62 s,e jaargang nummer 39 woensdag 26 september 2007 1,65 euro

62 s,e jaargang nummer 39 woensdag 26 september 2007 1,65 euro

A Voor mensen

j A/i*- ^k *» n

,X rcvcV W■“,km

De Trust der Vaderlandsliefde

De titel is uiteraard niet van ons, we hebben leentjebuur gespeeld bij Paul van Ostae- ijen, en zelfs daarin zijn we de eerste niet, want een stel belgicistische auteurs zijn ons zowaar voorgegaan in een poging om geestig te doen. Maar het illustreert wel treffend de sfeer waarin we ons bevinden en de medeplichtigheid van het overgrote deel van de Vlaamse media om ons op te zadelen met een historisch schuldcomplex.

Tot voorbeeld en ter lering. Het is honderd dagen na de verkiezingen, en Timmeke Pauwels van Terzake staat live verslag te doen van een vergadering van het CD&V-san- hedrin ergens te velde. De studio vraagt hem uit te leggen waarom de formatie niet opschiet. Het antwoord: 'Wel, de Vlamingen vragen grote staatshervormingen, met een hoogstsymbolische splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, zij - de Franstaligen - vra­

gen niets. Dat is kort samengevat de reden waarom alles geblokkeerd zit.’ Waarop hij zijn mondhoek mistroostig naar beneden trok zodat zijn kikkerogen nog wat verder uit hun kassen puilden. Het scheelde niet veel of we hadden ons tv-toestel meteen door het raam gezwierd, tot het tot ons doordrong dat we van de BRT niets anders moeten verwachten. Ten koste van ons en uw belastinggeld.

Het is om tegen de muren op te lopen, dat gezever dat de Franstaligen niets vragen, we gaan nog eens een van die paljassen wurgen die dat zo maar op het scherm komen vertellen. Voor de zoveelste keer: de Franstaligen eisen verdomme het behoud van het status quo en van 12 miljard euro aan transfers per jaar. En ze willen in wezen nog veel meer, lees er de lijst van het OVV maar eens op na (www.woordhouden.be). Dat brengt ons een debat in herinnering tussen Herman de Croo en wijlen Hugo Schiltz, waarin De Croo aanvankelijk met zijn gebruikelijke Belgische verkoopspraatjes uitpakte. Tot Schiltz zijn stem verhief, en erop wees dat in ruil voor 300 miljard Belgische frank (behoudsge­

zinde schatting) de andere kant wel eens wat meer respect mocht opbrengen voor de integriteit van ons taalgebied.

We zappen even naar een binnenbladzijde van De Morgen. Een aantal politici krijgen op dag 100 de vraag voorgelegd: wie wordt premier? De meesten antwoorden 'Leterme’.

Charles Michel van de MR: ‘Daar antwoord ik niet op, dat ligt uiterst gevoelig.’ Versta:

dat ligt bij de MR uiterst gevoelig. Want Reynders wil premier worden natuurlijk, onder meer daarom zit de hele boel geblokkeerd. Herinner u ons scenario van vorige week:

maak hem premier in ruil voor een stevige staatshervorming al dan niet met de PS, laat Leterme martelaren richting 2009, en laat CD&V de kaarten op tafel leggen. Wel, CD&V heeft dat gedaan "door de puntjes op de Y te zetten”: het zal de heilige Leterme zijn, en niemand anders. Conclusie bij de MR: het zal oranje-blauw blijven zonder staatsher­

vorming. Trouwens, waarom zou Reynders - krijgt hij een nieuwe rol na Herman van Rompuy? - moeite willen doen om veel staat te hervormen? De Vlaamse media komen hem toch ter hulp door de publieke opinie te bewerken met de vraag waarom wij zo hard zijn voor die arme Franstaligen, getuige daarvan de weekendeditie van De Stan­

daard: 'Franstaligen in Rand zijn bang'. Bang dat ze “hun rechten” gaan verliezen. Asje­

blieft, een beetje begrip, ze denken dat verfransing een absoluut grondrecht is! Geef ze snel het statuut van beschermde minderheid dat de Raad van Europa wil!

Ontzeggen wij CD&V het recht om aan hun boegbeeld vast te houden? Neen, op voorwaarde dat CD&V niet buigt op communautair vlak. En juist daar hebben wij wei­

nig of geen vertrouwen in. Het is diezelfde De Crem die in De Zeverende Dag stoer komt verklaren dat CD&V niet in een regering stapt zonder splitsing van BHV, maar die afgelopen week de bespreking over dat dossier in de bevoegde Kamercommissie verdaagde. Trouwens, wat lezen wij op de voorpagina van Ampersand, het algemeen tsjevenblad? 'CD&V /N-VA stapt niet in een regering zonder een heldere afspraak over de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde.’ Alweer die dubbelzinnigheid. En gezien de druk op CD&V alsmaar zal toenemen - logebroeder Luc van der Kelen en de logebroeders bij justitie hebben vorige week al hun beste beentje voorgezet, samen met de BRT die de meest onheilspellende berichten over ‘s lands begroting en economie de wereld instuurde - voelen wij de wind al waaien. Het enige dat de christendemocraten op dit ogenblik nog tegenhoudt, is de schrik dat ze in 2009 electoraal van de kaart zullen worden geveegd als ze communautair onder de lat doorgaan. Maar als de politieke cri­

sis nog een tijdje aanhoudt, wijkt die vrees wellicht voor de postjes en het persoonlijke gewin. Daarom moeten wij CD&V zo zwaar mogelijk onder onze druk zetten om méér dan vijf minuten politieke moed te hebben en om woord te houden. De andere Vlaamse partijen ook, maar meer dan ooit CD&V, omdat daar een van de belangrijkste schakels ligt. De VLD heeft intern de staatshervorming al lang naar de achtergrond verschoven - Somers mag nog een beetje in het openbaar de schijn hoog houden - en wacht op wat CD&V doet om zonder veel gezichtsverlies de communautaire dossiers op te geven.

Zonder kartelpartner N-VA waren de tsjeven wellicht al lang overstag gegaan. Schrijf, bel, spreek De Wever en de zijnen aan om zich niet door de kartelpartner op een zij­

spoor te laten zetten - of om in het andere geval zonder pardon de nodige consequen­

ties te trekken en CD&V alleen op de electorale afgang af te sturen. Nie pleuje, zeggen ze in Gent, ook niet voor Verhofstadt Guy, die als een zwijgende Boeddha opnieuw uit de coulissen opduikt.

Deze week:

• Geronten moeten België redden 3

• Kabilla is niet beter dan Mobutu 5

• Brussel, hoofdstad van Europa 6

• Ben X 8 10

• Brief aan de koning 16

IEOKE Z&xT...

te, LAAT U NiET Ki$T£N...

■ DöORDiÊ

föACriONAiRÊ MoRD 4< oü D£N 'V

Red Rudy

Brave Gaston Geens is wereldberoemd in Vlaanderen. Al jaren versast naar het hier­

namaals en toch werd hij het voorbije week­

einde zowel in De Morgen als De Standaard aangehaald. In de eerste krant correct, in de tweede in de klassieke, maar foute versie.

Geens heeft nooit gezegd "Wat we zelf doen, doen we beter”. "Wat we zelf doen, moeten we beter doen”, vond hij. Terecht. Geen auto­

matisme, maar een opdracht.

Wat Vlaanderen zelf doet, gebeurt ook dikwijls beter. Niet altijd. Het veelbesproken ontslag van Rudy Aernoudt bijvoorbeeld, was een miskleun en uw dienaar verzet zich er dan ook met klem tegen.

Aernoudt is een bezig bazeke, vooral in de pers. Hoe die tegelijkertijd in kranten zijn licht kan doen schijnen over zowat alle problemen en boeken publiceert alsof het sms’kes zijn, is een raadsel. Als hij in een krant met een lang stuk reageert op iets wat de dag daarvoor verscheen, moet hij zijn werktijd oneigenlijk gebruikt hebben. Men zou zowaar vermoeden dat hij zijn job als Vlaams topambtenaar verwaarloost. Maar daarvoor werd hij niet ontslagen.

Aernoudt is ook een ambetant ambte- naarke. Velen die 'onder' hem dienen, ver­

trekken 's avonds gedemotiveerd naar huis.

Zijn gebullebak beu. Aernoudt wordt heel ver­

standig genoemd, maar zijn emotionele intel­

ligentie houdt geen gelijke tred met zijn IQ.

Maar daarvoor werd hij niet ontslagen.

