63ste jaargang nummer 6 woensdag 6 februari 2008
De Urnen van Maart
Deinkt vanons vorig hoofdartikel was nog niet droog (‘geruchtenover vervroegde verkiezingen nemen toe’), ofBart Somerskondigde verhaaste voorzittersverkiezin genaan bij de VLD,daarbij ontkennend dathijop algemene verkiezingen aanstuurde, daardoor alleen maar de indruk bevestigend datdie verkiezingen inderdaad op komst zijn, wat dan weer de reactie uitlokte van Verhofstadt Guyop de receptie voorde
“GesteldeLichamen” dat het januari 2008wasen niet2009, want GrandiozeGuy wil met tromgeroffel de politieke arena verlatenen nietals eensoortvan tussenpaus die er net alsex-formateurLeterme weinig van gebakken heeft. De dagen nadien, moest danook zowat iedere politicus journalistieke spitsroedenlopenomtrent een nieuwe stembusgang,en als hetwarein koor klonkhet dat dat uitermate onverantwoord zou zijnomwille vandeafgrijselijke crisis die zulks zou veroorzaken (ook Bartde Wever deed de bevolkingkond dathet weinig zin zouhebben).Nogal wiedes, erzijn maartwee partijen die erbij te winnenhebben, Lijst Dedecker nog meerdan het Vlaams Belang, en ge ziet van hier dat deanderen hen dat gaan gunnen. Maar alshet ongewenstedan toch onvermijdelijk zou zijn, dan kanhetvanzelfsprekend geenkwaad de bevolking nu al te suggereren dat het de schuldzal zijnvan CD&V en van niemandanders, enhet is wellicht indie zin dathet hele manoeuvre van Somersende eerdere uitsprakenvan Dewael enDe Gucht moeten worden bekeken.
Ook het feit overigensdat Somers tottwee keer toe fulmineerdetegen de plannen om de dienstencheques duurder te maken. Want dat zou volgens hem neerkomen op eenslinkse belastingverhoging,waarbij hij verwees naar hetnieuwe rapport vanhet IMF overBelgië dattegen een verhoging vande lasten is omdat arbeidinons land al zo zwaarmoet afdokken. Gemakshalve vergeet Somerste vermelden dathet IMF even minruimte ziet voor een nieuwebelastingverlaging, omdat de paarseregeringen alle beschikbareruimte hebben opgesoupeerd,eenboodschap die de collaboralen natuur lijk veelminder aangenaam in de oren klinkt en dieze bij een eventuele campagne kun nen missen als kiespijn.
Toeters en bellen
Deze week :
• Ha, de koopkracht 2
• Een advies 3
•Waarom? Daarom! 5
• Een zonde tegen de Heilige Geest 7
• Sieraad 12
Hoe dan ook, het uur vandewaarheidmoet nuzo langzamerhand gaan aanbreken.
Minder dan zeven wekenscheiden onsvanPasen,de dag waarop de staatshervorming uit de doden zal verrijzenen opstijgen tot eeuwigleven. En ziet, zopas heeft de pro feet Leterme al een eerste doorbraak aangekondigd. Midden februariwil hij een voor stel opde Octopustafel leggen ‘om het debat over de staatshervormingte openen’.
Daarinzowaareenaantal bevoegdheden die zouden worden overgeheveld (14 borrel- notengenre huurwetgevingen vestigingswet), in ruil voor meer geld voor Brussel en een versterking van de federalestaat. Dat pakket zoutegen Pasen in wettekstenmoe
ten wordengegoten, op voorwaardedatde Octopussieshet erover eens geraken,en danzouden er ineen regeerakkoord principeswordenopgenomen overeen grotere golf van ingrepen. Vervolgens trektLeterme met toeters enbellen deambtswoning van de premier binnen,en zal deblijde boodschap wordenverkondigd datCD&V woord gehouden heeft.Wij geloven daaruiteraardgeen blaas van.
Hoe lang nog, deze klucht?
Volgens sommige commentatoren wordter indit land opnieuw geregeerd. Dat zou moeten blijken uithet feit datDecrem een paar F-I6’s gaatsturen naar Afghanistan, dater een nationaal veiligheidsplan optafelligt,dat vakbonden en regering gaan pra
ten overminimumdienstverlening bijhetspoorenDe Post, endaterovereenstem
ming is tussen federaal en de deelgebieden overextra-inspanningen voor het klimaat.
Welaan: datlaatste bewijst alleen maar dat ergéén versterkingnodig is vanhet fede
rale niveauen dat het de deelregeringen zijn die goeddraaien. Van het veiligheidsplan moet de eerste letter nog worden uitgevoerd,deminimumdienstverlening zalzonder de minste twijfel in de startblokken blijven steken omdatmen eindeloos gaatpalave- , renover dedefinitieervan,enwat Afghanistanbetreft:we willennog wel eenszien
hoe ver depolitieke moed reiktals de risico’s groter blijken te zijn dan nu wordtvoor
gesteld. Intussen moeten de harde noten nogallemaalworden gekraakt:de begroting, de sociaaleconomische onderhandelingen met de PS erbijen alle ideologische tegen stellingen vandien, ende punten van eenéchte staatshervorming. DatLetermemeteen al de versterking van de federale staat naar voorschuift, iszondermeer onrustwek
kend. Het bevestigt dat het totaal de verkeerde kant uitgaat, ook door de collaboratie vande VLD (en achter de schermen ongetwijfeld ook van de SP.a)met deBelgofonen.
DeN-VA heeft ophaar nieuwjaarsreceptienog eens stoeretaal gesproken, maarze is volopbezig om Letermeenzijn raadvan wijzen een alibi teverschaffen om ons bij de bok te zetten. Meer nog, de N-VA dreigt degevangene tewordenvanhetkartel, ze krijgt het alsmaar moeilijker om aan de achterbanuit teleggendatvooral geprobeerd
■wordt om nog zoveelmogelijk meubelen te redden. AlsDe Wever niet meer voldoende druk kan uitoefenen op CD&V,moet hij wél woordhoudenenonmiddellijk een punt
l€0K€ Z&xT...
Fenomenaal
Zou het hiernamaalsbestaan? We hopen het. Vooral voorLouis Paul Boon. Misschien mocht die intussen het vagevuurverlaten.
Gebruik makend van de maatregel vanSint- Lejeune, waardoor vagevuurders al na het uitzitten van eenderdehemelwaarts mogen stijgen.Boon heeft daarboven (of beter daar
onder) vermoedelijkeen antwoord gevonden op deeeuwenoude vraag naarhet geslacht der engelen. Maar geniet dezedagen zeker van de heisadie hij postuum door Vlaande- rensopiniewereldje heeft gejaagd.
Louis Paul had een boon voor vrouwe lijkschoon. Of beter:van vrouwelijk naakt.
Schoon moest het niet eens zijn. Hij ver
zamelde liefst 22.000 blootfoto’s en rang schikte die met veel ijver. Boon moesthet hiernumaals te vroeg verlaten. Watzou hij genotenhebben van de schier onuitputtelijke mogelijkhedendie internet terzake biedt van
daag.Boon was zo langgeledenaleen man van knippen en plakken.
Een viezentist, noemde hij zichzelf met zin voor zelfrelativering die veel doet ver
geven. Een knipoogje ook naar alle-isten diezich met zoveel ernst alwetend achten.
Pallieterachtig zoudenwe hembijnadurven noemen, alshij zijn dozen blotemadammen- plaatjes presenteerde als een wetenschap pelijkebezigheid, genaamd deFenomenale Feminateek.
Niet echtartistiek, vondde bebaarde Ludo Helsen, Antwerps provinciale deputé voor cultuur, en dus liet die het tentoonstellen van al hetdoorBoon verzamelde vrouwvolk in hetfotomuseumschrappen.Als er iemand akkoord zou gaan met Helsens beoorde ling, danzouhetwellicht Boon geweestzijn.
Die wist natuurlijk dat zijn verzameling niet voortsproot uit artistieke overwegingen of wetenschappelijke drangnaar wijsheid, maar uit zijn zeer levendigstelhormonen. Als wiel
renner was hij zekertegen de lampgelopen wegens een te hoge testosteronspiegel. Was
hij de gewonearbeider geweestwaarover hij zo indrukwekkendschreef, dan hadden de erfgenamen zijn Fenomenale Feminateek discreet verbrand in deLeuvense stoof en er verder hetzwijgen toe gedaan.
Maar Boon is een icoon.Dus wordt op het wegmoffelen van zijn wataparte liefhebbe
rijgereageerdalsofonze fundamentele vrij
heden ophet spel staan. Bij Yves Desmet, de völkische Beobachter van De Morgen, komt zowaar eenzweem vanracisme boven, want hij kan het niet laten Helsens optre
den in verband te brengen met diens Kem- pense achtergrond. Een duidelijke zaak voor het centrum voor racismebestrijding, dunkt ons. ZouBoonnogbijkomen alshij bij Yves leest. “Die verzameling, met 22.000 blote vrouwen, is een historisch-literair fotodocu-
Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info
Marcus Thesaurus Schenking?
ment zonder weerga...”? Bijschrijver Stefan Brijsriephetoptreden van Helsen emoties op "die men gewaarwordt bij het sterven van een geliefde”. BijBoon zou hetoptre
den van Brijswellicht emoties oproepen “die mengewaarwordt als eenzichzelf hoog ach tende spreker tijdens zijn betoog plots een luidewindlaat".
