VRIJHEID EN DEMOCIATil
%at~rdag 2 Mei 1953 • No. 255
Nader nieuws over Woudschoten
(Zie pag. 4)
WEEKBLAD VAN DE VOLKSPARTIJ VOOR VRIJHEID EN DEMOCRATIE
DE VERJAARDAG ONZER KONINGIN
D
e verjaardag v~m Hare Majesteit de Koningin moge voor ons in de eerste plaats aanleiding zijn Hare Majesteit en Hare familie geluk te wensen met deze dag, :Voorts willen wij een enkel woord wijden aan dè betekenis van het koningschap van het Huis van OranJe. Hèt is goed zich daar~op te bezinnen, opdat de viering v~n de ver~
jaardag der Koningin wint aan innerlijke he~
teken is.
WJ anneer wij het program onzer partij
n
lezen, dan treft daarin de formulering ovet )et koningschap "De constitutioneel~parlementaire monarchie onder het nationaal Koningshuis van Oranje acht de Partij de meest hechte waarborg voor de vrijheid des volks", zo staat in artikel 6 van ons Beginsel~
program. Hierin is, dus het koningschap on- middellijk gebonden aan het Huis van Oran~
je. Dit Huis geeft aan ons Koningschap zijn waarde en kracht en verleent er zijn luister aan.
Wanneer men zich afvraagt waarom dit zo is, dan menen. wij daarvoor enige redenen als de voornaamste te kunnen aanvoeren.
Voo~op willen wij daarbij stèllen, dat wij, Nederlanders. het koningschap niet van ouds- her kennen. Het is met ons volk :rdet door de eeuwen .heen saamgegroeid. Wel echter is er gedurende eeuwen een _hèchte· band ge~
weest tussen Oranje en Nederland_. De strijd voor Neerlands vrijheid is de strijd van Oranje en het volk van Nederland samen geweest. Daarop berust naar ·onze mening voor het belangrijkste deel de gedachte der innige verbondenheid, de gedachte van:
Oranje en Nederland zijn één.
• * •
V
oor het vormen der sterke banden is mede van zeer grote betekenis ge- weest de gave, die de leden van het Huis van Oranje hebben getoond om zich, steeds weer, aan te passen aan de staatkundige ont- wikkeling. Wij weten zeer wel, dat de Oran- jes in vroeger eeuwen in deze gewesten niet een plaats hebben ingenomen als de konin- gen elders. Daarbij denken wij al spoedig aan de Franse koningen, die met absolute heersersmacht regeerden. Zulk een plaats hebben de Oranjes hier nooit gehad. In deze lage landen, met een bevolking wier vrij~heiciszin krachtig was ontwikkeld, lag het ac- cent van de macht al spoedig bij de burgers.
Maar, nadat na de jaren der Franse over- heersing Oranje in de vorige eeuw weer te- rug was gekeerd en wij in 1813 het koning- schap hebben gekregen, zijn er in de loop van die eeuw toch ontwikkelingen· geweest.
die zeer belangrijke wijzigingen in de plaats van het koningschap met zich brachten. Wij- zigingen, waaraa~ de Oranjes_ zich op vor- stelijk-waardige wijze hebben weten aan te passen, aldus ons volk het beste die- nende. Want, dit zouden wij ook als element van de waarde van ons koningschap willen noemen: bij alles wat het Oranjehuis heeft gedaan, heeft het nooit zichzelf gediend, ge- lijk elders zo vaak gebeurd is, maar steeds heeft het ons Nederlandse volk gediend. Het uitschakelen van de belangen van het. eigen Huis is naar onze mening steeds de. grote waarde van de vorstinnen en de vorsten van het Huis van Oranje ÇJeweest, een waarde aie de diepe genegenheid va.n het Nederlandse volk mede in sterke mate bepaald hedt.
4 ~ • • • • + • " ... +-. + • • .•• 4 .• 6 • •. + 6 • • • • • ' • • • +~+ •• ,L 4 4 :*- • • • + • I( ,I· • • ~. i!' • ·' -~ . . . + . • ...
V
orsten, in wie de gedachte leeft van"ick dien", zijn waarborg voor het be- houd der volksvrijheden. Dankbaar mogen wij zijn voor de wijze waarop de leden van het Huis van Oranje de opgélegde taak heb- ben uitgevoerd, want zo heeft Nederland een Koningschap gekregen, dat hecht in de op- vattingen van ons volk verankerd ligt. Juist daardoor heeft een doelmatigheidsargument, dat ten gunste van het koningschap aange- voerd kan worden, meer waarde gekregen.
Het hoofd van de staat komt bij ons niet uit een partij en wordt niet via de weg van de partijstrijd gekozen, zoals in een republiek het geval is, maar ten onzent staat het hoofd van de staat van huis uit boven de partijen en is aldus het symbool der nationale een- heid. Dat dit zo is, hangt· ook weer nauw
·samen met de personen, die het koningschap . bekleden en van de wijze waarop zij zulks
doen.
