64ste jaargang nummer 49 woensdag 2 december 2009

64ste jaargang nummer 49 woensdag 2 december 2009

Vijf maanden politieke moed?

Nahet erbarmelijkeschouwspel vande voorbijeweek rondde herschikking van de federale regering, kanmenzich metdestemeer recht en reden afvragen waarom de N-VA ooitheeft geloofddat er met Leterme stappen vooruit konden worden gezet in de richting van meer Vlaamseautonomie, laat staan een Vlaamse natie. Een vraag die deN-VAwarempelzich ook stelt, getuige daarvande toespraakvanfractieleiderJan Jambontijdens het Kamerdebat dataan de vertrouwensstemming over Leterme Deux voorafging. Daaraan kwam een brief te pasdie Leterme in mei 2004 schreefaan de toenmalige Vlaamse minister-president BartSomers, enkeledagen na de grote beto­

gingin Halle voor de splitsing van BHV. Indiebrief verwijtLeterme aande schildknaap van Verhofstadt ‘dat u wil onderhandelen overdeuitvoering vanhet arrestvanhet Arbitragehof. CD&V wil zichdaartoeniet lenen.(...) CD&V zalinelk geval niettoe­ treden toteen Vlaamseregeringzonder dat desplitsing van het arrondissementBrus- sel-Halle-Vilvoorde is uitgevoerd.’ Mogen wij delezer om een kort momentvan stilte verzoeken? Hier past namelijkalleen maar plaatsvervangende schaamte. Hetzelfde kan gezegd wordenoverdie andere fameuzeuitspraak van Leterme, dat er slechtsvijf minuten politieke moed nodigzijn om BHV te splitsen. De geitenboerheeft daar nog niet eens de eerste seconde van tentoongespreid.En nu wordt er zowaarverwacht dat hij dat vijfmaanden lang gaatdoen,tot Pasen volgend jaar, wanneer deklokken van Rome, dekerstman en Sinterklaas samen een gesplitst BHV inhet mandje vande fede­ rale regering zoudendeponeren.Mits medewerking van de Superwijze van Vilvoorde, die de titulatuur van Koninklijke Opdrachthoudermagtoevoegenaan hetlangerijtje spotnamen dat hijal in de loop van zijn carrièreverzameld heeft.

Overigens achtte Leterme het dossier-BHV geen woord waardig tijdens zijn repliek opde aanvallen van de oppositie. Wat hem betreft is het tijd voor “deechte proble­

men van de mensen”,en moet deKoninklijkeGangmaker zich intussen maaroverdie kwestiebuigen. Hetis al erg genoeg dat hij uiteindelijk toch nog zelfmet de partijvoor­

zitters deknoop zalmoetendoorhakken, want datcompromis heeft hij uiteindelijk moeten slikken om snel de Wetstraat 16 opnieuw te mogen innemen. VolgensVande Lanotte is deconstructiemet Dehaene opgezetspel om Leterme uit dewindte zet­ ten voor komende verkiezingen, en om de blaam voor heteventueelmislukken vande onderhandelingen op de schouders van het Koninklijk Trekpaard te laden. Tochvoe­ len wij meer voor de visie van Rik Van Cauwelaert in Knack, dat het onvermijdelijk Leterme zal zijn die op termijn een mislukking zal moeten uitzweten,envoorgoed als onbekwaam doorhet levenzal gaan.

Wat eens temeer devraag oproept waaromhij zijnimagoal zoheeft laten bescha­

digen doorhet hele manoeuvre met Wilfried Martens dietot regisseur van de rege- ringswissel werd gebombardeerd. Eenkijkjeinde blackberry’s van de CD&V-kopstuk- ken zou daartoe zeer verhelderend zijn,maar bij gebrek daaraan blijft het voorlopig bij afgeleideredeneringen. Zekeris:

•dat Leterme mordicus opnieuwpremierwou worden,endat beschouwde als een verworven recht;

• dat het zijn ambitie is premier te blijven of op zijn minst eentoonaangevende poli­

ticus, ook na de volgendefederale verkiezingen;

• dat daarom het probleem-BHV zoveel mogelijkmoestwordengeneutraliseerd.

Herman Van Rompuywas duidelijk niet meervan plan nog blutsen en builen opte lopen voorhijnaar zijnEuropesetroon vertrokenheeftsamen met Le Palais/Het Paleis de kaart Martens getrokken.

Noch deVorst derBelgen, noch de kardinaalpremier achtten Letermeblijkbaar in staat een gepaste strategie te bedenken of door te drukken, anderszou menniettot een dergelijkedesavoueringvandekomende eerste minister zijnovergegaan. Moge­ lijk heeft Letermeaanvankelijk enige lijdzaamheid aande dag gelegd ('Ik wil bedaren, zoals hij zei bij zijnregeerverklaring), totdat de pijngrenswerd overschreden.Boven­ dien wezende (Franstalige) partijvoorzitterseen werkgroepvan hiërarchisch lagere góden over BHV af enraakteLeterme aande KoninklijkeOpdrachthouder gekoppeld.

Zoals destaart die kwispeltmetde hond, eengezegde datin decontext van BHV tij­

dens het korte bestaan vanhetVlaamsKartel ook wel op de relatietussenN-VA en CD&V werd toegepast.

Bovenstaand scenario zal geleidelijk nog wel worden bijgevijld, maar derealiteitis in elk geval dat hetknechtfederalisme bij CD&Vde overhand heeft gehaald endatde tsjeven tot grote toegevingen bereid zijn om de kaap-BHV te ronden (menleze er de uitsprakenvan Martens over mogelijke Franstalige inschrijvingsrechten inde Vlaamse Rand maareens op na).De drukop de tragische figuur Letermezal grootzijn om CD&V aan de macht tehoudentot2011. Intussen houden detsjeven wellicht Steven Vanac- kere(vicepremier enminister van Institutionele Hervormingen!) in decoulissen klaar als nieuwboegbeeld, mocht Leterme sneuvelen ophet veld van oneer. Maar dat zijn internetsjevenkwesties. Waarwij op moeten blijven mikken, is dat BHV onvoorwaar­ delijkwordt gesplitst. En België mag daar gerust mee O.

Deze week :

L€OK€ ZEGrT-

3ÆHÆM5 -HE5-FT ... 7)5

uJooRfc TE

De remonte van Leterme Over transfers

Het geheugen van de Lage Landen Geen minaretten in Zwitserland

Wat schort er aan filmkijkend Vlaanderen? 1 0 2 5 7 8

Het betere interimwerk

Het gaat slecht met de economie. Banen sneuvelen als herfstbladeren. Geen job lijkt nog veilig. In de politiek is dat niet anders.

Niet lang geleden werd de nieuwe lijst van hofleveranciers bekendgemaakt, waarbij de opname van een ongediertebestrijdings- firma opviel. Wordt een nieuwe zet tegen het Vlaams Belang beraamd vanuit het konink­

lijk paleis?

Wie even opvallend mankeerde op de lijst waren Randstad, t-interim en Konvert. Want niemand maakt ondergetekende wijs dat de koning de regeringen laat samenstellen zon­

der hulp van interimkantoren. Op goed twee jaar tijd telde dit land vier eerste ministers.

Op minder dan twee jaar eigenlijk, want het eerste ruime halfjaar zat er een regering van lopende zaken in het zadel.

Sedertdien mochten liefst 33 politici zich (soms heel even) excellentie van de catego­

rie minister of staatssecretaris noemen. We beperken ons bij deze telling, voor alle dui­

delijkheid, tot het Belgische niveau. Vergeet ook niet dat onze regering maximaal vijftien ministers en zeven staatssecretarissen telt.

Er werden al veertien wissels doorgevoerd.

In de genoemde periode zaten er al negen verschillende figuren op de stoel van vice­

premier. Slechts vijf excellenties beheren die tijd dezelfde portefeuille, waarvan één Vla­

ming. Pieter de Crem heet deze baken van stabiliteit.

josly Plette, Christian Dupont, Frédéric Lal- oux, Julie Fernandez-Fernandez; ken je ze?

Ze waren ooit regeringslid. Voor Guido de Padt eindigde de aftocht in een snel opgericht statuut van betaalde nietsdoener.

Wat te denken van Steven van Ackere. In 2004 voor het eerst verkozen in het Vlaams Parlement.

Eind 2006 Brussels schepen geworden, voor Economie, Handel en Haven. Een half jaar later, juni 2007, opgestegen tot het ambt

van Vlaams minister van Welzijn, Gezin en Gezondheid. Na een half jaar exit als sche­

pen. Op 30 december 2008 overgeheveld naar de Belgische regering als vicepremier en

minister van Ambtenarenzaken, Overheids­

bedrijven en Institutionele hervormingen.

Na anderhalf jaar exit als Vlaams minister.

