62ste jaargang nummer 31 woensdag 1 augustus 2007 1,65 euro
a x* ___ Voor mensen
'RH J flll»P*» 17
.X I c |J lx ÏC<£X i <£»”“ h '
**r*<«r
WÜOOX«
ISOf MAAOHf'0
Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Moddercatch
Jongens, is dat daar even een leuke bende bij elkaar op Hertoginnedal. De liberalen die zwaar gebukt gaan onder het kruis omdat ze met de katholieken moeten onderhan
delen. De katholieken die elkaar niet meer kennen of begrijpen, ook al bezigt Leterme nog zijn keurigste Frans. Didier Reynders, die eigenlijk nog altijd graag premier wil wor
den in plaats van de premier, en die een gloeiende hekel heeft aan madame Milfoisnon en omgekeerd. Madame Milfoisnon die veel liever met Di Rupo en Ecolo in bed zou krui
pen dan met die geitenboer uit leper, en zichzelf opwerpt als de Jeanne d’Arc die moe
dig vecht voor de eenheid van het land. Bart de Wever die zo snel mogelijk Maingain zou willen verhapstukken en wellicht vice versa. Daaraan toegevoegd de Franstalige pers die als journalisten vermomde militanten in de strijd werpt om de hele forma- tiepoging zo snel mogelijk te kelderen. En de formateur zelf die vorige week niet echt veel communicatieve vaardigheden aan de dag legde en het zichzelf nog moeilijker lijkt te maken. Het begint zowaar te lijken op Dantes inferno: “Laat alle hoop varen, gij die hier binnentreedt.” Als Yves Leterme al voor Hertoginnedal had gekozen om een his
torisch kader te creëren of om zich achter discrete kasteelmuren terug te trekken, dan is hij er intussen wel aan voor de moeite. We hebben nog nooit meegemaakt dat de onderhandelende partijen - die geacht worden een regering te vormen - vanaf dag één al vechtend over de grond rollen, en dat voor het oor en oog van alle microfoons en camera’s. De nota van de formateur werd binnen de kortste keren - uiteraard zou
den we zeggen - gelekt naar de pers. Bijgevolg konden alle belangengroepen en kaar- tersclubs van Schore tot Virton op het werkdocument beginnen schieten. Toch kwam er een akkoord, dan weer geen akkoord, dan een principeakkoord maar eigenlijk ook weer niet over lastenverlagingen. Daarna idem dito over sociale uitkeringen. Het eerste een prioriteit voor de liberalen. Het tweede voor de christendemocraten alias huma
nisten. De staatshervorming - naar wij dachten toch een prioriteit van het Vlaams Kar
tel - werd verwezen naar de “biechtstoel”.
Ziet er fraai uit. Zeker als we bedenken dat over Brussel-Halle-Vilvoorde het breedst mogelijke mistgordijn werd opgetrokken, met enkel een tekst over het gerechtelijk arrondissement die ver van duidelijk is en op geen enkele manier Franstalige bevoorde
ling uitsluit. Komt daar nog bij dat het gat in de begroting voor dit jaar nu al zou oplo
pen van 1,5 tot 2,6 miljard euro, wat uiteraard door de liberalen in alle toonaarden wordt bestreden, want dan zouden ze het failliet van acht jaar paars moeten toegeven en Reynders aan de schandpaal zetten voor wanbeheer op het departement Financiën.
Wie op basis van al deze gegevens een duurzame regering kan bouwen, moet zowat een Dehaene in drievoud zijn. Superloodgieter dus, en aan Franstalige zijde wordt al driftig en vooral geestdriftig over een mislukking van Leterme gespeculeerd.
En meer nog dan door Franstalige politici (de oudgediende Gérard Deprez bijvoor
beeld) gebeurt dat door de media bezuiden de taalgrens. Daar lijkt een collectief deli
rium tremens te zijn ingetreden, culminerend in de roep om de terugkeer van ... Ver- hofstadt! Het beste bewijs dat die laatste altijd op de eerste plaats de Waalse belangen heeft gediend, steeds op zijn hoede of Di Rupo niet die fatale vingerknip ging geven dat het met hem gedaan zou zijn. Jaja, Verhofstadt konden ze mooi naar hun pijpen laten dansen. Dat lijkt met Leterme een stuk moeilijker (al moeten we natuurlijk afwach
ten tot welke toegevingen de tsjeven eventueel in staat zijn om toch maar de felbe
geerde ministerpostjes in de wacht te slepen). Onophoudelijk gaat het in de Fransta
lige gazetten over de “negatieve dynamiek van oranje-blauw” - de blauwe appelsien (l’orange bleue). Over de minstens veertig communautaire valstrikken die Leterme in zijn nota verborgen heeft. Zelfs een serieuze krant als L’Echo (tegenhanger van De Tijd) doet daaraan mee. Met de waarschuwing dat Leterme het nooit vier jaar in de Wetstraat 16 zal volhouden als hij de Franstaligen niet begint te paaien. Straffer uiter
aard nog in Le Soir: Leterme moet zich gaan inspireren op ... Verhofstadt (daar zijn we weer). Die gaf het dossier-Brussel-Halle-Vilvoorde op en regeerde verder zonder er nog iets aan te doen. Zo moet ook Leterme handelen: bakzeil halen, BHV in de frigo steken net zoals andere ideeën rond een staatshervorming, en minstens wachten tot 2009 en na de regionale verkiezingen om er eventueel op terug te komen - als hij dan nog iets te vertellen heeft.
Daarmee is onmiddellijk aangegeven waar het aan Franstalige zijde om draait: alle politieke partijen kijken daar naar elkaar en naar die fameuze deelverkiezingen. En commentatoren beginnen er al op te gokken dat 2009 wel eens een nieuwe “moeder van alle verkiezingen" zou kunnen worden: federaal, regionaal, Europees. Met tot dan zoveel mogelijk status-quo, om de CD&V en N-VA dan volledig de nek om te kunnen draaien. Voor ons hoeft het allemaal niet meer. Met de dag wordt duidelijker dat er met Walen en Franstaligen niets meer aan te vangen valt. Laten we dus hopen dat die idi
oten dapper verder doen waarmee ze bezig zijn: de hele boel zodanig polariseren dat die onvermijdelijk ontploft. Als afscheidscadeau krijgen ze het vorstenhuis, nadat het de meubels en de dotaties heeft teruggegeven die het onrechtmatig heeft verkregen.
En op voorwaarde natuurlijk dat ze het zelf onderhouden. La __
Belgique, qu’elle crève, meer dan ooit!.
X IclCCictcxAjC.
Deze week:
• Het afwijzingsfront 2
•Europeade 5
• De benoeming van Jozef K. 6
• Ratatouille 10
• Het dubbeltje is gevallen 15
Gordiaanse knoop!
Gelijkgestemden
L€OK€ 2£öT.
IS tElCRMg «JU INWCTuffi
• • 4
tl
7
...cmet
0M«N
fflfóSCHfi...
rT"
<1
V
■-Witó- ft VofWJ7
T7
Cl
Je droomt er als kleuter van wielerkam
pioen te worden. De puberjaren breng je door in de zekerheid het te worden. De eer
ste pelotonervaringen spreken andere taal.
Maar je beschikt over een stel hersenen en gaat Germaanse studeren.
Want wielerjournalist worden biedt een aanvaardbaar alternatief. Je tweede droom wordt werkelijkheid, de dag dat je een zijbu- reautje toegewezen krijgt op een sportre
dactie. Eerst de kermiskoersen. Enkele jaren later mag je mee naar de Ronde. Het hoog
ste lijkt bereikt.
Dan volgt de ontnuchtering. Naar de Tour gestuurd worden blijkt een straf. De gang naar de Champs Elysées is een helletocht.
"Kleine tour met grote winnaar”, kopte een Vlaamse krant over Landis’ overwinning in 2006. ‘s Anderendaags volgt het ontnuch
terende testosteronnieuws.
VRT-man Michel Wuyts noemde Vino- koerovs ritwinst daags na een zware inzin
king het bewijs dat de sport eindelijk weer proper wordt. Renners zijn geen robotten meer. In De Morgen verscheen een lyrisch stuk over “de Kazak die nooit opgeeft”. "Cha- peou voor Vinokoerov natuurlijk", schrijft De Standaard. “Een fenomeen. Niet klein te krij
gen", vond Gazet van Antwerpen. Maar Vino bleek in ‘bloedvorm (grapje overgenomen van De Morgen; met dank), ‘s Anderendaags volgde de ontnuchtering.
Wuyts citeerde een professor Grappe (what’s in a name) die de klimexploten van Rasmussen buitenaards noemde. Rabo
bank stuurde hem 's anderendaags naar de maan.
Het rottige aan dat alles voor journalis
ten: je kunt geen kont op. Trek je alle pres
taties in twijfel, spuwen alle wielerfanaten je uit als intellectuele zeur. Geef je blijk van enige geestdrift voor een prestatie, moet je ‘s anderendaags uitleggen wat bloeddoping is.
‘s Anderendaags: het spookwoord voor elke wielerjournalist.
