WEEKBLAD VAN DE VOLKSPARTIJ VOOR VRIJHEID EN DEMOCRATIE

VRIJBEID EN DEMOCIATIE

VRIJDAG 1 3 Oc:t. 1950 Ho. 130

WAT IS DAT VOOR EEN RARE OORLOG

pag. 5

WEEKBLAD VAN DE VOLKSPARTIJ VOOR VRIJHEID EN DEMOCRATIE

I

Handen af van onze Koninklijke Marine

-Er is gerucht om onze Koninklijke Marine. Eni- . ge malen hebben wij publicaties in de dag- bladen gelezen, die tot waakzaamheid nopen. Het lijkt goed daar onzerzijds enige aandacht aan te schenken en te bepalen hoe ons standpunt daarte- genover moet zijn. Het gaat hier om een tak van ons verdedigingsapparaat, waar een lange ·roem- rijke historie aan verbonden is, terwijl de historie ons tevens heeft geleerd, dat andere mogendheden de .:nvloed van Nederland ter zee niet steeds met instemming hebben gezien. Integendeel, in de ge- schiedenis is vaak gepoogd Nederland zoveel moge- lijk van de zee weg te krijgen.

Nu weten wij, dat de verdediging niet meer een zaak van de staten afzonderlijk is. De verdediging der Westerse wereld moet zoveel mogelijk als één geheel worden gezien en wanneer men dat heeft aanvaard, dan past het niet, dat een staat zich niet stoort aan het geheel en voor de gezamenlijke ver- dediging zou inbrengen wat hem het liefste zou zijn. Iedere staat moet een bijdrage leveren, die past in het geheel. Van dit beginsel dient men uit te gaan.

N u is enige weken geleden de Amerikaanse , senator Connally met een uitspraak g_ekomen, die er op neerkwam, dat Nederland de handen vol zou hebben aan ~et opbouwen van een land· en luchtmacht, en dat de marinetaken maar aan En- geland E:a-· de Verenigde Staten zouderr· moeten worden overgelaten. Is het wonder, dat deze uit- spraak een slechte indruk maakte in een land,- dat );>aS een oorlog achter de rug heeft waarin de daden van zijn marine over de gehele wereld ·dl! ltáh•

dacht hebben getrokken? Wij behoeven slechts te herinneren aan de slag in de Javazee. En over wat onze Koninklijke Marine heeft kunnen doen voor de geallieerde zaak, toen Nederland en Nederlands·

Indië waren bezet, hebben wij steeds de hoogste lof horen uiten. Laten wij mogen herinneren aan de woorden van de Proclamatie van Koningin Wil- helmina van 3 Maart 1942. Daarin zeide Hare Ma- jesteit tot Hare Rijksgenoten o.m.

"Ik gevoel mij gedrongen, met U allen hulde te brengen aan de schitterende prestaties van onze vloot in Nederlandsch-Indië. Zij heeft bij den aanval op een geweldige overmacht, de eer -van de vlag op roemvolle wijze hooggehouden en, tezamen met onze bondgenoten, zware ·ver- liezen aan den vijand toegebracht. Daarmede is gestand gedaan den geest uit den tijd van onze grote admiraals en hun bemanningen, den geest uit ons groot verleden, die zich steeds door roem- rijke wapenfeiten getoond heeft en alom eerbied voor onze driekleur heeft afgedwongen".

Wanneer een Amerikaan van het formaat als senator Connally een uitspraak doet, die er op neer- komt, dat Nederland maar moet gaan afzien van zijn vloot, raakt hij dan ook een gevoelige snaar bij ons volk. Maar bij hem, die de historie kent, wordt meer geraakt. Want deze ziet achter zulk een uitspraak een voortzetting van het eeuwen- lange pogen om Nederland van de wereldzeeën

weg te krijgen. •

G eruc.hten, dat zulk pogen de kop weer had op- gestoken, zijn er na de oorlog meer geweest.

Het was om die reden, dat wij bij de behandeling van de marinebegroting voor het dienstjaar 1949 de betekenis van de marine hebben uiteengezet.

En ook enige weken geleden hebben wij bij de debatten over de defensie nog eens speciaal gewe- zen op de Nederlandse belangen ter zee, die een zo krachtig mogelijke vloot vereisen.

Kort na de laatste marine-debatten zijn de uit- latingen van senator Connally gekomen en vorige week is er ook het een en ander gepubliceerd over besprekingen in de zogenaamde Standing Group, een militair-suborgaan van het Atlantisch Pact. Wat wij daarvan vernamen gaat in de zelfde richting.

Is }).et, gezien de prestaties der onderscheidene volken, niet vreemd, dat zelfs de gedachte maar op- komt in het internationale mîlieu om aan de Va- derlandse marine te tornen?· Zou iemand het bij- voorbeeld in het hoofd halen om Frankrijk zijri · Alpenjagers te ontnemen? Hoe kan men zo blind zijn om een land, dat zijn historie ter zee heeft ge- maakt en dat zijn welvaart door middel van de zeevaart heeft opgebouwd, te raden zijn marine maar op te geven. Men kan toch nauwelijks een volk vinden, dat meer aan de zee verbonden is dan het onze.

Het is goed geweest, dat de staatssecretaris van marine, schout bij nacht Moorman, in een persge- sprek duidelijke taal heeft gesproken. Hij heeft daarmede gehandeld in onze geest. Wanneer Neder- land een bijdrage moet leveren in de Atlantische verdediging dan is het duidelijk, dat het een taak ter zee heeft. Kortzichtigheid van de gruwelijkste soort is het wanneer zulks niet wordt begrepen.

Men zou de Westerse defensie onberekenbare scha- de doen wanneer men een volk dat krachtens zijn traditie geroepen is een bepaalde taak op zich te nemen, van de vervulling daarvan zou uitschakelen.

* * *

N ederland heeft in het geheel der Atlantische defensie een marine-taak. Maar een zo krach- tig mogelijke marine is ook nodig om andere rede- nen. Wanneer wij namelijk het gebied bezien, dat onder de werking van 't Atlantisch Pact valt, zien wij dat het Atlantische gebied maar een fractie ).s van alle streken waar wij belangen hebben. Laten wij er bijvoorbeeld op wijzen, dat Suriname en de Antillen er buiten vallen en laten wij beseffen, dat het gehele Indonesische gebied er zeer van ver- wijderdis. En dat Nieuw-Guinea er ook al niets mee

van doen heeft. Verder vallen buiten de werking van het Atlantische Pact onze koopvaardijbelangen naar Zuid-Amerika, naar West-Afrika, naar Zuid- Afiikà, een deel van het Midden-Oosten, het Verre o·osten, India, Pakistan, Australië, Nieuw-Zeeland, verder onze gehéle Pacific-koopvaardij.

Zelfs al zou het dus mogelijk zijn in Atlantisch verband de marine-taken aan Engeland en de Ver- enigde Staten over te laten, dan nog zou het nodig

·zijn om een marine te hebben· ter mede-verdediging vàn onze belangen elders.

M aar ook binnen het kader van het Atlantische Pact hebben wij nu eenmaal een vloot nodig.

Afgezien nog van het feit, dat elke vlootbijdrage

tegenover een toekomstige agressor van waarde. zal zijn, want deze toekomstige agressor, - daar zal men toch rekening mee moeten houden - zal de fout vermijden om een te geringe vloot te hebben, een fout waardoor Duitsland tweemaal is gestrui·

keld.

Maar leerzaam is verder wat de jongste defensie- nota ons heeft te zien gegeven. Daarin staat:

"Er zij bovendien nog eens op gewezen, dat de geallieerde oorlogsleiding zich voor wat betreft West-Europa uiteraard in de eerste plaats be- kommert om haar meer zuiver militaire taak aldaar".

I

Dat wil zeggen: wanneer onverhoopt strijd zou ontbranden in West-Europa, dan zullen de geal- lieerden zich interesseren voor het zuivere mili·

taire aspect. Dat wil zeggen, dat wij zelf zullen moeten zorgen- voor de bevoorrading van onze tien millioen inwoners. Voor de beveiliging der aan-

voerwegen zijn vlooteenheçlen onontbeerlijk.

