WEEKBLAD VAN DE VOLKSPARTIJ VOOR VRIJHEID EN DEMOCRATIE

VRIJBEID EN DEMOCRATIE

VRIJDAG 4 Aug. 1950 No. 121

MAAR TWEE RICHTINGEN

Pag. 6

WEEKBLAD VAN DE VOLKSPARTIJ VOOR VRIJHEID EN DEMOCRATIE

Zorgen over onze Defensie

A

an de strijd op Korea hebben wij reeds enige malen een beschouwing gewijd. Daarmede bleven wij in de lijn, die wij bij voortduring heb- ben gevolgd, namelijk. een concreet geval tot aan- leiding nemen voor een herhaling van de ernstige waarschuwingen tegen de gruwelijke gevaren, die de wereld thans bedreigen. Wij mogen daarmede niet ophouden, omdat de mensen al spoedig geneigd zijn de zonzijde op te zoeken, hun vertrouwen te stellen op de gunstige (of gunstig lijkende) factoren in de ontwikkeling en te licht bereid zijn het on- aangename en het gevaarlijke voorbij te zien of weg te drukken. 'Een eigenschap overigens, die met vreugde wordt gezien door hen, die de Westerse beschaving ten ondergang willen brengen. Dezen leven voor een zeer belangrijk deel bij de gratie van het fatsoen en het optimisme van hen, wier val zij beogen. Tegenover onze belagers past de uiterste waakzaamheid. Nauwkeurig moeten wij weten wat binnen onze grenzen tegen ons wordt ondernomen, op alle eventualiteiten van over de grenzen moeten wij zijn voorbereid. Geen geklets hebben wij nodig, geen papieren organisaties, maar een reëel apparaat, dat dag en nacht klaar staat om ons volk, zijn rechten en zijn vrijheden te ver- dedigen.

Menigmaal hebben wij in ons blad onze zorg tot uitdrukking gebracht over datgene wat geschiedt- en geschied is on;t de Westerse wereld te bescher- men. Ook in ons artikel van twee weken geleden deden wij dat en thans willen wij daar nader in treden voor wat ons eigen land betreft.

* * *

T

egelijk met de andere hoofdstukken werd op de derde Dinsdag van September in het vorige jaar het hoofdstuk van de begroting voor 1950 aan de Tweede Kamer aangeboden. dat "Oor- log" en "Marine" tot onderwerp heeft. Tot dusver echter zijn deze onderwerpen nog niet in het par- lement besproken. Op zijn vroegst zal dat nu een jaar na de indiening kunnen plaats hebben! Dus op het ogenblik waarop de begroting voor 1951 alweer moet worden ingediend!

I

raat in gevaar te brengen door te zeer de nadruk op die factoren te leggen. Want dan kan de situatie intreden, dat men toch honderden millioenen uit- geeft, maar dat die bedragen vrijwel geheel opge- soupeerd worden voor tractementen, pensioenen, gebouwen e.d., terwijl er vrijwel niets over blijft om een waarlijk strijdapparaat op te zetten. Het is daarom noodzakelijk, dat de minister nu eens precies uiteenzet wat er op de been kan zijn wan- neer zich het ernstigste geval zou voordoen, wat denkbaar is. De nota inzake het defensiebeleid bevat prachtige theorieën, maar het gaat om wat wij kunnen, het gaat om een uiteenzetting van wat er is en van wat wij vermogen als het nodig is.

* * *

W

ij hebben zo de indruk, dat wij wel generaals maar geen leger hebben. En dan doet zich onmiddellijk de vraag voor of wij geen profijt kunnen trekken van de kennis en ervaring van een aantal van de militairen, die in Indonesië zijn ge- weest. Natuurlijk zijn daar bezwaren aan verbon- den en ook vele moeilijkheden. Bezwaren van. pe:·- soonlijke aard en moeilijkheden in verband met de geheel andere eisen, die hier gesteld moeten worden aan een militair. Maar wij moeten vrese- lijke haast betrachten bij wat wij moeten doen ter voorbereiding van onze verdediging en daarom moeten wij op de kortst mogelijke termijn doen wat ook maar even te doen is.

De meest aangewezen weg is, dat de Regering volkomen open kaart speelt. Zij moet ons volk zeggen, wat, gezien de omstandigheden, absoluut nodig is om een verantwoord militair beleid te kunnen voeren. Zij moet zeggen. welke bedragen daarmede gemoeid zullen zijn. Wanneer zij dan komen zal boven hetgeen zij thans heeft aange- vraagd, dan zal overwogen moeten worden, in een open gedachtenwisseling tussen Regering en Par- lement, of dit opgebracht zal kunnen worden. Bij dit alles moeten wij steeds klaar voor ogen hou- den, dat het hier niet gaat om een theoretisch meer of minder, maar om het zijn of niet zijn van

EEN KLEINE ADEMPAUZE van één week zij uwe redactie ver- gund. Daarom zal dit blad één maal niet verschijnen. Ons eerstvolgende nummer zal aanstaande Vrijdag niet uitkomen. Vrijdog over een week weer wel.

ons land en volk. Ons volk is tot grote offers be- reid, wanneer het gaat om zijn voortbestaan, maar het aansnoeren van de buikriem kan alleen ge- vraagd worden indien het besef kan worden ge- wekt, dat de offers worden gebracht terwille van een apparaat, dat in staat is een hoge mate van veiligheid te verschaffen.

* * *

D

e Nota inzake het defensiebeleid geeft ons allerminst het noodzakelijke vertrouwen.

