61s,e jaargang nummer 49 woensdag 6 december 2006

61s,e jaargang nummer 49 woensdag 6 december 2006

<u CLL- 0)

<

^0

<

Beneden alle peil(ingen)

Wie nog altijd gelooft dat peilingen geen invloed hebben op het gedrag van politici of politieke partijen, is er nu wel definitief aan voor de moeite. Op 24 november publiceer­

den De Standaard en de VRT een nieuwe aflevering van hun driemaandelijks onderzoek naar het gedrag der kiezers. In die peiling steeg het kartel CD&/N-VA boven de 30 pro­

cent, om af te klokken op 32,7. In de persoonlijke populariteitspoll verloor Jean-Marie Dedecker tien procent, en strandde op de 18e plaats van de politici die aan de beoorde­

ling van de ondervraagden werden voorgelegd. Een week later zat Dedecker bij de N-VA.

Opgegeven het idee een eigen partij(tje) op te richten. Bij de N-VA wisten ze dat de over­

komst van de Oostendse brulboei heel moeilijk zou liggen bij CD&V, maar ze verwacht­

ten niet dat het voor onoverkomelijke problemen zou zorgen. Waarom zou CD&V een kartel opblazen dat het zo goed deed in de publieke opinie? Neen, de plooien zouden na een tijdje wel weer gladgestreken worden, en de wedloop naar de federale verkiezingen voortgezet. Bij CD&V redeneerden ze omgekeerd. Ook zonder de N-VA hadden de chris­

tendemocraten duidelijk een ruime voorsprong op de andere partijen, door het Leterme- effect. Ze hadden die flaminganten niet (meer) nodig om de grootste partij van Vlaande­

ren te zijn. En zo geschiedde. Het politieke landschap werd grondig door elkaar geschud.

De N-VA kreeg een enorme tik rond de oren - dixit Bart de Wever zelf - en wat moge­

lijk begon als een droom, eindigde in een regelrechte nachtmerrie.

De N-VA-top heeft een inschattingsfout gemaakt van het zwaarste kaliber, en dat is nog beleefd uitgedrukt. Wie haalt er nu achter de rug van de tsjeven een niet bepaald onbe­

sproken figuur binnen, terwijl men maar al te goed weet dat dolken in de rug planten één van de favoriete tradities van die tsjeven is? Blijkbaar hadden Vandeurzen en Leterme al eerder onraad geroken, maar van het verloop van de gesprekken zijn ze niet op de hoogte gebracht en de uiteindelijke deal werd hen pas op het allerlaatste moment meegedeeld. De Wever wijt dat aan een perslek waardoor alles in een stroomversnelling raakte, maar dat kan men hoogstens een verzachtende omstandigheid noemen. Als men een kartel over­

eind wil houden, dan moet daar voortdurend aan gewerkt worden, en het volstaat niet te beklemtonen dat men in wezen nog altijd een onafhankelijke partij is om de ander te con­

fronteren met voldongen feiten. Zeker niet als dat voldongen feit de voorzitter van de kartelpartner ooit het charisma heeft toegedicht van een lavabo. De N-VA wou zichzelf versterken, maar komt nu als grote verliezer uit de hele affaire. Dit gezegd zijnde moe­

ten we aanleiding en oorzaak van elkaar onderscheiden. Zelfs een Jean-Marie Dedecker in superconditie kan een kartel niet doen uiteenspatten op een haive dag tijd. Het moet onderhuids al veel langer aan het broeden zijn geweest bij de tsjeven. Volgens Eric van Rompuy - die op zijn beurt enkele weinig fraaie beledigingen lanceerde aan het adres van Geert Bourgeois - kwam de N-VA bij het uitstippelen van doelstellingen voor de staats­

hervorming alleen met slogans voor de dag en niet met technische oplossingen (versta:

compromissen). En vermits de CD&V zo snel mogelijk terug wil naar de vetpotten van de macht, zouden De Wever en co dus wel eens communautair roet in het eten hebben kun­

nen strooien. Temeer daar het maar zeer de vraag is wat er bij die fameuze staatshervor­

ming volgend jaar nog kan worden bedongen. Verhofstadt is bereid om zijn eigen moeder te verkopen om premier te blijven, Vande Lanotte laat weten dat Brussel-Halle-Vilvoorde hem niet meer interesseert, en over de Franstalige partijen moeten we het niet hebben.

Voor de belgicisten in CD&V was het overboord gooien van de N-VA derhalve een voor de hand liggende keuze. Toen ze hun kans zagen, hebben ze die ook gegrepen.

En dan is er natuurlijk het ACW, dat het woord solidariteit hoog in het vaandel voert, maar zelf een intolerantie en arrogantie buiten categorie tegenover andersdenkenden tentoonspreidt. ACW-opperhoofd Jan Renders kreeg van de openbare omroep (zeker niet toevallig!) de kans om van leer te trekken, nog voor de N-VA de komst van Dedec­

ker officieel had aangekondigd. Nu geloven we al evenmin dat het ACW over zo’n magi­

sche krachten beschikt dat het de koers van CD&V op een halve dag volledig kan wij­

zigen, maar de zogeheten “vertrouwensmandatarissen” van het ACW binnen CD&V zullen de boodschap van Renders wel goed in hun oren hebben geknoopt. En ze hebben er naar gehandeld. (En Leterme zit nu met de leuke klus om de perceptie uit de wereld te helpen dat het ACW zijn doen en laten bepaalt. We gunnen het hem.) En wees ver­

der maar gerust dat heel wat CD&V ers nu bijzonder opgelucht zijn dat ze geen ver­

kiesbare plaatsen voor Kamer en Senaat moeten afstaan aan die Vlaamse scherpslijpers.

Eigen belang eerst, en daarna zullen we wel eens kijken wat voor anderen belangrijk is. Bij CD&V vinden ze trouwens dat de N-VA bij de gemeenteraadsverkiezingen onvoldoende heeft “opgeleverd” om volgend jaar veel mandaten te krijgen en dan op te treden als luis in de pels. Laten we afronden met de bedenking dat CD&V ongetwijfeld ook zo snel ingegrepen heeft om hun voornaamste wapen bij de verkiezingen, Yves Leterme, zon­

der al te veel kleerscheuren uit het hele verhaal te laten komen. Tenslotte heeft hij des­

tijds het kartel met de N-VA bezegeld, en er deden al geruchten de ronde dat hij bereid was om ook in de "zaak-Dedecker” met de hand over het hart te strijken om het kartel toch nog overeind te houden. Door meteen de hakbijl te hanteren, redden de tsjeven zoveel mogelijk het gezicht van hun electoraal boegbeeld, en Bart de Wever en co kon­

den hun boeltje pakken. Zit Geert Bourgeois overigens nog in de Vlaamse regering op xWfiidaRc

Deze week:

• Volle kracht vooruit 2

• Het einde van de geschiedenis 4

•Als de vakbond ten strijde trekt 5

•Was Sinterklaas een Turk? 8

•Triestige voetbalfeestjes 15

Vallende sterren

LEOKG Zf&T--.

H et loj«/ Weverke/

cLacht eerv grote, 'vifr te, \wi$wv

Ik maak er graag tijd voor. Altijd te wei­

nig trouwens. Voor het doorspartelen van de weekendkrant. Een turf waar je alles voor opzij moet zetten, zeker als je nogal brede interesses hebt én zeker als er meer dan één door de postbode wordt aangezeuld. Laat ik er ook maar bij vertellen dat ik onze week­

endkranten goed gemaakt vind. Eenzijdig, maar lekker lezend.

Zondag las ik een stuk in De Standaard dat me voor deze rubriek inspireerde.

De Morgen genomen, om eens te zien wat die er over schrijven. Heb het gezochte niet gevonden, maar bleef hangen bij 'de gedach- tetrein’. In die rubriek schrijft de ene BL (Bekende Linkse) een brief aan een andere, die dan op de volgende pagina antwoordt. Jos Geysels zit in dat treintje en Bert Kruismans.

Kristien Hemmerechts en Rik Torfs ontbre­

ken, om onduidelijke reden. Yves Desmet zit er ook in, net als Noël Slangen. Deze week gaf Yves de voorzet, Noël antwoordde. Een één-tweetje tussen een liberale linkse en een links-liberaal.

Desmet behandelde een thema waarover hij, zo schrijft hij, "zich opwindt".

Want "het is sterker dan mezelf’. Welk belangwekkende maatschappelijk thema greep beide apostelen van progressiefVlaan- deren de voorbije week zo naar het hart? Het verlies van de derde Michelinster bij Comme chez Soi. Voila.

Het was me al opgevallen dat de kamera­

den van De Morgen daar een hoop redacti­

onele ruimte aan besteedden in de loop van de week. Nu badineert Yves dat hij meevoelt met topchefPierre Wynants en zijn opvolger en schoonzoon, Lionel Rigolet. De solidari- teitsgedachte leeft nog in links Vlaanderen.

