met een goed hart en een slecht karakter...

61 s,e jaargang nummer 48 woensdag 29 november 2006 1,55 euro Voor mensen

met een goed hart en een slecht karakter...

Gegen den Nationalismus!

Wat is het verschil tussen arbeidersvan Volkswagen Vorst die voor de camera’s ostentatief een Duitse vlag verbranden en een premier die op het spreekgestoelte in de Kamer harduithaaltnaar “het Duitse nationale belang", goed wetende dathij achter de schermen nog bijdiezelfde vermaledijde Duitsers zal gaan aankloppen om toch nog een efforke te doen? Hetverschil zithem enkel in de stijl. Inwezen zijn beidereacties even kortzichtig ende socialistische minister van Werk Vandenbroucke en Vanveltho- venhebben trouwens afgelopenweekend in eenkranteninterviewgezegddat de heer Verhofstadtzijnwoordenwel eens wat beter had mogen wikken en wegen. Wij menen ons overigens niet teherinneren dat Dehaene ten tijde van Renault “het Fransenatio­ nale belang” opde korrel heeft genomen. Die houdingwierpdan ook zijn vruchten af.

Toen Lionel Jospin korte tijd daarna Franspremierwerd, heeft hijde top van Renault mee zwaar onder drukgezet om een bijzonder uitgebreid sociaal plan voor de werk­ nemers op papier te zetten.

Maar ja, die Duitsers, datis natuurlijkeenras apart nietwaar. Men kan Teutonennu eenmaal niet vertrouwen, zekerniet als men de linklegt tussen Volkswagen, enuweet wel wie.Laatstgenoemde dook devoorbijedagendanook geregeld op in allerlei car­

toons enschotschriften, columns en flauweradiobijdragen allerhande. De ontmante­

ling van Volkswagen Vorst is duidelijk een nationalistisch complot, endat ontslaat alle anderebetrokkenenvan enige verantwoordelijkheid!

Het zal zeker zo zijn dat er aande topin Wolfsburg een machtsstrijd heeftplaatsge­ vonden, waarbij tegengestelde visiesmet elkaar botsten, enwaarbijde radicale keuze voor de productievan de Golf in Mosel en Wolfsburghet heeft gehaald. Ook heeft men daarmee ongetwijfeld deDuitsemetaalvakbond gepaaid, in ruil voor langerwerken ...

enhet verlies van 20.000banen bij Volkswagen in Duitsland! Het lijktons dus nogal simpel omte stellen dat daaralleen de slogan“EigenVolk Eerst” heeft gespeeld.

Kijk overigens maar eensnaar de golf (!)van chauvinisme die intussen bijons is los­

gebarsten. De spoorwegen, de bouw, de werkgeversorganisatieAgoria,bussenbouwer VanHooi, zehaasten zich om zichop te werpen als de behoeder vande VWVorst- werknemer. De politiek blijftnietachter enricht de ene crisiscel na deandereop. En wemogen er donder op zeggendat bonden en publieke opinieniet zullen rustenvoor de Duitse “nationalisten” hun smerigemanoeuvre “vorstelijk” zullen hebben betaald, in de vormvansuperhogeontslagpremies en Wiedergutmachung allerlei.Lang leve de massaal aanwezige camera’s bij Volkswagen in Vorst!

Intussenwil ookVerhofstadtWiedergutmachung. Het Rekenhofheeft vorige week de regering er van langs gegevenomdatdebegroting voorvolgend jaar met haken en ogen aan elkaar hangt. Het bankstelduo Verhofstadt-Van den Bosschewil voormaar liefst I.2 miljard aaneenmalige maatregelen nemen doorde overnamevan pensioen­ fondsen, de verkoop van gebouwenen het verkopenaan banken van belastingachter- stallen.Volgens het Rekenhofis het echter onmogelijk om dit cijfer hard te maken en zijn deze inkomstendus onzeker. Er staan de volgende regeringdanook ongetwijfeld enkele onaangenameverrassingen te wachten(halloLeterme,nog veel zin?). Boven­ dien brengen de eenmalige inkomsten uit hetverleden extra uitgaven voorde toe­ komst mee. Zo is er voor 2007 al300 miljoen extra voorzien voor pensioenuitga- ven,als gevolg van de overname van pensioenfondsen diede vorigebegrotingen uit het rood moesten houden (Belgacom, spoorwegen, haven van Antwerpen). Daar­ bij komende gebouwen die doorde regeringzijnverkocht en nadienterug gehuurd.

Bovendien lopen de verwijlintresten door het uitstellenvan betalingen in 2007 op tot ongeveer 830miljoen euro.

Uiteraard was de staatsomroep er als dekippen bij om bloot te leggen dat het hier ging om... een nationalistisch complot.Want door al die staatshervormingen - zoraf­

felde een vande rode radiopionnen - zijn deinkomsten van de federale regeringzoda­ nig gezaktdat ze welinmoeilijkheden moest komen! En daarom zullenbij de volgende staatshervorming dedeelgebieden metgeldover de brug moeten komen alszemeer bevoegdheden willen. Versta:Vlaanderen zal dokkenals het zelfmeer wildoen. Hetzal niet alleen detransfers naar het zuiden vanhet land moeten blijven dokken, hetzal een nieuwe transferstroom mogen leveren naardebodemloze federale schatkist.

Want dat die in problemen zit,is uiteraard niet deschuld van hetlamleggen van de belastingdiensten door liberalen als Reynders enc’.Het is niet de schuld van de cadeau- politiek die VerhofstadtIen II massaal heeft gevoerd, datblauwen enroden het geld door deuren en vensters naar buiten hebben gegooid in een poging om populairte worden ofteblijven, tot onlangshet belachelijke gedoe overeen schoolpremie bijhet begin van het schooljaar, gelddat men veel beter voor andere doeleinden zou gebrui­

ken. Verhofstadt en c° hebben alle meevallers van dehistorisch lage rentevoeten gron­

dig opgesoupeerd,ennuzullende Vlamingen betalen.

Vrienden, laten we inderdaadeens een stevig nationalistisch complot smeden, en deze bende bedriegersvolgend jaar naar de galeien sturen. , __

Zonder crisiscel. f

Deze week:

• Niet altijd kommer en kwel 2

• DeVVB gaat ervoor 5

•Vier belangrijke dagen 8

• Het pareltje 10

• Uitverkoop van onze economie? 14

Z^öT...

VfeTDU'TSe -HEMDJE l$ NADER PMJ W

U i WH e K okje ---

V oor WótfitLE

?oliTiEKER5 is TiT...

--- -

I STAKEND S --- J

Ergens over

Wellicht mochten we nooit eerder zo snel de zoete smaak van het “ziede wel” smaken als vorige week. Ons stuk ‘Nergens over’ was pas bij de krantenboer beland of Nederland toog ter stembus. Na een campagne die ook nergens over mocht gaan. Of toch: over het kontje van Bos. En er werden reacties opge­

tekend van politici op verkiezingsvoorspellin- gen van een waarzegster. Neen, we bedoe­

len niet de opiniepeilers, maar een echte. Zo één met een glazen bol en zo. Dieper zakte een campagne eerder nog nooit.

Bleek woensdag dan toch dat het kloot­

jesvolk ook echt ballen aan het lijf heeft.

Er kwamen drie echte winnaars uit de bus.

De SP van Jan Marijnissen (+ 17 zetels) die roder was dan de fletsroze WouterBos. De Partij van de Vrijheid van Geert Wilders (+

9 zetels), blauwer dan de blauwselvodden van de VVD, die het niet waagden met de gewaagde meid Rita Verdonk aan de kop naar de kiezer te trekken. En de Christen Unie (+3 zetels) die bijbelvaster uit de hoek komt dan Balkenende. De partijen die het wel ergens over hadden, gingen met de buit lopen.

Hoe verschillend de drie partijen ook mogen zijn, ze hebben toch wel wat gemeen.

Alle drie eurokritisch bijvoorbeeld. Neder­

land heeft die Eurogrondwet niet zomaar naar de prullenmand verwezen. Alle drie nadrukkelijk pleitend voor meer waarden en normen ook. Want vergis je niet in die Marij­

nissen. Sociaal-economisch komt die scherp- links voor de dag, maar bij hem geen spoor van dat “alles-moet-kunnen” dat de Vlaamse

Plankzeil naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus Meikever of Mercator?

linkerzijde kenmerkt. Zo kon hij zelfs een stuk van de Fortuyn-erfenis binnenrijven.

Volgens Noël Slangen, via zijn spreekpop Bartje Somers, bestaat de opdeling links en rechts niet meer. Kan kloppen. Of beter:

het zit wat subtieler in elkaar. In Nederland wordt een dubbele scheidingslijn gehanteerd.

De economische links-rechtsdeling tussen sociaal en liberaal en de levensbeschouwe­

lijke kloof tussen progressief en conserva­

tief. Blijkt de grootste groep kiezers, 40%, toch wel links-conservatief zeker. Amper 4%

noemt zich rechts-progressief. D’66 heeft het geweten.

