62s,e jaargang nummer 38 woensdag 19 september 2007 1,65 euro Voor mensen
'kH j I)
X» I c I xjc ICI j CX fö Q;
b
Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Ze willen hem niet hebben ...
Zet bovenstaande titel eens op de tonen van de Vlaamse Leeuw en vervang voor één keer het zwarte beest door de naam Leterme. Dan zijn we meteen waar we moeten zijn, in de actualiteit van honderd dagen na de verkiezingen. “Ze” lusten hem niet. “Ze”
moeten hem niet. “Ze” grijpen elke gelegenheid aan om hem door modder en slijk te sleuren, zelfs al komt hij iets onschuldig vertellen in een kinderprogramma. “Ze” zijn natuurlijk de Franstaligen, ze zullen Leterme nooit aanvaarden, wat hij ook de komende weken moge doen. Ook al gaat hij op de sofa liggen bij gebedsgenezers, zoekt hij exor
cisten op om de Vlaamse duivel uit zijn lijf te laten drijven, stort hij zich in plastische chirurgie om op Verhofstadt te lijken, maakt hij bekend dat hij een gespleten persoon
lijkheid heeft en dat zijn alter ego al die voor Franstaligen kwetsende uitspraken heeft gedaan (maar een hersenoperatie zal helpen)... het gezamenlijk front der franskiljons zal hem nooit het premierschap gunnen. En moest er door een mirakel van de Heilige Geest toch een regering Leterme I komen, dan zal het meteen ook Leterme de Laat
ste zijn, want vanaf de allereerste dag zullen de excellenties met elkaar over de straat
stenen rollen dat het een lieve lust is.
En daar zullen geen duizend Herman van Rompuys of Dehaenes ook maar iets aan kunnen veranderen. Men kan zich terecht de vraag stellen of Leterme het allemaal wel zo handig heeft aangepakt en of hij zich op dit moment niet beter compleet onzichtbaar zou maken, zelfs voor de kinderzielen van Karrewiet. Het is een feit dat de Franstali
gen de baas willen blijven spelen en blijven bepalen wie namens hen premier mag wor
den. Het zou allerminst verstandig zijn daaraan blind toe te geven, maar toch moet een beetje vooruitdenkende onderhandelaar op zijn minst eens de vraag aan zichzelf voor
leggen: is Leterme niet inwisselbaar? Neen, antwoordt alvast Karei de Gucht, Leterme moet premier worden, de Franstaligen moeten ons niet dicteren dat 800.000 voor
keurstemmen niet tellen. De Gucht wil naar eigen zeggen geen nieuw martelaarsstatuut voor het CD&V-boegbeeld. Maar we geloven nooit dat een gebreveteerde papen- en tsjevenvreter als De Gucht die uitspraak onbaatzuchtig heeft gelanceerd. Eerder reke
nen we hem tot die categorie die Leterme maar al te graag zouden zien mislukken als premier, zodat de christendemocraten opnieuw voor een aantal legislaturen de woes
tijn in kunnen worden gestuurd. Dubbelzinnigheid en hypocrisie troef! En er is, wat ons betreft, nog veel meer hypocrisie aan het broeien bij de VLD. (U merkt dat wij het woord ‘open’ nog altijd maar niet door onze strot krijgen.) En het lijkt erop dat zelfs de veelverguisde Patrik Vankrunkelsven afgelopen zondag in De Zeverende Dag daarop inspeelde. Het pleidooi van de VLD-senator: de MR en CDH zullen nooit toegevingen willen doen voor een staatshervorming, als de PS er niet bij betrokken wordt. Daarom moet er duidelijkheid komen: ofwel gaat men voort met oranjeblauw en dan komt er geen staatshervorming, ofwel breidt men het aantal gesprekspartners uit, met moge
lijk maar niet noodzakelijk een klassieke tripartiet als gevolg. Hoe reageerde voorzit- ter-bij-naam Bart Somers van de VLD enkele uren later? ‘De VLD wil niet weten van een tripartiet. De mening van Vankrunkelsven is de allerindividueelste uitdrukking van een allerindividueelste emotie.' Koppel dat aan het feit dat de VLD sinds vorige week steeds harder loopt te zagen om nu maar eerst de sociaal-economische dossiers te behandelen en het wordt stilaan duidelijk waar de VLD-top met de staatshervorming echt naartoe wil: naar Sint-Juttemis.
De analyse lijkt ons correct dat aan Waalse zijde al volop de verkiezingscampagne woedt voor 2009 en dat men in realpolitieke termen alleen iets zal kunnen bereiken als men daar iedereen zoveel mogelijk mee in bad steekt. We kunnen natuurlijk nog een tweede keer proberen om in het Vlaams Parlement de onafhankelijkheid uit te roe
pen, maar de crisis van het regime lijkt ons nog niet zwaar genoeg om daarvan nu al alle heil te verwachten. Laten we voor de verandering liever eens lekker machiavellistisch redeneren. Stel: we breiden aan Franstalige zijde de combinatie uit tot MR-CDH-PS, met aan de andere kant Vlaams Kartel-VLD. (Het kiekenkot van de SP.a laten we hier voorlopig even buiten beschouwing.) Niet erg geestig voor Reynders, maar dat lossen we op door hem premier te maken, een ambitie waarvoor hij op dit ogenblik zijn moe
der zou verkopen. De PS krijgt de zekerheid dat haar netwerken voor een groot deel stand kunnen houden, en madame Milfoisnon kan zich laven aan de stoere borst van Di Rupo. De VLD buigt voor een internationale topfunctie voor Verhofstadt en voor een belastingverlaging, en het Vlaams Kartel krijgt een aanzienlijke staatshervorming, want dat zal de prijs zijn die Reynders en de PS (met Milfoisnon in een ditmaal onder
geschikte rol) zullen moeten betalen. Bovendien moet CD&V de N-VA niet dumpen, niet onbelangrijk, want als de tsjeven onder de communautaire lat doorgaan, worden ze in 2009 sowieso electoraal uitgemoord. Het lijkt geen ondenkbaar scenario (en het wordt in sommige Wetstraatcenakels wel degelijk besproken), maar ... wat dan met Leterme, en vooral het ego van Leterme! Kan men hem niet op de een of andere manier klaarstomen voor een nieuwe glansrol in 2009? De man die van de Franstaligen geen premier mocht worden, en die even een stap opzij zette om Beter Beleid mogelijk te maken? Gaat CD&V er niet prat op zich te beroemen op staatsmansschap? Kaarten
°P tafel asjeblieft.
ÏWM w R c .
Deze week:
•Waarom het zo spannend is 3
• Frank Vanhecke over Matrakkendag 4
• De slag op het Schumanplein 5
• Rita binnen of buiten? 7
• Een dag in Waregem 12
Elektronische stress
l€0K€ ze&r...
VERKENT EN
Ais ui/
het éérste
GEBOD MAAK NiET
"Orgie van mails zorgt voor stress”, kopte een Nederlandse krant vorige week. Ik kreeg het bericht binnen via elektronische post.
Was het de Volkskrant ofNRC Handelsblad?
Ik moet het weer opzoeken, maar het bericht is alweer enkele dagen oud.
Outlook Express aanklikken dus. Maar dat duurt even, want ondertussen downloadt (Schrijf je dat zo? Zo dadelijk even checken op internet.) mijn toestel een nieuwe versie van de virusscanner. Doet hij elke dag trou
wens. Zal wel nodig zijn, maar het doet het hele systeem elke keer zowat vastlopen. Even geduld dus. Maar je zit intussen wel te nik
sen en naar die zandloper te staren. Toch nog op enkele knopjes geklikt om de tijd te doden. Effect is pervers, want die nieuwe instructies vertragen de machine nog meer.
Dus langer wachten.
Ik wil dat artikel over mail stress terugvin
den en word stilaan behoorlijk zenuwach
tig. Er komt eindelijk weer wat leven in de brouwerij, als een scherm aangeeft dat de nieuwe versie van het scanprogramma bin
nengehaald is.
Tiens, het was niet langer dan gisteren geleden dat ik het artikel las. Het komt uit NRC Handelsblad. Toch even tellen. Sedert
dien kwamen er alweer 41 nieuwe berich
ten binnen. Waarvan zowat de helft onge
lezen. Voorlopig, want die neem ik straks nog door. Althans dat neem ik me voor. Elke dag. En elke dag opnieuw lukt me dat... niet.
Maar ik ben een moedig man en bewaar alles keurig. Als ik tijd heb, ga ik door de reeks niet gelezen berichten. Dat zijn er intussen, even checken, momentje, duurt even... Hallo?
"2611 ongelezen e-mails” zie ik. De moed zakt me in de schoenen.
