62ste jaargang nummer 50 woensdag 12 december 2007 1,65 euro Voor mensen

62ste jaargang nummer 50 woensdag 12 december 2007 1,65 euro Voor mensen

X rcujtlCljCXRjQ» •

De Collaboralen

Zes maanden na de verkiezingen en we hebben nog altijd geen regering. Gruwelijke toestanden dreigen! Op de regimezender BRT kregen we alvast een staaltje gepresen­

teerd. Verscheen in beeld: Jan Becaus, bijbelvast, rots in de branding voor kijkers van 7 tot 77 jaar. ‘Het uitblijven van een regering laat zich voelen tot in de kleinste details!

Zo krijgen de bewoners in de buurt van Doel geen nieuwe jodiumtabletten!

De oude dreigen nochtans te vervallen! De regering van lopende zaken zou die moe­

ten bestellen, maar zegt dat ze daar de middelen niet voor heeft!’ Versta: er is een kern­

ramp op komst in een van de reactoren in Doel, en eigenlijk in alle vier tegelijk. Dat is allemaal de schuld van Leterme, De Wever en de Staatshervorming. Gelukkig voor de bevolking is er nog... Verhofstadt Guy!

Le chouchou est génial

Als er nog lezers waren die zich afvroegen waarom wij al enkele weken onze pijlen richten op de liberalen, in plaats van eerst en vooral Joëlle Di Rupo en Olivier Javaux op de korrel te nemen, dan hebben ze nu het ultieme antwoord wel gehad. Leterme was nog geen twee uur formateur af of Verhofstadt zat al op het paleis koffie te slur­

pen. De Franstalige zenders meldden binnen de kortste keren dat hij van de koning een speciale opdracht had gekregen.

Alle Franstalige media begonnen driftig en vooral geestdriftig zijn terugkeer voor te bereiden. Verhofstadt werd opgehemeld op de zondagse praatprogramma’s van de RTBF en RTL. Verhofstadt werd opgevrijd door zowat alle politici beneden de taal­

grens. 's Maandags volgde uiteindelijk aan Vlaamse kant ‘Het Laatste Nieuws' met de mededeling dat Verhofstadt een noodregering zou gaan leiden. Het Hof had hem zowat gesmeekt om die taak op zich te nemen. Verhofstadt zou echter nog twijfelen. Kon hij die beker maar aan zich laten voorbijgaan!

Verhofstadt werd maandagochtend opnieuw ten paleize geroepen. Verhofstadt werd maandagmiddag nog eens extra ten paleize geroepen. Stress. Spanning. Zenuwen. Nagel­

bijten. Opwinding. Sensatie. Extase! Verhofstadt informateur! Hagiografische berichtge­

ving! Snel en efficiënt! Voorbij het tijdperk van de knoeiers! Terug rede in de Wetstraat.

Supersnelle peilingen: Leterme de kneus, Verhofstadt de reus! Dewael op Terzake: 'Ik zou iedereen willen vragen het de informateur niet te moeilijk te maken. Het is in het belang van het land.’ De open sloef Bart Somers: ‘Hij doet het echt tegen zijn zin.’ Ver­

hofstadt tegenover de pers: ‘Ik had gehoopt u nooit meer te moeten trotseren.’ Nooit, maar dan ook nooit hadden de liberalen naar eigen zeggen deze situatie gewild.

Deze week:

• Het is geDAAN! 2

• De Canon van Vlaanderen 4

• Liever wolf in het bos 5

• De Kalmthoutse school I I

• Agfa-Gevaert in een sukkelstraatje 14

Coup d’état/Staatsgreep

Zoals we eerder al schreven: de leugen is de motor van het liberale partijapparaat, aan Vlaamse zowel als aan Franstalige kant. Meer dan I70 dagen lang hebben de libe­

ralen de formatiepogingen van Leterme zoveel mogelijk gesaboteerd. De nieuwe rege­

ring moest een ultraliberale stempel krijgen en bij voorkeur ook een blauwe premier - al had de trojka Somers-Dewael-De Gucht gehoopt dat ze Verhofstadt beter onder controle zouden kunnen houden. Dat konden ze niet, tegen de perfide combinatie Ver- hofstadt-Reynders-LePalais/Paleis was geen kruit gewassen.

Ze konden hem enkel voorlopig afhouden van het idee onmiddellijk een noodrege­

ring of een overgangsregering te vormen en eerst de piste af te tasten van het uitbrei­

den van de lopende zaken. Dat zoiets wel eens stevig ongrondwettelijk zou kunnen zijn, was het minste van de liberale zorgen. Ze trekken zich ook al jaren niets aan van het arrest van het Arbitragehof over Brussel-Halle-Vilvoorde, wat zou een staatsgreepje meer of minder dan nog betekenen?

Eigenlijk hebben we het beter over coup d’état, want met Verhofstadt krijgen we na Reynders in juni opnieuw een francofone informateur. Meer nog, het is eigenlijk het terugdraaien van de klok, want Verhofstadt ligt aan basis van de moeilijkheden waar Leterme op gestoten is. De Franstaligen zijn de voorbije acht jaar zo door hem ver­

wend geweest dat ze geen enkele behoefte voelen om iets te veranderen aan het sta- tus-quo.Ze moesten net zo lang volhouden tot Leterme op zijn gezicht ging en dan kon het duo Verhofstadt-Reynders opnieuw in stelling komen. Met de hulp en de collabora­

tie van de "Open VLD" is dat perfect gelukt. En straks wordt wellicht de totale hypo­

crisie van de liberalen blootgelegd, als ze gesprekken beginnen met Di Rupo en de PS over deelname aan de macht. In ruil uiteraard voor een blauw konijn of een blauwe vos in de Wetstraat I6.CD&V doet intussen verwoede pogingen om weer mee aan zet te geraken, maar wat met de figuur van Leterme? Het premierschap lijkt voor hem geen absolute voor­

waarde meer, maar is dat slechts schijn of het begin van de campagne voor 2009? Er staan het Kartel nog zware dagen te wachten, ook voor de interne samenhang, maar

®én ding moet duidelijk zijn: noch CD&V noch N-VA hebben er ook maar het min­

ste bij te winnen om de collaboralen te helpen. PVV, Pest Van Verhofstadt, Pest Voor

Een zwaar kruis om dragen

lEOKC Z«rT-.-

■KijSWcfNiaW tooofW»!

---

IWRME II G&'iï fäefäRitä

—(---- —s' l --- -j--- -

We nemen aan dat u het verhaal al kent, maar we willen zeker spelen en brengen het hier ook eens.

Maanden geleden ontstond er een serieus communautair probleem, waarbij de verschil­

len tussen noord en zuid in volle omvang los­

barstten. Het noorden wil meer autonomie en eigenlijk liefst een confederale structuur.

Het zuiden is tegen elke verandering, vol­

gens ingewijden omdat de huidige structuur nogal wat financieel voordeel voor de Frans­

taligen inhoudt.

Degene die voor oplossingen moest zor­

gen, bleek echter mee de oorzaak van tegen­

stellingen. Of beter, maakte die alleen maar groter, omdat de ene zijde de indruk had dat de 'oplosser'de andere kant voortrok. Maan­

denlang werd naar oplossingen gezocht. Tot de ‘oplosser' van dienst het "beu" (we cite­

ren een kwaliteitskrant) werd en de forcing voerde door drie vragen voor te leggen aan beide antagonisten. We citeren weer uit de krant: "Hoever staat het met een akkoord over een nieuwe structuur? Wat is de rol van het overkoepelende Belgische orgaan? Zijn er voldoende garanties op financiële trans­

parantie?"

De antwoorden van Vlamingen en Belgofo- nen kwamen binnen en bleken mijlenver uit elkaar te liggen. De 'oplosser' zag er geen gat meer in en kondigde aan ontslag te nemen.

De impasse is nu compleet.

Dacht u dat het over Leterme en het Bel­

gische moeras ging? Had gekund. Maar we hebben het over prinses Astrid en het moe­

ras van het Belgische Rode Kruis.

Vervelend verhaal toch. Want we weten wel zeker dat de politici in ivoren torens leven en hun communautaire tegenstellingen ver weg liggen van wat er echt leeft bij de bevol­

king. Tom Lanoye en Luc Tuymans zeggen het, en dus moet het waar zijn. Want Lanoye en Tuymans begeven zich voortdurend onder

het volk en weten waar het hart klopt. Elke vorm van elitarisme is deze polsslagmeters totaal vreemd.

Vandaar dat we onze kritische pers oproe­

pen deze zaak verder uit te spitten. Is Bart de Wever lid van het Rode Kruis? Infiltreerde het Vlaams Belang deze eerbiedwaardige instel­

ling? Welke rol speelt Jean-Marie Dedecker in deze zaak? Las u hier iets over in de pers?

Neen, dit potje blijft gedekt. Een schande.