En dat is nu net het plekje dat de VLD meent te moeten opzoeken. Als Vlaande­

ren een beetje op Nederland lijkt, moet die partij zowaar gaan vrezen voor de zelf inge­

voerde 5%-drempel.

‘Onze’ SP.a moet niet meteen vrezen voor het Nederlandse scenario. Kris Merck* is geen Jan Marijnissen. De CD&V zal wellicht niet meteen zwaar moeten inleveren voor een beginselvaste Vlaamse protestantse par­

tij. Maar het VLD-hoofdkwartier zal de gelij­

kenis tussen Geert Wilders en Jean-Marie Dedecker niet helemaal ontgaan zijn, nemen we aan.

De kiezer heeft de politieke kaarten bij onze noordenburen heel erg moeilijk gelegd.

Maar wij hebben er deugd aan beleefd. Slecht karakter zeker.

EEMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

2

De jeugd is wel degelijk geïnteresseerd in politiek

SINDS ZET PALLIETERKE LEEN HEBBEN ZE 6EEN INTERESSE

MEER IN DE LES...

I

T

LLIETERKE

/ SCHENKT TENMINSTE

EN NIET op

'

WIJZE klarewijn

Het bewijsziet u hierboven. We hebbeneengespecialiseerd enzeergerespecteerd enquêtebureau onder de arm genomen. Die heefteen representatief segment vande jeugd ondervraagd. Enzoals u trouwens kan zien, zijn de bevindingen van hetbureaujuist. Laat udus aanstekendoor het enthousiasme vande jeugd.

Trouwens, als U nu een abonnement neemt voor een heel jaar (85,80 euro op rekeningnummer 409-6519491-68) krijg U *t Pallieterke tot op het einde van dit jaar gratis en voor niks.

Bel naar onze lieftallige secretaresse in onze weelderige kantoren - 03 232 14 17 - en zij zal U bereidwillig te woord staan.

Te gek om los te lopen

Actie voeren tegen ietsof iemandis in veel gevallen gerechtvaardigd. Zoalsbijvoor­ beeld tegen racisme, ook al wordt het met de dag moeilijker om nog af te meten waar datbegrip preciesvoor staat. Alsmen er nog een tijdje dedraagwijdte van doortrekt tegenhettempo datvandaagnaar nogeen versnelling hoger schakelt dangisteren, dan is de kans groot dat ikmorgen “een klacht wegens” aangesmeerd krijg als ik mijnbuur­

man bijzijnterugkeer uit vakantieeen com­ plimentje wil maken en hem vertel dathij daar een mooi kleurtje heeft aanovergehou­ den. Waarmee ik maar zeggenwil dat over­

daad altijd schaadt. Want het gevaarbestaat dat een serieus “item”alsracisme zoals dat vandaag wordt geïnterpreteerd, verglijdttot een karikatuur van zichzelf dieten langen leste nog alleen hilariteit kan opwekken.

Devoorbije dagen is het in de media weer uitgebreid van dat geweest. Meer bepaald in verband met de “explosie” van zogehe­ ten "racisme” in het voetbal produceerden de gazetten alweer bladzijden "literatuur”. Tijdens de wedstrijdZulte Waregem tegen Westerlo zou Westelse spitsPatrick Ogun­ soto doorZultseverdedigerPatrick Leleu uitgescholden zijn voor “monkey”.Althans volgens Ogunsoto die het prompt over racisme had. Volgens Leleu had hij Ogun­ sotobedacht met het koosnaampje “lelijke roste"en haddie iets teruggeschreeuwd dat Leleu niet begrepen had enwat hem ook geen moer kon schelen. Want in tegenstel­

ling tot de meeste toeteraars in de gazet­ ten staat Leleu al een aantal sezoenenop de groene rechthoek en maakt hij deel uit vande ruime kringen voetballers die beter

^IZ

V laamse SOCIAAL TEKENING

IS 2>ANOEK VOORMQN ZELyciuEl

-- ---

RE2>EN TE HEEK

\OM SNEL LU>TE VAH HET

VLAAMS ZlEKZKFOWSl

t <»00/173.75

dan wie ook weten dat verbaal geweld er nooit weg is. Ogunsotoweet dat uiteraard ook, is evenmin als Leleu opzijn mondje gevallen, maar greep wel dadelijk naar het toverwoord“racisme”waarvan hijweetdat gebruik ervan hier te landealtijd goed is om enige“respons” los te wrikken. En dus eist hij nu een sanctie tegen Leleu, terwijl die op zijn beurt laat weten dat hij zijn buikvol heeft van dat soortzottigheden en overweegt om klacht tegenOgunsotoin te dienen wegens, hoe raadt ge het, racisme.

Te gekom los te lopen, zowelhetene als het andere, maar hoe dan ook zien we in beide gevallen een vorm van “overacting" die gevoed wordt dooreen overdaad aan priet­

praat die rond “racisme” hangt. Of beter deBelgischepolitiek correcte interpretatie daarvan. Het strafste isnogdat niks meer dan ons vaderlands voetbal symbool mag staanvooral de zegeningenvan de multicul­ tureleillusie,vermits er elkecompetitiedag meer buitenlandersopdraven dan "oude"

en nieuwe Belgen samen.Totwat dat “feno­

meen” uiteindelijk heeftgeleid, werd nog eens ten overvloede uitgestald tijdensde jongste interland tegen Polen. Maar dat is een ander verhaal,waarin devoetbalbond verzuimdheeften blijft verzuimenom er wat tegen te doen.

Met de strijd tegen het “racisme”in de sta­ dions ligtdathelemaal anders. Daarwordt aan de Houba de Strooperslaan meer werk vangemaakt dan vanhet nemen van hoog­

nodigemaatregelen omhet alsmaardieper wegzakken van het voetbalzelf in te dijken.

Bewijzen daarvan acties als“hang de aap niet uit”, geïnspireerd door de onvolpre­ zen Vlaamse sportminister Bertje Anciaux die nieteensvanhoren zeggen weet wat er rondhet speelveldallemaalgeroepen en geschreeuwdwordt.In 99 procent vande gevallen doensupportersdat alleen om frus­

traties van zich af te schudden waarbij “racis­

tische” overwegingen niet eens een bijrol­

letjespelen. Geenhaar op het hoofdvan een supporterom een kleurling uit eigen ploeg op oerwoudgeluiden te trakteren.

Want die is, per definitie, “een goeie”ter­ wijleentje vande tegenpartij per definitie

"een slechte" is.

Anciaux en zijn volgelingen, inclusief de bondsbobo’s,zijn nog naïeverdanik me durf voor te stellenmochtenzeechtdenkendat al datopgefokt en(verkeerde)sfeer schep­ pend gedoe “tegen racisme" de oerwoudge­

luiden uitde stadions zal doen verdwijnen.

Het tegendeel is waarschijnlijker.Hoemeer men er nevenregelend tegen optreedt, hoe erger het dreigt te worden. Men zou er dus beter aan doen om een en anderte negeren daner een soort staatszaak vante maken.

Dit o p apegapen liggend apenland

Niet altijd kommer en kwel

Niet weinigen onderdevelen die erbij waren, vonden het gebeuren blijkbaar niet veel meer danvanzelfsprekend. Anderen waren best tevreden met het optreden van deVlaamsewerkgevers, maar veel verder ginghunvreugdeook niet. Sommigenwaren zelfs kritisch afstandelijk, enkele eenzamen zoals uwdienaar waren dan weer ronduit blij verrastdoor diezelfde Vlaamsepatroons­

organisaties.

Waar het overgaat? Over hetoptreden van de Vlaamse werkgeversorganisaties op het Marnixring-colloquium metde nietzo uitnodigende titel “Regionaliseren om te globaliseren” nualveertien dagen geleden.

Een gebeurtenis waarniettengenstaande het moeilijkaanvangsuur ende niet zo gemak­ kelijkete bereiken plaats van samenkomst toch opvallend veel volkpresentwas. De grote aula van de Antwerpse universiteit was tot in de nok goed gevuld endat voor een gespreksthemadat nu niet bepaalduit­

blinkt door populaire attractiviteit. Dat op zichalwas eenverheugendeillustratievan de levenskrachtvandezeuitgesprokenVlaamse organiserende servicekring.

Hoofdschotelvan deze bijeenkomst was een gezamenlijke verklaring van de drie Vlaamse werkgeversorganisaties, VOKA, Unizo en VKW (Vlaamse Katholieke Werk­ gevers). Een eersteplatformwaarin de drie samenvattenwat zij van de beloofde “grote stap voorwaarts” in de hervorming van hetBelgische staatsmodelverwachten. Zij hopen in de komende weken dit ontwerp van staatshervormendhuiswerkin te vullen met allenoodzakelijke puntenen komma’s en daarmeeopnieuw naar buiten te komen.

Het is de Marnixring die deze operatie concreetopgangbrachten de presentatie voor eenzo groot mogelijk publiekmoge­ lijk maakte. Dat de Vlaamse werkgevers bovendien op uitnodiging van de Marnix­

ring samendie stapzetten en zichtbaar met één en dezelfde stemspreken,is ronduit his­ torisch. Tenzij iemand uitde geschiedenis van deVlaamse beweging enkele soortge­ lijke voorgaanden kan opsommen.Meer nog, werkgevers zijn er traditioneel niethappig opom politiekgeladenuitspraken tedoen.