Solidair met twee eenvoudige ambachts­

lui die door chauvinistische fransozen van hun ster beroofd worden. Volkswagen en

Comme chez Soi; één strijd tegen 'den bui­

tenlander’.

Uit Yves’ stuk kun je opmaken dat hij het driesterrenwereldje kent. Maar hij blijft bescheiden, want geeft toe het verschil tussen een twee- en een driesterrenrestaurant niet te proeven. Lees: hij frequenteert ze beiden.

Desmet noemt de Michelininspecteurs blasé.

Kan zijn, maar wel eerlijk. Zij hullen zich niet in een progressief merkjasje.

Noël mag ook niet beschouwd worden als iemand die het geld uit vensters en deuren kan smijten. "Voor een middelgroot appar­

tement met uitzicht op zee in Knokke moet ik mezelf bijvoorbeeld serieus pijn doen", noteert hij eerlijk.

Wij openen met dit blad een steunfonds voor de heer Slangen, want deze hartenkreet deed ons een traan wegpinken. Ook voor ons is solidariteit geen ijdel begrip. Slangen, die met voorbeelden toont nog beter thuis te zijn in de meersterrenwereld dan zijn correspon­

dent, troost Wynants en familie:

"Michelin is een gids voor corpulente bejaarde Duitsers.” Spijtig dat hij de kans onbenut laat om op het nazi-verleden van die dikke Duitsers te wijzen.

Maar als het verlies van een Michelin­

ster niks voorstelt, dan betekende de winst eertijds van drie sterren ook weinig, denken wij dan simplistisch, net voor we vertrekken naar de chinees op de hoek. Hebben we de kinderen beloofd en als we dat boek dat we maandag wilden kopen in de winkel laten lig­

gen, kan het er net van af. Wij hebben geen rubriek in De Morgen.

EENMANSCOLLECTIEF Den BlootenKooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

Plankzeil naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

D66 is nuT06 5 414278 0210661

2

De dingen dezer dagen

Moest ook hij T'RiMicKxfeje. lezen... Op volle kracht vooruit

Stel u voor. Hij en Osama samen op de sofa. In plaats van te stechelen over de definitie van terrorisme, gezellig samen ‘t Pallieterke lezend. De wereld zou er inderdaad anders uitzien. Gelukkig weten ‘t Pallieterke-lezers dat. En diegenen die het nog niet weten, krijgen de kans om het te weten.

Trouwens, als U nu een abonnement neemt voor een heel jaar (85,80 euro op rekeningnummer 409-6519491-68) krijgt U ‘t Pallieterke tot op het einde van dit jaar gratis en voor niks.

Bel naar onze lieftallige secretaresse in onze weelderige kantoren - 03 232 14 17 • en zij zal U bereidwillig te woord staan.

De rode rozen van Frank Dewia

Enkele weken geleden was de auteur Frank Dewia nog onbekend in Vlaanderen. Vandaag zou zijn eerste bijdrage tot het patrimonium van de Vlaamse literatuur in wat "de betere boekhandel" heet moeten liggen. Zijn eerste novelle draagt de titel “Zestig rode rozen”.

Het is een fictief verhaal dat zich afspeelt in het milieu van de witteboordcriminali- teit en het schetst de droevige ervaringen van de weduwe van een schielijk overleden Antwerpse zakenman. Mocht het kwalitatief vrij sterk boekje vandaag al verkrijgbaar zijn, dan blijft het toch de vraag of dit kan blijven duren en de kans niet eerder groot is dat het debuutromannetje gewoon uit de rekken van alle “betere boekhandels” zal verdwijnen. Al dan niet op “bevel van hogerhand”. Dat het in de eerste plaats al tot in die betere boek­

handel zou zijn geraakt, zou al een prestatie op zich zijn. Waarom? Omdat niet elk boek, laat staan elke auteur, het voorrecht geniet om de vruchten van zijn arbeid in die etala­

ges te zien liggen.

Wie daar bijvoorbeeld heel veel, zoniet alles van weet is de auteur van diverse recht­

streeks “uit het leven gegrepen” boeken, zeg maar “reality romans”. Hij luistert naar de in Vlaanderen niet echt onbekende naam Freddy van Gaever. Nadat die al eerder zijn boeken “Voetbal een feest?” en "Volksver­

tegenwoordiger een feest?” uit zijn tekst­

verwerker tokkelde, breide hij dit jaar met

“Luchtvaart een feest” een nieuw, lijvig en vooral stevig gedocumenteerd verlengstuk aan zijn zelfbeleefde "feestelijkheden”. Van Gaever, onbetwistbaar een autoriteit op gebied van luchtvaart, beschrijft hoe hij na het bankroet van Sabena op het idee kwam om onder de naam VG-Airlines een gloed­

nieuwe luchtvaartmaatschappij op te richten.

Zijn verhaal heeft niets met partijpolitiek te maken, toont wel aan hoe de “politiek cor­

recte” overheid zijn plannen zoveel moge­

lijk heeft gedwarsboomd en er uiteindelijk ook in geslaagd is om zijn bedrijf overkop te doen gaan.

VLAAMS-NATIONALE DEBATCLUB Voordracht

Hector Van Oevelen nu overmorgen, donderdag,

heeft niet plaats in Hotel de Baseliek, wel in Restaurant De Basiliek

te Edegem

(recht tegenover de Baseliek)

In “Luchtvaart een feest?” wordt één en ander tot in het detail uit de doeken gedaan.

Het boek zou door uitgeverij Butterfly uit Londerzeel in de handel worden gebracht.

Er waren door Butterfly in die zin afspraken met een aantal verdelers gemaakt en het boek werd tijdens een echte “happening" in Wommelgem door de auteur en de uitgeve­

rij aan de pers voorgesteld.

De respons was minimaal en de uitgever stond er hoog verrast bij toen de verdelers zich, overigens in alle verdraagzaamheid en op politiek correcte manier, terugtrokken toen ze de naam van de auteur hoorden.

Die werd onmiddellijk verbonden met zijn statuut van Vlaams volksvertegenwoordi­

ger bij die onnoemelijk “verfoeilijke partij”.

Met alle gevolgen van dien. Freddy van Gae­

ver zelf was minder verrast op grond van eerdere en gelijkaardige ervaringen met zijn vorige twee “feestelijke” romans, waarvan de ene rond het voetbalmilieu en de andere rond het politieke bedrijf draaide. Beide boe­

ken waren uitgegeven door Egmont, een naam die verbonden is met het VB. De ver­

spreiding werd dan ook op dezelfde manier als “Luchtvaart een feest?" geboycot, ook al werd dit aan de hand van uitvluchten aller­

hande en in alle talen ontkend door iedereen die een vinger in de pap van het (correcte) uitgeverswereldje houdt.

Die derde keer was voor Van Gaever die ene keer teveel. Hij besloot om de onver­

kwikkelijke praktijken waarmee hij als zaken­

man, als politicus, als auteur en als Vlaming in zijn eigen land was geconfronteerd, aan de kaak te stellen op een ludieke manier. Onder de onbekende en onverdachte schuilnaam Frank Dewia schreef hij de novelle “Zestig rode rozen”.

Uitgeverij Butterfly toonde zich bereid om een vooraf uitgekiend spelletje mee te spelen en volgde de gebruikelijke procedu­

res om het boekje in de handel te brengen.

In hoever dat geslaagd is nadat het opzet toch weer op een of andere manier en te elfder ure uitlekte, kan iedereen voor zich­

zelf controleren die zich “Zestig rode rozen”

wil aanschaffen. Want Frank Dewia is niet alleen een schuilnaam die Van Gaever heeft gebruikt, hij is ook ontstaan door de namen van de drie VB-kopstukken Frank (Van- hecke), Dewi(nter) en A(nnemans) samen te trekken. Van Freddy van Gaever, alias Frank Dewia, kan men alvast niet zeggen dat hij geen gevoel voor humor heeft, vertaald in zijn "actie”. De vraag stellen of dat ook zo aangevoeld wordt door al wie hij daarmee in hun hemd heeft willen zetten, is ze ook beantwoorden.

D.Mol

Is de N-VA-liefde voor de onhandelbare Oostendse politieke belhamel Dedecker een geslaagde machinerie van Elio? Dit lijkt een meer dan perverse politieke vraag, maar het is niet verboden die suggestie te opperen.

