63s,e jaargang nummer 21 woensdag 21 mei 2008

63s,e jaargang nummer 21 woensdag 21 mei 2008

Vreemde ratten, rol uw matten!

Waarom zou iedereen hier ingodsnaam ineens moeten gaan rondlopen als kie­

kenzonder kop, omdat een paarpaljassenvande Raad van Europa hier hunbroek zijn komen afsteken op verzoek van deFranstaligen? Waarom zouden wij terneerge­

slagen in een hoekje moeten gaan kruipenomdat een hansworstvande Internatio­ nal Herald Tribune de wind van het “geweldloos fascisme” door Vlaanderen meentte voelen waaien,terwijlhijniet eens het noorden vanhet zuidenkan onderscheiden en het daardoor ook kwijt is? Waarom zouden wij collectieve huilkrampenmoeten krij­

genover "het imago van Vlaanderen in het buitenland”, en onszoals platte Desmetten en Reynebeauste pletter gaanverontschuldigen voor onze zogenaamdeonwetend­

heid enbekrompenheid?

Datis allemaal voor niets nodig, omdat wij in élk dossier dat het internationale nieuws heeft gehaald, het rechtvolkomen aan onzekant hebbenen onsnergens voor hoeven te schamen. Diegenen die zichmoéten schamen, dat zijn op de eerste plaats die fameuze internationale experts en correspondenten die geregelddoorgebrek aan dossierkennis - en dat is ergerlijk- maar even vaak uit pure moedwilligheidde Franse kaart kiezen - en dat is nog veel erger.Aan die hele meutede volgende boodschap: wij blijven onverkort het principe hanteren: in Vlaanderen Vlaams, en we wijkendaar niet van af. Mosselen zijn er - voorwie wil - genoeg teverkrijgen op Sint-Annekestrand.Ga daar desnoods maar eensop bezoek. Het is verdorie tochwel vergekomen als dikke, pafferige Bretoense burgemeestershiervoor de microfoon kunnen verklaren dat drie wetsovertredersstante pede aandemachtmoeten worden gebracht. Dat heeftdan het aureool vande Raad vanEuropaoverzich, dat orgaan dat onsvroeger al eens heeft opgezadeld met Dumeni Columberg (voer in België de tweetaligheid in!) en tante Nab- holz - Heidegger(erken inBelgië“regionale minderheden”!).En ook de Serviër ende Zweed in het gezelschap hadden goed begrepenwelkemeesters ze geachtwerden te dienen, wilden ze vroeg of laat nog ergens aandebak komen.

Er hadden eigenlijk een paar tientallen actievoerders klaar moeten staanom die bendeJanklaassens met taartenen tomaten te bestoken, heneen stevige stamp onder hun achterstete geven en hen dan linea recta de grens over te zetten, terug naarhun land van herkomst. Om aan die herenen wie er eventueel na hen komen, duidelijk te maken dat wehet menenen dat ze vierkant depot op kunnen.

En hetheeft geen enkele zin die standvastigheid telaten varen,wezouden er geen stap verder mee geraken, integendeel. Want kijk,watverklaart bijvoorbeeld de corres­ pondent vande roemruchte“kwaliteitskrant" Le Monde aan een paar kompanenin De Morgen? Op de vraag of de toekomstige woordvoerdervan de Vlaamse regering voor de buitenlandse pers iets zal uithalen, krijgt deze minkukel een stevigelachbui: “Wij volgen sinds kortVlaanderen meteen vergrootglas, en daarom krijgen “petites histoi- res” zoals hetspeelplein in Liedekerke, de bouwgrond in Zaventemof de gemeente­ raadvan Halle (sic!!) veelaandacht. Zolang dat soort excessen niet verdwijnt, zal de berichtgeving niet verbeteren. Vlaamsepolitici zoudenbeter wat aandachtiger luiste­ ren naar die kritiek.

DeVlaamse regering moetgewoon voorzichtiger worden inhaar beleid.” In HetLaat­ steNieuws mag de correspondent van een andere Franse krant,Libération,al even­ zeer zijnanti-Vlaamse gevoelens verkondigen: 'Tot enkele jarengeledenstond Vlaande­

renvooreen moderne, economisch welvarende regiomet veel kunsten eenbruisende activiteit. Nu blijft enkel nog het beeld overvan vendelzwaaiers ennationalisten. Alsof het kartel CD&V/N-VA een voodoo over de regioheeft gespreid.” Als we zoiets lezen, danweten we water aan de hand is: die zogenaamdekwaliteitspers heeftzichzelf inge­

schakeld ineen Franstaligoffensief tegen Vlaanderen ende staatshervorming, enhet zal niet helpen zijn mond tehouden of zichminder Vlaams op te stellen,integendeel, wantdatis juist de bedoeling vandit soort heerschappen en hun inspiratoren op de achtergrond.Het isdaaromprecies de taakvande toekomstigewoordvoerder van de Vlaamse regering - alsdieer al komt,want de belgicist De Gucht heeft er zijn persoon­ lijk vetotegen uitgesproken - omdergelijkeheerschappen krachtig likop stuk te geven (en De Gucht ook). In plaats van eerst verbouwereerd ineen hoekje te gaan zitten en zich vol zelfbeklagaf te vragen waar zulke haatpostvandaan komt.

We kunnen wellicht nog meer “internationaaltoezicht verwachten nu de strijdvoor het behoud van de VlaamseRand langzaam naar een hoogtepunt gaat. We moeten op meervan zulke reactiesvoorbereid zijn, ondanks de inspanningen van de ministers Bourgeois,Keulen, Peeters, of vanandere Vlaamsepolitici. De gedachtepolitie vande internationale pers raakt nu eenmaalcommercieelopgewondenalsze tranerige artikels kan plegen oververmeend racisme en discriminatie. En de eigen pers looptdaar veel te gemakkelijk in mee. Zezou veel beterkoppig tegendraads leren zijn. Wievreemde meesters dient, heeft noch het recht nochhet gezag om opzijn voorpaginanoglanger

‘Onafhankelijk Dagblad’tebranden.

Ten slotte, voor dievan buiten en binnen België die geen Nederlandsverstaan.Cete- rum censemus-dulce etdecorum est -Belgicam esse delendam!

I'RiMielélÊc.

Deze week :

• Hoever gaat schaamteloosheid? 2

• Meimaand Mariamaand 4

• Guido voor Astrid 6

• Relaas van een politieke show 8

• Renaissance Alice Nahon 12

Exit Henin

l€0K€ Sf&T...

... LANérS

/\5 3ULÎ

NAAR , Siff-OWTEMiS.'

--->---

Henin isgestoptmet tennissen. Daar heb­

ben ze bij Corelia, uitgevervan De Standaard en Het Nieuwsblad, van genoten. “Einde carrière wenkt voor Justine Henin”, lezen we woensdag op de eerste bladzijde van De Morgen. En op bladzijde 2:“Betrouw­ bare bronnen meldden aanDe Morgendat Henin mogelijk vandaagal officieelbekend zal makendatze kapt met detopsport.” Ze voeldennattigheid daar en vandaarvoorpa­ gina enbladzijde 2.

Bij Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg waren ze er nog gerust in. Op (sport)bladzijde 37vragen zezich af op ze forfait geeft voor Roland Garros! “Voor van­ daag heeft de nummer één van de wereld een persconferentie aangekondigd en vol­ gensgeruchten zal ze meedelen dat ze een langererustpauze inlast. Dat zeoverweegt om definitief met tenniste kappen, zoalsde franstalige krantLaDernière Heure sugge­

reert, lijkt erg onwaarschijnlijk."

Bij Het Laatste Nieuws hielden ze toch rekeningmethet ergste en we lezen op blad­

zijde 25: “Justine Henin zoumogelijk van­

daag aankondigen dat ze stopt met ten­

nissen. Volgens bepaalde bronnen zou de nummeréén vande wereld gisteren al een aantalmensen uit haar professionele omge­ ving hebben ingelicht. HetHenin-kamp zelf weigerde gisteren alle commentaar, maar vandaag geeftze om vieruur een perscon­

ferentie.”

Allemaal prutsjournalisten. “Justine Henin stopt met tennissen”, weet De Standaard diezelfdedag opdevoorpagina. “Dekogel is door dekerk. Na lang wikken enwegen beslist Henin om te stoppenmet tennis. Dat vernam de redactie uit goede bron.” Uiter­

aard is ook zusterkrant Het Nieuwsblad op de hoogte. Het Volk zwijgt. Voor eeuwig.

Knarsetandendmoeten deandere kran­ ten ‘sanderendaagsdatnieuws bevestigen.

Allemaalin grote opmaak op de openingspa­

gina. InGroot-Bijgaarden knalden de cham- pagnekurken het halve interieuraan flarden.

