met een goed hart en een slecht karakter...

61

13 woensdag 29

1,55 euro Voor mensen

met een goed hart en een slecht karakter...

Uüffor»

IS &£

WAAOHCID

AfgiftekantoorAntwerpenX

Kwalliteit

Is hetoverdreven luxe dat Vlaanderen twee partijen telt met een Vlaams-nationalis- tisch karakter en met een eigen stijl, of moeten de krachtendringend worden gebun­

deld?De vraagwordtin Vlaamsemiddens nualjarenlang gesteld, en heeft al geregeld tot scherpe debattenen uitsprakengeleid, waarbij de ene kantdeandere op de kor­ rel nam en omgekeerd. Vorige week ging die confrontatie crescendo, toenBartholo- meus Brinckman, diezich net als vele andere Wetstraatjournalisten graag als "kingma- ker"gedraagt en niet als onpartijdig waarnemer, zich in ‘De Standaard’ over twee volle pagina’s mocht verkneukelen over het “modderbad”waarin hetVlaams Belang de N- VA zouproberen “tesmoren”.

Aanleiding was, moet het nog herhaald, eennieuw nummervan WelkomEchowaarin Marie-Rose Morel enhet Vlaams Belang eenkarrenvracht verwijten over de N-VA uit­

storten, enuitpakken met eenpaar verse namen vanex-N-VA’ers die de rangen van het Belang (zijn) komen vervoegen. Een dag nadien deed ‘De Morgen’ het hele ver­ haal nog eensdunnetjesover,en suggereerde datdokterLucBeaucourt zo goedals op het punt staat over testappen naar het Belang.Uiteindelijk kon natuurlijk ookhet rode bastion vande staatsomroep niet achterblijven. Daarover leest u meerop onze binnenbladzijden.

Exorcisme

Het isnatuurlijkniet zo dat voornoemde auteurs of media zich vanharte interes­

seren voorwat reilten zeilt binnen deVlaamsebeweging of de Vlaams-nationale par­ tijpolitiek. Zeworden opde eerste plaats gedreven doorsensatiezucht enhet verlan­ gen om zelf eenrolte spelenop het politieke toneel. Misschien denken ze ook dapper aan duiveluitdrijving te doen en demensheidte behoeden voor het satanisme vanhet Eigen Volk Eerst, en op die manier tweeënzeventig maagdente verdienen in hetpara­ dijs, of tenminste de hemelop aarde alsze niet in het hiernamaals geloven.Hun bijdra­ gen zijn ookniet geschreven uit mededogenmet de N-VA of om diepartij een eerlijke kans te geven, want niets ishet politiekcorrecte journalistendom lieverdan te schim­ pen en aftegevenop alles watVlaamsgezind is. Hoogstens zal men Spirit nog een beetje hetvoordeel vande twijfelgeven, omdat die tien man eneen paardenkopnu eenmaal opgekocht zijn door de SP.aen dusniet belachelijkkunnengemaaktworden zonder de gramschap van de socialistische bonzen overzich afteroepen. De N-VA daarente­

genis in zee gegaanmet de tsjeven, een reden te meer om Bourgeois ende zijnen geen millimeter spelingte geven. Vendelzwaaiers en landsknechttrommelaars diezich ver­ enigenmet stijve,truttige, kleinburgerlijkekatholiekjes: daar heeft geen enkele heden­ daagsejournalist een boodschapaan.

Vicieuze cirkel

Naarmate de gemeenteraadsverkiezingen dichterbijkomen, vrezen we dat de con­ frontatie tussen N-VAen Belang alleen maargroter zal worden, en doordemedia met veel plezier en jolijt verder zal worden opgeklopt. En volgend jaar zijn er federale verkiezingen, waarbij de inzet nogveel groter is. Maarook nu loonthet natuurlijk de moeite. Gaat hetcordon sanitaire opbepaaldeplaatsendoorbroken worden en wie wil er waar met het VlaamsBelang in zee gaan? We menen te weten dat er bij de basis van deN-VAdaartoe bereidheidbestaat,maar detopzal het niet sneltoelaten, ook al omdat DeWever ende zijnen (met hunkartelafspraken) in praktisch elk komend debat devraagzullen voorgeworpen krijgenwat ze vindenover het Belang enhet cor­

don, en daarbij geregeld standpuntenzullen innemen of bewoordingen gebruiken die ze bijhet Belangnietkunnen pruimen, waardoorde vicieuze cirkel verderwordt gevoed dieaan beidekanten het geloof in eigen nut en noodzaak een quasi-religieuskarakter geeft.Het isechterevenmin met vlaggen af terukkenen anderprovocerend gedrag dat men deanderekant zal overtuigen van het eigen grote gelijk.

Als regeringspartij op Vlaams niveau is de positievan de N-VA uiteraard kwets­

baar. Mee regerenbetekent meecompromissen sluiten, enals men dan op voorhand domme uitsprakenheeftgedaan over niet mee regerenzonder een splitsing vanBrus- sel-Halle-Vilvoorde, dan moet men ook niet verwonderd staan dat menvandeoppo­

sitie de windvan voren krijgt.Anderzijds zijn er nog wel heel wat andere partijenmee verantwoordelijk (en nog veel meer verantwoordelijk) voor demalaiserond Brusse - Halle-Vilvoorde dan de N-VA. De echte vijandenvanhet Belang zitten niet bijde N- VA, en aldat gejuich over overkomst of overloperij van de ene kantnaar de andere,en soms weer terug, komtniet bepaaldvolwassenover.

Hen moet kwalliteitskranten als ‘DeStandaard’ en‘DeMorgen, laatstaan de^wai h- teitszender VRTniet de kans geven het grove geschut in stelling tebrengen-

een maar eens in eigen boezemkijkt alvorensde volgende kanonscho«" £e vure, of te horen afvuren.Het woord begintmet een‘g’ en het wordt ondermeerbeleden op de IJzervlakte. Moet het tot daar beperkt blijven?

Deze week :

• Maar Philippe toch!

• Het einde van de rechtsstaat

• Het Brussel van Hugo Reinhard

• Robbedoes in gevaar?

•Tactiek van de verschroeide aarde

Schandelijk!

LEOKC Z-Ffff...

sie sw I I ^ïwiE-imt-

v.trc-r

VLPrAMSF GAZCnTlxJ

TbCH >

WT

?RiNS

Ö-GENJ K v JMD

'Z.ó NS

(SüBl

Van de prins geen kwaat

Terwijl talloze prangende wereldproble­

men smachten om het licht van Den Blooten Kooninck over zich geschenen te zien wor­

den, verplichten de omstandigheden ons deze schaarse ruimte te besteden aan het verdedi­

gen van onze edele kroonprins die het slacht­

offer werd van een vuige perscampagne, aan- gestookd door omfloerste separatisten die het als hun missie zien de eenheid des lands op een schofterige manier in het gedrang te brengen.

Eén voorbeeld bewijst de kwade trouw van deze intkoelies. “Dat zijn soms ook heel diep­

menselijke gesprekken en dat gebeurd (sic) soms in het zicht, maar veelal buiten het zicht van de camera’s.” Deze belangwekkende mede­

deling, zo rijk aan inhoud, verwoord in een lite­

raire stijl, wordt gewoon belachelijk gemaakd door er vilein de aandacht op te vestigen dat hier gezondigd is tegen de dt-regels. Kan men dit de prins aanwrijven? Premier Verhofstadt las de tekst en keurde hem goed. Moet dan niet de premier met de vinger gewezen worden dat hij deze fout liet staan? Trouwens, behoort de beheersing van de dt-regel tot de kerntaak van een toekomende vorst? Helpt de kennis van de spraakkunst der Nederlandse taal bij het besturen ener helikopter? De vraagstellen is ze beantwoorden. We zullen onze solidariteit met de prins vorm geven door de dt-regels verder aan onze koninklijke laarzen te lappen, daar­

mee bewijzend dat de kwaliteit van een tekst daar allerminst onder moet lijden.

De pers geeft zelf toe dat de entourage van de prins reeds in de loop van voorbije week con­

tacten heeft gelegt met mensen die de prins zouden kunnen coachen. Nu reeds, hoewel hij amper 45 jaar oud is, word in de prinse­

lijke kringen nagedachd over de vraag hoe zijn publieke optreden nog aan kwaliteit kan win­

nen. De fijne beeldspraak waarvan de prins zich bediend, mag ook wel eens onder de aan­

dacht gebracht worden. „Ik geloof dat we niet open genoeg kunnen zijn en dat wij speciale ini­

tiatieven moeten nemen naar de media toe.”