H et is niet onze bedoeling om alle voordelen van een marine uiteen te zetten. Zeker heb- ben wij ook niet beoogd iets ten nadele van land- en luchtmacht te suggereren. Wij hebben alleen geconstateerd, dat er in sommige kringen wonder- lijke gedachten bestaan, waartegen van regerings- zijde gelukkig reeds stelling is genomen. Van onze .kant . hebben wij het noodzakelijk geacht tegen eventuele . aantasting ten scherpste stelling te ne- men. Wij zijn volledig bereid ons te schikken naar wat internationaal beschouwd nodig is. Maar wij zijn niet bereid toe te geven aan wensen van an- deren, die door enghartige nationale overwegingen

worden ingegeven. K.

Het drama Ambon

Diep is ons volk geschokt door wat op Am- bon plaats grijpt. Lange tijd hebben wij het zien aankomen als een gevolg van het stre- ven naar de eenheidsstaat in Indonesië, maar nu het zover is dat de wapenen spreken, treft ons dit toch zeer diep. Hierover uitvoerig schrijven, willen wij niet. Wij zouden toch niet meer kun- nen dan uiting geven aan _gevoelens van deernis en schaamte, die in brede kring van ons volk leven, geV<Yelens waarover men beter niet uit- voerig kan zijn. Voor Nederland is deze zaak uitermate pijnlijk.

Van onze zijde is met de grootste volharding voor het zelfbeschikkingsrecht gestreden. Toen wij dit in December van het vorige jaar naar vo- ren brachten, werd gedaan alsof wij open deuren intrapten en alsof alleen een politiek opzetje de drijfveer was. Maar in Me>i van dit jaar moest mr. Oud de Reg-ering aanvallen en moest hij in het bijzonder minister Van Maarseve~ verwij- ten, dat veel te weinig was gedaan om te voor- komen, dat wat bepaald was omtrent het zelf- beschikkingsrecht, tot een dode Ietter zou wor- den. De Kamer heeft onze motie, waarin _neer- gelegd was dat de Kamer haar ernstige teleur- stelling over de houding der Regering zou uit- sprelten, niet aanvaard.

Indonesië is voortgegaan op de fatale weg, die geleid heeft tot het huidige verschrikkelijke op- treden. Aan wat afgesproken was ter R.T.C.

heeft het zich niet gehouden.

Thans beleven wij het, dat het Ambonnese volk wordt aangevallen, omdat het opkomt voor zijn zelfbeschikkingsrecht. Met welke wapenen wordt het aangevallen? Met welk materieel?

Juiste gegevens staan ons daarover nie1; ter be- schikking. Wel weten wij, dat Nederland in 1949 al vier korvetten heeft overgedragen. En krach- tens overeenkomst, .,is de Nederlandse Regering bereid, een jaar na de souvereinitmtsoverdracht een torpedobootjag-er aan de Regering van de Republiek der Verenigde Staten van Indonesië in eigendom over te dragen". Nu willen wij wel zeggen, dat, afgezien van alles wat gedaan moet worden om het gruwelijke conflict uit de wereld te helpen, de Nederlandse regering moet over- wegen wat haar te doen staat met betrekking tot het overdragen van die torpedobootjager. Wij zijn van mening, dat de regering van Indonesië gezegd moet worden, dat, waar zij zelf het over- eengekomene met voeten treedt, van Nederland niet verwacht kan worden, dat het verder mate- rieel ter beschikking stelt. Duidelijl{ moet wor·

den, dat aan ons geduld ééns een einde komt.

K.

VRIJHEID EN DEMOCRATIE

-=-f._l_i t_s_en_) *

Minister Lieftinck kon zijn

ge~stverwanten niet overtuigen

Dividendstop, Ondernemingsbelasting en Interimregeling

l~ed. AntiHen in Eerste Katner. ·

tn dezelfde week, waarin de Tweede Kamer, blijkens onze vorige kroniek, naar aandacht wijdde aan de voorgestelde proef voor een gewijzigde procedure der begrotingsvoorbereiding en vervolgens aan lonen en prijzen, met afs tussengerecht de kunst en de cultuur, hiel- den, aan de andere zijde van het Binnenhof, onze senatoren zich bezig met de "verfijning" en de termijnstelling voor de dividendstop, de afschaffing van de Ondernemingsbelasting en de Interimregeling voor de Nederlandse Antillen. Minister Lieftinck vond daarbij zijn geestverwanten in deze Ka~er zowel .met betrekking tot de divi- dendstop-voorstelfen als ten aanzien van de afschaffing der Onder- nemingsbelasting tegenover zic.h. En dat ondanks de poging van de minister om door verkleining van de betekenis van de gestelde ter- mijn voor de dividendstop en door in het vooruibicht te stellen, dat binnen afzienbare tijd de belastingen wel weer zullen moeten wor- den verzwaard, zijn partijgenoten gunstig te stemmen.

behandeld, brengt een verlaging, ge- volgd door een algehele afschaffing, van de Ondernemingsbelasting, waar;

tegenover de Vennootschapsbelasting tegelijk echter enige verhoging onder- gaat.

Prof. Molenaar kon verklaren, de af- schaffing van de Ondernemingsbelas- ting van harte toe te juichen; en wel omdat zulks uit e.conomische overwe- gingen dringend nodig was geworden èn omdat de rechtvaardigheid dit eiste. De belastingherziening 1947 is beslist onbillijk geweest tegenover de ondernemingen van natuurlijke per- sonen. Enerzijds omdat die wet van 1947 een verlichting van druk voor de ondernemingen in N.V.-vorm bracht en anderzijds omdat tij het tarief van de inkomstenbelasting voor de hogere belasting-klassen omhoog schroefde.

W at dan in de eerste plaats het nieuwe ontwerp van wet op de dividendbeperking betreft kon prof.

Molenaar, .als woordvoerder van de V.V.D.-fractie, in tegenstelling tot de .heer Ván de Kieft (Arb.) verklaren, dat zijn fractie haar stem gaarne aan dat ontwerp zou geven. Er waren twee redenen voor dat standpunt. Vooreerst is de nieuwe regeling in een aantal gevallen wat ruimer gesteld dan de tot nu toe geldende. En in de tweede plaats is in artikel 28 een eindtermijn opgenQmen; zij zal n i et meer gel- den voor de boekjaren, welke eindi- gen op of na 31 December 1952. Dat laatste punt, zo zei prof. Molenaar, is voor ons van doorslaggevende bete- kenis. Door aannemixig van dit ont- werp verhaasten wij het verdwijnen van de dividendstop en dat is een stap;

waaraan wij gaarne onze medewer- king verlenen.

• * •

} ntussen moest hij er de aandacht op vestigen, dat art. 28 veel van zijn betekenis verloren had door de verklaring van de minister in de Tweede Kamer, dat het opnemen van een termijn in de wet alleen wil aan- duiden, dat een wettelijke dividend- beperking moet gezien worden als een tijdelijk iets. Er zit in die termijn- stelling niets definitiefs. De wetgever, zo liet de minister er toen op volgen, zal goed doen zich te zijner tijd op- nieuw te beraden over de vraag of de dividendbeperking alsdan, niet moet worden gecontinueerd.

Prof. Molenaar vond dit werken met een "indicatie", zoals de minister het zelf noemde, een vreemde manier van wetgeven. De wet luidt positief, maar de ontwerper houdt een slag om de arm. Ik keur - zo zei hij - dit met de ene hand geven en met de andere hand terugnemen, af. Zijn er politie- ke redenen (en hier duidde de heer Molenaar op de geestverwanten van de minister in de Kamer, die aan de dividendstop krampachtig willen vast- houden) voor deze houding?

* * *

0 ^{ok - bij} de replieken is onze woordvoerder naar aanleiding van het nader gesprokene door de mi- nister, op deze kwestie nog teruggeko- men. De minister bleef ook in deze Kamer bij zijn standpunt, hetgeen prof.

Molenaar aanleiding gaf nog de vraag te. stellen, of de onzekerheid, welke de houding van de minister nu weer heeft doen ontstaan, velen niet weer zal doen afschrikken om aan de nood-

zakelijk kapitaalsuitbreiding van de ondernemingen mede te doen. En daarmede, zo stelde de heer Molenaar vast, brengt de minister een van de grote doeleinden, die hij met zijn ont·

werp beoogde te bereiken, in gevaar.

Het was ondertussen uit het feit, dat de minister in zijn rede in de Eerste Kamer duidelijk de dividendstop aan de loonstop verbond, wel duidelijk geworden, dat de houding van de minister inderdaad was inge-

geven door het streven, zijn geestver~ _ wanten in de Kamer nog mee te krij- gen - iets dat, als vermeld, nochtans

niet gelukt is. . ^.. .

