63sle jaargang nummer 33 woensdag 13 augustus 2008 1,75 euro

63sle jaargang nummer 33 woensdag 13 augustus 2008 1,75 euro

Ik ben een Legende

Liefhebbersvan sciencefiction herkennen hierboven ongetwijfeld de titel van een klassieker van de Amerikaanse auteur Richard Mateson. Een hardnekkige (!) eenzaat probeert te overlevenin een wereld diegetroffenis door de zeven plagen vanEgypte tegelijken voor de rest enkel nog bevolktwordt door vampieren die het op hem heb­

ben gemunt. (Onlangs nog de inspiratie voor deHollywoodspektakelfilm ‘I am Legend met Will Smithin de hoofdrol. Het boek isoverigens heel wat beter dan de film.) Wan­

neer hij denkt met hetlaatste monster te hebben afgerekend, duikt uit een anderoord eennieuw soort gemuteerden op die vooreeuwig een museumstuk vanhem maken, om een kantelmoment te herdenken in de gewijde geschiedenis vanhet mensdom.

Volstrekt onvermijdelijk kwam dat boekweer bovendrijven in onzeherinnering toenwij het interviewdoorploeterdenwaarin Leterme voor de duur van de vakan­ tie afscheid nam vande Belgische politiek (De Standaard,zaterdag2 augustus). Enkele krachtlijnen: mijn ontslagop I4 juliwas een kantelmoment inde Belgische geschiede­

nis - ik heb werkelijkalles over vooreenstaatshervorming en ik hoop daardoor inde geschiedenisboekjes terecht tekomen -ik ben de vader vanhet kartel,maar het kar­

tel mag geengijzeling worden - ik stop niet.

Wij begrijpenhieruit dat ook het kartel zal moeten muteren, wil het blijven voortbe­ staan. Even voor alle duidelijkheid de politieke situatie van ditogenblik. De N-VA heeft omtactische redenenhaar ultimatum van3Ijuli afgeblazen. Na ultiem overleg met de CD&V-top werden dezeven “spijkerharde" garanties openbaar gemaakt die aan dedrie bemiddelaars van de Kolderbrigadewarengevraagd. Op diemanier hopen De Wever en co straks CD&V nogmaalsvoor de keuze te stellen tussen geloofwaardigheidof het voortbestaan vanderegering. Op2I september komt het partijcongres van deN-VA bijeen. Als daar besloten wordt een heillozecoalitie voort tezetten, dan tekent de N-VA haar doodsvonnis, wantbij de volgende verkiezingen wordt ze weggeveegd. Een week later, op27 september,is een partijcongres van CD&V gepland.Daar zullende christendemocraten botsen op de limieten van het overlegmodel-Leterme, datuitgaat vanhetprincipe ‘ikin de I6 of de chaos’. Wellichtnemen de tsjeven “metde dood in het hart” hun verantwoordelijkheid en springt het kartel uit elkaar.Niet als gevolg van debeginselvastheid vande kleinste partner. Wel als gevolg van het gebrek aan stand­ vastigheid vande andere partij, een constanteindeBelgische geschiedenis.

Vermits een breukscenario voorniemand in het kartel erg aantrekkelijk is - de N-VA zal nauwelijks nogop deverderegangvan zaken kunnenwegen, CD&Vhoudt in de Kamermaar één zetel overschot overop de MR en Leterme wordtnog een stuk kwetsbaarder- nemen we aan dat er binnenskamersnogwel naar een aantalpolitieke tovertrucs zal wordengezocht om water en vuurmet elkaarte verzoenen.Het zal onsbenieuwen, zekerna de verklaringvan HerrLambertz afgelopen weekeinde dat er veel tijd nodig zal zijn om compromissente sluiten, endat oplossingenwellicht pas in 2010 kunnen worden verwacht. De Wever kan net zo goedzelfvan de Tarpejische rots springen voorhij er door zijn achterban van af gesmeten wordt.

Tenzij ... tenzij Yves Leterme wérkelijk een historisch figuur wil wordenen de Bel­

gische annaleninwil gaan als de man die verzaakte aanhet premierschap om zijn ver­

kiezingsbeloften gestand te doen. En ditmaal niet door een schijnontslagaan te bieden op het paleis,maar door luid enduidelijk te verklaren dat er metdeanderezijdevan het land ... geen land meer te bezeilen valt.En dat de Milfoisnons,deReyndersen,de Maingains en de Di Rupo’s deverantwoordelijken zijn voor de crisis die het vermolmde België inzijn greephoudt. En datzijdeboel dan maar eens draaiende moeten zien te houdenin plaats van alleen aan de regionaleverkiezingen van 2009 te denken. Leterme in bewust interview:‘Sommigenhebben bijna I4 maanden lang catenaccio gespeeld in deovertuigingdatde Vlamingen wel van mening gingen veranderen. Maarhet is ons menens.We houden voet bij stuk.’Welnu, als het kartelspringt doorde regeergeilheid van Leterme,danwordt hetcatenaccio van Franstaligenenliberalen alsnog beloond.

Als Letermeconsequent wil zijnmet zichzelf, dan moet hij dus durven verzaken aande I6. Maar daar hebben we de voorbije wekenen maanden nauwelijks een aan­ wijzing voor gekregen. Integendeel, telkensmijnheer zijn formatiepogingenstopzette of zijn ontslag ging aanbieden, zorgdehij ervoor dat het terugkeerscenario in de ster- ren geschreven stond. Er is geenenkele spijkerhardegarantie dat het eind september anderszalzijn. Als het kartel springt, zal de voornaamsteverantwoordelijkedaarvoor Letermezelfzijn.

Maarmisschien redeneert hij dat hij, als vadervan het kartel, het kind ook met net badwater mag weggieten alsdatkind zijn autoriteit niet erkent. Het is bekenddat Leterme een rancuneus man is, diede ratioendelogica der dingen meerdan eens uit hetoog verliest als er een rekening te vereffenen valt.

De top van CD&Vweet dat en heeft bij het verspreiden van de gezamenlijke pers­ mededelingvan3I juli nietdezelfde aanhef gebruikt als de N-VA. Die laatste titelde.

Bemiddelaars mislukt, eindpunt onderhandelingen bereikt’.CD&Vhield hetbij Zeven uitgangspunten voor een communautaire dialoog’. En met uitgangspunten kan je a e

kanten°p-

iWtóc

l€0K€ Z&xT-

TRtölWJ W\l

— >--- 7

Deze week :

• Pleidooi voor de taalwetten 2

• Hij deed niet mee met de leugen 4

• Poetin wil revanche 8

• Hier spreekt men Nederlands 9

• Een ramp! Welke ramp? 1 5

Komkommer tij d

State of the Union

We zijn het aan onze hoogedele status verplicht en de komkommertijd nodigt er toe uit. Vandaar dat we even willen stilstaan bij de State of the union. We kunnen kort zijn.

Het gaat slecht met dit belgenland. State of the Union? Het is om te beginnen nog amper een union. Al ruim veertien maanden in feite regeringsloos omdat de onderdelen niet meer door één deur kunnen. Maar we willen het niet over politiek hebben. Ook buiten de Wet­

straat verwerd belgenland tot grondgewor- den misère.

Neem nu het weer. Boekenplanken wor­

den gevuld over de opwarming van de aarde en wij rillen door de zomermaanden. Opwar­

ming van de aarde, dat is zoiets als rege­

rende regeringen. De hele wereld kent het fenomeen, maar aan België gaat het voor­

bij.

Die hele wereld is ook in de ban van de Olympische Spelen. Benieuwd wat dat gaat worden. Maar op het openingsfeest liep het met kroonprins Filip al mis, naar we verne­

men uit Het Laatste Nieuws herkende Filip niet eens onze delegatie en bleef hij ver­

dwaasd zitten toen ze aan hem voorbijtrok.

Wellicht omdat de Vlaamse Leeuw er taboe is. Sportmanifestaties zonder leeuwenvlag­

gen, het is weer eens iets anders. Alle begrip dus voor Filips verwarring, maar toch.

Of zat hij nog met de mislukte vastgoed­

transactie in Toscane in het hoofd. Een beetje Belg heeft een baksteen in de maag, dus wilde Filip en Mathilde ook wel een extra optrekje in Toscane. Waar de opwarming van de aarde wel voortduurt. Maar alles zit tegen en het bod van 20 miljoen euro kon de verkoper niet vermurwen. Vaderlief zou dan 50 miljoen op tafel gesmeten hebben, nog tevergeefs. Later kregen we te horen dat het hele verhaal zou ontsproten zijn aan de

Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus Lapzakkerij

fantasie van de verkoper. Kan best, maar dat alle onderdanen het cowboyverhaal slikten als koek, leert ook veel over het beeld dat wij hebben van onze vorstelijke familie.

Anderlecht werd uitgeschakeld in de voor­

voorronde van de Champions League door Bate Borisov. Beerschot geraakte niet voorbij een elftal Kaukasische schapenboeren.

Fortis, voortvloeisel van gewezen paar- len aan ‘s lands kroon als ASLK en Gene­

rale Bank, zit in nauwe schoentjes. Daarmee ook voorzitter Maurice Lippens, patriarch uit de Belgische haute finance. En Daisy van Cauwenbergh, gewezen miss België en nu gespecialiseerd in dubieuze faillissementen.

Ze weende uit in een krant en verklaarde dat ze haar inkopen nu zowaar in Aldi moet gaan doen. Wat dan weer mee de moeilijk­

heden verklaart bij Delhaize, nog zo’n gewe­

zen Belgische zekerheid.