Ik herinner me trouwens dat ik vandaag al een tiental reclameboodschappen heb ver
wijderd. Daaronder een viertal identieke van Belgacom. En één van Belgacom met veront
schuldigingen voor die vier identieke berich
ten die daarnet werden doorgestuurd. Door
“een tijdelijke storing van de mail server" liep het daar wat uit de hand. Vreemd ding, zo'n mail server. Normale machines vallen stil bij storingen. Deze doet het werk vier keer.
Goed, dat brengt mijn dagtotaal boven de 50. En de dag is nog niet voorbij. Ik zit
voor alle duidelijkheid aan mijn toestel thuis.
Over de elektronische post op het werk heb ik het dus niet.
Terug naar het artikel. We gaan ten onder aan een overdosis informatie, lees ik daar.
We verdrinken in de overbodige berichten.
Klopt, maar ik moet ze lezen voor ik weet of ze overbodig zijn. Hoeveel van die 2611 die ik nog moet lezen zijn relevant? Zal ik het ooit weten?ja, als ik me dit weekeinde in mijn werkkamer opsluit. Wat moet ik doen? Mijn hart slaat een slag over.
Ik zou mijn huisdokter dringend moeten raadplegen. Maar die 2611 mails wachten.
Het zou handig zijn, als ik hem kon mailen.
Genoeg, ik laat me afleiden. Terug naar dat artikel dus. "Continue stroom van elek
tronische communicatie leidt werknemers af", luidt de titel. Verder staat er... Oei, er komt een sms’je binnen. Even controleren.
"Stuur dadelijk een mailtje. Lukt vanavond nog antwoord?" Ik sms terug dat ik m’n best zal doen. Ben nu wel de draad van dat arti
kel kwijt.
Och, laat maar. Ik denk dat ik weet wat ze bedoelen. Tijd om m’n stukje door te stu
ren.
EENMANSCOLLECTIEF
Den BlootenKooninck
U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres
19 september 2007
Kan het nog schijnheiliger?
Maar ook in dat staaltje van de wereld op zijn kop staat het iedereen vrij om zijn of haar conclusies te trekken.
Het ligt dan ook voor de hand dat het een niet te onderschatten opdracht voor het politiek correcte journaille was om het in Brussel voor alle ogen - ook vele buiten
landse - compleet ontspoord regimetreintje vlotjes duidend weer op de rails te krijgen.
Om dat “nobele" doel te bereiken, werd er gretig gebruik gemaakt van het in dit land al eerder beproefde en blijkbaar alsmaar ver
der veld winnende recept om van daders slachtoffers te maken en van slachtoffers daders. Derhalve werd er in de commen
taren zoveel als mogelijk over het politiege- weld gezwegen. Zoals, om alleen maar dat te noemen, de op beelden en foto’s vast
gelegde manier waarop Frank Vanhecke in het kruis werd gegrepen en Filip Dewinter tegen de grond en in de boeien werd gesla
gen met kwetsuren aan pols, scheenbeen en ribben tot gevolg.
Dat grote stilzwijgen liet toe om zoveel mogelijk te focussen op de door de arres
tanten "geslagen" chauffeur in het politie
busje. Waaromtrent, aldus de Brusselse poli
tiechef Roland Vanreusel, beelden bestonden die aan een PV tegen Dewinter en Vanhecke zouden worden toegevoegd. Te oordelen naar het nog wat verbouwereerd gezicht dat de man trok bij zijn "officiële" mededeling, was hij wel nog druk doende met het ver
werkingsproces van een mogelijk en wei
nig aan de verbeelding overlatend “instruc
tief' telefoontje van zijn burgemeesterlijke broodheer. De enige beelden die ondertus
sen van “de strijd in het busje" op het scherm kwamen, waren die van Filip Dewinter wiens ogen op een bepaald moment gevaar liepen om uitgekrabd te worden en zijn hand plat
geslagen door een matrak. Mochten er ook andere beelden zijn geweest, dan laat het zich moeiteloos raden dat ze ten overvloede en herhaaldelijk over de goegemeente zou
den zijn uitgestort. D.Mol Beelden en fotomateriaal hebben voor
zich gesproken. Geen levende ziel in Vlaan
deren die er naast heeft kunnen kijken hoe door de Brusselse PS-burgemeester uitge
zonden Luikse stormtroepen de parlemen
taire onschendbaarheid aan hun laarzen hebben gelapt en VB-mandatarissen Frank Vanhecke en Filip Dewinter gemolesteerd.
Het staat iedereen vrij daar zijn/haar con
clusies uit te trekken. Bij mijn weten is het in dit land alvast nooit eerder gebeurd dat politieke mandatarissen op dergelijk scha
bouwelijke manier publiekelijk “tot de orde zijn geroepen”. Tot dat jongste glorieuze moment in de roemrijke Belze geschiedenis waren tot dan alleen voor een onafhankelijk Vlaanderen betogende “naamloze” mede
mensen in elkaar geslagen en gevankelijk - zelfs bij de haren - weggesleurd tijdens een of andere vorstelijke of prinselijke "blijde intrede". Nu gebeurde het met politieke kop
stukken die nochtans weinig anders deden dan in interviews hun ongenoegen uiten over een verbod op vrije meningsuiting, dat onder de drogreden “garanderen van de veiligheid"
was uitgevaardigd door een burgemeester die zich de reputatie van de PS in de door de Parti Scandal gepredikte dictatoriale demo
cratie absoluut waardig heeft getoond.
Het is uiteraard niet de eerste keer in de geschiedenis dat dergelijke "toneeltjes”
zich voordoen. Zo sloegen, om dan maar die voorbeelden aan te halen, in Italië de fascistische zwarthemden van Duce Musso
lini, in Duitsland de nationaal-socialistische bruinhemden van Führer Hitler hun politieke tegenstanders ook tot moes. Het ironische van een Brusselse miniversie van een gelijk
aardig verhaal is dat het zich heeft voorge
daan met mensen die. in een jarenlang door hun politieke tegenstanders gedemonstreerd pakket van demoniseren, discrimineren en uitspuwen bij monde van de politiek en intel
lectueel correcte elite, met de regelmaat van een klok de vergelijking met die horden voor lief hebben moeten nemen.
De Brusselse burgmeester verbood een betoging, zogenaamd om geweld te voor
komen, terwijl hij het daarna zonder ver
pinken zelf heeft bestaan om Luikse politie op te trommelen teneinde “ces sales fla- mins" een lesje te komen leren. Met gebruik van geweld. Of hoe men zonder problemen overgaat tot die daden die men zonder ook maar een vorm van bewijs anderen probeert in de schoenen te schuiven. Kan het in dit land eigenlijk nog veel schijnheiliger en erger?
£N
s'^ALE£K)
I
t
K
E£'<<i &
— W HEf^A^S ZIEKENFONDS
»El if-KATlS : Ofjoo/zyg, 75
Op zijn weblog(http://multiblog.vrt.be/sieg- friedbracke12007109110/belgium-call-it-a- dayl) doet Siegfried Bracke de goegemeente kond dat hij zowaar is gaan twijfelen aan zijn eigen vaderlandse gevoelens en of een schei
ding van het boeltje uiteindelijk toch niet de beste oplossing zou wezen. Hij haast zich wel om te vertellen dat hij, hoewel zijn voornaam dat zou doen vermoeden, nooit een flamin
gant is geweest, maar tóch het Gebed voor het vaderland kan zingen en Torens van Dietsland kan voordragen. Hij besluit zijn blogje met de bespiegeling dat de enige factor die de split
sing van den belzjiek tegenhoudt... het Vlaams Belang is. Als dié partij ermee te maken krijgt, kun je het vergeten, want van die boeren wil niemand eieren, wijsneust de wijze niet-fla- mingant. Het volstaat dus dat Frank Vanhecke met heel zijn Vlaams Belang naar de BUB of naar B+ overstapt en zijn boeren hergroe
peert onder de naam Belgisch Belang en *t belzjekske is om zeep. Dat niemand daar eer
der op gekomen is... Maar zonder te zwan
zen: wat is me dat voor een kromme redene
ring? Als we Siegfrieds redenering doortrekken mag er niet meer over criminaliteit gesproken worden omdat het Vlaams Belang dat doet.
Of mag er niet meer over de dreigende islami
sering worden gesproken omdat het Vlaams belang dat doet. En ga zo maar door...
Dit op apegapen liggend apenland
Gekke koeienziekte a la flamande!
