met een goed hart en een , slecht karakter... i

64s,e jaargang nummer 13 woensdag 25 maart 2009

Gruwels!

Hoe dikwijls hebben wein dit blad al niet de draak gestoken met de tomelozeikzucht van de doodgraver van de Volksunie, de bedenkervan hetSpiritisme ende toekomstige Europese lijstduwer vandesp.a? Met deBert-sekte,het Bert-project, het plan- Bert, Bert-het-enige-programmapunt, het Gouden Bertje? Wel, dat isallemaal nog niets ver­

gelekenmet dedictatuur vande Grote Geitenboer, die opnieuw volopbezigiszijnpar­ tij vanbinnenuit te vernietigenomdat hij zo snel mogelijk wilterugkeren naar het hoog­

ste niveau van demacht.Deinkt van het rapport vande Fortiscommissie was nog niet droog,of Leterme begon aan een mediamarathon die in totaal vier dagenin beslag nam.

Deregionalezender Focus-WTVmocht de aftrap geven voor een West-Vlaams onder­

onsje.Daarnawas Leterme waar te nemen te land, ter zee en in de lucht via de radiopro­ gramma's De Ochtend en Matin Première, uitgebreid inhet VTM-nieuws enDe Keien vande Wetstraat, paginagroot in Het Laatste Nieuwsen La Libre Belgique, om afgelo­

pen zondag tenslotte nog RTL- enRTBF-televisieaan te doen. Uiteraard konden ook andere kranten enmedia niet nalaten aandachttebesteden aan deverrijzenis van de Verloren Zoon. Daarmee bereikten drie weken dégoutanteWetstraatpolitiek hun abso­

lutetoppunt(of moeten we zeggen: nulpunt?):drie wekenlang is er een platte kome­ die opgevoerd rondde mogelijkheid dat er een schending vande scheiding der mach­

ten zou kunnenzijn geweest,heeft men een belachelijke lijst van knipperlichtcontacten opgesteld, een zo mogelijk nogbelachelijker rapport afgeleverd en aan aanbevelingen is menniet eens toe geraakt:de meerderheid heeft zich beperkttot het formuleren van vijftien vraagstellingendie aan het parlement worden overgemaakt, dat dan aan het hele circusgedoe nog eenvervolg mag breien. Alsofdat nog enigbelang heeft, wantCorpus Delicti nummeréén wachtte zelfs de eindstemming over het rapportniet af om aan zijn mediacampagne tebeginnen. Daarbij werd alles eniedereenonder vuur genomen die opde fameuze “harde schijf’ van deleperling gegriftstaat, en die zich vroeg oflaat aan represailles zalmogenverwachten.Het rancuneuzekarakter van Leterme is intussen wijd en zijd bekend, endanmogen deheren Londers vanhetHofvanCassatie enDel- voie vanhetHof van Beroep nog hoog endroog in hun ivoren torenzitten, beschermd door hun eigen al dan niet ma^onnieke netwerken, bij de kleinste kans diedegeiten­

boer zal zien, zullen zijaanhet kruisgenageld wordenen terlering en vermaak van het plebs opde Grote Marktin Brusselworden tentoongesteld.

Er is geen kat diegelooft dat Leterme niét geprobeerd heeft het arrest van hetHof van Beroep tebeïnvloeden, zekernietzij die weten hoe de ex-premier als een maniak zijneigenkabinet (endat van anderen) terroriseerde omvan alles opdehoogtete zijn enoveral zijn stempel op probeerde te drukken. Er is al evenmin eenkatdie gelooft dat Reynders in deze vrijuit gaat. OverVandeurzen kan men eventueel nog discus­ siërenhoe hij in deze hele onverkwikkelijke historieis terechtgekomen. Heeft ander­

zijds de magistratuur zuivere handen? Geenszins. Wijhebben vorige week al gestelddat het Hof van Beroep ende hogerejuridische hiërarchie op hun beurt een stevigetand bij hebben geschakeld omde advocaten van de staat en dusde staat ende regeringzelf ophun nummer te zetten. En dat is evengoed uit naijver en wraakzucht gebeurd als uit eerlijke bezorgdheid voor de rechtstaat. Beide partijenhebbendus boter op het hoofd, maar dat Leterme nu zegt dat hijhetslachtoffer isgewordenvaneen “ministaatsgreep"

(La Libre Belgique) iser verover. Wiekaatst, moet debal verwachten, maar met het oogop7juni wenteltdegeitenboer zichuiteraard graag zoveelmogelijk in de rolvan martelaar.

En intussen zet hijdus zijnpartij overhoop. Ja, hij ziet zichzelf nog wel terugkeren als premier.Neen, hij wil nietin de plaatstreden van Van Rompuy, al moetook dienu con­ stateren dat het allemaal niet zo simpel ismet deze coalitie. EndanKris Peeters,we heb­

ben hem nogzo gewaarschuwd‘toen hij de staatshervorming naar zich toe wou trek­ ken’ (Het Laatste Nieuws). Terwijl Leterme zelf de fameuze communautairedialoog naardegemeenschappenheeftdoorgeschoven om er vanaf te zijn, om als premier te kunnenoverleven!Grootmoet dushet wantrouwen zijn binnenCD&V over de uitein­ delijke bedoelingen vande leperling. Wat wil hij nueigenlijk? Minister van Buitenlandse Zaken worden? Of vanFinanciën,gezien zijn plotse kritiekop dewerking van datdepar­

tement?Of Europees Commissaris in plaats van Karei de Gucht?Of toch maar liefst premier in plaatsvan depremier?De Wetstraatpers kan zich weer vermeien in tal van smeuïge verhalen inde aanloop naar de verkiezingen.Wie mikt waarop?Wie doet het met wie? Wat is de rol van Vervotte? Is de Maagdvan Vlaanderen wel zoonschuldig?

Krijgt ‘onze Jo’ alsbeloning een ministerschapin de Vlaamse regering? Zaldestaats­

hervormingopnieuwworden geslachtofferd op detafelvande persoonlijke ambities vande geitenboer?

Tot zover de gruwel Leterme. Intussen maakt ook die anderegruwel weer volop zijn opwachting, Verhofstadt Guy, al moest hij nog even wijkenvoorhetmediageweld uit West-Vlaanderen.Toch heeft hij tijdenseen debat inGental een vooruitblik gegeven op zijn Europese campagne. Wij onthouden: ‘Nationalisme

heeft in de 20steeeuw tot enorme rampen geleid inEuropa.Ik verafschuw het nationa­ lisme, dat helaas een Europese uitvindingis,en dat wij opgelegd /]/)• f/“» 0 hebben aan dehelewereld.’ Alsopwarmerkandat tellen.

LEOKC ZföT...

1,80 euro Voor mensen

met een goed hart en een , slecht karakter... i

WeekbladP60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Deze week :

• Op zoek naar de Vlaamse markt 5

• In Antwerpen wordt veel geluld 6

• Belastingen 7

• Een goede filmweek I0

• De verkeerde lessen uit Depressie 14

Hij doet het weer...

T mö U Wj T e S ef / ^{! i} f

DE STMT IN 'jfö hWT-EN/ .

Vanuit het vliegtuig

Vorige week namen we hier manmoedig de verdediging op ons van kardinaal Dan- neels. Deze week mikken we nog hoger en mag niemand minder dan de paus rekenen op onze onvoorwaardelijke verdediging - ove­

rigens helemaal pro deo. Als het moet trek­

ken we volgende week ons figuurlijk zwaard uit de schede ter verdediging van God zelve.

Maar van dat zwaard en die schede, dat is een beeldspraak die deze week misschien beter achterwege gelaten wordt. Was het bij Danneels de vraag wie mocht spreken van op de kansel, dan gaat het nu over wat de paus zei in het vliegtuig.

Op weg naar Kameroen beantwoordde hij zes geselecteerde vragen van medereizende journalisten. Vraag vijf haalde alle kranten­

koppen en hoofdlijnen van de nieuwsbulle­

tins. De paus veroordeelt het gebruik van condooms. Zo krijgen we onze gazet ook vol.

“Tom Boonen blijft wielrenner’’, "Standaard zal ook volgende week een wedstrijd voetbal­

len’’, "Helmut Lotti is zanger” (let op zetdui- vel, niet “Helmut Lotti is zwanger”, want dat zou wel echt nieuws zijn), “Volgende week elke avond Familie en Thuis op uw scherm”,

“Herman de Croo vindt België nog zinvol”,

"Interview met Jean-Marie Dedecker”. Die stamp-nog-eens-een-open-deur-in-journalis- tiek blijft het doen.

Zeker als het over de paus gaat. Die is maar nieuwswaardig als het gaat over con­

dooms. Enkele dagen later duikt er onder ons vergrootglas een piepklein artikeltje op waarin staat dat Benedictus in Afrika pleit voor verzoening, om dan toch nog een derde van dat ministukje te vullen met "begin deze week zorgde de paus nog voor controverse...”.

De paus is tegen het gebruik van condooms en de rubberproducenten zijn daar niet zo blij mee. Dat is dus geen nieuws, maar vult wel onze voorpagina’s. Slechte journalistiek, meer niet.

Als er dan zowat wereldwijd kreten opstij­

gen dat zijn uitspraak niet alleen iets is waar je voor of tegen bent, maar bovendien getuigt van totaal gebrek aan pauselijke verantwoor­

delijkheidszin omdat hij er zo voor zorgt dat horden Afrikanen zich aids op de hals (nu ja) halen, dan kan een zich respecterende Blooten Kooninck niet anders dan reage­

ren.