En wordt Belgenland toch nog eens met iets nieuws op de kaart gezet, met mosse­

len meer bepaald, blijken die slecht voor de gezondheid.

Enfin, genoeg ellende voor één voorpa­

gina. Maar de illusie dat alleen de Wetstraat in crisis verkeert, werd deze zomer overtui­

gend doorprikt. Het rot woekert door het hele bouwsel.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

2

13 augustus 2008

De dingen dezer dagen

Als modelstaatmedia zwijgen

Geen redactie van een “kwaliteitskrant” of een pretgazet in dit land of de eer­

ste ochtendlijke opdracht luidt na te gaan wat de concurrentie in het aanbod heeft en de eigen nieuwsgaring niet. Om daar de volgende dag op in te pikken, liefst vanuit een “nieuwe” invalshoek of iets dat daar doet aan denken. Ook onze wak­

kere staatszender schuimt dagelijks de geschreven mediakanalen af. Dezelfde middag en/of avond pakt men dan in het eigen “journaal” of “nieuws” uit met de weerhouden “items”. Gewoonlijk zonder bronvermelding om de indruk te wek­

ken dat het allemaal om “eigen werk” gaat. Behalve als het “item” of de “pri­

meur” aan De Morgen wordt ontleend. Dan wordt dat onveranderlijk vermeld.

Om enerzijds bij de kijker de indruk te wekken dat Vlaanderen slechts één krant, die naam waardig, telt. En anderzijds uit sympathie voor zijn kleur die, niet toe­

vallig, ook die van de VRT is.

Maarook als het VRT-journaal gedach­

ten oproept aan een in beeldgebrachte De Morgen, dan nog blijft het basisprincipe om

"nieuws” te maken hetzelfde:pik van ande­ ren in wat ge zelf kunt gebruiken. En geef daar de draai aan waarvan verondersteld wordt dat hij de trouwe lezer en/of kij­ ker beroert. Een typischvoorbeeld daar­ van lijkt medeinschattingdoorde diverse mediavan de “volkstoeloop” ter gelegen­ heid van de jongste herdenkingmis voor “Ie roi Baudouin”. De VRT had 1.800kerkgan­

gers geteldin Brussel. Een cijfer al danniet ingefluisterd door De Morgen. Het Nieuws­ blad kwam van zijn kant niet verder dan 500 getelde koppen. Het Laatste Nieuws hield het bij “enkele honderden”. En de Gazet van Antwerpen had het “item”ofwelgemist ofwel “verkeerd” ingeschat, want daags na het TeDeum was daargeen letter over terug te vinden. Zelfs niet opde ultieme binnen- bladzijde. Ik voel mee met barones Baert, eigenares vandekrant die vooruit denkten diezichdie ochtend ongetwijfeld inhaar kof­

fie verslikt moet hebben. Nietin de laatste plaats omdat onze onvolprezen regimeme- dia erdoorgaans alles aan (moeten?) doen om elkaarteovertroeven bijhet versprei­

den vanblijde boodschappenronden over

“de nog immer grote populariteit” van het circusvan Laken.

Slok

Toch, aldus gebiedt de eerlijkheid me te zeggen, bestaan er weliswaar schaarseuit­

zonderingenop de hierboven geciteerde en geduide regel “pik van anderen in et cetera et cetera”. Dat fenomeen doetzich vooral voor als “hogere belangen" gevaarlopen in het gedrang te komen. Endeverknochtheid - ikhad eizonaverzuimd om de“n”ach­ ter de “k” in te tikken - aan “de instellingen” haalt het van deimmer aanwezige journalis­ tieke drang, alertheiden reflex om beter te zijn dan alle anderen en,zo mogelijk, nog die­ per dantot op hetbot toestanden/geruch- tenuit te vlooientot enkel dewaarheiden niets dan de waarheidnaar boven is gewroet.

Het nieuws "opvolgen" heet zoiets.Eigenof in eersteinstantieweggepikt bij de concur­ rentie,dat maakt niet uit.

Het was Het Laatste Nieuwsdat dekat vanhet door 50 miljoeneurobod van een Brits vastgoedkantoor namens de Belze koninklijke familie op een riant domein inclusief wijngaarden en villa Fanini van de gelijknamige Italiaanse eigenaarin hetTos- caanse Luccade bel aanbond, in de krant van 4 augustus.

Waarof niet! Afgezien vandie vraag loog de duidende commentaar van opinieschrij- verjanSegers - het moet zijn, dat royalist Lucvan derKelen met vakantie was - er niet om.Ik beperkme tot Segers’slotbemerking bijhet citeren: “Wezullende laatsten zijn om de koning vanslechte smaak te betich­ ten. Of hem tot deascetische soberheid van zijn betreurdebroer Boudewijnte verplich­

ten. Maar kunnen we nietteminafspreken

Dure flierefluiters

Wat de Vlaamse beweging al jarenlang beweert, blijktdus waar te zijn: het Belgi­ sche koningshuiskost ons dubbel zoveel als tot nu toeofficieel werd beweerd. De mil­

jonairs van Saksen-Coburgkrijgen elkjaar meerdan30 miljoeneurouitde staatskas.

En dat is zeker waar,want het staatin De Morgen.

Zehebbendat daar niet zelf berekend.

Die cijfers zijn afkomstig van professor Herman Matthijs van de Vrije Universiteit Brussel die een wetenschappelijke raming maakte van de verdoken kosten van de monarchie.

De civiele lijst van koning Albert en de dotaties voor overige leden van de konink­ lijke familie kosten onsjaarlijks I3 miljoen

dat Albert zich in zijn volgende toespraak onthoudtvanbezorgde commentaar op het lotvan zijn minderbedeelde landgenoten?

Dat scheelt een slok qua hypocrisie. Dank vooraf.” In een bijgaand paginagroot artikel werd dan nog door specialisten Lakenexper- tenuit de doeken gedaan dat ereen onover­

brugbaarverschil bestaat tussenhetoffici­

eel geschatte fortuin van devorst en hoe dat niet- officieel oogt voor iemand die zich een bod van50 miljoen euro kan veroorloven op een Toscaansstulpje.

Pijler

De details van ramingen en gissingen bespaar ik U. Ik wil alleen opmerken dat dit soort primeurs, “normaal” gesproken, allemediasluizen van het land op de volle breedte opengooiten de verdere “opvol­ ging” zich navenantvertaaltin uren zendtijd en tientallen pagina’s. Maar in deze moest ikvaststellendatzelden of nooit eenvlaag van collectieve blindheid zo krachtigheeft toegeslagen op de nieuwsredacties als die ochtend toen daar door de dienstdoende aasgierenvanVRT,VTM enRTBf werduitge­ vlooidwat deconcurrentie in het algemeen en voor degelegenheidHet Laatste Nieuws in het bijzonder voor hun “eigen nieuwsga­ ring" zoal in hetvat haddenliggen.Ook de kwaliteitskranten en andere gazetten had­

denduidelijk last van datzelfdefenomeenvan merkwaardige collectieve blindheid. Uitge­

zonderd deze keerde Gazet van Antwerpen en het Belangvan Limburg van alweer baro­

nes Baert die“hetbod van 50 miljoen”sum­ mier op een binnenbladzijde brachten. Wat voordebaronesbinnen de paar dagen allicht een tweedeverslikken in de ochtendkoffie veroorzaakt heeft.

Erwas blijkbaar niet alleen in de vader­ landse mediawereld oorverdovende stilte afgekondigdrond hetToscaanse bomme­ tje, ook inLe Palais/HetHof werd in eerste instantie gedaan alsof deneusbloedde. Zij hetdat geen mens echtkijk kan hebben op hetheen en weer geloop en daaraangekop­

peld topoverleg achter paleismuren tussen bevoorrechtegetrouwen aan de monarchie.

Resultaat daarvan was, zo durf ik toch te raden, dat na verloop van een weekeinde werd aangekondigddat er nooit sprake was geweest van een koninklijk bod op eenTos­ caanslandgoed. Degebruikte middelentot stavenvan die onverdacht eerlijke bood­

schap hadden blijkbaarzelfs de eigenaar van villa Fanini bereikt.Zodat die twee dagen later het omgekeerde zei van wat hijvoor­

diengezegd had. Enconsequent met zich­ zelfbijhet niet inpikken van nieuws naarge­

lang het onderwerp als schadelijkvoor een regime kan worden ingeschat, bewaarden de media ookin deze de stilte. Het geeft me altijd een bijzonder goed gevoel te weten dat juiste, volledige, onvooringenomen, onge­ stuurde en dus absoluutbetrouwbare objec­ tieve voorlichting door “onze”media slechts één van de pijlers is waarop de modelstaat rust die wemet zijn allen kennen. D.Mol

euro. Maardaarnaastzijner nog voor min­

stens /7,5miljoen eurokosten die in andere begrotingspostenverborgen zitten.

Het is een heel oude begrotingstruc:

door de kosten van een project onher­ kenbaar te maken en ze te verdelen over verschillende begrotingsposten, kan men jarenlang ongemerkt miljoeneneuro’s door­ sluizen. De grootste verdoken kostenpost vormt de beveiliging van de koninklijke familie: 220 manschappen van een speci­

ale eenheidvan defederale politie bewaken dekoninklijke domeinen en residenties, en zijstaan in voor beveiliging van de Saksen- Coburgers tijdens hun verplaatsingen. Vol­

gens De Morgen betaalt de Federale Over­

heidsdienst Binnenlandse Zaken daarvoor I4 miljoen euro per jaar. Dot wileigenlijk zeggen:wijbetalen dat.

