63 ste jaargang nummer 39 woensdag 24 september 2008 1,75 euro

63 ste jaargang nummer 39 woensdag 24 september 2008 1,75 euro

a

Voor mensen

1 Wföutaßß. ^slecht karakter...

"MiGezeco WOQDK»

IS DE

Weekblad P608721 Afgiftekantoor2099 Antwerpen X

Kartelistan

Er wareneens drie bemiddelaars dieop 17juli 2008 eenkoninklijke opdracht aan­ vaardden om een onmachtige enamechtige premier twee weken lang uit de wind te zetten. Dietwee weken werden alras twee maanden, en op19 september van datzelfde jaar kwamenzij met het resultaat van hun noeste arbeid voor de dag:zegge en schrijve éénblad papier, voor de helft gevuld met de opsomming van personaliteiten die zijtij­

dens hun lange werkdagen hadden ontmoet,envoor de rest met een surrealistische woordenbrij die moest dienen om te verhullendatde voorwaarden van de Vlaamse regering voor de gemeenschapsdialoog absoluut niet werden vervuld. Mogelijk zal het document later worden bijgezet inhet museum van Magritte, met zijn pleidooi voor

‘een verder uitbalanceren vanhet institutioneel zwaartepunt zonder evenwel de inter- personelesolidariteit ter discussie te stellen’,en met dewaarlijkfuturistisch-kubisti- scheaanpak vanhet dossier Brussel-Halle-Vilvoorde: 'Omdatdeproblematiek rond de kieskring BVH niet op de agenda vande dialoogstructuur staat, moet ten gepasten tijde een ander uitgebreidonderhandelingskader in het leven worden geroepen om die problematiek overeenkomstig het federaalregeerakkoord op te lossen.’ Allemaal koe­ terwaals omteverhullen wat Reynders enkele uren later als volgtvertaalde: er moe­

ten snel parallelleonderhandelingen worden opgestart over de benoeming van de drie criminogene faciliteitenburgemeesters, de uitbreidingvan Brussel en een oplossing voor BHV zoals deFranstaligen dat willen. Zowel de tekst vandeKolderbrigade als de verklaring van Reynders staan in schril contrast met devoorwaarden voor de com­ munautaire dialoog die de Vlaamse regering op vrijdag 7septembervastlegdeenop

11 septemberherbevestigde. (Datis belangrijk om straks de reacties teduiden vande blauwe smurf Somersen derode trol Gennez opde besluiten vanhetN-VA-congres in Gent.)De tekst van deVlaamse regering dringt namelijkaan opconcrete resulta­

ten nog voor de verkiezingen van juni volgend jaar, op een zuiver parlementaire behan­

deling vanBHVen op het verplaatsenvan het zwaartepunt vande bevoegdheden naar de deelstaten.Daar heeft de Kolderbrigade dus netjes omheen gefietst, en deN-VA kon dan ook nietanders dandie tekstverwerpen en het vertrouwen opzeggen inde federaleregering die onder leiding van Leterme na 15maandennog altijd niets vande staatshervorming gebakken heeft.Op wat borrelnotenna die trouwens ooknogaltijd niet in wetten zijnomgezet. Maar zeer tegen zijn zin wellicht kon noch wouBartde Wever afgelopenzondag Letermemet naam en toenaamopde korrel nemen. Want de N-VA magdanwel destrekenvan deoppertsjeef meer danbeuzijn, de voorkeur ging en gaat nog altijd uit naar eenvoortzetting vanhet kartel om electorale redenen.

En omgekeerd zoude CD&V-top om redenen van staatsmanschapgraageen heleboel N-VA-ballast overboord kieperen, maar zonder kartel worden dechristendemocra­

ten wellicht stevig gereduceerd op het politieke schaakbord. En dus voltrokzich het voorbijeweekend een hallucinante vertoning waarbijCD&Vtevergeefs probeerde de N-VAop het allerlaatste momentte lijmen met eenwarrigcommuniqué over een radi­

calere aanpak van de kwestie BHV, terwijl de N-VA duidelijk albesloten had omer de beukin te zetten. En nadat zowat 1.600 congresgangers in eeneuforischesfeer hadden afgerekendmet15maanden federaleblokkage, reptenMarianne Thyssen en Kris Pee- ters zich om te beklemtonen dat het kartel absoluut overeind moest blijven, en Geert Bourgeois gehandhaafd in de Vlaamse regering. Benieuwd hoe dat afloopt.

Zijn die 15 maandenanderzijds volkomen nutteloos voorbij gegaan? Inde feitenen de wetgeving is er weinig ofniets veranderd, maar in de hoofden van veel mensen wel.

De radicalisering vanveelVlamingen is een feit, wat de media en peilingen allerhande ookmogen beweren. In die zin is het kartel met al zijn artificiële eigenschappen wel degelijk zinvol geweest. Datblijkt ookduidelijk uit de hysterische reactievan open smurf Somers die onmiddellijk de excommunicatievan deN-VA uit de Vlaamse rege­

ring eiste ‘omdat diepartij niet toteen dialoog bereidis. Deblauwe smurf liegt dat hij zwart ziet,net zo zwart als wat wij hierboven in druklettershebben gezet. DeN-VA waswel degelijk bereid om deelte nemen aande gemeenschapsdialoog, maar dan op de voorwaarden die gesteldwaren door deVlaamse regering (waar de VLD tot nader order deel vanuitmaakt) enniet op basis van dewazige bemiddelaarsnotaof dever­

borgen - niet eens zo verborgen - liberale collaboratieagenda. Zo mogelijknogidioter was de stellingname van Caroline Gennez, die federale verkiezingen eiste, maar wel de Vlaamse regering wou laten voortbestaan zij het zonder de N-VA. Paars dat samen de ontbindingeiste van hetkartel, een redente meer voorN-VA en CD&V om de kar- telrangen te sluiten, zouden wijdenken.Overigens:ook de sp.a heeft de voorwaar­ den van de Vlaamse regeringgoedgekeurdom aande dialoog te beginnen,en Gennez dan maar beweren in Terzake dat de socialisten zich inzake de staatshervormingaltijd rechtlijnig hebbenopgesteld! Niets dan leugens, inde ijdele hoop datde kiezerhun kronkelredeneringen niet doorziet.

Intussen nemen wij kennisvan nog een laatstewanhoopsoffensiefvan Letermeen Peeters: de federale regering zou zich dan zogezegd toch niet met BHV gaan bemoeien:

start dedialoog! Als de N-VA zich alsnogom detuin laat leiden, zijn De Weverenc

Deze week:

• En dolle week 2

• Aan de minister van binnenlandse bordelen 3

• Linkse leugens 4

• Los 10

• RudyAernoudt vangt 14

Bart is het beu...

Schaf de ouders af

\ ïoo 2 I L ---

Vorige week begon bijzonderslecht voor derokersonder ons. Zeker wanneer zekin­

deren hebben, want wanneer het van de Vlaamse Liga tegen Kanker afhangt, mogen er in hetbijzijn van kinderengeen sigaret, sigaarofpijp meer wordenopgestoken.Ook niet thuis.

Over de praktischeuitvoering van dat idee­ tje werdzedig gezwegen. Maghet op het ter­ rasals dekinderen aan hetschommelen zijn in de tuin? Ofmag het dan wel binnen, want zijzijndan buiten. Maar is de rook om het hoofdwel voldoende verdwenen wanneer ze weer naarbinnen komen?Hoeveelminuten, uren voor hunthuiskomst moetde laatste sigaretgedoofdzijn?Kan wel totaparte toe­

standen leiden. "Wanneermoeten wevan­ avondnaar huis komen, vader?" “Durfje hier niet te vertonen voor drie uur vannacht hé", klinkt het streng.

Hoe stellen we overtredingen vast? Met een rookdetector mettimer, terwijl de kin­ deren hun thuiskomst registreren in de prik­

klok naast de huisdeur? En wanneerwordt vervolgd?Na klachtvandekinderentegen hun ouders?Deopwinding bij een vrijpartij­

tje opzondagochtend wordt door vele kop­ pelsmee opgedreven door de vrees dateen spruit ongevraagd de kamerbinnenstormt.

Nu zal zelfs het sigaretje nadien voorde nodige spanning zorgen. En nog, wat doen we metkinderen die rokenin het bijzijn van hun ouders?

Wordt het niet de hoogste tijd om in dezelfdegeest een menuwetgeving uit te werken? Maximaal twee hamburgers per week, een keer frietjes en drie kant-en-klaar- maaltijden. Minstens vijf keer verse groenten, nooit meer dan vier keervleesen minstens twee keer vis. Maar geen kabeljauw, want die is met uitsterven bedreigd. Ten laatste zon­ dagavondbrengen de ouders hetweekmenu binnen op het politiekantoor, met devoor­

ziene eettijden. De culinaire politie krijgt het

recht controles uit te voeren in deeetkamer op die vastgestelde tijdstippen. Want crimi­ naliteit moet hard wordenaangepakt.