Het is toch bekend dat Di Rupo, voor zover hij ooit nog een Belgisch staatshervormend klapke wil doen, hij dat zeker niet zag zit­

ten als Niveaan Bartje en co mee aan de Belgische tafel mogen zitten. Het is toch bekend dat “Vlaamse" rooie Frankie boy, in zijn vrije uren naar het schijnt ook excellen­

tie in de Vlaamse regering, nog niet zolang geleden zijn Vlaamse patron Leterme publiek de mantel uitveegde omdat die al te welwil­

lend was voor hun beider N-VA-collega in de Vlaamse regering Bourgeois. Het is toch bekend dat de blauwe Brusselaar Guy Van­

hengel onlangs publiek stelde dat er met zijn Brusselse excellente collega, dame Bri­

gitte Grouwels, niet te praten valt omdat ze meer van de vroegere en dus soepeler chabertiaanse CVP was, maar een echte N- VA’ster. Kortom, bij de “succesrijke” partij van de “goede bestuurder” uit leper - ten­

zij hij intussen verhuisde - weten ze al langer dan vandaag dat die vervelende kartelpart- ner een zeer zwaar blok aan het eigen been op weg naar de Wetstraat 16 is. Want die ex-CVP wil zonder enige twijfel in de Belgi­

sche recuperatie stappen! Nu het “samenle­

vingscontract” opgezegd is, krijgt de CD&V immers niet alleen de handen vrij om Bel­

gische koopjes a volonté te sluiten, zij kan bovendien het Vlaams staatshervormend soortgelijk gewicht over nog andere tradi­

tionele “Vlaamse” partijen uitstrooien ter­

wijl de N-VA-president zelf alleen maar bang kan afwachten of de electorale góden hem in mei van volgend jaar goed gezind zullen wil­

len zijn. Om daarna toch op de oppositie- banken te belanden samen met die van de partij van wie ik hier de naam niet mag uit­

spreken.

Samengevat: de krankzinnige stunt waar­

mee De Wever de voorbije dagen vriend en vijand met verstomming sloeg, is de eerste sluis die we zelf open zetten richting Belgi­

sche recuperatie van wat er vandaag nog overblijft van de ooit als een staatshervor­

ming omschreven aanpassing van het België van 1830. Een recuperatie die zich nu nog beperkt tot een verspreide, maar hardnek­

kige guerrilla.

Belgisch geweld

Zeg nu zelf. Karei uit Berlare - de man en het dorp dat de wereld ons terecht benijdt - stelt dat de gewestelijke opsplitsing van de Belgische buitenlandse handel een onding is en dus moeten we die in wetten vastgelegde Belgische afspraak ongedaan maken. Mogen we er ter verduidelijking aan toevoegen dat er van een echte splitsing nog altijd geen of nauwelijks sprake is, dat het Belgische prin­

selijke systeem kan blijven doen alsof buiten­

landse handel nog altijd gewoon Belgisch is.

Betaald met vooral veel Vlaams geld.

Het andere nieuws viel wat buiten de plooien, maar met de jaarlijkse bereidwil­

lige hulp van het nochtans toch zo nuchter zakelijk objectieve IMF kregen we te horen dat den Belgique maar kan overleven als wij ophouden met meer bevoegdheden en dus meer centen te eisen. De Belgische kas is

De pretgazetten hebben het “hot news” una­

niem op de frontpagina gebracht. Tom Boonen en zijn Lore zijn uit elkaar. Tijdelijk of voor goed, dat is nog even afwachten. Maar U wordt op de hoogte gehouden. Waar de media de goege­

meente iets minder op de hoogte van brengen, laat staan houden, is dat nu ook Vlaanderens nieuwste politieke wonderboy er niet in geslaagd is om de Cupidopijlen van de midlifecrisis te ont­

wijken. Nochtans is het een publiek geheim dat eerste schepen van sport in Menen én Vlaams parlementslid Martine Fournier met de Vlaamse minister-president “een koppel vormen”, om het progressief te zeggen. Amoureuze escapades van toppolitici mogen dan wel “in” zijn, zoals de avonturen van Patje van "A”, Patje van Tonge­

ren, Rik van Leuven of Bartje van Mechelen, om maar te zwijgen van die van de Belgische Eerste Piet, in alle duidelijkheid onderstrepen, de media zwijgen daar zo lang het kan als vermoord over.

Want dat ligt in de privé sfeer. Daarom beper­

ken ook wij ons trouwens tot dit terzake zake­

lijk berichtje. Ook al kan de vraag gesteld en tegelijkertijd beantwoord worden of het ook tot

immers leeg en dus kan er geen sprake van zijn om nog meer Belgisch geld aan de recht­

matige eigenaars terug te geven. Zo moet men niet eens beginnen zeuren over wat met een geleerd woord “financiële autonomie"

wordt genoemd.

Intussen zorgde de Brusselse geleerde linkse, maar vooral Belgische uitlegger van het politieke gebeuren, perfesser Deschou- wer voor een andere surprise: hij liet ande­

ren becijferen dat ze - bewust of onbewust, wie zal het zeggen - uitkwamen waar ze dachten te moeten uitkomen: bewijzen dat het met die verfransing van de Vlaamse rand rond Bruxelles al bij al toch niet zo erg uit de hand loopt. Tenminste buiten de zes faci­

liteitengemeenten, die men volgens de des­

kundige geleerde al in 1963 best bij Brussel had gevoegd. Die waren toen al verloren. De Vlaamse zeurkousen over die dringende split­

sing van BHV moeten dus begrijpen dat ze het onmogelijke alleen maar kunnen krijgen als ze het onmogelijke willen betalen. Vol­

gens Deschouwer wilde hij met zijn Belgisch- Brusssels vriendelijk verhaal alleen maar de zuivere wetenschap dienen. Wij geloven hem niet! Het "wetenschappelijke” zogenoemde Paviadubje waarvan hij een van de gangma­

kers is, is ook de oorsprong van het ook al

“wetenschappelijke” pleidooi voor één Bel­

gische kieskring. Van die studiegroepen a la Coudenberg en Pavia, verlos ons Heer!

Dan is er nog die Vlaamse topambtenaar die wilde bewijzen dat het independentis- tische Warandemanifest een onding was, Rudy Arnoudt schreef dus zijn antimanifest waarmee hij nu als verplicht nummer her en der wordt opgevoerd als de man die hele­

maal op zijn eentje de Vlaamse separatisti­

sche tsumani zal stoppen. Hij krijgt naar het schijnt straks zelfs een eigen ruimte in Trends Tendances, of moeten we zeggen Tendances Trends, om zijn uitleg over de redding van zijn Belgique verder uit te diepen. Aan ons om te geloven dat de man op een avond laat thuis kwam, bij het nuttigen van whisky met of zonder ijs in een diepe zetel plots een stem hoorde: hij werd geroepen om de Vlaamse economische Henri Pirenne te worden. Hij moest zijn volk overtuigen om drie euro per dag extra belastingen te blij­

ven betalen aan de buren. En dus nam de man de ganzenveer ter hand, verdiepte zich dagen- en nachtenlang in moeilijke boeken en schreef als een middeleeuwse monnik zijn blijde boodschap. Ook dat verhaal gelo­

ven we niet.

De belgofielen van De Morgen konden natuurlijk niet achterblijven. Zij verrasten ons, op een zaterdagmorgen nog wel, met de blijde boodschap dat Di Rupo nu toch een grote staatshervorming wil. Een halve voor­

pagina en nog een tweede Belgische I april­

mop van jewelste binnenin. Vreemd genoeg was er van die boodschap niets te horen op radio of televisie, anders zo happig op Mor- gennieuws. Helaas liet Di Rupo diezelfde dag nog weten dat de discipelen van Yves Des­

met aan het dagdromen waren. Daar ging het wat al te opzichtige Belgische proefballonne- tje.Tegenover al dat Belgisch geweld, weet Vlaanderen nog altijd niet wat het nu echt wil. Geen probleem, “de anderen” weten wat zij niet willen. Wij lopen er met open

ogen in. Marc Platel

de privé-sfeer behoort wanneer, door tussen­

komst, bemiddeling, lobbywerk - etcetera, etce- tera van de ene partner, de andere een job (of jobs), snoepreisjes, voorkeursbehandelingen en opnieuw etcetera, etcetera - in de schoot gewor­

pen krijgt, uiteraard op kosten van Jan met de Pet en zijn Lisa? Nu ook populaire Yves toegetre­

den is tot de dub van politieke Donjuans, lijkt de laatste hindernis op weg naar nummer zestien in de Wetstraat met brio genomen. Men zegge het voort. Men benadrukke tevens dat hij een man van respect is.