Merk op hoe subtiel hij de woorden ‘open’ en 'toe', deze elkaar schijnbaar uitsluitende begrip­

pen, tot één gedachte weet te verbinden. Een

vaardigheid die hem bij uitstek geschikt maakt de eenheid van het land in stand te houden.

Zelfs intellectueel uitdagende vragen weet hij met bravoure aan te wenden om te komen tot een uitdagende en prikkelende synthese. Ten bewijze zijn antwoord op volgende vraag die met reden een plaats zal krijgen in het stan­

daardwerk 'de honderd meest doorwrochte vra­

gen uit de journalistieke geschiedenis’; “Van de grote filosofen valt heel wat op te steken, het­

zij door met hen te praten, hetzij door hun boe­

ken te lezen. Maar in de media is voor hun bij­

dragen weinig plaats, zeker niet in prime time.

Vindt u dat jammer?"

Prins Filip reageerdt zo diepzinnig, dat daar­

mee alle kritiek wel als gepareert mag worden beschouwt; “Ik beleef bijzonder veel plezier aan het lezen van boeken van de grote den­

kers, of ze nu stammen uit de oudheid, de peri­

ode van de Verlichting of de twintigste eeuw.

En ja, ik heb goede contacten met Belgische en buitenlandse filosofen. Op die manier kom ik tot bij de bron van onze samenleving, van onze beschaving. Ik vind er inspiratie in voor mijn eigen overpeinzingen over de belangrijke evoluties in de wereld. Maar dat beschouw ik als een louter privé-activiteit, die ik niet in het openbaar beoefen.”

Dat hij zijn filosofische onderlegdheid niet nodeloos tentoonspreid, bewijsd dat hij boven al een bescheiden man is gebleven. Een prins om trots op te zein.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

5114142781102106

1 3

2

De dingen dezer dagen

Dit o p apega pen li ggend apenland

Maaaaaar Philippe toch ...

De ultieme cordontoelichting

Alle politiek correcten (lees: de enige ware democraten)zijnheter roerend over eens. Hetcordonsanitaire mag in geen geval de inzet van de gemeenteraadsverkiezingen worden, ook al is het datal. Vermits het met de dag moeilijkerwordt om het uit­

sluiten van een miljoen kiezers afte doen als niet ter zake doende “peanuts”, kun je in feite beter overhet cordon zwijgen. En in dezelfde moeite dus ook over de par­

tij waartegenhet gericht is. Daarop kwam in"De zevende dag” ongeveer de "redene­

ring” neer van Luk van der Kelen, opinie- schrijver van Het Laatste Nieuws. En al dan nietop verzoekof op bevel “van hogerhand”

door hem aan de openbaarheid prijsgege­

ven. Waar die verkiezingen dan wel moe­

ten over gaan? Over het inhoudelijke van dediverse partijprogramma’s. De “demo­ cratische”programma’s wel teverstaan. Of wat dachtU? Endat nog zekertot8okto­ ber. Daarna wordt dat inhoudelijke, zoals volgens de regel zonder uitzonderingen na elke bollekenskermis steevast kan worden vastgesteld, volautomatisch een stuk min­

der belangrijk.

Omde zegeningen van het cordon - voor­ aleer men er politiek correcten democra­ tischgesproken dus goed aan doet er ver­

derover te zwijgen - toch nog eens in de beste kwaliteitsverfte zetten, werddoor“de media” eenberoepgedaan op de Belgische ambassadeur van Institution Building. Op wie,van wat?Op die van dat, verpersoonlijkt doorJos Geysels, bewerker van de Agalev- puinhoop en tevens onvolprezen architect vanhet cordon. Op grondvan zijn verdien­

sten bij de opbouw daarvan werd binnen het ons-kent-onssysteem van het “establish­ ment” eerst het postjevanInstitution Buil- der gecreëerdwaarna de titelvan ambassa­ deurvandat dingin deschoot vanminister vanStaatJoswerdgedeponeerd.Een mens moet toch van iets leven, nietwaar?

Voorwienog niet helemaal mee zou zijn met het inhoudelijke vanhet Institution Buil­

ding programmadat Geysels als desbetref­

fende ambassadeur in het buitenland ten uitvoer moetleggen, graag volgende verdui­ delijking, gelicht uithet antwoord van een vraagvanuitdeoppositie aan ministervan Buitenlandse Zaken DeGucht, over depre­

cieze taak van deambassadeur van Institution Building:“Insamenwerking met Ontwikke­

lingssamenwerking, Justitie én Binnenlandse Zaken werkt de ambassadeur aan de inven­

tarisatie enhet zoeken van een nieuwe struc­

tuur van alle inspanningen dieBelgië doet op hetvlak van InstitutionBuilding,teneinde die structuur op een horizontale manier te kun­

nenbehandelen.” Dit hiaatin uw voorlich­ ting omtrenthetgebruik van uwbelasting­

geldvoor belangrijkefuncties daarmee ook alweer ingevuld - als ge tenminste gesnapt hebt wat Jos precies doet, vooral die“hori­

zontale manier” vindik intrigerend -, kan ik

opnieuw overschakelen naar de ultiemetoe­ lichtingvan ambassadeur Institution Buil­ ding Geysels over hetnut én hetsucces van het cordon. Daarin was bij monde van Jos nog eenstehoren en telezenwat er sinds 1989, gezegend jaar vande oprichting vande schutkring, daar overte horenente lezen is geweest. Enwerd er dus ook aanallesherin­ nerddat sinds 1991, twee jaar nadatum van zijn creatietot de eerste van een tot dus­ ver ononderbroken reeks van twaalfver­ kiezingsoverwinningen vande gecordoneer- den heeftgeleid. Ikzal daar dus verder over zwijgen. Maar hoe politiek visionair Geysels altijdalwas en tot vandaag gebleven is, wordt bewezen doorzijn steeds even hardnekkig - ik hadbijna fanatiek gezegd, maar bedacht nog net bijtijds dat zo’n begrip nooitvan toepassingkan zijn op het denkpatroon van eensuperdemocraat vanhet kaliberGeysels, laat staan opdatvaneen ambassadeur van I.B. - volhoudendat er geen enkel bewijs is vooreenverband tussen de groei van Vlaams Belang en hetcordon. Tja...

Naar het zeggen vanGeysels zouden naar cordon afzwerenneigende Vlaamse burge­ meesters er ookgoed aan doen eens te gaan kijken naar het beleid dat in sommige Zuid- Franse steden wordt gevoerdwaar “extreem rechts” mee bestuurt.Wantals Josziet “wat daar allemaalgebeurt op gebiedvancultuur of antidiscriminatie”, dan vindt hij het beleid vaneen reeksveelkleurige stedelijke coali­

ties een stuk hoopvoller. Naastbijvoorbeeld devraag wathem belet om te proberen een flard baanbrekende Belze Institution Buil­

ding in die door hem nietnader genoemde steden in te voeren, is er ook die hoe de ambassadeur I.B. zijn opgehangen beeld van een soortementschrikbewind rijmtmet het feit dat bijvoorbeeld burgemeesterJacques Bompard van Orangezichopmaakt om ver­

kozen te worden voor eenderde opeenvol­ gende ambtstermijn.

Deeerste keer werd deze Bompard ver­

kozenmet 36procent vande stemmen. De tweede keer was dat60 procent. Hoedat kwam? Decriminaliteit inde stad wasgevoe­

lig gedaald, op cultureel vlak werderook nog wat anders gepromoot dan alleen progres­ sief theatervan bloot en“pipi en kaka” en een even zuinigals doorzichtigbeleid zorgt er voor dato.a.vandaagnog420 in plaats van 650stedelijke ambtenaren verantwoor­ delijk zijn voor dedagelijkse gang vanzaken bij de gemeentelijke diensten van Orange.

Wat de plaatselijkebelastingbetalernietecht slecht uitkomt. Over een cordon sanitaire wordt dus ookdaar gezwegen. Al elf jaar lang. Maar, zoalsvermoed kanworden, niet direct in dezelfde zin als de ambassadeur Institution Building vande modelstaat Bel­

gië “adviseert” om er, inhet belang vanhet

“algemeen belang”, nu eindelijk ook hier over

te zwijgen. D.Mol

“Wat moeten wij toch beginnen met die zoon van ons...” Je kunt het Albertzo horen zuchten tegen zijn geliefde echtge­

note, tevens moeder van dezelfde zoon, naar verluidtookopvolger van zijndoorluchtige vaderals koning van alletoch niet-bestaande Belgen. Zoals elke dóódsimpele papa, maakt Ie roi Albert IIzich zorgen overzijnzoon.Zo hopeloos braaf, zo hopeloos dom!