Maarwe beginnen dus eerst met sigaret en aanverwante rookmiddelen.

Gelukkig is er Mieke Vogels die de ver­ stokte rokers terhulpsnelt. Zij zouheteen geweldig idee vindenmochten we kinderen opsluitenop school vanacht uur‘smorgens tot zesuur 's avonds. Velerokers zullen opge­ lucht adem hebben gehaald (voor zoverze dat met hun aangetaste longen nog kunnen) bijhetlezenvandat nieuwsje. Datbiedt hen de kans om het grootste deel van de dag rus­

tigdoor tepaffen.Alsje dan meteen groepje rokersafspreekt om de kinderenafwisselend bij elkaarte latenlogeren, moetde opgelegde beperking best meevallen.

Maar misschien moet ook in deze zaak resoluut worden opgetreden, want beide ideeën hebben één zaak gemeen: wantrou­ wen tegenover ouders.Alswe de kinderen nu eens meteen uit de materniteitwieg wegpluk­ ken en kazerneren in opvoedingsinstituten, onder leiding vanvadertje staat die tenmin­ ste wélweethoe jekinderencorrectopvoedt.

De oudersmogen hun kinderen danbezoe­

ken in rookvrijespreekkamers, ergens tus­

sen zes uur‘s avonds en acht uur‘s morgens.

Wanneerzegeen school hebben.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianistschieten via denblootenkooninck@hotmail.com,maar natuurlijkookvia hetgewone redactieadres

2

De dingen dezer dagen

Ze zijn er voor de mensen

Het is niet omdat er zaken theoretisch vereenvoudigd worden dat dit in de praktijk ook merkbaar is. Om een geval van kar en paard te noemen, in Ant­

werpen wedijverden tot voor korte tijd vier sociale huisvestingsmaatschappijen met elkaar om het aanbod “woongelegenheid” zo aantrekkelijk mogelijk aan de man en de vrouw te brengen. De rode draad die “De Goede woning”, “Peris- feer”, “Onze Woning” en “Huisvesting Antwerpen” met elkaar verbond was het coördinerend oppergezag van op het Schoon Verdiep door de verantwoordelijke schepen en zijn/haar rechtstreekse medewerkers.

Het moet zijn dat coördinerend wer­

ken met vier verschillende administraties die elk zo’n beetje hun eigen prioriteiten en reglementen toepasten bij het toeken­

nen van huisvesting, meer nadelen dan voor­

delen had. Dus werd een denktank opge­

richt om een en ander bij te sturen. Die kwam tot de conclusie dat een fusie van vier naar één de nadelen zou wegblazen en alleen de voordelen in de running zou hou­

den. Zodoende werd een nieuwe maatschap­

pij geboren. Ze heet “Woonhaven” en biedt op een nieuw adres onderdak aan de vier eerdergenoemde maatschappijen. Mogelijk heeft het met de bekende strubbelingen van de beruchte "overgangsfase" te maken, maar momenteel ziet het er niet naar uit dat het bereiken van de doelstellingen van “vier naar één” een onverdeeld succes zijn.

Dat ligt blijkbaar en zoals dat dan heet aan

“menselijke” factoren. Op grond daarvan is elke van de vier gefusioneerde administra­

ties enerzijds van oordeel dat zij beter werk aflevert dan de vier andere, inclusief dus de

“nieuwkomer". Anderzijds bestaat bij alle gefusioneerden de niet onterechte vrees dat herstructureren meestal gepaard gaat met onprettige nevenverschijnselen in het perso­

neelsbestand. Zoals de vrees voor het inle­

veren van verantwoordelijkheden of, erger nog, mogelijk verlies van job. Gevolg is dat, om het eufemistisch te stellen, de bereid­

heid tot vanaf het eerste uur erkennen van en loyaal samenwerken met een overkoepe­

lend gezag niet van het verhoopte leien dakje loopt. Wie vandaag als woningzoeker te rade gaat bij een van de vier onder dezelfde koe­

pel verzamelde administraties, kan zich maar moeilijk ontdoen van de indruk dat men eer­

der probeert om de zaken ingewikkelder te maken dan ze te vereenvoudigen.

Wachttijd

Zo raakte me, als voorbeeld voor onge­

twijfeld vele andere, het geval bekend van een gezin dat al een tijdje terug de geijkte aanvraagprocedure had gevolgd en dienvol­

gens ook een flat kreeg toegewezen. Wel­

iswaar met één slaapkamer in plaats van de op het aanvraagformulier ingevulde optie voor twee vanwege nakende gezinsuitbrei­

ding. Maar als sociale woningzoeker wenst, kan niemand al te hoge eisen te stellen. Dus was het gezin in kwestie al heel blij met het aangeboden onderdak. En al evenzeer met de belofte van de maatschappij in kwestie dat een “mutatie” naar een flat met twee slaap­

kamers mogelijk zou zijn na een jaar wonen in de eerste flat. Een jaar na datum bood de betrokkene zich aan op "het bureau” om daaraan te herinneren. Bleek, zo mocht hij vernemen, dat een schriftelijke vraag bij stu­

die van zijn dossier gunstig kon zijn voor ver­

der gevolg.

De brief mét vraag werd verzonden waarna de wachttijd begon. Vandaag loopt die verder, zij het dat de situatie ietwat is veranderd. Dat kreeg de betrokkene te horen toen hij een dag vakantie nam om zich opnieuw in de kantoren van zijn maat­

schappij te kunnen melden. En om te infor­

meren naar de stand van zaken die, zo bleek, onveranderd was gebleven. Wel nieuw was dat het dossier in andere handen was over­

gegaan. Met name in die van de nieuw opge­

richte overkoepelende maatschappij waar­

naar hij zich, voor wat de vraag naar een ruimere woning betrof, nu best kon richten.

De man viel uit de lucht, want tot op dat moment hadden noch hijzelf, noch andere bewoners van het flatgebouw over een fusie van zijn maatschappij onder een nieuwe koe-

VLAAMS-NATIONALE DEBATCLUB Donderdag 2 oktober 2008 om20.30 uur In "HotelDeBasiliek"teEdegem

Groot debat: "WAT NU?" met Eric van Rompuy, Jan Jambon, Bruno Valkeniers,

Jean-Marie Dedecker o.l.v. advocaat Paul Doevenspeck en

Ann Peuteman (Knack) In Memoriam Wim Maes (t 1968)

pel nog met geen woord horen reppen. Ook niet met een half. Noch verbaal noch schrif­

telijk. Maar vermits er weinig anders opzat dan gevolg te geven aan “goede raad”, bood hij zich, mits het offeren van opnieuw een vakantiedag, aan op het adres van de nieuwe maatschappij van “vier in één".

Oeps

In plaats van daar in de verwachte wacht- file terecht te komen die bij zijn “oude” maat­

schappij schering en inslag was, ontbrak die op het nieuwe adres volkomen. Ook het personeelsbestand van drie dames wekte enigszins verbazing. De ontvangst was nave­

nant de “drukte” bijzonder vriendelijk. De dame aan het loket zou dadelijk op de com­

puter nagaan hoever het stond met het dos­

sier van de heer X. Na een tijdje keerde ze terug met de blijde mare dat daar geen spoor van terug te vinden was. Mogelijk was er sprake van “oeps" een kleine vergetel­

heid aan de andere kant van de computerlijn.

Maar geen nood. Een nieuwe aanvraag kon altijd bij de nieuwe maatschappij, mits de aan­

vrager er, ook opnieuw, alle vereiste docu­

menten zou aan toevoegen. De opmerking dat die ook konden worden opgevraagd bij de maatschappij waarvan hij trouwens nooit had geweten dat ze in een andere was over­

gegaan, werd beleefd afgewimpeld. Het werd niet met zoveel woorden gezegd, maar allicht lag het dus aan kinderziekten in communica­

tie en coördinatie en aan teveel werk.

Het verzamelen van de documenten kostte opnieuw een vakantiedag en het nodige (?) invullen van formulieren allerhande. Waarna, dat sprak voor zich, de nieuwe aanvraag per­

soonlijk diende af te geven. Dat kostte ech­

ter en deze keer géén extra vakantiedag.

Het was hem dan wel niet verteld bij eerder bezoek, maar op een bordje bij de ingang stond te lezen dat de Woonhavenkanto- ren op dinsdag toegankelijk bleven tot in de vooravond. Toen hij met zijn nieuwe aan­

vraag kwam aanzetten bij de “vier in één”

maatschappij, bleek het personeelbestand daar op dat tijdstip tot een enkele dame her­

leid te zijn. Die nam het dossier vriendelijk in ontvangst. Ze voegde er zelfs aan toe dat er binnen een “aantal weken” een schriftelijke bevestiging van ontvangst zou volgen.

