62s,e jaargang nummer 21 woensdag 23 mei 2007

62s,e jaargang nummer 21 woensdag 23 mei 2007

ƒ.

K

■ A ^{Voor mensen}

’K * L2. /)/)•_ KT. 11 - ,X rcUdtlC<0u<jQ»

Leg ze droog

We hebben het op Rerum Fanfarum weer eens van allerlei kanten goed ingepeperd gekregen: solidariteit, solidariteit en nog eens solidariteit! Of het nu janneke Renders van het ACW was of de bobos van de christelijke vakbond, of het ziekenfonds, het refrein was en bleef hetzelfde: gij zult blijven betalen voor de Walen. En als het van Luc Cortebeeck afhangt, dan zullen er ook nog eens speciale extra inspanningen voor Brussel bovenop komen. Want daar zij ze allemaal armtierig en armlastig en het wel­

varende Vlaanderen moet zijn portemonnee maar verder opendoen. Bovendien is het voor deze vakbondsmanitoe veel belangrijker dat bij de vorming van de nieuwe rege­

ring het federale niveau meer geld krijgt, eerder dan dat er bevoegdheden naar de regio's worden overgeheveld. Vermits enkel Vlaanderen vandaag de dag in staat is zijn begroting serieus te beheren, is het duidelijk waar volgens de ACV-cenakels dat verse federale geld vandaan moet komen. Als het dus van de “christelijke” vakbond afhangt, zullen de transfers van noord naar zuid in de toekomst niet worden afgeschaft maar integendeel nog verder worden versterkt. Met de meest schijnheilige grimlach op hun gelaat trokken de ACW-bonzen dan nog eens naar een Rerum Novarumfeest in Voe­

ren. Wat we niet weten, is of het gezelschap daar eens een kijkje is gaan nemen naar de fameuze Montzenlijn, die weliswaar een deel van Voeren doorkruist, maar ook ver­

bindingen heeft met de provincie Luik. Het is via die Montzenlijn (of lijn 24) dat nu het goederenvervoer per spoor verloopt tussen de haven van Antwerpen en het Duitse Ruhrgebied. Het is die lijn die ter sprake komt als er in Vlaanderen gepleit wordt voor de heropening van de Ijzeren Rijn via het noordelijker gelegen Nederlands-Limburg, '>mdat de Montzenlijn langer en moeilijker is, en vooral niet ver afzit van een piek in

<ar capaciteit. Een aandachtige lezer weet wat er nu gaat komen: Vlaanderen wil de teren Rijn mét behoud van de Montzenlijn, als logistiek antwoord op onder meer het

’‘ anemende containervervoer. Di Rupo en de Waalse regering van hun kant vinden esteren in de Ijzeren Rijn "weggegooid geld", omdat het zogezegd een paar arbeids-

■aatsen zou kunnen kosten in het Luikse. Wat absoluut niet bewezen is.

Het provinciebestuur in Maastricht reageerde alvast opgetogen op het Waalse standpunt: 'In ieder geval heeft Nederlands-Limburg een stevige bondgenoot gevon- in in het verzet tegen de Ijzeren Rijn.’ Een nog belangwekkender echo daarvan vin-

■'n we in een recente brief (14 mei) van de nieuwe Nederlandse minister van Ver­

ser en Waterstaat Camiel Eurlings aan de Tweede Kamer in Den Haag. Onderwerp:

jzeren Rijn; alternatieven'. Citaat: ‘Ik heb (...) aangegeven dat ik mij zeer bewust ben van de vele bezwaren die in Limburg en Noord-Brabant bestaan tegen het opnieuw in gebruik nemen van het historische tracé van de Ijzeren Rijn, en ik heb ook begrip voor die bezwaren. Daarnaast constateer ik dat ook in Duitsland en in België steeds meer bezwaren worden geuit tegen het weer in gebruik nemen van de Ijzeren Rijn spoor­

verbinding via het historische tracé.’

Dank u. Di Rupo, aldus de heer Eurlings, u bezorgt mij munitie om in de Tweede Kamer een goed figuur te slaan, en tegelijkertijd de gesprekken met Vlaanderen op de lange baan te schuiven. Volgens de sossen Vanvelthoven en Tuybens zou Eurlings ech­

ter laten uitschijnen dat Nederland niet onder de Ijzeren Rijn zal uitkunnen. Dan moe­

ten ze ons maar eens komen uitleggen waarom zijn brief eindigt met de volgende pas­

sage: 'Ik zal dan ook (...) mijn uiterste best blijven doen om mijn Belgische en Duitse ambtgenoten te bewegen om gezamenlijk en in goed nabuurschap te zoeken naar min­

der bezwaarlijke alternatieven voor de Ijzeren Rijn.

Terecht, wijzen Vlaams Belang en N-VA overigens op de janusrol die Verhofstadt altijd in dit dossier heeft gespeeld. Toen hij in 1999 premier werd, trok hij naar Neder­

land om het ijzeren varkentje eens snel te gaan wassen en daar allerlei grootse verkla­

ringen over af te leggen. Acht jaar later rijdt er nog steeds geen enkele trein over het traject. En, klap op de vuurpijl: Di Rupo en co hebben intussen vers NMBS-geld voor de oude lijn binnengehaald. Wie is er op dit ogenblik minister van Mobiliteit? De sos Landuyt, partijgenoot van die twee andere pipo's die hierboven even mochten kraaien dat de Ijzeren Rijn zo goed als binnen is.

En vooraleer we nog eens wat extra centen in Brussel gaan pompen, mijne heren ACW ers, laten we dan niet uit het oog verliezen dat Brussel moedwillig en met kwaad

°pzet bezig is de luchthaven van Zaventem te saboteren. Dat de Brusselse instellin­

gen en de Brusselse versie van de VDAB van geen kanten marcheren, maar dat wel

*an Vlaanderen en Halle-Vilvoorde verwacht wordt dat wij duizenden Nederlandson- kundige werklozen zouden gaan opvangen (en waarbij uiteraard het taalcriterium als r3cistisch zal worden afgedaan). Maar dat zal voor de ivoren toren van de ACW-top

^ellicht geen argument zijn. Daarom is er maar één manier om al die franskiljons en I elgicisten duidelijk te maken dat het ons menens is. We leggen ze droog. We beta- len geen frank meer aan wie ons misprijst. Geen bal solidariteit meer. Niks geen over­

gangsperiode meer. Geen Ijzeren Rijn, geen goeddraaiende luchthaven, geen splitsing

*an BHV, geen eigen fiscaliteit, geen eigen gezondheidszorg tegen de overgrote meer­

derheid van de Vlaamse artsen in? Zeer wel. Begin dan maar al hout te sprokkelen,

***“>“‘k XWteRc

lEOKC Z-FO-T-

kfcAf.Hr"

1,65 euro

$

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Deze week :

• Het grote stilzwijgen 2

• Ingeslikte beloften 4

• Uit het leven gegrepen 6

• Een andere Michel 7

• Brief aan de koning 16

Schoolfac-duur

Nadat we twee weken lang rapporten bespraken, kunnen we er niet aan voorbij ons licht deze week over de onderwijswereld te laten schijnen. Minister Vandenbroucke liet zich vorige week langs zijn sociale kant bewonderen en legde een maximumfactuur op aan de basisscholen. Tussen het eerste en de zesde jaar mogen scholen per leerling nog maar voor maximaal 360 euro optreden als reisbureau. Eendaagse uitstapjes worden begrensd op 60 euro per jaar. De tijd van de schoolfac-duur is voorbij.

Het onderwijsveld reageerde ontzet.

Gedaan met bos-, zee- en sneeuwklassen.

Meester Wim en juf Veerle zullen creatief op zoek moeten gaan naar andere gelegen­

heden om enkele dagen onbelemmerd van elkaar te mogen genieten. Meester Guy zal na twintig jaar zelf moeten gaan betalen voor zijn skiavonturen. Juf Griet houdt zo van de dierentuin, maar zal er nu haar lerarenkaart moeten aanspreken om toch nog enkele pro­

centjes korting af te pingelen.

Kortom, door deze revolutionaire ingreep van Vandenbroucke dreigen onze scholen ver­

oordeeld te worden tot hetgeen waarvoor ze opgericht zijn: les geven, meer bepaald in een klaslokaal. Of wat daar in lagere scho­

len voor moet doorgaan. Hebt u nog eens zo’n klaslokaal bezocht? Hoekenwerk heet het toverwoord en liefst zouden pedagogen lagere scholieren stockeren in een octagon.

Hoe meer hoeken, hoe meer vreugd.

Een vertelhoek (met zitzakken), een cre­

atieve hoek (te herkennen aan de rommel die er uitgestald ligt), een computerhoek (of, in de kindermond, de googlehoek), een danshoek (met spiegels tegen de wand), een voorlichtingshoek (beter bekend als het con- doominium), een dutjeshoek (met de hoofd­

kussens), een ik-wil-er-even-uithoek (uitge­

rust met koptelefoons) en een polyvalente hoek (omdat men voor de achtste hoek geen functie meer vond).

Zo blijft er uiteraard geen ruimte meer voor een brede wand waar een bord kan han­

gen. Is ook de bedoeling, want bord en krijt zijn uit den boze, wegens te schools.