Deredactiehad een“ace” geslagen.

Gelukkig voor De Morgen maakt Hugo Camps de pijnlijke zaak donderdag goed met een geweldig stuk. Genietmee:“Ookmooi:

Henin heeftnooitde mythe vande tweeta­

lige Belgnagespeeld.”Een echte ‘madame'

vindt hij. “Je vous aime”, sluit hij afin de enige landstaaldie Justinebeheerst. Daar­ mee staat ookCamps nu aan onze zijde.,zij het niet metdie liefdesverklaring. Detwee­

talige Belgis een mythe. Zeg dat ook Camps het gezegdheeft.

Henin vianooduitgang

Henin doorbrak nog een andere mythe.

Die datalleende Vlamingen liever niet soli­ dair zouden zijn metde armlastige Waaltjes.

HetWalinnetje Heninblijkt zelfniet zovrij­

gevigvoorde minder gegoede medemens.

Toenhet haar financieel voor de wind begon te gaan, besloot ze te verhuizennaar belas­ tingparadijsMonaco. Ze zette (eigen)handig de transfers vanuit haardikke bankreke­ ning naar deinwonersvande Borinage stop.

Ze voerde hetindividueleseparatismedoor.

Maar verkondigde wel aande pers dat het

“separatismehaar triestmaakt”. Wij worden wel eens triest van een overdosis hypocrisie.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U magrechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijkook via het gewoneredactieadres

2

Hoever gaat schaamteloosheid?

De titelvraagverwijst naarons aller ver­

antwoordelijken voor "goed bestuur”, onge­

acht het niveau waarop zedataanbieden.De voorbije dagen heb ik mezelf tot drie keer toe die vraag voorgehouden. Tegelijk pro­

beerde ik telkens het motief te doorgronden dat achter mijn bronnenvan ergernis zat. En niet alleen mijnergernis, zo ben ik geneigd voor absoluut zeker aan te nemen.

In Antwerpen schoot de ampersandse schepen Philip Heylen van Cultuur (jawel!) dehoofdvogelaf vanwat ik even beleefdals eufemistisch“profileringsdrang zonder gren­ zen” noem. Voorhetzelfdegeld zou ik het ook over een ultiem bewijsvan misprijzen voor de cultuur vaneen autochtone bevol­ king kunnen hebben. Endan niet alleen die van deScheldestad, maar van gans Vlaande­ ren!Ukiest zelfmaar,want zowel heteen als het ander past volkomen bij het beeld van een omhooggevallen mooipraterinvol­ tijdse dienstvan de multicultureleillusie, als die er zonder blikken of blozen voorpleit om in het Antwerpse leegstaande kerken tot vollemoskeeën om te toveren. Kwestie vannieuwe “sinjoren" tegemoettekomen met nieuwe middelen om hun geloof te belij­

den, daardoor hun stemmen te ronselen, en in dezelfde moeite uitgebreid“de media”

te halen.

Alvast indat laatste is het “sprekendkos­ tuum”, zoals de achtenswaardige cultuur- schepeninde wandelgangen van het Schoon Verdiep ook nog wordtgenoemd, met verve geslaagd.In de lokaleregimegazet van Ant­ werpen stak opinieschrijvelaar Lex Moole- naar alvast eensoort ode aan genoemd "kos­

tuum” inelkaar onder de alleszeggende titel

“Moskee in de kerk, eenmoedig idee". Vóór haar vanuit Hasseltgestuurde grote rode ommekeer, voerde genoemdegazet de pijler

“Vlaams, sociaal en christelijk” inhet rood­

wittevaandel. Maar dat was voor de tijd van Lex, toen de redactie nog journalisten telde inplaatsvanbuiksprekende regimepoppen.

En de oplage van de krant daardoorook nog de CIM-cijfers haaldedieervandaag gehal­

veerd bij liggen.

Aanrader

Maar terug naarcultuurschepen Heylen die, zoalsalgemeen bekend, de ultieme natte droom koestert ooitAntwerpseburgemees­ ter te worden. Het is zeer de vraag of zijn jongste “initiatief” - of noem het “moedig idee” - zalbijdragen tot derealisatie van die droom. Want om eerlijk te zijn én met alle begrip voor de onstuitbareprofileringsdrang van deheerHeylen. ge moet alnadrukke­

lijkvan achter de koe komen om alleen al te durven hopen om met dat soort"vinding­ rijkheid” te kunnen scoren. En als ge dat bovendien doet alsverkozene des volks van CD&V-signatuur,dan lijkt eenafspraak voor een sessie bij debeterepsychiater toch wel eenaanrader.Als zijn “moedig idee” ertoe bijdraagt datHeylens kansen omooit de bur- gemeesterssjerp te dragen verder tot nul, komma, nul herleid worden, dan zal ik niet de enigezijn die dat toejuicht.Want onder zijn

“beleid"zouhet wel eens kunnen datAnt­

werpen, naast eerste wereldstadvoor hole- bi’s, ook nog “gepromoveerd"zou worden tot eersteislamstad der Lage Landen.

Inmiddels mocht U, zoals ik, ook al akte nemenvan de blijde mare dat stookolie-en anderevan het zwarte goedje afhankelijke prijzen voordezoveelste keer een record­ hoogte hebben bereikt. Ondanks het feit dat“la Belgique"nu tochal enkele maanden

over de regering beschikt, voor de vorming waarvan de meute regimeschrijvelaars zich op ordervan “hogerhand" uit de naad pende, zodat de “echte problemen” van het volk kondenworden aangepakt en opgelost.

Omdat ik koning autotot nader order nog altijd niet reken totwatomschreven kan worden als “prioritairenoden” breek ik hier voorlopig geenlans voorde pecuniaire diefstal die deoverheid zich bij elke tank­ beurt aande pomp veroorlooft. Met die­ zelfdeonvervalste diefstaluitde portemon­

nee vanJan metde pet diezijn stookolietank moetlaten bijvullen, ligt dat totaal anders.

Wie echter tot dusver indie toch zo brood­

nodige regering al een enkele stemzou heb­

bengehoord over zelfs maar een begin van een pogingtot hetopgang brengen vande mogelijkheid om tot eenstudie te komen over de eventuele noodzakelijkheid om over te gaan tot het besluit omeen debat te voe­

renover desmerige streek dat deoverheid nog altijd 2I procent btw durftte heffen opde compleetop hol geslagenstookolie- prijs (oef het is er uit!), die mag nu zijn vin­ ger opsteken!

Het motiefvoor de voor dit verzuim nodige politieke schaamteloosheid ligt bij de completewereldvreemdheid en ditodes­ interesse voorwat ze verkozen zijn, vanin zes regeringenen zeven parlementenzete­

lendeclub van politiekcorrecte en vorstelijk betaalde mandatarissen. En hetvertaaltzich inde wijsheidvan de volksspreuk, dat een goedgevulde buikaan geen lege denkt, zij het datelke rechtgeaarde politicus/a uiter­ aard enkel en alleen ijvert voor het alge­ meen welzijnenbelangennooitofte nim­

mervoor zichzelf.

Aalmoes

Vandaar dat hetUongetwijfeld een hart onder deriem zal stekendat door diezelfde goed besturende en meevoelende politici op de begroting eenaalmoes werd voorzien om alvastde voor de Lakense poppenkast gestegen levensduurte deskundigop te van­

gen.Die aalmoes vertaalt zichin het verho­ gen vande dotatiesmet vijf procent. Zodat

“Ie roi” Albert 481.000 euro meer danvorig jaarzal opstrijken, “la reine”Fabiola73.000,

"Ie prince” Filip 51.000, “la princesse” Astrid I8.000 en “Ie prince” Laurent I7.000. De

"werkmiddelen” van Albert Second -zeg maardeciviele lijst - worden opgetrokken met eenhalfmiljoen euro. En datintijden, dat bij de bevolking de dotaties op zich onder vuur liggen.

Om hetten derde male over het motief te hebben voorde schaamteloosheidwaar­ mee “de politiek"diemaatregeldandurft los te laten op eenonder de meest verregaande belastingdruk zuchtende goegemeente, zoek ik datin de algeciteerde rubriek wereld­ vreemdheid, maar dan voor de gelegenheid gekoppeld aan datvan “hondse trouwaan eenfeodaal fossiel” dat tevens bekendheid geniet als “monarchie”.

Of de titelvraagvan deze bijdragenu vol­

ledig beantwoord is, laatik aan uwverbeel­ dingskrachtover.

Die van mij aan een onderzoek onder­

werpend,vreesik inzake politieke schaam­

teloosheid toch - of is “zeker” hier beter op zijn plaats’- nog nietalles meegemaakt te hebben.

