NognJaals de onJvang van
onderdeelconJnJissies
23 september 1992
2!
27over welke aspecten een rol kunnen spelen, maar blijft om de concrete beslissing heen draaien. Enerzijds moet het per geval bekeken worden, an-derzijds is een algemene regel toch maar beter.
Al met al valt als lijn in de uit-spraak van de rechtbank te onderkennen dat de norm voor ondernemingsraden niet vanzelfspreekt. De or zal zich in dit opzicht waarschijnlijk iets bescheidener moeten op-stellen. Voor het overige lijkt er wel de nodige ruimte te be-staan voor een verhoging van de norm ten opzichte van de oorspronkelijk gemaakte af-spraken.
We zien in deze procedure dat het niet durven beslissen van de rechtbank de zaak wel bui-tengewoon lang rekt. Het is een stimulans om de zaken zelfop te lossen en dat moet een reden zijn voor bedrijfs-commissies om hun taakseri-eus te nemen om te voorkomen dat de rechter moet worden in-geschakeld. Anderzijds dient ook de rechter zijn nieuwe ta-ken op grond van de WOR se-rieus te nemen en zijn eigenlij-ke taak waar te maeigenlij-ken: het doorhakken van knopen.
Guus Heerma van Voss Deze uitspraak heeft een wat
verrassend verloop. De recht-bank zet nog eens alle argu-menten op een rijtje, waarbij zij nu eens in de richting van de ondernemer lijkt te denken, dan weer neemt het vonnis een wending in het voordeel van de or. Ook de uitkomst is verras-send: partijen kunnen het het beste zelfoplossen. Ik neem niet aan dat zij daarvoor het oordeel van de rechtbank heb-ben ingeroepen. De rechtbank geeft wel enige aanwijzingen
Commentaar
sies niet was aangetoond en hoogstens incidenteel van aard was. Ingeval van con-crete problemen wilde zij de or wel tegemoet komen. De rechtbank deelde het oor-deel dat een en ander per ge-val moet worden bezien, waarbij de or steeds de gron-den moet aanvoeren voor uitbreiding. Dit zou echter niet werkzaam zijn gezien de voortgaande wijzigingen in de organisatie en de geble-ken verschillen van inzicht. Een algemeen toepasbare norm is daarom wenselijk. Tenslotte gaf de rechtbank partijen die in deze bij uitstek zelf deskundig zijn in over-weging onderling te rade te gaan ten einde te komen tot de opstelling van zo'n regel. Mocht dat niet lukken, dan dienen zij hun laatste bod aan de rechtbank mede te de-len zodat die een beslissing kan nemen.
bepalend voor de vraag van de juiste omvang is of het aantal leden per onderdeel-commissie redelijkerwijs no-dig is voor de vervulling van de taak. Zij gaf PIT Post ge-lijk op het punt dat de rechter het oordeel van de or volle-dig kan toetsen en niet slechts marginaal. Het standpunt van de or dat de rechter slechts in uitzonder-lijke gevallen van het advies van de bedrijfscommissie mag afwijken achtte zij in elk geval in deze zaak niet juist, omdat dit oordeel zeer sum-mier was gemotiveerd. De rechtbank wees erwat de zaak zelf betreft op dat de voorlopige vaststelling van het aantal leden van de on-derdeelcommissie niet door-slaggevend is, omdat de or sinds 1990 de zelfstandige bevoegdheid heeft om deze commissies in te stellen. De omvang van artikel 6 is ech-ter voor ondernemingsraden geschreven en daarom ook niet zonder meer van toepas-sing op commissies. In be-ginsel kan worden uitgegaan van de door de or gehanteer-de aantallen volgens artikel 6 WOR, maar de ondernemer kan daartegen bezwaren naar voren brengen.
PIT Post stelde dat de taak-verzwaring van de
commis-
Dezerubrieksignaleertenbehandeltdebelang-rijkste jurisprudentie op or-gebied. De rubriek
wordtbeurtelingsgeschreven doormrJldriaan
Donesteijn (ondememingsrecht)
en
mr Guus
Heerma van Voss
(sociaalrecht).
JURISPRUDENTIE
InOR-informatienr6van25 maart 1992 werd het geschil beschreven over de omvang van de onderdeelcommis-sies van PIT Post, regio Noord-West. De onderne-mingsraad wilde de omvang van de onderdeelcommis-sies groter maken dan in de startstructuur was overeen-gekomen. Aangesloten was bij de norm van artikel 6 WOR, die de omvang van ondernemingsraden regelt. De orwas van mening dat de onderdeelcommissies als ge-volg van de schaalvergroting binnen de organisatie als volwaardige medezeggen-schapsorganen functioneer-den. De regiodirectie van PIT Post meende echter dat de belasting van de leden niet voldoende was aange-toond. De kantonrechter stelde in navolging van de bedrijfscommissie de or in het gelijk, maar de or moest de uitslag van een eventueel hoger beroep afwachten, al-vorens tot invoering over te gaan. PIT Post ging tegen het eerste in beroep, de orte-gen het laatste.
De rechtbank stelde vast dat