Ofwel luisteren de Afrikaantjes naar de paus en dan krijgen ze geen aids, want de hei­

lige vader zegt dat ze het alleen met vrouw­

lief mogen doen en zij alleen met haren halve trouwboek. Dan loop je ook zonder condoom geen risico, tenzij bij een bloedtransfusie.

Ofwel luisteren de Afrikaantjes niet naar de paus en dan is het niet zijn schuld dat ze er rubberloos op los gaan. Hoeveel miljoenen Afrikanen bleven aidsloos dankzij de katho­

lieke huwelijksmoraal?

Als we de wetenschap kunnen aanvoeren, zullen we het niet laten. We rangschikten de Afrikaanse landen naar percentage mensen die het aidsvirus dragen en naar percentage inwoners die zich katholiek noemen. Als de paus-zorgt-voor-aids-theorie klopt, moet het hiv-virus vooral welig tieren in katholieke lan­

den. En wat zeggen de cijfers?

Nummer één (op 48) op de aidslijst, Swa­

ziland, is pas 37e op de lijst van meest katho­

lieke Afrikaanse landen. Aidsland nummer twee, Botswana, staat ook 37e, nummer drie, Lesotho, is inderdaad het meest katholieke land, nummer vier, Zuid-Afrika, is pas 27e op de katholieke lijst, nummer vijf, Zimbabwe, is het 26e roomskatholieke land. Kortom, vier van de vijf meest door aids getroffen landen tellen relatief weinig katholieke inwoners.

En welke landen tellen het minste aidsge- troffenen? Jawel, stuk voor stuk staten met veel moslims. Tja, is-lam zullen flauwe grap­

penmakers zeggen.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

Plankzeil naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

Postbelasting!

2

Pleidooi voor

uitzonderlijk steunfonds

Geen kaste die materieel beter voor zichzelf zorgt dan de politieke. Wie daar­

aan twijfelt, woont op een andere planeet. Of heeft nooit de moeite gedaan om het pakket wedden, uitstapregelingen, vergoedingen en andere voordelen voor excellenties en vertegenwoordigers des volks uit te vlooien. Of beschikt U, om het bij dat ene voorbeeld te houden, ook over een gratis spoorabonnement eer­

ste klasse? Geen kaste ook die zichzelf beter beschermt. Voor wie daarover het licht nog niet zag schijnen, verwijs ik naar het recente, onthutsende verhaal van de Fortiscommissie. En wie zelfs dat licht niet zag, mag met recht en reden een ereplaats opeisen op het platform van de hopeloze gevallen.

■

Eerlijkheidshalve voeg ik aan dat tweeluik de inspanningen toe die de politieke kaste zich getroost voor “de mensen”. Daar is geen discussie over. Maar zelfs de hardwerkende politicus, en zeker op gevorderde leeftijd, treft soms een meelijwekkend lot. Ik kon weerstaan aan het plengen van een meevoe­

lende traan toen Phara de Aguirre op Canvas een portret ophing van Wilfried Martens, die als ex-boegbeeld van een “christelijke” partij al twee ex-vrouwen telt en met Miet Smet aan een derde officiële levenspartner toe is.

Wie zijn portret zag, mag er het zijne over denken. Zelf doe ik dat ook. En dus lag het een beetje moeilijk om als eindconclusie van een vaderportret “zo’n goeie hebben we nog nooit gehad” te trekken.

Bedknuffel

Privétoestanden van anderen houden me verder niet bezig. Evenmin als de afmetin­

gen van de spaarpot met bijhorigheden die vrome Wilfried moet overgehouden hebben aan zijn leiderschap in acht regeringen. Ten­

zij de man een oen zou zijn van het zuiver­

ste karaat, wat ik betwijfel. Het antwoord

“daar ga ik niet op in” na de vraag “heeft U dan geen spaarpotje?” spreekt in dat ver­

band boekdelen. Of zo men wil een ganse bibliotheek.

Tijdens het schilderen van Martens' tele- visieportret, had Phara blijkbaar nagelaten hem over zijn “pensioentje" te laten klagen.

Dat deed hij tussen de opnamen door, liet ze later in De Standaard weten. Hij vond de 2.500 euro netto die hij elke maand opstrijkt, eerder “bescheiden”. Het is een bedrag waarvan negen van de tien gepen­

sioneerden in een modelstaat met de laag­

ste pensioenen van Europa alleen maar kun­

nen dromen.

Dat, liet Wilfried weten, weet ook hij maar al te goed. Maar zijn situatie is “uitzonder­

lijk". Bij "gewone” gepensioneerden zijn de kinderen al een tijd het huis uit. Hij zit nog met een tweeling opgezadeld uit zijn tweede huwelijk. En daar betaalt hij 2.000 euro ali­

mentatie per maand voor. Voor hemzelf blij­

ven er dus maar een schamele 500 euro over. Kan zijn, maar heeft iemand hem mis­

schien gedwongen om niet alleen geregeld van partner te veranderen, maar bovendien vader te worden op een leeftijd dat mannen meer heil zien in een potje “boomke wies”

met de kameraden dan in de kunst van het rokkenjagen?

leder zijn meug en persoonlijke vrijheid, uiteraard en vanzelfsprekend, maar het oude Chinese spreekwoord “wie zijn dinges ver­

brandt moet op de blaren zitten", behoudt zijn oneindige wijsheid in alle omstandighe­

den. Ook in die van de betere virulente bed­

knuffel.

Vriendenboek

Hij is erenotaris, erevoorzitter van ANZ, Nekka, Vlaams Kulturele Koepel, 11-daagse Vlaanderen, Beweging Vlaanderen-Europa, enzovoort. Hij is erelid van de Europese Eresenaat, laureaat van de Visser-Neerlan- diaprijs, erepenning Marnixring, enzovoort, enzovoort. Wat een leven, zong Louis Neefs daarbij... Over het belang van dat leven, het leven van Richard Celis die 80 wordt, stellen talrijke vrienden uit politiek en diplomatie, culturele, academische en juridische krin­

gen, de perswereld en “gewone” vrienden een boek samen dat op 10 oktober zal ver­

schijnen met als titel: "Richard Celis - Spo­

ren trekken”. Bedoeling is in de verf te zet­

ten wat Richard Celis’ bijdrage is geweest in de opgang van ons volk naar meer eigen­

heid en zelfstandigheid sinds Wereldoor­

log II.

Enkele namen: Herman Suykerbuyk, Luc van den Brande, Kris Peeters, Geert Bour­

geois, Jaak Gabriels, Mieke van Hecke,

Onzin

Dat hij over zijn “pensioentje” zou klagen, wil Wilfried verder niet meer gezegd heb­

ben. Hij heeft alleen maar willen zeggen dat hij “verplicht is verder te werken om rond te komen”. Zelf heb ik nog nooit een noest wer­

kende mens zo zien stralen zoals Wilfried dat deed nadat “Ie roi" hem als verkenner voor een nieuw offensief ter redding van “la Bel­

gique” had aangesteld. En de kans kreeg om zijn Vlaamse idealen van weleer tegen een ongetwijfeld “billijke onkostenvergoeding”

een zoveelste ezelsstamp te geven. Het is dus maar wat ge werken noemt. Tenzij het postje van EVP-voorzitter in het Europees Parlement dermate roofbouw op de licha­

melijke weerbaarheid zou plegen dat men het niet werken, maar slavenarbeid moet noemen, waarmee een “slechts gedeeltelijke wedde” even scherp contrasteert als een zwarte olievlek op een wit laken. Voor de goede orde, genoemde gedeeltelijke wedde wordt vanuit de ampersandse partijkas ver­

der aangevuld. Met hoeveel wenste Wilfried aan niemands neus te hangen, laat staan aan die van dit krantje.

Nog even dit. Als de zwaarwichtigheid van het EVP-voorzitterschap zich vertaalt in "heilige plicht” opdrachten zoals succes­

rijk lobbyen om een politieke tegenstander voor een non-kwestie zijn parlementaire onschendbaarheid te laten ontnemen om hem aan de jurisdictie van een door schei­

ding van machten uitblinkende rechts- en modelstaat over te leveren, dan zal, zo neem ik aan, zelfs Wilfried er begrip voor kunnen opbrengen dat ik “mijn gedacht” heb over die zwaarwichtigheid.

Toch blijf ik geobsedeerd door meevoelen met de minder fortuinlijke medemens. Mede daarom onthoud ik U de opmerking van Mar­

tens niet op die andere opmerking, dat ook zijn uit een natte jongensdroom gesprongen jongste huwelijkspartner Miet van een inko­

men geniet waarop zonder veel kans op ver­

gissing het label “niet-onaardig” opgeplakt kan worden. “Klopt”, aldus Wilfried, “maar zij betaalt niet mee in de regeling met mijn ex-vrouw.”

Soms wordt een mens stil van het gebrek aan sociale bewogenheid binnen een huwe­

lijksband, die dan nog als het ware ontspron­

gen is aan het betere werk uit het sprookjes- albumvan duizend-en-een-nacht. Maar waar een mens nog stiller van wordt, is de onzin die sommige “groten der aarde” in al hun verdomde wereldvreemdheid durven uit­

kramen. Het moet me niet beletten bij deze een oproep te doen voor de oprichting van een uitzonderlijk steunfonds “ex-premier in uitzonderlijke nood”. Diensten- en maaltijd- cheques zijn welkom. Vanwege ook bij Aldi

inwisselbaar. D.Mol

Willy Kuypers, Bert Anciaux, Hugo Portier, Gui Celen, Peter de Roover, Bruno Peeters, Bruno Valkeniers, Eric Ponette, Matthias Storme, Mark Eyskens, Paul Doevenspeck, Rik van Cauwelaert, Manu Ruys, Cas Goos- sens, Frans Crols, Mark Platei, Mark Gram­

mens, Jaak Peeters en nog een hele meute.