Vandaar het initiatief dat we nemen met de ziekenfondsen. U kunt zich op www.croix- rougeéénenondeelbaar.be akkoord verklaren met onze oproep om prinses Astrid RK-voor- zitter-voor-het-leven te maken, alle macht aan haar toe te wijzen, de naam Rode Kruis af te schaffen, weer het aloude Croix Rouge in te voeren als eenheidsbenaming en Ver­

hofstadt deze operatie te laten doorvoeren.

Want het volk wil dat. We voelen het gewoon aan ons water.

EENMANSCOLLECT1EF

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

DE WETSTRAAT

I

Plankzeil naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

Bittere vruchten

12 december 2007

De dingen dezer dagen

Wezouden het niet beterkunnenzeggen danonsGriet! Daarom, als U nu een abonnement neemt op‘t Pallieterke voor een heel jaar en 9I euro stort oponze rekening 409-65I949I-68, krijgt U ‘tPallieterketotop het eindevan dit jaargratis en voorniks.

Wil U er meerover weten, beldannaar 03 232 I4I7 en onze lieftallige secre­ taressen staan Ugraag te woord.

Onopgemerkt, dus onbesproken

Mocht het in eerste instantie aan Mar- tine Tanghe en bij uitbreiding de ganse BRT- nieuwsdienst hebben gelegen, dan zou men vandaag allicht nog niet weten van welke signatuur de door Martine genomineerde

"buurtjongeren" zijn die in de Antwerpse

“modelwijk" Zurenborg van een sinterklaas­

feestje een nachtmerrie maakten. Want in het middagjournaal waarin de steekpartij aan de Dageraadplaats voor het eerst vermeld werd, kreeg mevrouw Tanghe het woord allochtoon weer eens niet over de lippen.

Dat kwam pas later, toen men zelfs aan de Reyerslaan niet langer meer naast de zwaar­

wichtigheid van de feiten kon kijken. Niet dat men dat niet geprobeerd had. De bood­

schap op teletekst die de messentrekkerij van een zwerm allochtone etters afdeed als een "fikse ruzie" zegt daar alles over. Van zodra de bittere ernst van die "fikse ruzie"

ook was doorgedrongen tot de "intelligent­

sia" die het minimaliseren van allochtone jeugdcriminaliteit als een soort roeping zien, kwamen ze als vanouds aandraven met de gekende “bullshit"-excuses; het opgroeien in een vaderloze samenleving, het quasi opge­

drongen rondhanggedrag door een gebrek aan kansen, de verveling, het ontbreken van erkenning en affectie en, in het concrete geval van Zurenborg, zelfs het feit dat toe­

vallig de pleinverantwoordelijke twee weken met vakantie was. Tja.

"Last but not least" werd ook de eeuwige dooddoener er bij gesleurd van de “kleine minderheid” die het doorstromen van de multiculturele meerwaardesamenleving ver­

stoort en belemmert. Zoals de Antwerpse burgervader in al zijn zotheid van A ook nog maar eens debiteerde toen hij in een persmededeling ontvouwde dit voorval "erg vreemd te vinden”. Want bij zijn weten was het enige samenlevingsprobleem op de Dage­

raadplaats wat lawaaioverlast op de terras­

sen. En spijtig genoeg - daar kwam ook kame­

raad Patje nog eens mee aandraven, kwestie van zijn allochtoon kiesvee niet teveel tegen de borst te stoten - was het een minderheid die alles verziekte. Het was volgens hem ook niet ondenkbaar dat de "ordeverstoorders”

2>£ SPLITS/NG NAPEKT MET IEP EK NIEUW UP VAN HET

VLAAMS ZIEKENFONiSl

»KL <fAATI9 t OEOQftjq.JS

waren komen overwaaien uit de “minder­

heid” van een andere wijk. Want Zurenborg stond toch al lang bekend voor “het har­

monieus samenleven van alle gemeenschap­

pen". Toegegeven, dat dit heel goed klinkt als uitroepteken achter zijn “goed bestuur".

Maar toch pech voor de Zot van A, vermits de twee tot dusver opgepakte messentrek­

kers wel degelijk in die harmonieus samen­

levende buurt wonen.

Als het goed is, zeg ik het ook. Het was dus goed dat de belangrijkste en tegelijk rea­

listische tegenwind voor de geijkte excuus- syllabus uit de hoek van voluit en voltijds geïntegreerde allochtonen kwam. Met als primus inter pares de politica Mimount Bou- sakla van Lijst Dedecker. Ze is het naar eigen zeggen goed zat om door politiek correct het eeuwige referein van de "kleine groep losgeslagen kinderen en tieners" te horen zingen. Het beleid in Antwerpen, en bij uit­

breiding dat in elke grootstad, lijkt zich niet te realiseren dat die zogeheten kleine min­

derheid alsmaar groter wordt en dat, wan­

neer de ouders flagrant in gebreke blijven, het de verdomde plicht is van de overheid om in te grijpen. Niet met pamperen, ver­

goelijken en sussen, maar met de strenge aanpak die thuis ontbreekt. Aldus Bousakla, die er ook op wees dat ze de stijging van het aantal losgeslagen allochtone jongeren niet alleen merkt in de Antwerpse buurt waar ze woont, maar dat die stijging ruiterlijk wordt toegegeven binnen de Marokkaanse gemeenschap zelf. Mimount Bousakla heeft niet alleen over gans de lijn gelijk, ze krijgt die van dit krantje ook. Met die nuance dat, als ze het over het beleid heeft dat een en ander niet "lijkt” te beseffen, ze misschien beter zou spreken over "niet willen beseffen". Om redenen die zich moeiteloos laten raden. De mening van Bousakla kwam niet in alle media aan bod. En waar dat wel gebeurde was het eerder in de marge. Het Grote Linkse Gelijk heeft nu eenmaal zijn rechten. Geen politiek correcte duider of opinieschrijver dan ook die zelfs maar een poging deed een verband te leggen tussen justitionele blunders van tien verdiepingen hoog en het jongste voor­

beeld van ronduit misdadig gedrag van zich ongenaakbaar voelende allochtone etters op de Antwerpse Dageraadplaats. Geen politiek correcte duider of opinieschrijver ook die het lef had rechtstreeks of onrechtstreeks te verwijzen naar mogelijke oorzaken en gevol­

gen van een miskleun zoals de vrijlating van de moordenaar van Guido Demoor en de Zurenborgse taferelen die evengoed tot een onvervalst drama hadden kunnen leiden. En dat nog zouden kunnen, rekening gehouden met wat een van de neergestoken slachtof­

fers zei die enkel maar wilde praten op voor­

waarde dat hij absoluut anoniem kon blijven.

Hij was doodsbang voor een nieuwe con­

frontatie met de "jongeren". De enige die wel naar het “busincident" verwees en naar de vrijlating van het heerschap Redouan Sitti op grond van jeugdige leeftijd en maagdelijk strafblad, was opnieuw Mimount Bousakla.

Zij noemde zijn vrijlating een verkeerd sig­

naal waardoor sommigen zich ongenaakbaar voelen. Ik zal de laatste zijn om haar ongelijk

“ geven. D.Mol

Dit op apegapen liggend apenland

Het is GEDAAN!

Altijd weer hetzelfde refrein opdreunen, hoe vervelend ook, er zal uiteindelijk wel iets van overblijven. En dus herhalen we het nog maar eens: het is eens en voorgoed GEDAAN. Toch nog iets op de been bren­

gen dat de naam “Belgische regering” ver­

dient, is uitgesloten.

Zelfs die van Laken beginnen het door te hebben: Astridje heeft laten weten dat ze haar jobke bij het Rode Kruis niet meer ziet zitten. Het Croix Rouge de Belgique, dit symbool bij uitstek van wat nog overblijft van de Belgische prehistorie, wordt door haar Belgische patroonheilige gewoon bui­

ten voor de deur achtergelaten. Of moe­

ten we het anders uitleggen: ook in Laken beginnen ze eindelijk door te hebben dat het Vlaamse geduld niet eeuwig is, zelfs niet en présence de la princesse. Ze weten in Laken ook dat het Waalse potverteren binnen dat Rode Kruis zodanig beschamend en grenze­

loos is dat het niet langer ondenkbaar is dat ook dat Belgische museumstuk uit mekaar spat. Zelfs Laken is er dus niet in geslaagd het Waalse profitariaat binnen een nationale liefdadigheidsinstelling tot minimale betere gevoelens te brengen met het risico dat het Vlaamse Rode Kruis eindelijk de deur achter zich toetrekt om op eigen benen een eigen en zo mogelijk ook “goed Vlaams beleid" uit te tekenen. Je kunt een Belgische prinses natuurlijk niet vragen zo'n opvoering onder haar ogen te zien gebeuren en dus werd Astrid de stille raad gegeven het zinkende schip voortijdig te verlaten. Het doet den­

ken aan de koninklijke vlucht naar zonniger onbekende oorden tijdens de RTBF-uitzen- ding Bye Bye Belgium.