Meerilligalen op Brusselse bouwwervenaan het werk

Pleidooi voor de taalwetten

Een miljoen. Zoveel Vlamingen zouden er in Wallonië wonen. Vandaar - in het Nederlands - vorige week in ‘La Dernière Heure’: “Wallonië, waar . ss0.

joen Vlamingen thuis zijn”. Dat is zowat één op drie. Het cijfer komt van de f ciation pour la Promotion de la Francophonie en Flandre. Ons overigens v

niet bekend. Betrouwbaar? . jat

De CIB, Confederatie van de ImmobiliënBeroepen, beweert in elk geV f alleen al in 2006 niet minder dan 250.000 Vlamingen een woonst kochten^^^

de taalgrens. Nog een spectaculair getal, waarin uiteraard ook vele tweewo verblijvers in de Ardennen meegerekend zijn.

In Jodoigne/Geldenaken zou het aantal Vlaamse inwoners elk jaar stijgen met tien procent. In Flobecq/Vloesberg, de gemeente van de Waalse minister-president Rudy Demotte, eveneens.

Van de nieuwsarme zomermaanden makenonze Vlaamse kranten graag gebruik om uit te pakken met lange reportages over Vlaamsegezinnen die het helemaal naar hun zin hebben aan gene zijde van de taalgrens.

De Morgen besteedt er zelfseen meerde­ lige reeks aan.

Tijd dus om stilletjesaan aan Vlaamse gebiedseisen in Walloniëte gaan denken?

Nauwelijks, want als we al één zaak leren uit al die diepmenselijkeverhalen van overgesto­ ken Vlamingen, danwel dit:ze spreken alle­

maal envanafde eerste dag Frans in hun con­ tactenmet de omringende buitenwereld.

“Jodoigne: desympathieke Vlaamse inva­ sie" titelthet stuk in DM van voorbije week­ einde.Ondereen foto: “Tot 10 procent van de bevolking is hier Nederlandstalig, maar iedereen spreekt Frans." We lezen: “Ter­

wijl Vilvoordezich schrap zet om tegende anderstalige inwijking in eenNederlandsta­ lige identiteittebewaren enmettallozeiniti­ atieven Franstaligenertoe probeert te bren­

gen Nederlands te lerenente gebruiken, wordt jodoigne helemaal niet opgeschrikt door de Vlaamseinvasie.” Tolerantemensen daar inGeldenaken? Of tolerante inwijkelin­

gen? Het artikel gaat verder: “Terwijl je in Vilvoorde vaakFrans hoort,iserin jodoigne vanhet Vlaamsniets temerken.”

Vloesberg is een faciliteitengemeente.

Maar daar wordt maar weinig werk van gemaakt. De Vlaming Jan van den Noort- gatekloeg dat aanbijde jongste gemeente­

raadsverkiezingenen werd prompt verko­ zen voor CdH.Meteenleverde hem dat het etiket‘extremist’ op.Omdat hijdenaleving vande wet vraagt.

Vlaams-radicalelijsten inWaals-Brabant, faciliteiten inbijkomendeWaalsegemeenten, eisen totoverhevelingvan andere gemeenten naarVlaanderen, corridors naar Itre/Itter of Ath/Aat: geen mensdie het in z’nhoofd haalt daarmee de aandachtte trekken.

Eén op drie Walen is Vlaming en toch niet één communautairprobleem aan de andere kant vande taalgrens. Omdat deinwijkelin­

gende taalwettenrespecteren ende logica dat nieuwkomers respect opbrengen voor hetgebied waarze naar toe trekken.

Blijf er met uw fikken af

De maatregelen in Vlaams-Brabant om het taalkarakter van de streek te bewaren is dan ook een pure verdedigingsreflex, uitgelokt doorhalsstarrige Franstaligen. Zij brengen de(taal)vrede in gevaar, vindt ook Geertvan Istendael, ooitBRT-journalist en nuschrij­

ver. Hij schreef voor DM eenopiniestuk met als titel: ‘Blijf met je flikken van de taalwet af.

Hijstelt zijn lezersmeteengerust:“Ikben

eendoodgewone belgicist. Nietalleen ik een belgicist, ikben bovendien eenleg list.Zo hechtik groot belang aan dei taa * en, logisch gevolg, aande taalgrens. En volgt een interessante zin:“Dat Fransta^g politicinu willenmorrelen aandetaa]^re r lijkt me staatsgevaarlijk.” Niet De vvev ■ laatstaan deboze Belangers brengen Betë in gevaar. Datdoen de Franstaligen. met niet - aflatende ijver om hetBelgische c°

promis opde helling te zetten. Ü Alle Belgische taalwetterij en '?r®.nZje>

heeftons behoed voor een hoop meent Van Istendael. “We kunnen aie maar vermoeden wat er losgebarsten z zijn indien Vlaamse en Waalse politici- iswaar na eindeloos aanslepende ruzies |.

even eindeloze nachtelijke debatten, de grens in de jaren zestig niet ondubbe nig hadden vastgelegd.” Ofhoe het vas genvan de taalgrens, paradoxaal genoeg’

voortbestaan vanBelgië met enkele de nia heeft kunnen rekken. n jy

In Hamburg spreekt Van Istendael in het Rathaus,in de town hall in$oUt tonEngels en in demairie van Chateaur Frans. Dus in het stadhuis van ^aven a.

Nederlands. Van Istendael raadt de Frari ligen ookaan eens een kijkjete gaan ne r in Québec, die“zijnnamelijk véél stre g in de leer dan deVlamingen”. gt.

Dus, best afblijven van die taa

“Gewoon toepassen”,vindtVan Isten ,

“Zowel in Zaventemals inBrussel. In °r f metname... maar dat is stof voor een a verhaal.”

Het marktonderzoeksinstituut Custom Research T&D heeft zich O gehouden metde vraag in wiede me het meeste vertrouwen stellen. Ze gin t daarbij op trot in 22landenwaaronder eigenste vaderland, waar duizendme een vragenlijst kregen voorgeschoteld- ,

Wie prijkt er bovenaan delijst?

weermannen en de postbodes. $^0- lijk, de brandweermannen en de P°

des komen altijd, daar kunt ge stoo

maken. nje

En wie prijkter helemaal onderao lijst? Vakbondsmannen, journalisten en^nt tiekers. In Vlaanderen heeft nog 24pr0 vertrouwen in hen, in Wallonië slech Maar die percentages zijn nogvee^ Frankrijk (I0),Duitsland (10), Grieken' (9) enItalië (6).

Dat komtervan wanneer politiekers het tegenovergestelde doenvan wat Z') ben beloofd.Nietwaar, meneer Leterm

De dingen dezer dagen

Twee gezichten

Herman de Croo is een van de meest perfide, achterbakse politiekers met een dubbel gezicht dieerin dit apenlandrondlo­

pen. Achter eenminzaam glimlachend mas­ ker van trouwe, fideleburgermet een hart voor zijn zorgende medemens, gaat eeneli­ taire, egocentrieker schuil, met maar één passie: Herman de Croo en de belgitude.

Geentrouwer paladijn van koning enkapi­

taaldan Herman de Croo, geen vuriger Bel­

gische nationalistdan De Croo.

Ter gelegenheid van zijn 71ste verjaar­ dagontving hijte zijnerhuize Het Nieuws­

blad om over koetjes en kalfjes te praten.

Sympathiek gekeuvel onder het nuttigen van wat verse kersen, geserveerd door madame, diezelfde die het nogalstraf vond dat zelfsslagerszonen het konden brengen totadvocaat.

Onzin in het kwadraat

Als toevalligerwijsBHV ter sprake komt, heeft De Croo zijnantwoord klaar: "Precies, men heeft het nu overconfederalisme en separatisme. Ikwacht op de allereerste stu­

die - geen derde of een herzieningvaneen tweede studie -ombijbenadering te weten hoe wij bijvoorbeeld de enorme schulden van ditland zouden opdelen. België heeft

^80 miljard euro schulden. Gaan we dat verdelen volgens hetaantal inwoners?Moet Vlaanderen dan 70% betalen? Erwerkenin Brussel 350.000 Vlamingen, wat doen we aiet hen? Waar betalenze later hunbelas­

tingen en wie betaalt hun pensioen? Ons land telt 2,1 miljoen gepensioneerden, wie gaat hen betalen?En deziekteverzekering binnen de Europese gelijkberechtiging? Hoe dit dossier wordt behandeld is nog steeds een totale verdwazing."

Aha, de pensioenen!

Ge moet hetmaarkunnen, zoveel non­

sens in een paarzinnen bij elkaar te krij­

gen. De staatsschuld van 280 miljard euro

*erdelen? Volgens het bevolkingsaantal? 70 Procent voor de Vlamingen dus!Tiens, zijn we, volgens De Croo, nu ineensmet 70 pro­

cent Vlamingen in dit land? Altijd gedacht dat de verhouding ongeveer 60/40 was, maar misschientelt De Croo er wel deBrus-

maar daden!

Blaam« t"

ïttuta

www.vlaamscheleeuw.com

of bel 03-385 81 90

het Vlaamsche Leeuw bier wordt gebrouwen door de Brouwerij Van Steenberge

selaarsbij. Zullen ze daar graag horen! En de350.000 Vlamingendie in Brusselwer­

ken? Wat doen we met hen, vraagt de Croo? Ja, meneer De Croo, gaan die van deene dag opdeandere niet meerin Brus­

sel mogenkomenwerkenof zo? Ligt direct heel de boelplat.