In mijn kelder staan enkele lege Duvel- bakken. Moetiknog inruilen voor hetstatie
geld. Ik zouze ookkunnen bijhouden vanaf nu en na mijn dood laten tentoonstellen.
Want wiekan echt inzicht krijgen in delite
raire pareltjes van Den Blooten Kooninck zonder de context van lege flessen van alco
holische dranken?
EENMANSCOLLECTIEF Den Blooten Kooninck U mag rechtstreeksop de pianist schieten viadenblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ookvia het gewoneredactieadres
2
6 februari 2008De dingen dezer dagen
Als iets alleen tussen de oren zit
Voor wie het nog niet wist, de aanslag op de koopkracht sinds het invoeren van de zaligmakende euro, is een kwestie van per
ceptie. Het zit tussen de oren, niet in de por
temonnee. Zeg dat de orakels van Unizo het gezegd hebben. Want wat is er van de koop
kracht’ Die is gestegen. En nog niet zo'n klein beetje. De stijging van de lonen sinds 2000 ligt tussen de 4 en de 12 procent, naargelang
"de bron” die ze spuit lager of hoger gesitu
eerd is in de hiërarchie van Unizo. Dat de lonen gestegen zijn is juist. De koopkracht dus ook. Wat de pipo’s van Unizo er wel
"vergeten" bij te zeggen, is dat de prijzen voor “normale” consumptiegoederen - ik heb het niet over ijskasten of koffiezetma
chines - in dezelfde periode gemiddeld met 20 procent omhoog zijn gegaan. Geen huis
vrouw die het zal tegenspreken! Een eenvou
dige aftrek van 20 minus 12 leert dan dat de koopkracht in feite met 8 procent gedaald is. Op zijn minst. De heren van Unizo kun
nen nu opperen dat met cijfers alles te bewij
zen valt. Zij zijn de eersten om dat te weten.
Want op televisie en in de gazetten doen ze zelf niets anders. De vraag is, of ze niet regelmatig ingehuurd worden om een goed- nieuwsshow te komen opvoeren. Want ge zult het sprookje over gestegen koopkracht maar komen vertellen als blijkt dat de infla
tie in de voorbije zestien jaar nooit zo hoog lag als vandaag!
Omdat de koopkracht desalniettemin gestegen is, heeft “het beleid” het toch nut
tig geoordeeld de dotaties van de geliefde schare Lakense blauwbloedigen een eindje op te trekken. Niet met de twee procent waarop Jan Modaal recht heeft als de spil
index overschreden wordt, maar met een volle zes procent. En uiteraard belastingvrij, wat ietwat anders ligt voor, andermaal, Jan Modaal. Als die 40 euro bruto opslag van zijn pensioentje krijgt, houdt hij daar netto nog 11 van over. De andere 29 worden door de staat “gerecupereerd”. Om daar, onder andere, de aanpassing van blauwbloedige dotaties mee te betalen.
Terwijl de modale mondige burger aan de ene kant hemel en aarde moet bewe
gen om in deze tijden van “gestegen koop
kracht" de eindjes nog aan elkaar te kunnen knopen en zich aan de andere kant blauw betaalt aan zowat de hoogste belastingen in Europa, heeft Guy de Derde, tevens redder des vaderlands, het in de acht jaar van zijn onvolprezen paarse beleid klaargespeeld om een begrotingstekort van 3,5 miljoen euro na te laten. Over het kostenplaatje verbonden aan het contingent ministers, staatssecreta
rissen, volksvertegenwoordigers, kabinetten
Dienstweigeraars
Vorige week stelde de Vlaams Belang- fractie in de Brabantse provincieraad voor om een bedrag te storten aan het Halle- Vilvoorde-Komitee (Haviko) ter ondersteu
ning van de dienstweigeraars, die onlangs veroordeeld werden tot betaling van zware geldboetes. Het VB-voorstel werd door de andere Vlaamse partijen (met een onthou
ding van een N-VA’er en een Spiritist) weg
gestemd. Zogezegd omdat de provincie geen individuele boetes zou mogen terug
betalen.
Een foefke natuurlijk. De provincie zou zo'n storting kunnen verpakken in de vorm van een subsidie voor de werking van
EKiSNof Hoop'
LQSCUE ZJEIK HET NIET MEE*
ZITTEN.
HET IS NOOIT
TE LW OM AMTE SLUITEN EU HET , VLAAMS ZIEKENFONDS 1
<$XAT1S 1
en topambtenaren, ga ik zwijgen. Astrono
mische cijfers hebben me altijd al doen dui
zelen. Daarom even aandacht voor, pakweg, de provinciebesturen. Ook al omdat nie
mand weet wat hun leden, naast het inte
kenen voor aanwezig om de zitpenningen te incasseren, precies uitvoeren. Het moet nochtans veel zijn. H nochtans heel wat zijn.
Want hzijn/haar eventuele begrafenis.geld, eindejaarspremie, een wagen met chauffeur én een, houd U opoe anders te verklaren dat een provinciegouverneur in ruil voor zijn ongebreideld dienstbetoon aan “de men
sen” recht heeft op een bruto maandwedde van 8.616 euro! Te vermeerderen met een, houd U goed vast, “residentievergoeding”
van 1.735 euro, alsmede een onkostenver
goeding van 309 euro, vakantiegeld, einde
jaarspremie, een wagen met chauffeur én een, houd U nog wat beter vast, een vergoe
ding voor zijn/haar eventuele begrafenis!
Daar tegenover staat wel dat voor Jan Modaal de tarieven van de NMBS opnieuw gestegen zijn en dat nu ook de diensten
cheques duurder zullen worden. Maar hij kan dan weer, om maar dat te noemen, met ontzag opkijken - het oog mag ook wat hebben - naar al opgetrokken en nog op te trekken monumenten in de sector
“openbare werken" op elk van onze vader
landse beleidsplatformen. Zoals naar het Antwerpse Vlinderpaleis dat in de praktijk
“amper” twee keer zo duur is uitgevallen als gebudgetteerd. Hij kan ook met een wel
iswaar duurder geworden ticket naar Luik sporen om daar het HST-station te gaan bewonderen dat vier keer zo duur werd als de eerste raming van 100 miljoen. Euro wel te verstaan! Bij terugkeer vanuit het zuiden des lands kan hij "en passant” nog even tot bij het Deurganckdok wippen om zelf vast te kunnen stellen waarom het 422 miljoen meer kostte dan voorzien.
Het goeie nieuws om zure oprispingen rond dat soort bagatellen vakkundig te coun
teren, is dat gemeentebesturen via de opcen
tiemen het kostenplaatje van hun duurder geworden energie gaan doorrekenen aan "de mensen" die hen zo nauw aan het hart liggen.
Dat die hun eigen energie ook zoveel duur
der betalen en niet kunnen doorrekenen, zal hen een zorg zijn. Maar willen diezelfde men
sen nu eindelijk ophouden met zaniken over hun slabakkende koopkracht? Dat ze lie
ver voluit leren beseffen dat hun torenhoog belastinggeld uitzonderlijk goed beheerd én enkel uitgegeven wordt aan mensen, instel
lingen en projecten die het meer dan waard zijn. Om dat in te zien, is zelfs enig bijsturen door Unizo overbodig! D.Mol
het verdienstelijke Haviko, zodat er juri
disch niets kan worden op aangemerkt.
De Vlaams Belangers hebben dan maar besloten om ieder een volledige zitpenning af te staan aan het komitee. Dit levert toch al de mooie som op van 2.450 euro. Een voorbeeld dat navolging verdient.
Meise doet wel mee
In de gemeente Meise had het Vlaams Belang intussen meer succes. Het voorstel van fractievoorzitter Jörgen Noens werd aanvankelijk op enige scepsis onthaald, maar na een lang debat keerde CD&V haar kar. Lag het aan de overtuigingskracht van Noens of aan de aanwezigheid van een groep Haviko-manifestanten? Feit is dat besloten werd de vier veroordeelde Mei- senaren financieel te ondersteunen indien het Hof van Beroep de boetes bevestigt.
Opmerkelijk was dat CD&V’er Marcel Bel
grado met deze beslissing uitgebreid de regionale pers haalde en interviews mocht geven op Ring-TV en Radio 2. Jörgen Noens en zijn partij daarentegen werden alweer feestelijk doodgezwegen.
Hij was erbij
Wie bevond zich tussen de ongestelde lichamen die door Zijne Majesteit, de heer Albert Coburg, werden toegesproken? Toch wel niet Jean-Marie Dedecker, zeker! Hij had warempel een uitnodiging gekregen.
De brulboei van Oostende wordt salonfä
hig. Allicht omdat de boodschap dat hij het Vlaams Belang gaat droogleggen en uitro
ken ten paleize is doorgedrongen. Proficiat, Jean-Marie! Ge gaat dan toch nog minister
kunnen worden.
Dit op apegapen liggend apenland
Welke regeringsverklaring?