^ef uit gevangenis

Mark Horemans, gevangen te Gent in de Bloe en Bodemzaak, heeft het duidelijk moeilijk- W internet wordt een lange brief van hem uit de gevangenis verspreid, waarin hij o.m. aankloogt dat hij strenger wordt behandeld dan een terro­

rist. Zeer juist als we het geval van de Turkse ter­

roriste Erdal voor ogen houden. Zij ontsnapte aan de aandacht van de politie en is nog steeds spoor­

loos. Misschien kunt u hem een schouderklopje bezorgen door hem post te sturen. Het adres is- Mark Horemans cel 326 P.l. Gent, Nieuwe wan­

deling 89, 9000 Gent

De dingen dezer dagen

Links, rechts en het kartel

In het bijzonder lezenswaardige boek Links en Rechts in Vlaanderen van Carl Devos, Hilde van Liefferinge en Dries Verlet (Academia Press) leren we dat linksere kiezers CD&V als rechts beschouwen, en rechtsere als links, maar dat het bij de eigen CD&V-kie- zers net omgekeerd is: rechtse CD&V’ers vinden hun partij eerder rechts, linkse eer­

der links. Deze partij van noch vis noch vlees (maar wel mossel) houdt niet van scherpe standpunten of duidelijke keuzes. Dat is niet inherent aan de christendemocratie, want de Beierse CSU, die Bart de Wever graag tot voorbeeld stelt, heeft wél een duidelijk ideologisch profiel. Het Nederlandse CDA heeft net als CD&V een geschiedenis van coalities met afwisselend liberalen en soci­

alisten, maar heeft daaraan geen reputatie van verachtelijke beginselloosheid overge­

houden. De onbetrouwbaarheid van CD&V is grotendeels een gevolg van de corrumpe­

rende invloed van de Belgische staat op al wie er het bed mee deelt.

Toch is de partij, en zeker haar ACW- vleugel, op één punt helemaal niet wollig, namelijk in haar ondubbelzinnige afkeer van wie zich rechts durft noemen. Dat geldt niet voor gedoodverfde CD&V-”rechtsen” als Herman van Rompuy, want die sterven liever dan zich rechts te noemen, wel voor kers­

vers N-VA-lid Jean-Marie Dedecker. Vol­

gens CD&V-woordvoerders is hij te rechts om er een kieslijst mee te delen, want hij is zelfverklaard “rechts voor de raap”. Niet dat hij een soort VB’er is, want ook hij beoefent de schutkring tegen het VB. Maar het blijkt nu dat de schutkring van onverdraagzaam links, waartoe de ACW-leiding behoort, niet alleen tegen het VB geldt, maar tegen elke ernstige variant van rechts.

Libertarisch

In hun boek maken Devos c.s. een onder­

scheid tussen cultureel links/rechts en eco­

nomisch links/rechts. Het verschil tussen die twee links/rechts-assen is essentieel om het geval-Dedecker te kunnen situeren.

Over sociaal-economische kwesties verte­

genwoordigt hij het libertarische standpunt van zelfredzaamheid en verantwoordelijk­

heid, en dat is dus “economisch rechts”. Hij is daarin een echte liberaal, zoals wijlen de Verhofstadt van de Burgermanifesten, geen

“sociaalliberaal”, een vleiterm van Herman de Croo voor de corrupte Belgische cul­

tuur van dienstbetoon, van “voorspraak lie­

ver dan inspraak”.

Maar “cultureel rechts” is Dedecker nau­

welijks. In ethische kwesties is hij evenzeer libertarisch, maar daar heet dat dan links, een eind linkser dan CD&V en N-VA: pro abortus, homohuwelijk, euthanasie, vrije cannabisverkoop. Ik ben het echter oneens met Paul Belien waar hij stelt dat cultureel conservatieven in CD&V hem om die reden niet op hun kartellijst willen; tenslotte heb­

ben zij ook geen bezwaar tegen mensen met zulke standpunten binnen hun eigen partij­

top, bvb. Miet Smet of Ivo Belet. De ACW- bonzen geven alleszins geen bal om ethische kwesties, alleen om hun belangen.

Linkse Dedecker is een oprechte antira- cist, fan van bokser Muhammad Ali en vol van nadrukkelijk geëtaleerde afkeer voor Rednecks. de als racist gedoodverfde blan­

ken in de zuidelijke VS, waartoe hij ook de

Echo's uit de Koepelzaal

Vliegen of niet vliegen? _____

De Hoeilaartse ecobolsjewist Eloi Glo­

rieux had een klok horen luiden over een ontwerp-KB van de eigengereide federale minister van Verkeershinder René Landuyt (SP.a) dat door zijn Vlaamse CD&V-collega Kris Peeters (Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur) werd betreurd, maar de klepel wist hij vorige woensdag nog niet

Geen woorden maar daden!

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.mz.be

Texaanse president George Bush rekent.

Zijn weerstand tegen het vreemdelingen­

stemrecht was niet racistisch, maar gewoon een kwestie van respect voor de demo­

cratische natiestaat, niet rechtser dan het oorspronkelijke VLD-standpunt daarover.

Alleen is het VLD-apparaat zijn eigen stand­

punt ontrouw geworden. Rechts aan Dedec­

ker was in deze alleen dat hij ruggengraat getoond heeft. En ruggengraat, dat is natuur­

lijk iets waarmee CD&V’ers niet samen op één lijst willen gezien worden.

Van verraad naar verraad...

Nu zegt men dat de afkeer van de “rechtse"

Dedecker slechts een voorwendsel was voor de werkelijke reden van de breuk, name­

lijk de geplande communautaire aftocht van CD&V. Maar het ene sluit het andere niet uit. Afkeer van liberaliserende ideeën over economie vallen hier samen met afkeer van Vlaams zelfbestuur, want beide gaan in tegen Belgische gevestigde belangen. Niet toeval­

lig combineert Dedecker, net als de Verhof­

stadt van de Burgermanifesten, liberalisme met Vlaams zelfstandigheidsstreven.

Qua visie op België en de antidemocrati­

sche monarchie past Dedecker alleszins per­

fect in de N-VA. Spirit mag dan vinden dat communautaire kwesties uit de mode zijn en dat alleen “goed bestuur" nog van belang is, maar juist de Belgische structuur verhindert dit goed bestuur. Elke ondernemer onder­

vindt dit, elke nuchtere waarnemer uit bin­

nen- of buitenland kan het vaststellen, dus ook Dedecker. Dat maakt hem onaanvaard­

baar voor zowel VLD als CD&V, want beide systeempartijen sturen aan op een zoveel­

ste communautaire uitverkoop.

De N-VA zou van de gelegenheid gebruik kunnen maken om haar maagdelijkheid te herwinnen. Nu zowel VLD als CD&V zich als antiseparatistisch en centrumlinks wil­

len profileren, is de gapende leegte op cen­

trumrechts weer heel groot. Kan de N-VA zich geloofwaardig maken, en dus electoraal aantrekkelijk, als de fatsoenlijk rechtse partij die deze leegte opvult? Afgaande op enkele beleidsdaden van de partij (zoals het sabo­

teren van een Vlaams referendum over de Eurogrondwet, waarvan de verwachte nee- uitslag een pro-democratische mokerslag zou geweest zijn, en zijdelings ook een grote stap in de richting van de Belgische boedel­

scheiding), zou ik het betwijfelen. Luister ik dan weer naar het zowel menselijk als intel­

lectueel erg voldragen discours van voorzit­

ter De Wever, dan zou het misschien toch kunnen.

Maar belangrijker dan de partij N-VA is haar politieke doelstelling. Het verraad van CD&V is op het eerste zicht een zware tegenslag voor de Vlaamse zaak. Hoewel, dat de volgende communautaire ronde bij voor­

baat een maat voor niets wordt, is eigenlijk reden tot vreugde, gezien de beschamende ervaringen met alle rondes staatshervorming sinds de vastlegging van de taalgrens en de faciliteiten. De Wever was zichtbaar aange­

slagen door het arglistige CD&V-manoeu- vre, en daarom zou ik hem ter opbeuring zijn eigen woorden in herinnering willen bren­

gen: “Van verraad tot verraad gaan we naar een Vlaamse staat.”

Koenraad Elst

heel goed hangen. Peeters had zich namelijk vooral (en niet ten onrechte) bont en blauw geërgerd aan het feit dat hij dat nieuws uit de pers had moeten vernemen.

Waar Groen! bij monde van Glorieux (die werd bijgesprongen door de Limburgse azijn­

pisser Sannen) behoorlijk voorbarig vooral wenste te mekken over de niet eens gekende inhoud van het voorstel (die een stringent verbod op korteafstandvluchten zou behel­

zen) kon de minister dus enkel maar her­

halen en blijven zeggen dat hij absoluut nog niets met zekerheid wist te vertellen over modaliteiten en concrete maatregelen op basis van ‘facts and figures’.

(Voor deze laatste uitdrukking bestaat blijkbaar geen behoorlijk Nederlands equi­

valent of Peeters vond het zo fantastisch en zeer capabel klinken dat hij het even later nog eens hernam.)

Antwerpse Annick de Ridder van de VLD had de tekst van Landuyt wel gelezen en noemde het de doodsteek voor onze regio-

Aan Kris Deschouwer Valsaard in geschrifte

Brussel

Gij Kwast,

Samen met een VUB-spitsbroederzijtgij bevallen van een bijzonder oppervlakkig en tendentieus onderzoek, waaruit zou moe­

ten blijken dat steeds meer Franstaligen verhuizen naar de Rand “maar dat zij zich politiek niet zo willen uiten". Integendeel, achter de luidruchtige harde kern “gaan stille processen van integratie schuil”.

Want de Franstalige lijsten zouden bij de gemeenteraadsverkiezingen dit jaar min­

der goed gescoord hebben dan in... 1976.