De redactie van het vriendenboek is in handen van Herman Suykerbuyk. Wie het boek hebben wil, betaalt bij voorinte­

kening tot II augustus 2009 de peulschil van 25 euro, over te schrijven op rekening 746-0015587-18 van "Vriendenkring RC"

met vermelding van voornaam, naam en gemeente. De voorintekenaars worden in het boek vermeld. Wie niét bij naam opge­

nomen wil worden, vermeldt dat bij de mededeling. Lezers die er meer over wil­

len weten, kunnen terecht op de e-post mieke.geladi@skynet.be of bellen naar 03/238.41.09. Om het met de woorden van een gewezen ANZ-voorzitter te zeggen:

Richard, en zomeren zal’t!

De lente is wéér in ‘t land!

€N DE TAASfcZoK

Beetje kleur in de Vlaamse regering

Het verschil tussen de Vlaamse regering en de seizoenen lijkt duidelijk. Buiten wordt het steeds beter weer, bij de Vlaamse regering bewolkt het van langsom meer. De botsingen volgen zich in snel tempo op, waardoor het imago van de daadkrachtige Vlaamse overheid serieuze deuken dreigt op te lopen. De spindok- ters van de meerderheidspartijen vrezen dat het getouwtrek binnen de regering schade dreigt te berokkenen aan alle regeringspartijen. De overtuiging overheerst dat bij de aanstaande verkiezingen het beeld van een regering die echt beslissin­

gen neemt overtuigender overkomt dan wat zielige welles-nietes-spelletjes.

Kris Peeters wil zich graag lanceren als de man die een ploeg goed kan leiden. Dirk van Mechelen is dan weer de betrouwbare beheerder van onze centen, Frank Vanden- broucke de niet-dogmatische socialist die ook vertrouwen wekt buiten het rode milieu.

Want, zo gaat die redenering verder, de ver­

kiezingen moeten gewonnen worden tegen de oppositie. Daar schuilt het gevaar. De alomtegenwoordige Jean-Marie Dedecker spint van alle wol garen; het Vlaams Belang blijft een electorale factor van formaat die voor verrassingen kan zorgen; de N-VA van Bart de Wever groeit stelselmatig volgens peilingen. Het wordt een opdracht om de meerderheid boven de 50%-grens te hou­

den en, zo gaat die logica, dan is eensgezind­

heid essentieel.

Maar de VLD ging wat te gretig pronken met een jobkorting waar de sp.a niet echt zwaar mee wil uitpakken. Kris Peeters werd wat te opvallend in het defensief gereden door Open Vld bij ‘zijn’ communautaire dia­

loog toen Marino Keulen zich ontpopte tot Vlaamse voorvechter. De hele Oosterweel- heisa dreigt buiten de controle van iedereen te geraken. Patrick Janssens vreest dat het verzet daartegen vooral in zijn electoraat gaten zal schieten en dwingt zijn sp.a-minis- ters op het rempedaal te gaan staan. Frank Vandenbroucke wil wat revanche nemen op de jobkorting met een overbruggingspremie voor wie een tijdlang minder kan gaan wer­

ken. Van Mechelen is even onoplettend op de ministerraad, en moet dan de pers inscha­

kelen om de zaak toch nog te blokkeren.

Waarop Vandenbroucke dwars gaat liggen voor de twee miljard staatsobligaties voor KBC. Wat dan weer een persoonlijk suc­

cesdossier voor Peeters is. Het werd alle­

maal wat te dol.

Geforceerde eensgezindheid

Of toch weer niet? Peeters, Van Meche­

len, Vandenbroucke; het zijn mannen met verdiensten, zonder twijfel. Maar ook drie kleurloze boekhouders, al kan Peeters zich nog wat redden met zijn ‘looks’ die erg goed vallen bij de vrouwen. Goede bestuurders, maar ook mensen met visie! Zelfs amper mensen van vlees en bloed. Peeters spreekt ambtenarees. Van Mechelen murmelt onver­

staanbaar, Vandenbroucke is te slim voor de doorsnee basissocialist en te pragmatisch voor de stedelijke progressief. En dus heeft de Vlaamse politiek de naam saai te zijn. En, erger nog, niet echt over iets te gaan. Finan­

ciële overschotten beheren, dat is het zowat, de dominerende indruk.

Kan ook niet anders, want de klassieke partijen zijn veroordeeld tot elkaar omdat het Vlaams Belang voor eeuwig en drie dagen naar de oppositie moet verwezen worden.

Dan is er geen ruimte voor de rest om inhou­

delijk te veel verschillen te etaleren. Ze zijn gedwongen tot eensgezindheid. En dus tot saaiheid. Tot grijsheid.

Daar kwam de voorbije week dus heel even verandering in. Er leek wél enig verschil te bestaan tussen oranje, blauw en rood. (Of toch tussen oranje en blauw enerzijds en rood anderzijds. Want oranje/blauw kiest

De dingen dezer dagen

na de stembusslag voor een streep donker­

blauw, een scheutje geel of toch weer het bekende rood - op voorwaarde dat het licht­

rood is.)

Maar het trio Peeters, Van Mechelen, Vandenbroucke viel snel terug op het ver­

trouwde recept. Wat geven en wat nemen en samen door de deur op wandelen. Dus mag de oppositie voor het zout in de patat­

ten zorgen. Een kolfje naar de hand van Filip.

Jean-Marie en Bart.

Gepamperde paria

Nog even dit over Jean-Marie Dedecker.

Vier bladzijden kreeg die ter beschikking van De Standaard om zijn visie op de Fortis-com- missie te geven. Terwijl waarnemers er het over eens zijn dat hij niet echt veel indruk maakte daar. Zelfs De Morgen moest toe­

geven - wat moet dat daar een droevige dag geweest zijn - dat Gerolf Annemans veel sterker uit de hoek kwam. Zondag mocht Dedecker dan weer opdraven op Klara om een uur lang in debat te gaan met Peter Mer- tens van de PvdA. Daar opende hij wel met zijn refrein dat hij voor iedereen de gebe­

ten hond is en dat hij in een iedereen-tegen- een spel is terechtgekomen. Maar als je dat geliefkoosd ik-ben-de-paria-verhaal een uur lang mag komen uitdragen op de radio en over vier bladzijden gespreid in een leidende krant, dan klopt er iets niet. Het Vlaams Belang laat niet na er op te wijzen dat Dedec­

ker toch wel verdacht veel in de pers komt voor een paria. Jaloezie? Natuurlijk. Maar ook heel veel waarheid.

En tussen afsluitende haakjes. Dat De Mor­

gen Annemans een bloemetje toewerpt, is historisch, maar dat Filip Dewinter een opi­

niestuk mocht schrijven in De Standaard om de critici op zijn islamboek van antwoord te dienen, is ook vrij onuitgegeven. Een opinie- stukje in De Standaard en een korte vermel­

ding in De Morgen; opmerkelijk, maar het weegt natuurlijk niet echt op tegen het aan­

houdende mediaoffensief dat Dedecker op een schoteltje aangeboden krijgt. . u

Straat van de smaak

De Hasseltse Crutzenstraat schijnt b'J heel wat volk in de smaak te vallen. Sinds jaren worden ze daar gepest door de loge' broeders van het Grootoosten, van La Tole- rance en van Le Droit Humain, ook nog gekend als Het Daghet. Waarschijnlijk vit' den die logebroeders hun werkplaats aan de Crutzenstraat ideaal. Voor de met­

sen die er wonen, is het heel wat minder- Het zal je maar overkomen dat je de par king voor de woning niet meer kan verlaten omdat er'een sjieke “vwatuur" voor staat-

Maar nu is de Crutzenstraat ook nog eens dé stek geworden voor de nieuwe seltse moskee. Alen is een hangar volop aari

‘t verbouwen en er komt een minaret. Al's schien kan de muezzin van op zijn minare

“Allahoe achbar” roepen als de logebm?

ders aan het vergaderen zijn. Dat zullen 1 multikullers zeker weten te appreciëren.

De dingen dezer dagen

³

Aan het Aktiekomitee

Vlaamse Sociale Zekerheid Meer dan ooit volhardend Leuven

Echo’s uit de Koepelzaal

VRT bant verkiezingsspots

HetVlaamsparlement heeft woensdagde spots die politieke partijen tijdens de verkie­ zingstijd op de openbare omroepVRT moch­ ten uitzenden, afgeschaft. Wel zullen partijen en politici in de sperperiode reclametijd kun­ nenkopen bij de commerciële radio’s en tv’s.

Daarvoor moet wel nog de federalewet op de verkiezingsuitgavenworden gewijzigd.

Een amendement bij ditdecreet maakt ook een einde aan dezendtijd die de poli­ tieke partijen krijgen tijdens de verkiezings­ periode. HetVlaams Belang, bij monde van Filip Dewinter, is hiertegenfelgekanten meent dat de afschaffinger enkelop gericht is om de toegang tot demedia van die partij te belemmeren.