Dat Astrid niet meer wil meespelen, is geen gril van een nukkige prinses, het is een politieke beslissing van de koninklijke entou­

rage die terecht gezien én begrepen heeft dat het inderdaad gedaan is. Dat de vorming van een nieuwe Belgische regering niet meer kan, tenminste niet als men nog een rege­

ring vraagt die wil en ook kan regeren in de letterlijke betekenis van dat woord, die zo mogelijk zou proberen zelfs een zogenoemd

“goed beleid" te voeren. Dat kan niet meer.

Uiteindelijk zal men natuurlijk toch wel iets moeten uitvinden, al was het maar om de facturen te betalen of iemand naar de zoveel­

ste Europese opvoering te sturen waar hij of zij dan natuurlijk niets kan vertellen, want niet gemachtigd.

Op krukken

Maar goed, wie zijn wij om te bepalen wat lopend kan blijven en wat niet. Al was het maar om het buitenlandse prestigever­

lies niet nog verder te laten oplopen, zal het Belgische politieke wereldje uiteindelijk toch een nieuwsoortje zelfhulpgroep op de been moeten brengen. Iets op één been is al meer dan voldoende, met een paar kruk­

ken geraakt zelfs een Belg wel in Lissabon om daar een handtekening te plaatsen. Ook al zal men ons ook dan blijven voorhouden te geloven dat het iets helemaal anders is dan wat we onder onze ogen zien gebeuren, dat het echt wel een regering is en niet zo'n ongeorganiseerde zelfhulpgroep van mensen met stevige handicap. De bestaande zelfhulp­

groepen allerhande mogen ons deze niet erg vleiende vergelijking niet kwalijk nemen, het is een illustratie van onze stilaan uitgedoofde inspiratie na straks 200 dagen crisis.

Alleen onze brave Yves uit Sint-Jan in leper schijnt het nog altijd niet door te hebben:

hij vond het inderdaad nodig nog maar eens in het lang en het breed uit te leggen dat hij toch zo'n goeie premier van toch zo'n sta­

biele regering met toch zo'n goed beleid zou zijn. Alleen moeten “de anderen" dat willen inzien! Yves schijnt maar niet te willen begrij­

pen dat hij al twee zittijden kwijtspeelde, dat hij de repetitoren die een stevig handje wilden toesteken om hem van de onom­

keerbare ondergang te redden, op een vrij arrogante manier zelf naar huis stuurde, dat iedereen in dit land, ook wie niet op Her- toginnedal was, beseft dat de studies voor

“Belgisch premier" voor deze vermoeiende jonge man veel te hoog gegrepen zijn, dat hij er trouwens niet eens in slaagde de invul­

ling van zijn eigen politieke prioriteiten af te dwingen. Hij was het toch die bleef herha­

len dat hij niet in een regering stapte zonder voorafgaande staatshervorming, zonder een BHV-oplossing. Als hij straks nog zo dom is

om zich door de anderen naar de slachtbank te laten leiden, zelfs maar als ondergeschikte vicepremier, dan zal het zijn op het altaar van een vooraf ontwrichte zelfhulpgroep die niet eens een groep is en dat zonder staatsher­

vorming en zonder oplossing voor BHV.

Maar goed, zijn bijna 800.000 kiezers heb­

ben toen niet naar onze goede raad willen luisteren, er zijn er vandaag nog altijd die al opgewonden rode kaakjes krijgen als je de West-Vlaamse moed en zelfopoffering van hun Yves in twijfel trekt. Voor ons is dat geen probleem, hun “idool" moet dan wel eens bewijzen dat hij het wel kan! Twee zittijden van samen bijna 200 dagen om op 0 te eindi­

gen, erg overtuigend vinden wij dat resultaat niet. Hij wist het niet eens tot Belgische pre­

mier te schoppen, een “uitdaging" waarvoor hij Vlaanderen politiek de rug toekeerde.

Bereid de scheiding voor

Wij blijven intussen zitten met die onom­

keerbare vaststelling dat het inderdaad GEDAAN is, dat niemand er nog in slaagt voldoende politieke partijen onder één Bel­

gische noemer samen te brengen. Oran- jeblauw is dood, voor een tripartite met ministens zes (!) partijen staat niemand te trappelen van ongeduld. Men kan dat begrij­

pen. Een zoveelste afgekalfde paarse afleve­

ring met al dan niet een groen sausje over­

goten blijkt ook al geen optie. Het begrip

“noodregering" waarvan iedereen plots doet alsof die tot de mogelijke vastgelegde Belgi­

sche scenario's behoort, is niet alleen een

“nood”uitvinding maar ook een grondwet­

telijk onding. Ja, en dan? Zeggen ze. In vroe­

gere Belgische tijden werd in moeilijke dagen soms nog eens gedacht aan een zakenkabi­

net, een dozijn “grote" namen die het roer in handen nemen en zonder veel parlemen­

taire poespas hun goesting doen met dat nog resterende apenland. Zeg maar een regering met liefst figuren zoals Etienne Davignon, de gebroeders Lippens, Albert Frère, vader of/en zoon Leysen, baron Buysse, Luk Cor- tebeeck, Wilfried Martens, Rudy Arnoudt.

Tony Mary.... er zijn er ongetwijfeld nog d|e zich willen opofferen voor dat België van hen. Een België waarvoor in een Brusselse kerk einde vorige week 20 uur lang gebeden werd. Jawel, nog een klein efforke en het wordt een eeuwigdurende aanbidding.

Of wij het dan zoveel beter weten?

minstens ons ideetje hebben? Misschien we • men late de laatste Belgische regering lopende zaken nog een tijdje voortsudde ren op een zeer laag vuurtje tot bijvoorbee de kaap van de regionale verkiezingen men is, we stellen intussen samen PleC^

vast dat het Belgische apenland opgehoude heeft te bestaan, men vraagt aan een inter tionaal bemiddelend advocatenkantoor eerst nog eens te bemiddelen, maar als 3 niet lukt, moet men maar de echtscheidif«

voorbereiden. En dus ook de factuur °Psten len. Uiteraard mogen alle betrokken Par^_

vooraf hun verlanglijstje vooraf aan die de kundigen overmaken.

Toch een beetje erg drastisch? . Zeer zeker, er lopen hier zelfs deskun wetenschappers die via de gazetten at weten dat de crisis echt niet zo erg is als • denken, dat het allemaal zo geen vaart lopen. Alleen moeten zij dan toch eerst vooral eens duidelijk maken hoe zij de sc dende tsumani die nu onder onze ogen o dit apenland raast, op een zinvolle n13?^.

weer onder een of andere vorm van een gische controle kunnen brengen. En dus Belgische regering nog haalbaar ac*1ten.ieen bewijs van dat tegendeel geloven wij 3 nog maar in onze oplossing. Zoals nog3 buitenlandse kranten schrijven. ^et. jeu sche apenland heeft zijn tijd had, als |e(1.

verdwijnt, zal niemand er een traan om P gen. Zij overdrijven dus ook?

MarcP»<

ezer

Leterme: soms te eerlijk?

Yves Leterme kreeg zijn tweede misluk­

king zwaar aangerekend vorige week. De pers tekende het portret van een misluk­

keling en de vergelijkingen met Tindemans - die na zijn nummertje op de Kamertribune nooit nog eerste minister werd - waren niet van de lucht.

Guy Verhofstadt beleefde een onver­

wachte glorieweek. Uit het niets dook hij weer op, zowel in de Wetstraat als in de populariteitspolls, als redder des vaderlands.

Een tijdelijke oprisping?

Misschien, want achter de fa?ade ziet het er toch minder rooskleurig uit voor Ver- bofstadt. Hij schreeuwt nu van de daken dat een staatshervorming noodzakelijk is.

Maar voerde een verkiezingscampagne waar­

bij hij de noodzaak aan zo’n staatshervorming zowat weglachte. Een serieuze bocht, waar de pers weinig op inzoemde.

De terugkeer van de Toscaanse olijven­

boer werd vooral in de eigen partijkringen weinig gesmaakt. Verhofstadts ideetje van een tripartite kreeg rood licht op het eigen partijhoofdkwartier. Dat interne VLD-gekra- keel viel de pers wel nadrukkelijk op.

Tenslotte maakte Leterme van het week­

einde uitgebreid gebruik om te laten weten dat hij allerminst politiek dood moet wor­

den beschouwd.

Hij gaf interviews alsof we voor de opening van een nieuw politiek jaar staan. Leterme heeft vele kwaliteiten. Zijn gebrek aan diplo­

matie is er een waar de politiek belangstel­

lende zijn voordeel mee kan doen. Anderen aullen het een gebrek noemen.

Dat hij Milquet stevig aanpakt, is niet echt nieuws. Zijn uitspraken dat hij niet tot elke prijs eerste minister wil worden, zijn dat let­

terlijk genomen ook niet.

