62s,e jaargang nummer 15 woensdag 11 april 2007

62s,e jaargang nummer 15 woensdag 11 april 2007

De la Rey

Het is een “ver vanonsbed”-gebeurengeworden.In 1994 werdNelson Mandela president van Zuid-Afrika. Hij was toen al een levende legende. En hij werd het gewe­ ten van de"Regenboognatie”. Waaralle kleuren samenkwamen indezoektocht naar hetParadijs. Naar de hemel op aarde, want zo zou Zuid-Afrika voortaan zijn: blanken, Indiërs, kleurlingen, zwarten (alfabetisch gerangschikt) stondeneendrachtig rond de nieuwe vlag:het oude oranjeblanjebleu had afgedaan, hetwitzwartgroene embleem kwaminde plaats. Zuid-Afrika waséén, enHet Nieuws verstomde. Geenwereldwijd verspreide opnames van politiegeweld meer -want er was ineensgeen politiegeweld meer.De internationalecampagne tegen apartheid had zijn doelbereikt.De Wereld voelde zich goed. Dertienjaarlater blijkt er eenkinkin de kabel te zitten.Eenmuzikale kink. Want eneBok van Blerk heeft een nummer geschreven - inhet Afrikaans - dat de heldendaden bezingt van oud-boerengeneraal Koos De la Rey, die het opnam tegen de Brittenin de tweede Boerenoorlog.Tegen Lord Kitchener enhet Britse Imperium, dat de Afrikaners wou onderwerpen om ongestoord de goud- en diamantmijnen van Zuid- Afrika te kunneninpikken ter eigener eer en glorie. Envooral ter eigener verrijking.

En u zult zich afvragen:waarom schrijvenwij daarover?Wathebbenwij daarmee te doen? Waarom aandacht besteden aan een muzikant dieeen succesnummerscoort waarover wij nog nooit hebben gehoord?

Omdat die muzikant -Bok van Blerk - in eigen landduizendenmensen op debeen krijgt om naarzijn optredenste komenluisteren.Duizenden Afrikanersdie de onder­

gangvan hun land spuugzatzijn - “gatvol” noemen zij dat zelf - en dieniet lieverwillen dan dat er opnieuw een leiderschap aan de macht komt dat verhoedt dat Zuid-Afrika dezelfdeweg opgaat als Zimbabwe: van “bevrijde" staat tot bandietennatie.Het Westen heeft er destijdsvoorgezorgd dat de“democraat” Mugabe hetvoor het zeggen kreeg in ex-Rhodesië.Ooit eenvoorraadschuur voor derest van Afrika isdat landthansher­ vallen tot een derdewereldstaat, die zelf voedsel moet invoeren en zelfs dan nogniet in staatis hongersnood te voorkomen. Zo erg ishet met Rhodesia/Zimbabwe gesteld,en als wij onze ogen niet openen, zal het met Zuid-Afrika dezelfde weg opgaan.

Bok van Blerk is geen fanaat,geen extreemrechtseaanhanger van Eugène Terre- blanche vande Afrikaner Weerstandbeweging, geen zelootvan terugkeer naar apart­ heid(vervan dat!). Hijhoudt erblijkbaar ook niet van omplotsin het middelpunt van debelangstellingte staan (alle Engelstalige en zwarte media kerenzich tegen hem,de nog resterende Afrikaanstalige bladen“verwonderen” zich overde storm die hij onge­ wild ontketent),maar hij is standvastig genoeg om aan zijn identiteit vast te houden:

dievan een blanke Afrikaner die heen en weergeslingerd wordttussen moderniteit, revolutie en traditie, die uitgeweken Afrikaners probeert te overtuigenom weernaar Zuid-Afrika terug tekeren,en dan te horen krijgtdat hij wel helemaal gekmoet zijn.

Wiewil er immers nog blijven of terugkerennaar eenland waar decriminaliteit hui­ zenhogetoppen heeftbereikt, en waar -terwijl wij en het Westen de ogen sluiten- jaarlijksduizenden mensen ongestraft wordenvermoord? Of ze nu blank zijnofzwart, de huidige leiding in Zuid-Afrika wenteltzichin weelde en laat de boeven en bandieten rustig hun gang gaan.Het isenkelnog wachtentot Mandela de eeuwige jachtvelden bereikt, Mandela wienserfenis héélvoorlopig nog de meestradicalenkan weerhou­ den, voor de regelrechte chaos uitbreekt.En natuurlijk zullen wijhier in het Westen hetdan nooit hebben “gewusst”.

Tot nu toe iserin de Vlaamse pers-in tegenstelling tot de Nederlandse - weinig of niets over Bok vanBlerk of‘De La Rey' verschenen. Daarom,beste lezer: ga naargoo- gle, tik in ‘YouTube De La Rey Blerk’, kijk en luister, en laat zeker niet naom derand- filmpjes aanteklikken en te aanschouwen. Dan pas zal u de geestdrift vanhet publiek begrijpen: Afrikanersweten nogwat identiteit betekent, en ze schamen zich daarniet voor. Dat ligt bij onstegenwoordig welhelemaalanders.

Wat van Blerkeigenlijkwil zeggen, is het volgende: een maatschappij evolueert, daar kunnen we niet aan ontsnappen.Maar we mogen wel verwachten dat die maatschappij dan opeen eerlijke manier zal worden bestuurd. Zeker als men zich keert tegenvroe­ gere misdrijven enonrechtvaardigheid. Generaal Koos De La Rey is het symbool van iemand die zich tegen onrecht verzette,vanwelke kant het ook kwam. En VanBlerk en andere Afrikaners kunnen nietaanvaarden dat doorinternationaal gestuurde en gesteunde “positievediscriminatie” eigen mensen veroordeeld worden totde bedel­ staf of vermoord worden omdat zij nietpassen inhet huidige tijdskraam. En daarom zir»gt hij- en wij als Vlaams-nationalisten begrijpen dat, wijzingen hetop 22 april zelf­

ver ‘n nasie wat weerop sal staan!’

Bronnen:

http://www.youtube.com/watch?v=nlHqKJyo3GQ&mode=related&search=

http://www.youtube.com/watch?v=7DAfaqSCdME&mode=related&search=

http://www.youtube.com/watch?v—nuiyM2dGiv4&mode—related&search—

XÜCCictwRa

Deze week :

• Brief aan Lionel 3

• Kardinaal Mercier 4

•Stop de verBrusseling 5

• Geen Waalse inhaalbeweging 14

• Brief aan de koning 16

Vandela lonkt...

Fatwa tegen de koran

Kent u H.S.M. Frankenvrij? Een Hollander, dat merk je meteen aan dat halve alfabet dat aan de familienaam voorafgaat. Meer weten we er niet van, want het gaat over een pseu­

doniem waarmee een illustere onbekende een artikel in Liberaal Reveil ondertekent.

Liberaal Reveil is het wetenschappelijk tijd­

schrift van de VVD, de Nederlandse rechts­

liberale partij. Bij de VLD hebben ze geen wetenschappelijk tijdschrift nodig. Daar zorgt Slangen voor het antwoord op alle vragen.

Liberalen staan bekend - of dat hoort toch zo te zijn - als dé voorstanders en verdedigers van de vrije meningsuiting en het vrije onder­

zoek. Toch schrijft Frankenvrij dus niet onder eigen naam. En de geheimhouding gaat ver.

De voorzitter van de redactie, VVD-senator Heleen Dupuis, beweert zelf niet te weten wie achter het pseudoniem schuilgaat. "Maar hij is wel bekend op de redactie. Wij hebben hem aangeraden dit onder pseudoniem te publiceren. Zo is de sfeer nu in Nederland, en dat zeg ik met pijn in het hart."

Zo liberaal is Nederland vandaag dus. En wij durven dat hier zomaar schrijven want Den Blooten Kooninck is ook een pseudo­

niem. Pseudoniemen maken mensen moe­

dig. In het geval van Frankenvrij zowaar over­

moedig, want hij schrijft in zijn artikel dat het verspreiden van de koran een ernstig misdrijf is. Het islamitische heilige boek roept bij her­

haling op tot geweld tegen joden, afvalligen en ongelovigen.

Dit artikel sloeg in als een bom bij De Standaard, want enkele weken geleden ver­

spreidde die krant de koran op ongezien grote schaal. En riep dus indirect duizend-

voudig op tot geweld tegen alle niet-islamie- ten. Peter Vandermeersch schrapt best zijn volgende vakantie op de Waddeneilanden, want wellicht wordt hij aan de grens aange­

houden. Tenzij Vandermeersch ook een pseu­

doniem is natuurlijk.

Wij vernemen uit doorgaans slecht inge­

lichte bron dat De Standaard een volgende stunt prompt stopzet. Het plan om bij het begin van de vakantie een 'Mein Kampf voor één eurobonneke’ in de krant te zetten, zou begraven zijn.

Vandermeersch wil zijn gepland uitstapje naar het Zwarte Woud niet in het gedrang brengen.

Dat Frankenvrij niet onder eigen naam durft schrijven, is weinig liberaal. De koran ook. Maar Frankenvrijs voorstel dat islamiti­

sche redacteuren een geweldvrije versie van de koran zouden samenstellen, die wel vol­

doet aan de Nederlandse wetgeving, ver­

dient ook geen plaats in de topdrie van libe­

rale ideeën.