En U dus evenmin.

D.Mol

De dingen dezer dagen

Zelfs ik word er duizelig van

Dan toch boven de armoegrens geraakt

Nieuwe CD&V-bazin

Het ging allemaal wat verloren in een drukke (politieke) week. Perikelen bij de NMBS, met aangekondigde stakingen en gecontesteerde lonen bij de toplui; opge­ merkte artikels over Vlaanderen in de International Herald Tribune en Bretoense dorpsburgemeesters dieons de les komen spellen. Tussendoor het nationale icoon Jus­

tine Henindat het tennisracket aan de wil­ gen hangt.Dat de CD&V een nieuwe voor­ zitter verkoos,vielwat tussen de mazen van het nieuwsnet.

Marianne Thyssen mochtrekenen op een stalinistischescore. Ze wasdan ook de enige kandidaat.Hetmeisjedat door de grotejon­ gens naar voor geschoven werd. Het moest een vrouw worden. NaastInge Vervotte bleek ergeen plaats in de regering vooreen tweede vertegenwoordigster van de Eva- vleugel van de mensheid, enkele beloften terzake ten spijt. Vandaar dat CD&V na Groen!, de Vlaams Progressieven en SP.a devierde partij is die geleid zal worden door een vrouw. Of dat een geschenk is, moet blijken, want hetwasJean-LucDehaene die het voorzitterschap van zijn partij ooit “de moeilijkste jobvan de Wetstraat” noemde.

Eenmens verslijt ook snel op diestoel. De CVPveranderde van naam in2001. Mari­ anne Thyssen is intussenwel de zesdevoor­ zitter, na oprichterStefaan DeClerck, Yves Leterme,Jo Van Deurzen, Etienne Schouppe en Wouter Beke.Vooral Jo Van Deurzen zal bevestigen wat Dehaene van de job beweerde. Een rotklus, die een mens op dekortste tijd verbrandt. Vooral wanneer de partij in de regering zit. In deoppositie kanzo’n voorzitter zich lekkerlaten gaan.

Maar in de regeringis het pappen en omzien.

Zeker vandaag.

Ooit bestonderéén zekerheid in de Wet­ straat.DeCVP stond aan hetroer. Die tij­

den zijnvoorbij. Departij levertweliswaar de premier, maar Leterme zit in een zeer moeilijk parket.Eigenlijk zijn er tweescena­ rio’s. Ofwel kan hij deze regering in het zadel houden en dan zal het tegen de prijs zijn dat het eigen verkiezingsprogramma inge­ slikt wordt. Ofwel valt de regeringen dan zalLetermeheteerste slachtoffer worden.

Voorde tegenstanders zaldan bewezen zijn dat hijhetnietkan.Maar het Vlaamse ver­

haal waarmeehij de verkiezingenwon, kan hij ook nietmeer geloofwaardig uitspelen. Er lijkt geen winnendticket in te zittenvoor de geitenboer. Intussen groeit Kris Peeters in zijnfunctie als Vlaams minister-president. Hij weet dathij in 2009 wordtafgerekend op de resultaten dieLetermeop tafel kan gooien.

Diedreigen erg mager te zijn en dus houdt Peeters afstand vanhet federale boegbeeld.

En dan looptdaar nog een Bart De Wever rond. GeenCD&V’er, maar wel eenkartel- genoot,diezich niet bepaald onopvallend beweegt in deWetstraat.

Van Marianne Thyssen wordt dan ook niet verwachtdat ze de sterke vrouwgaat spe­

len. Vier hoofdrolspelers iswatveel voor één partij/kartel. CD&Visgeen CVP meer.

Geen enkel evenwichtis nog zeker. De klas­

sieke tweedeling tussen ACV/ACW ener­ zijds ende burgerlijke vleugel anderzijds zal doorwegenmet de SP.a in deoppositieen eenregering die -alsze al blijftbestaan - wei­ nig ruimteheeft om eenstevigsociaal beleid tegaan voeren.Thyssen is een madam van de middenstandsvleugel en staat dus dichtbij Kris Peeters. Maar zezitwelaan het roer omdat Leterme, dieuitde ACV-stal komt, haardaar heeft geplaatst.

Komt bij dat CD&V zwaar inzetteophet Vlaamseeisenpakket. Dat de kartelformule

de partij veel waard is, bleek al meermaals.

Logischook, want zonder hetN-VA-extra- tje smeltde voorsprong op de concurrentie snel weg.Maar er is meer. De jongere gene­

ratie denkt een stuk minder Belgisch dan degenen die deCVP nog hebben gekend.Er zitten in de partij ookmensen dieleven in de wereld van vandaag. In Vlaanderen lijkt de CD&V-dominantiegewaarborgd. Op het Belgische niveau weegtde partij een stuk minder. De “zusterpartij” heeft alles van een stiefzusterpartij.Vroegerwoog dePSC dankzij de band met de CVP.CdHdankthaar gewicht vooral aande goederelatie met de

PS. Thyssen staat niet direct bekendvoor haar Vlaamsgezindheid. Maar de combina­ tie van jongeparlementsleden,enkele oude rakkers als Eric VanRompuyen LucVan den Brande, Kris Peeters die niet bereid lijkt om aanhet handje van de klungelende Leterme te lopen en de N-VA-inbreng kan ze niet zomaar negeren.

Thyssen zal sterk moeten zijn in het cri­

sismanagement. Slalommen tussen de “rai- son d etat” van de CVP en de Vlaamsestaats- vormende opdracht van de CD&V; en tussen de ACV diemet Leterme,Vandeurzen, Ver­ votte en Schouppe de federale teugels in handen heeft en haar eigen burgerlijke ach­ terban:hetvraagt een geoefende skiër om dan recht te blijven.

Achter de monsterscore waarmeeThys­

sen op het schild werd geheven, dreigt een hoopellendeschuil te gaan. Of ze het nodige prestige heeft om indie stormrechtteblij­ ven, isniet zeker.

Ze is een trouwe partijsoldaat,zoveel is duidelijk. Anders had ze bedankt voor de eer. Maar ze staatwel aan het hoofd van een

krabbenmand. J-*'’

Ochtend in de schelp

De interessante namen op de affiche voor het colloquium dat de studiedienst vanVlaams Belang vorigezaterdag organi­ seerde in het Vlaams Parlement zullen er zeker voor gezorgdhebben dat de opkomst heel behoorlijkkon genoemdworden.

Tussen hetpubliek- wellicht iets te veel de eigen parochie, maar kan hetnog anders in ons verzuildeVlaanderen’ -ookheelwat oude en minder oude bekenden. Desfeer was goed, dereferatenvan de wat (alte veel)deelnemers aanhet debat interessant en moderator Gerolf Annemans deedzijn werk uitstekend.

Ex-VUB-prof Frank Thevissen mocht de spits afbijten en herleidde hetcentrale thema, mei ‘68, tot zijn ware proporties. Het was enis vooral een merk, dat totvandaag

werd en wordt gerecupereerd in de reclame en de marketing. Hijsloeg nagels met koppen met zijn omschrijving van de huidige maat­ schappij als “dedictatuur van de hyperop- timistischesamenleving, met zijn illusie van inspraak, illusie van samenhorigheid en illusie van transparantie -die geen enkele vorm van kritiek duldt- en waaraan ooknogde anti­

autoritaire illusie kan toegevoegd worden”. Koenraad Eist (over de aantrekkings­

kracht van het marxisme opde zogeheten intellectuelen), Francis van den Eynde,Bou- dewijn Bouckaert en JürgenCeder (die niet helemaal terecht voorzijn generatiedelau­

werkrans opeiste om als eerste coherent en georganiseerd weerwerk te hebbengeboden aande 68’ers) gingen in het eerste deel cul­ tuurfilosoof Johan Sanctorum voorafdie mei

‘68 typeerdeals een mythe, “een non-event dat vandaagmet een nostalgische saus wordt overgoten”. Zijnvaststelling dat vandaagkin­

deren zo snel mogelijk worden opgefokttot pubers (want die consumerenmeer), willen weu niet onthouden.

Zijnbriljant betoog, iets teveel leestekst en geen luistertekst, verdient het beslistom zo snel mogelijkgedruktenruimverspreid te worden. Vanuit hetpublieknoteerdenwe interessante vragen van o.a. Stijn Calle en Eddy van Buggenhoutmaarwaar, door het eentikkeltjeoverladenprogramma,nauwe­ lijks kon worden op ingegaan.