Geen enkele politicus komt vertellen dat zijn ambitie voor de ‘ 16’ al de rest inde scha­

duw stelt. Maar Leterme zegt het enkele keren iets te nadrukkelijk. Daarmee houdt hij de druk op de tegenstanders hoog, want wie wil in 2009 naar de kiezer met een mar­

telaar Leterme buiten de regering als tegen­

stander?

Beginselvast?

Leterme wil zich ook beginselvast voor­

doen. Dat was niet altijd duidelijk tijdens de onderhandelingen en dus zegt hij het wel even uitdrukkelijk. “Maar laat niemand zich illusies maken: ik zal ons programma met evenveel hardnekkigheid blijven verdedigen, al duurt de formatie 300 dagen”, tekent De Standaard op. Alsof hij een trouwe lezer is van Vlaamse-bewegingsgeschriften zegt hij uit te gaan van “de kracht van het gege­

ven woord".

Zijn formateurschap een flop? Flauwe kul. Hij eist de verdienste op een doorbraak geforceerd te hebben omtrent een staats­

hervorming. Aanvankelijk stond het Vlaams kartel daarmee alleen (wat de onderhande­

lende partijen betreft), merkt hij op, en nu zijn zelfs MR en PS overtuigd van die nood­

zaak. Ook Verhofstadt, zoals we eerder schreven. Een punt waar Leterme mee kan uitpakken, al zal moeten blijken wat onder dat toverwoord ‘staatshervorming' ooit

“egrepen wordt.

Gazet van Antwerpen vraagt hem naar zijn moeilijkste dag de voorbije zes maanden.

Petermes antwoord is meer dan de moeite:

^aterdag 29 september. Ik kreeg toen een telefoontje van Jo Vandeurzen om te zeggen dat verkenner Herman van Rompuy op weg was naar Ciergnon om verslag uit te brengen bll de koning en dat die mij daarna opnieuw a 5 formateur zou aanstellen. Ik heb toen I? 8ezegd uit loyauteit tegenover Jo. Maar ' was er helemaal niet van overtuigd dat e betonplaat al dik genoeg was voor een eh*ngr'jke staatshervorming.”

y *ve leren uit zijn openhartigheid dat hij

°or voldongen feiten werd geplaatst door

*n Rompuy. En meteen weten we dat de

beslissingen van de vorst blijkbaar al bekend zijn, nog voor die zelf op de hoogte is van de stand van zaken. De kroon wordt hier wel duidelijk ontbloot.

Over zijn voorlaatste nota, waarbij hij ont­

kent dat het een akkoord was, dat hij voor­

legde: “Voor de N-VA - en in feite ook voor CD&V - was dat voorstel onaanvaardbaar.”

Blijft een vreemde zaak voor een man van het gegeven woord dat hij een voorstel for­

muleert - al noemt hij het nu vrijblijvend

‘geen akkoord’ - dat niet aanvaardbaar is door de eigen partij/kartel. Leterme was daar tenminste onhandig.

Haatzender

Over dat kartel krijgen we ook interes­

sant nieuws. “Vooral bij de militanten is er ongerustheid. Ze vinden dat CD&V niet de gevangene mag zijn van N-VA en dat er nog veel meer is dan het communautaire alleen.”

Of nog: "Mijn partij was sneller geneigd om ja te zeggen.

Het is ook zo dat ze bij de N-VA weinig kansen hebben gemist om de zaken moeilij- ker te maken.” Ook dit antwoord verdient geen prijs van de politieke diplomatie.

Maar helemaal eerlijk is Leterme in zijn oordeel over de RTBf. “De RTBf is een zen­

der met een eigen politieke agenda, het is een relict uit het verleden.

Trouwens, weten jullie hoe ze de RTBf ook wel eens noemen? Radio Mille Colli­

nes." (Gazet van Antwerpen) Het heeft hem weer alle banbliksems van het zuiden opge­

leverd. De journalisten van de RTBf waren

“verbijsterd”.

Daarom tikken we hier even enkele zin­

nen uit de blog van VRT-journalist Lieven Verstraete van 5 december. "Wij van Ter Zake (en overigens ook onze collega's van het journaal) kijken ook vaak onze ogen uit hoe onze lieve collega's van RTBf de politieke crisis verslaan.

Hoe ze Bart de Wever en Yves Leterme verketteren als de baarlijke duivels, en de standpunten van hun eigen politici vrijwel altijd zonder bedenkingen overnemen. We verbazen ons daar zo over dat we vaak inte­

grale fragmenten uit hun journaal in Ter Zake uitzenden, zodat u ook kunt zien hoe men

‘aan de overkant' denkt. Maar maakt u zich geen illusies: de Franstalige pers denkt onge­

twijfeld dat wij te eenzijdig Vlaams zijn.

Het klopt: we voelen veel minder Frans­

talige politici aan de tand in de studio van Ter Zake. Het is heel simpel: Elio di Rupo, Joëlle Milquet, Didier Reynders komen niet of heel weinig. Het is hen blijkbaar worst wat de Vlaamse publieke opinie denkt. Dat frustreert ons ook mateloos, en we vermel­

den dan ook vaak dat ze weer niet zijn wil­

len komen.”

De verwijzing naar de Rwandese haatzen­

der zal Leterme nog duur te staan komen.

Hij kan het niet laten om af en toe de waar­

heid te vertellen, liefst stevig verpakt. Ook al kwetst ze. Maar uit zo’n hout snijdt men geen Belgische premiers.

J.K.

Echo’s uit de Koepelzaal

VLAAMS-NATIONALE DEBATCLUB

Donderdag 13 december 2007 om 20u30 in “Hotel de Basiliek”, te Edegem

FORZA FLANDRIA?

Debat met:

advocaat Paul Doevenspeck Kamerlid Gerolf Annemans

Kamerlid Jan Jambon Kamerlid J.M. Dedecker historicus Guy van Gorp dr. Frans Jozef Verdoodt

Vragen staat vrij

Achter de Vlaamsche Parochieraad en de bijhorende regering (zo tenminste zou de volgorde zijn in een echte democratie!) staat natuurlijk een (goed bevolkte) in Brussel rond het Centraal Station hokkende admi­

nistratie. Het weekblad 'Trends’ kon deze week de hand leggen op een vertrouwelijke nota van de verzamelde topambtenaren van die administratie aan de Vlaamse regering.

En wat blijkt: dat ook die jongens en meis­

jes. toch wel kenners van de materie, gewon­

nen zijn voor een verregaande staatshervor­

ming! Wat zij zeer terecht vooral willen zijn homogene bevoegdheidspaketten. Zo wil­

len zij het beleid inzake buitenlandse handel volledig naar de deelstaten overhevelen, net als de private huurwetgeving. Verder pleiten zijn voor fiscale autonomie en defederalise- ring van de gezondheidszorg. De zo brood­

nodige vereenvoudiging van het arbeidsrecht is dan weer perfect mogelijk binnen het fede­

rale kader. Maar de gewesten en de gemeen­

schappen zouden dan weer bevoegd moeten worden om het sociaal overleg te regelen en de cao’s algemeen bindend te verklaren.

Voor ons allemaal niet gelaten!

Aan Jo Vandeurzen Nieuwe Generatie Mille Collines

Eerwaarde Vader,

Met wallen tot zowat onder uw oksels dookt gij vorige week op in 'De Keien van de Wetstraat’, het nieuwe laatavondpro- gramma op de BRT waarin het duo De Vadder-Cools telkens een politicus pro­

beert te fileren. Al naargelang de politieke kleur van de ondervraagde gebeurt dat met meer of minder tact, maar daarover straks meer. Nu CD&V niet meer de draai­

schijf van de formatie is, hadt gij blijkbaar wat tijd gevonden om even naar de studio af te zakken en u op de rooster te laten leggen. Wij mochten in de marge verne­

men dat uw totem vroeger bij de scouts

‘Gespierde Cheeta’ was, en gij maakte u vrolijk door te verklappen dat de leiders bij het kampvuur al wat te veel pinten ach­

terover hadden gekapt toen ze u met die roepnaam bedachten. Ge bekende voorts ootmoedig dat uw echtgenote vindt dat ge af en toe wel eens wat hardere taal zoudt mogen spreken als partijvoorzitter, toen u werd gevraagd of ge wel voldoende slecht karakter hebt om aan politiek te doen. En ge waart ‘wel trots’ dat uw dochter van zeventien ‘een forse sms’ naar Joëlle Mil- quet had gestuurd toen ge weer eens afge­

peigerd van een vergadersessie uit Brussel waart teruggekeerd. Enfin, moest ge ooit wat meer tijd over hebben voor uw gezin, we zouden u nog gaan bestempelen als een ware pater familias.