Het vroegereVEV, nu Voka, deed terzake veel baanbrekendstudiewerk, maar de jong­ ste jaren is de stem van de Antwerpse Brou- wersvliet zekerin dat verband heel wat dis­

creter geworden.

Minimumprogramma

Angélique Vanderstraeten steldein‘t Pal­

lieterke vanvorigeweek dat deVlaamse werkgevers best wat verder hadden mogen gaan. Ze hebben nu de deurop een kier gezet, maar, zo vervolgt ze terecht “het wordtdringend tijd dat die deur de komende maandenradicaalwordtopengegooid. Plei­

ten vooreensplitsing is gewoon eenecono­ mischelogicageworden”.

Men kan zich de vraag stellen of dit aller­ eerste gemeenschappelijke standpunt er

Zoals zojuist nog gebeurde in Roeselare.Bij het bezoek van FC Brussels riepen enkele kinderen- want amper 14 jaar - driekeer oeoeoe richting de gekleurde medemen­ senvan de hoofdstedelijke aanval. Omdat die maar alte goed weten hoe in dit land de “racistische" vork aan de “minderheden­

steel” zit,vondenze het nuttig om bijderef van dienst te gaanklagen. Waarop die deed watvanhemverwacht werd entot grote verbazing vande toeschouwers-die overi­

gens niksgehoord hadden - liet omroepen datdiekretenniet konden. Het“incident”

dat er geen was,werd uiteraard breed uit­

gesmeerdin“de media”.

Signalen geven heet zoiets. Maarzolang het ten minste nogmaggezegd worden, wel verkeerde. Paranoïde zijn al onze mede­

landers metallochtone roots niet,maar ze weten welgoed gebruikte maken van alles waarze deparaplu “racisme” kunnen voor opentrekken. Metals éénvan vele gevol­

gen datene Emile Mpenza, alshij dronken van achter het stuur van zijn wagenwordt geplukt, prompt laat wetendat dit alleen kon gebeurenomdat hijeen donkere huid heeft.

Karikaturaal maarwaar. En dus kunnen we erinkomen dat de Leleu’s van deze wereld dat soort “zottigheden” beu zijn.

D.Mol

De dingen dezer dagen

ook was gekomen als het Warandemani- festvoor Vlaamse onafhankelijkheider niet was geweest. WarandevoorzitterRemi Ver- meiren die de conclusies vanhet colloquium mocht voorstellen, liet ertrouwensgeen twijfelover bestaan: wat deVlaamse werk­

geversvoorstellen, is ook voor hem nauwe­ lijks meer dan een minimumprogramma.

De Vlaamse partijendie van zichzelf vol­

houdendat zij enzijalleen de Vlaamse kie­

zervertegenwoordigen, kunnen echterniet langer volhouden dat alleen maarsepara­

tistentoogpraat verkopen over de Belgi­

sche “staatshervorming”. Anderen dan alleen maar partijpolitieke studiediensten inVlaanderendenken ernstigover het Bel­

gische samenlevingsmodel na,métheelveel zakelijke ervaring en dus ook kennis van zaken. Ze durven nuook luidop zeggen wat zemenen temoeten zeggen. Mogen we het anders zeggen: traditioneel politiek Vlaande­ ren kan niet langer zeggen dat ze “het" niet wisten, datze hetniet wisten datdeVlaamse wekgevers niet alleen de arbeidsmarktvan Johan Vande Lanotte willen, maar datzij bij­

voorbeeld ookde vennootschapsbelasting opeisen zodat de gewesten die belastingen kunnen gebruikenals “hefboom"in hun eco­

nomischbeleid.

Het eisenpakket vande Vlaamse werkge­ vers is daarmee trouwens nog lang niet uit­

geput: zijwillen ondermeer ook alle andere economisch “dossiers” die belangrijk zijn voor de uitbouwvan een eigen Vlaamse economische omgeving. Men denkt daar­

bij aandewetgevingop hetgebied van de vestiging van grote distributiebedrijven - de zogenoemde Ikeawet! - het wetenschappe­ lijkonderzoek en de steunaan lucht- en ruimtevaarten ookde energiedistributie.

Ook voor de Vlaamse arbeidsmarkt wor­ den heelwat concrete voorstellen gedaan diealtijdweerin dezelfde richting gaan: een eigen economisch beleid voor Vlaanderen.

DeVlaamse werkgevers staan driehonderd procent achter die Vlaamse verzuchting- Welaan, Vlaamse politici,zorg er voor dat als er dan toch gepalaverd wordt,tenmin­

ste dit "minimumprogramma" bewaarheid wordt.

De Vlaamse patroons willenookde werk­ loosheidsverzekering in Vlaamsehanden - een hefboom bij uitstek inhet uitstippelen vanhet eigenwerkgelegenheidsbeleiden ze willen ook een daadwerkelijke beslissings­ bevoegdheid in het bestuurvande Belgische spoorwegen.

De definitieve duw

Nog eens, ook wij hadden “uiteraard graag een volgepropte korf gezien. O0* wij hadden graaggehoord dathet zonder devolledige invulling van dit minimumpro­

grammanietmeer hoeft, dat mendan zeker kiest voor het radicale programma van het Warandemanifest.Dit zou pas een revolu­

tie zijn. We zijner nochtans gerust ir»:

Vlaamse werkgevers hebben hetniet op o1® manier gezegd, maaronsaanvoelen isdatZij er eigenlijk ook niet ingeloven in die gr°te sprong voorwaartsvanLetermeen co.

Meer nog, dat zij beter dan wie ookweten dat "Iebouillon beige” deVlaamse werkge vers de beleefd gevraagde ruimte niet zal lengeven, dat er zelfs in Vlaanderen betwe- tende politiekecorrecten zullen zijn die het belerendewijsvingertjezullenopsteken over die stoute werkgevers dievechten voor een kapitalistisch neoliberaal Vlaanderen waar e arbeiderniets meer dan een VW-opneem vod is.

Niets moet hen beletten om ervoor te zorgen dat ook de vakbonden met één stern zeggen wat ze overhet vastgelopen Belgische huishouden te zeggen hebben. De MarniA ring biedt hen graag een gelijkaardig forum- De Vlaamsewerkgevers bestelden nual ee

zitjeopdeeerste rij. ..

Zeer zeker, deVlaamse onafhankelijkhel is met dit werkgeversstandpuntniet vo°

morgen. Welisduidelijkdathet Warande­ manifest de deur onomkeerbaarop eenk|e heeft geduwd.De Vlaamse werkgevers gave er nog een extra duwaan zodat de deurni meer dicht kan waaien. Aan Vlaanderen e de Vlamingen om diezelfdedeur voorgo®

wijd open te duwen. Enmet politieke da°®

te bewijzen dat een Belgische babbel m meer kanen dus niet eensmeerhoeft,vva tijdverlies. Marc Pl*tE

De dingen dezer dagen

De islam indammen (2) ^u

Als wij er niet in slagen de inname van Europa door de islam te verijdelen, dan zal de geschiedenis oordelen dat wij onze zege- kansen lichtzinnig vergooid hebben; dat wij onze sterke punten onbenut gelaten heb­

ben; dat wij in een strijdperk door vijanden belaagd werden, maar toch voortdeden alsof er niets aan de hand was. Tegen deze vijand kunnen we niet verliezen tenzij we weige­

ren om zijn uitdaging onder ogen te zien en te beantwoorden.

Ik heb wel degelijk “vijand" geschreven, en ik durf ook de veel gesmade uitdrukking “wij en zij" gebruiken. Die vijandige verhouding is ons immers door hen opgelegd. Reeds van in de koran heeft de islam besloten om de niet- moslims als vijanden te bejegenen. Inzake het bestaan van die vijandschap hebben wij niets te kiezen: ze is er al.

Maar is dat reden om de moed op te geven? Henryk Broder raadt de Europea­

nen aan om hun werelddeel aan de islam over te laten en zich in Oceanië te hergroe­

peren. Als Jood is hij erfgenaam van een tra­

ditie van landverhuizing telkens het in een gegeven land te heet onder de voeten werd.

Voor een kansloze minderheid als de Joden was dat de beste strategie, maar wij zijn hier nog lang niet in de minderheid, wij kunnen het tij keren.

Ik hoor ook veel christenen zuchten dat de islamisering van Europa nu onvermijdelijk geworden is. Tot hen zou ik zeggen: dat over­

treedt een belangrijk christelijk gebod. Naast geloof en naastenliefde leert Paulus nog een derde deugd, de hoop. Wanhoop is zonde.

Het is beter om heel hard in het duister te turen tot men een lichtpuntje aan het einde van de tunnel ziet.

Wanneer mensen de ernst van het islam- probleem aan de orde stellen, dan hoor je welgedane predikanten zalvend verklaren dat “we ons niet door angst mogen laten leiden”. Dat is zeker niet wat ik hier bedoel.