Een N-VA-amendement van een gans andere aard legt de commerciële zenders deverplichting opom allenieuwsuitzendin­ gen en 90 procent van de informatieve pro­ gramma’s te ondertitelen. Binnendriejaar moetendeze programma’s ooktoegankelijk zijn voor dovenenslechthorenden.

Het decreet werd(unaniem) goedgekeurd door de 64 nog aanwezige parlementsle­

den. VB en de meeste parlementsleden van Groen! hadden het parlement verlaten omdat er bij demeerderheid veelafwezi­ gen waren.

Obscuur____________ _____

Als het erom gaat hun vrij recente en welhaast rituele afkeer voor wapens in het algemeen teetaleren, maken de Vlaamsche rooien graag misbruik van de statistische gegevens die verstrekt worden door het Vlaams Vredesinstituut. In zijn jaarrapport over2008had dat instituut een stijging van de invoervan kleine en lichte wapens en van munitie daarvoor menen te moeten signale­

ren. Derhalve werd Patricia Ceysens, in haar hoedanigheid van Vlaamsminister van Eco­ nomie en Buitenlandse Handel, opde parle­ mentaire rooster gelegd.

Het is niet meteen ‘onskopje thee’maar we willen onze lezers beslist niet onthou­ den hoe en inwelke bewoordingen de Gen­

tenaar Jos Roegiers het islamitisch regime

*an Saudi-Arabië over de hekel haalde: ‘U zult de geschiedenis ingaan als de minister die de deuropnieuw opengezet heeft voor

^apenhandel aan obscure regimes, zoals we die kennen in Saudi-Arabië. Als u nog eens een vergunning onder ogen krijgt voor Saudi- Arabië, moetu evende vraag stellen waar

die wapens heengaan.Zijnze bedoeld voor de gewone politie in Saudi-Arabië? Of zijn ze voor dereligieuze politie? Dat isde poli­ tie die vrouwenvan achterhet stuur haalt en in de gevangenis draait, of vrouwenoppakt omdat ze verkracht zijn en zegtdat die vrou­

wen op de verkeerde plaatswaren.’ Als Filip Dewinterzulke taal hanteert, is het kot te klein en schruwelen alledemo­

craten (=iedereen minus het VB) in ont­ roerende eensgezindheid hunafkeeruit over zoveel‘racisme’!

2020

Minister-president Peeters mag dan al (volgens sommige media,o.a. ‘Knack) op dit moment zo min of meer (en politiekgespro­

ken althans)in ‘staat van genade’ verkeren, wat er momenteel in Doel wordt uitge­ spookt, al dan niet met zijn medeweten en onder zijn verantwoordelijkheid, is niet van de poes ennog minder erg fraaite noemen.

De VB-fractieleider in de gemeenteraad van Beveren, Bruno Stevenheydens, heeft zich in deze materie vastgebeten en bezorgde de persgoed gedocumenteerde informa­ tie die bij deverblufte lezer een volstrekt gevoel van machteloze woedeen verbijste­ ring achterlaat!

De vraag is natuurlijk welofhij- als spe­ cialist - daarbijop deonverdeelde steun van zijn partij mag rekenen.Erzijn zo nog vandie specialistendie op den duur alleen bleken te staanendanmaar departijdeur achter zich dichttrokken ...

Voor wat het waard is

Ondertussen publiceert‘Le Soir’ eenopi­ niepeilingdieaan VB, N-VA en LDD respec­

tievelijk 15,4%, 10,1%en 11,8%van de stem­ men toekent - of37,3 % voor de lijsten die Vlaamse onafhankelijkheid voorstaan! De krantgaat natuurlijk nog een stapje verder en telt daar ookCD&V(20,5 %) en de Open Vld(19,3%)bij‘soit 77 % des voix pour une droite décomplexée dont l’attachement a la Belgique faiblit dejour en jour’. En omdat ze dan toch bezigzijn, zetten ze dezelfkwel­

ling nog wat voort engooien meteen ook de rooien met hun14,4 %in de balans, zodat Groen! toch maar best kanbeginnen uitkij­ ken naareenstulpje in Bokrijk ... Marino Keulen, ‘un dur parmi les durs’, moet daarin zijn bronsgroenefief toch een goed woordje voor kunnendoen?!

Gij Noesten,

Onvermoeibaar blijft gij aan de weg timmeren om bevoegdheden dieallang in Vlaamse handen haddenmoeten zijn, ook daadwerkelijk naar Vlaanderen over te hevelen. Gijweet datgij uzelfmeteen bijzondermoeilijke opdracht hebt belast:

hetelanvande staatshervorming is door de wankelmoedigheid van CD&V en het egoïsmevan Leterme volledigin hetslop geraakt. Maar gedreven door koppigheid én de wetenschap dat gij groot gelijk hebt, blijft gij ijverig aan de boom schudden. Dat leverde afgelopenweekeinde in Leuven alvasteen geslaagd symposium op over vergrijzing en ontgroeningende noodzaak om die problemen met een eigen Vlaams beleid te kunnen aanpakken.

Maar liefst zeven sprekers kwamen aan bod tijdens het eerste gedeelte met refe­ raten en daarna mochten zes politicizich nog eens over de politieke manoeuvreer­

ruimte voor eigen sociale bevoegdheden buigen.Het meestehebben wij geleerd uit deeerste reeks uiteenzettingen,het poli­ tiekedebatleverde vooralde vaststelling opdat er hoe dan ook nogeen lange weg te gaan blijft.Het auditorium van hetgrote KBC-complexaande rand van Leuven was goed gevuld. Niet stampvol, maarwie er was.konnadien weer met opgeladen bat­

terijenaan de slag. Datis waar zulke bij­

eenkomsten vooral voor dienen en als er dan nog iets kan worden bijgeleerd,is dat mooi meegenomen.

Zeven sprekers dus,enuiteraard kun­ nen wij niet bijallevoordrachten uitge­

breidstilstaan. Laten we omtebeginnen opmerken dat de timing perfect in de hand gehouden werddoor de ouderwetse wek­

kervandagvoorzitter Erik Stoffelen. Die liet elkespreker genadeloos natien of vijf­

tienminuten weten dat hij een punt moest zettenachter zijnreferaat. Maar binnen die tijdspanne kon genoegstof totnadenken worden aangebracht.

Herman Deweerdt stakde spits af. Die steldeonomwondendat, ondanks het feit dat Vlaanderen sneller vergrijst dan Wal­ lonië, er nog50jaar lang transfers naar het zuiden des lands dreigen te vloeien.

De Vlaamse draagkracht is dus groot, maar nietgroot genoeg omgeen ingrij­

pende maatregelen te moeten nemen.

Gedaan dus met gemorrel in de marge, krachtig ingrijpen nu!De Leuvense hoog­ leraarDanny Pieters, analyseerde scherp de mogelijkheden omdegezondheidszorg te defederaliseren. Een technisch hoog­ staand betoog, met de waarschuwing ons niet de kaas van het broodte laten eten doorEuropa ofdoorFranstalige proce­ dures bijallerleiinstellingenen gerechts­

hoven:laten we preventief de valstrikken vermijdenover criteriaalswoon- of werk­

plaats van wievoor hetVlaamse stelsel zou kiezen. Roger Pauly van de Gezinsbond hekelde de totaal ontoereikende inspan­ ningen van devoorbije jaren voor de kin­ derbijslagen en vergeleek die met een erwtin eenkathedraal. Jan vanDoren van VOKA beklemtoonde daarop dat Vlaan­ deren dringend een eigen werkgelegen­

heids- en activeringsbeleid moet kunnen gaan voeren om de impactvan de ver­ grijzing aan tekunnen. Alain Mouton van Trends bouwde daarop voort:Vlaanderen moetmeer 50-plussers aanhetwerk hou­

denomde pensioenen te verbeteren. En de Leuvense econoom Koen Algoed stelde dat meer fiscale autonomie noodzakelijk isom de meerkosten van devergrijzing te kunnen opvangen.

Daarna mocht voorzitter vanhetAktie­

komitee Guy Celen al een aantalconclu­

siestrekken en dieluiddenonverkort: deze staat is ziek, stevent afop het failliet, en dus is er een radicale oplossing nodig: trek de stekker eruiten neem de sociale zekerheid in eigen handen.

Ziezo. Daarna kwam de eerder prozaï­ sche vaststellingdat alleen VlaamsBelang en N-VA daar echt klaar voor zijn (Bruno Valkeniers en Louis Ide), dat mevrouw de senatriceLieve van Ermen van Lijst Dedec- ker misschienweliets weet over gezond­

heidszorg, maar voor de rest onvoldoende bagage heeft, en dat we van CD&V, sp.a en Open Vld voorlopig niet al teveel heil moe­

ten verwachten.CD&V-fractieleider Lud- wig Caluwé stamelde wat over demoge­

lijkheden die de opmaak van de begroting 2010 zou biedenomtot een nieuw pact tussende deelstaten te komen, maar hing voor de rest van de tijd slapin de touwen.