Op zijn vraag of de dame ook iets kon zeg­

gen over een te verwachten tijdsduur tussen die bevestiging en de kans om een ruimere woning toegewezen te krijgen, kreeg de aspi- rant-huurder te horen dat ze daar zelfs geen begin van een idee van had. En dat hij er goed aan zou doen om regelmatig aan zijn dossier te doen herinneren, liefst door zich te mel­

den. Het blijft een zegen om te weten dat overheden en administraties allerhande er zijn voor de mensen in plaats van omgekeerd.

D.Mol

Filip Dewinter gelauwerd

Filip Dewinter werd in Firenze bedacht met de Oriana Fallaci-prijs en wel 'omwille van de moed waarmee hij oproeit tegen de vloed­

golf van de politieke correctheid. Met Steden Tegen Islamisering heeft Filip Dewinter een democratische verzetsbeweging opgericht die onze Europese identiteit en onze Westerse beschaving moet beschermen tegen de isla­

mitische veroveringsgodsdienst.’

Hij kreeg die prijs ter gelegenheid van een herdenking van de Italiaanse journa­

liste en publiciste Oriana Fallaci. Zij was een beroemde Italiaanse linkse journaliste die na de 9111- terreuraanslagen in Amerika haar kar keerde in twee boeken met scherpe kri­

tiek tegen de multicultuur en islam schreef.

De boeken “De kracht van de rede” en “De woede en de trots" werden in vele talen ver­

taald en er werden miljoenen exemplaren van verkocht.

De herdenkingsmanifestatie vond in Firenze plaats met als thema “Islamofobia and freedom of speech”. Heel wat bekende islamkritische auteurs en publicisten waren present, onder andere: Bat Ye’or, Robert Spencer, David Littman...

Een dolle week

Voor alle duidelijkheid beste lezer, wanneer we deze woorden aan het , toevertrouwen, leert de klok dat het binnen enkele minuten maandag is S .aar den. Geen detail, want in dit land kan de toestand elk half uur wijzigen, va de inleidende toelichting.

Kijken we terug naar voorbije week. Vrij­

dag legden de koninklijke bemiddelaars hun aangekondigde tekst voor aan de vorst.

Een tekst van anderhalf blad nietszeggend­

heid. Een mooi voorbeeld daaruit: “Er kun­

nen deelakkoorden worden gesloten voor de regionale verkiezingen van juni 2009 en in voorkomend geval kunnen ze door de bevoegde assemblees voor die datum wor­

den goedgekeurd.” Er kan dus van alles. En als er een akkoord komt voor de Vlaamse verkiezingen, dan kunnen die zowaar zelfs misschien worden goedgekeurd in de Kamer.

Words, words, words, zei ooit een grote Engelse auteur. Of zoals de Vlaamse Volks­

beweging in een mededeling schreef: “Zel­

den slaagde zo’n korte tekst er in zo’n gren­

zeloze leegheid te verstoppen."

Of toch niet helemaal. Er staan wel enkele dingen in bepaald. Zo wordt vastgelegd dat de “interpersoonlijke solidariteit” niet ter discussie wordt gesteld. Commentaar van Knack-directeur Rik van Cauwelaert op het VTM-scherm: "Dat betekent dat niet gesproken wordt over arbeidsbeleid of fis­

caliteit.” Van het door de Vlaamse regering geëiste respectvoor de territorialiteit, geen woord. Maar er moet wel “ten gepaste tijde een ander uitgebreid onderhandelingskader in het leven worden geroepen om die pro­

blematiek - van BHV - overeenkomstig het federaal regeerakkoord op te lossen.”

Reynders doet het

Forfaitscore voor de Franstaligen dus. En toch ook weer niet, want VLD was er als de kippen bij om vast te stellen dat er nu aan communautaire onderhandelingen kan wor­

den begonnen. Sp.a volgde dat spoor. Maar ook bij CD&V leek men tevreden met het huiswerk van de drie vedetten die door de koning als afremmers de wei waren inge­

stuurd. Het partijbestuur van N-VA kwam in de late namiddag samen en besliste unaniem om er de brui aan te geven. Zonder enig zicht op resultaten was de leut er voor De Wever en co. nu echt wel af. CD&V had de partij nochtans duidelijk gemaakt dat ze zou kie­

zen voor Leterme’s regering als N-VA weer­

barstig zou reageren. Het kartel was vrijdag in de vooravond virtueel geschiedenis. Het CD&V partijbestuur kwam wat later samen en voorzitter Thyssen pleitte voor een ‘ja’- woord, hoewel ze het antwoord van de kar- telpartner toen al kende. De voorwaarden die ze met De Wever had opgesteld op 31 juli en die van het Vlaamse regeerakkoord van 5 september waren vergeten.

Maar toen rolde de mededeling van MR- voorzitter Reynders uit de blackberries. Hij wil snel onderhandelen over BHV en ook de grenzen van Brussel ter discussie blij­

ven stellen. Verbijstering alom in de CD&V- gelederen en de sfeer sloeg 180° om. Een CD&V-kopstuk reageerde: “Reynders heeft het kartel gered”.

CD&V besliste nog eens tijd te winnen door verduidelijkingen te vragen. De Vlaamse regering kwam samen en besliste, vooraleer

Bourgeois aan het woord mocht komen, o111 het antwoord in beraad te houden. B°ur geois bracht de pers dan op de hoogte van ® N-VA beslissing. "Wij doen niet meer mee- VLD en Sp.a roken bloed. Het hoofd van ne kartel lag op het kapblok.

Zondag kwam dan het langverwac N-VA-congres. N-VA deed niet meer me

Daarop ontbonden Somers en Gennel hun duivels. Met een gespeelde verontwaa diging werd een heel zwarte piet uitgede®

aan Bourgeois, die niet meer waardig w°r geacht deel uit te maken van de Vlaam

regering. ,-|

Bij CD&V weten ze intussen het vers£^

niet meer tussen de voorkant en de ac terzijde. Vanavond laat beviel de part'J monde van minister-president Kris Pee.te e van volgende kwadratuur van de cirke • willen het kartel in stand houden, rnaar°n1.

werk maken van een geloofwaardige c°

munautaire dialoog.

Waarom zijn de bananen krom?

Resten enkele vragen, waarvan sommtë' misschien de komende uren beantw°

worden. Voor andere vragen zullen n|S rici een verklaring moeten vinden.

Waarom lanceerde Reynders zijn 00 j zonnen reactie van vrijdag? Het kartel st0 op springen en de MR-voorzitter vond nodig de lijm te leveren om dat kartel **

samen te kleven. Wat bezielde de man ° realisatie van de natte droom van heel P . tiek België - met uitzondering van de kar Iers zelf - mogelijk te maken? 3|

Op een tweede vraag kunnen vve n antwoorden. Waarom gaan VLD en K akkoord in de Vlaamse regering met st voorwaarden” als ze die zonder scrUPaan- aan hun laarzen lappen als het er op komt? Omdat de Vlaamse eisen hen . nen gestolen worden als ze CD&V ee^

kunnen zetten. Zo eenvoudig blijft p°1

soms. V oF

Volgende vraag: wat bezielt CD& (ê de stommiteiten in zo’n hoog temp0 stapelen? Als we er eens tijd voor he lijsten we de onhandigheden van ^-ete^3f en zijn partij graag op. Maar als je een tel hebt, de partner nu al vijftien maa voor haar kernpunt op droog zaad gezet en als je toch belang hecht aan ƒ tel, waarom maneuvreert die partij d | dat ze ofwel dat kartel moet opblazen °ef zoveel bochten moet nemen dat geen nog wijs uitgeraakt? beaflt-

Laatste vraag (en die zal zeer snel woord worden): Gaat N-VA na ^aa.jSfl to*

congres zich toch nog laten verleid® jal mistige operaties de volgende dagen- jjaf de euforie van de congresgangers in eeer$|3' omgezet worden in een gevoel van * genheid en rest de partij meer één s°®' v dat van Spirit. We sluiten af met de den van De Wever voor de VRT-ca^t|3f

“Geduld wordt op een gegeven morne ijf-

heid.” ’

De dingen dezer dagen

3

Kleine Onvolledige Encyclopedie Voor Ongeletterden En Transintellectuelen

F

Fabel: fictief verhaaltje, al of niet gerijmd met belerende zedenles - bekende fabeltjes vertellers zijn de Griek Esopus, de Fransman Lafontaine en de Belg Leterme.

Falen: mislukken, werkwoord dat algemeen gangbaar is in de Vlaamse politiek.

Fanfarke: typisch Antwerps cultuurverschijnsel, gesticht door Keurvorst Lodewijk-lnnocens en 't Pallieterkes gewezen kolderaar L.H. Cotvooghel zaliger, algemeen gewaardeerd door ware muziekkenners.