Een echte bolleboos is Philippe inderdaad nooit geweest, zijn verzameling diploma’s zou zo goedals“gekregen”zijn en niet door noeste vlijt “verworven”, maar goed, over de intellectuele bagage van zijn papa valt ook niet zo veel glorieus te vertellen. Hijzit god­

dank niet aan de drugs, hij is een bekende tegenstandervan de prostitutie,voorzover geweten is hij zekergeen vrouwenliefheb­

ber zoals zijn vader destijds,zodat risico’s op

“onverwachte” nazaten bij onze troonpre­ tendent weinig waarschijnlijkzijn.Kortom, de jongen doetzijn bestom een goede vol­

geling van Baden Powell van de aloude stem­

pel te zijn,diedag na dagprobeert zijn goede daad te doen. Alleen, hij is duidelijk dom­

merdan dom! Als ik mijnietvergis, is het Manu Ruys die heel lang geleden al schreef dat onze Flup de koninklijke job intellectu­

eel niet aan kan. De vroegere grootmaar- schalk Herman Liebaers had eerder alhet­

zelfde gezegd en noganderen die het ook kunnen weten, lietenintussen ophun beurt kritische beschouwingen in dezelfde rich­

ting horen. Het zal dustoch welongeveer helemaaljuistzijn. Alleenisdeonhandigheid waarmee de troonopvolger zijn onbenullig­

heid etaleert,zo indrukwekkend groot aan het worden dat het moeilijk wordt te blijven doen alsof er niets aan de hand is. Binnende eigen grenzen tekent hij zonder ook maar éénsecondena te denken of vragen te stel­ lenverklaringen dieduidelijkniet voor hem bedoeld waren.

Philippe in de wereld

Als men hem op de wijde wereld loslaat

“aan hethoofdvan een Belgische handels- missie”ishethekhelemaal vandedam. Van­ uit hetverreChina sloeg hij een miljoen Vlaamse kiezers in de ban vanzijngrenze­

loze prinselijkeeigendunk.

Omzeggens“urbi et orbi” liethij via een Vlaams weekbladweten dat die snoodaards hem op zijn weg zouden vinden als ze het waagden aanzijn prinselijk en intussen weer geïndexeerd inkomen te raken. Een poli­ tieke uitschuiver van formaatdie hem een publieke reprimande vanwege de nochtans niet bepaald antikoninklijke premier ople­ verde. Maar die veroordeling heefthij blijk­

baar niet gehoordof gelezen, want inZuid- Afrika, waar de prins ditkeer op onze kosten samenmet zijn madam naartoe reisde, was het weer prijs. Dit keer geen onhandige publieke uitspraken, de prinshield zich tot vervelens toe aan hetzelfde hem voorgescho­

telde papiertje, sprak vooral geen woord teveel of te weinig, alleen liet hij zodanig zijn verveling blijken dat het ronduitgênant werd.“Het is nog nooitzo erggeweest”, zo werd in een kwaliteitskrant gemeld. Dat de prinseen echte uitzondering isopdenoch­

tans algemene regel datergeendomme vra­

gen, maar enkel domme antwoorden zijn, werddaar dus nog maar eens bewezen. Ten­

minste, dat lieten “anonieme zakenmensen”

weten die op eigen kosten met de prins mee­

reisden. (Tussenhaakjes, al dan niet terechte kritiekspuien, maar zichdaarbijzelfnietwil­ len blootgeven, isnatuurlijk gemakkelijk.)

Maar goed, de zure oprispingen bevestigen alleen maar wat“men”stilaanwist, ze zul­ len duswel geloofwaardigzijn. In de cursus Romeins recht leerden we heel langgeleden dat in het oude Rome een rechtsregelgold:

wat “dicitur”, wat algemeen gezegd werd, werd ook voor waar aangenomen. Ook voor een rechtbank. Dat grote namen zich geroepen voelen die anonieme opmerkin­ gen zachtjes tegen te spreken, moet niemand verwonderen: bewust de bruggen opblazen met Le Palais-Het Paleiskan iemand die het in dit land nog wil ofmoet maken, nogaltijd zuur opbreken. De“Belgische” wurggreep op bijvoorbeeld onze buitenlandse handel is niettegenstaande dezogenoemde regio­

nalisatie van de “Belgische Dienst voor Bui­ tenlandse Handel” nog altijd een stevigargu­

mentom mogelijketegenpruttelaars tot de Belgische orde teroepen.

Maar intussenstond het toch maar weer met zoveel woorden in de serieuze systeem- vriendelijke gazetten. De zoveelste waar­

schuwingdat het metons Flupke mis loopt.

Steeds minder monarchie

Men zalwillen aanvaarden dat ondergete­

kende nietmeteen schrikt van dezezoveel­ steaanvaring tussen iemand die zijn Belgi­

sche kroon beschouwt als zijn persoonlijk bezit en vooral als een goddelijk recht. “Ik wil koning worden", zo stelde hij ooit met grotestelligheid tegenover een kleingroepje Vlaamse journalisten. We waren onderde indruk van zijn plotse kordaatheid. Hetis weinig waarschijnlijk dat mijn journalistieke collega’s van toen vandaagnog altijd onder diezelfde indruk zijn. De prins heeftintus­

sen immers bewezendathij zichzelf summa cum laudebuisdevoor eenexamen“koning worden”.

Voor de anonieme en ook andere rod­

delaars over het prinselijke doen en laten, isdeZuid-Afrikaanse prinselijke opvoering misschieneen aanleiding omnutoch maar de definitieve opruiming van de Belgische Dienst voor Buitenlandse Handel te eisen, om eens en voorgoed de deuren tesluiten van het prinselijkereisbureau, om Vlaande­ renvoluit dekans te gevenzelfdepromotie vanzijn producten te latenbehartigen.

Voorde toch nog royalisten onderons misschien ook een goederaad: ervoor zor­

gen dat de prins eindelijk andere raadge­

vers krijgt, een andere entourage krijgt- Zoveel is immers duidelijk: als de prins nooit de koninklijke eindmeet haalt, dan magdat groepje wereldvreemde salonad- viseurs dat ookopzijn rekeningschrijven.

Philippe zou niet deeerste Saksen-Cobur- ger zijndiestruikelt door de schuldvan zijn o zo hondstrouwe omgeving. Laat het wel wezen, wat ons betreft moetenze zelfs die inspanning niet doen, de monarchie maakt het ons immers deste gemakkelijker.Elke nieuwe Philippe-stunt is weer een beetje minder monarchie in Vlaanderen.

Marc Platel

De dingen dezer dagen

3

Belgische rechtspraak is gaan vliegen...

“Je men fous.”Zo reageerde de Brusselse minister-president CharlesPiqué toenmen hem vroeg wat hij dacht over dezoveelste rechterlijke uitspraak over de lawaaierige Zaventemse nachtvluchten. Wij willen graag in de handen klappen. Wij worden dezer dagen inderdaad oponzeVlaamsewenken bediend: een prins die de Vlaamse zaken­

mensen op de zenuwen werkt, Brusselse rechtbanken die overdezelfde kwestie in het Vlaamswit enin het Frans zwart zeggen, een Brusselse premierdiemet een onvoor­ stelbaar dédainhet welbekende éénvinger- gebaar maakt naarwatnogoverblijft van de Belgische rechtsstaat. Wat kunnen we nog meer wensen voorslechts één nummer van dit blad? Dan hebbenwe hetnog niet eens over deweinigdemocratischeeerbied van de Brusselse bewindsman voor de derde macht in dit apenland. Anderendie het ooit aandurfden hetzelfde te zeggen, kwamennet niet aande publieke schandpalenterecht.

Kort samengevat: over de intussen wereld­ beroemde Zaventemse nachtvluchten stelde een Franstalige kamervanhet BrusselseHof vanBeroep eerderal dateen spreiding eigen­

lijkniet mocht, een Vlaamsekamer vandat­ zelfde Beroepshof zegt nu datereen veel grotere spreiding moet komen dan nu het geval is, dat Brussel zich eigenlijk nietmag bemoeien met die geluidsnormen, dat die zelfs ongrondwettelijk zouden zijn. Het is weinigwaarschijnlijk dat dit tweede luik van ditzoveelste arrest over Zaventem detoets van dejuridische kritiek zal doorstaan,maar dat zijnzorgen voor morgen.Voor de arme Belgische beleidsman - kan iemand René Lan- duyt nu toch eensaanhet verstand brengen dat hij geen Frans kent, het niet kan spre­ ken endus gewoon Vlaams methaar op zijn tanden moet klappen - is er dus geen uit­

weg meer. Hij trektwellicht naar het Hof van Cassatie die de knoopmoet doorhak­ ken. En zo blijven we bezig.