Nu bevorderd tot minister van Buitenlandse zaken, nog steeds annex vicepremier en Insti­

tutionele Hervormingen. Na een klein jaar exit ambtenaren- en overheidsbedrijvenpor­

tefeuille.

Geef toe, wat een staatsman gaat achter die banale naam Steven van Ackere schuil. De Brusselse haven promoten, Vlaams wachtlijs­

ten wegwerken, onderhandelen met de vak­

bonden bij de NMBS, de staatshervorming voorbereiden, straks tafelen met Hillary Clin- ton... Stevige Steven kan het allemaal.

Dus toch een verschil met de echte econo­

mie. Er is altijd wel een ander jobke te vin­

den als er gereorganiseerd wordt. Vandaar dat het zo vreemd is dat het interimkantoor van de koning zich niet op de lijst van hofle­

veranciers laat zetten. Als reclame kan het tellen.

Eenmanscollectief DenBlooten Koonick

2

ROMOTIE

Nee, nee! ‘t Pallieterke verandert niet van naam. Maar ter gelegenheid van “decembermaand, feestmaand”, mogen wij ons toch een fantasietje veroorloven, zeker? En met reden. Want wie nu een abonnement op ‘t Pal­

lieterke neemt voor een heel jaar, betaalt weliswaar 96,20 euro, te storten op ons rekeningnummer 409-65I949I-68, maar krijgt er een eindejaarsge­

schenk bovenop. Hij krijgt ‘t Pallieterke tot het einde van dit jaar gratis voor niks. En zeg nu niet dat dit niks is.

Wilt u er meer over weten, bel dan naar 03 232 I4 I7, en onze lieftallige secretaressen staan U graag te woord.

Het ene standpunt dat er toe doet

Bij voorbaat mijn excuses mochten er zich de dagen na samenstelling van dit stukje nog enkele “incidenten” hebben voorgedaan tussen “jongeren” en politie.

In Anderlecht of elders. Mijn teller van twee weken klokte af bij het in elkaar slaan van een agent van de spoorwegpolitie in Oostende. Door “twee meerderjarigen”

uit het Brusselse en “een minderjarige” uit de badstad zelf. Reden onbekend.

Voordien was er de neergeschoten agent op de snelweg in Halen, het in brand ste­

ken van een commissariaat en het verwon­

den van agenten in Anderlecht als “repre­

saille” tegen het verhaal over door agenten gebruikt geweld in de gevangenis van Vorst, en nog gevolgd door doodsbedreigingen aan het adres van agenten in de Zone Brus- sel-Zuid. Het daaruit voortvloeiende "posi­

tieve nieuws" in de media was drieërlei. Een, spoedde minister van Binnenlandse Zaken Turtelboom zich tot in de ruïnes van al genoemd commissariaat met in haar kiel­

zog het gebruikelijke legertje camera’s en praatperen. Om ter plekke, en uiteraard onder de indruk, te verklaren dat haar dien­

sten en zijzelf “onmiddellijk dit en dat en zus en zo gedaan hadden om, naar de toe­

komst toe, herhaling van zulke toestanden te vermijden”. Twee, werd in het centrum van De Witte Youssouf het nodige gedaan om elke nieuwe harde aanpak van politiemen­

sen, waar ook, nauwgezet te bestuderen en zo nodig aan te klagen. En drie, kon de goe­

gemeente vernemen dat al de na de rellen in Anderlecht aangehouden boeven opnieuw op vrije voeten rondlopen.

Brice de Ruyver, gewezen veiligheidsadvi­

seur van het Gentse genie Verhofstadt - en zolang hij die functie uitoefende, nooit even sterk onder de indruk van de toenemende criminaliteit in de hoofdstad van Europa als nadien - verwoordde in Het Laatste Nieuws het enige standpunt dat er nog echt toe doet kort en krachtig: “Het zal alleen maar erger worden. De Brusselse politie is in een oorlog verwikkeld. Een die ze niet kan winnen. Dat is een reëel gevaar voor onze samenleving.

IN HET BORMSHUIS LOOPT NOG TOT 30 JANUARI 2010

Bormshuis

d<x umcnutic- cnarchicfccnlrumvoorde geschiedenisvan de Vlaamse Bewegingvzw

DE TENTOONSTELLING

"AAN DE SCHELDE... VLAAMSE STEMMEN LANGS DE STROOM IN DENDERSTREEK, WAASLAND

EN VAARTLAND"

Gratis toegankelijk op dinsdag, woensdag, vrijdag van 14 u tot 17 u en op zaterdag van 10 u tot 16 u.

Bormshuis, Volkstraat 30 2000 Antwerpen • tel. 03 238 33 99

info@bormshuis.org

w

Brussel dient omgevormd tot een aparte bestuurszone met de nodige middelen om repressief en preventief in te grijpen. In een samenhang van I9 gemeenten zijn de crimi- naliteitproblemen niet meer op te lossen.” Bij mijn weten kreeg dat standpunt geen weer­

klank in de rest van de media. Maar ik geef toe dat bijvoorbeeld de VRT al een zware inspanning had gedaan door in verband met de daders van het in de fik gestoken commis­

sariaat over “allochtone jongeren" te spre­

ken in plaats van het gebruikelijke "jongeren”

tout court te hanteren. Ze gaan er op voor­

uit aan de Reyerslaan.

Prioriteiten

De mening van Jan Publiek over al die

“incidenten”wordt knap geïllustreerd door de lezersbrief van ene Jos Olieslagers uit Hamont. Geniet mee: “In het wilde Westen bliezen bandieten banken op en overvielen geldtransporten. De sheriff maakte een affi­

che van de “outlaws” met “wanted, dead or alive” en een prijs op hun hoofd. Vandaag branden moderne “outlaws” politiekanto­

ren plat en zetten ze een prijs op het hoofd van de sheriff, in dit geval een wijkinspec- teur, waarbij de optie “alive” geschrapt is.”

Zo’n brief zou men komisch kunnen noe­

men, mocht hij niet zo dicht tegen de reali­

teit aanzitten.

Het moet zijn dat de mening van de regi- memedia, koppen diep onder het zand gehouden, nog altijd sterk verschilt met die van Jan Modaal. Indien niet, zou mijn speur­

tocht naar een duidend opiniestuk of naar de uitleg van in een of andere studio neerge­

streken en onbevooroordeelde criminoloog mogelijk niet tevergeefs zijn geweest. Maar de prioriteiten lagen duidelijk op andere ter­

reinen van het maatschappelijke leven waar­

van we verondersteld worden met zijn allen beter te worden.

Zoals daar de handelsmissie in Marokko was van "Ie prince Philippe” en zijn zelfs met hoofddoek immer stralende Mathilde. Of het uitwuiven van president Van Rompuy uit “de zestien" en de daaraan verbonden en door Le Palais /Het Paleis toegejuichte onwaarschijnlijke tsjevenstreken om via de oude krokodillen Martens en Dehaene een

“onderhandelde oplossing” te zoeken voor het “probleem” B-H-V dat door een sim­

pele toepassing van de grondwet geen pro­

bleem mag zijn.

Maar als die simpele toepassing het voort­

bestaan van het Edel Land in de weg zou kun­

nen staan, kan die grondwet de boom in. Zo werkt de Belgische democratie.

De dingen dezer dagen

De remonte van Leterme bij de Franstaligen

Leterme zit dus weer op de premierstoel. Het lijkt erop dat hij niet anders kan dan meevallen, want op het eerste gezicht verwacht niemand ook maar iets van hem. Aangeschoten wild ruikt naar bloed en dat geurtje gaat er maar erg moei­

lijk af. Maar de vertrouwde zweetgeur van Dehaene moet het bloedspoor he - pen wegwerken.

Terwijl zijn aanzien in Vlaanderen naar een absoluut dieptepunt is gezakt en de corres­

pondent van de Nederlandse radio in De Standaard toch nog vaststelt dat Vlaanderen duidelijk een hogere politieke pijngrens kent dan Nederland (lees: bij ons werd van die kerel een bal gehakt gerold), is de remonte die Leterme laat optekenen bij de Franstali­

gen ronduit spectaculair te noemen. Neem Philippe Moureaux, de oude rot van de PS die al eeuwen voor die partij de communau­

taire woordvoerder is, die in De Morgen een interview afgeeft dat wordt afgedrukt onder de titel: “Leterme is eindelijk premier van het hele land geworden.”

We laten het Moureaux even uitleggen:

“Ik merk dat Leterme nu een duidelijke fede­

rale keuze heeft gemaakt. (...) Na de verkie­

zingen van 2007 heeft hij dat niet gedaan, toen heeft hij een Vlaamse keuze gemaakt.

Dat heeft toen op Belgisch niveau tot grote moeilijkheden geleid. Het is nog vroeg om te oordelen, maar hij lijkt zich anders op te stellen.” Vooral de figuur van schoon­

moeder Dehaene wekt veel vertrouwen bij Moureaux.

En wat te denken van Béatrice Delvaux?