Aernoudt is ook de uitvinder van het warm water. In zijn boekskes komt hij graag ver­

tellen dat we België toch niet teveel mogen uitkleden. Zo verzette hij zich boeksgewijs tegen de Warandegroep, die Vlaanderen zelfstandig wil zien worden. Aernoudt groeide uit tot dé economische antiseparatist en dat maakte hem meteen tot sjoesjoeke van de opinierubrieken in Vlaanderens kwaliteits­

kranten. (Tussen haakjes: als de Vlaamse partijen een staatshervorming zouden voor­

stellen die niet verdergaat dan wat Aernoudt suggereert, zouden ze op een even hard 'non botsen, want slimme Rudy wil al bij al ook één en ander splitsen). Het vermoeden wordt stillekes uitgesproken dat hij daarvoor werd ontslagen. Zou geloofwaardig kunnen zijn als Fientje Moerman, die de stekker uit de muur trok, een harde Vlaamse-nationaliste was.

Wat ze dus niet is. Dat Aernoudt voor zijn

Belgische opvattingen werd opgeruimd, gaat er in als koek, maar houdt geen steek.

Aernoudt moet het veld ruimen omdat hij enkele mistoestanden aankloeg. Een inter­

view in Le Soir was er te veel aan. Zo weet Aernoudt dat de politieke benoeming weer springlevend is in Vlaanderen. Hij kan er van meepraten, want hij is er het levende bewijs van. Vorige zomer werd hij vanuit het kabinet- Moerman naar de administratie geparachu­

teerd. Hooggeleerden vertellen dat iemand in de privésector met Aeroudts manier van doen al lang kennis had gemaakt met de straat­

stenen. Wegens manifest gebrek aan loyau- teit. Kan allemaal kloppen als een brieven­

bus. Maar een blinde ziet dat een benepen Moerman uit rancune handelde.

En daarmee het imago van het Vlaamse bestuur besmeurde, want we leren nu dat die geen kritiek verdraagt. Zo komen we tot de vreemde vaststelling dat Aernoudt meer schade toebrengt aan Vlaanderen door ont­

slagen te worden en (onterecht) uit te groeien tot martelaar van de Belgische zaak dan met al zijn boekskes en artikels samen. Daarom roepen wij uit: red Rudy. En daarmee het Vlaamse imago.

EENMANSCOLLECTIEF

DenBlooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

26 September 2007

Wee de inburgeringweigeraars!

De dingen dezer dagen PlL9P_ qP eg q pen ligg end apenland

Vlaams minister van Inburgering Marino Keulen laat ambtenaren toe om vanaf vol­

gend jaar boetes op te leggen van 50 tot 5.000 euro voor van heinde en ver toestro­

mende "nieuwe landgenoten” die een cur­

sus inburgering weigeren te volgen. Voor een goed begrip, tot vandaag werd er nog niet één boete aan weigeraars opgelegd. Straf­

rechterlijk kan dat, maar als zich dat voor­

doet, seponeren de parketten zo’n boete gewoon. En men kan er zeker van zijn dat een heel pak nieuwe Belgen dat maar al te goed weten en zo'n cursus een plaats toe­

denken waar de zon nooit schijnt. Daarin zou een administratieve boete in plaats van en strafrechterlijke dus verandering moe­

ten brengen.

Dit "breng het probleem naar de bron”

gedoe van de bevoegde minister is ongetwij­

feld goed bedoeld, maar laat me toch toe daar enkele bedenkingen aan vast te kno­

pen. Uiteraard ook goed bedoeld.

Zo rijst de vraag waarom het zo lang heeft geduurd vooraleer er met draconische boe­

tes gedreigd wordt tegenover "weigeraars"?

Het land loopt toch al langer dan sinds giste­

ren vol. al zou dat fenomeen allicht ook nog tot vandaag politiek correct “onopgemerkt”

zijn gebleven indien er geen incorrecte par­

tij was geweest die er de aandacht had op gevestigd. Waarna "politiek correct” het dis­

cours rond de problematiek gezwind over­

nam en er, zoals de maatregel van Keulen nog maar eens aantoont, vandaag ook naar han­

delt, zij het zonder bronvermelding.

Overigens zou het fout zijn te denken dat dreigen met torenhoge boetes tegenover onwil tot inburgering veel anders is dan een

"signaal” aan de mondige burger dat men in de sanhedrins van de macht wel degelijk aan­

dacht heeft voor "de dagelijkse problemen van de mensen". Ik zal niet de enige zijn die eind volgend jaar wel eens zou willen verne­

men hoe dikwijls die maximum boete werd opgelegd en, wat zeker even belangrijk is, hoeveel er daarvan ook betaald werden?

Het lijkt me. rekening gehouden met het pampergevoel tegenover onwillige nieuwko­

mers in het beloofde land van de diversiteit, waarschijnlijker dat, als er al een boete zal worden opgelegd, het er een zal zijn die het minimum niet of nauwelijks overstijgt. Inbur­

gering blijft dan wel dweilen met de kraan open, maar het is de perceptie die telt.

Ik prevel er ook een schietgebedje voor dat, mocht er straks her of der toch een Damocleszwaard van 5.000 euro vallen, dat het dan uitsluitend op de kop van een lid van het mannelijke geslacht moge zijn. Kwestie van minder aantrekkelijke taferelen in de verhouding tussen man en vrouw achter de vier muren van de door nogal wat nieuwe vaderlanders betrokken gezinswoning te ver­

90 jaar Renaat de Rudder

“December en nachtwind, en ach, misschien.

Een kindergelaat dat zijn thuis heeft gezien, -

Maar een jonge dode van negen­

tien."

Die “jonge dode" van niet eens twintig was Renaat de Rudder die als 17-jarige vrij­

willig naar het leger was getrokken om niet meer terug te keren. Renaat werd één van de zes ridders die Anton van Wilderode liet voorbijtrekken in zijn bekende “bal­

lade der zes ridders." De niet eens twintig­

jarige Renaat de Rudder werd terecht een icoon van de Vlaamse beweging. Zeker in zijn Oost-Vlaamse geboortedorp Lande- gem, waar zijn naam sinds jaar en dag met grote inzet elk jaar in herinnering geroepen wordt. Dat was het resultaat van de onaf­

gebroken inzet van vooral één man, Omaar Mortier, die er bovendien jarenlang voor zorgde dat vanuit Landegem de succesrijke Renaat de Rudder karavaan naar de IJzer-

VLAAMS-NATIONALE DEBATCLUB Donderdag 4 oktober 2007

om 20.30u in

“Hotel De Basiliek", te Edegem Voorstelling: Karei Dillen, Biografie Met Pieter-Jan Verstraete, Gui Van Gorp,

Frank Vanhecke, Koen Dillen, Herman Senaeve

mijden. Vrouwen kunnen het uiteraard niet helpen dat hun mannen zich in hun nieuwe vaderland al zodanig hebben ingeburgerd dat ze hun vrouwen blijven opleggen om zich aan de tradities van het land van her­

komst te houden en hen psychisch zowel als fysisch dwingen om inburgering in het land waarin ze leven aan hun sandaalzolen en hun hoofddoek te lappen. Zoals in het geval dat ik van een “ingeburgerde" ken, en die aan een bevriend en perfect geïntegreerd kop­

pel dat hem en zijn wederhelft uitnodigde om een dagje aan zee door te brengen, liet weten dat hij wel wilde, maar dan zonder zijn vrouw. En als het even kon ook zonder die van de vriend. Ik durf me nauwelijks - en bij nader inzien zelfs helemaal niet - voorstel­

len hoe die “ingeburgerde” zou reageren mocht zijn wettige wederhelft opgeroepen worden om op haar beurt een cursus inbur­

gering te volgen, daar uiteraard van man­

lief verbod zou voor krijgen en als gevolg daarvan bedacht zou worden met, laat het me voor mijn gemoedsrust toe dat cijfer te opperen, de minimumboete van vijftig euro.

En wie écht denkt dat dit soort toestanden ondenkbaar is mag voor mijn part sollicite­

ren naar een ereplaats bij de multiculturele club van de supernaïevelingen.