“Want laten we wél wezen: de BHV- ellende is een vervolg op de faciliteitenel
lende, en de Vlamingen gaven de faciliteiten destijds niet uit generositeit aan de Fransta- ligen, wel uit kortzichtigheid (om op korte termijn te regelen wat ze op lange termijn verkeerd inschatten). Vandaar mijn plan A- 86-tris: we laten de drie f-gemeenten Dro
genbos, Kraainem, Wezembeek-Oppem gaan, niet alleen uit grootmoedigheid, maar ook als boetedoening - dat is de prijs die de Vlamingen voor hun eerdere kortzichtig
heid betalen.” Met excuses voor dit over
pennen uit een bijdrage van de in het Neder
lands schrijvende Brigitte Raskin in de in het Nederlands geschreven en gedrukte Belgi
sche collabogazet van donderdag I3 sep
tember jongstleden. Eerst een woordje uit
leg voor wie in de rest van Vlaanderen niet vertrouwd is met de persoon van Brigitte Raskin. Toen het eerste nummer van de Randkrant het gedrukte levenslicht zag, was zij al meteen “gast" in dit door de Vlaamse overheid in leven gehouden blad dat op een oplage van vele duizenden exemplaren wordt verspreid in de brede Vlaamse rand rond Brussel. De Randkrant is vandaag een product van de vzw. De Rand, een initiatief van de Vlaamse overheid om in de Vlaamse rand rond Brussel een georganiseerd Vlaams beleid te kunnen voeren. Raskin werkte met
een op de Vlaamse zenuwen, maar zoals bekend zijn Vlaamse zenuwen licht ont
vlambaar. Toch was die Vlaamse ergernis over wat die voor het overige charmante spitse dame soms schreef, meer dan eens te begrijpen. Stapels protesten arriveerden bij de redactie, vele vragen werden gesteld, maar mevrouw Raskin heeft vandaag nog altijd “haar” rubriek in de Randkrant. Zij lijkt wel “voor het leven benoemd". Kritische en terechte opmerkingen werden steevast weg
gewuifd met onder meer de klassieke dood
doener “de journalistieke vrijheid". Een vrij
heid waar de Vlaamse belastingbetaler in Turnhout en Oostende wel mee moet voor betalen. Het was diezelfde Randkrant die al in het eerste nummer begon met korte samenvattingen in vertaling van de bijdragen.
Voor zover bekend was en is de Randkrant nochtans een uitvinding van politiek Vlaan
deren om de Vlaamse rand rond Brussel Nederlandstalig en Vlaams te houden.
De kolder in de kop?
Diezelfde Brigitte Raskin stelt zichzelf voor als een "dwarse flamingant", maar dan wel in de Brusselse rand. Ze heeft het dus niet over de Vlaamse rand rond Brussel, wel over de Brusselse rand! Iets wat Franstaligen wat graag lezen. Al die tijd schreef ze dus wel voor en over iets dat volgens haar niet eens bestaat. Wat dat "dwars" zijn betreft, heb
ben wij die dit bij uitstek “dwarse” gazetje
Bart de Wever put zich uit om aan de lezers van Le Soir uit te leggen dat hij niet Filip Dewin- ter is. (Le Soir, I3 september) En français, dankzij het taalbod in Spa. Dewinter is een brute middeleeuwse Jan Breydel, De Wever een verlichte 21 ste-eeuwe Pieter de Coninck.
Het Vlaams Belang is een revolutionaire partij, de N-VA een evolutionaire.
Het valt te vrezen dat ondanks de inspan
ningen van De Wever zich voor te stellen als een deftige burger, de lezers van Le Soir niet erg onder de indruk zullen zijn van die ene letter verschil. Het Vlaams Belang wil den belzjiek doen barsten, de N-VA wil het als een bruistablet doen oplossen.
Het resultaat is hetzelfde: een onafhanke
lijk Vlaanderen. Voor de Le Soir-lezers moet Dewinter Beëlzebub met een staart zijn, Dewever Beëlzebub zonder staart. Maar hij blijft Beëlzebub...
De Standaard doet het weer. De Focus in de weekendbijlage is weer in innige samen
werking met de Vlaamshatende Le Soir.
En ja, de Franstalige broeders mogen het debat openen.
En nog wel met de aloude stelling: Brus
sel moet groter worden. Duidelijker: Brüssel muss grösser werden!
mee mogen invullen, natuurlijk geen pro
bleem . Wel integendeel, hoe dwarser, hoe liever. In die zin mag zij gerust wat "olie op het vuur van de BHV-brand gooien.” Van een zonder twijfel meer dan intelligente persoon mag men dan wel verwachten dat haar of zijn dwars zijn zo zinvol mogelijk is. Bij een vluchtige lectuur van haar bijdrage in De Standaard krijgt men evenwel de indruk dat het eerder gaat om enkele duizenden let
tertekens die eerder symptomen zijn van wat eerder een soort “gekke koeienziekte a la flamande" zou kunnen worden dan een kritische bijdrage tot wat ook een Vlaamse discussie zou moeten zijn. Vlamingen blijven ook vandaag nog al te vaak steken in krasse uitspraken van één zin die dan voor eeuwig en drie dagen als conciliaire Vlaamse geloof- waarheden moeten doorgaan. Men zou er zich natuurlijk intussen kunnen van af maken en doen alsof er helemaal geen Raskin-olie op het BHV-vuur te zien is, men zou zien kunnen beperken tot wat wenkbrauwen- gefrons, men kan natuurlijk ook stellen dat wat Raskin schrijft, niet haar allerpersoon
lijkste ontboezemingen zijn, dat ze integen
deel op een pseudo-ludieke manier trac na te vertellen wat anderen haar in de dis cretie van de Vlaamse politieke correcte salons voorhouden te geloven. Er werden voorbije weken immers al te veel "Vlaamse intellectuele vuurpijlen richting Vlaandere afgevuurd, die men zonder veel moeite a^
samenbrengen onder de gemeenschapp lijke noemer van een zoveelste aflevering van de aloude Belgische traditie Pour ® flamands la même chose”. Vandaag heeft net Belgische systeem leren gebruik maken va de collaborerende Vlaamse hand- en spa diensten. Meer nog, Vlamingen met enig naambekendheid, mits het vooruitzicht op ooit het grootkruis Iste klas van de Beg^
sche verdienste, schrikken er zelfs niet v°°
terug om zichzelf zonder meer te ridiculise ren. Met onze excuses voor deze wat bruta vergelijking, maar het Brussel-plan van deze
“dwarse flamingante” gaat in die richting’
maar is zo onwaarschijnlijk dat de lezer zjc alleen maar grote vragen kan stellen. Zes nu zelf, de schrijfster van wie sprake, hee niet een plan voor de Brusselse rand, maa een serie ideetjes. Zo begint ze met plan 86: mits wat extra veiligheidsriemen voor Vlamingen in Brussel geven wij gewoon <
zes faciliteitengemeenten af. Indien dat kan is er plan 86-bis: "We laten drie van zes faciliteitengemeenten van Vlaandere naar Brussel verhuizen, namelijk Sint-Gen sius-Rode, Drogenbos, Kraainem". Ook is niet denkbaar? Dan volgt plan A-86-tn ’
"Laat Drogenbos, Kraainem, Wezembee Oppem gaan, drie f-gemeenten die toe meer Brussels dan Vlaams” zijn." En datg3 _ zomaar door tot en met de nood aan e Vlaamse “boetedoening - dat is de prijs Vlamingen voor hun eerdere kortzichtig heid betalen."
Geen sprake van boete
Moeten we daaruit begrijpen dat de tie^
duizenden van de Marsen op Brussel in begin van de jaren zestig allemaal kortz' tige Vlaamse mannen en vrouwen war en zich toen niet lieten afblaffen door de ■ . meute? Moet ik daar uit begrijpen dat ik moet boete doen omdat ik begin van de ja zeventig dacht dat we ons in een Vlaa gemeente kwamen vestigen? Mét inder
"faciliteiten" voor de Franstaligen? Mo wij die hier in de Vlaamse gemeente Rr nem ook vandaag nog altijd Nederlands sp „ ken, zelfs in die winkels waarvan ou~'z/|aft Zinzen meent te weten dat je daar afge wordt, moeten wij die hier meewerken a^
de uitbouw van een Vlaamse bibliotheek, de opbouw van een succesrijk Neder a talig kinderdagverblijf, jarenlang rne®'*oCp ten aan een Nederlandstalige toneelg^
en nog zo van die exploten, daarvoor daag "boete" doen voor al die “k°rtzl5raji- heid”? Moet ik boete doen omdat ik in nem nog altijd in het Nederlands ant;w°ger- als iemand mij in het Frans aanspreekt- waarde moeder, ik heb gezondigd? ,r3ge eerwaarde moeder in een volgende bij ..
wil uitleggen wat die kortzichtigheid is voor ik boete moet doen? Ik weet dat z L zal antwoorden! MaRC ri-
Kraainemendusniet“Crai^
ui iiin — ---
Waarom het zo spannend is
Laat het ons maar toegeven: we staan niet echt objectief tegenover de politieke gebeurtenissen in dit koninkrijk. Er hangt dan ook heel veel van af voor Vlaanderen. Maar ook voor neutrale liefhebbers van politieke thrillers, overtreft de Belgische realiteit de wildste verbeelding. Een scenario om van te snoepen, want hoe het afloopt, weet nie
mand. Aan welk hoofdstuk we zitten? We speelden de tel kwijt. We weten niet eens hoe dik het boek wordt.