En wie betaalt de 2,1 miljoen gepensio­ neerden? Ja, wiebetaalt hen nu? De staat toch zeker. En in een onafhankelijk Vlaan­

deren betaalt de Vlaamse staat de pensioe­ nen. Alswe de transfer van 11 miljoen euro naar Wallonië en Brussel al met de helft verminderen, isdat toch geenprobleem.

Ten andere niet voor en nietnade ver­ kiezingen van 10 juni2007 heeft ook maar één belgicistische partij de transfers en de zogenoemde “interpersoonlijke solidariteit”

teberde gebracht. Liberalen, socialisten en CD&V'ers hebben gezworen dat daar niet aan geraakt wordt. Wat zit De Croo dan paniekverhalen rond te strooien? Zoals gezegd, een perfidegast, die sympathieke Herman te paard.

Een droom

Geen Vlaamse Leeuw in Peking, en ook geen Schots wit kruis op blauweach­

tergrond noch een Welshe draak. Alleen staatsnationale vlaggen zijn toegelaten.

Hebben landen als Estland, Letland, Litou­ wen, Azerbeidzjan, Oekraïne, Georgië, Armenië, Slovakije, Tsjechië, Slovenië, Kro­ atië,Montenegro, Bosnië-Herzegovinatoch meer geluk. Deatleten uit de eerste serie konden vroeger braafjes opdraven achter de communistische partijvlag vandeSovjet­

unie, nu stappen ze op achterhun eigen vaandel.

Maar als sport toch niks met poli­

tiek te maken heeft, zoals ze zeggen, en als de Chinezen hun Olympische leuze

“een wereld, eendroom" consequent had­ deningevuld, hadden ze gewoonalle vlag­

genweggelaten. Hoe de sporters dan moe­ ten paraderen? Achter de olympische vlag natuurlijk en per discipline. Develocoureurs bij elkaar, deboksersen de turners en de zwemmers. Danzou het pas “een droom"

zijn geweest.

Het rommelt ver beneden onder de grond aan deanderekantvandetaalgrens.

De geologen kunnen er niet aan uit. “Mys­

terieus", zegt seismoloogSintubin.

Mysterieus?

Niksgeheimzinnigsaan. Belgiëis gewoon aan hetbarsten.

3

13 augustus 2008

Aan de Kolderbrigade

Cd

Zwoegend en zwetend Koninklijk Circus

Gij Schijnheilige

l

Drievuldigheid,

Eenmaal uwopdracht volbracht- over deinhoud ervan gaan we het zo dadelijk hebben - zult gij door Albert II von Saksen- Coburg-Gotha binnen de kortste keren in de hogere adelstand wordenverheven.

Wantdankzijuw bereidheid tot onverdro­ ten inzetvoor vorst en vaderland isde veel­

geplaagde monarch eindelijk terug kunnen keren naar hetmeermediterrane gedeelte van Europa, waarhij een flink uit deklui­

ten gewassen jacht en een tweede verblijf bezit, en ijverig nadenkt of hij nog wel door zou gaan met dat bod van 50 miljoen euro op een derde residentie, nu meer enmeer mensen zich ernstige vragen beginnen te stellenbij dezin en onzin van dotaties aan het koningshuis. Alle mogelijke ontkennin­

genvanhet Paleissterken onsenkelin de overtuiging dat Alberten zijn hele freubel- klas op meerdanvoldoende poenzitten om zichvoorgoed buiten België te laten domiciliëren.Kunnenintussen de paleizen van Laken,Belvédère, Ciergnon en Brus­

sel nietdoorasielzoekers worden bezet?

Dan vervullenze ook nog eens een func­

tie in hetmaatschappelijkedebat. En ver­

geetasjeblieftdatklooster in Opgrimbie niet vandiekwezel van een Fabiola, dat in strijd met allebouw- enmilieuvergunnin­

gen uitde grond is gestampt.

Onze rechtstreekse aanleiding om u lieden een herderlijk schrijven te sturen, is het televisieoptreden afgelopen zon­ dagvan Karl-HeinzLambertz, die op de VRT nog eens mocht komenuitleggendat er qua staatshervorming niets mogelijk is voor 2009. Datisnual de derdeof vierde keer dat mijnheer deminister-president vandeOostkantonsdiebewering aan de bevolking voorhoudt,de eerste keerwas nota bene de dag na zijn aanstellingzelf.

Er zal toch geen voorbedachte rade in het spel geweestzijn, zeker!? Enfin,thans heeftKarl-Heinz er nog een paar zinne­

tjesaan toegevoegd: omdat er compro­ missen nodigzijn endat vraagt tijd, ‘zul­

len wewaarschijnlijk pas ergens in 2010 een oplossing hebben'. Bovendien‘is het staatsstelselveranderen niet gemakkelijk metmensen die het doelhebben België te barsten (sic). Maar dat is meer eenmoei­ lijkheid van het karteldan van de (andere) partners’.

Karl-Heinz, zeker geen magere Heinz maar eerder een Heinz die volop van het

3

leven genietzoals dat een PS-apparatsjik past,heeft onlangs de eer enhet genoe­ gen gehad om in Brugge het woord te mogen voeren opde II juliviering. Het iste hopen dat de organisatoren of de initiatiefnemer(s) nu metvuurrode kaken rondlopen, niet zozeer om de Oostkan- tonse linkerzijde te plezieren, wel uit eerlijke schaamte datmen ditsujet een podiumbezorgdheeft dat hij bij zijn huidige opdrachtnogals misplaatst visitekaartje kan gebruiken ook. Nu ja, ze konden in Bruggeook nietweten datLetermeen c°

een weekna II juli de truc met deDoif zouden uithalen om hetvoortbestaan van de regering te rekken.En achteraf bekeken heeft men natuurlijk gemakkelijk praten.

Tochzou men zich wel eens mogen herin­

neren datde heerLambertz in 1999er niet te vies voor was om in Eupen op aangeven van capo di tutti capi Di Rupo een coali­ tieakkoord met de christendemocraten op te blazen, omalsnog ookin de Duitstalige Gemeenschap meteen paarsgroenerege­ ringsploegvan start te kunnen gaan.Karl- Heinz werd minister-president,en heeft zich het zaakje nooitbeklaagd. Hoe zou menvan zo iemand kunnen verwachten dat hij zich nu wél onafhankelijk van Di Rupo zou opstellen en een eerlijk antwoordzal proberen tegeven op deVlaamse vraag naar garanties, aldan niet spijkerhard?

Dikke Heinz heefthet nu met zoveel woordenook latenverstaan: als Leterme zijn staatshervorming wil,danzal hij eerst zijn kartel moeten opblazen. Anders kan hij zijn rol in de geschiedenisboekjes wel vergeten. En we twijfelen er niet aandat De Donnea en Langendries exact dezelfde meningzijn toegedaan, al voelenzeop dit ogenblik minderde aandrangomhun mond voor de camera’s open tedoen.

De Franstaligenzijn nu aan zet, zowerd het manoeuvrevan Leterme aan de CD&V- basisverkocht om de regering terugop te kunnen starten en drie zogenaamde bemid­

delaars het veld in testuren. De Fransta­ ligen moesten en moeten nu maareens gaanbewijzendatze hun verantwoorde­

lijkheid willen nemen. Wij merken daar hoegenaamd enhelemaal niets van. En dat circus gaat nog duren tot detweede helft van september.In de hoop datde Vlaamse LammeGoedzakken intussen in slaap val­

lenen de Kolderbrigade haar nuttige idio­ tie zal hebbenbewe-

-o. Afvoeren, die XWidSJU

België barst!

Dat de vakbonden ieder jaar 160 miljoen euro krijgen omhet dopgeld uit tebetalen?

Vooreen dienst dieeigenlijkde staatmoet doenen zekerniet een organisatiediezelfs geenwettelijk statuut heeft. En die boven­

dien alleen hetdopgeld uitbetaaltaan leden.

Wie geen lidis van de vakbond, moet naar de Hulpkas.

Dat cijfer van 160 miljoen euro komt uit demond van de kampioen vragensteller in de Kamer,Guidode Padt. Hij had gehoord dat het ACW weigerde een werkloze zijn stempelgeld te betalen omdat hij niet in orde wasmet zijn lidgeld.

De ongelukkige moest eerst naar het OCMWvan Geraardsbergen dat hem het geld voorschoot om zich in orde tebrengen met het lidgeld.Maar debonden zijn erwel voor "de mensen”.

Of wat dacht u?

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Ö

Vlaams & Neutraal Ziekenfonds I

njnjuinmixmii iD

Hoofdzetel: HooQStratenplein 1 - 2800 Mecbelen - www.vm.be

4

13 augustus 2008

Hij deed niet mee aan de leugen

“En juist hier ligt de door ons verwaarloosde, eenvoudigste, meest toeganke­

lijke sleutel tot onze bevrijding: ZELF NIET MEEDOEN AAN DE LEUGEN! De leugen mag dan alles bedekt hebben, mag dan over alles heersen, maar op het kleinste niveau verzetten wij ons: laat ze heersen ZONDER MIJN MEDEWER­

KING!”

Die zinnen uit zijn essay ‘Leef niet met leugens’, tekenen de begin deze maand overleden Russische schrijver, dissident en Nobelprijswinnaar Aleksandr Solzj- enitsyn ten voeten uit. Hij deed niet mee aan de leugen en gaf daarmee het ver­

zet tegen het Sovjetregime een impuls die op termijn het einde betekende van de totalitaire staat die ooit onoverwinnelijk leek.