.. .. *
Z
o zijn wij ook met betrekking tot het koningschap weer gekomen bij de r.nens. Bij de verjaardag van Koningin Julia- na is het ons ook niet vreemd. dat daarop de aandacht in zo sterke mate is gericht.· Want in Haar kunnen wij niet anders zien dan de dienende mens, die in de wereld staat, zich bewust van Haar hoge plichten en tel- kenmale uiting ÇJevend aan hetgeen Haar gegrepen heeft. Bepaalt niet Haar medele- ven met het vele schrikkelijke leed rondom ons hetgeen de mensen in buiten- en binnen- land zo hoog in Haar waarderen?
Zo hebben wii Hare Maiesteit op Hare reizen naar het buitenland het pleit horen
voeren voor een betere samenleving der vol- keren, zo hebben wij g:elezen hoe Zii :::eh het lot der duizenden van huis en haard ver- . dreven vl{Ichtelingen ter harte neemt. Zii \'er- wierf zich zo de sympathie en diepe genegen~
heid van millioenen en millioenen in het bui- tenland.
En hoe staat onze KoninÇJin ook steeds klaar wanneer het gaat om het lenigen van nood binnen onze eigen grenzen. Nog zo kort geleden zijn wij geconf.Lonteerd met het~
geen rviarsman eens zegde over ons land:
en in alle gewesten
wordt de stem van het water met zijn eeuwige rampen gevreesd en gehoord.
Hare Majesteit reisde overal heen en gaf -veel troost. Zo was Zij weer de Koningin, waarop ons volk in zijn ellende bouwt. En wij realiseerden ons weer hoe deze Vor"tin in de eerste plaats is de vrouw, die met ge- heel Haar wezen verbonden is aan het lot Harer medemensen.
\1 oornaambeid in de wijze waarop Zij V Hare hoge plichten vervult, eenvoud in Haar zijn jegens de medemens, zich ten vol~
le geven wanneer er nood en ellende is - het zijn deze eigenschappen. die Hare Ma~
jesteit in enkele jaren tijds tot een geliefde vorstin hèbben gemaakt.
Bij onzë felicitaties mogen wij de wens voe- gen. dat Zij nog lang behouden moge blij~
ven. Voor Haar familie zowel als voor ons-
volk. K.
~ MEI HlS - PAG. I
Rondom het probleem van het 2ljbeschihkiugsr«ht in Indonesië
Ons Kamerlid Bitmooster: Volksstemming in gehietl der Z.id-Molnkken
"Wij mogen niet aftaten; onze schuld
atmhen,
dieoru 350 jaren trouw
~n
geweest, dwiftgt 011s flaartoe. :'
Gelijk men in de dagbladen hèeft kumieJJ. lezea, werd op. Zatertlag :a~ AprD: jl, la lle U.V.trustlaal._ te Den ~. door de ·Stichting ,.Dool" de Eenwen Trouw" •. een grote openbal'e meeting belegd ter gelegenheld vaa bet drie-jarig he8taaR vaa de Bepu~Jlfek der Zutd-Molukkeu. • ()p deze bijeenkomst, die werd bezocht door circa 2500 belangstellenden, werd o.m. het woord. gevoerd door 011.11 Tw~ Kamerlid,. G. RitmeesteF.
men de realiteit. miskent. indie~r men aanneemt, dat. het tha»s mogelijk :~ou
zijn voor het ~preeht.
der volkeren in Indonesië te bereiken, wat in 1950 reeds onmogelijk is ge- Neken. En te meer QftCbridelijk waar, De beer Bttmeestei zeide o.m. bet navolgencle: "Na. al betgeen wij. reeds
lledeRilllddag heltben gekoord" komt bet m\J juist voor het vraagstuk eeBS . de Milnister e:klen nog zegt" dat bat
· j.\USt is, dat het complex van o"ereen- komsten, welke ter R.T.C. werden
vastgelegd, in versebillende opzichten niet tot gelding is gekomen. Zelfs,. zo zegt de Bewindsmaw, zijn verschiUen- de delen van deze overeenkomsten door Indonesië genegeerd ot op eigen of onjuiste wijze geïnterpretee:rd.
vaa tie poHtleke k&Dt te. bezieB. . . ·
Gij weet, dat art. 209, 6e alinea_ der Gro~wet van 1948 ·bepaalt: "De.
Verenigde Staten van Indonesië zullen federatief zijn opgebouwd uit onder- liRg geltikw~ delelt"' en d weet ooiE, dat bij de bespl'eldng Iu tie Tweede Kamer over bet samenstel van maatregelen ter. voldoening aan de, op 6 Deêember U4l-door Bare MaJesteit lionblgin Wllbelmtua. aam ladQ- Iiesië gegeven hlolte. ouerzUcbl dlûdeiUk naar vorea ts. gekomea. dat. ê&l ding ons ontzagJUk zwaar woog,. t.w~ het probleem 4ler tniJiderhedeL
Die wetenschap l!.eeft de Miltiste!', de Regering dus ook reeds gekrege:n.