In het voorwoord werd de indruk gewekt dat Verhofstadt. Di Rupo en Vande Lanotte een hoofdrol zouden spelen. Misschien mocht zelfs Vera Dua een serieuze bijrol opeisen. De poppetjes werden op het bord geplaatst.
In het eerste hoofdstuk verdeelde Jan de Kiezer de kaarten. Een goedgemikte knal
°P Verhofstadt voerde hem naar intensieve zorgen. Definitief uitgeschakeld? Niemand durft het zeggen. Hij ligt in coma, maar leeft n°g. Zijn bendeleden spelen intussen volop mee.
Met enkele stevige base-ballknuppelslagen htakjan de Kiezer Di Rupo’s beide benen.
Definitief uitgeschakeld? Niemand durft het zeggen. want hij stuurt zijn rolstoeltje tus
sendoor graag op de voorgrond.
Vande Lanotte werd recht in het hart getroffen. In zijn geval kon geen hulp meer baten.
In de volgende hoofdstukken kwamen
^eynders, Leterme, Milquet, Albert II.
Leterme weer. Van Rompuy ieder op beurt in de schijnwerpers. Maar aan de ontknoping zijn we nog niet toe.
Het kan nog alle richtingen uit in deze thriller. Daarom is het ook een thriller.
Scenario ’s
De Morgen bracht in het weekeinde een analyse van de toestand bij de CD&V. Vooral met anonieme getuigenissen. Worden hier echte CD&V’ers aan het woord gelaten of krijgen we eerder inzicht in de gemoedstoe
stand van de politieke redactie van De Mor
gen? Duidelijk is het niet echt. Een combina
tie van beiden wellicht.
De Morgen, spreekbuis van een actief
“progressief’ belgicisme, laat de lezer weten dat CD&V nog niet meteen klaar staat om de Vlaamse handdoek in de ring te gooien.
“En ging het per slot van rekening niet altijd zo in het verleden: spierballen rollen voor de herkiezingen, water in de wijn doen erna?
Vele flaminganten herkennen dat beeld. Dan v°lgt een cruciale passage: “Dan onderschat rï’en hoe ingrijpend de evoluties van de afge-
°Pen jaren geweest zijn. CD&V is niet meer de staatsdragende partij van voor 1999.
~e woorden zouden van een CD&V-par- ementslid komen. Een angstscenario voor elgicisten, een droom waarin flaminganten n'et durven geloven.
De vraag is echter niet zozeer of er iets veranderd is bij CD&V, want dat staat als een Psal boven water. De vraag luidt: hoe veel is CD&V veranderd? Houdt de partij langer an gewoonlijk het been stijf of houdt ze gewoon het been stijf!
Eén van de ouwe rakkers die tegenwoor- 'S om de haverklap worden opgevoerd om Edel Land te behoeden voor de ramp van
^n, boedelscheiding, is het gewezen VU-kop- InV ^OrnP° Wc Anciaux, tevens vader van...
elo n°Ck Van vor'Se woensdag uit de vergane Sci?e,z'/n bekommernis over de separatisti- de t^r'iYerijen van o.a. die gevaarlijke Bart die rl CVer en over de ^aomse Brusselaars Terl 6 Ondere Vlamingen laten "verzuipen . Bru?°^S vertelt hij aan Knack dat hij eens in t0,^e rT1et Freddy Thielemans op kroegen-
<Jt,s geweest.
gew°l rnoet dan nog ln Vies wilde jaren mij z'in- Maar dit terzijde. Doch zeg E.n et ""e gij verkeert, Vic, en ik zal u zeg-
yy le 8'j (geworden) zijt.
ben ƒ! rnoeten u eerlijk bekennen: wij heb- lonp Ct zondag 7 september niet heel thonu 'tgehouden °P Llfe TV °P de mara'
^hei^T1^'^ Over Vlaamse onafhanke- oux jf) ,Toen wij zagen dat bompa Vic Anci- Wqs e studio zat om de zaak te "duiden"
He? m goest'ng al *er over.
Zogen eef bij af en toen zappen. En zo
^uden*6 ^at de Vlaamse Leeuwen, in de v°n de mannen van Voorposter Luc
Tussen beide opties gaapt een wereld van verschil. In het tweede geval gaat België regelrecht naar een fundamentele bestaans
crisis. In het andere geval komt het Vlaamse autonomiestreven op intensieve terecht.
Het ‘Vlaams Kartel’ wordt dan uitgescha
keld als breekijzer en weer ingeschakeld in het Belgische compromismodel. CD&V ver
liest de moeizaam opgebouwde geloofwaar
digheid en zal er zich voor hoeden snel nog eens naar verkiezingen te trekken met een ambitieus Vlaams programma. Ofwel rijdt N-VA mee in de gracht, ofwel springt De Wever van de tandem. En dan verschuift CD&V helemaal naar de rand van het bed.
Belgicistisch tegenoffensief
Als de belgicistische krachten er in sla
gen deze crisis te overwinnen, staan ze zon
der twijfel klaar om enkele bressen te dich
ten. Het scenario ligt voor de hand: er komt ietwat staatshervorming, want men kan de verkiezingsuitslag niet helemaal miskennen.
Als onopvallend aanhangsel worden dan wat
‘technische verbeteringen' doorgevoerd.
Dat de kiezer al in 2009 weer zijn zeg mag doen, is een doorn in het oog, want dat maakt de Vlaamse partijen terughoudend om over stag te gaan. Dus moeten de verkiezin
gen weer samengevoegd worden, zodat het zwaard van kiezer Damocles voor vier jaar in de kast kan na elke verkiezing. Bijkomend voordeel: was dat nu al het geval, dan had CD&V zich ook nooit via het Vlaamse niveau kunnen herstellen.
Daarnaast moet de unitaire Belgische kieskring er komen. Een aantal Kamerze
tels worden betwist over het hele Belgische grondgebied. Mocht die in juni bestaan heb
ben, dan zou het discours van Leterme er misschien niet echt anders uit gezien heb
ben. Tenslotte komt de CD&V uit jaren
lange oppositie en kon ze de verkiezingen alleen in Vlaanderen winnen. De factor N- VA, noodzakelijke extraatje om weer naar de koppositie te mikken, had dan even goed gespeeld. Maar Verhofstadt zou wellicht een pak Franstalige stemmen kunnen heb
ben binnenrijven en was heel wat dichter in het spoor van Letermes bijna 800.000 stemmen geëindigd. Leterme kan nu moei
lijk opzijgeschoven worden omdat het ver
schil in voorkeurstemmen met de rest zo immens groot was. Maar indien Verhofstadt ook zowat 700.000 stemmen had gehaald, op de koop toe beter verdeeld tussen noord en zuid, dan was er een serieus alternatief voor Leterme. En was er geen sprake geweest van een Vlaams front.
Kortom, met die wijzigingen hopen de belgicisten dit soort crisis in de toekomst te kunnen bezweren. Verstandige CD&V'ers zouden moeten inzien dat België dan de grote overwinnaar wordt, maar de eigen partij het gelag over de ganse lijn betaalt.
Daarom is deze politieke thriller zo span
nend. Naargelang de ontknoping komen we in een totaal andere politieke realiteit terecht. Het gaat over veel meer dan de klas
sieke vraag hoe de volgende regering er zal
uitzien. J-K.
Vermeulen, strijd voerden met de tricolore om op het scherm te verschijnen. Zo zagen we de Sint-Michielsbrug in de Kuip van Gent geelzwart kleurde en dat Marie-Rose Morel de Vlaamse kleuren verdedigde. En ja, er waren ook BUB’bers aanwezig. Vijf in totaal.
In een lezersbrief (blz. 13, Vlaggen tegen navelstaren) wijst Ivan Mertens naar de Vlaamse Leeuwen in de Albert Hall in Londen.
En inderdaad, wie gekeken heeft op de BBC naar de beroemde Last Night of the Proms - de echte en originele en niet de vulgaire Ant
werpse kopie - heeft ook tussen de tientallen Engelse (Sint-Joriskruis) en Britse (Union Jack) vlaggen de grote leeuwenvlaggen gezien. Uren
lang stonden daar vijf dapperen in de Albert Hall te zwaaien met het beest. Ook in Hyde- park waar nog eens 40.000 mensen meeke
ken kwam de Leeuw prominent in beeld.
Prachtig gezicht en je kunt er vergif op inne
men dat veel kijkers zich afvroegen van wie die opvallende vlag wel was en dank zij Goo- gle ook de oplossing vonden. Doe zo voort en
"Flanders” wordt weer een naam die beken
der is dan "Belgium”.