U iteraard betekent dit voor .de schatkist een aderlating, maar later wordt dat verlies, naar minister Lieftinck verwacht, weer ingelopen.

Daarom kon de minister zeggen, dat, onder de omstandigheden van het ogenblik, zijn politiek op korte ter- mijn eigenlijk. niet hl;!lemaal (meer) verantwoord was, maar op iets lan•

gere ten~ijn gezien toêb wel.

. ^.. .

D e twee genoemde punten: de iets grotere armslag en de wettelijlt vastgestelde eindtermijn, juichte de V.V.D.-:fractie dus toe. Maar daarme- de, zo verklaarde prof. Molenaar, heb ik dan ook alle goeds, dat ik van het voor ons liggende ontwerp naar voren zou kunnen brengen, volledig gezegd.

Hij achtte namelijk de handháving van de dividendstop onnodig, de ontwor- pen regeling willekeurig en het wets- ontwerp een voorbeeld van slechte fis- cale wetgeving. Elk van deze · bezwa- ren lichtte hij oog napèr toe; waarbij hij aantoonde, dat het gemiddelde di- vidend nauwelijks 7% heeft bedragen en tevens als zijn mening te kennen gaf, dat hij het zeer willekeurig acht·

te, dat voor het al dan niet onder de dividendstop vallen een grens (kapitaal van f 500.000) was ge- steld.

In ieder geval met dit laatste, kon prof. Molenaar volkomen accoord.

gaan. Het is wat van onze zijde reeds ao dikwijls is betoogd, wanneer be·

- . paltie verlq~Elfl werden Jl~~"

via betere mogelijkheid van k'apitaal- vorming, investering, :~~uivere belas- tingaangifte, enz. kan tenslotte een positieve bate in de toekomst het ce·

volg zijn.

$

* •

I ⁿ dit verband kwam prof. Molenaar ook nog weer eens op de actie van de V.V.D. voor belastingverlaging. Ik bepleit dat ook heden nog, zo ver- . klaarde hij en wel niet in de21e geest,

• * •

Het voornaamste fiscale ontwerp, dat in de Eerste Kamer werd

0 _~eburger was op de Horecaf-ten- toonsteUing in Amsterdam en hij vond dat een uit- stekend, indrukwekkend stuk werk van onze ijvè- rige, moderne hotel-in- dustriëlen, dat toonde dat

'

Q 0 t

0 t

' ₀

in die kring <ter vader- landse initiatieven veel werk verzet wordt en hoe men er mee gaat met een tijd, die steeds hogere eisen stelt.

Hij zag er pasteien, wildbraad, venizoenen, vissen en vogels om van te watertanden.

Hij liep door een model-hotel om naar te verlangen.

Hij ging langs prachtig-gedekte tafels, om zó, bij stil kaarslicht en met een aardige nicht aan neer te zitten - voorportaal aller aardse hemelen.

Hier nu was alles wat 'het goede leven de mens van eigen honk verwijderd, bieden kan. En dat alles is heel véél.

De zachtste en breedste bedden.

De heerlijkste spijzen.

De opwindendste dranken.

Het gelukzaligste porcelein, kristal, zilver, damast.

En deze burger was onder de indruk van het bewijs dat de vaderlandse professionele gastheren dat alles op- brengen en met gerechtvaardigde trots kunnen tonen aan de borgherij.

Maar óók: dat het een zonderlinge, kleine, ronde aarde is waarop die paar duizendmillioen aardeUngen hun tentje hebben gezet en hun aardse leven leven.

Dat wij met ons allen de boel maar raar hebben opge- zet, ingericht en versierd.

Pasteien, venizoenen, wildbraad, bedden, ijskasten, wij- nen, vissen, vogels, porcelein, zilver, damast en kaarslicht.

Voor hoevelen? -

Voor hoeve~en de dagelijkse eeuwige worsteling om één handvol njst, een paar sneden brood, een kruik koet water?

Voor hoevelen van die . paar duizendmillioen van om.

Van Iran tot Irak, van Haïti tot Tahiti, de bittere strijd met de oude moeder aarde alléén voOT het naakte leven?

Watertandend langs de patrijzen, de kreeften, de hazen- ruggen en de geglaceerde korhoenders liep eèn wille- keurig, gezet en grauw heeT, peinzend ooeT het vreemde:

levenslot van alle paarduizendmilZioen medeburgers van DEZB BURGER.

IS OCTOBER 1950 - PAG. 2 dat ik een wilde, onbeheerste verla- ging bepleit, ik heb ook voor het bud- getaire belang wel degelijk oog. Maar een spierinkje uitgooien om een ka- beljauw te vangen is naar mijn mening ook een voortreffelijke methode op het gebied van de belastingpolitiek.

Men kan belastingverlaging daaren- boven ook bevorderen door de onkos- ten van de staatsdienst sterk omlaag te brengen.

* * *

wat die belastingverlaging aangaat had de heer Molenaar trouwens nog, zoals hij het zelf uitdrukte, een appeltje met de minister te schillen.

De minister had prof. Molenaar name- lijk aan de "politieke schandpaal" ge- slagen door er in de Tweede Kamer op te wijzen, dat deze zou hebben aan- gedrongen op een grote uitbreiding van de staatsuitgaven, nJ. door de toe- kenning van staatspensioen over de gehele lijn te bepleiten.

Een werkelijk staatspensioen, zo gaf prof. Molenaar toe, is altijd een kost- bare geschiedenis voor de schatkist en daarom kon hij wel begrijpen, dat de bewindsman geschrokken was. Ik heb - zo vervolgde hij - echter al·

leen aangedrongen op wijziging van de ouderdomsvoorziening; ik :!leb met geen enkel woord over staatspensioen gesproken. Mijn voorstel strekte ook niet tot instelling van staatspensioen.

want ik heb uitdrukkelijk gezegd pre- mieheffing nodig te achten voor de- genen, die in loondienst zijn. Voor de zelfstandigen denk ik aan een bestem- mingsheffing, waarvoor m.L een deel van de opbrengst van de Omzetbelas- ting in aanmerking komt. Ik stel nu.

vast, dat mijn oorspronkelijk plan f 40 milHoen meer kost dan de nood- voorziening-Drees en dat het onze- ker is, welk deel van de totaal f 190 millioen ten laste van de Staat moet komen. Invoering van staatspensioen heb ik dus niet bepleit. Wel heb ik herhaaldelijk op een reorganisatie van de sociale verzekering aangedrongen, welke o.a. een sterke besparing op de administratiekosten zou kunnen op.

leveren. En wat de door hem bepleite pensioenverhoging betreft: De R e g e- r i n g heeft voor de tweede e1aal een loonsverh<>ging van · 5% aan· het be- drijfsleven voorgeschreven. Hij achtte de pensioenverhoging nu -de noodza- kelijke consequentie van de maatrege- len, welke de Regering zelf bad ge- troffen. Die meerdere kosten mochteD hem dus niet worden verweten.

* * *

M et betrekking tot de Interimre- geling Nederlandse Antillen;.

waarbij één onderdeel: de onderling•

zetelverdeling, in verband met de pro•

testen van Aruba zulk een pikante materie is gaan vormen, was prof. Mo- lenaars eindconclusie: Ik ben van me- ning, dat vóór alles de staatkundi&e emancipatie van de Antillen niet lan·

ger moet wo.rden uitgesteld en dat . hetgeen de Regering beoogd heeft te bewerkstelligen veel waardering ver- dient. De Regering volgde daarbij een methode van knopen doorhakken. Ook

· in de M.v.A. aan deze Kamer laat de Regering een krachtig geluid horen.

Ik mag dat wel. En omdat ik de een- maal geprojecteerde emancipatie snel wil bevorderen en teleurstellingen, als wij in Indonesië opdeden, wil ver- mijden, ga ik, ondanks enige twijfel, met de Regering mee.

* * *

p rof. Molenaar gaf toe, dat men zich natuurlijk kon afvragen of een andere zetelverdeling minder risi- co's zou meebrengen. Tenslotte was er echter op een bepaald ogenblik een compromis bereikt en hij achtte het niet raadzaam, daarop in dit stadium terug te komen.