We leven allemaal mee met hun droeve
lot, maar niemand die hen beter begrijpt dan de in de strijd vergrijsde flamingant.
Die kreeg bij de verkiezingen ruime keus uit politici die voor de goede Vlaamse zaak ten strijde beloofden te trekken. Maar hij had het al eerder gezien en gehoord. De namen Schiltz, Martens of Verhofstadt roepen pijn
lijke herinneringen op. Ervaring maakt wijs en vooral achterdochtig. Puntje bij paaltje legden ze zich aan het infuus voor een scheut extra Belgisch bloed in de Vlaamse aderen.
Zoals Wuyts zo graag geloofde in een zui
vere Vinokoerov - want de wielrennerij is zijn leven - zo wil de flamingant graag geloven in Leterme - want Vlaanderen is zijn leven.
Vinokoerov zorgde voor peper én zout in de koers. Leterme beloofde vuurwerk in de BeL
Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info
Marcus Thesaurus
Wuyts liet het geloof voorgaan op het wan
trouwen en maakte zich belachelijk. Maar het alternatief - ze pakken allemaal - maakt de droom kapot. Dan rest alleen nog zurig cynisme.
De flamingant aarzelt, hoopt en vreest.
Wil zich niet weer belachelijk maken. Maar het alternatief - ze kiezen op het eind alle
maal voor België - maakt de droom kapot.
Dan rest alleen zurig cynisme.
Dat de selectief vlaggenblinde Wuyts het nog moet meemaken dat flaminganten de laatsten zijn die hem echt begrijpen in zijn ellende. Bien étonné de se trouver ensemble, klinkt het in de Franse taal die in beider leven, van Wuyts en van de flamingant, elk op een andere manier zo’n grote rol speelt.
EENMANSCOLLECTIEF
DenBlooten Kooninck U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres
CacaoDeeg&Vla
144
1 augustus 2007
Q
“Signalen ” van beneden de grens
■ " niet onder stoelen of banken stak nadat die
een samenwerkingsverband met Le Soir op getouw had gezet. Sire Albert vond dat een schitterend idee “omdat het de gemeen
schappen dichter bij elkaar bracht" en der
halve in brede kring navolging verdiende.
2. Dat Yves Leterme en Guy Verhofstadt de enigen niet waren die niet wisten waar 21 juli eigenlijk voor staat, wordt bewezen door de 56,25 procent van de daarover gepols- ten die het evenmin wisten. 43,73 procent beweerde van wel, maar het zou wel eens kunnen dat in dat pakket her en der een leu
gentje om bestwil of voor het imago niet ver weg was. Om niet te zeggen aanwezig. Mocht U het willen weten, zelf had ik er ook geen flauw vermoeden van dat het om de eedaf
legging van de eerste Belgische vorst ging. En omdat ik meen het te kennen, hoef ik er ook niet naar te raden wat haar antwoord zou geweest zijn, mocht de vraag gesteld zijn aan de gemalin van de huidige vorst.
3. Ik vrees tevens dat de al genoemde hoofdredacteur van de Coreliokranten op geen vorstelijke felicitaties hoeft te reke
nen voor de vraagstelling wie van de daar
mee benaderden op 2I juli naar de toespraak van de monarch heeft gekeken. Toen bleek dat dit hoogedele gebeuren 90,30 procent van A tot Z worst kon wezen, zaten Albert en Paola hopelijk voor hen niet van een och
tendlijk kopje hete koffie te genieten. Een verkeerd keelgat is immers rapper aangego
ten dan algemeen gedacht wordt.
4. En hopelijk voor Filip de Taaie was ook hij niet bezig met het doorspoelen van zijn ontbijt toen uit het cijfermateriaal op de vol
gende vraag wie Albert moet opvolgen bleek, dat in Vlaanderen amper I5 procent van de bevolking hem als gedoodverfde kandidaat ziet zitten, terwijl zijn zus Astrid het met 24,5 procent weliswaar beter doet, maar dat liefst 44,7 procent alsmaar meer begint te voelen voor een om de zoveel jaren her
kiesbare president.
5. Dat vandaag nog slechts 33,9 procent van de aangesproken Vlamingen van mening is dat België nooit opgesplitst zal worden, is ook al niet van aard om Le Palais-Het Paleis en het daar omheen opgetrokken establish
ment rustiger te doen slapen. Maar als dat de herauten van "la Belgique unitaire" een troost kan zijn, “slechts" 25,1 procent res
pondenten op het “wanneer?” dachten dat het nog voor 2010 zou zijn. Terwijl 37,5 pro
cent het a la RTBf stoppen van de treinen aan de taalgrens pas daarna doorgang zag vinden.
6. En "last but not least" zag, in tegenstel
ling tot wat het "beleid" de modale Vlaming te pas en ten onpas door de strot probeert te rammen, 68 procent van de ondervraag
den de culturele diversiteit als pluspunt voor de samenleving niet zitten terwijl het res
terende één derde van 32 procent dat wel deed.
Mocht het wenselijk zijn dat er nog een verduidelijkend tekeningetje nodig is bij wat er in Vlaanderen zoal leeft, maar in Brussel en ten zuiden daarvan als “irrelevant" wordt afgedaan tot heil van het Grote Gelijk en het Eeuwige Status-quo, dan raadpleeg ik wel een cartoonist voor het volgende nummer van dit krantje.
Laat ik maar met de deur in huis vallen. Ik kan verkeerd zijn, maar mijn ellebogen en nog zo een en ander doen me aanvoelen dat de godganse heisa rond Yves Leterme als
“zanger van het verkeerde lied" en “telefo
nist op de verkeerde plaats" alles te maken heeft met operatie beschadiging van een poli
ticus waarin het politiek “ensemble” in het zuiden des lands een bedreiging ziet voor de comfortabele positie waarin het zich nog altijd bevindt. En die, als het van dat "ensem
ble" afhangt, dankzij een eeuwig "non" rich
ting het noorden, behouden moet blijven tot het einde der tijden. Blijft het anderhalve maand na de verkiezingen nog altijd koffie
dik kijken of Leterme al dan niet “un homme dangereux” is, feit is dat de Vlaamse regime- pers zich alvast niet heeft laten pramen om aan de beneden de taalgrens gegeven “sig
nalen” uitgebreid aandacht te schenken. De vraag stellen of de Waalse media hetzelfde zouden doen mochten de rollen omgekeerd zijn en er Vlaamse signalen uitgezonden wor
den over een Franstalige formateur en/of kandidaat-premier, is ze in dezelfde moeite beantwoorden. En dat antwoord is een vast
stelling. geen vermoeden.
Een gans andere vaststelling is dat de RTBf het als openbare zender nu al voor de tweede keer op zich heeft genomen op een
“bedreiging” voor het regime te wijzen. De zogeheten grap over de eenzijdige Vlaamse onafhankelijkheidsverklaring waardoor o.a.
treinen werden tegengehouden ter hoogte van de taalgrens, ligt nog fris in het geheu
gen. De “zware fouten" zoals zojuist begaan door “un homme dangereux", kunnen op hun beurt moeiteloos geïnterpreteerd wor
den als een nieuwe waarschuwing van drei
gend gevaar voor de eenheid van het land.
In feite bewijzen die "waarschuwingen”
alleen maar dat de Belgische structuren nooit andere pijlers hebben gekend dan in hóófd
letters geschreven kunstmatigheid die Vlaan
deren van I830 tot vandaag in de greep van dienstwillige "underdog" houdt. De - overi
gens gerechtvaardigde - angst dat dit besef in het noorden van het land alsmaar dieper tot steeds meer mensen doordringt, ligt dan ook aan de basis van "waarschuwende initi
atieven”, zoals door de RTBf genomen. Als ge het mij vraagt toch.
Voor al diegenen die er belang bij hebben, valt te vrezen dat die initiatieven elkaar als
maar sneller zullen moeten opvolgen. Want het zal niet alleen mijn indruk zijn dat er in de geschiedenis van onze modelstaat nooit voordien een periode is geweest waarin de nochtans veelal aan vorst en vaderland hondstrouwe media op de Vlaamse Jan Modaal zoveel prangende en interessante vragen hebben afgevuurd als vandaag. Wat bijvoorbeeld te denken van volgend half dozijntje waarop de respons nog maar wei
nig aan de verbeelding overlaat?
I. Op de vraag “voelt U zich Vlaming of Belg!” liet 63,80 procent van de ondervraag
den weten voor het eerste te kiezen tegen
over 36,20 procent voor het tweede. Hierbij dient opgemerkt dat de vraag uitging van
uit de groep Corelio die De Standaard, Het Nieuwsblad en Het Volk uitgeeft. Pittig detail hierbij is dat Albert Second in zijn jongste 2I julitoespraak zijn lof voor het initiatief van hoofdredacteur Peter Vandermeersch
D.Mol
Dit op apegapen liggend apenland
Het afwijzingsfront
Journalistiek Franstalig België wil niet weten van Leterme. Zoveel wasvoor slechte karakters zoals wij al langer zichtbaar. Sinds vorig weekeinde De Standaard en Le Soir hand in hand het publieke proces maakten van de kandidaat-Belgische premier uit de Westhoek, is er geen twijfel meer mogelijk:
de Franstalige journalistieke publieke opinie in dit apenland wil Leterme niet. Nu niet, morgen niet, overmorgen niet.
