62ste jaargang nummer 23 I woensdag 6 juni 2007 1,65 euro

62ste jaargang nummer 23 I woensdag 6 juni 2007 1,65 euro

A Voor mensen

'kHj /)/)•-. P*“* 11 ï."

X |ClWcU2XCXl<j2» ■1

Door hen, en met hen, en in hen

Overeenkomstig de wetmatigheid dat een verkiezingscampagne anno 2007 vooral in de media wordt gevoerd, hebbende liberalen afgelopen weekeinde nog eens dank­

baar vanhet televisiescherm gebruikgemaakt.Wellicht door actieve bemiddeling van de heer Slangen, die op zichzelf dusdanig zwaar weegt op het uitgavenbudget van de VLD dat eenklassieke slag metpapemmer en borstel nietmeer totde mogelijkhe­ denbehoort. Vergeetoverigens evenmin dat deVLD al eenhalf miljoen euro heeft veilgehad voor het megalomane 8JV-project,tonende de premier in alle uithoeken van de wereld, kwistig links en rechtsverontschuldigingen uitdelend namenshet Bel­ gische volk, jacht makend op Huturebellen, ijsberend in de wachtkamer van Poetin na de Gentse gemeenteraad, en inbeukend op de pausdat er zo snel mogelijk euthanasie oppasgeborenen in een verseencycliek van het Vaticaan moet staan.

We schrijven zondag 3juni,Zeverende Dag, tien voor twaalf. DidierReyndersis zopasin de VRT-studio aanbeland. Reynders is opdat ogenblik eenzwaarbelaagde man. Hij heeft dat aan zichzelf tewijten, want de Franstalige liberalen vande MR heb­

ben het gewaagd de zwijnenstalvan de PS in Charleroi nog verder opente leggenen de PS-maffiosi kunnenzijn bloed wel drinken. Di Rupo: ‘Na 10 juni wordt hetmoei­

lijk om nog met deMR te onderhandelen.' Onkelinx: ‘We zullen een regering vormen zonderdeMR.' Reynders weet dus dat ze hem politiekproberen teisolerenenhij speelt zijn rolmet brio. Als de braveVlamingen vinden dat hij inderdaadzijn best doet om een variant van het Nederlands te spreken, dan moeten ze hem helpen.Tegen de PS-staat, en tegen Di Rupo die elk debatweigert. In ruilwil hij iets terug doen, name­ lijk Gkhuy Verofstàt nog eens een termijn aanvaarden als premier.

Op voorwaarde wel natuurlijk dat de Vlaamseliberalen een sterke partner zijn en blijvenin Vlaanderen. Dus... moeten de Vlamingen op Gkhuy stemmen.Dat zal trou­ wens goed zijn voor de belastingdruk! (Paul de Grauwe haddat weekendhuisarrest.) Dus: Vlamingenzijtge tegende PS, stem op de VLD. Zijtgetegen de zakkenvullerij in Charleroi ? Stem dan op de Gkhuy! Wat zeiu, mevrouwde interviewster? Zijn erpro­

blemenophet ministerie van Financiën. Als dat zo is, dan is dat de schuld vande vak­ bonden. Die houden de verregaande informatiseringtegen van dat departement. Nog­ maals, stem opdeGkhuy!Daarop rende Reynders de studio uit en liet zich naarLuik bollen, waar hij‘s middags het MR-congres ging bijwonen ... samen met de Gkhuy.

Guy en meneernoël.bezagen dathet goed was.Het sloot bovendien aan bij een traditie. De regeringen Verhofstadt Ien II zijn ergekomendoor en voor de Walen, waarom zou Verhofstadt III dan vandatspoor moetenafwijken?Door hen. enmet hen, enin hen, dachtGuy,en: de PS zal van mijniet wakker liggen, want ze weten daar toch dat zevan mijkrijgenwat hun hartje begeert. Ik heb het Waalse onderwijs via eengeheim akkoord van nieuwe middelen voorzien, eeuwigdurend gesjoemel met de leerlingenaantallen mogelijk gemaakt, Brussel-Halle-Vilvoorde verder uitverkochten het land met vreemdelingen volgepropt,zodat Brusseltotaal ontnederlandst en de Rand verbrusselt. Ik heb tegende wil van de Vlamingenhetvreemdelingenstemrecht door hun strotgeramd, endaar samen met Willyde Clercq een stuk theater rond opgevoerd vergeleken waarmeedeStomme van Portici klein bier is. Ik heb metde Walen en met delogede jacht ingezet ophet Vlaams Belang,en bijelkenieuwe ver­

kiezing die die partijwon, heb ikdejuridischegereedschapskist van nieuwe tangen en bijlenvoorzien om de inquisitieaan te scherpen. Net zoals de PShebik ook wel‘t een en ‘t ander te verbergen, alweet ikniet meer precieshoedat ook weerjuist zat met die lening van tweemiljoen bij advocaat Leo Govaerts, die ergens zou zijn blijvenste­ ken. Meneernoël.be heeft overigens ook een paar gaten in zijnmemorie, endat van die wanorde op Financiën? Tja, wehebben natuurlijk de gebruikelijke miljarden in de begroting ingeschreven uit destrijd tegen de fiscale fraude,en ja, Reynderszou daar wat meeraan kunnen doen, maar me dunkt datzebij de PS vroeg of laat opnieuw wel een of andere vorm vanamnestie zullen kunnen gebruiken, dus voilà. Puzzeltje,puz­

zeltje aan de wand,wie is er hier het liefst premier van ‘t land?

We zouden hier ten behoeve van de premier nog aan kunnentoevoegen: het voor­ nemenom een paritaire senaat inhet leven te roepen, het idee van een aantal Pavia- nenomeenfederalekieskringin tevoeren (zodat Verhofstadtheimelijkal droomt van een vierde mandaat), de weigering om rekening tehouden met deresoluties vanhet Vlaams Parlement, de weigering om het werkgelegenheidsbeleid te splitsen, het dwars­

liggen over een splitsing vandegezondheidszorg, geen woordmeer over eenover­ heveling van devennootschapsbelasting, en we zouden daar nog heelwat aan kunnen toevoegen, maar wegaan afsluitenmet de woorden van Annemie vande Casteele(in Knack), die zichna haar verblijf bijde VU en Spirit door de VLDlietinkopen,maarer nu als senator de brui aan geeft: ‘We haddeninOpenVLDeen werkgroep Staatsher­ vorming metdaarin een aantal ex-VU'ers. Verhofstadt kwam ervertellen datliberalen geen separatisten zijnen dat eenaantalbevoegdheden weer van het regionalenaar het federale niveau moeten. Toen begrepenwehet wel.’

XTiCfiictÉxâje.

l€0K€ 2-eö-T...

Deze week:

• Bercy? Stefaan? Martine? 2

• Halle- Vilvoorde: fransdol jachtterein 3

• Het hoofddoekendrama 4

• Krijgt de PS slaag? 7

• In Memoriam Jo Röpcke 10

Met uw goeddunken snijden we ook deze week het ecologische thema aan. Zonder uw goeddunken ook trouwens. Maar dan gelieve u gebruik te maken van de virtuele schietstand die we daartoe openden. (Met dank aan de reageerders op ons stuk van vorige week.)

Teneinde volgende zondag enigszins besla­

gen de kiescomputer te lijf te kunnen, ver­

diepen we ons dagelijks in de programma’s waarmee de partijen uw en onze stem pro­

beren te ontfutselen. Groen! en Open VLD staan doorgaans behoorlijk ver van elkaar.

Zeker wat ecologie en economie betreft, al wil Verhofstadt zich wel eens voordoen als ecobekeerling. Blauw is ook een natuurkleur:

die van het zeewater.

Op één punt kleuren groen en blauw even­

wel identiek: beide partijen menen dat er een nieuwe immigratiegolf dient georganiseerd te worden, dit keer van mensen die ons econo­

misch baat kunnen brengen.

Dat we daardoor het menselijk kapi­

taal afschuimen van de donorlanden, lijkt geen punt van bekommernis voor de zelf­

verklaarde progressieven. Je zou verwach­

ten dat een echte wereldburger de emigra­

tie van bedrijven naar de derdewereldlanden voorstaat, zodoende de economische ontwik­

keling ginder stimulerend. Is een boeiende boom over op te zetten.

Maar we bewandelen vandaag dus een ecologisch spoor. Op de webstek van WWF vinden we een lijst van de landen met hun ecologische voetafdruk (eva). Voor wie de jongste weken op zoek was naar een leef­

baar lapje grond op Venus: die eva geeft aan hoeveel hectaren landcapaciteit wij ver­

bruiken.

België staat in die lijst tenminste nog aan de wereldtop, leder van ons hapt 4,9 ha.

nuttige grond uit de wereldtoart. Probleem­

pje, want ons landje biedt maar 1,2 halkop.