Wij missen daarin de klare doelstelling, wij missen daarin de uiteenzetting over wat nodig is om het gestelde doel te bereiken. Het zal abosluut gewenst zijn, dat de minister in zijn Memorie van Ant- woord aan de Tweede Kamer het woord spreekt, dat op het ogenblik absoluut gesproken moet wor·

den. Wij staan met betrekking tot ons defensie·

beleid op een critiek punt. Thans moet er op de kortst mogelijke termijn volkomen duidelijkheid komen over wat wij zullen doen.

Het heeft thans geen zin om de vraag aan de orde te stellen of er al niet veel eerder gehandeld had moeten worden. In ieder geval moet thans gebeuren wat ook maar enigszins mogelijk is om de opbouw van het defensie-apparaat te versnel- len. Juist bij het afsluiten van dit artikel vcrnemen wij uit de dagbladen, dat de ministers van buiten- landse zaken op hun in het begin van deze week te 's Gravenhage gehouden conferent:e hebben besloten de bewapening van Wes.t-Em·cpa te ver-·

groten en de weerbe>arheid zQ. $):l.e_Lmo?c1 ijk op te voeren. Wie onze artikelen gevoigd hecïl, begrijpt, dat wij ons over dit besluit verheugen. Mogen echter de plannen ten spoedigste ten uitvoer komen en moge ons land bijdragen wat het maar enigs- zins kan. Dit vereist echter een meer doelbewust defensiebeleid dan tot dusverre is gevoa·d. K.

De redenen daarvan willen wij niet in den brede bespreken. Het is duidelijk dat Nederland op het ogenblik met betrekking tot zijn defensie, waar- over het zo strakke internationale verbintenissen heeft, maar niet zijn eigen gang kan gaan. Maar wel is het onrustverwekkend wanneer wij uit de gang van zaken alleen maar kunnen concluderen, dat men het blijkbaar op internationaal niveau zo weinig eens was, dat de Nederlandse minister van oorlog en marine niet in staat was zijn plannen te gaan opstellen. Dat is in een wereld van zo schrikkelijke dreigingen toch waarlijk een zaak, die tot de grootste ongerustheid aanleiding moet geven. En met diepe zorg vragen wij ons af, of men op het ogenblik dan eigenlijk wel weet waar men naar toe moet koersen. Immers, de in September van het vorige jaar in- gediende begroting van Oorlog is op 10 Juni j.l. vervangen door een geheel nieuw ont- werp. De daarop gegeven toelîchting was echter wel uitermate magertjes. En de enige weken daarna ingediende Nota inzake het defensiebeleid Is een onzes inziens dermate vaag stuk, dat men zich af moet vragen, of men wellicht nog niet aan de definitieve plannen toe is en misschien nog eens aan het wijzigen zal gaan. Een ernstig gevoel van onbehagen moet de gewone burger dan ook wel bekruipen en het is nodig, dat nu binnen de kortst mogelijke tijd klare wijn wordt geschonken. Dit is nodig voor ons volk, dat moet weten waaraan het toe is, dit is ook nodig omdat de minister voor de hoofdstukken Oorlog en Marine respectievelijk 850 en 315 milHoen gulden vraagt. Het is een pri- maire eis, dat wij weten of deze enorme bedragen op verantwoorde wijze worden besteed.

Slag ^voor de Den1ocratie

• * •

na

defensie legt een geweldige last op ons volk.

De vraag is echter wat daar nu tegenover wordt gesteld. Wij zijn ervan overtuigd, dat het Nederlandse volk bereid is zich zeer grote offers voor zijn defensie-apparaat te getroosten, maar het heeft dan het recht om een duidelijk inzicht te krijgen in wat het daarvoor aan bescherming krijgt. En nu is het toch wel absoluut nodig, dat de regering duidelijk maakt, dat militair verant- woord is wat zij doet. Natuurlijk, men kanbij wat men voor de defensie beschikbaar stelt, niet afzien van financiële en economische mogelijkheden en sociale factoren. Evenwel moet ook beseft worden, dat het niet verantwoord is om het gehelé appa-

I

n de Belgische koningskwestie . hebben wij nooit partij gekozen. Wij achten die kwestie een Belgische te zijn en te goed weten wij welke sentimenten daarbij een rol spelen. Wie in de gele- genheid is geweest daarover met Belgen te spre- ken, weet zulks. Uit die gesprekken weten wij echter ook de zorg en de droefheid, die er bij vele Belgen was over de afschuwelijke reacties, die zijn gevolgd op de terugkeer van koning Leopold. Een zware verantwoordelijkheid is komen te rusten - op hen, die dit tumult hebben veroorzaakt en ge-

leid.

Ieder mocht het zijne denken van koning Leo- pold. Iedereen was ook vrij om eigen houding tegenover de vorst te bepalen. Maar onjuist is het om als minderheid aan de meerderheid zijn wil met geweld op te leggen. De socialisten hebben hier anti-democratische methoden toegepast en dat is ten zeerste verwerpelijk. Wat in B.elgië heeft plaats gehad, moet het vertrouwen in de socialisten, moet het vertrouwen ook in Spaak, wel heel erg doen verminderen. Niet alleen in België, maar ook ver daarbuiten.

