63ste jaargang nummer 42 woensdag 15 oktober 2008 1,75 euro

63ste jaargang nummer 42 woensdag 15 oktober 2008 1,75 euro

■ & _ Voor mensen

’ ^{k * L4L fjfK* KT. II s° »}

X, lcUdtIC40u%jQ»

v'eoivM

***gm««

W'oeorw IS t>E

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

De communautaire kredietcrisis

Kijk, als de federale regering laat weten dat de deelgebieden 800 miljoen euro moe­

ten bijdragen om de begroting voor volgend jaar te redden en als Laurette Onkelinx - gehuld in een stoere rode leren jekker die een paar maten te groot is voor haar corpus - op het PS-congres een koopkrachtinspanning eist van 800 miljoen euro, denkt u dan wat wij denken dat u denkt? Allicht wel. Dan begint u onmiddellijk uit te rekenen hoe groot de nieuwe transfer zal zijn die van noord naar zuid gaat vloeien, want Kris Peeters is door zijn partijgenootpremier met aandrang verzocht 500 miljoen Vlaamse euro’s op tafel te leggen wegens Vlaanderen rijk en de anderen arm; zoniet dreigt er een dijkbreuk in de Belgische solidariteit.

In de Zevende Dag mocht Peeters een en ander komen uitleggen en daar klonk het dat er geen sprake van was om “botweg” die 500 miljoen voor de federale kas opzij te zetten. Neen, het leek hem een veel beter idee bevoegdheden naar Vlaanderen over te hevelen en die dan ook door de Vlaamse deelstaat te laten financieren. Een soort voor­

afname op de grootse staatshervorming waar de CD&V’er nog altijd beweert in te gelo­

ven. Tegen beter weten in.

Wanneer u dit hoofdartikel leest, weet u hoe het met de begrotingsopmaak is afgelo­

pen. Maar wij verwedden er ons goed hart en ons slecht karakter op dat er van die over­

heveling van bevoegdheden niet veel in huis is gekomen. Of als er toch een afspraak over is gemaakt, dat die dan meteen op de lange baan wordt geschoven. Net zoals alle andere beloften over een grondige staatshervorming. Louter wiskundig komt die er allicht niet voor 2011, want eerder is Leterme niet van plan uit de regering te stappen. Lang geleden, toen de dieren nog spraken, koppelde Leterme een instap in de regering aan een staats­

hervorming. Nu is het motto omgekeerd: er niet uit zonder dat er iets ten gronde is ver­

anderd. Maar zelfs dat zal hem niet lukken voor zijn mandaat in 2011 ten einde loopt.

Want, zoals kersverse fractieleider Jan Jambon van de N-VA het nog eens onderstreepte in diezelfde Zevende Dag: dit is een regering die geen meerderheid heeft in Vlaanderen en die door de Franstaligen wordt gedomineerd. Zo heeft CD&V het zelfgewild door voor de postjes en de mandaten te kiezen, na I5 maanden het geduld van de N-VA en van de kiezer tot het uiterste op de proef te hebben gesteld. En juist door die Franstalige domi­

nantie is het onmogelijk de maatregelen te nemen die zich echt opdringen: de uitgaven in de sociale zekerheid onder controle krijgen, de deelstaten responsabiliseren en meer werklozen activeren. Telkens stelt het kartel PS-CDH zijn veto, en begint Milquet als een geobsedeerde tante alle punten en komma's in de teksten te wijzigen. En als het van de Franstalige linkerzijde afhangt, mag de begroting gerust diep in het rood gaan. Zodat de Vlaamse belastingbetaler nog eens extra diep in zijn zakken mag tasten om dit land over­

eind te houden. (Overigens zijn ze aan Franstalige zijde buitengewoon verwend geweest door acht jaar paars, dat niets anders heeft gedaan dan het geld langs deuren en vensters buitengooien, zonder één minuut te denken aan wat er later gebeuren kon.)

En toch hoopt mijnheerke Peeters nog altijd deelakkoorden in de wacht te slepen voor de regionale verkiezingen van volgend jaar. Maar door zelf in Knack te stellen dat grote ingrepen pas mogelijk zijn in 2010, bevestigt hij impliciet dat die deelakkoorden alleen maar praat voor de vaak zullen zijn. Net zoals de fameuze communautaire dialoog die vorige week van start is gegaan, met aan de overkant van de tafel onder meer de Überra- cist Maingain en de Brusselse nitwit Armand De Decker als medevoorzitter. De Waalse minister-president Rudy Demotte blijft feestelijk afwezig, maar behoudt zich wel het recht voor om achter de schermen samen met Di Rupo alles af te schieten wat er eventueel zou kunnen bewegen. En kijk, wie was er vorige week woensdag ineens wel bij: de heer Reynders, bevoegd voor institutionele hervormingen, hoewel hij voor de breuk in het Vlaams Kartel luidkeels had geroepen dat hij aan de zijlijn zou blijven staan. Nu de N-VA eraf gereden is, steekt Reynders voor de show opnieuw een tandje bij.

Om de dialoog voorspoedig te laten verlopen, moet volgens Kris Peeters alles ver­

lopen in de grootste discretie. Tegelijk zal het lamentabele karakter van de gesprekken dan zo weinig mogelijk onder de schijnwerpers komen, wat uiteraard de bedoeling is.

Zo zal men nu voor eens en voorgoed het statuut gaan regelen van de plantentuin van Meise (bijvoorbeeld door die in te brengen in het patrimonium van BNP Paribas), en een aantal samenwerkingsakkoorden, die al in voorbereiding waren tussen de deelgebieden, nog eens extra opwarmen. Daarmee zou dan de goodwill van de Vlaamse kiezer moe­

ten worden afgekocht, in de hoop dat die tegen die tijd allang vergeten heeft wat hem eerder in het vooruitzicht was gesteld en uiteraard zonder dat er een oplossing zal zijn voor Brussel-Halle-Vilvoorde. Voor de rest dreigt de financiële crisis de communau­

taire problematiek naar de achtergrond te verdringen, hoewel er in België juist structu­

rele ingrepen nodig zijn om de overheidsfinanciën overeind te houden, de Vlaamse over­

heidsfinanciën incluis.

Als deze regering niets anders kan dan opereren in het belang van de Franstaligen, of onze banken in Franse handen laten overgaan, dan rest er maar één conclusie: zo gauw het kan een punt zetten achter dit gouvernement en dit land. Voor België helemaal een parodie geworden is en wegzinkt in het moeras, of voor we eindigen als Franse kolonie.

Iets dat ze bij Le Soir wellicht maar al te graag zouden willen, ,

maar wat zo snel mogelijk moet worden stopgezet.

£ V

J

nO.

l€0K€ ZfóT...

Deze week:

• Forza Flandria? 2

• Economische annexatie 5

• Het miljardairssteegje 6

• Eigen bank eerst 7

• Moslims met een C? 9

Leterme stelt iedereen gerust...

...o(U... we LW

WOiSiS 6W WE .

Financieel kleiduifschieten

"Fortis ging prat op zijn internationaal karakter. Het had een raad van bestuur bestaande uit personaliteiten van verschil­

lende landen, van Canada over India tot China, en Engels was er de voertaal. (...) Toch is KBC in ons land de bank die de financiële storm tot dusver het best heeft doorstaan, ook al kan de bank niet rekenen op het over- heidsmanna dat gul over haar concurrenten Fortis en Dexia is uitgestrooid. Wie stout is krijgt lekkers, wie braaf is niets.” Lazen we in De Tijd en die kennen er iets van.

Maar zowat 24 uur later begon, spijtig genoeg voor Tijd-redacteur Stefaan Michiel- sen en de betrokken aandeelhouders, het KBC-aandeel te kelderen met de snelheid van een aangeschoten kleiduif. “Wat is er aan de hand bij KBC?”, vroeg niet alleen De Mor­

gen zich af. “Voor zover we weten, helemaal niets”, antwoordden analisten aan de krant.

En analisten kennen er toch ook iets van?

Maandag was er wel het venijnige zinnetje van Guy Quaden, gouverneur van de Natio­

nale Bank van België en dus mogen we aan­

nemen dat die er ook iets van kent, dat “som­

mige banken die nu nog gezond lijken (...) in de komende dagen aangevallen zouden kunnen worden”. “Omdat Fortis en Dexia al in de touwen lagen, was het onmogelijk ver­

keerd te gokken. De gouverneur vuurde een torpedo af richting KBC”, interpreteerde de economieredactie van De Standaard en die kennen er ook iets van.