1 » september zour
Aan Louis Tobback De Crack van L
L
B ri ef a a n
..Gij Roderozencavalier,
Ooit eens hebt gij de SP gered toen in 1995 de liberalen wilden profiteren van de Agusta-perikelen van uw partij om de socialisten en de sociale zekerheid uit te hollen. Als een getergde leeuw besprongt gij toen de barricaden en ge wist zowaar bij de stembusgang de averij tot een mini
mum te beperken. Nu twaalf jaar later de SP.a in een andere, maar even existentiële crisis is beland, richten velen ter linker
zijde opnieuw de blik op u, alsof gij met een paar medicinale toverspreuken het tij nog eens zoudt kunnen doen keren. Die smeekbede om hulp is de media niet ont
gaan en dus zagen wij u vorige week opdui
ken in tal van kranten en programma’s.
Ondanks uw haat-liefdeverhouding met de pers, waart ge ijdel genoeg om ook uw opwachting te maken op de BRT, waar het olijke duo Cools en De Vadder tegenwoor
dig op vrijdagavond een “kei van de Wet
straat” ontvangen. Ze proberen die dan te stropen, wat in uw geval niet bepaald van
zelfsprekend was. Zeker Verwaande Vad
der hebt gij meer dan één keer zwaar op de vingers getikt.
Dat laatste neemt niet weg dat gij de interne spanningen binnen de SP.a zoveel mogelijk probeerde te minimaliseren. Prak
tisch allemaal het gevolg van snode men
sen die van de verkiezingsnederlaag op 10 juni misbruik maken om allerlei afrekenin
gen te presenteren. Neem nu Antwerpen:
persoonlijke revanches en niets anders, daar gaat het volgens u over. (Opvallend:
de dappere BRT-interviewers durfden in verband met de koekenstad geen namen vragen of opperen.) Neem in Mechelen de uitspraken van madame Temsamani, die Caroline Boemboem Gennez niet geschikt vindt om te de partij te leiden: dat natrap
pen hoort volgens u zelfs niet thuis in de CD&V, noch in de VLD en “überhaupt”
niet in de SP.a (met de a van autoritair).
Ten tijde van Agusta was het nogal eens wat anders, toen was er verdorie nog soli
dariteit en samenhorigheid! Alles kan de SP.a aan, als we maar aan één zeel trek
ken tegen de vijand van buitenaf! Voor de rest is er het rapport Janssens en daar
mee is diep genoeg in eigen boezem geke
ken. Zwaai nog een paar keer met dat rap
port, steek het daarna diep in een schuif, en we overleven het wel. Hasta la Victo
ria siempre!
Toch, Crack van L, hadtgij ook scherpe
woorden voor de Zot van A. Onverant
woord dat die geweigerd heeft om bij de federale verkiezingen de lijstte trekken. En in tegenstelling met Stevaert heeft Janssens voor veel te weinig nestwarmte gezorgd.
(Behalve dan wellicht voor een beperkt aantal vrouwelijke fans.) Da's natuurlijk om moeilijkheden vragen, en geen wonder dat de plaatselijke afdeling zich verweesd voelt.
Maar wat moet de Zot van A dan wel gaan doen om het socialistische stamverband in Antwerpen nieuw leven in te blazen? Daar hoorden we u niets over zeggen. En moest gij niet nog veel consequenter zijn geweest en Janssens erover aanpakken dat hij bij de gemeenteraadsverkiezingen het logo en de naam van de SP.a zover mogelijk van zich afgeschoven had? Niet bepaald de manier om een hecht team en een hechte klan
tenkring rond zich te verzamelen en geen wonder dus dat de SP.a bij de daaropvol
gende strijd om de urnen compleet op zijn gezicht is gegaan.
Zo hieldtgij u onledig met slaan en zal
ven tegelijk en dat mocht ook Johan Vande Lanotte ondervinden. Had niet zo snel zijn ontslag moeten geven. Had “de instrumen
ten” niet zo snel moeten uitputten, dat wil zeggen zomaar Freya Van den Bossche en dan Caroline Boemboem tot voorzit
ter bombarderen zonder noemenswaar- dig plebisciet. Maar hij heeft wel Electrabel keihard aangepakt en daarmee het socia
lisme opnieuw op het pad geleid van de tegenstelling tussen arm en rijk. Dus: geen man overboord. Of om het letterlijk met Freddy Willockx te zeggen: ‘Wij zullen er alles aan doen om Caroline Gennez erdoor te drukken.’ Daar herkennen wij de tradi
tie van Kop Van Eynde en Frank Van Acker weer: weg met de bazen, awoe, behalve dan de bazen van de socialistische partij!
Die zijn baas boven baas, en daar moet het gepeupel braaf naar luisteren.
Uw catechismus op de BRT was dus simpel en weinig origineel: sluit de rangen, potverd..., en dat de basis zich één keer uit
spreekt om daarna weer voor lange tijd te zwijgen. Overigens was er nog een vraag die Cools en De Vadder angstvallig ver
meden: hoe trots zou vader Tobback zijn als de kleinen Tobback fractievoorzitter wordt in de Kamer? Of moeten we des
gevallend de term nepotisme begrijpen als een variant van
19 september 2007
Afgeranselde Frank Vanhecke getuigt over ‘matrakkendag ’
HetVlaams Belang en met dezepartij ook voorzitterFrank Vanhecke,is de afgelopen weken op onnavolgbare wijzein de belangstellingvan de (wereld)pers envandebevolkinggekomen. De bijeenroeping van het Vlaamse Parlement. De verboden betogingin Brusseltegen de islamiseringvanEuropa met de schok
kendebeelden van een Franssprekende politiehorde die inhetwilde weg(of was het georganiseerd?) er op lossloeg. Op de kopstukken vanhet VlaamsBelang vooral. FrankVanhecke en FilipDewinterwaren voor eenkeer niet zwart en geel, maar bont enblauw van de Belgischematrakken. Wij noteerden vorige vrij dag in Antwerpen het getuigenis vande VB-voorzitter, die er nog altijd niet van bekomenwas. ‘t Pallieterke vroegFrankVanhecke (Europarlementslid van het Vlaams Belang) naar zijnmening overde feiten.
't P.: Is die aanval vandepolitie op U en Filip Dewinter eendoelbewuste provocatie geweest?
Frank Vanhecke: Iedereen vecht voor zijn eigen publiek, ook Freddy Thielemans die een Brusselse PS’er is en heel wat islamiti
sche kiezers heeft. Ik ben er van overtuigd dat hij hen, plus een groot aantal Fransta
lige aanhangers, ter wille moest zijn met een harde aanpak van de betogers.
Het waren trouwens Franstalige politie
mannen (uit Namen zei Thielemans later, alsof dat wat uitmaakt) die ons aanvielen.
Ze riepen ‘sales Flamins’ en ze waren opge
jut tot en met. dat was duidelijk. Ze wer
den trouwens aangevoerd door een Frans
talige officier.
Ik was een interview aan het weggeven voor de VRT. toen plots een regelrechte knokploeg van de ‘ordediensten' kwam opdagen en er op los begon te slaan. Ik werd meegesleept en kreeg slagen en schoppen.
Hetzelfde gebeurde met Filip Dewinter die
kalm voor de camera’s van VTM zijn woord deed. Enkele minuten na mij was hij aan de beurt. Het was duidelijk dat dit in opdracht gebeurde. Ze hadden voor ons een code
naam ‘Target Eagle'. Dat was te horen op de politieradio. En ze moesten ons koste wat het wilde uit de betogers halen. Ze sloegen er op los om 'zeer' te doen.
‘t P.Hebbenjulliezich op de grond laten vallen?
F.V.: Bijlange niet. Dat was trouwens dui
delijk te zien op de beelden van VRT toen de politie mij gewoon van voor de camera wegsleurde.
De reporter zei daarbij dat hij een inter
view aan het doen was. Ik werd omver gehaald, over de grond gesleept en naar de bus gesleurd onder het oog van de came
ra's. Toen ik mij op de bus omdraaide naar de VRT die verder bleef filmen, werd ik weer uit de bus geduwd, de handen in de boeien op de rug en vervolgens opnieuw naar bin
nen geschopt, waar het afranselen verder ging. Ik zag bont en blauw.
't P.: Met die aanval op jullieheb
ben ze de vinger toch in hun eigen oog gestoken?
F.V.: Inderdaad, ze dachten die kleine beto
ging gauwgauw op te rollen en de kopstuk
ken op te pakken. Maar ze hebben tegenslag gehad: de internationale pers was daar en die schokkende beelden zijn de wereld rondge
gaan. Ze kwamen zelfs op de Russische tv:
een Europees parlementslid wordt geslagen en in de geslachtsdelen gepakt door de poli
tie: 'Is dat het land waar steeds maar kritiek wordt uitgeoefend op Poetin!', zo luidde het daar in de commentaren.