Het tweede deel begon met een panel waaraan deelnamen historicus Peter van Windekens (hoofdredacteur Tekos), psy­ choloog Jaak Peeters (N-VA-partijraadslid en publicist) en de VB-politici Joris vanHau- them en AlexandraColen.Algemene teneur, wij moeten vermijden het discoursvan de

tegenstander te ondergaanen/of erop in te gaan,we moeten daarentegen stelselmatig ons eigen discours (en onze eigen praxis) ernaast zetten. Het slotreferaat was voor de NoordNederlandse filosoofErik van Goor, hoofdredacteur van het tweemaandelijk5 conservatieve bladBitter Lemon.

In een boeiend en vernieuwend betoog beschreef hij de tweedimensionalemens die na mei‘68 gestalte kreeg met...Hugo Claus alsexponent! Waarden als tolerantie en ver trouwen, die gebed in een christelijk-huma- nistische traditie tot ons waren gekomen- werden door dergelijke lui tot anomalie®11 gemaakt.

Onze reactie kan en moet erin bestaan dooronze tussenkomsten en publicatiesde mensen voor dergelijkefoute ideeën voort aan gewoon ongeschikt te maken!We doen ons best...

De dingen dezer dagen

3

Echo ’s uit de Koepelzaal

Aan Bart Somers Liberale Viswinkel Melssensstraat

Blauw in de verdediging

De driekoppige onderzoekende com­

missie van de Raad van Europa is dus door Marino Keulen niet overtuigd kunnen wor­

den van het Vlaamse (voor ons part: Belgi­

sche, want het gaat over federale taalwetten) gelijk. Maar laten we niet vergeten dat ook de eveneens blauwselflauwe excellenties Dewael en Van Hengel (de platste vijg aller vijgen) en kleuterleidster Marleen van de Vlaamsche Parochieraad het trio op bezoek kregen. Jaja, het Vlaamsche heir staat immer pal, daar in de Melsenstraat...

Daar is de Leeuw van Vlaanderen!

Minister-president Kris Peeters (CD&V) en minister van Binnenlands Bestuur Marino Keulen praatten vrijdagnamiddag met de Vlaamse leden van het lokaal en regionaal comité van de Raad van Europa. Bedoeling is om een gecoördineerde reactie voor te bereiden op de uitspraken van de rappor­

teurs van de Raad van Europa over de niet- benoemde burgemeesters in de Rand. ‘Vij­

gen na Pasen’, noemden ze dat vroeger!

De ‘culot’ van de Franstaligen kent onder­

tussen absoluut geen grenzen! De man die de kat de bel aanbond, de Ukkelse MR-schepen Mare Cools, heeft zijn kandidatuur gesteld om te zetelen in de institutionele commis­

sie van het Congres van Lokale en Regionale Overheden in de Raad van Europa (oef). En nu blokkeren die fascistoïde Nederlands- taligen zijn kandidatuur, stel je voor! Maar het mooiste argument moet nog komen: zo dreigt Het Edel Land zonder vertegenwoor­

diger in die commissie te blijven, want ‘het is niet uitgesloten dat de Franstaligen dezelfde houding aannemen tegenover een Neder­

landstalige kandidaat!’

‘ Cultureel wafelijzerprincipe'

In zo’n context is het als liberaal niet moei- 'jk zich wat Vlaamser dan de rest te profi­

leren! Zo Dirk van Mechelen die ‘verbaasd’

reageert op de steun die Leterme verleent aan de kandidatuur van Bergen, de thuisstad

www.vlaamscheleeuw.com

of bel 03-385 81 90

het Vlaamsche Leeuw bier Wordt gebrouwen door de Krouwerij Van Steenberge

van Sa Majesté Impériale Elio I, als cultu­

rele Europese hoofdstad. Leterme is immers voorstander van een ‘intra-Belgische rota­

tie’! Van Mechelen noemt dat onaanvaard­

baar en meent dat culturele hoofdsteden moeten worden aangeduid op de kwali­

teit van hun dossier en niet ‘op hun com­

munautair bepaalde locatie’. Van Mechelen steunt daarom zelf de kandidatuur van de stad Mechelen! Vive la Belgique une et indi- visible...

Visie

In de plenaire zitting van woensdag waren het Mark Demesmaeker en Joris van Hau- them die minister Keulen op het rooster leg­

den i.v.m. de niet-benoeming van de drie faci­

liteitenburgemeesters. Terecht stelden zij dat het dossier - door de drijverijen van de Franstaligen - al heel lang geen juridisch dos­

sier meer is maar een politiek dossier en dat het onze sympathieke landgenoten er vooral om te doen is het imago van Vlaanderen en de Vlamingen in het buitenland zoveel moge­

lijk te bekladden. Dat getuigt inderdaad niet van federale loyauteit, zoals ook Keulen zelf toegaf, maar het getuigt wel van een stra­

tegische visie waarvan men bij de Noord- Belgen met een hele grote lantaarn en een reusachtig vergrootglas nog geen aanzet van gevonden krijgt!

Gebrek aan visie

In de marge van deze interpellatie vond er dan nog een hoogst interessante en behoor­

lijk bitse woordenwisseling plaats tussen Erik van Rompuy en kwistenbiebel Anciaux. Die had ervoor gepleit dat de Franse Gemeen­

schap culturele activiteiten kan ondersteunen en organiseren binnen de Vlaamse Gemeen­

schap. Dat is natuurlijk precies wat het FDF wil: dat in de faciliteitengemeenten (en elders?) de Franse Gemeenschap bevoegd kan worden inzake cultuur, media, onderwijs enz. En zoiets maken wij tot minister van Cul­

tuur in een zgh. Vlaamse regering!

Vlucht____________ _____

Hoewel het VB dat gevraagd had, werd er woensdag dus geen actualiteitsdebat over BHV en de beschamende cinema daarom­

trent gehouden, niet in het minst omdat het probleem nu gekoppeld wordt aan de onderhandelingen van de tweede fase van de staatshervorming. ‘Dat betekent onver­

mijdelijk dat er over BHV zal worden gemar­

chandeerd en dat is in strijd met het Vlaams regeerakkoord’, argumenteerde fractielei­

der Filip Dewinter. Maar het zgh. ‘uitgebreid bureau' van het Vlaams parlement besloot dinsdagmiddag zeer democratisch om geen actualiteitsdebat over BHV te organiseren.

Men kan het het VB dan moeilijk kwalijk nemen dat de partij daaruit meent te mogen concluderen dat de meerderheidspartijen schrik hebben om het thema aan te snijden.

De partij vindt verder dat de Vlaamse rege­

ring extra druk op de ketel moet zetten door (bijvoorbeeld) nu al te weigeren een extra inspanning voor de federale begro­

ting te doen.

Gij Januskop,

Als gij in een interview vijf zinnen zegt, dan zijn er gegarandeerd vier die eindigen op “geen spelletjes spelen”. Of op een vari­

ant daarvan: “de bevolking heeft genoeg van de politieke spelletjes”. En de vijfde zin komt er meestal op neer dat enkel de liberalen voldoende zekerheid kunnen bieden. Vorige week was het weer van dat. Met een “ultimatum" aan Leterme.

Want... die moet ophouden met spelletjes spelen. Daarom willen de liberalen ... “op 15 juli weten in welk spel ze meespelen.

Want wij gaan de viswinkel niet openhou­

den!" En ook daarom: onmiddellijk soci- aal-economische boter bij de vis, onder meer voldoende lastenverlagingen zodat de liberalen met iets in hun pollen naar de kiezer kunnen gaan, moesten de gemoe­

deren midden juli electoraal toch bijzon­

der hoog oplopen.

Terecht werd door de interviewer van dienst geconcludeerd dat gij het Vlaamse Front aan het doorbreken waart. De stra­

tegie van samen uit en samen thuis bestond volgens hem niet meer. Maar heeft die eigenlijk ooit wel bestaan? Vanaf II juni vorig jaar is het enige doel van de collabo- ralen geweest om het Kartel uiteen te ...

spelen, jawel. Op alle mogelijke manieren is er gespind, gedraaid, verdraaid, gefoe­

feld, gelogen en bedrogen om CD&V en N- VA uit eikaars omhelzing te halen. En het moet verdomd frustrerend zijn om vast te stellen dat zulks tot nu toe nog altijd niet is gelukt. Maar om uw geheugen op te frissen, gaan wij eens even verwijzen naar twee uit­

zendingen van TerZake uit augustus vorig jaar, toen gij ook al geen politieke spelletjes wou spelen. Uit de uitgebreide reeks tv- momenten die wij in die tijd hebben opge­

nomen, citeren wij als volgt.