Angst kan een zeer goede raadgever zijn. Het geitje dat geen angst kende, werd door de wolf opgegeten. Het is een volkomen nor­

male reactie dat men angst voelt wanneer men de demografische ontwikkelingen ten voordele van de islam bekijkt en dan voor­

uitdenkt.

Uittocht

Echter, wanneer men de situatie iets nauw­

keuriger onderzoekt, dan kan men de angst weer laten varen. Niet omdat de elite na de haat nu ook de angst (bijvoorbeeld de “isla- mofobie”) bij de verboden gevoelens geklas­

seerd heeft, maar omdat de feiten genoeg uitzicht laten op een oplossing. Zonder dat wij één serieuze vinger hebben uitgestoken om de islam te verzwakken, tekenen zich een aantal trends af die op termijn de nederlaag van de islam inluiden.

Er is een uittocht bezig van moslims uit de islam. De voorhoede breekt volledig met de islam en engageert zich ook om hem te bestrijden, zie het pionierende boek van Ibn Warraq: "Why I Am Not a Muslim”, en zijn vervolgboek met getuigenissen van afvalli­

gen: "Leaving Islam: Apostates Speak Out". Er is niets intrinsiek islamitisch aan moslims.

Laat papen en papenvreters wedijveren in het bekeringswerk onder moslims, zodat we straks op tv een debat tussen logebroeder Ahmed en kardinaal Moestafa kunnen bekij­

ken. Nog veel meer moslims nemen het met

Echo’s uit de Koepelzaal

Verklaring____________ ____

De zitting van de Vlaamsche Parochie­

raad van vorige woensdag begon met een verklaring van minister-president Leterme over de sociaal-economische actualiteit die momenteel beheerst wordt door het drama bij Volkswagen in Vorst. Van de ongeveer 4.000 arbeidsplaatsen die daar op korte termijn verloren gaan, is 53 % die van een Vlaamse arbeider.

Alle hoop is nu gevestigd op de zogeheten crisiscel, bestaande uit vertegenwoordigers van de Vlaamse, Brusselse en federale rege­

ringen, de diensten voor arbeidsbemiddeling en ‘de personen die in dit land bevoegd zijn voor de werkgelegenheid’. (Een eigenaardig taalgebruik! Zou zelfs Leterme de weg wat kwijt zijn in de institutionele chaos van Het Edel Land?)

Hij maakte tevens van de gelegenheid

de islam niet nauw. Het is allicht een meer­

derheid, toch in België, die wel vasthoudt aan enkele rituelen, maar de westerse samen­

leving niet voor een islamitische zou willen ruilen. Je ziet in de politiek heel wat dadel- babes en andere geboren moslims van leer trekken tegen allerlei onderdrukkend obscu­

rantisme.

Bij toename van het aantal moslims kan de greep van de islam op die randmoslims weer sterker worden, maar het is niet zeker dat dit effect duurzaam is. Zij, en zelfs ook de mos­

lims in Iran of Saoedi-Arabië, ondervinden nu eenmaal in gestadig toenemende mate de invloed van de niet-islamitische wereld­

cultuur.

Wedloop

Een eeuw geleden, toen Europa van zelf­

vertrouwen blaakte, dronken de elites in Cairo en Teheran gulzig aan het Europese model, terwijl zij de islam alleen nog als fol­

klore eerbiedigden en hun identiteit in hun vóórislamitisch nationaal erfgoed zochten.

De politieke machtsverhoudingen zijn sinds­

dien gewijzigd, de culturele veel minder. Er is een race aan de gang tussen twee tegen­

gestelde tendensen: de opmars van de islam en de uitholling van de islam onder invloed van het kritische denken en de aantrekkelijke culturele voorbeelden van buitenaf. Aan ons om de tweede tendens te versterken.

Helaas, ook na 11 september en de moord op Theo van Gogh volharden onze over­

heden en toonaangevende intelligentsia in de dwaasheid. Zij zijn nog steeds de eerste verdedigingslinie van de militante islam. In Le Soir (21-11-2006, “Sire, il n’y a pas d'islam beige”), stelt Chemsi Chéref-Khan, die zich

“humaniste de culture musulmane" noemt, het onverstand van het Belgische islambeleid aan de kaak.

België kiest als gesprekspartner een raad die via de moskeeën verkozen wordt, wat noodwendig de religieuze apartheid ver­

sterkt “ten nadele van de geseculariseerde islam van de grote meerderheid van de medeburgers die men moslim noemt". Men negeert de vrijheidslievende stemmen (of bestraft ze zelfs, zoals Ayaan Hirsi Ali) en duwt de geboren moslims terug in hun mos- limidentiteit. Tijdens de Deense cartooncri- sis hebben zeer veel opiniemakers en poli­

tici tegen de vrije meningsuiting gekozen en vóór appeasement van de islam.

De wedloop tussen expansie en verdam­

ping zal nochtans eindigen met de verdwij­

ning van de islam. De vraag is alleen wan­

neer. In 1920 voorspelde Bertrand Russell de onhoudbaarheid en noodwendige neer­

gang van het Sovjetsysteem, maar wie toen 20 werd, moest tot zijn 90 wachten eer het systeem implodeerde. De dreiging van de islam is beperkt en betrekkelijk, maar toch wel formidabel genoeg om de komende generatie nog veel ellende te bezorgen.

Echter, als wij ophouden met de uitdaging van de islam te negeren, als wij in hem de vij­

and erkennen die hij zelf verklaart te zijn, dan zijn wij zeker bekwaam om dit probleem in te dammen en het binnen zekere perken te laten uitzieken. De details van een strategie kunnen we in dit korte bestek niet afhande­

len, maar we zullen op dit thema nog vaak terugkomen. De actualiteit zal er immers regelmatig aanleiding toe geven.

Koenraadelst

gebruik om de baarlijke onzin van Verhof- stadt, die het eerder had over enge Duits- nationalistische reflexen, te counteren en herinnerde er nadrukkelijk aan dat ook in Duitsland duizenden werknemers hun job verliezen. Inzake Vorst drukte hij zijn 'teleur­

stelling, verbijstering en medeleven’ uit.

Waarvan akte.

Gesputter ______

Op voorstel van de Groene! fractievoor­

zitster M. Vogels moesten ministers Moer­

man en Vandenbroucke hun netjes voorbe­

reide exposés omtrent hetzelfde onderwerp opsparen voor het daarop volgende actua- liteitsdebat, in plaats van dat ex cathedra te mogen komen voordragen. Goed dat er in dit huis tenminste af en toe nog wat weer­

werk geboden wordt tegen de gouverne­

mentele pletwals.

Vier belangrijke dagen

Op het ogenblik dat u dit ‘t Pallieterke onder ogen krijgt, gaat het vierdaagse bezoek van paus Benedictus aan Turkije van start, een reis die om meer dan een reden interessant is. Een eerste punt van belangstelling is alvast de ‘bezienswaardig­

heden’ die hij zal aandoen, door de Inter­

national Herald Tribune als “religious sight­

seeing” omschreven. Stuk voor stuk gaat het om plaatsen die op de (voormalige) christelijke aanwezigheid in Klein-Azië wijzen. Een hoogtepunt aan dit moslim­

land - hoewel officieel een seculiere repu­

bliek - wordt zonder twijfel de Aya Sop- hia (Heilige wijsheid), een gebouw dat ooit nog dienst deed als kathedraal van Con- stantinopel. Ondertussen heet diezelfde stad Istanbul en werd de kathedraal tot een (verwaarloosde) moskee omgevormd.

Toch bleef de hoofdzetel van de Ortho­

doxe Kerk er tot op de dag van vandaag gehuisvest. En hiermee wordt onmiddellijk al een eerste gevoeligheid aangeraakt.

Het is te hopen dat de waarschuwing van Mehmet Ai Agca geen bewaarheid wordt.

“Door naar Turkije te komen loopt de paus groot gevaar”, verkondigde hij enkele maanden geleden vanuit zijn gevangeniscel.

En dat zegt hij met een onmiskenbare ken­

nis van zaken: op 13 mei 1981 pleegde hij op het Sint-Pietersplein zelf een aanslag op Johannes Paulus II. De Turken laten niets aan het toeval over. Om en bij de 22.000 (!) agenten worden ingeschakeld om ervoor te zorgen dat paus Benedictus eind deze week ongedeerd terug het vliegtuig rich­

ting Rome op kan. Voor sommige heet­

hoofden is de paus niet welkom. Begin deze maand werden nog bij wijze van protest enkele schoten gelost ter hoogte van het Italiaans consulaat. Op een moment dat de betrekkingen tussen Turkije en de EU erg gespannen zijn is een incidentrijk Pausbe­

zoek het laatste wat Ankara nodig heeft.

En toch. Inzake veiligheid zit het wellicht wel snor, maar bij de diplomatieke opstel­

ling van Turkije kunnen heel wat kantte­

keningen gemaakt worden. Zo wordt paus Benedictus louter als een staatshoofd ont­

vangen, niet als religieuze leider. Op zich is dit niets wereldschokkends. Het gebeurt in de praktijk wel vaker dat de Heilige Vader enkel in zijn hoedanigheid van staatshoofd van het Vaticaan ontvangen wordt. Deli­

cater is wel dat hij de Turkse eerste minis­

ter Erdogan niet te zien zal krijgen. De hele periode van het bezoek bevindt deze zich in het buitenland en iets vroeger terug­

keren, zat er - bewust gekozen? - niet in.