Ze hebben overigens nog een flater
begaan: er zijn namelijk ook enkele bui
tenlandse Europarlementsleden aangehou
den. De Italiaan Mario Borghezio (gewe
zen staatssecretaris voor Landbouw) van de Lega Nord en de Elzasser Carl Lang van het Front national. De Franse consul is naar het gerechtsgebouw gekomen om te protes
teren en een Italiaanse diplomaat heeft het
zelfde gedaan. En ‘s anderdaags heeft de Itali
aanse regering officieel geprotesteerd tegen de gang van zaken.
‘t P.:Hoewerdenjullie in decellen van het Brusselse justitiepaleis behan deld?
F.V.: Merkwaardig hoe we in de kelders van het Brusselse justitiepaleis werden ont
vangen en behandeld. Een heel andere sfeer.
Er waren in de cellen tientallen ‘opgepak- ten' die nooit eerder werden aangehou
den. Zij waren voor de eerste maal vast
genomen, wat wel bewijst dat het hier niet om beroepsbetogers ging, zoals meestal bij linkse manifestaties.
De politiemannen in het Gerechtshof waren geen Franstaligen. Zij spraken Neder
lands. Ze zouden zelfs handtekeningen aan ons gevraagd hebben, zo dat al kon.
Ze zeiden: ‘Een ding is spijtig, dat ge Anneke van Dermeersch en Marie-Rose Morel niet meegebracht hebt! Ze waren vriendelijk en we hebben zelfs de verjaardag van Filip Dewinter kunnen vieren met suiker- wafels. Tot 6 uur werden we vastgehouden en dan plots losgelaten, zonder meer.
*t P:Hoe is dit alles overgekomen in hetbuitenland?
F.V.: Als ze ons gerust hadden gelaten, had er geen kat over 'gemoefd'. België en Brussel zijn weer eens in diskrediet gebracht door dit fascistische optreden. De wereld heeft kunnen zien in wat voor een dictatuur wij hier leven. De dictatuur van een bananen
republiek.
Ze hebben geïllustreerd wat wij al lang zeggen: Vlamingen in Brussel krijgen klop als ze de vreemdelingenproblematiek op vreed
zame wijze aan de kaak willen stellen. Dat mag niet. Amerikaanse of Israëlische vlag
gen verbranden, met de vlag van Hezbollah wapperen, opkomen voor de Koerdische terreurorganisatie PKK... Dat kan allemaal zonder slag of stoot in de hoofdstad van Europa. Maar o wee als je je verzet tegen de islamisering.
Het is zoals Filip Dewinter zei: ‘PS-bur- gemeester Freddy Thielemans is meer aya
tollah dan burgemeester: hij is schatplichtig aan zijn moslimkiezers. Meteen is bewezen dat niemand die ook maar enigszins rechts denkt geen kans krijgt om in de zogezegde hoofdstad van Europa voor zijn mening op te komen.
Jp de praatstoe
Dertig j aar geleden werd de
Vlaams Nationale Partij geboren
Frank Vanhecke is van huis uit een VU-man.Was tot dertig jaargeledenlid van de bijzonder goede Vujo-afdeling van Assebroek. Toen hij op I oktober 77 ver nam dat de VNP was gesticht, is hij onmiddellijk lidgeworden.
F.H: Ik zag Karei Dillen op tv. Die zegde dat hij een rechtse Vlaams Nationale Par
tij had opgericht. Dat sprak aan. Dertig jaar VNP. Niet te geloven hoe snel de tijd gaat.'
‘t P.: Waarom heeft men die niet behouden? Dat sluit toch aan bij andere nationalistische partijen in Europa, in Schotland, Baskenland, Friesland en ga maar door?
F.V.: Bij de verkiezingen dertig jaar gele
den kwam de pas door Karei Dillen gestichte VNP voor het eerst op. Samen met de Vlaamse Volkspartij (VNP) van Lode Claes.
Dat gebeurde onder de naam Vlaams Blok.
Er was één verkozene: Karei Dillen. Die hield het uiteindelijk bij de naam waarmee hij in ‘t parlement geraakte: Vlaams Blok. Krachtig, kort, goed in de mond. Iedereen wist onmid
dellijk waar dat op sloeg.
Van de VNP-stichters leven er nog twee: Wim Verreyc- ken en Mia Dujardin. We gaan hen, samen met al die enthou siaste werkers, wanneer we de dertig jaar vieren, uitbundig in de bloemetjes zetten.
Karei heeft er een non-conformistische stempel op gelegd. Een partij die open stond voor de volksmens. Misschien had dat met een andere naam niet zo goed gelukt. Het verhaal van het Vlaams Blok/Belang is een weergaloos succesverhaal. Een uniek feno
meen in Europa. HetVlaams-nationalisme is het bindmiddel van de partij, waar iedereen zich achter schaart, wat ook de politieke of levensbeschouwelijke origine van de leden of kiezers mag zijn.
De VU heeft het idee van het federalisme
Komt Leterme nog aan bod?
F.V.: Uit het interview van Leterme met Karrewiet blijkt dat hij geld wil geven aan de Walen om ze om te kopen. Hij weet klaar
blijkelijk niet meer waarheen. Over het echte onrustwekkende dossier van de transfers durft hij gewoon niet spreken. Als hij echt eerlijk was, zou hij de Franstaligen met de transfers klem op de neus zetten. En de split
sing van de NMBS. En de RMZ. En andere Vlaamse eisen er door halen.
Leterme wordt in de rol geduwd van onverzettelijke Vlaming die hij niet is. Maar nu kan hij niet terug. Als hij toegeeft, dan bestaat in 2009 de CD&V niet meer en zeker niet de N-VA. Het is de eerste maal dat par
tijen de hete adem van de Vlaamse opinie, de Vlaamse kiezer in hun nek voelen. Het is voor de eerste maal in de geschiedenis dat de Vlamingen nee zeggen. Voor het eerst is er een blok dat de Franstaligen weerstaat.
Dank zij ons zit de partij van Leterme en N- VA in nauwe schoentjes.
Vlamingen, zeker van zijn slag, kunnen niet zoals de Franstaligen met macht omgaan.
Zij willen altijd redelijk zijn. Veel mensen van de buitenlandse pers begrijpen dat niet.
Wij torsen heel België op onze rug. Wij zijn de werkers die een schitterende economie opbouwen met goed draaiende havens. Tach
tig procent van de buitenlandse handel komt op rekening van Vlaanderen. Jaarlijks transfe
reert Vlaanderen II miljoen euro naar Wal
lonië en Brussel. Maar wij worden niet eens erkend, laat staan bedankt. De Franstaligen behandelen ons nog altijd als ‘boerkens’. Zij respecteren niets: de taalgrens, onze auto
nomie, het feit dat ze op onze kap leven en dat ze zonder ons niet verder kunnen.
Lichtpuntjes
F.V.: Toch zijn er lichtpuntjes. Het feit bij
voorbeeld dat Filip Dewinter het Vlaams parlement heeft kunnen bijeen roepen om te debatteren over de Vlaamse onafhanke
lijkheid. Uiteraard wezen alle andere partijen die onafhankelijkheid af, maar het feit alleen al dat dit debat onder grote binnen- en bui
tenlandse persbelangstelling, heeft kunnen plaatsvinden, is heel bijzonder. Drie maanden
gelanceerd - waarvoor de VU’ers, tussen haakjes, als zwartzakken werden afgeschil
derd - en eens die idee verwezenlijkt, zij het op zijn Belgisch - had die partij haar taak volbracht. Ze is dan ook van het toneel ver
dwenen. Consequent onze Vlaams-nationale overtuiging getrouw hebben wij de idee van de Vlaamse onafhankelijkheid gelanceerd.
Die idee is uiteraard veel gevaarlijker voor Belgie dan hetzoetwaterfederalisme dat wij nu kennen. Dat is de reden dat wij nog veel en veel harder aangepakt worden dan de Volksunie van de beginjaren destijds. De VU heeft nooit in een cordon sanitaire geze
ten. Tegen de VU werd nooit het Belgische gerechtsapparaat ingeschakeld.
Wij en wij alleen hebben de secessie, de onafhankelijke Vlaamse staat bespreekbaar gemaakt. Kijk naar het resultaat: iedereen spreekt er nu over, tot zelfs in het buitenland.
De Vlaamse staat is niet langer een luchtkas
teel, maar een realistisch doel. Ons geheim.
Wij vechten niet voor een partij maar voor een idee en dat maakt ons sterk.