De meerderheid der Belgen had de koning teruggeroepen, een deel der minderheid terrori- seert zodanig, dat de wil der meerderheid wordt teniet gedaan. Ernstig is dit vanwege het anti- democratische; Ernstig is dit ook vanwege de gees- ten, die zijn wakker geroepen. De socialisten in België hebben met hun actie een vruchtbare voe- dingsbodem voor de communisten ter bewerking gereed gemaakt. De geweldmethoden der commu- nisten hadden practisch geen vat op de Belgen gekregen. Maar nu hebben socialistische voorman- nen hun volgelingen geleerd geweld te gebruiken als men als minderheid zijn wil wenst door te zetten. Daarmede hebben socialistische voorman-

In verbond met ztJn werkzaamheden te Straatsburg is Drs. Korthals tot en met de 10de S~tember '50 afwezig.

nen hun volgelingen

geleerd. communistische methoden

Het Vrije Volk van 1 Augu&tus geeft een arti- kel over de koningskwestie. 3-fen zou een felle veroordeling van de gebruikte terreurmetho- den verwachten. Die verwachting gaat niet in ver- vulling. In dit _i1oofd:~rtikel heet het: "Leopold III verdwijnt", "Koning Leopold III heeft eieren voor zijn geld gekozen", "De jonge Boudewijn .... zal zich wel wachten de voetstappen van zijn vader te dru!{ken". Ziet, dat zijn termen, die het aan- zien van het koningschap slechts kunnen verla- gen. Zij getuigen van een mentaliteit, die de onze niet is.

Bovendien ~reft het, hoezeer bij voortduring liberalen en socialisten in één adem worden ge- noemd. Zo wordt er gezegd, dat .,liberalen en socialisten in België een grote, moeilijk te over- schatten overwinning hebben bereikt".

Ook Spaak had trouwens al waardering geuit voor de flinke houding der Belgische liberalen.

Zulke lof uit socialistîsche mond doet vreemd aan.

Meestal spreekt men daar niet best over libera- len. Wij qenken, dat de verantwoordelijkheid de socialisten wat zwaar drukt en dat men nu een steun in de nood zoekt

Vergeefs echter. Wel waren de libera1en ook tegen terugkeer van de koning, maar aan de socia- listische terreurmethoden - en daar gaat het om!

- hadden zij part noch deel.

In de Belgische senaat is namelijk de volgende motie aangenomen:

"De Senaat keurt met verontwaardiging elke aanslag af die mensenlevens in gevaar kan brengen, elke sabotage van de spoorwegen, elke aantasting van 's lands patrimonium en vooral de vernielingen van nijverhcidsinstalla·

ties, die de arbeiders en hun gezin kunnen be- roven van hun broodwinning·•.

Socialisten en communisten stemden hler samen tegen! De liberalen en de leden der C.V.P. stem- den voor. Begrijpelijk. Voor de liberaal is de ver·

loochening van zijn democratische· gevoelens onmogelijk: Voor de socialist, zoals gebleken is,

niet. K.

\'RIJHEID EN DEMOORATIE 4 AUGUSTUS 1950- PAG. 2

Uitstapje naar Korea; het opschrijfhoekje van

mr. v. Maarseveen; een ,,progressieve'' stichting; rust tot zelfs in de parterre der commentatoren

De laatste loodjes wegen het zwaarst. En zeker als onde1· die laatste loodjes zich nog bevindt de behandeling van de wetsontwerpen Unie- aangelegenheden en Uniezaken en Overzeese Rijksdelen der Rijksbegro- ting voor het dienstjaar 1950. Ove1• de behandeling van deze begroting en over het standptmt daj; de V.V.D.-fractie daa1·bij heeft ingenomen, ken ik kort zijn, n« hetgeen m.r. Oud hierover in het vorige nummer naar voren heeft gebracht.

gTessieven" bij delj;e stichting te be- trel[ken. In dit verband is het leer- zaam te lezen, hetgeen Eduard Bou- quin in het nummer van de vorige week .van Elsevier's Weekblad over deze stichting naar voren brengt en ook het Juli-nummer van "Oost en West" vermeldt nog enige merk·

waardige bijzonderheden over het vreemde optreden van deze stichting.

Zeker zal over deze stichting in het najaar bij de behandeling van de nieuwe begroting nog wel het een en ander worden gezegd.

Maar uitema1·d kon h~j in een beperkt artikel niet alle facetten belich- ten en zo blijft e1· toch nog wel het een en ander te vermelden ook onder deze ntbriek.

Daa1·bij viel ene1·zijds het me1·kwaardige standpunt op van de Partij van de A1·beid, naar voren geb1·acht door een der meest linkse leden van deze pa1·tij, de heer De Kadt, die eigenlijk, zij het ook niet in zoveel woorden, Nieuw-Guinea reeds abandonneerde. De heer De Kadt · was kennelijk zeer ontstemd over het adres, dat zovele professoren inzake Nieuw;_Guinea tot de Tweede Kamer hadden gericht. Hij vond, dat het oo1·deel van elke professor over z\jn eigen vak altijd interessant was, maar massa-demonstraties van professoren achtte hij zonder enige be- wijskracht op wetenschappelijk gebied en zonder kracht op politiek ge- bied. Blijkbaar hechtte h'j alleen waarde aan massa-demonstraties van mcialistische zUde.

...

V

an de vele verdere agendapun- ten, waarmede de Tweede Ka- mer zich nog heeft bezig gehouden, vermelden wij de credietverstrel{ldng van f 280 millioen, waarbij namens de V. V.D.-fractie mr. Vonk het woord voerde; gevolgd door Premieregejing Woningbouw 1950, waa1·bij de heer Ritmeester namens onze fractie be- hartigenswaardige woorden spral\., en waarbij hij opwekte te lwmen tot een zeer versterkte woningbouw.