“Het was Aleksandr Solzjenitsyn die de ogen van de wereld opende voor de reali­

teit van het Sovjetsysteem. Daarmee kregen zijn ervaringen een universeel bereik", ver­

klaarde de Franse president Sarkozy bij zijn dood. Officiële reacties bij overlijdens heb­

ben doorgaans weinig inhoud. Maar onder meer in Sarkozy’s Frankrijk zorgde Solzjenit­

syn met zijn literaire werk voor een gewel­

dige mentale omslag. Gramsci, de Italiaanse marxist, wist dat de maatschappij wordt geleid door wie het denken beïnvloedt.

Solzjenitsyn heeft dat gedaan. In Frankrijk krioelde het in het zog van mei ‘68 van de zogenaamde fellow travellen, wellicht goed­

menende intellectuelen die in het Sovjetrijk de verwezenlijking van het paradijs op aarde zagen. De publicatie van de Goelag Archipel, Solzjenitsyns monumentale literaire afreke­

ning met het communistische terreurregime, opende vele ogen. Het begin van het einde van het communisme, binnen maar ook bui­

ten Frankrijk. Meer dan wie ook onthulde Solzjenitsyn de waarheid over de onderdruk­

king van zijn volk door de communistische dictatuur. Omdat hij niet mee wilde mee­

doen aan de leugen.

Wie wil hem nog kennen?

De biografie van Solzjenitsyn werd ook in de Vlaamse pers belicht. Soldaat in het Rode Leger, gevangengenomen en naar Siberië ver­

bannen omdat hij in een brief aan een vriend kritiek uitte op Stalin, acht jaar strafkamp en daarna vijf jaar interne verbanning, auteur van regimekritische werken - aanvankelijk met het akkoord van partijleider Chroest- sjov die zijn persoonlijk voordeel meende te doen met een scheut kritiek op Stalin, later tegen de eigen autoriteiten in - winnaar van de Nobelprijs die hij zelf niet in ontvangst durfde nemen uit vrees niet naar het eigen land terug te kunnen, dan toch het land uit­

gezet na de publicatie in het Westen van de Goelag Archipel, jarenlang teruggetrokken in een sneeuw- en naaldboomrijk stukje van de Verenigde Staten dat hem aan het eigen land deed denken, na de val van het regime gerehabiliteerd, in I994 teruggekeerd naar Rusland om ook daar weer de tegendraadse criticus te blijven.

Onzichtbare bondgenoten

‘Ga de deur uit om vijf uur ‘s ochtends, maar laat het licht branden. Ook al staat de KGB om elf uur ‘s nachts voor je appartement, staan ze daarom één uur of om drie uur: om vijf uur zijn ze groggy en reageren ze niet meer naar behoren. Hun elektronische uitrusting mag beginnen knipperen, het zal hen ontgaan. Er is nie­

mand op straat op dat uur, er zijn geen wagens, je kunt gemakkelijk nagaan of je gevolgd wordt of niet. Neem een trolleybus, stap over, er zijn nauwelijks passa­

giers. Duik de metro in en uit, en begeef je naar je contactpersoon.’

Hoe scherp hij ook in het oog werd gehou­

den, Aleksandr Solzjenitsyn had begin de jaren ‘70 geen hoge dunk van de efficiëntie van de KGB. Geregeld moet hij de gevreesde dienst op het verkeerde been hebben gezet wanneer hij in Moskou contactpersonen bezocht. Mensen zoals de Tenno’s bijvoor­

beeld. Solzjenitsyn leerde Georg Tenno ken­

nen tijdens zijn kamptijd in Ekibastoez. De ex-marineofficier komt meermaals aan bod in het derde deel van de Goelag Archipel, in het gedeelte dat aan de (meestal vruchte­

loze) ontsnappingspogingen uit de Speciale Kampen is gewijd. Na de publicatie van ‘Een dag uit het leven van Ivan Denisovitsj’ in het tijdschrift ‘Novy Mir’ (1962) nam Tenno - net zoals vele andere gewezen ZEK's of gevange­

nen - opnieuw contact met Solzjenitsyn. Ook Pawel Baranjoek, een van de leiders van de opstand in Ekibastoez na de dood van Sta­

lin, meldde zich. Toen Solzjenitsyn hem ging opzoeken, bleek Baranjoek echter zelf een soort kampbewaker te zijn geworden, een van de zeldzame keren dat het zesde zintuig van de auteur hem niet of te laat gewaar­

schuwd had. Met een microfilm van andere werken op zak, maakte Solzjenitsyn zich zo snel mogelijk uit de voeten. Zo veilig waren de dooi-jaren onder Chroestsjov nu ook

Veel verder kwamen onze Vlaamse kran­

ten niet in het verslaan van zijn overlijden.

La Libre Belgique opende met een grote kop op de voorpagina, zoals Le Monde en vele andere kwaliteitskranten overigens. Bij ons korte berichtjes en wat platte analyses in de binnenbladzijden. Rik van Cauwelaert zorgde in Knack voor de uitzondering met een sterk editoriaal aan Solzjenitsyn gewijd.

Kennen onze journalisten Solzjenitsyn niet meer? Hebben ze hem nooit gelezen! Of schrikt de kwalificatie 'doodgraver van het Sovjetregime’ hen af? Vlaanderen toonde zich vorige week van de smalle kant.

Het was ooit anders in ons taalgebied.

‘In de eerste cirkel’ (met op bladzijde 202 de weer typerende zin: “Altijd was er wel zo een gedachte, die degenen die de waar­

heid wilden schreeuwen of voor rechtvaar­

digheid in de bres wilden staan, hun mond deed houden.”), ‘Kankerpaviljoen’, ‘Lenin in Zürich’, ‘Van onder het puin’, 'De kamphoer en de simpele ziel’, ‘Een kaars in de wind’, ‘In het belang van de zaak’, ‘Augustus I4’, ‘Een dag van Ivan Denisovitsj’, ‘De Goelag Archi­

pel’, ‘Een kalf stoot de eik’, ‘Open brief aan de Sovjetleiders’, ‘Amerikaanse redevoerin­

gen' (we zijn wellicht onvolledig, want beper­

ken ons tot de titels die we in de eigen boe­

kenkast terugvinden), ze werden allemaal prompt in het Nederlands vertaald en met veel succes uitgegeven. De ene druk volgde op de andere.

Vandaag kan alleen ‘Een dag van Ivan Denisovitsj’ nog nieuw gekocht worden in onze boekhandels. Zelfs de Goelag Archi­

pel is uitverkocht.

De eigenlijke leugen

De belangstelling voor de auteur en zijn gedachten zakte na zijn verbanning naar het Westen overal in de wereld snel weg. Voor de linkerzijde bleef hij verdacht, maar ook het liberale Amerika moest het bij hem ont­

gelden. De communistische machtsgreep beschouwde hij trouwens altijd al als ‘wes­

terse import’ (Marx was een Duitser), vol­

ledig haaks staande op de ‘Russische ziel’.

Het kapitalisme was hem een gruwel. Maar na de val van het communisme volgde onge­

nadige kritiek op Gorbatsjov en vooral Jelt-

weer niet. Nochtans was Aleksandr Solzje­

nitsyn in die periode al gepokt en gemazeld in het ondergrondse schrijversbestaan. De eerste technieken om manuscripten te ver­

bergen en aan elkaar te kleven leerde hij in zijn verbanningsoord Kok-Terek in Kazach- stan van een andere ZEK, Nikolaj Zoebov.

Het verhaal van de Zoebovs vormt het eer­

ste hoofdstuk van ‘Nevidimki’ of ‘Invisible Allies’, een verzameling herinneringen die Solzjenitsyn heeft neergeschreven na zijn verbanning uit de Sovjetunie, en dat pas in 1995 in de Verenigde Staten is gepubliceerd, omdat het tal van namen en netwerken bevat die niet voor de val van het communisme aan de openbaarheid mochten worden prijsgege­

ven. Het boek is nooit in het Nederlands ver­

taald, en dat is jammer, niet alleen omwille van de historische feiten, maar ook de mee­

slepende stijl waarin het geschreven is. Solzj­

enitsyn heeft heel wat autobiografische ele­

menten verwerkt in de ‘Goelag Archipel’, ‘In de Eerste Cirkel’, ‘Kankerpaviljoen' en ‘Het Kalf stoot de Eik’, maar zijn ‘Nevidimki’ puz­

zelt al die gegevens verder aan elkaar en gunt ons een bijzondere blik op zijn werk en leven als dissident.

Het is aan de Zoebovs dat Solzjenitsyn voor het eerst een van zijn werken voor-

De dingen dezer dagen

sin, die het land volgens hem verkocht aan de meestbiedende en er een poel van inhoud­

loze graaicultuur van maakte.

In I999 schreef hij ‘De ineenstorting van Rusland’, een synthese van de gedachten die zijn hele werk schragen. Hij rekent er af met de ideologie van de privatisering en betreurt het verval van het patriottisme.

Want de nieuwe norm luidt: “Wat brengt het op". Patriottisme is voor hem een orga­

nisch gevoel, “de overtuiging dat de staat je in moeilijke momenten beschermt".

Naast vaderland speelde voor Solzjenit­

syn ook God een hoofdrol. En ook die ver­

dween of werd steeds meer met kleine g geschreven.

De scheidslijn

Het zal duidelijk zijn dat Solzjenitsyn nooit gemakkelijk succes bij de machthebbers nastreefde. Maar ook bij ‘eigentijdse’ intel­

lectuelen lag de conservatief, met zijn type­

rende robuuste kop, niet in de bovenste lade.