Onze Franstalige buren gaan er definitief van uit dat hun hutje op de heide "Ma Bel
gique” in al zijn voegen kraakt, dat die bru
tale Vlamingen hen zelfs geen hutje op de heide meer gunnen. Ze zijn vast van plan hun Belgisch vel peperduur te verkopen. Met veel meer dan zomaar een snuifje oprechte afgunst moeten we toegeven dat Fransta
lig journalistiek België eensgezind het voor
touw neemt in de Franstalige anti-Vlaamse afkeer. Meer nog, diezelfde Franstalige jour
nalistieke publieke opinie vormt nu ook een politiek afwijzingsfront: “Leterme botst op Franstalige muur", zo titelde De Standaard vorige zaterdag! Een aankondiging die verder in de krant over twee dichtbedrukte volle bladzijden werd uitgesmeerd als een soort motivering bij een gerechtelijke uitspraak over een definitief faillissement. Om niet te zeggen, een journalistiek doodvonnis over de ambitie van Yves Leterme om zijn intrek in de Wetstraat 16 te nemen. Mocht hij er onverhoopt toch geraken, dan zal het. zoals de keizer uit het bekende verhaaltje, in zijn meest schamele blootje zijn.
Omdat hij zelf wat graag weer Belgische excellentie wil worden, zal Didier Reynders misschien niet zo veeleisend zijn. Omdat ze uiteindelijk ook met enkele kandidaat-excel- lenties moet afrekenen, zal madame Milquet - mits de tegenpruttelende goedkeuring van haar rooie Waalse broodheer Di Rupo - mis
schien wel willen meedoen, maar dan zeker niet van harte. Maar de twee weten nu al dat ze daarvoor niet moeten rekenen op zelfs maar een schijn van een mogelijke steun van de in het Frans geschreven Belgische gazet
ten. Het tweetal zal niet kunnen volhouden dat ze de aanstormende bui niet tijdig heb
ben opgemerkt: het Franstalige journalis
tieke NON is nu al onomkeerbaar. "Leterme botst (inderdaad) op Franstalige muur”.
Verbale stommiteiten
Hij had het natuurlijk kunnen weten.
Hij waande en waant zich nog altijd even onkwetsbaar als zijn afgedankte voorgan
ger, de man uit Vilvoorde. Die kon en kan het zich nog altijd permitteren journalisten op een wat lompe manier op hun plaats te zet
ten en dan samen met hen mosselen te gaan eten. Hij had al enkele decennia Belgische politiek op het hoogste vlak in zijn binnenzak toen nieuwkomerke Leterme hem dwong om voortijdig zijn bemiddeling af te breken.
Het behoorde bij zijn stevige en doorheen vele Wetstraatjaren opgebouwde imago waarbij hij er wel voor zorgde “de anderen"
nooit uit te kafferen zoals het bij Leterme een tweede natuur wordt. Onze Westhoe- ker blijkt te geloven dat hij een communau
taire aseksuele Belgische premier kan wor
den als hij continu de anderstalige andere helft van journalistiek België tegen zich in het harnas jaagt. Sinds zijn uitval in de Franse krant Libération naar die domme Franstali- gen in de Vlaamse rand tot zijn Marseillaise op de trappen van de Brusselse kathedraal, bouwde onze West-Vlaamse kandidaat Bel
gisch premier een ronduit "merkwaardig"
I
De II julirede die Lutgarde De Ridder van het Priester Daensfonds hield in het Kursaal van Oostende, kreeg veel applaus, maar viel niet bij iedereen in goede aarde in de eerste plaats niet bij Hilde Veulemans, CD&V-schepen van Financiën en Begroting, van Toerisme, Erediensten en van de Technische Dienst.
Zij was zo geschokkeerd dat zij de plaat poetste. En ook de spiritistische voorgan
ger Geert Lambert kon er niet mee lachen.
Wat Lutgarde de Ridder daar allemaal naar voren bracht, klonk voor Veulemans en Lambert als vloeken in de kerk. Lut
garde de Ridder beperkte zich immers niet tot een brave uiteenzetting over de idealen van priester Daens, maar zei ook een paar
De dingen dezer dagen
palmares op van verbale stommiteiten. Om van zijn politieke vlucht uit de Vlaamse rege
ring nog niet te spreken.
Onze persoonlijke “Open Brief’ om hem er op te wijzen dat wij in de Vlaamse rand de psychologische rekening betaalden voor zijn verbale arrogantie, bleef onbeantwoord.
We kregen integendeel een regen politiek correcte Vlaamse banbliksems over onze zo goed als kale Vlaamse kop. De RTBF- journalist die hem er durfde op wijzen dat La Marseillaise niet hetzelfde was als de Bel
gische dinges werd in het VRT-journaal op het publieke matje geroepen. Of het nu echt nodig was om van dat zonder twijfel spijtig voorvalletje zo’n incidentie maken! Hebben die dames en heren “journalisten” zich toen tien seconden afgevraagd wat er in Neder
land zou gebeuren als premier Balkenende het Wilhelmus verwart met het “Deutsch- land über alles”? En zijn uitschuiver dan nog geestig vindt?
In dit apenland zijn er allang geen normale spelregels meer, alleen moet men zich niet verbazen als anderen binnen die apenland
grenzen over een en ander “anders” den
ken dan aan deze (Vlaamse) kant van de taal
grens.
Vlaanderen wordt staat
Maar goed, Leterme zit met de voorspel
bare en voorspelde gebakken peren: hij loopt zichzelf ziende blind te pletter op een eens
gezinde Franstalige muur waar de andere helft van zijn eventuele nieuwe coalitie niet zomaar omheen kan. Van die grote eeu
wigdurende Vlaamse staatshervorming 4 la Leterme komt NIETS in huis, het is integen
deel niet onwaarschijnlijk dat dit vermolmde schip van staat straks op de klippen te plet
ter loopt. Tenzij we natuurlijk allemaal samen hand in hand met onze Yves in ons blootje in de regen gaan staan op de Brusselse Grote Markt. En dan blijven staan tot de anderen ons over de kling jagen.
Wie ons niettegenstaande alles nog altijd niet gelooft, moet proberen toch nog Standaard van vorige zaterdag 29 juli, blad
zijde 6 en 7 te lezen. Twee pagina’s die enkel bevestigen wat we hier al maanden schrijven
voor nog een zoveelste zogenoemde Belgi
sche staats- HER-vorming is het te laat! Het stond twee jaar geleden al met zoveel woor
den in het Warande Manifest. Grote geesten probeerden sindsdien toch nog te argumen
teren dat het allemaal zo’n vaart niet moet lopen. Als wij Vlamingen maar van goede w' zijn en vooral genereus blijven, als we gens de wijze raadgevingen van tante Mar' leen uit Lier maar beleefd blijven tegen onze Franstalige buren, als wij Vlamingen maar weer goede en vooral brave Belgen willen worden....
Zonder twijfel allemaal goed bedoelde- maar nutteloze pogingen. Vlaanderen kan vandaag alleen nog werk maken van een onomkeerbare Vlaamse STAATSVORMING De bijna 800.000 brave Vlaamse kiezers die hun electoraal hart aan Leterme hebben ver pand, hadden het kunnen weten, ze zijn e zoals voorspeld aan voor hun moeite.
De Franstalige journalistieke publieke op' nie bewijst dag na dag ons gelijk van toen. J kunnen alleen diep bedroefd vaststellen „ Vlaanderen en de Vlamingen geen “Vlaams®
pers meer hebben. Een “Vlaamse" pers samen en eensgezind ook “neen” durft zeg gen. Ook als iemand uit Vlaanderen op * is naar de Brusselse Wetstraat I6.
MARC
harde waarheden, bijvoorbeeld over p0^1 die maar niet genoeg postjes kunnen b' nenrijven, over de media die de moord 0 een buschauffeur een "incident" n°e'r'^n en over de onzin van de "schutkring te&
het Vlaams Belang.
Ja inderdaad, nietwaar? Stel u y0°r,pa op een 11 juliviering in een stad waar ■ CD&V en VLD de bestuursmeerderheid.
men, wat kritishe geluiden worden Onvoorstelbaar! Dat vond ook Nancy goignie, SP.a-schepen van Cultuur.
Ze legde het probleem voor aan gemeenteraad en die vroede vadere” f moederen zullen voortaan een feestje o elkaar brouwen: Spallochtonen, Tsjere Blauwzuren onder elkaar. njer
Lekker gezellig. Een paars feestje l°
Vlaamze saus.