Maar er zijn ons ook andere, politiek meer relevante dingen bijgebleven uit voor­

noemde uitzending. 'Hadt gij geen spijt van bepaalde gebeurtenissen tijdens de onder- handelingen van de afgelopen maanden?’

wilden de ondervragers weten. Jawel. Gij bleekt u verantwoordelijk - eigenlijk schul­

dig - te voelen voor het hervatten van de formatie door Leterme nadat Milquet en Van Rompuy hadden vastgesteld dat er vol­

doende ‘raakpunten' waren om opnieuw te onderhandelen. Ten behoeve van de lezer: dat was op zaterdag 29 september, toen Albert Bibber op zijn kasteelhoeve in Ciergnon eerst Van Rompuy en enkele uren later Leterme ontving. Op basis van de “spooknota Milquet” liet de geitenboer zich verleiden om een tweede formatiepo- ging te wagen, die zoals we weten redelijk catastrofaal is afgelopen. Welnu, gij ver­

trouwde aan de camera toe dat gij eigenlijk de beslissing genomen hadt om Leterme ertoe aan te porren het verkennerswerk van Van Rompuy voort te zetten. Om ach­

teraf vast te stellen 'hoe klein de wil wel was bij bepaalde partijen om echt tot een staatshervorming over te gaan’. Al bij al een pijnlijke zelfkastijding, want God en klein pierke wisten eind september dat

Gekakel

In de wekelijkse woensdagzitting werd een groot 'actualiteitsdebat over de huidige stand van zaken van de federale regeringsvorming en de eventuele gevolgen voor Vlaanderen’

gehouden. Mensenlief! Wat een gekakel, wat een van de hak op de tak springen, wat een voorgekauwde en honderd keer opge­

warmde kost. Wij laten het dan ook hele­

maal voor rekening van minister-president Kris Peeters als die op het einde met uit­

gestreken gezicht van op de tribune kwam melden dat hij met grote belangstelling het verloop ervan gevolgd had! Te vrezen valt dat het overgrote deel van de brave lieden die daar de banken vullen en hun parlemen­

taire wedde opstrijken, hem maar wat graag geloofd hebben ook. Voor ons was het alles­

zins het toppunt van ironie in een helaas van elke vorm van humor gespeende omge­

ving...

Klaar en duidelijk

We onthouden verder vooral drie din­

gen: ten eerste het pleiten van Filip Dewin- ter voor het toepassen in Vlaanderen van de zgh. Jeltsinstrategie, wat dus betekent

CS

n

S3

men beter de MR of Milfoisnon zelf voor de verantwoordelijkheid had geplaatst om het verder op te lossen. Maar CD&V bleek bang van zijn eigen schaduw, wou geen enkel risico lopen om de controle te ver­

liezen, wou de zwartepiet niet toegespeeld krijgen ... om later ei zo na het Kartel op te blazen en het initiatief over te moeten laten aan Verhofstadt Guy, de leider die de hele wereld ons benijdt, vooral de natio­

nale en internationale francofonie. Bravo, hoera! Nog van dat!

Intussen klopt gij u stoer op uw gespierde cheetaborst dat de Franstaligen het even­

wel begrepen hebben, dat ook zij nu van de noodzaak van een staatshervorming overtuigd zijn, en dat er op zes maanden enorm veel veranderd is. Sta ons toe daar fameuze vraagtekens bij te plaatsen. Vraag­

tekens als huizen - wat zeggen wij - als heu­

vels, als duizend heuvels zo hoog. In een poging ons alsnog te overtuigen, sloegt gij een nieuwe roffel en boorde het idee van een conventie en al dat gedoe met die wij­

zen eensklaps de grond in. ‘Onze genera­

tie’, zo klonk het, 'moet het gaan oplos­

sen’. Déze generatie politici dus. Want het zou op de keper beschouwd al te gemak­

kelijk zijn om daar nog de Dehaenes van deze wereld mee te belasten. Hopsakee, daar werd plots kazakgedraaid tegen 350 kilometer per uur, en de Dehaenes en co die zich al met zin of tegenzin hadden geprepareerd voor maandenlang kermis- vertoon, waren ineens niet meer nodig of zelfs niet meer gewenst. Wij mochten nog vernemen dat CD&V er voor te vin­

den was om eerst een regering met een beperkte opdracht op poten te zetten, en die dan uit te breiden naar een tweederde meerderheid. Dat allemaal voor die heilige staatshervorming waarvan gij ons nog altijd probeert wijs te maken dat die er zo snel mogelijk moet en zal komen, terwijl zelfs Jan met de Pet aanvoelt dat tot en met juni 2009 de hele boel zo vast zit als een huis, wat zeggen wij, als een heuvel, als duizend heuvels zo groot. (En de kardinaal zal niet voor een mirakel zorgen, want zijn kazui­

fel is van tricoloor.)

Eén ogenblik. Gespierde Cheeta. ston­

den wij evenwel aan uw zijde: namelijk toen Ivan de Verschrikkelijke Vadder u op het einde van het programma confron­

teerde met het dilemma 'lavabo of dou­

che’, verwijzend naar Dedecker die u ooit voor lavabo uitmaakte. Vaddervent is nu eenmaal een voddenvent. Op dat punt zijn we het wellicht met elkaar eens.

X^RiÜMßxRjß.

(zoals voor enkele dagen de Engelse popu­

laire krant 'The Daily Telegraph’ schreef):

'Hoelang nog vooraleer de Vlaamse over­

heid het voorbeeld van Boris Jeltsin volgt en de bevoegdheden van de niet meer functio­

nerende Belgische federatie ovemeemt?'Ja.

dat is inderdaad de vraag! Ten tweede het volkomen gebruikelijke (maar toch steeds weer grensverleggende) Gatz-likken van de genaamde Verhofstadt door deze bijzonder ambitieuze blauwe knaap die zich blijkbaar nog geroepen acht tot hogere Belgische top­

pen, die wij hem overigens graag gunnen, wel bevroedend dat hij dan wanneer het zover is, nog zoveel lager kan duikelen - wat we hem graag gunnen. En ten derde de al even­

min verrassende mededeling van madam de voorzitster van de Groene! Vogels die - voor ieder die het nu nog niet zou begrepen heb­

ben - uitdrukkelijk stelde: 'Voor mij is de opwarming van het klimaat een grotere pri­

oriteit dan de staatshervorming in dit land’.

Opgedragen aan elke brave ziel die soms meent (met behulp van een ruime hoeveel­

heid prut in zijn/haar ogen) bij een of andere groene pipo enig voorzichtig begrip voor het meest gematigde Vlaamse standpunt te bespeuren!

♦

12 december 2007

e dingen dezer dagen

Mijn Canon van Vlaanderen (1)

Lezer Fred Devos vindt het hoog tijd een commissie samen te roepen die een canon van de geschiedenis van Vlaanderen wil opstellen: die feiten, namen en begrippen uit onze geschiedenis (ten goede of ten kwade) die iedereen die in Vlaanderen woont, moet kennen, waar hij/zij ook geboren is.

Hij refereert natuurlijk aan de Neder­

landse commissie die zo’n klus onlangs geklaard heeft. Hij vereert me met de vraag of ik geen lid van zo'n ding zou willen wor­

den. Dat is natuurlijk onmogelijk, want in het nog altijd verzuilde en humorloze Vlaande­

ren moeten in officiële commissies de even- wichten gerespecteerd worden tussen par­

tijen, ideologieën, universiteiten, enz.

Zonder een minimum van een Prof. Dr.- titel over zoiets gewichtigs oordelen, is zelfs een schending van elementaire beleefdheid.

Columnisten van dit weekblad zijn echter per definitie onfatsoenlijk en een leuke uit­

daging is het wel. Daarom in chronologische volgorde mijn canon deel I.

1. De Romeinen: zij zetten ons letter­

lijk op de kaart (Belgica = Lage of neder lan­

den). Zij introduceren wegen, gebouwen (in baksteen) en een jurisprudentie die eeuwen invloedrijk zullen zijn. Vrij laat komt met hen ook het christendom. En ze laten ons een beroerde erfenis na: het Frans.

2. De volksverhuizingen I: de Germa­

nen die in 406 over de Rijn trekken, zijn de oorzaak dat het huidige Vlaanderen tot het beschaafde Noord-Europa behoort en dat ze Nederlands spreken en dus wereldbur­

gers zijn in tegenstelling tot de provinciaal- tjes die alleen "Ie beige” hakkelen en nooit verder dan Frankrijk komen.

3. De christianisering: de godsdienst die 1.700 jaar het leven zal beheersen.

Ondanks alle gemaakte fouten toch een reli­

gie die liefde, solidariteit en gelijkheid van alle mensen predikt en die dikwijls de motor van beschaving en vooruitgang is.

4. De feodaliteit: Vlaanderen, Brabant en het Prinsbisdom Luik ontstaan tijdens het leenroerige stelsel. Ook in het huidige Vlaanderen zijn de verschillen in taal en men­

taliteit tussen deze drie gebieden nog altijd opvallend.