In de slechtste islamtraditie roept hij op tot een fatwa tegen de koran. Tot een publi­

catieverbod. Tot censuur.

Frankenvrij zondigt tegen de beginselen van het liberalisme. Maar redeneert wel loep­

zuiver in de geest van de antidiscriminatiewet die bij ons op de plank ligt. Ingevoerd door onze (sic) liberalen (resic).

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

naar jrke.info

saurus

‘t Hemelrijck

11 april 2007

□

Nu de stadsvlucht

“ definitief” gestopt is

Het Liegbeest bij uitstek achterna hol­

len, lijkt wel de lijfspreuk van meer dan één open VLD-excellentie te zijn. Zo ver­

spreidde federaal minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael al blijde boodschap­

pen over alsmaar dalende criminaliteit, ter­

wijl een kind weet dat de statistische "bewij­

zen" daarvoor op zijn zachtst gezegd vatbaar zijn voor "enige vorm van twijfel". Zogehe­

ten kleine criminaliteit wordt er niet lan­

ger in opgenomen. En wie het aantal mon­

dige burgers de kost zou willen geven die, vanwege hopeloos, de moeite niet meer doen om diefstal en beroving bij de poli­

tie te melden, doet er goed aan eerst en als enige de zes juiste lottocijfers in te vul­

len. In het verhaal van voor waarheid ver­

spreide absurditeiten - ik wil beleefd blijven en dat ander woord niet in de mond nemen - heeft Dewael alvast het gezelschap gekregen van zijn Vlaamse medeminister van Inburge­

ring Marino Keulen. Die heeft, zonder een krimp te geven, de regimemedia verzocht te noteren en te verspreiden dat “de stads­

vlucht in Antwerpen definitief gestopt is”.

Genoemde media hebben zich eensgezind van die opdracht gekweten. Ook zonder een krimp te geven.

Was die krimp er wel geweest dan had­

den ze er naar waarheid direct bij kunnen vertellen dat excellentie Keulen slachtof­

fer van een kleine vergetelheid was. Met name die dat de Antwerpse bevolking wel stijgt, maar niet omdat autochtonen er mas­

saal gaan wonen en/of naar terugkeren, wel omdat steeds groter wordende aantallen volgens Open VLD “nieuwe Vlamingen" er zich komen vestigen en autochtone - kan dit woordgebruik nog? - gezinnen nave­

nant feestelijk voor de “verlokkingen" van de grootstad bedanken. Niet de “objectief’

berichtende media, maar wel de Vlaamse parlementsleden Bart de Wever en Cathy Berx wezen uitgebreid op het "detail” dat minister Keulen ontgaan was. Waarna de media nog weinig anders konden doen dan volgen.

Naast Pagadder in dit eigenste krantje was het Matthias Danneels die het zwaarst uit­

haalde naar het "voluntarisme" van minister Keulen. Hij stelde o.a. dat stadsvlucht min­

der te maken heeft met het zoeken naar een stukje groen en meer met de vrees van veel ouders - de meest progressieve en welge­

stelde op kop (sic I) - dat gekleurde concen­

tratiescholen nadelig zouden kunnen zijn voor de ontwikkeling van Emma, Jasper en Hilke. In dertig jaar tijd, aldus Danneels, is het Antwerps onderwijsplaatje omgedraaid.

Vanuit de rand wordt niet meer naar een prestigieus atheneum of college gefietst.

Steeds meer moeders trotseren de files om hun kroost vanuit de stad tot voor de deur van een onderwijsinstelling in de rand te brengen. Ze weten waarom. Danneels vindt ook dat elk gemeenteraadslid, elke schepen en elke burgemeester het eens zou moeten uitproberen op een overvolle tram of bus te springen als de school uit is. Zelfs flinke tieners, zegt hij, zijn het vroeg of laat zat te worden getreiterd door spijbelende lumme- laars en agressieve pestkoppen. Dat is vrije, vranke en moedige taal in tijden dat zogehe­

ten racistisch gedrag van achter elke hoek van elke straat loert.

En over “dertig jaar geleden” gesproken, laat me toe er daar nog twintig aan toe te voegen en met een minimum aan woorden een grootstedelijk straatbeeld van toen te schetsen. Geen mens die eraan dacht bepaalde buurten liever te mijden of zich­

zelf ‘s avonds, nog "veiligst” van al, een vol­

ledig uitgaansverbod op te leggen. Niemand die de behoefte voelde om om de haverklap achterom of om zich heen te kijken om het signaal "veilig” te registreren. Tenzij in tijden van bezetting. Geen levende ziel die voor zijn of haar nachtrust moest vrezen door lawaai­

erig rondhanggedrag van “jongeren”. Een wijkagent en een tram-, trein- of buscontro- leur moest slechts met de ogen knipperen om het vereiste respect te krijgen. Alarm­

systemen om dieven en inbrekers buiten te houden moesten nog worden uitgevonden.

Drugs waren enkel gekend door gebruik van een woordenboek. En geen kat die al gehoord had van bewakingscamera’s terwijl zware criminaliteit een intrieste uitzonder­

lijkheid was in plaats van dagelijkse kost.

Vandaag, een halve eeuw later, ontken­

nen alleen nog ziende blinden door de leu­

genachtige bril van de multiculturele illusie de rauwe realiteit van een op hol geslagen grootstedelijke samenleving, die bij elkaar wordt gehouden door een overheid die van geen hout nog pijlen weet te maken. Niet zonder enige "fierheid" kondigt het Ant­

werpse stadsbestuur aan dat alleen al de Meir in de gaten wordt gehouden door liefst 127 camera’s boven op al de privéveiligheids- maatregelen die handelaars zelf nemen. De politie mag wel geen cijfers vrijgeven over winkeldiefstallen en handtasberovingen op diezelfde Meir. Maar de kreet van de win­

keliersvereniging dat 127 camera’s niet vol­

staan om de diefstallen af te stoppen, zegt voldoende over het feit dat het om veel meer dan een paar dozijn gaat. Inmiddels werd ook de blijde mare verspreid dat in Antwerpen-Noord, in de stationsbuurt en in Oud-Borgerhout nog eens vijftig bewa­

kingscamera's zullen worden geïnstalleerd.

“Om op de meest misdrijfgevoelige plek­

ken de Antwerpenaars braaf te houden , aldus de krantenkoppen. Welke Antwer­

penaars wordt er niet bij gezegd. Maar iets zegt mij dat het niet die zullen zijn die zich al in 1947 of nog iets vroeger of later het levenslicht zagen.

En wat Antwerpen anno 2050 te bie­

den zou kunnen hebben lijkt me, de “evo­

lutie” van de vorige vijftig jaar in acht geno­

men, een bijzonder boeiende vraag. Op de Nederlandse televisie (Ned. 2, nsp) loopt momenteel een reeks waarin twee nieuwe Nederlanders Ab & Sal zich onledig houden met die materie. Niet ten onrechte gaan ze er vanuit dat er in Amsterdam, Rotterdam en in Antwerpen nog maar een paar gene­

raties te gaan blijven vooraleer het groot­

ste gedeelte van de stedelijke bevolking zal bestaan uit nieuwe Nederlanders, respectie­

velijk nieuwe Vlamingen. Die het daar dan ook voor het zeggen zullen hebben. Vanuit die hoek bekeken zoeken Ab & Sal politici op om daar "hun gedacht" over te zeggen.

Ook Filip Dewinter mocht dat doen. Hij kon weinig anders dan toegeven dat, wat het duo vooropstelde, ver van denkbeeldig is. Hoe de Antwerpse Meir op dat groots multicul­

tureel moment zou kunnen ogen, stel ik me liever niet voor. Vooropgesteld dat de Meir dan nog de Meir heet, tenminste. D.Mol

3EL GRATIS : Oöoo/zjg.fs

Mathilde schijnt geen gemakkelijke te zijn.

Zij is het die wil dat wie op de koffie komt bij haar en haar echtgenoot - in die volgorde - geacht wordt zeker niet aan te dringen de babbel in het Nederlands te laten verlopen.

Zij was het ook die in de Lakense wandelgan­

gen stokebrand speelde om schoonbroer Lau- rent en zijn madam aan de paleislijke deu­

ren te laten zetten.

Ze ziet er niet zo uit, maar Mathilde “the bitch”, het is niet overdreven.

Tenminste volgens kenners van het Lakense neerhof Ze heeft wel een probleem: hoe meer zij afstand neemt van het Romeinse geloof, hoe meer haar echtgenoot zijn toe­

vlucht zoekt tot nog meer bidden en nog vro­

mere exercities.

De dingen dezer dagen

Dit op apegapen liggend apenland

De uitverkochte Vlaaamse rand!