Om te bewijzen dat het menens is met boetes van 5.000 euro voor wie het bewijs levert zich aan inburgering te willen onttrek­

ken, zou het misschien nuttig zijn te over­

wegen om er één op te leggen aan de tien ouderparen die evenveel kinderen naar de zojuist in Sint-Jans-Molenbeek opgerichte moslimschool hebben gezonden. Een Marok­

kaanse leerlinge liep er dof en somber bij. Ze zei dat ze niet uit vrije wil naar het school­

tje was gekomen. Het was de keuze van haar vader geweest en daar kon zijzelf noch haar moeder iets aan veranderen. Tja.. Het sterk­

ste staaltje “verantwoorde uitleg" kwam echter van een andere vader. Fier als een gieter mocht die voor de VRT-camera’s en in alle journaals van de dag debiteren dat hij

"nu eindelijk goed onderwijs voor zijn doch­

ter had gevonden”. Dit levende schoolvoor­

beeld van zowel inburgering als integratie kwam zijn enormiteit dan vertellen in een land dat in gans Europa bekend staat voor de kwaliteit van zijn onderwijs! En om zijn brede kijk op het integratiegebeuren nog sterker in de verf te zetten verklaarde hij enthousiast dat het mogen dragen van een hoofddoek in de klas het belangrijkste argument geweest was om zijn dochter tegen de habbekrats van 1.800 euro naar het moslimschooltje te sturen! Van een ultiem bewijs van “geslaagd inburgeren” gesproken, beter lijkt me nog nauwelijks, een officiuro n geslaagd inburge­

ren is..efect n. ni moslimschool ing en D.Mol

bedevaart trok en dat er bij de viering van 75 jaar Renaat de Rudder een mooi uitge­

geven huldeboek werd uitgegeven.

Dit jaar krijgt de viering met onder meer de traditionele bloemenhulde aan het monument van Renaat de Rudder een extra dimensie: de Rudder kwam negentig jaar geleden om het leven. De viering begint

‘s morgens al met een historisch colloquium onder het thema “Renaat De Rudder en de Frontbeweging".

Historicus Luc Vandeweyer, Guido Moons, erevoorzitter van de VVB en Mare Platei voeren het woord. Na de middag volgt de eucharistieviering met de bloemen­

hulde. Het gebeuren op zaterdag 29 sep­

tember begint ‘s morgens om half tien.

Voor meer informatie kan men terecht bij Jacques de Groeve, 09.258.09.26 of John

Caron, 09.371.80.18.

Belgische nationalisten

Zo’n vierhonderd Belgische staatsna- tionalisten van Pro belgica bliezen vorige zaterdag verzamelen aan de Congresko­

lom in Brussel om hulde te brengen aan het graf van de Onbekende Soldaat Zij trok­

ken daarna naar het Martelarenplein, waar 467 Belgische opstandelingen het leven lie­

ten voor de splitsing van het Koninkrijk der Nederlanden.

Er stapten ook enkele politici mee.

Onder hen onder meer vice-premier en minister van Justitie Laurette Onkelinx, Senaatsvoorzitter Armand De Decker en cdH-voorzitster Joëlle Milquet. Rosalie de

Aladin en de zeven wijzen.

Een “raad van Belgische wijzen” om een grote staatshervorming uit te tekenen! Jean- Luc Dehaene heeft er een handje van weg om eigen ideetjes - of die van anderen - voor­

tijdig te laten uitlekken zodat anderen er meteen kunnen op in hakken nog voor die suggesties het politieke levenslicht zien. Het doet denken aan wat midden de jaren negen­

tig gebeurde toen hij via een perslek een sug­

gestie van Le Palais-Het Paleis om nieuwe koninklijke abortusrellen te voorkomen door de pers vakkundig in mootjes liet hak­

ken. Zijn allerpersoonlijkste werknota voor een onderhoud met het Belgische staats­

hoofd om uit de Leterme-impasse te gera­

ken liet hij bij manier van spreken “fotografe­

ren" zodat Bart de Wever eindelijk wist wat wij al lang weten moest, dat hij en zijn N-VA een blok aan het CD&V-been is. Dehaenes

“raad van wijzen” was nog niet eens echt getoetst, gewikt en gewogen door de par- tijsanhedrins of de krantenjongens moch­

ten ook dit plannetje in de kiem smoren.

Dat men zelfs denkt aan zo’n Belgische raad van wijzen toont nog maar eens aan dat het Belgische systeem davert op zijn grondves­

ten. Zelfs zijne majesteit de koning der Bel­

gen die geen Belgen meer willen zijn, heeft geen tijd meer om in eigen huis naar een gratis Vlaams-Waals concertje te gaan. Op koninklijke vakantie verdwijnen is er zeker niet meer bij: de Saksen-Coburgs vrezen voor hun pensioen.

Als je die aanslepende Belgische opvoering ziet, zou je natuurlijk van minder het noor­

den kwijt spelen. Een informateur, een for­

mateur, een bemiddelaar, een verzameling oude knarren op koffiebezoek, nu nog een verkenner en na meer dan honderd dagen staat men nog altijd letterlijk en figuurlijk nergens. Men kan dus begrijpen dat de ver­

beelding van sommigen wat op hol slaat, dat zij hopen dat er in dit apenland toch nog “wij­

zen” te vinden zijn die het misschien nog eens willen proberen, maar dan los van de vor­

ming van een nieuw Belgisch kabinet!

Met andere woorden: wat hier zo vaak werd voorspeld, wordt stilaan Belgische werkelijkheid: die grote Vlaamse staatsher- vormende stap voorwaarts a la Leterme wordt een onomkeerbare historische pro­

cessie achterwaarts. De Vlaamse staatsvor­

ming wordt letterlijk en figuurlijk begraven.

Tenminste als die wijze raad er zou komen.

Stel je voor: een raad van wijzen om bij­

voorbeeld BHV aan te pakken. Met een Ver-

Mérode, voorzitster van Pro belgica, sprak de wens uit dat België zou voortbestaan. Zij hoopte dat de Belgen zich nog lang “broe­

ders binnen eenzelfde vaderland" kunnen noemen. Hu, Elio mijn broeder?

Verhofstadt, de ideale

In de jongste Het Nieuwsblad Op Zondag staat te lezen dat in Vlaanderen Leterme de populairste is, maar in Wallonië is hij slechts voor 10,9 procent aanvaardbaar als premier. Verhofstadt daarentegen ligt in Wallonië in de bovenste schuif. Maar liefst 74,6 procent vindt het Liegebeest de ide­

ale premier. Wat onze stelling bewijst dat Verhofstadt de beste premier was die de Walen ooit hebben gehad, wat o.m. leidde tot de verrukte kreetjes van Laurette Onke­

linx: “Avec Verhofstadt, c’est génial”!

hofstadt die als Belgische premier na weken beraad in het nachtelijke duister met niet eens beschaamde kaken toegaf dat hij het oplossen van dat probleem aan een volgende regering overliet! Met een Dehaene die als Belgische premier midden de jaren negen­

tig “vergat” de splitsing van BHV die vol­

gens hem nochtans in de sterren geschre­

ven staat, te koppelen aan de opdeling van de provincie Brabant! Met Wilfried Martens die vandaag lid is van B Plus. Over de moge­

lijke Franstalige “wijzen” moeten we zelfs niet beginnen, zij komen alleen maar om non te zeggen!

Kortom, onze “Aladin en de zeven wijzen • formule was misschien een goed bedoelde, maar doodgeboren poging om er toch weer uit te geraken, maar ook en vooral het zoveelste bewijs dat het Belgische systeem in alarmfase zestien van het rampenplan aan het rondzwalpen is op zoek naar een civiele bescherming die alsnog bereid is om de bres­

sen te dichten.

Vlaanderen voorbereiden

Als journalistieke toeschouwer van het Belgische politieke gebeuren maakte ik sinds de formatie van de op voorhand al afgeschre­

ven drieledige driepartijenregering Leburt°n in 1973 heel wat "moeilijke” regeringsonder- handelingen mee, maar toen werd er tenmin ste nog “gemarchandeerd, er was immep altijd wel iets om daarover een partijtje at ' of opbieden te beginnen. Bij de vorming '•

1999 van paars I in 1999 wilden de hrans®

ligen miljarden voor hun onderwijs,ons V®

mingen werd “in ruil” onder meer beloo dat de Nationale Plantentuin van Meise oo

“van Vlaanderen” zou zijn, en wel via de reg' onalisering van de landbouw. Goed tien j*»

vroeger kon loodgieter Dehaene de Frans®

ligen verleiden met een Brussels Hoofds®

delijk Gewest, de Vlamingen kregen in ruil , volledige splitsing van het onderwijs en d^

meer culturele autonomie. Vandaag willen Vlamingen ronduit gezegd heel veel, m**r Franstalige overkant vraagt niets. bewepi zij. Het blijft “non" over heel de lijn. Men 3 het aan Vlaamse kant kunnen weten, **

madame Milquet zegt vandaag niets and®

dan wat ze maanden geleden al zei en telk

weer herhaalde “ non”. M

Voor de Vlaamse kandidaat-meerd heidspartijen blijft het een dodelijke en onmogelijke keuze: toegeven aan het Fr*1"

talige neen en dus die zo fel beloofde sta*

hervorming gewoon vergeten of °P ( Vlaams standpunt blijven en dan kom^

geen nieuwe Belgische regering. Ook.

voorspelling hebben we op deze blad r vroeger al meer dan eens geformuleerd;

‘Tancien CVP" toegeeft, verliest ze 'I verkiezingen van 2009 haar electorale ste Vlaamse plaats aan het Vlaams ze niet toegeeft, kan ze zich maar best bereiden op het daadwerkelijk waar rn van die beruchte RTBF-uitzending Belgium. Al de rest is kunst- en vlieg’

een zoveelste versleten pleister op een molmd houten been.