De dingen dezer dagen
1 augustus 2007Haatcampagne
Zelden, wellicht nooit, werd een Vlaams politicus door de Franstalige media zo zwaar aangepakt als Yves Leterme. Het valt zelfs onze confraters van De Morgen op, en dat wil wat zeggen. “De vijandigheid vanuit de Franstalige media is ongezien”, stelt de ploeg van Yves Desmet vast. En: “Er mag stilaan van een heuse campagne gesproken wor
den.” Het woord haat is zelfs niet te ver gezocht.
Vreemd, want geiten-Yves heeft een Waalse vader, spreekt perfect Frans en sup
portert voor Standaard Luik. (Al wordt dat laatste op Waalse supporterblogs sterk betwijfeld.)
Op zijn persconferentie als formateur klin
ken, in het Frans, vragen als: “Wat zegt u aan de mensen die stellen dat u niet de car- rure hebt om eerste minister te worden?”
of “Wanneer houdt u er mee op als forma
teur?"
Wie wil weten wat Leterme volgens de Franstaligen mispeuterde, leze er de talrijke vrije tribunes van Bénédicte Vaes op na. Op een week tijd gooide deze politieke redac
trice van Le Soir liefst vier opiniestukken in de Vlaamse pers; twee in De Morgen en evenveel in De Standaard. Vaes is niet alleen journaliste, maar ook militant francofoon.
Het is nuttig om weten dat ze in Vlaams-Bra- bant woont, net als vele van haar collega’s bij RTBf, Le Soir en La Libre Belgique. Voor hen is de splitsing van BHV bijvoorbeeld zeker geen ver-van-het-bedshow.
Vaes bakt het zo bruin dat ze niet alleen reacties oproept vanuit de Vlaamse bewe
ging (Peter de Roover schreef een antwoord in De Standaard) en vanuit Vlaamse jour
nalistieke hoek (ex-VTM-Wetstraatman Chris Michel hekelde haar extreme opstel
ling in een lezersbrief) maar zelfs een zelfver
klaarde Belgische pacificator als Lukas Van der Taelen (zie elders in dit nummer) vindt dat ze het erg bont maakt.
Horrorscenario
Vaes mijdt de grote woorden niet en schrijft zelfs dat de Franstaligen tegen Leterme “in opstand komen". Bepaald gênant voor de betrokkene is dat ze Verhofstadt uit
gebreid prijst als een man voor wie Franstalig België geen angst heeft. Als Verhofstadt nog referenties zoekt oor zijn verdere carrière!
Leterme daarentegen, “daar is iedereen bang voor, van Brussel tot Aarlen”.
Dat zijn sarcastische uitspraak van nu zowat net een jaar geleden in Libération over de onkunde van Franstaligen om Nederlands te leren in het zuiden brokken maakte, kan met enige goede wil nog begrepen worden.
Weliswaar snapt iedereen die contextueel leest dat Leterme eigenlijk bedoelde dat ze het niet willen spreken en gaat het duidelijk uitsluitend over de Frantstaligen in de rand, maar de uitspraak was natuurlijk wel gepe
perd. Vaes neemt echter nog meer aanstoot aan een ander citaat uit hetzelfde vraagge
sprek: "België heeft geen enkele waarde op zich."
In feite is dat een uitspraak die niet tegen Franstaligen gericht is, want Vlaamse belgi- cisten hebben evenveel redenen om zich er aan te storen. Dat Leterme de verkiezingen '"on met een programma dat meer autono
mie belooft voor de deelstaten is evenmin anti-Waals, wel anti-unitair.
Zo komen we bij de bijzondere vaststelling dat Franstalig België zich totaal identificeert
•^et het Belgenland. Het idee dat Wallonië meer bevoegdheden zou krijgen, zien zuide- [jjke spraakmakers als puur horrorscenario.
Het zelfvertrouwen van Franstalig België in e'gen kunnen zit onder het vriespunt.
De Wetstraatredacties van De Standaard en Le Soir overliepen in het weekeinde de mogelijkheden bij de regeringsvorming. Op de vraag wat mogelijk is op het vlak van staatshervorming, is het standpunt van Le Soir duidelijk: niks. Ooit bestond er een wal- 'ngantische strekking, maar die. als ze nog
Splits zelf de sociale zekerheid!
Word lid van het Vlaams ziekenfonds.
Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.
Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.
6
Vlaams« Neutraal Ziekenfondstintel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mectielen - www.mz.be
bestaat, is compleet naar de marge gedreven door het dominante discours dat gevoerd wordt vanuit Franstalig Brussel.
Goed bezig!
Vanuit Vlaams oogpunt is deze anti-Leter- mecampagne een zegen. De koppige West- Vlaming kennende, zal het zijn houding eer
der verscherpen. Le Soir en co gaan zo brutaal te werk, dat zelfs De Morgen de Franstalige campagne zowaar bijna hekelt.
De afkeer op die redactie voor Leterme is nochtans ook zeer groot. Maar trop is mis
schien teveel. Le Soir en co zijn in elk geval actief bezig met het scherp stellen van de cri
sissituatie. Als Vlamingen kunnen wij zeggen:
zij zijn goed bezig!
Intussen liggen de kaarten voor Leterme hoe dan ook niet goed. Hij verliet onbegrij
pelijkerwijze zijn luxueuze zetel van Vlaams minister-president en maakte daarmee een enorme tactische blunder.
Maar ook langs Vlaamse zijde zijn er niet weinigen die hem graag roemloos in de cou
lissen zouden zien belanden. Een venijnig zin
netje van Karei de Gucht op de radio vorige week, zegt veel. “Er komt geen grondige staatshervorming", liet De Gucht weten.
Wie zoiets zegt en een regering aan het vor
men is met een partij die beweert daarvan een breekpunt te maken, lijkt meer op een torpedoboot dan op een onderhandelaar.
Alsof Vandeurzen voor de pers zou verkla
ren: “We gaan met de VLD in zee, maar er komt geen belastingverlaging.”
Mocht de oranjeblauwe regering niet van de grond komen, hadden we met een Vlaamse minister-president en door de kie
zer geplebiciteerde Leterme een echt Vlaams breekijzer in huis die op de politiek zou blij
ven wegen. Als Leterme nu faalt, rest hem alleen het kerkhof van de Senaat.
Kortom, de kaarten liggen bijzonder vreemd. Falen is geen optie voor de poli
ticus Leterme; met enige eer slagen wordt hem niet gegund door de furieuze Franstali
gen. Een patstelling zoals Belgenland er lang geen meer gekend heeft.
J.K.
Een “kleine” aanvulling
Jurgen Verstrepen heeft, zoals het een gedre
ven politicus past, gereageerd op de formatie- nota van Yves Leterme. Jurgen zegt dat de pre
mier in spe komen shoppen is op het programma van Lijst Dedecker. “Het openhouden van de kerncentrales is een idee dat hij van ons heeft overgenomen om zijn rechterflank te dekken”
aldus Verstrepen. Wat hij er vergeet bij te zeg
gen is waar LDD dan zelf is gaan shoppen. Of is Jurgen gemakkelijkheidhalve "vergeten” dat niet LDD maar zijn ex-collega Freddy van Gaever van het altijd en immer "immobiele en negatief inge
stelde" Vlaams Belang als eerste dat idee niet alleen heeft geopperd, maar ook heeft neerge
schreven in zijn boek "Volksvertegenwoordiger een feest?” Van Gaever ging daarbij niet over een nacht ijs. Hij liet zich over voor- en nade
len van kernenergie ruim informeren door top
lui van Electrabel en gaf zijn bevindingen prijs in een apart hoofdstuk van zijn boek. Toen Van Gaever het op de markt probeerde te brengen - met klemtoon op proberen - was er in de ver
ste verte nog geen sprake van een Lijst Dedec
ker. Maar omdat hij bij “de verkeerde partij" zat, werd zijn boek vakkundig geboycot. En door de uitgeverswereld en door de media. Dus geraakte het niet op de lezersmarkt. Waarop Van Gae
ver over het vraagstuk kernenergie ging praten met minister Kris Peeters. Die nam de idee over maar ook zonder er bij te zeggen van wie hij ze in eerste instantie had. En nu ook Leterme.
Het is maar omdat Jurgen Verstrepen die paar
"kleine details” van het juiste verhaol even over het hoofd heeft gezien, dat we het bij deze aan
vullen. Ook maar even.
Van elkaar leren
Operatie “eenheid van het land" zoals geïn
spireerd door Hof, zijn perslakeien en het "esta
blishment" draait weer op volle toeren. Dus zijn ook Kris Peeters en Rudy Demotte, beide kers
verse minister-presidenten van de twee grootste deelstaten van het "federale” België, in dat ver
band en in volle vakantieperiode gaan samen zit
ten om "de banden tussen beide gemeenschap
pen te verstevigen”.