Het gaat niet eens meer om een al dan niet aantrekkelijk goedkoop koopje, het is ook geen veelgezocht ramsjboek. De Vlaamse rand is gewoon al lang uitverkocht. Tenmin­

ste als Vlaanderen en de Vlamingen de tradi­

tionele Vlaamse politiek laten doen. Getuige daarvan onder meer het voorlopig laatste verhaaltje dat wil dat binnen “een” Vlaamse partij een technische lijst ter voorbereiding van de verkiezingen circuleert met daarop twee reeksen gemeenten rond Brussel: een eerste met hoofdzakelijk Nederlandstalige gemeenten en een andere met hoofdzakelijk Franstalige gemeenten. Tot daar niets kwaad natuurlijk als die laatste lijst geen opsomming was van niet alleen de 19 Brusselse gemeen­

ten met daarbij de 6 Vlaamse faciliteitenge­

meenten. Voor zover ons bekend zijn die Brusselse gemeenten volgens de letter van de wet nog altijd tweetalige gemeenten, zijn die zes faciliteitengemeenten Vlaamse en dus Nederlandssprekende gemeenten met faciliteiten voor de Franstaligen! Dat laat­

ste nog altijd zeer tegen onze Vlaamse zin, maar het is nu eenmaal zo. Het blijven intus­

sen “Vlaamse” gemeenten. Dat is dus blijk­

baar niet (meer) de logica van de technische diensten van “een” Vlaamse politieke par­

tij. Die hebben die echte Vlaamse rand op één hoopje gesmeten bij de 19 inderdaad hoofdzakelijk Franssprekende, maar wette­

lijk tweetalige Brusselse gemeenten. Anders gezegd, de uitverkoop van die Vlaamse rand is al gebeurd.

Het "technische” incident is overigens maar een zoveelste extra druppel in een toch al lang overgelopen emmer. Volgens nog een andere wandelgangenverhaal vond de leiding van de Vlaamse gemeenteschool in één van de zes het vanzelfsprekend enkele tientallen ouders (sic!) met hun kinderen gewoon naar een andere school te sturen.

Daarmee waren de aanslepende plaatspro- blemen in die Vlaamse school meteen opge­

lost. Daarover ondervraagd zou de zonder twijfel doortastende directie van die Vlaamse gemeenteschool in een Vlaamse faciliteiten­

gemeente gezegd hebben dat het aange­

haalde plaatsprobleem daarmee een luxe­

probleem (resic!) was geworden. Onnodig te zeggen dat deze Vlaamse directie van een Vlaamse school bij de Fransdolle burgemees­

ter van de gemeente geconsacreerd werd als een toonbeeld van Vlaamse generositeit.

Straks vier decennia dag in dag uit ervaring met een Vlaamse faciliteitengemeente - wees

De Belgische staat is in alle stilte bezig met een diepgaande hervorming van de vei­

ligheidsdiensten, waardoor agenten van de Staatsveiligheid en de inlichtingendienst ADIV veel meer bevoegdheden zullen krijgen en zelfs, volgens de staatszender, misdrijven mogen begaan.

Ze zullen vrijwel ongehinderd telefoons mogen aftappen, brieven openen, e-post lezen en financiële verrichtingen inkijken.

Ze zullen in woningen mogen inbreken om daar “tijdelijk” documenten en voorwerpen te ontvreemden, zodat het op een gewone inbraak zal lijken.

Stel U maar eens voor hoe interessant het zou zijn als de computer van Vanhecke of Dewinter werd "gestolen”.

Of die van een journalist die een artikelen­

reeks voorbereid over corruptie bij de PS. Of een magistraat die zo’n corruptiezaak moet onderzoeken...

Die Belgische James Bonds mogen "hac­

ken” in informaticabestanden. Ze mogen gegevens vergelijken uit alle databanken van de overheid. Ze mogen kluizen kraken, een valse identiteit aannemen, en nepfirma’s en neporganisaties oprichten met valse boek­

houdingen.

gerust, het gebeurde niet in deze volgens sommigen allang afgeschreven Vlaamse faci­

liteitengemeente Kraainem - straks veertig jaar omgaan met het Vlaamse wel en wee hier aan rand van Vlaanderen, leerden ons dat we ons niet al te gemakkelijk van de wijs moeten laten brengen, maar soms wordt het ons toch nog net iets te veel.

Catalogus

Zeker nu we het boek van VB-volks- vertegenwoordiger Bart Laeremans “Ver- Brusseling Tegengaan of ondergaan” in de hand hebben. Het werd deze week publiek gemaakt, maar het is niet echt waarschijnlijk dat hij op veel weerklank moet rekenen voor zijn geduldig schrijfwerk. Je kunt nu eenmaal niet verwachten dat het politiek correcte Vlaanderen plots een begin van positieve belangstelling zou hebben voor het Vlaamse drama van de Vlaamse rand rond Brussel, zeker niet als dat verhaal geschreven wordt door iemand van de “foute” Vlaamse par­

tij. Hij mag dan al met veel cijfers voor de dag komen, met uiteraard eigen uitspraken, maar nog meer citaten van politiek correcte tegenspelers, hij mag op bijna elke bladzijde keer op keer bewijzen dat hij inderdaad over­

schot van gelijk heeft, dan nog zal de Vlaamse publieke opinie dat niet mogen weten. Of zo weinig mogelijk. Precies daarom mag de auteur in dit 't Pallieterke zijn verhaal zelf uit­

gebreid uit de doeken doen (zie blz. 5). Alle rand -problemen van vandaag komen uit­

gebreid aan bod in het boek: BHV, de zacht uitgedrukt “vreemde electorale berekenin­

gen van VUB-professor De Schouwer, de Vlaamse omzendbrieven, de taalkundige en demografische verbrusseling van de Vlaamse rand, het wegkwijnen van het Nederlands, de teloorgang van het onbetaalbaar gewor­

den recht op wonen voor Vlaamse mensen, kortom, een echte catalogus van alle moge­

lijke “rand”-kwalen. Niet echt gemakkelijke lectuur, wel een verplicht studieboek voor al wie in Vlaanderen een minimale interesse heeft voor ook dit deel van Vlaanderen.

Ontvlaamsing

Daarom stellen wij vanuit de Vlaamse rand hier nog maar eens dat het al middernacht voorbij is voor de Vlaamse rand. De catalo­

gus die Bart Laeremans maakte van de zowel laamse als Belgische blunders die de voor­

bije jaren kwistig over de Vlaamse rand uit­

geschud werden, dit onthutsende overzicht van de Vlaamse onwillige onmacht om een’

en voorgoed te zeggen en te blijven vol­

houden dat niet alleen Brussel ook van ons is en de zes faciliteitengemeenten Vlaarn5 zijn en blijven, is gewoon angstaanjagend Natuurlijk zijn er inspanningen gedaan on1 Vlaamse brandjes in die Vlaamse facilite' tengemeenten te blussen, is er zelfs hee veel geld besteed om de nog overblijvende Vlaamse aanwezigheid in die Vlaamse rand ir leven te houden en dat leven zo aangenaa mogelijk te maken. Wij zullen de allerlaatst van de ondankbaren zijn om die Vlaamse *n) gevigheid te ontkennen. We kunnen alle®

vaststellen dat zelfs de zeer officiële Vlaam5 studiedienst van de Vlaamse regering ste dat “het Vlaamse karakter in de zes facilit®

tengemeenten veel sterker bedreigd (is)da in de overige randgemeenten... De sc^a?

indicatoren waarvoor we een tijdsreeks ku nen opbouwen, leren dat de ontvlaams' verder toeneemt.” Aldus die Vlaamse st' diedienst aan het einde van een pas verseri nen zeer uitgebreide studie over het ”S°C' . economisch profiel van de Vlaamse Ra(ldhir een blik op het Vlaamse karakter", een zonder welkome aanvulling op en feite 'I bevestiging van het feitelijke verhaal *an boek van Bart Laeremans. Gratis te ver gen op http:/:publicaties.vlaanderen.be- (

Vlaanderen moet straks niet klagen e van hieruit niet tijdig en tot vervelens belletjetrek gespeeld werd. ,Éi

MARC P»*

Guy Verhofstadt in derde Burgermanifest 199^

Van progressieve, hervormingsgezinde, vaak revolutionaire °rganlS’rva- zijn de zuilen en hun belangengroepen geëvolueerd tot de meest cons tieve en behoudsgezinde machtscentra in onze samenleving. Om he . welke aanpassing of maatschappelijke vernieuwing blokkeren ze of rern ze af, uit angst dat ze een stukje macht en rijkdom zullen moeten Prl*

ven. Uiteindelijk levert die houding de mensen, wier belangen zij beW te verdedigen, meer na- dan voordelen op.

De dingen dezer dagen

Doodsbedreigingen

Lang geleden, toen ik de zachte gevechts­

kunst aikido beoefende, woonde ik regel­

matig internationale stages bij met Japanse meesters. De meesten waren al jaren in één of ander westers land gevestigd en je hoefde niet te vragen welk. De Jap die in Spanje woonde, kwam de tatami op met de air van een matador.

Die uit Noorwegen was net een Viking.

Genetica is wel belangrijk, een Japanner neemt zijn genen mee en voelt zich overal Japanner, maar de omgeving heeft ook een sterke impact.

Hetzelfde geldt voor moslims. Onwille­

keurig aarden zij naar de typische zeden van hun gastland. Zo is België een erg gemoe- delijk land. Hier wordt al eens sterke taal gesproken, maar zelden geweld gebruikt.

Navenant zijn ook de moslims hier minder gewelddadig. Professor Urbain Vermeulen neemt inzake de islam geen blad voor de mond, maar hij heeft al meer last gehad met Yves Desmet en de KUL-rector dan met de islamitische bommenleggers.