Diplomatieke afwezigheid zou men zoiets kunnen noemen. Iedereen heeft nu een­

maal zijn eigen achterban om te paaien...

Volgens voorschrift

Jan Penris (VB) mocht in dat actualiteits- debat het voortouw nemen. Met een erg persoonlijke toets openend, waardoor hij meteen aller aandacht kreeg, schetste hij op degelijke wijze - zij het noodgedwongen in een notendop - het drama van de teloorgang van de Vlaamse, Belgische en West-Euro- pese industriële sectoren. Omdat hij daar­

bij volkomen terecht de roede niet spaarde voor de vakbonden en hun Europese koe­

pels, viel te vrezen dat daar later tijdens de zitting enkel wat voorgeprogrammeerde syn­

dicale prietpraat als respons op zou gegeven worden. Maar deze keer bleef de etiketten- plakkerij a la Luc Cortebeeck beperkt tot de fractie van de groene tuinkabouters. En het werd nog leuker...

Opmerkelijk

Een eerste keer scoorde het VB even later al bij monde van het Blauwe Sieraad uit Leu­

ven, Patricia Ceysens. Zij verweet namelijk M. Vogels in haar even onrealistisch als voor­

spelbaar discours, contradictorisch te zijn en wel in volgende bewoordingen: ‘U bent tegen auto's, maar voor Vorst. Ik vind eer­

lijk gezegd dat u ook demagogischer bent dan dat het Vlaams Belang deze namiddag is geweest!’

Dat was het sein voor zowel Erik van Rompuy, Yves Leterme, Fientje Moerman, Dirk van Mechelen als... Filip Dewinter om La Vogels op vrij expliciete wijze te confron­

teren met haar houding van voor een paar jaar, toen ze nog deel uitmaakte van een

O pr o

20 O cn

Hoog risicogehalte

Nu zijn er nog andere redenen om het bezoek van paus Benedictus met een meer dan gewone belangstelling te volgen. Turkije mag dan al een secu­

liere staat zijn - officieel althans - het land wordt bijna uitsluitend door mos­

lims bewoond. Van de ooit aanzien­

lijke christelijke aanwezigheid blijft er amper nog iets over. Op alle moge­

lijke manieren werd ze gedecimeerd, met als gevolg dat de Orthodoxe Kerk vandaag nog slechts 0,01 % van de bevolking in Tur­

kije vertegenwoordigt. De initiële uitno­

diging kwam ook van de plaatselijke patri­

arch, de Turkse overheid volgde slechts schoorvoetend.

Wat zich tijdens het bezoek van de paus aan Turkijke zal afspelen, zo menen ver­

schillende deskundigen, kan het verdere verloop van zijn pausschap beïnvloeden.

Niemand verwachtte dat de voormalige kardinaal Ratzinger zich als paus louter met de lopende zaken zou bezighouden. Toch heeft zijn franc parler er meer dan één ver­

rast. “De Paus heeft de bedoeling te zeg­

gen wat hij denkt”, merkte een Vaticaanse diplomaat op (Time Magazine, 27.11.2006).

“En ook al kan de toon wat verschillen, aan de richting zal hij niet raken.” Meer dan eens liet hij zich kritisch over de islam uit. Sommige Vaticaan-watchers zijn zelfs de mening toegedaan dat hij precies wist wat hij zou veroorzaken met zijn omstre­

den passage in zijn lezing in Regensburg.

“De paus kan ’hardere’ dingen zeggen dan om het even welk staatshoofd”, stelde de katholieke commentator Michael Novak een poos geleden, “per slot van rekening vertegenwoordigt hij de westerse bescha­

ving.” Hoe dan ook, ondanks het feit dat voor de modale Turk een pauselijk bezoek vooral een non-event blijkt te zijn, bestaan er voldoende redenen om dit van nabij te volgen. En nog dit: toen paus Benedictus nog gewoon kardinaal Ratzinger heette, sprak hij in erg kritische bewoordingen over het mogelijke Turkse lidmaatschap van de EU. Ook dit was een standpunt dat niet in dovemansoren is terecht gekomen en verklaart waarom de Turken zo weinig happig waren hem officieel uit te nodigen.

Tot slot een feit en een citaat. Naar aanlei­

ding van de trip van de paus steeg de ver­

koop van het omstreden boek Who will kill the pope in Istanbul? “Er is een uitge­

sproken nationalistische beweging en een paus die graag met vuur speelt", stelde een Turkse politoloog. “Dit bezoek kent een hoog risicohalte.”

M.

Vlaamse Regering die (met succes) hemel en aarde bewoog om de meer dan 5.000 arbeidsplaatsen bij General Motors in Ant­

werpen veilig te stellen.

Nagels met koppen

De fractieleider van het VB was weer goed op dreef en noemde haar verhaal een door- slagje van wat Jan Marijnissen (SP) in Neder­

land vertelt. En hij vatte daarop in twee zin­

nen het hele drama van Vorst samen: ‘We moeten globaliseren door te regionaliseren.

En dat deze regering, de minister-president en het parlement vandaag machteloos staan, komt omdat zij geen instrument hebben om hier iets aan te doen, omdat we geen eigen fiscaliteit hebben’. Rumoer op alle banken was het gevolg...

De repliek van Vogels was verbluffend:

‘Mijnheer Dewinter, wij zijn allebei conse­

quent. Ik verkondig dit soort taal al sinds ik in de politiek zit. U hebt mij altijd een mar­

xist en een communist genoemd. Ik ben dat inderdaad gebleven - ook al is het tegen­

woordig minder populair - en ik ben daar fier op’.

Zou het mens echt beseffen wat ze daar gezegd heeft! Waar is de tijd dat zij Mie Vol- vogels heette?

Ex-treinbaas

Naast een nogal flauwe en weinig geïnspi­

reerde tussenkomst van minister Vanden­

broucke (die zijn klaar liggende tekst kwam brengen) was er nog een opgemerkte en zeer gefundeerde bijdrage van Etienne Schouppe (CD&V) Lees verder op blz. 14.

29 november 2006

De dingen dezer dagen

Brieven uit Berlijn

Mijn moeder is onlangs in een RVT opge­

nomen en nu moeten mijn vrouw en ik een en ander opruimen. En dan vind je soms de herinneringen van een vroegere generatie.

De verrassendste vondst voor een histori­

cus is een flink pak brieven uit de Tweede Wereldoorlog van Jan Persoons, mijn groot­

vader, geschreven in een Lager in Berlijn- Lichterfelde.

Mijn grootvader is geboren in 1895 in Mechelen. Hij is een van de vele Vlaamse vluchtelingen in Nederland tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hij ontmoet er mijn groot­

moeder, maar moet in 1915 via Engeland naar het front vertrekken, anders wordt hij deserteur verklaard. Na drie jaar oor­

log tekent hij toch nog bij en hij is een van de soldaten in het Frans-Belgische bezet­

tingsleger van de Ruhr. Maar dan neemt hij zijn oude beroep van ‘sculpteur’ (houtbe­

werker) weer op tot de economische crisis.

Hij verliest zijn werk maar krijgt geen steun omdat hij met zijn ‘frontstrepen' een piep­

klein huisje gekocht heeft en dat eerst moet verkopen vooraleer hij recht op hulp heeft.

Zijn vroegere commandant vist hem in 1930 op en hij wordt gewoon beroepssoldaat. Hij heeft al zijn hele leven geijverd en geplakt voor de socialisten en hij krijgt koudweg de mededeling dat hij uit de partij gezet wordt wegens... militarisme.

Hij maakt natuurlijk de achttiendaagse veldtocht mee, maar mag naar huis. Via het leger mag hij twee jaar lang een treinde­

pot in het Mechelse bewaken tot in okto­

ber 1942 de Duitsers de verplichte tewerk­

stelling invoeren. Hij is 47, maar men kent geen pardon. Ook zijn schoonzoon (mijn vader) en zijn aanstaande schoonzoon moe­

ten naar Duitsland. Op 12 januari 1943 ver­

trekt hij en dat is de laatste dag, zoals hij later schrijft, dat hij soep heeft gegeten. Hij arriveert in Berlijn en meldt "wij liggen hier in kampen met barakken, één geluk warm genoeg". Als beroepssoldaat was hij wel een en ander gewoon want “mij geeft dat barak­

kenleven niets en ik denk dan meer op ons leven in Beverloo”. Aan mijn vader die nog altijd niet vertrokken is, schrijft hij “en moest u komen, denkt erom tabak bij u is eten hier, brengt mede hetgeen gij kunt, tabak en ciga- retten is brood".