Mij dunkt dit moet voor de RegeJ:ing toch wel een zeer pijnlijk gevoel zijn.
Als de Regering dan ook in de Memo-
rie. van Antwoord op de beg:rob'ng '53 van het Departement van Buitenland- se Zaken schrijft, dat er gerechtè twijfel bestaat of de R.T.C.-overeen- komsten voor Indonesië ooit veel meer is geweest dan een TOorlopig idee. om- trent vormgeving van de Nederl.-In·
donesische betrekkingen en van de structuur van de Indonesische Staat,.
dan wordt dat toch wel wat heel mal, en mag men zich afvragen of Illiall
dat toenmaals niet ·had kunnen ont- dekken.
D
aarom diendea wijc een runen- dement op arl. 2' van het wets- ontwerp op de- Souvereiniteitsove:r- dracht in, dat-ik leg, hierop ebt na-druk - door de Regering werd aan- genomen, waardoor dat art. kwam te luiden:
"Wij dragen zorg, dat, echter niet zonder voorafgaand overleg met de:
regering van de Republiek der Ve~·
enigde Staten van Indonesië, hetzij bij de Commissie der Verenigde Naties voor Indonesië, hetzij bij een ander orgaan der Verenigde Naties, die stappen worden gedaan; welke naai!' ons inzicht bevorderlijk kunnen zijn aan een volledig -tot zijn recht komen van het zelfbeschikkingsrecht, gelijk dit is bedoeld in art. 2 der Over•
gangsovereenkomst, behorende bij d-e in art. 1 dezer wet vermelde Mantel- resolutie."
Wij meenden hiermede het geheel te hebben veilig gesteld. Maar wat is hiervan terecht gekomen? Dit, dat de Indonesische regering reeds begin 1950, kort na de Souvereiniteits- aanvaarding, aan de deelstatm teza,.
men vormende de federale structuur van de R.I.S. een einde maakte> en dus volkomen in strijd handelde :raet de Ronde Tafel Conferentie.
Wat het wonder, dat het in de Tweede Kamer rommelde, ja donder•
de, bij een dusdanige flagrante scbeu- ding der gemaakte overeenkomsten door de Indonesische Regering?
Was het wonder, dat· gesproken, werd van beroep op het Unie-hot en de Unci? ...
Is toen niet terecht aan de Rege·
ring verweten, dat zij verantwoorde··
lijkbeid droeg, omdat zij onvoldoende zorg had gedragen, dat deze wijze van opruimen van deelstaten tot een ein·
de werd gebracht?'
Is niet terecht de Regering med~
schuldig, mede verantwoordelijk ge- steld voor wat op Ambon gebeurde en.
thans nog gebeurt?
Maar de Nederlandse Regering gaf te kanen; dat. zij alles wenste te· ver~
mijden, dat ertoe zou kunnen bijdra·
gen de wankele positie lier Indonesi•
sche regering, die een uiterst moei- lijke tijd doormaakte, te verzwakken.
De: Nederlandse Regering nam aan, dat de IndQnesiscbe regering ernstig streefde, luistert goed: ernstig streef·
de naar handhaving van de ter Ronde Tafel Conferentie gemaakte afspra- ken, omdat haar internationale pres- tige immers zou staan of vallen met haar trouw aan gemaakte overeen- komsten.
Wel was de Minister van Unor van mening, dat een tussentijdse verande- ring op dit punt in strijd was met de gesloten overeenkomst en Nederland dus wel sterk teleurgesteld was in de rechtmatige verwachtingen, die het mocht koesteren.
Maar wat de Nederlandse regering daartegen had gedaa:h werd ons niet verteld. "De Nederlandse regering", zo gaf de Minister aan de Tweede Kamer te kennen "moest zich te de- zen aanzien een zekere beperking: op- leggen. die deze hoge vergadering zal begrijpen en billijken".
* * *
W
as het wonder, dat deze hou- . ding niet bepaald aewoncieQ werd, dat wij de Regering haar zeer clappe houding verweten, dat de Mi·niater· van Ullor; welke bij de Terde: ..
ciigiag van dat regeringsbeleid n.b.
durfde: sprekea van een oombinati•
van kracht, tact, beleid en wijsheid, ten zeerste in gebreke werd gesteld?
G. RITMEESTER
Maar een motie die afkeuring· in- hiel1i, werd verworpen met 57 tegen 26 stemmen, de tegenstemmers waren de K. V;P., waartoe Mr van Rückevw•
se! toen nog niet behoorde, de P.v.d.A, de Communisten en de leden der C.H~
Unie Jonkvrouwe Wttewaal van Stoetwegen en de heer Tilanus.