Feitelijke splitsing

Intussen kunnen wij alleenmaarjuichen:

de zoveelste Brusselserechterlijke rel over Zaventem bewijst immers wat wij natuur­ lijk allang wisten: de splitsing van de Belgi­

sche justitie is nu een zichtbaar feit. In de wandelgangen wistiedereen allang datten zuiden en ten noorden van dit apenland

op basis vandezelfdeBelgische wetboeken ander recht wordt gesproken,dat Vlaamse advocaten zich zo weinig mogelijk nog naar het Franstalige landsdeelbegeven -want ze worden daar toch altijd teruggefloten - dat met andere woorden de scheidingvan de Belgische rechtswereldal heel lang een fei­

telijkheid was. Vandaag kaniedereen het in zijn krant lezen dat Belgische rechters wit kunnen zeggen waar hun collega’s op het­

zelfde verdiepin hetzelfde gerechtsgebouw zwart zeggen. Alleen spreken ze elk hun eigen taal. Vandaagkan zelfs de simpelste Vlamingdie kan lezen en luisteren, begrij­ pen dat erniet langer sprake is vaneen Bel­ gisch gerecht. Wemoeten alleen maar die toestand officieel vastleggen en justitie bij wet "communautariseren”, naar de gemeen­ schappen overhevelen.

Enkele jaren terug hebben de Vlaamse juristen op hun congres aangetoond hoe men die splitsing moet organiseren. Die­ zelfde Vlaamse juristen zullen wellicht graag bereid zijnhunbedenkingen vantoen, van­ daag nog in Belgische wetteksten om te zet­ ten. En dusdesplitsingvanjustitiedoorte drukken.

Dank u, heren rechters

“Inditland kan men niet eens vliegtuigen laten landen en opstijgen naar envan een zogenoemde “nationale” luchthavenZaven­

tem zonder daarovereen communautaire rel uit te lokken. Dat kan niet meer omdat Brussel een volwaardig derde gewest is,met precies dezelfde bevoegdheden als Vlaande­

ren en Wallonië. Dat kanniet omdat het Bel­ gische staatsmodel niet meer werkt.” Een waarheidsgetrouwe boutade waarmee ik de voorbije maanden meerdanéénvoordracht over de “communautaire geschiedenis van België” begon. Ik dankde Brusselse rechters, zowel de Nederlandstalige Vlaamse rech­ ters -die natuurlijk gelijk hebben- van het BrusselseHofvan Beroep alshunFransta­

ligecollega's,die zo vriendelijk zijnom mijn (gedurfde) stelling van toen nuformeel te onderschrijven.

Wiezei ookweer dat de independentisti- sche separatisten vanhet Warande Manifest een troep gefrustreerde gebuisde bejaar­

denwaren?

Marc Platel

Aan Rik van Cauwelaert Vuilspuiter

Knack

Br ie f aa n ..

Gij Getormenteerde,

Vorigeweek vrijdag waart ge uitgeno­

digd op de VRT door hetweergaloze suc­ cesprogramma‘Morgenbeter’ om duiding en achtergrond tegeven bij een discus­

sie tussen Bart de Wever en Marie-Rose Morel, discussie die eerder die avond in

‘Terzake' door Phara Phanfarawas aange- kondigd als een “moddergevecht”, kwes­ tie van de kijker al op voorhand te doenlik­

kebaarden bij het vooruitzichtop smeuïge beelden, ende N-VA enhetVlaams Belang nog wat verder tegen elkaaropte jutten.

Wellicht washet debedoeling datgij, Van C., zoudt optreden als wijze ouderecom­

mentator, omde twee kemphanen optijd en stond uit elkaar tehalen,en tegenover het publiek te beklemtonen hoezeer het debat tussendie tweepartijenaan hetont­

sporenwas.

Welnu, grijze wijze, wij hebben metenig leedvermaak moeten vaststellen dat in de loop van het programma gijzelf meer en meer ontspoorde, en op heteinde over- kwaamt alsiemand die zich doorhetBlonde Verschijnsel uit Schoten gewilligliet opja­ gen, rechtdenederlaagop punten tege­

moet. Wij begrepen plots veel beter de zinspelingenvan Koen Meulenaerein zijn satirische bijdragen voor Knack, waarin gij geregeld wordt opgevoerdals een driftige chef-Wetstraatdie met harde boksershand de redactiein de door hem gewenste rich­

tingstuurt.Men zou het op de duur nog gaan geloven ook.

Een poging tot weergave. Aanvankelijk liet gij grootmoedig de flauwezinspeling van demoderator over u gaan dat gij als nazaatvan Frans vanCauwelaerttoch wel zeer vertrouwd moest zijn metdeVlaamse strijd. Gij verweest zelfs naar de heroï­ schediscussies die door wijlen uwoudoom destijds werden gevoerd, en oordeelde over het gesprek en de schimpscheuten tussen N-VA en Vlaams Belang: “wat hier gebeurt, is maar een kleinigheid”. Maar daarnaschakeldegij uwvoituurlangzaam inhogere versnelling, terwijl gij tussendoor met uw ogen hetBlonde Verschijnsel uit Schoten in de grondprobeerdeteboren:

“Als u citeert, moet u correct citeren, maar datdoen jullie nooit,jullie gebrui­ ken altijd demethode van halve waarhe­

den.” Het stoorde u wellicht dat de regie u naasthet Blonde Gevaarhaarzelve had laten plaatsnemen,want vanlangsom werd uw toon nog wat scherper: “Hoe gaat u hetdoen? Hoe gaat u hetdoen?Zég het mij, hoegaat u hetdoen,als uniet in de federale regering wil stappen?” Bedoeld was onder meer de splitsing van Brussel- Halle-Vilvoorde. Toen de Blonde Zwem- badnimf niet onder de indruk bleek, inte­

gendeel, het bovendien nog waagde om CD&Ven de christelijke zuil aan te val­

len, schoot ge helemaal uit uwrauweslof­ fen: “Zonderde arbeidersbewegingwaser nietsbereikt inVlaanderen. U bent geen bal geïnteresseerdin het Vlaamse belang.

U vertelt onzin. Dewinter isgeen knijt geïnteresseerd in de Vlaamsebeweging. U bent gewoon extreemrechts,geef dat toch gewoon toe!” Op denduurbegon de dis­

cussie tussen De Weveren Morel inder­

daad op een kleinigheid te lijken. Zeker toenge u nog geroepen voelde ookin de microfoon te roepen “dat het IJzerbede- vaartcomitédooruwpartij, door de klop­

partij die door uw partij werd aangericht, kapot is gemaakt”. Toen vond zelfs Bart de Weverhet even welletjes, en weeser netjes opdat diehele zaak weleen beetje genuanceerder lag, en dat ook hetIJzerbe- devaartcomité de nodigeschuldtrof aan de breuk uit het verleden. (Om nogmaar te zwijgen vande uitverkoop van het IJzerge- beurendoor Lionel Vandenberghe in ruil voor wat spiritisme en vooraleenpluchen postje in de Senaat. En bovendien weet iedereen die het weten wil,dat het Vlaams Blokdestijds niét aan de basislagvande spijtige incidenten opde Bedevaartwei.)

Neen, Van Cauwelaert, ge hebt niet bepaald een geweldige indruk nagelaten.

Anderenvanvuilspuiterij beschuldigen en het uiteindelijk zelf niet veel verderbren­

gendaneenbeet en een snauw, hetlijktons niet deidealemanier om de door u gevi­

seerde partij tebekampen. Menen wij ons van u trouwens geen recent voorwoord te herinneren waarin ge beschreeft hoe anderen het Belang slapend rijk maken?

‘tIs goed ineigen hart tekijken, ‘s avonds voor het slapengaan. Morgenbeter, zou-

de"we“86en rWA

/ EMAAMLf f MN KoMST..

CAtUAKXE-

Koning komt naarde Ronde

'n de grote koekenstad aan de Schelde

^erdMie Vogels als lijsttrekster voor de groene club vervangen door FreyaPiryns.