Wel drong onze woordvoerder er tenslotte nog op aan, spoedig tot een definitieve regeling te komen en hij hoopte, dat bij het overleg over de komende Eilandenregeling allen, die bij deze zaak betrokken zijn, alles in het werk zouden stellen om een zo evenwichtig mogelijke oplossing te vinden. Er is nu eenmaal een kleine minderheid binnen het Koninkrijk als geheel, welke zich ongerust voelt over hetgeen misschien zou kun·

nen gaan gebeuren.

Het is niet moeilijk, Aruba te

overstemmen, maar in stede daarvm

lelde men het daarheen, dat Aruba rut

zeggenschap over eigen zaken -- de

autonomie - krijgt, welke het toe-

komt -en dat het tevens met vreugde

kan medewerken in het ook voor dit

eiland heilzaam staatsverba:gd der An-

tillen en op die wi.lze in dat van het

Koninkrijk als geheel. A.

VJPIHEID EN Dl!lMOCRATUil

Dwaas

G elijk men in de dagbladen heeft kunnen lezen, heeft het Genootschap voor Reclame, dat on- langs m Haarlem congresseerde, Laurens Janzn.

Cosh:r tot erelid van dit genootschap benoemd.

Men heeft gemeend deze benoeming luister en kracht bij te moeten zetten door zijn standbeeld anet een krans te omhangen, welke plechtigheid door de burgemeester van Haarlem werd verricht.

Nu is reclame maken een nuttig ding en het kan een ieder bekend zijn, dat de wegen die vaak door de reclame worden bewandeld, af en toe wel eens eigenaardig kunnen zijn. Dit behoort nu eenmaal bij h~t vak. Niemand verbaast zich hierover en men kan er soms goedwillend om glimlachen. Men behoeft eehter niet bepaald een :zwartkijker te zijn, om de "reclamestunt" te Haarlem als dwaas te betitelen. Pasquino heeft er in De Telegraaf in zjjn bekende hoekje het zijne over gezegd en stelt voor in analogie met de Haarlemse .,onderschei- ding" Rembrandt tot erelid van de Verenigde Verf·

warenfabrieken te maken, Thorbeeke erelid van het Vreemdelingenverkeer en Vondel vla een mandladder het diploma van de Maatschappij van Letterkunde uit te reiken en tenslotte P. C. Hooft te eren als posthume bestuurder van lijn twee.

Wij kunnen het slechts voll~ig met Pasquino eens zijn en voelen ons werkelijk opgelucht, dat wij niet in de schoenen stonden van Haarlems burgervader.

"Bekentenis"

D at de terreur, achter het ijzeren gordijn de meest verschrikkelijke vormen aanneemt, moge opnieuw blijken uit het onderstaande dag- bladbericht, dat wij aan de Volkskrant ontlenen.

Wij plaatsen het zonder commentaar en bevelen lezing aan, vooral voor degenen, die met een 'Ze·

kere halsstarrigheid blijven volhouden, dat het ach·

ter het ijzeren gordijn .. wel niet zo erg zal zijn".

Bet bericht luidt als volgt:

Met een stem, bevend van emotie, heeft de vroegere secretaris van de sociaal-demo- cratische partij in Berlijn, Wilhelm Lohrenz, op een persconferentie in Bonn verteld, hoe de Russen hem een "bekentenis" hadden af- gedwongen.

In 1946 was Lohrenz in de Oostelijke zone van Dv.itstand gearresteerd. Van 23 tot 26 December h11à hij dag en nacht rechtop moeten staan, terwijl hij met ketenen aan : de muren van zijn cel in een gevangenis in Potsdam was vas~geklonken. Hij weigerde echter "schuld" te bekennen en werd daarop zonder kleren in een kamertje, waarvan de ramen gebroken waren, opgesloten en met koud water overgoten. Lohrenz verloor het bewustzijn, maar deze behundeling werd twee of driemaal herhaald. Ook werd hij ge- dwongen naar een gramafoonopname te tuis- teren, waarop een vrouw huilde en schreeuw- de bij een verhoor. Men zei hem, dat het z\in vrouw was. Verder werden machine- geweeTkogels rakelings langs zijn lichaam afgeschoten. Na anderhalf jaar in de gevan- genis te hebben doorgebracht, tekende hij een "bekentenis" van vijf pagina's, die een generaal, genaamd Melnikof, hem voorlegde.

Melnikof zei, dat het ditmaal een kwestie was van "leven of dood'.

In December 1949 werd Lohrenz vrijgela- ten op voorwaaTde dat hij voor de Russische inlichtingendienst zou gaan werken. Alhoe- wel hij werd geschaduwd, sl.aagde hij er in naar het Westen te ontsnappen.

Een belangrijk bedrijf

H et toeval voerde ons binnen enkele dagen van de Internationale Horecaf tentoonstel- ling te Amsterdam naar Schiedam, waar wij een moutwijnbranderij bezochten. Zowel in Amster- dam als in Schiedam zijn wij onder de indruk ge- komen van de betekenis van de bedrijven, welke wij zagen, voor ons land. Het hotel-café en res-

taurantbedrijf vervult een veel belangrijker plaats in ons gehele economische bestel, dan men zich veelal bewust is en daarbij speelt uit de aard der zaak ook de voorziening met dranken een be- langrijke rol.

Het is daarbij wel degelijk van betekenis, dat deze bedrijven zich rustig en bevredigend kunnen ontwikkelen zonder storende inmenging van de Zijde van de overheid, hetzij rijks- of gemeente- lijke overheid. Tegenstanders van deze bedrijven wijzen wel eens op verkeerde otnStandigheden, die zich tengevolge van deze bedrijven kunneJ.l voordoen. Maar dat zijn dan bepaalde facetten, die men door gemeenschappelijk optreden van de Zijde der bedrijven en de overheid onder het oog kan zien en waartegen men maatregelen kan nemen. Wij achten in deze tijd zowel de horeca- bedrijven met alles wat daarmede verbonden ia voor ons economische leven, voor het maatschap- pelijke leven van grote betekenis en wij hopen, dat aan deze bedrijven zo min mogelijk belemme- ringen in de weg worden gelegd.

Wonderlijk

H et zij ons veroorloofd ernstig aanmerking te maken op een publicatie, welke dezer dagen de Staatscourant vulde en waarin een lange lijst voorkwam van allen, die door de Com- missie voor de Perszuivering gestraft waren.

Daarbij waren velen, die sindsdien reeds overle- den waren, daarbij waren ook velen, die in hoger beroep een lichtere straf hadden geltregen, daar·

bij waren ook velen, die in hoger beroep waren vrij gesproken. Wij vinden deze publicatie op zijn zachtst uitgesproken wonderlijk. Wij hebben nog niet meegemaakt, dat in de officiële Staatscon- t-ant vónnissen werden vermeld, waarbij niet ge- zegd werd, dat dit vonnissen in eerste aanleg waren. Men zou ten hoogste de vonnissen in ge·

wijsde kunnen vermelden, als daarvoor reden was, hetgeen wij niet vermogen te beoordelen.

Maar wat hier geschied is, en als onze inlichtin•

gen jnist zijn buiten voorkennis van het betrok·

ken Departement van Onderwijs, Kunsten en We·

tenschappen, alleen maar dwaas. Daar kan zelfs een mededeling van het Algemeen Nederlands Persbureau, dat deze publicatie alleen maar for- mele betekenis heeft, niets aan veranderen.

Rood gevaar

H oe weinig de bewering van de Nederlandse socialisten, dat zij de pleitbezorgers bij uitstelt van de middenstand zijn, geheel bezijden de waarheid is, bleek opnieuw tijdens de parle- mentaire debatten in de Eerste Kamer over de belastingvoorstellen. Toen minister Lieftinck met het lang verwachte voorstel kwam tot afschaf- fing van de ondernemingsbelasting, een voor de

middenstand zeer :zwaar en lastig obstakel, was het de Partij van de Arbeid, die zich hier tegen verklaarde. De heren socialisten waren blijkbaar van mening, dat de kleine zakenman dit irreële offer maar rustig moest blijven brengen. Zij wa- ren blijkbaar vergeten, dat het nu al lang genoeg heeft geduurd, dat de lasten te eenzijdig op de schouders van de middenstand drukken.