Wanneer we dit alles zo nagaan, dan wordt mjj nog minder ,duidelijk het antwoord mij door Minister. Luns de llde December 1952 in de Tweede Kamer gegeven, waar deze zegt, dat
De verontschuldiging ten opzicht<O van de Indonesische politici, dat zij zo lang in beslag genomen werden door dat ene doel: het berei.k.en der onafhankelijkheid, oot zij nauwelijks meer dan een vage conceptie hadden omtrent het Indonesië van de toe- komst en de betrekkingen van Indo- nesië met de buitenwereld, acht Ut:
weinig aanvaardbaar.
* * *
A
Is men begint met woo.rdbreuk is men niet bepaald o.p de goe- de weg van het rechtsverkeer tussen Staten 1,10odzakelijk. De onathanke•lijkbeid van Indonesië in baar alge·
heelheid is bereikt door de medewer- king der Nederlandse politici, die zeer zeker nog minder begrip blijken te hebben gehad over· de toekomst van Indonesië, vooral zoals die- er nu uit- ziet en nog pas i!l zo kernachtige woorden is geiiiChetst door hem, die deze. gedurende enige maa~1den ter plaatse heeft kunnen bestuderen, de ons bekel'lde heer Goedhart.
DEZE BURGER
heeft de héZe lijst van àlle Zintjes gespèld en. geproefd.
Op het puntje van zijn tong.
Minderheidsstandpunt: ik heb géén reden tot grapjes.
MinderheidsstandpUnt: ik ben gelukkig met de lijst.
Minderheidsstandpunt: ik vind ket prettig, dat zovelen zo'n.
prettige dag hebben gehad. -
Kwestie van leejtijd: de spanning waa1:mee j.e die namen leest.
Op m'n twintigste jaar sloeg ik dîe lijst wel eens een jaartje over. Omdat er alléén maar stok-oude, mij persoonlijk-onbeke'ltde heren op voorkwamen.
Op m'n dertigste werd de aandacht al iets meer gespan11.en.
Toen kwàm er al eens een kennis op voor: een of a.nder bizonde1·
vóórlijk vriendje. Ik zei dan: ,,nou, die. Wim; heb ik altijd ge- zegd; dat is een verdienstelijk ventje en dttt. IS-ie. Zijn bmve ouders bele'tlen; bepaald genoegen aan hem,.;
Op m'n veertigste kwam het duiveltj1? d~ miskenning om de hoek en tussen de regels kijken. "Waarom nou die Piet? Zo'n medioter strevertje. 't Is 'm waarachtig tóch gelukt!" "En kijk nou die Chris 's - dat heeft ie - 'm óók gelapt. Domme Ch·ris Hoe. is het toch ter wereld mogelijk?"
Maar nu: rijp van jaren en mild van wijsheid, schep ik er mijn behagen in. Nu ik zèlf het eikenloof geroken heb en de Zeeuwen om mijn oren uit mijn knoopsgat zie springen - nv, ga ik er plezier în krijgen voor ànderen.
Nu ken ik er tientallen van en ik gun het ze za.
Nu schrijf ik briefjes van "amice, nu heb ik toch met ve1·- duveld veel plezier gelezen, dat je grote verdiensten .... "
Ach, zo gáát dat . ...
Zulke lijste'l?. zijn nu lievelingslectuur.
Totdat de leeftijd komt dat ze je wéér ntets zeggen, omdat je àie namen wéé1' niet kent: al. diè prille jonkies . .••
Maar zó ver zijn we nog niet.
We zün nog op het hoge, m-z1de, zon-oversmalde )'Unt, dat we Zeggen: beste menBen, jultie allemaal, de hélll lijst, àlle departll- menten. te land, teT zee, in de lucht, op de departementen e'l't waar ;unie maar zitten - jongens, jullie allemaal een stêvige
Mnddruk van ·
DEZE BURGER
' De- Ned. :Regering heeft ~h op h~t standpunt gesteld, dat zowel Neder- land als Indonesië het. bestaan van de ter R.T.C. gesloten overeenkomsten erkennen.
Maar nu mag ik dan toch aeker vragen of àit wel juist is. Hoe zit het dan met het zelfbeschikkinprecht?
Ja zegt de Regering, maar daarover moet men nu maar niet praten, wij stellen ons op het staJ\àpllDt da~ bij de hervatting der besprekingen over een herziening van de R.T.C:-accoor- den de kwestie van het zelfbescbik·
kingsrecht Diet ter sprab- dieont te worden gebncht.
De Regering ziet daarin llOt& ~ne
in de hliidigq omstandighedea aeen nut. Versta dit goed vergadering, geen nu U
\ * * *
1
n de Memorie van Antwoord zegt de Regering dat zij· er zich van bewust is, dat - hoezeer ook hun te·leurstelling over het ter R.T.C. om- trent het zelfbeschikkingsrecht over- eengekomene, begrijpeliJk is, - de conceptie van een zelfstandige Reyu.
bliek der Zuid Molukken, welke nog in de kringen der in Nederland ver- blijvende Ambonezen in stand wordt gehouden, mede een ernstige belem- mering. vormt voor eea spoedige te- rugkeer van deze Ambonezen naar Indonesië.
Teleurstelling niet · dleen bij de AmbÓnezen, teleurstenmg ook bij or..s en bovendien ergernis. En terecht.!