Maggie de Block bleek vooralbegaanmet het wegwerken vande discriminatiejegens vrouweninde sociale zekerheid, een nobel streven, maar niet echt inde geestvan het dagthema. En Bruno Tobback bleek geheel zichzelve: met veel branie verklaarde hij datromantiek over eenVlaamse sociale zekerheid aan hem niet besteed was en dat er maar eens eerst moest worden uit­

gelegdwatwijVlamingendanzoveel beter zouden doen.Wij stonden op hetpunt om vanuit dezaal te roepen: ‘Herhaal die refe­

raten nogmaareenseen keer’, maar ook het debat was aan een strikt tijdschema onderworpen en dus zal het voor een vol­ gende keer zijn. Suggestie toch voor de organisatoren:zetvolgendekeer wat min­ der partijen rond de tafel, de diepgang van hetdebatkan er alleen maar op verbe­ teren.

XTètCfildcxRc.

Freilich de dappere

het Vlaamsche Leeuw bier Wordt gebrouwen door de Brouwerij Van Steenberge

Plaats: Restaurant Fanjun naast het Museum voor Schone Kunsten in Antwer­

pen.Datum en uur: woensdag 18 maart

om II uur. Achtergrond: persconferentie Vlaamse Operater gelegenheid vande pro­

ductie van Samson et Dalila. Reden: een Palestijnen een Israëlische Jood regisseren gezamenlijk.De Jood zegt dat hij sympathi­

seert met de paar vredespartijtjesdie bij de laatste verkiezingen in Israëlnauwelijks een paarprocentjes haalden omdat zij vinden dat Israël zich moet terugtrekken binnen degrenzen van 1967. De programmabro- chure: “Deironie van de geschiedenis heeft de rollen omgekeerd; het geweldin de rela-

tie is hetzelfdegebleven.” De twee regis­ seurs stellen (we citeren de perstekst):“De opera draait omhet complexe gegeven tus­ senonderdrukker en onderdrukte. We wil­

den het verhaal in de wereld van vandaag plaatsen. Terreur door een staatzalleiden tot terreur tegen een staat wat op haar beurt zal leiden tot meerterreurdoorde staat en zo is de vicieuze cirkel compleet.

Onsteamwork isons protest.”

De heren lichten hun visie natuurlijk ookmondeling toe onder het motto “stop de bezetting.” Aanwezig: een tientaljour­ nalisten onder wie de genaamde Michaël Freilich, kleinzoon van Louis Davids en zelfverklaarde speurder naar iedere criti­ cusvan Israël om hemlhaar als antisemiet met pek en verente bekladden. DePales­

tijn debiteert nog watclichés over één uni­ taire Palestijnse staat waarJoden en Ara­ bieren perfect zullen samenleven. Deenige journalist die tegengas geeft is een criticus voor een Berlijns operablad, maar ook een columnist van ‘tPallieterke.Freilich dedap­

pere heeft maar één vraag aan de Palestijn:

“Heeft hijeen Israëlisch paspoort?” - “Ja"

datheefthij,maar hij is “maar een zeven-

derangsburger in Israël”. Freilich de dap­

pere heeftgeen verdere vragen. Na afloop van de persconferentie spreekt Freilichnog even met Aviel Cahn, de Joods-Zwitserse intendant van de Vlaamse Opera. Hoewel Cahn uitstekend Nederlands spreekt, pra­

ten deheren uitsluitend Engels. Freilich (2 x): "Ybuare very brave.”

Freilich de dappere die iedereen krui­

sigt met kritiek op Israël als antisemiet heeft geen woordje kritiek. Omdat Cahn ook Joods is? OfomdatFreilich dedappere alleen achter zijn pc moedig is, maar als journalist zijnmond nietdurft opendoen op

een persconferentie?

Geen woorden maar daden!

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

SPÏ Vlaams & NeutraalZiekenfonds lh ■ ! Wl lM UTlÜTWirH I TTn

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 ■ 2800 Mechelen - wwwvnz.be

4

De dingen dezer dagen

De Tachtigjarige Oorlog

Bijna een halve eeuw geleden kreeg ik twee Elsevier-pocketjes cadeau: “Napo­

leon” van Jacques Presser. Ik heb ze als adolescent gelezen en herlezen en de boekjes hebben mij aangemoedigd om van een geschiedenispassie ook een beroep te maken. Presser was niet alleen een groot historicus, maar ook een begena­

digd schrijver die zijn hand niet omdraaide voor een detective. Hij schreef ook

“Ondergang” en ik herinner me hoe ik geboeid die boeken over het Joodse drama las voor het begin van de operavoorstellingen in de Veronese arena zonder één seconde te letten op het geraas van de duizenden Italianen rondom mij.

Een andermeesterwerk van Presser was

“Tachtigjarige Oorlog” waar ik voor het eerst lasdat de Republiek en Spanje tijdens het hele conflict geregeld elkaar degoede­

ren leverden om verder met elkaarte kun­ nenoorlogen. Maar hetkloptdathet boek tochnog een beetje het cliché gebruikt dat de oorlog onvermijdelijk tot het moderne Nederland leidde. En het Zuidenkomt erwel een beetje bekaaid vanaf, misschien omdat Presser als kindin Antwerpen had gewoond en vreselijk was uitgelachen met zijn dia­

lect toen hijmet zijn diamantbewerkersfa- milie naar Amsterdam weerkeerde.Hij heeft er volgens zijn biografe een afkeer voor de Scheldestadaan overgehóuden.

Een paar Nederlandsehistorici hebben in de jarenzeventig en tachtig van vorige eeuw een nieuwe versie over de Tachtigjarige Oor­ log de wereld in gezonden endietweeboe­ ken zijnnuin één band verzameld, grondig herschreven en bijgewerkt dankzij de vele wetenschappelijke artikels van de afgelopen dertig jaar. Het resultaatis een kanjer: 432 tweekolomsbladzijden groot formaat; schit­

terend geïllustreerd met voor één keer niet hetobligate zinnetje bij de prenten en de vele duidelijke kaarten, maar metnog eenextra verhaal bij de illustratie(S.Groenveld, H.van Leeuwenberge.a.DeTachtigjarige Oorlog.

UitgeverijWalburg Pers; 59,50euro). Niet goedkoop maar een ‘moet’voor iedere Vla­ mingdie geïnteresseerd is in de belangrijk­ ste gebeurtenis uitde geschiedenis die gro­ tendeels onze eigengrenzen en vooral onze mentaliteit gecreëerd heeft.

Ach, er zijneen paar drukfoutjesdie niet passen bijzo’nmagnifiek boek. En ik moet nog altijd de eerste Nederlandse auteur lezen die eensgeen fouten maakt bij som­ mige Vlaamsenamen en situaties.De schrij­

vers noemen de prinsen van Oranje Willem,

Maurits en Frederik Hendrik, terwijl de illu­ straties bewijzen dat de heren zichzelfGuil­ laume,Maurice en Fr.Henri noemen. Geen bezwaar tegen dieNederlandse versie, maar dandoet het wat komisch aantelezenover AnthonyvanDijck en PetrusPaulus Rubens.

En de theoloog FranciscusGommarus, die steile calvinistdie zo’n invloedhad op de geschiedenis van Nederland,heette gewoon­

tjesFrançois Gomaer en was een Bruggeling, en geenBruggenaarzoals inhet boekstaat.

Maar dat is detailkritiek endoet niets af aan het meeslepende, heldere entoch genuan­

ceerde verhaal.

Geldnood

Natuurlijk kennen we de belangrijkste fei­ ten uit de Opstand: van het smeekschrift der (lagere) edelen in 1566 tot de vrede van Westfalen in 1648. Maarde achtergronden kennen we meestal niet. Waarom is het zo en niet zus gelopen?Enwiehad er belang bij?

En wat was de internationale contextvan die (burger)oorlog? Op al die vragen gevende auteurs duidelijke antwoordenvoor zover hethistorisch onderzoek dat toelaat.

Neem deinternationale situatie die tra­ ditioneelweinig genoemd wordt. Met een paar eenvoudige cijfers bewijzen de auteurs dat de koningen Filips II, III en IV heel die tijd geld- en manschappenverslindendeoor­ logen voeren tegen de Ottomanen of ter wille vanhet bezitvan Mantua enPortugal, zodatze geregeldbankroet gaanen er maar zeer weiniggeld overblijft omderebellenin de Nederlanden aan tepakken.Daarenbo­

ven, laten de koningen Castilië leegbloeden, want dat land moet, samen met het zilveruit Zuid-Amerika, heel demilitaire inspanning betalen. Al de andere landenwaar de konin­ gen heersen (Catalonië, Portugal, delen van Italië en de Zuidelijke Nederlanden) beroe­

pen zichop hun privilegies en weigerenmee te betalen. Brabant enVlaanderen worden eerst wakker wanneerde oorlog al zogoed als verloren is.

Belangen

Bijzonderboeiend is het verhaal van ieder­ een die belang heeft bij de oorlog. Dat isdik­ wijls een Oranje diepersoonlijke glorie wil oogsten endie ook wel weet dat zijn invloed als opperbevelhebber en hoogste ambte­ naarvan de Republiek der Verenigde Pro­ vincies verkleint in tijden van vrede. Maar ook een deelvan deadel, die de officiers- functies monopoliseert, is niet gebaat bij een oplossing van het conflict. De starre calvi­ nisten slagener in deerkende kerkin het Noorden teworden,wat nog iets anders is daneen staatskerk. Maarzij blijven bijna heel de duurvan het conflict een minder­

heid in hetNoorden.Ondankshetverbod op dekatholieke eredienst, niet overaleven striktgehandhaafd,isnog altijd 40procent van de Noord-Nederlanders katholiek alsde vrede getekend wordt. En natuurlijk ageren de zwarecalvinisten zo langmogelijk tegen devredemet de “paapsen”.