Apart beschouwd is Vlaanderen nog een rela­

tief grotere slokop. Elke Belg verbruikt dus 3,7 ha. die we niet hebben. Die voeren we

dus in. Wereldwijd komen we nu al 0,4 ha per mens te kort. (Waar we die halen, vertelt WWF er niet bij. Op Venus wellicht.)

Een Indiër doet het met 0,8 ha. Een Egyp­

tenaar met 1,5 ha, een Turk bezet 2 ha. Om Braziliaan te zijn, heb je 2,2 ha. nodig.

We leren dus dat elke computerdeskun­

dige Indiër die we naar Mechelen halen het tekort aan aarde verhoogt met 4,1 ha, want uiteraard zal diens voetstap snel het Belgi­

sche maatje meer bedragen. Elke Egyptische verpleegster in Kortrijk maakt de aarde 3,4 hectare bijkomend te klein. Een Turkse win- keluitbater in Maaseik vergroot het ecologi­

sche wereldprobleem met 2,9 ha. Per Brazi­

liaanse schrijnwerker in Aalst nijpen we de wereldkeel 2,7 dichter.

Vanuit ecologisch oogpunt bekeken, lijken er zinvollere voorstellen te lanceren. Groen!

komt dus op de proppen met een voorstel dat de arme landen economisch verder uit­

zuigt en de wereld ecologisch verder belast.

Of hoe kortzichtige economie en bijziende ecologie hand in hand kunnen gaan.

Vandaar ons voorstel: zet zoveel moge­

lijk Belgen op een charter richting Soma­

lië. Die verbruiken 0,4 ha/kop en hebben ruimte voor 1,1.

We voelen ons echter een beetje de klei­

nen Tobback: wij weten hoe je de ecologi­

sche en wereldeconomische problemen kunt oplossen, maar we vrezen met ons voorstel niet verkozen te geraken.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres.

6 juni 2007

De dingen dezer dagen

WETEN JULLIE AL WAT KIELEN ?

JA

EEN ABONNEMENT /AN T PALLIETERKE NATUÜRLijK Ü

Kies ‘t Pallieterke. ‘t Pallieterkelezers weten waarom. Niet-lezers ook, als zij ‘t Pallieterke lezen. Politiekers beloven dat gij morgen gratis wordt geschoren. Wij beloven u dat gij ‘t Pallieterke niet gratis krijgt. En wij hou­

den onze beloften. Hoewel!

Wie nu een abonnement neemt voor zes maanden (tot en met 31 decem­

ber 2007) betaalt slechts 42,90 euro (rekeningnummer 409-6519491-68) en krijgt ‘t Pallieterke tot einde juni gratis.

Als dat geen mooie campagnebelofte is!

Met de neus op

Wat is het toch een benijdenswaardig voorrecht om aangenaam te mogen leven in een modelstaat waarin, naast een onaan­

tastbare scheiding der machten en, onder nog vele andere, ook de vrije meningsuiting voor iedereen gewaarborgd én door ieder­

een gerespecteerd wordt. En waarin elke onderdaan absoluut gelijk is voor dezelfde wetten. Ook in verkiezingstijden, wat zeg ik, vooral in die tijden. Want pas dan straalt het diepgewortelde respect voor de mening van anderen de mondige burger vanuit alle medi- akanalen tegemoet. Elke zweem van vijandig­

heid en vooringenomenheid ontbreekt. Laat staan dat er in een of ander kanaal sprake zou kunnen zijn van enige vorm van uitslui­

ting, het pietluttige detail van een schutskring rond een miljoen Vlaamse kiezers uiteraard buiten beschouwing gelaten.

Maar genoeg ironie, of noem het een vorm van cynisme, en plaats voor de reali­

teit, de rauwe realiteit dan. In een opstoot van “spontane solidariteit", zoals die slechts vorm kan krijgen in dienst van hogere belan­

gen des lands, hadden de regimemedia voor de zoveelste keer op rij, roerend eensgezind en alle concurrentiegrenzen overschrijdend, beslist dat ze geen kiesadvertenties zouden opnemen van die ene partij. Bij de ene kran- tengroep was er sprake van een deontolo- gische commissie (jawel!) die moest waken over wat in de kolommen verschijnt. Bij een andere groep werd een voorlopig neen ade­

quaat verlengd tot een volgende gelegenheid.

En bij een derde klonk het in de zuiverste stalinistische stijl “njet” zoals dat hoort voor gazetten die een bocht van honderdtachtig graden hebben gemaakt om in al zijn glorie het rode licht te kunnen zien en vereren.

Er is voor alles een eerste keer en dus was het nu de eerste keer dat de top van die niet te noemen partij blijkbaar en ein­

delijk de buik meer dan vol had van al dat hypocriete gebazel en besliste om daar iets tegen te ondernemen. Bij monde van haar

VIS NIET MOEILIJK, VlS LJEMAKKELjKt

Vis een plezante

__ NIEUWE

L£Z>EN MAKEN VOOR NET

de feiten

voorzitter Frank Vanhecke werd, met aan­

dacht voor alle punten van de te volgen pro­

cedure, in kort geding een rechtszaak aan­

gespannen tegen alle Vlaamse kranten bij de Rechtbank van Koophandel in Brussel. Het weigeren van advertenties werd in de aan­

klacht omschreven als een inbreuk én op de wet voor eerlijke handelspraktijken én op de antidiscriminatiewet, juridisch zijn dat vrij sterke argumenten. En in ieder geval stuk­

ken sterker dan het argument van de uitge­

vers die zeggen dat kranten het recht heb­

ben reclame te weigeren.

De OVSE (Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa) legt zelfs de internationale verplichting op om alle par­

tijen in alle landen ter wereld op gelijke voet te behandelen. Telkens Europese waarne­

mers naar derdewereldlanden worden uit­

gestuurd om daar verkiezingen op hun gel­

digheid te controleren, wapenen ze zich dan ook met dat soort terechte regels. Maar België is een modelstaat en geen derdewe­

reldland. Waardoor hier dingen kunnen die elders niet kunnen.

Het mag op grond van die trieste feiten duidelijk zijn dat Vanhecke en de zijnen niet hoopten dat er voor één keer echte geschie­

denis zou geschreven worden en ze, ook voor een keer, het gelijk aan hun kant zou­

den krijgen. En dus was het ondanks een sterk juridisch dossier eerder de bedoeling de openbare opinie nog maar eens met de neus op de feiten te drukken en te bewij­

zen dat er in dit apenland enkel democra­

tie bestaat voor zover het de zelfbenoemde

“ware democraten” goed uitkomt.

De zaak werd vorige week donderdag in kort geding behandeld. Tot een uitspraak kwam het toen niet. De rechter vond er niet beter op dan zijn beslissing uit te stellen.

Eerst zonder een datum op te geven waarop die beslissing wel zou vallen, wat later door te suggereren dat ze op maandag 4 juni het levenslicht zou kunnen zien. Rijkelijk te laat om deze bijdrage eventueel nog bij te kun­

nen sturen, dat wel. Maar aan de andere kant is de kans klein dat ik me vergis door zon­

der voorkennis te stellen dat het aartsmoei- lijk - om het niet over onmogelijk te hebben - is om zich voor te stellen dat een rech­

ter, vlak voor de verkiezingen, een uitspraak zou doen die het regime voor schut zou zet­

ten. De man zou een verdere carrière kun­

nen vergeten.

Maar mocht ik me, tegen elke typisch Bel­

gisch getinte “democratische" logica in, toch vergissen en de krantenbladzijden totaal onverwacht en ter elfder ure voor bolle- kenskermis zouden moeten worden open­

gesteld voor advertenties van alle Vlaamse politieke partijen, dan zal ik de eerste zijn om een diepe knieval te doen en ruiterlijk toe te geven dat men in dit apenland nog niet alle hoop op enige eerlijkheid van poli­

tiek correcten en hun mediavazallen moet laten varen. Al is de hoop dat die knieval er zou kunnen en zelfs moeten komen, wel bij­

zonder klein.

D.Mol

Dit op apegapen liggend apenland

Bercy? Stefaan? Martine?

“Of Bercy Stevens volgende maand al naar de Kamer mag, hangt grotendeels af van de keuze van Stefaan de Clercq, die wellicht vanaf de zevende plaats verkozen zal wor­

den. Blijft hij in het Vlaams Parlement dan is de kans groot dat Siegers hem mag opvolgen in de Kamer. Stapt hij over naar de Kamer, dan wordt hij in het Vlaams parlement opge­

volgd door Martine Fournier, ook al een cabi- netard van Leterme. Sowieso een zetel voor een poulain van de Vlaamse minister-presi­

dent dus.” Gelezen op bladzijde 26 van Knack van vorige week.