M

erkwaardig was ook de opvat- ting van de heer Welter, die zich bij het algemeen debat over Ko- rea, enige weken geleden in de Twee- de Kamer gehouden, zijn abstinentie inzake de steunverlening voor Zuid-

Korea van Nededandse zijde recht- vaardigde, door er op te wijzen, dat Nederland opgehouden had een Paci- fic-mogendheid te zijn, terwijl hij bij dit debat een beroep deed op de ver- schillende landen om te komen tot een Pacific-pact, waarmede Neder- land dan weer wel te maken zou heb- ben. Hier was deze afgevaardigde toch bepaald met zich zelf in tegenspraak.

Bij herhaling kwamen verschillen- de afgevaardigden, gelijk de heer Welter deed, over Korea te spreken.

En de communistische heer H;oog- carspel ranl,te daar zo in verdiept, dat hij, toen de voorzitter hem aan- maande om v.lcer tot het eigenlijk onderwerp terug te komen, zeide, dat niet hij dit uitstapje naar Korea was begonnen, maar andere afge- vaardigden, waarop mr. Kortenhorst zeer ad rem, hem toevoegde, dat een uitstapje nog iets anders is dan een grote excursie.

E

en ander moment uit de over het geheel wat matte discus- sie is ook yermeldenswaard, n.l. het moment, toen prof. Gerbrandy, die vaak in het vuur van zijn rede wel eens de neiging vertoont er iets spontaan uit te flappen, zeide: "Ik las een tijd geleden een brief, waar- in stond: de heer Van Maarseveen is op het ogenblik hier in Indonesië en hij. heeft een opschrijfboekje; wan- neer hij mededelingen krijgt, die hem naar de zin zijn, worden die in dat boekje geschl'even, maar zodra er mededelingen Immen, die slecht zijn, gaat het boekje dicht, want dat mag er niet in komen", waarop minister Van ]).1:aarseveen zeide: .,Niemand heeft mij het laatste jaar ooit met een opschrijfboel,je zien Jopen, want ik heb er niet eens een."

Hetgeen wel ter snede geantwoord was, maar kennelijk was de Kamer te beleefd om zelfs door een van zijn leden bij interruptie te laten opmer- lren, dat dat dan wel jammer was,' want dat.met behulp van een op- schri:jfboel>je minister Van Maarse- veen verkecl'd citeren, zoals onlangs in het debat over de Indonesische nota, daar zijn geheugen toen te kort schoot, had kunnen voorkomen.

Mr. Oud had in de loop van het debat duidelijk gemaakt, dat het standpunt van de V.V.D.-fractie ten opzichte van mr. van Maarseveen niet in het minst veranderd was sinds het laatste debat over Indonesië, maar, gezien het feit, dat de Kamer toen .de motie-Oud had verworpen, er bij de V.V.D.-fraetie geen 'Qehoefte bestond aan een nieuwe uitspraak.

Zo werden deze beide bgrotingen dan ooit aangenomen met de geleidelijk

aan vaste formulering, dat de com- munisten geacht wensen te worden te hebben tegengestemd.

* • •

E

en belangrijke kwestie werd nog aangesneden door de heer Van de Wetering, die een amende- ment had ingediend om de begro- tingspost ten bedrage van f 1.890.000 voor ·de stichting ter bevordering van de culturele samenwerking tus- sen Nederland, Indonesië, Suriname en de Nederlandse Antillen met f 1 te verminderen, een bekende manier om de afkeuring uit te spreken over een bepaalde zaak.

De Kamer kreeg op een der laatste dagen ook nog de gelegenheid tot kennismalüng met de nieuwe minis- ter van Justitie, mr. Struycken, wiens debuut goede indrul\. maakte en die in ieder geval een zeker tem- po toonde bij de wetsontwerpen tot vaststelling van een nieuwe regeling van de samenstelling Yan de Hoge Raad, de gerechtshoven, de arrondis- sementsrechtbanken en de kantonge- rechten en van de bezoldiging der rechterlijke ambtenaren alsmede van de nieuwe regding van de bezoldi- ging der militair-rechtE:rl\il•c ambte- naren. Uitvoerig heeft de Kamer stil- gcstaan bij de nota inzake de devie·

zenpositie, waarbij de heer Ritmees- ter eveneens de taak had, de zienswijze van onze fractie te vertolken. Ter sprake lrwam in dit debat ooJ;_ het afscheidscollcg·e van prof. Goudriaan:

,.Productivisme en democratie" geti- teld, waarva•1 prof. Lieftincl<:: zeide, dat deze wel cle kenmerten van een grote eruditie droeg:, maar niet van Na het antwoord van minister

Götzen liet de )1eer Van de Wetering zich iets te gemakkelijk er toe bren- gen .om zijn amendement weer in te trekken. Het is ons onbegrijpelijk, hoe de a.r. heer Meijerink deze stich- ting heeft verdedigd. Minister Götzen bleek niet eens antwoord te kunnen of te willen geven op de vraag, waar- om de directeur van deze stichting, dè heer Meuleman heengaat, terwijl het een secret de polichinelle is dat deze zich niet langer heeft ku~men verenigen met de steeds verder gaan- de tendenzen om alleen maar "pro-

Q

f<&eze burger :

was Zonda.g in een beken- de ba.dp!aats. Hij zal de naam. maar niet noem en want het was eeit abomi- nabele boel van slordige, etende, à.l -maar - etende mensen en, die naam noe-

0 ' '