De schrijverswijzen fijntjes op de zeer dunnelijntussen religieuze en economische belangen. De Zeeuwen zijn zeker protes­

tants geïnspireerd, maar ze worden ook rijk dankzij desluitingvan de Schelde, zodat ieder schip dat naar Antwerpen wil, zijn lading moet overladen op Zeeuwse platbodems.

En een stad als Leiden, die voor een derde bewoond wordt door migranten uit hetZui­

den, verzetzich met hand en tand tegen ieder vredesinitiatief, wantmen vreest de concurrentie vandeVlaamse saainijverheid.

De auteurs ramenhet aantal vluchtelingen uit het Zuiden opzo’n 150.000, d.w.z.tien procent vande bevolking in hetNoorden.

Die vluchtelingen zijnmeestal goed opgeleid en brengenaardig wat kapitaal mee, want Farnese geeft henvier jaar om al hunzaakjes in orde te brengen. Deze aderlatingis inmid­

dels al lang economisch gestelpt, maar het verlies van een creatieve en mondige elite is nooit meer gecompenseerd en verklaartnog altijd de lafheid,kruiperigheid en platheid van de huidige Vlamingen.

De auteurs besteden trouwens veelaan­ dacht aan degevolgenvoor demensen die in het Zuiden blijven. Zemaken duidelijkdat het Zuidengeleidelijk een beetje een win­

gewest wordvan hetNoorden:de toltarie­ ven voor Hollandse producten zijn zeerlaag in het Zuiden terwijl Brabantse enVlaamse producten in hetNoorden zwaarbelastwor­ den.Eenogenbliklijkt heterop dat Frankrijk ende Republiek het Zuiden willen verdelen.

Brabant moet naarhetNoorden en Frankrijk krijgt derest. Tot menin DenHaag begrijpt dat men best geen gemeenschappelijke gren­ zen heeftmet de Fransen.

Toch schilderen de auteurs de Zuid- Nederlandersniet af alswilloze poppen in het politieke theater. Zekeronder Albrecht (en niet Albertus) en Isabella wordt een eigen succesrijkepolitiek gevoerd, maar het Zuiden wilgeenafstandnemen van de wet­

tige vorst omdat hij eengarantie isvoor het behoudvan het katholieke geloof. En niet alleVlamingen zijn doetjes. Hollandse en Zeeuwse schepen proberen iedere zomer Duinkerke te blokkeren. Meestal tevergeefs, want de Duinkerker kapers zijn een vre­ selijke gesel voor de Noordelijke handels­ schepen.

Radde tongen

En ten slotte, ishet boekook zo belang­ rijk omdat we veel te weinig weten van de geschiedenis van onze neven in hetNoor­

den.Hier heeft men ookaltijd geloofddat het moderne Nederland bijna organisch gegroeid is, maar de auteurs bewijzen dat de Unie van Utrecht echt niet moestuitmon­ den inhet huidigeNederland.PrinsWillemII denkt er even aan zich tot vorsttelaten kro­ nen vaneen aparte staat die alleprovincies omvat behalve Holland. En de andere provin­ cies zijn nooit gerust in de houding van het rijke Holland dat misschien wel op zijn een­

tjeverder wil.

Verplichtelectuur voor Vlamingen is het hoofdstuk over dereligieuzetwisten in het Noorden tussen de diverse strekkingen in hetprotestantisme.Dehervormden, gere­ formeerden enlutheranen zijnpas onlangs herenigdin de “Protestantse Kerk Neder­

land";nu een kleineminderheid, maarooit een meerderheid van de bevolking. Hon­

derden jaren iser gediscussieerd en geargu­

menteerden totde dag van vandaag luiste­ ren Vlamingen soms metopen mond naarde manier waarop Nederlandersals geschoolde theologen kunnen ruziën over bijvoorbeeld een mislukte voorzet op een voetbalveld.

Jan Neckers

Roddels uit de Wetstraat

Geen quorum!

Omgeldig testemmenin depraatbarak, moet minstens de helft vande leden aanwe­

zig zijn.Vorige week woensdag wilde dat tot twee maal toe niet lukken toen dewet op de hospitalisatieverzekering ter stemming werd voorgelegd. Demeerderheid gaf niet thuis, want er is daar geen echte eensge­ zindheid over. Maximaal 73 leden stemden, wantde oppositie had het halfrond verla­

ten. Hoewel...Vuil Blad Zean-Marie en Luc Sevenhans, devoortaan “onafhankelijke”

ex-VB’er diesteeds meer “afhankelijk” van de ampersandersis, stemden - tevergeefs - mee omdemeerderheid alsnog aan hun quorum te helpen, ‘s Anderendaags lukte het wel, zij het op merkwaardige manier. Er waren slechts 106 stemmers (genoeg dus omte stemmen), waarvan 25 neen (oppo­

sitieleden), 72 ja(meerderheid) en 9 ont­ houdingen (7 meerderheid, plus Dedecker en Sevenhans). De 72ja stemmers leverden dus weleengewone rekenkundige meerder­

heid, maar geen meerderheid in de Kamer, want daar zijn 76 stemmen voor nodig. De Belze democratie!Geen kat vindt er haar jongen in terug.

Geen glorie

Donderdag kwam natuurlijk het fameuze onbenullige Fortisrapport aan de orde en terstemming. Demeerderheid vergulde de pil, de oppositieschoot de boel ongenadig af. Droevig was het tafereel waarin com­

missievoorzitter Tommelein zijn rapport stond te verdedigen op hetspreekgestoelte vooreen handvolKamerledendie zelfs niet echtgeïnteresseerd waren en zaten te tok­

kelen op hun laptop ofhun BlackBerry. Hij struikeldeherhaaldelijk over zijnwoorden, lachte er zelf ook nog mee en toonde op geen enkel moment enige geloofwaardig­ heid.Hetgros van de praatbarakkersdeed zich ondertusseninde koffiekamer te goed aan allesoorten van drank. Waar is detijd

toenMare Verwilghen waardig enovertui­

gend zijn eindrapport uit de commissie- Dutroux bracht! Alle praatbarakkers zaten toen met scherpe aandacht op het puntje vanhunstoel teluisteren in eenmuisstille Kamer,waar buiten het halfrond zich geen mensnog bevond. Bartje Dommelein, zoals hij steeds vaker wordt genoemd, kon het niet, kanhetniet en zal hetnooit kunnen.

Ook al ishijzelf rotsvast overtuigd vanhet tegendeel.

SERVAIS

VERHERSTRAETEN

Veel alternatieve rapporten

De oppositie had vele redenen om te stel­ len dathetrapport een maat voorniets was endat de commissie haar werk nietgron­

dig hadgedaan.

Tijdens de talrijke zittingen waren zij

schouder aan schouder van leer getrok­ ken tegen al degenen die niet wilden dat er tot ophet bot werd gegaan.Tijdens de eindstemmingen bleekdat alleende Bozen heelhet zootje afschoten, terwijlGroenen en Vlaamse roden,zich middelsonthoudin­ gengenuanceerd opstelden. Het zoumooi geweestzijn,moestenalleoppositiepartijen dietochhunneuzen in dezelfde richtinghad­

den, met één alternatiefrapport voor de pinnen waren gekomen.

Dat had zeker meer effect gehad. Nu werdde kritiek verdronken indrie aparte oppositierapporten, waardoor het effect helemaal verloren ging. Tot in dedwaas­

heid hanteert men dus het cordon sanitaire tegen de Bozen.

En ditterwijl in de wandelgangen vande praatbarak vriend en vijand het er over eens waren datde kritiek van BozeAnnemans en lijzigaard Landuyt nietvan deminst verstan­ dige was.Moesten zij alleen al een gezamen­

lijk rapport haddenverdedigd,deregering was er bijlange zovlotjes niet van af geko­ men.Zeker weten.

Dank

Alle fractieslieten niet na het personeel van de Kamer tebedanken voor de bijzon­

dere inzettijdens de werkzaamheden van de onderzoekscommissie. 24 uur op 24draai­

den zij in ploegen om het vele redactionele en organisatorischewerk tot een goedeinde te brengen.Voordie mensen die permanent werden opgejaagd als moderne slaven,was het einde van de commissie welgekomen.

Het moet gezegddat de medewerkers van de Kamer onder hogedruk en ineen razend tempo hebbengewerkt. Bij elke vingerknip vande verkozenen des volks veren zijrecht om te doen watmoet gedaan worden.

MR en N-VA één front?

Deuitbreiding van het stemrecht voor de buitenlandbelgen voor de regionale verkie­

zingen komter niet,zo bleek in de Kamer­ commissie. Volgens de niveanen gaat het om een gemiste kans,want zij zouden graag zien

datwordt teruggegaan totde overgroot­

moeder en deovergrootvader omde gega­

digden te bepalen. De Bozen daarentegen wilden bij mondevan Bart Laeremans dat eventuele stemrecht beperkt houden tot diegenen die inons land een laatste verblijf­ plaats kunnen aanwijzenen begrensdin tijd.

De enige partij die op debres staat voor dit stemrecht, isde MRvan Reynders en Vla- mingenhater Maingain. Wie nader toekijkt, zietmeteen waarom: de buitenlandbelgen stemmen veel massaler voor de Fransta­ ligelijsten dan voor de Vlaamse énzij stem­ men veel meervoor de MR dan de gewone kiezers.