Men kan begrijpen dat Albert en » ren zich zorgen maken. Vlaanderen wel beseffen dat een en ander nog 1*°»^

gebeurd is. Overdreven pessimisme,*

teren sommigen. Neen, gewoon kijk® . wat er gebeurt, luisteren naar wat me en niet langer rond de pot draaien.

MARC PLA

e dingen dezer dagen

Geronten moeten België redden

“Janssen Pharmaceutica valt van zijn voet­

stuk”, kopte De Standaard woensdag over de ganse voorpagina. Belangrijk nieuws. Of beter, belangrijk. Maar geen nieuws, want daags daarvoor was daarover één en ander al uitvoerig uit de doeken gedaan op radio en televisie. Gniffel, gniffel bij De Morgen.

Die zette op rechts een kopje over de 688 banen die in en rond Beerse sneuvelen. Op links: “Raad van wijzen moet oranje-blauw redden”. "Een raad van wijzen die los van de onderhandelaars de krachtlijnen van een staatshervorming vastlegt, lijkt de enige kans om oranje-blauw te redden”, opent het stuk.

Dat was wel belangrijk én nieuws. Zeker in de Wetstraatnieuwsloze tijden die onder Van Rompuy aanbraken. En De Standaard had er naast gegrepen.

Dus lezen we ‘s anderendaags bij de Staat­

kundige op bladzijde 11 (niet zo belangrijk, weet je wel) een stevige kop: “Te vroeg voor Raad van Wijzen”. De krant geeft wel aan dat De Morgen (en Le Soir) met dat idee­

tje uitpakten, maar verwijst naar de schoot- nota van Dehaene, die daarop al zinspeelde.

“Eigenlijk niet echt iets nieuws”, lees je de jaloezie tussen de lijnen. “Een onderdeel van een mogelijk denkspoor", citeert De Stan­

daard dan verder de woordvoerder van Van Rompuy, om het idee te bagatelliseren. Leuk om volgen, dat gedoe tussen kranten die iets tot nieuws maken als zij het kunnen bren­

gen of tot bladvulsel als de andere k(r)ant er eerst mee uitpakt.

De Morgen ging donderdag onverdroten voort op het elan en bracht een twee bladzij­

den lang stuk onder het welluidende hoofd:

"Waarom oude politici voortdurend de jon­

gere moeten redden". Daarboven ernstig kij­

kende Dehaene, Verhofstadt en Van Rom­

puy en een lachende Tobback. Een foto van Dewever, Gennez, Somers en Leterme heet dan: “de kleine generatie".

De sfeer is gezet. Het wil niet lukken met die onderhandelingen omdat we opge­

scheept zitten met een lichting politici die gewoon een maatje te klein is. Echte staats­

lui zouden de klus wel kunnen klaren, maar dit zootje...

Coulissenpolitiek

Dat de formatie muurvast zit omdat de Vlaamse politici in tegenstelling tot hun illus­

tere voorgangers wel (langer en om diverse redenen) vasthouden aan de verkiezingsbe­

loften, is een optie die blijkbaar niet wordt weerhouden.

Analysten zijn het er over eens dat drie redenen de hoofdoorzaak vormen van de Wetstraatsurplas. De huidige groep toon­

aangevende Vlaamse en Franstalige politici kent elkaar niet. Er bestaat geen camerade- rie meer. Je zou zoiets een stap vooruit kun­

nen noemen. Persoonlijke vriendschappen spelen geen rol; nu telt de inhoud. Geen

Priester Daens opgerakeld

In dit Doensjaar legde het Vlaams Belang van Denderleeuw, waar de Daensbeweging 100 jaar geleden heel sterk stond, een voor­

del ter tafel om voor de sociaal bewogen Priester in Denderleeuw een gedenkteken

°P te richten. Onmiddellijk tegenwind van de “democratische” partijen. En met welke argumenten!

Tsjevenschepen Jan de Nul, die zijn naam Net gestolen blijkt te hebben, verweet het Vlaams Belang electoraal misbruik van baens, want die kwam op voor de armen v°nuit... de katholieke zuil. Je moet verdo- r'e maar durven! Het was precies die zoge­

naamde katholieke zuil die de priester op 0 Ie mogelijke manieren heeft getreiterd en

?ePest en dwars gezeten, van de kerkelijke 'érarchie tot en met de katholieke dicta-

°r Charles Woeste op kop. Burgemeester

°uc deed ook zijn duit in het zakje en

gedoe in achterkamertjes, waar die vorige generatie zo goed in was. Kortom, nieuwe politiek in de echte betekenis van het woord.

Menig commentator kan het heimwee naar de goede oude tijd niet verbergen. Hun col­

lega’s van toen hekelden nochtans dat soort coulissenpolitiek.

Een andere oorzaak voor de impasse is het wegsmelten van de invloed van Laken. Een vingerknip van Boudewijn volstond om elk verweer tegen nieuw kiezersbedrog van de kaart te vegen. Maar de invloed van Albert II is onvergelijkbaar veel kleiner dan dat van Boudewijn. Wie bij Albert op de thee mag, gaat vooraf lekker in de pers vertellen wat hij te vertellen heeft. Of als het zo uitkomt, aan de paleispoort. Van veel respect voor de vorst getuigde bijvoorbeeld Deprez’

nummertje niet, die zich aandiende als een 24/24uur loodgieter, die gespecialiseerd is in het dichten van acute lekken. Wat wordt dat met Filip?

Ten derde is er de factor N-VA. Die beseft dat het licht uitgaat met minder dan “iets serieus". Vlaams Belang en Dedecker staan paraat om de erfenis binnen te halen. CD&V beseft dat de partij zonder N-VA met dicht­

geknepen billen naar de volgende verkie­

zing moet. En VLD beseft dat ze best niet beweegt zolang het Vlaams Kartel voet en vaan omtrent staat.

Broddelaars

De kreet om de oude generatie te hulp te roepen, bewijst hoe hopeloos de toestand aan het worden is. Zelfs, of beter vooral, progressieve kringen zetten hun kaarten in op de gerontocratie, de macht aan de grijs­

aards. Vreemd een krant als De Morgen weemoedig te horen worden over “goede oude tijden". Doet toch een beetje denken aan grootvader, die de smid ter hulp roept als zijn microgolfoven het niet meer doet.

Al doen we die smid oneer aan met de ver­

gelijking. Hij voerde geen slecht werkende microgolfovens in. Die nu veel geroemde vorige generatie is echter wel dé echte oor­

zaak van de huidige malaise, door het half­

bakken knoeiwerk dat ze vroeger afleverden.

Ofwel waren het knoeiers, ofwel kortzich­

tig. Anders hadden ze kunnen weten dat de staatsomvorming noodzakelijkerwijze moet vastlopen op de keuze België of Vlaande­

ren.

Enfin, als de nood echt aan de man is, komen die oude rakkers wel ten tonele. Er zal rap een regering op de rails staan als Dehaene, Eyskens, Martens, Tobback, Neyts, Geysels en Aelvoet aan zet komen. Niet omdat het zo’n geweldige staatslui zouden zijn. Wel omdat ze uit een andere tijd komen, toen Belgische compromissen het hoogste goed waren. Dan komt er snel een regering, maar geen echte oplossingen. En rijdt de boel volgende keer nog vaster dicht.

J.K.

ook zijn argument was ijzersterk.' "Ik vind dat we wel wat zinnigers te doen hebben in de politiek dan vooroorlogse figuren opra­

kelen. Dit is te gek voor woorden". Moet de "katholieke zuil” dan niet onmiddellijk ophouden met het reeds antieke Rerum Novarum op te rakelen?

Trefdag

Wij meldden u dat op zaterdag 29 sep­

tember in zaal Rubens in Berchem (vlak­

bij het station) de vierde Sociaal-Flamin- gantische Trefdag zal plaatsvinden, met als thema: "Het belgicisme in de Vlaamse cul­

turele sector”.