Fascisme: verschijnsel waarvan haast niemand de achtergrond nog kent, maar dat door haast alle weldenkende democraten als scheldwoord op de voorgrond wordt gebracht en altijd te onpas.

Farce: grap die in la Belgique wordt gemaakt door l’union (de eenheid), ook synoniem voor Grote Staatshervorming (zie ook onder Frats).

Fashion: modeverschijnsel om mode in een vreemde taal te benoemen, wat de mode uiteraard meerfashionable maakt.

Fata morgana: bedrieglijke voorspiegeling die u steeds dieper stuurt in een politieke woestijn waarvan het zand u in de ogen wordt gestrooid.

Fee: toverwezen, verpersoonlijkt door Marianne Thyssen die bij de CD&V is verschenen om van Yves Leterme een staatsman te maken.

Feestneus: onmisbaar attribuut voor minister Daerden.

Fecaliën: uitwerpselen, kunstuitingen van Wim Delvoye.

Filibusteren: een voor Vlaanderen noodzakelijke hervorming, zoals de splitsing van BHV, door volgehouden francofone obstructie op een zo lang mogelijke baan schuiven, niet zelden op verzoek van Vlaamse lijders zelf.

Filip: voornaam van grote staatslieden als Dewinter en De Taaie

Flikadellen: Chinese lekkelnij die op de Olympische Spelen weid geselveeld bij lekkele flietjes.

Flintstones: beroemde familie uit het stenen tijdperk die - toén al! - moest ervaren dat de politieke kaste geen vijf minuten moed wist op te brengen om een noodzakelijke splitsing door te drukken, wat de familie de veelzeggende noodkreet ontlokte: Jabbedabbedoe!

Foefelen: typisch Vlaamse vorm van politiek bedrijven.

Franje: versiersel waarin de dooie mus wordt verpakt die de Vlaming door zijn politieke vertegenwoordigers in de pollen wordt gestopt.

Frats: meer met de werkelijkheid overeenstemmend synoniem borrelnootjes en vette vis (zie ook onder Farce).

Franstaligen: vaderlandse minderheid met meerderheidsaandeel.

Frappant: van het Franse frapper (kloppen), van toepassing op Franstalige flikken die bij betogingen van Vlaams Belang in Brussel de orde handhaven. Frêle:

broos, teer, zoals Mieke Vogels.

Frolic: hapklare brokken waar een hond frolijk van wordt.

Front: vorm van politieke strategie, noodzakelijk om Vlaanderen aan zijn onafhankelijkheid te helpen, waarvan helaas nooit gebruik wordt gemaakt, zodat het front steevast uitdraait op een affront voor het volk.

Futiliteit: onbeduidend gevalletje dat geen aandacht meer waard is - synoniem, splitsing Brussel-Halle-Vilvoorde.

Te klein

De ICC-zaal die de N-VA in Gent had afge­

huurd was veel te klein. Zo een duizend man kon erin, de overige vijfhonderd en zoveel konden in een zijzaal via een groot tv-scherm volgen wat er zich in de hoofdzaal afspeelde.

De stemming? Geen gelatenheid, ook geen kermissfeer. Iedereen wist wat er te gebeu-

vavw

. vlaamscheleeuw. com

of bel 03-385 81 90

het Vlaamsche Leeuw bier wordt gebrouwen door de Brouwerij Van Steenberge

Aan Patrick Dewael

Minister van Binnenlandse Bordelen

Brussel/Tongeren

B rie f aan ..

ren stond en was eigenlijk blij dat het ging gebeuren. Het had lang genoeg geduurd.

Lachers

Kwart na tien was de partijraad blijk­

baar klaar met zijn deliberaties en betrad onder applaus de grote zaal. Frieda Brepoels begroette de opgekomen N-VA-militanten en gaf het woord aan Bart de Wever die meteen de lachers op zijn hand kreeg met het verhaal van de Belgische tricolore die aan het N-VA-hoofdkwartier was opgehan­

gen door een belgicistische onverlaat waar de Brusselse politie niet zo dadelijk een in fatsoenlijk Nederlands antwoord op had.

Uiteraard kregen de “drie musketiers” - wat wij in ‘t Pallieterke de koldebrigade noemen - ervan langs.

Opwarming

Vervolgens kregen de samengestroomde Niveanen een film te zien van de voorbije vijf­

tien maanden, bekeken vanuit N-VA-stand- punt natuurlijk. Een ferme opwarming voor wat nog komen zou. En dat was het voorleg­

gen van de cruciale vraag: steunt de N-VA de federale regering nog? De vraag stellen, was ze beantwoorden: nee! Daarvoor werd het akkoord van de leden gevraagd.

Tussenkomers

Er waren 28 tussenkomsten aangevraagd.

Gij Hengstige,

Er zijn zo van die collaboralen die bewe­

ren dat het gedaan moet zijn met de staats­

hervorming, omdat al dat gepalaver de instellingen ondermijnt en “de mensen”

een afkeer bezorgt van de politiek. Er zijn bovendien van die jonge collaboralen die hun moederpartij bezweren uit de rege­

ring te stappen omdat ze constant gegijzeld zou worden door het Vlaams kartel dat het aanzien van dit land zonder pardon naar de knoppen helpt. En zowat alle topcolla- boralen hebben het voortdurend over de chantage en de onduldbare praktijken van de N-VA, hoewel die alleen maar principi­

eel haar programma uitvoert. Edoch, en nu komt het: wij hebben vorige week geen enkele, maar dan ook geen enkele collabo- raal gehoord die in de affaire “Koekelberg versus Dewael” het hoeren en boeren bij de politietop en op de blauwe kabinet­

ten aan de kaak durfde stellen, de totale normvervaging, de klaarblijkelijke fraude en de daarmee gepaard gaande, op zijn zachtst gesproken morele corruptie. Wat begon als een ordinaire vrouwenkwestie is daardoor uitgedraaid op een beschamend spektakel dat zonder meer de rechtsstaat voor schut zet. Maar dat zal u als politieke peetvader wellicht worst wezen, zolang uw eigen postje maar gevrijwaard blijft en ge thuis aan Gretemie niet teveel moet uitleggen wat de prijs van het geweten is.

(Voor de lezer die minder goed thuis is in het huishouden Dewael: Gretemie is die VRT-journaliste met de grote reeënogen en het naïeve geloof dat ze met de grijze en wijze Patrick D. de Ware Liefde had bin­

nengehaald. Benieuwd hoelang dat verhaal­

tje nog duren zal.)

Wat is de stand van zaken op dit ogen­

blik? We zitten met een commissaris-gene- raal van de politie met rood etiket, die twee secretaresses een onwettige pro­

motie heeft bezorgd omdat de een vol­

gens meerdere bronnen geregeld zijn canapé heeft gedeeld en de ander jaloers was en alles naar buiten dreigde te bren­

gen. Voorts is er een ex-medewerkster van uw kabinet, blauw van zegel dus, die een niet oninteressante functie heeft ver­

sierd bij de Algemene Inspectie van de politie, onder meer omdat ze naar ver­

luidt de canapé deelde met gerechtsma- gistraat B., en vooral omdat de resultaten van haar selectieproef vakkundig werden vervalst door twee topfunctionarissen van de Algemene Inspectie, waarbij het broe­

derschap van de loge een niet onaanzien­

lijke rol heeft gespeeld. Intussen is een van

maar slechts 18 meldden zich effectief aan.

De meesten vonden onderhandelingen in de huidige omstandigheden niet meer nodig en ook niet niet meer zinvol. Twee of drie tusen- komers hadden wel vragen. Wat gebeurt er met het kartel ? Wat met de Vlaamse regering.

Geert Bourgeois liet daar geen enkele twijfel over bestaan. Als het moest zou hij aftreden - hij hing niet vast aan de macht, het postje en de chauffeur, zei hij - en de principes laten primeren. Mark Demesmaeker hield een plei­

dooi voor het behoud van het kartel en dat bleek ook de algemene mening te zijn.

De Wever spreekt

De toespraak die de N-VA-voorzitter afstak, mag gerust worden opgenomen in de

■Verzamelde Werken’ die hij ooit wel eens zal publiceren. Scherp, geestig, en vooral:

raak! Raak onder meer omdat hij - zonder Leterme bij naam te noemen - het “staats­

manschap” op de korrel nam waarmee de christendemocraten zo graag uitpakken.

'Altijd speelt de verleiding van het staats­

manschap, op zijn Belgisch wel te verstaan.

In een normaal land is een staatsman iemand met een visonaire politiek. In België wordt men staatsman door zijn overtuiging in de frigo te stoppen zolang de carrière het ver­

eist!’ (Lang en oorverdovend applaus.)

die twee toplui zonechef geworden van de lokale politie Brussel-Elsene, en drei­

gen dus ook een aantal Brusselse politici in opspraak te worden gebracht.