0

~ f

f

nwnde, zou ik brieven krijgen, ve1·ontwaardigde brieven van de heer bU?·ge- meester en van de heTen gemeentebestuu1·. van de heer directeur van de V.V.V. en van het bestuu1: van Iksplaats Voo1·uit; een heen-en-weer-geschrijf waardoor die bad- plaats geen haar bete1· zou worden. Het zou er even naargeestig blijven van al-maar kauwende, malende, slokkende, slikkende, zuigende, knabbelende, slofjeTende monden. Al-maar slagToomtaa1·tjes, slagroornijsies, slag- 1'00m-advocaatjes, siagroom-ananassies, zum·tjes, zebbel- tjes, zabbeltjes, toffees, s.iolcolaadjes, koekjes, peper- muntjes, nogablokken, hopjes, broodjes, pruimen, bana- nen, nootjes, sp1·itsies - als je eT op gi.ng letten een af~chuwelijke àl-maar-buf\kerderij van àl maar mde, wdte, gele, 1·ose, groene e·rt oranje dingen uit zakken, om de zwaTte drop niet te veTgeten.

Het werd een obsessie.

E1· was niemand in de hoofdstraat, op het strand, op de boulevard die niet aan het eten was.

Deze burger werd er bedroefd en onpasselijk van.

Totdat hij, door een plotselinge on'!.mekeer des ha1·ten, bedacht, dat het eigenlijk in al zijn domheid, zijn lcoe- achtige heerLijkheid, zijn uniforme elLende, oQk wel een beetje vertederend was,· dat een paar duizend mensen een · hele middag in de zon zaten, Hepen. stonden, lagen

te slikken en te slobberen. · ,

Dat het lelijk was en onsmakelijk en om weewa1·ig van te worden, maa1· dat het altijd beter, duizend maal beter, was dan een volk, verpletterd onder bon·1men, kanonnen en tanks en dat dit nu de vreedzame v1·eetzaamheid was die men zijn volk mocht toewensen.

Die gedachte maakte die hele, lelijke badplaats mooi en goed voor

DEZE BURGER.

een zekere eenzijdigheid is vrij te pleiten. De bewindsman van het de- partement van financiën vergat daarbij, dat men van zijn betogen wel eens precies het zelfde zou kunnen opmerken.

• • •

V

oorzitter Kortenhorst l{on in zijn slotrede voor het reces wijzen op het vele, dat door de Twee- de Kamer is verricht.

Het was hem gebleken, dat vele le- den minder prijs stellen op een zes- màandenplan, zoals hij had opgezet dan op een plan van korte duur, van b.v. twee of dl'ie weken. Voorts deed hij de niet onbelangrijke mededeling, dat er bij de Kamer een voorkeur sch\jnt te bestaan voor het vergade- ren op Dinsdagavond, wanneer daardoor de Vrijdag als parlementai- re werkdag zou kunnen vervallen.

En hij eindigde zijn rede met de opmerking, dat het na gedane arbeid goed rusten is, waarbij hij allen een welverdiende en verkwil{kende "a- eantie toewenste, waarbij hij, gezien de wijze waarop de perstribune in de Ridderzaal is ingericht, daar dit keer de zin aan kon verbinden, dit ook te wensen voor de dagelijkse commen- tatoren in de partene.

Omdat er toch nog wel het een en ander te vermelden valt onder de par- lementaire flitsen, enerzijds over de behandeling van de pensioenkwesties, anderzijds over de regeringsnota in- zake de verhouding tussen de over- heid en de kunst, zal ik tot die rust nog niet overgaan, maar daa,rover een volgende keer nog het cf'n en ander naar voren brengen.

DE WEEDE (ad interim)

Contniissarissen en posterijen

(Ingezonden)

J-J

et is begrijpe !ijl\., dat een weel{- . blad niet de actualiteit van een dagblad l<::an bezitten. Toch ver- eisen de korte stukjes .,Hoge amb- ten en commissariaten" en "Ambte- narü'' een korte opmerking.

'l'en aanzien van het eerste stuk- je: De benoeming van mr. L. A.

Nijpds tot lid van de Hoge Haad en tot Commissaris van Philips da- teert van vóór de laatste oorlog.

De benoeming tot lid van de H. R.

heeft toen reeds veel stof doen op- waaien, vooral ook in de kring van de Octrooigemachtigden. Immers. de H.R. is, ook in octrooizaken, het hoogste rechtscollege en Philips _was ten t\jde van de beide benoe-

!11ingen in tal van octrooiprocessen gewi!;:keld. Het lijkt mij, zelfs voor een weekblad, niet erg actueel, op deze oude zaak terug te komen.

Overigens ben ik het met de strek- l;:ing van bedoeld entrefilet vollw- men eens.

Tt>n aa~~.zien van het tweede stuk- je. Reeds vóór de laatste wereld- oorlog volgden de Posterijen de ge- dragslijn, die terecht de instemming van de inzender heeft. Maar ook dit is oude. kost. Overigens verheug ik mij evenzeer over de zal{elijke en zo coulante houding van de poste- rijen, die daardoor vertraging voor- kOlnt en niet ten koste van de Nederl. Staat het buitenland laat profiteren van strafport. Jammer is het, dat in het binnenlandse post- verkeer niet een zelfde gedragslijn wordt gevolgd. Of Z()U dat te veel werk vereisen ?

Hoogachtend,

(Dr. 11·.) W. WESSEL.