Vrijdag 17 augustus, in de studio met Jo Vandeurzen. “Wij hebben de voorbije weken herhaaldelijk aan onze Franstalige collega’s gezegd dat er een tweederde meerderheid voor een staatshervorming moet zijn voor er een regering komt, en er heerst bij ons verontwaardiging dat op onze redelijke lijst van Vlaamse verzuch­

tingen niet wordt ingegaan.” De koning was intussen uit vakantie moeten terug­

keren voor een informatietussendoortje, en gij wist de reden: “Ik denk dat er een blokkage is ontstaan door de houding van de Franstaligen. Die beseffen blijkbaar nog onvoldoende hoe ernstig wij het met de Vlaamse partijen menen. Ik vrees dat de Franstalige publieke opinie wijsgemaakt is

Plantrekker

De staking vande federale politie in Brus­

sel viel samen metde plenaire zitting van Kamer en Senaat.

Er was in en rond locatie Wetstraat geen doorkomen aan. Ook niet voor devertegen­

woordigersdes volks. Friese ruiters op elke straathoek en elke agent solidair met alle anderen onder de slogan"halt, niemand bin­

nen noch buiten!".

Toch bleef één enkele "corridor" open.

Voorons aller vorst want ge weetmaarnooit hoe snelen deskundig die moet ingrijpen voor hetalgemeen welzijn. VB-senator en plantrekker eersteklasFreddy Van Gaever kwamnaveel omzwervingen terecht in die

- Marianne Thyssen is voorzitster van de tsjeven geworden. Ze begint eraan met vijf minuten politieke moed en daarna ziet ze wel.

- Marianne heeft in elk geval al gezegd dat het gedaan moet zijn met Yves Leterme af te breken. Groot gelijk. Zo ne goeie hebben wij nog nie gehad, hoi, hoi!

- Pasen en O.-H.-Hemelvaart en Sinksen vallen toch ook elk jaar op een andere datum?

- En BHV splitsen, dat ligt nog wel een beetje moeilijker dan uit de dood opstaan, ten hemel stijgen of met vurige tongen geesten verlich­

ten, vindt de voorzitter.

- Bovendien waren er op Golgotha en in Jeruzalem geen Walen of

I

Brusselaars omtrent...

... en evenmin spionnen van de Onraad van Europa.

- In Nederland is cartoonist Nekschot aangehouden, omdat hij spot­

prenten maakte die moslims zouden discrimineren. Beginnen we nu met­

een aan een fusie met Nederland, Geert, of wachten we nog effe?... hvo dat als je maar lang genoeg neen zegt aan de Vlamingen, dat wij dan die eisen zullen vergeten. (...) Maar wij zijn niet van plan om onze houding te veranderen. Aan Frans­

talige zijde wordt men nu geconfronteerd met Vlaamse partijen die op een rustige maar vastberaden manier volhouden!” En voor wie het nog niet goed begrepen had:

‘Wat de staatshervorming betreft: wij zul­

len daar als Vlaamse partijen op één lijn blijven staan!’

Over naar maandag 27 augustus. De koning raadpleegtt enkele fossielen genre Martens en Claes in een poging uit de impasse te geraken. Uw medecollaboraal De Gucht ziet het al wat minder rooskleu­

rig, en oppert voor de microfoon dat René Magritte maar formateur moet worden in dit land. Edoch, gij blijft uw vastberaden­

heid onderstrepen, al moet Leterme nu op de eerste plaats ... Brussel-Halle-Vilvoorde ter sprake brengen (!).

Want dat is de kern van het probleem, en alleen op die manier zal er ruimte komen om de andere problemen ten gronde aan te pakken. Gij zijt te zien op beelden met De Gucht en Dewael aan uw zij, die net niet grinnikend de opstanding van Somers als partijvoorzitter gadeslaan na jarenlang sloefwerk voor Verhofstadt. Het liberale communautaire vuur brandt helder en volop! En dooft weer uit als Leterme eind september voor de tweede keer formateur wordt, want dan ligt de nadruk bij de VLD plots weer op het sociaal-economische.

Om dan later bij het draaien van de herfst­

wind opnieuw het communautaire uit te gaan. En nog zo’n paar keer over en weer.

Onderbroken door de verrijzenis van Ver­

hofstadt in december en uw nieuwe onder­

werping. Om dan nu weer opnieuw de Tar- zan uit te hangen, en luidop op uw borst te bonken en te roepen dat gij schoon genoeg hebt van de aanpak van Leterme, en dat om ernstig te besturen... eerst sociaal-econo­

mische duidelijkheid nodig is.

Zeg nu zelf, paljas, wie is hier eigenlijk met wie aan het spelen en de kiezer/de kij­

ker voor de zot aan het houden? Gij kent onze mening over Leterme. Die heeft tot nu toe op geen enkele manier bewezen dat hij zijn beloften kan waarmaken, maar gij zijt een nog veel groter politieke jan- mijn-voeten. Niet moeilijk dat niet eens 30 procent van de VLD-leden zijn stem wou uitbrengen bij de recente “voorzittersver­

kiezingen” van uw partaai.

TliCÊictexRc.

“corridor" en slaagde er zowaar inzijn kar­ retje kwijt te geraken op deparkingvanLe Palais -HetPaleis. Waarna hij fris als een hoentje voor de "plenaire" aantradenzijn collega’s nog dropen van hetgelatenzweet om toch ter plekke tegeraken, 's Avonds hetzelfdescenario. Iedereen langs omwe­ gen allerhande opnieuw eneuitweg gezocht.

Behalve Freddy die zich op "zijn” parking meldde en rustig huiswaarts kon rijden. We konden niet achterhalen ofde parkeerwach­ ters vanAlbert Seconder weet van hadden dat ze een "boze" toegang hadden gelaten tot diens privédomein. Cordon doorbroken of niet? Er moet ergens meebegonnenwor­ den, aldusde senatorfilosofisch.

O

o zr

o

-Q

X “

ro’ cz>

4

De dingen dezer dagen

Meimaand Mariamaand

Dezer dagen zijn ze er weer, de pelgrims die via mijn Brabants dorp naar Scher­

penheuvel trekken. Lange stoeten trekken met een fluks stapje voorbij. De tocht is lang maar het weer is schitterend en het groepsgevoel verzacht danig het onge­

mak van het lange marcheren. En in het slechtste geval is er nog de bezemwa- gen die tegenwoordig meestal meerijdt. Vooral de avondpelgrims met hun rode lantaarns maken dat deze ongelovige toch met veel respect en ook wat heim­

wee naar hen kijkt, want Scherpenheuvel is me niet vreemd. Als kind heb ik dik­

wijls zelf mijn ouders vergezeld, zij het met de trein: de enige keer dat ik me nog duidelijk herinner dat we in 3de klasse zaten vooraleer die afgeschaft werd. Mijn ouders zijn trouwens zo lang ze konden jaarlijks in mei naar het bedevaartsoord getrokken. Zij respecteerden de plechtige belofte die zij in de lente van 1944 deden toen zij in de kelders van de brouwerij Lamot in Mechelen angstig het einde van de bombardementen afwachtten.

Feitelijk weten we weinig over Miriam, de moeder van Yeshoea. We weten niet wan­

neer ze juist geboren of gestorven is. Haar ouders Joachim en Anna worden eerst bij die naam genoemd in een van de latere apo­

criefe evangelies.

Dan komt door de tamelijk verwarrende episode van haar verloving met Jozef, die in de kunst later ten onrechte als een oudere en dus impotente man wordt afgebeeld. Aan­

vankelijk denkt hij dat ze zwanger is van een andere man, maar nadat een engel een en ander heeft uitgeklaard, trouwt hij haar toch.

In de evangeliën is Maria wel aanwezig op cruciale momenten. Bij het eerste openbaar optreden van de twaalfjarige Jezus, bij zijn eerste mirakel in Cana en bij zijn afschuwe­

lijke dood aan het kruis. Ze heeft zo’n 30 jaar in Nazareth gewoond en was waarschijn­

lijk al weduwe omdat Jozef nooit meer ver­

noemd wordt van zodra zijn zoon met zijn prediking begint.

Miriam had misschien nog vier andere zonen (Jakob, Jozef, Simon, Judas) en een paar dochters. Misschien, want de woorden in de originele bronnen kunnen geïnterpre­

teerd worden als “broeders” of als “familie­

leden". Sommige strenge protestanten (en de huidige zondvloed van goedkope thril­

lerschrijvers) kiezen voor de eerste en de katholieke kerk voor de laatste interpreta­

tie. Alleen Mattheus en Lucas vermelden dat Maria haar hele leven maagd blijft. Ze wordt voor de laatste keer bij naam genoemd in de akten van de apostelen wanneer die Matthias

kiezen als opvolger van Judas. Over haar dood is niets bekend maar de traditie wil dat ze tussen de drie en vijftien jaar na de krui­

siging gestorven is, misschien in Efeze (in de huidige provincie Izmir in Turkije). Dezelfde traditie zegt dat de apostelen haar graf leeg vonden toen ze het bezochten omdat ze ten hemel opgestegen was. In de vroegchriste­

lijke bronnen is er weinig sprake over haar.