Voorde Kamerverkiezingen van 2007 - waar de regeling welwas toegelaten - haal­ den de Franstalige partijen in de kieskring BHV zo 78,4% van deze stemmen binnen en de Vlaamse lijsten amper 20,2%. Het globale resultaat in BHVis totaal verschil­

lend: de FranstaligeKamerlijsten behaalden 58,9ende Vlaamse 41,1%. In hetpapieren kieskanton “Buitenlandse Zaken” waarde stemmen van de buitenlandbelgen samen komen, kreeg de MR 29,9% vande Kamer- stemmen,terwijl dit in de globale kieskring BHV ‘slechts’ 22,7%was. Intotaalging het in de kieskring BHV in 2007 om 16.510 geldige stemmen, zodat het duidelijkis dat deze bui­

tenlandbelgen de resultaten duidelijk beïn­

vloedeninde richting van MR-FDF.Geluk­ kig hadden de Vlaamse partijen dit spelletje door enkwamde uitbreiding van het stem­

recht er niet. En toch vond N-VAheteen gemiste kans?!

Adder onder het gras _____

Het zou ons nietverbazen, mocht heel dit zaakjevroeg oflaat nogeens gekopp^1 worden aandeop handenzijnde koehande overBHV.Want hoemen het ook draait o keert, de Franstalige “réformateurs" en hu FDF-collaborateursweten maar al teg°e waarmee ze bezigzijn. Voor hen is hetee rekensom die dik in hunvoordeel uitdraait- Het isdus zaakdat de Vlamingen hier hu^

ogen goed openhouden en zich weer me in slaaplaten wiegen.

De dingen dezer dagen

Van Lodewijk De Raet naar Gaston Eyskens

Vlaamse zoektocht naar eigen “markt”

Bibliotheken vol over de Vlaamse politieke geschiedenis, over het Vlaamse denken over zichzelf, over Vlaanderen en zijn culturele ontwikkeling en nog veel andere grote en kleine kanten van het Vlaamse zijn en doen; we weten wie onze

“grote figuren” zijn, over dat alles zijn we stilaan meer dan grondig geïnformeerd.

Over wat de geschiedenis van de Vlaamse zoektocht naar Vlaamse welvaart moet voorstellen, over het economisch denken en doen in Vlaanderen was het tot gis­

teren grotendeels tasten in het duister. Daarover moest het eerste wetenschap­

pelijke overzicht nog altijd geschreven worden. Alsof de Vlaamse beweging dan toch “maar” een culturele taalbeweging wilde zijn, alsof Vlamingen geen inte­

resse durfden hebben voor hun eigen welvaart.

Uit die wetenschappelijke historischeduis­ ternis heeft de Antwerpsehistoricus Olivier Boehme ons nu verlost. Laat het meteendui­ delijkzijn, hij doetdatop een meerdan boei­ ende en voor “niet-deskundige” lezers op een behoorlijk vlotte manier. Het is wel een kanjervannet geen duizenddichtbedrukte bladzijden over wat de Vlaamse “Greep naar de markt"zou moeten geweest zijn - deallu­

sie op datandere historische standaardwerk vanBruno De Wever over degeschiedenis van het VNV, de “Greep naar de macht”, ligt voor dehand- over de “sociaal-econo­ mische agenda van de Vlaamse Beweging” in de periode tussen de twee wereldoorlo­

gen. (I) Veertien hoofdstukken waarvan de meeste naar nog meer verhelderend studie­ werk vragen.Eenboek datook een bijsturing van onze eigen kijkopde communautaire geschiedenis van dit apenland veronder­

stelt. (2)

't P.: Het blijft intussen merkwaar­

dig dat we tot het begin van de 21ste eeuw moesten wachten tot iemand de moeite deed om voor een eerste invul­

ling te zorgen van dat wetenschappe­

lijke gat in de kritische kennis van onze geschiedenis.

O.B.:Economie is een vrij jonge weten­ schap. Met voor Vlaandereneenbijkomende handicap: het lange wachten op Nederlands­

talig hoger onderwijs. Economiemoestdus eersteen plaats krijgen aanonze universi- teiten en dan moest men nog eens mensen vinden die denieuwe kennis in hetNeder­

lands konden overbrengen. Datmaakt dat we al midden de jaren dertig zijn voordat de economische wetenschap in Vlaanderen echt doorbreekt.

Een bijkomende handicap isdathistorici van de Vlaamse beweging weinig of geen belangstelling hadden en totvandaag hebben voor de economische kant van deVlaamse medaille.Zij zagen en zien vaak deVlaamse bewegingals eenvooral politiek ofcultureel gebeuren.Bij de economische historiciwas erdan weer geen interesse voor de Vlaamse bewegingalsafzonderlijk onderzoeksobject.

Dat ikzelf dezegeschiedenisschreef, heeft alles te maken met de loop van mijn persoon­ lijke wetenschappelijke ontwikkelingals his­ toricus waarin door de jaren heen een en ander door elkaar liep.

't P.: "Van De Raet naar Gaston Eys­

kens”, het had een andere - wellicht min­

der krachtige - titel voor uw boek kun­

nen zijn. De Vlaamse zoektocht naar

“de markt” begint begint vorige eeuw, bij Lodewijk de Raet. Eén man, zo goed nis helemaal alleen; het lijkt alsof De Raet uit de lucht valt. Uw verhaal ein­

digt bij de Leuvense economist Gaston Eyskens, de man die later tekende voor de eerste staatshervorming met onder meerde economische regionalisering. De Raet was in tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, niet de allereerste om aan Vlaamse welvaart te denken.

O.B.: Neen, nog voor de taalstrijd begon, werdal gedachtin termenvan een Vlaams volk opeen Vlaams territorium met een Vlaamse economie. Sporadisch weliswaar, rnaar het gebeurde. De Raet, en dan zijn we inderdaad begin van de vorige eeuw, was onbetwistbaar de eerste om het Vlaamse denken over een Vlaamse economie op één territorium op een wetenschappelijke naanier uit te bouwen.Eenuitgesproken nati­

onalistische keuze dus. Belangrijk daarbij was z'jn(Franstalige) universitaire economische opleiding aandeBrusselse ULB.Hij was een goede statisticusen kon dus bij manier van spreken “cijfers lezen” enhij leefde boven­ jen in een wereld die ook op economisch

* ak in volle bewegingwas:de elektrificatie reektdoor, het grootschalige wereldka- P^alismekrijgt vormen inhoud,erkomen

nieuwe economischesectoren opgang,de vandaag zo vaakbesproken kenniseconomie was toen ook alaan deorde enop dat alles pikt De Raet in. Toegegeven, hij was lang een witte raaf ophet Vlaamse toneel.

Hij kiest bovendienvoor Vlaanderen,zijn modelis zoalsgezegd uitdrukkelijk Vlaams- nationalistisch gekleurd: de beschikbare eco­ nomischemiddelenmoeten gebruikt worden voor de welvaart van Vlaanderen en deVla­ mingen. Omgekeerd,moesten Vlamingen in hun eigen taal leren omgaan metdie nieuwe middelen en dus moest men er voor zorgen dat de economischeuitbouw in het Neder­ lands kongebeuren, detaal van Vlaanderen en van dieVlamingen.Eén volk, één territo­

rium, één taal,één economie, het was een koppeling die vanafdan Belgische politieke geschiedenis zalmaken.

‘t P.: Merkwaardig toch dat De Raet zo onomwonden voor een verneder­

landst Vlaanderen koos. Hij had even­

goed voor een verfranst Vlaanderen kunnen kiezen, dat was toch zijn dage­

lijkse leefomgeving. Bovendien zorgde de kennis van het Frans voor de door­

snee Vlaming toen zeker nog voor een grotere sociale mobiliteit. Als men zijn Frans kende, kwam men er wel.

O.B.: Dat is juist,maar De Raetmaakte de omgekeerde keuze. Hijheeftdie keuze nietkunnen afronden, hijstierf veel te jong om een globaal oordeel te kunnen vormen.

Het iswel zo dat enkele verspreide geesten in zijn voetspoor traden. JorisFassotte bij­ voorbeeld met zijnboek“Vlaanderen’s eko- nomische Zelfstandigheid" (1917) of Robert van Genechtendielange tijd, ook vanuitzijn ballingschap inNederland, eenrol zou spe­

len in de ontwikkeling vanhet Vlaamseeco­ nomische denken.Tot we in de jaren der­

tig in Vlaanderenals hetware een explosie krijgenvan economisch denkwerk éneco­

nomischeontluiking. Metvanaf hetmidden van dejaren dertig de wetenschappelijke en politiekefiguur van Gaston Eyskensdie de brugmaakte met het denken van Lode­ wijkde Raet.

't P.: Herhaaldelijk leest men in uw boek dat de teloorgang van de eco­

nomie in Wallonië toen al zichtbaar werd. Traditioneel denkt men in dat verband aan het begin van de jaren zestig. Hoe reageerde Vlaanderen op deze achteruitgang van Wallonië?

O.B.: Zeker vanaf de jaren30zag men in Vlaanderenwateraan hetgebeurenwas:

Vlaanderen werd rijker,maar Wallonië werd inderdaad armer. Het was nog niet inhetoog springend,het gingtraag,maar de evolutie was onmiskenbaar.De Waalsesteelkoolmij- nen kregen hettoenal moeilijk,de zinknij- verheid zat in ademnood, het Waalse glas kwam in de problemen. Maar dat was voor Vlaanderen geenargumentom het Waalse zuidenvanzich afte schudden.