Een bittere strijd? Jawel! Maar je ontmoet steun en vriendschap uit alle hoeken, zelfs van hen van wie je het niet zou verwachten, je hebt mensen die week in week uit, zon
dag na zondag, gaan plakken, bussen, huis
bezoeken afleggen. Ontroerend mooi is dat.
Zij geven nooit op. Het is zoals die man
nen en vrouwen met hun Vlaamse vlaggen die naar de koersen en andere sportwed
strijden gaan. Wanneer Vlaanderen onaf
hankelijk wordt, is de eerste en belangrijk
ste opdracht van het Vlaams Belang vervuld- Dan kan ik mij voorstellen zelf niet meer aan politiek te doen. Ik ben er immers van over
tuigd dat onze rechtse standpunten eigenlij meerderheidsstandpunten zijn in de Vlaamse publieke opinie en dat het rechtse Vlaande
ren enkel door de schuld van België links bestuurd wordt.
geleden was dat ondenkbaar geweest. And«r lichtpuntje? Dat De Crem in de Kamer voor de eerste keer bestuursfuncties voor het V heeft doorgedrukt via een stemming vla’
mingen tegen Franstaligen. Mochten de Vla*
mingen op een gegeven moment nog z°n doorbraak van het cordon krijgen, dan kan telt de boel. Maar toch zullen de Fransta' gen nooit verdragen dat de Vlamingen die ae meerderheid zijn in dit land, de baas worden Daarom is er maar een oplossing: de ona hankelijkheid.
En Brussel?
F.V.: Brussel ligt geografisch in Vlaanderen en zal nog niet zo snel verhuizen. Anderzij 5 is de stad nu reeds voor 80 % Franstalig en bovendien snel aan het islamiseren. Ruim helft van de inwoners is nu al van "0161-86?
sche origine”, en tegen 2050 wordt dat alIK zelfs 70 %. Brussel is een stad met reusac tige problemen en heeft het “rijke”
deren gewoon nodig. De keuze voor ee tweetalige hoofdstad van Vlaanderen zal rar gemaakt zijn. De onafhankelijkheid is o°
de enige kans om van Brussel een gezon tweetalige stad te maken. Wie er bovend1 voor pleit Brussel op te geven, stee*<t^u.
mes in de rug van de vele tienduizenden mingen die er wonen en strijden. ____
Excuses
De knokploeg van burgernees ter Thielemanszal wel niet bese hebbendat ze ook twee Europat mentsleden een“Belgische”beha deling gaf, Karei de Guchtdaaren genheefthet inmiddels welgewet® Na protest vanuit Rome haastte ministerievan Buitenlandse Zak zich zijn “formele excuses aanlta aante bieden”. Het ministerie t in de toekomst er op letten dat immuniteit van europarlementari®
gevrijwaard wordt. Of dat ook gel voor Vlaamse europarlementari is niet duidelijk.
De slag op het Schumanplein
Symbolische dag
II september is een beladen dag. Er zijn de verjaardagen. Die van Filip Dewinter bij
voorbeeld, maar ook die van Bert Anciaux.
Net als Freddy Thielemans - voormalige rug- byspeler, bon vivant, maar bovenal burge
meester van de hoofdstad van Europa - die vorige week zijn kaarsjes uitblies, 63 nu al.
Maar 11 september is vooral ook de dag dat vrome moslims zich zes jaar geleden met gekaapte vliegtuigen in het WTC en het Pen
tagon boorden. Dat bezorgde Europeanen er net die dag uitpikten om hun bezorgdheid over de “islamisering van Europa” uit te spre
ken, is dus geen toeval.
Onduidelijkheid
Erg duidelijk is de organisatie van de aan- gekondigde betoging(en) op 11 september nooit geweest. Een behoorlijk onbekende vereniging met als naam ‘Stop the Islamisa- don of Europe' (SIOE), geleid door een tri
umviraat van een Brit, Deen en Duitser, en de aankondiging dat die dag 20.000 deelne
mers naar Brussel zouden afzakken.
Vooral die Duitser, Udo Ulfkotte, liep in de kijker. Een voormalige journalist van de Frankfurter Allgemeine Zeitung en kenner van de islamwereld, zo werd gezegd. De man aanvaardde de hulp die het Vlaams Belang hem bood om achteraf te verklaren dat hij misbruikt werd en niet goed wist met wie hij te maken had (ooit gegoogled op internet, Udo?). Uiteindelijk blies hij het hele ding af, waarop de andere twee kopstukken prompt verklaarden dat er niets van aan was en de zaak gewoon plaatsvond zoals gepland. Een frisse start is anders.
D-day
De optocht van het SIOE was door de Brusselse burgemeester Thielemans verbo
den, toch lieten de inrichters weten op het appel te zullen zijn. Het Vlaams Belang dat bij monde van Filip Dewinter zijn kar nogal snel aan het initiatief gehaakt had, nam wat gas terug.
Niet goed wetend welk slag van volk op de afspraakplaats aan het Luxemburgplein zou opdagen, vatten ze zelf post op het nabijge
legen Schumanplein. Voor een korte actie, zo luidde het. En zie, net daar leek het epicen
trum van de ‘actie’ zich te bevinden.
Politietreffen
Het leek wel of de Brusselse politie - Pol- bru voor de vrienden - voor een heuse boze boerenbetoging of een optocht van uiteraard boze métallo’s uitgedost was.
Op vrijwel elke hoek van de wijk rond het Luxemburgstation had een eenheid postge
vat, waterkanon en overvalwagens inbegre
pen. En waarvoor? Een horde journalisten en enkele vreemde kwibussen.
Een Duitser die met het kruis in de hand uitlegt dat hij enkel in Christus gelooft en dus tegen de islam gekant is. De crème van kaal
hoofdig Franstalig uiterst-rechts, maar ook enkele skinheads van boven de taalgrens.
Toch heel wat nettere mensen ook, waar
onder een vertegenwoordiging van de Britse UKIP (‘United Kingdom Independence P*rty’). maar die liepen er wat verdwaald bij.
En zie, ook enkele minder bekende gezich
ten van het Vlaams Belang duiken plots op.
Verkenners, laat ons maar zeggen.
Journalisten interviewen
Tja, je zult er maar staan als journalist.
Agenten in overvloed, maar slechts een handvol betogers van wie er dan nog enkele tientallen afgevoerd werden. Hoe in derge
lijke omstandigheden aan je materiaal gera
ken? Simpel: begin gewoon collega's te inter
viewen. En zo geschiedde. Verschiet dus niet als u een medewerker van uw lijfblad op een Baltische tv-zender ziet verschijnen...
“ Grabuge ”
“II y a du grabuge place Schuman", brulde een RTBF-correspondent tegen zijn camera
man. “II faut y aller.” Het hart van de Euro
pese wijk was werkelijk de ‘place to be’. Van
‘loslopende’ kopstukken van het VB was er toen al geen sprake meer. De mindere góden bevonden zich nog op vrije voeten.
De sfeer die er hing, liet aan duidelijkheid niets te wensen over. Eigenlijk was ieder
een verdacht. Hugo Coveliers ontsnapte de dans. Die was druk bezig het wereldrecord interviews afleveren te breken. En het moet gezegd, hij deed dit met brio. Hij gaf de inter
nationale pers genoeg stof om te schrijven.
Bravo Luk!
Kopstukken werden “geïsoleerd, geneu
traliseerd en aangehouden”, precies zoals de bevelen luidden. Op welke manier, daar heeft de massaal opgekomen wereldpers kennis van kunnen nemen. Hoewel. Eén beeld kre
gen we jammer genoeg niet te zien: de hero- ische ontsnapping van Vlaams parlementslid Luk van Nieuwenhuysen.
Niet alleen wist hij zich te bevrijden van zijn boeien, hij slaagde er nog eens in om via de nooduitgang de bus waarin ze allen opge
propt werden te ontvluchten. Of hoe potig een ondervoorzitter van het Vlaams Parle
ment wel kan zijn. De oude rotten in het vak kennen het klappen van de zweep.
Hondenbrigade
Veel politiehonden hebben we die dins
dag niet gezien. Maar ze waren present. In de commotie van de arrestatie kreeg een Russische journalist zelfs een beet van één van die viervoeters in zijn arm. Aan de hond kent men zijn baas, niet waar?
In de moerlemeie viel ook de Italiaanse volksvertegenwoordiger Mario Borghezio van Lega Nord in de handen van de Luikse pakkemannen. Hij deed er zijn beklag over dat hij “ruw” (eufemisme) werd behandeld en dat hij klop van de matrak kreeg.
Wat zijn landgenoot, Eurocommissa
ris Frattini, ertoe aanzette om schande te spreken over het optreden van de politie en de onbekwaamheid van burgemeester Thie
lemans. In de hoofdstad van Europa moet iedereen vreedzaam kunnen betogen, zei hij.
Pak vast, Thielemans!