De hoofdredactrice van Le Soir schreef in haar editoriaal van 6 november: “Si Leterme, c’est non”.

Een ongezien en regelrecht veto tegen de man die dan toch premier is geworden.

Je zou verwachten dat Delvaux nu des dui­

vels is. Niets daarvan. Ook in De Morgen bracht ze dit weekeinde een stuk onder de titel: “Een ode aan CD&V-voorzitster Thys­

sen”. Sta ons toe hier wat ruimer uit te cite­

ren. Drie keer goed nieuws vorige week. De bevordering van Van Rompuy, zonder dat daar een crisis uit voortvloeide. “Tweede keer goed nieuws was de komst van Jean-Luc Dehaene (CD&V). Na Van Rompuy en Mar­

tens is hij de derde van de drie CD&V-wijzen die genade krijgen in de ogen van de Fransta­

ligen.” Ze kennen hun vrienden, die Fransta­

ligen. Dankzij Dehaene is Leterme niet aan zet en dan zit zo’n mare voor Delvaux snel in de categorie ‘goed nieuws’.

Het derde goede nieuws? “Er lijkt een nieuwe wind te waaien bij de CD&V. Of liever, de wind lijkt weer wat van de oude CD&V in onze richting te blazen.” Zeg nu nog dat wij hier overdrijven als we vrezen dat de oude CVP weer uit haar as dreigt te her­

rijzen. Madam Delvaux zegt het ook, weze het dat zij daar wel erg blij mee is. Allemaal dankzij Marianne Thyssen, weet Delvaux, het echte lichtpunt van de week. Thyssen beli­

chaamt het ‘nieuwe’ (dus eigenlijk het ‘oude’) spoor van een CD&V als pleitbezorger van de federale staat.

Als ge het nog niet wist, ondanks de mediaheisa: als “Kopenhagen”, d.w.z. de milieutop van Kopenhagen, niet lukt, gaat de wereld finaal naar de knoppen. De grootste natuurrampen staan ons te wachten. Eilan­

den zullen verzuipen, de aarde zal uitdro­

gen, ijsberen zullen geen ijs meer hebben, miljoen mensen zullen sterven.

Wanneer wij al die rampberichten lezen, moeten wij altijd denken aan de Club van Rome en haar rampenrapport uit 1972 “De grenzen aan de groei”. Volgens de Club zou­

den bepaalde grondstoffen al in 200 niet meer te krijgen zijn en zou de mensheid getroffen worden door de grootste rampen.

Maar wat blijkt? De wereld heeft nog nooit zo geboomed als na 2000. We hoorden het vorige zondag nog zeggen op de televisie:

de wetenschap heeft gesproken, de wereld warmt op, het klimaat verandert, en dus moeten zij er iets aan doen. Onmiddellijk en direct. In de grond is de idee van de maak­

baarheid van het klimaat een socialistisch idee: socialisten geloven dat de maatschap­

pij maakbaar is. Steve Stevaert houdt niet op het zeggen: ik geloof in de maakbaar­

heid van de maatschappij. Zo gelooft men ook dat het klimaat maakbaar is. De Chi-

Houd u vast...

Wat betekent dat voor BHV? "Onder het voorzitterschap van Leterme was het perspectief dat er een splitsing zou komen zonder toegevingen. Deze week zijn die bedreiging en dat dictaat op slag openlijk en publiekelijk van tafel geveegd.” Lap, ga er even bij zitten, beste lezer. En daarmee heeft Thyssen “duidelijk en bij voorbaat de speelruimte van Yves Leterme” afgebakend.

Het vraagt allemaal bevestiging en Delvaux is er nog niet helemaal gerust in, maar de tekenen zijn geruststellend voor deze vader­

landslievende ziel. Enfin, vaderlandslievend zolang de Franstalige voorrechten verzekerd blijven. Want het wordt als een algemeen erkend feit beschouwd dat de Franstaligen dat geliefde vaderland ongegeneerd in een regerings- en regimecrisis storten als een gewone democratische Belgische meerder­

heid BHV zou splitsen in het parlement. Echt geestdriftig is Delvaux uiteraard niet over Leterme, maar ingekapseld tussen Thyssen en Dehaene meent ze dat hij nu wellicht ongevaarlijk is geworden.

En de kansen op een BHV-succes? M°u- reaux: “Het spreekt vanzelf dat de kans op een akkoord niet gigantisch is.” Maar ieder­

een moet goed nadenken, vindt hij. Want

“zonder akkoord over BHV valt de regering Leterme II”. Wat schreven we hier enkele regels eerder? Volg de logica van deze chan­

tage. Als Vlaanderen niet genoeg toegeeft, laten de Franstaligen de regering vallen en dan zal het de fout van de Vlamingen zijn.

Zever in pakskes, waar je best eens goed mee lacht? Ho maar, lees er de Vlaamse com­

mentatoren op na. Bijna unisono vinden ze, neen, weten ze dat er Vlaamse toegevingen moeten komen omdat er anders een crisis volgt. De chantage werkt dus wel degelijk.

Volgens Delvaux gelooft nu wel iedereen erin. Ze citeert de belgicistische politoloog Dave Sinardet om aan te geven waar we heen gaan. Dehaene kan komen tot “een oplos­

sing die niet mooi en roemvol is, maar wel efficiënt; zo complex en multi-interpretabel dat iedereen kan beweren gewonnen te heb­

ben. Zelfs de radicalen kunnen er wellicht vrede mee nemen, omdat de oplossing net als in het verleden de kiemen van een vol­

gend conflict in zich zal dragen. Een typisch Belgische oplossing dus.”

Ja, zelfs Belgischgezinde waarnemers erkennen dat alleen onduidelijke oplossin­

gen, die op termijn alleen nog meer pro­

blemen veroorzaken, haalbaar zijn. Efficiënt noemen ze zoiets, zowaar. Typisch Belgisch- Houd je dus vast, beste lezer, aan de takken van de bomen voor wat komen gaat.

J.K-

nese communisten hebben daar onlangs eefl voorsmaakje van gegeven: zij bekogelde de wolken om ze te doen regenen, moor ia de plaats kwam er een massa sneeuw no0r beneden.

En of de wetenschap het laatste woor heeft gesproken? Valt te bezien. Wie zeg dat we niet om de tuin worden geleid, ne zoals destijds door de Club van Rome? ^orrl, puterhackers zijn erin ieder geval in geslaag binnen te dringen in een server van een onderzoeksinstituut dat zich bezighoudt me klimaatverandering. Uit de duizenden pr've emails en documenten van Britse en Ame rikaanse wetenschappers, die op interne werden gezet, blijkt dat er een reusachtige manipulatie bezig is.

Phil Jones, directeur van de Sere^!}\

meerde afdeling klimaatverandering (CK ) van de universiteit van East Anglia, advisee een "trucje" te gebruiken om informatie o#

temperaturen te manipuleren om zo te peratuurdalingen “te verbergen”. Klima°

publicaties van sceptische wetenschappe . zouden moeten worden geweerd uit sveten schappelijke tijdschriften. De “juiste’ CI)E' zouden in VN-rapporten moeten vvor binnengesmokkeld. En zo verder, enz0V0?rn

Phil Jones ontkent in alle toonaar e Maar de documenten zijn er wel.

De dingen dezer dagen

3

Valkeniers: fini of Fini?

Les één van de partijpolitiek: schiet op de pianist, dat is het makkelijkst. Voor Bruno Valkeniers is dat geen goed nieuws, maar hij is nu eenmaal te realistisch om dat niet allang te weten. De gebeurtenissen van vorig weekend, met de pijn­

lijke stemming in de partijraad en het daaropvolgende ontslag van Frank Van- hecke uit het partijbestuur, zullen maar aan één man aangerekend worden: de voorzitter.

Aan Bruno Valkeniers Belijdend voorwerp Antwerpen

Gij Cultuurgeschokte,

B rie f aa n ..

De serieuze gazetten waren er dus als de kippen bij om Valkeniers af te schrijven, zijn in memoriam ligt al klaar in hun schuiven.

Mensen als Freddy Van Gaever. die probeer­

den de stem van het gezond verstand te zijn in de Belang-rijke broedertwist, vragen zich vandaag ongetwijfeld af of er nog hoop is.

Op zo’n momenten wordt de verleiding groot om in de geschiedenis naar vergelij­

kingspunten te zoeken. En natuurlijk, die ver­

gelijkingspunten zijn nooit honderd percent vergelijkbaar. Zeker niet als ze uit het bui­

tenland komen. Maar soms wordt de verlei­

ding toch te groot. Bijvoorbeeld toen we de visietekst "Een radicale, republikeinse volks­

partij voor Vlaanderen” onder ogen kregen.

Dan gingen we dromen van Italiaanse stran­

den, en meer bepaald van dat van Fiuggi, niet zo ver van Rome.