J°ng, fris,dynamisch en-naar eigen zeggen een viscerale afkeer voor extreem­ rechts. Of ze het even ver gaat schoppen a's haarvoornaamgenote vande andersso-

^Hsten uitCent? Misschien met wat hand-

Geen woorden maar daden!

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

— L- noofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be

ƒ ƒ f I

<r

<" ' . .

^2^*^—

en spandiensten vande VRTen de "kwali­

teitskranten”?Waarin ze welfundamenteel verschilt van Juffrouw Fraaibeenuit Cent, is haarafkomst. Groene Freya is de dochter vanPiet Piryns,veelgeschreven voor Humo, oud-hoofdredacteur van De Morgen, lange tijd doendegeweest in Nederland.

Maar zij is ook de kleindochtervan Remi Piryns, demandie in derepressiegevangenis teLokerenhet alom bekende"Gebedvoor het Vaderland” schreef. Zou Freyadit deel vanhaar genealogische achtergrond nogken­

nen? Verdrongen misschien?

KameraadJohan Vandela bevalt nogal eensvan eenverbaal iets dat hijzelfinschat alseen originele en beklijvende uitspraak.Zo deedhij zojuistnog iets meer dan alleen maar opperendatde ampersandseenblauwebur­

gervaders die het cordon minderzouden zien zittendanhet Vlaams belang,per definitie

alleen maar uit zijn ophet veilig stellenvan hun sjerp. Het is ons een raadsel waaraan het kan liggen dathij vergeten heeft, daar met een stalen gezicht aantoe tevoegen dateen rode burgervader ernooit van verdacht zal kunnen worden een dergelijk manifest voor­ beeld van “na mij de zondvloed” in deprak­ tijk te willen,te durven oftemogen brengen.

Zoals trouwensna8 oktoberniet alleen in Antwerpen maar overal waarnog mogelijk, duidelijk zal worden.

Ingewikkeld

Volgens Bart de Wever stemt wieop Filip Dewinterstemt eigenlijk opGroen! Volgens Filip Dewinter stemtwie op Bart de Wever stemt eigenlijkop de SP.a. In Gentdoet Vera Dua haar beklagdat wie opde SP.a stemt er gratis de CD&Vbijkrijgt.

En zo kunnen we nogeen tijdeke voort­ gaan. Wie op Vivant stemt,stemt eigenlijk op de VLD en omgekeerd, wie op Spirit stemt, stemt eigenlijkop deSP.a en omgekeerd, Wie opVlott stemt,stemteigenlijk op het VB en vice versa,enwie op de N-VA stemt, stemt eigenlijk op de CD&V, ook vice versa.

Het wordt ingewikkeld, bollekenskermis!

Cynisch

Het stemadvies gaf Bart gratis wegin een interview met de GvA. Hij onthult ook iets over zichzelf. "Ik ben een geborenpessimist, cynisme is voor mij de enige manier om te overleven..,.”

Ge moet inderdaad over een behoorlijke dosis cynisme beschikken om aan te pappen met detsjevenen op een lijsttegaan staan direct achter B-PlusserPhilip Heylen.

Van opmerken gesproken

Nog zo een goeie van Bart in ditointer­

view. Hij had opgemerkt dat veel VB-kie- zers het eindevan de opmars begonnen op te merken. En omdat Bart het opmerken van dat opmerken de nodigekleurwenste te geven, liet hij nog letterlijk opmerkenwat volgt: "Datdoetme denken aan de Duitsers die in 1941 voor de poorten van Moskou stonden en hetKremlin wel zagen, maar er nietgeraakten.”

Maarals er nog wat zandmoet zijn, doen weopmerken dat erachter de deurvan num­ mer 16 in deBrusselse Wetstraatnog ber­ gen liggen van het soort waaraanDe Wever blijkbaarnood heeft om zichpolitiek verder

“telaten opmerken”.

Aanpassen of...

Hindi Fraihi, die doorhaar ophefmakende reportage over Molenbeekheelwat stof deed opwaaien - weetu hetnog? -heeft nuook een boek klaar:Undercover in Klein-Marokko.

Klein-Marokko zijndeMolenbeek.

In De Standaard van 20maart zegt zij o.m.: "Voor mij is het simpel. Wie niet wil integreren, hoort hier nietthuis, en daar moe­ ten we dus ook geen geld in investeren. Inte­

gratie is een overbodigwoord. Iedereen moet zich gewoon houdenaande algemeen gel­

dende maatschappelijkeregels. En wie die regels niet goed vindt, moet maarvertrek­

ken. Ikheb een goede raadvoor al wiezich hier niet thuis voelt: gaweg.”

Alswe goed kunnen lezen,is dat eigenlijk hetzelfde als “aanpassen of opkrassen”. Zou­

den ze nu Fraihiook aanklagen,bij Gedapo- chef Youssouf de Witte?

4

De dingen dezer dagen

De Marokkanen van het Rif

In de multikulmaatschappij is het de rigueur (en liefst in die taal) dat men reke­ ning houdtmet de “culturele” achtergrond van de tegenvoeter en naastdat respect ook nog wat kniebuigingen maakt, op voor­ waarde dat heteenniet-Europese “cultuur” is. Als Europeaan ben je enigszins geneigd ombij hetwoordje cultuur aan vanBeetho- vens Vijfde of Dostojevski’s Schulden Boete te denken, maar dat is nu juist niet de bedoe­

ling. Als multikullers over “cultuur” spreken gaat het meestalovergebruiken en zeden die verhinderen dat ooitéén echt cultuurpro­ duct het licht zal zien.Deoh’s en de ah’s van bewondering enparticipatiepretzijn echter wel een verplicht nummer wanneermende resultaten van een bloedige slachtpartij bij het offerfeest of de mierzoete tandenmoor- denaars vanhet suikerfeest mag nuttigen.

Maar zodra het woord criminaliteit valt in verband met de vele Marokkaanse racis­ tendie permanent overlast (nogeenmulti- kulcodewoord om gewelddadige overvallen tot een bagatel te herleiden) plegen,dan kan er alleen maar sprake zijnvan kansarmoede, sociale achteruitstelling en “racisme" vande liefstbejaarde slachtoffers. Dan zwijgende weldenkenden over de“culturele” achter­ grondvan deze Marokkaanse nazi’s.

Tochis daar zeergrondig onderzoeknaar verricht. De pionieropdat terrein was de Amerikaan DavidMontgomery Hart(1927- 2001). Hij was een antropoloog van de oude stempel die jaren enjaren in het Rif­ gebergte verbleef, twee Berbertalensprak, soms maanden aan een stuk in hetzelfde dorp woondeen nota’s namvooraleer naar het volgendedorp te verkassen. Hij schreef verscheidene standaardwerken die nu ein­ delijk opnieuw gelezen worden in de Neder­ landen omdat driekwartvande hier aanwe­ zige Marokkanenuit dat Rifgebergte komen.

Vooral in Nederland heeft men Hart heront­

dektennogal wat journalistenzijn na lectuur van zijnboeken ter plaatse een kijkje gaan nemenof hebbenaan Nederlandse Marok­ kanen gevraagdofde tradities vandertigjaar geleden in het Rif hier en nu nog altijd gel­

den. Het antwoordwas ja met stip. Eerlijk iseerlijk, de“cultuur” van het Rif is inder­

daad bijzonder fraai en een absolute ver­

rijking die zekerwat leven in de brouwerij brengt in die suffeingedommelde vreedzame lage landen.

Mensensmokkel

en hasj

Het Rif heeft een bijzonder bloedig ver­

leden en degrootste Berberstam was het gewelddadigste volkvan Marokko. Dedorre bodem en teveel kinderen leidden er tot overbevolking en tot permanent onderling geweld waarbij op een moord minder of meer niet gekekenwerd tot laat in de 20ste eeuw. De Franseen Spaanse kolonisatoren wisten wel raadmet de traditionele gewelds- mentaliteit van de Imazighen (de“vrije men­

sen”)zoals de Berbers zichzelfnoemen. Zij rekruteerden graag en veel vandeze Marok­ kanen voor hun legers.In de jaren zestig ver­ schenenandere Europese rekruteerdersin het land, en koning Hassanlietzichniet pra­ men: hij zond hen opzettelijk naar het Rif enopdiemanier was hij een flink deelvan de geweldenaars en lastposten kwijt.Meer nog, ze stuurden braafjes geld naar huis wat Marokko natuurlijk ten goede kwam. Ook vandaag gaan die transfers nog altijd door.