Nogal wat belastende feiten zijn naar buiten gebracht door het fameuze comité P voor controle op de politiediensten, belastend genoeg om een korpschef bui­

ten te smijten en een minister voor zijn verantwoordelijkheid te plaatsen, maar wat zien wij gebeuren: voorlopig houden de twee kanten elkaar in evenwicht en, jawel, op hun plaats! De rode politiebaas is namelijk van de Franstalige taalrol en sluw genoeg geweest om als advocaat niemand anders te kiezen dan de echtgenoot van madam Onkelinx, waardoor hij zich met­

een extra steun kocht van de PS en daar­

door ook van cdH. Derhalve is hij onaan­

tastbaar, en krijgt ge hem alleen weg als ge voor een “evenwichtige oplossing” zorgt waarbij ook de Algemene Inspectie en uw eigen kabinet - en in het verlengde daarvan gij zelf - gaan bloeden. Omgekeerd gaat de redenering echter ook op: de roden kun­

nen uw vel niet krijgen zonder hun poli­

tiebaas op te offeren die stilaan bekender begint te worden dan de basiliek die naar hem is genoemd. D’er zijn wel wat tuchton­

derzoeken geopend in deze en gene rich­

ting, maar wie er tot nu toe veel bekaaider vanaf gekomen zijn, zijn de twee superse- cretaresses die van het niveau van “imago- consulent" opnieuw tot tikdame zijn terug­

gevallen. (En de Belgische gang van zaken kennende, zal er achter de schermen ook voor hen wel een en ander zijn gefikst.)

CD&V heeft zich in de hele affaire opvallend terughoudend gedragen. Minis­

ter Piske van Justitie heeft zich nauwelijks geroerd, want Leterme vond het wellicht best leuk dat een van de liberale minis­

ters zwaar in de petatten geraakte, maar het leek hem bij nader inzien beter dat gij aan boord bleeft van de federale rege­

ring omdat ge nu heel wat gemakkelijker onder druk kunt worden gezet, en weder­

diensten moet leveren. Intussen kunt ge u nog even blijven uitleven op uw weelderig appartement dat ge volgens partijgeno­

ten boven het ministerie van Binnenlandse Zaken hebt laten inrichten en waarin naar het schijnt al heel wat schoon vrouw­

volk is gepasseerd. Sommigen schoppen het nadien zelfs tot schepen in een mid­

delgrote stad tussen Antwerpen en Brus­

sel. Pas maar op dat Gretemie binnenkort geen verborgen camera’s in de Wetstraat 2 installeert!

XliCfiidiéxRc.

Blauwe collaboralen

En dus ging Bart maar verder op zijn elan, en betrok ook de blauwe en rode smurfen erbij. ‘In dit land is een staatsman een man waar je geen staat op kan maken. Denk maar aan acht jaar communautair negationisme onder paars. Wij hebben het paars tapijt rechtgetrokken, of althans geprobeerd. De VLD blaakt intussen van ambitie om staats­

man te worden, van ambitie om Vlaande­

ren in de steek te laten. Geen wonder dat de VLD de N-VA viseert, omdat wij vechten voor ons programma en onze geloofwaardig­

heid, en dat is precies het omgekeerde van wat de VLD doet!’ Lees verder blz. 14

z

4

Tom Lanoye,

Algemeen Leider BeVlag

Lieber Herr, Lanoye. Vergissing! Excuses paree que de préference vos chefs parlent Ie Beige. Nou ja, zullen we de rest van dit waarderend schrijven maar in het Nederlands afhaspelen gezien uzelf, waarde Algemeen Leider, toch enigs­

zins die taal beheerst in de unieke belcantocombinatie van Antwerps en niet uit te roeien Sint-Niklaas. Iedere weldenkende (zoals de toenmalige directeur van De Morgen letterlijk zijn lezers in een mail noemde) is uiteraard gelukkig met uw aanstelling als Algemeen Leider van de Belgisch Vlaamse Arbeidsgemeenschap ofte BeVlag. Het werd tijd. Sinds de jammerlijke verdwijning van de roemruchte DeVlag in september 1944, heeft Vlaanderen nood aan een nieuwe vereniging die ervoor zorgt dat het land gekoesterd en liefdevol verzorgd wordt in afwachting van een geleidelijke volledige opslorping in een groter cultureel geheel. Jammer genoeg is dat niet meer Duitsland, maar we geven het graag toe, la Belgique is een waardig alternatief, o.m. dankzij zijn superieure mensentaal ‘Ie Beige’, een patois dat een paar woorden gemeen heeft met het Frans en dat een halve dia­

lectspreker zoals uzelf uiteraard zal bekoren.

Met intens plezier zien we dat u een en ander opgestoken hebt bij uw grote voorgan­

ger van de DeVlag: F.J Josephus van de Wiele.

Hij is iets beter bekend als Jef Cognac; een logistieke voorkeur die u natuurlijk ook wel zal bevallen. De Jef was evenals u de auteur van een paar flutromans zoals De Ferde en De Wereldkaravaan, al had hij natuurlijk de tegenslag dat er nog geen media en openbare omroep waren om, zoals in uw geval, onge­

ïnspireerd geleuter op het schild der genia­

liteit te verheffen. U hebt ongetwijfeld met genoegen zijn 'Op zoek naar een Vaderland’

gelezen en goedkeurend geknikt. U moest tenslotte alleen maar het woord Nazi-Duits- land door Belgique vervangen; dat tot grote vreugde van de president van uw vereniging SS-generaal Gottlob Berger. Mijn veront­

schuldigingen, ik verwar weer met een vroe­

gere periode. Bedoeld is natuurlijk Maréchal Mangain.

Dat is inderdaad de chef de file van alle “Vlaamse Franstaligen" zoals u deze bovenonsgestelden zo keurig definieert in Humo nr. 37/3549 van 9 september 2008.

We delen uw splijtende verontwaardiging over het onwaardige discours van ene Bart de Wever die hen migranten noemt die zich moeten leren aanpassen. Wat kunt u anders verwachten van een kleinzoon van een zwartzak? U hebt werkelijk alles uit

uw creativiteitskast gehaald om hem af te serveren als “de Vette Vos van de verrot- tingsmethodiek”; kijk, dat is taalgebruik op het niveau van de eerste trede van de lange ladder op de weg naar de Nobelprijs die die corrupte Zweedse schurken niet heb­

ben toegekend aan uw grote literaire voor­

beeld (bekend als de man van Veerle van ‘t gazettenwinkeltje op de Guldenstraat) die u leerde klassieke stukken langdradig te her­

werken op het moment dat de inspiratie voor altijd weg was.

Terecht hekelt u dat de vette vos hier weer eens het “Waalse Ratten, rolt uw mat­

ten” hanteert. Maar er is een intellectueel van uw niveau nodig om te ontdekken dat dit aloude gezegde nu verbonden wordt “aan modernere versies van vreemdelingenhaat”.

Mag ik u in dit verband enigszins laat ene Theunis aanbevelen, nog een tijdje werk­

zaam bij uiteraard de tv-nieuwsdienst van de VRT. Die bestond het ook om tijdens een vergadering een programmavoorstel te lanceren over, en ik citeer hem letterlijk, de eerste grote nederlaag van de multicultu­

rele maatschappij: de verhuis van de Belgo- fonen uit Leuven naar Nieuw-Leuven. Het is al dikwijls gezegd, maar uw conclusies kun­

nen niet krachtig genoeg herhaald worden:

"Hoe handig toch voor organismen als Geert Wilders of de N-VA, dat het Vlaams Belang

Roddels uit de Wetstraat

bestaat. In lippendienst kunnen ze de con­

touren van die partij bestrijden, terwijl hun mond steeds meer hetzelfde zegt als haar pamfletten.” Eerlijk gezegd, denken we niet dat de heer Wilders zich veel bekommert om het VB. Het is waarschijnlijk een verras­

sing voor u, maar de Wilders-plannen voor een hereniging Vlaanderen-Nederland lig­

gen alleen maar op de tekentafel en zijn nog geen realiteit. Oef, zegt u, want sinds men in Nederland uw schurftuitspraak ondertitelt, is uw liefde uiteraard wat verminderd.

Volstrekt Vlaams boerke

Maar de ware leider onderscheidt zich altijd door die ene grootse en vooral origi­

nele gedachte die als een bliksem inslaat en iedereen in verstomming achterlaat met de bekende visadem: hoe is het mogelijk dat wij hier nog niet aan gedacht hebben? Wel, hier is ze dan. “Indien alle Franstaligen die in Vlaanderen wonen, volstrekte buitenlanders zijn - wat zijn de talloze Vlamingen dan die elke dag gaan werken in Brussel? Volstrekte gastarbeiders. Net als Polen en Chinezen horen ze dus directe belasting te betalen, waar ze MOGEN komen werken, waar ze de lucht vervuilen met hun files en SUV’s, waar ze weigeren deelachtig te worden aan het sociale weefsel, waar ze steeds meer spoor­

lijnen en autostrades eisen om steeds meer poen weg te slepen uit een stadsgewest dat ze luidop zeggen te haten en dat ze nota bene verwijten dat het leeft op HUN kap.”