De faciliteitengemeenten zijn een beetje een apart verhaal, maar ook daar moeten we niet overdrijven. Bovendien: die facili­

teitengemeenten zijn allang een francofone oase. En dus luidt de conclusie: waarover maken we ons toch allemaal druk met dat gedoe rond oprukkende verfransing in de Rand en Brussel-Halle-Vilvoorde? (En afge­

leid natuurlijk: waarom zou BHV in gods­

naam nog moeten worden gesplitst?) Maar ach, hadden wij van u enige objec­

tiviteit in dit verband kunnen verwach­

ten? Samen met andere paarse profeten (zoals bijvoorbeeld de Gentse spa-mster Carl de Vos) die geregeld het mooie weer maken op de openbare kromroep, zijt gij onderdeel van de zogeheten Pavia-groep, die pleit voor de afschaffing van de Senaat en de oprichting van een federale kieskring in België waar de grote politieke kanonnen tegenover elkaar zouden kunnen staan.

Het beleid van de federale regering kan dan tenminste worden afgerekend door de hele Belgische bevolking. Dat zal hel­

pen om het land samen te houden, samen met Brussel, en komaf te maken met de politiek van het communautaire opbod.

Zo luidt althans de redenering, en vanuit die redenering blijkt gij ook aan “weten­

schap” te doen.

Volgens uw rapport met de welluidende titel “Kreten en gefluister” kan een toe­

nemend succes van Franstalige stemmen voor de gemeenteraadsverkiezingen (en voor de verkiezingen van de Vlaams-Bra- bantse provincieraad en voor de verkie­

zingen van het Vlaams Parlement) niet worden bevestigd. “Al wat we vinden zijn lichte schommelingen rond een vrij sta­

biele 12 à 13 procent.” Het feit dat er bij verkiezingen voor Kamer en Senaat (en Europa) wel veel meer op Franstalige kop­

stukken wordt gestemd, veegt ge van tafel,

nale luchthavens. Zij hoopte dan ook op een spoedig overleg tussen de bevoegde federale en regionale overheden en een doordachte beslissing met kennis van zaken. Wie niet?

Plantentuin

Sven Gatz (wandelende partijhopper: VU, ID2I. VU&ID, Spirit, VLD), Mark Demes- maeker (N-VA) en Luk van Nieuwenhuy- sen (VB) interpelleerden - eens te meer - minister-president Leterme over de stand van zaken in de (volledige?) overheveling van de Plantentuin van Meise naar Vlaande­

want dan gaat het om een “ideologische stemming" en dat is bij lokale verkiezingen veel minder het geval. Kijk, dit lijkt ons nu eens een perfecte illustratie van het syllo­

gisme: ik pas in mijn pyjama, mijn pyjama past in mijn valies, dus ik pas in mijn valies.

Bovendien zijn uw cijfers en de interpreta­

tie ervan aantoonbaar eenzijdig, onvolledig en dus onjuist, dat blijkt overduidelijk uit een diepgaande analyse van uw rapport en van de situatie in de Rand en Brussel-Halle- Vilvoorde door Kamerlid Bart Laeremans - die gij als politiek correcte zeloot onge­

twijfeld zult verketteren, maar die bewe­

zen heeft zijn dossiers te kennen en veel meer dan gij vertrouwd is met de situa­

tie op het terrein. Er is namelijk een groot verschil tussen academisch geprevel vanuit een ivoren toren en de ervaring van men­

sen die al jaar en dag actief zijn in de Rand en BHV. Die mensen worden nu door u en uw compagnon in de rug geschoten tot meerdere heil en glorie van het Belgische eenheidsmodel... en wellicht van uw eigen verdere carrière.

Jaja, we weten dat we moeten oppassen met de term “valsheid in geschrifte”. Maar in elk geval is hier sprake van valsheid in bedoeling, klakkeloos overgenomen door zogeheten kwaliteitsmedia als ‘De Morgen’

en ‘De Standaard’, die natuurlijk maar al te graag het anti-Vlaamse spel meespelen.

Want dat is hedendaags en progressief, en de kaakslagflaminganten die vorige zondag nog met een paar duizend bijeenkwamen in Wieze voor het vijftigjarige bestaan van de VVB, dat zijn allemaal achterlijke bie- tekwieten en persoonlijke speelballen van Dewinter en co.

Neem het de professor echter niet al te kwalijk, beste lezer. Verwacht zeker niet dat hij zijn woorden intrekt, want anders mag hij binnenkort de verkiezingsshows op de VRT niet meer opluisteren met zijn aan­

wezigheid. En dat is veel belangrijker dan degelijk onderzoek, nietwaar?

xlïïtefec.

Nvdr: Er is weer een onbegrijpelijk mal­

heur gebeurd. Hier had vorige week deze

“Brief aan...” moeten staan, maar er stond helaas “de diplomatieke valies”. Twee

"valiezen” voor de prijs van één? Ja, maar dat is niet grappig. Weshalve ‘t Pallieterke u zijn welgemeende excuses aanbiedt.

ren. Concreet werd gevraagd naar de nog bestaande hete hangijzers inzake het volle eigendom (of krijgen we slechts vruchtge­

bruik of bruikleen) van het herbarium en de bibliotheek, de aanwezigheid van Frans­

taligen in de wetenschappelijke raad en bij het personeel. Dat was nu eens toeval, zie!

Juist ‘morgen’, zei lepe Yves, was er een bij­

eenkomst met mensen van het kabinet van minister-president Arena van de Fransta­

lige Gemeenschap omtrent het ontwerp van samenwerkingsakkoord.

Lees verder op blz. 14

4

De dingen dezer dagen

Roddels uit de Wetstraat

Nog eenzamer

Nu de breuk met de Ampersanders defi­

nitief is, zal Patje Degroote van de Niveanen nog eenzamer dan voorheen door het leven gaan in de praatbarak. Nu staat hij er echt helemaal alleen voor. En als je weet dan zijn kantoortje geprangd ligt tussen de tientallen meters kantoren van de Ampersanders aan de ene kant en de Bozen aan de andere kant, dan is de lol er wel echt helemaal af.

Koerazie, Patje. Dedecker lost dat pro­

bleem volgend jaar wel op. In gene of deze zin...

Krokodil

In een spits gesprekje tussen De Gucht, Annemans en De Croo in de marge van een parlementaire vraag, ging het plots over fos­

sielen, ambtenaren die vastgeroest zitten in hun job. De Croo, die maar met een half oor had geluisterd, dacht dat het over... kroko­

dillen ging, dus over hemzelf, en voelde zich aangesproken. Zijn reactie - naast de kwes­

tie, maar kom - was niettemin raak: "Kro­

kodillen worden minstens 100 jaar oud en ze blijven op die ouderdom dezelfde reflexen houden. Van jonge krokodillen maakt men sacochen.” Waarmee hij nog maar eens een prachtig ‘statement’ over zichzelf had neer­

gezet.

Verslag

Wanneer een wetsontwerp of een wets­

voorstel klaar is om gestemd te worden, wordt er in de Kamer door een verslagge­

ver verslag uitgebracht over de werkzaamhe­

den. Dat behelst een summier overzicht van de verschillende partijstandpunten, bepaalde amendementen en stemmingen. Zo'n ver­

slaggever is een parlementslid dat door de bevoegde commissie is aangeduid. Uiter­

aard mogen de Bozen dat nooit zijn... Maar soms gaat het zelfs zover dat sommige ver­

slaggevers de tussenkomsten van de Bozen gewoonweg (laten) weglaten uit het verslag.

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Verliefd op de natuur-?

Kom ze eens proeven te Achouffe-I

' < HOTEL

Achouffe 19-6666 llouffalize tic keuken is enkel open voor hotelgasten Te bereiken viaNamen,Marche,Laroche richting HoufTalize (afslagNadrin) ofvia Luik

Tel. 061-28 81 82 - Fax 061-28 90 82 (Wij zijn Nederlandstalig-!)

HOTEL DIE PRINCE

Albert l-Wandeling 41 -42 - OOSTENDE Tel. 059-70 65 07

Ook in de winter kent de Vlaamse kust haar charmes. Kom ervan genieten en

laat u eens extra verwennen in een écht Vlaams hotel:

Het gebeurde vorige week naar aanleiding van de te stemmen antipestwet. Een illus­

tere dame, luisterend naar de welluidende Vlaamse naam Van Lombeek-Jacobs, maar...

van PS-signatuur, bestond het om de Boze standpunten glad te negeren in haar ver­

slaggeving. Guy D’haeseleer kapittelde haar voor het volle halfrond en bracht dan nog maar eens de Boze inzichten over het voor­

stel naar voor. Ongehoord in een normale democratie. Maar ja...

Koninklijke schrifturen

Geert Lambert wil zich met zijn volle gewicht storten op de veiligstelling van het beheer van het archief van koning Boudewijn.