Nederland schat dat Marokkanen jaarlijks ongeveer een miljard euro naar Marokko zenden en er is geen reden om aan te nemen dat de Marokkanen in ditland minder geld overmaken. HetRif is daardoor niet langer eenvan de armste streken van Marokko, temeeromdat er sindsdien tweebloeiende nijverheidstakken zijnbijgekomen. Riffijnen hebben zich gespecialiseerd in illegaal ver­ voer. Bijnaalle Afrikaanse gelukszoekers die de CanarischeEilanden of Spanje en Portu­

gal willen bereiken,doeneen beroepopde scheepjes van Riffijnse mensensmokkelaars.

BOSCH SIEMENS

KOELKASTEN • DIEPVRIEZERS • WASMACHINES DROOGKASTEN • MICROGOLFOVENS • STOFZUIGERS

EN OOK ALLE KLEINE HUISHOUDTOESTELLEN

KOM EENS LANGS IN ONZE NIEUWE ZAAK OF BEL VOOR INFO

PANACENTER ELEKTRO

LANGE LOZANASTRAAT103 2018 ANTWERPEN

03-237 85 02 DIRK & FRANK JANSSENS

Maar het echtegrotegeldverdienen deBer­

bers met de hasjteelt, waarschijnlijk een paar miljard europerjaar.Overalzijn er officieel verboden hennepplantages, maar de Marok­ kaanse overheid denkt er nietaan op te tre­ den. De Europese Unie pompt inmiddelsveel geld in het gebied in dehoopde boeren te overtuigenwat andersteproduceren:toma­ ten bijvoorbeeld, maar hennep is nu eenmaal gemakkelijker te telen enMarokko ismetzijn twee miljoen kiloperjaarde grootstepro­ ducentter wereld. Voor vele Marokkanen uit Europa is drugshandel dusgewoon een handeltje met huneigenfamilie of deeigen dorpsgenoten zodat het bijzondermoeilijk is voor de politie om in zo’n gesloten milieu te infiltreren.

Obsessie

Marokkanen uit het Rifhebben nog een bijzondere kwaliteit. Andere Marokkanen noemen hen soms de“Berbers van de eer” omdat de Riffijnen geobsedeerd zijn door het gedrag van hun vrouwen. Nergens in Marokko worden vrouwen zo gecontro­ leerd, bespioneerd en geregeld gecorrigeerd met de harde handals bij deze“vrije mensen"

(zolangze mannelijk zijn). Meisjes worden van in hun jeugdgeïndoctrineerd dat ze min­ derwaardig zijn en volstrektmoeten gehoor­

zamen,wantanders... Op hun beurtvoeden de getrouwde vrouwen en grootmoeders hun dochters op met deze slavenmentali­

teit. Ookvandaag is het nog altijd praktisch onmogelijk dat een man die niet de vader, de broer ofde echtgenootis, een vrouw te zien krijgt, laat staan dathij haar mag spreken.

Dit zijn dusde gekneusde sukkels diemas­

saalverkocht worden aan het (achter)neefje uit Antwerpenof Rotterdam.

De

hik

het

En omeventjes opdiecriminaliteit terug te komen: in het Rif heeft altijd de wet van de sterkste geheerst.Dat betekentdat ook vandaag nog jonge heren met die achter­ grond permanent proberen te verte gaanen daar dikwijls in slagen. Regels zonder dwang of strenge straffen zijn in het Rif geenregels en wordendus niet gerespecteerd. Beuzel- preken zonder eenletterlijke stok achter de deur hebben geen enkel effect.Rif-Marokka- nenkregen de hik vande lach met de Neder­ landse naïviteit toen journalisten van het NRC hen vertelden hoe sommige Marok­

kaanse vaders zichschamen voor het gedrag van hunontspoorde zonen.

Ze vertelden die domme Nederlanders datsommige papa’s misschien nietaltijd en ieder moment even fier zijn, maar de Riffij­

nen voegdeneraan toe dat de vaders in de eigen kring meestal trots zijnop de boeven­

streken van hun lieverdjes. Een gewelddadige zoon is in de Berbermentaliteit eensoldaat waar je mee naar de oorlog kan trekken en diehet eigenterritorium zal verdedigenen liefst nog uitbreiden.

Daarmag afen toe de handremop,maar ook niet te veel. En dus hebben velefamilies, ook in Europa, geen groot probleem met overvallen,diefstallen eninbraken.Maar ja, gelukkigvoor de dadersbestaan “culturele"

verschillen plotseling niet meer als er crimi­

naliteit in het spel is en dusblijven onnozele rechters “verschrikkelijke” taakstraffen van 50 uurdienstbetoon geven.Degewelddadige boeven zijn ervan onderde indruk.

Jan Neckers

Voorpost niet in de Ronde

Zoalsu enkele nummers geleden kon lezen, ontstond inde schootvanVoorpost NORS(wat staat voor ‘niet ontvloersterepublikeinsesepara­ tisten’). NORS had zich voorgenomen dekoning die na de Ronde van Vlaanderen de overwin­ naar de hand zou drukken, een warm onthaal tebezorgen. Datviel niet in goede aarde bij een aantal Vlaamse organisatieszoals deVVB, die ieder jaar duizenden Vlaamse Leeuwkes uit­ deelten bij Vlaanderen Vlagt die ervoor zorgt dat de Vlaamse Leeuw door de tv-camera’sniet teontwijken is.

Na ampeleruggespraakzalNORS van dever­ welkoming van dekoningaandestreep afzien.

"Omwille van de goede verstandhouding met deze bevriende organisaties en de Godsvredege- dachte (thema vandevolgendeIjzerwake)heeft de leiding van Voorpostdan ook besloten af te zien van de aangekondigde actie”, laten ze in eenpersmededeling weten. Waarvan akte.

Inwelk land leven wij?

Roddels uit de Wetstraat

Impasse

In de commissie Infrastructuur was het donderdagbingo over het arrestvan het Hof van Beroep te Brussel dat de Brus­ selse geluidsnormenvan tafelveegde. Daar­

meeligt de bal opnieuw in het kamp vande federale regering, de lijzigeminister Renaat Landuyt in concreto, om nogmaar eenste pogen uit de impassetegeraken.BozeBart Laeremans uit Grimbergen,waar hij niet enkel volksdanst, maar ook zeer dicht bij het lawaaierige Zaventemwoont, pakte de minister hard aaneneistedater nu einde­ lijk iets gedaanwordt tegen de Franstalige Brusselsearrogantie diedemeeste vliegtui­ gen ‘s nachts over Vlaanderen wil laten pas­

seren. Hij kreeg daarbij devirulente steun van Ampersander PietdeCrem.Hoe Lan­

duyter uit gaat geraken,werd niet duide­ lijk. Opmerkelijk was dat Niveaan Patrick alsenige pleitte vooreen autonomeVlaamse regionale luchthaven inZaventem. Zaventem inVlaamse handendus, waarbijhijnog gelijk heeft ook.Al is momenteelhetenige realis­

tischeen logische standpunt: Brussel moet nu maareens solidair zijn met Vlaanderen en evenzeerde lasten als de lustendragen.

Misschien moeten we toch maar overwe­ gen wat Fidel Stevaert ooit suggereerde: de geldkraan naar Brussel toedraaien.Hetpro­ bleem zalsnel opgelostzijn.

Vertraging

Sommigeministershebbeneendermate grote hekel aan het parlement dat lastige schriftelijke vragen van parlementsleden voor geruime tijd in de schuifworden gesto­ ken.Francisvan denEynde b.v.voeldealop 2I augustus 2003 PS-minister Dupont van Maatschappelijke Integratie,Grootstedenbe- leidenGelijkeKansenaan de tandover het jaarverslagvan het Centrum van Gedapo- chefYoussouf de Witte. Daar werd immers onder detitel“Verdere bespreking vanhet zogenaamde racisme” gewag gemaakt van demoord die in november 2002in Borger- hout opeen jonge leraarvan Marokkaanse afkomst was gepleegd. Van den Eynde wilde weten hoehet kwamdat diefeitenonder die titel warenvermeld daar waar het gerechte­ lijk onderzoek m.b.t. deze zaak racisme als motieftotaal had uitgesloten. Op I3 maart 2006, tweeënhalf jaar na devraag,kreeghij dan volgend antwoord: “Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrij­

ding heeft op I3 mei 2002 klacht neerge­

legd.” Volgens Gedapochef De Witte staat dieklacht dusnog steeds overeind.