Op 24 maart doet eerste vice-inte- I rimaris en woordbreker Leterme ein- <
delijk zijn plechtige intrede in het , Belgische parlementaire halfrond. Ten
minste, dat denkt hij. Regeringsverkla- ' ring onder de arm wil de man uit leper zijn landgenoten toespreken. Hij wil hen uitleggen hoe dat goed bestuur van hem er zal uitzien, wanneer hij mits vijf minuten politieke moed BHV zal
“oplossen” en hoe die staatshervor
ming er uitziet. Wij waren niet de eni
gen die het bericht twee keer gelezen hebben. Nog wat navraag bij anderen die het ook hadden gelezen en ook ver
baasd waren, maar we hadden blijk
baar juist gelezen: de “blijde intrede”
op 24 maart 2008.
Toekomstig ACV-premier en woordbre
ker Leterme mag ons niet kwalijk nemen dat we naar adem snakkend er gingen bij zitten.
De Canossagang te voet richting Wetstraat 16 in veertien 14 staties! Het werkwoord
“opgeven” staat niet in het persoonlijke woordenboek van deze koppige West-Vla- ming. Hij ziet er nu al meer bont en blauw geslagen uit dan wat ooit een paarse regering zou kunnen geweest zijn, maar dat deert hem niet. Zijn masochistische machtsgeilheid is verbijsterend grenzeloos. Zeg nu zelf, terwijl letterlijk iedereen de mond vol heeft over de onmogelijkheid om, zoals aangekondigd, op 23 maart uit te pakken met een frisse stabiele regering met een goed programma
voor de mensen", laat Leterme weten dat men de rode loper nu al een flinke opfris
beurt mag geven. Hij komt eraan.
Hij vertelde er natuurlijk niet bij met welke regering, wat er in die regeringsver
klaring zal staan, wat dat intussen in Vlaan
deren wereldberoemde “goed bestuur a la Leterme” zal inhouden, of zijn bijna 800.000 Vlaamse kiezers op 24 maart 2008 eindelijk hun Vlaamse staatshervorming krijgen, wan
neer hij die vijf minuten politieke moed zal tonen om BHV zoniet te splitsen dan toch op te lossen zonder Vlaams prijskaartje.
Dat waren toch de sluierdansen waarmee Leterme zoveel Vlaamse mannen en vrou
wen wist te bekoren. Of zijn wij het weer die het allemaal verkeerd begrijpen, die verkeerd lezen als Didier Reynders in Gazet van Ant
werpen vorig weekeinde liet weten dat er op 23 maart helemaal niets zal gebeuren.
In het geniep
Er gebeurt natuurlijk van alles dat we niet mogen zien. Die historische Octopus is intussen verworden tot een veertiendaagse namiddag “met sprekers” . Die mogen daar over het Europese klimaatplan een klapke doen of over de mensenrechten in China, als ze zich maar niet op het gladde ijs van dé zogezegde staatshervorming riskeren. Niet te verwonderen dat sommige Octopussers het op de zenuwen krijgen en zich afvra
gen of ze daar alleen maar zitten als ijzeren gordijn om de als echt bedoelde staatsher- vormende onderhandelingen af te schermen voor de nieuwsgierige journalistieke buiten
wereld. Octopus is niets meer dan een voor
programma om u en mij nog wat langer te vermaken. De serieuze kost dat is het prï vejachtdomein van enkele “wijze" grootva
ders die in de meest discrete afzondering samenkomen om te konkelfoezen. “Wijze mannen zoals Philippe Moureaux, de knor
rige patron van de Brusselse Belgofone rooie rokers voor wie het er alleen op aankomt Bruxelles nog veel groter te maken, een burgemeester die zijn gemeente laat bestu
ren door imams. Er is ook nog Philipppe Maystadt die zijn Belgische politieke leven vulde met cijfers en centen, sinds jaar en dag weg uit de Belgische politiek waar hij de grote spreekbuis van de Franstalige christe
lijke vakbond was, iemand die op geen enkel ogenblik ook maar het minste spoor van interesse toonde voor het dossier “staats
hervorming”. Aan Vlaamse kant zien we de mislukte SP-partijvoorzitter Johan van de Lanotte weer opduiken. Paarse topminis
ter gedurende de voorbije acht jaar, maar nooit tijd voor vijf minuten politieke moed om de gordiaanse BHV-knoop door te hak
ken. BHV staat trouwens niet eens op het menu van die gesprekken. Als andere “Vla
ming ’ mag Dehaene weer opdraven die zon
der twijfel meer dan een kleinigheid afweet van het dossier "staatshervorming", die de voorbije weken zelfs fors uithaalde naar de
Belgofonen. Het zijn wel die overgrootva
ders van het Belgische vaderland die voor een Vlaamsvriendelijke staatshervorming zouden moeten zorgen? Die een Vlaams
vriendelijke BHV-oplossing uit hun mouw zouden schudden? Zouden zij lukken waar al die anderen op Hertoginnedal zes maan
den lang niet verder kwamen dan de vast
stelling dat ze nog altijd geen stap verder gesukkeld waren? En dat onder het klappen van leperse zweep van opperbelg en woord
breker Yves Leterme, een “Vlaming” voor wie al dat Vlaams gezeur niets anders is dan mateloos irriterende ballast op weg naar zijn allerpersoonlijkste Belgische eer en glorie, de Brusselse Wetstraat 16.
Punten en komma ’s
Er zou tijdens die "wijze" palavers intussen wat vooruitgang geboekt zijn. Zo lezen we hier en daar tussen de regels. Dat zou ons niet eens verbazen: een dozijn staatshervor- mende punten en komma’s dat moet kunnen, zeker als men weet dat zelfs de splitsing van de plantencollecties van de Nationale Plan
tentuin van Meise weer op de verlanglijst
jes staat, een Plantentuin die jaren geleden al geregionaliseerd werd maar waarover nu al zeven jaar niet “onderhandeld" wordt om die afspraak uit te voeren. Nu wil men de plantencollectie “regionaliseren". De Plan
tentuin is intussen in de Vlaamse palliatieve afdeling gesukkeld waar Vlaanderen toch de hospitaalkosten voor betaalt. Men zal zich herinneren dat men bij die vorige staatsher
vorming ook ontwikkelingssamenwerking en buitenlandse handel uit Belgische handen zou halen. Wie een klein beetje het gebeu
ren volgt, weert dat ook die afspraken dode letter bleven. Omdat Laken dat niet wilde, omdat de Belgofonen dat niet willen.
Zo kunnen ook wij natuurlijk een blad papier vullen met bovenaan het woord
“staatshervorming” en dan een opsomming van vier Vlaamse, vier Brusselse en vier Waalse kwesties die men met veel trom
petgeschal en paukengeroffel kan aankondi
gen als een historische doorbraak naar een nieuw evenwicht in het federale Belgische staatsmodel. Er moet over een en ander nog wat gepraat worden, maar de goede wil is er nu en de verdere uitwerking van die afspra
ken is een zorg voor de nieuwe regering. Die heeft intussen nog een ander A4’tje op zak met bovenaan het woord “begroting”.
Meteen zijn de voorwaarden vervuld om den Yves eindelijk naar de Wetstraat 16 te laten verhuizen. Men zal dit voorstellen als een historische doorbraak waarvan zelfs Bart de Wever niet zal mogen zeggen dat het een kwalijk ruikend sprotje is in plaats van een heel dikke versgebakken vis.
Wij zien weer spoken? Twijfelaars moeten maar eens gaan bladeren in intussen al ver
gelende nummers van dit weekblad. Zij zul' len niet veel moeite moeten doen om vast te stellen dat we op deze zelfde plaats, lang voor 10 juni, telkens weer opnieuw voor
spelden dat het niets zou worden met die Leterme en zijn Vlaamse staatshervorming!
MarcPlatel
De Niveaanse broederschap
Het was een leuk feestje daar in Gent.
Veel en schoon volk, ook veel jong volk.
Bart de Wever stak een spits speechke af.
De zelfverklaarde conservatief - en daar ben ik trots op - citeerde met genoegen De Morgen die meende dat met de keuze van de feestlocatie de N-VA - ArtCube - de “progressiefste aller Vlaamse partijen, is. “Nog progressiever dan SP.a-Spirit dus , stelde De Wever vast. “En zeggen dat ik nog overwogen heb om u toe te spreken in een boerka, kwestie van een progressief statement te maken.
Zot zijn doet immers geen zeer." Geluk
kig maar! We onthouden wel heel goed uit de speech van De Wever: één: de N-VA blijft ijveren voor de evolutie naar Vlaamse onaf
hankelijkheid in Europa. Want wij weten dat dit nodig is voor democratisch en doel
treffend bestuur. En twee: vanuit ons geloof in de Vlaamse evolutieleer, zullen wij nooit meestappen in het Belgisch creationisme.
Met de N-VA komt er dus géén uitbreiding van Brussel en géén federale kieskring.
Woord houden, Bart!
De dingen dezer dagen
6 februari 20083
Een advies over de hoofddoek
“Ons uitgangspunt is de absolute gods
dienstvrijheid. (...) We pleiten voor een neu
trale houding aan de loketten. Voor mensen in de back office hebben we er geen enkel probleem mee. Het is een advies, niets meer.
We gaan ons niet scharen achter absolute stellingen.” Aldus CD&V-voorzitter Etienne Schouppe over het hoofddoekenverbod in Lier en elders. Hij spreekt zich uit tegen een algemene regeling en kiest voor stukwerk op gemeentelijk niveau, standpunt te bepa
len naargelang het geval.