VRIIHEID llN DllHOOBA'I'II:

taak der pers De

E

en goede voorlichting is eerste voorwaarde voor de democratie" schreef het P.v.d.A.- bestuur van Amsterdam aan het afdelingsbestuur van de V.V.D. te Amsterdam indertijd in zijn uit- nodiging tot een debat over de belastingen, die de V.V.D. omlaag wilde hebben. Omdat de V.V.D.

geen zendtijd heeft en de socialisten wel en die gebruiken om hun tegenstanders, die zelf niet aan het woord mogen komen, te bestrijden, heeft men deze uitnodiging, zoals men zich herinnert, afge- slagen en gezegd eerst zelf eens voor de microfoon het zijne te willen zeggen. De V.V.D. kreeg wel geen gelegenheid tot propaganda, maar men stelde een radio-debat voor, en omdat <tl.t tenminste iêts was in de democratisch goede richting, is dit debat oók gevolgd.

·wij dachten terug aan deze voorlichting als eerste voorwaarde toen wij de Nederlandse bladen lazen over de Belgische koningskwestie. Er was een volkomen tegenspraak in de berichtgeving tus- sen de katholieke en de socialistische bladen. Zij schreven naar gelang zij voor of tegen de koning waren geporteerd. De Brusselse correspondent van de N.R.C. schreef, dat de Belgische bladen volkomen met elkaar in tegenspraak waren wan- neer het de feiten betrof - bijvoorbeeld "enkele"

koningsgezinden in de socialistische pers waren

"duizenden" in de katholieke bladen - en het was in ons democratische Nederland precies zo. En de conclusie kan zijn, dat een groot deel van de Nederlandse pers dus nog lang niet aan die eerste voorwaarde van de democratie toe is. Dat moge haar wa-t voorzichtiger doen zijn critiek te uiten op persverhoudingen in sommige andere landen.

Als men in andere landen de verhoudingen hekelt, dan doet men toch goed in eigen land van de democratische vrijheid ook een zuiver en eerlijk gebruik te maken. Want in feite is het minder belangrijk wat de oorzaak is van eenzijdige voor- lichting als wel het feit, dat eenzijdig wórdt voor-

gelicht~

Nationalisatie oj'particulier . . . . if?

l1Htlatze .

I n Engeland zijn .de steenkolenmijnen onder het huidige Labour-bewind genationaliseerd. Daar- door zijn de productiekosten zodanig gestegen, dat zelfs het socialistisch geregeerde Nederland heeft moeten besluiten geen Engelse steenkolen meer te moeten kopen, omdat de prijs voor ons arme landje te hoog is geworden. De voorstanders van natio- nalisatie zouden er goed aan doen eens wat meer aandacht te schenken aan dergelijke berichten.

Wellicht zou dat sommigen van hen tot nadenken stemmen. De staat zal, onder dezelfde omstandig- heden, nimmer zo goed en zo goedkoop kunnen produceren als de particulieren. Wij zien dit b.v.

ook heel sterk bij de openbare nutsbedrijven {gas, electriciteit en waterleiding). In de V.S. van Ame- rika zijn deze vrijwel geheel in particuliere han- den en nergens is de energie in verhouding zo goedkoop als daar.

Vnzhoog dat bedrag!

0

e laatste verkiezingsactie van onze Partij stond in het teken van belastingverlaging, onder de leuze: Omlaag dat bedrag! Nu willen wij het eens over een ander bedrag hebben, dat om- hoog moet, doch helaas nog steeds omlaag gaat:

het spaartegoed bij de Rijkspostspaarbank! In Juni van dit jaar is weer een daling te constateren, nl.

van 11 millioen gulden. H:et totale tegoed daalde daarmede tot 1429 millioen, tegen in Februari van dit jaar nog 1453 mlllioen. Op die manier gaan we steeds de verkeerde kant op: de belastingen om- hoog, de spaargelden omlaag. Dat is heel begrij- pelijk, omdat er een natuurlijke wisselwerking is tussen die twee bedragen. Verlaagt men, waar mo- gelijk, de belastingen, dan komt er weer geld be- schikbaar om te sparen. Dat is hard nodig ook, al was het alleen maar voor onze industrialisatie, waardoor we meer werkgelegenheid scheppen voor de werkbevolking van ons land. En daarom: de belastingen omlaag en de spaargelden omhoog!

Vijfcle colonne (I)

De vijfde colonne is een specialiteit van het Russische Ruis. Alle andere grote Huizen en Firma's staan er tot nu toe vrij machteloos tegen- over. Want, en dat voelt u als democraat natuurlijk dadelljk: in een waarachtig democratische staat behoort de strikte handhaving van Roosevelt's vrijheden en menselijke rechten het eerste gebod . te zijn. En: toch ... mogen wij. voor u nogmaals uit dat Democratisch Manifest van Emery Reves over- schrijven:

a. zo werden de liberaal-democratische staten ondermijnd, hun openbaar leven vergiftigd en hun instellingen tenslotte vernietigd door volkomen

"legale" methoden.

b. de democratische instellingen zijn niet gemaakt voor, en kunnen niet ter beschikking staan van hen, die de democratie we.nsen af te schaffen.

c. wij moeten de democratie veilig stellen voor hen, die democratisch gezind zijn, en het is onze eerste democratische plicht tegenover anti-demo- cratische gedachten, bewegingen en krachten met anti-democratische methoden op te treden.

ei. er is· geen mogelijkheid, dat een democratie,

betzij op nationaal of internationaal plan, werken kan zonder dat de politieke reehten van de demo--

cratische mens verzekerd worden door dwangin- stellingen, die een halt toeroepen en paal en perk stellen aan de activiteit van die elementen, welke om enigerlei reden ageren tegen de democratische voorrechten van democratische burgers of naties.