De kleiduif werd dus geraakt door een schot uit de loop van Quadens geweer. Dins-

dag begon de zweefvlucht richting bodem.

"Wat bezielde de gouverneur?" vroegen waarnemers - die er iets van kennen - nvDBK - zich af. “In plaats van de markt gerust te stellen, hielp hij paniek zaaien”, tikken we de krant over. Guy Quaden is niet aan zijn proefstuk. Hij ‘missprak’ zich als gouver­

neur al eerder en ook die eerste keer ging het over KBC.

Zou het kunnen dat Quaden er niets van kent? Neen, die mogelijkheid mag als ver­

klaring van de hand gewezen worden. Gou­

verneur van de NBB word je niet, als je er niets van kent. Schizofrenen zoeken het ant­

woord op de vraag wat hem bezielde bij zijn afkomst. Regionaal en politiek. Quaden is een benoeming vanuit de Luikse PS. Daar staan ze niet bekend als KBC-gezind. Zou het kunnen dat hij de crisis bij de regime- banken Fortis en Dexia niet graag zag afste­

ken tegen het standhouden van de Vlaams- verankerde KBC? De KBC die zelfs ooit nog als katholiek te boek stond.

Misschien mogen we zijn torpedo interpre­

teren als een originele oproep tot nationale solidariteit. Als Fortis en Dexia wegzinken, dan mag KBC niet achterblijven. L'union fait la force. Een karaktermoord dus. Zo gaat dat op de beurs. Geen plaats waar roddelende viswijven over meer prestige beschikken.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

Citibank = ...

2

Het “blackboard jungle” -syndroom

De wereldwijde financiële crisis zou bijna doen vergeten dat onze modelstaat, naast pecuniaire, nog met een aantal andere problemen opgezadeld zit. En dan moet ik niet noodzakelijk in de eerste plaats denken aan het wegvallen van alle geloofwaardigheid van diverse regeringen op het communautaire vlak, zoals die maandenlang massaal is geregistreerd en die, ondanks de regimemedia er momenteel een oorverdovende stilte over bewaren, onaangetast in het geheu­

gen van “de mensen” blijft hangen. Tot ze de kans zullen krijgen daar in het stem­

hokje hun “gedacht” over te zeggen.

In afwachting werd de Vlaamse goege­

meente er door onderwijsminister Frank Vandenbroucke over geïnformeerd dat het

"blackboard jungle’-syndroom van de gelijk­

namige Amerikaanse film uit de jaren vijftig in onze Vlaamse contreien met sneltreinvaart is toegenomen. Alleen al de voorbije vijf jaar is het aantal leerlingen dat om tuchtrede­

nen van school werd weggestuurd, zogoed als verdubbeld. In het schooljaar 2003-2004 waren het er, om precies te zijn, “slechts”

844, in 2007-2008 waren het er I.523. Voor wie zou denken dat het beneden de taalgrens of elders minder erg gesteld zou zijn, de cij­

fers werden vrijgegeven op dezelfde dag dat in een beroepsschool in het Waalse Ghlin een leraar met een mes werd bewerkt door twee per gsm opgeroepen broers van een 15-jarige leerling. Die vond dat de leraar - overigens van allochtone origine - zijn boekje te buiten was gegaan door vanuit een andere klas waar hijzelf les stond te geven, te komen aandraven met de vraag of het in de klas van de “miskende” leerling wat minder luid­

ruchtig kon.

Minister Vandenbroucke kwam met zijn cijfers boven water na een parlementaire vraag van Vlaams parlementslid Carl Deca- luwé van CD&V. Uit onverdachte en niet zonder meer te negeren hoek dus. Vandaar allicht dat ook zijn conclusies in de media enige weerklank kregen. Want wat bleek?

Liefst één derde van alle weggestuurde leer­

lingen liep school of had school gelopen in de provincie Antwerpen. En zelfs voornamelijk in de stad zelf. Zonder daar weliswaar bewij­

zen te kunnen voor aanvoeren, meende de vraagsteller voorzichtig te mogen vermoe­

den dat zware tuchtproblemen, primo, gro­

tendeels een grootstedelijke problematiek was. En dat ze zich, secundo, in verhouding vaker voordeden met immigrantenkinderen.

Om daar, tertio, aan toe te voegen dat de problematiek groter scheen in het gemeen­

schapsonderwijs dan in het katholieke net.

Of hoe ge door behoedzaam over eieren te lopen dezelfde waarheden kunt debiteren als door recht voor de raap te zeggen dat Antwerpen niet alleen de grootste stad van Vlaanderen is, maar tevens de stad die om electorale redenen als geen andere de mul­

ticulturele illusie promoot en daar dus ook inzake tuchtproblematiek in scholen meer dan elders de minder prettige gevolgen van draagt.

Puinhopen

Om een kat ook een kat te kunnen noe­

men, zou het nuttig zijn om voor de 5I7 (!) in het schooljaar 2007-2008 van Antwerpse scholen definitief weggestuurde leerlingen de verhouding autochtoon- allochtoon te ken­

nen. Maar bij de optelling van onverbeterlijke spijbelaars, vandalen, vechtjassen en plegers van fysisch en/of mentaal geweld tegen leer­

krachten wordt om voor de hand liggende redenen binnen de politiek correcte club

geen rekening gehouden met hun “roots".

Ook de verhouding jongens en meisjes bin­

nen het allochtone pakket weggestuurde leerlingen is dus cijfermatig onbekend. Maar ge moet niet noodzakelijk minister of parle­

mentair zijn om te weten dat volgens de tra­

ditie in islamlanden meisjes, als die al mogen studeren, binnen het gezin bijzonder kort gehouden worden, terwijl jongens zonder veel of helemaal geen controle, mogen doen waar ze zin in hebben. Dat fenomeen roept logischerwijze de vraag op, of er wel wegge­

stuurde meisjes van allochtone komaf zijn?

Het zou tegelijkertijd te gemakkelijk, te naïef en te oneerlijk zijn om de schuld van het angstwekkende vormen aannemend “black­

board jungle”-syndroom uitsluitend in mul­

ticulturele schoenen te schuiven. Door de vermaledijde “alles moet kunnen” en “verbo­

den te verbieden” slagzinnen van de nieuwe moraalpredikers uit de late jaren 60 van vorige eeuw, zitten we, na de generaties die zich daaraan hebben “opgetrokken” en aan hun nageslacht hebben doorgegeven, met zijn allen elke dag nog wat wezenlozer dan de vorige te staren naar de daardoor ont­

stane puinhopen.

Lachertje

Zelf stam ik uit de tijd dat van school weg­

gestuurd worden wegens wangedrag even­

veel voorkwam als er haren op een biljart­

bal staan. Discipline, zelfdiscipline en respect voor leerkrachten bij “jongeren” scheerden dermate hoge toppen dat wegsturen van leerlingen wegens wangedrag onbestaande was. De leerplicht lag wettelijk ook nog niet op achttien jaar. Wie na de lagere school met acht in plaats van zes jaargangen niet verder kon of wilde studeren, was daar zoals van­

daag wel, niet toe verplicht. Vanaf I4 jaar kon men gaan werken. Vooral op het platte­

land vroegen jongens en meisjes dikwijls niet beter. Het optrekken van de leerplicht eerst naar I6 en later naar I8 jaar heeft onge­

twijfeld voordelen. Het is alleen maar spij­

tig dat er nooit echt rekening is gehouden met de nadelen die alarmerende toestan­

den zoals die zich vandaag voordoen mee in de hand hebben gewerkt. Want wie op zijn achttiende nog schoolplichtig is en daar al enkele jaren geen boodschap meer aan heeft, zal het ook niet te nauw meer nemen met reglementen, tucht en discipline.

Dat geldt voor autochtone en omwille van een andere levenswijze, eigen aan hun cultuur, in de meeste gevallen des te meer voor allochtone jongeren. Koppel daar dan nog het eeuwig vermanende vingertje voor nog meer verdraagzaamheid en nog meer geduld aan vast voor alles wat “jon­

geren” zich ten onrechte menen te mogen veroorloven in een samenleving die van het begrip “respect voor waarden en normen”

in de voorbije decennia van langsom meer een lachertje heeft gemaakt, en de vraag waarom, onder andere, agressie en andere vormen van “kleine criminaliteit” in scho­

len steeds verder crescendo gaan, is met­

een beantwoord.