Ze vonden allebei dat ze nog veel van elkaar kunnen leren. Daar kunnen we inkomen. Om maar een voorbeeld te geven. Peeters zou van Demotte kunnen leren hoe de ene gemeenschap er in slaagt op de kosten van de andere te blij
ven leven. Terwijl Demotte dan weer van Pee-
Aan Luckas Vander Taelen Gebelgd
Vorst
Gij Schepenachtige,
Het zal de geïnteresseerde lezer wel
licht bekend zijn dat gij geen spat sympa
thie voelt voor dit blad of zijn schrijve- laars en dat ook het omgekeerde klopt tot tien cijfers na de komma. Gij hebt in uw leven al veel capriolen uitgehaald en sinds de laatste gemeenteraadsverkie
zingen zijt gij schepen namens Ecolo in Vorst. ‘Toegevoegd Vlaams schepen’, zegt gij zelf, ‘ik zit maar aan de zijkant’. Al kont ge het dan weer niet hebben dat Bart de Wever u verweet te profiteren van het Brusselse kiessysteem. Als muzikant, jour
nalist, Europees parlementslid voor Aga- lev en intendant van het Vlaams Audiovi
sueel Fonds hebt gij meermaals reden tot aanstoot gegeven in Vlaamse bewegers- kringen, en als gij vorige week in De Mor
gen een opiniestuk schreeft onder de titel
‘Geef Franstalig extremisme geen forum’, dan vermoeden wij dat zulks niet bedoeld was om een geelzwart doelpubliek te ple
zieren. Neen, er is voldoende reden om aan te nemen dat hier het buikgevoel in het spel was en dat gij het voor één keer inderdaad eens beu waart te fungeren als
“Flamand de service".
Vooraleer op de grond van de zaak in te gaan, dient opgemerkt dat gij jaren voor de RTBF hebt gewerkt en met een perfect eentalige Waalse dame zijt getrouwd. Gij kent dus ook perfect de Franstalige men
taliteit. Als ervaringsdeskundige wegen uw woorden dan ook zwaar als ge het hebt over ‘de donkerste kant van de franco
fone ziel: de stille overtuiging dat eigenlijk la culture française supérieure is'. Gij hebt het verder over dat imperialistische trekje van de Franstalige om overal waar hij komt Frans te willen spreken en het evident te vinden dat iedereen hem begrijpt. Daarom ook dat gij u blijkbaar danig opgewonden hebt over de jongste verslaggeving van Le Soir, en in het bijzonder over de kretologie van madam Bénédicte Vaes. Madam Vaes is een van de zogenaamde Wetstraatspecia- listen van Le Soir die overal smerige racis
tische Vlaamse complotten ontwaren om tot etnische zuivering over te gaan. Maar, zo merkt gij terecht op, het FDF kan in Le Soir rekenen op een haast religieus res
pect. Want dan gaat het over Tintérêt des francophones’, de belangen van de Fransta-
ters zou kunnen leren wat ge moet doen om een niet in te dijken geldstroom van het ene naar het andere gewest te blijven verkopen als "solidari
teit" en "loyaliteit". Ook al blijft de milde gever beloond worden met een eeuwig "non" van de grijpgrage ontvanger, wat hij ook beleefd durft te vragen.
Et pour les francophones..
Voor wie er nog mocht aan twijfelen dat er
“iets" mis is met Brussel als hoofdstad van "la Belgique” en vooral van Vlaanderen, volgende
"anekdote” voor zover een waarachtige kaak
slag een anekdote kan zijn tenminste.
Brussels cultuurschepen Philippe Close wilde meer Vlaamse betrokkenheid bij het Brussels
ligen. En daar moet alles voor wijken. Tot in het absurde toe.
Gij hebt nochtans zelf in een niet zo ver verleden de heer formateur Leterme eens ferm uitgekleed in een artikel dat door Le Soir met grote gretigheid werd overgeno
men. (Maar toen gij de Franstaligen ver
zocht ook eens de hand in eigen boezem te steken, bleef men aan die kant Oost- Indisch doof.) De Vlaamse zorgverzekering zou volgens u eigenlijk federaal georgani
seerd moeten zijn en een splitsing van BHV zijt ge ongenegen omdat dat de positie van de Brusselse Vlamingen zou schaden. Eer
lijkheidshalve moeten we wel vermelden dat ge u publiekelijk uitspreekt tegen een uitbreiding van het Brussels gewest en zo snel mogelijk de I9 Brusselse baronieën wilt zien fuseren. Derhalve menen wij te mogen concluderen dat gij een redelijk astrant karakter hebt, maar ook dat trop is teveel en teveel is trop. Kortom, ge moet af en toe eens goed uw gal kunnen spuwen en ditmaal was die bestemd voor Le Soir en consorten die de loopgrachten inge
doken zijn.
Aan het antwoord van madam Vaes via Het Staatsblad/De Standaard gaan we geen woorden vuil maken. Men heeft aan Franstalige zijde nu eenmaal gezworen dat Leterme zo snel mogelijk onder de groene zoden zal liggen. En ook als hij morgen buigt als een knipmes en het Franstalige journaille pralines en rijstpap met gouden lepeltjes aanbiedt, deze "gevaarlijke man"
mag nooit de sleutels van de Wetstraat I6 in handen krijgen. Uit wat voorafgaat, weten we dat het politieke lot van Leterme u waarschijnlijk weinig zal kunnen sche
len. Maar ge trekt wel een conclusie die één en ondeelbaar is: ‘Als de Franstalige Belgen echt willen dat dit land een toe
komst heeft, dan zullen zij ook het taboe van waanbeelden als de noodzaak van 'le front francophone’ moeten durven door
breken.’ De vinger op de wonde, geachte heer, al hoopt gij wellicht dat den belzjiek nog vele jaren beschoren zijn, terwijl wij de hele belze rotzooi zo snel mogelijk wil
len liquideren. Welaan, het ga u deson
danks goed, en zie maar dat er niet teveel ambras van komt
bi| ” iW&tSftc
Summer Festival, zoals die manifestatie met muziek, theater en film in het Nederengels heet
De Nederlandstalige teksten waarmee de Vlamingen "warm dienden gemaakt" alsmede
"aangetrokken” waren - om het eufemistisch te zeggen - verkrachtingen van hun moedertaal.
Een enkel staaltje: "Vaya Con Dios keerde met ongelooflijke persherzieningen voor het schitte
rende eclectische album La Promesse terug. En Dani Klein komt terug op de stage voor een paar heel speciale akoestische vertoningen." Mede vanwege deze indrukwekkende info gaven we er zelf de voorkeur aan weg te blijven, na lectuur van promotietekstje alleen al een beetje ziek. Et pour les francophones la même chose..
1 augustus 2007
Vom Kriege
De lezers van ‘t Pallieterke zijn toch wel een speciaal volkje. Ik ken geen ander blad waar lezers zich zo interesseren voor de geschiedenis van ons volk. Schrijf er iets over en de brievenbus loopt vol. Zo heb ik onlangs nog een formidabel dossier over de Boeren
krijg gekregen dat ik nu aan het lezen ben.
Sommige lezers zoeken zelfs mijn adres op om me te overtuigen dat ik er weer snoeve
rig naast zit. Een Pallieterkelezer is dus geen zombie die maar slikt wat haar/hem geser
veerd wordt. Een recent schot in de brieven
roos was mijn stukje over de vrede van Ver- sailles en dus onrechtstreeks ook over de oorzaken van de Eerste Wereldoorlog.
Op IS juni I9I4 worden Duitsland en het Verenigd Koninkrijk het nog eens over de aan te leggen spoorweg naar Bagdad. Der
tien dagen later schiet Gavrilo Princip de Habsburgse troonopvolger en zijn vrouw dood in Sarajevo, de hoofdstad van Bosnië- Herzegovina (provincies in het Hongaarse deel van Oostenrijk-Hongarije). De moorde
naars zijn Bosnische Serviërs en dus onder
danen van Oostenrijk-Hongarije. Ze zijn wel lid van een geheime Servische organisatie en ze krijgen hulp van Servische officieren en ambtenaren. Niemand in Europa gelooft dat een boevenstaat als Servië onschuldig is en er zijn weinig bezwaren tegen onmiddel
lijke en beperkte gewapende represailles.
Maar die komen niet, want de eerste reacties uit Wenen zijn heel gematigd. Keizer Franz Joseph heeft een hekel aan zijn opvolger die getrouwd is met een dame uit de lagere adel.
Hij rouwt niet, want de nieuwe troonopvol
ger is nu Karl (grootvader van de Brusselse Habsburger) en die is tenminste met een echte prinses getrouwd.
Het onderzoek naar de moord gebeurt door een paar lagere ambtenaren die correct besluiten dat de Servische regering niets met de zaak te maken heeft. Zij weten niet eens dat de Servische eerste minister Wenen had verwittigd dat er iets in Sarajevo zou gebeu
ren waarna Wenen geen enkele aandacht aan zijn boodschap schonk. Franz Joseph krijgt wel onmiddellijk steun uit Berlijn. Wilhelm II schrijft hem op 8 juli dat Duitsland achter de dubbelmonarchie staat, zelfs "als er Euro
pese gevolgen zijn". Maar de 84-jarige man weet het ook niet goed en bijna drie weken lang trekken de diverse partijen in Wenen aan de mouwen van de keizer. Tenslotte slaagt vooral legerstafchef Franz Conrad von Hötzendorf er in de keizer te overtuigen dat deze aanslag op de eer niet ongewroken mag blijven. Hötzendorf pleit er al jaren voor de lastige Serviërs militair een toontje lager te laten zingen.