Hoe kan men zich niet teleurge- steld gevoelen, hoe kan men zich niet ergeren, wannee- plechtig aangegane verdragen door een der partijen met v&eten wOitden getreden op .. de wijze als is geschied.
Hoe kan de Regering het met haar verantwoordel\)"kheid met haar waal'- digheid, maar vooral met de eer van het KooiDikrijk rijmen. het zelf- beschikkingsrecht, zoals dit is. erkend en vastgesteld, min of meer af te schrijven.
Nogmaals wat wil arl 2 der wet Sou.vereiniteits-overlbacht? Een vol- ledig tot zijn recht komen van het zelfbeschikkingsrecht.
Wat dan lMt de deelstaten gebeurt of het autonomie, zelfbestuw- of on- afhankelijkheid moet worden, dat be- horen wij niet uit te maken. Deden we dit dan zou dit een onbehoorlijke inmenging: in de inwendige aangele- genheden van Indonesi,i! zijn. Dat doen we dus niet!
* * "'
N
aar zelfbeschikkingsrecht wil zeggèn, dat de betrOkken be- volkingsgroep zelf uitmaakt wat zijwil. .
Ondanks alle negáüviteit heeft de Regering. dit dient erkelld.. thans. eèn daad gedaan, zij het een zeer beschei·
dene, zij heeft onzç gezanten opdracht gegeven de aandacht van de t.egerin- gen, waarbij deze geaccrediteerd :&ijn te vestigen ap de nalatigheid der In- donesische Regering inzake het zelf- beschikkingsrecht. Zal deze stap door andere worden gevolgd?
Dat kan immers; de Commissie der Verenigde Naties van Indonesië be- staat nog steeds, haar secretariaat is immers gevestigd te Djakarta in het HOtel des Indes. Deze Commissie zal nu langzamerhand wel volkomen op de hoogte zijn van de toestand in In- donesië en tot het besef zijn gekomen, hoe onjuist zij tegenover ons land heeft gehandeld.
Welnu laat onze Regering verder gaan, het is baar plicht, want wij kunnen eisen, dat een volksstemming in de betreffende gebieden en in de eerste plaats in dat der Zuid-Moluk- ken plaats vindt.
Wij mogen niet. aflaten; onze schuld aan hen, die ons 350 jaren trouw zijn geweest. dwingt ons daartoe.
Daarom zeg ik tot U allen hier in de zaal en tot de honderdduizemien daarbUiten, die met U me.::leven:
houdt vol!
De tijd zal komen, dat zij die thans nog in ons midden vertoeven zullen terugkeren. naar het land, waarnaar zij zo zeer verlangen, bun geliefd Amboina!
VBIJHEID EN DE:l\IOCRATIE 2 MEI 1958 -PAG. 3
* ~an WEEK to.t WEEK *
Voor 'Ons echter de taak om de strijd voor een verbetering van de positie der mid4engii()epen·met de meeste kracht voort te zetten. Dat is een strijd voor sociale rechtvaardigheid, waarvoor wij alle krachten zullen inzetten.
:1~twille der Nederta.ndse
cultuur
U
ezer dagen is het jaarverslag over 1952 van Radio Nederlançl Wereldomroep versche·'IÏI~n. Lezing van di~ ~slag heeft in ons nog eens )let besef vérle'9'enàigd van h~t riltèerst belangrljké werk, dat deze Wereldomroep verricht. In een in··
leideRde besetrouwing, tlhtlèrtel,tend d'OOI' de voor- Zl'l:A:er., mr D'Ailly, en de directeur, de heèr R. J.
Van 'titm ~ wordt helder ~ld welke de taak van de Wereldomroe~;~ is. Deze is: ,,nationaal.
. propagandistisch en ldeologisch. Na.tlenaal, van- wege de uitzendîngen in het Nederlands voor oru:e 41'V'ei· de gehele wereld verspreide landgenoten;
~. van~ de \li~ in -..reemde talen, gericht 'Oll de v~ va• Ne- 4edaads ~~ èll >de bevM'der.iQC' -.a de ex~
11111rt; ~ vanwege een Netterlmdse hij•
drage tot een positief Wester<~ antwoord ~ het
lba~Iialistiseh cammunisme."
Wat de uitzendingen in het Nederlands betek-e-
nen. mèn leze er de vaak zeer treffende waarde- ringen over, die de emigranten geven. Voor he't Iwouden van de band met de Nederlandse cultuur :4in deze uitzendingen van niet te onderschatten IJetekenis. Wij onderllehtti~
dan
ook geheel v;atia het ve.tslag gezegd wordt over de zendmogelijk- lleden. Deze dienen te worden uitgebreid.