Vijfde colonne (11)

D

e gebeurtenissen in.Korea toonden andermaal aan hoe snel die 5e colonne overal beschik·

baar is, hoe diep zij kan penetreren en hoe· onge- meen gevaarlijk zij is. Dat wisten wij :zelfs in Nederland. Maar op de vraag: .,en welke veilig- heidsmaatregelen hebt gij dus getroffen?", blijft het antwoord zeer onbevredigend.

Men onderschatte het gevaar niet. Men denke toch vooral niet dat in zo'n rustig landje àls het . onze, nietwaar? . . . de rest van de geruststellerij kent u natuurlijk. Er zijn er, gelukkig, die geens- zins gerust- zijn, die overtuigd blijven dat in ons land overal penetratie plaats vindt en vond, terwijl de afweer volstrekt onvoldoende is.

Die onvoldoende afweer vindt ook een oorzaak in een zeker wantrouwen, dat in vele kringen bleef bestaan tegen de P. v. d. A. Vandaar ook een der redenen voor de geringere belangstelling voor een deelname aan de Nationale Reserve.

Velen uit de hier bedoelde kringen waren wer- kelijk overtuigd dat een regering met sterke socia- listische inslag onvoldoende weerstand zou bieden aan het communisme en bovendien een nationaal machtsmiddel n ie t of v er k e e r d zou gebruiken, waarbij men voor ogen hield buitenlandse voor- beelden van samengaan tussen socialisten en com- munisten.

Velen uit bedoelde kringen, waren echter ook overtuigd dat de communistische penetratie toen, enkele jaren geleden, reeds verontrustend was.

Toch konden zij hu.n wantrouwen niet overwinnen, overwogen hier en daar zelfs al een "ondergronds"

voorbereiden van een beveiliging tegen de 5e co- lonne.

Vijfde colonne (111)

I nmiddels heeft het gebeurde op Korea de noodzaak van sterke en dadelijke beveiliging tegen de 5e colonne aangetoond. Tegenover derge- lijke guerilla's en saboteurs .,in een civiel pakje"

is de thans bestaande Nationale Reserve waar- schijnlijk te zwak, te ongeoefend en onvoldoende paraat. Toch dient ons volk zich snel en afdoende veilig te stellen tegen die !ie colonne, zoals het dit eveneens moet doen tegenover het gevaar van bui ten.

In verband met dit laatste gevaar zal onze mili- taire medewerker in een der volgende nummers het boek van generaal Bilotte .,Het uur der beslis.

sing" (Le temps du choix) bespreken. Het tegen- gaan van dit gevaar dient evenwel op internatio- naal plan te geschieden.

De 5e colonne is echter overal een nationaal gevaar, dat dus ook nationaal moet worden ge- keerd. En nu is het wel heel ellendig dat juist in deze tijd de Belgische socialisten zich zo slechte democraten tonen en openlijk opstand, sabotage en geweld preken TEGEN de beslissing van een op democratische grondslag en geheel overeenkom- stig de wet gevormde m e e r d e r h e i d.

Dit verhoogt ook in ons land het vertrouwen in de social~slen niet. te meer wam· in gc"n enkel Nederland'3+: socialisti-sch blad ook maa,· één woord van afk~u1·~ng is te lezen over de7.e volkomen

ONdenv.:t~t·at'.sche houding.

Dit allts JS te betreuren. Maar het neemt niets af van de duidelijke noodzaak dat tegen de vijfde colonne ALLE niet communjst1sche Nederlanders van ALLE politieke partij_,,, samen MOETE,\f gaan.

Dat, wat ten aanzien van de buitenlandse verhou- dingen geldt, geldt ooK voor de l:tinnenlaudse: een onwrikbaar front vormen door ALLEN voor ALLEN.

Laat u niet robleiden door schijnbaar loyale, rond-en-recht-uit organisaties voor Barmhartig- heid, voot· Zuivere Rede of Cvltm"·· voo1· Vrijheid of Vrede. Kijk uit en onderzoek! Werk in 's he- melsnaam niet onbedoeld en onbe\Th'st met de~e

lieden mee. Maar sluit u aan en werk mee, dade- lijk en daadwerkelijk aan de beveiliging tegen, de afweer van de VIJFDE COLONNE!

Uiterste inspanning!

Thans geldt dat militaire uitgaven primaire noodzaak zijn. Veel van wat goed is, zal naar de 2de plaats moeten.

Dat moet daaraan is geen ontkomen meer omdat er eenvoudig geen andere kans meer is het dodelijke communistische gevaar af te we- ren. Tegenover dit onontkenbare en onontkoom- bare feit lijkt het ons nodig twee zaken te beplei- ten.

In de eerste plaats: laat iedereen, behalve na- tuurlijk de communisten, beseffen dat thans op geen enkele andere manier de waarachtige Vrij- heid kan behouden blijven. Dat dus iedereen offers moet brengen- werkgever en werknemer, arm en rijk. En het zal de taak van onze staatslieden zijn daarbij iedereen eerlijk en rechtvaardig naar draagkracht te belasten - een taak, die naar veler oordeel op bet ogenblik NIET steeds op .de juiste wijze wOO..dt vervuld.