‘t P.: Vlaanderen dacht er niet aan België van zich af te schudden?

O.B.: Een Vlaamse meerderheid om België te rugtoe te keren,was er niet. Er werdwel nagedachtoverfederalisme. In 1931 publi­

ceerdeHerman Vos een uitgewerktontwerp voor eenfederalistische staatshervorming.

Maar hetging bijal dat federalistischdenk­

werkniet omeen scheiding, maarom een herschikking van het bestaande Belgische model. Iemand als Frans van Cauwelaert stelde dat de Vlaamsenumerieke meerder­ heiduiteindelijk de Belgische macht zou kun­

nen grijpenen datzelfsfederalisme daarbij niet nodig zou zijn. Een verhaalwaar toen al niet iedereen in geloofde. Detoen al gezag­ hebbende Gaston Eyskens stelde zeer open­

lijk hetverhaal van de Vlaamse macht via de Vlaamsedemografie, deVan Cauwelaertthe- orie, invraag. Hij stelde zonderveel omwe-

25 maart2009

5

gen hetfailliet ervanvast. Dat maaktevan hem en generatiegenoten federalisten en nog radicaleregeesten stondende uiteinde­ lijke afscheiding vanBelgiëvoor.

‘t P.: Vlaanderen moest voor sommi­

gen vooral landelijk en dus zuiver (katho­

liek) blijven?

O.B.: Deterechte voldoening over ver­ rijkingdoor industrialisatie en economie, mocht volgens sommigen nietleiden naareen andere Vlaamse samenleving. Het katholieke landelijkeVlaanderen mocht geen Vlaamse kopie worden van het socialistische Wallo­ nië. Vandaar dat sommigen hun toevlucht zochtenin het corporatisme dat onder meer vanuit Frankrijk eerst naar het Waalse zui­

denen dan naarVlaanderen zijn weg vond.

Dat moesthet nieuwe harmoniemodel wor­ den voor Vlaanderendat meteeneenalter­

natiefboodvoor zowel het pure kapitalisme als voor het goddelozesocialisme. Het suc­ cesvande Boerenbond was dan weer het succes vanhet coöperatieve kapitalisme,dat onder meergestalte kreeg in zijn spaarkas­

sen.Dat corporatisme heeft in België trou­

wens nogsporen nagelaten: ons georgani­

seerd sociale overleg bijvoorbeeld, is een corporatistisch tableau!

Toch was er in Vlaanderenaanvankelijk wantrouwen tegen het corporatisme: men begreep tijdigdateen risico van het cor­ poratisme erin bestond datde (Vlaamse) meerderheid buitenspel gezet werd. Ook in verband hiermee is hetduidelijk dat bij een belangrijk deel van de Vlaamse publieke opinie eeneigen denken overeigensociaal­ economische structurenen realiteiten ont­ stond.

‘t P.: Heel veel woorden over die Vlaamse economie met alles erop en eraan, maar één Vlaams economisch programma is er niet gekomen?

O.B.: Neen,zoveel moet duidelijk zijn. Er zijn altijd individuendie sprekenen schrijven over economie en Vlaanderen, maar zelden spreken ze namenséén Vlaamse publieke opinie of zelfsmaareen omvangrijke groep indieVlaamse samenleving. Er was zeker in hetVlaamse nationalisme indat verband een klooftussen de retorieken de werkelijkheid.

Men heeft hetover “hetbelang vanVlaande­ ren”, over“Vlaanderen dat betaalt” en nog andere algemeenheden,men streeftnaar een

“homogeen” volk.Allemaal slogans die uit­

leggen waarom men somsgemakkelijk ver­ glijdtin minder democratische richtingen.

't P.: Toch stelt men in de jaren dertig een heuse rijkdom vast aan Vlaamse economische initiatieven. Er komen almaar nieuwe Vlaamse ban­

ken, maar er wordt ook wetenschap­

pelijk hard gewerkt aan de uitbouw van die nieuwe kennis. En dat in de eigen taal, in het Nederlands.

O.B: Hoewel het in de jaren dertig niet bepaald goed ging in de wereld, zien we inderdaad inVlaanderen een - reeds eerder begonnen - langetermijntendens totecono­

mischeopgang. De “economische” verneder­

landsing blijft daarbij onverminderd belang­

rijk en wordt zeker nietuit hetoogverloren.

Zo wordt doorhet VEV sterk geageerd voor de vernederlandsing vanonder meer de han­

dels- en arbeidsrechtbanken, maar ook voor de vernederlandsing van de werkvloer. Men eistook meerVlamingen in de Belgische diplomatie zodat de Vlaamse belangenin het buitenland aan hun trekken komen.

't P.: Er komen binnen de Belgische regering zelfs nieuwe departemen­

ten voor het sociale en economische beleid. Met opvallend Vlaamse figu­

ren aan het roer. Maar van een uit­

gesproken Vlaams beleid is toch geen sprake?

O.B.: Wat moest men verstaan onder een “Vlaams economisch" beleid?Wie kon duidelijkmakenwatdatVlaamse economi­

sche programma was?De budgetten waren ook beperkt. Het sociaaleconomische beleid moest volgens de opvattingen van die tijd vooral zorgen vooreen stabielemunt, voor een nog betere infrastructuur, moesteen kaderbieden, maarveel meer niet.

't P.: Toch krijgen we in die periode een stevige communautaire clash, de rel rond een aanpassing van de kin­

derbijslagen.

O.B.: Die discussie zorgde inderdaad voor wat wevandaag alseen zwaar geladen com­

munautaire discussie zouden omschrijven. In twee zinnensamengevat: de regering wilde de nationale solidariteit inzake de kinder­

bijslagen vergroten, maar dat lokte heftig Waalsverzet uit. Ruw samengevat: het kin­

derrijke Vlaanderen - aan Franstalige kant sprak men vanhet Vlaamse "lapinisme", wat wil zeggen “kweken als konijnen” - kreeg extrageld,hetkinderarme Walloniëmoest meer betalen voor Vlaanderenwaar vele kin­

derenvaakgeen overlevingskansen hadden.

“De Walen betaalden voor dode Vlaamse kinderen”, zo werd geargumenteerd.Waals geld werd gebruikt om Vlaanderen demo­

grafisch en economisch sterkerte maken.

Het woord “transfer” kende mennog niet, het was wel eenVlaams-Waalse confrontatie rond overdracht vancenten endus van wel­ vaart, in dit gevalvanzuid naar noord.

't P.: Een uitdrukking die toen aan Vlaamse kant gemeengoed was: "de kolonisatie van Vlaanderen"?

O.B.: Die uitdrukking komt in het ver­

haal inderdaad meer dan eens terug. Dit is geen typisch Vlaams woordgebruik, het is een internationaal verschijnsel. Veel volke­

ren die ooit onder “vreemde” heerschap­ pij leefden, voelden zich “gekoloniseerd", zeg maar uitgebuit. De Vlaamse beweging voelde zich ook “gekoloniseerd” door de Belgische haute finance, door alleswatuit Brussel kwam, door de Waalse bourgeoi­

sie. Met achter alles het altijd toekijkende Parijs. Datwas trouwens hetargument voor extreme Vlaams-nationalistenom de water- verdragen metNederland afte wijzen, men vreesdevoor nog meer Franse commerciële en politieke invloedin België.

Dat Vlaamse verwijt snijdt in één opzicht hout:Franstaligen beschouwden Vlaanderen als een gebied waar men zich zonder discus­ sie kon vestigenener in het Frans functio­

neren.Zoals we vandaag nog altijd meema­

kenin de rand rondBrussel!

‘t P.: U noemt hem de “katholieke De Raet", Gaston Eyskens, want over hem gaat het. Hij krijgt ruim tach­

tig bladzijden in uw boek, iets min­

der dan tien procent van de totale omvang. Over één en dezelfde man.

Dat is opvallend veel.

O.B.: Gaston Eyskens was inderdaad dé man van zijn tijd. Een zonder twijfel bril­ jante geest,cultureelzeer geëngageerd. Hij zag de opportuniteiten die de samenleving hem bood, enliet ze vooral nietonbenut.Hij studeerde toenaltwee jaarin de Verenigde Staten wat voor die tijd nietalledaagswas.

Hijkoneen ideeëngoed meegeven, speelde op veel vlakken binnen het gebeuren van zijntijd een strategische rol, kon een pro­ grammaformuleren. Voor hem was het dui­ delijkdat Vlaanderen moest moderniseren, dater meer welvaart moest komen,maar dat moest een gestroomlijnde modernisering

“op onzevoorwaarden” zijn. Inhet katho­ lieke Vlaanderen moest dat anders lopendan inhet socialistischeWallonië. Erwarenhier twee regio's metelk hun eigen denken en doen, maar dat gebeurde "binnen België” en dat moest zo blijven.VoorVlaanderenwas het vanzelfsprekend dat dit in het Neder­ lands zou gebeuren. Gaston Eyskens was met andere woorden demanaan de andere kant vande brug die De Raet was beginnen

bouwen. Marc Platel

(I) Olivier Boehme, Greep naar de markt, De sociaal-economische agenda van de Vlaamse Beweging en haar ideologische versplintering tij­

dens het interbellum, 986 blz., 39,95 euro, uitg. LannooCampus, ISBN, 978 90 209 7684 7

(2) Mare Platei, Communautaire geschiedenis van België, van 1830 tot vandaag, 256 blz., 2004, uitg. Davids- fonds, Leuven.