

lijke natuur der schilders." (p. 16) De lange tijd zeer gezaghebbende Vlaamse kunstcri

ticus Leo van Puyvelde schreef in de jaren zestig van de vorige eeuw nog: "Zouden wij Bruegel een plaats mogen geven te midden van de grote geesten aan het begin van de moderne tijd? Wellicht zouden we hem te veel eer aandoen. Zo belangrijk is hij ook niet geweest.” (p i 9)

‘t P.: In het tweede deel van uw boek, het meest omvangrijke, neemt u de kij- kerllezer bij manier van spreken bij de hand. U leert hem en haar naar Bruegel kijken. Zoals in uw boeken over Van Eyck en Rubens doet u dat nu ook weer door onder meer artistieke vergelijkingspun

ten aan te reiken en dat geeft inderdaad ruimte voor soms opvallende confronta

ties. Zo vergelijkt u "De oogst” van Bru

7 november 2007

egel met een werk, ook een oogst, van de schilder jan Brusselmans, een fragment uit "De volkstelling" legt u naast een doek van Van Gogh (p. 102), een paard van Bruegel vergelijkt u met paarden van Rik Poot (p.99). Nog een detail uit

"De volkstelling” staat naast een oos

terse kalligrafische prent (p.123). Voor wie wil kijken is dat een zonder twijfel uitdagende ervaring, een aanpak die bij uw vorige publicaties niet door alle wel

denkende "kenners" evenzeer gesmaakt werd.

HvdP: Er komen nog heel wat andere namen aan te pas, zoals Goya en Raveel, Michelangelo en Permeke, Ensor en Gustaaf de Smet. Een fragment uit het doek “De terugkeer van het vee" vergelijk ik met details uit de tekeningen uit de grotten van Lascaux. De bedoeling is de kijker te tonen dat hij of zij twee keer alleen maar “een"

paard ziet of alleen maar aansloffende volks

vrouwen, maar hij of zij moet dat beeld vita

liseren, hij of zij moet leren zien dat Bruegel een onvoorstelbaar groot stylist was. Voor mij was hij de grootste aller tijden omdat hij het gewone op zo’n buitengewone manier een artistieke vorm kon geven. Het gaat hier natuurlijk niet om zomaar lukrake vergelij

kingen, het zijn aanknopingspunten om de lezer/kijker een globaal zicht te geven op het werk van Bruegel als drievoudig genie, zui

ver picturaal, inzake gebruik van kleuren en compositorisch, de manier waarop Bruegel een schilderij opbouwde, een samenbren

gen van een reeks contrasten en dissonan

ten is en blijft uniek.

Universeel

‘t P.: In het derde deel wil u duidelijk maken dat Bruegel een ziener was voor alle tijden. U doet ook dat weer op uw eigen manier die moeilijk onder woor

den te brengen is. Men moet de beelden in het boek naast mekaar willen zien.

Schilderijen van Bruegel met daarnaast onder meer krantenfoto’s van vandaag waaruit men kan opmaken dat wat Bru

egel toont en wat we vandaag te zien krijgen, soms bijna naadloos in mekaar schuift. Foto’s van terechtstellingen tij

dens de 2de WO lijken zo weggeknipt uit "De triomf van de dood" van alweer Bruegel. Of Bruegels beroemde "Toren van Babel" naast een krantenfoto vol op en neer door mekaar wriemelende goudzoekers in een zeer diepe goud

mijn. Of dat hallucinante beeld waar

mee het boek afsluit, van een wanho

pige Palestijn naast Bruegels "Parabel van de blinde". Nog een voorbeeld, de

"Dulle Griet" van Bruegel naast een foto van een vrouwtje op de vlucht met

een emmer in de hand. Wie wil kijken, kan niet anders dan stil blijven zitten met de vraag of Bruegel nu toch niet zomaar ‘“een" Vlaamse kunstenaar was dan wel een universele genie.

HvdP: Alle buitenlanders zeggen dat hij de meest Vlaamse schilder was. Met grote overtuiging wil ik dit beamen, gewoon omdat hij op geen ogenblik zijn persoonlijke artis

tieke gebondenheid met het volk dat hem dag in dag uit omringde, liet ontsnappen.

‘t P.: Nog een laatste vraag, die geen thema is in het boek. Was Bruegel nu al dan niet een dissidente geus, een brave katholiek of een verduisterde protes

tant?

HvdP: Daarop een antwoord geven is niet mogelijk omdat we het gewoon niet weten.

Hij woonde niet ver van de Brusselse Grote Markt in het hart van de Brusselse Marol- len waar terloops gezegd zijn geboortehuis staat te verkommeren. Hij moet dus gewe

ten hebben wat er zich in de samenleving rondom hem allemaal afspeelde. Hij toonde in zijn werken een niet meteen vloeiend tijds

beeld en toch waren zowel kardinaal Gran- velle en diens politieke broodheer in Spanje.

Filips II, Bruegel-verzamelaars! Het was dus zeker niet verboden met Bruegelwerk in huis te pronken....

MarcPlatel Harold van de Perre, Bruegel, Zie

ner voor alle tijden, 241 blz. Talrijke kleurenillustraties, 2007, 49, 95 euro, uitg. Davidsfonds, Leuven. ISBN 978 90 5826 467 I

Harold van de Perre, Van Eyck, Het Lam Gods, 159 blz., 1996, uitg. Lan

noo, Tielt

Harold van de Perre, Pedro Paulo Rubens, profeet van de moderne kunst, 191 blz. 1984, uitg. Elsevier, Zaventem

R. Marijnissen, Bruegel, 387 blz., 1978, uitg. Arcade, Brussel.

Ook Hasselt herdenkt zijn Boerenkrijgers en wel op vrijdag 30 november. Het begint om I9^u30 met een korte plechtigheid aan het Boerenkrijgmonument op het Leopold- plein en wordt voortgezet met een zang

avond met muzikale omlijsting in het OC Heilig Kruis (Kruishrenlaan 29. Runkst).

Toegangsprijs: 3,00 Euro, zangboekje inbegrepen. Gratis boerenboterhammen tij

dens de pauze! Voor meer informatie: Wal- ter Winkeler Tel. 011/72 03 30 walter.

winkeler@telenet.be Jos Van Namen Tel.

011/32 52 01 jos.vannamen@widava.be