5. Hadewijch: mystica en dichteres en de eerste persoon die in het Nederlands lite­

raire meesterwerken schrijft.

6. De slag der Gulden Sporen: heel belangrijk, al was het maar omdat vandaag de dag alle openbare diensten (en binnen­

kort de rest van Vlaanderen) vrijaf krijgen op 11 juli. Maar ook de oorzaak dat Vlaande­

ren zijn eigen graaf behoudt en geen kroon­

domein van de Franse koning wordt, zodat het later als enig stukje grond uit het histo­

rische Frankrijk van het verdrag van Verdun (843) getild wordt. (Zie 12. Karei)

7. Jacob van Artevelde: een burger die het graafschap leidt. Een voorbeeld van gemeentelijke autonomie. Een vingerwij­

zing die de latere vorsten niet vergeten. Het absolutisme krijgt hier geen kans. De onder­

danen of tenminste een deel van hen spe­

len altijd mee.

8. Filips de Goede: de stichter van Bel­

gië; zij het als confederatie. Bart de Wever kan alleen maar dromen van de fiscale, gerechtelijke, sociale, economische autono­

mie die de staten van Filips bezitten. En juist door die autonomie is er 350 jaar lang nooit meer sprake van een echtscheiding.

9. De gotiek: de levensstandaard van de gewone mensen bereikt rond 1450 een hoog­

tepunt dat eerst 450 jaar later geëvenaard wordt. Dus is er geld voor kerken, gebou­

wen en kunst. De getuigen van de welvaart van die tijd sieren nog altijd onze steden en zijn onze grootste toeristische troef.

10. Jan van Eyck: de eerste Vlaming die een cultuurmens van Los Angeles tot Peking kent. De beroemdste schilder van zijn tijd.

Niet de uitvinder, maar toch de invloedrijke gebruiker van “olieverf' zodat al zijn opvol­

gers dat ook doen. Geen nederige ambachts­

man maar de eerste zelfbewuste kunste­

naar.

11. De renaissance: enorme heropbloei van wetenschappen en kunst, zodat men­

sen zelf op onderzoek gaan en hun verstand gebruiken in de plaats van na te apen. Na Italië zijn Vlaanderen en Brabant de eerste West-Europese centra. De huidige situatie in de islamitische wereld toont aan wat een wereld zonder renaissance zou zijn.

12. Karei: ‘onzen hertog’ (van het allang verloren Bourgondië) erft door het toe­

val half West-Europa en ziet zijn landen

van “herwaerts overe" vooral als melkkoe.

Maar hij licht wel Vlaanderen uit Frankrijk en de rest van de Nederlanden uit het Hei­

lige Roomse Rijk zodat zijn “landen van her­

waerts overe" één half federale, half confe- derale staat vormen.

13. Mercator: Iedere atlas ter wereld en vooral ieder schip gebruikt nog altijd de projectie van Gerard de Kremer van Rupelmonde. Zonder zijn keuze voor de naam Amerika zou Amerika nooit Amerika geweest zijn.

14. Vesalius: Andries van Wesel is de auteur van het eerste gezaghebbende boek over anatomie; een doorbraak in de geschie­

denis van de geneeskunde.

15. Rembert Dodoens: auteur van het “Cruydt-boek”; in zijn tijd het meest gedrukte en vertaalde boek na de bijbel.

Twee eeuwen lang was het gezaghebbend.

16. Pieter Brueghel: een door en door Vlaamse (feitelijk Brabantse) schilder en het bewijs bij uitstek dat iemand die op de huid geplakt is van zijn volk en land veel univer­

seler is dan “kosmopolitische” hardroepers die op die manier alleen het bewijs van hun parochiementaliteit leveren.

17. De Opstand: de ramp uit onze geschiedenis. Positief gevolg: Filips II en zijn opvolgers leren dat ze ergens anders maar despootje moeten spelen. Negatief gevolg:

de moeilijke, betweterige maar creatieve mensen met een ruggengraat vertrekken naar het noorden.

Het huidige Vlaanderen is nog altijd niet hersteld van het verlies van een elite van 100.000 mensen. (Zie ook 20. De contra­

reformatie)

Willem van Oranje: belangrijkste edelman tijdens de Opstand. Gedwongen om in Holland te resideren, geeft hij zijn doch­

ters de naam Maria van Brabant en Maria van Vlaanderen. De eerste propagandist van de Groot-Nederlandse gedachte.

19. Simon Stevin: wetenschappelijk genie: ingenieur, waterbouwkundige, ves­

tingbouwer, uitvinder van het decimale stel­

sel voor breuken en filoloog die ons woor­

den als "wiskunde" en "wijsbegeerte" heeft nagelaten.

20. De contrareformatie: ze maakt de Vlamingen tot harde werkers, rustige men­

sen, goede katholieken maar ze hamert er ook de zo noodlottige braafheid, onderda­

nigheid en zelfs kruiperigheid in. die maar met verdwijnen.

reden vDoo^

:u”roek^onzekerkenenhun'-- 22. Pieter Paul Rubens: de enige Vla- blmkk MM hee' de Wereld ken‘ Z')n barokke schilderijen en tekeningen worden

laatste jaren weer bijzonder gewaardeerd voor de ongeëvenaarde techniek en kleuren- rU om. Een Rubens" is een synoniem voor ee^ talentrijke kunstenaar geworden.

23. De aardappel: een hectare aardap­

pelen levert 4 keer meer voedsel op dan een hectare tarwe.

De introductie van de aardappel maakt een einde aan hongersnoden, veroorzaakt bevolkingsgroei, zorgt ervoor dat er genoeg mensen zijn voor de beginnende industria­

lisering.

Belangrijker dan alle oorlogen en revolu­

ties bij elkaar. En in gesnipperde en gebakken vorm het nationale voedsel tot vandaag.

24. De Franse bezetting: die officali- seert het overwicht van het Frans en maakt van de sprekers ervan Übermenschen. Daar­

enboven schaffen de Fransen de autonomie van de gewesten af en introduceren de wal­

gelijke unitaire staat die we nog altijd niet kwijt zijn.

25. Lieven Bauwens: industrieel zon­

der veel meelij met zijn arbeiders. Hij intro­

duceert de textielmachines die veel Vlaamse thuiswerkers in de ellende storten maar die Vlaanderen ook uit de landbouwfase halen

Zo, dat waren ze dan. Uiteraard is dit mijn keuze voor de eerste 1.800 jaar van de geschiedenis van dit stukje grond. Lezers die met een en ander niet akkoord zijn of die vin­

den dat, hoe is het mogelijk. X en Y verge- ten zijn, moeten het maar zeggen. 8

Toekomende week deel 2, dat wel wat controversieler zal zijn. En daarna publiceer eliXfdïnk ïan dC lezer$br'even en mails een definitieve canon van Vlaanderen volgens de commissie lezers van 't Pallieterke"

Jan Neckers

30 jaar rebels

Het voorbije weekeind had in bakermat Antwerpen een feestelijke conventie plaats die als motto had meegekregen: “De kracht van een overtuiging". Die conventie ging over dertig jaar Vlaams Blok/Belang en, hoewel niet van de partij zijnde, was ik zowaar onder de indruk van de laaiende geestdrift die door de tent aan de Rijnkaai zinderde. Niet par­

tijgebonden zijnde, voeg ik hier onmiddel­

lijk kritisch aan toe dat ik de tweede dag van de tweedaagse nogal wat negatieve gelui­

den te horen kreeg over het oorverdovende lawaai dat de hele voormiddag tot na twee uur toe de grote tent teisterde en dat tot overmaat van volksvervreemding overwe­

gend uit Angelsaksische geluiden bestond.

"Vlaanderen onafhankelijk?" hoorde ik een dame protesteren, “Waarom moet dat dan allemaal in ‘t Engels?” Groot gelijk: als het Vlaams Belang geen partij als de andere wil zijn, waarom mogen zijn (trouwe) aanhan­

gers dan geen “Vlaams belangrijke” muziek te horen krijgen? Waarom waren er voor het grote aantal oudere conventiegangers en -gangsters ook geen stoelen voorzien waarop zij zich op hun gemak aan die Angelsaksische oerklanken konden ergeren?

Uit de Belze federatie stappen

Het lawaai dat na 15.00 uur door de bom­

volle tent galmde kon mij, als partijonge- bonden waarnemer, wél bekoren. Vier spre­

kers (m/v) oogstten opvallend veel en lang applaus voor de spijkers met koppen die zij sloegen en de twee films ter afwisseling vond ik ongegeneerd ontroerend, al was het maar omdat zij een warm beeld ophingen van wij­

len onkreukbare Karei Dillen en andere pio-

niers die, tegen de tijdsgeest in, een partij uit de grond stampten die stoutweg vaar­

wel durfde zeggen aan de Belize onstaat en de Waalse profiteurs ervan.