Dat bleek donderdag toen hij Vrhfstdt vroeg om ervoor te zorgen dat de "schriftjes” van de vorst niet zouden verloren gaan. Volgens hem zitten ze nu in ijzeren kisten in het per­

soonlijk archief van Fabi. Hij zou ze liever in het Rijksarchief zien omdat hij meent dat in de vele persoonlijke notities van de overle­

den vorst wel eens interessante zaken ten behoeve van de Belze geschiedenis zouden kunnen staan. Lambert is geen royalist, zei hij tijdens zijn vraagstelling. Maar toch is hij benieuwd naar de invloed van de monar­

chie op de politieke besluitvorming. Lam­

bert is Lambert, maar als het goed is, zeg­

gen wij het ook.

Allo

Nahima Lanjri van de Ampersanders en Annelies Storms van de Geschoeide Broe­

ders en Zusters Spiritijnen wilden van de minister van Maatschappelijke Integratie meer weten over de zgn. etnische registra­

tie van werknemers in federale diensten (die er komt). De PS’er Dupont spreekt voor­

treffelijk Nederlands, dat wel en hij zei dat hij niet van het woord ‘allochtoon’ houdt. “Een woord met het prefix ‘allo’ duidt op iets dat anders is, terwijl het gaat om mensen die helemaal niet anders zijn. Het zijn immers Belgen,” zei hij in zijn oneindige Waalse PS- wijsheid. Voilà, geen verschil meer tussen Vlamingen en Walen, tussen nieuwelingen, oudkomers en oorspronkelijke inwoners.

Vanaf het moment dat men onze nationali- teitskaart heeft, vallen alle verschillen weg.

Allo?!

POITC

Anneliesje was het met de minister eens.

Allochtoon klonk ook haar vreemd in de oren. Binnen Spirit had zij er al menige discussie over gehad, zei ze, vooral in het kader van hun 70-puntenplan... Zij stelde aan de minister een 'heel mooie omschrij­

ving’ voor: personen opgegroeid in twee culturen (poitc) en suggereerde dit letter­

woord voortaan te gebruiken. Hoe het zit met mensen die op basis van gezinshereni­

ging plots "Belg” worden of die in het thuis­

land plots een Belze identiteitskaart krijgen toegestuurd, en dus in beide gevallen niet opgegroeid zijn in twee culturen, werd niet meteen duidelijk. Blijven breinstormen, jon­

gens en meisjes. Misschien daalt ooit de Hei­

lig Spirit wel eens neer.

Het einde van d

Vorig jaar kregen alle VRT-medewerkers het vierde nummer van het pretentieuze en peperdure vierkleurenblad “The Building”

toegestopt: de ridicule naam die het “innova­

tieproject” van Canvas dekt. Het blad barst van de holle frases en de gebakken lucht.

Maar dat is normaal met een “netmanager”

(baas in gewoon Nederlands) die zijn spo­

ren verdiend heeft bij VTM als hoofdredac­

teur van het magazine voor seksgestoorden (ofte Telefacts) en vorstelijke hansworsten (ofte Royalty). Bart de Poot wil “nog meer belangstelling vanwege de actieve ontdek­

kers , zij het met behoud van de meerwaar- dezoekers”. Hij maakt zogenaamd 15 afspra­

ken met kijkers “die vast en zeker op zoek zullen gaan naar nieuwe uitdagingen”. En dan volgt een resem schone intenties over dui­

ding, cultuur, wetenschap, satire, culturele exploratie, enz. Kortom, het neusje van de tv-zalm. En nu kijk ik een jaar later naar het lijstje met de meest succesvolle en verdie­

pende programma’s van Canvas (week van 2 tot en met 8 november 2006) en ik lees:

I. Veldrijden 2. & 3. Tennis 4. & 5. Voetbal 6. Veldrijden 7. Tennis 8. Veldrijden 9. Ten­

nis. Op 10 verschijnt een vreemde eend in de bijt: Panorama, het eerste programma dat zelfs beantwoordt aan één van die 15 afspra- ken (afspraak twee met de uiteraard Engelse benaming “Current Affairs”). Maar ieder­

een die duiding, wetenschap, gelaagde fictie, enz. wil zien, weet dat alles op de schop gaat zodra Clijsters een wedstrijd laat uitlopen

Afspraken

Bart de Poot beloofde vorig jaar als één van zijn vijftien afspraken een programma met een kritische kijk op de kosmopoliti­

sche cultuur . Dat werd in de praktijk genie­

ten van het schurftrandstaddialect van ene Rick de Leeuw. Natuurlijk kon men geen Nederlander vinden die wel verstaanbaar praat en die zelfs Jos van de Loo kent, want bij productiehuis De Filistijnen van Wyndaele hebben ze maar één Nederlandse vriend.

Ook afspraak 4 (diepgaand gesprek) is een jaar later volkomen geslaagd als u een fan bent van de onvermijdelijke Rik Torfs (vol­

maakt gekarakteriseerd in Knack als “Rik is overal zoals Hij die hij eigenlijk veronder­

steld wordt te dienen’’.) Zelfs de “Dwars­

kijker van het hoerige Humo kon de meer­

waarde van Torfs in “Nooitgedacht” niet achterhalen.

Het programma heeft wel enige “jalou­

sie de métier” opgewekt. Ene Geert Bue- ens, auteur en hoogleraar moderne Neder­

landse literatuur, noteerde in De Morgen dat

“sinds Bart de Poot netmanager werd, heeft , eH~ Canvas) zich in alle opzichten ontwik- ke d en verdiept”. Deze open sollicitatie om ook op tv te komen in om het even wat is n°g altijd niet beantwoord. Buelens kwijlt we bij het verbeterde filmaanbod. Correct:

Fallen Angels en “Suzhou River” om 23 40 en State and Man” om 23.55 uur.

Een keerpunt inderdaad

Het hemd is me natuurlijk iets nader dan de en dus interesseert mij vooral afspraak 6.

Geschiedenis: Canvas vertelt verhalen die relevant zijn om het heden te begrijpen ’’ Het ne6s i'd geHsch'ed-isprogramma “Histo nes op donderdagavond was in de woor­

den van De Poot “een van de succesriikste 300S000 L1? Gere8eld keken meer dan 300.000 kijkers en dus reden te meer voor hem om er zijn tengels naar uit te steken

^vond^T™ verhuisde naar de maandag­

avond waar het op de eerste werkdag van d?e zelehy1 V n acDhteru'tboerde. Een onno­

zele hals uit De Poots omgeving doopte de duidelijke reekstitel om tot “Keerpunt” Een P ar vrienden hebben me bevestigd dat ze uit principe nooit kijken naar die producten van et fakkelclubje. Ze verwarren “Keer punt met “Lichtpunt" van de logebroeder Seex! b°:en ^6kt de Vla8 de lad'ng niet De meeste behandelde onderwerpen zijn geen vanE°T geschiedenis- De weigering van Baudoum bijvoorbeeld om de abortus-

^etgevng met te ondertekenen, had geen

die hoe vaag ook gefilmd in de verste verte we|Lelntge'Jken °p Dehaene, Wathelet of we ke beleende politicus ook zijn geen succes en leiden maar af van de inhoud. Daarenbo ven worden m "Keerpunt” op onregelmatige

menten eigen programma’s afgewissefd met peperdure buitenlandse reconstructies,

ï geschiedenis

meer speelfilm dan documentaire, zoals pas nog "De slag aan de Somme”.

De gevolgen van De Poots ingrepen zijn er dus naar. Geleidelijk zijn de kijkcijfers inge­

zakt, ondanks bijzonder goede programma’s over Marcinelle en Tsjernobyl. Het recente zeer gave, ontroerende en toch sobere programma over de brand in de Innovation haalde geen 200.000 kijkers meer. “Keer­

punt” is daarmee representatief voor de algemene achteruitgang van het ratjetoe dat Canvas geworden is, al zal De Poot natuur­

lijk er op wijzen dat de Champions’ League niet meer des Canvas is.

Viva Mexico

De toekomst van de geschiedenisfrequen­

tie ziet er overigens voorbeeldig uit, want in het voorjaar van 2007 worden we echt ver­

wend. Er komt een draak a la Grootste Belg:

in dit geval het Grootste Vernieuwd Monu­

ment. Hotemetoot Bart Somers zal bijv, pro­

beren om de Mechelse Sint-Romboutstoren te ontsieren meteen reusachtig I9de-eeuws uurwerk. André Malraux tooide indertijd in Frankrijk alle gotische torens met zo'n staal­

tje wansmaak op, maar wat kende Malraux nu van cultuur, geschiedenis en kijkcijfers?

Als de Monumentenstrijd achter de rug is, mag Woestijnvis weer eens aan de stroop­

pot likken. Vandenhaute en co hebben een contract voor x uren tv en ze mogen dat gewoon naar believen vullen. En dus gaan ze met “Sport en Geschiedenis” de historische honger stillen en “de verhalen vertellen die relevant zijn voor het heden”, zou De Poot zeggen. En natuurlijk kunnen dan de rijke VRT-archieven, betaald met belastinggeld, weer gratis geplunderd worden.