Evenwichten

In de commissies is het de gewoonte dat de Kamerleden bij de behandeling van een nieuwwetsvoorstel of wetsontwerp for­ meel een verslaggeveraanduiden. Dat heeft tegenwoordig niet veel meer omhet lijf,want in plaats van de praatbarakkers gebeurtdat werk doorde ambtenaren. De aangeduide parlementairen krijgen het verslagals gesne­

den brood enkunnenbijde voorlezingervan even pronken alsofhet allemaal hun eigenste werk is geweest.Maarde aanduiding vande

verslaggevers heeft altijd een speciale franje.

Bozen worden vrijwelaltijd geweerd als ver­

slaggever.

Hetwerd in de subcommissie Familie­ recht vorigeweekevenspannendtoen ook Boze Bert Schoofs zich kandidaat stelde.

Grote paniek, zekertoen hij zichberiep op de evenredigheid en het evenwicht datde voorzitter bepleitte toen bleek dat naast de PSook een Ampersander kandidaat was.

Om Bert Schoofstochmaar niet temoeten aanduiden als verslaggever, vond men dan maar een “ander evenwicht”. Men stelde maarliefst twee verslaggevers aan, één uit de meerderheid enéénuit de oppositieen beiden uit een andere taalrol: Valérie Deom van de PS ende immersardonisch lachende Servaas Verherstraeten van de Amper- sanders, ook bekend voor zijn vaak slecht geknoopteplastrons. Enals dat niet lukt een volgende keer, danvindt menwel weereen andere “evenwicht”.

Kostuums

De bodes en het dienstpersoneel van de Kamer mochtenvorige week uitpakken meteen nieuw“uniform”. Datwerd hoog tijd, want de zwarte klassieke kostuumpjes warentot op de draad versleten en oudmo­

disch, om het beleefd te zeggen. Maar de nieuwe kostuumszijn toch ook niet je-dat...

Ten eerste zijn de bodes voor eenbezoe­ ker niet altijd duidelijk herkenbaar omdat er nog nauwelijks een klein embleempje °P de linkerborstzak naar deKamer verwijst.

En ten tweede is er alweer een stukjeluister uitde Kamer verdwenen. Gelukkig mogen de Kamerdienaars inhet halfrond hun drie­

delig pak met pitteleeren versierselen aan­ houden. Mochtookdat afgeschaft geweest zijn, dan was het maar eenkleurlooszootje geworden.

Afwezig____________ _______

Ook al duurde de plenaire vergadering vorige donderdag uitzonderlijkkort, van u, I5 tot I6u.48, toch zijn er nog altijdpar lementairen die zelfsdat beetje nietkunnen opbrengen om aanwezig te zijn.Akkoor • sommigenzijn ziek of hebbeneen opdrac in het buitenland, maar anderen gewoon nietop. Hebben die laatsten e dan zó druk dat ze zelfsop hun enige ofi£

ele werkdag per week ook nogverstek mo ten geven?De naamstemmingen met de rm ste aanwezigen bedroeg 117.Dat wil zegg dat er 33 Kamerleden- 22%- hun midde vi ger opstaken.Er zit maar éénding op. sa tioneren bijelkeafwezigheidzonder re ■ ook in decommissies, onder het mo

“Loon naar werken.” Veel mensen die minder verdienen vliegen voor veel min aan de deur.

Zij weten van niks

Tijdens een proces tegen radicae, vrome moslims, isgebleken dat ziize. te nens waren een atoombom in t>e kopen.Justitie weet van niks, het p evenmin, destaatsveiligheid dus oo Verwondertu dat!

De dingen dezer dagen

5

Hugo Reinhard: “Tussen

poorten en wallen” van Brussel

In 2003 publiceerde Hugo Reinhard ‘Van de Nord no de Midi’. Het boek ont­

popte zich al snel tot een bestseller. Ondertussen rolde ook zijn tweede werk van de persen: ‘Tussen poorten en wallen’, een historische bespreking van niet min­

der dan ISO straten uit de Brusselse vijfhoek. Een goede gelegenheid voor ‘t Pal- lieterke om bij deze onvermoeibare Brussel-watcher langs te lopen.

De belangstellingvan HugoReinhard voor het culturele patrimonium van onzehoofd­

stad dateert niet van gisteren. Tijdens zijn lange beroepsloopbaanwas hijbijettelijke initiatieven betrokken, maar het ispas na zijn pensionering dat hij over de tijd beschikte er ookdaadwerkelijkeenboekover teschrij­

ven. Waaromprecies?

“Deidee groeideuit de vaststelling dat er in het Fransheelveel over Brussel uitgegeven wordt, van wisselende kwaliteittrouwens.

Aan Nederlandstalige kantziet het plaatje er helemaal anders uit. Erverschijnt ook wel wat, maar beduidend minder. Ik vond dat ernaast de bestaandeboeken en artike­ len ruimte bestondvoor eenextra verhaal over de historiek vandestratenvan Brus­

sel. Het werd een kort overzicht van de stra­ ten tussen Noord enZuid, doorspekt met denodige anekdotiek. Voormijn recentste boekgingikop dezelfdemanier te werk, zij hetdat het nu over een pakmeer straten gaat. 150 in totaal.”

‘t P.: En hoe gebeurde die selectie?

Hugo Reinhard in ‘t kort

Heeft zijn stamboom hem voor­

bestemd om zich met de geschie­

denis van Vlaams Brussel bezig te houden? je zou het haast gelo­

ven. “Mijn overgrootvader was Frans Reinhard”, legt Hugo Rein­

hard uit. “In 1882 werd hij secre­

taris van de legendarische burge­

meester van Brussel, Karei Buis.

Hij schreef bijna alle Nederlands­

talige toespraken van Buis.”

De achterkleinzoon koos ech­

ter andere professionele paden:

hij stond van 1952 tot 1994 aan het hoofd van zijn eigen con­

structiebedrijf. Dit weerhield hem echter niet het nodige poli­

tieke engagement aan de dag te leggen. Hij was actief betrok­

ken bij de marsen op Brussel, beheerder van de Vlaamse Club voor Kunsten, Wetenschappen en Letteren en jarenlang voorzit­

ter van het Archief en Museum van het Vlaamse Leven te Brus­

sel (AMVB). In 1994 zette hij een punt achter zijn professionele loopbaan, wat de ruimte creëerde zich voltijds met zijn passie bezig te houden: Brussel.

Tsjevenkermis

Op de volkse voois van Boerenkermis De tsjeven kunnen hun vreugde niet op als weer uit een poll is gebleken

dat zij met ‘t kartel weer staan aan de kop en de concurrentie kreeg klop.

Leterme, deze leuke guit,

zingt “hup met de geit!” en huppelt vooruit.

Niet op kan de leute van lef en z’n meute, want naderbij komt de buit.

Ze zien al van ver de vleespotten staan , en zingen “Opzij want we komen eraan.

Wij worden weer sant en dat is plezan , en leve de tsjeven en hiep, hiep, hoera voor De Wever en zijn N-VA!

De tsjeven rieken al ‘t aards paradijs dat was door Dehaene verloren.

Ze krijgen wel pas aan de eindmeet e p J >

cnaar ze prijzen de kiezer als wijs.

Ze lopen op het feest vooruit erJ kiezen alvast een postje uit.

Niet op kan de leute van lef en z’n meute, Want naderbij komt de buit.

Ze zien al van ver de vleespotten staan , en zingen “Opzij want we komen eraan.

Wij worden weer sant en dat is plezan , en leve de tsjeven en hiep, hiep, hoera voor De Wever en zijn N-VA!

Hectorvan Oevelen

H.R.: Wel, laat me eerst envooral zeg­

gen dat hetergens noodzakelijkwasmete beperken tot 150. Allestraten behandelen is een titanenwerk. Bovendien zijn er ook heel watstraten waarvan het verhaal te licht weegt om in het boek opgenomen te wor­ den. Ik maakte een selectie op basis vanhet belangvan de straten, maar ookop grond van mijn eigen interesse. Zo besteedde ik ook heel wat aandachtaan de vijftien jaarvan het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (VKN), een periode waarinBrussel beurte­ lings met Den Haag de hoofdstedelijke func­

tie vervulde. Heelwat straten droegen toen een andere naamdan vandaag.Erginteres­

sant is ookde geschiedenis van de kaaien in Brussel. Een onbekend verhaal.

Beterschap?

‘t R: ‘Wat momenteel gebeurt rond de Beursenhet Sint-Goriksplein is goed. Het begintweer te leven. Dat was twintig jaar geleden wel anders’, liet u bij het verschij­ nen van ‘Van de Nord no de Midi’ in Het Laatste Nieuws optekenen. U stelt beter­

schapvast?