Leve de tsjeven. Die hebben het goed gezien. Hun analyse, daar valt geen speld tus
sen te krijgen, geen ampersand zelfs, alleen een komma pal er middenin: enerzijds ja, anderzijds nee. Er zijn immers van die zaken waarin voluit vóór of voluit tegen gewoon misplaatst zou zijn.
Neem dus het gedoe rond de hoofddoek.
Nu blijkt dat het aantal seksuele verminkin
gen op in België wonende meisjes ondanks het wettelijk verbod (waarvoor dank aan Niet Smet) gestadig toeneemt, is die textiel- kwestie eerder frivool te noemen. Enerzijds hadden Mustafa Kemal Atatürk en Jacques Chirac gelijk toen ze sluierdracht verbo
den in het onderwijs. Vele schoolmeisjes in Frankrijk smeekten om zo’n verbod als enige alternatief voor een verplichting tot sluier
dracht opgelegd door de familie. Ander
zijds moeten volwassenen niet meer op die manier door de overheid tegen hun omge
ving beschermd worden. Een vrije samen
leving vergt soms een beetje elementaire moed. Afgezien daarvan zijn er ook vrou
wen die echt uit zichzelf zo’n bedekking wil
len dragen. Bijvoorbeeld als tegengif tegen de obsessie van “bevrijde” moderne vrou
wen om met alle natuurlijke en kunstmatige middelen aantrekkelijk te zijn voor de heren der schepping.
Welk statement maken vrouwen door een sluier te dragen? Er zijn er die gewoon wil
len kijken in plaats van bekeken te worden.
Er zijn er die hun vader of echtgenoot het gezichtsverlies willen besparen dat onder moslims hun deel zou worden indien doch
ter of vrouw haar vlees zou ontbloten net als zo’n christenteef. Er zijn de vromen die stipt de verordeningen van de profeet wil
len opvolgen, die zelfs niet beseffen dat dit een strijdpunt tussen levensbeschouwingen kan zijn en gewoon doen wat hun het juiste lijkt. Er zijn daarnaast het soort vromen die maar al te goed dit strijdpunt beseffen en hun steun willen betuigen aan de djihaad:
de hoofddoek als strijdbanier van de islam.
Beter dat ze aan hun overtuiging uiting geven dan dat de militante islam in het verborgene woekert. Tenslotte zijn er onder de jonge
ren ook die gewoon een bedekte neus willen zetten naar onze samenleving, lekker con
trair inspelend op het kennelijke relgehalte van dat stuk textiel.
Geval per geval
Zelf ben ik rond mijn veertiende ver
jaardag uit een college buitengezet wegens
Echo’s uit de Koepelzaal
Spiritijns gezwam ___________
Het zag er vorige dinsdag naar uit dat de dag nadien de Vlaamsche Parochieraad zich vooral zou buigen - ziet u ze al buigen als een stel gewichtige sinterklazen? - over het ‘taal- Bereidheidscriterium’ dat kandidaat-huur- ders van een sociale woning de verplichting oplegt ‘bereid te zijn Nederlands te leren’. Bij monde van Dirk de Cock had Spirit namelijk aangekondigd dat ze daar vanafwilden omdat Bet zijn doel zou voorbijschieten. Net zoals voorzien, worden immers de zogeheten Hui
zen van het Nederlands geconfronteerd met Vlamingen die een attest nodig hebben dat Bun kennis van de moedertaal bewijst. Alles Bijeen dus de vrij gekke situatie dat men een Wet (waarvan parlementairen toch mogen Slacht worden de inhoud te kennen) mee goedkeurt en dat men na enige maanden diezelfde wet wil afschaffen of terugschroe- Ven omdat er precies gebeurt wat men even daarvoor exact zo geregeld heeft! Zo kun- nen we natuurlijk nog een tijdje bezig blij- Ven- Maar ze weten het wel o zo aardig en o zo leuk te verpakken, die links-libera- en: 'Wanneer een medicijn meer schade- Bjke nevenwerkingen vertoont dan het gene
zende werking heeft, dan wordt het uit de rekken gehaald. Deze maatregel verdwijnt
lang haar. Zo ging dat toen schooldirecties en tuchtprefecten nog rechts en reactio
nair waren. Ik heb dus alle sympathie voor medemensen met dissidente hoofdtooi. Een hoofddoek dragen, dat moet kunnen. Toch als de vrouw in kwestie het zelf wil. Met een boerqa, 100% bedekking en een gaas voor de ogen, is dat wegens het intense ongemak praktisch onmogelijk: maar met een gewoon voileke of hidjaab zal dat vaak wél het geval zijn. Temeer daar zulke hoofdbedekking aan onze eigen beschaving ook niet vreemd is.
Blootshoofds lopen, dat is een nieuw
lichterij, een die misschien ook niet lang zal duren. Paulus vond het tegennatuurlijk voor een vrouw om blootshoofds te zijn op een geloofsbijeenkomst. Ze moest daar zwijgen en het hoofd bedekt houden, en zo is het in de Kerk nog altijd. Vrouwen zijn in veel cul
turen wezens die het daglicht niet verdragen, die van kleins af leren om in het bijzijn van mannen te zwijgen en naar de grond te kij
ken. Misschien denkt onze samenleving daar inmiddels anders over, maar als je het meent met je multicultuur, dan moet je de normen en waarden van andere culturen tolereren, waarderen, omhelzen en vieren.
De islamwaarden inzake de verhouding tussen de geslachten, daar voelen talloze vrouwen zich blijkbaar goed bij. Vandaar allicht dat de voorvrouwen van Spirit en Groen! zich zo militant tegen het hoofd
doekenverbod engageren. Vandaar ook dat duizenden Europese vrouwen zich reeds tot de islam bekeerd hebben, waar de verschil
len tussen man en vrouw niet ontkend of genegeerd worden. Zalig toch, zo ouder
wets onderdanig zijn aan je pasja. Zoals Jef Geeraerts het ooit zei in een skeptisch com
mentaar op het feminisme: “Een vrouw wil vrouw zijn.”
In een VRT-reportage over het Lierse hoofddoekendebat zagen we enkele alloch
tone studentes van een hogeschool waaruit velen de stap naar de administratie maken, ook naar loketfuncties bij ‘t stad. Een Maghre- bijns meisje verklaarde daar opgewekt dat ze nu inderdaad geen sluier draagt, ze wordt er door haar vader en broers duidelijk niet toe gedwongen, maar dat ze het in de nabije toekomst wel zal doen: “Uit respect voor mijn man.” Wat een toewijding, daar zullen vele Vlaamse mannen wel jaloers naar geke
ken hebben.
Ooit was de partij van Schouppe de vei
lige haven voor dat soort toegewijde echt
genotes, toen die op Vlaamse bodem nog welig tierden. Vandaag heeft zij gelijk om niet teveel energie aan de hoofddoekenkwestie te besteden. Zulke zaken moet men prag
matisch benaderen, geval per geval bekijken welk beleid het beste de integratie van de moslims en hun emancipatie uit het obscu
rantisme bevordert. Soms kan dat de wor
tel zijn, soms de stok. Tussen de Groen/Spi- rit-lijn en die van het VB, altijd bewaart onze moeder CD&V de middenweg.
KoenraadElst
best uit de rekken’. Wie zei ook al weer dat we het ‘zelf zoveel beter doen?
N-VA houdt voet bij stuk
Mark de Mesmaeker (N-VA) was het daar absoluut niet mee eens, en niet alleen omdat het principe een politiek akkoord was binnen de Vlaamse regering. Hij gaf weliswaar toe dat er mogelijk wat minder aangename gevol
gen verbonden zijn aan de bepaling, maar voegde er meteen aan toe dat het gelijk
heidsbeginsel nogal vanzelfsprekend met zich meebrengt dat iedereen op dezelfde manier moet worden behandeld! Stel je voor zeg...
Bovendien gaat het volgens hem om een een
malige moeite, waar een gunst tegenover staat: een sociale woning. ‘Het zou een zeer slecht signaal zijn het principe nu los te laten’, zei hij nog, 'want de eerste gunstige gevol
gen van het decreet zijn reeds zichtbaar op het terrein!’
Groen gelul ____________
‘s Woensdags verklaarden minister van Wonen Marino Keulen en die van Cultuur (naar het schijnt) Bert Anciaux dat voor
noemde verplichting gehandhaafd blijft, maar ook dat het voor de kandidaat-huurders wel zo gemakkelijk mogelijk moet worden hun
Aan Bart Somers
Schijnheilige hypocriet Mechelen
Gij Plattebroodjesbakker,
Kijk kijk kijk, wie zat daar vorige zon
dag goede vriend van Etienne Schouppe te spelen in De Zevende Dag? Zat daar te smachten naar een schouderklopje van de interim-voorzitter der tsjeven ‘om samen de strijd tegen de kansarmoede te voe
ren’? Zat er daar zeemzoet van uit te gaan dat CD&V de N-VA wel zal overtuigen om niet dwars te liggen als de federale rege
ring allerlei bevoegdheden van de regio’s terug afpakt? Toch wel niet diezelfde Bart Somers zeker die precies een week eer
der op een nieuwjaarsreceptie van de Open PVV in Sint-Niklaas heftig uithaalde naar CD&V! Wij citeren met graagte: ‘De hypocriete CD&V blijft aan zet. We heb
ben met Yves Leterme maanden tijd verlo
ren en ons land belachelijk gemaakt. Ter
wijl we tussen kasteelmuren een regering trachtten te vormen, poogde CD&V ach
ter onze rug een tripartiet te vormen.’