Timmerman

Soms is er een epidemie in het kamp en

“al dat ziek was hun eetkaart afgeven, geen eten en purgatie forcée”, “een put gegraven met planken en hun gemak was gemaakt”,

“en konden met 6 of 8 nevens elkander zit­

ten”. In Berlijn wordt hij timmerman: “Eerst herstellen van winkels ‘na dien muggenjacht’

maar velen moeten niet hersteld worden.”

Na de werkuren mag hij vrij in Berlijn rond­

lopen, maar dat vermijdt hij, want “nochtans wij niet goed gezien worden bij hun, en dat wij komen om hun plaats in te nemen om hun een ander kostuum te laten aandoen”. Hij bedoelt natuurlijk dat de Vlaamse arbeiders in de plaats komen van mannen en jongens die naar het leger moeten, maar dat verhul­

lend taalgebruik is typisch in al zijn brieven, want de censuur waakt en een paar brieven arriveren nooit in Mechelen.

Hij schrijft bijv, in de zomer van 1943

"hebben wij hier er heel veel gezien die de reis ondernamen gelijk gij allen de reis van 6 weken ondernomen hebt". Hij refereert naar de vlucht van 1940 want hij ziet waar­

schijnlijk Duitse vluchtelingen Berlijn bin­

nenstromen. Over de evolutie van de oor­

log mag niet gerept worden, maar hij doet het toch op zijn manier: “de macaronaman- nen zijn nu in een andere fase getreden en kunnen nu eens nadenken hoe hun elucies en gedachten mis uitgelopen zijn” (na de capi­

tulatie van Italië). Hij onderschat zoals de meeste mensen de taaiheid van de Duitsers en is overdreven optimistisch: “en pa zal nog gelijk hebben want voor ‘44 zijn ik thuis". Na de invasie van de geallieerden denkt hij weer dat het bijna voorbij is: “onzen kop omhoog en altijd goede hoop en denken op het the­

aterstuk van vroeger” (bedoeld is de Duitse capitulatie van 1918).

Hij wordt betaald in Reichsmarken (I RM

= 1,56 frank) die met veel moeite via de

post bij mijn grootmoeder arriveren. Via zijn brieven zie je de toestand in Berlijn aftake­

len. Het eten wordt slechter, hij vraagt zeep te zenden en het meest krasse van allemaal

“boven op de zolder liggen vijsjes in een bruin pakje van 15 millemeters en dat gij die mede opstuurt”. Dankzij die vijsjes kan hij zijn werk beter doen en zijn er meer kansen op verlof. Maar het dagelijkse leven in Berlijn is een hel: “vorige maand en verleden week was het erg geweest”, “als men dan soms 2 of 3 uur zitten beven heeft van de koude al is het warm, ik zeg het nog die beginnen ons keel uit te hangen die muggen”. Eerst na een paar brieven begrijp ik wat hij bedoelt: “en nu alles plat, vernield, weg en zij zullen met hun muggen op een ander moeten gaan zoe­

ken”. Maar ook dan blijft hij optimist “het heeft lelijk gedaan, het overtrefde alles wat ik al doorstaan heb” en "pa heeft verleden week een gelukspopje gedragen, langs de ene kant links zit ik nu nog doof”, “dat is nu de vierde maal”.

Tijdens die vierde luchtaanval in korte tijd is ook zijn barak getroffen. Hij heeft alleen wat kleren en de foto's van zijn familie gered.

Hij haat de Duitsers om wat zij hem en zijn familie hebben aangedaan, maar hij is even verbitterd over de geallieerde piloten: “het zijn moordenaars die om zulke zaken naar hier komen” ,”ik wenschte dat zij veronge­

lukten”, “het doet ons deugt als wij eenen zien naar beneden stuiken of in vlammen opgaan", “hij krijgt ons niet dood dien ver­

doemden jampot of amerikaan”.

Laatste brief

Daarbovenop komen nog de zorgen voor zijn familie. Mijn vader is tenslotte als spoor­

arbeider thuis gebleven maar mijn ouders wonen dicht bij een spoorwegwerkplaats en tenslotte slagen ze erin te verhuizen:”zo zal den schrik uit u beiden wel verdwijnen, ja dat gekomen is dien angst door die ramp in Antwerpen" (= het bomardement van Mort- sel). Maar ook Mechelen ontsnapt niet en er sterven bijna 400 mensen bij de geallieerde bombardementen: “ja, ik heb met onrust gezeten en overal geloopen om in verbin­

ding te komen”. In een brief van augustus 1943 aan mijn moeder lees ik met ontroe­

ring “Jeanneke, met uwen toestand, houd u wat kalm”; de eerste referentie ooit aan het kindje dat op komst is en dat later zijn naam zal krijgen. Dat is blijkbaar zijn grote troost in het moeilijke 1944:” het bijzonderste is dat onzen kleinen Jan goed verzwaart en mee­

wilt en zo rustig is”.

Hij komt voor de laatste keer met verlof in februari 1944 en ziet dan voor de eerste en de laatste keer zijn kleinzoon. Iedereen zegt hem onder te duiken. Er is een schuil­

plaats klaar. Hij weigert, want als hij niet weerkeert mogen zijn makkers misschien niet meer met verlof gaan. Zijn laatste brief dateert van augustus 1944 als de geallieerde opmars volop bezig is. Dan is er geen com­

municatie meer mogelijk tussen Duitsland en het bevrijde land. Er is alleen het einde­

loze wachten op het einde van een oorlog die maar blijft duren en die het laatste jaar bijna evenveel slachtoffers maakt als in alle voorgaande jaren.

Eind mei 1945 staat een ingenieur uit Ledegem aan de deur bij mijn grootmoeder.

Hij heeft de trouwring, de bril en de porte­

feuille van mijn grootvader bij zich. Typisch voor die tijd is dat heel de buurt onmiddel­

lijk het slechte nieuws kent en dat een buur­

vrouw naar mijn moeder snelt om het haar mee te delen en haar op te vangen. De inge­

nieur vertelt dat mijn grootvader treinen van de Reichsbahn in Thüringen moest herstel­

len. Een Brits vliegtuig heeft de trein gemi­

trailleerd op 30 maart. De doodstrijd van Jan Persoons duurt 24 uur en heel de tijd mur­

melt hij de namen van zijn kinderen. Daaren­

boven is zijn lichaam gecremeerd omdat er teveel doden waren om te begraven.

Thüringen is in de Sovjetzone en het duurt 7 jaar vooraleer zijn asse naar Meche­

len komt. Hij krijgt een officiële begrafenis.

Mijn grootmoeder trekt naar het stadhuis om een en ander te regelen. Daar heerst nu de sectaire socialist Antoine Spinoy. Een paar ambtenaren, lid van de partij, herinne­

ren zich plotseling na 20 jaar nog hun vroe­

gere kameraad en ze hebben maar één vraag:

“Jan wordt toch wel burgerlijk en niet kerke­

lijk begraven?” Mijn grootmoeder zendt hen wandelen en er is een uitvaartmis in de Sint- Romboutskathedraal.

Jan Neckers

Roddels uit de Wetstraat

Ongewoon debat

Het zogenaamde minidebat over een actu­

eel thema ging vorige donderdag uiteraard over het sociale bloedbad te Vorst, waar duizenden arbeiders en bedienden de laan uit worden gestuurd. Alle partijen kwamen er hun ding doen en overtroffen elkaar in het betuigen van medeleven met de zovele getroffen gezinnen. Bovendien riepen ze de regering op alles te doen wat mogelijk is om de pil alsnog te verzachten.

Tegen alle paarse gewoonten bleef het sereen, iedereen deed zijn best om beleefd te blijven en niet met scherp te schieten.

Zelfs Vrhfstdt hield zich zowaar in, tegen zijn gewoonte in blafte hij zelfs niemand af. Hij en zijn “regering van de 200 000 jobs" zit­

ten met een kolossaal probleem en ze zul­

len er nog een tijdje mee zitten. Een zelden geziene eensgezindheid dus.

Eigen... eerst _______________

Diezelfde serene Verhofstadt had noch­

tans het vuur aan de lont gestoken door zijn uitval naar Duitsland dat zijn “nationale belangen" verdedigde. De pers volgde uiter­

aard. Luc van der Kelen kon het in het Leste Nuus niet laten om het debacle in Vorst te herleiden tot de barre toepassing van de VB- slogan “eigen volk eerst”. En ook in de Wet­

straat werd de zaak in de wandelgangen druk besproken en lag de vergelijking herhaalde­

lijk op menige tong. Waarbij wij ons afvragen wat deze dames en heren zouden zeggen als bijvoorbeeld het Vlaamse Janssen Pharma- ceutica of een ander Vlaams bedrijf hun pro­

ductie in het buitenland zouden inkrimpen ten koste van arbeiders aldaar. Als er dan een keuze zou moeten worden gemaakt, lijkt ons het antwoord voor de hand te liggen. Eigen volk eerst, dus. Iedereen zou het in dat geval niet meer dan normaal vinden, hoe drama­

tisch het ook is voor alle getroffenen.