Als wij de Vlaamse onafhankelijkheid niet krijgen, moeten we ze nemen, zei een flink op dreef zijnde Filip Dewinter: “Niet met geweld zoals in 1830 de Belgen gedaan heb­

ben, maar door de vreedzame wil van het volk dat wij zijn.”

Dan moeten we wel kunnen rekenen op politieke leiders die niet op de buik gaan voor de monarchie of de Waalse chan­

tage. En dan een “Filippijns” pareltje: "Mil- quet en Di Rupo en andere Walen spuwen op Leterme, De Wever en Co en die den­

ken zowaar dat het regent". Voor Vlaande­

ren rest geen andere keuze dan uit de Belze federatie stappen, stelt Dewinter onder lang instemmend applaus.

Postume ovatie

En dan die film met de titel "De Kracht van een overtuiging". Di Rupo en Joëlle Milquet, bij aanvang in beeld, werden uitgejouwd en na ontroerende beelden en geluidsfragmen­

ten van Karei Dillen kreeg die na afloop zowaar een staande ovatie.

Volkomen terecht bracht Kareis doch­

ter Marijke daarna een dankbare hulde, niet alleen aan haar vader, maar aan alle pioniers van het eerste uur. Het vrije en onafhan­

kelijke Vlaanderen zal deze keer geen der­

tig jaar meer duren, besloot dochter Dillen onder zeer lang applaus en uitbundig gezwaai met Vlaamse leeuwen.

Tot onze laatste snik

Gerolf Annemans, ook flink in vorm, kreeg andermaal de lachers op zijn (rechter)hand met een paar geestige dienstmededeiingen over het Rode Kruis (en het kruis is Bel­

gië), waarin de Walen meer uit de schuif halen dan erin steekt. Astrid heeft haar ont­

slag gegeven (stormachtig applaus) en wacht op haar vader om haar voorbeeld te vol­

gen. Al dat gepruts met staatshervormin­

gen noemt Annemans tijdverlies, want die onderdrukken alleen maar de Vlaamse auto- nomiewil om België te laten overleven. Lie­

ver geen staatshervorming dan de herope­

ning van het dossier -BHV. Dan was er nog een dienstmededeling voor “knoeier” Ver- hofstadt, de grootste komediant die België ooit heeft voortgebracht. “Gij zijt door de kiezer weggegooid als een versleten trico­

lore dweil. Ge zijt weg, blijf weg!" striemde Annemans. Ooit door Guy aangesproken om het blauwe fabriekje te komen verster­

ken, nota bene...

Wij hebben geen recht van bestaan, maar een plicht van bestaan, klonk het verder en zolang wij een laatste snik hebben, doen wij voort, indachtig dat in de geschiedenis veel machtigen machteloos zijn gebleken en machtelozen de macht omver hebben gegooid. Zeer lang applaus.

Dit is de tijd

Wat ooit een motto van een Vlaams-Nati- onaal Zangfeest was, werd nu door voor­

zitter Frank van Hecke geparafraseerd met luide instemming van het dankbare publiek.

Wij leggen al dertig jaar de verlokkingen

van het systeem naast ons neer, bet0°fn de voorzitter, maar doen wel België be*

en zullen het ook doen barsten (gedaver

"België barst!” in tegenstelling tot de 5 lige, ultrabrave" regeringsonderhandelaa • van wie er niet één zijn verkiezingsbe . ten heeft gehouden (splitsing van RSZ. 1 resoluties Vlaams parlement...). Een uit' van kleinburgerlijke lafheid ten bate van

“stelende eksters van Laken". Die st® en(J.

eksters kunnen dan rekenen op de reP blikein" Dedecker die zich in de FranSta/gt pers aandient als hun bondgenoot on>

Vlaams Belang uit te roken. In verband de kruiperigheid t.o.v. het paleis, vraagt Hecke zich af welk ander volk zou aanva.3|

den dat zijn koningshuis nauwelijks de van de meerderheid spreekt. Elke Belff$Cje oplossing is slechts tijdelijk, voorspelt voorzitter, want we zijn op weg naar t verschillende naties en... de tijd is gekol?Le.

Zijn besluit: "Weg met de voogden! Ze stuur! Vlaanderen vrij!" Storm van aPP en toen begon een kanon een regen van.C 3|.

fetti over het podium en het publiek te len. Ook een symbool?... _mVO

De dingen dezer dagen

Liever wolf in het bos

Karei Dillen, één die rebel blééf

Hetuitdagendevers hierboven, “Lieverwolf in het bos...’’ prijkt ophet omslag van het pasverschenen nieuwe KareiDillen-boek, tweede uitgave vandebiografie

“Karei Dillen: portretvaneen rebel” (1992).De keuzevan auteur Pieter Jan Ver­

straete, sedert 1990 zowat dé biograaf geschiedschrijver vande Vlaamse bewe­

ging, voor dat vers van Wies Moens - uit het gedicht “Al waart gij allen klein..?**

■sdestart van ons gesprek bij hem thuis,aandeBurgemeester Danneelsstraat in Kortrijk, een rustige buurt,maar in Verstraetes huis spatten de vonkenvanintens speur- en schrijfwerk in hetrond:na dit mooie, rijk geïllustreerde Dillen-boek, staaneralweer drie dikke biografieën op het getouw: ‘LeoVindevogel’, ‘Stafde Clercq’en‘Cyriel Verschaevein Solbad Hall’.Verstraete weetvan géén ophou­

den,tot meerdere eeren glorie van de geschiedenis der Vlaamsebeweging!

Deze tweede uitgave van het "Karei Dil­

len-boek” is heel anders dan de eerste:

Karei Dillen: portret van een rebel” (1992).

Het nieuwe boek heeft meer allure, met veel nieuwe en recentere foto’s, een aanvul­

lend hoofdstuk, een aangevulde bibliogra­

fie en veel verbeteringen in de oorspron­

kelijke tekst.

‘t P. Waarom heb je de eerste titel

‘KareiDillen: portretvan een rebel”, die de Vlaams Blokleider ten voeten uit tekent, vervangen door "Lieverwolfin hetbos...”?

PJ.V.: In mijn eerste biografie ging het over de levende, actieve Dillen, de eeuwige rebel", woord dat ik ontleende aan het Rei- ftiond Tollenaere in de mond gelegde gedicht:

‘Zij laten zich als meesters horen. / Zij kra­

ken ons de noten voren/ en gunnen ons de sloesters wel,/ maar wij zijn dwaas noch slaaf geboren/ en daarom staan we hier: rebel!"

(waarschijnlijk uit de pen van activist Antoon Jacob). Voor de overleden voorman koos ik een hem dierbaar vers van zijn vriend Wies Moens. uit het trotse gedicht, dat begint met

Al waart gij allen klein...

Dit is mijn trots, o volk:

dat ik uw beeld heb in mijn ziel gedragen, gaaf en schoon, wijl gij u krenken liet

en bracht den krenkers eer en dank daartoe;

niet ik alleen: een luttel hoopje nog

van mannen, die voor goud noch lauwerkrans te koop zijn, liever wolf in ‘t bosch

dan vette hond, de keten om den hals!

Wies MOENS (uit‘Het Vierkant’, 1938)

het vers: “Al waart gij allen klein, kortzich­

tig tot het eind...” Dat was de hele Karei Dil­

len, “marginaal”, “bittereinder", dwarsligger tot het eind, ook: "liever wolf in ‘t bos/ dan

*ette hond de keten om den hals".

*t P. Je zegt in je inleiding bij deze tweede uitgavedat de eerste voor jou een frustratie” was, door gebrekkige verspreiding enhet failliet van uitgever Wil/y Boom.Maar het boekgeraakte

*°ch uitverkocht.Doorje eigenversprei­ ding bijeenVlaamsgezind publiek?

PJ.V.: Bij een boek over een belangrijke.

nog levende figuur als Karei Dillen, was de mislukking van de verspreiding - naast het ontbreken van inspraak bij de vormgeving en - uiteraard - géén ereloon - een zware ontgoocheling voor mij én voor mijn vrouw, oie me steeds steunt bij elk boek! Ik hou van fooi uitgegeven boeken en de vormgeving ï?n die eerste “Dillen” liet te wensen over.

°en stond ons besluit vast: nooit nog publi­

ceren bij een uitgever, maar in eigen beheer!

n de Vlaamse beweging, o.a. bij de Vlaams '°k Jongeren, kon ik die eerste uitgave ver­

spreiden. Het werk aan andere boekprojec- en was me toen een troost en een stimu- ans Om "voort te doen".

Non-conformist

t P. je hebtKarei Dillen leren kennen o I989-’9O. Naast je werkaan andere

°eken koosje voorde Vlaams Bloklei- er- Schrikte zijn strenge, wat stuurse pr^°°nlijkheidjouniet af?