Een journalistenleven lang dagelijks omgaan met de Brusselse Wetstraat, een behoorlijk aantal verkiezingscampagnes dag aan dag via de radio begeleiden, leerde mij de menselijke noodzaak ook al eens te grimlachen. Zelfs een politiek verslaggever moet zijn journalis­

tieke opdracht niet altijd al te serieus nemen.

Toen ik dit verhaal onder ogen kreeg, werd ik voor een meer dan zeldzame keer wel nog boos en zelfs zeer kwaad. We mogen aan­

nemen dat Knack het verhaal niet zomaar publiceert, dat het integendeel goed geluis­

terd heeft naar die buiten West-Vlaanderen en het Brusselse kabinet van Leterme vol­

slagen onbekende Bercy dinges uit het diepe zuiden van West-Vlaanderen. De dame, naar verluidt een zeer nauwe medewerkster van de vaandelvlucht plegende Vlaamse minis­

ter-president, gelooft rotsvast in haar poli­

tieke carrière onder de vleugels van haar leperse afgod. Alsof de pirouette die ze de lezer voorschotelt de electorale vanzelfspre­

kendheid zelf is.

De West-Vlaamse kiezer die voor Ste­

faan de Clercq stemt, ziet nog altijd waar zijn stem terechtkomt, bij de Kortrijkse burge­

meester en gebuisde oud-CVP-voorzitter.

Die mag de avond van 10 juni met die stem bij hem thuis een privétombola organise­

ren met maar twee nummertjes en voor de twee kopers van één lotje is het altijd prijs.

Zelf heeft hij altijd prijs, zelfs als hij niet ver­

kozen wordt. Hij gaat ofwel naar de Kamer van Volksvertegenwoordigers ofwel blijft hij in het Vlaams parlement waar hij nu al zetelt.

En dus ook royaal betaald wordt om er zo weinig mogelijk present te zijn, zo weinig mogelijk te doen en zo weinig mogelijk te zeggen. Dat zijn de binnen de “democrati­

sche" meerderheid afgesproken spelregels!

Als onze Stefaan nu toch die beklemmende Vlaamse boeien wil verbreken, dan is ons Bercy er natuurlijk aan voor de moeite, dan mag ene Martine, ook al een cabine- tard” (sic!) van Yves Leterme op het zitje van Stefaan gaan zitten in het Vlaamse par­

lement. Blijft de Kortrijkse burgemeester in het Vlaamse parlement dat wordt ons aller Bercy zijn plaats "Belgisch volksvertegen­

woordiger”. En dat vindt Bercy uit het verre Wervik best een verleidelijk avontuur.

De kiezer wordt bedrogen

Wij vinden dat dus niet, wij vinden die opvoering integendeel van een onvoorstel­

bare dégoutante arrogantie. Let wel, dit soort combinaties is niet het exclusieve voorrecht van alleen maar de oude CVP. Zowat alle partijen zijn in hetzelfde bedje ziek van wat niets anders dan electorale fraude is. Maar dit is natuurlijk geen argument om Bercy niet te laten weten dat we haar verhaal ronduit beschamend vinden. Meer nog, dat we haar en al die anderen voor wie dat volksverte­

genwoordiger “mogen” zijn, niets anders dan een grote gratis tombola is, dat we ze alle­

maal zonder omwegen durven beschuldigen van kiezersbedrog.

De West-Vlaamse kiezer MOET volgende zondag zijn zondagsrust onderbreken om in de rij te gaan staan voor het stemhokje. Stel:

die kiezer denkt met heimwee terug aan de goede oude tijd dat ene Stefaan de Clercq en niet die spinnijdige Laurette de baas was van de Belgische justitie en vindt daarom dat de Kortrijkse burgemeester terug naar de Brusselse Wetstraat mag. Maar er wordt hem NIET bij verteld dat hij alles mag wikken en wegen wat hij wil, maar dat Stefaan, en in dit geval zijn streekgenoot Leterme, uitein­

delijk zullen beslissen welke partijgenoot X- Y of Z die royale maandvergoeding als dépu- téke van een of ander zogenoemd parlement mag opstrijken.

Er was een tijd dat opvolgers tijdens eef verkiezingscampagne niet eens ter sprakt kwamen. Ze kregen geen volle bladzijde in de gazet. Ze mochten blij zijn dat hun partij hen toeliet bij de opvolgers te figureren. Van daaruit was het soms jarenlang wachten tot hun voorganger in het parlement om een of andere reden er mee stopte. Een historisch voorbeeld van een opvolger die kon door- stoten en zelfs de politieke top bereikte opvolger Leo Tindemans. Hij moest wach­

ten tot zijn voorganger, Frans van Cauvve- laert, er niet meer was.

Vandaag is het soms belangrijker opvo1' ger te zijn dan meteen op de grote lijst te gaan staan. Je hebt soms zelfs meer kan­

sen om als nietverkozen opvolger verkoze*1 volksvertegenwoordiger te worden. Dat o**

gepaard gaat met flink wat ellebogenwer*

en messentrekkerij in de wandelgangen de partijhoofdkwartieren, hoeft niemand te verwonderen. De Belgische “kanselierskam didaat", de man die ook in deze wansmak®

lijke West-Vlaamse opvoering aan de to^7*

tjes trekt, trekt zich van al die onderhui s kritiek niets aan. Zelfs niet als men het in eigen partijrangen over zijn overmoed hee Wint hij, dan zullen diezelfde Part’jra?^hij natuurlijk juichen. Verliest hij, dan wor^tJ3t naar zijn eigen zeggen “gelyncht”. Ook

is een zekerheid. , u

De Vlaamse overloper naar het Belg'’^

systeem zal willen begrijpen dat dit niet°

zorg is. Zoals het zijn zorg niet is dat h'l^

deze manier mee de allerlaatste restfe?,t(>t de Belgische schijndemocratie oppeuze' zijn eigen meerdere eer en glorie. Zoa zijn zorg niet is dat hij als Vlaming in*uheeft allang elke schijn van geloofwaardighei kwijtgespeeld. Marc rL

Guy Verhofstadt in het tweede Burgermanifest 19^

Inmiddels raken de échte verzuchtingen en verwachtingen van de de gestoorde relatie tussen de bevolkingsgroepen, de onveiligheid '^an(<e grote steden en agglomeraties, de gerechtelijke achterstand, de ^er werking van het justitieapparaat en het gevangenissysteem, stee

en meer op de achtergrond. (....) -ebt*911

Voor de politieke partijen zijn die problemen dus evenmin e bee‘ie belang. Er wordt wat lippendienst aan bewezen, meer niet. Beetje L uV/in' voelt de burger zich in de steek gelaten. En dat ondanks zijn waars ^errl1ij- gen, keer op keer, bij elke stembusgang. Tot de schok niet meer te den valt. Tot de bom barst. Zoals op 24 november 1991.

De dingen dezer dagen

Halle-Vilvoorde:

fransdol jachtterrein

Kunt u zich inbeelden dat in Zwitserland een Franstalige partij Franssprekende landge­

noten, verblijvend in een aanpalend Duitsta­

lig kanton, ophitst tegen het bestuur van het kanton waar ze nu net in wonen ? Ónmogelijk in de Alpenstaat met zijn eeuwenoude con­

fédérale traditie. En als een snoodaard zich dan toch aan het ondenkbare zou wagen, welnu, het zou geen vijf minuten duren of de kwestie deed de bondsstaat op zijn politieke grondvesten daveren. U voelt al aan waar we naartoe willen. Toegegeven, de vergelijking tussen een land als Zwitserland en dit thuis­

land van het surrealisme klopt niet helemaal, want van federale loyaliteit heeft men hier nog nooit gehoord.

Menig inwoner uit gemeenten als Liede- kerke, Opwijk of Kampenhout (het zijn er slechts enkele uit een lange rij) werd een tweetal weken geleden behoorlijk verrast toen hij in zijn bus een pamflet van de Mou­

vement Réformateur (MR) aantrof. U weet wel, dat kartel van Franstalige (hervormde) liberalen, het Vlaamshatende FDF en nog wat klein grut. Wie in een randgemeente dichter bij Brussel woont, schrikt hier allang niet meer van op, maar voor deze wat ver­

der gelegen oorden was dit toch een nieu­

wigheid. Trouwens, de lijsttrekker voor de Kamer van het MR in Brussel-Halle-Vil- voorde (BHV) is niemand minder dan Oli­

vier Maingain, de sinistere voorzitter van het FDF. Laat ons dat vooral niet vergeten als MR-voorzitter Didier Reynders nog maar eens zoete broodjes komt bakken in Vlaan­

deren. Nu, wie niet vertrouwd is met de streek moet er beslist een kaart bijnemen.

De gemeenten waar het hier over gaat, lig­

gen dichter bij Aalst of Mechelen dan bij de Brusselse Grote Markt.