Die hebben veel meer aandacht voor de mar­

telaren. In 250 ontstaat het eerste gebed tot Maria. Maar de echte verering begint met het concilie van Efeze in 431 omdat één bisschop tot woede van de gelovigen haar rol als moe­

der Gods niet aanvaardt.

Daar ontstaat ook het populairste van alle gebeden: het weesgegroetje; een men­

geling van de woorden van de engel Gabriël en van Maria’s nicht Elizabeth, zoals de evan­

gelist Lucas ze ons meedeelt. Vanaf de 5de eeuw wordt haar Hemelvaart vrij algemeen aanvaard bij de gelovigen. De eerste kerken met haar naam duiken op zoals de prachtige Santa Maria Maggiore in Rome. De grote doorbraak in de Mariaverering komt er met Bernard van Clairvaux, de prediker van de tweede kruistocht in de I2de eeuw. Hij spreekt over haar rol als bemiddelaarster bij haar zoon en zijn prediking slaat aan bij zijn medeCisterciënzers. De monniken zin­

gen voortaan hymnen ter ere van haar zoals het Salve Regina.

Cultus

Overal begint men in deze tijd met de

bouw van kerken die aan Maria gewijd zijn zoals de eerste Antwerpse Onze-Lieve- Vrouwkerk (parochiekerk die in II24 een kapel vervangt) of de Parijse Notre-Dame (begonnen in 1163).

De legende vertelt ook dat Maria zelf de eerste rozenkrans schenkt aan Sint-Domi- niek in 1214. Het is geen toeval dat de Mari- acultus erg toeneemt op het ogenblik dat in Europa weer enige beschaving opduikt en men de brutaliteiten van de vroegfeodale tijd wat inperkt.

Vooral gewone mensen die het meeste te lijden hebben onder oorlogen, rooftochten en plundering doen een beroep op Maria.

In die tijd is er al overeenstemming dat zij zonder de erfzonde geboren is (Onbevlekte Ontvangenis), als maagd Jezus gebaard heeft en een leven zonder één zonde geleefd heeft.

Deze geloofspunten worden gretig verspreid door monniken en graag aanvaard door de gewone leken. De top van de kerk is daar aanvankelijk niet zo zeker van maar onder de druk van het geloof van de basis neemt een libertijn als paus Sixtus IV in I476 die standpunten over. In de vroege renaissance bereikt de Mariaverering dan een eerste hoogtepunt. Getuigen zijn onder andere de overweldigende meesterwerken van de hand van de Italiaanse, Vlaamse en Brabantse schil­

ders die de Madonna verheerlijken.

Met de reformatie komt er enigszins de klad in, omdat de hervormers het gevoel hebben dat de katholieke gelovigen Maria op dezelfde hoogte zetten als haar zoon als de vertegenwoordiger van de mensen bij God (hoewel dat nooit de officiële leer van de kerk wordt). Voor de protestanten is alleen Christus de vertegenwoordiger van de mensheid, al geloven Calvijn en Luther wel degelijk dat Maria zondeloos was en als maagd een kind heeft gebaard. De contra­

reformatie en de barok veroorzaken dan weer een enorme herleving van de Mariacul- tus in de katholiek gebleven landen. Overal ontstaan nieuwe bedevaartsoorden (zoals Scherpenheuvel) of neemt de belangstelling weer toe voor vroegere plaatsen.

Dogma

Een Brabander wordt een van de grootste Mariapropagandisten van alle tijden met zijn

meesterwerken: Pieter Paul Rubens. Vooral de jezuïeten zetten zich achter de Maria cul­

tus. In I650 alleen al schrijven zo'n 350 orde­

leden verhandelingen over de Onbevlekte Ontvangenis die op dat moment nog altijd geen rooms dogma is.

En met de verlichting gaat het weer de andere kant op. Sommige Duitse en Oos­

tenrijkse katholieke theologen nemen zelfs afstand van Maria. De volksdevotie blijft ech­

ter even groot en overwint het scepticisme van de Franse revolutionairen. Pius IX han­

delt dus niet zomaar op eigen houtje wan­

neer hij in 1854 het eeuwenoud geloof in de Onbevlekte Ontvangenis als dogma afkon­

digt.

Vier jaar later gebruikt de verschijning in Lourdes exact deze woorden als ze zich­

zelf voorstelt aan Bernadette Soubirous. In I950 consacreert Pius XII dan een ander overgeleverd geloof wanneer hij de Hemel­

vaart ook als dogma aan de katholieke gelo­

vigen oplegt.

Eén ogenblik is er een kleine discussie, of Maria al overleden was of misschien nog levend ten hemel werd geroepen, maar de officiële kerk heeft altijd geleerd dat zij gestorven is voor haar Hemelvaart (de kerk leert ook dat Maria wel degelijk verwekt is door een seksuele daad).

Pius organiseert ook het Marianum in Rome; een centrum voor Mariageleerdheid waar men een doctoraat in de katholieke mariologie kan halen. Met Johannes-Paulu*

II komt een fervente Mariabewonderaar op de pauselijke troon en heel even is er sprake van een vijfde Maria dogma naast de leerstel­

lingen over haar maagdelijke geboorte, haar rang als moeder Gods, de Onbevlekte Ont­

vangenis en de Hemelvaart.

Maria zou dan de rol van medeverlosseres en van ultieme middelares krijgen. De pauS voelt wel iets voor die stelling maar drukt ze toch niet door.

Een nuchtere Duitser en een groot the­

oloog als Ratzinger voelt hier niets voor, omdat hij geen goddelijke status aan Maria wil geven en eens hij paus Benedictus X*

wordt, maakt hij een einde aan speculaties in die zin.

JanNeckebs

Roddels uit de Wetstraat

Dat komt nog...

Het was een saaie donderdag. Na het spektakel van vorige week was alles weer in de oude plooi gevallen. Weinig inspiratie en ministers die hun kat stuurden. Zo hadden de Bozen pas enkel uren voor de aanvang van de plenaire zitting vernomen dat minis­

ter Sjarel De Gucht in allerijl had besloten toch niet in het land te zijn. Toen oppositie- voorman Annemans aan Kamervoorzitter Herman kardinaal Van Rompuy vroeg waar De Gucht naartoe was, moest deze het ant­

woord schuldig blijven. Boze Gerolf bena­

drukte dat het voor een Kamervoorzitter geen ongezonde nieuwsgierigheid is te weten waar de ministers uithangen als ze niet ter Kamer kunnen tiegen. “Dat komt nog,” ant­

woordde de kardinaal ijskoud. Ook hij moet klaarblijkelijk nog leren...

Geeuw!___________________

Wanneer er dus vragen gesteld werden aan afwezige ministers, werden de antwoor­

den gewoon afgelezen door een plaatsver­

vanger. Er is dus niets zo saai als dat. De vragenstellers kunnen hun nestel afdraaien, intonatie leggen, peuteren naar antwoor­

den... het baat allemaal niet. Op zo’n manier is er natuurlijk geen debat en heeft het vra­

genuurtje een hoog geeuwgehalte. Bruno Valkeniers maakte het mee. Hij had noch­

tans een pittige vraag aan de minister van Buitenlandse Dinges over Pierre Chevalier en diens belangenvermenging. Sjarel Michel antwoordde kurkdroog en klaar was Kees.

Had de vraag kunnen gesteld worden aan De Gucht, had dat ongetwijfeld een andere dimensie gehad.

Vreemd zicht

Nu het Orakel van Brakel niet meer de hoge Kamertroon bezet, maar terug gewone fluweelzitter is, doet hij ook terug het gewone werk. Zo stelde hij voor het eerst weer een parlementaire vraag aan een minis­

ter, Vervotje nog wel. We moeten toegeven dat het een raar zicht is na al die jaren. Zijn

vraag ging over de spoorwegen. Trouw aan zichzelf moest hij een grapje uit zijn mouw schudden. Toen hij het op een zeker moment had over vroeger, wanneer Etienne Schouppe nog grote baas van de NMBS was, zei hij: “In de tijd van Schouppe, toen de rijkswacht en de CVP nog bestonden...” De Croo blijft een geestig man, ook als hij - wat vreemd - terug gewoon Kamerlid is.

Jacht_____________________

Roken is niet de gezondste bezigheid, daar zijn we het allemaal over eens. Maar in de file staan tussen de bakken uitlaatgas­

sen evenmin. En zo zijn er nog wel dingen te bedenken. Een sigaretje, een sigaar of een pijp roken horen evenwel reeds eeuwen tot onze gewoonten. En wie dat verstandig doet, richt daar geen onheil mee aan. Een goede sigaar met een borrel na het eten, hoeveel genieten daar niet van, zelfs niet-rokers?!