Ieder redelijk denkend mens, die inderdaad met

!het lot van de middenstand is begaan, zal toch hebben ingezien, dat de ondernemingsbelasting in de afgelopen jaren wel een bijzonder blok aan het been betekende, vooral voor de eenmansza- ken. Zo niet de Partij van de Arbeid, die vooral in de verkiezingstijd steeds de mond vol heeft over de belangen van de middenstand. Doch als het er om gaat deze belangen in de Kamer te verdedigen, geven de heren niet thuis en trachten zij een toestand te bestendigen, die voor de mid- denstand orihou~baar is. Het kan b1 het bijzonder voor de middenstanders nuttig en leerzaam zijn, dergelijke dingen goed te onthouden. De socialis·

tische politiek betekent voor de middenstand een groot gevaar. Het zijn tenslotte de feiten, die dit

bewijzen. ·

Kentering (I)

B et verloop van de strijd in Korea is een eclatant succes voor de democratische we- reld geworden. Hiermee wil niet gezegd· zijn, dat de overwinning reeds zou zijn veilig gesteld, of dat er zich in Azië verder geen complicaties meer zouden kunnen voordoen. Integendeel. De spanning is juist door de democratische zege grotet· dan ooit en het ziet er naar uit, dat de wereld nog· momenten zal moeten doormaken, die ni€t van gevaar zijn ontbl:oot. Dit alles neemt evenwel niet weg, dat de democratie eindelijk met daden heeft getoond wat zij waard is en wat een eensg<:Jzind optreden van democraten vermag.

Een dergelijke ontwikkeling zal een ieder, die het met de democratie oprecht meent, een hart onder de riem hebben gestoken. De ontwik.keling der gebeurtenissen in Korea hebben met de feiten bewezen, hoe onwaar en gevaarlijk de defaitis- tische praatjes zijn als zou de democratie haat' ..

bestaan niet kunnen verdedigen. De demo- cratie Jteeft zich thans sterker getQOnd dan ooit te voren. Zij heeft nieuw geloof en nieuwe hoop gebracht bij de wankelmoedigen, die vroegtijdig het hQOfd lieten hangen. Er is een kentering ten goede ingetreden. En het mag op deze plaats nog wel eens worden herhaald, dat het juist nu in het bijzonder de moeite loont schouder aan schouder te staan om de rechten van de vrije mens te verdedigen.

Kentering (11)

D at het internationale communisme op een toenemende weerstand van de de:tnocrati- sche gedachte stuit, is o.m. weer gebleken bij de jongste Finse gemeenteraadsverkiezingen, waar- bij de rechtse en centrumpartij in het gehele land de meerderheid hebben behaald. De communisten gingen weliswaar vooruit, doch hun winst be·

droeg niet meer dan 2,7 %. Ogenschijnlijk mag ' dit percentage wellicht nog verontrustend lijken.

Men dient evenwel niet te vergeten, dat het Finse volk onder een enorme druk leeft van zijn grote, rode nabuur. Gezien deze grote aanhoudende druk, die speetaal op de arbeidersbevolking wordt uitgeoefend, mag het als een gunstig re·

sultaat worden geacht, dat de Russische druk het weerstandsvermogen van het Finse volk niet heeft gebroken. Er zullèll maar weinigen zijn

11 OOTOBER 1950 - PAG. S

geweest, die een achteruitgang van het aantal communistische stemmen in Finland hebben ver- wacht. Integendeel, algemee~ werd op een grote vooruitgang gerekend. Deze vooruitgang is even- wel niet gekomen. Ook in de onmiddellijke nabij- heid van de rode heersers heeft de democratie een stevige dam opgeworpen en men mag deze ontwikkeling zien als een van de vele voorbeelden van de kentering, die bij d-e communistische suc·

cessen waarneembaar is.

Kentering (111)

0 ok in ons eigen land blijkt in toenemende mate, de verdeeldheid in de communisti- sche gelederen, zich o.m. uitende in het aftreden als gemeenteraadslid of als functionnaris van de communistische partij. Thans heeft het landelijk secretariaat te Rotterdam van het Onafhankelijk Verbond van Bedrijfsorganisaties <een van de communistische E.V.C. afgesplitste organisatie) van de verantwoordelijke bestuurder van de af- deling bouwvak, transport, Chevofa, tabak, hout en meubels van de E.V.C. in Groningen bericht ontvangen, dat zij besloten hebben uit de E.V.C.

te treden om aansluiting te zoeken bij het ver- melde verbond. In een circulaire aan de leden van de E.V.C. in Groningen zeggen de uitgetre- den bestuurders o.m., dat zij meer dan 5 jaren hebben gestreden voor het 'Onafhankelijk bestaan van de beweging, doch dat zij thans tot de er·

kenning moeten komen ,.dat de E.V.C. als zelf·

standige economische strijdorganisatie van de arbeidersklasse verloren is gegaan en volledig is verworden tot een verlengstuk en apparaat van de communistische partij Nederland". Nu willen wiJ niet beweren, dat de communistische weglopers thans in één slag tot goede democra·

ten zouden zijn bekeerd, doch deze ontwikkeling doet verwachten, dat ook in het communistische kamp eindelijk de ogen eens open gaan.

Aan ons, democraten, de taak onze propaganda en onze invloed te verstevigen.

S(HNen (I)

W ^{ij hebben een} Nationalé Spaarraad. We weten niet of de leden van deze raad hun werk belangeloos verrichten dan wel honorarium genieten en/of declaraties mogen indienen. In elk geval zullen de leden de noodzakelijkheid van het bestaan van. de SpaaiTaad willen aantoneJ;t en daarom komen zij met plannen.

Tot de uitgevoerde behoren het uitgeven van een maandblad en de jeugdspaaractie.

Wij vragen ons maar niet af wat dat alles reeds kost en kosten gaat. Het zou o.i. wel ge- wenst zijn dat daarvan eens cijfers werden ge- publiceerd.

Nu komt de Raad weder m.et een nieuw plan, t.w. "Belastingvrij sparen door jonge werkne- mers". Wij lezen o.m. hierover het volgende:

De bedotling is als volgt. Jonge arbeids- krachten, iowel mannelijke als vrouwelijke, kunnen een "voo-rzorgspaa1·banlcboekje" aan- vragen bij elke wilLekeurige spaarbank. Op dit boekje kunnen zij 1·egelrnatig door hun werkgevers een :zeker percentage van hun loon of sala1·is - gedacht woTdt aan een maximum van ongeveer 10 pct. - laten zet- ten. Ovet· dit geld behoeft, als het plan doorgaat, geen loonbelasting te wo1·den be- tacdd. Het gespaarde wordt echteT geblok- keerd tot de spaa1·der of spaarster plannen heeft spoedig te trouwen of indien een be- 'P(Ullde leeftijd (ongeveeT 25 .iaa.r) is bereikt.

Sparen (11)

N ^{u vragen wij} ons af of mensen die trouw- . ' plannen hebben niet eigener bewegiHg tot sparen zullen overgaan. Vcr·der kan de prikkel om het gespaarde geld te kunnen opnemen oor- zaak zijn van ontijdige huwelijken of huwelijken die beter niet hadden kmmen doorgaan.

Maar bo:vendien, waarom alleen deze mensen belastingvrij te laten sparen, waarom mogen an- dere spaarders van deze faciliteit niet genieten?

In dit verband willen we nog wijzen op de grote en wellicht kostbare advei·tenties van de Rijkspostspaarbank waarin de volg<'nd(• zin voor komt:

Sparen ID&akt van centen guldens En met guldelis kan je wat diWn!

Het staat er, maar hoe was tot nu toe de werkelijkheid? We menen te mogen zeggen:

Sparen maakt van guldens centen En met centen kan je niets doen.

Onze welvaart moeten we bereiken door op·

voering van de productie en sober leven, maar

niet door uitsluitend de lonen te verhogen, want

dat bevordert de ontwaarding van het geld.

VRIJHEID EN DEMOCRATIE

Yl\!JIEID 11 DIMOORATlE ·

Weekblad van de VoikspartU voor Vrüheid en Democratie ·

Voorzitter Redoctie-comm.:

Drs. H. A. Korthals.

Redactie-secretaris: Mr. E. Elias.

Adres: Victor'ia Hotel Amsterdam,

Kamer 435. .

Administratie: Pastbus 43, A'foort, tel. 5267.

Abonnementsprijs f 1.90 p. kwor- tàal, f 7.50 per jaar.