Einde van de tweede zin op weg naar de Nobelprijs. Kijk, daar worden we stil bij.

Dat we daar nog nooit aan gedacht hebben.

En hebt u dat nu zelf gevonden of heeft de propagandastaffel van president Mangain u dat opgedragen? We denken het niet. Zelfs de hoogste baas van de BeVlag was lichtjes verbaasd.

Er bestaan dus inderdaad Vlaamse boeren die zich bewust zijn van hun rang als Unter- mensch en die dat niet alleen met plezier aan­

vaarden zoals het hoort, maar die dat ook propageren. Ja. als Algemeen Leider maakt u terecht het onderscheid tussen wat u “pro­

pagandisten van de Verkankerde Vlaamse Beweging" noemt ( voorganger Jef Cognac gebruikte bij voorkeur parasieten als hij over Joden sprak; misschien een ideetje voor een volgende column?) en bewuste Edelgerma- nen - doemnis! - Edelbelgen bedoel ik. Dis­

De dingen dezer dagen

crimineren is u natuurlijk aangeboren. Wel­

iswaar heeft geen progressief iemand u ooit betrapt op het woord “makak”, maar “ouwe zak" en discriminatie op leeftijd kan voor u geen probleem zijn zoals die keer toen u als belangrijkste tegenargument Mia baro­

nes Doornaert smalend “een bijna gepensi­

oneerde journaliste" noemde.

In Gotisch schrift

Tenslotte hebt u, Algemeen Leider, nog een mededeling die VOKA en meer dan één econoom de adem zal afsnijden. Ja, er zijn transfers in dit land, maar volgens u zijn de echte transfers die van... zuid naar noord.

Want “het echte taboe is niet eens dat omge­

keerde transfers bestaan. Het taboe is dat ze nooit ter sprake komen als weer iemand roept: we moeten dringend onderhande­

len zonder taboes!”. Wel verwondert het mij Algemeen Leider dat u a maar niet con­

sequent b zegt. Tenslotte hadden uw grote voorgangers in 40 - 45 een oplossing voor zo’n transfers; eentje die zelfs in de jaren 70 in enigszins afgezwakte versie al in het gemeentehuis van Schaarbeek gebruikt werd.

Ik weet zeker dat de president van de BeVlag en al zijn taalgenoten met enthousiasme dit voorstel zullen verwelkomen. Iedere Vla­

ming die Brussel betreedt, moet op zijn pak.

T-shirt of wat dan ook op borsthoogte een gestandaardiseerd Vlaamse Leeuwtje dra­

gen. Dat moet er op genaaid worden (geen speldjes) en er moeten zware boetes voor­

zien worden voor de Vlaamse melkkoeien die het niet dragen. In dat leeuwtje moeten de letters VL verwerkt worden in Gotisc schrift; iets dat Mangain en co perfect ken­

nen sedert ze het gebruikten op hun verkie­

zingsaffiche: Brüssel-Vlaams, ?a jamais.

Blijft natuurlijk nog een klein probleem­

pje. Dat van de Brusselse Vlamingen. Je kun1 ze deporteren, maar stel dat ze niet wi- len. Twee leeuwtjes misschien om iedere Bruxellois er aan te herinneren dat de v'J and een 5de colonne in de Oasis des Belg°P hones bezit?

Hier schieten we tekort en vinden °P korte termijn geen oplossing. Dus, waar*

Leider, laten we het aan uw inbeeldingkrat en die van uw president over om te zorge dat deze vlek op de Belgofonie zo vlug moge lijk letterlijk uit Brussel verdwijnt.

Jan NeckeRS

Schertsdebat

Hoewel de praatbarakkers officieel nog tot half oktober in zomervakantie zijn, noopt de politieke actualiteit soms toch tot een voortijdige samenroeping van commis­

sies. Zo is er de zaak met betrekking tot de illegale benoemingen in de politietop en de vertakkingen ervan tot op het kabinet Dewael. Vorige woensdag moest Patje Bril­

lantine Dewael zich komen verantwoorden.

De oppositie - behalve de Spallochtonen - bracht de kanonnen in stelling.

Patje zat er glimlachend bij, want hij wist zich bij voorbaat gesteund door de meer­

derheid. PS-bullebak en commissievoorzit­

ter Frédéric zou bovendien alles in het werk stellen om de werkzaamheden te beperken en het debat uit te hollen door als stoor­

zender de sprekers op hun reglementaire spreektijd te wijzen.

Het kan verkeren...

Het debat - of wat er voor moest door­

gaan - was de zoveelste parlementaire schijn­

vertoning, een ordinair welles-nietesspelletje van oppositie tegen meerderheid. We beel­

den ons even in hoe de Ampersander hun duivels zouden ontbonden hebben, moes­

ten ze nog in de oppositie hebben gezeten...

Het kot zou te klein zijn geweest. Servaas Verherstraeten zou pathetisch en druk ges­

ticulerend als een wraakgod uit de onder­

wereld het ontslag van de minister hebben geëist. Woensdag bleef het muisstil op die banken.

Wie dat wel deed, waren de Bozen en Dedecker.

Gerolf Annemans kwam zwaar uit de hoek met citaten uit een resolutie van 1998, inge­

diend door Patje Dewael hemzelf. Daarin eiste hij met precies dezelfde argumenten als de oppositie vandaag het ontslag van Mel- chior Wathelet, toen rechter bij het Euro­

pees Hof, naar aanleiding van diens verplet­

terende verantwoordelijkheid in de zaak Dutroux.

Patje was toen oppositielid... Hij keek maar sip bij de voorlezing van die citaten...

k'-Y

£

Alles kan, alles mag

Judocoach Jean-Marie had vooraf aange- kondigd dat hij Dewael - een van zijn intieme blauwe vijanden - zou vloeren. Tempeestend als een noordwester storm hekelde hij deed hij de vriendjes- en benoemingspolitiek van het Blauwe Fabriekje - of moeten we zeg­

gen het Blauwe Bordeel? - in het algemeen en die op het kabinet Dewael in het bijzon­

der. Het raakte de koude kleren van Dewael helemaal niet. Hij voelde zich immers veilig in de schutkring van de PS en DH... die hem eigenlijk feitelijk in de tang hielden. Want hadden zij niet gedreigd Dewael te pakken als hij het ook maar één vinger zou uitsteken naar kameraad PS’er Koekelberg?! En is de advocaat van die man niet uitgerekend Mare Uyttendaele, de halve trouwboek van PS- minister Laurette Onkelinkx...?! Met andere woorden: Dewael gedegradeerd als voet­

veeg van de PS. Als hij nog een greintje van zelfrespect en eergevoel zou hebben, zou hij

“saluut en de wind van achter” zeggen. Maar dat greintje heeft hij dus niet... Wat eigenlijk niet meer moest bewezen worden.

Moraal van het verhaal

Deze regering Leterme - met zijn “goed bestuur" - is niet in staat fundamentele pro- ! blemen op te lossen. Meer nog: alle rege- i ringsleden hangen aan elkaar vast. Zij hou­

den elkaar in een houdgreep. Als er een valt, vallen ze allemaal. Dus besluiten ze om | samen overeind te blijven, kost wat het kost.

Dat hiermee de al zo woekerende normver­

vaging alleen maar nog grotere proporties i aanneemt, zal hen worst wezen. In dit land I verandert er nooit iets, tenzij het zal verdwij­

nen. Waar wachten nog we op?

Linkse Leugens

Een nieuw rubriekje met een titel die feitelijk een tautologie (herhali op zelfde denkbeeld) is, maar het bekt wel lekker. We gaan geregeld in de g_enin zoek naar luitjes die bewust de kluit belazeren omdat hun grote voorm oerd

| altijd gepredikt heeft dat het doel de middelen heiligt. En we zijn niet te .e(1 in om een beroep op onze lezers te doen. Hebt u iets gelezen, gehoord o g brOn.

de media dat perfect in deze rubriek past, meld het ons. Maar vermei jjo«' de exacte woorden of het tijdstip van uitzending. En zeg er bij of u de en ner “naam en adres bij de redactie bekend” verkiest of dat we man, v <zV^oel paard mogen noemen. En voor de e-mailers: geen pseudoniemen genr onder' zwijntje’ of‘toffen tist’ die we uit Het Laatste Nieuws kennen en brieve tekend door bijv. Laurette Onkelinckx maken ook weinig kans. Afgesp Goed, start!