Het ergste is nog dat ook vandaag nog te veel “weldenkende” mensen er van over­

tuigd zijn dat een dergelijke analyse binnen de kortste keren dient bijgezet op het plat­

form van “dikke zever”. Zodat het allicht nog een stuk erger dreigt te worden vooraleer het de richting van wat beter kan beginnen

uitgaan. D.Mol

Vermeende Belg

“Duitse politie pakt vermeende Belgische moordenaar op”. Met die spectaculaire titel kondigde Het Laatste Nieuws de arrestatie aan van een individu dat opgespoord werd wegens zeven moorden.

Maar wie de kleine lettertjes las, ontdekte dat die zevenvoudige moordenaar eigenlijk een Indiër was met een Belgisch paspoort. Technisch gesproken is het een Belg natuurlijk, maar eigen­

lijk en feitelijk ook?

De dingen dezer dagen

Forza Flandria?

Wallonië beslist!

De peilingen vliegen weer de deur uit. Die van La Libre Belgique/RTL-TVi vooral Lijst Dedecker als een komeet verder de hoogte ingaan. Op 10 iur" .e.

kwam hij al tot ieders verrassing aan 6,5%, maar dat cijfer zou nu zowat voudigen tot 15,4%. Daarmee wipt hij voorbij het Vlaams Belang. Voor C (20,5% en nog maar net de grootste in Vlaanderen) en N-VA (5,8% en maar boven de verkiezingsdrempel) had de Libre minder goed nieuws.

De peiling van De Standaard en de VRT lag in het verlengde, maar gaf toch nuan­

ces. Lijst Dedecker (LDD) doet het hier nog beter en komt op de derde plaats in Vlaan­

deren. Vooral de N-VA kan uit die jongste cijfers meer hoop puren, want 7,l% brengt de groep van De Wever voorbij de geva­

renzone. Het Vlaams Belang zakt naar I4%, dat is niet minder dan 10% lager dan bij de Vlaamse verkiezingen van 2005 en 5% ver­

lies tegenover vorig jaar. Open VLD blijft ter plaatse trappelen en de SP.a-Vla.Pro- combinatie doet het onder Caroline Gen- nez slechter dan welke socialistische partij ook in West-Europa.

In Wallonië komt de PS weer op num­

mer één. Een cijfer met consequenties voor Vlaanderen. De VLD-strategie om via de oude weg van de politieke families de rest uit de wielen te spurten, komt daarmee in het gedrang. Een jaar geleden meenden VLD-strategen zowaar dat de redding voor het Vlaamse liberalisme uit Wallonië kon komen.

Maar...

De geloofsgemeenschap die rond het con­

cept van de Forza Flandria is ontstaan, begint luidop te dromen. De bundeling van LDD, Vlaams Belang en N-VA zou opgeteld op 36,5 (peiling Libre) tot 37,3% uitkomen. De SP.a’er Hans Bonte spreekt de angst openlijk uit in Het Laatste Nieuws: “Na 2009 zie ik Dedecker toch weer toenadering zoeken tot De Wever, en wellicht zal het Vlaams Belang schoon schip moeten maken met zijn harde kern, wil die partij niet nog méér volk verlie­

zen. Als het VB zijn racisme achter zich laat, komt één grote Forza Flandria van pakweg 35% angstwekkend dichterbij. En ik zie er de CD&V nog mee regeren ook."

Nadat vorige week een debat van de NSV onmogelijk gemaakt werd door ‘vreedzame’

linkse groepjes, legden Jean-Marie Dedec­

ker, Filip Dewinter en Mark Demesmaeker (N-VA) samen een klacht neer tegen het Progressief Studentenfront. Geen cordon sanitaire voor één keer.

Maar er zijn maren. Haalt de bundeling evenveel stemmen als de drie apart? In Oos­

tenrijk bleek de splitsing binnen de rechter­

zijde geen hinderpaal om zwaar te scoren De FPO ronselt bij de sociaal zwakkere klas­

sen van oud-socialistische kiezers, de BZÖ van de intussen verongelukte Jörgen Haider haalt de behoudende kiezer van het platte­

land binnen. In Vlaanderen kan LDD op eigen benen de misnoegde middenstander aan­

spreken, het Vlaams Belang de volksmens uit de stadswijken, de N-VA een wat meer intellectueel middenklassepubliek, dat dicht bij CD&V staat. Presenteren ze zich samen, kan er natuurlijk wel een winnaarsdynamiek ontstaan, die de score nog verder opdrijft.

Kortom, voor elk standpunt zijn argumen­

ten aan te halen.

Onwaarschijnlijk

Maar partijen worden gemaakt rne^atje sen. Jurgen Verstrepen in een com ' met het Vlaams Belang! Dat lijkt erg on | schijnlijk. Jean-Marie Dedecker die aan gaat zitten met twee partijen die he _ zo lang geleden de deur wezen? Dat is g deneerd zonder Dedeckers sterk on kelde eigentrots. Bart de Wever actie i groep waar hij niet de eerste viool sp Onwaarschijnlijk. De buitenste vleug het Vlaams Belang die moet ronse t een een bundeling met een programma stuk naar het midden opschuift, meer soepelheid dan in die kringen a zig is. Lokale samenwerking tussen Belangers die al jaren in een cordon met tafelspringers die in de schwung ,en Dedecker graag schepen van Feeste ij f willen worden en N-VA’ers ^'e,?fp^V'erS' meegespeeld hebben met‘brave CU Hommeles gegarandeerd.

Factor Dedecker

Voor de verkiezingen van 2009 mo®

serieuze poging tot samenwerking ve r de worden. Bij de drie partijen wordt ^r.

tijd daarna zedig gezwegen, want a s ^n, ten weer gedeeld zijn “is veel moge i|

gen we aan de drie zijden op. y|aarnsC Maar als we aannemen dat de eP onafhankelijkheid voor Vlaams e N-VA dé topprioriteit blijft, dan ^geSt schoentje rond dat thema nog e kunnen wringen. Dedecker wil abso regeren en hoopt daartoe op een tegenhanger. “We zoeken naar ee enha0' liberale, Waals-regionalistische t g ^..jer ger, die van Franstalige zijde als " jeg1 voor een staatshervorming kan dc|<ae^

LDD-partijideoloog Boudewijn hee’^

in De Standaard. Volgens die r te|d hij “daarvoor expliciet zijn hoop ^laif op Rudy Aernoudt en MR-sepa ec0C°' Destexhe”. Namen die voor ee misch rechtsliberalisme kunnen s nOiF niet echt voor Waals regionalisme. v3 is een onversneden belgicist. DeS $ ovt wel eens op met interessante aPZ_e|t de Waalse achteruitgang, maar oPr^ ^/ji toch niet echt een discours van lonië aan vast.

Nu al leeft bij LDD de hoge g .g//es VLD-geest, om via de Waalse kie |uk naar de macht open te breken. nütt' mag LDD geschrapt worden as vehikel op weg naar Vlaamse roke heid. Voorlopig wordt wel ve® °rnaarV^

over een Waalse Dedeckerpar F ^aa gen weinige harde feiten. Blijc Dedeckerdroom onvervuld, $.n£jatfl schien ook onze oud-judokabaa toekomst Vlaams zal zijn of,n!ekolT)t,'*°

Of er ooit een Forza Flandria 1(.

in eerste instantie in Wallonië J.

De dingen dezer dagen

Kleine Onvolledige Encyclopedie Voor Ongeletterden En Transintellectuelen

i

l-a:niet zo helder gearticuleerd geluid van een ezel, die zó slim is dat hij niet in de politiek gaat.

Ideaal: na te streven doel dat de burger om de oren wordt geslagen vóór, en door de politici wordt overgeslagen nà de verkiezingen.

Identiteit: eigenheid - wordt door progressief denkenden geprezen bij volkeren van Polynésie, Vuurland en Sjakamaka, maar verguisd bij Vlamingen.

Idool: afgod, in de tijd van Mozes een gouden kalf, in onze tijd meestal een kalf zon­

der meer.

letsiepietsie: het hééééél klein borrelnootje dat Kris Peeters uit het communautaire praatcafé hoopt te kunnen slepen.

Illegaal: persoon die onwettig in ons land verblijft, maar er, na enig aandringen en eventueel hongerstaken, toch verder mag verblijven.

Incident: in politiek correct taalgebruik synoniem voor schoftenstreek.