Want in die badplaats werd in 1994 de historische spreekbuis van Italiaans rechts, het MSI, ten grave gedragen, en vervangen door de nieuwe partij Alleanza Nazionale.

Intussen is ook die formatie verdwenen, vvant opgegaan in Berlusconi’s falanx Volk van de Vrijheden. Van MSI tot nu is er ech­

ter één figuur altijd gebleven: Gianfranco Fini, vandaag voorzitter van het Italiaanse Parlement.

Raspolitieker

Het zou ons te ver leiden Fini’s carrière hier nog eens helemaal uit de doeken te doen: jeugdleider van de toenmalige “neo­

fascisten”, opvolger van de historische Gior- gio Almirante aan het hoofd van zijn par­

tij, opzijgezet door de radicale vleugel van Pino Rauti, maar teruggekeerd langs de grote deur, om vervolgens het onmogelijke moge- ijk te maken: de regeringsdeelname met het kamp van Berlusconi. Als Berlusconi trou­

wens morgen struikelt over het ene of het andere schandaaltje - en er zijn er wel een Paar in reserve - is Fini een potentiële kan­

didaat om hem op te volgen.

Als Fini iets is, is het een raspoliticus, 'emand die ziet waar er mogelijkheden zijn mensen te overtuigen en de agenda te bepalen. Als er in die zin iemand is die op hem lijkt in Vlaanderen, is het Filip Dewin- ter- En toch zal Dewinter niet gauw dezelfde weg opgaan als Fini. Daarvoor is hij te voor­

zichtig, en misschien ook wat te lui - want een partij uit de marge naar het centrum

Geen woorden maar daden!

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Itj Vlaams a Neutraal Ziekenfonds

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be

van de macht voeren, dat vraagt moed en volharding.

Anders gezegd: als Valkeniers het meent met zijn visietekst, zou hij er goed aan doen zijn Italiaans wat bij te schaven. Iemand heeft het hem al voorgedaan, maar was dat ook een succes? Min of meer, Eerwaarde Vader, want de Gianfranco Fini van vandaag is niet meer die van Fiuggi. Dat blijkt onder meer uit zijn wat dwangmatig afstand nemen van de fascistische periode en zijn even dwangma­

tige pro-lsraëlopstelling. Nogal wat mensen uit zijn historische achterban, en Alessandra Mussolini als eerste, ergeren zich daaraan.

Of dat ook relevant is, is een andere vraag.

De historische ontevredenen zijn er tot nu toe nog nooit in geslaagd een geloofwaardig alternatief te vormen, zelfs niet wanneer ze zich bij de vorige verkiezingen verenigden met andere ontevredenen en ruim beneden de kiesdrempel strandden.

Naar het centrum

Problematischer is dat Fini ook op andere vlakken te ver naar het centrum dreigt door te schieten, met name inzake ethische dos­

siers en gezinsbeleid. Tien jaar geleden had Fini het vertrouwen van het Vaticaan, dat stilletjes hoopte dat de notoire echtbreker Berlusconi zich spoedig zou laten vervangen door de modelhuisvader Fini. Inmiddels heeft Fini echter ook de nodige echtelijke moei­

lijkheden achter de rug. Jammer genoeg is hij er niet in geslaagd die tot de familiale sfeer te beperken, maar zoals nogal wat politici in dat geval heeft hij gemeend zijn familiale gelijk ook politiek te moeten uitschreeuwen.

Gevolg: inzake ethische kwesties vertelt de vroegere MSI-voorzitter nu dingen waar de gemiddelde Open VLD’er bij ons perfect zou kunnen bij aansluiten. De Vaticaanse steun, die in Italië toch nog wel iets bete­

kent, is dan ook gesmolten als sneeuw voor de zon en Fini’s kansen op het premierschap eveneens.

Fini’s verhaal heeft trouwens wel meer van dat van Guy Verhofstadt. Tot op zekere hoogte lijkt zijn politieke positie vandaag heel erg op Verhofstadts eerste VLD-plan- nen, waarin plaats zou zijn geweest voor een Gerolf Annemans, een Paul Belien en een Lode Claes. Het is hier allemaal heel anders gelopen, maar toch blijft het de vraag of Vlaanderen nog op zo’n project zit te wach­

ten.

Het plan dat Bruno Valkeniers samen met directeur Steven Utsi van de studiedienst heeft opgesteld, houdt hiermee rekening, en het ritmisch herhalen van de woorden

“onafhankelijkheid" en “republikeins” moet de ongerusten sussen. Valkeniers plan is dus ambitieus: het wil Fini achterna, en toch diens fouten vermijden. Dat is een moedig plan, maar zeker niet eenvoudig. En om onze openingsvraag te beantwoorden: neen, Val­

keniers is nog niet klaar, zijn werk is infini. In alle betekenissen van het woord.

Léopold Lamiroy

Valt het zo’n beetje mee een partij te leiden/voor te zitten (schrappen wat niet past) waar volgens de inktsecten van De Morgen de “totale oorlog” is losgebarsten?

De uitslag van de stemming op de partij­

raad afgelopen zaterdag zal u misschien verse moed gegeven hebben, maar in een interview met Linda Dewin, het Duracell- konijn van Villa Politica, noteerden wij vol­

gend antwoord op de vraag of ge geen spijt hadt dat ge in de politiek waart gestapt:

‘Om heel eerlijk te zijn: soms wel. Vroeger had ik soms spijt dat ik in de haven zat, maar de cultuurshock tussen politiek en bedrijfsle­

ven is wel iets groter dan ik gedacht had, ja.' En ge liet ook nog verstaan dat ge al rede­

lijk wat eelt op uw ziel had moeten kweken tegenover mensen en media die u niet als een volwaardige voorzitter beschouwen.

Vandaar dat wij met ons slecht karakter dit herderlijke schrijven dan ook met een soortgelijke aanhef begonnen zijn. Maar omdat wij ook een goed hart hebben, zul­

len wij even goed stellen dat ge er lang niet zo bekaaid vanaf gekomen zijt als De Standaard, De Morgen of de VRT het u hadden toegewenst. En dat om meerdere redenen.

Laten we maar beginnen met die fameuze visietekst voor we bij het onder­

deel Mata Hari terecht komen. De Stan­

daard liet midden vorige week verstaan dat die tekst onder druk van Dewinter stevig was geamendeerd en dat de echte baas in de partij zich eens te meer had gemanifesteerd. Zo zou de zin geschrapt zijn dat ‘radicaal niet betekent dat men ver­

valt in nodeloos provoceren of in schutting- taal’, een al dan niet vermeende verwijzing naar de uitspraak van Dewinter over de pocket van Mohammed. Stevig speurwerk van De Standaard. De hele goegemeente zwaar onder de indruk. Maar wat lezen wij in de uiteindelijke versie van de visie­

tekst? Pagina 4, laatste paragraaf, woor­

delijk, jawel: ‘"Radicaal” betekent dus niet dat men vervalt in nodeloos provoceren of schuttingtaal.’ Hallo, beste lezer, hebt u nog altijd een abonnement op die kwakkelgazet van Vandermeersch? Onmiddellijk buiten­

gooien en geld terugeisen. En welingelichte bronnen bevestigen ons dat de oorspron­

kelijke tekst van uw hand ook voor de rest niet noemenswaardig gewijzigd is. Dat ge zwaar onder het juk van Annemans en Dewinter zijt moeten passeren, valt dus blijkbaar best wel mee.

Idem dito wat de verdeling van de bevoegdheden betreft. Filip Dewin­

ter behoudt wel de dienst organisatie, maar krijgt een nationaal secretaris (Guy d’Haeseleer) naast zich. Gerolf Annemans behoudt de studiedienst, maar een ken­

niscentrum (onder Bart Laeremans) gaat aan het bereik daarvan knabbelen. Bin­

nen het partijbestuur lijkt ons trouwens een redelijke verdeling van de functies tus­

sen de verschillende “clans” tot stand te zijn gekomen. Met een duidelijke overver­

tegenwoordiging van de Vlaams-Braban- ders, meer bepaald uit Halle-Vilvoorde.