“Achterhaald”, was zowat het vriendelijkste dat over hem werd geschreven. De meesten braken hem liefst af op basis van de karika­

tuur die ze zelfvan hem maakten.

Hij overleefde de Sovjet-Unie, maar keerde terug naar een Rusland waar alle onwaarden als corruptie, materialisme, oppervlakkig­

heid en decadentie aan de orde van de dag waren.

In een ijzersterke recensie voor NRC- Handelsblad van I5 januari I999 verwees

leest, ‘De Republiek van de Arbeid’, in dat Kazachse dorp ver weg van alle beschaving ( 1954), maar zelfs daar is de angst voor ver­

raad en verklikking zo groot dat de hele hut verduisterd wordt en zo goed mogelijk van de buitenwereld wordt afgeschermd. Later doorgronden ze samen de wetten van de fotografie, in de hoop ooit filmpjes naar het buitenland te kunnen smokkelen, wat Solzj­

enitsyn pas veel later zal lukken, nadat hij Kok-Terek verlaten heeft en naar Moskou is teruggekeerd.

Netwerk

Door ‘Ivan Denisovitsj’ wordt hij in het hele land bekend en krijgt meer en meer materiaal in handen voor wat de ‘Goelag Archipel’ zal worden. Het grootste deel van die driedelige cyclus schrijft hij... in Estland, waar hij wordt opgevangen door Arnold Susi, een gewezen celgenoot uit de Loeb- janka. Er is praktisch geen enkele familie in Estland die de tirannie van Stalin en zijn beu­

len niet aan den lijve heeft ondervonden en Solzjenitsyn vindt er verschillende seizoe­

nen lang een veilig onderkomen om de mis­

daden van het communisme te boek te stel­

len (1963-1965).

Terug in Moskou bouwt hij een netwerk uit van boodschappers, kopiisten, typistes, contactpersonen, maar blijft bijzonder wan­

trouwig jegens “nieuwe historici" als Lev Kopelev en Roy Medvedev, die in zijn ogen cryptocommunisten gebleven zijn. Onder zijn medewerkers zijn er heel wat vrouwen, onder wie Elisabeta Voronyanskaja, bij wie de KGB later een exemplaar van de ‘Goe­

lag Archipel' in beslag neemt, wat haar het leven kost, wellicht in een martelcel van de veiligheidsdienst. Stap voor stap ontwikkelt

Hubert Smeets naar Wayne Allensworw.

toen - in de Clintonjaren - analist bij de Foreign Broadcast Information Service, een Amerikaanse overheidsdienst die de niet*

Engelstalige media in de hele wereld volgt- die Solzjenitsyn tegen critici uit eigen en andere landen verdedigt. Volgens Allens- worth volgde Solzjenitsyn consequent het­

zelfde spoor: de strijd tegen dé leugen,

"tegen het geloof in de mogelijkheid van de mens om zijn eigen natuur te transformeren, het universum te manipuleren en een heme op aarde te scheppen.” Die leugen is de ont moetingsplaats voor zowel communisten, kapitalisten, revolutionairen en liberalen-

"Wat westerlingen, overtuigd van de kapitalistische superioriteit, zouden moe ten beseffen is dat Solzjenitsyn de worte s van Ruslands economische en ecologisone ellende niet zozeer ziet in het socialisme op zichzelf, maar in het moderne menselijke gebrek aan nederigheid.”

Voor Allensworth is Solzjenitsyn dan oo geen negentiende-eeuwse slavofiel en zeker geen Blut-und-Boden-ideoloog. maar een eigentijdse personalist in de traditie van Edmund Burke, James Burnham ofChristop her Lasch.

We sluiten met een zin van de schrijver zelf. “De scheidslijn tussen goed en kwaa loopt niet tussen staten, klassen en partijen, maar door ieder mensenhart.” Het zijne 1 na 89 jaar gestopt met kloppen. J.K-

Solzjenitsyn de zo begeerde contacten rr>e het Westen, eerst via onregelmatige kana later zowaar via een katholieke non op Franse ambassade met een achtergrond Ui de Russische emigratie, en via enkele voorn melijk Scandinavische journalisten. Hij v°er, onderhandelingen wie zijn werken zal uit?®_

ven en wie zijn zaakwaarnemer in het ten zal zijn (dat wordt de Zürichse ad*0^

caat Heeb), want Solzjenitsyn wil niet al gepubliceerd worden, hij is ijdel genoeg o te eisen dat zijn werk zo perfect moge ) wordt vertaald. Hij vecht daarbij een aa tal zakelijke geschillen uit, onbekend als is met de werkwijze van Westerse uitg verijen.

Boemerang

Langzaam wordt de grond onder zijn ten heter. Een aantal van zijn werken **

den in beslag genomen bij lezers d'e niet zo nauw nemen met de geheim"

ding, hij wordt uit de Schrijversbond geS ten en steeds scherper bespioneerd, m de Nobelprijs (1970) geeft hem schijn"3

opnieuw ademruimte. i.«

Uiteindelijk krijgt de KGB de G0 Archipel’ in handen (1973), maar wat de jetautoriteiten niet weten, is dat het al in het Westen is en klaar voor Pu ’ n>

Solzjenitsyn laat het onverwijld in druk g en terwijl het Politbureau zich afvraagt ze nu met de luis in de pels gaan aan*a|lJ|)),

(een moordpoging in 1971 is mislukt-(

komt de ‘Goelag Archipel’ via de bui landse pers en radio als een boemerang hun gezicht terecht.

Lees verder 1

De dingen dezer dagen

13 augustus 2008

5

Het ABC van Absurdistan

vissen, biefstukken, hamburgers, kotelet­

ten, braadworsten en ribstukken in gaar te bakken die ons de voorbije maanden zijn beloofd.

Paleisrevolutie. Soms heeft Albert er even genoeg van als handpop dienst te doen en organiseert hij zelf “een Verhofstadje” om Leterme en Reynders een neus te zetten.

Gaat de vorst binnenkort weer wispelturig reageren, nu hij niet met zijn luxejacht voor de Zuid-Franse kusten kan rondscheuren?

S. Spijkerhard.

Zo zijn garanties bij voorkeur als er stoere taal wordt ver­

kocht.

Stadsgewest. Niet alleen de uitbreiding van Brussel is een zaak waarop niet mag wor­

den toegegeven, niet alleen het idee van een federatie Bruxelles-Wallonistan moet scherp worden gecounterd, maar ook al dat wollig en misleidend gepraat over een ‘uitdeinend Brussels stadsgewest’ moet ophouden.

Vermits Brussel zwaar schatplichtig is aan de Vlaamse belastingbetaler, moeten al die grote muilen daar hun teut houden, en op de eerste plaats hun peperduur en totaal inef­

ficiënt plaatselijk bestuursapparaat grondig hervormen. En de taalwetgeving respecte­

ren, dedju.

de locatie waar de VRT een reporter naar­

toe stuurde na een eigen, “representatieve”

peiling waaruit bleek dat vooral oudere man­

nen Yves Leterme steunden bij zijn ontslag.

VRT-duiding op zijn best. Volledig in over­

eenstemming met zijn mentaliteit-van-eer- gisteren.

X. Xavier.

De rijzigste van de drie laatste smachtende Wijzen die opgevorderd werden door Le Palais-Het Paleis. Krijgen een extra maand tijd om een verslag te schrijven van drie bladzijden, een per Wijze, twee blad­

zijden in het Belgofoons, een in het Oost- kantons.

X-fase.

Het moment waarop de staats­

hervorming een feit zal zijn.

Y. Yves.

Verschijnsel uit leper met stam­

boom in de plaatselijke geitenkweek. Zie onder Ik voor verdere omschrijving. Wordt binnenkort door de huidige kardinaal heilig verklaard.

U. Ultimatum.

Ietwat verwarde poging van de N-VA om de aandacht te trekken. En achteraf vast te stellen dat men te vroeg een

“doodslijn" heeft vastgelegd, want midden in de vakantie (3I juli). Volgende “doodslijn":

september. Dan is iedereen terug paraat, inclusief Het Journaal en Het Nieuws en Ter­

zake.

W. Waakzaam.

Als Albert op ver­

zoek van de premier diens aangeboden ont­

slag weigert, krijgen we een regering van voorzichtige zaken. Dat duurt net zolang tot de Belgofonen bij de eerste ministerraad gewoon overgaan tot de orde van de dag.

Wijzen. Nooit gedacht dat België zoveel gelimogeerde en gefrustreerde (oud-)poli- tici telde die zitten te smachten om een tele­

foontje uit Le Palais-Het Paleis.

Wooncode. Barbaarse genocidepolitiek van de Vlaamse overheid. Op dit ogenblik in experimenteel stadium in de gemeenten Vilvoorde en Zaventem. Komt wellicht in stroomversnelling na de splitsing van BHV, onder leiding van Marinovan Keulic. ACV- opperhoofd Cortebeeck kan dan opnieuw beginnen jeremiëren over Joegoslavische toestanden.

Woordbreker: zie Ik. Zie eveneens Goed- bestuur. Zie ook onder Y, alsook B.

t *

Ce.

Z. Zwanenzang.

Andere naam voor La Brabançonne, soms ook verward met La Marseillaise. Leterme zong zijn zwanenzang al op 21 juli 2007 op de trappen van de Sint- Michiel en Sint-Goedele-kathedraal.

Q- Quid N-VA?