Verkiezingen

Dat er verkiezingen aankomen in 2007, is al lang geen geheim meer. Maar Dirk Claes, cafébaas, burgemeester en praatbarakker wilde van Patje Brillantine Dewael wel eens

weten wanneer die nu precies zullen plaats­

vinden. Hij had immers de datum 13 mei horen ronken. Hij merkte daarbij op dat de regering dan het arrest van het Arbitragehof omtrent de splitsing van BHV zou ontwijken.

En bovendien vond hij dat het niet kon in juni omwille van de blokkende studenten.

Patje gebaarde van krommenaas en citeerde uit het Kieswetboek om alle moge­

lijkheden die daar voorzien zijn op een rij­

tje te zetten. Dirkie drong nog even aan, maar ving opnieuw bot. Waarop de voor­

zitter van de commissie, de onbehouwen rode brulaap Frédéric, het “incident" besloot met de gevleugelde woorden: “Pour Ie reste, c est la boule de cristal.” En waarschijnlijk is madame” Blanche niemand minder dan de Waalse Elio Di Rupette.

Verrassend

De meeste parlementsleden hebben 1°

hun “dada’s” waarmee ze al dan niet terecht als de specialisten van hun fracties in deze of gene materie worden beschouwd. Soms komen sommigen verrassend uit de hoek als ze het eens over een andere boeg gooien en een thema aansnijden waarover ze het anders nooit hebben. Boze Koen Bultinck bvb. Kwam voor een keer niet af met saaie en technische tussenkomsten over soci­

ale zaken of volksgezondheid - zijn echte dada’s" waarmee hij geregeld minister Rudy Demotte tegen de oren mept -, maar met vlijmscherpe kritiek op een “wetsontwerp betreffende de opvang van asielzoekers en van bepaalde andere categorieën van vreem­

delingen". Het is eens wat anders. Maar het is altijd wel leuk met zo’n politieke kame­

leons.

Hallo, Piet?!___________ ______

Wie de jongste weken opvallend stil is in de praatbarak, is Pietje de Crem. Geen obstructies “over de orde van de werkzaam heden", geen beroepen op het Kamerre glement, geen sketches meer van Piet a s

stand-upcomedian”, geen bezettingen meet van het spreekgestoelte, geen geroep meer

Lees verder blz-

De dingen dezer dagen

De 50-jarige VVB gaat ervoor Waarom zwijgt Danneels?

Bij Volkswagen mag wie vijftig is moge­

lijk binnenkort rekenen op brugpensioen.

Dat besliste de Belgische regering in haar onverdroten ijver om de activiteitsgraad op te drijven. Dat terwijl elk medisch onder­

zoek aantoont dat een vijftiger vandaag in de kracht van zijn leven zit. Hét moment om de tweede adem te vinden, hét ogenblik om er weer een lap op te geven, om nog eens risi­

co’s te nemen.

Heeft de Vlaamse Volksbeweging begre­

pen. Die viert dit jaar haar halve eeuwfeest en het hoogtepunt vond vorig weekeinde plaats op een onafhankelijkheidsmeeting in Wieze.

Wie de tent in Wieze kent van de bier­

feesten (of misschien van een eroticabeurs!) weet dat de vijftigjarige VVB een groot risico nam. Geen zaaltje voor mensen die aan plein- vrees lijden. Immens van afmetingen en er zijn ruim 2.000 zitjes nodig om de zaal te vullen. Dus waren er evenveel achterwerken nodig van actieve aanhangers van de Vlaamse onafhankelijkheid opdat de jarige niet zou afgaan als een gieter.

In en rond de VVB overheersten de visademkes de jongste weken. De mobilisa­

tie verliep behoorlijk, maar alles moest op eigen kracht gebeuren.

Het 0110-feestje kon op iet of wat meer perspromotie rekenen. Op een artikel in De Standaard en een stukje in Gazet van Ant­

werpen net voor de meeting na, moest men naar ‘marginale’ persverschijnselen als dit blad grijpen om zelfs maar weet te hebben van de aanstaande bijeenkomst. Het betrof nochtans meer dan een jubileumfeestje. De VVB wilde de onafhankelijkheidsgedachte nog eens op het voorplan brengen. Jawel, Wetstraatjournaille, de ontbinding van dit land. Niet omfloerst, maar met luider stemme.

België barst!

Ondervoorzitter Pieter Bauwens richtte zich tot “vrienden en vij­

anden” en vergeleek de Belze con­

structie meteen krotwoning van 175 jaar oud die hoognodig onbewoon­

baar verklaard moet worden. Daarin betalen wij veel te veel huurgeld voor de familie van Albert Second en zijn kroost dat mooi lacht in de boekskes of op tv. “Wij hebben die koninklijke poppenkast niet nodig, weg ermee!”, zei Bauwens. Zijn slotzin was niet mis te verstaan: “België kraakt en België zal barsten! Wij zullen België doen barsten!”

Blijkens koninklijke toespraken, panieke­

rige Waalse politici en talloze diepzinnige persanalyses, betreft het hier niet langer een hersenspinsel van wereldvreemden, maar een optie waarmee rekening dient gehou­

den te worden.

En waarmee rekening gehouden wordt. De oorverdovende stilte waarmee het gros van de persorganen met deze meeting omgin­

gen, kan dan ook niet door journalistieke argumenten verklaard worden. Een politieke pennenridder die deze manifestatie negeert, dient om professionele reden met directe ingang ontslagen te worden. Het zou maan­

dag heel rustig geweest zijn op kranten- en televisieredacties als de uitgevers hun redac­

ties afgerekend hadden op hun deontologi- sche zuiverheid.

Wekelijks 25 horecazaken failliet...

6RÏET

Doet de VVB het?

Doet ze het of doet ze het niet? De zaal vullen, bedoelen we. De datum was wat ongelukkig gekozen, want dezelfde dag kreeg Herman de Bode van de Warandegroep de André Demedts-prijs uitgereikt in Kortrijk.

Maar dat kon de pret niet drukken. Bussen en auto’s vulden de ruime parking al vroeg na de middag. Een halfuur voor de officiële start van het ‘feestje’ was het duidelijk dat de VVB in het huzarenstuk zou lukken. Zowat 2.500 mensen bijeenbrengen op een zon­

dag om nadrukkelijk de roep naar een onaf­

hankelijk Vlaanderen te ondersteunen. Een revolutie willen we het niet noemen, wel een politiek feit van betekenis. Enkele tientallen stoeltjes bleven onbezet toen het startsig- naal werd gegeven, maar achteraan ston­

den nog honderden mensen recht - meer- deels in de buurt van de (nochtans gesloten) tapkasten.

Goed...

In de persoon van Dirk Denoyelle brach­

ten Albert II, Elio Di Rupo en Verhofstadt een groet. Vooral de premier werd ijzer­

sterk in scène gezet.

Zijn aankondiging dat Volkswagen in 2009 samen met Citroen een nieuw model in Vorst zal bouwen, de C4, was een even pijnlijke als geslaagde woordspeling. Denoyelle oogstte het nodige succes. De eigen interpretatie van 'Volk wordt staat’ door volksmuziekgroep Aroendel ging tot over de ruggengraat.

De toespraak van voorzitter Rita de Bont had inhoud. Haar pleidooi tot verregaande samenwerking tussen Vlaamse verenigingen - de kleinere die zoveel energie weinig doel­

treffend inzetten en enkele grotere die hun Vlaams radicalisme in het koelvak dreigen op te bergen - stemt tot nadenken. Ondervoor­

zitter Pieter Bauwens beheerst de speech- techniek beter. Van hem onthouden we de oproep tot samenwerking tussen Ijzerwake en IJzerbedevaartcomité. De wens tot een­

dracht - die ook Vlaamse macht moet maken - domineerde zondag. Vlaams Belang en N- VA waren trouwens nadrukkelijk aanwezig.

Ook Coveliers werd opgemerkt. Dedecker was niet te bespeuren. De anderen gaven collectief forfait.

De meeting duurde zowat tachtig minuten.

Meer moet dat niet zijn. Gaf de aanwezigen de kans om de vele vrienden en bekenden aan de druk bezette toog te ontmoeten na de Vlaamse Leeuw. Ze hebben er dankbaar gebruik van gemaakt.

...en minder

Er is zeker ook kritiek te geven. Hoe kort het programma ook was, het ontbrak wat aan vaart. De aansluiting tussen de onderde­

len kwam stroef over. De technische onder­

steuning was bijwijlen ondermaats. Vooral de videoprojectie wilde het wel eens laten afwe­

ten. Als er luid applaus losbarst en er ver­

schijnt plots een spandoek met ‘er zijn nog Belgen’, dan kan dat niet echt de bedoeling geweest zijn. De VVB bracht ooit vlottere meetings. Het publiek was tevreden, maar de geestdrift van de grote dagen misten we toch. Schoonheidsfoutjes, waar een volgende keer aan verholpen moet worden. Want de geuite wens dat een soortgelijke meeting vol­

gend jaar misschien overbodig is, lijkt wat té optimistisch. De Vlaamse beweging moet hopelijk geen vijftig jaar meer wachten op een volgende uitgave.