Daar moet zelfs “de gemeenteraad van Antwerpen” het tegen afleggen. Hoe dan ook, het was duidelijk de bedoeling de ran­

Echo’s uit de Koepelzaal

Hoop doet leven ____________

Het siert de burgemeester van Bilzen, Johan Sauwens (in een vorig leven een vier­

tal keren Vlaams minister en nog steeds lid van de bijhorende Parochieraad) dat hij vorige maandag probeerde de moed erin te houden van zijn partij- en landgenoten na de vaudeville rond het vertrek van de kar- dinaalpremier en het aantreden van Yves Leterminator. De media hebben hun uiterste Belgische best gedaan om het idee van een onderhandelde oplossing rond BHV mond­

gemeen te maken bij de publieke opinie en dus was het goed dat toch iemand poogde ergens een krijtlijntje te trekken. ‘Ik denk dat

gen zoveel mogelijk te sluiten. Vandaar ook dat uw visietekst in uw eigen woorden een

‘klaar, duidelijk, en flexibel document’ is - en in onze ogen: vooral flexibel. Er wordt inderdaad gepleit om tegen de gemeente­

raadsverkiezingen van 2012 het cordon te doorbreken (indien mogelijk) en een meer stijlvolle aanpak te gaan hanteren, en we lezen zowaar dat het Vlaams Belang nog te veel een mannenpartij is, die veel te bescheiden inzet op de oudere, manne­

lijke, blanke en laagopgeleide kiezer. Maar anderzijds ‘is en blijft het VB “de likeur”, de straffe versie van ideeën die in een ver­

dunde vorm in andere partijen bestaan. Het woord gematigdheid past niet bij een partij als het VB.’ De permanente opdracht van het Vlaams Belang blijft dus: luidop blijven zeg­

gen wat de Vlaming (stilletjes) denkt.

Nog zo’n leuk staaltje van “flexibiliteit”, wij citeren: ‘De partij verjongen en verrui­

men, instroom van nieuwe krachten moge­

lijk maken, een verbreding van de partijtop, naast de huidige boegbeelden, dringt zich op.’ Boegbeelden gerustgesteld. Mogen we overigens opmerken dat de resultaten van een vorige verruiming moeilijk als erg geslaagd kunnen worden beschouwd? Dat bijvoorbeeld de heer Verstrepen intussen van aanvallen op het Vlaams Belang zijn tweede beroep heeft gemaakt?

En dat brengt ons dan om af te ronden bij de rel-Morel. Morelleke relleke. Die zou wellicht maar al te graag willen dat heel deze bijdrage rond haar had gedraaid.

Mevrouw was graag ondervoorzitster geworden (met het oog op meer! ?), en dat was inderdaad niet naar de zin van Dewin­

ter. Die had Morel al eens voorrang gege­

ven in het Vlaams Parlement boven Marijke Dillen en dat is hem achteraf bekeken zuur opgebroken. Maar hij was de enige niet die Morel als eerste of gelijkwaardige onder­

voorzitster niet zag zitten, daarvoor heeft ze het in het verleden een beetje te bont (of te blond) gemaakt, bijvoorbeeld door het kelderen van de Forza Flandria-idee met Jean-Marie Dedecker. In die personen­

kwestie hebt gij geen verzoening tot stand kunnen brengen. En het is onwaarschijnlijk dat de laatste rel rond of door Morel al uit­

gevochten is. Wat een voorzitter lijden kan om het schip af te meren in een haven die hij nochtans door en door kent!

Om af te ronden: gij zijt voorlopig over­

eind gebleven op de slappe koord van de evenwichtsdanser die moet proberen een partij van een verkiezingsnederlaag naar een nieuwe overwinning te leiden. Denk aan uw lijn bij de eindejaarsfeesten, want er staan u nog heel wat boksmatchen te wachten! Heil en zegen dus op uw wegen, ... of mag dat niet meer gezegd worden bin­

nen het Vlaams Belang?

P.S.: na gedane zaken verklaarde Frank Vanhecke zaterdag dat hij geen verklarin­

gen zou afleggen. Wij kunnen dan ook niets zeggen over de verklaringen die hij zondag heeft afgelegd.

het zeer moeilijk zal zijn, want ook bij ons is er zeer weinig marge voor BHV’, stelde de CD&V’er. Te vrezen valt echter dat de invloed van andere lieden in zijn partij iets ruimer uitvalt.,.

Hoop doet leven (2)_________

Het zal de komende weken en maanden onder meer de vraag zijn hoever de Vlaamse regering mee zal willen en kunnen stappen in de richting van Dehaene en co. Jam Jam­

bon (N-VA-fractieleider in de Kamer) is er nogal gerust in.

Lees verder blz. 14

4

De dingen dezer dagen

Kroes

Vorige week maakte het Nederlandse kabinet bekend dat ze Neelie Kroes voor­

draagt als eurocommissaris en vicevoorzitter van de Europese Commissie. De Tweede Kamer reageerde met felicitaties voor Kroes en gelukwensen voor de regering en zichzelf, want in tegenstelling tot al die corrupte buitenlandse poli­

tici heeft Nederland weer maar eens bewezen dat het de beste van de klas is en daarom de beste van de klas benoemt, al is de dame dan lid van de VVD, de recht- sliberalen die op dit ogenblik in de oppositie zitten.

Kroes was al vijf jaar eurocommissaris en had de zware portefeuille van Concur­

rentie (Van Miert was een van haar voor­

gangers). Dat zal deze keer wat minder zijn, want er is te veel geld en macht verbon­

den met dat Europees superministerschap.

Ze krijgt waarschijnlijk ICT, e-commerce en Telecom. In Vlaanderen is ze vooral bekend omdat ze de KBC met 17 % liet krimpen. Tij­

dens de Fortisaffaire deed ze een beruchte uitspraak over Yves Leterme. De eerste minister betoogde dat hij in het beruchte paniekweekeinde tevergeefs geprobeerd had Kroes te bereiken om het advies van Europa te kennen. Bij het tv-programma Pauw en Witteman zei Kroes dat Leterme loog en dat zij en haar medewerkers tevergeefs op een telefoontje hadden gewacht. Leterme stond in zijn blootje, wat door dé Vlaamse media met plezier werd uitvergroot. Wel, ik ben er helemaal niet zo zeker van dat Leterme de leugenaar was, want ik weet wel dat Kroes al verscheidene keren als een slang door de mazen van het vangnet geglipt is.

Die benoeming van "de bekwaamste Neder­

landse kandidaat” wijst alleen maar op een gewild geheugenverlies bij alle Nederlandse politieke partijen in de Tweede Kamer (Wil- ders inbegrepen) en een opstoot van mooi verborgen, maar keihard nationalisme.

Neelie Kroes (geboren 1941) is de doch­

ter van een rijke Nederlandse zakenman.

Ze studeert economie in de jaren zestig en is geïnteresseerd in politiek. In Nederland is het politiekcorrecte dogma in opmars en alle partijen beginnen verwoed naar vrouwelijke kandidaten te zoeken.

Kroes pretendeert natuurlijk dat ze alleen voor haar kwaliteiten als een komeet op de politieke ladder stijgt. Ze zit al op haar der­

tigste in de Tweede Kamer. Zes jaar later is ze staatssecretaris en in de regeringen Lubbers I en II is ze acht jaar minister van Verkeer en Waterstaat. In die tijd is ze nog

getrouwd met een marineofficier en kent iedereen haar als Smit-Kroes.

Een geur van schandalen

Als minister hangt er al een geurtje van schandalen rond haar. Ze had een vergun­

ning verleend om veevoeder te transpor­

teren buiten de verplichte schippersbeurs.

Woedende schippers blokkeerden som­

mige waterwegen. Kroes moest woedend die vergunning stopzetten zodat ook de dei­

ning stopte, want het bleek dat de baas van dat transport iemand was die in haar buurt woonde in de duurste gemeente van Neder­

land, Wassenaar bij Den Haag. Veel kwa­

lijker was de TRC-affaire. Een paar mala­

fide bedrijfsleiders had zo maar eventjes 120 afvalverwerkingsbedrijfjes, die zich geen zier aantrokken van milieuwetgeving. Justi­

tie startte een grootschalig onderzoek en verwittigde Kroes die gul subsidies naar die bedrijfjes sluisde (meer dan 10 miljoen euro).

Het gesprek tussen Kroes en Justitie lekte tot het laatste woord uit zodat het onder­

zoek in het honderd liep. Justitie moest van nul beginnen en slaagde er in om de belang­

rijkste fraudeur een zesjarige gevangenisstraf aan te smeren. Maar dat lukte eerst in 1995, zes jaar nadat Kroes geen minister meer was.

Ze had altijd beweerd dat ze niet gelekt had in haar ministertijd, maar daar werden grote vraagtekens bij geplaatst.

Kroes had natuurlijk als minister een enorm netwerk opgebouwd en het Neder­

landse bedrijfsleven stond na haar ontslag aan de deur om goedbetaalde commissari­

aten (bestuursfuncties) te aanvaarden. Ze kende tenslotte iedereen die er wat toe deed; ze was economist en daarmee had­

den de raden van commissarissen eindelijk een vrouw aan boord. Er werd bijna letterlijk voor haar gevochten en ze rijfde de ene na de andere lucratieve bijbaan binnen. Ze was des te aantrekkelijker omdat ze inmiddels

Roddels uit de Wetstraat

van haar man gescheiden was en een relatie begon met een toekomstige kandidaat voor het ministerpresidentschap van Nederland:

Bram Peper. Het koppel trouwde in 1991 (hij al voor de derde keer). Peper was een PvdA’- er, maar Neelie Kroes was niet fanatiek; de nieuwe man was immers ook burgemees­

ter van de grootste havenstad ter wereld, Rotterdam. Dat maakte hem (en haar in de ogen van grote bedrijven) wel heel erg aan­

trekkelijk.