Sinistere Freddy
Als er één metafoor is die past bij de eer
ste burger van de Europese hoofdstad is het wel die van de wolf in schapenvacht.
De eerste indruk die hij nalaat is er één van goedlachse levensgenieter, keurig tweetalig, kortom een man van en voor het volk.
En laat ons wel wezen: hij is erg beslagen in het instandhouden van dit beeld. De wolf die zich in deze schapenvacht schuil houdt, is echter van een heel ander kaliber: PS-appa- ratsjik, uitgesproken logebroeder en met die
tweetaligheid onderhoudt hij een meer dan ambigue relatie. Liet hij tijdens een opvolge- rincident nog niet zo lang gelden niet ver
staan dat een Vlaming ongeschikt zou zijn om burgemeester van Brussel te worden? Het was een uitspraak waarvoor hij zich excu
seerde, maar gezegd is gezegd.
Meer dan eens liet hij zich laagdunkend uit wanneer nog maar eens terecht gebre
ken in de tweetaligheid van zijn stad aange
kaart werden. Achter ‘de Freddy’ die elk jaar sympathiek mee de meiboom draagt, schuilt een vrij sinister personage.
Met stenen bekogelen
En nu we het toch over de ware aard van Thielemans hebben. Tijdens een eten
tje met Philippe Mottet, burgemeester van Angoulème, op 2 april 2005 vernam Freddy via een SMS het overlijden van de paus. “Du champagne pour tout Ie monde et de l’eau pétillante pour monsieur Mottet”, brulde hij uit volle borst. Beledigd verliet diezelfde Mottet samen met zijn gevolg ostentatief de zaal. En nog eentje. Enkele jaren gele
den bevond hij zich samen met zijn hoofd
commissaris (eveneens PS en Grootoosten, excuseer Grand Oriënt) in een Brussels bor
deel. Bij het verlaten van de zaak - goed beschonken, of wat dacht u? - vond de burge
meester het grappig voorbijrijdende wagens met stenen te bekogelen. De politie werd erbij gehaald, en nu mag u twee keer raden wat er verder gebeurde.
‘ De vurige stede ’
Polbru was die dag niet alleen om de klus
Beschaamd
Op internet circuleert een klacht van de bijna gepensioneerde politiecommissaris Alex Herreman die we u niet willen onthouden.
"Nog nooit ben ik zo beschaamd geweest om commissaris te zijn. Dat ik dit nog moet meemaken op een goede drie maand voor mijn pensioen is zeer erg. Het gaat over de manier waarop mijn collega’s een aantal leden van het Vlaams Belang hebben mishandeld.
Een grotere schande bestaat er niet. Terwijl zij aan het praten waren met de pers, wer
den ze hardhandig weggevoerd, geslagen en op de grond gegooid, en dit zonder de min
ste reden. Er was geen sprake van geweld, noch van enige vernielingen.
Als je dit vergelijkt met de situatie een aantal maanden geleden waar dezelfde politie in Antwerpen passief stond toe te kijken met de handen op de rug, mooi in het gelid, terwijl een verboden betoging van allochtonen uitdraaide op de vernieling van honderden auto's en van tientallen uitstalramen, dan wordt je misselijk van ellende.
Daarenboven weet ik, als insider, dat de steun die de politie van Brussel aan de fede
rale had gevraagd, werd toegewezen aan een afdeling uit het Luikse. Wetende dat vooral mensen van het Vlaams Belang zouden aanwezig zijn, was dit een provocatie van het zui
verste soort vanwege “mijn collega's". Dit wordt bevestigd door de beledigingen die door deze politiemensen werden geroepen, nl. "sale Flamand", hetgeen geen barst te maken had met de manifestatie zelf.
En het is nog niet gedaan: ik heb ook moeten vaststellen dat “mijn collega’s” leugenaars zijn. Ze gaan namelijk klacht indienen tegen Vanhecke omdat hij de chauffeur van een dienstwagen zou hebben aangevallen. Ik heb echter beelden gezien waaruit duidelijk blijkt dat VanHecke met geboeide handen op de rug deze wagen werd binnengeduwd. Hoe kun je dan de chauffeur aanvallen (heeft hij hem misschien gebeten in de nek?).
En ik die dacht dat de politie neutraal moest zijn. In de tijd van de Rijkswacht zou dit nooit het geval geweest zijn, maar sinds 2001. nadat Tobback de Rijkswacht had vermoord en begraven, is het van kwaad naar erger gegaan".
Helden
Oud-politieman Hubert Buysse is ook niet te spreken over het optreden van de Luikse politieknokploeg. Hij schrijft: "Als ik vandaag in Gazet van Antwerpen de foto zie waarbij Frank Vanhecke hardhandig aangepakt wordt door vijf‘moedige’ politiemannen, moet ik wel tot de vaststelling komen dat daar één en ander op ondeontologische wijze gebeurd is". Ik was destijds ook geen ‘doetje’, schrijft Hubert Buysse, "maar als men ziet op welke wijze Vanhecke door een, laat ons maar zeggen, laffe agent in de geslachtsdelen geknepen wordt terwijl hij in bedwang gehouden wordt door vier andere "helden", lijkt mij toch ver over het toelaatbare. Vervang op de foto Vanhecke door een moslim of zelfs maar door een milieuactivist of linkse politieke rakker en de wereld staat op zijn kop. De Vlaams Belan- gers echter lijken echt vogelvrij verklaard te zijn en dit is zeker niet democratisch."
te klaren. Ze kregen steun van Luikse kom
panen.
Toevallig waren het net die effectieven uit 'de vurige stede’ die rechtstreeks bij de bru
tale arrestaties betrokken waren Beleefden we die dag een terugkeer naar de tijd dat Waalse rijkswachters ingezet werden om Vlaamse betogers aan te pakken? "Er waren ook Antwerpse eenheden", verdedigde Thie
lemans zich achteraf. “Maar hoe kon ik nu weten dat er zich precies op het Schuman
plein incidenten zouden voordoen"?
Tja, om twee redenen eigenlijk: de actie van het VB was aangekondigd en hij gaf zelf de agenten opdracht die "incidenten" te ver
oorzaken.
De Luikse knokploeg mocht met andere woorden haar hartje eens ophalen in het molesteren van “ces fascistes flamands".
Met andere woorden: Thielemans had de betoging tegen de “islamisering van Europa”
verboden uit schrik voor rellen vanwege de moslims in Brussel, maar hij organiseerde zelf de rellen.
Geile Franchimontezen
Kort daarop kwam hij met een ander ver
haal aandraven: "Het waren geen Luikenaars, maar agenten uit Namen”. Nou moe. Gek toch dat om l3.30u nog steeds twee com
bi's van de politie van Luik ostentatief op het Schumanplein de wacht hielden. En welk ver
schil zou het trouwens maken?
Wat is het volgende verhaal? Dat VB- voorzitter Vanhecke door een dolgedraaide Frachimontees hardhandig in het kruis is gegrepen?
“ Target Eagle”
Had het Vlaams Belang een informeel akkoord met de Brusselse politie op zak toen ze het Schumanplein opwandelden? Ja, luidt het bij de partij, nee. klinkt het resoluut bij bur
gemeester Thielemans. De realiteit zit anders in mekaar: het akkoord dat die ochtend zelf nog bestond werd door de burgemeester zelf doorbroken. VRT-journaliste Goe- dele Devroy belde die ochtend zelf naar de Brusselse politie waar haar het bestaan van de toezegging bevestigd werd. Dit verklaarde ze ook op het nieuws van 13u, vlak na de incidenten in het hartje van de Europese wijk. Achteraf werd er met geen woord meer
°*er gerept. Wat was nu precies de deal? Een statische betoging die niet langer dan een Uur duurt, zou getolereerd worden. Dit werd overeengekomen met de gezagsdragers
*an Polbru. Alleen was dit buiten de waard - lees: burgemeester Thielemans - gerekend.
Toen hij die ochtend door de verantwoordelijken van zijn corps gebriefd werd verwees h'j de afspraak eenzijdig naar de prullenmand. Een onmiddellijke interventie, luidde zijn hevel, en de kopstukken, die moeten er het eerst uitgehaald worden. Er werd zelfs een leuke codenaam voor die kopstukken bedacht: ‘Target Eagle’. Vreemd hoe dit gangbaar gebruik uit politieke hoek ondergraven werd. Verboden betogingen zijn er wel meer in orussel. En steeds valt het pragmatisme van de ordediensten op. Maar deze keer dus niet.
i®, in februari 2006 vond een illegale betoging van 4.000 (!) Moslims plaats in Schaar
beek. “Dood aan de Joodse honden, dood aan de Christenhonden" werd er toen mas
saal geschreeuwd. De optocht kon echter rekenen op een omkadering door de politie
diensten. ‘t Kan verkeren.