Over goede vriend Schouppe: ‘Als ik Inge Vervotte en Etienne Schouppe hoor - en Schouppe heeft met zijn pakjesdienst ABX bij de NMBS toch ruim 1,5 miljard frank gestolen van de bevolking - dan hoor ik een vakbondspartij. Als CD&V een vakbonds- regering wil, kiezen we resoluut voor de oppositie.’
Volgens De Standaard, die uw woorden optekende, waart gij op bedoelde nieuw
jaarsreceptie “ontketend”. Wij weten niet precies wat we ons daarbij moeten voor
stellen, en vormen ons dan maar een beeld van een woedende brulaap die zich de kle
ren van het lichaam rukt en ei zo na de eerste rijen van het publiek te lijf gaat. De Gucht en Dewael dienen al hun krachten in te spannen om hem tegen te houden omdat zijn bloeddoorlopen ogen geen liberaal meer van een tsjeef kunnen onderschei
den. Moest de rovershoofdman Schouppe in de zaal aanwezig zijn geweest, hij zou aan stukken zijn gereten. Moest Vervotte haar piepstem hebben laten horen, ze zou niet langer de Maagd van de Wetstraat zijn geweest. En moest Leterme op zijn black- berry hebben zitten tokkelen, zijn hart ware uit zijn borstkas gerukt en gevoe
derd aan de honden. Zozeer was razend de helmboswuivende Somers, de ex-minister- president die de wereld ons benijdt, en er was geen haar op zijn hoofd dat er nog aan dacht één gunstig woord te zeggen over de partij van “het goed bestuur”, laat staan er nog de hand naar uit te steken. CD&V, weg ermee! Op het stort, in ‘t Scheld, goe dik schillen die CD&V!
Kijk, als ze ons op een dergelijke manier zouden beschuldigen van grove diefstal en misbruik van vennootschapsgoederen, dan denken wij niet dat er nog veel te klap
pen zou vallen. Eerder dat er veel klappen
kennis van het Nederlands te bewijzen. Dus kan dat voortaan ook telefonisch: nog sim
peler kan moeilijk...
Tijdens het debat kwam het tot een ver
bale rel tussen Groen!-politica Vera Dua en de Open Vld. Het Gentse onderdeur
tje richtte zich in dezer voege tot de blauwe minister: ‘U bent toch een liberaal. Rare jongens die liberalen. U wil zoveel moge
lijk regels afschaffen. U staat voor vrijheid blijheid. Maar dat geldt alleen als het gaat om witte mensen, maar o wee als het over allochtonen gaat”, aldus Dua.
Blauwe verontwaardiging
Die opmerking schoot enkele liberalen in het verkeerde keelgat. ‘Ik heb altijd res
pect gehad voor u als parlementslid. Maar dit gaat er ver over. Ik ben geschandaliseerd’, schruwelde Svenneke Gatz het uit. De jon
gen zag er ocharme helemaal ontdaan uit!
Hij vond dat Dua zich moest verontschuldi
gen, waarschijnlijk omdat zulks de mode is tegenwoordig. Maar ook voor minister Keu
len ging Dua ver over de schreef: ‘Ik had van u meer niveau en meer klasse verwacht. Dit had niet gemoeten’.
Maar Dua wist weer van geen ophou
den. Volgens haar wordt de regelgeving al gebruikt als ‘wapen tegen de allochtone kan
didaat-huurders'. Men vraagt zich af waarom
zouden vallen, en harde bovendien. Maar welgeteld een week later zit de hypocriet Somers gezellig op de sofa met de tegen
partij die - al even hypocriet - emmert
‘dat het incident intussen is bijgepraat’.
Wij zouden dan natuurlijk graag vernemen hoe en waar en wanneer, en vooral onder welke voorwaarden, maar dat was dui
delijk teveel moeite voor de BRT-repor- ter van dienst die op de eerste plaats wou horen dat er vooral geen vervroegde ver
kiezingen zullen komen, wellicht omdat anders zijn rode vriendjes van de SP.a niet meer in de regering kunnen geraken. Wat mag er zich dan wel hebben afgespeeld?
Wij menen dat het te maken heeft, mijn
heer de burgemeesterpartijvoorzitter, met het feit dat gij totaal onverwacht de interne verkiezingen bij de VLD hebt vervroegd, zodat gij u zelf al in maart kunt opvolgen.
Met andere woorden, jobke op korte ter
mijn veiliggesteld, buikske vol gevreten en een hele hoop frustraties en stress van u afgezwierd. Maar wij laten ons ook ver
tellen door lieden die het kunnen weten dat gij bij die aankondiging zowaar zijne Majesteit Verhofstadt himself in snelheid hebt genomen. Dat die het te horen kreeg net voor het partijbestuur, toen alles al in kannen en kruiken was. Dat Verhofstadt in een razende colère is uitgebarsten omdat gij hem niet beleefd op uw knieën had gevraagd of gij die stap wel zoudt mogen zetten. Want Verhofstadt beweert dan wel op 23 maart in zelfgekozen ballingschap te gaan, hij wil in werkelijkheid alle poli
tieke touwtjes in handen blijven houden.
Zou het kunnen dat gij, Somers, weer
wraak wilde nemen nadat Verhofstadt u (en Dewael en De Gucht) begin decem
ber voor schut had gezet door in de gazet aan te kondigen dat de Vorst hem riep om een noodregering te leiden waardoor gij zelf terug naar het achterplan verwezen werdt? Het lijkt ons een aannemelijk sce
nario. Het past volkomen in uw schijnhei
lige manier van denken en optreden.
Luisteren we daarom even naar die andere - slijmerige - woorden die gij uit- spraakt in alweer Sint-Niklaas: ‘Verhof
stadt opnieuw een regering laten vormen, was een truc van CD&V om na het falen van Yves Leterme te trachten ook hem belachelijk te maken. Maar als we nu naar de verkiezingen zouden trekken, en onder de foto van Guy Verhofstadt de slogan zouden plaatsen “Echt Goed Bestuur”, dan wonnen we die gemakkelijk.’ Groot applaus in gans de zaal!
Gij moet, Somers, zowat de grootste hypocriete slijmbal zijn die er rondloopt in het Belgische tranendal. Die titel pakken ze
—f
zoveel vreemdelingen hier eigenlijk naartoe willen (en maar wat graag blijven!) als ze het dan toch zo slecht hebben en voortdurend gepest en gejudast worden?
Storm in glas water
Maar omdat communautaire gekissebis hen geen zier interesseert (en zeker niet als de H. Allochtonen er mee gemoeid zijn) wensten de gauchistische sjamfoeters van de BRT (in een zoveelste vernieuwde vorm
geving) vooral een zaak te maken van de exportvergunning die La Ceyssens had ver
leend aan een West-Vlaams bedrijf dat wat auto-onderdelen moest leveren aan Groot- Brittannië waar die dan met nog wat andere prullaria werden geassembleerd tot heuse waterkanonnen en gepantserde troepen
transportvoertuigen, bestemd voor de prille democratie Saoedi-Arabië. Groot en vooral zeer dramatisch kabaal in de studio en er werd twee dagen lang net gedaan of de Vlaamse regering op springen stond. Uitein
delijk liep alles met een sisser af en was de blauwe ministerin zelfs geen seconde in de problemen geweest. Maar een paar vriendjes hadden weer hun nummertje mogen opvoe
ren. Als ge geen ‘wapens’ kunt, wilt of moogt verkopen: maak er dan geen! En doe daar niet zo hypocriet over...
4
6 februari 2008De dingen dezer dagen
Muiterij op de Bounty
“Mo allen truut te booiten, ge moet met de moude mee, ge doe gelak de mies
ten en ge kupt oe nen teevee” was het eerste “plotje” dat ik als test op mijn eer
ste bandopnemertje opnam in 1959. Het lukte en daarna was het de beurt aan Lanza, Del Monaco, Björling, enz., maar dat proefnummertje van de Strangers heb ik nooit gewist en ik zing het nog altijd als het weer tijd is om al zuchtend een stuk nieuwe technologie in huis te halen: in dit geval een digicorder want de digitale tv is niet meer te vermijden. En daarmee verschijnen weer een aantal zenders op het scherm die indertijd eenzijdig en tegen alle contractfatsoen in verwijderd waren door Telenet; o.a. TCM-classics dat nog altijd dezelfde films draait als jaren geleden. Vorige week was mijn zwarte beest er weer: Mutiny on the Bounty met Brando uit 1962. Het moet zowat de meest onbenullige muite
rij uit de maritieme geschiedenis geweest zijn, maar via boek en film is het ook de beroemdste.
Het leven op een historisch oorlogsschip draaien is natuurlijk zeer moeilijk. Je moet ruimte hebben voor je team, je apparaten en je acteurs en dus valt zelfs de beste scheeps- constructie altijd groter uit dan de realiteit.
De echte Bounty mat maar 28 op 7 meter en had nauwelijks 4 kanonnetjes. Luitenant Wil- liam Bligh (de kapitein) was de enige officier aan boord. Hij was de baas over 45 onder
officieren en matrozen. De Bounty moest in Tahiti in de Stille Oceaan broodboompjes inzamelen en ze naar Jamaica in de Atlanti
sche Oceaan voeren om ze daar als voed
sel voor de slaven te importeren. Dat bete
kende een zeer lange reis en de Royal Navy wist wat ze deed toen ze Bligh aanduidde.