Maar sommigen willen klaarblijkelijk de hek­

senjacht verder opdrijven op al wie het nog aandurft te genieten van een rookding. Na

de verbodenwet van Rudy Demotte, willen Ampersanders en Niveanen nu in Kamer en senaat ook hun steentje bijdragen om te komen tot een absoluut verbod, ook in de cafés. Het moet nu toch niet gekker worden.

Ofwel bant men consequent het roken uit de samenleving en worden er ook geen belastin- gengenererende tabaksproducten meer ver­

kocht, ofwel laat men de mensen vrij, zowel de horeca-uitbaters als de rokers. Een beleid dat uit is op de sollen van de mensen, maar als dank diezelfde burger pest door hem overal te bannen, is niet goed bezig. Judo- coach Zean-Marie heeft al gepleit voor de vrije keuze van horeca-uitbaters. Hopelijk volgen in Kamer en senaat nog andere oppo- sitiepartijen-van-het-volk zijn voorbeeld.

Op onze kosten____________

Bovenop de jaarlijkse dotaties kost het koningshuis ook nog handenvol geld aan de goegemeente. Dat kwam Boze Bruno Ste- venheydens te weten van minister Pieter Buskruit De Crem. De Royale Familie krijgt immers ook nog eens legervliegtuigen ter beschikking om zich naar haar vakantieoor­

den te laten brengen. In 2007 kostte ons

dat maar liefst 492 000 euro, of 20 miljoen oude befkens. Op vier jaar tijd werd in totaa gedurende meer dan 862 uren heen en weet gevlogen. Italië is bijzonder geliefd, maar oo (de omgeving van) Nice waar Albert een buitenverblijf heeft, wordt geregeld aange­

daan. Wie heeft er ooit op ‘ne merci’ mogen rekenen?

Moeder-Overste _______

Met Mia De Schamphelaere hebben de Ampersanders weer een waardige seute- rige Moeder-Overste in de Kamer binnen­

gehaald. Ze mag zelfs de eerbiedwaardige commissie Justitie voorzitten. Wat ze zegt- is niet altijd onzinnig, maar de flauwfletse en schaapachtige stijl waarin ze dat doet. |S zo wollig en deerniswekkend dat het niet te begrijpen valt dat ze door sommige door winterde praatbarakkers niet harder wordt aangepakt.

Ronde van V_______________

Het woord onverwijld was wat in onbruik geraakt tot Yves Leterme het uit de mo - tenbollen haalde voor de BHV splitsing- [ heeft toen een week het Vlaams parlemen gesloten omdat die splitsing niet rap genoeg ging. Raar, want op 8 mei werd het fed®

raai parlement vergrendeld omdat de spl' sing te snel dreigde te gaan! Dan was er klucht van de programmawet die absolu eerst gestemd moest worden. De Bot®

kregen vragen te horen zoals: “Zijn julllg tegen een verlaging van de snelheid op °nZ wegen van 90 naar 70 per uur en dus te?e het redden van mensenlevens?” “Daar g'n®

het niet om", aldus neo voorzitter Brun Valkeniers tijdens zijn Ronde van V'aan<Te ren in de VB -afdelingen. “Leterme heeft n verkiezingen niet gewonnen met het redde^

van mensenlevens, maar met de belofte meer Vlaanderen. En wat is dat voor ge<a0 met die tweede fase? Leterme hoopt dat regering zo dicht mogelijk bij de Vlaamse *®

kiezingen zal vallen, zodat ze die als mart®^

laars opnieuw kunnen winnen. En de N’ { Als die het kartel verlaat, moeten wij klaa staan met de Forza Flandria, maar die ma geen zwaktebod zijn”.

J

De dingen dezer dagen

5

De “revolutionairen” van 68 (2)

Er begon wel iets te broeien in Gent, maar dat heeft nooit de afmetingen van de Leuvense “revolutie” aangenomen. De latere Humocoryfee Guido van Meir was op een dag een interview van de rector gaan afnemen dat overal verspreid werd.

In dat interview zei de rector dat eraan zijn universiteit geen problemen waren.

Enkele dagen later waren de “revolutionairen” een pamflet in elkaar aan het ste­

ken en Guido van Meir schreef erin: “De rector beweert dat er aan onze univer­

siteit geen problemen zijn. Welnu, spast, het grootste probleem hier zijt gij!”

Ludo Martens wilde de Leuvense revolutie naar Gent exporteren. Hij wilde een meeting organiseren waar hij zou komen spreken.

Zo gezegd, zo gedaan. Maar hoe aan geld geraken? Geen probleem. De Chinezen zou­

den de zaak financieren. En zo vertrokken drie Gentse studenten, onder wie Guido van Meir. De Chinezen gingen akkoord en een van de studenten moest zich tijdens de op handen zijnde antirakketenbetoging in Brus­

sel op een hoek van het Rogierplein tot een herkenbare persoon wenden. En die over­

handigde in een bruine omslag 15.000 BF, een hele som in die tijd. Met dat geld werd een cinemazaal gehuurd en werden pam­

fletten gestencild voor de grote massabij­

eenkomst. Alles inbegrepen had het 5.000 BF gekost.

Toen de grote dag aangebroken was, zaten op het podium achter een tafel Ludo Martens, Guido van Meir, en nog een paar nieuwbak­

ken revolutionairen. En in de zaal zat geen kat. Alleen op de eerste rij zaten een tien­

tal hippies onder wie Vuile Mong en een paar van zijn vieze gasten. De 10.000 frank die over waren, werden opgesoupeerd. Niemand vroeg ernaar.

Revolutie in het wit

De cyclus die Lider Maximo Ludo Mar­

tens in een paar jaar in Leuven doorliep, was klassiek. Bij aankomst in het eerste jaar was hij (geloof het of niet) Vlaamsgezind.

Als KSA’er nam hij deel aan de Ijzerbede­

vaart en als afgestudeerde van de Sint-Jozef- colleges in Torhout en Tielt ging hij vanzelf­

sprekend naar de Katholieke Universiteit Leuven en werd hij actief lid van het KVHV.

Dan werd hij provo en ten slotte maoïst, wat hij nog is.

Al in het eerste jaar was hij gefascineerd door de Amsterdamse provo’s die in witte spijkerpakken rondliepen. Dus moesten de Leuvense “revolutionairen" die ook hebben.

Na lang zoeken had iemand toch een “stock americain” ontdekt bij het Noordstation in Brussel waar ze zich in het nieuw staken. Zij, dat wil zeggen, een vijftal, onder wie Ludo Martens, Wilfried Hendrickx, en nog een paar anderen. Slechts een paar maanden hebben ze zo rondgelopen in Leuven, maar dat moet grote indruk gemaakt hebben. De studenten­

wereld dacht dat er in Leuven een heuse pro­

vobeweging bestond. De mythevorming gaat verder tot op vandaag. In de Humoserie staat dat Martens bovendien op blote voeten rond­

liep en met zijn wit provopak aan naar de exa­

mens ging. Martens deed echter zoals ieder­

een. Voor de examens trok hij heel netjes zijn beste pak aan.

Het enige wapenfeit van de Leuvense pro­

vo's was de éénmalige uitgave van het "tijd­

schrift” NUL, wat stond voor Nederlandse Universiteit Leuven. Het werd overal gratis te vinden gelegd in Leuven en maakte grote ophef. Wie de enorme oplage betaald heeft, blijft een raadsel.

En nu het ernstige werk

Zeer snel kwam Martens tot de conclusie dat de provo’s de wereld niet konden ver­

anderen en ontdekte hij het communisme.

Vanaf die dag was het gedaan met lachen.

Uij stichtte de SVB (Studentenvakbond) en

°egon lessen te organiseren over het mono­

poliekapitaal. Telkens voor twee man en een paardenkop. Op een gegeven moment besliste hij een weekend met overnachting eten inbegrepen te organiseren, ergens in ae Walen. De deelnemers moesten hiervoor een bepaalde som betalen en daar was de us vertrokken. Bij aankomst in het retrai- teo°rd gaf Martens een welkomstspeech. Na

°P het belang van de studie van het mono­

poliekapitaal voor de toekomstige revoluti- Or|airen gewezen te hebben, kwam de aap de mouw. De gevraagde som was onvol-

°ende. Revolutionairen kunnen niet genoeg 'jdragen aan de oorlogskas die moest die-

?en Orr> de arbeiders van hun ketenen te e*rijden. Doodse stilte in het zaaltje waar 0 een vijftien volgelingen zaten. Niemand Urfde reclameren, totdat iemand toch het

woord nam en de oneerlijkheid en de heb­

berigheid van het revolutionair comité aan­

klaagde. Er was een bepaalde som afgespro­

ken en dan kan men daar achteraf niet op terugkomen. Een woord is een woord. Stilte in de zaal. Martens gaf toe. Niemand moest iets bijbetalen.