Reacties volgden snel. Individuele burgers spraken hun verontwaardiging uit, maar ook officiële gezagsdragers roerden zich. Ver­

schillende burgemeesters lanceerden oproe­

pen om de pamfletten gewoon terug te stu­

ren. Sommige gemeenten boden zelfs aan ze te bundelen en ze en masse terug naar afzen­

der te bonjouren. Een inwoner van Grim­

bergen kwam zelfs op het idee een brief te schrijven aan de voorzitter van de Euro­

pese Commissie, de Portugees José Barroso.

'*Vaarom precies? Omdat de lijstduwer op

Echo’s uit de Koepelzaal

[nburgering_______________

Zowel vanuit Mechelen als vanuit Antwer­

pen werd de voorbije week gesignaleerd dat Marokkaanse ouders die een Marokkaans kind komen aangeven aan de ambassade (om de Marokkaanse nationaliteit te kun­

nen verkrijgen in het kader van de terecht Zeer omstreden dubbele nationaliteit) sterk w°rdt aangeraden (zoal niet verplicht) te kie- Zen uit een lijst van traditionele islamitisch-

^nabische voornamen. Natuurlijk ergerde . P Dewinter zich hier bont en blauw aan en ,let zonder reden. Want dit staat niet alleen aaks op het integratie- en inburgeringsbe- e|d van de Vlaamse overheid, het degra- eert bovendien onze Vlaamse gemeentebe­

sturen tot voorposten van de Marokkaanse

°verheid die haar beleid in de praktijk moe- ten brengen.

Aversie

Marino Keulen hield zich nogal van de b^me - wat hem vrij goed afging - en

°°fde de Marokkaanse ambassadeur ontbieden om met hem ‘de mogelijke j °e'“ikheden te zullen bespreken die zou- y n rijzen door een bepaalde naamkeuze’.

v Oral Wenste hij als liberaal het principe de vrijheid van naamkeuze te verdedigen.

vlaams - nationale debatclub

Evaluatie verkiezingsuitslagen van zondag 10 juniop ö°n<*erdag 14juni2007 om 20.30u

in “Hotel DeBasiliek” teEdegem

met Peter DE ROOVER

*,°‘ferafo/7Voorzitter KoenDillen

de Senaatslijst van de MR niemand minder is dan Louis Michel, Europees Commissaris die voor deze electorale periode ‘politiek verlof nam. Weet Barroso wel met welke lieden zijn commissaris zich ophoudt, vraagt de brief­

schrijver zich af? Wie nog steeds meent dat

‘deze kwestie’ niet bij de mensen leeft, slaat de bal behoorlijk mis.

Lichtjaren

Wat de MR doet is op zich niet onwette­

lijk: zij voert simpelweg campagne in de nog steeds tweetalige kieskring Brussel-Halle- Vilvoorde. Natuurlijk, erg netjes is het niet, maar verboden evenmin. Dat ze dit in de uit­

hoeken van BHV doen, bewijst alvast dat het sop de kool waard is. Of anders gesteld: ze rekenen erop een electoraal reservoir van uitgeweken Brusselaars en “nieuwe Belgen”

te kunnen aanboren. Dat in de regio net de MR de kar trekt, is geen toeval. In 2003 wist de partij bijna 40.000 stemmen te vergaren in Halle-Vilvoorde, de PS ‘slechts’ 18.000.

Een alles oplossend wondermiddel is de splitsing van BHV natuurlijk niet, maar het kan wel een ontzettend belangrijk effect teweegbrengen. Ook in een eentalige kies­

kring Halle-Vilvoorde zouden Franstalige lijs­

ten mogen opkomen, net zoals dit voor het Vlaams parlement gebeurt. Alleen zullen er geen grote namen meer op prijken, wat naar alle waarschijnlijkheid een afname van het aantal Franstalige stemmen in Vlaams- Brabant zou bewerkstelligen. Akkoord, een zekerheid is dit niet, maar het resultaat is wel erg waarschijnlijk. Of waarom denkt u soms dat men aan Franstalige zijde mordicus tegen een splitsing gekant is?

Maar laat ons niet op de feiten voorop lopen en vooral met beide voeten op de begane grond blijven. BHV is nog niet gesplitst en als men ertoe komt, is het nog afwachten geblazen welk gedrocht uit de tri­

colore hoed zal getoverd worden. Dit neemt niet weg dat volstrekt niets onze Vlaamse politieke klasse ervan weerhoudt het optre­

den van deze regeringspartner op de poli­

tieke agenda te plaatsen. In een normaal land zou dit ook gebeuren. Echter, wanneer het op politieke cultuur en dito fatsoen aankomt, is Bern lichtjaren van Brussel verwijderd.

PmM.

De fractieleider van het VB, die overigens Antwerpse munitie aangereikt kreeg door Cathy Berx (CD&V), liet de kans niet liggen even een pikante vergelijking te maken door de zaak om te draaien: het kot zou inderdaad te klein zijn mochten wij bij het verwerven van de Belgische nationaliteit de betrokkene verplichten te kiezen uit een lijst van Vlaamse of Franstalige voornamen. ‘Het gehuil uit politiek correcte kringen zou weerklinken van hier tot in Marrakech.’ Inderdaad!

•Ja’ aan de fietsers _____

' Sven Gatz (VLD), Jan Peumans (N-VA) en het Groene! Vogelsmens interpelleer­

den keizerkoster Frank Vandenbroucke van Werk, Onderwijs en Vorming over de inter­

gewestelijke mobiliteit van werkzoekenden tussen het Brussels en het Vlaams gewest.

Men weet inderdaad dat ruim 80.000 (meest slecht opgeleide ‘jongeren') zonder werk zit­

ten, maar dat nauwelijks enkele kilometers verderop, in Vlaams-Brabant, heel wat jobs niet ingevuld geraken. En voor het oog van de gewillige televisiecamera's heeft de minis-

Aan Patrick Janssens Het doek valt

Ant ibn Werpen

B rie f aa n ..

Welaan vriend, ge gaat het hebben gewe­

ten. Dankzij de stemmen van het vreem­

delingenlegioen en hun meelopers kont gij vorig jaar de burgemeesterssjerp blijven omgorden, nu komen het legioen en zijn meelopers hun betaling opeisen. Gij zult de hoofddoek, symbool van het islamitische baasschap, toelaten in uw kantoorgebouw op de Grote Markt, of ge wordt gefatwat.

(Da’s zoiets als geteerd en geveerd, maar dan veel erger.) Aan het hoofd van de strijd heeft zich thans geschaard Tante Anissa uit El Mechalum, vier jaar geleden vanuit het niets gebombardeerd tot staatssecretaris van Onbestemde Zaken toen Steve Ste- vaert nog oppermachtig was in de SP.a.

Enkele weken later bleek dat Tante Anissa iedereen belogen had over haar bekwaam­

heid en diploma's. Weg staatssecretari­

aat, maar ze mocht wel Kamerlid blijven.

En om zich nu opnieuw in de belangstel­

ling te werken, neemt ze zowaar u. Onder­

lijf, zelf op de korrel. Lang leve de partij die zulke getrouwen keer op keer op haar lijs­

ten blijft dulden!

Nu is Temsamani zelf natuurlijk een absolute nitwit - niet voor niets werd kort na die diplomakwestie speciaal gevolmach­

tigde Caroline "Boemboem” Gennez naar Mechelen gestuurd om de partaaiorganisa- tie terug enig leven in te blazen - maar ‘t is wel een symptomatische nitwit. Een nitwit die haar politiek vel wil redden, vooraleer er een groene pimpernel met haar stem­

men gaat lopen. De politieke strijd tussen SP.a en Groen! gaat namelijk niet enkel over het klimaat en meer of minder wind­

molens. Het gaat ook over elkaar zoveel mogelijk overtroeven in multikul, en in het hoofddoekenverbod aan het Antwerpse loket hebben de meloenen een zwakke plek van uw bestuursakkoord ontwaard.

Maar, beste burgervader, de meloe­

nen krijgen daarin bijstand van BOEH!, 2I

“bekende Antwerpenaren” die Baas wil­

len zijn Over Eigen Hoofd. (De eerste keer dat we zo’n affiche zagen, met een nog vui­

lere, viezere en nog meer dan gewoon­

lijk ongeschoren Robbe de Hert en daar­

boven BOEH!, vonden we die wel goed gemaakt. Toen de betekenis tot ons door­

drong, dachten we: trek die man dan toch ineens een boerka aan, da’s een pak min­

der visuele vervuiling.) Die bekende Ant­

ter daar vorig weekend op een brug over de Al2 actie rond gevoerd, in het gezelschap van zijn eveneens fietsende en niet zelden doortrappende partijgenoot, de omhoog­

gevallen en nefaste Pascal Smet. Terwijl Vogels vooral het deontologische aspect aankaartte, was Peumans (naar eigen zeg­

gen een groot toejuicher van de interregio­

nale mobiliteit) vooral geïnteresseerd in het antwoord op de vraag of de kennis van het Nederlands voor die werkzoekenden een duidelijke voorwaarde blijft.