.,.De uttzendingen in vr-eemde talen .%Ulien het dool moeten blijven dienen., ·w.a.a:rvoor zv werden mgésteld. namelijk het buitenland voortdurend
'Y'OOr te lichten <>ver wat Nederland wil en doet, op politiek zowel als geestelijk, op cultureel zowel • ah -econ'Omisch terrein." Daarbij wordt ook ge•
dacht aan bevordering van de export. Inderdaad, de Wereldomroep doet werk van niet te onder·
Sl:hatten betekenis.
Triest is het daarom te moeten lezen hoe Ne·
derland aanvankelijk met deze korte golf-ui-tzen- dingen de andere mogendheden vóór was, maar allengs is afgezakt omdat ,.de zenderpositie op de korte golf niet de aandacht heeft gehad, die zij verdiende", Daarin nog zo spoedig als het ka:it verbetering te brengen komt ons een eis voor, die :in het belang der NedÉtrlandse ·cultuur drin·
~d .moet worden ~esteld.
De middengroepen en de P. v. d. A. (l)
Z
ij, die tot de middengroepen 'behoren, weten thans wat zij van de Partij van de Arbeid·hebben te wachten. Het Eerste Kamerlid Oos-- terhuis heeft gesproken en wat deze senatot - die tevens voorzitter va.n het N.V.V. is ..;... te
·berde heeft geMa.cht, laat niet de·lninste'twijfel.
Du'iüel\lk heeft hiJ doen zieri \vat. de P. v. d. A. ·
\WI en vooral wat de P. v. d. A. niet voor de middengroepen wil doen. Kleine middelen wil zij buigen, maar niet een forse aanpelt .van het
• pi'Obleem. .De argumentatie van de heer Oos er ws t h . liet wel &ten Ván welk een eenzijdig geZichtspURt uit de aaken door 4e .socialisten woi<leA bekeken en dt~~e argui'fteritatie maakte vooral zonné'klaar dat
~e middeJli'!Wpen in de beSc~ van . de P. :v. d. A. er uiterst droevig afkomell.
Laat het ons rondlUit zeggen: de geliele argu-_
mrerrtatie van de heer Oostertmis venied de in•
atJelling van degeen, di& in weien ~ zeer grote nood der middengroepen niet daor -een kloek be- leid tegemoet wil treden. En aan de onrecbt·
vavdige achtet"stelling, in vergelijking met an·
dere groepen, Wil ue P. v. d. A. kennelijk niet v&el doen. Dat er nood in vele gezinnen . der tniU·
dengroepen heerst, is blijkbaar nog onvoldoen®
tot de politici der P. V. d. A. doorgedrongen. Ot wel, hun gevoelens van sociale rechtvaardigheid schijnen .ten aanzien van de middengt"oepen in heel wat mindere mate te gelden dan voor ande- ren! En dat de regeringspolitiek, door de mid·
dengroepen in nood te doen zitten, bezig is deze groep het voortbestaan onmogelijk te maken, waardoor bereikt wordt dat diè gt"Oep onzer sa·
menieving wegzinkt waaruit altijd de leidende figuren op intellectueel en zakelijk g~bied .ztin .voortgekomen - , het l!chijnt onze socialisten niet
te 'deren. · 1.:
Boort de socialist Oosterhuis, opdat onze leaers zelf oordelen kunnen:
.,Zij, die het middengroepenpt'oblee~ menen te kunnen oplossn mét partiële Joonpuaatrege- len vóor dit, oveijgens steeds
zeer
iyaa.g met :; J11ldde~pen; ~gedqide )'.i~ . van;:ide werk·' ~ . verllêZen n.l. de samenhang utt bet ' eog, die --13estaat tussen de.loonvoriiling voor de 'm'sehlUende sectoren 'Van de meidstnrakt.
tllen loonmaatregel in de ene sector <'heeft re- perCQ88fes ia eea andere."
Is het. niet verbluffend om dit uit de· mond van de voorzitter van het N.V.V. te moeten horen.?
Als een · ander zulke taal zou bezigen voor groe- pen, die meer bij het N.V.V., in de pas staan, men ka:n er van verzekerd zijn dàt onze rode voor~
rownen nlke~n niet reactionnair ... gel\oeg . zouden kunnen a1'schilderen! Maar nu -neemt dè voor- zitter van het N.V.V. zulke reactionnaire taal zeil in de mond. Maar het.geldt dan . .nu .ook .de mi<ldengroepen1 Die hebben
in
de praktijk ken- nelijk de sympathie der rpde heren niet!De middengroepen
en tk P. v.d. A. (llJ
w· ..
110 juist van de heer ()osterhUis ci- t:emlell, ·~ .hij in litri ~toog in de ·Eer-··ate ~ Oók nader uitgewerkt. De heer Oos·
1ledmis ls bet :namelijk niet duidelijk hoe men een
~ iielikt te reaiise!'en . .,Er bestaat knmers geen invloed van de Overheid op de loon-
~g in ~ sector, uitgezonderd voor de ambtenarensalarissen," zo zegt hij. Men zou 'tlellken, dat deze socialist dan zou z~ggen: .,ja, laten Wij dan vast maar met de ambtenarensala- rissen •beginnen."