Op verzoek van Kok werd Peper minis­

ter van Binnenlandse Zaken in 1998. Een jaar later barstte de bom toen in de pers de eerste geruchten opdoken over “de bon- netjesaffaire”. Het koppel was ziek in het bekende bedje. Ze kenden niet meer het verschil tussen dienst- en privé-uitgaven. In eigen ogen werkten ze 24 uur per dag en bestonden er dus geen privé-uitgaven meer.

Peper gebruikte echter juridisch met suc­

ces het argument dat sommige Antwerpse schepenen later ook de dans deed ontsprin­

gen. Er waren geen duidelijke regels over wat kon en niet kon en Peper slaagde er zelfs in een schadevergoeding te krijgen omdat zijn goede naam was aangetast. Maar politiek was hij dood. Hij moest ontslag nemen als minister. En dus had hij geen nut meer voor mevrouw Kroes. In 2003 werd de scheiding uitgesproken.

Kroes had inmiddels een nuttige vervan­

ger gevonden: vastgoedmagnaat Jan Dirk Paarlberg, goed voor zo’n 300 miljoen euro en eigenaar van nogal wat dure winkelpan­

den aan de Rotterdamse Lijnbaan en aan de chicste straat van Nederland, de Hooftstraat (beter bekend als de PC) in Amsterdam.

Hij is ook de eigenaar van kasteel Ridder­

hofstad Bolenstein nabij Utrecht. Niet ver vandaan ligt de businessuniversiteit Nyen- rode waar de internationale toekomstige grootbankiers en industriëlen wat bijstude­

ren. Neelie was inmiddels voorzitter van dit instituut (haar opvolger was Karei van Miert). Gedurende een tijd waren Paarlberg en Kroes onafscheidelijk. Ze trokken samen op vakantie en verschenen op alle moge­

lijke recepties en feestjes. Kroes stelde hem voor aan alles en iedereen die iets te beteke­

nen had in Nederland en maakte de immo- biliënman respectabel. In zijn kasteel was de mooiste en grootste kamer met schit­

terend zicht op de Vecht een van de pre­

rogatieven van Kroes. Achteraf gezien was

er een klein probleempje. Justitie verdenkt Paarlberg van grootscheepse belastingfraude en het witwassen van afpersingsgeld (17 mil­

joen euro). De telefoons van Paarlberg wer­

den jarenlang afgeluisterd en er moet dus gegrinnikt zijn toen Neelie een telefoontje kreeg van Lex (ook bekend als kroonprins Willem Alexander).

Door de mazen van het net

Na een moord op een afperser viel de politie binnen en arresteerde Paarlberg.

Kroes kreeg een tip dat Justitie er niet mee lachte, stormde naar het kasteel, haalde haar kamer leeg en weigerde ieder contact met de vroegere vriend. Ze was inmiddels in de run­

ning om Europees commissaris te worden en ze ging haar ambities niet opbergen ter wille van om het even wie. De Nederlandse poli­

tici, altijd op de eerste rij om buitenlanders op de vingers te tikken, redeneerden dat Kroes alleen maar wat tegenslag had in haar politieke loopbaan, maar dat is nu eenmaal het lot van iedere toppoliticus. Toen Frits Bolkestein na één ambtstermijn als Euro­

pees commissaris stopte, kwam de naam van Kroes bijna automatisch bovendrijven.

Ook liberaal, ook economist en nog meer gepokt en gemazeld in het bedrijfsleven. In november 2004 werd zij dus de machtigste vrouw van de Europese Unie, want ze kreeg de zware portefeuille voor Concurrentie.

Begrijpelijk, want Nederland is nou eenmaal een van de belangrijkste nettobetalers van de Unie (het land betaalt meer dan het ont­

vangt). Natuurlijk kwamen haar affaires bij de hoorzittingen weer ter sprake, maar juri­

disch kon men haar niets ten laste leggen. Ze beloofde daarenboven dat ze zich niet in con- currentiebetwistingen zou mengen waarbij de namen van bedrijven genoemd worden waar ze een aardige cent bijverdiende.

Als commissaris gaf ze Microsoft een boete van 500 miljoen euro en ze dwong KBC en vooral ING om drastisch af te slan­

ken. Lange tijd zag het er naar uit dat ze geen tweede ambtstermijn zou krijgen omdat haar partij geen lid meer was van de Nederlandse regering. Maar de PvdA vond geen rooie Neelie, Balkenende greep naast de functie van voorzitter van het EU-debatclubje en dus haalde Kroes haar slag thuis, want zoals GroenLinks vorige week zei: ze is toch een vrouw.

Jan Neckers

Vast nummertje___________

Het was vorige week natuurlijk een bijzon­

dere samenscholing in de praatbarak naar aanleiding van het zogenaamde investituur- debatvan de nieuwe regering. Of met andere woorden: Leterme 2 moest het vertrouwen komen vragen en nadien ook krijgen. Uiter­

aard maakte de oppositie van de gelegenheid graag gebruik om eens goed met scherp te schieten en de regering zo al niet belache­

lijk te maken, dan toch er op zijn minst eens goed mee te lachen. Het was dus deze keer niet anders. Het was een redelijk voorspel­

baar spektakel. En daarom alleen al was er vrijdag bij de aanvang van de besprekingen niet meteen veel volk aanwezig. Moest er een regel bestaan die zegt dat minstens de helft van de Kamerleden zou moeten aanwezig zijn om geldig te vergaderen, dan was men er glansrijk aan voor de moeite...

Vervotje voor het blok

De grootste oppositiepartij mag altijd de spits afbijten. Boze Gerolf Annemans trok dan ook ter spreekgestoelte en toonde aan dat Leterme 2 niets nieuws brengt en voort­

borduurt op wat de ex-kardinaalpremier had achtergelaten. Hierbij nam hij Vervotje, tot haar eigenste verbazing, scherp in de tang.

Hij las haar ontslagbrief nog even voor van toen zij zowat een jaar geleden er met haar buddies Jo Vandeurzen en Yves Leterme onderuit trok nadat deze laatste ontslag had genomen. De Boze herinnerde er haar aan dat Leterme nog maar pas verklaard had dat globaal genomen alle door Herman van Rom- puy gemaakte keuzes verdedigbaar waren en dat zijn wijze en methodiek wordt beves­

tigd en verder moet worden uitgedragen.

In die ontslagbrief schreef Vervotje: "... acht ik mezelf niet in staat om in een regering te stappen. Ik kan geen vrede nemen met de genomen beslissingen en kan er dus ook geen deel van uitmaken. Ik zie mezelf niet in staat om de gemaakte keuzes te verdedigen of uit te dragen." Annemans vroeg zich af wat zij in

deze regering kwam doen. Het brave wicht zat erbij en keek ernaar, snoot herhaaldelijk haar neus en deed alsof ze zeer geconcen­

treerd zat te schrijven. Verba volant, scripta manent, leerden wij lang geleden bij de zjuz- zewieten al...

Déjà vu

Boze Gerolf ging in zijn betoog ook verder op de vraag die hij van diverse journalisten had gekregen en die van hem wilden weten of hij geen déjà vu-gevoel had bij de weder­

keer van Leterme. Annemans zei daarop dat hij twintig jaar geleden in de Kamer kwam onder Martens, daarna Dehaene mee­

maakte, gevolgd door Vrhfstdt, Leterme en Van Rompuy, en nu na zoveel jaren weer terug Martens en Dehaene zag opduiken, zij het als schoonmoeders van Leterme. Zijn antwoord was dus ja. Maar Patje Brillan­

tine Dewael, Kamervoorzitter, valt graag uit zijn rol en zei daarom snerend: “Het is ook nog altijd Annemans.” Waarop deze meteen gevat repliceerde: “En niet te vergeten: nog altijd Dewael. Dewael is zelfs nog minister geweest voor ik hier kwam. U kan nagaan hoe oud hij is.” Patje ko.

Moeilijk, maar toch

Jan Jambon van de niveanen kwam even­

eens vertellen dat zijn fractie het vertrouwen niet zou schenken aan de regering- Leterme Deux. Heel moedig haalde hij het nabije ver­

leden boven en stelde dat zijn partij samen met de ampersanders, nu knechtfederalis- ten, destijds de analyse gemaakt hadden en tot dezelfde conclusie gekomen waren die zij daarop samen in kartel naar buiten heb­

ben gebracht en waarmee zij samen met Leterme als kopman, in 2007 de Vlaamse kie­

zer hebben kunnen overtuigen. “Wij kwa­

men samen tot de vaststelling dat het hui­

dige België niet bij machte is om een goed economisch beleid te voeren. Wij kwamen samen tot de vaststelling dat de behoeften in de verschillende deelstaten van dit land gron-

dig verschillen. Wij kwamen samen tot de vaststelling dat de bevoegdheden en de ver­

deling van de bevoegdheden op een slechte manier is gebeurd tussen het federale en het deelstatelijke niveau. Wij kwamen samen tot de vaststelling dat een slagkrachtig econo­

misch beleid maar mogelijk is wanneer de deelstaten alle sociaaleconomische hefbo­

men in handen hebben. Wij kwamen samen tot de vaststelling dat de deelstaten moeten kunnen worden aangespoord om een echt tewerkstellingsbeleid te voeren. Precies om al die redenen kwamen wij samen tot de vaststelling dat wij eerst een akkoord moes­

ten hebben over een grote staatshervorming alvorens wij samen federale regeringsverant­

woordelijkheid zouden opnemen.”