De banken en stoeltjes staan kriskras ver­

spreid over de klas, er zorg voor dragend dat geen enkele stoel gericht is naar wat nog rest aan schoolbord. De taak van leerkrachten lijkt steeds meer op dat van de circusartiest die een reeks borden draaiend moet hou­

den op lange stokken. Hyperactief hollend van de ene hoek naar de andere - waarbij de ik-wil-er-even-uithoek nauwlettend dient gemeden te worden - om de leerlingen met nieuwe taken en opdrachten bezigheid te verschaffen.

Wie zal het deze brave borsten euvel dui­

den dat ze die progressief pedagogische fol­

terkamer graag verlaten om enkele dagen te genieten van bos, zee of sneeuw? En nu sluit Vandenbroucke deze vluchtwegen vak­

kundig af.

Ouders zullen opgelucht ademhalen, ver­

lost als ze worden van de reisfacturen. Maar hoe moet het schooljaar nu gevuld worden?

Met les geven misschien? Met binnenschoolse activiteiten?

Wil Frankske Vandenbroucke misschien terug naar de tijd van de Witte van zijn Zichem, met een vierhoekige klas en een strafkot annex? Omdat hij vroeger altijd de slimste was van de klas, maar op schooluit­

stappen als kneusje omvergelopen werd door de meer levendige klasgenoten?

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

□

Het grote stilzwijgen

De door de media in achtgenomen discre­

tie is soms echt ontroerend. Vooral wanneer ze getoond wordt in aangelegenheden die ze voordien zelf tot een absolute hype hebben verheven, al dan niet onder “lichte” druk van het regime waarvan ze, meer regel dan uit­

zondering, de gewillige slaafjes zijn.

Zo stuitte ik dezer dagen ergens op een binnenbladzijde van één enkele Vlaamse krant op het miniberichtje dat het onder­

zoek inde zaak-Remmery was afgerond zon­

der dader. De speurders waren er niet in geslaagd om de beruchte dreigbriefschrij- ver te vinden, ondanks intensief speurwerk.

Het was nu aan het parket over het dossier te oordelen. Maar of het ooit tot een pro­

ces zou komen was zeer de vraag. Zaak ver­

ticaal geklasseerd dus.

Andere kranten, laat staan de audiovisu­

ele media, vonden het niet eens nodig de goegemeente van de uiteindelijke afloop op de hoogte te brengen. Dat stond dan wel in schrille tegenstelling tot de dozijnen blad­

zijden en de uren zendtijd die nodig wer­

den geacht om de goegemeente gedurende dagen en weken op de hoogte te houden van het geringste detail in de ontwikkelingen van een “schokkende” zaak met duidelijk racisti­

sche motieven. Het kon moeilijk anders dan dat de acht dreigbrieven aan het adres van de inmiddels gestopte zaakvoerder Rik van Nieuwenhuyse en zijn beschermelinge mét hoofddoek Naïma Amzil waren komen aan­

waaien vanuit “extreemrechtse “ hoek, om het dan, enige discretie in acht genomen, niet rechtstreeks over de partij te hebben die door politiek correct aan die nomencla­

tuur verbonden wordt. Mede daarom zette tante Laurette destijds een legertje extra speurders in om de zaak uit te spitten. Ook het Hof volgde in wat het paarse regime Laken voorschreef als een niet te missen

“open kans". En zo is het gekomen dat zaak­

voerder Van Nieuwenhuyse samen met zijn beschermelinge Naima én met hoofddoek niet alleen te gast waren in Le Palais-Het Paleis, maar dat vorst en vorstin het weder­

zijdse respect op hun beurt onderschreven met een tegenbezoek aan het door verre­

gaande onverdraagzaamheid belaagde bedrijf in Ledegem.

Althans, dat was het sfeertje van de media- hype waarmee de meute "hot” diende gehou­

den tot het “moment suprème" waarop de onverantwoordelijk schrijvende onverlaat zou geklist zijn en hijzelf, evenals zijn "roots", openbaar aan de schandpaal konden wor­

den genageld. Niemand binnen de gelede­

ren van de “geschokte" politiek correcte club die echt rekening hield met de mogelijk­

heid dat er ook sprake kon zijn van zoiets als een interne afrekening, gestoeld op motie­

ven als jaloezie en/of liefdesperikelen onder

“partners”. Toen die "piste" uiteindelijk als nog enige min of meer overeind bleef, zij het officieus, smolt de aandacht voor de brief­

schrijver en zijn verzamelde werken weg als sneeuw voor de zon. Een andere door de speurders gevolgde piste was de mogelijk­

heid van een bewuste provocatie, bedoeld om sympathie op te wekken voor allochto­

nen om "extreem rechts” politiek wind uit de zeilen te nemen. Maar het mag meer dan duidelijk zijn dat die piste in de regimemedia nog minder aandacht heeft gekregen dan dat ene miniberichtje in die ene krant over het

23 mei 2007

De dingen dezer dagen

VBuqKa>s^xLj)(^

” /KST

4?

ïllï %

JA, ECHT VEILIG HET 3EL ; OQOO/1^5

uiteindelijk klasseren zonder gevolg van het levensgrote drama-Remmery.

Het kan inmiddels niet ontkend worden dat de dreigbrieven aan Rik Van Nieuwen- huyse wel degelijk bestaan en niet tot het rijk van de politiek correcte fabeltjes behoren.

Dat ligt enigszins anders met een tweede

"affaire” waarvan volgens “het beleid” in de stede Sint-Niklaas het racisme bij emmers afdroop en waaromtrent de media na het

“verzorgen” van een hype in verhouding tot die emmers, een oorverdovende stilte in acht nemen.

Die dan op haar beurt weer in verhou­

ding staat tot de leugens die de hype heb­

ben gevoed. De van huidskleur zwarte sche­

pen Wouter van Behingen mag dan als gevolg van die hype op de eerste lentedag van 2007 niet minder dan 626 koppels symbolisch in de echt hebben verbonden, het is vandaag duidelijk dat die 626 koppels zich voor het karretje hebben laten spannen van wat in de zaak-Remmery bekend staat als de piste van een bewuste provocatie.

Het moge de bewuste schepen die daar straks een zitje met rode pluche zal aan over­

houden, verder goed gaan, het zal niet ver­

geten worden dat uitgerekend hij de eer­

ste was om op de Nederlandse televisie het fabeltje te ontkrachten van de drie kop­

pels die geweigerd hadden zich door “een zwarte” te laten trouwen, ook al is nooit duidelijk geworden wat met “zwarte” pre­

cies bedoeld werd.

De drie koppels zijn hoe dan ook nooit gevonden. De reden? Ze bestaan niet. En iedereen met wat gezond verstand ligt nog altijd in de deuk als hij of zij terugdenken aan de door het stadsbestuur uitgekraamde onzin dat hun namen in potlood waren geschreven en nadien uitgegomd omdat ze alleen maar

"inlichtingen waren komen vragen”.

Met de diepere gedachten achter het opgevoerde nummertje in Sint-Niklaas valt evenwel niet te lachen. Het bewijst dat de uitspraak “alle middelen zijn goed”, zoals gedebiteerd door een collega van de bur­

gemeester van Sint-Niklaas, niet overal in dovemansoren is gevallen. Het grote stil­

zwijgen dat de regimemedia over een van die middelen in acht hebben genomen en nog altijd nemen, toont alleen maar aan dat ze zich daar heel goed rekenschap van geven.

Zonder schaamtegevoel, dat spreekt.

Het zegt wel iets, zoniet alles, over het lamentabele peil waarop, wat zeg ik, waar­

onder de media opereren. Als zij het laat­

ste greintje van geloofwaardigheid willen verliezen, moeten zij zeker op deze weg

voortgaan. D.Mol

Realist

De CD&V is er nog lang niet. Pieter de Crem beseft dat. Zegt hij in Het Laatste Nieuws: “De kans dat CD&V deel uitmaakt van de nieuwe regering is veel kleiner dan dat dit land na 10 juni een paarsgroene rege­

ring bis krijgt, zoals in 1999. Ik ga ervan uit dat we er straks niet bij zijn. [...] Als paars in Vlaanderen 45 zetels haalt, gaan Open Vld en SP.A gewoon samen door. En halen ze die 45 niet, dan nemen ze er gewoon de 2 of 3 zetels van Groen! bij. Wat zou je willen, dat de socialisten niét voor blauw en groen kie­

zen? Johan Vande Lanotte en Elio Di Rupo delen dan de lakens uit.”

Feit is dat Verhofstadt er alles, maar dan ook alles, aan zal doen om de tsjeven buiten te houden. Als er ook maar de kleinste kans is paars voort te zetten, desnoods met groen erbij, zal hij die met beide handen pakken. Is het misschien daarom dat de groenen door de media zo gepromoot worden? Nog efkens en ge hoort de slogan: Groen! is nodig.

Dit op apegapen liggend apenland

30 jaar Egmont-Stuyvenberg

We schrijven 24 mei 1977. Vandaag dag op dag dertig jaar geleden dus. Bij de och­

tendkoffie vertel ik Vlaanderen via de radio- nieuwsdienst dat de Franstaligen in een brede Vlaamse rand rond Brussel straks naar een (tweetalige) Brusselse gemeente mogen trekken om daar hun Franstalige stem uit te brengen en daar in het Frans hun administra­

tieve verplichtingen te voldoen. Intussen blij­

ven ze rustig op hun Vlaams adres wonen.