Geïnteresseerden vroegen ons hoe zij die mensen kunnen contacteren. Naast het reeds gemelde e-postadres - info@landdag.

org - is er ook een doodgewoon telefoonnu- mer: 0473.97.48.51 De man die u dan te woord zal staan, is Jan van Ormelingen.

Verkeerd geïnformeerd

Le Standaard en de BRT wisten te mel­

den dat bange blanke Belgen de tricolore uithangen ten teken dat zij Belg zijn.

Le Standaard laat de Franstalige echt­

genoot van de Nederlandstalige Véronique Lernout uit Kraainem zeggen dat hij geen eentalig Vlaanderen en geen ééntalig Wal­

lonië wil zoals de politiekers willen opleg­

gen.Maar beste meneer de echtgenoot: het zijn precies de Walen die een tweetalig Bel-

Aan Fien Moermansk Getorpedeerd

Martelaarsplein

Gij Blauwe Beddenbak,

Met sardonisch genoegen mochten wij vorige week beleven hoe arrogantie bij tijd en wijle onvermijdelijk wordt afgestraft.

Een goede zaak voor de democratie, die door despootjes van uw kaliber geregeld dreigt te ontsporen. In uw vaandel staat maar één woord geschreven en dat is ‘lii- iiiiiiiiiiiiikkk’. Niet de gemeenschap die gij geacht wordt te dienen, want daarboven voelt gij u ver verheven. Des te beter dus dat gij eens met een ferme klap terug op het aardoppervlak belandt.

Niet dat wij daarom zoveel meer sym­

pathie zouden voelen voor uw tegenstre­

ver, de helmboswuivende Rudy Aernoudt, die met zijn voortdurend gestook "Pro Belgica" alles behalve loyaal was aan de Vlaamse regering en ons inziens terecht de bons gekregen heeft. Als mijnheer denkt dat hij zich van alles mag veroorloven om zijn eigen persoontje te propageren, dan moet hij maar de stap zetten naar de echte politiek. Het gaat niet op dat een topamb­

tenaar zich niets van zijn werkgever meent te moeten aantrekken, zeker nu de hardste communautaire confrontatie sinds lange tijd aan de gang is. Als men dan gaat col­

laboreren met Le Soir en met de midde­

len van zijn departement een zogenaamde ludieke petitie op Internet ondersteunt om tot Belgisch premier te worden verkozen, dan moet men niet verwonderd zijn dat er een weerbots komt. Bovendien loopt er tegen Aernoudt een intern onderzoek omdat er grote vragen zijn bij de manier waarop hij het departement Economie leidde. Aernoudt of Moermansk, wat ons betreft dus allebei voor de bijl, het kan de lucht- en bodemkwaliteit in Vlaanderen alleen maar verbeteren.

Gij hebt u evenwel in de moeilijke situ­

atie gewerkt dat gij moet gaan aantonen dat het ontslag van Aernoudt niets te maken had - en ook niet ingegeven was!

- door de klacht die hij eind vorig jaar bij de Vlaamse ombudsman heeft ingediend over allerlei vriendjespolitiek op uw kabi­

net, vriendjespolitiek uitgedrukt in lucra­

tieve bedragen en dito postjes. Zo zijn er de grootste vragen over een studieop­

dracht toegekend aan het kantoor Public Business Services, op drie jaar tijd goed voor zowat 200.000 euro, om een aan­

tal zeer onduidelijke zaken te bestuderen of te analyseren die als rode draad vooral het persoonlijke voordeel van een aan­

giè geweigerd hebben Het zijn de Walen die absoluut een ééntalig Frans Wallonië eisten. En het ook gekregen hebben. Terwijl de Vlaamse labbekakken van politiekers redelijk ware en zijn en de Franstaligen - volgens Leterme intellectueel niet capabel om Nederlands te leren - faciliteiten toe­

stonden.

Hang het beest uit

Als reactie op deze tricolore opstoot roept RandBelangen de Vlamingen op

tal VLD- of met de VLD verbonden figu­

ren lijken te hebben. Wat de hele affaire des te onverkwikkelijker maakt, is dat gij hierover in alle talen gezwegen hebt toen het Vlaamse parlement eerder om uitleg vroeg over kabinetsopdrachten. Leugens en bedrog dus, luidt de beschuldiging, en we mogen hopen dat het parlement zich niet tevreden zal stellen met het foefje dat gij momenteel uithaalt door het te hebben over een ‘expertenopdracht’ die wettelijk niet moest worden aangegeven.

Het is dus Aernoudt die dat aanklaagde nadat hij door u van de functie van kabi­

netchef werd weggepromoveerd naar het departement Economie, kennelijk omdat hij er genoeg van had naar uw pijpen te dansen, zoals meer dan veertig andere medewerkers op uw kabinet. Ge zijt nu eenmaal de onuitstaanbare toverkol die ge zijt en zelfs dikke lagen schmink kun­

nen daar niks aan veranderen. Evenwel zijt ge bij het ontslaan van Aernoudt als ambtenaar wel zo verstandig geweest om u door de hele Vlaamse regering te laten indekken. En Kriske Peeters, de versgebak­

ken minister-president, heeft al op het tv- scherm moeten toegeven dat, als uw steen begint te rollen, de hele Vlaamse regering zou kunnen worden meegesleept. Met­

een een aanwijzing dat gij in het halfrond wellicht steun zult krijgen van de meer­

derheidspartijen, waardoor het sloopwerk overgelaten wordt aan het Vlaams Belang.

LDD en Groen!.

Toch hebt gij intussen zware averij opge­

lopen, want na al uw politieke benoemin­

gen van de laatste tijd, bij het Herculesfonds voor investeringen in onderzoeksappara­

tuur, bij het Instituut voor Breedbandtech- nologie waar gij madam de moeder van Freya van den Bossche hebtgeplaceerd, en nadat ge uw eigen halve trouwboek hebt proberen te parachuteren op het nieuwe Vlaams-Europees Verbindingsagentschap, hebt gij meer dan alleen maar de schijn tegen u. In dat opzicht zal het dan ook een bijzonder goede zaak zijn dat uw positie wankeler wordt, nadat gij in 2004 door Verhofstadt in de Vlaamse regering waart gedropt om die te controleren en te sabo­

teren zodra het nodig was. Nogmaals, het ontslag van Aernoudt kan ons weinig sche­

len, maar als dat vroeg of laat ook tot uw ondergang leidt, dan heeft de nar zijn taak gedaan, en goed

een zwartgele tegenstoot te plaatsen. De bedoeling is te verduidelijken dat Vlamingen in Brussel beter beschermd moeten worden en dat de Vlaamse Rand Vlaams is en moet blijven. Met het uithangen von de Vlaamse Leeuw, aldus RandBelangen. willen we aan­

tonen dat we fier zijn om Vlaming te zijn, en dat wij voorstander zijn van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, onverwijld en zonder prijs. Toon dus uw Vlaamse Leeuw.

Geen vlag in voorraad? Surf dan naar www.

vvb.org/winkel of www.vlaanderenvhgt.org.

26 september 2007

Eviva Espana

De geschiedenis wordt altijd door de overwinnaars geschreven. Op die regel is in de 20ste eeuw één uitzondering: de Spaanse burgeroorlog. Nog altijd en klimmend met de jaren zelfs hardnekkiger zegt de legende dat dit een strijd was tussen de Spaanse fas­

cisten die de zege behaalden en de nobele vertegenwoordigers van de democratische republiek. De realiteit is wat genuanceer­

der.

De republiek zelf ontstaat op straat en niet in het stemhokje. In 1930 is het duide­

lijk dat de dictatuur van generaal Primo de Rivera een mislukking is. De generaal wordt niet langer gesteund door het leger en ver­

trekt in ballingschap. Koning Alfonso XIII (grootvader van Juan Carlos) benoemt een andere generaal als eerste minister. Een aan­

tal liberalen en socialisten richten een repu­

blikeins comité op en vormen een schaduw­

kabinet. Nogal wat generaals steunen dat comité. De bekendste is generaal Sanjurjo, bevelhebber van de Guardia Civil en later de eerste leider van de opstand tegen de repu­

bliek (tot zijn vliegtuig neerstort). Sanjurjo heeft een hekel aan de koning die hem over het hoofd heeft gezien bij de aanstelling van een eerste minister. Ook generaal Queipo de Llano, die later nog met Francisco Franco zal wedijveren om de nationalisten te leiden, is een republikein.

Een eerste opstand van wat linkse ama­

teurs is slecht voorbereid en mislukt. De koning heeft geen bezwaar tegen gemeen­

teraadsverkiezingen. Socialisten en liberalen maken er een soort referendum van tegen de monarchie. Ze winnen, maar alleen in de grote steden. In Madrid betoogt wel een grote menigte en de straat roept dat scha­

duwkabinet uit tot regering. Het leger rea­

geert niet, Alfonso wil geen bloedvergie­

ten. Hij kan niets anders doen dan het land verlaten.