Vóór d-e. oorlog hadden de socialisten altijd een pracht:ige theorie~ de rekstok-theorie. Verhoogt èle salarissen v.a.n het overheidspersoneel en de
anderen zuUen .zich daar aan optrekken, zo luid·
de lum redenering. Voor de middengroepen geldt dat nu blQ1tbaar niet. Want, elegant glijdt de heer Oostenmis langs dat probleem der ambtenaren•
salarissen heen. Over vel'betering daarvan -spreekt. hij niet, maar laat cleze veelzeggende waarschuwing horen:
"Daarnaast zal een verhoging van de inko- mens der middengroepen onherroepelijk de drang van -de lagere inkmnenstrekkers doen ontstaa.a tot loonsverhogingen, met alle ge- varen, wrbonden aan een verstoring van de arbeidsvrede.''
Wie de betekenis van dit argument goed tot zich laat doordringen is onthutst. Want die stelt vast, dat de grove sociale onbillljkheden die je-
gens de middengroepen worden begaan, blijkbaar gecontinueerd moeten worden omdat anders de lagere inkomenstrekkers ook om loonsverhoging
gaan vragen! ·-
Dat wil dus zeggen: dat de~ ·ons .volk de poii"' tiek g.aan voorschr,ijven. En bij voorbaat hebben de heren Oosterhuis en zijn andere N.V.V. voor- ltllmnen blijkbaar t:eeds afstand gedaan van de gedachte, dat zij ·die trekkers van lagere lonen ook duidelijk rouden kunnen maken, dat tegenover de ~nsen der middengroepen zulke groVé onbU·
·l~jkheden·Worden begaan, dat verbetering hunner positie abSoluut noodzakelijk is. Noodzakelijk uit
een oogpunt van sociale rechtvaardigheid, en noodzákelijk uit een maatschapplijk oogpunt.
Want behoud -de!" middengroepen betekent be- houd 'Van. de .groepen· van ons volk, die ons .steeds weer de m:ensèn ·leveren, die ons volk naar hoge:r plan · op-stuwen.
tn plaats dat de mannen van het N.V.V. deZie taak op zich nemen, kiezen zij de weg V8ll de
· mimrte weerstand.
Reeds bü voorbaat capituleren zij voor de eisen van hen, die menen dat wan~r de positie. uer in nood verkerel1dEl midïie~ej)en wordt verbeterd, ook hun posi'Ue moet worden verbeterd.
De middengroepen en de R. v.d. A. (111)
De tanden op elkaar
wij nade~n de datum van de verkiezingen voor de gemeenteraden thans snel. Geen maand zijn wij er meer van verwijderd. Op 27 Mei zal de va-kiezingsdag zijn en dan zal dus in een groot aantal gemeenten voor een periode van vijf ja~n de gemèenteraad worden samengesteld.
Slechts in een klein aantal gemeenten in het rampgebiea :tullen de verkiezingen later worden
gehe1iden. · ··
Die gemeenteraadsverkieZingen zijn van zeer groot belang. Het .gaat er om hoe het plaatselijk bestuur in de komende jaren zal worden gevoerd . Met .. alle beperkingen, die er . tegenwoordig van
"Den Haag" . uit :&ljn, . wij 'Weten dat niettemin tech nog veel door -de gemeenteoostWen seif
~dt. aitgoemaakt. Ons .gemeent~~ ·~~
met voor niets '81 artikelen! LeZJ.ng er:v.an ge-
tuigt l"eeds van het uitgebreide veld va.n werk- zaamheden der gemeenten. Men denke . aan het zeer belangrijke vraagstuk van de volkshuisves- ting, de woningbouw, de krotopruiming, aan de aaJileg van recreatie-ten-einen, aan de ontwikke- ling der .gemeente in haar geheel, het bevO'l'deren van de aanleg van plantsoenen, het landschaps-, dOl'ps- en stedenschoon, aan het opstellen van uitbreidingsplannen, aan de goede oplossing va~\
de verkeersvraa.gstukken, aan de zorg voor de sociaal zwakkeren, de volksgezondheid, de volks- ontwikkeling. lllen denke aan hetgeen de ge- meenten doen op het terrein van. kunst en cul·
tuur, men denke aan ha.u mogelijkheden tot be•
vordering van het bedrijfsleven en de werkgele- genheid. Van belang is voorts haar houding ten aanzien van de middenstand en laat men niet vergeten dat de gemeenteraad de tarieven van de gemeentelijke bedrijven vast stelt. En zou ons niet interesseren hoe de gemeente Zich gedraagt als werkgeefster ten aanzien van het in haar dienst zijnde personeel?
Zeker, veel wordt tegenwoordig van .,Den Haag" uit gedaan, maar veel geschiedt dus toch ook door de gemeentelijke organen. Mea vrage de leden der gemeenteraden maar eens. Hun (haar) taak is bepaald geen lichte.