Inciviek: Vlaamsgezinde die in de jaren ‘45-50 in Belgische pensionaten werd bijge­

werkt.

Inconsequentie: het zichzelf voortdurend tegenspreken, typische eigenschap van politieke “lijders” in Vlaanderen.

Inktvis: de vette vis van Bart de Wever die in de pers veel inkt heeft doen vloeien.

Insolvabel: onvermogend zijn om zijn geldelijke verplichtingen na te komen - als dat een burger overkomt, vliegt hij in de nor, overkomt het een minister, dan vliegt die op kosten van de burger.

Islamisering: de hoogste bestreving van volgelingen van Allah, wie daarbij hand- en spandiensten worden verleend door westerse straathoek- en welzijnswerkers onder de leuze: “Weg met ons!”

Isoleren: het rondom afzonderen van lieden die lijden aan een besmettelijke ziekte of bij ‘t Vlaams Belang zijn.

Ispahan: stad in Perzië waar volgens dichter Van Eyck tuiniers heen vluchtten die niet graag loten snoeiden en daarom het loodje moesten leggen.

Ithaka: bakermat van legeraanvoerder Odusseus, die bijna zoveel door de wereld heeft gereisd als legeraanvoerder De Crem.

Aan de Commissie ter Bescherming van de Financiële Adel

Schuldig verzuim Brussel

Br ie f aa n ..

Echo ’s uit de Koepelzaal

Voorzichtig_________ ______

Natuurlijk werd er ook in de Vlaamsche Parochieraad gedebatteerd over de finan­

ciële crisis en haar gevolgen in het apen­

land, meer bepaald n.a.v. de reddingsopera­

tie voor de bank Dexia en de betrokkenheid hierbij van de Vlaamse Regering. ‘Is het dan toch echt alleen nog maar puin ruimen gebla­

zen?’ hoorden we deze week een authen­

tieke querulant nog opmerken, ‘dat is toch '■vaar ze een bulldozer normaal voor inzet­

ten, niet?’ Dat is natuurlijk geen parlemen­

taire taal, ze was dus ook niet te horen in de koepelzaal.

Sereen

Bovendien had juf Marleen opgeroepen tot het houden van serene en bescheiden betogen! Terecht trok zowat elk opposi- t'elid dat aan het woord kwam, haar daar hjntjes mee door de buis, maar het blauwe brein bleef daarbij onverstoord voorzitten.

Na de korte verklaring van minister-presi­

dent Peeters mocht Filip Dewinter de spits

J

Wvvw. vlaamscheleeuw.com

of bel 03-385 81 90

het Vlaamsche Leeuw bier 'yordt gebrouwen door de brouwerij Van Steenberge

afbijten. En bijten in de richting van de soci­

alisten, die bij monde van foorwijf Gennez zowat de nationalisering van de Belgische tak van Dexia bepleitten, was wat hij deed!

Tegelijk hekelde hij de slapende politici (a la Gabriels, het genie van Bree) in de raad van bestuur van de bank en het feit dat de rege­

ring niet uit één mond sprak en elke beslis­

sing uit de weg ging.

Dom_____________________

Ceysens en Gabriels hielden daarna een wedstrijd in het debiteren van de meest nietszeggende prietpraat. Gabriels herin­

nerde zich zelfs dat hij ooit geschiedenis stu­

deerde en kwam nu met grote deskundigheid en vanuit zijn duizelingwekkende autoriteit de collega’s even mededelen dat de actuele crisis niet mocht vergeleken worden met de situatie in 1928 (sic) of 1930 want dat de omstandigheden toen toch heel anders waren’. Wat een verbluffend inzicht! Even leek zelfs Ceysens toch nog niet zó dom...

Amusant_____________ ____

Had Groene! Vogelmieaan de fles vuurwa­

ter gezeten? Niet alleen kon ze niet gewoon netjes wachten tot het haar beurt was, maar haar tussenkomst ontbeerde ook volstrekt elke betekenis of zin. Niemand vond het dus nadien de moeite (of wellicht zelfs al te pijn­

lijk) om daar zelfs maar met een half woord op te repliceren.

Azijnpisser Sannen had af te rekenen met corrigerende opmerkingen van Jefke Taver- nier, die merkwaardig genoeg voor zijn tus­

senkomst ook applaus kreeg op de ban­

ken van het VB: een verrassende en zelfs bevreemdende ervaring. Zou hij er al van bekomen zijn?

Geert Bourgeois, die we stukken beter vinden in zijn nieuwe rol van oppositielid dan vroeger als al te brave minister, was helder en consistent terwijl Verstrepen (ex-VB) - niet ten onrechte - het gehussel met het begrip ‘sereniteit’ hekelde en de houding van mossel noch vis van Peeters en de ganse regering aanklaagde.

Gij Calimero’s,

In de persoon van Jean-Paul Servais, ex- kabinetschef van financiebaas Didier Reyn- ders, zijt gij vorige week voor het parle­

ment verschenen om gehoord te worden inzake de kredietcrisis in het algemeen en de affaire-Fortis-en-Dexia in het bijzonder.

Gij, de grote geheimzinnigen van de CBFA, de Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen, beter bekend onder de roepnaam Bankcommissie, maar in de loop der jaren uitgegroeid tot een steeds schimmiger apparaat dat zogezegd het behoorlijk functioneren van het Belgische financiële systeem moet verzekeren, maar absoluut niet in staat is gebleken ook maar enige remming uit te oefenen op de prak­

tijken van Maurice Lippens en de rest van het establishment. Zodoende hebt ge met recht en reden de bijnaam verworven die wij hierboven in het vet hebben afgedrukt, ook al is Lippens - en de bank van Lippens - er uiteindelijk onderdoor gegaan, en moet hij nu op de eerste plaats beschermd wor­

den tegen de woede van beleggers en aan­

deelhouders die hem met plezier zouden vierendelen, al proberen ze nu eerst de staat in het vizier te nemen om toch maar iets van hun centen te recupereren. Al lijkt de kans alsmaar kleiner dat het om meer dan borrelnoten zal gaan.

Maar terug naar de heer Servais die in de commissie Financiën van Kamer en Senaat zowaar als Calimero-buiten-categorie zijn kop onder het tapijt is komen steken en elke verantwoordelijkheid voor het finan­

ciële debacle in het land van de hand heeft gewezen. Volgens mijnheer Servais had Fortis wel degelijk een ernstig financieel plan voor de overname van ABN Amro, en lagen er begin dit jaar al 2I van de 24 miljard op tafel die nodig waren voor het uitkopen van den Hollander. Geloven we geen snars van. Een van de voorgangers van mijnheer Servais, Jean-Louis Duplat, zei het onlangs nog in scherpe bewoordin­

gen: 'De toezichthouder CBFA en de raad van bestuur hebben gefaald. Zo’n over­

name mag niet plaatsvinden als het finan­

ciële plaatje niet rond is.’ En hij voegde er aan toe dat de structuur en de werking van de CBFA dringend moeten worden herbekeken.

Het is bekend dat Duplat het destijds bijzonder moeilijk had met de bemoeie­

nissen van de politiek in het toezicht op de bank en de beurs. Een groot deel van dat toezicht zit nu volgepropt met manne­

tjes van Reynders en Verhofstadt, en dat zijn niet precies de types die bekend staan om hun daadkrachtige controle op ban­

ken en financiële instellingen. De markt moet zichzelf reguleren en de hele libe­

rale blablabla. we zien nu maar al te goed

Dialoog____________ ______

Op de ochtend van deze plenaire zitting was in het Paleis der Academiën de fameuze communautaire dialoog van start gegaan.

Het was dus niet meer dan normaal dat Pee­

ters hierover al meteen wat vragen voorge­

schoteld kreeg van Vlaams Belang en N-VA.

Filip Dewinter vond op basis van een aantal uitspraken van Franstalige onderhandelaars dat de palabers 'onder een slecht gesternte’

van start waren gegaan. Dat mag dan wel zo

in welk moeras die hele deregulering ons heeft gebracht.