Generale repetitie

De nieuwe regering van liberalen en gema­

tigde socialisten zit direct in de problemen omdat de economische toestand van het land rampzalig is. Het cement in de regering is een virulent antikatholicisme, want de offi­

ciële kerk is extreem behoudensgezind. vol­

ledig verstard en daarenboven vreselijk rijk in een arm land. Bij rellen in Madrid worden een kerk en een klooster in brand gesto­

ken en onmiddellijk daarna kraait de rode haan in andere kerken in heel Spanje. Eerste minister Azana zegt (of zou gezegd hebben, dat staat niet vast, maar iedereen in het land gelooft rotsvast dat het zijn uitspraak is) dat het leven van één republikein meer waard is dan alle kerken van Spanje bij elkaar.

Zeer tegen zijn zin moet de regeringslei­

der een tijd de staat van beleg afkondigen.

Toch zijn de eerste verkiezingen na de linkse putsch succesvol voor links. Een nieuwe, dit­

maal legale regering maakt een voorontwerp voor een grondwet. Daarin staat het veel­

betekenende zinnetje: "Spanje is een demo­

cratische republiek voor arbeiders van alle klassen." De regering wil ook dat alle kloos­

ters verdwijnen (alleen de Jezuïeten moeten opstappen) en de subsidies voor de kerken stoppen. De reusachtige landerijen moeten onder boeren en landarbeiders verdeeld worden.

Een paar officieren uit de betere klasse nemen dat niet en komen in opstand. Die mislukt, maar de regering is niet vies om ook familieleden te straffen met illegale ver­

beurdverklaringen. Sommige linksen (vooral anarchisten) denken al dat het moment van de revolutie daar is. De Guardia Civil gaat er met de vuile voeten door en executeert ver­

scheidene revolutionairen zonder vorm van proces. De gemoederen raken altijd meer opgehitst, de kloof tussen links en rechts wordt groter.

Rechts wint de verkiezingen van 1933 met een kartel van conservatieven, katholieken en monarchisten. De harde socialisten wei­

geren de uitslag te aanvaarden. Hun leider is Largo Caballero (later nog een tijd eer­

ste minister van de republiek tijdens de bur­

geroorlog.) Hij verklaart:" Klassenoorlog!

Haat tegen de criminele bourgeoisie tot de dood!" Hij krijgt dan ook een bijnaam waar hij fier op is: "de Spaanse Lenin”. Naar ana­

logie met 1917 bereiden hij en zijn partij een staatsgreep voor. Hun slogan is: "Alle pro­

ductiemiddelen aan het volk."

De opstand begint in oktober 1934 met een harde algemene staking. De verwachte

“opstand der massa’s" heeft maar her en der succes, het meeste in de mijnprovincie Asturië. De gewapende putschisten zijn met zo’n 50.000. Ze bezetten openbare gebou­

wen en vallen de Guardia Civil aan. Twee jaar voor het begin van de burgeroorlog is er dus een generale repetitie. Maar na twee weken maakt het leger genadeloos een einde aan de rebellie. Er zijn duizend doden: arbeiders aan de ene kant, priesters, soldaten en rijke bur­

gers aan de andere kant.

Burgeroorlog

De mislukte staatsgreep polariseert heel Spanje: men is nu links of rechts, het cen­

trum verdwijnt. Largo Caballero heeft niets geleerd.

Zijn reactie is: “De republiek moet zonder klassenstrijd zijn; daarom moet één klasse verdwijnen.” Rechts begrijpt nu ook dat zij haar belangen niet met democratische mid­

delen kan verdedigen en kijkt naar het leger als enige bron van steun.

Spanje wordt onbestuurbaar en dus pro­

beert men het toch nog maar eens met ver­

kiezingen. Beide partijen vertrouwen elkaar voor geen cent en schetsen de volledige ondergang van Spanje wanneer de tegenstan­

ders de verkiezingen winnen. Largo Cabal­

lero is weer haantje-de-voorste en zegt luid en duidelijk: Als rechts wint, beginnen wij een burgeroorlog." Rechts is ervan overtuigd dat Caballero zijn belofte zal respecteren om de dictatuur van het proletariaat uit te roe­

pen, of links nu wint of verliest.

Niet iedereen aan de linkse kant is gelukkig met de haatzaaierij van de socialist. Vooral de communisten doen nog erg gematigd.

Moskou gelooft (terecht) niet dat Spanje al rijp is voor een republiek naar Sovjetmodel.

Stalin geeft dus het ordewoord om de boe­

ren en de middenklasse op te vrijen. Lukt dat, dan schakelt men later die onnozele bondgenoten uit om op halflange termijn het echte communisme te introduceren. Van­

daar de boutade uit die tijd: " Stem commu­

nist en red Spanje van het marxisme.”

In februari 1936 volgen dan de laatste democratische verkiezingen in 40 jaar. Links krijgt een absolute meerderheid, vooral dankzij het kiesstelsel. In de werkelijkheid heeft het 150.000 stemmen of 1.8% meer kiezers dan het rechtse kamp. Opvallend is de uitslag van de Spaanse fascistische par­

tij die volgens historici van de koude grond de burgeroorlog zal winnen. De Falange van José Antonio Primo de Rivera (zoon van)

haalt ... 46.000 stemmen.

Weer vormt Azana een liberale en vrij gematigde regering met steun van de soci­

alisten die niet in de regering zitten. Maar ze matigen hun eisen en acties niet. Rebel­

len van de opstand van 1934 worden met geweld uit de gevangenis bevrijd. Overal wordt gestaakt en de socialisten stellen irre- ele eisen die geen enkel bedrijf kan vervul­

len zonder failliet te gaan. De liberale rege­

ring kan haar linkse bondgenoten niet meer op het wettelijk pad houden. De Britse his­

toricus Antony Beevor spreekt dan ook over een duivelspact in zijn meesterwerk “De strijd om Spanje". Overal bezetten linksen fabrieken met de wapens in de hand. Rechts laat zich evenmin kennen en het lijkt wel of iedereen met een geweer of pistool rond­

loopt. Spanje zakt nu helemaal weg in de anarchie. Landbouwarbeiders bezetten lan­

derijen maar hebben geen geld voor zaaigoed en dus groeit er niets meer.

Het regent politieke moorden. Aan de rechterzijde profiteert vooral de Falange van de toestand. Het partijtje krijgt meer en meer aanhangers en kijkt ook niet op een moord of aanslag meer of minder. Op I mei 1936 betogen de socialisten in Madrid met de portretten van Stalin, Lenin en Cabal­

lero. De socialistische en communistische jeugdorganisaties fusioneren en eisen “een gewelddadige revolutie”. Ze worden op hun wenken bediend, zij het dan niet van de zijde waar zij het verwachten. Geen twee maan­

den later volgt de opstand van de generaals en beginnen moordpartijen zonder genade Franco belooft links met wortel en tak uit te roeien en houdt zijn woord. Zijn aanhangers fusilleren zo n 200.000 tegenstanders. Links is gematigder en executeert maar 38.000 echte of vermeende vijanden. Maar het sprookje van democratisch links dat over­

rompeld wordt door fascisten is niet meer dan dat: een sprookje.

JanNeckers

Roddels uit de Wetstraat

Honderd kaarsjes

Onder een grote spandoek met de slogan

‘100 dagen chaos, tijd voor Vlaamse onafhan­

kelijkheid’ waren Annemans, Dewinter en Vanhecke naar de praatbarak getrokken. In hun zog liep een grote persmeute die wilde weten wat de Bozen te zeggen hadden. Aan de trappen van het perystilium van het Paleis der Natie ontstaken zij 100 kaarsjes bovenop een behoorlijke verjaardagstaart met Belze strikjes. Annemans lichtte toe dat het aan­

vangen van de fameuze commissie Binnen­

landse Zaken over B-H-V wel erg symbolisch was op deze honderdste dag. Toen later Pie- ter de Crem arriveerde, kreeg hij meteen de taart in handen gestopt met het verzoek ze over te maken aan Herman van Rompuy.

Fluweel

Boze Gerolf lichtte ook nog maar eens toe voor de talrijk opgekomen pers dat zijn partij vooral streeft naar een kalm en vreed­

zaam einde van België, net op de wijze zoals ze dat destijds in Tsjecho-Slowakije hadden gedaan; een soort fluwelen revolutie dus.