Mijn benadering en omgang met hem 'ln geleidelijk verbeterd, via verscheidene . ^moetingen. eerste was op een Ver- q aeveherdenking in Alveringem, op afstand, tiid tWee<^e keer verliep het contact vlotter, I ens de hulde aan Arthur de Bruyne te ar,tv*erPen in 1987: daar verklaarde hij zich 'n z°°l^ met een biografie. Na een bezoekje 'ln kantoor aan het Brusselse Madouplein

in 1990, brak het ijs helemaal en bij hem thuis. Dààr, in zijn rijk gevulde boekenka­

mer, leerde ik een “andere”, charmante Dil­

len kennen! Je moet beseffen dat Karei van nature wantrouwig stond tegenover mensen die op hem afkwamen...

‘t P. Welk facet van Dillen sprak jou hetmeest aan?

PJ.V.: Op de eerste plaats zijn enorme belezenheid en eruditie. Al vóór zijn inzet in de Vlaamse beweging, in het Dietse “Sint- Arnoutvendel" in Antwerpen (1947) en kort daarna in zijn eigen "Jong Nederlandse Gemeenschap” (naar de gelijknamige orga­

nisatie van priester Robrecht De Smet), las hij veel grote Franse en Duitse dichters, poli­

tieke denkers en filosofen. In zijn - latere - tijdschriften, als Dietsland-Europa, maakte hij hen bekend: Robert Brasillach, Maurice Bardèche, Robert Poulet, Gerhard Schu­

mann e.a..

Op de tweede plaats komt de non-con- formist, de rechtse “anarchist” Karel Dillen.

Dat non-conformisme, dat “niet meelopen met de grauwe bende" (Ernest van der Hal­

len) deed hem het Vlaams-nationalisme op de voorgrond plaatsen!

Die verbondenheid met die Europese bezielers maakte hem levendig! In feite was hij géén "politicus”, zoals we die nu kennen.

Typerend is zijn uitspraak: “Ik ben in het par­

lement, maar niet van het parlement."

‘t P. Meer dan voor andere biogra­ fieën was jij voor Karei Dillen aangewe­

zenopgetuigenissen, interviews, artikels en telefoongesprekken. Volgens jou iser weinig waardevols over hem verschenen na je boek van‘92.

Denk je niet aan een derde uitgave, waarbij, als achtergrond, de partijge- schiedenis van VNP en Vlaams Blok/

Belangkan worden uitgediept?

PJ.V.: Neen, ik weet wel dat dit boek nog geen definitieve, "wetenschappelijke" biogra­

fie is. Maar, wegens de tijdrovende voorstu­

die, door een ontbrekende bibliografie van Dillens vele honderden artikels in talrijke bladen en blaadjes én een inventaris van zijn uitgebreide briefwisseling met Wies Moens, Jean-Marie Gantois, Robert Poulet e.a., is dat nu voor mij onmogelijk. Mijn aandacht wordt volledig opgeslorpt door Vindevogel, Staf de Clercq en Verschaeve. Het hoofdstuk Dillen is nu afgesloten.

't P. Buiten de vooroorlogse Dietse voormannen Wies Moens en Jorisvan Severen, vermeld jede katholieke en fla- mingantische jeugdbezieler Ernestvan der Hallenniet.Ik denk aan de beroemde opdracht aan "zijn” AKVS-studenten (1932): "Wees radicaal, wees principi­ eel, wees absoluut,wees wat de burger noemt:“extremist”.

Geef nooit het strijdbeginselop!" Het lijkt een programma voor Dillens leven.

Ik denk dat hij dit beroemde citaat wel heeft gekend, maar je vermeldt Ernest van der Hallen niet in je boek.Wél zijn broer Oscar?

12 december 2007

Redenaar

PJ.V.: Over Ernest van der Hallen heb ik van Karei Dillen niets gehoord. Hij studeerde aan het atheneum, niet meteen een katholiek milieu, waar diens broer Oscar zijn leraar Nederlands was. Dillen kwam pas in 1947 in de Vlaams-nationale beweging terecht. Zijn eerste voorbeelden waren Walter Bouchery, Ward Hermans. Wies Moens, Pater Stracke, Jean-Marie Gantois en Cyriel Verschaeve.

‘t P. De radicale Groot-Nederlan- derDillenbleef Dietsgezind, "zijn leven lang”, schrijf jij. Toch distantieerde hij zich, wegens het zedenvervalin de Hol­

landse Randstad. Had het slinkende Dietsebesef in zijnpartij inde jaren ‘80 daarookniet mee temaken?

PJ.V.: "In zekere mate wel: Karei Dillen stelde voorop dat het Nederlandse -mis­

schien juister "Hollandse" - poldermodel vanaf de jaren ‘80, met krakers, drugsver­

slaving e.d. onder een socialistisch gedoog­

beleid (Den Uyl, Kok e.a.), zeker niet te

"verkopen" viel aan Vlaamse jongeren. Hij verdedigde steeds de westerse waarden.

Voor hem stond onze Europese culturele identiteit, het "Avondland”, vooraan! Ook daarin was hij anders dan de meeste politici.

Zijn leuze luidde: “Aanvallen is de beste ver­

dediging”, naar het Romeinse “Si vis pacem, prepare bellum" (Als je vrede wenst, bereid dan de oorlog voor!)”

‘t P. Welk was voor jou Dillens sterkste talent?

PJ.V.: Dat van begenadigde redenaar! Hij sprak zonder vooraf uitgeschreven tekst, vanuit een innerlijke woede (o.a. om VU- voorzitter Frans van der Eist die Belgisch

“Minister van Staat" werd...) die naar een climax groeide zodat hij zijn toehoorders helemaal in zijn ban kreeg. Vooraf trok hij

Aan Guy, het politiek genie

De koning heeft aan Lopende Za(a)k Verhofstadt gevraagd de zaken ter hand te nemen. Wat een opluchting!

Deburgerhoudtz’n adem in en vast z’nhart

(en ook z’nbeurs, want al hoe duurder wordt het leven).

De politieke toestand, immers, isverward.

De schuld, zegtSomers,van De Weveren de tsjeven.

Ach, kwam Verhofstadt maarterug, zucht menigeen, om ‘tlandmeer Elio enzekerheid te geven.

Met Guy aan‘t roer van ‘tschipvanstaat werd steeds sereen ennaardeWaalsewens geschiedenis geschreven

wantkikte Elio, hieldGuy niét stijf het been.

O nee, depolitiek werd acht jaar langbedreven zoals ‘t Laureten Elio het bestescheen.

BleefGuy premier, dan was‘t hem allemaal om't even.

De burgeris het lange wachtenmeerdan zat.

Waaris de goeie ouwe tijd vanpaars gebleven, verzuchten burgers bangelijk in dorpen stad, toenmet éénstem deBrave Zeun werd aangeheven?

Metlef de geitenboer was ‘t knoeien in ‘t kwadraat, zoalsterecht in Waalse krantenwerd geschreven.

Neem vlug de boel in handen, Guy,of‘t is telaat en red ons van het dure leven en... de tsjeven.

HectorvanOevelen zich wel enkele uren terug om zich voor te bereiden. Hij kon zijn tegenstanders, een Tobback, een Verhofstadt, helemaal vloe­

ren! Toch was hij géén demagoog, wel een improvisator en ook een erudiete conféren­

cier over onderwerpen die hij grondig kende, zoals over Robert Poulet, over wie hij een boek wilde schrijven. Een vlotte schrijver was hij in mindere mate: zijn artikels en tek­

sten vergleden te veel in redenaarstaal."

‘t P. PieterJan, ik besluit met een

“in cauda venenum” (‘t vergif zit inde staart): Karei Dillenhadookzijn zwak­

kerekanten,je vermeldt in je boek zijn soms uitdagende moppen inplat Ant­

werps en zijn harde verwijten aan het adres van Van der Eist en Hector de Bruyne, nahun"Belgische” toegevingen bij het Egmontpact. Maar Dillen zelf was, toenhij volksvertegenwoordiger en sena­

torwas (1979-1989) - volgensde politieke persvan toen- eerderpassiefen later, als Europees parlementariër in Straatsburg veel actiever.

PJ.V.: Dat is niet helemaal juist. Hij diende verscheidene belangrijke wetsvoorstellen in.

o.a., zéér actueel nu: voor het splitsen van B.H.V, voor het afschaffen van de facilitei­

ten” én voor de terugkeer van Komen naar

Vlaanderen! brederode

"Liever wolfin het bos...

Portret van KareiDillen" door PieterJan Verstraete, iste verkrijgen inde boek­

handeltegen 24 euro; bij uitgeverij Groe- ninghe, Belfaststraat 12,8500 Kortrijk:

door overschrijving van datbedrag op rek.nr.001-4503411-68; bij deauteur, P.J. Verstraete, 8500 Kortrijk: door over­ schrijving op rek.nr. 462-7286791-52.