Van hem mocht het

Over dat laatste hoeft niemand zich ook maar enige illusie te maken: ‘Dat doen wij niet formalistisch. Wij vragen wie wil ingaan op een vacature niet om te bewijzen dat zij Nederlands kennen. Het gaat veeleer om een aanmoedigende aanpak;’ Ge zijt een socialistische excellentie of ge zijt het niet!

Het deontologisch bezwaar van Vogels werd weggewuifd door Leterme in hoogsteigen persoon: er was - althans volgens hem - geen vuiltje aan de lucht. Zijn eigen hoofd is dan ook niet echt boterloos, zie zijn optreden voor 800 Oostendse leerlingen...

Royaal onderonsje_________

Voor het VB is Vandenbroucke geen kei­

zerkoster, maar een ‘zonnekoning’. Van ons mag hij zelf kiezen - maar waarom die beti­

teling? Tijdens de commissie onderwijs van 3I mei 2007 protesteerde de Vlaams Belangfractie (bij monde van An Michiels) in die bewoordingen tegen de dictatoriale manier waarop Frank Vandenbroucke de onderwijsdecreten door het parlement jaagt.

Onder het Scherpenheuvels genie wordt het uit 2003 stammend unaniem besluit van de

werpenaren gaan er prat op dat ze uw bur- gemeesterscampagne hebben gesteund, maar dat ze u nu een soortement smerige dictator vinden. Gij zoudt daarom zonder dralen moeten toegeven aan de eisen van madam islam, die vindt dat ze zogezegd pas echt geëmancipeerd is als ze via die hoofd­

doek haar mening aan anderen kan opdrin­

gen. Over de fundamenten van die mening zullen we het dan hier nog niet eens heb­

ben, noch over de vraag of madam die mening vrijwillig uit, onder groepsdwang of met het oog op een eigen plaats in een toekomstig Antwerps kalifaat. Trouwens, voor de BOEH!-roepers speelt dat alle­

maal geen rol: ze behoren tot dat soort van ‘voor Vlaanderen nikske, voor de islam alles, alle Vlaams Belangers fusilleren, de hoofddoek erop en gij Janssens eraf ‘.

Vrijdagavond, beste Onderlijf, laveerde Vande Lanotte in Terzake zich laveloos om toch maar niet te moeten zeggen of de SP.a als partij nu voor of tegen een hoofd­

doek in officiële functies was. Of hoe een partij die weet dat ze de stemmen van de allochtonen broodnodig heeft om een rol van betekenis te kunnen blijven spelen, dat voorlopig nog niet te hardop durft zeggen aan de buitenwereld, want die is daar nog niet echt klaar voor. Uit een terloopse ver­

klaring van Vande Lanotte konden we wel opmaken dat gij, Janssens, in een verga­

dering zat om het probleem op de “Ant­

werpse vloer” te bespreken. Er wordt dus aan gewerkt, klonk het signaal. Tot verkie- zingszondag kunnen we ons moeilijk voor­

stellen dat het hoofddoekverbod zal sneu­

velen. Na verkiezingszondag zullen we dan wel verder zien.

Hou het hoofd koel, Onderlijf, maar wees u ervan bewust: ge hebt ze jarenlang gepamperd en geen strobreed in de weg gelegd. Ze zijn het dan ook gewoon geraakt verwend te worden, niet om allerlei inte- gratieverplichtingen te ondergaan. Zeker niet als ze hielpen u een spectaculaire verkiezingsuitslag bezorgen.

XWid&lk

P.S.: Zeg, ge gaat toch nog wel iets doen om Nolfke te helpen, zeker, die door de kuiperijen van Dewinter tot een gruwelijke celstraf is veroordeeld?

Vlaamsche parochieraad dat onderwijsde­

creten die maatregelen bevatten die op I september moeten ingaan, ten laatste op I mei moeten ingediend worden, systematisch met de voeten getreden.

Reactie komt niets te vroeg

Volgens het VB gebeurt dat bewust en steeds opnieuw, waardoor het parlement voor voldongen feiten staat en de commissie en de plenaire vergadering gereduceerd wor­

den tot stemmachines. De belangrijke nuan­

ces die door de verschillende partijen aan decreten kunnen worden toegevoegd ver­

vallen volledig wanneer de betrokken minis­

ter ‘cavalier seul’ speelt en haast persoonlijk beslist over het Vlaamse onderwijslandschap.

Dan vervalt de zo noodzakelijke ‘diversiteit’

waarvoor hij toch altijd zo graag pleit!

Links heeft - niet sinds gisteren overigens!

- het zo belangrijke onderwijsdossier volle­

dig ingepalmd en bepaalt zonder omkijken de richting. Zoals eigen aan een dictatuur is commentaar of debat over de inhoudelijke invulling niet gewenst. Daarom verliet tijdens de commissievergadering Onderwijs van 3I mei het VB met de ganse fractie de zitting.

De partij wenste geen deel uit te maken van een schijnvertoning. De meerderheidspar­

tijen stonden erbij en keken ernaar!

6 juni 2007

Het hoofddoekendrama

Een bekende Turkse cartoonist heeft het hele drama volmaakt in vier prentjes gete­

kend. Pa zegt in prentje I tegen dochter: "Als je geen hoofddoek draagt, vermoord ik je.”

Ma zegt in prentje 2 tegen dochter: “Ik giet kokend water over je kop als je je haar niet bedekt." Broer zegt tegen zus in prentje 3:

“Ik steek je ogen uit als je je kop niet bedekt."

En het meisje zelf zegt vervolgens in prentje 4 tegen een tv-journalist: “Ik draag een hoofd­

doek om mijn geloof te tonen.”

Je zou dus de sijsjes krijgen van dat com­

plot tussen politici, media en politiekcor­

recte hotemetoten om het kind toch maar niet bij zijn naam te noemen. Mare van Peel die als Antwerpse schepen van Personeel van wanten moet weten, liegt dat het gedrukt staat in de Kwack van 28 maart: "Het stoort mij enorm dat de dienstnota over de dres- scode gereduceerd wordt tot het hoofd- doekverbod op het werk.” Wat een lamme­

ling. Natuurlijk is die “dresscode" er alleen gekomen omdat het gevaar dreigde dat fanatieke moslimdames (of door hun familie geterroriseerde meisjes) aan het loket zou­

den zitten. Zou er één mens in Antwerpen geloven dat het verbod op speldjes en doe­

ken en kruisjes uitgevaardigd werd omdat Patrick Janssens de laatste tijd opgemerkt had dat er een paar bedienden met een Ant- werp- in plaats van een Beerschotspeldje zaten? Komaan zeg! Ik wil er vergif op inne­

men dat Janssens en Van Peel en hun staf lakeien in het lang en het breed gepraat heb­

ben over die hoofddoekjes en de onaan­

vaardbare gevolgen ervan.

Ze weten perfect waarom ze dat niet toe­

laten. Dat mogen dan alleen maar loketbe­

dienden zijn voor Peeters en van Pimper- zele maar voor de moslims zijn ze dat niet.

Zulke dames zijn “zusters” en worden ook op die manier aangesproken. En “zusters”

worden verondersteld meer dan hun stin­

kende best te doen. "Broeders" mogen aan

“zusters" niet alleen vragen het mogelijke te doen, maar ook het onmogelijke. Ze mogen dat zelfs eisen, want een moslim moet altijd een geloofsgenoot anders en beter behan­

delen dan een ongelovige hond. “Zusters”

die niet bereid zijn een oogje dicht te knij­

pen, om eisen te bespreken die normaal niet bespreekbaar zijn, lopen het gevaar dat de

“broeders” de familie aanspreken op hun gedrag. Dat leidt dan tot het bij vele isla­

mitische allochtonen beruchte geschonden eergevoel omdat hun eer niet afhangt van hun eigen gedrag, en zelfs niet van het wer­

kelijke gedrag van hun vrouwelijke familie­

leden, maar alleen van het feit dat er over die vrouwen niet mag gesproken, laat staan geroddeld worden.

Korte pijn

Kortom, burgemeester en schepenen van Antwerpen laten “zusters" niet aan het loket zitten om deze dames tegen zichzelf en vooral tegen andere moslims te beschermen, om te verhinderen dat deze dames soms met en soms tegen hun zin gaan discrimineren en Vlamingen anders zullen behandelen dan bij­

voorbeeld Marokkanen. Ze weten daarenbo­

ven dat een agressieve ideologie als de islam nooit stopt en dat men dus best geen vinger geeft, want de hand zal vlug volgen. In dit geval bijvoorbeeld de volgende eis dat men geen mannen meer mag helpen. Beter dus de korte pijn dan de ellende die men gere­

geld in de Nederlandse kranten leest omdat sommige dames plots (en dikwijls met hand­

tastelijke hulp van mannelijke familieleden) zeer diep gelovig worden en allerlei onaan­

vaardbare eisen gaan stellen.