Verder onderstreepte hij dat alleen Ver- hofstadt er destijds in slaagde snel regerin­

gen te vormen, maar dat dat precies kwam omdat er altijd Vlaamse toegevingen werden gedaan. Meer bepaald, Verhofstdat kocht in 1999 zijn premierschap letterlijk af mits de gift van enkele miljarden befkens voor het Waalse onderwijs, zoals Michel en Di Rupo geëist hadden.

Commissie

En dan kwam de commissie bijeen met het voorspelbare voorstel van Pieter de Crem om de besprekingen van de B-H-V-wets- voorstellen pas de volgende week aan te vat­

ten. Uiteraard kreeg hij meteen kuitenbijter Filip de Man over zich heen die met een grijns sneerde dat er klaarblijkelijk meer tijd moet gegund worden aan verkenner Van Rompuy.

Achterston^wegwerke^^l

Het is zover. Wallonië gaat wat doen aan zijn luttele achterstand van 14 flitspalen in eigen gewest tegenover 500 in Vlaanderen met eerlijke verdeelsleutel inzake verkeers­

boetes. Bevoegd PS minister Michel Daer- den trekt voor dat verheven doel 250.000 euro uit. We kunnen ons niet voorstellen dat de minister met andere palen dan de beste of> de markt tevreden zal zijn. Dat is de Traffic Observer LMS 06, naar het heet.

Een zo’n paaltje kost het schijntje van om en bij de 70.000 euro. Als het dus een beetje meezit kan volgend jaar het aantal flitspa­

len in de Waalse gouw van 14 tot 17 uitge­

breid worden. De resterende 40.000 euro kunnen don uitgezet worden om er dankzij de intresten tegen de jaren "stillekens" een 18de aan toe te voegen.

En dan gebeurde het onvoorstelbare. De anderssocialisten vroegen ook om het dos­

sier snel aan te vatten. Niemand was verge­

ten dat zij het waren die tijdens de paarse ongeluksdagen alles deden om het dossier te vertragen en te blokkeren. Nu zij in de oppositie dreigen terecht te komen, liggen de kaarten blijkbaar anders. Enig hoongelach was dus niet uit de lucht...

Daarnaast viel het op hoeveel praatba- rakkers al waren teruggekeerd uit vakantie en elkaar al stonden te verdringen om toch maar in het schootsveld van de talrijk opge­

komen camera’s te staan blinken. Als er écht moet gewerkt worden in de praatbarak, is er gewoonlijk minder volk...

Lompe geit

Met onze verontschuldigingen aan de gei­

ten, maar we kunnen niet anders. Tinne van der Straeten de gebuisde woordvoerder- ster van Agalev/Groen peroreerde dat het allemaal tijdverlies was en dat er belangrij- ker zaken te bespreken zijn in een parle­

ment. Zelf wonende in B-H-V, rekent zij dui­

delijk niet op de Vlaamse kiezers, laat staan dat ze die zal verdedigen. Neen, het wicht speelt liever Belze spelletjes met de vriendjes van Ecolo, wat haar overigens een lucratief mandaat van secretaris van de Kamer ople­

verde ter waarde van een kleine 6.000 euro (all-in) per maand. Hun slogan blijft duide­

lijk: ander volk en eigen centen eerst! Het meiske zou beter eerst eens een cursus gaan volgen, want veel kaas heeft ze van politiek nog niet gegeten.

Tegenoffensief

Aan de smoelwerken en de uitspraken van Sjarel Michel (zoon van) en Vlamingenhater Ollie Mangain te zien en te horen, gaan zij alles doen om de besprekingen in de Kamer te rekken dat het een lieve lust is. Bovendien zullen zijn gaan filibusteren en alle procedu­

res laten toepassen die maar mogelijk zijn- We zijn dus nog niet aan de nieuwe patat­

jes. Eens zien wat ze er volgende keer van zullen bakken.

Hoop...

Er zijn schitterende vooruitzichten in de Kamer voor de praatbarakkers. Want voor de zoveelste keer wordt de parketvloer in de koffiekamer alweer vervangen en word1 daardoor de kans op uitschuiven en/of strui­

kelen tot een minimum beperkt. Nu, we heb' ben er alle begrip voor, want die vloer is wel­

licht de meest betreden parket uit de ganse praatbarak. Er zijn immers tal van verkoze nen des volks die meer ter koffiekamer tie gen dan ter commissie...

De Genkse trainer Hugo Broos

problemen. &

Elyaniv Barda houdt zich strikt aan tradities van Jom Kipoer en slaat dus training van zaterdag over om naar de sï goge in Antwerpen te gaan. Bolat en mane vasten tussen zonsopgang en zons dergang wegens de ramadan.

Haroun zegt deel te nemen oonj ramadan door geld te zenden naar om daar de armen een banket aan te den.

Zegt Hugo Broos: “Ik respecteer de gieuze overtuiging van mijn spelers e van de rest van de groep respect en

draagzaamheid.’’ i

Voor wanneer de volgende: hlug^

kan niet trainen, ik moet naar de mis-

De dingen dezer dagen

“ Ook het Belgische Kongobeleid is communautair verdeeld”

Langzoeken ishet niet naareenKongoleesvoor wie “Ie Beige” degrote schuldige is vooralhetgeen scheef loopt in zijnland. De gedreven Mariyus Noko Ngele - kortweg Mariyus -bekijkt de dingenvanuit een anderehoek.

Ja, er is iets fundamenteels verkeerd aan de Belgische politiek in Midden- Afrika. Alleen ziet men doorgaans over het hoofd dat er dwars door dit beleid een communautaire kloofloopt. “Het Belgische Kongobeleid dient de belangen van een bepaald Franstalig establishment, waarom spelen de Vlamingen dit mee?” Inderdaad, waarom?

Bestaat er zoiets als de ‘typische’ Kongo­

lees? Of moeten we het hebben over een bepaald cliché beeld van de Kongolees? Het is een delicate discussie in het politiek cor­

recte klimaat van vandaag, maar als deze vraag bevestigend kan worden beantwoord, welnu, dan is Mariyus hier hét typevoorbeeld van. Goedlachs, met een zwak voor gou­

den versieringen, uitgerust met een hippe GSM en zoals zovele van zijn landgenoten één grote spraakwaterval. “J’ai mon pro- pre blog sur internet", vertelt hij trots wan­

neer hij ons de hand schudt. “'Congogate’, un peu comme Watergate", grapt hij. Niet enkel voor actieve Vlaamse Bewegers is de periode rond 11 juli een druk moment. Ook de agenda van Mariyus zit barstensvol. Inter­

view hier, spreekbeurt daar. Het lijkt wel of voor deze Kongolese Belg het BV-schap in het verschiet ligt.

“Walen buiten! ”

Enkele maanden geleden slaagde hij erin om samen met enkele handlangers het parle­

ment behoorlijk op stelten te zetten. Voor­

zien van Vlaamse leeuwenvlaggen verstoor­

den ze onder het scanderen van "Walen buiten!" een zitting van de kamercommis­

sie van buitenlandse zaken. "Toegegeven, het is een wat provocatieve slogan”, erkent hij. "Maar tegelijkertijd is het een vlag die een erg pertinente lading dekt. Sinds ik hier woon, en dat is nu toch al een hele poos, heb ik de complexiteit van dit land leren begrij­

pen. Je hebt een culturele en politieke kloof die dit land doormidden snijdt. En dat zie je ook in het gevoerde buitenlands beleid.

Zeker wat mijn land betreft, dient dit vooral - om niet te zeggen uitsluitend - de belan­

gen van een bepaalde kaste. En net dit wil ik aanklagen.”

De verschillende demarches die Mariyus Noko de afgelopen maanden nam, verschaf­

fen een goed beeld van hen die hij de uitvoer­

ders van deze belangen vindt. En hij voegt het woord bij de daad. Het aantal klachten dat hij ondertussen al bij het Brussels parket inge­

diend heeft, is niet gering.

"Ik gebruik de instrumenten die ik als bur­

ger in een rechtsstaat aangereikt krijg”, legt hij uit. “Mensen als Louis Michel of Armand De Decker, om er slechts twee te noemen, viseer ik. Maar ook premier Verhofstadt en Europees Commissievoorzitter Barosso ont­

snappen er niet aan. Kijk, dat België een eco­

nomische ontwikkeling nastreeft, is de nor­

maalste zaak van de wereld, maar waarom zou dit moeten berusten op de uitbuiting van mijn land? Dit is de kern van de zaak.”