En mijn ervaring is niet anders, al zal ik maar hout vasthouden terwijl ik dit schrijf.

Ik heb de profeet al “beledigd” voor aula’s vol moslims, en er is mij geen haar gekrenkt.

Goed, je krijgt wel eens schreeuwerige e- post met dreigende taal, maar dat heeft niets te betekenen. De enige ernstige doodsbe­

dreiging die ik ooit gekregen heb, kwam van getulbande sikhs, namelijk wegens beledi­

ging van hun goeroe Govind Singh. (Ik had ergens geschreven dat die zogenaamde vrij­

heidsstrijder tegen de Mogolbezetter in feite alleen wegens misdaden van gemeen recht met de Mogols in conflict was gekomen en dat hij na zijn nederlaag een gewillige hove­

ling van de Mogolkeizer werd. Wie één keer de smaak van het spel “profeetje neerhalen"

te pakken heeft, zoekt al gauw interessanter doelwitten dan Mohammed.) Maar ook dat bleek loos alarm.

Zodoende, het zijn vooralsnog niet de moslims die de boel hier onveilig maken voor islamcritici. De censuur en zelfcensuur inzake de islam zijn hier alleen het gevolg van de institutionele en mediatieke bestraffing

*an dissidente meningen door onze eigen Linkse Kerk en de door haar geïntimideerde en tot medeplichtige gemaakte burgerij.

Nederland daarentegen is een erg hard land, de heimat van de Raraterroristen, van de antifa’s die de vrouw van Hans Janmaat de rolstoel in bombardeerden, en van Vol­

hert van de Graaf wiens kogel Pim Fortuyn

*an links trof. De cultuur van geweld die bij moslims in hun thuislanden goed gedijt, komt

°ok daar tot haar recht. Zij vormen daar een hofstadgroep, kelen Theo van Gogh, en stu- ren doodsbedreigingen naar al wie de islam zou beledigd hebben, onder meer Ayaan hirsi Ali en Geert Wilders. Recent was er beroering rond een vermeende veroorde- van cabaretier Ewout Jansen; het betrok- moskeebestuur legde echter uit dat het a leen het algemene beginsel van doodstraf v°Or blasfemie bevestigd had, en dat dit spe- Cl'ieke geval eerst onder islamitische rechts­

geleerden besproken moest worden. Inmid- els had een Marokkaanse webstek al wel en rondvraag gehouden waarin 30% vond d«hij dood moet.

^ n der land, andere zeden

**outs vader, de toonaangevende ara- We l nS Jansen> heeft zopas in het nieuwe de e*blad Opinio nog gewaarschuwd voor Di?l'J?ren^e ?reeP van doodsbedreigingen, ïead 6nen a's schot voor de boeg van de an . resseerde, maar vooral voor de talloze eren die islamkritische gedachten heb­

ben. Grootschalige zelfcensuur is het gevolg.

Temeer daar de bedreigingen volgens hem veel talrijker zijn dan we uit de media kun­

nen vernemen.

Prof. Jansen onthult dat hij weet heeft van nog een aantal personaliteiten die rond­

lopen met een doodvonnis op hun voor­

hoofd. Blijkbaar is tussen de politie en de mediamagnaten afgesproken hieraan geen onnodige ruchtbaarheid te geven. Het zou immers twee soorten mensen op verkeerde ideeën kunnen brengen: enerzijds de gewone onevenwichtigen die op misdaadnieuws rea­

geren met pogingen tot imitatie; anderzijds islamitische jongeren die, hoewel niet bij het dreigement betrokken, het als een erezaak zouden beschouwen te zorgen dat een “ter- doodveroordeelde” ook daadwerkelijk de dood vindt.

Deze discretie is zeker gerechtvaardigd, maar ze heeft een nadeel. Nu lijkt het alsof mensen die bedreigd zijn - in de eerste plaats Geert Wilders - grote uitzonderingen zijn.

Op zijn beurt wekt of versterkt dit bij het publiek de indruk dat die zeldzame mikpun­

ten van de moslimtoorn het wel aan zichzelf zullen te wijten hebben.

Een opmerkelijk effect van dit dreigende klimaat is dat islamcritici hun toevlucht begin­

nen te nemen tot het gebruik van een schuil­

naam. Die tactiek is welbekend bij vervolgde groepen, bijvoorbeeld in kleinrechtse blaad­

jes waarvan de medewerkers de sociale en professionele gevolgen vrezen van de intel­

lectuele terreur die de Linkse Kerk uitoe­

fent. Maar hier is de nood aan zulke zelfbe­

scherming nog groter, want hier gaat het om fysieke terreur. Islamcritici uit de moslimwe­

reld verbergen al langer hun identiteit achter een schuilnaam, bijvoorbeeld Bat Ye’or, Ibn Warraq, Christoph Luxenberg. In Neder­

land hadden we in 1990 al het geval Moha- med Rasoel, een Pakistani die de Nederlan­

ders tegen de islam wilde waarschuwen, en die in 1992 voor zijn diensten bedankt werd met een gerechtelijke veroordeling wegens racisme.

Gekuiste koran

En nu brengt het blad Liberaal Réveil een ophefmakend artikel “De Koran getoetst aan de Westerse beschaving en rechts­

orde”, pseudoniem ondertekend: “M.S.H.

Frankenvrij". Ja, in het land van vrijheid-blij- heid durft men niet meer openlijk, “vrank en vrij”, zijn gedacht te zeggen. Het artikel geeft een degelijk overzicht van de talrijke punten waarop de koran in tegenspraak is met onze rechtsorde, en weerlegt terloops ook de dooddoener dat de bijbel geen haar beter zou zijn. Jammer genoeg bevat het ook een onnozel voorstel om een gekuiste, geweldloze koran op de markt te brengen en het gebruik van die witwasversie in de moskeeën op te leggen (welbeschouwd een variant op Wilders’ ideetje om de helft uit de koran te scheuren). Wij hebben recht op het boek zoals de auteur het ons nagela­

ten heeft, en als daar verwerpelijke dingen in staan, dan willen we dat met eigen ogen kunnen vaststellen.

Maar goed, dit minder gelukkige voor­

stel heeft met de gedegen ontleding van de koranbarbarismen gemeen dat het bij mos­

lims aanstoot zal geven. Zoals er aan de lopende band kunstwerken, reclames, films en boeken het licht zien die bij christenen aanstoot geven.

Maar de auteurs daarvan kunnen rustig met hun eigen naam tekenen, want zij hoe­

ven geen doodvonnis of moordaanslag te vrezen.

KoenraadElst

Aan Lionel Vandenberghe Op rust

Zoersel

Gij Verworpene,

‘t Is te hopen dat gij goed petatten en ajuinen kunt planten, want binnenkort is het zover: gij moogt gaan tuinieren. Het vet is van de soep voor de spiritisten, ze krijgen van de SP.a-top geen geschenken meer, want die top wil zo snel mogelijk terug naar Spa Monopole. Bijgevolg valt gij buiten de prijzen, en wordt gij neer­

gepoot tussen de radijzen. Een roemloos einde voor wie zichzelf beschouwde als de Vader van het Vaderland.

Zoals gij de Ijzerbedevaart hebt mis­

bruikt om een roodfluwelen zetel te bemachtigen in de Senaat, zo moogt gij nu zelf ondervinden hoe politieke strate­

gen u destijds nog méér hebben misbruikt om zich een Vlaams alibi aan te meten.

Zoals Stevaert en Anciaux u destijds heb­

ben opgevrijd om u binnen te halen, zo moogt gij nu ondervinden dat het allemaal platte broodjes waren en dat uw haring niet meer braadt. De politiek heeft veel weg van de alchemie: steeds op zoek naar de steen der wijzen, of de heilige tinctuur mercuriaal.

Maar de alchemist die pretendeert lood te kunnen veranderen in goud, belandt vroeg of laat aan de galg. Want als hij zijn weldoeners van het ene moment niet kan bevredigen in hun lust naar meer, dan laten die weldoeners hem vallen als een bak­

steen. En zo ploft gij van de hemel opnieuw op de aarde neer.

En dan zijn er van die weldoeners die u met grote, holklinkende woorden uitge­

leide doen om hun eigen gezicht te red­

den. Ze blèren tranen met tuiten op uw uitvaart, en noemen u “een product van de Westhoek, uit de harde grond van het door en door Vlaandrenland". En bedoelde Bert Anciaux gaat verder op zijn webstek:

“Trouw tot in de dood voor zijn mensen, zijn grond. Zulke eiken plant men niet meer. Zulke kwaliteit is uniek.”

Het klinkt als een 'In Memoriam’... en dat is het ook. Van de doden niets dan goed. Wij, Anciaux, wij bloggen voort. Wij hebben in het rode Sanhedrin nog een goed woordeke voor u gedaan ... maar daarmee is het dan ook voorgoed gedaan.

Vandenberghe, ge hebt het natuurlijk ook voor een groot deel aan u zelf te dan­

11 april 2007

3

ken - of te wijten. Vier jaar lang hebt gij het pluche van de Senaat gestreeld, en wat hebt gij daar bewerkstelligd dat ons van uw onmisbaarheid moest overtuigen? Niets, rien de knots, niente, niemendal, nada.