Lange Jan kwam dan ook tot het nuchtere besluit dat men uitgerekend nu nog geen mil­

limeter verder staat met een staatshervor­

ming en met BHV... Het lag dan ook voor de hand dat hij hiermee aantoonde waarom zijn partij is overgestapt naar de oppositie.

Dehaene

Uiteraard kreeg Dehaene de wind van voor.

De kleine Tobback kwam met wat plati­

tudes de regering afbreken, zoals met het flauwe “Ge zijt een eerste minister van Plop- saland" en dat soort dingen. Ja, hij heeft met zijn spallochtonen in flink wat regeringen gezeten, zodat het hem nog altijd moeilijk ligt ten gronde oppositie te voeren. Maar over Jean-Luc Dehaene was hij zeer gevat.

Quid?

Kleine grijze muis

verhuist naar Europa, maar wat wordt het thuis?

Jo Belmans - Geel

Volgens hem heeft deze een van zijn oude dromen gerealiseerd. Want toen hij premier was, vond hij het altijd vervelend om naar het parlement te komen. Het was tijdverlies.

Welnu, wist het zoontje van, hij is er ein­

delijk in geslaagd in een positie te komen waarbij hij het land kan besturen zonder ver­

schijning in het parlement.

Hij heeft in Leterme iemand gevonden die namens hem in het parlement wil komen ant woorden en komen uitleggen welke con­

structie hijzelf gaat opzetten. Ja, dat was de nagel op de kop.

Annemans ging evenwel nog verder. Hijzel dat het op een staatsgreep van het konings huis leek door iemand aan te duiden die he e maal niet door het volk verkozen is en uS niet door het parlement ter verantwoording kan geroepen worden.

En Jan Jambon noemde hem zelfs de eerst minister van communautaire aangelegen e den. Vreemd toch dat precies die oude r $ kodillen als Dehaene en Martens er Pre^5.

'in hun tijd’ nooit in geslaagd zijn de pr0 men op te lossen, waarvoor zij nu *an Laken geroepen werden...

En Leterme zelf? ___—

---.--- ---—-—

Die zat erbij en keek er naar. Gelaten.

de lichaamstaal van de geitenboer uit lePe^|

duidelijk te zien dat hij het allemaal we maar dat het zeker niet in optimale c°

ties gebeurt. Hij probeert de schijn ^°°^or houden dat hij het meent en dat hij er

wil §aan- stelle'1

Maar wij kunnen ons perfect voor ^g|1 dat hij zich veel liever op zijn bed z°u sz° wjj, om zijn hoofdkussen vol te huilen. Ze met ons goed hart en een slecht kara^

hebben te doen met die man en met e^rerl nig benijdenswaardige lot dat hem besc is om het Belze regime met truken. °^oSte lijke oekazes en Franstalige dictaten wat het kost overeind te houden.

De dingen dezer dagen

Omtrent transfers

(Enkele gegevens en cijfers om het beter te begrijpen.)

De cijfers van de transfers van Vlaande­

ren naar Wallonië en Brussel zijn voldoende bekend, ook al bestaat er een merkwaardige kloof tussen de officiële berekening door de Nationale Bank (5,6 miljard euro) en de cij­

fers waartoe de Warandegroep en anderen komen (tussen 10 en 12 miljard euro). Het gaat hier om jaarlijkse transfers.

Gedurende de laatste maanden heb ik uit de nationale en internationale media gege­

vens gesprokkeld die moeten toelaten na te denken over de lichtheid waarmee wij in België bezig zijn, om Vlaamse gelden over te hevelen uit zogenaamde solidariteit.

In werkelijkheid gaat het om zuiver pro- fitariaat vanwege een volksgroep die leeft op kosten van een andere volksgroep. In wetenschappelijke termen spreekt men van parasieten.

De hier volgende gegevens dienen om de Vlamingen duidelijk te maken wat er met 10 tot 12 miljard euro mogelijk moet zijn voor de ontwikkeling van eigen projecten inzake onderwijs, onderzoek, industriële ontwikke­

ling, sociale voorzieningen, enzovoort.

De meeste van deze gegevens hebben betrekking op de prijs van éénmalige pro­

jecten, terwijl het bedrag van de Vlaamse transfers naar Wallonië en Brussel een jaar­

lijks weerkerend karakter heeft.

Het is dan ook de bedoeling alle Vlamin­

gen te laten voelen dat deze transfers een absurd karakter hebben.

Ja, dit is Absurdistan! Behalve de vraag wat Vlaanderen met deze bedragen kan doen, stellen wij ons de vraag waarvoor die onge­

looflijke sommen in Wallonië en Brussel gebruikt worden.

Hier mijn sprokkels (ongeordend, lang niet volledig, maar onbetwist):

- In juni 2008 beslist de EU om in Kosovo 6 miljard euro te investeren over een peri­

ode van 6 jaar.

- De EU pompt 1,2 miljard euro in Bul­

garije (eind november 2008 opgeschort

wegens aantijgingen van corruptie).

- Eind augustus 2008: Italië betaalt 5 mil­

jard dollar aan Libië als compensatie voor dertig jaar bezetting tussen 1910 en 1943 (eenmalig).

- De Verenigde Staten geven een steun aan Georgië voor de heropbouw (zonder mili­

taire steun): 690 miljoen dollar. De EU Com­

missie zal 500 miljoen euro spenderen voor de wederopbouw van Georgië (eenmalig).

- De brug over de Fehmarn Belt (tussen Duitsland en Denemarken, 19 km) zal 5 mil­

jard euro kosten en moet in 2018 klaar zijn.

- China beslist om 5,5 miljard euro te investeren in Kongo voor de uitbouw van de infrastructuur: bruggen en wegen (een­

malig). België blijft steken op 2,4 miljoen euro per jaar (“Wij zijn de beste Afrika- kenners!”).

- De Franse regering beslist dat zij, tegen einde 2008, 10,5 miljard euro zal investe­

ren in de 6 grootste banken van Frankrijk (eenmalig).

- Het reddingsplan van het IMF voor Ijs­

land zou 6 miljard dollar bedragen (eenma­

lig)-

- De internationale gemeenschap (67 lan­

den en organisaties) vergadert in Brussel (eind oktober 2008) en belooft 4,5 miljard dollar voor Georgië (eenmalig).

-Jordanië krijgt van de VS gedurende de volgende vijfjaren jaarlijks 660 miljoen dol­

lar: 360 economische hulp, en 300 militaire hulp.

- BASF zou CIBA kopen voor 4 miljard euro.

- Tussen Qatar en Bahrein is een verbin­

ding over zee en land gepland van 40 km.

Prijs van het project is 2,5 miljard euro. Begin der werken in 2009.

- De Hoge Commissaris voor Vluchtelin­

gen van de UNO vraagt voor 2009 de hulp van de lidstaten voor 7 miljard euro.

- De Europese Unie heeft beslist een gezamenlijk bedrag van 200 miljard euro

te spenderen voor de steun aan de econo­

mie (november 2008). De lidstaten moeten daartoe bijdragen: België voorziet 3,5 mil­

jard euro (waar en hoe zullen die gespen­

deerd worden?). Spanje heeft aangekondigd dat het II miljard wil gebruiken als stimulans voor de lokale economie: 300.000 nieuwe jobs, en 800 miljoen euro voor de steun aan de auto-industrie (eenmalig). Premier Zapa- tero moet eens aan Di Rupo & co. komen uit­

leggen hoe hij dat gaat doen.

- Op 3 december 2008 beslist de EU Commissie een 'Eastern Partnership’ met Armenië, Azerbeidzjan, Georgië, Oekraïne, Moldavië en Wit-Rusland, waarin o.m. een programma voor financiële bijstand zit van 600 miljoen euro, gespreid over twee jaar.

- Op 19 december 2008 beslist president Bush een éénmalige lening toe te kennen van 17,5 miljard dollar aan GM en Chrys­

ler om hen van de ondergang (faillissement) te redden.

- December 2008: de Algemene Vergade­

ring van de Verenigde Naties legt het twee­

jaarlijks gewoon budget voor 2008-2009 vast op 4,86 miljard dollar. Voor de periode 2010-2011 wordt een maximum van 4,87 mil­

jard dollar nagestreefd.