Het Egmontpact was die nacht boven de politieke doopvont gehouden, Vlaanderen had nog maar eens betaald om die onwil­

lige Franstaligen over de Belgische streep te krijgen. Tegen het middaguur van diezelfde 24ste mei hingen zwarte vlaggen aan Vlaamse adressen in Brussel, het Vlaamse verzet tegen deze zoveelste Vlaamse uitverkoop zou niet meer stoppen, het Egmontpact struikelde bij manier van spreken dezelfde zomerse nacht waarin het tot stand kwam.

Begin mei was formateur Leo Tindemans begonnen met de zoektocht naar een nieuwe coalitie. Hij wilde een regering van chris­

tendemocraten en socialisten, maar ook de Volksunie en het FDF kregen een nieuwe kans om mee te doen. Om zich zo goed mogelijk te beschermen tegen de journalis­

tieke buitenwereld, koos de formateur de niet bepaald gezellige kantoorkelders van het Brusselse Egmontpaleis vlakbij het lief­

lijke Zavelparkje als plaats om te onderhan­

delen.

Tegen alle verwachtingen in - zeker die van de formateur die VU en FDF liever kwijt dat rijk was - werden de journalisten in de heel vroege ochtenduren van de nacht van maandag 23 op dinsdag 24 mei toch binnen­

geroepen. Men was het uiteindelijk toch eens geworden over “een" akkoord! Een geschre­

ven tekst van die afspraak kwam dagen later na nieuwe moeizame gesprekken.

We moesten het dus stellen met de ver­

bale uitleg van de formateur en enkele losse uitspraken van doodvermoeide onderhan­

delaars die er nochtans vrij goedgezind bij zaten. Niet te verwonderen, zij hadden een indrukwekkend vrij globaal pakket “Belgi­

sche staatshervorming" klaargestoomd.

Zelfs de splitsing van BHV werd bekrach­

tigd. Met subgewesten én een oplossing voor Brussel. Het was de eerste keer in de com­

munautaire geschiedenis van dit apenland dat politiek België met steun van VU en FDF zoiets kon voorleggen.

Er was wel een niet-onaardig probleem:

grote delen van het akkoord konden pas na nieuwe verkiezingen uitgevoerd worden als er een parlement was met grondwetgevende bevoegdheid wat nu niet het geval was. Niet meteen een geschreven tekst, zes partijen verplichten om minstens twee keer vier jaar verplichtte blijven samenwonen om het alle­

maal te kunnen waarmaken, een formateur die er vanaf de eerste dag niet echt met zijn hart bij was, zelfs zonder het inschrijvings- recht waren de kansen op een goede afloop van dit ambitieuze akkoord van bij het begin zwaar belast.

Was het daarom dat Tindemans die nacht bijzonder discreet bleef over enkele weinig Vlaamsvriendelijke en dus kwetsbare pun­

ten in het pact zoals het inschrijvingsrecht Een welwillende medewerker van de kandh daat-premier vertelde mij tijdens een lift van het Egmontpaleis naar de radio aan de Rev- erslaan de nodige bijkomende communau­

tair geladen gegevens, onder meer over dat onzalige inschrijvingsrecht. Ter herinnering tijdens de mislukte BHV-onderhandelingen van enkele jaren terug dook dat inschrijvings­

recht opnieuw op. Franstaligen geven niet gauw iets op dat ze ooit binnen handbereik hebben gehad.

Guy Verhofstadt

in het eerste Burgermanifest 1991

de ongrijpbare »oorschriften «an de politieke wéreld”"',OlgS!nS

Met de karwats

Onnodig te vertellen dat ik het radiojour­

naal van zes uur die ochtend niet met de invoering van de subgewesten begon, maar met het inschrijvingsrecht. Dat lijkt mij van­

daag nog altijd een journalistieke vanzelfspre­

kendheid - de Vlaamse radio was samen met mij de enige om dit nieuws te brengen. Dat werd mij nadien kwalijk genomen. Ik zou op die manier het Egmontpact gekelderd heb­

ben. Eerlijk gezegd, het zij zo.

Die critici moeten dan ook toegeven dat niet alleen de formateur-premier maar ook zijn partij, l'ancien CVP, onderhuids niets onverlet lieten om het mislukken van het pact niet tegen te houden. De betrokken partijvoorzitters moesten uiteindelijk de regeringspen van Tindemans zelf ter hand nemen, men had nog meer dan twintig extra onderhandelingsnachten op het koninklijke Stuyvenbergkasteel in Laken nodig om het binnen de meerderheid eens te worden over de concrete invulling van de gemaakte afspra­

ken.

Het was de tijd van de "junta van de par­

tijvoorzitters”, die desnoods de karwats zou gebruiken om hun parlementaire troe­

pen te verplichten om een en ander te slik­

ken. Voor een zeldzame keer vormde de Vlaamse voorzitters ook één politiek front, zoals ook aan Franstalige kant, men sprak van “gemeenschap tot gemeenschap”. Intus sen nam de top van de Vlaamse liberale de Open VLD’ers van vandaag, deel aan u grote anti-Egmontbetoging!

Wereldvreemd

De ambitie van de geestelijke vaders van dit pact was veel te groot: begin oktober 1978, niet eens anderhalf jaar na het onder­

tekenen van de afspraak voor acht jaar stuurde Tindemans tijdens een historische opvoering in de Kamer van volksvertegen­

woordigers zijn junta naar huis: "Ik ga v3l op deze tribune naar de koning en bied herr het ontslag van mijn regering aan. Omdat d<

grondwet geen vodje papier is!” Een ges«

die hem door Laken bijzonder kwalijk werd genomen. Hij werd geen premier meer er moest lang wachten op zijn titel van mins­

ter van staat.

"Historische beslissing of vergissing?’

ondertitelde ik mijn boekje “De Prinsen va11 Stuyvenbergl”, het journalistieke relaas vir de weinig hartverwarmende Egmont-Stuf venbergoperette. Veel later schreven so^

migen, die het zelf niet meemaakten, dat h*1 Vlaamse neen van toen een vergissing was

Zoals gebruikelijk ligt de waarheid ove beide uitersten gespreid: het programn1*

boekje van het Tindemansgezelschap technisch zonder twijfel historisch, het **

een moedige inspanning om dit keer ieC meer te doen dan prutsen aan bestaan^

taalwetten, het was iets dat een nieuw gisch samenlevingsmodel had kunnen wor den als iedereen acht jaar lang rond deze» ' tafel had willen blijven zitten tot alle stukje van de puzzel in mekaar pasten. -f Een toch wel wereldvreemde ambitie een land waar regeringen het toen niet la ger dan twee jaar uithielden. Het was bo*e dien een vergissing te denken dat de wer buiten het Egmontpaleis alle subtiliteitet1^.

onhandigheden van het pact zonder n1^

ren zou begrijpen zoals de onderhan laars dachten dat zij het begrepen had Het was vooral een historische blunde denken dat het Vlaanderen van toef ...

zomaar zou laten “inschrijven". Erwas' tijd nog een bewegende Vlaamse bev*e>' we hadden nog een “Vlaamse perS wie Vlaams- zijn vanzelfsprekend v/aS,|(l)ir waar we nu niet of nauwelijks nog °P

nen rekenen. .gr

Of een nieuw Egmontpact nu nog .y lijk is? Neen! De middelpuntvliedende ten zijn intussen veel te krachtig geV*

om het Belgische huishouden nog 'an^ jjc’

te houden. Tenzij politiek Vlaander fe straks levend laat villen en dan s'a . e op het altaar van het aloude

applaus van de in Vlaanderen verse 'f}

politiek correcte Nederlandstalige P MaRcr

Mare Platei, De Prinsen van S1 >

berg> Historische beslissing ® |9?''»

sing? 128 blz. uitg. Davidsfond»

De dingen dezer dagen

3

Een hertekend Kosovo

Enkele lezers reageren op mijn stukje over Kosovo. Wel ja, laat ons vanuit onze zetel gezellig samen de wereldproblemen oplos­

sen. En in dit geval is de oplossing zonne­

klaar, ook al maakt ze niet veel kans. Splits het gebied langs etnische lijnen, integreer het Servische deel volledig in de rest van Servië en laat het Albanese deel zijn eigen weg gaan. Nu de “internationale gemeen­

schap” de territoriale integriteit van Joego­

slavië en van Servië opgeheven heeft, moet ze consequent ook de grenzen van Kosovo durven herzien.

Eén van mijn critici behoort nog tot de oude school van flamingantische goede zie­

len die in de tijd van Tito ijverden tegen de

“volkerengevangenis” Joegoslavië. Hij heeft het over de rechten van “de Kosovaren”, alsof zulk volk als volk zou bestaan, en over

"Kosova". Dit laatste is de Albanese ver­

haspeling van de bij uitstek Slavische naam 'Kosovo (Polje)” van kos, "merel". De hele provincie draagt dus de naam van dat ene slagveld waar de Serviërs in 1389 door de Turken verpletterd werden, het Merel­

veld. Overigens is er in Rusland een Kuli- kovo Polje, het "sneppenveld”, waar de Rus­

sen (ook Slaven) in 1380 de Tataren (ook Turken) verslagen hebben. Destijds was de hele regio Servisch, de Albanese aanwezig­

heid is een bijdrage van de Turkse bezet­

tingstijd, de Italiaans-fascistische interven­

tie en de anti-Servische politiek van Tito.