Ongetwijfeld staat ge hier en daar in de annalen van de Senaat genoteerd als waar­

nemer, amendeerden onderaannemer van wetteksten of van goedbedoelde initiatie­

ven. Maar geen daarvan is boven de mid­

delmaat uitgestegen. Met absolute mond­

jesmaat dookt gij heel soms op in de media, bijvoorbeeld naar aanleiding van “de fol- low-up van het optreden van de regering op het stuk van de Millenniumdoelstellin- gen inzake ontwikkeling en duurzaamheid"

(houzeel). Veel te weinig om een geres­

pecteerde senator te zijn, veel te min om uw stempel op de gebeurtenissen te kun­

nen drukken.

En dan verwondert het u nog dat men u bij de lijstvorming “plots” over het hoofd heeft gezien?

Ge probeert intussen nog even om u te beroepen op de antidiscriminatiewet. “Ik had nog een boel projecten lopen. Maar blijkbaar moet ik plaats ruimen, omdat ik al een beetje op leeftijd ben.

Terwijl een partij die consequent kiest voor de diversiteit toch ook ouderen een kans moet geven. We zijn meer dan een stads- en allochtonenpartij.’’

Ons antwoord: misschien gaat ge nu eindelijk eens inzien wat de juiste bete­

kenis is van al dat antidiscriminatiegedoe.

Dat dient enkel om een partij met échte Vlaams-nationalisten aan banden te leg­

gen, niet om gevallen en geblutste peren op te rapen die niet zijn toegekomen aan het oogstseizoen!

We zouden er nog meer van zulke beden­

kingen aan kunnen toevoegen, maar het is genoeg geweest. Laten we liever eindigen met de woorden die de beroemde dich­

ter neerschreef toen hij van uw afscheid hoorde:

“Want dat het lachsalvo dat toen is los­

gebrand,

ons allen heeft gesmaakt, dat weet heel Vlaanderland.”

Salut, Lionel, en nog veel plezier met de sjalottenkweek.

zok en as

bi^cs^e Versteylen is er het hart van in. Elio i UP° zc,l nu vrijdag niet aanwezig zijn bij lanQO?f>,ont'ng van een Witte Kinderdreef

■ ft^Albertkanaal.

KOnet VV°S nochtans tot voor kort nog in z'jn 60 ^ru'^e- Daar waar het kanaal met den® Or'er'jke plaats in de Belgische geschie-

" Zo 6 taalf!rens overschrijdt - Kanne dus

^sid dienst Scheepvaart de minister- nerne^nten Leterme en Di Rupo aan boord

Wonte^^0 Z°U vervolgens een Waalse boom Cen V,n ^ams grondgebied en Leterme öe boom op Waals grondgebied,

arbereidingen waren al in volle gang,

zo meldt een diepbedroefde Luc Verstey- len namens de ‘Werkgroep Witte Kinder­

dreef van de Ouders van vermoorde, ver­

ongelukte en verdwenen Kinderen’, toen Di Rupo plots liet weten niet meer in het initi­

atief geïnteresseerd te zijn. (Als we tenmin­

ste al van Versteylen mogen geloven dat hij dat ooit was...)

Geen nood, Lucske heeft nu de moeder van Joe van Holsbeeck kunnen overtuigen de taak van Di Rupo over te nemen. Nu nog wachten op de komst van Leterme, als die geen verplichtingen heeft bij Debby en Nancy.

Maar, zo plengt Versteylen in een mede­

deling nog een traan: “De aanblik van twee

Vlaamse kinderopvang bij beste ter wereld, met elkaar overeenstemmende minister-pre- sidenten zou in deze periode van politieke onenigheden heel het land deugd hebben gedaan." Want "zelden zouden jonge Belgen van hun hoogste bewindslieden zo'n indrin­

gende boodschap hebben meegekregen"!

Apart ras

Het was waarlijk een goede week voor de rasgeobsedeerden en de racismeversprei- ders. Zich baserend op de kerkelijke leer noemde de Naamse bisschop homoseksu­

aliteit een abnormaliteit. De media maakte daar al rap van dat hij homo’s abnormaal

had genoemd. Een homopipo gaat de bis­

schop zelfs aanklagen voor racisme. Nooit geweten dat homo’s een apart ras vorm­

den. U wel?

Maar nu we de mening kennen van bis­

schop Léonard, zou het toch ook interes­

sant zijn via de media te vernemen wat de imam en moslims, en de rabbijn en de joden denken over homoseksualiteit. Maar op dat front alle stilte. Zelfs Gedapochef De Witte, die met een vertrokken gezicht zijn afschuw op teevee kwam uitschruwelen, waagt het niet de bisschop een proces aan te doen. Hij weet goed waarom.

□

De dingen dezer dagen

Kardinaal Mercier

Juist honderd jaar geleden (15.4.1907) stromen de gelukswensen binnen aan de Wollemarkt te Mechelen waar het aartsbis­

schoppelijke paleis staat. Paus Pius X heeft de aartsbisschop verheven tot kardinaal. De felicitaties van sommige Vlaamse katholieke politici zijn wel wat minder uitbundig dan het jaar tevoren, want Désiré Mercier heeft hen nauwelijks een paar maand na zijn aan­

stelling als aartsbisschop van Mechelen en primaat van België nogal ontgoocheld. Mer­

cier is een Waal (geboren in Eigenbrakel in 1851) die van zijn 75 jaar er 63 in Vlaande­

ren woont en daar hoogstens wat slecht en gebroken Nederlands aan overhoudt. Mer­

cier komt al als kind naar Mechelen waar hij aan het Sint-Romboutscollege humani­

orastudies doet vooraleer hij in dezelfde stad het Klein- en Grootseminarie volgt. Hij wordt priester gewijd in 1873 en in Leuven wordt hij licentiaat (nu doctor) in de theo­

logie. Mercier geeft dan een tijdje les aan het Mechelse Klein Seminarie vooraleer hij weer naar Leuven verkast. Daar sticht hij in 1888 het Hoger Instituut voor Wijsbe­

geerte (zijn standbeeld staat er nog). Mercier geldt als een progressieve man die theologie en moderne wetenschap wil verzoenen. Hij richt zelfs het allereerste laboratorium op voor experimentele psychologie. Hij geldt als de knapste kop van de katholieke Kerk in dit land en wordt in februari 1906 aarts­

bisschop van Mechelen.

Typisch voor Mercier maar ook voor zijn opvolgers (en voor de katholieke Kerk) is het verschijnsel dat deze kamergeleerden herders van de kudde worden; mannen die nooit jarenlang ergens kapelaan of pastoor geweest zijn; die er geen idee van hebben hoe de strenge katholieke leer soms pijn­

lijk met de realiteit van het dagelijkse leven botst. De hiërarchie 4 la Mercier kent alles van alles, maar ontbeert dikwijls gewoon meelij, liefde, empathie en het gezond ver­

stand van veel priesters die nog tot in onze jaren 50 heimelijk de communie gaan geven aan sommige gescheiden mensen.

‘ Vlaams op de hogeschool ’

Mercier botst al een paar maanden na zijn aanstelling als aartsbisschop op het probleem dat het kruis van zijn loopbaan wordt; de vernederlandsing van het onderwijs. Bij zijn benoeming is er aanvankelijk enig enthousi­

asme bij Vlaamse politici als Helleputte en Van Cauwelaert, want hij lijkt niet ongevoe­

lig voor sommige beleefde vragen. Hij is ook niet ongevoelig, want hij steunt alle moge­

lijke initiatieven om beroeps- en technische scholen op te richten zoals nog altijd bewe­

zen wordt door de vele Kardinaal Mercierin- stituten. Natuurlijk wil hij in de eerste plaats de geloofsafval bij de arbeidersklasse stop­

pen, maar dat kan maar als men de mensen ook en naast het geloof een perspectief in het leven aanbiedt en hen een goed beroep leert. Het grootste deel van de Vlaamse kin­

deren trekt naar deze scholen en daar wordt wel het Nederlands gebruikt. Maar bij de eli­

tescholen begrijpt Mercier de Vlaamse eisen met. Hij ;s zo overtuigd van de superioriteit van de Franse cultuur dat hij een Franstalige opvoeding als het mooist denkbare geschenk aan de Vlaamse elite beschouwt, een cadeau dat door een paar dwaaskoppen dan nog geweigerd wordt.

Nauwelijks een paar maanden na zijn aan­

stelling publiceert hij de beruchte ‘Instructi- ons voor de katholieke humaniora: hij eer­

biedigt het Nederlands en wil grootmoedig toestaan dat in zijn middelbaar onderwijs meer dan twee uur in het Nederlands gedo­

ceerd wordt (in het rijksonderwijs zijn de helft van de lessen in Vlaanderen in het Nederlands); het mag zelfs zowat tweeta­

lig onderwijs worden, maar de universiteit is en blijft uitsluitend Franstalig.