Dat vroegen zich niet alleen Guido Moons, politiek secretaris van de Vlaamse Volksbe­

weging. en Pieter Bauwens, ondervoorzitter van de Vlaamse Volksbeweging af (22 novem­

ber 2006), ook menige lezer van ‘t Pallie- terke vindt het hoogst merkwaardig dat nie­

mand, kardinaal noch bisschop, enige uitleg verschaft bij de merkwaardige toespraak die paus Benedictus XVI hield ter gelegenheid van de overhandiging van de geloofsbrie­

ven van Frank de Coninck, de nieuwe Belgi­

sche ambassadeur bij de Heilige Stoel op 25 oktober jongstleden. De paus waarschuwde tegen het toenemende racisme in België en, in een adem, tegen het verbeten nationa­

lisme. Hij loofde bovendien de koning, “het bindmiddel van de eenheid in dit land”.

Nu is het gebruikelijk dat de paus ter gele­

genheid van de overhandiging van de geloofs­

brieven van een nieuwe ambassadeur bij de Heilige Stoel iets zegt over het land dat de nieuwe ambassadeur vertegenwoordigt.

Maar het is toch wel merkwaardig dat de paus de loftrompet steekt over de koning der Belgen als bindmiddel van de natie, waar­

schuwt voor het racisme en direct daaraan het nationalisme koppelt. Iedereen die een beetje van wanten weet in dit land, weet onmiddellijk wie er geviseerd wordt. Alleen Vlaams-nationalisten zijn immers racisten en een groot deel van hen zijn bovendien ook nog republikeinen.

Wat heeft dat allemaal te betekenen? Wie heeft de paus dat ingefluisterd? De aposto­

lische nuntius in Brussel. Mgr. Rauber? Kar­

dinaal Danneels? Le Palais-Het Hof? Men­

sen die een beetje thuis zijn in de meanders van de Kerk in België, zeggen dat Mgr. Rau­

ber veel te veel diplomaat en te verstandig is om de paus te adviseren dergelijke uit­

spraken te doen. En kardinaal Danneels zou allesbehalve gelukkig met de pauselijke uit­

spraken zijn, omdat hij maar al te goed weet welke gevoelige snaren hierdoor in Vlaande­

ren geraakt worden.

Volgens Mare Grammens (Journaal N.R.

484 - 9 november 2006) is alles terug te voeren op de "Union sacrée” van 1830 toen Kerk en Loge de handen in elkaar sloegen om “den Hollander” buiten te gooien en de Belgische staat ‘une et indivisible” op te rich­

ten. Kerk en Loge hernieuwen nu blijkbaar hun heimelijk bondgenootschap om België in stand te houden. De waarschuwing tegen het “verbeten nationalisme” zou dan eerder gericht zijn tegen de CD&V die herhaalde­

lijk gezegd heeft niet in een volgende rege­

ring te zullen treden als Vlaanderen geen nieuwe bevoegdheden krijgt die de Belgi­

sche staat verder zullen uitkleden. Moge­

lijk, waarschijnlijk zelfs, temeer daar Luc de Coninck, de nieuwe Belgische ambassadeur bij de Heilige Stoel, de voormalige hofmaar­

OVV steunt VB

We hebben u al gemeld dat Vlaams Belangvoorzitter Frank Vanhecke in een open brief gericht aan het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen de steun van het OVV vraagt in zijn strijd tegen de liberticidewet en de drooglegging van de partij. In zijn ant­

woord beperkt het OVV zich tot "algemene rechtsprincipes” die een zich democratisch noemende staat moet naleven, maar die zijn duidelijk genoeg. Het OVV is voor een zo ruim mogelijke vrijheid van mening.

Het aantal beperkingen op de menings­

vrijheid moet zo minimaal mogelijk gehou­

den worden. Beperkingen op de menings­

vrijheid mogen niet misbruikt worden om partijen, die de democratische spelregels eer­

biedigen, uit te schakelen of in hun werking te verhinderen. Alle partijen die de democra­

tische spelregels eerbiedigen, moeten wat de financiering betreft op gelijke voet worden behandeld. Anders komt het financierings­

systeem van de politieke partijen erop neer dat de kiezers van de niet-gefinancierde par­

tijen verplicht worden via hun belastingen de partijen van hun tegenstrevers te financie­

ren. Wat het proces voor de Raad van State tegen het Vlaams Belang betreft eist het OVV tevens dat de rechten van de verdediging en de taalwetgeving in de hangende procedure voor de Raad van State onverkort worden toegepast. Franstalige of Nederlandstalige Staatsraden moeten oordelen over uitslui­

tend Vlaamse of uitsluitend Franstalige poli­

tieke partijen.

schalk was en lid van de Loge. Wij weten allen dat Hof en Loge elke splitsing met alle middelen bestrijden.

Splitsing

Maar er circuleert nog een andere uitleg, en wel binnen de hoger genoemde meanders van de Kerk. Kardinaal Godfried Danneels (73 jaar) is eigenlijk “fin de carrière". Grote vraag en niet zo gemakkelijk op te lossen:

wie volgt hem op?

Wanneer men de traditie een beetje in ere wil houden, zou na de Vlaming Danneels een Waalse bisschop in het aartsbisschop­

pelijk paleis in Mechelen zijn intrek moeten nemen. Een Waalse bisschop die uiteraard ook Nederlands spreekt. Dan komen er drie bisschoppen in aanmerking: Mgr. Joesten van Luik, Mgr. Léonard van Namen en Mgr. Har- pigny van Doornik. Maar welke ontvangst gaat deze Waalse aartsbisschop met zetel in het Vlaamse Mechelen te beurt vallen in Vlaanderen? Zouden vele Vlamingen, die nu blijkens enquêtes toch al geen hoge pet op hebben over het instituut Kerk, dan niet nog meer de Kerk de rug toekeren?

Zou het dan niet beter zijn de Belgische Kerk aan te passen aan de federale staats­

structuur? Een Vlaamse kerkprovincie en een Waalse? Met een Vlaamse aartsbisschop in Mechelen en een Waalse in Namen? Indien het antwoord daarop ja is, moet uiteraard het tweetalige aartsbisdom Mechelen-Brus- sel gesplitst worden in drie: een bisdom Mechelen (Vlaams-Brabant), een bisdom Nij- vel (Waals-Brabant) en een bisdom Brussel (want Brussel is in de Belgische staatstruc- tuur een volwaardig gewest). Qua grootte en bevolkingsaantal kan dit geen probleem zijn; over het algemeen genomen bedienen bisschoppen zo een half miljoen “zielen".

Het geschikte moment om deze kerkelijke reorganisatie door te voeren, zou precies de opvolging van kardinaal Godfried Danneels zijn. De Belgische Kerk is nog steeds unitair georganiseerd. In feite is de kardinaal samen met de koning een van de laatste pijlers van het Belgische bestel. Indien ook de Kerk zich aanpast aan de federale structuur van het land, valt uiteraard ook deze pijler weg. Is het dus de taak van de nieuwe ambassadeur bij de Heilige Stoel, oud-hofmaarschalk en loge­

man Frank de Coninck, deze piste op te bla­

zen in het Vaticaan? En de idee in de kiem te smoren nog voor ze kans krijgt te rijpen?

Want wat is de taak van Frank de Coninck in het Vaticaan, vraagt men zich af: informatie krijgen (wat de taak is van een ambassadeur:

zijn regering informeren over wat er reilt en zeilt in en rond de Heilige Stoel) of informa­

tie geven (de Heilige Stoel ontraden te raken aan de kerkelijke structuur in België)?

LvR

Boudewijn Bouckaert weg

Per I januari 2007 gaat Boudewijn Bouc­

kaert weg bij het OVV. Hij wordt opgevolgd door Leo Roels van de Lodewijk de Raetstich- ting. Voor zijn weggaan wordt blijkbaar geen reden opgegeven, maar het is niet verboden te denken aan de kuiperijen van ene Dedec­

ker uit Oostende. Zeker nu rechtsliberaal in Nederland opvallend goed scoorde, is het ook al niet verboden te denken dat zowel Dedecker als Boudewijn Bouckaert wel eens in die richting zouden durven denken. Jon­

gens, wat voor een soepke gaat Bart Somes in Mechelen brouwen! Sedert vorige vrijdag zijn ze daar aan het onderhandelen over een monstercoalitie om u tegen te zeggen.

VLD-CDO-GROENI, SPa-Spirit en CD&VN- VA allemaal in dezelfde hutsepotpot. Hoe­

veel partijen zijn dat eigenlijk? We zijn de tel kwijtgeraakt.

Quota

De Rode Duivels hebben nog maar eens verloren. Zou het niet nuttig zijn om hier ook quota in te voeren. Een allochtoon, een homo en - waarom niet? - een lesbienne, een gehan­

dicapte, van elke politieke partij (behalve VB natuurlijk) één persoon, een natuurvriend, een jager, een gepensioneerde, een jongere, van elke godsdienst één persoon en ga zo maar verder... Het wordt moeilijk als je dan maar 11 spelers mag opstellen. Absurd, zeg je, maar ook voor De Lijn zijn quota even absurd. Positieve discriminatie, je kunt dit draaien en keren hoe je wil, is en blijft dis­

criminatie.