De Vlaamse collega's aan het loket zul­

len daar misschien niet gelukkig mee zijn, want hoofddoekjes naast hen zouden een en ander vergemakkelijken. Het werk in de grote steden is al zwaar genoeg met vele onbeschofte allochtonen die hier soms tien­

tallen jaren wonen en nog altijd geen behoor­

lijk Nederlands kunnen of willen leren, die niet willen begrijpen dat er regels zijn die de loketbediende niet zelf heeft uitgevonden.

Die geen zier van computers kennen en dus ook geen idee hebben van de informatie die beschikbaar is. Ga maar eens naar een loket van Electrabel en luister (soms kun je niet anders) naar de smoesjes die daar te horen zijn om niet of minder te moeten betalen.

Een meisje van Marokkaanse afkomst (euh...

met hoofddoekje, moet ik erbij vertellen) zei me onlangs in het Postkantoor van Meche- len dat het soms hopeloos is. Ze vergezelt al eens andere Marokkaanse dames om hen

te helpen en iedere keer gebeurt hetzelfde.

De dames hebben haar iets op de mouw gespeld en als de bediende van Electrabel dan met de echte cijfers, het echte verbruik en de echte betalingen op de proppen komt, moet zij haar kennissen met de realiteit con­

fronteren en dan blijven ze nog meestal kei­

hard liegen en ontkennen. Inmiddels groeit de rij wachtenden aan en wordt het gegrom almaar luider.

In datzelfde postkantoor had ik vorig jaar trouwens nog een amusante ervaring. Een jonge Marokkaan ging niet akkoord met het tarief voor een pakje en haalde tenslotte het ultieme argument boven: “Racisme!" Zelfs dat kon de loketbediende niet overtuigen en de Marokkaan betaalde dan maar. Hij draaide zich om, schoot in een lach en zei: “Mislukt”

en liep naar buiten. Ik vroeg me onmiddeIlijk af hoe dikwijls het dan al wel “gelukt" was.

Tommeke

Niet iedere allochtoon heeft zo’n cynisch gevoel voor humor dat op een perfecte inte­

gratie wijst. Velen gebruiken dat woord maar al te graag omdat ze door de “weldenkenden”

aangemoedigd worden. Het literaire blaas- kaakje Lanoye bestond het bij een vorige verkiezing in Humo te verklaren dat nogal wat homo’s voor het VB stemmen omdat zij van “sterke mannen" houden. Natuurlijk kent dit leugenaartje de echte reden voor het stemgedrag van vele door moslimsnot- apen gepeste homo’s, maar zijn uitleg is de volmaakte illustratie van het stuitend gebrek aan moraal bij de correcten. Ze hebben bij Lenin opgestoken dat het doel de midde­

len heiligt en dus is er geen morele drempel die ze niet mogen oversteken om het doel van de multikul te bereiken. Bewust liegen is geen enkel probleem.

In een artikel in DS (21.5.) geeft hij nog een paar staaltjes ten beste. Mia barones Doornaert heeft weer eens van jetje gege­

ven over de laffe houding van de welden­

kenden over de islamitische vrouwendiscri­

minatie en ze heeft: “Tommeke, Tommeke, wat doe je toch?" geroepen. Ze heeft ook de Perzische Nobelprijswinnares Ebadi ter sprake gebracht. Dus confronteert Tom­

meke barones Doornaert met uitspraken van deze Iraanse, o.a. “dat een islamitische wetgeving heel goed verenigbaar kan zijn met mensensrechten”. Nu weet het knaapje zeer goed dat Iran een gangsterstaat is geregeerd door islamitische criminelen. Ebadi moet dus zo’n uitspraken doen, wil ze verder in haar eigen land blijven leven, want anders tekent ze haar doodvonnis. Je moet dus een per- verte leugenaar zijn om zo’n afgedwongen uitspraak te citeren als bewijs van islamiti­

sche verdraagzaamheid.

Lanoyeke maakt zich ook boos over uit­

spraken dat “een moslim kan geen democraat zijn" (een dogma van iedere orthodoxe mos­

lim). Tommeke bewijst dat het wel kan met o.a. de namen van Lanjri en Temsamani, twee dames van wie hij zeker weet dat ze allang die ideologie hebben overboord gegooid zoals ze dagelijks in de realiteit bewijzen. Natuur­

lijk zijn ze niet zo gek openlijk lid te worden van een vereniging van ex-moslims, want dat kost hen stemmen. Overigens noemt Lanoye Doornaert met een sneer “een bijna gepensi­

oneerde journaliste”. Dat heb je met de cor­

recten. We mogen zeker niet discrimineren op afkomst; geen probleem, dan doen we het wel op leeftijd. “Chassez Ie neo-nazi, il revient au galop. “ Jan Neckers

De dingen dezer dagen Vijfhonderd jaar Egmond!

Slachtoffer van zichzelf?

Op 5 juni van volgend jaar zal het vijfhon­

derd jaar geleden zijn dat graaf Lamoraal van Egmond op de Brusselse Grote Markt ont­

hoofd werd. Dat gebeurde na een bescha­

mend schijnproces op rechtstreeks bevel van koning Filips II van Spanje, toen heerser over onder meer de Nederlanden. Het was dus een zoveelste goed idee van het Davids- fonds nu al een nieuwe biografie van deze beroemde zoon uit de Vlaamse geschiede­

nis voor te stellen en daarvoor het kasteel van Egmont in Zottegem uit te kiezen. Ter­

loops, de auteurs van het boek schrijven Egmond met D, maar geven toe dat Egmont metT ook kan.

“Slachtoffer van verraad en intrige - graaf Lamoraal van Egmond" is geen zoveelste geromanceerd verhaal over deze intrige­

rende figuur, die ooit Ludwig van Beetho­

ven muzikaal inspireerde en schrijvers als Goethe en Schiller. Het is een strak weten­

schappelijke studie van de Franstalige histo­

rica Aline Goosens. De vroegere conser­

vator van het kasteel van Gaasbeek, ooit een van de vele bezittingen van de schat­

rijke Egmond, Herman Vandormael, zorgde voor de vertaling. De soms wat dorre weten­

schappelijkheid maakt de lectuur van het boek niet gemakkelijk, maar de grote krijtlij­

nen van het Egmonddrama worden door die bewuste zakelijkheid des te duidelijker.

Ook al was hij uit Holland afkomstig, het is niet ten onrechte dat de Vlaamse geschie­

denis zich deze figuur toe-eigende, want het was hier bij ons dat hij zijn historische rol speelde, het was in wat vandaag de hoofdstad van Vlaanderen is dat hij door de Spaanse katholieke bezetter ter dood werd gebracht.

In het Oost-Vlaamse Zottegem staat vandaag het opvallend mooi gerestaureerde Egmont- kasteel, in het lieflijke Brusselse parkje aan de Zavel kan men hem samen met zijn al even onfortuinlijke adellijke collega Horne nog altijd gaan begroeten.

In het nabijgelegen Egmontpaleis wer dertig jaar geleden het mislukte Egmontpact ondertekend. Het standbeeld ston vroeger voor het Broodhuis op de Brusselse> Grote Markt, de plaats waar het Egmonddrama zqn bloedige ontknoping kende.

Het levensverhaal van Egmond zoals in dit boek voorgesteld, spitst zich toe op twee aspecten van de persoon graaf Lamoraal van Egmond. Er is de succesvolle militair van wie gezegd werd dat hij een briljante stra­

teeg was. een stelling die in het boek zoniet in vraag gesteld, dan toch wordt gerelati­

veerd, en er is de duidelijk mislukte politi­

cus. Als militair én als politicus behoorde Egmond opvallend snel - en dat niettegen­

staande zijn jeugdige leeftijd - tot de absolute adellijke top van de Nederlanden. Egmond kon al vroeg rekenen op de uitgesproken sympathie van zowel Karei V als van diens opvolger Filips II. Voor de landvoogdes Mar- gareta van Parma die in afwezigheid van de koning over onze landen regeerde, was hij de allereerste van haar raadgevers. Over wie Egmond in het dagelijkse leven was, over zijn persoonlijkheid, zijn familiaal leven, over zijn culturele en andere interesses krijgen we evenwel niets te lezen of eerder toeval­

lig en dat is spijtig.

Ergens wordt terloops opgemerkt dat hij tijdens een bijeenkomst van de ridders van het Gulden Vlies een uitbrander kreeg van Filips II omwille van zijn niet-onbesorr>.

ken levensstijl. Meer dan eens maken de auteurs ook duidelijk dat voor de schatrijke Egmond het verwerven van steeds meer rijk­

dom een belangrijk gegeven was in zijn doen en laten.