De reacties laten niet op zich wachten al moet men ze ook niet overdrijven. In 1909 zingen studenten in aanwezigheid van Mer­

cier de Vlaamse Leeuw en scanderen ‘Vlaams op de hogeschool’ bij een viering aan de Leu­

vense universiteit. Maar dat protest gaat nog altijd boven de koppen van de gewone men­

sen. want het grootste deel van de Vlamingen werkt al op zijn of haar 14de. In het interbel­

lum zijn er niet meer dan 10.000 universi­

teitsstudenten in heel Vlaanderen. Mercier ze'f moet zelfs geleidelijk bakzeil halen. In datzelfde jaar 1909 wordt het middelbaar rijksonderwijs bijna geheel vernederlandst al hebben vele scholen nog een Franse afde- ling. Het katholieke onderwijs moet tegen

heug en meug mee, al is de vernederland­

sing daar een processie van Echternach en heeft ieder college zowat zijn eigen geschie­

denis van de vernederlandsing. Eerst in 1930 werpt kardinaal Van Roey de handdoek, zij het ook met behoud van nogal wat franskil­

jonse scholen. Mercier zelf doet in 1911 ook een toegeving: iedere faculteit aan de uni­

versiteit moet twee colleges in het Neder­

lands doceren.

Vijand

Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt de kardinaal een cultfiguur. Hij is oprecht geschokt door de Duitse overval en hoopt vurig dat de Geallieerden de overwinning behalen. Pacifist is hij zeker niet. Maar na de slachtingen aan de Somme verandert zijn houding en hoopt hij op een compro­

misvrede. De Duitsers plunderen het land leeg en zenden eerst de vele door de oor­

log werkloos geworden mannen naar Duits­

land en arresteren tenslotte mensen om in Duitsland te werken. Mercier protesteert woedend, zijn woorden laten niets aan de verbeelding over: "De naakte waarheid is dat iedere gedeporteerde arbeider een extra Duitse soldaat is. Hij vervangt een Duitse arbeider die soldaat moet worden."

En “moge deze Europese slavernij afgeschaft worden”. De Duitsers zijn woedend en vra­

gen paus Benedictus XV Mercier te vervan­

gen. De paus weigert.

Mercier verafschuwt ook de Flamenpoli- tik. De seminaristen en de clerus krijgen het bevel niet mee te werken aan de administra­

tieve scheiding tussen Vlaanderen en Wal­

lonië die de Duitsers invoeren. Hij wordt dan ook gevierd na de oorlog. Hij bezoekt Canada en de VS waar hij zeer veel geld krijgt voor de heropbouw van de Leuvense univer­

siteitsbibliotheek. De Franse president Poi- ncaré komt zelfs naar Mechelen om hem te decoreren.

Maar, a,l,t'id 's er die Vlaamse kwestie, nmiddellijk na de oorlog probeert hij alle Vlaamsgezinde activiteiten bij zijn clerus te onderdrukken. Berucht is zijn verbod aan e geestelijkheid om de Fronterskrant Het aderland te lezen. Hij verzet zich tegen een eventuele eentaligheid in Vlaanderen van bestuur en gerecht: het bekende minimum- programma. Hij komt zelfs in conflict met zijn collega’s bisschoppen als hij probeert niet alleen het Vlaams-nationalisme, maar zelfs het minimumprogramma te laten ver­

oordelen. Hij wordt dan ook in 1921 uitge­

jouwd als hij de Sint-Rombouts verlaat.

Mercier schakelt zelfs het hoogste leer­

gezag in in een tijd dat hel en verdoemenis voor de meeste katholieken nog een realiteit is. Paus Benedictus laat zich voor de kar van Mercier spannen en veroordeelt de Vlaamse eisen. Maar in Gent is inmiddels de Nolf- barak geopend (twee derde van de cursussen in het Nederlands en een derde in het Frans voor de Vlamingen en het omgekeerde voor de Belge-taligen). Zelfs Mercier ziet de teke­

nen des tijds en de concurrentie van Gent en hij suggereert een Nederlandstalige uni­

versiteit in Antwerpen. De Leuvense rector en franskiljon Mgr. Ladeuze praat het hem uit het hoofd en ook de Vlaamse katholieke politici zijn niet enthousiast, want ze vrezen terecht dat dit de volledige verfransing van Leuven betekent.

Herder

De historica Lieve Gevers betoogt dat de kardinaal zich in het laatste jaar van zijn leven neerlegt bij een geleidelijke vernederland­

sing. Maar Mercier is meer dan alleen een reactionaire belgicist. Hij is natuurlijk in de eerste plaats een herder. Hij ijvert voor een betere opleiding van zijn priesters. Hij steunt allerlei initiatieven om de morele ineenstor­

ting van de oorlogsjaren te remediëren en

£-ord‘ 03,1 06 succesvolle Katholieke

En hij is de voorzitter van de Mechelse besprekingen die de voorwaarden onder­

zoekt voor een hereniging van de anglicaanse en de roomse Kerk: een initiatief dat met zijn dood ook de geest geeft. Mercier sterft in januari 1926. In een zijkapel van de Sint- Romboutskathedraal staat zijn praalgraf. De Vlaamse beweging is tot vandaag zijn kruis gebleven, want de meeste mensen weten nog a leen dat hij de auteur is van het beruchte la Belgique sera latine ou ne sera pas"; in werkelijkheid een uitspraak van de wallin- gant Raymond de Weerdt.

Jan Neckers

Vernederlandsing straatbeeld stopgezet

Het is in de meeste kranten tussen de plooien gevallen, maar op 23 maart jongst­

leden nam de Vlaamse Regering een heel vreemde beslissing in verband met de Vlaamse Rand. Die beslissing kwam er op neer dat men geen verdere inspanningen zal doen om het straatbeeld te vernederlandsen. Eén van de duidelijke doelstellingen uit het Vlaams regeerakkoord van 2004 wordt hiermee begraven.

Waar gaat het om? In 1999 had de Leu­

vense hoogleraar Administratief Recht Mare Boes op vraag van de provincie Vlaams-Bra- bant een uitgebreide studie geschreven over de wettelijke mogelijkheden om het straat­

beeld te vernederlandsen, zowel in als buiten de faciliteitengemeenten. Boes is terzake een autoriteit: jarenlang zetelde hij voor CD&V in de Vaste Commissie voor Taaltoezicht en kan beschouwd worden als een van de zeld­

zame experten in deze materie. Boes had de opdracht gekregen de grenzen af te tasten van de wettelijke mogelijkheden voor de Vlaamse overheid. Hij kwam in zijn studie onder meer tot de bevinding dat de opschriften van de lijnbussen naar Brussel niet langer tweetalig moesten zijn en stelde een modelreglement op om anderstalige opschriften op openbare markten te weren. De gemeente Merchtem zou er later een beroep op doen. Hij pleitte tevens voor een beperkende interpretatie van de taalfaciliteiten: zo zouden gemeentelijke websites, wegwijzers en straatnaamborden niet tweetalig mogen zijn, omdat die niet uit­

sluitend gericht zijn tot de inwoners van de betrokken gemeenten.

Gehaktmolen

De regering-Dewael begroef deze studie en ook0dpd7er vfterme dook ze wee® op- Maar ook deze Vlaamse regering wenste er niet zomaar uitvoering aan te geven. Ze vond de conclusies nogal verregaand en zocht een andere hoogleraar om de studie-Boes te

^studeren en te “verfijnen”. Pas na lang zoe­

ken en aandringen vond men een nieuwe pro­

fessor hiertoe bereid. Het werd de Gentse hoogleraar Ludo Veny, een man van rode signatuur. Deze docent publiekrecht kreeg in februari 2006 vier maanden tijd voor zijn opdracht, maar pas half maart 2007 leverde hi| zijn nota af. Een oppervlakkige en hoogst eenzijdige tekst van amper 66 bladzijden met een verbijsterende inhoud. Veny blijkt, in tegenstelling tot Boes, helemaal niet bekom­

merd om de situatie in de Vlaamse Rand en bekijkt alles door een zeer enge en formalis­

tische bril. De bevindingen en voorstellen van Boes worden bijna allemaal door de gehakt­

molen gedraaid.

Veny tast niet langer de grenzen af van wat wettelijk mogelijk is, maar legt integendeel alle nadruk op artikel 30 van de Grondwet, dat stelt: “Het gebruik van de in België gespro­

ken talen is vrij; het kan niet worden geregeld dan door de wet en alleen voor handelingen van het openbaar gezag en voor gerechtszaken." Deze bijna absolute "vrijheid van taalgebruik" is de rode draad in de nota-Veny, waardoor hi) telkens weer tot de slotsom komt dat de Vlaamse regering geen enkele speelruimte heeft voor een strenger taalbeleid in de Vlaamse Rand.

Volgens Veny kan in de faciliteitengemeen­

ten hoegenaamd geen vernederlandsing van de straatnaamborden worden opgelegd. En in

eentalig Nederlandstalige gemeenten mogen de gemeentebesturen geen taalbeperkingen opleggen, wanneer zij gebouwen in concessie geven of infrastructuur ter beschikking stel­

len. Ook marktreglementen die anderstalige opschriften verbieden, zijn uit den boze en zelfs een reglement dat het gebruik van het Nederlands oplegt op openbare aanplakbor­

den zou strijdig zijn met de grondwet.