Voor het zenden van ·abonne- ments- en ödvertentiegelden:

Postgiro no. 245103, ten name van de Penningmeester van de Stichting "Vrijheid en Democra- tie" te Amersfoort.

Losse nummers 15 cent.

Voor advertenties wende men zich tot de administratie.

IS OCTOBER 1950 - PAG. (

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~ ~

I _~. ALtER HAN 0 E I _~.

~ BENELUX IN DE DE MEDE VALT MEDE ~

,.· ZEILEN u· oe onze voorouders "het. bier is weer b~st" zeiden, als ~

M oeilijkheden zijn er ze elkaar toedronken Uit de schedels van hu:1 ver·sla-

~ ^· om overwonnen gen vijanden, weet ik niet, maar de concurrentie in die tijd was

. te worden. Waarom zou- niet Coca Cola, doch mede. De wereld was toen alcoholisch ~.

den deze problemen, in v~rdeeld in landen, waar respectievelijk graan, druiven en ho-

~ het kader van de Econo- mng de grondstoffen waren voor het apéritief en tot aan het

. misch Unie, niet vroeg eind _van de middeleeuwen was mede even populair als wijn ~ of Iaat - liefst .vroeg en bier. Langzamerhand nam de bevolking echter sneller toe

·~ -.kunnen opgelost wor- dan de productie der nijvere bijen. Honing werd schaarsch en

· . . den?· De bewoners van duur?er. Mede werd tenslotte een woord in de geschiedenis- ~ de Lage Landen hebben boekJes van de lagere school inplaats van de "godendrank",

~ door heel hun geschiede- waarvan Homerus zong. Nu is hier in Engeland een campagne

nis zo vaak en met suc- aan de gang om mede weer een plaats te verzekeren in de ~

o· ces de grote ktmst van huishouding en op banketten. ·

~i het Vergelijk toegepast. (Horeca) ~

Daarom besluiten wij

ook thans met groot HET SYMPATHIEKE

~ vertrouwen: la séance

continue, de zitting gaat Dat is juist het sympathieke in de Dierenbescherming, ~

;i verder. Benelux heeft dat zij bij haar gedachtengang niet ophoudt met te . Ç)S}@ (1(\@ (1(\@ (1(\@ [1(1.0 (1(\@ tl(\.0 ijveren VOOr een goede verzorging Van onze dieren, maar dat ziJ'

~~~~~~è~ veel meer dan ooit de op e ac tergrond ook de verbetering van de menseliJ"ke ver- d h

~i. ^. wind in de zeilen. h oudingen wil zien. De mens heeft nu eenmaal - en er zijn ~

(Benelux-Nieuws) ~iet. veel uitzonderingen op deze regel - een kwade neiging

OPENBAARHEID m Zich om een zekere hardheid of wreedheid bot te vieren.

~ Sommigen doen dit op hun medemensen, maar daar komt dan ~

ro: De publieke zaak dient in het openbaar behandeld te wor- vrij snel de politie bij te pas. Anderen maken het dier tot slacht- . u den. Dat is een der belangrijkste beginselen der democra- offer van die kwade· neiging, maar ze moeten-het in het alge-

~. tie. Oppenheim spreekt van "de wonderen doende uitwerking meen àl erg bont maken, eer de politie kan ingrijpen. ~·

der openbaarheid", welke "een der hechtste grondslagen is,

waarop onze (democratische) gemeente-inrichting is opge- (Steenkool)

~ trokken". "Raadpleging achter gesloten deuren maakt het GROTE WAARDE ~

8) bestuur naar binnen werkeloos, naar buiten krachteloos". vJor hen, die in de Strijdkrachten dienst doen, is het van Thorbecke beval de openbaarheid van de vergaderingen der grote waarde te weten, dat zij de geestelijke steun heb-

~ vertegenwoordigende lichamen aan· met de beroemde woorden: ben van het overgrote deel van het Nederlandse volk. Dat geeft ~

a') "op 't plichtsbeser' te vertrouwen is edel, maar 't bedreigt. de kracht, dat schept de geestelijke weerbaarheid om in eens- Tot hoe lagen stand 't in gesloten vergaderingen soms daalt, gezindheid de taak, die opgedragen is en zal worden, te ver-

~ stelt niemand, dan die er in. zat, zich voor" Hij kon daarover vullen. · ~

. . oordelen, want hij had deel uitgemaakt vah de gemeenteraad (Het ·Lichtspoor)

van Leiden, toen deze nog "achter slot en grendel" vergaderde.

~ "Liéht'' heeft Thorbeèke geSchreven, "is in dè politische we- NIET VERGETEN ~

reld zowel als in de natuur een noodzakelijk levenselement, bij {

welks gemis. gene, of niet dan een halve ziekelijke ontwikkeling Laten ook wij de les. van 1940 niet vergeten, . toen Neder- .

·~ . . . . · . land ten gevolge van de ongelukkige partij-politieke ~

· te. wachten is.··· ZOnder publiciteit geen hervormingen.' Her- constellatie .in die dagen gedwongen was met èen zwakke mi- · ·

·. . vorming beef~. d~n onverzett~ijkstenaUer :vijfl,nd,en,;~e .~tç'Woon-' nister~president als.Jbf. de ~er de OQI'lQlNn te.gaan._N.~aerJ.and·

. ~· ·. te, tegèn. zich. 'Gewoonte is' vóoro(>rdeelziek, dèwijl zU ZOnder' heeft .. vooral nu kracl;!.tige, doortastende regeerders nodig om :~.

onderzoel!: haren" gang' gaat; en voóroordèelruilllt voor geen in geval van nood snelle beSlissingen te kunnen nemen.

m.acht, dan voor publiek onderzoek, het veld".

a) (Haagsche .Courant) (Haagsche Post) ~

~ HET EUROPESE LEGER

WACHT U VOOR DE ILLUSIE

. D è eenheidsbewegirig, nà de oorlog in Europa voor het ~

~ ^T ot tweemaal toe in één en dezelfde week heeft de Rege- eerst als volksbeweging begonnen, wordt .onder de druk ring aan het Nederlandse volk doen weten: wacht U dP.r huidige omstandigheden, meer en meer verenigd tot een

· voor de illusie, dat ge uw leve.nsstandaard zult kunnen hand- dringende actie voor militaire samenwerking. Het "ene Europèse ~·

haven. In de vóór-Koreaans·e periode hebben we een dergelijk leger" heeft nu de belangstelling, die vroeger aan het "econo-

~ geluid, soberder en verscholener, al wel eens gehoord. Aan de mische éne Europa" of aan de "eenheid der Europese bescha~

Bl) na-Koreaanse periode zijn we, hoe goed het op Korea zelf moge ving" gegeven werd. ~

~ gaan, bepaald nog niej; toe. Hetls in 't verband met de Ko- (Inte1·nati.onale Spectator)

reaanse periode, dat de ·Regering haar duidelijk waarschuwen-

. de stem verheft, zoals zij dit doet. En. God weet, hoelang de OUDPAPIER VOOR DEVIEZEI>. ~

~ Russen ons deze Koreaanse periode, met of zonder Korea, zullen 0 udpapier inzamelen is een van de meest intensieve var- aandoen - want zij zijn het, die ons aandoen de noodzaak van men, waarmede Nederland deviezen kan sparen. En

veel sterker militaire inspanning, en die met de communistische wij zijn er toch allemaal wel van doordrongen, dat deviezen ~

~ overval in Korea de opwaartse jacht der grondstoffenprijzen sparen in de komende jaren ons levensbehoud zal worden. Al hebben weten te ontketenen. boren wij dus liever niet spreken over oudpapier inzamelen,

· (De Volkskrantj •m waren wij blij dat dit spook verdwenen was, wij zullen toch ~

~ LOS VAN VOLKSVERLAKKERU verstandig doen(;~:::;:, :::c~ri::~:nv;:o::tk::e=~andt) ~

~ ^H et probleem van de prijzen is met name in het leven

· t t · d STÈMPEL OP ONS VOLKSLEVEN

. geroepen door de spanningen op m erna Ionaal geb1e . ~

De communistische aggressie, welke, zoals op Korea, moet wor~ Uit de .laatste wereldoorlog, die heel het leven heeft ont-

~ den afgeweerd, drijft de kosten van de bewapening omhoog. wricht, is niemand ongeschonden te voorschijn geko-

. Anderzijds zijn het dezelfde communisten, die wensen te profi- men. Hij ~eft een stempel op ons volksleven gezet. De door- ~lv teren van de spanningen, die daarvan weer het gevolg zijn. Het leefde ellende, het losgeslagen zijn van de ankers, de talrijke- t,

~ is hun opzet, de wereld van de ene onrust in de andere te jagen deportaties, de opsluitingen in gevangenissen en concentratie- en dit te camoufleren door zelf zich voor te doen als engelen kampen, de ·tewerkstellingen vaak in het· buitenland, en heel

~ ^0:·. des vredes. Wanneer wij dit spel maar doorzien, dan· is daar- het complex van omstandigheden met deze dingen samenhan- ~

medè ;hèt probleem, v!'ln lonen en prijzen waarlijk niet opgelosi. gend, hebben het leven geschokt. Een algemene vervlakking Dan is het echt~r wèl losgemaakt van veel demagogie en volks• en verruwing van het leven, een devaluatie van de geestelijke

verlakkerij. Dan zj.en wij tegelijk de eerste en voornaamste oor~ en zedelijkEr normen bleven over. ER heel het leven in al zijn ~

~ zaak van het vraagstuk, dat thans velen terecht benauwt. En verhoudingen is hierdoor "aangevreten"; het wordt omlaag ~ ook dan is de oplossing nog moeilijk genoeg. .,gezogen". De na-oorlogse tijd met zijn gebroken idealen en uit- ~

· .gestelde verwachtingen, doet er ook al weer geen goed aan.

~. ~~~

^{· .}

8) (Reveille, tijdschrift voor de Nederlandse

·~ O~E:~;;!~~~~~~::~~;:;n:i:;o~!~in!tv:~r~: ^. JJERNAOOnEP:otestantse Milit~iren) ~

8) sentatieve karakter van plechtigheden als de Verenigde Zit- se, här är jag; sänd mig" • .,Zie, hier ben ik, zend mij henen", .~.·

~ ting der Staten-Generaal e.d." zo lazen wij in de Rijksbegroting Wij, vijf Nederlanders bij de baar in die Zweedse kerk, ~

8) ^1951. En wij dachten zó: kan dat representatieve karakter U in wisten van een andere edelman, ook de drager van een nieuwe ~

~ deze benauwde dagen ook maar iets schelen? We behoeven onze idee, die ook neergeschoten was: onze Prins Willem - wiens

armoede toch waarachtig niet angstvallig te verbergen en wij pleit niettemin toch gewonnen was zodat uit een donkere tijd ~ kunnen er toch rondweg voor uitkomen dat wij als heel kleine vol tegenstellingen toch zijn Verenigde Nederlanden .ontstaan

~ mensjes zuiniger dan zuinig moeten rondkomen? En dan zon- waren. Drte. eeuwen waren sindsdien voorbij gegaan - en nu der ook maar enige representatieve verplichting of behoefte. hing boven deze baar, de blauwe vlag van de Verenigde Naties.

· Daarom vinden wij een uitgave van f 46.000 voor nieuwe stoe• Als wij Bernadotte zinvol willen herdenken, moeten we dat ~

~ ^{len en f 22.000} voor stoffering ongehoord en ongeoorloofd. bovenal met een, in deze wereld nieuwe, trouw aan deze vlag (Ad f b l d L · b ) en in de geest van zijn bereidheid tot -dienst doen.

"'~ verten te a voor tm urg ~

~ (Het Ned.erlan<ische Roode Kruil) ~