Veranderende wereld

Doorheen het verhaal krijgen we wel een beeld van iemand die het moeilijk had om politiek-maatschappelijke keuzes te maken die de wereld rondom hem van hem mocht verwachten. Hij was nu eenmaal één van de leiders van die samenleving. Dat die wereld aan het veranderen was. heeft hij niet (wil­

len) zien, hij hoorde thuis in een stilaan uit­

dovende feodale samenleving waarin de hoge adel het bestuur van het land naar haar hand kon zetten, niet in een samenleving die op een keerpunt stond. De oude adel kreeg 3’

te rekenen met een opkomende burgerij, met gestudeerden die hun plaats kregen in

‘s lands bestuur. Godsdienstvrijheid of niet, het was niet zomaar een voorbijgaande gril, het ging om een ommekeer in de maatschap­

pij van het einde van de 16de eeuw.

Egmond probeerde tussen die twee te laveren, telkens weer zijn absolute trouw aan de koning bevestigen, maar toch ook zijn vrienden van het Eedverbond trouw blij­

ven. Met zijn koning mee proberen de door­

braak van het andere geloof in Vlaanderen zo goed mogelijk te voorkomen, maar zon­

der de door de koning geëiste hardhandig­

heid. Als ridder van het Gulden Vlies kon hem toch niets overkomen. Egmond wilde dus geen keuze maken, hij zou de koning wel overtuigen van zijn onschuld terwijl die­

zelfde vorst hem alleen maar op een cyni­

sche manier aan het lijntje hield. Tot ook die koning een politieke keuze moest maken:

Egmond en andere koplopers van het verzet in de Nederlanden letterlijk uitschakelen en ze dus laten vermoorden, of het risico van een opstand in de Nederlanden. De koning maakte de keuze die men kent. Volgens de titel van het boek werd Egmond “Slachtoffer van verraad en intrige". Dat verraad en die intrige worden in dit boek niet meteen dui-1 delijk. Egmond was zo te zien eerst en vooral het slachtoffer van zichzelf, van zijn persoon­

lijke onmacht om zijn tijd te begrijpen, om aan grote politiek te doen. Hij begreep niet dat anderen wel hun keuze maakten, hem daarin wilden meetrekken, maar beseften dat het niet zou lukken. Filips kreeg hem niet weg van zijn "verkeerde vrienden”, die kon­

den hem niet losweken van “zijn” koning- Egmond had zichzelf in een onmogelijke pat­

stelling gewrongen. Het werd geen traditi­

onele huurmoordenaar, het werd een ont­

hutsend beschamend schijnproces, de ergst®

tirannie uit de voorbije eeuwen waardig- Egmont en Horne moesten publiek terecht staan omdat het volk zou weten dat het de koning menens was met zijn gevecht tegen de pleitbezorgers van de godsdienstvrijheid- Zelfs Alva was beschaamd over de konink lijke bevelen die hij moest uitvoeren en Üel dat ook aan Filips weten.

“Slachtoffer van verraad en intrige’. ee.$

boeiend stuk geactualiseerde geschieden' van Vlaanderen, het portret van een ma die in dat Vlaanderen een belangrijke r®

"mocht” spelen, maar niet sterk genoeg j om tijdig te willen beseffen welke zijn r (maar) was! Marc PlaT

Herman Vandormael - Aline 6°°

sens, Slachtoffer van verraad intrige, Graaf Lamoraal van Egnno’’ '

1522 -1568,240 blz. geïll., uitg. DaVI fonds, Leuven, 2007.

De Vereniging van Vlaamse of zou zich beter omvormen tot de WC • Vereniging van Vlaamse Correcte $tUpallS- Immers, in samenwerkingmet ^un,'r[eri- talige evenknie hebben zij een stU[Vrij- kieswijzeropgesteld met eentwintigta .M

Tiuunucren mag ausüDSOiuui i"'-’- ’ son*' komen hoe het Vlaams Belang °ve/,atUiif mige studentenstandpunten denkt- ge­ lijk vertegenwoordigt het Belangn'et spirit lijk veel volk, vergeleken bij N-VA e%e/J.

die als aparte partijen worden beha

De dingen dezer dagen

5

Portret legermuseum

Pronken met unieke collecties

In de lange rij van musea die Brussel rijk is, neemt het Legermuseum een heel aparte plaats in. Het is een wat vreemde eend in de bijt als men het vergelijkt met de andere musea, maar ook als men over de grenzen gaat zoeken naar soortge­

lijke instellingen, kom je van een kale reis terug. Met een mix van zowel perma­

nente als tijdelijke tentoonstellingen trekt het Legermuseum elk jaar duizenden belangstellenden. We werden door PR-verantwoordelijke Diane Vanthemsche op sleeptouw genomen.

Over enkele jaren viert het Koninklijk Legermuseum, zoals het voluit heet, zijn hon­

derdste verjaardag. Sinds jaar en dag is dit bezienswaardige oord gelegen in het Brus­

selse Jubelpark, vlak naast de triomfboog om precies te zijn. Die verjaardag is vooral een officiële datum, want om net op één eeuw uit te komen, is enige creativiteit vereist. 'Hol­

landse rekenkunde’, zou men dat in andere tijden genoemd hebben.

Het museum werd in 1910 opgericht en kan maar moeilijk vergeleken worden met wat het enkele jaren later werd. “Ini­

tieel werd van start gegaan met een tijde­

lijke tentoonstelling”, licht Diane Vanthem­

sche, de vlotte PR-verantwoordelijke van het Museum, toe. “Het initiatief werd gesmaakt en men besloot de tentoonstelling een per­

manent karakter te geven. Om begrijpe­

lijke redenen werd de collectie na de Eerste Wereldoorlog fors uitgebreid. De beschik­

bare ruimte werd echter al snel ontoerei­

kend en het geheel verhuisde naar de hui­

dige locatie in het Jubelpark.”

Sinds jaar en dag is het Legermuseum een zogenaamde ‘federale wetenschappe- l'jke instelling’, waardoor het in het rijtje Past van pakweg het Rijksarchief, de Ster-

*e,nvvacbt of het Museum voor Centraal- nfrika in Tervuren. Toch blijft het een wat

*reemde eend in de bijt, want in tegenstel- ln8 tot al die andere musea ressorteert het ys er|ige onder het ministerie van Defensie.

°rig jaar kwam het ook in het vizier van het ekenhof te liggen. "Te veel personeel”, oor- eelde de rekenkamer,

historische zaal

Za\^6 tre^en mekaar in de ‘Historische al, trouwens de eerste die elke bezoe- obligaat als eerste binnenwandelt. De n Zen kasten zijn propvol gevuld met har- da f60' zwaarden, uniformen en meer van be 'raa's- “Toegegeven, deze aanpak is een

"Qetle. aPart", erkent ook Vanthemsche.

raar|St'^S werd ?ek°zen de volledige voor- ton V3n deze '^de-eeuwse collectie ten- en n te stellen. Deze keuze heeft zijn voor v0|nadelen- De kasten zitten inderdaad erg de '|rnaar bet voordeel is dan weer wel dat le*bebbers van het genre ruimschoots

^bun trekken komen.”

eer| ns 'ijkt deze 'Historische zaal’ een beetje van ?Useum 'n bet museum. De inkleding he|e 6 rneer recentere zalen is dan weer gankV*' anders- blinder bedrukkend. Toe-

“Vy'^er- K°rtorn- eigentijdser.

tig” e mogen best trots zijn op onze collec- 'vaar*61'*0^1 D'ane Vanthemsche. De manier ze baar verhaal doet, verraadt een haar e betrokkenheid bij wat ook een beetje

«en LrTl.Useurn geworden is. “We bestrijken ,e e Periode: van de 10de eeuw tot en et recentste wapentuig zoals de F-16.

P zich is al vrij opzienbarend, maar

een ander element dat ons uniek maakt, is onze internationale benadering. Wij bren­

gen niet het verhaal van de nationale mili­

taire geschiedenis, zoals heel wat buiten­

landse musea. Wij brengen het verhaal van het militaire gebeuren als zodanig.”

Nostalgie

De rondleiding leidt ons door de verschil­

lende zalen. De Eerste Wereldoorlog, de Tweede, een aparte inham voor een collec­

tie met materiaal uit het tsaristische Rus­

land, en natuurlijk ook de enorme loods die aan de geschiedenis van de luchtvaart gewijd is. Volgens velen het paradepaardje van het museum. “Deze zaal kan inderdaad op de grootste belangstelling rekenen”, beaamt Vanthemsche. Het uitzicht is dan ook spec­

taculair. Een resem (afgedankte) jachtvlieg­

tuigen, zelfs een Russische gevechtshelikop- ter en een Caravelle-passagiersvliegtuig dat net aan het plafond hangt, maar in werkelijk­

heid op pilaren rust. Nee, je komt het niet elke dag tegen. Meer dan honderd toestellen in totaal en dat op een boogscheut van het kloppende hart van Euro-Brussel.