Plus de kleine terreur vanwege de Albanezen die vele Serviërs en zigeuners op de vlucht gedreven heeft.

.i. Een eigenaardigheid van de post-Joego- S|avische burgeroorlogen is dat de verde- ling in goeien en slechten los stond van de nochtans voor de hand liggende associatie niet het goede en het foute kamp in WO2.

Althans vanuit België bekeken is dat vreemd, want hier speelt die associatie nog volop, niet alleen in de binnenlandse anti-Vlaamse Polemieken, maar ook in de internationale beeldvorming zoals bewerkt door Le Soir:

’laamse eisen zijn nog steeds besmet met

Echo’s uit de Koepelzaal

Signaal

——_____,____________________ _

ker 6ert burger, de gesoigneerde koele kik- ln eVan de N-VA, is geen slechte minister.

hn e.n normaal land, in een normale rege- eleSz 'e echt bevoegd zou zijn over essenti- ter 6n’zou h'j zelfs een hele goede minis- mist h'-u60 Z’’n' N'et e<-ht briljant, daarvoor niet o'* 'ae v's'e’maar een gedegen techneut 'u'acht'r)6 d°ssierkennis en evenveel werk­

dag . ' manier waarop hij vorige woens- ' bjden nler sP'ekbriefje(s) van zijn kabinet Vlaams h e P'ena're samenscholing van de vraa£ vChe i>arochieraad antwoordde op de (CD&y? zijn streekgenoot Carl Decaluwe Ornschak '~|Ver de door ‘Europa’ verplichtte v's'e. be 6 'ng Van anai°ge naar digitale tele-

*elfs do **ees Zl|n kennis en beheersing van Wij o ?'ste materie.

8eWone b Ouden daaruit vooral dat het de

^aar urger weeral centen gaat kosten, Men ?nze Politiekers ‘alles’ in het werk o*3 hun d 60 °Pdat Jan met de klak en zijn fl'kkerenJCtatoriaie huiskamergenootje, hun Roeten a^°d geen nanoseconde zullen in (j- lssen. Het zou wat geven ook!

z°u wi||et, aPer“land ooit nog een revolutie kassa’s Overwegen, met mobilisatie van

’het het'3?1' k'assiek recept, moet begin- . e'e*isie te P ebs minstens een week zonder -delfde Zetten- Nochtans zou dat voor

m6 hetekf PeuPe' een heilzame schokthera-

^ht zoud n: Stel ie voor dat ze weer ver-

?Vu|len| z'*n ze^ hun lege avonden op 1? 0t’VoorstleiK 6et 'n we'ke onvoorspelbare 6rser|ce||ene °are r'chtingen hun stramme gaan springen en dansen? Hun

nazi-connotaties. In Joegoslavië hadden de Kroaten, de moslims en de Albanezen zich met de Asmogendheden verbonden, maar het zijn zij die sinds 1990 alle diplomatieke, militaire en mediapropagandistische steun uit het Westen gekregen hebben. Je moet het maar doen. Slachtoffers en bestrijders van de Duits-ltaliaanse interventie waren de Serviërs, maar juist hun leden, Slobodan Milosevic, werd als “nieuwe Hitler" gebrand­

merkt.

In dat retorische kader heeft men veel gehitst over een "Groot-Servië”, maar de Servische wil om Kosovo te behouden is natuurlijk geen expansionisme. Veeleer past het Albanese separatisme er in plannen voor een “groot-Albanië”, die trouwens ook Mak- edonië bedreigen.

Gezond verstand

Mijn andere critici vinden dan weer dat ik niet ver genoeg ga in mijn verdediging van de Servische belangen. Met beroep op de geschiedenis menen zij dat Kosovo nu een­

maal tot Servië behoort en dat de Albane­

zen zich daarin maar te schikken hebben. Dat lijkt formeel ook nog steeds het standpunt van Belgrado te zijn.

Het behoud van heel Kosovo zou vader­

landslievende Serviërs echter zuur opbreken door de snelle demografische opmars van de Albanezen. Als ze konden afstappen van die fixatie op huidige of historische grenzen, dan zouden ze die delen van Kosovo kun­

nen redden die nu nog etnisch Servisch zijn.

In ieder geval zijn louter historische rech­

ten een slechte basis voor een duurzame vredesregeling.

Een andere foute basis die ik in pro-Ser- vische commentaren hoor doorklinken, is de wil om de Albanezen te “straffen” voor hun vermeende historische en recente mis­

daden. Kijk, die Albanezen mogen zijn wie ze willen, zelfs moslim of erger, maar ook zij hebben recht op het grondgebied waar de meesten van hen geboren en getogen zijn.

Na WO I legden de overwinnaars een Euro­

pese staatsordening op die voor de Duitsers een bestraffend karakter had, men kent de noodlottige gevolgen. Ook bij een gebieds- verdeling op de Balkan geldt: rechtvaardig duurt het langst.

Laat de Kosovaren dus radicaaldemocra- tisch, dorp per dorp, stemmen over behoud bij Servië of aansluiting bij een nieuwe staat

“Kosova”. Dat levert misschien een grillige grenslijn op. maar die valt te verkiezen boven nog meer terreur en etnische zuivering. Die grens zal op de landkaart prijken als een monument van gezond verstand, verbeel­

dingskracht en respect voor reële wensen.

K^oenraad E^lst

grijze mayonaise zou er beslist van aan de kook raken - en dat moet toch ‘met alle mid­

delen’ voorkomen worden, niet?

Ambtenarees_____________

Blauwzure Marnic de Meulemeester, tevens burgemeester van Oudenaarde, had ook een vraag voor Bourgeois, maar dan over de verbetering van de efficiëntie van het Vlaamse overheidsapparaat. ‘Om onze overheid nog efficiënter te laten functione­

ren’, heette het! Vooral interesseerde het hem of er nog personeel bijkomt bij de ver­

schillende overheden op Vlaams niveau en het aanwenden van ‘de meest moderne tech­

nieken en middelen’.

Op het recente MOVI-colloquium bleek dat België in de Global Competitiveness Index slechts op de twintigste plaats kwam en een studie van de Europese Centrale Bank uit 2004 verwees het land toen naar de der­

tiende plaats. Maar een extrapolatie van die cijfers door professor Moesen (KU.Leuven) bracht het Vlaamse gewest op de achtste plaats! Bourgeois zei het niet zo duidelijk, maar wij zouden het bijzonder interessant vinden te mogen vernemen waar Wallonië en Brussel dan bengelen in diezelfde uitsplit­

sing!

Johan Sauwens (CD&V) liet de gelegen­

heid niet liggen om zich hierbij aan te sluiten en hekelde terloops de wildgroei aan en het overstelpende gebruik van letterwoorden, wat vroeger gewoon 'het ministerie heette is nu een FOD (federale overheidsdienst) en de burger (maar net zo goed de ambte-

Aan Johan Vande Lanotte Grootgrondbezitter

Evenaarsprovincie

Gij Neokoloniaal,

In uw niet-aflatende strijd de groenen zoveel mogelijk stemmen af te kapen, zijt gij vorige week bevallen van een even lumineus als megalomaan idee. Gij wilt in Kongo - en bij verdere annexatie ook in Liberia - maar liefst 250.000 hectare palm­

bomen laten (her)aanplanten om de bel- gische mensheid massaal veel bio-ecolo- gische palmboomolie te bezorgen en de kernenergielobby in ons land daarmee zon­

der dralen lam te leggen. Want genoemde olieproductie zou ons in staat moeten stel­

len de energie van minstens anderhalve kerncentrale voor eens en voor altijd te vervangen. De stekker dus uit Electrabel!

Ja!

Toen gij uw nieuwste inzicht via uw rode mediapionnen in de openbaarheid bracht, brak er in deze contreien een collectieve lachkramp uit. Onze heer Hoofdredac­

teur, die de jungletoestanden ter plaatse een beetje beter kent dan gij, kwam niet meer bij en moest in allerijl naar het Tro­

pisch Instituut worden afgevoerd. Enkel een spoedbehandeling met verse pombe bracht enig soelaas met als niet zo verba­

zend resultaat dat hij vrolijk de verzen van de vroegere hymne door de gangen liet schallen: “Kom met ons mee / want daar wacht u een land / als een wereld zo groot / waar uw vlag staat geplant.” Waarbij hij met melancholische blik naar onbestemde verten staart.

Dus gij wilt Leopold II achterna en in plaats van rood rubber groene olie gaan produceren. En ge beroept u op andere locaties ter wereld waar men de laatste jaren de palmboom heeft ingevoerd. Zon­

der dat ge blijkbaar beseft dat daar uit milieuhoek al grote kritiek op gekomen is: door de oorspronkelijke vegetatie af te breken, wordt het hele ecosysteem alleen maar verder verstoord. Neen? Ja!

Wat ons betreft kunnen de verkiezin­

gen van 10 juni niet snel genoeg voorbij zijn. De meest groteske ideeën worden momenteel op het publiek losgelaten. Aan­

gestuurd door meneernoël.be is Verhof- stadt al volop kerncentrales van de vierde generatie aan het bouwen, terwijl die nog niet eens het stadium van het schetsboek hebben bereikt. Als het dan weer van de

naren en de parlementsleden) weet van toe­

ten noch blazen!