De rest van de wereld is inmiddels Sara
jevo al bijna vergeten. Eerst op I9 juli heeft Oostenrijk-Hongarije een ultimatum aan Servië klaar, maar verzendt het niet. De Franse president en de eerste minister zijn immers op bezoek in Rusland (dat traditi
oneel achter Servië staat) en dat bezoek maakt het overleg tussen die twee bond
genoten te gemakkelijk. Wenen wacht tot Poincaré en Viviani de 23ste inschepen, ‘s Avonds laat krijgen de Serviërs de Oosten
rijkse eisen te lezen die zo opgesteld zijn dat de tegenpartij alle zelfrespect verliest als ze akkoord gaat. Toch zijn de Serviërs aanvan
kelijk bereid alle eisen in te willigen, maar dan bedenken ze zich: de brutale vraag om Oos
tenrijkers in Servië een onderzoek te laten instellen naar anti-Oostenrijkse daden is er teveel aan. De Serviërs stellen nog interna
tionale arbitrage voor, maar daar willen de Oostenrijkers niet van weten.
De Weense oorlogspartij wil voor eens en altijd een einde maken aan de acties van een piepkleine minderheid voor Zuid-Slavische solidariteit en dat kan alleen met een oorlog.
Wenen verbreekt de diplomatieke verbin
dingen en krijgt weer steun uit Berlijn.
Allianties
Nu begint het spel van de bondgenoot
schappen, al wordt dat later te gemakkelijk als een onvermijdelijke oorzaak van de oor
log genoemd. Europa is opgedeeld in twee grote blokken: de Triple Entente van Rus
land, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk en de Triple Alliance van Duitsland, Oosten
rijk-Hongarije en Italië. Er is één groot ver
schil tussen beide.
De Triple Entente is een vrij wazig defen
sief verbond. De Geallieerden kunnen, maar moeten elkaar niet helpen als ze aangevallen
worden (het is geen NAVO). In geval van een aanvalsoorlog kunnen ze zeker langs de kant blijven staan. Frankrijk moeit zich bijvoor
beeld niet met de Russisch-Japanse oorlog van I905. De Triple Alliance is iets anders:
hoewel theoretisch defensief (en dat klopt in het geval van Italië) hebben twee dwazen als Wilhelm II en Franzjoseph er in toegestemd dat ze elkaar ook onvoorwaardelijk steunen in geval van een aanvalsoorlog en dat zal de twee landen zwaar aangerekend worden in Versailles, want ze geven elkaar als het ware een blanco volmacht.
Op 28 juli verklaart Oostenrijk-Hongarije de oorlog aan Servië (voor de laatste keer met een Franstalige nota). Dezelfde dag nog deelt Wilhelm zijn bondgenoot mee dat het Servische antwoord geen reden voor oor
log kan zijn, maar dan is het al te laat. De Russen die zich aanvankelijk wat op de ach
tergrond hielden en een internationale con
ferentie voorstelden, worden nu wel erg wakker. Rusland heeft nooit de annexatie van Bosnië-Herzegovina verteerd en denkt dat de Habsburgers hetzelfde met Servië wil
len; iets waar men in Wenen hoegenaamd niet aan denkt.
Ze beginnen op 29 juli hun legers te mobi
liseren. Dat laat Wilhelm II niet over zijn kant gaan. Hij wordt niet afgeremd door een sterke kanselier, want Bethmann-Holl- weg is verre van een Bismarck of Bülow die de labiele Wilhelm in het gareel hielden. Hij geeft op 30 juli Rusland I2 uur om te demo
biliseren of het is oorlog. Nog erger, de Fran
sen krijgen ook een ultimatum op hun bord.
Binnen de I8 uur moeten ze beloven neu
traal te blijven in een Duits-Russische oor
log of anders hebben ze ook een oorlogsver
klaring aan het been.
De Duitsers hebben een echt omsin- gelingscomplex en zijn er heilig van over
tuigd dat men in Parijs niets liever vraagt dan Duitsland als een noot tussen Rusland en Frankrijk te kraken. De Fransen zijn even
wel verbijsterd, want ze denken er niet aan tussenbeide te komen in een eventueel con
flict Oostenrijk-Hongarije tegen Servië en Rusland. Buiten de militairen die al dromen van glorie en promotie, is er niemand die zin heeft in een grote oorlog. Maar de regering en het grootste deel van de politieke klasse in Parijs kunnen moeilijk anders dan dit bru
tale ultimatum verwerpen. In een tijd dat
“eer” nog echt iets betekent, is het onver
geeflijk om achteruit te deinzen bij een grove uitdaging. En dus weigeren Rusland en Frank
rijk om voor de Duitsers te knielen.
Inval
Op I augustus verklaart Duitsland de oorlog aan Rusland en het zorgt zelf voor zijn omsingeling door Frankrijk twee dagen daarna dezelfde boodschap mee te delen. De derde hond in het kegelspel, het Verenigd Koninkrijk, is nog altijd niet zinnens zich in het gewoel te storten, maar dan overspe
len de Duitsers hun hand. Pruisen heeft in 1830, samen met het VK, Frankrijk, Rusland en de dubbelmonarchie, plechtig beloofd de neutraliteit van België te respecteren. De Duitse generale staf wil echter Frankrijk met een mokerslag buiten gevecht stellen vooral
eer het trager mobiliserende Rusland aan te pakken en dus moet België (en Nederland, maar dat acht men tenslotte toch niet nodig) maar akkoord gaan de Duitsers vrije door
gang te verlenen. Op 2 augustus om I9 uur krijgt minister van Buitenlandse Zaken Jules Davignon het Duitse ultimatum, dat wordt verworpen.
Op 4 augustus vallen de Duitsers België binnen en dat is er teveel aan voor de Brit
ten.
Ze zijn al in een vlootbewapeningsrace met de Duitsers verwikkeld en de gedachte aan Antwerpen en de Vlaamse kust in Duitse handen is onverdraaglijk. De Duitsers krijgen op hun beurt I0 uur om zich terug te trek
ken. Ze antwoorden niet en om middernacht is het grootste rijk ter wereld ook in oorlog met Duitsland.
De Duitsers zullen vervolgens uit woede voor het verzet van het Belgische leger een bloedbad onder de burgerbevolking aanrich
ten (5.000 doden, lees er Gaston Durnez op na). Vooral de houding tegenover 'galant lit- tle Belgium’ zal de Duitsers zuur opbreken en hen de naam geven de grote schuldigen aan de oorlog te zijn.
Jan Neckers
De dingen dezer dagen
fw ALS
ï fis
Vinokoerov betrapt
pÓAAMwe HAARite A eK zetfó ; m J
u ( V ê R i TAS \
ff— ^0^1
Het Gibraltar van de Balkan:
Petrovaradin
Een bocht van 90 graden maakt de Donau aan de stad Novi Sad, hoofdstad van de Ser
vische provincie Vojvodina. Het is onmogelijk om naast het reusachtige militaire bolwerk van Petrovaradin te kijken. Een fort gebouwd door de Oostenrijkse Habsburgers in hun strijd tegen de Ottomaanse Turken die een ruim gebied van de Balkan onder de knoet hielden. Het fantastische bolwerk ligt op de enige heuvelrug aan de Donau in de streek en geeft net in die bocht een ongelooflijk uit
zicht niet alleen op de bewegingen stroomaf- en -opwaarts van de rivier. Ook schenkt het een breed uitzicht op het vlakke land van de linkeroever (Vojvodina en een gebied dat zich uitstrekt tot in Hongarije en Roemenië en ooit een binnenzee was) en deels op de rechteroever waar wel snel het bergachtige heuvelland opsteekt.
De Kelten zagen reeds het belang in van deze strategisch unieke plek en bouwden er al een nederzetting. De Romeinen op hun beurt hadden er een kampement. In de 13de eeuw stond er een cisterciënzerklooster met katholieke kerk, tegen het eerder heer
sende Byzantijnse Rijk gebouwd. Wat later kwam er een kasteel van Serviërs en Honga
ren die er in de I4de eeuw door de Turken werden verslagen. Alle manschappen werden vermoord, de Turken namen geen krijgsge
vangenen en de laatste zeven strijders (Ser
viërs en Hongaren) werden hand in hand rechtopstaand om het leven gebracht. Het tekent de geschiedenis met nog meer bloed en tranen van deze heuvelrug waar duizen
den soldaten van alle slag het leven lieten.
De Oostenrijkers konden de Turken uit
eindelijk verdrijven na veroveringen heen en weer en bouwden naar ontwerp van de Franse militaire architect en auteur Markies Sébastien Ie Prestre de Vauban dit mees
terlijke bastion dat hij nooit bezocht. Het duurde trouwens een volle eeuw eer het af was.