Hij was een schitterende zeeman en een van de beste officieren tijdens de laatste reis van James Cook.
In tegenstelling tot velen van zijn collega’s (en zeker vergeleken met zijn filmimago) was hij een humane bevelvoerder die een berisping gaf waar anderen de zweep han
teerde; die de zweep gebruikte waar ande
ren kielhalen of ophanging verkozen. Zijn grote fout was zijn scherpe en sarcastische tong waar zijn matrozen het zeer moeilijk mee hadden.
Dat waren ruwe, opvliegende gewelde
naars die met rede “het schuim der natie“
genoemd werden. Sommigen onder hen waren letterlijk in de kustgemeenten met geweld van straat of het veld geplukt door de beruchte press-gangs voor wie geen enkele ongeschoolde Engelsman veilig was.
Bligh probeerde in 1788 Tahiti te berei
ken langs de kortste, maar moeilijkste weg;
via kaap Hoorn die in feite meer de naam Stormenkaap verdient dan Kaap Goede Hoop. Een maand lang kwam het schip geen meter vooruit en tenslotte moest Bligh let
terlijk de steven wenden en de lange route via Zuid-Afrika en de Indische Oceaan rich
ting Stille Oceaan varen. Na tien maanden op zee arriveerde de Bounty eindelijk in Tahiti.
De bemanning begon met de inzameling van planten en Bligh stond voor het klassieke dilemma: na het werk iedereen weer aan boord of toestemming om aan wal te blij
ven. Na de zware reis koos Bligh vrij logisch voor de wal; temeer omdat de dames nogal gemakkelijk waren zodat de zware seksu
ele spanningen, inherent aan dat soort rei
zen, verdwenen.
De Bounty bleef vijf maanden in Tahiti maar dan was de pret voorbij. Drie matro
zen deserteerden al voor het vertrek, maar Bligh spoorde ze op en liet hen geselen in plaats van ze op te hangen zoals de scheeps- reglementen het voorschreven.
In een sloep
Het schip vertrok en de situatie aan boord verergerde met de dag. Het werk was weer hard en vooral zeer gevaarlijk voor hen die het want in moesten. De matrozen waren slecht betaald en het vooruitzicht om weer een jaar op zee te zwalpen zonder gewillige vrouwen was voor vele scheepslui onver
draaglijk. Drie weken na het vertrek brak een muiterij uit onder de leiding van de eer
ste onderofficier Fletcher Christian; een telg uit verarmde adel en een van de Engelsen die in Tahiti een vrouw had gevonden. Bligh was feitelijk de enige die zich verzette tegen de muiters. Hij probeerde met Christian te pra
ten, maar die antwoordde alleen maar met
‘Tm in heil, l’m in heil". Iedereen aan boord moest nu een partij kiezen en iedereen wist dat muiterij de doodstraf betekende en dat de Royal Navy desnoods dertig jaar lang naar iedere muiter zou zoeken.
Maar Christian en zijn medemuiters kre
gen het niet over hun hart (en ze waren ook niet talrijk genoeg) om Bligh en zijn getrou
wen in koelen bloede af te maken. De kapi
tein en 18 anderen moesten plaatsnemen
in een sloep van 7 meter en ze kregen wat water en proviand. Bligh voer aanvankelijk naar een eiland in de buurt, maar de plaat
selijke kannibalen vermoordden één van zijn matrozen. Dan leverde hij één van de groot
ste staaltjes van zeemanschap van de hele eeuw af. Met alleen zijn sextant en een hor
loge stuurde hij zijn sloep 47 dagen lang over zee in de richting van Batavia (Djakarta);
een reis van 6.700 kilometer, maar de enige mogelijkheid om schepen te vinden die hem en zijn mensen direct naar huis konden bren
gen. Na tweeëneenhalf jaar was hij weer thuis en de Royal Navy begon onmiddel
lijk een schip uit te rusten om de muiters op te pakken.
Pitcairn
Christian en acht van zijn medemuiters waren inmiddels allang verdwenen. Aan
vankelijk keerden ze weer naar Tahiti, laad
den daar met geweld wat mannen en veel vrouwen in en voeren de wijde oceaan op.
Christian herontdekte in 1790 bij toeval het eilandje Pitcairn in het midden van de Paci
fic. Het stond fout genoteerd op de kaarten en dus was er een kans om uit de klauwen van de Royal Navy te blijven. Dus gingen de muiters aan land en verbrandden de Bounty.
Sommige Engelsen behandelden de Tahitia- nen als slaven en binnen de kortste tijd ver
moordden de beide partijen elkaar. Christian was een van de slachtoffers en na een paar jaar bleven alleen één Engelman en vrou
wen en kinderen over. Eerst in 1808 ont
dekte een Amerikaans schip de overleven
den. De Royal Navy had al die tijd vergeefs naar de muiters uitgekeken. Wel had een schip de 14 matrozen op Tahiti opgepikt die niet met Christian vertrokken waren en hen in de ijzers geslagen.
De expeditie leed echter zelf schipbreuk en vier gevangenen verdronken. Na twee jaar was iedereen weer in Londen, maar inmid
dels was de oorlog met Frankrijk uitgebro
ken. De krijgsraad was voor die tijd nogal clement en liet maar drie muiters ophangen;
de rest kreeg gratie. Eentje eindigde zelfs zijn loopbaan als commodore.
Een latere broodboomexpeditie slaagde wel, maar de slaven op Jamaica weigerden de vruchten te eten. Na de Amerikaanse ontdekking van Pitcairn gratieerde het Ver
enigd Koninkrijk de enige overlevende mui
ter en nam het eiland in bezit. De Bounty- mentaliteit bestaat er nog altijd, want vorig jaar bleek dat de mannelijke afstammelingen van de muiters nog altijd denken dat om het even welke vrouw en zelfs ieder klein meisje loslopend wild is dat alleen bestaat voor hun seksuele voldoening.
Troostprijs
William Bligh kreeg een nieuw schip en had weinig geluk met zijn bemanning. De situ
atie aan boord van de Britse schepen was zo schrijnend dat de matrozen twee keer het bijltje erbij neerlegden om te protesteren tegen hun hondenleven. Dat was natuur
lijk niet de schuld van Bligh, maar hij was iedere keer één van de kapiteins van de mui
tende schepen. Bligh werd tenslotte bevel
hebber van een linieschip; een van de groot
ste schepen van de vloot en hij was de grote steun van Nelson toen de admiraal tegen de bevelen in, Kopenhagen bombardeerde en Denemarken uitschakelde als bondgenoot van Bonaparte. Bligh werd zelfs het slachtof
fer van een vierde muiterij toen hij zijn loop
baan eindigde als gouverneur van een groot deel van Australië. Hij kwam in conflict met een paar rijke kolonisten die hem arresteer
den en hem een jaar gevangen hielden. Toen hij weer naar huis keerde, liet de regering de zaak maar betijen, maar ze gaf hem wel als troostprijs de rang van admiraal.
JanNeckers
Naar een record?
Het record van vorige week - waarbij we toen al stonden te kijken - werd fors scher
per gesteld. In nauwelijks twee uur en 26 minuten was deze week de klus geklaard in de Kamer. Het stelt nauwelijks nog iets voor. Het is een gewoonte geworden om op donderdag even te komen palaveren ten
einde aan de pecuniaire voorwaarden te vol
doen. Voor het overige duiken sommige par
lementsleden ook nog eens op tijdens de commissiezittingen. Maar ook daar staan de snelheidsrecords Guinessbookscherp.
Vergelijking_______________
Boze Gerolf Annemans voelde Vrhfstdt aan de tand over de schermutselingen binnen de regering, over de talloze tegenspraken, over het vliegen afvangen van elkaar, over het fors uithalen van de ene minister naar de andere, over slechte afspraken, en der
gelijke meer. De eerste interimaris liet zich evenwel niet uit het lood slaan en refereerde naar de al dan niet vermeende strubbelingen in de partij van Annemans, waartegenover hij de regering als een echte vriendenclub omschreef. Die zat, maar Annemans bleef zich afvragen of deze regering - waarover Herman kardinaal Van Rompuy zei: “Wel ministers, geen regering." - wel het vertrou
wen van de bevolking heeft, gelet ook op de verkiezingsuitslag. Retorische vraag natuur
lijk.
Onwennig__________
Het is een beetje vreemd, maar in de Kamer lopen ex-ministers rond die nu weer terug gewoon lid van de praatbarak zijn.
Sommigen laten zich niet kennen en doen alsof het leven gewoon verder gaat. Ande
ren zitten vol rancune en zinnen op wraak omwille van de verloren eer en het vergane prestige. Bruno Tuybens, voormalige staats
secretaris van o.m. de overheidsbedrijven, is zo’n man die perfect zijn rol speelt en ijverig aan de slag is gegaan in zijn nieuwe job. Zijn
In Memoriam
Walter Luyten
Vorige maandag, 4 februari, werd de asurne van Walter Luyten bijgezet op het graf van zijn ouders op de begraafplaats van Berlaar-Centrum. Voordien vond een uitvaart
plechtigheid plaats in de parochiekerk van Sint-Pieter. ‘t Pallieterke wordt op maandag opgemaakt en gedrukt en dus konden wij er - helaas - niet bij zijn.