Verward_____________

Op een bepaald moment leek het of enkele toegewijde en hardwerkende zetelzitters van de sossenpartij tussen de banken aan het rol­

lebollen waren! Maar het was alleen maar foorwijf Gennez die last had met bedrading van een van haar elektronische speeltjes.

Al zou een en ander ons van haar niet ver­

baasd hebben...

Feuilleton________________

En dan was er nog - in de woorden van Jan Penris (VB), die zich stilaan tot een specia­

list in deze materie begint te ontpoppen: -

‘aflevering 231’ in het dossier van de Ijzeren Rijn. Men weet dat de Waalse regering daar­

over een recent bekend geworden advies afscheidde en dat in Nederlande de discussie over een alternatief tracé (de Montzenroute die 50 km langer is) weer helemaal geopend lijkt Di Rupo, wiens pover blazoen de jong­

ste dagen door de ‘Vlaamse’ regimepers met man en macht opgepoetst wordt, noemde het IJzerend Rijnproject (dat van levensbe­

lang is voor de Antwerpse haven en voor de

groenen afhangt, mogen we binnenkort alleen nog maar leven van regenwater en zonneschijn. En gij, Vandela, gaat onder het mom van ontwikkelingssamenwerking de Kongo herkolonialiseren. Ge maakt u zo mogelijk nog belachelijker dan Freya- met-de-soepjurk en haar idee om het ver­

foeide patronaat te dwingen schoolverla­

ters automatisch een contract voor twee jaar aan te bieden. En dat allemaal om te verbergen dat ook de SP.a zich eerlang gedwongen zal zien de kerncentrales na 2015 toch open te houden, willen we niet totaal afhankelijk worden van elektrici­

teit ... uit buitenlandse kerncentrales. Of wilt ge die al even megalomane Jo Lernout achterna, die ooit luidop verklaarde: “We zijn katholieker geweest dan de paus!”?

Twee maanden later ging zijn luchtspie­

geling overkop en dat is wat er u ook te wachten staat. Ja! Hoera!

Misschien moet ge maar wat steun gaan zoeken bij de gemeenschappelijke socia­

listische actie aan de Reyerslaan. Zo kan Ketnet de historische kindercampagne van vier decennia geleden nog eens overdoen:

“Plant een boom! Plant een boom! Ieder­

een zijn eigen palmboom!” De rode repor­

ters van radio en tv kunnen op zoek naar de weerslag van de palmboomplannen op het stemgedrag van allochtonen. Panorama onthult hoe de geliefde leider Lumumba destijds al op grote schaal gratis palm­

olie wou leveren aan onze bevolking en daarom door de schurken van Electrabel werd gefolterd en vermoord. In Terzake krijgen de gasten alleen nog maar palm­

wijn en - voor de sterke magen - arak te drinken. Vlaanderen Vakantieland bezoekt de Evenaarsprovincie en schildert lyrisch het werk en de prestaties der inboorlin­

gen. Op de Zevende Dag tenslotte komt een ontroerde Kabila getuigen dat Mwana Lanotte zijn land de moderniteit heeft bin­

nengeleid. Dit alles bij voorkeur nog voor 10 juni en met een affiche van de groenen ondersteboven opgehangen in elke studio.

Om het publiek duidelijk te maken dat de kiezer op zijn kop moet gevallen zijn om voor die partij te stemmen. Zeker weten!

Jajaja! —_

XÏ&CCidcxRje.

trafiek in heel Vlaanderen, distributieland bij uitstek of we dat nu prettig vinden of niet)

‘weggesmeten geld’. Terecht stelde Penris dat het begrip 'weggesmeten geld’ in Wallo­

nië goed bekend is!

Jan Peumans (N-VA) was nog maar aan

‘aflevering 226’ maar sloot zich toch daar­

bij aan en signaleerde een aantal ontwikke­

lingen in het zuiden des lands waarbij Wallo­

nië voor zijn logistiek de as Parijs-Rotterdam zo weinig mogelijk via Vlaanderen wil laten verlopen, maar zoveel mogelijk via Neder­

land: zie de sluis van Ternaaien die binnen­

kort zal worden gebouwd en de voorgeno­

men ombouw van de Waalse waterwegen.

Van Belgische ‘Bundestreue’ gesproken!

Feuilleton (2)

Sauwens had een actief dagje en mengde zich ook in dit debat met een paar merk­

waardige uitspraken! Het waren volgens hem Di Rupo en Coëme (van dezelfde partaai) die ervoor zorgden dat de voor Vlaande­

ren belangrijke grensoverschrijdende assen niet in aanmerking kwamen voor Europese steun en noemde de opstelling van Wallonië ter zake zonder meer ‘anti-Vlaanderen’. Wie doet daar nu verbaasd?

Maar het werd nog mooier toen hij ‘als CD&V’ zijn overtuiging uitsprak ‘dat de NMBS geregionaliseerd zou moeten wor­

den, net zoals in 1988-89 is gebeurd met de regionalisering van Openbare Werken’. Pen­

ris had dat ook goed gehoord, zag Decaluwe instemmend knikken en hoopte van Leterme hetzelfde!

En Peumans citeerde voor de tweede maal havenschepen Mare van Peel die in 'Gazet van Antwerpen’ met zoveel woorden had gezegd dat de klassieke Belgische wafelijzer- politiek verroest is!

23 mei 2007

De dingen dezer dagen

L ’ Union fait la farce

Vlaamse bewegers zijn nogal emotioneel, I het gevoel wint het al eens van het verstand. <

En dus wordt er af en toe al eens op het ver- ; keerde paard gewed zoals tijdens de twee I wereldoorlogen. Zelfs met hun liedjes en <

hun leuzen zitten sommige bewegers er een tikkie naast. Toen een brave borst in 2005 De Stomme van Portici in Gent liet opvoe­

ren, besloten een paar bewogen bewegers dit stuk extra muzikaal luister bij te zetten en eigen koorwerk midden in de opvoering aan te bieden, want zo’n opvoering schond de gedachtenis aan “onze goede koning Willem”

zoals een VB-volksvertegenwoordiger in een kwade brief aan dit blad schreef. En inder­

daad, vanaf het ogenblik dat tenor en bariton de woorden “Amour sacré de la patrie' zon­

gen. kwam het extrakoor tussenbeide (dat duet begon minuten vroeger, maar omdat zij de muziek niet kenden, durfden ze niet bij de eerste maten interveniëren).

Ik ging er eens goed bij zitten om te genie­

ten van het enige lied dat bij die ‘goede koning Willem’ past, maar in plaats van het Wilhel­

mus kregen we toch wel de Vlaamse Leeuw.

Die is 17 jaar na de gebeurtenissen van 1830 geschreven en het beestje zou die goede Willem helemaal niets zeggen. Akkoord, die Leeuw is van een beduidend hogere kwali­

teit dan La Brabançonne omdat de melodie gepikt is bij Schumans Sontags am Rhein en dat is andere kost dan dat Poolse huzaren­

liedje dat Van Campenhoudt indertijd wat jazzier maakte.

Wat we zelf pikken, pikken we beter. Maar ook Schuman past niet bij koning Willem.

Zoals zo dikwijls waren we te traag zodat onze neven uit het Noorden ons in de sprint vloerden. Niet dat we geen kansen gehad hebben. Bijna 350 jaar hebben ze daar met het bekende visademke gewacht of we ons eerstgeboorterecht gingen opeisen.

We weten nog altijd niet juist wie het Wil­

helmus geschreven heeft, Marnix was het zeker niet, maar we weten wel dat het een Antwerpse rederijker was. Maar onze voor­

ouders behandelden ons Wilhelmus met het­

zelfde respect dat wij getoond hebben voor het Gruuthuuse-manuscript en met het­

zelfde resultaat. Na lang wachten zeiden ze in het Noorden: "Niet geïnteresseerd jul­

lie! Dan zouden wij wel zot zijn het te laten liggen". Dus beslisten ze 70 jaar geleden in mei 1937 om ‘Wien Neerlands bloed door d’adren vloeit' van Tollens (notabene, de zoon van twee Gentenaars) als nationaal lied te vervangen door de echte poëzie van het Wilhelmus.

Al in 1550

Wel, ik zou niet willen dat we weer dezelfde stommiteit begaan bij de uitroe­

ping van de Vlaamse onafhankelijkheid na het ontslag van de regering-Leterme-FIa- haut-De Wever-Happart. Vlaamse bewe­

gers spreken geregeld met een misplaatst monkellachje over 'L'Union fait la farce’ en zijn duidelijk niet van plan deze wapenspreuk de haar toekomende plaats te geven in de nieuwe Vlaamse staat. Zij dolen en niet een klein beetje. Ten eerste is deze leuze een bewijs te meer dat wij kwaliteit pikken, want de echte auteur is een nobele Romein. Sal- lustius schrijft in zijn ‘Bellum Jugurthum’ (De oorlog met Jughurta. Zeer lezenswaardig in de stripversie van Hermann): "Concor- dia parvae res crescunt, discordia maximae dilabuntur." Zo’n 1500 jaar later maakt een vrije vertaler daar 'Eendracht maeckt macht, tweedracht maeckt onmacht’ van en die oud­

ste bekende vermelding in het Nederlands verschijnt in 1550 in de bundel Gemeene Duytsche Spreekwoorden. Zevenentwin­

tig jaar later staat de tekst, weliswaar in het Latijn, op allerlei gelegenheidspenningen na de Pacificatie van Gent. Boven de tekst staat meestal de kop van Filips II, want in de logica van die tijd voeren de Nederlandse staten oorlog tegen de slechte dienaars van Filips en niet tegen hun wettige graaf, hertog, heer,

De Staten-Generaal gebruiken alleen het Latijn, maar de Nederlandse versie is bijzon­

der goed gekend, want de Statenbijbel die feitelijk het moderne Nederlands creëert, zet Eendracht maeckt macht op het titel­

blad. Belangrijk is dat woordje "maeckt"- een terechtwijzing aan alle Nederlandse staten die alleen maar aan hun eigen belang denken en een aanmoediging om wat gezamenlijker op te treden.