Ere wie ere toekomt: De Standaard van 1 vrijdag 19.9 was in zijn geheel één politiek i correcte leugen. De marktkramer die zich 1 daar hoofdredacteur noemt, had het bril-

| jante idee de krant te laten samenstellen door een potsenmaker als Jan Fabre. De

| rotte hamzuiler van Gent, de doorboorde 1 keverbouwer van Leuven, de l’ami de la reine en de bijzondere operaregisseur (10 spiernaakte acht maanden zwangere vrou­

wen op de scène en één arts in de koulis­

sen van de Munt bij Tannhauser) had het dus over de schoonheid van België en zijn oplos­

sing van alle communautaire ruzies: o.a. poli­

tici moeten de schoonheid aan beide kan­

ten van de grens bewonderen et voilé, plus de problèmes. Wel een probleem voor deze rubriek: de dag daarna maakte auteur Tom Naegels in dezelfde krant brandhout van de onnozele prietpraat van Fabre. Maar toch één parel uit de mond van ex-radiojournalist en Zuid-Afrikabewoner Jan Wauters: “Wat kan het mij schelen of Armstrong al dan niet zijn epo-kuren heeft voortgezet na zijn kan­

kerbehandeling. Dat absolute ‘neen’ tegen doping en dat zware straffen heeft voor mij iets Vlaams Belangachtig. Iets rigoreus. Ik ben poreus.” Jacques graaf Rogge zal het graag lezen en daarmee kent u met terug­

werkende kracht de ernst waarmee Wau­

ters indertijd over bedriegers, sjoemelaars en hele en halve criminelen rapporteerde in

70.9

“Wat is er van de sport?”. In de DS van..je.

is de leugenaar met dienst de onvermU lijke Dimitri Verhuist: “Ik ben vooral van geschiedenis. Kijk eens naar de . munautaire kwesties in België, hoe ^a^|S niet met geschiedenis wordt gezwaai • je nagaat wie er in ons land geschie onderwijst, dan kom je opvallend veel sen uit de Vlaamse Beweging tegen.

aard dezelfde bekommernis bij het b'3 |j.

absoluut onze hofleverancier wordt, tiek journalist R. Goossens van De ^°r’e(

op 19.9: “In steden als Sarajevo en is toch bewezen dat het geen goed i . om het bestuur over een stad aan verTe|j.

lende gemeenschappen toe te yertroU(jele

“ En welke ploert heeft het sein voor burgeroorlog gegeven? Bert Anciaux 0 people want" zo weigerde Anciaux ee deze week manifest om op de opening va^r_

Brussel Biënnale, voor een nochtans1 nationaal publiek, een andere taal dafl eigen Vlaams te bezigen.” De twee e ( naars, Verhuist en Goossens, weten P®

dat in de 178 jarige oorlog tussen Wa e Vlamingen al één slachtoffer gevallen &■ . fascist van het FDF die een hartaanval * En dat alle dreigingen met geweld *n yöF steevast uit Franstalige hoek komen. >° JÉ) gende keer. JAL (jalI@u,v

Op de Praatstoel

5

Gesprek met een burgerrechteloze

Toen de bevrijding uitbrak

Begin september heropenen niet alleen de scholen, maar wordt her en der ook met vaderlandse tremolo’s herdacht dat in die maand ons edel vaderland werd bevrijd. Goeie gelegenheid om eens te gaan babbelen met “foute” medeburgers die over die bevrijding wel enigszins anders dachten dan in tremolo’s. De onver­

getelijke Anton van Wilderode schreef in zijn Ballade van de kleine man: “Toen de bevrijding uitbrak, kreeg hij levenslang”.

De man met wie ik ben gaan praten, kreeg aanvankelijk, zoals honderden lot­

genoten, de doodstraf. Zelfs na meer dan zestig jaar heeft hij liever dat zijn naam niet wordt vermeld. Ik respecteer die wens en begrijp hem ook en zal mijn flink van de tongriem gesneden praatgast daarom de naamloze naam Anoniem, afge­

kort A, meegeven. Uw dienaar stelt zijn vragen onder de P van Pallieterke.

P.: Mag ik onze lezers vertellen dat gij aan het Oostfront zijt geweest?

A.: Als knaap van 17 jaar was ik bij de eersten. Ik had bij de eerste zes doden bij Baracki kunnen zijn, waar wij met tien man waren ingezet voor de bevoorrading. We hadden zes kilometer achteruit moeten trek­

ken en werden overvallen door partizanen, met die zes doden tot gevolg.

P.: Was Reimond Tollenaere daar bij?

A.: Neen, wij waren van de derde compag­

nie, Tollenaere was bij de tweede.

(Er wordt mij een doodsprentje toege­

schoven van Ward Benoni Snel, geboren in 1918, overleden op 4 december 1941. Ik lees:

“Gesneuveld aan het Oostfront in dienst van zijn volk en ter verdediging van de christe­

lijke beschaving”.)

Walter Molenaers had zich, om aan de partizanen te ontsnappen, verstopt onder dode soldaten. Hij zat helemaal onder het bloed, van hemzelf en van de doden, maar hij overleefde de overval. In 1943 is hij dan toch nog gevallen.

P.: Een vraag die vooral onze jon­

gere lezers, die in een heel andere tijdsgeest zijn opgegroeid, zich onge­

twijfeld zullen stellen: hoe kwam een jonge mens er in die tijd bij zijn leven te gaan riskeren aan dat barre Oost­

front?

A.: Dat verschilt van man tot man. De jon­

gens die tot de eerste lichting van het Vlaams Legioen behoorden, waren echt naar Duits­

land gekomen om een Vlaams legioen te vor­

men. Voor mij lag dat anders: ik was al sol­

daat, namelijk bij het SS Freiwilliger Legion Flanders.

Krupp

P.: Hoe verzeilde een Vlaming bij de Waffen SS?

A.: Om dat uit te leggen, moet ik een heel eind terug in de tijd gaan. Mijn ouders waren niet rijk. Met heel veel moeite wisten zij de eindjes aan elkaar te knopen. Vader was een overtuigde antimilitarist, een voor­

stander van het gebroken geweer en als heel sociaalvoelende mens lid van het katholieke syndicaat Ik Dien. Na zijn legerdienst (vier jaar in die tijd!) kwam hij naar huis, maar hij geraakte hier niet aan werk. Samen met andere familieleden is hij dan in Duitsland bij Krupp gaan werken.

P-: Datzelfde Krupp dat in de oor­

log de Duitse oorlogsmachine aan de gong heeft gehouden?

A.: Mijn vader werkte nog bij de oude Krupp, die toen nog niet veel meer aan de gang kon houden dan een smederij. Vader werkte er als voorslagen Dan kwam de oor- '°g en moest hij kiezen: opnieuw soldaat

- Toppunt van democratie op z’n Belgisch: de verkiezingen volgen jaar laten samenvallen om de democratie voor vier jaar... uit te scha­

kelen,

■ Samenvallende verkiezingen volgens staatsman Dehaene: een goeie gelegenheid om wat afstand te nemen van je verkiezingsprogramma.

Juist en als je er ver genoeg van afgaat staan, kun je er geen letter meer

*an lezen, laat staan er een letter van uitvoeren.

Grafschrift:

Hieronder ligt in rust Jean-Luc Dehaene.

De Dood kwam met z’n zeis en maaid’em neer.

Hij Slng met tegengoesting, maar gedane laken nemen - gelukkig maar - geen keer.

- Blauwe francofiele collaboraal Guy Vanhengel en het Brussels Hoofd­

redelijk Gewest (BHG) willen een nationaal voetbalstadion op Parking c van de Heizel. Staat die C daar voor Cynisme of voor Centen? Of voor

°Hebei?

' Het BHG wil dat stadion wel, maar de federale staat “mag" het betalen efl de landelijke gemeente Grimbergen “mag" zich verheugen in lawaai-,

*erkeers- en andere hinder. Geen wonder dat Grimbergenaar Bart Laere- rn°ns... picquè is.

worden bij het Belgische leger of krijgsgevan­

genschap in Duitsland. Als antimilitarist koos hij voor het laatste en kwam hij terecht in het Zellerlager op de Lüneburger Heide. En daar zat hij dan, terwijl thuis vrouw en kinderen niks te eten hadden. Toen de Duitsers hem zijn job van voor de oorlog bij Krupp aan­

boden, was voor hem de keuze rap gemaakt en hij is daar heel de oorlog blijven werken.

Mijn moeder zei: “Daar is meer mee te ver­

dienen dan met armoe lijden”.

P.: Heeft uw vader gewogen op uw beslissing om naar het Vlaams Legi­

oen te gaan?