Met Walter Luyten verliest Vlaanderen, de Vlaamse beweging en de Vlaamse partij
politiek een trouwe en onversaagde militant voor wie letterlijk niets te veel was. Vraag het aan Walter en hij deed het. En zelfs meer dan dat. Ontelbaar zijn de lezingen voor partijafdelingen (VU en N-VA), zijn optreden als gids in Frans-Vlaanderen, de zangavon
den met republikeinse liederen.
Als Vlaams-nationalist kwam hij uiteraard bij de Volksunie terecht. Voor die partij zetelde hij van 1981 tot 1991 in de Senaat, maar hij was al vanaf 1964 de gemeenteraads
lid in zijn geboortedorp Berlaar, tot 2006, hoewel hij toen al vocht tegen de kanker.
Walter keek verder dan de grenzen van zijn gemeente en Vlaanderen. Met zijn toen
malige kompaan Willy Kuijpers rotste hij Europa af op zoek naar contact met andere nationalistische bewegingen. Ten tijde van het Francoregime ging hij de Basken een riem onder het hart steken, de Guardia Civil schrikte hem niet af. Ook op Corsica leerde men hem ook kennen. Van geen kleintje vervaard steunde hij in het Irak van Saddam Hoessein de Koerden en de Litouwers in hun onafhankelijkheidstrijd tegen de Sovjet- bezetting. Terwijl Sovjettanks het Litouwse parlement in Vilnius, dat pas de onafhanke
lijkheid had uitgeroepen, omsingelde, sprak Walter Luyten onversaagd het parlement toe. Een dankbare Litouwse president Valdas Adamkus bedacht Luyten in 2006 daar
voor met The Cross of Commander of the Order for Merits to Lithuania’. Luyten is trouwens de enige Vlaming ooit die dat ereteken in ontvangst mocht nemen.
Walter Luyten was een overtuigde republikein. Zijn ideaal van een onafhankelijk Vlaanderen heeft hij niet mogen beleven. Hij overleed op zondag 27 januari 2008. Aan degenen die na hem komen de plicht zijn droom te verwezenlijken.
t Pallieterke biedt aan de familie van Walter Luyten zijn oprechte deelneming aan- tegenpool is Baas Ganzendonk Flahaut die er bullebakkend als nooit tevoren bijloopt. Hij heeft gezworen zijn opvolger Piet Dynamiet het leven zuur te zullen maken. Knorrend en dampend zit hij in het gestoelte als De Crem het woord neemt. Nukkig zit hij in zichzelf te praten tot ook Boze Luc Sevenhans hem nog wat komt treiteren. Dan gaat hij stee
vast tempeestend door zijn dak.
Waar zijn ze?______________
De Niveanen zitten ondertussen met een flinke opvolgersploeg in de Kamer, dankzij de Ampersanders. Zij zijn er wel, maar we zien en horen ze niet. Moeten ze zich kalm en gedeisd houden van de moederpartij om geen olie op het vuur te gieten nu men de illusie koestert dat er een staatshervorming uit de klokken van Rome gaat vallen? We wachten op de dag dat Bart de Wever, Jan Jambon en Flor van Noppen tempeestend het spreekgestoelte bestijgen om woord
breker Leterme aan de schandpaal te slaan.
We moesten even terugdenken aan Patje de Groote die vier jaar lang moederziel alleen in de Kamer zat, maar elke gelegenheid te baat nam om zijn zeg te doen, ook als de Amper
sanders het niet leuk vonden.
Tentoonstelling ____
De voorbije weken liep een originele ten
toonstelling in het Peristylium van de Kamer.
Pentekeningen, schilderijen en zelfs ico
nen van de hand van het Kamerpersoneel werden bekeken en zelf bewonderd door alle mogelijke passanten. Inderdaad, werk van boden, koffiekamerbedienden en dienst
personeel. Verborgen talenten, want aan een aantal werken kon men echt niet zomaar voorbij gaan. Leuk was het toen een Fransta
lige kelner door Gerolf Annemans - zelf een pentekenaar en schilder in zijn schaarse vrije tijd - werd gefeliciteerd voor zijn werk. De man zijn dag kon niet meer stuk. De vraag is of er ook andere Kamerleden hebben stilge
staan bij het werk van hun ‘dienaren’.
De dingen dezer dagen
Waarom Vlaanderen onafhankelijk moet worden
I. Hoe komt het dat België uit elkaar dreigt te vallen?
I. Er is nooit een bevredigende oplossing tot stand gekomen. Het “Belgische pro
bleem” is steeds verder blijven “rotten”.
Het zat van in het begin (1830) goed fout.
Vlaanderen had geen politieke macht en de politiek van “La Belgique sera latine ou ne sera pas” werd systematisch doorgevoerd.
De verfransing werd in gans Vlaanderen doorgedrukt op straffe van broodroof. Een Vlaamse meerderheid werd verdrukt door een Franstalige minderheid.
2. Langzaam heeft Vlaanderen zich eco
nomisch hersteld en vooral na de Tweede Wereldoorlog is Vlaanderen sterk welvaart- generend en zelfbewuster geworden. Dat heeft zich politiek vertaald. De Vlaamse beweging groeide in kracht (Marsen op Brus
sel, Federalisering van België hoewel zeer onvolmaakt en onaf, Vlaanderen werd een duidelijke natie op alle gebied en de Vla
mingen willen nu dat er een einde komt aan de franskiljonse bevoogding. De Franstali
gen beschikken echter over vele bescher
mende grendels om hun bevoorrechte poli
tieke posities te handhaven. De Walen en de Franstaligen zijn oververtegenwoordigd, want zij krijgen zetels in het parlement en de Senaat met beduidend minder stemmen. Een ingebouwde discriminatie. Een van de vele voorbeelden waarom België geen democra
tisch land is.
3. Alle wantoestanden en conflicten weer
geven, komt neer op het schrijven van meer
dere boeken. Maar de Vlamingen willen af van de Belgische hinderlijke politieke struc
turen. Sommigen zien in een confederale staat (twee onafhankelijke staten die nog iets samen doen) een oplossing, maar vandaag bestaat er potentieel een politieke meerder
heid in Vlaanderen om voor de onafhanke
lijkheid te kiezen. België is voor niets nodig.
België zit in de weg en maakt goed bestuur onmogelijk.
2. Wie heeft belang bij het voortbestaan van België en waarom?
I. Al wie leeft van het Belgische regime en daar voordeel bij heeft. Dat zijn de Frans
taligen uit Brussel; de Waalse nomencla
tuur en de Waalse socialisten. Door een systeem van chronische politieke chantage weet Wallonië zich telkens te verzekeren van miljarden geldtransfers van Vlaanderen naar Wallonië. Dat gebeurt onder de vlag van de "solidariteit”, maar die geldtrans
fers zijn immens groot (Volgens het Mani
fest voor een Zelfstandig Vlaanderen 2003
= 10,4 miljard euro per jaar). Dat is verhou
dingsgewijs het veelvoud van wat Duitsland betaalt aan de Neue Laender! Zoiets is geen solidariteit meer, maar een chronische plun
dering van de Vlaamse welvaart. Nooit sinds bet bestaan van België heeft Wallonië aan Vlaanderen betaald. Ook niet toen Vlaande
ren verarmd was als gevolg van de Scheiding der Nederlanden (Zie de bevindingen van Prof. em. dr. Juul Hannes Universiteit Gent;
voorzitter Liberaal Archief).
2- Het koningshuis. Volledig gericht op 6er> Franstalig België. Minachtend tegen
over alles wat Vlaams is. Wil het oude Bel
gië in ere herstellen. Zie het dictaat van de honing aan de huidige interim-premier Guy /erhofstadt. Er moet o.a. een unitaire kies
kring komen, zodat de Brusselse Belgofonen en de Walen in gans Vlaanderen stemmen kunnen ronselen. De Senaat moet paritair
*arnengesteld worden. Het volstaat dus niet dat de Walen reeds oververtegenwoordigd z'in> door het feit dat ze minder stemmen n°dig hebben voor het verwerven van een Zetel. Vlaamse gemeenten moeten bij Brus- 5e worden aangehecht voor volledige ver- ransing, reeds eerder door Vlaanderen ver
dorven bevoegdheden moeten terug unitair Worden.enz.
Hoe levensvatbaar is een Oriafhankelijk Vlaanderen?
'■ Vlaanderen houdt België economisch n financieel in stand. Meer dan 80% van
“h exP°rt komt uit Vlaanderen. De vraag
°e levensvatbaar is Vlaanderen” is hier- 11166 beantwoord.
ze .^anderen onafhankelijk maken is dui- nd maal eenvoudiger dan het doorvoeren 6en nieuwe bevredigende staatshervor- dpn^ ^et v°lstaat in het Vlaams parlement 2 °nafeankelijkheid te stemmen. Zelfs een
°ne meerderheid volstaat. Zowel de
buurlanden als Europa en de VS hebben er baat bij de nieuwe onafhankelijke staat Vlaan
deren spoedig te herkennen. Niemand wil in het hart van Europa onzekerheid en instabili
teit lang laten duren. Europa en de VS zullen niet dulden dat een dergelijke welvaartgene- rerende regio teloor zou gaan om de onze
kere en instabiele staat België kunstmatig in leven te houden.
4. Welke redenen heeft Vlaan
deren om afscheid te nemen van België?