Verder vond de heer Servais dat het eigenlijk de schuld van den Hollander zelf was dat er problemen waren met ABN Amro, want de Nederlandse Nationale Bank had de integratie van ABN in Fortis niet gemakkelijk gemaakt. (Intussen heeft de heer Servais er zelf mee voor gezorgd dat de integratie van Fortis in BNP Pari- bas zo snel mogelijk zal verlopen.) De heer Servais sloeg zichzelf ook al jammerend op de borst dat hij verschillende malen bij Fortis om meer “transparantie” had ver­

zocht, wat hem naar eigen zeggen niet in dank werd afgenomen. Alsof dat aandrin­

gen op klaarheid verdraaid geen essentieel onderdeel van zijn functie is! Alsof hij ooit echte openheid van zaken heeft bekomen!

In april verklaarde het duo Lippens-Votron dat Fortis geen kapitaalverhoging nodig had en dat de dividendenpolitiek ongewij­

zigd zou blijven, in juni deden ze krak het tegenovergestelde. De heer Servais heeft dus dik met zijn voeten laten rammelen en is onbekwaam gebleken om de job uit te oefenen die hem als gewezen kabinetard te beurt was gevallen. Trouwens, daar zou veel meer moed voor nodig zijn geweest, want Lippens was de Zonnegod van de Bel­

gische Nobiljons, de Intimus van het Paleis, de Halfbroer van Davignon (die al half Bel­

gië heeft uitverkocht) en de Bijna-Redder van Sabena. Maar ook dat neemt niet weg dat de CBFA er in het hele dossier wel bij­

zonder bekaaid vanaf komt.

En wat dan met de affaire-Dexia? Heeft de Bankcommissie ooit klaarheid weten te bewerken in de dreigende miljardenver- liezen van de Amerikaanse dochter FSA, de molensteen rond de hals van Dexia?

In juni gaf Dexia nog een kredietlijn van 5 miljard dollar aan FSA, geld dat meer dan waarschijnlijk al lang in rook is opge­

gaan. En dan maar pochen dat de CBFA nauw samenwerkt met de Nationale Bank van Guy Quaden. Terwijl zelfs Jan met de pet intussen weet dat Quaden zowat de meest onbekwame apparatsjik is van dit land, tot gouverneur gebombardeerd door de PS. Net zoals de CBFA is de Nationale Bank volledig ziek in het bedje van de poli­

tieke benoemingen, zoals we recent nog mochten ervaren toen De Batselier daar namens de sp.a een extra pensioen mocht gaan opbouwen. En het enige dat al die heren echt interesseert, is nu hun eigen vel redden en vooral niet toegeven dat ze in hun controletaak zwaar tekortgescho­

ten zijn. Terwijl de gewone burger meer en meer met de gebakken peren zit en de onweerswolken zich dreigender en drei­

gender samenpakken. CBFA, dank u en

h ” ri! xW&tóc

zijn, maar dan toch alleszins onder het wel­

willend oog (in effigie) van koning Willem I, zoals men weet de beste koning die dit land ooit gehad heeft.

Peeters rolde verbaal even met zijn spier­

ballen: ‘Ik zeg u: er moeten deelakkoorden worden afgesloten. En het gaat daarbij niet om de plantentuin van Meise enzovoort!’

Maar in een adem voegde hij er wel aan toe dat een grondige staatshervorming voor juni 2009 volstrekt onrealistisch zou zijn. Moet er nog zand zijn?

Alweer over geld

Jan Peumans wilde het even over geld heb­

ben, met name over de vraag van de fede­

rale regering aan de deelstaten om een extra inspanning van 800 miljoen euro te leveren voor de begroting van 2009. Peeters stelde dat dat geld niet zomaar door de Vlaamse Regering opzij wordt gezet, maar zou kunnen gehanteerd als een hefboom om versneld een aantal bevoegdheden door te schuiven, wat een aantal budgettaire problemen van de federale regering zou oplossen. Wordt ongetwijfeld vervolgd!

4

De dingen dezer dagen

Den blok erop

Geen idee waar die uitdrukking vandaan komt. Zelfs geen idee of ze buiten het oude hertogdom Brabant wel gebruikt wordt. Ik vind dat ze zo beeldig Antwerps klinkt en de een of andere lezer zal wel de origine van dat gezegde kennen. Maar ik heb ze ook in Brussel veel horen gebruiken en ik ben zeker dat sommige vak- bondsmilitanten, vooral uit de socialistische hoek, ze de vorige weken gebruld hebben om hun bonzen tot actie aan te sporen. En dus werd op 6 oktober het land schijnbaar lamgelegd. In theorie althans, want in de praktijk was daar zoals meestal maar weinig van te merken als men niet afhing van openbaar vervoer.

In De Standaard stond een correcte ana­

lyse van redacteur economie Johan Rasking:

“De recente geschiedenis leert overigens dat de slagkracht van de vakbonden niet mag overschat worden. In oktober 2005, precies drie jaar geleden, organiseerden eerst het ABVV en daarna de drie vakbonden twee stakingsdagen tegen het generatiepact van de regering-Verhofstadt. Ook toen ging het land niet plat. Opgeteld over de twee dagen waren er toen 160.000 ACV-leden die een stakersvergoeding uitbetaald kregen. Of zowat een op de zes werknemers die bij het ACV zijn aangesloten.”

Een echt feest van herkenning die zin, want ik ben een veteraan van vele stakingen bij de oude omroep en daar was die manke ver­

houding tussen woord en daad ook goed bekend.

Dappere roden

In de jaren 60 bestonden de “gouden jaren 60” nog niet; dat wisten we maar later. Eerst toen de Arabieren een eerste keer het olie- kraantje dichtdraaiden, sputterde de motor wat en begonnen geregelde stakingen die vooral in de openbare diensten succes had­

den. Bij de omroep deden we enthousiast mee. Dat waren stakingen van een halve dag en we leden nooit loonverlies. Eind I974 werd de omroep geherstructureerd; d.w.z.

er werden een stapel overbodige manage- mentsfuncties gecreëerd; een ziekte die de huidige VRT meer dan ooit in haar greep heeft. Zo ging het aantal hoofdredacteurs voor het nieuws van drie naar zes. Uiteraard werden alleen partijslaven bevorderd en dat beviel de socialistische vakbond niet: te wei­

nig functies voor “die van ons”. Dus begon­

nen we einde I974 met prikacties met als hoogtepunt een bezetting van de nieuwsstu­

dio bij het begin van het journaal. Sommige leden van ons actiecomité, zoals Kris Borms en Monique Delvaux, waren heel rood met woorden, maar bleven voorzichtigheidshalve in de regiekamer hangen en gingen niet voor een camera staan zoals wij met een paar dap­

peren wel deden. De dapperste van ons allen was uiteraard Maurice de Wilde: toen wij de studio binnenstapten, liep hij tien meter verder en verborg zich in het toilet tot alles voorbij was. Een razende directeur-gene- raal Van den Bussche kwam naar de studio gestapt en schold ons de huid vol.

Een paar dagen later was het de nieuw­

Roddels uit de Wetstraat

Hoog bezoek _______________

Vorige week kwam Ingrid Bétancourt even langs, nadat ze eerst al op de koffie was ontvangen in Laken. In het halfrond van de Kamer kwam ze meteen vertellen hoeveel ze van België hield en hoezeer de eenheid van Het Edel Land haar na aan het hart ligt.

De regimepartijen waren tevreden, vooral de Franstaligen. Jammer dat Ingrid geen con­

crete voorstellen lanceerde voor de staats­

hervorming...

Bezigheidstherapie

Pas deze week begint het nieuwe poli­

tieke werkjaar. Maar een aantal commis­

sies kwamen al met een zekere regelmaat samen. Deze commissievergaderingen wor­

den vrijwel steeds gestoffeerd met vragen aan ministers. Waarover? Over van alles en nog wat. De praatbarakkers zijn klaarblijke­

lijk vindingrijk.

Het gaat er de meesten echter meer om hun persoonlijke statistieken op te smuk­

ken, dan wel over de voorgelegde zaken ten gronde. Niettegenstaande is het zo dat een paar nieuwelingen bij de Bozen als Bruno Ste- venheydens, Rita de Bont en Peter Logghe van de gelegenheden gebruik maken om hun stiel in het parlementaire werk goed te leren en zich in te graven in tal van dossiers. Aan hun ijver kunnen flink wat anciens uit alle partijen een puntje zuigen.

jaarsreceptie van de vakbond waar behoor­

lijk wat sterkedrank werd geschonken. Een paar talentvolle leden imiteerden het optre­

den van “den Bussche" en de vergadering (40 van de 500 leden) besloot op staande voet 'om den blok’ erop te leggen. We hebben dat zes dagen volgehouden en toen liet men ons weten dat er wel iets uit de bus kon komen en dat was tenslotte één socialist meer die bevorderd werd (Bert Hermans). Die zes dagen salaris werden wel afgehouden en dat was een les die we niet vergaten. Voortaan werd er nog alleen maar in “gemeenschappe­

lijk vakbondsfront” gestaakt en omdat ieder­

een meedeed (o.a. in de beruchte vrijdagsta- kingen tegen de regering-Tindemans) streek Van den Bussche over zijn hart. Hij liet wel stakingslijsten opmaken, maar in vele dien­

sten was de baas zelf in staking omdat hij/zij een en ander verschuldigd was aan de par­

tij die gelieerd was met de vakbond. En dus deed “den Bussche” niet moeilijk en moest niemand iets inleveren.