Na de splitsing van de Nederlanden blijft de wapenspreuk ook in het Zuiden verder leven. De spreuk komt van pas wanneer de

Zuidelijke Nederlanden keizer Jozef II mee­

delen dat “als ‘t nog lang duurt, ‘t rap zal gedaan zijn”, zij het dan niet in de originele Latijnse versie maar in potjeslatijn dat dui­

delijk een vertaling is van het Nederlands.

En wanneer de Vereenigde Nederlandsche Staeten - Etats Belgiques Unis zijne majesteit definitief de deur uitwalsen, staat er onder een ereteken ten behoeve van de nieuwe confederale staat: “Notre union fait notre force”. Langer dan een jaar duurt die een- dragt-union niet.

In het Noorden blijft de leuze bestaan omdat Louis Bonaparte graag zijn oudere broer pest en dus maakt hij van ‘Eendragt maakt Magt’ de wapenspreuk van het konink­

rijk Holland. Wanneer “onze goede koning Willem” dan de Nederlanden samenlijmt, zet ie een streep door die leuze en vervangt ze door het lelijke “Je maintiendrai" van Guil- laume d’Orange, niet eens een van zijn voor­

vaderen. De geschiedenis wijst uit dat Wil­

lem misschien beter bij die Eendracht was gebleven want veel handhaven doet hij niet wanneer in augustus 1830 hongeropstanden uitbreken in het Zuiden. Maar in Brussel zijn ze de aloude Nederlandse wapenspreuk niet vergeten en in 1831 ontdekt burggraaf Char­

les Vilain Xllll dat de Zuidelijke Nederlan­

den, nu la Belgique genaamd, geen zegel en geen wapenspreuk hebben. Hij is de auteur van de allernieuwste nog altijd bestaande Franse vertaling en het Congres National (de Volksraad voor de boeren) aanvaardt zijn voorstel.

Aloud erfgoed

Niet alle Nederlanders zijn de spreuk ver­

geten, want die Statenbijbels zijn op behoor­

lijk papier gedrukt en de rug is nog gebon­

den en niet gelijmd, zodat die boeken nogal wat generaties meegaan. In 1858 delft de spiksplinternieuwe Zuid-Afrikaanse Repu­

bliek (Transvaal) de leuze weer op en maakt er haar wapenspreuk van tot de ondergang in 1902. Maar de spreuk heeft meer levens dan een kat. De nieuwe Unie van Zuid-Afrika gebruikt ook al die Boerenerfenis, zij het in de Latijnse vermomming Ex Unitate Vires zodat de Engelstaligen niet op hun poot spe­

len. De huidige Republiek heeft echter een ander motto: Ike e:lxarra//ke. Dat is Xhosa en betekent... ‘diverse people unite’.

In eigen land duurt het een tijdje vooral­

eer de originele tekst weer rechtsgeldig is.

Officieel gebeurt dat met de Gelijkheidswet van 1898 maar zoals het hier altijd gaat, zijn de Belgetaligen wat dure de comprenure. Flo- rimond Grammens merkt bij zijn intrede in de Kamer in 1939 nog zo’n eentalige Union fait la force op en hij glimlacht eens één keer zoetsappig. Bij zijn volgende verschijning is alles tweetalig. Na de oorlog zijn de histori­

sche wortels wat verdord en in 1954 stelt de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde voor om die spreuk wat op te frissen. 'Eendracht is macht’ klinkt moderner en Nederlandser en is geen lelijke vertaling uit het Frans, zeggen deze genieën die allang de historische achtergrond van de spreuk vergeten zijn.

Dan komt iemand op de proppen die zo’n veertien jaar tevoren geprobeerd heeft de spreuk in daden om te zetten. De Brusselse baronieën waren niet gelukkig met Groot- Brussel en met oorlogsburgemeester Jan Grauls en de krijgsraad heeft hem met een paar jaar amigo ingepeperd dat hij beter die spreuk niet te letterlijk had genomen.

Grauls hervat zijn vroegere filologenwerk en hij maakt brandhout van het voorstel. Van­

daag de dag zou weldenkend Vlaanderen per definitie liever een dwaze wapenspreuk kie­

zen dan een gefundeerde opmerking van een VB er te aanvaarden, maar in 1954 was men nog zo verlicht niet en als de Académiciens het artikel van Grauls lezen, brandt hun lamp en blijft alles zoals het was.

Dus, jongens en meisjes, durf het niet aan het aloude Nederlandse ‘Eendracht maakt macht door iets anders te vervangen als we verlost zijn van de gangsterstaat ten zuiden

vanons> JanNeckers

Straatbeeld Vlaamse Rand beloften ingeslikt

In onze editie van 2 mei kondigden we aan dat er misschien een wisselmeerder­

heid in de maak was van CD&V, N-VA en Vlaams Belang tegen de schandalige stu­

die van de Gentse professor Veny inzake anderstalige opschriften. In die studie werd gesteld dat er nauwelijks wat kan onder­

nomen worden door de lokale besturen in de Vlaamse Rand om het straatbeeld te vernederlandsen, gezien de absolute vrij­

heid van taalgebruik die de Grondwet zou waarborgen. Veny maakte op deze manier gehakt van de lovenswaardige inspanningen van zijn Leuvense collega Boes, die diverse instrumenten had aangereikt waarmee de verfransing kan worden tegengaan. Zo zou­

den gemeentebesturen volgens Boes wel degelijk een reglement kunnen uitvaardigen waarin marktkramers verplicht worden hun waren uitsluitend in het Nederlands te affi­

cheren. Tot veler verbazing had de Vlaamse regering eind maart de conclusies van Veny tot de hare gemaakt en afstand genomen van de Vlaamsgezinde besluiten van Boes.

Tijdens een debat in de commissie Binnen­

landse Zaken van het Vlaams Parlement eind april waren Vlaams Belang, CD&V en N-VA fel van leer getrokken tegen de studie-Veny en tegen het begraven van de studie-Boes door de Vlaamse regering. Eric van Rom­

puy zei toen het volgende: “Als CD&V-frac- tie distantiëren we ons daarvan. Dit is een standpunt van de regering, maar onze frac­

tie kan daar niet akkoord mee gaan. Wij zul­

len dan ook een met reden omklede motie indienen waarin duidelijk staat dat we niet akkoord gaan met de interpretatie die pro­

fessor Veny geeft aan een aantal wettelijke bepalingen en de stellingen die hij inneemt.

Ik zeg dat in alle duidelijkheid, als dat voor het Vlaams Belang een geruststelling kan zijn.”En ook Mark Demesmaeker zat op het­

zelfde spoor: "Dit rapport is een klap in het gezicht van alle lokale besturen die al jaren proberen een beleid in die zin uit te stippe­

len. Ik kan niet genoeg benadrukken dat dit een zeer grote ontgoocheling is. Ik sluit me

aan bij de met redenen omklede motie van de heer Van Rompuy.”

Des duivels

Had u nu gedacht dat Van Rompuy woord zou houden en daadwerkelijk een motie z°u indienen pro Boes en contra Veny! Mis poes Zoiets mag nu eenmaal niet in het Vlaai”5 Parlement, want iedereen van de meerder­

heid moet braaf in de pas lopen. Een wis­

selmeerderheid met het Vlaams Belang 15 des duivels.

En dus dienden Erik en Mark, samen i”el enkele collega’s van VLD, SP.a en Spirit eer heel brave en vrijblijvende motie in waarif NIETS anders te lezen stond dan dat het Nederlands in de Rand en de faciliteiten­

gemeenten een voorrangsstatus heeft (da’

gewoon de huidige wettelijke situatie), dat de Vlaamse regering wordt opgeroepen maat­

regelen te nemen ten bate van het Neder­

landstalig karakter van de Rand en dat al»

juridische mogelijkheden hierbij verken moeten worden. Alleen maar blablabla dus Niets meer dan een flauwe herhaling vaf hetgeen Keulen zelf al had aangekondigd in de commissie. Een duidelijke stellingnam®

over de schandelijke studie-Veny en ovef het lot van de studie-Boes kwam er niet ondanks de uitdrukkelijke aankondiging var Van Rompuy. Joris van Hauthemvan’t Belang ging tijdens het debat in de plenaire vergade ring van het Vlaams Parlement stevig tekee tegen de erg zwakke houding van CD&

en N-VA, die weer eens de duimen hadde1 gelegd voor hun paarse collega’s. Maar z'F tussenkomst verhinderde niet dat alle lede van het ‘Vlaams kartel’ plichtsgetrouw <»

brave motie van de meerderheid goedkeur den. Het lot van de offensieve studie-Bo«5 (zelf een CD&V'er die onmogelijk van en1!

extremisme kan verdacht worden) is hi®r mee bezegeld.