Maar wie Vandenhaute zaait, zal uiteraard ook Crabbé oogsten. Zijn bedrijf "De Men­

sen" mag de spits afbijten en rond nieuwjaar al onze historische behoeften bevredigen met programma’s over “De Rode Duivels in Mexico”. Daar zat sportminnend Vlaande­

ren op te wachten!

Najaar 2007 hebben de privébedrijven nog niet in beslag genomen. Dus denkt u dat er dan misschien weer echte historische documentaires zullen opduiken “die rele­

vant zijn voor het heden”? Ja, er komt ent- wat. De Poot heeft kijkcijfers bestudeerd en hij bewijst zijn kennis van de geschiedenis.

Hij is teruggekeerd naar de duistere middel­

eeuwen van 1998 en heeft daar een topper gevonden over de zes moorden van Freddy Horion in het Gentse. (Wie dat programma gemaakt heeft? Euh... ikzelf met mijn mede­

werker Guido Martens.)

Degeschiedenis van Horion haalde407.000 kijkers en inspireerde De Poot om program­

ma s te bestellen over andere seriemoor­

denaars als... Luc Lamine en Anthonieke de Clerck. Indertijd kreeg ik het volledige juridi­

sche dossier van procureur-generaal Schins, maar ik betwijfel echt of Bart van Lysebeth zijn Lamine-mappen zal overhandigen aan de Keerpuntredactie. Voor een oud-hoofd- redacteur van Telefacts is dat wellicht geen probleem. Waarschijnlijk integendeel, want kennis leidt nog al eens tot nuances.

Jobcreatie

Maar laten we niet te negatief zijn. “The Building heeft ook positieve dingen opge' leverd: een volledig uitgebouwde hofhou­

ding aan de top, bijvoorbeeld. Want buiten een netmanager en een adjunct-netmana- ger kan Canvas niet zonder marketingver­

antwoordelijken, artdirectors, stafmede­

werkers strategie, netadviseurs, creatieve coaches, autopromotors en natuurlijk web- medewerkers.

Want ook Canvas zal “crossmediaal' zijn of niet zijn! In de praktijk houdt het net van De Poot er de saaiste webstek van de pla­

neet op na: meer dan wat magere program­

magegevens, schriele fotootjes en oudbak­

ken links zijn er niet op te vinden.

Over de glorieuze crossmediale toekomst is inmiddels, zoals over de hele omroep, <3®

schaduw van een aangekondigd financieel debacle gevallen. De cijfers variëren van spreker tot spreker. Aimé van Hecke houdt net op 5% besparing op het exploitatiebud­

get. Maar zelfs dat “minimale” doemscenario leidt op dit ogenblik al tot wanhopige rem- manoeuvres en verdoken technische werk­

loosheid bij de vaste medewerkers. Mis­

schien zit er aan “The Building" nog wel een achterdeur om die buiten te werken?

Jan Neckers

De dingen dezer dagen

5

Als de vakbonden ten strijde trekken

De voorbije 2 maanden werden honderden mensen zonder pardon uit hun vakbond gesloten. De reden? Allen kandideerden ze voor het Vlaams Belang, wat in de ogen van de kleurenvakbonden onverenigbaar is met de syndicale “waarden” (sic). Ondertussen blijft ook het Vlaams Belang niet bij de pakken zitten. Er was een omstreden optocht in Liedekerke die de nationale pers haalde. En binnen de partij werd ook de wat ingeslapen

‘vakbondscel’ nieuw leven ingeblazen. Een gesprek met johan Daelman, gemeenteraadslid in Liedekerke en initiatiefnemer van de spraakmakende actie tegen het ABVV in zijn gemeente.

‘t P.: Eind oktober organiseerde u in Liedekerke een betogingtegen de uitsluitingvan een lid vanhet Vlaams Belang uit het ABVV. Hoewel een plaatselijk initiatief, kreegdital snel eennationale weerklank. Kuntuons de achtergrond van deze actie schet­

sen?

J.D.: De onmiddellijke aanleiding was zoals u zegt de uitsluiting van één van onze leden uit het ABVV. De dame in kwestie, mevrouw Peggy Teirlinck, was kandidate bij de recente gemeenteraadsverkiezingen. Nu moet u weten dat daar een hele voorgeschiedenis aan voorafgaat. In Liedekerke is Sp.a-sche- pen Lodewijk tegelijkertijd de man die het plaatselijke ABVV-kantoor bemant.

Nog voor de verkiezingen waren er al gerichte intimidaties naar sommige van hun leden die ook voor het VB militeerden. Drie hadden we er op onze lijst. "Na de verkiezin­

gen vliegen ze eruit”, werd rondgebazuind.

Reeds op een eetfestijn van de Sp.a eind sep­

tember ging die Lodewijk er prat op maat­

regelen te zullen nemen. Het zou van een zekere correctheid getuigen dit voor de ver­

kiezingen te doen, maar soit. Uiteindelijk had Peggy na de stembusslag prijs.

In een schrijven van 10 oktober, dus amper twee dagen na de verkiezingen, liet het ABVV weten dat ze eruit lag. Hun statu­

ten geven hen de mogelijkheid leden uit te sluiten die - en ik citeer - “militeren in rechts extremistische organisaties”. Ze vroeg hier­

over gehoord te worden, wat statutair tot de mogelijkheden behoort, maar hier wou men bij het ABVV niet op ingaan. Peggy ant­

woordde dan maar met een open brief aan het ABVV, waarin ze betwist dat het Vlaams Belang een “extremistische" partij zou zijn.

Ze daagde de vakbond uit om dit met argu­

menten te bewijzen. Ze liet ook weten dat zij zich door de uitsluiting gediscrimineerd voelt op basis van haar Vlaams-nationalisti- sche overtuiging.

Ondertussen zijn in Vlaams-Brabant alleen al 77 VB’ers uit het ABVV gesloten. En ook het ACV heeft dergelijke gevallen op haar kerfstok. Nationaal zou het om honderden gevallen gaan. Precies om hiertegen te pro­

testeren, hebben wij een actie op het getouw gezet. Bedoeling was die bewuste schepen en ABVV’er Lodewijk een symbolische rode kaart te overhandigen.

‘t P. Maar als we de pers mogen gelo­ venverliep dat zo simpel niet...

J.D.: Dat mag je wel zeggen. Onbe­

wust heeft de zaak een nationale omvang gekregen. Onze actie was eigenlijk plaat­

selijk gericht. En dat was een doordachte keuze. Wij wilden het optreden van iemand als Lodewijk hekelen. Die man is plaatselijk actief en moet als politicus ook verkozen worden. Anders gezegd:

zijn populariteit is van belang. En dit is een heel ander gegeven dan de top van het ABVV die rustig in zijn ivoren toren kan zitten zonder aan iemand verant­

woording af te leggen. Er groeide een hele sfeer rond onze actie, mede omdat het ABVV een tegenbetoging plande. De

burgemeester, wie de hele gebeurtenis een beetje boven het hoofd groeide, vaar­

digde een samenscholingsverbod uit en bestelde een waterkanon en een leger­

tje aan ordehandhavers.

Ondertussen kregen we ook de steun van de nationale top van het Vlaams Belang. En dit droeg er allemaal toe bij dat de actie de nationale media haalde. Het was voorzitter Frank Vanhecke die, samen met mevrouw Teirlinck, de bewuste rode kaart overhan­

digde. Het ABVV had ook een topman opge­

trommeld. Een beetje om zijn plaatselijke man uit de wind te zetten. Het werd een waardige betoging die eindigde voor het gemeentehuis met toespraken van senator Jurgen Ceder en van provincieraadslid Nele van den Brulle.

't P.U maakt eenduidelijk onderscheid tussentop en basis?

J.D.: In zekere zin wel. We zouden natuurlijk de top kunnen viseren, maar daar hebben de mensen plaatselijk wei­

nig boodschap aan. Dit is eerder iets wat het VB als nationale partij moet doen.

Wij hekelden schepen Lodewijk, omdat hij degene was die in Liedekerke onze mensen intimideerde. Het is vooral onze bedoeling dat de mensen uit de gemeente die per slot van rekening potentiële kie­

zers van die Lodewijk zijn, weten met welke praktijken de man zich inlaat.

‘tP.: We staan blijkbaarerg ver van het verhaal vande vakbondendie de belan­

gen van de werknemers - alle werknemers - behartigen?

J.D.: Dat heeft men ervan gemaakt. Kijk, het verhaal van de vakbonden in België is vrij simpel. Er zijn er drie, en - nu baseer ik me op wat een deskundige als professor Blan- pain hierover vertelt - eigenlijk maak je als eventuele nieuwe vakbond enkel kans als je bij één van de drie grote centrales aange­

sloten raakt.