Standaardgezegde van CD&V-kopstukken die na de verkiezingen bun beloften willen inslikken en hun kar- telpartner dumpen. Daarmee leveren ze bewust en onbewust munitie aan andere partijen om De Wever en co uit te maken voor etnische zuiveraars. Ook hier dragen de tsjeven dus een historische verantwoor­

delijkheid.

Correctie De loenser

Een alerte lezer - wij hebben geen andere - wijst ons erop dat de “loen­

sende Stefan de Clercq”, opgevoerd in de Bermudadriehoek eigenlijk en fei­

telijk Stefaan de Clerck is. Onze lezer heeft overschot van gelijk. Wij zullen als straf honderd keer “Stefaan de Clerck”

schrijven. En geloof ons, dat is een echte straf!

Alleszeggende stilte

Raad van Europa.

Franstalig uurlingenleger, te pas en te onpas ter hulp geroepen bij imperialistische pogingen om e Vlaamse rand te koloniseren, te bezet- ' n en te annexeren.

. e8'onales. Voorwendsel van de Fransta- '?e partijen om minstens tot juni 2009 niet ƒ nstig te moeten praten over een staatsher-

^Orrning. Happart en Moureaux stellen zelfs

°°r die regionale verkiezingen te verplaat- naar 20! 0-2011. Moet er nog een extra ndbak worden aangevoerd?

In het tot verdwijnen veroordeelde pol­

derdorp Doel werdde 34ste en denkelijk ook de allerlaatste Scheldewijding bijge­ woond door een massa volk. De meeste serieuze gazetten brachten er een uitvoe­ rig verslag van. Namen van prominente gezagsdragers dienden echter niet geno­ teerd. Ze blonken zonderuitzondering uit door hun opgemerkte afwezigheid. Hetzij vanwegede bekende "welverdiende vakan­

tie", hetzij omdat Doel electoraal niet lan­

ger interessant isendus te vergeten. Wat gij groene Mie, die destijds nog net niet zwoer dat Doel of zou blijven bestaan of dat ge samen met dat dorptenonderzoudt gaan? De door U en al uw gedreven"mede­ strijders” in acht genomen oorverdovende stilte voor, tijdensenna de jongsteopstoot van leven in een stervenddorp zegt veel, zoniet allesoverde diepgang van politieke bekommernis voor "de mensen".

Al gebiedt de eerlijkheid wel te zeggen datuw partijtjelangniet het enige is dat in datzelfde bedje even doodziekis.

Vaderlandse Vakantie

Van harte opgedragen, zowel aan wie ze al achter de gebruinde rug heeft als wie nog in het eerste kwatrijn thuishoort, om over na te denken...

De koffers klaar, het grote ogenblik komt dichter dat heel ‘t gezin de vlerken spreidt en zuidwaarts zweeft.

Ze gaan ‘ns zien wat ‘t buitenland te bieden heeft, maar ziet, een strand gezien, *t gezin stapt uit en ‘t ligt er.

Alleen het zand is buitenland, *t geëxposeerde, nog blanke vlees lijkt danig op het vlees van thuis.

Het komt van Ecausinnes, Sint-Lenaarts of Sint-Kruis, van Wépion, De Pinte, Wortegem of Weerde.

En kijk, gelegen daar in *t buitenlandse zand, zijn zij, van Ecausinnes tot Weerde, allen belgen, van ware trots vervuld omdat ze zijn de telgen van Saksen-Coburgs onverdeelbaar vaderland!

Ze spreken, onder ‘t samen bruinen, samen Frans, want Nederlands is niet zo simpel voor de Walen en ik, zegt die van Wortegem, ik spreek vier talen!

Zo krijgt communautair gehakketak geen kans.

Ach, zal allicht het grote licht van Laken zuchten, lag ‘t volk maar heel het jaar te bakken op een strand, verbroederd onder wolkenloze zuiderluchten, dan sloeg geen één aan ‘t vaderland de snode hand.

“Nous sommes des beiges!”, kwaken zij in zonnig Spanje, alsof op vreemde grond een Vlaming niet bestond.

Zij etaleren trots hun tricolore franje.

‘t Ondeelbaar vaderland herleeft... op vreemde grond.

Hectorvan Oevelen

6

13 augustus 2008

Rubriek voor maatschappelijke, staatkundige en economische belangen

De blunders van ’t stadhuis

“ ' ' ; plein zelf moesten na nog geen vijf

i jaar worden vervangen, omdat ze niet

■ bestand waren tegen de wagens van de marktkramers. De bomen op het plein overleefden het eerste jaar niet en ook het kunstwerk ‘Funhouse for the Children’ van Dan Graham (prijs:

260.288 euro) haalde het niet. Het toilet- paviljoen staat al jaren te verkommeren en werd gesloten en de parking onder het plein werd nooit een succes. Extra kosten:

736.000 euro.

Turnhoutsebaan. Zowat tien jaar geleden feestelijk heropend, maar enkele maanden later moest de vrije tram- en bus­

baan al helemaal worden vernieuwd. De klinkers overleefden het zwaar verkeers­

geweld niet. Uiteindelijk werden ze vervan­

gen door een asfaltlaag.

Leopold De Waelplaats. Het ver­

nieuwde plein voor het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten beleefde in 1999 zijn première, maar moest drie jaar later al opnieuw onder het mes. Vooral omdat de ontwerpers vergaten maatregelen te nemen tegen foutparkeerders. Er kwamen paaltjes en bloembakken om autobestuur­

ders te weren en de rijweg werd versmald om het verkeer te vertragen. Extra kosten 300.000 euro.

Meir. De Bobkes, de betonnen struikel-

! blokken, werden wereldberoemd. De stad

■ betaalde miljoenen uit aan slachtoffers.

, Een eerste lading werd eind jaren negentig van vorige eeuw al verwijderd, een tweede lading in 2002. Meteen werden de grote, roze straattegels vervangen, want ze waren allemaal gebroken en de leverancier was ondertussen failliet. Extra kosten: 1,67 mil­

joen euro.

Falconplein. Na aanslepende werken dook een enorme blunder op: door de hoge boordstenen om foutparkeerders te weren en de smalle rijweg geraakten de autobus­

sen van De Lijn niet meer langs het plein.

Koningin Astridplein. Die van Het Nieuwsblad zitten hier dagelijks als spech­

ten op te kijken, want hun (splinternieuwe) redactie werd hier gevestigd aan de west­

kant. Verschillende redacteurs-te-voet of per fiets werden al het slachtoffer van de schitterende heraanleg. Commentaar:

‘grootste struikelblok zijn de betonnen klinknagels. Die zijn na een jaar al ver­

sleten. Verschillende zijn afgebroken, met gevaarlijke uitsteeksels tot gevolg. Ze zijn trouwens compleet overbodig omdat ze nauwelijks het onderscheid aantonen tus­

sen het pad voor voetgangers en fietsers.

Ook het middenplein is al verzakt, met valpartijen en een moeras bij elke regen­

bui tot gevolg.’

Tot zover Het Nieuwsblad. Dat in deze aangelegenheid duidelijk de vinger op de wonde legde. Als ‘t goed is, zeggen we het

ook. Pagadder

Sommige Antwerpse pennenridders doen er goed aan de eerstvolgende weken niet op het stadhuis te verschijnen. Zij zou­

den wel eens door de heersers van de Grote Markt kunnen worden buiten gebonjourd.

Because niet meer betrouwbaar. Zo de volschrijvers van Het Nieuwsblad die op het einde van vorige week, na een wel­

verdiende vakantie, hun gal uitspuwden over wat vroeger ‘Openbare Werken’ werd genoemd en waarvan de blunders werden beschreven in wat gemakshalve een ‘blun­

derboek' werd genoemd.

Blijkt dat bijvoorbeeld op het Theater- plein (beter gekend als de Vogelmarkt) de jongste tijd heel wat sinjoren en andere voorbijgangers hier geregeld de nek breken, of in het (OCMW)ziekenhuis terechtkomen met gewonde benen, armen en knieën. Net zoals dat destijds het geval was met de

‘Bobkes’ op de Meir, de stenen 'uitvind­

sels' van burgemeester Bob Cools die naar hem werden genoemd. Kop van Jut in deze vakantiedagen is schepen Ludo van Cam- penhout (Stadsontwikkeling). Hem wordt de schuld gegeven van onder meer de mis­

kleun die op het Theaterplein werd aan­

gericht. En die er in bestond het niveau­

verschil te ‘overbruggen’ met trappen in grijze steen die hier en daar zo'n halve tot één meter hoog zijn. Gevolg was dat tal van bijziende of kleurenblinde en argeloze bezoekers slachtoffer werden van valpar­

tijen. Ludo, die een overtuigde Orangist is, beloofde in arren moede de randen van de ‘boobytraps' oranje te laten schilderen.

‘Het lijkt of de stad en andere overheden er maar niet in slagen ook maar één werk af te leveren waarbij achteraf niet meteen een nieuwe en meestal dure opknapbeurt wacht’, zuchtte Ludo. Die zijn heil zocht in de zwemvijver van het Boekenbergpark en tussen de lopers van de ‘Red Star 5K’, een soort van Antwerpse marathon in het raam van het na-Tour dernycriterium.

Ja, Ludo is niet alleen een kampioen gansrijder, hij weet ook zijn mannetje te staan in koersen als de Schaal Seis, in loop- wedstrijden en in zwempartijen. Dat ze hem niet naar de Olympische Spelen in China hebben afgevaardigd, is onvergeef­

lijk. Hij zou Antwerpen op de wereldkaart hebben gezet.