A.: Mijn vader was een belezen man die over alles een mening had. Thuis hoorde ik veel spreken over figuren uit de Vlaamse Beweging, o.a. over Dr. Borms. Als jonge knaap werd ik een verzamelaar van Borms- afbeeldingen, die we toen zelfs op sigaretten tegenkwamen. Toch was het niet mijn vader die de grootste invloed op mij heeft gehad, maar zijn broer, mijn oom, die nationaalso- cialist was. Toen ik naar de vakschool ging, kwam ik dan weer onder de indruk van wat ik daar hoorde van de directeur, E.H. Claes- sens, die een oom was van Jetje Claessens.

Ik kreeg daar het vak “maatschappijleer”, dat uitgesproken nationalistisch gericht was.

P.: Dat zou in de vakscholen van vandaag niet misstaan, maar waren er nog andere bronnen die uw keuze voor het Oostfront beïnvloed hebben?

A.: Ja, ik las in “Volk en Staat” alle dagen de artikels van Jan Brans over de Nieuwe Orde en die boeiden mij geweldig. Boven­

dien werd in die tijd door Léon Degrelle (Rex) het ene schandaal na het andere aan het klokzeel gehangen. Het ging hier niet goed. Ik kwam uit de vakschool en vond geen werk en ik hoorde rond mij veel spre­

ken over de SS, onder andere op een verga­

dering met René Lagrou. Wat die man daar vertelde, stond dicht bij mijn mening over de Nieuwe Orde (nota hvo: in 1940 was Lagrou eerste standaardleider Algemene SS Vlaan­

deren) en mijn besluit stond vast. Mijn moe­

der zei: “’t Is oorlog, ge zult uw plan moe­

ten trekken".

P-: Het was oorlog. Deed het vader­

land dan geen beroep op u?

A.: Dat heeft ook mee mijn keuze bepaald.

Zoals mijn vader was ik antimilitarist en ik had gezworen nooit bij het Belgische leger te gaan. Ik ben dan bij het Vlaams Legioen gegaan.

P.: Als er over Vlamingen aan het Oostfront gesproken wordt, gaat het steevast over oproepen om te gaan vechten tegen de bedreiging van het communisme. Zijt gij ook om die reden gegaan?

OXI

o’

7T n>

■X

o' LH

A.: Dat was niet mijn drijfveer. Ik was sol­

daat en vrijwilliger en had te luisteren naar de bevelen. Het was de overheid die besliste en wij discussieerden daar niet over. Ik wil u wel zeggen: hadden ze mij na drie weken naar huis laten gaan, dan was ik gegaan, maar ik was gebonden door een contract. Nochtans, toen die Duitse generaal in Polen alle Vlamin­

gen bijeenriep en de vraag stelde wie wilde vechten en wie niet, ben ik niet meegegaan met die dertig die naar huis zijn gegaan. Ik zat er eigenlijk ook onderdoor, maar ik ben toch gebleven. Ik ben vijf keer gekwetst. De solda­

ten noemden dat “Heimatschütz" (heimat- bescherming). Ik werd korporaal en moest daarna als “Hilfsausbilder” (hulpopleider) zelf rekruten opleiden. Ik ben daarna onder­

officier geworden en bij Leningrad opnieuw gekwetst geraakt.

P.: Blijkbaar stond de Heimatschütz aan uw kant?

A.: Toen de eerste en de tweede compag­

nie gevangen waren genomen, had ik daar ook bij kunnen zijn. Na Breslau, Tsjecho- Slowakije, Berlijn, Düsseldorf, Elwangen en de Lüneburger Heide, belandde ik in Pom­

mern, waar ik opnieuw gekwetst werd. Ja, ik mag zeggen dat ik soldatengeluk heb gehad.

Aan de Oder zijn we achteruitgetrokken, maar we wilden ons niet laten pakken door de Russen. Dan liever krijgsgevangen bij de Amerikanen. Een Pool heeft mij gevangen genomen in Schwerin.

P.: Schwerin, die stad komt voor in de Ballade van Vrouw Griese van Mar­

cel Beerten. Hebt ge die gekend?

A.: Hij was in onze compagnie, maar hij behoorde volgens de Duitsers tot de “poli­

tiek onbetrouwbaren”. Zij vonden hem “poli­

tisch unfähig", net als de broer van Bert Pele- man, omdat hij een Dietser was.

Spitsroeden

P.r Oorlog gedaan, dus terug naar het geliefde vaderland?

A.: In Schwerin zaten wij op een weide zonder enige dekking of onderdak. Een pakje van een Amerikaanse soldaat moesten wij delen met negen man. Daar hebben de Ame­

rikanen ons overgedragen aan de Britten, die ons daarna overleverden aan de Belgen.

Ik heb slaag gekregen tot bloedens toe. Ik heb geprobeerd te ontsnappen, samen met Duitsers, om in Duitsland te kunnen blijven.

Ik had daarvoor al een andere naam aan­

genomen, maar ik ben verklikt door... een Ollander. Op 11 juli, maar heel zeker ben ik van die datum niet, ben ik overgebracht naar Beverlo, waar wij spitsroeden moesten lopen tussen Waalse soldaten. Ik ben twee keer beschoten. Ik heb het hun nooit kun­

nen vergeven dat ze ons niet als soldaten hebben behandeld.

P.: Hoe lang hebt gij gezeten?

A.: In Tongeren heb ik de doodstraf gekre­

gen. Geld voor een (dure) advocaat had ik niet en dat hadden mijn ouders evenmin.

In beroep in Luik is mijn doodstraf omge­

zet in levenslang en uiteindelijk heb ik 15 jaar gekregen, waarvan ik 2/3den gezeten heb, tien jaar dus. Stonne Wouters was onze zangleider in Beverlo en samen met hem ben ik later in Antwerpen naar werk en een lief gaan zoeken.

P.: Gij waart blijkbaar een zwaar geval?

A.: Ik heb nog altijd geen stemrecht. Toen ik, om mijn burgerrechten terug te krijgen, trouw moest beloven aan de wetten van het

Belgische volk, heb ik gezegd; "Ge moogt uw burgerrechten houden!”

P.r Waarschijnlijk een overbodige vraag: hoe staat gij tegenover het Bel­

gische vaderland?

A.: Ik ben altijd radicaal anti-Belgisch geweest, ook al voor de oorlog. Ik ben voor de Vlaamse onafhankelijkheid. Nu!

P.: De vaderlandse wederopvoeding heeft bij u duidelijk gefaald?

A.: Toen ik in Turnhout zat, een kamp voor moeilijk heropvoedbaren (hvo: waar ook onze eigen L.H. Cotvooghel op kot is geweest), waar Ward Hermans mijn lotge­

noot was, heb ik in een brief aan de direc­

teur geschreven dat wij behandeld werden door parasieten en sadisten. Ik ben geen lei­

der, maar als er een opstand was uitgebro­

ken, had ik daar graag aan meegedaan. Ik heb nog een gedicht afgeschreven dat Ward, die mij uit mijn neerslachtigheid heeft geholpen, uitzijn eigen dossier gestolen had. Misschien is er plaats voor twee stroofjes!

Wij zijn ‘t geslacht dat men tweemaal heeft verraden,

tweemaal verloochend en tweemaal geknecht.

Wij zijn ‘t geslacht dat met onrecht beladen,

viel op een slagveld bij ‘t “Zwijgen en vecht”.

Wij zijn ‘t geslacht dat waar alles ver­

duistert,

licht in de nacht als een bloedig fanaal.

Wij zijn ‘t geslacht dat geknecht en gekluisterd

kwijnt in de kerkers of sterft aan de paal.

P.: Een gedicht dat u en zeer velen op het lijf geschreven is, maar zeg eens, ge hebt mij verteld dat gij van Limburg waart, die “brave" provin­

cie die bij de foute broeders geen bijs­

ter goede faam genoot om het eufe­

mistisch uit te drukken. Hoe ging het daar in die kwade jaren?

A.: Daar was in die tijd het banditisme het ergste. Vooral de Oostfronters werden bedreigd, maar ook hun familie. Daarom was een van mijn broers bij de hulpgendarmerie gegaan en die is ook het zwaarste gestraft:

ook levenslang, maar 7 jaar gezeten.

P.r Met hoeveel waart gij thuis?

A.: Acht kinderen en drie daarvan waren meisjes. Die hebben ook allemaal in de bak gezeten. Mijn jongste broer moest zijn oud­

ste zus kaal scheren op bevel van een neef die bij de weerstand was.

Ze hebben thuis heel de boel in brand gestoken, omdat er wapens verborgen zou­

den hebben gezeten. Wij hebben nooit wapens in huis gehad.

P.: Gij zijt nu 85. Nog een speciale wens?

A.: Ik heb een jonge dokteres die naar mij kijkt. Ik heb haar gezegd dat zij ervoor moest zorgen dat ik nog zeker één groot feest mag beleven: de dag dat België uit mekaar valt.

Dat zou ik nog héél graag willen meemaken!

HVO

4