Uheeftoverditdispuut niets kunnenlezeni*

de serieuze gazetten. Daarom vonden we h®1 onze taak u hierover nauwgezet in te jjcfiten

Wij redeleren 91,2% afval!

Herinner u de “open brief" die De Crem en Vandeurzen in een paar gazetten richt­

ten tot de kiezer van het Vlaams Belang, herinner u dat Frank Vanhecke daarop een antwoord schreef en diezelfde gazet­

ten verzocht dat antwoord op te nemen, wat kortaf geweigerd werd. Een voorte­

ken! Want inderdaad: alle Vlaamse gazet­

ten - alle - zullen geen verkiezingspropa­

ganda van het Vlaams Belang publiceren.

Volgens Het Laatste Nieuws zou een publi­

catie van een advertentie van het Vlaams Belang in strijd zijn met de richtlijnen van de raad die waakt over de ideologische lijn van de krant. Voor hoofdredacteur Frederik Delaplace van De Tijd is het Vlaams Belang een “racistische partij” en Luc Rademakers, algemeen hoofdredacteur van Het Belang van Limburg en de Gazet van Antwerpen, zegt kortaf "Wij publiceren geen adverten­

ties van het Vlaams Belang”, maar wie is daarover nog verwonderd...

Frank Vanhecke is zinnens publicatie via gerechtelijke weg af te dwingen. De vraag is maar of dat zal helpen, want kranten zijn privé-ondernemingen en discriminatie op politieke gronden mag. Nu zijn we eens

curieus of die "democratische" Saze wel kiespropaganda opnemen van l°te zeggen de maoïstische PVDA. Zo ja ten we tot de conclusie komen dat e^f van Mao niet strijdig is met wat Het La Nieuws of De Tijd propageren.

Op bepaalde risicolijnen in ^uS Antwerpen heeft De Lijn naast de feur zojuist een tweede man/vrou*

schakeld om de veiligheid van de P^55^

te helpen waarborgen. In het klonk het bij het vermelden van dat:

sitem woordelijk als volgt: "De rT,fl kwam er na de dood van een PassC\ei tV1 een bus in Antwerpen.” Er kan en plaatsvervangende schaamte v/or gesteld dat de moord op Guido op lijn 23 in Antwerpen waaraan ee ƒ

"jongeren" zich schuldig maa^te\er manier werd afgedaan. En dat ar /if paar dagen nadat de regimente ' s(/

teken van politieke recuperatie, den van het tot in den treuren van de moordende raid van een.fltïved>t blanke jongeman in datzelfde A een jaar geleden.

De dingen dezer dagen

5

Pleidooi voor de Nederlanden

De Zuid-Vlaming Regis Demol, voorzit­

ter van het Streekverbond Vlaanderen-Arte- sië-Henegouwen verspreidt in de Zuidelijke Nederlanden de al langer gekende verklaring van Yves Leterme dat francofone medelan­

ders duidelijk niet in staat zijn Nederlands te leren. Zegt Demol: “Leterme wees met humor de onverdraagzame francofone eis af die verlangt dat het land waarin ze zich vestigen zich aan hen zou aanpassen." Wij Frans-Vlamingen, zegt Demol, hechten een groot belang aan deze verklaring. We begrij­

pen maar al te goed hoe cultuurvernietigend de kolonisering is die we al sedert eeuwen moeten ondergaan.

Demol bedankt Rijks-Vlaanderen, meer bepaald de Vlaamse beweging, die moedig haar plicht heeft gedaan ten overstaan van de francofiele bourgeoisie. Maar nu, na drie eeuwen onderdrukking, is de situatie van de Frans-Vlamingen veranderd want "de taal is niet gans het volk”! Onze identiteit is niet enkel meer Nederlands. Ook de leren zijn in meerderheid Engelstalig, maar zijn zeker geen Engelsen! Hoewel we onderworpen zijn aan een universele francofonie, zal er een Republiek Vlaanderen bestaan, zoals ook in Ierland, of in Slovenië of in de onafhankelijke en voorspoedige Baltische staten. Wij, Frans- Vlamingen, of we nu Frans- of Nederlandsta­

lig zijn, horen net als Artesiërs of Henegou­

wers bij de Zuidelijke Nederlanden. Laten we niet vergeten dat we historisch deel uit­

maken van de aloude Nederlanden!

Dode letter

Regis Demol is al van in zijn jeugd een hardnekkige activist voor Zuid-Vlaanderen.

Hij was werkzaam in de bibliotheek van het Comité Flamand in Hazebroek, heeft sterke groene interesses en politieke inzichten voor een Vlaams activisme in de Zuidelijke Neder­

landen.

Wat en wie is dit streekverbond? U vindt het terug op www.streek-verbond.org of op BP 40037-59007 Lille CEDEX. We citeren enkele merkwaardige stukken uit de voor- l stellingstekst. De tekst begint met een foto van de muur van de basisschool van Berten . met het opschrift: “Defense de parler fla- mand". “Dit opschrift werd op de muur van 1 de school in Berthen bij Belle gekalkt. Dit enterende opschrift werd uitgewist maar de situatie van het Vlaams is niets veranderd, m 2007 is het Vlaams als “taal van de stich- ters van Frankrijk” nog altijd verboden om h ^'d-Vlaanderen te worden onderwezen.

e geschiedenis van het volk van de regio is

°ok nog altijd!

Zoals in ieder totalitair regime, gebruikt

® natiestaat het onderwijs om de regionale Qa en uit te roeien, het Frans als eenheidstaal P te leggen, het historische revisionisme ni ruikend om aan iedereen een “natio- na e 6n'^e en gemanipuleerde geschiede-

q. °p te leggen, die van een... mythisch volk!

r 't is wat president Chirac heet “de cultu- taJ Verscheidenheid van Frankrijk”. «De - Van °nze buren, open poort naar een nal e'ent^e arbeidsmarkt, interesseert natio- oDe°Pv°*ding niet", titelde la Voix du Nord nichtl ianuar' 2006 naar aanleiding van een het N 0 Van minister van Opvoeding die min? rieder'ands van de examens en de vor- raa ƒ J® toegang verleent tot het professo- HeiJ61 $treekverbond Vlaanderen-Artesië- dat gouwen stelt al tientallen jaren vast van rrvi Vre®^zame en weloverwogen eisen gen 0 ' '^nten en regionalistische verenigin- ,etterkr6 re8'°nale talen te erkennen, dode dig Vgr 'i*en- De Alliantie zal zich krachtda- de| dieZrftten teSen deze s*ag onder de g°r‘

incasse re®'° en Europa hierbij moeten kozeneren' ^'1 vragen dat de Europese ver- r'teitenn tussenk°men bij de Franse auto- taal in H°?dat z'i ^et Vlaams als regionale hevoor 6 *^esthoek en het Nederlands als hele rerec^te levende spreektaal voor de rehabi|jf10’ naast het Engels en het Duits,

**o°rdioeren' W'i spreken onze vertegen- hjkheid h>erS 330 opdat ze hun verantwoorde-

°vec t ,ler'n zouden nemen in plaats van die regio Ieraten 'n Par'jse handen. (...) In deze ftn Nederi|0P dit 08enblik zo’n 8.000 leerlin- Seven, ,^i| anc*s- ^'i die °P een dag les willen

?ende vp e,n moeten kiezen tussen de vol- b'Sch, ItapP IC^te talen: Engels, Duits, Ara-

?eën NpJaains’ Spaans of Portugees. Maar...

Ande derlands-

ï0|gens hV\/rOntrustend teken, altijd nog

’e Acadp °'x du Nord, “de opheffing in mie van Rijsel, van de voorberei­

dingen op het CAPES voor het aggregaat van het Nederlands,... dat al tot een onbe­

duidend iets werd teruggeschroefd”, bete­

kent het einde van de vorming van gekwali­

ficeerde leerkrachten voor het onderwijzen van het Nederlands. De taal van 22 miljoen performante buren van het noorden en van Nederland wordt de deur gewezen! Deze taal is, het weze herinnerd, de eenheids­

taal voor het geheel van Vlaams-Neder- landse dialecten, waarvan het Vlaemsch of het Vlaams van Frankrijk in de Westhoek, en dat na drie eeuwen verbod daar nog steeds gesproken wordt, deel uit maakt. Ter ver­

gelijking, Nederlands en Vlaams zijn wat het Frans is met het Picardisch en het Que- becs. Hier laat het ministeriële schrijven de optie toe voor “talen met beperkte regionale expansie” zoals het Baskisch, het Creools, het Catalaans, het Corsicaans of het Occi- taans, met name dus regionale talen. Van het Vlaams geen spoor te bespeuren! We her­

inneren ons de verwachtingen van de oude wet-Deixonne die het Vlaams en het Elzas- sisch uitsloot omdat het “traditionele ver­

tegenwoordigers zijn van vijandige culturen van Frankrijk”!

Klaus Gerth, voorzitter van de jury van het CAPES, beschouwt deze “ontmanteling van het Nederlands” onbegrijpelijk in een regio waar “Het Nederlands in het algemeen synoniem betekent van tewerkstelling: 50 % van de werkaanbiedingen in een straal van 30 tot 60 km rond Belle, Rijsel of Wervik nood­

zaken het gebruik van onze taal”. We laten eveneens opmerken dat deze taal wordt onderwezen aan 200 onderwijsinstellingen waaronder zo’n 160 lagere scholen.