1. De niet-aflatende welvaartsplundering van Vlaanderen (jaarlijks 10,4 miljard euro + grote verdoken en indirecte geldstromen)
2. De politieke verminking van Vlaanderen (grendels, dubbele meerderheden, alarmbel, discriminatie met vereiste stemmenaantal, onterechte pariteit, dreigende invoering uni
taire kieskring, enz)
3. Het niet respecteren van het Vlaamse grondgebied (agressieve doelbewust gestuurde verfransing van Vlaamse gemeen
ten langs de taalgrens en rond Brussel). In het verleden werden reeds tientallen Vlaamse gemeenten verfranst. Talentellingen werden opzettelijk vervalst. Sinds 1830 is de offici
ële taalgrens naar het noorden opgeschoven waarbij er Vlaams territorium teloor ging ter grootte van een provincie)
4. De sterk uiteenlopende meningen en visies rond maatschappelijke, staatkundige en economische materies. Goed bestuur is in België onmogelijk.
5. De noodzaak voor Vlaanderen om zich onder eigen merknaam in de wereld te pro
fileren. Het slechte imago van België zit in de weg.
6. Vlaanderen wil met Nederland de sterk
ste welvaarts- en welzijnsdelta in de wereld creëren. Wij willen - samen met Nederland - ook een visie op Europa uitdragen.
5. Wat zal het profijt zijn voor Vlaanderen?
1. Op korte termijn een jaarlijkse winst van 10,4 miljard euro. Plus de winst van indi
recte en verborgen geldstromen zoals bij
voorbeeld het boetefonds, het wegvallen van overmatige verspilling in de sociale zeker
heid, gezondheidszorg, openbare werken, energiebeleid, openbaar vervoer, buiten
landse handel, defensie en vele andere.
2. Vlaanderen kan sneller en beter inspe
len op nieuwe welvaart genererende kansen.
Een echt Vlaams economisch beleid wordt mogelijk zonder balast en overmatige ver
spilling.
3. Vlaanderen kan meer geld investeren in een kindvriendelijk gezinsbeleid (terug naar een evenwichtige bevolkingspiramide), kwa
litatief nog beter onderwijs en beroepsoplei
ding. Vlaanderen kan meer geld aanwenden voor het maximaal ontwikkelen van toe
komstgerichte sectoren.
4. Vlaanderen kan een uniek beleid van synergie uitwerken gebruik makend van het bijzondere structurele karakter van Vlaande
ren; een ongeziene grote economische acti
viteit op een zeer kleine oppervlakte met een dicht compact wegennet (ook waterwe
gen en spoor); een dichte bevolking, een net
werk van vele middelgrote moderne, maar toch stijlvolle steden in eikaars buurt, enz).
Nieuwe ultramoderne en snelle systemen voor mobiliteit, goederen- en personen
transport - ook ondergronds - zijn nodig.
6. Welke argumenten zijn er vóór een splitsing van België?
I België is een sterk... negatief merk 2. België biedt geen meerwaarde; echter wel een enorme méérkost (6 regeringen.)
3. Franstalige en Waalse onwil en de daar
uit voortvloeiende complexiteit maken het land onbestuurbaar
4 Een terugkeer naar het unitaire Bel
gië is ondenkbaar (Franstaligen en Walen accepteren nooit dat de Vlaamse meerder
heid beslist) .
5 De politieke realiteit van iedere dag leert ons dat Vlaanderen en Wallonië volle
dig onafhankelijk hun eigen toekomst moe
ten bepalen zonder de hinderlijke structu
ren van de Belgische staat.
7. Laat Vlaanderen de Walen dan in de steek?
I. De nieuwe staat Vlaanderen is bereid op dezelfde wijze met andere staten in Europa solidair te zijn, zoals Nederland, Denemar
ken, Noorwegen, Zweden, Frankrijk, Duits
land, Spanje, Italië, enzovoorts dat ook zijn.
6 februari 2008
5
Het is echter aan de Walen om zelf soeve
rein te beslissen voor welke status zij in de toekomst kiezen. Wanneer de Walen kie
zen voor aanhechting bij Frankrijk dan is het logisch dat Frankrijk zich over Wallo
nië ontfermt.
2. Kiezen de Walen ervoor ook een onaf
hankelijke staat in Europa te worden dan is Vlaanderen bereid Wallonië te helpen. Vlaan
deren heeft immers baat bij een buur die ook snel welvarend wordt. Het gaat echter om een eindige regeling, duidelijk beperkt in de tijd. In het licht van ons gemeenschappelijk verleden en onze toekomstige betrekkingen moet Wallonië aanspraak kunnen maken op een statuut van bevoorrechte natie. (Zie ook het ontwerp voor een onafhankelijkheids
verklaring, reeds gepubliceerd in 2004 door het Comité Vlaanderen Onafhankelijk).
3. Vlaanderen geeft er de voorkeur aan onafhankelijk te worden als gevolg van een verstandige consensus met Wallonië. Maar dat moet wel op korte termijn kunnen.
Zoniet zal Vlaanderen via het Vlaams Parle
ment met een gewone meerderheid de onaf
hankelijkheid stemmen. Maar zelfs wanneer deze weg noodgedwongen bewandeld moet worden, blijft Vlaanderen bereid de Walen te helpen onder de voorwaarden van punt 2.
8. Wat met Brussel?
1. Ook hier verwijzen wij naar het ontwerp vooreen onafhankelijkheidsverklaring. Brus
sel blijft de hoofdstad van Vlaanderen met een gegarandeerd tweetalig statuut. Brussel is geografisch volledig gelegen in Vlaanderen.
In Brussel 19 gemeenten wonen nog steeds veel Vlamingen in aantal vergelijkbaar met een belangrijke stad; zowel Nederlandstalige Vlamingen als verfranste Vlamingen.
2. Brussel is economisch en financieel in sterke mate afhankelijk van Vlaanderen. Het is in het belang van Brussel samen met Vlaan
deren een optimale belangengemeenschap uit te bouwen. Daarom moet Brussel zich maximaal oriënteren op de behoeften van de Vlaamse economie en ook het Vlaamse beleid ondersteunen. Blijft Brussel op dat vlak in gebreke dan zal de stad steeds meer geïsoleerd raken en verarmen.
3. Brussel moet ook werken aan een meerwaarde creërend bevolkingsprofiel en een betere kennis van het Nederlands zodat de werknemers ook inzetbaar zijn in Vlaan
deren. Een degelijke opleiding is de sleutel.
Een bijzonder Vlaamsvriendelijk onthaalbe- leid en een doelgericht wervend programma voor inwijkende Vlamingen is cruciaal. Een beheerst en slim immigrantenbeleid is een andere sleutel. Een kindvriendelijk gezinsbe
leid is ook in Brussel een noodzaak.
4. Het bestuur van Brussel stoelt nog op een ouderwets systeem van 19 baronieën.
Dat bestuur moet worden gemoderniseerd.
Dat gebeurt best in overleg met Vlaande
ren. Het is wel de bedoeling dat Brussel 19 gemeenten een bijzonder bestuurlijk statuut behoudt met uitgebreid zelfbestuur.
9. Wat met het koningshuis?
Het Vlaamse volk zal zelf beslissen over de staatsvorm die het onafhankelijke Vlaande
ren aanneemt. (Zie ook het ontwerp voor een onafhankelijkheidsverklaring reeds gepu
bliceerd in 2004 door het Comité Vlaan
deren Onafhankelijk.) Bij de publieke opi
nie in Vlaanderen daalt de populariteit van het koningshuis zeer sterk ook al omdat de Koning op politiek vlak duidelijk opteert voor de Franstaligen.
Kiezen de Vlamingen toch nog (nipt) voor een koningshuis dat zal een discussie ont
staan rond de geschiktheid van de Saksen- Coburgs. Zeer veel Vlamingen wensen het vertrek van dit van oudsher anti-Vlaamse koningshuis.
10. Is de Vlaamse onafhanke lijkheid niet in strijd met het Europese eenwordingsproces?
1. Welke lading dekt de term “Europese eenwording”? Dat is eigenlijk nog niet zo heel duidelijk. En het lijkt erop dat het debat wordt omzeild.
2. Vlaanderen is in ieder geval pro-Europa;
maar dan een echt democratisch Europa.
Vlaanderen wil als onafhankelijke staat bin
nen Europa een positieve rol spelen; liefst in nauw overleg met Nederland.
3. Kleine staten zijn de toekomst. (Zie commentaarschrijver Gideon Rachman in The Financial Times en vele andere interes
sante publicaties.) Europa heeft reeds heel wat nieuwe kleinere staten erkend: Tsje
chië, Slowakije, Slovenië, Kroatië, Estland, Letland, Litouwen, enz.
4. België is niet in staat een nuttige Euro
pese rol te spelen wegens tegenstrijdige visies. België is ballast, ook voor de Euro
pese Unie. Het Belgisch "tussenniveau” heeft geen enkele zin en vertroebelt het positieve beeld dat Vlaanderen als een van de rijkste regio's biedt.
5. De “verbrusseling” of “Belgicering” van Europa moet absoluut vermeden worden.
Niemand is gebaat bij een extrapolatie van het Belgisch probleem op Europese schaal.
NvdR: dit is een ingekorte versie.
Het volledige document kan geraad
pleegd worden op de webstek www.
vlaanderen-onafhankelijk.be
