JURISPRUDENT/E
^erubrieksignaleertenbehandettdebelang·
tl
t?
rismdentie°P or-gebied. Derubriek
^ 9 ^ c h r e v e n d o o r m r J i d r i a a
v n
(°
nd^nemingsrecht) enmrCuus
van Voss (sociaal recht).
Geen ontslag na openbare kritiek
n n i e
*
u i tsensatiezucht, maar gewetensvol
ge-«nen besluit van or-leden om datgene wat zij als
zii i'
SΛ
d 6 n Z i e n n a a r b u i t e n t e b r e nS
e n'
o m d a tkan 1
v e r o n d e r s t e l l i ng verkeerden via interne
?
g e e n W e g e n t e v i n d e n o m d e z emisstan-ο t
n e i n d igen, leidt niet tot ontbinding van
arbeidsovereenkonist.
Ι noy
e m b e r 1991>1,21,
l n s t e I I i n«D e isook envandeor, egewerktaaneenTV-a m egewerktaaneenTV-a o v e r D e D r e ef i n er]991.Inditpro-W d d ^ PPillen. Zij bestuur, nochdirec-O n r r^e f ve r z o c h t dekan-rechter om ontbinding ^^oearbeidsovereenkomst 'etrokkenen, omdat U.^hebbenafgeschil-tn, • e e n i n s telling waar l e7. "r e e l w o rd t m i s h a n
-' · ö°vendien bleek uit t
^ e i d v a n h e t p e r s o
-e -el zieh tegen verdere
sa- ^nwerkingmetdebetrok-^nen verzette.
e werknemers stelden dat
«n geen andere weg danpu-^'tothadopengestaan.
De directie aeeepteerde het geweld en trad er niet tegen op. De vertrouwensbreuk met de collega's achten zij, voor zover al aanwezig, te herstellen.
De rechter stelde vast dat de AVRO door de directie in contact was gebracht met de leden. De betrokken or-leden waren dus in die hoe-danigheid bij de zaak betrok-ken geraakt. Dat was ook niet verwonderlijk, omdat or-leden zieh vanuit nun bij-zondere verantwoorde-Ujkheid geroepen voelen misstanden te signaleren en aan de orde te stellen. De personeelsleden hadden niet zelf de publiciteit ge-zocht. Evenmin hadden zij bewust onwaarheid gespro-ken; zij sloten zichzelf niet uit in belastende verklarin-gen. Hun weergave was za-kelijk en niet nodeloos grie-vend van toon. Zij handel-den uit welgemeende zorg voor de bejegening van de Pupillen. Van welbewust schade willen toebrengen was geen sprake.
De rechter verweet de be-trokkenen wel dat zij direct in de openbaarheid waren getreden. Dit leverde echter geen dringende reden voor ontslag op, omdat een inter-ne klimaatsverandering pas
onlangs op gang was ge-bracht. De verhouding tus-sen or en directeur was vijan-dig. De procedure waarmee onder het personeel een en-quete was gehouden achtte de kantonrechter weinig ge-lukkig. Dit betrof de vraag-stelling of het zestal 'nog wel' kon funetioneren, het niet-anonieme karakter van de peiling, de dringende op-roep om positie te kiezen en het zenden vanbloemen aan alle personeelsleden met het uitspreken van waardering over de voortgang van het werk onder de ontstane moeilijke omstandigheden. Uit de reacties bleek vrijwel niet dat de collega's meen-den dat de betrokkenen on-waarheid hebben gespro-ken, slechts dat zij dit niet naar buiten hadden mögen brengen. Het bleek evenmin dat de collega's voor het standpunt van de betrokke-nen ook maar enigszins oog hadden gehad. De directie hoeftzo'n standpunt niet als feit te aeeepteren. Uit niets blijkt dat zij een moge-lijkheid heeft geschapen om ook de andere kant onder de aandacht van de collega's te brengen.
Nu de personeelsleden niet uit sensatiezucht, maar ge-wetensvol hebben besloten datgene wat zij als misstan-den zien naar buiten te bren-gen, omdat zij in de veron-derstelling verkeerden via interne kanalen geen wegen te kunnen vinden om deze misstanden te doen eindi-gen, wees de rechter het ver-zoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst af.
In OR-Informatie van 30 mei 1990 werd in deze rubriek be-richt over de zaak Meijers/De Scheide, waarin de Hoge Raadniet veelruimtegajaan een kritische werknemer om de publiciteit te zoeken. Deze uitspraak is een voor-beeld van een veel genuan-ceerdere beoordeling. De rechter gaat heel concreet na, ofer voldoende reden was voor de publiciteit. Daarbij is een belangrijk criterium hoe be-langrijk de kwestie is (geweld tegen jongeren is een wezen-lijk onderwerp) ende vraag of de betrokkenen belangeloos handelen. Ook het optreden van de directie en de ruimte die zijgeeft om kritiek intern aan de orde te stellen blijkt van belang. Voor or-leden blijkt het zaak kritiek zoveel mogelijkintern teuiten. Maar deze uitspraak geeft hoop dat als dat niet mogelijk is, het in belangrijke situaties toch mo-gelijk is misstanden zo nodig in de publiciteit te brengen zonder dat or-leden het uitste-ken van hun nek met ontslag moeten bekopen.
Guus Heerma van Voss
29januari 1992