Staken voor een wissewasje

Dat was natuurlijk een aanmoediging van formaat en voortaan was “den blok erop”

vaste prik als een en ander de vakbonden en vooral hun leden niet beveel. Zo ging de omroep verscheidene keren plat omdat het keukenpersoneel nog niet vast benoemd was. Een oude socialist als de nu vergeten dichter Marcel Coole zei toen dat “het sta- kingswapen een heilig wapen was" dat je niet voor ieder wissewasje mocht gebruiken. En een jonge socialist zoals ik zelf die zich stier­

lijk verveelde bij de administratie, vond dat dit een flagrant geval van discriminatie was en absoluut “den blok” rechtvaardigde. Ik won het pleit en daarmee ging de omroep een dagje uit de ether. Toen ik wat later zelf tv-producer werd, begreep ik iets beter de analyse van Coole. Voor de administratie en de technische diensten was een dagje vakan­

tie of herrieschoppen altijd leuk, maar je was de klos wanneer je als programmamaker die dag iets moest opnemen in een van de VRT- studio’s. Er waren heksentoeren nodig in de volgende dagen om je gasten, presentato­

ren, enz. weer naar een studio te krijgen die feitelijk allang voor iemand anders gereser­

veerd was. Maar je kon de omroepster niet laten vertellen dat programma x en y niet in de ether ging omdat men I4 dagen tevoren gestaakt had.

In de jaren 80 gingen de stakingen gere-

De sossen (W/VL) danken

Hoewel het eerst anders leek, zat het er toch aan te komen dat de fractie van Amper- sanders en Niveanen uiteen zou vallen in de Kamer. Dat heeft zo zijn gevolgen... want door de opsplitsing worden alle te verdelen mandaten, commissielidmaatschappen, com- missievoorzitterschappen e.d.m. verdeeld volgens de nieuwe verhoudingen. Bart de Wever is nu geen ondervoorzitter van de Kamer meer, wat hem zo’n slordige 2.000 eurokens per maand in zijn portemonnee scheelt... Jan Jambon gaat er dan weer op vooruit met zo’n I.600 euro per maand, want die wordt fractievoorzitter. Ook de sossen snoepen mee, want zij krijgen een zgn. quaestor en een ondervoorzitterschap van de Kamer.

En wie het hardste lacht, is de Parti Scan­

dal, want die krijgt nu in elke commissie een zitje bij, waardoor ze nu even sterk zijn als de Ampersanders en de MR.

De kartelbreuk moet bij de Ampersanders toch wel heel diep zitten. Ze gunnen nog lie­

ver de socialisten en speciaal de Parti Scan­

dal alle faveurkens, dan de eenheidsfractie CD&V/N-VA te behouden en dus ook alle postjes. Of wordt het bedje gespreid voor de grote tripartiet?

Tja...

Over Vuil Blad Zean-Marie gesproken...

De peilingen prijzen hem de hemel in en de

geld verder. De meest absurde was er een­

tje waarbij de ACOD staakte als het ACV ook meedeed. Dus riepen de christelijken een algemene vergadering bijeen in de patio.

Er daagden 50 leden op en met 35 tegen I5 werd “den blok” goedgekeurd. Kortom, I/55ste van het VRT-personeel besliste dat er gestaakt werd. Die stakingen werden ten­

slotte zo gewoon dat zelfs de directie het genoeg vond en besloot om stakingsdagen niet langer te betalen. Consternatie alom en voortaan waren er stakingspiketten nodig waarlangs men spitsroeden moest lopen.

Ze intimideerden de “ratten”, bespuwden hun auto’s of sloegen zelfs (een Waal die een Vlaamse bijna gepensioneerde in het hospitaal mepte). Achteraf bleek altijd dat nauwelijks l/6de van alle vakbondsleden zijn stakersgeld kwam opstrijken en echt gestaakt had. De anderen hadden vakan­

tie, recuperatie of wat dan ook genomen of brachten een briefje van de huisarts binnen.

Principes waren dus belangrijk maar niet zo belangrijk dat ze ook geld mochten kosten.

Voor programmamakers en journalisten die geen studio-opname hadden, was er zelfs nog een voordeel. Die zeiden later ernstig dat ze “op prospectie” waren geweest en dienden daarna een kostennota in (kosten werden forfaitair betaald). Of hoe je in het openbaar kon staken en er heimelijk nog aan verdienen ook.

Noord en Zuid

Bij een staking, zeker als het nationale stakingen waren, kon je er je horloge op gelijk zetten dat altijd dezelfde haantjes-de- voorste hun zegje deden bij de voorberei­

dende debatten. Zeer dikwijls hadden ze een Amada-achtergrond en was alles grond­

stof om de boel op stelten te zetten. Zelfs onze Amadezen waren nog gematigd verge-

regimepers is poeslief tegen hem. Poeslief zijn ze om zo de Bozen een hak te zetten, waarvan ze weten dat die tot geen toegevin­

gen aan la Belgique bereid zijn.

Precies daarin zit het verschil. De judo- coach brult, maar houdt als het moet zijn adem in. Ondertussen is er in de Kamer van zijn fractiegenoten weinig activiteit te bespeuren. Ulla lacht nog steeds en ziet er nog altijd gelukkig uit. Of ze ook uitgespro­

ken meningen heeft zoals haar coach, is nog altijd niet duidelijk geworden.

Plastron

En hoe zit het met de voorzitter van de Orde van de Slechtgeknoopte Plastron?

Uiteraard hebben we het over Servaas Ver- herstraeten uit Mol, de fractiebaas van de Ampersanders. Hij is naar het schijnt ner­

veus en gestresseerd, want hij weet dat het niet gemakkelijk zal zijn deze regering te ver­

dedigen in al haar dwaas- en andere wijshe-

leken bij de prietpraat die je hoorde a s | eens eventjes bij de RTBF ging luisteren, toestanden in de Gentse of Waalse fa r ken rond I850 staken gunstig af bij de mi rabele ellende waaronder de werkers v I985 leden. De patroons, ook de socia i sche bazen bij de openbare diensten, wa bloedhonden die er plezier in hadden gersnoden te creëren. En ik geloof nooit bij de Walen één cent van het salaris ag houden werd. Een vriend die les geeft m Atheneum van Welkenraedt heeft een p jaar geleden meegestaakt bij de beruc acties in het Belgofone onderwijs: ee een halve maand gestaakt op een sc jaar. Geen centiem of eurocent afgenou Gebeurt dat wel, dan zakt de staking reidheid, zeker in Vlaanderen, als een s flé in elkaar. Vandaar dat vooral de P bare Diensten altijd het voortouw nemen, want in de privésector vvordt ^005 niet mee gelachen. Bij de stakingen van staakte nauwelijks één werknemer op

de privésector. vvord1

Ook de communautaire kloof | altijd maar duidelijker. In Vlaanderen , len bedreigde sectoren als Textiel en , hun baan niet in gevaar brengen en P ken zich tot wat folders en een optoc Wallonië waar ze sowieso al weinig te liezen hebben, trekken ze zich maar &er aan van zo’n realiteit. Extreemlinks st ook zoveel sterker in het ABVV. Tij e^ge(j lange Volkswagenstakingen in V°rs5yaa|$- de VRT natuurlijk zijn best om de Vlaamse kloof te verzwijgen, maar da niet helemaal. Ook toen was duiden g|1 sommige Walen het bedrijf kapot ended terwijl de Vlaamse arbeiders en be ' or.

in zeer grote meerderheid wel veran delijk handelden.