Leuven werd te klein voor een Grote Chef als Martens. Hij droomde ervan de onbe­

twiste leider te worden van de internatio­

nale revolutie en besloot, om te beginnen, Amsterdam te veroveren. Na enkele maan­

den kwam hij met hangende pootjes terug.

Zijn haring braadde niet in Amsterdam. Hij had zich al voorgesteld dat iedereen daar voor zijn revolutionaire ideeën door de knieën zou gaan. Maar hij had zonder de assertieve Hol­

landers met hun grote bek gerekend. De Hol­

landers waren helemaal niet onder de indruk van dat Vlaamse boerke dat zo maar eventjes dacht hen lessen te komen geven en de baas over hen te spelen. Martens was in Amster­

dam een nobody, had geen enkele invloed en toen hij weer in Leuven opdook, deed hij het allemaal luchtig af door de Hollanders voor te stellen als rechtse zakken die het niet waard waren dat de Grote Leider hen zou inlijven in zijn revolutionair leger. Na zijn Amster-

De hold-up op het KVHV

In Humo zegt Paul Goossens: “De pas verkozen voorzitter Herwig Langhor had zich tijdens de Mere- dithmars (georganiseerd wegens het neerschieten van de zwarte Ame­

rikaanse student Meredith - nvdr) niet laten zien en ik ben dan KVHV- voorzitter geworden, zonder me ooit kandidaat gesteld te hebben - ik was het gewoon.” En verder zegt hij:

“We hadden dan wel de belangrijk­

ste posten van het KVHV bezet...”

Op dezelfde manier werd Ludo Mar­

tens hoofdredacteur van Ons Leven.

Ze gooiden de bourgeois er gewoon uit en namen hun plaats in. Gewoon, een hold-up. Hoe kon dat?

De Amsterdamse provo’s hebben het effect van de provocatie ontdekt. Provo­

catie is even effectief als vleierij om uw slag thuis te halen tot zelfs in de publi­

citeit toe. Men hoeft maar te denken aan de choquerende foto’s van de Ita­

liaanse fotograaf: een stervende aids- patiënt, kussende nonnen, enz. Humo heeft dat als geen ander begrepen en teert er nog altijd op. Op de Humore- dactie is "iemand openschroeven” tij­

dens een interview een geijkte uitdruk­

king. Hoe doen ze dat? Door of te vleien of te provoceren, of beide. Succes ver­

zekerd.

Een heel klein groepje versgebakken linksen werden dus lid van het KVHV en gooide op geheel democratische wijze de praeses en de hoofdredactie van Ons Leven buiten en nam hun plaats in. En de bourgeois, die het tot dan toe voor het zeggen hadden en veel talrij­

ker waren, stonden erop te kijken als en koe naar een trein, maar boden geen weerwerk die naam waardig. De enige uitzonderingen waren een klein groepje Vlaams-nationale studenten die niet tot de “leiding” behoorden. Ze waren geïso­

leerd en werden door de bourgeois niet gevolgd.

Op een dag had Ludo Martens de communist Ernest Mandei uitgenodigd om te komen spreken. Er was maximum twintig man op afgekomen. Plots vloog de deur van het zaaltje open en er vlo­

gen zakjes met meel naar binnen. Ieder­

een zat onder de witte smurrie. Een aanval van de rechtsen! Maar behalve wat ludieke acties van deze soort was er geen enkele weerstand te bespeuren tegen de linkse machtsgreep op de stu­

dentenwereld.

dams fiasco kon hij Berlijn en Parijs wel hele­

maal vergeten.

Hij repte er verder met geen woord meer over, maar dit was een zeer zware en beslis­

sende klap voor hem. Hij was tot zijn ware proporties herleid: een kleine lokale dicta­

tor die een klein groepje naïeve sukkelaars om zich verzameld had die op zoek waren naar een absoluut geloof. De grootheidswaan­

zin, zijn vaste overtuiging dat hij, Ludo Mar­

Ontspoord

Het socialisme van de I9de eeuw was nodig. De arbeiders werden inderdaad uitgebuit. De bourgeoisie beschouwde hen als een soort lijfeigenen. De patroons begrepen niet dat de arbeiders ook de consumenten waren die hun producten kochten en dat de arbeiders fatsoenlijk behandelen en betalen in hun eigen voor­

deel was. Dat het socialisme de grove borstel door de vermolmde sociale struc­

turen gehaald heeft, was gerechtvaardigd. In de 20ste eeuw ontspoort het socia­

lisme en wordt een karikatuur van zichzelf. Na het biefstukkensocialisme kwam het kaviaar- en salonsocialisme. Wie van de huidige socialisten heeft ooit een arbeider van dichtbij gezien? Het is een bekakt clubje geworden met als enig doel goed voor zich­

zelf te zorgen. Na mij de zondvloed, is hun devies.

Op dezelfde manier was mei ‘68 nodig en is dan ontaard in totale decadentie. Het was nodig wegens de kwezelmentaliteit van de heersende bourgeoisie, het mentaal ongezonde, hypocriete en bekrompen klimaat dat heerste. Het lichaam was iets vies.

Iedere spontaniteit werd de kop ingedrukt. Er moest een geestelijke bevrijding komen.

Maar weer is het uit de hand gelopen en in plaats van de gulden middenweg te bewan­

delen, is men vervallen tot de extreme decadentie.

De grootste zeloten van de mei ‘68-mentaliteit zijn heden ten dage de bourgeois die toen de trein gemist hebben. Toen ze in Leuven zaten, dachten ze alleen aan hun carrière en bekeken de soixantehuitards met een mengsel van afschuw en heimelijke bewondering. Veertig jaar later bouwen ze aan een fictief mei ‘68-imago. Ze hebben het allemaal meegemaakt, wat dus een leugen is, om zo in de progressieve salons indruk te maken. De “echten” uit die tijd en die nu in staat zijn objectief te analyseren wat ze toen aangericht hebben, moeten van deze tijd niks meer weten. Diegenen die zich nu in het pseudo-intellectuele zogenaamde progressieve milieu op hun mei ‘68-gehalte laten voorstaan, waren toen zeer brave luitjes die altijd met hun kostuumke aan naar de les gingen, nooit brosten, geen enkele joint gerookt hebben, niet aan de “revolutie” mee­

deden. Ter compensatie creëren ze dan maar achteraf een gefantaseerde curriculum vitae. Zij zijn nu de mannen van mei ‘68 die vinden dat alles moet kunnen, vanzelfspre­

kend zonder er zelf aan mee te doen om hun knusse bourgeoisleventje niet in gevaar te brengen. De echte acteurs van mei ‘68 waren maar een klein groepje, en diegenen onder hen die de onzin waardoor ze zich toen hebben laten meeslepen, nu niet afzwe­

ren, zijn niet goed wijs. o.

Lied over vijf minuten politieke moed

Vrij naar wijlen Louis Neefs en in de mond gelegd van Yves Leterme. Zing mee en stem voor hem!

Als ik ooit eens vijf minuten moed heb, dan begin ik er beslist eens aan,

aan ik weet niet wat, maar je zult zien dat heel het land ervan verstomd zal staan.

Als ik ooit eens vijf minuten moed heb, morgen of een andere dag misschien, dan doe ik eens echt iets waarvan men zegt:

Nee, dat hebben we nog nooit gezien.

Maar ‘k heb in de Wetstraat I6 toch zoveel te doen:

met fatsoen besturen, zoals ‘t hoort,

en dan braafjes luistren naar Didier en zijn sermoen.

Enzovoort, enzovoort, wat ‘n leven Maar als ik eens vijf minuten moed heb, dan kan je er zeker van op aan

dat BHV weer, maar wie weet wanneer, op mijn verlanglijstje zal staan.

En mag jij morgen naar de stembus weer, dan kan je er zeker van op aan

dat ik op een keer, maar wie weet wanneer, met je stem mijn Vlaamse slag zal slaan!

Maar ik heb... O, Herman, is ‘t gedaan?...

HvO tens, heel Europa op stelten ging zetten en de geschiedenis zou ingaan als de grootste revo­

lutionair sinds Lenin, het was allemaal in rook opgegaan. Deze klap, de totale ineenstorting van zijn droom, is hij niet meer te boven geko­

men. Hij heeft wel enige compensatie gevon­

den in Afrika.

Hij is naar Kongo getrokken en is raadge­

ver van Kabila sr. geworden.

Ooggetuige