Het komt er ·op aan onze invloed bij het be·
palen van een standpunt in alle die zaken zo groot mogeliJk te doen zijn en daarom moet de uitslag der verkiezingen voor ons zo gunstig mogelijk zijn. Daarom moet elkeen zich inspan- nen zöiveel hij kan. Op ons trouwe werkerscorps rekenen wij weer. Maar, ef zijn nog zovèel à.n·
deren. Laten zij zich tot de plaatselijke bestuurs- leden wenden om hun krachten aan te bieden.
Iedereen is nodig, opdat de overwinrong een klin- kende zal zijn en onze invloed zo groot mogelijk zal zijn. Vier weken de tanden op elkaar. Waar- achtig, dat mag van elkeen voor zijn beginsel toch wel worden gewaagd!
J)e hatelijke aftrek
D
e oudet"dornsvoorZiening is een aangelegeft4 .l'ieid, die voor ons volk van groot belang 1&.Zij is ook niet een zaak, waarvan het belang al·
leen doOl' socialisten gezien wordt.
Ook onze partij heeft haar stem indertijd aan . de zgn. noodwet-Drees gegeven.
Deze . ouderdomsvoorziening is altijd voorge- steld ~s wel het schoonste wat er is op het so- ciale .. tet"rein. Maar reeds bij de behandeling van de wet is er van de zijde der V.V.D. bezwaar te- gen gemaakt, dat er een aftrek werd toegeput van eigen inkomsten. Waarom moet de mens, die zich ~n leven lang van alles in het leven ont- zegd heeft om voor een betere oude dag te ·zor·
gen, over één kam worden geschoren met . dege- nen, die niet hebben gespaard? Wij achten dat
H
et zou triest zijn als aan zulk een houding sociaal •• gezien onrechtvaardig en bovendien van de voormannen van het N.V.V( en de wordt qp die wijze de spaarzin ondermljnd. ' P. v. d. A. de bel8llgen van de middengroepen De Règering heeft :dclt nu bereid verldaard liet zouden worden opgeofferd. Men zàl begrijpen, bedrag dat bij de aftrek bulten beschouwing zal dat wij zeer nie~sgierig .zijn hOe daarop nu de worden .gelaten, te verhogen tot f 200, máar wij reactie van K.V.P., anti-revolutionnairën en Willen :met nadruk zeggen, dat dit reg>erings·christelijk-histórischen zal zijn. Zullen zij met be- voornemen onvoldoende is. Terecht heeft prof.
trekking tot de middengroepen onder het juk van mr Molenaar dan ook de bezwaren, die er van de P. v. d. A. doorgaan? Voor de middengroepen V.V.D.-zijde tegen bestaan, in de ~erste Kama- hopen wij, dat zij zich zullen verzetten en dat zij, tot uitdrukking gebracht. Natuurlijk stelde prof.
evenals de V.V.D., eraan zullen vasthouden, dat Molenaar, dat die verhoging tot f 200 door ons er voor de middengroepen aanzienlijke verbete· wordt aanvaard, maar hij ~ aan toe:
ringen moeten komen. "maar wat de Reg~biedt, is· niet, wat
41!-nzienlijke verbetCfingen. Inderdaad, die zijn Wij ve~rof. Molenaar stelde voorts nodig. Niet hetgeen ile heer Oosterhuis m~t. ~r duidelijk wat wij wensen:
Die denkt .,vooral aan maatregelen ter tegemoet· / . · .. . .
koming in de opleidingskosten van de kinderen, ' - "WlJ. verlangen namelij'k een ouderdomsvoor·
alsmede in het wegwerken van bepaalde achter• . ziening, waarblj niet, zoals de heer J'oekes wil•
standen van de middengroepen op het ~ van de, nog 15 jaar lang een aftrek wordt toege..
de sociale voorziening~". . past, doch een, waarbij de aftrek geheel is af•
Hij zoekt het 1lus met in een forse aanpak. · gesobàft ..
Wu.rom bijvoorbeeld spreekt hij fiid; >C:W« vt)r• • ·
minderins' va.n dt! :drultl!:ert4e belastiuglast 'V0Gl' Ziet, 6nze strijd gaat tegen sociaaJ onrecht en de middengroepen? Waarom verklaart hij.· 'Ziclt vóór sOciale rechtvaardigheid. Het :.:al ODS'' beo
· tegen verèetering der salarissen? tûeuwen·. hoe lang de socialistische miniSter ~- .Het is alles duidelijk.·Va.D. deP. v.d. A. heb• hoff er;lKig o'Ver z8l doen om llèt bestaii.ndè :se-
ben de middengroepen niets. te wa.chteJL.. ciale 'Ont'eeht teniet te doen. la ieder ~ kan Het eaige gGt!® in de rede van de heer Ooster- hij ·er ziCh van verzekerd houden dat wij de strijd
huis is, dat hij h~rover volkomen 'klare wijn ge- .oor di.afsch&ffirig dèr aftrek '!Mlleh ~
. ...,.ken !toeft. Want sociaal 81\fteht 4ulden wij niet.
0''.:1 ··•·. ·lt.•