N

C

E

S

... [lij

den. Het valt op hoe hij de pers mi| • in zijn oppositietijd altijd zo opvallen

' O^k zijn hilarische en luide grijnslach^

lang niet meer gehoord in de we<

gangen van de Kamer. Ja, ‘t kan ^er Zou het kunnen dat de postvan,rd e $ef- iets te hoog gegrepen is voor spie &rCjop vaas? Het wordt zelfs in eigen rangen gefluisterd...

Vandeurzen en de

Piske Vandeurzen werd in de Kanj^a(je de rooster gelegd door BertSchoo • aat Schamphelaere, Hilde Vautmans e een Landuyt. Aanleiding was de vrijlating ver' pedofiel die was veroordeeld voor’

krachten van zes minderjarige mei be|ei“

Het Piske gaf een overzicht van I ^eeft - wanneer heeft hij dat beleid gev0® je tij0 hij daarvoor de afgelopen 15 maan n gehad? - tegenover zedendelinq f y»n pedoseksuelen. In het eerste sern -:ee|atcl1' 2008 werden 634 delinquenten vn«

150 hadden hun straf volledig u,^g rij|ati™

Volgens Vandeurzen wordt ® ^o|oge|1’

professioneel voorbereid door psy ver waarbij telkens een “wetenschapP ^t- antwoorde risicoanalyse” wor tg n3l1ie Bert Schoofs vroeg de ministe .ofjele van veroordeelde en vrijgelaten p bekend te maken. <tra^en r

Omdat, zei Bert Schoofs, de ^jern33 laag zijn en ze te vlug VEi^eeVolg had de minister geen oor. riet s r zel' al. Sommige mensen nemen dan . e|1.

initiatief hun namen publiek te

De dingen dezer dagen

De Franse economische annexatie

In mijn boekenkast staan twee werken die ondertussen deel uitmaken van de economische geschiedschrijving. Het gaat om 'Vlaanderen. Een Franse kolo­

nie’ ( 1993) en de aangevulde versie ‘200 jaar filiaal. De Franse greep op de Vlaamse economie’ (I995). Onder leiding van journalist Hans Brockmans werd een over­

zicht gegeven van de economische machtsgreep die Frankrijk in de jaren 90 aan het uitoefenen was op België. In de nasleep van de overnameraid op de Generale Maatschappij kwamen steeds meer grote Belgische bedrijven, de zogenaamde kroonjuwelen, in de handen van Franse bedrijven terecht.

Een duidelijke politieke strategie, zo stelt het boek. Om het eengemaakte Duitsland van antwoord te bieden, koos Frankrijk voor een economische expan­

sie naar het noorden. In het Franse zakenblad Le Nouvel Economiste verscheen al in 1990 een artikel met als titel ‘La France à la conquête de la Belgique.’ De noord- zuidas in Europa bleek voor Frankrijk cruciaal als tegengewicht voor de oost-wes- tas. Een hersenschim? Zeker niet.

5

Een onderdeel van het verleden? Evenmin.

Het verhaal van de machtsgreep van Frank­

rijk op de Belgische en dus ook de Vlaamse economie heeft al haar actualiteit herwon­

nen. Getuige daarvan de overname van For- tis door BNP Paribas. Of de blokkeringmin- derheid van de Franse staat in Dexia.

"Is die Franse invloed op de economie wel relevant?”, hoor ik velen vragen. Is dat wel belangrijk in een geglobaliseerde eco­

nomie? Het antwoord is ja. De strategische beslissingen worden nog altijd in de hoofd­

zetel genomen. En zeker in het centralisti­

sche Frankrijk. Dat wil zeggen dat we voor verschillende cruciale sectoren in onze eco­

nomie afhankelijk zijn van Parijs. De ban­

caire wereld is er één van, de energiemarkt evenzeer.

De energie en de banken

Zoals iedereen wellicht weet, staat de Bel­

gische energiemarkt onder sterke Franse invloed. Suez-Gaz de France heeft via Elec- tabel een kip met de gouden eieren in huis.

Jarenlang had Suez financiële problemen, maar dankzij de fenomenale winsten van Electrabel slaagde de Franse nutsgroep erin het hoofd boven water te houden. De win­

sten van Electrabel - dankzij de elektriciteits­

rekeningen van jan Modaal en de vele bedrij­

ven die een te hoge factuur blijven betalen - vloeiden naar Frankrijk. Electrabel is eigen­

lijk de bankier van Suez geworden.

En het gaat nog verder: Frankrijk wou ook de controle op de Belgische aardgastermi- nals. De Belgische gemeenten en Suez voch­

ten de voorbije weken een aardig robbertje uit om zo controle te krijgen op de aardgas- terminal van Zeebrugge. De Fransen haalden uiteindelijk hun slag thuis. Het is natuurlijk niet zo dat men vanuit Parijs plots zal beslis­

sen om de elektriciteitsleveranties aan België op te zeggen. Maar de controle op de ener­

giemarkt is cruciaal. Zeker omdat de vraag naar onder meer aardgas de komende jaren hoog zal blijven.

De invloed van de bankwereld op de eco­

nomie is zo mogelijk nog groter. Banken zijn de motor van de economie. Zij verschaf­

fen kredieten aan particulieren en bedrijven.

Vlaamse bedrijven, die voor hun kredieten vooral een beroep doen op de vier groot­

banken in dit land (ING, KBC, Dexia en For­

ds) zullen de komende jaren moeten aan­

kloppen bij de facto Franse instellingen. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn, maar de kans is reëel dat de regels rond kredietverle­

ning op Franse leest zullen worden gestoeld.

Zijn die aangepast aan de Vlaamse markt die sterk overheerst wordt door kmo’s ? Het valt af te wachten.

Bovendien is de Franse economische vvereld sterk verstrengeld met de politiek, bedrijfsleiders zijn ex-cabinetards en omge­

keerd. Pierre Mariani, de nieuwe topman van Dexia, was in een vorig leven kabinets­

chef van Nicolas Sarkozy, toen die nog minis­

ter was. Dit is niet onbelangrijk. In het ver­

fden is al gebleken dat Franse banken met een sterke participatie van de staat het eco­

nomische leven konden sturen. In één van de biografieën van Sarkozy wordt het ver­

haal verteld van de Franse presidentsverkie­

zingen van I995. Toen traden onder andere tvvee rechts-gaullistische kandidaten in het strijdperk: de latere winnaar Jacques Chi- rac en Edouard Balladur, toen eerste minis- ter- Sarkozy steunde Balladur, maar ergerde

*'ch aan het feit dat slechts weinig bedrijfslei- ers - traditioneel een neogaullistisch elec- L°raat - Balladur openlijk steunde. Sarkozy eeft dan op een aantal onder hen zware I tuk uitgeoefend. Als ze zich niet voor Bal- adur uitspraken, dreigden bepaalde krediet- h"*n op te drogen.

Yl at als BNP Paribas straks weigert een aams bedrijf een krediet te verlenen omdat nianager een overtuigde flamingant is?

Fictie? Het valt af te wachten. Belgische fran- cofielen konden hun pret omwille van de deal niet op. Le Soir verkneukelde zich. Niet ver­

wonderlijk, Frankrijk is het tweede (of mis­

schien al bijna het eerste) vaderland van de lezers. Wie naar de webstek van Le Soir gaat, merkt dat men kan aanklikken op nieuws uit België, gevolgd door Frankrijk en dan de rest van de wereld. Ook op allerlei rattachisti- sche blogs heerste er de voorbije dagen en weken euforie.

Oorlog met moderne wapens

Maar was de overname van bijvoorbeeld Fortis een doelbewuste Franse strategie?

BNP Paribas was uiteraard door economi­

sche imperatieven gedreven. Een expansie is altijd welkom. En op een moment dat ban­

ken niet echt bereid zijn om aan elkaar te lenen, zijn de tegoeden van Fortis altijd wel­

kom. Maar BNP Paribas, die op de Belgische markt nog niet zo sterk stond, heeft een belangrijke geo-economische zet gedaan.

De raid op het Belgische financiële systeem was niet echt gepland. Maar het was wel een kans die zich eens in de honderd jaar voor­

doet. Het Parijse establishment kon dat niet laten liggen.

Dat Frankrijk voor economische expan­

sie naar het noorden kijkt, is, zoals gezegd, niet nieuw. Maar de voorbije jaren deden er zich bitter weinig nieuwe opportuniteiten voor. Met de financiële crisis is dat veran­

derd. Frankrijk heeft die relatief goed door­

staan, net door de sterke verstrengeling tussen politiek en bedrijfsleven. De Franse banken hoefden slechts af te wachten en konden dan op zoek gaan naar interessante prooien. Dat is recent gebeurd, met goed­

keuring van het Elysée.