Keerpunt
Het staat als een paal boven water dat dit bastion onder het Oostenrijkse bewind ervoor gezorgd heeft dat van hieruit de suc
cesvolle veldslagen tegen de Turken gewon
nen werden en de aanzet waren van het
Duur grapje
De ABL beschikt over zegge en schrijve vijf C-l30's. Van die vijf zijn er drie buiten dienst. Van de twee nog vliegende, is er een in Kinshosa. En omdat het geen zicht is, zo een eenzame Hercules op de défilé van 2I juli, werd de in Kinshosa gestationeerde Hercules in allerijl teruggeroepen om de naar omhoog gapende sire en zijn gevolg zicht op twee Herculesen te gunnen. Kost
prijs van dat grapje: 104.000 euro! Een feest mag wat kosten, nietwaar?
Hoe kan dat?
Toen Fransman Cédric Vasseur de Ronde van Frankrijkrit won in Marseille, wist belgi-
einde van het Ottomaanse Rijk. Op het hoogtepunt van de strijd bevonden zich in en om het fortwerk 70.000 Oostenrijkse solda
ten. Het met kilometers onderaardse gangen en grote wapen- en voedselopslagplaatsen (men kon een belegering aan van zeker twee maanden voor 4.000 manschappen) voor
ziene bolwerk was onneembaar geworden voor de vijand. Intussen groeide een kleine stad met een franciscanenklooster aan de voet van het bolwerk, dichtbij de oever va”
de Donau en toch binnen de beschermende muren van het uitgestrekte complex. He1 barokke stadje met zijn grote huizen groeide al snel uit zijn voegen en kreeg in de kort
ste tijd een broertje aan de overkant van de stroom, eveneens gebouwd in de typ'sC Oostenrijkse barok waar heel Siebenburgen nog van vol staat. Een pontonbrug voorzag het verkeer over en weer. Uiteindelijk kreeg de nederzetting aan de linkeroever een naa^
en slokte in haar grondgebied Petrovara 1 (rechteroever) op. Het werd Novi Sad. le[
terlijk Nieuwe Stad, die later de hoofds^
werd van de autonome provincie Vojvoo'n van het voormalige Joegoslavië. Ze is het n°s steeds in de huidige republiek Servië.
Het fort is buiten gebruik als nederzetting en behuist nu artiesten en e duur restaurant en cafétaria. Slechts e nevengelegen deel van het hectaren gr°
complex doet nog dienst als kazerne- Amerikanen bombardeerden er tijdens Kosovocrisis van 1999 de historische aP theek en het klooster (intussen herste de oude glorie) in een zoveelste schat precisiebombardement waar ook Romawijk en school hun part van kre^ n.
Momenteel loopt er een boeiende tento stelling in de gerestaureerde gebouwen^
de top van de rotsige heuvel met een o zicht van meer dan 2.000 jaar geschied®^
Men ziet er onder meer een van de gr0°
Keltische prauwen, een boot van rneer ( negen meter lang, uit een eik gehouwen een doorsnede van ruim twee meter.
Petrovaradin: een brok militaire en tuurgeschiedenis waar men gerust eens bij stilstaan. Het heeft Europa van de overheersing bevrijd en gered.
Ludwigvan Mech
cist Michel Wuyts de luisteraars te ve> •- dat de winnaar een halve Belg is (een
"Vlaming" kan hij over zijn lippen nie ..
gen!) niet omdat hij voor Quickstep 's.
getic rijdt, maar wel omdat hij in het Vlaamse Steenvoorde/Hazebroek In werkelijkheid gaat het om LambeZs f voorstad van Rijsel, en dat ligt evene t ons stukje "Zuid-Vlaanderen". ^o dat met België te maken?
De dingen dezer dagen
1 augustus 2007Europeade Horsens:
zon in stad en hart
Dat vorige week van woensdagtot en met zaterdagde Deense Jutlandstad Horsens mochtgenieten van haast tropische zonnestralen, werdreeds alseen mirakelbeschouwd,vooraldoordeelnemers dieginds vorigekeer (2000)flink warenuitgeregend. Voorzitter Bruno Peeters schreef datmirakel zelfs toeaan die 4.700Europese geestdriftigaards die in hun hart die overdadige zon hadden meegebracht.
Deze 44ste uitgave vande Europese eenheid in verscheidenheidwas in elk geval een vandebetere inde reeks, zowel wat organisatie,accommodatie,sfeer als optreden van die I76groepen uit alle windstreken vanonsAvondland betreft.
Alwas hetvoor mij de 20ste keer, zo'nonderdompelingin dat “andere” Europa, hetEuropavan Beethovens Vreugde, het Europavan de harten,is en blijft tel kensweer een belevenis die beklijft.
Misschien staandeelnemersaandatweergalozecultuurgebeuren ernietbij stil, maarjemoet het toch elk jaar opnieuw en telkensin een anderestad, maar gedaan krijgen:die duizenden slaapplaats en eten bezorgen envier dagenlang programma’s op poten zetten waarin al die volkskunstenaars voorhet Euro pese voetlicht hun beste beentje, instrumentje, vlaggetje en stemmetje kunnen voorzetten.
Verrassingen
Er waren er wel een paar, maar niet alle
maal van die aard dat ik er wild enthousiast over kan schrijven. Het begon al met de ver
rassing van een traditie die... er niet kwam.
De jarenlange traditie wil dat het gastland zijn gasten de woensdagavond volkskunst van eigen bodem aanbiedt. Al wie met het Europeadegebeuren vertrouwd was, ver
wachtte dus in het Ny Teater een voorstel
ling van Deense dansen en muziek. De toe
gang werd echter versperd door de Duitse Oberbauerschaft-muzikanten die, naar alle
man dacht, een voorprogramma brachten.
Naarmate het aanvangsuur verstreek en de deuren toe bleven, begon het zo stilaan te dagen dat de Duitse blazers door Horsens waren opge...trommeld om de massa in de sfeer te spelen van wat stond aangekondigd als “Europeade by night". Even wennen, maar toen iedereen begreep dat Horsens blijk
baar niet genoeg volkskunst bijeen had kun
nen brengen om avondvullend voor de dag te kunnen komen, liet veelvolkig Europa het niet aan zijn hart komen en werd er op het theaterplein gedanst en verbroederd op de aanstekelijke tonen van een zeer vlot orkest dat er duidelijk zelf zin in had en de stemming ten top wist te drijven.
Minder begrip, vooral bij de “iets min
der jongeren”, was die andere verrassing, door de stad aangeboden en door de Euro
peade aanbevolen als niet te missen, voor de “wereldberoemde" Salsagroep uit Cuba.
Een aantal jeugdige volksdansers liet zich meeslepen, maar voor Europeade-ervarings- deskundigen hoefde dat buitensporig deci- belgeluid niet. Drie nachten lawaaierig “Hor
sens by night”, die tot drie uur ‘s ochtends niet weinig slaapgrage gasten uit Morpheus' armen hielden, lijkt mij in elk geval van het luide te veel.
Waar was Vlaanderens pers?
Geloof het of niet: dit jaar had geen enkele Vlaamse krant een schrijvelaar naar dit unieke cultuurgebeuren afgevaardigd, zodat uw dienaar ginder door de Horsense straten mocht flaneren als de enige vertegenwoor
diger van de Vlaamse pers. Voor één krant
*vas een sterfgeval de reden van afwezigheid, van een andere werd mij verteld dat ze geen Papier meer vuil wenst te maken aan iets zo oubolligs en aftands als een Europeade. De zelfverklaarde kwaL.iteitsjournalisten van dit land halen al sinds mensenheugenis hun wijsneus op voor al wat zweemt naar volks
overlevering en -eigenheid. Wil je dus op de hoogte zijn van wat Europa aan waardevolle cultuur te bieden heeft, lees ‘t Pallieterke!
Vaste waarden
Die telkens weerkerende waarden zijn bet indrukwekkende "bos" blauwe vlaggen van de verschillende Europeadesteden, de steeds hard werkende regieploeg die heel bet gebeuren stevig in Vlaamse handen houdt (of daar toch hard haar best voor doet), de vrijwilligers die de "kotjes” van het forum der Europeadesteden bemensen, de stijlvolle trompetblazers van KSA Hanske de Krij
ger uit Oudenaarde die alle feestelijkheden openblazen", de ontvangst van al die kleur- klankrijke groepen door voorzitter en burgemeester, de feestelijke opening op don
derdag, de kooravond of -namiddag en het curopeadebal op vrijdag, de stoet door de stad ‘s zaterdags, de oecumenische dienst en de feestelijke apotheose van Europa’s hoog- eest op zondag en natuurlijk de toespraken
van voorzitter en burgemeester om de dui
zenden volkskunstenaars een Europees hart onder de nationale riem te steken.
Laagtepunt
Een laagtepunt in deze overigens schit
terende Europeade vond ik die oecumeni
sche dienst van de slotdag met de protes
tantse bisschop Kjeld Holm van Aarhus en onze eigen ere-abt P. Wagenaar van de abdij van Grimbergen. Het lag zeker niet aan die twee verdienstelijke geestelijken, maar deze kerkdienst was zowat het flauwste, het minst bezielende, het meest sfeerloze dat ik ooit op een Europeade heb meegemaakt en zo te horen werd die mening daarover door menigeen gedeeld. Onze abt was trouwens danig ontgoocheld, want het was zijn eer
ste Europeade.