Vakbonden zijn tegelijkertijd ook onder­

deel van de grote zuilen. De vakbonden heb­

ben in België een feitelijke monopoliepositie verworven. Met het uitbetalen van werk­

loosheidsuitkeringen vervullen ze een over­

heidstaak. België is trouwens het enige land ter wereld waar dit gebeurt via de vakbon­

den. Dit brengt voor de bonden miljarden op.

Dit alles maakt het vanuit democratisch oogpunt onaanvaardbaar dat ze mensen uit­

sluiten omwille van hun Vlaams-nationalis- tische overtuiging. Met het verdedigen van werknemersbelangen heeft dit nog maar wei­

nig te maken. Door te handelen zoals ze dat vandaag doen, voeren ze een politiek tegen het Vlaams Belang, het ABVV voorop.

En dit terwijl uit verschillende onder­

zoeken blijkt dat 20% tot 25% van de leden van het ABVV en het ACV voor onze par­

tij stemmen. Dit roept grote vragen op over de representativiteit van deze vakorganisa­

ties. Is het niet cynisch dat de apparatsjiks van het ABVV ledenlijsten aan het uitpluizen waren, op zoek naar “stoute” VB’ers, terwijl de directie van Volkswagen het doodvonnis tekende van de VW fabriek in Vorst?

Het ABVV als verfransingsmotor

"Veel te vaak gaat men voorbij aan het feit dat het ABVV actief meewerkt aan de ver­

fransing van onze regio”, merkt Johan Daelman op. “Bij diensten als de VDAB is de regel duidelijk: de bestuurstaal in Vlaanderen is het Nederlands en wie die niet machtig is, moet zich aan het loket maar met een tolk melden. Bij het ABVV gelden blijkbaar andere regels:

iedereen die zich meldt, ongeacht in welke taal, is er welkom. Leden maken is het enige wat telt. Als je weet dat een groot deel van de werklozen in de ruime rand rond Brussel Franstalig is, moet geen tekeningetje gemaakt worden bij wat zich in de regionale ABVV- kantoren afspeelt. In sommige kantoren schommelt het aantal Franstalige (werkloze) leden rond de 50%! Nu zou men kunnen opwerpen dat de vakbond geen echte overheids­

dienst is. Klopt natuurlijk, alleen moet daar in een adem aan toegevoegd worden dat ze wel een aantal manifeste overheidstaken uitoefenen. Waarom zou de taalwetgeving dan niet voor hen gelden? Men gaat in de interpretatie van de taalwet toch uit van een func­

tionele benadering? Wat telt is niet de instantie die een taak uitoefent, wel de taak die concreet uitgeoefend wordt.”

Nergens ter wereld

In een recent nummer van het tweewekelijkse opinieblad Journaal vatte de onver­

moeibare publicist Mark Grammens de belangrijkste pijnpunten van de Belgische syndi­

caten samen.

Het recht om als vakbond werkloosheidsvergoedingen uit te betalen, zo stelt hij, is uniek in de wereld: “Kenners hebben dit onderzocht en zijn tot de vaststelling gekomen dat letterlijk nergens ter wereld, België uitgezonderd, vakbonden optreden als uitbeta- lingsmechanisme voor werkloosheidsgeld. Dat is dus een uitzonderlijk voorrecht, dat de vakbonden een fortuin oplevert en waaraan ze zo strikt vasthouden dat ze er zelf des­

tijds een van de regeringen Martens hebben doen over vallen. Dat was de regering van CVP met VLD (toen nog PVV), waarin Verhofstadt vice-premier en minister van Begro­

ting was. De toen nog uitgesproken ‘rechtse’ Verhofstadt (bijgenaamd "baby Thatcher") vroeg zich op een gegeven moment af of het dure systeem om via de vakbonden werk­

loosheidsuitkeringen uit te betalen, niet afgeschaft kon worden.”

Wat toen gebeurde is gekend: onder impuls van ACV-voorzitter Houthuys viel die rege­

ring en in de volgende Martens-etappe was van “da joenk” geen sprake meer.

Uiteindelijk, zo vat Grammens samen, zitten er voor de vakbonden twee enorme voor­

delen aan dit systeem vast. Jaarlijks ontvangen ze 138 miljoen euro van de Belgische staat voor “het dekken van de kosten die verband houden met de werkloosheidsuitkeringen”.

Dit stelt hen in staat een uitgebreid netwerk van plaatselijke kantoren in stand te hou­

den. Een unicum. “Met andere woorden: als dit voorrecht wegvalt, dan krimpt het Bel­

gisch vakbondswezen in tot wat het in de omliggende landen is."

In tweede instantie levert dit systeem hen een pak leden op. “Want om de uitkering in eigen dorp te kunnen gaan ontvangen en alles te regelen wat daar bij hoort, moet men lid zijn van de vakbond. (...) Dit brengt vele consequenties met zich mee. De velen die zelfs maar een kans lopen om ooit werkloos te worden, benadelen zich als ze geen lid zijn van de vakbond. Van deze toestand maakt de vakbond thans systematisch misbruik om leden die politiek “fout" zitten, d.w.z. op een lijst voor het Vlaams Belang gaan staan, te straf­

fen door ze hun lidmaatschap af te nemen.”

Samengevat: “Enerzijds leidt het in de wereld onbekende voorrecht van vakbonden om werkloosheidstoelagen uit te keren tot regelrecht machtsmisbruik, maar anderzijds bepaalt het - wegens de enorme financiële belangen die ermee gemoeid zijn (niet slechts de overheidssubsidie maar vooral ook de meerinkomsten door grotere syndicalisering) het politieke beleid van de vakbonden, en zo komt het dat het ACV thans een aanval in regel onderneemt tegen het voornemen van de CD&V om bij de volgende regeringsvor­

ming, als ze daar de kans toe krijgt, de splitsing van de werkverschaffing en de aanpak van de werkloosheid op de agenda te plaatsen.”

Marie-Rose Morel (VB vakbondscel):

“Wij laten niet met ons sollen”

"Op dit ogenblik stellen we een ware heksenjacht tegen onze militanten vast, heel dui­

delijk door de syndicale top georchestreerd", legt Marie-Rose Morel (VB) uit. Binnen de partij leidt zij voortaan de vakbondscel. “In totaal gaat het om honderden dossiers, voor­

namelijk geconcentreerd in West-Vlaanderen en Limburg. Elke dag lopen nieuwe gevallen binnen. En vooral het ABVV is erg bedrijvig in het uitsluiten van onze mensen. De oekaze wordt door de top gegeven en de regionale secretarissen moeten dan maar het vuile hand­

werk doen. Maar van één zaak moeten ze beslist uitgaan: wij laten ons niet doen en we laten geen enkele mogelijkheid om ons te weren liggen. In elk dossier dat bij onze vakbonds­

cel binnenloopt, maken wij steevast gebruik van de interne beroepsprocedure binnen het syndicaat en vragen wij om gehoord te worden. Loopt dit nergens op uit, dan zetten we de stap naar de Rechtbank van Eerste Aanleg. En als we ook hier bakzeil zouden moeten halen, dan voorzien we eventueel een verdere procedure op Europees vlak.

Uiteindelijk lappen de vakbonden door hun manier van werken een aantal Europese bepalingen aan hun laars. Onder meer het recht van elke werknemer om zich met de participatie in zijn bedrijf in te laten, wordt door hun acties tegen onze mensen onder- mijnd. Wat wij concreet met onze vakbondscel nastreven is het zoeken van een pragma­

tisch evenwicht tussen twee zaken: enerzijds de politieke dimensie van deze regelrechte oorlogsverklaring aan de kaak stellen, en anderzijds de belangen behartigen van al deze individuele gevallen.”

Hofleveranciers

De betrokken bakkers, beenhouwers, messenslijpers, verkopers van naaimachi­

nes, juwelen en linnengoed zullen er onge­

twijfeld hard en lang voor gewerkt hebben.

Het is dan ook wellicht terecht dat ze de titel van hofleverancier krijgen, zowat de Belgi­

sche kroonorde van de goede degelijke, kwa­

liteitsvolle en nog veel meer middenstanders.

Geen discussie dus over de vermoedelijke zakelijke merites van de negen onlangs nieuw gelauwerden.Toch kunnen we niet anders dan dit dossier naar de toch al goed gevulde agenda van de zogenoemde staatshervor-

ming van volgend jaar versturen. En dat met veel aandrang. Zeg nu zelf: negen nieuwe hofleveranciers, zes of tweederde van deze prijsuitdeling voor de Brusselse middenstand, in Vlaanderen werd er maar één commer­

çant waardig bevonden om dat blijkbaar fel begeerde schild van hofleverancier voor het uitstalraam te mogen hangen.

Onze Waalse broeders en zusters komen er iets beter uit, twee Waalse landgenoten kregen dit keer de eer. Hoe dan ook, een regionale verdeling die geen enkel rechtge­

aard regionalist nog langer kan accepteren.

En dus moet de kwestie naar de volgende Costa!