De deal rond Dexia is in dat verband veel­

zeggend. De Fransen hebben keihard onder­

handeld, ook al waren zij verantwoordelijk voor het Amerikaanse vehikel FSA dat Dexia in de problemen heeft gebracht. FSA is een dochter van het Franse Crédit Local en dus dachten de dames en heren van de Belgische federale regering dat Frankrijk wel met het nodige geld over de brug zou komen. Dat gebeurde, maar wel nadat het management aan de deur was gezet en de Franse staat een blokkeringminderheid kreeg. De hele deal werd om 5 uur ‘s ochtends beklonken van­

uit het Elysée. Sarkozy stond in permanent contact met zijn gezanten in Brussel. Via de economie worden oorlogen gevoerd met moderne wapens.

Verschil is dat de expansiedrift weinig weerwerk kreeg uit andere landen. Enge­

land heeft weinig interesse voor het finan­

ciële reilen en zeilen op het continent. De City van Londen is een andere wereld die veel meer gericht is op Amerika. Bovendien zijn er in Engeland niet alleen een paar lij­

ken, maar zelfs een heel kerkhof uit de kast gevallen. Beelden van spaarders die in de rij staan om hun geld af te halen bij de bank heb­

ben we bij ons (voorlopig) nog niet gezien.

En ook Duitsland hield zich afzijdig. Deut­

sche Bank was enkel geïnteresseerd in een mogelijke overname van ABN Amro. Voor de rest beperkt de Duitse interesse voor de Belgische en vooral Vlaamse economie zich tot de kmo-markt. Vlaanderen is sterk in de export van halfproducten naar Duitsland.

Zolang die goederenstroom blijft bestaan, is Duitsland tevreden. Wat in de Brusselse financiële salons gebeurt, is voor onze oos­

terburen oninteressant.

De winnaars

De Fransen zijn dus de grote winnaars geworden van de Belgische bankencrisis. Het is slechts een kwestie van tijd dat allerlei acti­

viteiten van Fortis en/of Dexia naar Parijs verhuizen. De Belgische blokkeringminder­

heid in Fortis is een schaamlapje. Wanneer de tijd rijp is, zal BNP Paribas een kapitaal-

15 oktober 2008

verhoging doorvoeren met steun van de Franse staat. Het Belgische belang zal ver­

der verwateren en men zal niets kunnen doen aan de vanuit Parijs geplande afvloei­

ingen. De Vlaamse kmo-bedrijfsleider zal dan niet langer bij zijn bekende huisban- kier kunnen langsgaan voor een krediet. De financiering van veel bedrijven is volledig op vertrouwen, ja, vaak persoonlijk vertrou­

wen gebouwd. Nu dreigen we in een situ­

atie terecht te komen dat Vlaamse bedrij­

ven die geld nodig hebben om te groeien, de nodige kredieten niet krijgen omdat een van­

uit Parijs gestuurde bankier de lokale gevoe­

ligheden niet kent. Het worden moeilijke tij­

den voor onze bedrijven.

Dat de Fransen onze lokale gevoelighe­

den niet kennen is niet nieuw. Carrefour heeft als winkelketen nog altijd problemen om hier te lande aan te slaan. Het Franse net­

werk van hypermarkten met koelkasten die naast groenten worden verkocht, is bij ons niet echt gekend. De kans is dan ook reëel dat Carrefour uit België verdwijnt. Een distri­

butieketen die de lokale gevoeligheden niet kent, hoeft geen probleem te zijn voor de economie. Bij een bank is dat wel het geval.

Ondertussen is duidelijk geworden dat de verkoop het gevolg was van politieke spel­

letjes waarbij in de verste verte geen spoor was van een of ander Groot- of Heel-Neder- lands gevoel en waarbij de CD&V zijn eigen zuil heeft willen beschermen. Het verhaal van Wouter Bos die gedreven door aller­

lei revanchegevoelens kostte wat het wilde wraak wou nemen op ‘de Belgen’, is bekend.

In het noorden heeft men nooit aanvaard dat een kroonjuweel als ABN Amro in vreemde handen zou terechtkomen. Door allerlei machinaties wist men Fortis Nederland los te weken en ‘de Belgen' verweesd achter te laten. Een volledige nationalisering of een verkoop van Fortis waren toen de twee keu­

zes voor de Belgische regering. Men koos voor het tweede. Immers, Dexia, dat andere probleemgeval, was veel belangrijken

Dexia is extreem gepolitiseerd. Als ban­

kier van verschillende overheden hebben tal van politieke figuren uit de drie grote families in de raad van bestuur gezeteld. Bovendien zijn het socialistische Ethias met Stevaert als voorzitter en de holding van de christelijke arbeidersbeweging belangrijke aandeelhou­

ders. Deze steunpilaren van het Belgische establishment konden hun bank niet laten

Macht en onmacht

De jaargetijden die met vier zijn, zijn van alle tijden.

Ze komen en ze keren ongeacht de politieke macht en of ze daar het mensdom mee verdrieten of verblijden, ze melden zich sinds mensenheugenis als dieven in de nacht.

De lente gaat, de zomer komt, de herfst en dan de winter en geen politicus, hoe machtig ook, verandert daar wat aan.

Al was hij in het keren van kazakken nog zo pienter,

het gaan en komen van de jaargetijden brengt hij niet tot staan.

Al was hij Vlaams politicus en thuis van alle markten,

aan ‘t gaan en komen van de vier seizoenen prutsen kan hij niet.

Wie is bij machte om de gang van de natuur te tarten?

Wie kan het fluiten fnuiken van de nachtegaal en de parkiet?

Als ‘t daarom gaat, moet zelfs de geitenboer de duimen leggen, al duimen voor zijn kunnen nog zo hard de lui van ‘t ACV.

Hoe jammer ook, aan jaargetijden heeft hij niks te zeggen, zomin als aan de staatshervorming en *t probleem van B-HV...

kapotgaan. Vraag is: zou Dexia gered zijn geweest zonder de CD&V in de regering?

Een paarse coalitie zou misschien eerder geopteerd hebben voor een totale nationa­

lisatie van Fortis en minder energie gestoken hebben in Dexia.

Het einde van de haute finance

Een van de positieve aspecten van de hele zaak is dat hiermee wel definitief het doek gevallen is over de aloude Belgische haute finance. Allen likken ze hun wonden. Maurice Lippens, gedreven door grootheidswaanzin, zit afgezonderd in Knokke en komt zijn huis letterlijk niet meer uit. De man is een wrak en communiceert enkel nog per sms. Hij is als architect van de overname van ABN Amro dé hoofdverantwoordelijke voor het debacle. Fortis nam om te beginnen ABN Amro over zonder over het nodige geld te beschikken. De aandeelhouders werden voorgelogen, mochten fluiten naar hun divi­

dend, maar moesten tegelijk intekenen voor een nieuwe kapitaalverhoging van IS miljard euro. Tal van rijke families uit de Belgische zakenwereld tekenden daarop in en gingen daarvoor zelfs een krediet aan. Velen onder hen zijn half geruïneerd of toch een groot deel van hun investering kwijt. Eén van de investeerders is Piet van Waeyenberghe. Hij had als bestuurder nochtans kritiek op de overname van ABN Amro. Tijdens een raad van bestuur werd hij door Lippens de huid vol gescholden.

Ook een aantal holdings zoals Ackermans

& Van Haren hadden massaal aandelen inge­

kocht. Die zijn nu niets meer waard. Lippens heeft van zijn vertrouwen bij zijn vrienden in de haute finance misbruik gemaakt. De resultaten zijn er naar. Het oude Belgische kapitalisme is dood. Fred Chaffart, de vroe­

gere topman van de Generale Bank, lacht in zijn vuistje. Toen ABN Amro tien jaar gele­

den de Generale wou overnemen werd die operatie afgeblokt. Onder andere door het Hof dat achter de schermen bestuurders aanspoorde zich tegen de overname te ver­

zetten. Albert II kreeg zijn zin. De Generale Bank werd een onderdeel van Fortis en bleef

‘Belgisch'. Chaffart, één van de weinigen die zich niet had laten afdreigen door Albert II, mocht zijn biezen pakken. Vandaag lacht hij in zijn vuistje.

Angélique Vanderstraeten

Hectorvan Oevelen