~~~~~~~~~~()tS~~~~~;~~~'W0~~~~-oc;·~~~

13 OCTOBER 1950 - PAG. I

WAT IS DAT EEN RARE OORLOG!

Zijn de Russen zo achterlijk ?

(Door onze militaire medewerker) trachten een verklaring te vinden voor vele tot nu toe onverklaarbare zaken.

. De 38e breedtegraad werd op Korea bereikt ~ en. in navolging van anderen schrijft drs. De Jong in Vrij Nederland onversaagd over de .,militaire superioriteit" der V.N. Anderen prijzen het gen·iale besluit en de perfecte strategie van generaal Mac Arthar en weer anderenont~

leden reeds de "lessen van Korea".

En vraagt zich af:

a. Hebben de Russen opzettelijk dit rare soort oorlog gevoerd, opdat een zo groot mogelijk deel van de ver- bonden weermachten (leger, lucht- macht en vloot) in Korea wordt ge- bonden?

Natuurlijk zijn er al lessen te leren. Maar dan alleen in tactische en politieke zin. En zelfs daaromtrent rijst bij ons twijfel. Niet uit mis~

kenning van degelijk soldatenwerk of uit betweterij maar uit vrees:

men onderschatte in 's hemelsnaam deze formiclabele tegenstander toch

nkd · ··

b. Zullen, indien lang wordt gewij- feld aan die 38ste breedtegraad, niet alle behaalde voordelen verloren gaan·?

WAAROM?

W ant deze oorlog was eigenlijk wel een heel rare oorlog. Maanden- lang een.... stelling-oorlog, die, zij het dan met de tank- en vliegtuig-va- riant, herinnert aan de domme storm- lopen van "ongepantserde" soldaten tegen mitrailleur- en artillerie-vuur, net uls in 1915. Maar die nergens her- innt>rde aan de Blitz van de Duit- sers.

Dan: een nauw bruggenhoofd bij PoeAilll, waartegen tenslotte dagelijks de N.-Koreaanse infanterie "storm liep"; terreinwinst en -verlies van nauwelijks een k i 1 ome t er .... neen, dit was natuurlijk HET beeld van de moderne oorlog niet. Daarom staan wij nog altijd tegenover de onbeant- woOl·de vraag: wat bedoelen de Rus- sen hiermee? Want Moskou heeft deze agressie voorbereid, in- en doorgezet.

Zij werd een volkomen mislukking:

vanaf 26 Juni tot en met 15 September bijna DRIE MAANDEN lang en op een en dezelfde wijze, onder geweldi- ge verliezen, liep infanterie weer storm tegen automatische wapens, ter- . wijl niet de AANVALLER, maar de

VERDEDIGER de lu.cht . b.eheerste.

Waarom?

ZO ACllTERLIJlU

M ^ag men aannemen dat de·:Rl,l&- . sische · taètici z ó · áèhterlijk zijn?

· Natuurlijk niet.

Zijn zij dan zo vasthoudend en be- grensd in hun kunnen dat zij 3 maan- den lang en zonder enige v a r i at i e een overwinning trachten te :forceren, die na de eerste week reeds, althans op deze wijze, onbereikbaar werd?

Waarschijnlijk niet.

Hebben de Russische leiders de pu- blieke opinie in de democratische we- reld en vooral in Amerika zó slecht aangevoeld, dat zij de tegenstand in Korea op korte termijn dachten neer te slaan? Het IS een mogelijkheid, maar als regel behoort Moskou tot de uitstekend geïnformeerden.

Maar bovenal: hebben alleen en uit- sluitend de Russische strategen de kracht en mogelijkheden van sea-po- wer in de vorm van LANDINGEN uit·

geschakeld? En dit, terwijl de zeer lange en zeer kwetsbare verbindings- lijnen der Noordelijken zich beperk- ten tot t we e, waarvan de belangrijk- ste <over Seoel) in de onmiddellijke nabijheid van de kust een zeer kwets- baar knooppunt vormt? Dit is niet aannemelijk.

. Toch en desondanks heeft die lan- ding plaats, op gelijke wijze voorbe- reid en uitgevoerd als in 1944 in Normandië, zij het dan ditmaal te- gen een niet of ni-et sterk: bevestigde kuststrook. En slaagt, snel en vol- komen.

GEEN DEBACLE

D oor deze landing. zijn theoretisch de Noord-Koreanen niet alleen geslagen maar afgesneden van hun basis. Men mag dus verwachten een débäcle met wellicht 100.000 gevan- genen en een massa achtergelaten ma- terieel. Instede hiervan v e r d w ij- n e n niet minder dan 14 van de 19 Noord-Koreaanse divisiês, de stad Seoel wordt even hardnekkig als in- dertijd Stalingrad verdedigd en de verliezen der Amerikanen (zonder die der Zuid-Koreanen) bedragen niet rillnder dan 17.220 man (tot 22 Sept.) terwijl tot op heden (7 Oct.) niet meer dan 40.000 gevangenen zijn gemaakt.