Schadelijk

De visie van Veny is werkelijk anti-Vlaams en druist regelrecht in tegen de opvattin­

gen die op dit moment gemeengoed zijn in de Vlaamse Rand. Als deze lijn wordt door­

getrokken, dan kunnen de gemeentebestu­

ren in de toekomst alleen nog het taalge­

bruik van hun gemeentepersoneel regelen en mogen zij op geen enkele manier nog ver­

hinderen dat hun gemeente verder verfranst, bijvoorbeeld door aanmaningsbrieven te stu­

ren naar handelaars die anderstalige publici­

teit maken. Ze mogen zelfs niet meer verhin­

deren dat via gemeentelijke infrastructuur (bijvoorbeeld een sportstadion) Franstalige publiciteit gemaakt wordt. Want men zou zich anders bemoeien met het taalgebruik tussen de burgers onderling en dat is volgens de grondwet niet toegelaten.

De studie van Veny is niet alleen waarde­

loos voor het Vlaamse beleid, maar zelfs bij­

zonder schadelijk. Het is onbegrijpelijk dat de Vlaamse regering de totstandkoming van deze nota niet beter begeleid heeft. Minstens had zij moeten beslissen de definitieve nota ver­

ticaal te klasseren. Maar op 23 maart deed ze precies het tegenovergestelde: ze keurde de nota goed, en plaatste de tekst op de web­

stek van de Vlaamse overheid. En nog vee straffer:

Keulen gaf er in De Morgen een extreem ruime interpretatie aan. Zo zouden gemeen­

tebesturen geen taalvereisten meer mogen opleggen aan verenigingen die hun lokalen huren. Dit staat niet met zoveel woorden in de nota en dit druist bovendien helemaa in tegen de terechte praktijk die zowat alle Vlaamse gemeenten momenteel toepassen in de Vlaamse Rand: Franstalige verenigingen kunnen er in principe nergens gebruik maken van gemeentelijke infrastructuur. Wanneer dit op de helling wordt gezet, staat de deur van de verfransing helemaal open.

Niet experimenteren

Binnen de Vlaamse regering is er geelJ minister uit Halle-Vilvoorde en is nagenoeg niemand vertrouwd met de concrete taa problemen waarmee de lokale besturen dag®

lijks te kampen hebben. De Vlaamse excel' lenties laten zich in deze materie bovenu1®

zeer slecht omringen. De goedkeuring va de dwaze nota-Veny is daar het rechtstreek gevolg van. Keulen beweert dat de Vlaams^

regering niet wil experimenteren of du' ten de lijnen kleuren, maar het is pr®cie met de nota-Veny dat de doos van Pand°r geopend wordt. Minstens krijgen de Fran*

taligen in de Rand sterke argumenten in ha den gespeeld.

We hebben begrepen dat er over dez®

kwestie nog een interpellatie zal ge^oU|l^,.

worden in het Vlaams parlement door vol vertegenwoordiger Van Nieuwenhuyse Hopelijk kan dit debat nog voor een ken1®

ring zorgen. r'

Op de Praatstoel

Bart Laeremans:

VerBrusseling van Vlaams- Brabant een halt toeroepen

‘VerBrusseling.Tegengaanof ondergaan’ heet het(eerste)boek datVlaams Belang-Kamerlid Bart Laeremans op zijn naam mag schrijven. Hetis een titel die meteen tot dekern vande zaak doordringt. De Brusselse drukop de Vlaams- Brabantse ‘Rand’ is op zich geennieuwgegeven, maar het proces dat nu al enkele jaren aandegangis, dreigtde hele regio fundamenteel te veranderen. Op de grondigemanier van werkendie hem eigen is verzamelt geboren Grimberge­ naarLaeremans het meestrelevantecijfermateriaal.Eengesprekmet eenpar­

lementairdie dealarmbel luidt.

‘t P.rDe onmiddellijkeaanleiding om in uw pentekruipen, zolezen we inde inleiding, waseen "leugenachtige" stu­

die vanVUB-politoloog KrisDeschouwer.

Ditvraagt omeen verduidelijking...

B.L.: Kris Deschouwer enzijn collega VUB-politicoloog Fanny Wille hadden eenvergelijking gemaaktvan deverkie­

zingsresultaten in de Rand van I976 tot vandaag. Op zich een interessant idee, alleen gebeurde dit op een ergoppervlak­ kigeen foutieve manier. De conclusie die ze eruit trokken sloegdan ook nergens op. De Franstalige inwijking naarde Rand zou weliswaar aanhouden, beslotenbeide Wetenschappers, toch zou er tegelijker­ tijdsprake zijn van een electorale integra­

tie. De media namen dezeslotsom uni­ sono over.Zelfs het nationale ledenblad van het Davidsfonds ging in de fout. Ik heb de resultaten vandestudiemeteen uitvoerigweerlegd, maar kreeg hiervoor slechts beperkte aandacht in de media.

En Deschouwer kreeg opnieuwhet laat­

ste woord, zonder dathijde moed had zijn blunders te erkennen. Ik vond deze desinformatie zodanig schandelijk, dat ik besloot al onze informatie over Halle- Vilvoorde en de VerBrusseling samen te brengen en te actualiseren in een boek.

'tP.: En waar zitdat “leugenachtige”

nu precies in?

B.L.: Om te beginnen in de cijfers. Zijn analyse kent een hoog ivorentorenge­ halte. Een heleboel plaatselijke situaties zag hij over het hoofd en bepaalde cij­ fers werden uithun context getrokken.

De details kan u natuurlijk in mijn boek lezen,maar een vande meest frappante fouten heeft betrekkingop deresultaten van Overijse. Daar kwam een scheurlijst

°pvan Franstaligen en liberalen, samen tnet de rancuneuze oud-CD&V-burge-

^eester Schamp. Deze lijst behaalde in één klap22% vande stemmen, maar die hemmengingen vooral naarde Fransta- ''Se kandidaten: vijfvan de zes verkoze- pen waren gewezen Union-leden. Tege- Jjjk daalde delijst Union van28 naar 13%.

f°ch telde Deschouwer deze driedui­ zend stemmen zomaar opbij de Vlaamse resultaten, waardoor hetbeeld volkomen Vertekend werd en de globaleFranstalige v°°ruitgangin Halle-Vilvoorde helemaal

?eJtiaskeerd werd.

*In welke mate is het aantal stem- ft,envoor Franstalige lijsten een correcte

?raadmeter voorde verfransing van de

regio? '

B ’ N'et elke Franstalige inVlaams-

•’abantstemt ipso facto op een Frans- .a 'gelijst. Een beperkt aantalonderhen

? Vr'j goedingeburgerd enzichtenvolle

^ewust van het feit in Vlaanderen te onen. In een aantalgemeenten is het r Or Franstaligendan weer een stuk inte- tepSanter voor een Vlaamse burgemees- c stemmen,omdatdie eenzeer fran- . 'elepolitiek voert. Dat is bijvoorbeeld 1 geval met de VLD’ers Platteau enVer- rnp'ren 'n Dilbeek en Zaventem netals die^d6 CD&V’er Casaer in Beersel. In tali aatste gemeente werden de Frans- ge/en Ze'fs openlijk en in het Frans aan- diePr°*<en doorenkele VLD-kandidaten,

“geCarnPagne voerdenonder het motto per)ersek waar iedereenthuis is". Zij wier- van on£egeneerd op als spreekbuis Ijp e franstaligen. Waaromzou je op dateterr,naen alsje doorVlaamse kandi- ste||0 °P ie 'weoken bediend wordt? Vaak ookende lokale UF-vertegenwoordigers fran^'6*Vee'voor- Om de electorale ver- kijke'0^ te meten,moet je bijgevolg ook nnaardeuitslagen voor Kameren

Senaat en die zijn nog veel onrustwek- kender dan deze voor gemeente en pro­ vincie.

‘t P.: KrisDeschouwer- hij maakt daar geen geheim van - is ook eenuitgespro­

kenbelgicist. Heeftzijn politieke voor­ keur het onderzoek beïnvloed?

B.L.: Best mogelijk. Watzich inde Rand afspeelt, is niet onmiddellijk een toon­ beeld van watje federale loyaliteit zou kunnen noemen. Er is in onze regio dui­ delijk sprake van francofone politiekeagi­

tatie, gesteund entotop zekere hoogte ookgecoördineerddoor de hoofdzetels van deFranstalige partijen. Hoe kunje in een soort België geloven als het territo­ rialiteitsbeginsel flagrant met devoeten wordt getreden.Belgischgezinde kringen proberen dit twistpunt te ontmijnen door teminimaliseren wat zich in Vlaams-Bra- bant afspeelt.Bovendienwil Deschouwer de kwestie-B-H-V met zijn voorstellen voor eengrotefederale kieskring uitsme­

renover heelVlaanderen. Hij heeft er dus allebelang bij te zeggen dat het probleem van de verfransingniet meer bestaat.

Migratie

‘t P.t Het electoraleverhaal is éénzaak.

Zijnerandere maatstavenomdesituatie op het terrein in kaartte brengen?