Lange weg

Zonder La Voix du Nord hierbij moei­

lijk van regionalistische sympathieën te kun­

nen verwijten, besluit deze krant: "Moet de regio onverrichterzake toezien met wat hier economisch op het spel staat, of moet er niet eerder een echte promotiecampagne in deze gevoerd worden zoals bijvoorbeeld gedaan werd in Baskenland?” Frankrijk, het land dat iedereen de les wil lezen, is het laat­

ste land van Europa dat dergelijke reactio­

naire politiek voert tegenover zijn volkeren en zijn talen. De Nederlandstalige landen zijn onze eerste economische partners van de regio. Het zijn de landen waarvan het werkloosheidscijfer bestaat uit één cijfer.

Het zijn de landen waar wij door de geschie­

denis van werden gescheiden, maar die ons, omwille van hun prestatieniveau en genia­

liteit, wars van jacobijnse betutteling, blij­

ven inspireren. De Vlaamse leerlingen beho­

ren met de Japanners, Finnen en Koreanen tot de beste ter wereld op het vlak van wis­

kunde, wetenschappen en het onderkennen van problemen. Ze zijn eveneens kampioe­

nen in de praktijk van de talen van hun buren.

Ons eentalig "Nord Pas de Calais” slaat alle records van ongeletterdheid. Waarom?

In feite wil dit streekverbond ons Neder­

lands als stimulans voor een historische en economisch verantwoorde bond van onze Zeventien Provinciën voorstellen. De idee is schitterend. De weg wordt, zoals trouwe lezers van dit blad heel goed beseffen, heel lang.

Marnix

Zingen voor de Vlaamse republiek

Omdat er in deze maand mei zo verschrik­

kelijk veel “te doen" is in Vlaanderen, had­

den de organisatoren, het Limburgs Komitee belgië Barst (LKbB), van het tweede Republi­

keins Zangfeest in Hasselt, niet zonder enige schrik uitgekeken naar de opkomst voor dit originele anti-belgisch gebeuren. Opluch­

ting omdat die opkomst al bij al best mee­

viel: het Kultuurcentrum met 1000 zitplaat­

sen liep voor meer dan drievierde vol met geestdriftige republikeinen. Van het studen­

tikoze presidium, bestaande uit voorzanger Twiggy, NSV-stichter Edwin Truyens, NSV- senior Patrick Verbraeken, Kris Van Dyck en uw dienaar, verschenen aanvankelijk enkel Truyens en laatstgenoemde. Gerolf Anne- mans was ook aangekondigd, maar blijk­

baar kon die wegens partaaiverplichtingen elders niet komen. Hij werd in de loop van de avond vervangen door plaatselijk kopstuk Bert Schoofs.

Zoals het past voor een zangfeest, lag de

“Ongevaarlijke ” cannabis

Eén van de eerste beleidsmaatregelen van de regering-Verhofstadt I, destijds nog met Agalev, was de feitelijke invoering van een gedoogbeleid voor softdrugs. Dat was niet zo revolutionair als men op het eerste gezicht zou denken, want onder de vorige regeringen met de CVP-ministers Van Parys en Stefaan de Clerck was het terrein al geëf­

fend. Alle progressievelingen orakelden toen dat cannabis niet verslavend was. Het Belang van Limburg publiceerde zelfs een volledige bladzijde met tips voor beginnende canna­

bisgebruikers. Men kon geen krant open­

slaan of men las daar dat cannabis niet ver­

slavend was en dat het stapsteeneffect niet bestond. Daarmee ontkenden men glashard wat iedere politiedienst overal ter wereld kon vaststellen: dat veel mensen beginnen met softdrugs en daarna overstappen op harddrugs. Meer nog: dat bijna élle hard- druggebruikers inderdaad begonnen zijn met jointjes. Maar volgens de paarse drugprofe- ten was dat allemaal nietwaar. Nu zien we de bittere resultaten van dat misdadige beleid.

Verslaafd aan jointjes

Van de jonge drugsgebruikers die profes­

sionele hulp zoeken, heeft 24% problemen met cannabis, of is er ronduit aan verslaafd.

In het jaar 2000, vóór het gedoogbeleid dus, was dat nog slechts 11,1%. Die alarmerende cijfers zijn afkomstig van de Vlaamse Ver­

eniging van Behandelingscentra Verslaafden­

zorg, een koepelorganisatie van 21 centra die drugsverslaafden opvangen. Een woordvoer­

der vatte het als volgt samen: “De gebrui­

kers die bij ons komen, geven aan dat ze niet meer normaal kunnen functioneren in hun relatie, op school of op hun werk. Ze heb­

ben elke dag verschillende joints nodig om zich goed te voelen. Een jointje is voor hen niet langer een pretsigaret, maar een nood­

klemtoon op het samen zingen van goed gekende liederen, maar tussendoor moch­

ten Herman Suykerbuyk (CD&V), Patrick Vankrunkelsven (VLD), Jean-Marie Dedec- ker (zichzelf), Hugo Coveliers (VLOTT), Jan Jambon (N-VA) en Filip Dewinter (VB) de massa een korte republikeinse groet opdis­

sen (alleen Jan Jambon bleef binnen de afge­

sproken tijd van 3-4 minuten en was tóch heel goed). De show wordt onbetwistbaar gestolen door een erg geestige Hugo Cove­

liers en Vankrunkelsven werd uitgejouwd en voor verrader gescholden. Het getuigt van moed dat hij toch gekomen was, want hij had met de ellebogen kunnen aanvoelen dat dit lot hem beschoren zou zijn als spreekbuis van een partij die op een drieste manier de Belgische recuperatie belichaamt en, naar het woord van jan Jambon, dé vijand is van al wie vandaag streeft naar het ideaal van een Vlaamse staat.

zaak.” Dat is in gewone mensentaal een heel goede definitie van verslaving.

Specialisten wisten al veel langer dat can­

nabis tot verslaving kan leiden, maar de media en de politieke partijen wilden dat niet onder ogen zien.

Hardnekkige propagandisten

Denkt U dat de politieke drugprofeten nu inzien dat zij zich vergist hebben inzake cannabis? Dat ze nu hun vergissing toege­

ven? Of dat zij toch minstens beschaamd zwijgen? Nee hoor. Zij blijven hardleers. Zij blijven blindelings doorgaan met hun pro­

paganda voor de vrije verkoop van drugs.

Yves Desmet in De Morgen greep deze cij­

fers over cannabisverslaving aan als voor­

wendsel voor het zoveelste pleidooi voor de volledige legalisering van cannabisproduc­

ten. Het is typisch voor de hardnekkigheid waarmee linkse blind blijft voor de feiten. De beruchte professor Decorte wilde dat ten­

minste volwassenen op een legale manier softdrugs zouden kunnen gebruiken. Ten­

minste, dat zegde hij in enkele kranten. Uit eerdere publicaties van Decorte blijkt dat hij voorstander is van de legalisering van alle drugs, ook harddrugs als heroïne en cocaïne.

Die zijn volgens hem niet zo gevaarlijk en niet zo verslavend als men altijd beweerd...

Hij is nog erger dan Bert Anciaux en Vincent Van Quickenborne, die ook beweren dat

“een jointje geen kwaad kan”. Van die politici weet men dat zij idioten zijn. Maar Decorte kan zijn giftige leugens een pseudoweten- schappelijk tintje geven. Hij is immers een heuse professor. En nog een klein detail: tot 2006 mocht Decorte zelfs meewerken aan de drugpreventieprogramma’s van de pro­

vincie Oost-Vlaanderen. Hij was immers de lieveling van de toenmalige CD&V-gedepu- teerde Van der Meiren.

België stinkt

Na de pauze zat er al heel wat meer vaart in het republikeinse feest: de strijdrede van Guido Moons (kort en krachtig), de speelse uitreiking van de oorkonde van "ontbelgde Vlaming" aan de verdienstelijke strijders jaak Geussens, Erik Crommelynck, Jan Fos- sey, Mia Brans-Dujardin en Lieve van Onc- kelen, het niet-aangekondigde allerlaatste openbare optreden van Miel Cools met drie gesmaakte liederen, de steengoede solo van Eric de Quick... Het zou ook kunnen dat onze adverteerder Frank Janssens, die na het gedicht “Ontsteek de lont” van onze dienaar- hofdichter, het Fanfarkeskanon "afvuurde"

vóór het Voorpostspandoek "Leg een BOM onder het vorstenDOM, voor de vrolijke hila­

riteit heeft gezorgd. Terwijl de kanonnenrook wegkrinkelde, werd er vanachter de presi- diumtafel en vanuit de zaal vrolijk geroe­

pen "belgië stinkt! belgië stinkt!” Niet ver­

geten dat ook Gust Teugels en Bart de Bard gesmaakte liederen hebben gezongen, maar dat was in het eerste deel, waarin onze hof­

dichter ook een warm en gemeend pleidooi had mogen houden voor het splitsen van de sociale zekerheid door aan te sluiten bij het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds, voor het lezen van ‘t Pallieterke en een telefoon­

abonnement bij de Vlaamse maatschappij Euphony, niet toevallig alle drie financiële ondersteuners van dit tweede Republikeins Zangfeest, dat gerust een traditie mag wor­

den. Totdat "het" barst.