Dat wil zeggen: die terugtocht was een meesterstuk en kon alleen zo meesterlijk worden uitgevoerd door voortreffelijke troepen onder voortreffelijke leiding, die zich reenszins geslagen acht. Verder zien wij nu de Zuid-Koreanén . op bet

Oostelijke deel van het gevechtster- rein snel, zelfs uitermate snel en zonder tegenstand te ontmoeten op- rukken terwijl. . . . de troepen der V.N. achterblijven, waardoor dus de Westflank van die Z.-Koreanen on- gedekt blijft. Waarom? Is dat tegen- over dergelijke tegenstanders niet gevaarlijk meer? Liggen er geen Chinese legers meer aan de grens van Mandsjoerije?

EN VRAAGT ZICH AF

W ie, evenals wij, de Russen (ook als militaire mentor der Chine- zen) n i e t onderschat, moet dus

Defensieloze

Defensieraad

(Ingezonden)

B lijkens de officiële berichtge- . ving zal ons land een orgaan rijker worden, n.l. een defensieraad.

Het is merkwaardig, dat naast de talloze nationale en internationale organen,. welke . zich; zonder enig tastbaar· succes, sedert het einde van WèrèldoorlÓg. II met het defensie·

~ probl~e~ beztg houden, in Nederland dèsahûettémin een nieuw defensie- orgaan wórdt ingesteld.

Ieder die niet ziende blind is, be- seft,. dat de vermenigvuldiging uit den boze is van hogere en lagere in-

Open lied

voor Mr. Van

c. Zullen thans tegen deze verbon- den legers de Chinese legers uit 1\Iandsjoerije worden aangezet; zal Rusland toch zijn doelstelling: oorlog op het vasteland van Azië tussen Ame- rika en China, bereiken?

d. Waarom hebben de Russen geen gebruik gemaakt van hun luchtmacht bij de inzet van de Koreaanse opmars?

e. -arom heeft Rusland tegen deze landing noch zijn luchtmacht noch zijn immers zo geduchte onderzee-vloot in- gezet?

f. Zal, nu zoveel strijdkrachten der V.N. in Korea zijn gebonden, op een geheel ander punt in Azië andermaal agressie worden gepleegd?

stanties, welke zich met het defen- sie-probleem bezig houden. Want al- dus vervaagt ae verantwoordelijk- heid. De regering, i.c. de minister van oorlog is voor een doeltreffende defensie verantwoordelijk. Door de na-oorlogse regeringen is het defen- sie-probleem sedert 1945 schromelijk verwaarloósd. Hiervoor zijn uiter- aard allerlei verontschuldigingén, doch o.ok hier geldt: qui s'èxcuse s'accuse!

Het is een tragisch feit, dat de Minister van Oorlog thans slechts kan verklaren,~ dat in het najaar van 1951 drj.è divisies beschikblJ,ar wllen . zijn rillts... fiet buitenland ons van het nOdige materieel kan voorzien.

Tragisch omdat de tijdige levering vari. het benodigde materieel onder de tegenwoordige omstandigheden

Maarseveen

Exce'lentie, onze hulde Met welhaast verstikte stem, Want wij zitten met z'n allen V oor en achter knijp en ·klem, Mede dank zij Uw bewegen Ro~d ~.et overzees gedoe

Werd het daar voor at de on-zen Eens voor al: nacht pa, nacht moe.

Niemand mag ons daar meer tijden, Niemand vindt ons nog een ·man, Op wiens woorden en beloften B11tin. en blank vertrouwen kap,, Nien:w.nd g'.looft in reisvers~agen · Namens of door U gedaan, En men maakt met Uw beloften.

Hier en. ginds de kachel aan.

En op 't punt van 1·esurtaten Voor de kleine desa-man Slaat gij zelfs met vele lengten Schermerhorn en Logemann:

Zelfbeschikking, vrijheid, vrede, Orde, rust· en veiLigheid

Zijn Mbok Soemi en Kang Kromo Vele generaties kwijt.

Dank zij Uwe Excellentie En Haar . ongemeen Beteid Zetten zij en wij nu spoedig, Want verblind door haat en nijd, Onder 't Hoofdstuk ,.Uniepartners"

. Maar een dikke, boze streep . ..•••

En wat daarna zal gebeuren ...•••

Wel. • . . . . God zegene de greep t

Brammetje.

Wie deze vragen afdoend en over- tuigend kan beantwoorden, zal naar onze mening de Westerse democratie een grote dienst bewijzen." · WAT VERDERT

T enslotte: wat moet er nu op Ko- rea verder gebeuren? Doorvech- . ten? Of opbouwen? Want het is na- tuurlijk de taak der V.N. dit stuk ge- gooide land en dit door en door ver- armde volk te helpen. Dat betekent een geweldig dure opbouw, terwijl West-Europa nog niet eens geheel is opgebouwd, om van de rest der we- reld dan maar te zwijgen.

En .stel nu eens dat Ruslands bedoe- ling is de V.N. - en dus Amerika - op meerdere plaatsen tot een derge- lijke peperdure AFBRAAK en vervol- gens een nog veel duurdere OPBOUW te dwingen? Wat dan?

Wellicht zal de lezer thans aan- voelen waarom wij ten opzichte van de Koreaanse gebeurtenissen verre van gerust zijn en waarom wij die blijde geestdrift en die. . . . groot- spraak zoals ,.militaire superioriteit"

voorlopig afwijzen. En in ieder ge- val tot~t al dat onverklaarbare ons door een deskundige is ver- klaard en duidelijk gemaakt.

hoogst onzelter en zelfs onwaar- schijnlijk is. Tragisch wijl deze even- teel door het buitenland te bewape- nen drie divisies in geval vap We- reldoorlog m geen practische bete- kenis hebben, tenzij onze Atlantische pactgenoten voldoende en... tijdige lmlp bieden.

Dat deze hulp voorshands twijfel·

aèhtig is blijkt o.a. uit het feit, da:t de ·Amerikaanse 8enator Harry Cain dezer dagèn verklaarde, dat het dwaas zou zijn te bepalen hoevèel Amerikaans.e divisies voor de bevel·

liging van West-Europa vereist zóu zijn ·.zonder .,ij:~;eren" overeenkomst :Krachtens welke West-Europa zich verplicht een grotere lègermacht op de been te brengen, terwijl eenzelfde g·eluid in het Amerikaanse Congres valt te beluisteren. -

Hoewel sinds vele jaren op de al- lerhoogste niveaux over defensie wordt geconfereerd en defensie op papier vele malen is georganiseerd, en gereorganiseerd, beleven wij van- daag aan de dag het jammerlijke schouwspel van een defensieloos Europa, dat Amerikaanse hulp eist, terwijl Amerika, evenals Churchill, grotere Europese inspanning noQd- zakelijk acht. Dat de vijanden van het Westen bij dit jammerlijke schouwspel in hun vuistje lachen, spreekt vanzelf. Dat. onze nieuwe en energieke defensieraad het commu- nisme geen slapeloze nachten zal be- zorgen, is eveneens duidelijk.

REALIST.

Over excellente .

manieren

(Ingezondén)

In het blad van 8 September wordt een blaam· geworpen . op de Minister van de Kroon, Mr. A. M. Joekes.

Immers, op 31 Augustus ontbrak de driekleur aan zijn woning, terwijl .men uit de aanwezigheld van de .mi·

nisteriÏHe auto voor de deur consta·

"teerde, dat de bewindsman wel thuis was.

Volgens doe gegevens, waar ik oyer beschik, zou Zijne Excellentie inder- daad de 31ste met zijn auto thuis ge- komen zijn, evenwel eerst na zons- ondergang, weshalve terecht de vlag aan de stok ontbroken zou hebbèn, ofschoon de auto voor de deur stond!

Op een verjaardag van een lid van het Koninklijk Huis voor 31 Augus- tus ontbrak de Nederlandse vlag eveneens; voor zover mij bekend zou dit toen veroorzaakt zijn door een op dien dag eerst uitkomend manke- ment aan het vlaggestokkatrol.

Audi ét alteram partem. Het ware misschien beter geweest, wanneer men eerst gepoogd had de oorzaken van de schijnbare tekortkomingen te vinden, alvorens tot een critische pu- blicatie over te gaan.

U dankend voor de verleende plaatsruimte,

Ir. H. J. VAN RAALTE.