Waarom voorzitter Peeters de aanwezi
gen maar niet kon beletten, ondanks her
haalde pogingen, na elk onderdeeltje van die zwakke misviering te applaudisseren, kon ik echt niet begrijpen. Ten slotte gaf de voorzit
ter zijn pogingen op, zodat hij zich kon con
centreren op de mis...kleun, die o.a. te wijten was aan die koren uit Spanje en Roeme- nié, die hun medewerking hadden beloofd, maar zonder boe of ba op uitstap waren vertrokken. Het lag evenwel niet alléén aan die woordbrekers, maar er was blijkbaar ook niemand beschikbaar om een samen
zang te leiden, zodat er geen samenzang was, al zaten er honderden bekwame en zoetge
vooisde koorleden in dat grote forum. Onbe
grijpelijk.
Hoogtepunten
Met mijn goed hart schrijf ik daar natuur
lijk liever over, te meer omdat ik hier met bloemen mag smijten naar de toekomst van Europa, de jeugd namelijk. Het siert de men
sen van Horsens dat zij met de idee voor de pinnen zijn gekomen twee aparte voorstel
lingen in te lassen van de talrijke kinder- en jeugdgroepen die meervolkig Europa rijk is.
Dat niemand al veel vroeger op die gedachte is gekomen, valt te betreuren, want die twee kindermanifestaties behoren tot twee onbe
twistbare hoogtepunten van deze 44ste Europeade. Gedreven, spontaan, vlot, blij- en vrijmoedig, harmonisch en ongekunsteld, in één woord: SCHIT-TE-REND!
Uitschieters? Ik ga er geen noemen, al zal de ene groep wel ietsje beter dan de andere geweest zijn, maar deze twee voor
stellingen waren in hun geheel voor ieder die ze mocht meemaken, strelingen voor oog en oor, pareltjes van esthetische verrij
king! Hopelijk wordt dat apart optreden van Europa’s jeugd voortaan een vaste waarde, want die kinderen zijn het die de toekomst van volkscultureel Europa moeten verzeke
ren en belichamen.
Deelnemers aan de Europeade zullen waarschijnlijk ook de zaterdagse stoet door de stad, dit jaar met I76 groepen, een hoog
tepunt vinden en ze krijgen prompt gelijk.
Hier toch even bij vermelden dat Fred Scho- liers, bedreven filmer en fotograaf, op de tribune andermaal de voorstelling van de dansende en zingende Europeanen voor zijn rekening nam en dat hij daar dit jaar nóg beter in was dan vorige jaren, met bijna voor elke groep een woord van welkom en/of een tot ziens in eigen taal. Wijlen Mark de Cleir en huidige voorzitter Bruno Peeters zijn ook zo begonnen. Om maar te zeggen dat Fred het nog ver kan schoppen, vooral als hij zijn Baltisch taaleigen nog wat kan bijschaven...
Vlaanderen kwam in massa
Om een afgerond getal te noemen: met twintig groepen waren de Vlaamse leeuwen, leeuwinnen en welpjes naar Jutland afgezakt om dit hoogfeest van vrede en vriendschap mee kleur en klank te geven en Horsens heeft het geweten. De Vlaamse groepen oogstten opvallend veel bijval, niet alleen in de stoet, waarin onze vendeliers op élke Europeade de show stelen, maar ook in de finale, waar ze met vijftien groepen op het te kleine podium dansten en zongen. Op de kooravond deden de zangers van Ti jl en Nele het bijzonder goed, tot hoorbaar genoegen van het publiek, met goed gekozen liede
ren.
En toen voelden zij nattigheid...
Na de prachtige zomerdagen van woens
dag tot zaterdag, drongen er onheilspellende weersvoorspellingen tot in Horsens door.
Bakken regen, viel te horen. Gevolg: om I0 uur ‘s avonds een spoedvergadering van comité en regie en nachtwerk aan een alter
natief voor het openluchtgebeuren van zon
dag. Om halfzeven 's morgens, in het holst van de nacht voor sommigen, werd gekozen voor het overdekte forum met duizend zit
plaatsen minder dan het stadion aan de zee, dat schitterende kader waarin de wervelende opening donderdag had plaatsgehad. Op dat onchristelijke ochtenduur holden vrijwilli
gers naar alle stadswijken waar groepsver- antwoordelijken meestal nog te bekomen lagen van "Horsens by night", om het minder goede nieuws kond te doen: optreden in zaal en, indien mogelijk, met minder deelnemers per groep. Een heel grote pluim voor de mensen die het toch maar allemaal moesten doen, maar de zwakke regie van dat Euro- peadehoogtepunt en de ongelukkige opstel
ling van het podium zwakt dat hoogtepunt wel wat af.
Die arme volksdansers moesten boven
dien optreden achter een haag van muzikan
ten en instrumenten die vooraan opgesteld stonden en veel mensen in de zaal het zicht op de dansers belemmerden.
Vlaanderen trekt aan de touwtjes
Daar zijn de Vlaamse deelnemers al die jaren héél trots op geweest en dat heeft dit blad ook altijd heel erg belangrijk gevon
den. want daar kunnen wij wereldwijd zon
der blos mee "onder de mensen komen".
De Europeade, dat is niet alleen de Vlaamse voorzitter, dat zijn niet alleen zijn onmis
bare rechterhanden Rita en Hilda, dat is niet alleen (nieuwe) regisseur Roland Decorte met zijn nijvere regieploeg, dat zijn niet enkel de (nieuwe) presentatrices Lieve en Chris, allemaal Vlamingen, maar dat zijn ook die duizenden deelnemers uit alle volken en talen die Europa's eenheid in verrijkende en vér reikende verscheidenheid uitmaken.
Ik ben hier altijd de tolk geweest van de Vlaamse deelnemers als die hun beklag kwa
men maken over het ontbreken van Vlaan
derens taal en Vlaanderens vlag, maar op
een Europeade hebben alle volkeren taai
en vlagrechten. Aan té veel en té lange aan
kondigingen in het Nederlands hebben al die anderstalige volkskunstenaars geen bood
schap. Een van de Vlaamse deelneemsters verwoordde het kort en krachtig: “Minder poëzie en een betere voorstelling van de groep(en) die gaan optreden." En laat ons de taalkerk in het midden van Europa hou
den, zodat Vlaanderen niet de kritiek over zich heen krijgt dat het niet alleen de touw
tjes, maar heel het laken naar zich toe wil trekken.
Aantwaarpe is Vlaanderen niet
Wie als Vlaming langs de verschillende
"kotjes" van de Europeadesteden kuierde, zal misschien ook de stand van “A” opge
merkt hebben. Misschien, zeg ik, want veel was daar niet te zien.
Men kon gedacht hebben dat die “A”
daar stond voor de beginletter van “Aar- moei" of van “Affront” of van "Allergie" of van “Amaai, ies dat alles?!” Die Antwerpse stand gaf inderdaad de indruk van “ik wil, maar ik kan niet". Andere Europeanen moch
ten blijkbaar ook niet weten dat Antwerpen in Vlaanderen ligt, want een Vlaamse leeuw was er niet te bekennen, zelfs geen kleintje.
Enkele vouwblaadjes konden nieuwsgieri
gen daar meegraaien, maar iets fatsoenlijks zoals een mooi fotoboek of een smakelijk
"bolleke keuninck” werd de mede-Europe- aan daar niet geboden in scherpe tegenstel
ling met andere Europeadesteden waar werd uitgepakt met eigenheden waar ze trots op waren. Zeg nu zelf, welke bezoeker van Hor
sens of Riga of Groenland heeft er nu enige boodschap aan die stomme letter “A”?
Ik mocht vernemen dat de financiering voor de Antwerpse acte de présence niet van het kabinet van Janssens kwam, maar uit de begroting van cultuurschepen Hey- len. Awel, als deze wereldstad Europa niks anders te bieden heeft dan die povere ver
toning in Horsens, dat ze dan in 't vervolg liever weg blijft.
Neen aan de multikul
Voorzitter Bruno Peeters voelde zich dui
delijk weer bijzonder in zijn sas en op dreef op deze 44ste Europeade. Ik noteer met graagte dat hij pleit voor een Europa der volkeren en voor een Europa van plurali
teit in plaats van multiculturaliteit. Multicul- turaliteit, zei onomwonden de voorzitter in zijn slottoespraak, alvorens de Europeade- vlag plechtig over te dragen aan de burge
meester van Martigny, leidt tot onverschil
ligheid. Onverschilligheid kan het Europa der harten inderdaad missen als kiespijn, maar zo te zien en te horen, is daar bij de geest
driftige jonge en minder jonge mensen die de Europeade schragen en dragen, nog lang geen gevaar voor.
Volgende Europeade, voor wie eens een Europees hoogfeest van volkscultuur wil meebeleven: 23 tot 27 juli in het Zwitserse Martigny (Valais). Niet dringen, want 5.000 is het maximum.
HVO