Terug naar het blunderboek. Blijkt dat de Groenplaats, na het avontuur van de dolomietbedekking, die bij regen voor een slijkboel zorgde en bij warm weer voor zandstormen, gewoon werd bedekt met een laag beton. Gevolg: vooral in het don­

ker een soort van kerkhof.

Het Sint-Jansplein. Volgens Het Nieuwsblad: een opeenstapeling van de ene flater op de andere. De struiken aan één kant van het plein moesten al snel weg omdat ze vooral dekking boden aan jun­

kies en prostituees. De kasseien op het

Een pragmatische hint

De cultuurbarbaren op het Schoon Ver­

diep hebben het leven van de organisato­

ren van de jaarlijkse Ommeganck zo zuur gemaakt dat de Antwerpse rederijkers het niet meer zien zitten en er na de jongste editie willen mee stoppen. Niet in de laat­

ste plaats omdat ze uit betrouwbare bron hoorden dat het stadsbestuur dit jaar al geen Gildenfeesten meer wilde en elke daaraan bestede euro er een te veel vond.

Volgens cultuurschepen Philippe Heylen is van een boycot nochtans geen sprake en zal er bij de rederijkers op aangedrongen wor­

den om “vernieuwend” te werk te gaan. Elk goed dossier terzake is voor de cultuursche­

pen bespreekbaar. Want naar zijn zeggen

“verschuiven de smaken". Vandaar de prag­

matische hint van onze pientere redactie- jongste: schakel een of ander holebigebeuren in en alle zorgen zijn voorbij. De kans is zelfs groot dat Philippe Heylen erevoorzitter van de “nieuwe" Ommeganck wil worden. Voor­

zitter niet, want dat betekent werken.

Het vergeten criterium

Het ATV-propagandazendertje van Patrick” zoekt naar een nieuw “presenta- tiegezicht” naast dat van “Bieke” en “Mare”, van wie we uit respect voor beider wereld-

beroemdheid van aan het stadhuis tot aan hangar nummer zoveel aan de Rijnkaai nala­

ten de familienaam te vermelden. Al kan het ook zijn dat we daar niet direct konden opkomen. Hoe dan ook wordt het nieuwe gezicht aangeworven op basis van het cri­

terium “uitstraling” voor een nieuw pro­

gramma dat een soort mix moet worden van Idool en een missverkiezing. We zijn niet van de moeilijksten, maar willen er hoofd­

redacteur Hans Hellemans toch nederig op wijzen dat hij vergat om dat andere en veel belangrijkere criterium voor kans op aan­

werving te vermelden. Wij doen het, dienst­

vaardig als immer, dan maar in zijn plaats. De kandidaten moeten in het bezit zijn van een rode of groene partijkaart en zullen, voor­

aleer in dienst te kunnen treden, de eed van getrouwheid moeten afleggen voor een por­

tret van “Patrick”.

Mobiele verslaggeving

Mogen deelnemen aan het olympische gebeuren, daar dromen velen van; het ver­

overen van goud is echter voor weinigen weggelegd! Terecht rekenen enkele West- Vlamingen op het gegeerde edelmetaal en dit als lid van de Beijing Olympic Broadcas- ting Company, want in Atlanta behaalden ze reeds brons. Niet mogelijk? Toch wel, want

CTQ £D

£0 CE ro CE

<—* —i o

a>

□

de organisatie reikt medailles uit voor wie de mooiste beelden maakt. Dankzij hun sterke reputatie als het gaat om mobiele verslag­

geving, zoals bij de Ronde van Vlaanderen, werken ze voor de BOBC gedurende wie­

lerwedstrijden op de weg en tegen de tijd, de marathon, het snelwandelen en de triat­

lon. Wat ze in Peking zullen draaien, wordt wereldwijd in 200 verschillende landen uit­

gezonden, wat al indrukwekkend is, maar het is vooral het arsenaal waarover ze beschik­

ken dat tot de verbeelding spreekt. Vierdui­

zend medewerkers bedienen er een duizend­

tal camera’s, zestig captatiewagens waarvan 20 uit ons land en 1.600 cabines voor 2.600 waarnemingsplaatsen. Als daar geen West- Vlaams goud in zit?

Bewegingscreatie

Wie schrik heeft van "vieze” woorden zou beter niet verder meer lezen want er vol­

gen er nog! Begin september start Hoge­

school West-Vlaanderen campus Leraren­

opleiding twee nieuwe keuzetrajecten in Brugge. Naast een gespecialiseerde opleiding tot Health and Fitness Coach komt er ook een tot Adventure Coach voor fervente water-, berg- en buitensporters omdat bij sportfe­

deraties en -clubs, fitness- en welnesscentra, eventbureaus en organisatoren van outdoorac- tiviteiten meer en meer gevraagd wordt om professionele begeleiding en aanpak. Tweede mogelijkheid is de opleiding tot Bachelor in de Toegepaste Psychologie met toekomstmo­

gelijkheden in psychiatrische ziekenhuizen of centra voor geestelijke gezondheidszorg, personeelsdiensten, kinderzorg, wervings- en selectiebedrijven en centra ter begelei­

ding van personen met een handicap.

Kinderachtig

Dat vzw Blue Army, de supportersvereni­

ging van Club Brugge, ludieke acties voert (een taart voor de Vlaamse regering), om de verwezenlijking van een droom, een gloed-

Het Vlaams Belang dat volgens de poli­

tiek (allesbehalve) correcte club nooit con­

structief bijdraagt tot een beter en trans­

paranter beleid heeft het oprichten van een onderzoekscommissie geëist voor het communicatiedossier van de Beheermaat­

schappij Antwerpen Mobiel waaraan o.a.

de boven alle sjoemelverdenkingen verhe­

ven heer Noël Slangen al een aantal miljoe­

nen euro “verdiend" heeft. Naar het schijnt was de heer Slangen niet onder de indruk van die vraag.

Waarom niet?

Zijn Groep C werkt naar zijn eigen zeg­

gen bijzonder transparant, zoals een audit van het Rekenhof bewezen zou hebben.

En de heer Slangen onderstreept nog dat zijn activiteiten als algemeen directeur van Open VLD volledig los staan van die Groep C. We waren eerst van plan om Vlaams Open VLD- minister Dirk Van Mechelen te vragen of hij zich in dat sterk naar voren gebracht standpunt kon terugvinden. Maar bij nader nadenken en op grond van het smetteloos juridische verleden van de heer Slangen, dat mede gestut wordt door het

Dwars door Vlaanderen

nieuw stadion in Loppem, kracht bij te zet­

ten, is te begrijpen. Als het bestuur echter geen gratis abonnement meer verschaft aan de gemeenteraadsleden die tegen het sta­

dion stemden, dan neigt dat eerder naar een soort wraak die kinderen beoefenen!

Moet er nog water zijn?

Ook Zonhoven werd getroffen door het noodweer en “gezegend” met bakken regen­

water. Grote verbijstering toen de dag na het noodweer in Zonhoven Centrum, zelf niet gespaard van wateroverlast, vier werk­

nemers van de gemeentelijke diensten bezig waren bloemen en planten te begieten! Ter­

wijl Moeder Natuur zelf voor (te) overvloe­

dig water had gezorgd, zette de groendienst vier gemeentearbeiders, een tractor, een waterton en een hoogtewerker in om de bloemekes te begieten!

De verkeerde wereld

KV Red Star Waasland heette vroeger, toen ze nog in de bossen achter de Wes- takkers speelden, gewoon Red Star Haas­

donk. Toen de ploeg hogerop geraakte vol­

deed de accommodatie niet meer en nu heeft de ploeg, die nu in tweede nationale speelt, een vaste stek gevonden in de hoofdstad van het Waasland. Uiteraard is een ploeg die in tweede nationale speelt het aan zijn status verplicht "buitenlands talent" aan te trekken. Onder hen vijf Franstaligen. Is het nu, vraagt Jefvan Lemmens - dit jaar 50 jaar bestuurslid van de club - omdat er Frans­

taligen zijn in onze ploeg wat wij ons moe­

ten aanpassen aan deze vreemdelingen? Er is wel een bezoldigde leraar Nederlands die deze snuiters les geeft, maar ge ziet van hier dat de leerlingen zich erg inspannen, want

‘de ploeg” past zich aan hen aan, zij niet aan ons. Zelfs de webstek van KV Red Star Has donk is tweetalig!

Hoe zeggen ze dat weer? Als niets komt tot iets...

>—

fr

’ PEKiKJdr

*

fenomeen van de verjaring, hebben we u eindelijk besloten om daar van af te z,e^

Wat niet belet dat wij op onze beurt n onder de indruk zijn van de Slangenrepie

De universiteit van Hasselt werd op vingers getikt door minister Vandenbrou Eerder reeds had het Rekenhof kritiek de communicatie inzake de naamsverari„n.

ring. In 2005 had Groep C van Noël W gen de opdracht gekregen om de van LUC in UHasselt te verkondigen- &

wel zonder dat andere bureaus moe

meedingen. n

De minister laat die geleerde bollen a de UHasselt weten “dat een °Pen^are,avan besteding verplicht is”. Het antwoord v rector Luc de Schepper: “Wij geven toe wij fout gehandeld hebben, een mar vraging was beter geweest. Maar wij2 reeds in de boot met Groep C en een on bureau inwijden zou te veel tijd he gevergd" Kostprijs te betalen aan Groef' 21.000 euro. Peulschil zullen ze in beek/Hasselt hebben gedacht. En

lacht in zijn vuistje. >