Voor PR-vrouw Vanthemsche die in een vorig leven nog voor Sabena werkte, heeft die ‘hangende’ Caravelle een wat aparte betekenis: haar eigen vader maakte destijds deel uit van het cabinepersoneel op zo’n toestel. “Vernieuwingswerken staan op sta­

pel, maar over het hoe en wanneer bestaat nog geen uitsluitsel. De kogel is met andere woorden nog niet door de kerk, of door het museum, zo u verkiest.”

Een zekere nostalgie overvalt me. Voor een hele generatie schoolkinderen was een bezoek aan het museum een verplicht num­

mertje. Ook voor uw dienaar. Maar wie, eveneens zoals uw dienaar, op amper enkele bushaltes van het Jubelpark opgroeide, kon daar vrij makkelijk een gevolg aan breien.

Meerdere zelfs.

“Een groot deel van onze bezoekers bestaat uit scholen”, verduidelijkt Vanthem­

sche. “Daarnaast krijgen we ook heel wat toeristen over de vloer. Als we onze bezoe­

kers naar leeftijd opsplitsen, zien we dat vooral de categorie min 18-jarigen en 40 plussers sterk vertegenwoordigd zijn. Voor scholen hebben we trouwens aparte en meer ludieke rondleidingen in petto.

Misschien wel de meest intrigerende vraag: van waar komt het materiaal van deze unieke collectie? “Dat is erg uiteenlopend", benadrukt Vanthemsche. "Veel is afkomstig van schenkingen. Sommige stukken hebben we in bruikleen in het kader van een uitwis­

seling met een ander museum. Wat we bij­

voorbeeld kregen voor onze aparte tentoon­

stelling over tsaristisch Rusland, is zuivere bruikleen; die stukken zijn dus geen eigen­

dom van het museum.”

PmM.

‘Forum Hedendaagse geschiedenis

“Eén van de meest ambitieuze projecten ooit”, noemen de mensen van het Leger­

museum zelf het 'Europees Forum van Hedendaagse Conflicten’. Bedoeling van deze permanente tentoonstelling is in een aantal fasen alle conflicten van de 20ste eeuw aan bod te laten komen. Begin dit jaar werd de tweede fase officieel geopend, over enkele jaren moeten het er vier zijn.

Voor het ontstaan van dit ‘Forum’ moeten we zo’n twaalf jaar in de tijd terugke­

ren. In 1995 trok de (tijdelijke) tentoonstelling ‘Ik was 20 in 1945’ op minder dan één jaar om en bij de 800.000 bezoekers. Een succes dat bij het brede publiek een belangstelling voor het onderwerp verraadt. Een permanente tentoonstelling over de Tweede Wereldoorlog drong zich op, vonden sommigen. Het enthousiasme was groot, uit politieke hoek. Kort daarop werd het project aangekondigd, de realisa­

tie kon beginnen.

Als locatie viel de keuze op de Bordiauhal, zomaar even 6.000 m! groot en genoemd naar de architect die het concept in de 19de eeuw uittekende. De oorspronkelijke bedoeling van de hal was er handels- en industriebeurzen in onder te brengen.

In januari 2004 kwam dan de uiteindelijke inhuldiging van de eerste fase die de peri­

ode van oktober 1917 tot juli 1940 bestrijkt. De tweede fase die dus in januari van dit jaar geopend werd, slaat op het verloop van de Tweede Wereldoorlog, tot in augus­

tus 1944 om precies te zijn. De derde stap bevindt zich vandaag nog in een allereer­

ste planningsstadium. In dit kader zou werk worden gemaakt van een herwerking van het bestaande deel ‘Bezet België en het verzet’, het einde van de oorlog in Europa, het concentratiekampsysteem en de uitroepingspolitiek en tot slot de oorlog in de Stille Oceaan. De finale fase zou dan helemaal gewijd zijn aan de conflicten van 1945.

Eén zaak hebben alle vier deze fasen (of op zijn minst toch de eerste twee die ondertussen geopend werden) alvast gemeen: ze richten zich tot een erg gediversifi­

eerd publiek. “De neofiet, de specialist, de student of de oud-strijder”, luidt het. Om dit te bewerkstelligen gaan de organisatoren op een erg didactische manier tewerk.

De te volgen parkoersen zijn zowel chronologisch als thematisch gestructureerd. De zaken worden trouwens in een internationale context geplaatst, met weliswaar een bijzondere aandacht voor het Belgisch deel van het verhaal. Het klassiek tentoonstel­

len wordt trouwens afgewisseld met decors en interactieve gedeelten.

Wat levert dit nu voor deze tweede fase precies op? Een volledig nagebouwde Duitse bunker of de staartkoepel van een Engelse bommenwerper zijn enkele van de pronkstukken waar de organisatoren erg trots op zijn. “Het wetenschappelijke team van het museum werkte in perfecte synergie met de technici en de binnenhuisarchi­

tect . wordt tot slot nog benadrukt.

Koken kost geld en op het prijskaartje voor deze 2de fase staat dan ook een mil­

joen euro. De gebruikte tentoonstellingsruimte bedraagt voor dit deel 700 m:. En omdat alle goede dingen uit drie bestaan, nog een laatste cijfer: de opbouw van deze fase nam niet minder dan drie jaar in beslag.

De zee als poort op de wereld

“U staat in de weg", zegt een onderofficier terwijl hij aan mijn mouw trekt. “Zo dadelijk komt de prins hier langs en de doorgang moet vrij blijven." Dat was woens­

dag 22 november 2006, de dag waarop de tentoonstelling 'De zee: een poort op de wereld officieel geopend wordt. De persrondleiding is net afgelopen en het is inder­

daad wachten op prins Laurent die het spreekwoordelijke lintje zal doorknippen. Dat net hij de honneurs moet waarnemen, is natuurlijk geen toeval. Net zoals zijn vader voor hem, zette hij bij de Belgische strijdkrachten het Detie van de marine od.

Het talrijk opgekomen publiek voor deze plechtige gelegenheid kan als ‘klas­

siek’ bestempeld worden. Een mix van militairen, academici, net als enkele poli­

tici. Overheersend Franstalig trouwens, wat kenmerkend voor het museum lijkt te zijn. Niet dat iets aan te mer­

ken valt op de tweetalige profilering van de instelling, maar het is gewoon een feit dat de belangstelling voor het reilen en zeilen daar onder de triomfboog van het jubelpark groter is aan Franstalige zijde. Spreekt het geen boekdelen dat van de ongeveer tien journalisten die de persrondleiding bijwoonden er amper twee Nederlandstalig waren? Het weer­

hield de gidsen van dienst - divisieadmi- raal o.r. Michel Verhuist en kapitein-ter- zee Leo Vermaere - er alvast niet van de kerk netjes in het midden te houden en een strikte tweetaligheid in acht te nemen. Op een andere gelegenheid was uw dienaar zelfs de enige Nederlands­

talige journalist die present gaf (ook al dook naar het einde toe nog een redac­

teur van ‘De Standaard' op). Maar laat

ons terugkeren naar de Zee die inderdaad een poort op de wereld is.

Zonet verscheen ook het gelijknamige boek, een welgekomen aanvulling op de tentoonstelling. “Sinds de oudheid en tot op heden hebben kleine landen die groot geworden zijn, dat te danken aan de zee", verklaarde Leopold 11 in 1881. En gelijk had hij, ook al staat de rol van de Belgische marine anno 2007 mijlenver verwijderd van de bombastische kijk op de dingen die hem eigen was. "Laat ons niet vergeten dat het de zeemacht is die instaat voor de veiligheid van de Belgische koopvaardijvloot in internationale wateren”, benadrukt divisieadmiraal o.r. Michel Verhuist tijdens de rondleiding. En het moet gezegd dat dit begeleidende boek dat zonet onze weelde­

rige kantoren binnenrolde terzake enkele harde feiten opsomt. “De scheepvaart is onmisbaar voor de westerse economie”, luidt het eindoordeel. Wist u trouwens dat het vervoeren van één ton graan over de Atlantische oceaan minder duur is dan deze lading van Antwerpen naar Luik te vervoeren?

Edoch. Aan marinemensen vragen wat het belang is van een eigen Belgische marine, ruikt heel sterk naar het te biecht gaan bij de duivel.

Niet iedereen is trouwens van dit belang overtuigd, wat de wat wispelturige geschie­

denis van onze Zeemacht verklaart. Maar wat de context en opportuniteit ook moge zijn, de tentoonstelling als dusdanig is een geslaagd nummertje. Niet te groot en niet te klein, didactisch opgevat en met aandacht voor de verschillende aspecten van het leven op zee. Er is echter een maar: het gaat hier om een tijdelijke tentoonstelling die op 31 juli al ten einde loopt. Wie ze nog wil bezoeken, moet er met andere woor­

den enige vaart achter zetten.