-Januari 2009: de Franse regering staat 5 miljard euro toe aan Franse banken om te lenen aan luchtvaartmaatschappijen (Franse en andere) die Airbussen willen kopen.

- Het in 1914 voor het verkeer geopend Panamakanaal zal tegen 2014 verbreed en uitgebaggerd worden. Nieuwe sluizen moe­

ten gebouwd worden. De werken start­

ten op 3 september 2007. De prijs van deze investering wordt geraamd op 5,2 miljard dollar (4 miljard euro).

- Een donorconferentie in Sharm el Sheik voorziet 5,2 miljard dollar voor de herop­

bouw van Gaza (3 maart 2009).

- Een spoorwegtunnel onder de rivier Hudson, tussen New York en New Jersey, zal 9 miljard dollar (6 miljard euro) kosten (9 juni 2009).

- Op 13 juli 2009 werd in Ankara een akkoord ondertekend voor de aanleg van de gaspijpleiding Nabucco tussen de Kaspi­

sche Zee en Wenen (3.000 km). Prijs: 8 mil­

jard euro.

2 december 2009

5

- De G8 en andere industriestaten beslui­

ten op hun vergadering in L’Aquila (10 juli 2009) om tijdens de volgende drie jaren 14 miljard euro te investeren in de ontwikke­

ling van de landbouw in Afrika.

- De afdeling Kust van de Vlaamse Over­

heid publiceert in juli 2009 het Geïntegreerd Kustveiligheidsplan (GKVP).

Om de kust en het hinterland te beveiligen tegen de zgn. ‘duizendjarige storm’ moeten er Vlaamse ‘Deltawerken' komen waarvan de kostprijs geraamd wordt op 300 miljoen euro.

- Op 31 juli 2009 wordt de laatste tran­

che van 112 Eurofighter gevechtsvliegtuigen voor Duitsland. Groot-Brittannië, Italië en Spanje besloten voor een bedrag van 9 mil­

jard euro.

- Abbott Laboratories koopt de farma- afdeling van Solvay voor 5,2 miljard euro (28 sept. 2009).

- De computerreus DELL koopt Perot Systems (Texas) voor 3,9 miljard dollar (21 sept. 2009).

- Begin oktober 2009 raakt, naar aanlei­

ding van de discussie over de bekrachtiging van het Verdrag van Lissabon door de Poolse president Kacynski, bekend, dat Polen jaar­

lijks 4,4 miljard euro door de EU toegestopt krijgt.

- Het duurste cruiseschip ter wereld, de

"Oasis of the Seas” heeft net geen miljard euro gekost. Het maakt zijn maidentrip in december 2009.

- Eind oktober 2009 hebben banken en ondernemingen een eerste kredietschijf van 3,4 miljard euro beschikbaar gemaakt voor de aanleg van de Nord Stream dubbele pijp­

leiding van Wyborg (Rusland) naar Greifs- wald (Duitsland) waarvan de totale kostprijs geraamd wordt op 7,4 miljard euro.

En zo kan men dagelijks gegevens sprok­

kelen. En blijf vergelijken met de jaarlijkse overdracht van Vlaanderen naar de rest van België!

Waarmee zijn en blijven wij toch bezig?

Voelen wij ons soms schuldig?

Voor wat?

Of heeft het arme gedeelte van Vlaande­

ren soms geen voorrang?

Prof. em. Eric Suy

De beide kanten van het verhaal

Vlaanderen reageerde geschokt op de vermeende feiten van politiegeweld die zich zouden hebben voorgedaan in de gevangenis van Vorst. Verschillende poli- tie-inspecteurs zouden zich schuldig hebben gemaakt aan vernederingen, bui­

tensporig geweld, foltering en uiteraard ook racisme. De verontwaardiging was dermate groot dat daags na het bekend raken van de vermeende feiten al met­

een de bevoegde ministers van Binnenlandse Zaken en Justitie ondervraagd wer­

den in de Kamercommissie. En ook daar nam men geen blad voor de mond: de schuldigen zullen gestraft worden.

Elk verhaal heeft echter twee kanten. Ter­

wijl iedereen schande over de politie spreekt, doet niemand moeite om eerst eens naar de versie van de betrokken politiemensen te bisteren. Het comité P en het Brusselse par­

ket moeten hun onderzoek nog beginnen, jpaar de bevoegde ministers spreken al van verwerpelijk” en “onaanvaardbaar”. Uiter­

aard zijn buitensporig politiegeweld, verne­

deringen en racisme verwerpelijk. Maar is de weergave van de feiten wel in overeen­

stemming met wat er zich echt heeft afge- speeld binnen die gevangenismuren? Zou het daarom niet verstandiger zijn geweest als al die volksvertegenwoordigers in de Kamer­

commissie zelf het fatsoen hadden gehad om

"et onderzoek af te wachten?

Wat er nu aan het gebeuren is, komt mij 'mmers zeer bekend voor. De publieke inqui­

sitie is begonnen. Enkel op basis van wat Verklaringen van criminelen is er een hek­

senjacht begonnen op de betrokken poli­

tiemensen.

Nen mag immers niet vergeten dat er al ruk gezet is op de twee ministers waar­

oor de onderzoeksorganen, de parketma- 8'straat en de onderzoeksrechter met een telden geziene ijver aan de slag zijn gegaan.

ulangs hebben enkele allochtonen de ‘zaak- orst al aangegrepen om nog wat rellen te yer°°rzaken en een politiecommissariaat in rand te steken in Anderlecht. Het kan dan t’ok niet anders dan dat er minstens één pol i-

!ernan of -vrouw schuldig zal verklaard wor- I en- Of hij/zij dat nu ook is of niet, is in dit

and irrelevant.

Oe gemoederen moeten bedaard wor-

^SlLbet allochtone kiesvee gesust. Als eer­

ste signaal werden er al twee hoofdinspec­

teurs preventief geschorst.

Dwangmaatregelen

Zoals ik al zei, doet niemand de moeite om eens te luisteren naar de versie van de politiemensen. Zij ondergaan de publieke veroordeling, maar kunnen zich niet publie­

kelijk verdedigen wegens hun beroepsge­

heim. Ik heb wel de moeite gedaan om naar enkele van hen te luisteren. Ik spreek me niet uit over het feit of er nu al dan niet te veel geweld gebruikt is en of er al dan niet sprake is van vernederingen of racisme.

Van Rompuy

Het verbaast me echt

dat niemand het aan hem ziet Bleke Bidsprinkhaan.

Marc Meusen - Ekeren

Maar ik verneem dat de gedetineerden vanaf minuut één de politiemensen de huid aan het vol schelden waren, dat zij hun cel­

len in brand aan het steken waren, dat zij de politiemensen bekogelden met allerlei voor­

werpen, etc. Op dat moment dringen er zich inderdaad dwangmaatregelen - noem het politiegeweld zo u wil - op om de orde te handhaven. Dat is immers ook de taak van de politie. En zo dienden de relschoppers één voor één uit de cel gehaald te worden om in isoleercellen opgesloten te worden. Dat ze voor die opsluiting volledig ontkleed dienden te worden (lees naakt), is perfect overeen­

komstig de Wet op het Politieambt die zulks voorschrijft bij een fouillering voor opslui­

ting. Dat de politiemensen daarbij op zoek waren naar verborgen - al dan niet zelfge­

maakte - wapens, gsm’s en/of drugs, is gezien de context en gezien het feit dat dergelijke zaken frequent circuleren in Belgische gevan­

genissen ook niet meer dan logisch.

Niet geschikt

Het onderzoek zal nu moeten aanto­

nen of alles overeenkomstig de spelregels is gebeurd. Maar het beeld van de brutale agent die de arme onschuldige gedetineerde even ging mishandelen, mag toch enigszins genu­

anceerd worden.

De kern van het probleem is echter dat men moet ophouden de politie in te scha­

kelen bij een staking van cipiers. De ver­

dachte van zedenfeiten (en tevens politie­

agent) die in Vorst opgesloten zat, werd er geconfronteerd met de hoofdinspecteur die het proces-verbaal tegen hem opstelde. Dat had zo'n impact op de verdachte dat hij een zelfmoordpoging ondernam. Tal van andere criminelen stonden oog in oog met de agen­

ten die hen een verblijf in Vorst verzekerden.

Dat er daar geen taart en koekjes worden uitgewisseld, is dan ook te verwachten. Zelf heb ik voldoende gelijkaardige ordediensten geleid om te weten dat zoiets werkt als een rode lap op een stier.

Los van het onderzoek naar de vermeende feiten moeten de ministers van Binnenlandse Zaken en Justitie denken aan een minimum- dienstverlening bij stakingen of de inzet van militairen als tijdelijke cipiers. De politie lijkt me hiervoor niet langer geschikt te zijn.

Bart Debie - voormalige Antwerpsepolitiecommissaris