B.L.:Verscheidene zelfs. En allecijfers wijzen op eentoenemende drukvanuit Brussel. Neem nu de bevolkingscijfers, jaarlijks bedraagt de netto-immigratie

uit Brussel tegenwoordig bijna zesdui­

zend mensen. Dat is bijna dubbel zoveel als zes jaar geleden. En door de hoge woonprijzen in Brussel zal dit nog toe­ nemen. Daarnaastzieje dat Halle-Vil­ voordeopzes jaartijd netto bijna negen­

duizend mensen verloren heeft aan de andere Vlaamse arrondissementen. Ook dit gaat in stijgende lijn. Er is dus tege­

lijkertijd een verbrusseling én een ont- nederlandsing bezig. We berekenden de evolutie pergemeente en stelden vast dat de verbrusseling het snelst toeneemt in de oudeindustriegordel rondBrussel, metnamein Machelen,Zaventem en Vil­ voorde in het noordoosten en in Sint-Pie- ters-Leeuwen Drogenbos aan dezuid­

kant. Vastgoedkantoren bevestigen ons dit:goedkoperewoningenworden daar systematischopgekocht doorinwijkelin­ genuitBrussel.

‘t P.: Hoe kunjeaantonendathetom anderstaligen gaat?

B.L.: Dat bewijzen de cijfers vanKind en Gezin.Sinds enkele jaren houdtdeze instelling detaal en de nationaliteit vande moeder bij en deze cijfers zijn schrikba­ rend. Het aantal Nederlandstalige jonge moeders gaatzeersnelachteruit. InVil­

voorde bijvoorbeeld daalde het aantal Nederlandstalige pas bevallen moeders van45% in 2004 naar 36% in 2005. In Zaventem warener in 2005 nog amper 33% Nederlandstalige jonge moeders, terwijlhet aantal Franstalige moeders op één jaar tijdsteegvan 26 naar 32%. Het gaat dusaan een razendsnel tempo.

Ditblijkt ook uit deofficiële cijfers van het onderwijs. Neem nu de Machelse deelgemeente Diegem. In 2002 telde de gemeenteschool "maar" 32% anderstalige leerlingen; in 2005 waren heter al 56%.

De verbrusseling gaat daar dus metgrote sprongen vooruit."

‘tP.: Ugebruikt steevastde term ver­

brusseling,' eerder dan verfransing. Doet u dat bewust?

B.L.: Absoluut. Het is inderdaad een vele complexer fenomeen dan alleen maar verfransing. Nogaltijdzijn er veel Franstalige inwijkelingen, maar daarnaast

gaathet ook omItalianen, Polen, Marok­ kanen, Turken,...

Er is op veel plaatsen een echtegetto­ vormingbezig, net zoals wedat in Brussel zien. In Vilvoorde, Machelen en Zaven­

tem is er een snelle islamisering bezig;in Overijse, Tervuren en de faciliteitenge­ meentengaat het dan weer om rijke EU- burgers. Maar telkens gaat deze evolutie tenkoste van deNederlandstaligen. Zo daalde het aantalVlaamse kinderenin de faciliteitenscholenop één jaartijd, tussen 2005en 2006, met 235 en steeghet aan­

tal anderstalige leerlingen met 290.

Woonpolitiek

‘t P.r U bent niet echt malsvoor het beleiddatde Vlaamse regeringhier tegen­ over plaatst. Nochtans neemt dezerege­ ring meer initiatievendan de vorige.

B.L.: Mijnverwijtaan de Vlaamse rege­

ring is dat zedebevolkingsevolutie lijd­ zaam ondergaat en doetalsof daar niets tegen te doen is. Sterker nog: ze voor­ spelt dat de internationalisering en de ontnederlandsingde komende jarennog forszaltoenemen. Frank Vandenbroucke concentreert allesop dekennis van het Nederlands, met name via extra leer­

krachten in hetonderwijs en bijkomende taalcursussen. Datzijnopzich uiteraard nuttige maatregelen, maar in de prak­ tijk komt dit grotendeelsneer op dwei­

len met de kraan open. De enige manier om de verbrusseling tegen tegaan en het Vlaamse karakter van de Rand te bestendigen,is een intensieve woonpo­ litiek.Maarnet op ditpunt moddertde Vlaamseregering aan.

‘t P.: Toch zegt die regering dat ze extra middelen heeft voorzien voor Vla- binvesten dat ze metde Wooncode de verfransing wiltegengaan inde sociale huisvesting.

B.L.: Dat laatste is onzin.Pure fa?ade- politiek. Het enigewat gevraagd wordt, is de bereidheidNederlands te leren. Dat is natuurlijk absoluut onvoldoende. Wie op eenwachtlijst staat voor een sociale woning, moetVOORAF bewijzen dathij Nederlands kan en wilspreken. En men­ sen die zichniet integreren ofdie hun kin­

deren naareenFranstalige schoolsturen, die moeten gewoon doorverwezen wor­

den naar Brussel of Wallonië. Vlabinvest wastot ophedenéén groot fiasco:op14 jaar tijd werden eramper 300 woningen gerealiseerd.

Demiddelenwerden inderdaad opge­

trokken met 25 miljoen euro, maar tege­

lijk werd hetwerkingsgebied uitgebreid van9naar39gemeenten. Ditis duseen druppel op eenhete plaat.Hetontbreekt deVlaamse overheid volkomen aanvisie en ambitie.”

‘tP.: Hoe moet hetdan wel?

B.L.: Alle nadruk moet gelegd wor­

den opeen intensieve woonpolitiek. De Vlaamse overheid moet, bestin samen­

werking met de privésector, een veel actievere speler wordenop de vastgoed­ markt. In de verpauperde wijken aan de Rand van Brussel moet ze systematisch woningen en zelfs hele huizenrijen opko­

penenrenoveren, of platgooien en vervangen door nieuwbouw.

Op die manier moeten jonge Vlaamse gezinnen opnieuw naar de Vlaamse Rand geloktwor­

den. Dit zou een veel zinvol­

ler beleid zijn dan altijd maar nieuwe verkavelingen te realise­

ren. De Vlaamse regering ende gemeentebesturen hebben hier trouwens de instrumenten voor:

methet voorkooprecht kunnen zij deaankoop door anderstali­ gen verhinderen. Maar dit vergt natuurlijk centen én demoedom een voorrangsbeleid te voeren voor Vlamingen. Ook moet er veel assertiever worden opge­

treden tegen de vastgoedboeren.

Wij hebben hiervoor eengede­

tailleerd Noodplan uitgewerkt, maar tot nu toe vond geen enkele Vlaamse regeringspartij het nodig te reageren op onze voorstellen. We kunnen alleen maar vaststellen dat de Vlaamse regering noch de provincie aan een ommekeer werkt.

‘tP.:U bent inuwboek scherp voor N- VA. De aanwezigheidvan die partij in de Vlaamse regering maakt volgens u nau­

welijks een verschil.

B.L.: Het is eigenlijkerger dandat. De N-VA laat zichgebruiken om de schijn te wekkendat er een Vlaams beleid gevoerd wordt,maar in depraktijk gaat het hele­

maal de verkeerde richting uit. Vooral inzake ruimtelijkeordening. DeVlaamse regering zou in feite alles moeten doen om de verstedelijking van Halle-Vil­

voorde tegen te gaanen zedoetprecies het tegenovergestelde. Met het zoge­ naamde “Vlaams Stedelijk Gebied rond Brussel”wordt de verstedelijkinguitge­ smeerd over grote delen van de Rand en wordt de rode loper uitgerold voorde bouwpromotoren en het grootkapitaal.

Het iswerkelijk onvoorstelbaar dat men de komende jaren velehonderden hec­ taren landbouwgebied wil omzetten in industrie- en kmo-gebied, uitgerekend in eenstreek waar nauwelijkswerkloos­ heidbestaat. Watzal hetgevolg zijn? Dit zal alleen maar leiden tot een gigantische toestroom van bijkomende anderstalige inwijkelingen.

Weet u dat er in het provinciale bestuursakkoord, dat ook door CD&V/

N-VA- gesteund wordt, te lezen staat dat er 850 hectaren bijkomende indu­ striezones moeten komen in de pro­ vincie, bovenop de grote reconversie- gebieden? Acht en een halvevierkante kilometeralstublieft! Dit ismegalomaan.

Alleen al in deomgeving van Zaventem wil de Vlaamseregering voorde komende achttien jaar vier vierkante kilometer bij­ komende industriezones, terwijlalles er vandaag al potdicht zit.

‘tP.: Opvallend is dat uhard uithaalt naar de pers. U besteedt er zelfs een aparthoofdstuk aan? Vreest u niet dat ditnegatieve commentaren op uw boek zal opleveren?

B.L.:Beter een negatieve danhelemaal geen.

Mijn verwijt is precies dat ze de com­

munautaire problemen in Halle-Vilvoorde systematisch onder demat vegen.Ikben intussen twaalf jaar parlementslid en de situatie is alleen maar verergerd. Er is bijna geen enkele redacteur nog geïnte­ resseerd in deze kwestie; de desinteresse isbijnatotaal.

Vandaar dat de kranten hetgezwets van Deschouwer klakkeloos overnamen.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de regimekranten “Randkrant” en

“Brussel Deze Week",die doendenken aan communistische propagandabladen.

Ik ben eigenlijk zeer ongerust. Westaan voor groteonderhandelingen met Brus­ sel en Vlaams-Brabant als inzet. Net zoals dertig jaar geleden met het Egmontpact.

Maar toen waren er Vlaamsgezinde hoofdredacteurendiede Vlaamse bewe­ gingversterkten en aanmoedigden.Van­

daag staan er helemaalgeenjournalisten klaar om die rolover te nemen. Behalve dan ‘t Pallieterke. PmM.