In de tweede .plaats: volkomen soberheid in de militaire uitgaven. Daarmee bedoelen wij dit: kies eerder het Russische dan .het Amerikaanse "ver- -plegings"-voorbeeld. Want u weet immers: OM

4: AUGUSTUS 1950 - PAG I

1 Amerikaanse soldaat in het vuur te brengen zijn n e g e n andere Amerikanen nodig bij verpleging, administratie, aan- en afvoer enz., terwijl dit cijfer bij de Russen vermoedelijk t w e e is, een gevolg van alleruiterste soberheid.

Maar ook bovenal: onverbiddelijk uitkammen van ALLE kantoren en instanties, alle diensten en bijdiensten - weg met alle baantjesgasten. En weg met elke generaal, kolonel en hoofdofficier, die niet voor de volle 100% nodig en nuttig is voor de WEERMACHT. Want elke stuiver, die thans nog aan die weermacht wordt onttrokken voor bijbaantjes of representatie of autofeesten of noem maar op, wordt ONTSTOLEN aan u en aan ons allemaal.

Nodig is thans de uiterste krachtsinspanning!

Rekenkamer (I)

In het verslag der Algemene Rekenkamer over 1949 zijn weer tal van belangrijke en interes- sante dingen te lezen. Wij willen hier op de be- vindingen van de Kamer niet al te diep ingaan, omdat de grote pers aan een en ander reeds vol- doende aandacht heeft geschonken. Toch kan het nuttig zijn er op te wijzen, hoe belangrijk het werk van ·deze instelling is ih verband met haar corri·

gerende taak. Zij biedt voor de burger een ruime waarborg, dat de daden van de overheid 'door een critischè bril worden bekeken, hetgeen de zuiver- heid van het beginsel der democratie ongetwijfeld ten goede komt. Verheugend is in dit verband, dat de aanmerkingen van de Kamer niet meer van zulk een ernstige toon zijn als enige jaren geleden. Weliswaar moest zij ook nu nog op fouten wijzen, doch in aantal en omvang waren deze geringer dan in de jaren vlak na de bevrijding.

Wij mogen hieruit concluderen, dat zij haar werl<'·

zaamheden zeker niet tevergeefs verricht.

Rekenkamer (11)

In verband met het jongste verslag dat door de Algemene Rekenkamer is uitgebracht, moet het anderzijds ernstig worden betreurd, dat zij o.m. tot de slotsom is moeten komen, dat het wijzen op onjuistheden in het verleden, en het geven van adviezen ter verhindering van fouten in de toekomst geen nut kan stichten, tenzij hieraan door verantwoordelijke autoriteiten het oor wordt geleend. Niet dat de adviezen der Kamer zo onfeilbaar zijn - gelijk zij zelf opmerkt - dat zij' steeds zouden moeten worden opgevolgd. Maar wel is het gewenst, dat met enige voortvarendheid de stukken in behandeling worden genomen, die door de Kamer worden voorgelegd. In de loop van het verslagjaar was de Kamer genoopt, een aantal ministers persoonlijk te verzoeken tal van aange- legenheden, die reeds lang bij hun departement waren aangebracht, zonder verder uitstel in be- handeling te nemen. De Algemene Rekenkamer is terecht van mening, dat een snellere uitwisseling van gedachten tussen haar en de minister aan de Rijksdienst slechts ten goede zal komen. Het is jammer, dat de Kamer genoodzaald is geweest, een dergelijke concLJ, :c tP tl·ekkc'tl. Immers, tnen krijgt hier het n1d te v'.;•·dccd'gcn bec~d. dat de Re·

kenkamer adv;see;·t. doe) de ^H~gering zich van deze adviezen te weinil?, aa<Jtrckt. althans te lang talmt om te handelen in ()p l?,<'~'~t :;ls door d" Reken·

kamer is aangegeven. Dit is e~u zwak punt, vooral ook principieel gezH2'1, orndat c:>n dcrgdijke ganf!

van zaken het vertroU\'.'en van de bm·gcl·s in de regering in zekere zin s<:hacle do·''. Het is dan ook te hopen, dat in de ll>ekomst van een vlottere gang van zaken 1neid!ng- kan \'Voi:·d..:'n gemaakt.

RelwnkanJPr (//1)

H

)e merkwaardig het blijkb2ur in ambtelijke kringen kan toegaan. bli.ikt o.m. uit hel feit, dat de Hekenkamer bij de Cenll·alc Conl•·olc Dienst een clandestien Bureau voor Soci;J]e Aa,lgdegen·

heden ontdekte, met een personeel van 9 man en waarvan de kosten op ruim .f 25.000.·- pee jaar konden worden gesteld. De Kamer gaf terecht uitdrukking aan haar verba?.ing over dit feit, aan- gezien de minister van Landbouw. Visserij en Voedselvoorziening, had medeged<"eltl. dat met in·

gang van 1 Januari 1947 het gelijknamige bureau van zijn departement zijn werkzaamheden had uitgebreid tot alle daaronder behor(,nde diensten en instellingen. De Kamer nam daarom aan, dat het bureau van de Centrale •;mtrole Dienst zonder voorkennis van de minister was tot stand gekomen.

Dit laatste was volgens de minister van Landbouw, Visserij en Voedselvoorziening inderdaad het ge- val. Weliswaar is genoemde 41fdeling thans opge- heven, doch dat neemt hiet weg, dat een dergelijke gang van zaken wel een vreemd licht werpt op bepaalde toestanden die zich in de ambtelijke sfeer kunnen voordoen. Met dit al wederom een bewijs, van wel een groot nu de werkzaamheden ziJn die ·door de Rekenkamer worden verricht.