Geviseerde kaste

“Om goed te begrijpen wat er mis gaat, moet je beginnen bij het begin. Een hele­

boel mensen hebben economische belan­

gen in mijn land. Net als in andere tijden toen dit officieel beleid was, willen ze maar wat graag de natuurlijke rijkdommen van Kongo plunderen. Dit gebeurt vandaag de dag op een meer verhulde manier, maar de targets die ze zichzelf gesteld hebben zijn heus niet anders dan toen hoor. Deze machtige groe­

pen hebben hun politieke lakeien die, frap­

pant genoeg, grotendeels Franstalig zijn. In grote mate is dit een gevolg van hoe dit land

in mekaar zit en vooral zat. Wie destijds de touwtjes in handen had, wist zich ook eco­

nomisch stevig te positioneren. En dat was voornamelijk een Franstalig verhaal - zoveel heb ik begrepen van uw land (lacht). Hier doel ik op wanneer ik de straat optrek en de slogan “Walen buiten" roep. Natuurlijk viseer ik niet de modale Waal, de mensen die ik hekel zijn trouwens overheersend Frans­

talige Brusselaars. Maar het is een slogan die aanslaat en bij vele Franstaligen nog steeds traumatiserend werkt.”

De verstoorde zitting in de Kamer was trouwens niet de enige gelegenheid om de bewuste slogan te brullen. Kort daarop werd ook een heuse betoging door de Brusselse Nieuwstraat op het getouw gezet. Uitein­

delijk hield het bonte gezelschap halt aan de kantoren van toenmalige minister-president Yves Leterme. “Het is toch normaal dat ik me ook tot dergelijke mensen wendt? Per slot van rekening ben ik zelf ook een staats­

man die ooit zijn land uit het slop zal moe­

ten halen.” Wiet weet; ambitie is alvast een mooie drijfveer. "Homme d’état”, zo staat het ook op de cover van zijn boek.

Eigen boezem

We zullen de laatste zijn om te ontkennen dat enkele harde economische belangen het Belgische Afrikabeleid gestalte geven. Maar is het niet wat te makkelijk vingerwijzend naar België te kijken en halsstarrig te weigeren de hand in eigen boezem te steken?

"Absoluut, maar dat doe ik ook niet. Zoals ik Belgische politici viseer, hekel ik ook het optreden van Kabilla junior. De man is trou­

wens geen Kongolees, ik heb het al vaak her­

haald. Hij is een geboren Rwandees en zou dus nooit Kongolees president mogen zijn!

Wat er met de man moet gebeuren, is zo hel­

der als pompwater; hij moet zich aangeven aan de gerechtelijke autoriteiten en berecht worden. En wie weet, als hij zijn straf uitge­

zet heeft, kan hij terug met een propere lei als Kongolese staatsburger door het leven gaan."

Zijn analyse is duidelijk, maar ontbreekt er geen hoofdstuk aan? Karei de Gucht is een Vlaming. Pierre Chevalier is dat ook. Net als Guy Verhofstadt. Zijn ze dan niet even schuldig als die Franstalige politici op wie hij zich focust?

“Klopt", benadrukt hij. “Dit is dan weer een ander pijnpunt van uw land. De con­

touren van het beleid worden misschien in selecte salons uitgetekend, heel wat Vlaamse politici werken gewillig mee aan de uitvoe­

ring van dit beleid. Waarom eigenlijk? Uit onwetendheid of is het gewoon brave volg­

zaamheid? Toch zou de Vlaamse natie moe­

ten beseffen dat er een heel ander beleid mogelijk is. Op voet van gelijkheid. Ik trek de lijn tussen de interne Belgische constellatie en het internationale forum heel consequent door. Tijdens de campagne van gemeente­

raadsverkiezingen van vorig jaar zat ik ook niet stil. Ik werkte aan een persoonlijke cam­

pagne van drie Kongolese kandidaten die elk op een Vlaamse lijst opkwamen. Eentje zelfs als N-VA-kandidate, een Vlaams-nationa- liste dus. Als ik mijn bescheiden bijdrage kan leveren om het Nederlandstalige gewicht in Brussel wat op te krikken, graag. Dat ik zelf

amper Nederlands beheer, verandert niets aan de politieke analyse die ik maak. Taal­

gevoeligheid benader ik op een erg ratio­

nele manier.

Beeldt u even in wat onze beide lan­

den voor mekaar zouden kunnen beteke­

nen? Waarom kan Kongo op termijn niet dé Vlaamse poort op Afrika worden? Voor zover de dingen met het nodige wederzijdse respect gebeuren, kan ontzettend veel voor mij.”

Kongolese Sarkozy?

Mariyus’ gedrevenheid is frappant. Heeft hij de ambitie ooit tot een Afrikaanse Sarkozy uit te groeien? Tot een ‘turbo Mariyus’?

“Wie zal het zeggen”, lacht hij.

“Ik hecht veel belang aan wat ik doe. In die mate dat ik er professioneel een stap voor opzij heb gezet.

Politiek is nu eenmaal een erg tijdrovende bezigheid.”

“Politiek wordt steeds belangrijker in mijn leven”

“Ik ben debenjamin van eenfamilie uitKinshasa metvier kinderen”, legt Mariyus uit. “De enige zoon ook. Nahetbeëindigen vanmijn humaniora, kwam ik in België aanomrechtente studeren.Maar mijn carrière nameen heel anderewending.Ik was nogal een goed voetballer enuiteindelijkbelandde ik als profspelerbij de FrancsBorains.Daarkende ik na enige tijd wat pro­ blemen,waarna ik het weer over een andere boeggooide: ik werdgerant vanenkele kloostersinWallonië. In een latere fase kwam ik in de marketing terecht, waarik vandaagdus nog steeds in zit. Namijnechtscheiding hier in België keerde iknaar Kongo terug. Wespreken dan over deperiode1997-98 en de burgeroorlog overviel me.Hetonrecht dat iktoen hebgezien,heeft me diep geraakte enlag aan debasis van mijn latere politieke activiteiten. Aan­ vankelijkwou ik er slechtsdrie maandenblijven, maardoor deoorlogwerd dit verblijf tot een volledig jaar verlengd.Vandaagwerk ik als onafhankelijke marketing consulent. Ook al leggen mijn politiekeactiviteiten een steeds groterwordend beslag op mijn tijd. Gelukkig hebik enkele geweldigecolle­

ga’s die professioneel bijspringen. De politiek, die wordt nu eenmaal steeds belangrijker inmijn leven.”

Naar nieuwe tijden

Met de medewerking van ‘t Antwerpse stadsbestuur wordt in de Scheldestad drie dagen aan een stuk (21 tot 23 september) islamitisch feest gevierd rond een heuse Ka’aba (replica van zwarte blok in Mekka waarheen de onderworpene zich richt om te bidden) op ‘t Sint-jansplein. Andersgelovigen van harte welkom.

Kongo in een geglobaliseerde wereld

“De BelgenenKongolezen hebben een lange gemeenschappelijke geschie- enis- Iedereenkent wel iemand die ooitin Kongo woondeenwerkte, zowel

*°°rals na deonafhankelijkheid. Heel vaak deden die mensen ontzettend

*dingen voormijn land, laat ons dat toch niet vergeten. Ik ben geen s en wordt niet gedreven door aversie voorhetWesten. Integendeel.

ep_a*Llkmewel tegen verzet isde neokoloniale mentaliteit.Vandaag bestaat j ,c aotischkader dat het voor holdings mogelijk maakt zich ten kostevan een e*°lking teverrijken. Dit moet veranderen. Ook Kongo heeftrecht op het buit*e,iC'n bestuur. Enditmoet uitmonden in eerlijkebetrekkingen met wereld oorf0 'Iekermet deVlamingen. Mijn landin deze geglobaliseerde

P ® kaart zetten, daar draait het voor mijom.”

http://congogate.over-blog.net/

Op ‘tAntwerpsSint-jansplein, daar hoorteenieder thuis dieeindelijk beseft dat hij moet integreren.

Een stille integratie zonder veel gedruis.

Bedoeling is dat wij wat vanelkander leren.

De christelijkevasten is verledentijd

en deed niet ooit eenexcellentie ‘tkruisbeeld weren uit allebelze tempels der gerechtigheid

om ongelovigennietlangertechoqueren?

De christelijke waarden zijn niet meer van tel, maar komgerust het AntwerpsMekka eens bekijken.

Geen kruis, maar Allahdank, een Ka’aba wel, waarvoor je wordt verzocht respect te laten blijken.

‘tWordt immerstijd dat je als Vlaming integreert en ophoudt christelijk enEuropeestedenken.

Dekruisen zijn geweerd,dekansen zijn gekeerd:

het Oosten bloostop ‘t Sint-jansplein, Ka’aba’swenken...

Hectorvan Oevelen