H.R.:Toch wel. Ikben er nu 77en ziede dingen in een iets bredertijdskader dande meeste jongeren. Ik ken het Brussel van vlak na de oorlog. De realiteit die in die jaren,

‘45, ‘46 of '47, bestond, kun je gerust als een vervolging vande Vlamingen en hetNeder­ lands noemen. Als je de vergelijking maakt metdie periode, kunje enkeleen verbete­

ringvaststellen. Misschien is dekentering er watlaat gekomenen zijnde veranderin­

gen onvoldoende, maar toch. Watmen er ook overmogezeggen, het ismijn oprechte overtuigingdatvooraldemarsenopBrus­

sel dedingen in beweging hebben gebracht.

Wat nietwegneemt datBrusselvandaag geen stad van melk enhoning is. Er zijn nog gigan­ tische problemen. Ik zie vele zaken die de boeken neerleggenin de binnenstad. Er is ook de criminaliteit. Ik ken verschillende mensen dieovervallenzijn, vaak metvrese­ lijke gevolgen.

Verbrusseling

‘t P.: Terecht heeft het begrip ‘verbrus­ seling’ eenpejoratieve bijklank. Eén vande spijtige kenmerken vandeze stad is dat men gedurende vele jaren zonderhetminste res-

peet devernietiging van het patrimonium heeft doorgevoerd. Dit moet u toch diep raken?

H.R.: Men heeft er van alles mee uitge­ spookt. En datgaattrouwens terug tot inde

19de eeuwtoen men de Zenne is gaan over­ welven. Dat was misschienwel noodzakelijk, maar men had het project anders kunnen invullen. Zo bestond ereenplan om naast de Zenneeentunnel voor treinen aan te leg­ gen. Dat was misschien de goedeoplossing geweest, maar er waren helaas mensen en bedrijvendievooral zosnelmogelijk rijk wil­ den worden.Erwerd dus gekozen voor het gekendeprojectvan de Noord-Zuidverbin- ding. Daar heeft mende prachtigewijkvoor de kathedraal voor gesloopt. Uiteindelijk werden de overwelvingswerken op amper vier jaar tijd afgerond - een record. Na de tweedewereldoorlog is menbeginnen spe­ culeren op andere gronden. Er bestond zelfs eenplan om drie torengebouwen te bouwen op het Fontainasplein en alle overige gebou­ wen aftebreken. Een plan dat wél uitgevoerd werd, wasde bouw vandePhilipstoren aan het De Brouckèreplein, een echte vermin­

king. De toren staat meestal voor een groot deel leeg. Professioneel was ik bijdeze bouw betrokken. Ik zag met eigen ogen hoe men steedsdegoedkoopste materialen gebruikte, met alsenig resultaat dat zevandaagregel­ matig met herstellingskosten opgezadeld zit­

ten. Gelukkig heeftmen hieruit geleerden is men sinds de jaren zeventig wat voorzich­ tiger geworden.

‘t P.: En dat werd allemaal door de poli­ tiektoegestaan?

H.R.: De meeste onder hen zijn totaal onverschilligvoor hetpatrimonium van hun stad. Laat me dit met eenrecentvoorbeeld illustreren. Tijdens de voorbereidingen van mijn eerste boek, stelde ikvast dat in héél Brussel geenenkel standbeeld van Brueghel te vinden was. Er was ooitwel een model

Van de Nord no de Midi

“De titel van mijn eerste boek ont­

leende ik aan het gelijknamige liedje van Jef Burm”, vertelt Hugo Rein­

hard. “Iedereen die een beetje met Brussel vertrouwd is, weet perfect wat hiermee bedoeld wordt: de ver­

binding tussen Noord- en Zuidsta- tion.”

Reinhard koos voor een praktisch concept: een bondig overzicht van de belangrijkste (dwars)straten van de Noord/Zuid-as. “Deze formule blijkt een schot in de roos te zijn”, stelt Hugo Reinhard. Groot voor­

deel is dat je het boek kortstondig ter hand kan nemen, wat in grasdui­

nen en terug opbergen. Bij ‘zwaar­

dere’ historische werken ligt dat wel even anders. De eerste druk van het boek in 2003 - duizend exempla­

ren - was onmiddellijk uitverkocht.

Leeuw met geelzucht

Zeg nunog dat de Vlaamse regering van Yves enGeert (Bourgeois) geen fantastisch werk levert: ze gaanhet beest nog alleen in het geelopvoeren. Bravogekrijs van groen- brilpinguïn Geert Lambert, die vindt dat de zwartgele leeuw wordt misbruikt door

"een bende fascisten”. Echtwaar, eenheuse bende...

Geen bravo opalle banken,evenwel. Kind en Gezin, b.v., vindt zelfs een leeuw met geelzucht nog niet neutraal genoeg, want,

„Kind enGezin is er voor alle kinderen. De VlaamseLeeuwis alssymbool niet onbespro­

ken. Jammer genoegbestaat ergeen alter­

natief." Euh, enwij dachten datdeVlaamse Leeuw deofficiële vlag en het symbool van de “Vlaamse Gemeenschap" was. Behoort Kind en Gezin niettot deVlaamseGemeen­

schap?Totwelke dan wel?

Fronten

Guy Vanhengel, minister in de Brusselse regering, vindt FDF-FührerOlivierMaingain en PS-capo Philippe Moureaux “dino’s”. Maingain en Moureaux willen namelijk niet weten van het Brusselsefront dat Vanhengel graag totstand zou zien komen ter gelegen­ heid van de gemeenteraadsverkiezingen. Vol­

gens Vanhengel behoort een Brussels front te bestaan uitNederlandstalige enFranstalige politiekers, samen sterk voor “hun"Brussel.

gemaakt door Herman Teirlinck, maarhet monument is er nooit gekomen. We heb­

bentoen met het Valère De Doncker-fonds eenwedstrijduitgeschreven, gewonnen door beeldhouwer Tom Fransen. Er werd ook geld vooruitgetrokken. Maar de stad Brusselging dwarsliggen.Van een ‘Vlaams’ geschenk wil­ den ze niets weten. Naar verluidt zou Ecolo- schepenSimonszich zelfshebben latenont­ vallen dat ‘zehun beeld maar opde snelweg naar Antwerpen plaatsen’. Vergelijk dat nu eens met Antwerpen, waar een aantalbeel­ den van eigen grote schilders staan. Endan hebben wij één vande grootsteschilders uit degeschiedenis en beland je in zo’n calva- rietocht. Er was ook eenvoorstel om een standbeeld van Victor Hugote plaatsen in Brussel. Gelukkig besefte men toendat men toch geen beeld van Hugo kan plaatsen, als er zelfs geen van Brueghel voorzien is.

Historische Vlamingen

‘t R: Totslot: is er éénstraat of plein dat uw bijzondere voorkeur wegdraagt?

DeGrote Markt antwoordenzou zekere te banaal zijn (lacht)? Ik vinddeZuidstraat welspeciaal, zeker door de vele winkelsdie je er vindt. Een bijzondere plekvind ikook de Zavel. Veertig jaar geleden was daarnage­ noeg niets. En nu heb je een aanbod van prachtige winkels enhorecazaken; plaatsen waarje trouwens ergvaak inhet Nederlands terecht kunt. En dan is er de Kleine Zavel waar je de beelden van diehistorische figu­

ren aantreft, allen Vlamingen. Franstaligen moeten zich vaak in ettelijke bochten wrin­ gen om toch maar niet te moeten zeggen dat al dezegrote namen uit onze geschiede­ nis Vlamingen zijn (lacht).

PmM.

‘Van de Nordno deMidi’ en 'Tussen poor­

ten en wallen’ kunnenbesteld worden bij de Standaard boekhandel.

Enkele maanden nadien volgde de tweede druk, en ook die verkocht als zoete broodjes. Het boek kaapte ook enkele prijzen weg: de prijs van het Fonds Eric Suy en de Ferdinand Snellaertsprijs. Er volgde ook een derde druk die eveneens succesvol verkocht. Een vierde druk is voor de eindejaarsperiode voorzien.

Inspelend op de veranderingen die in hartje Brussel optreden, paste Hugo Reinhard telkens ook elke ver­

sie aan. “Deze kleine wijzigingen waren onontbeerlijk”, merkt hij op.

“Sommige gebouwen verdwijnen nu eenmaal. De Martinitoren aan het Rogierplein is daar een goed voor­

beeld van. Toen de eerste druk ver­

scheen, stond die toren er nog. Bij het lanceren van de tweede druk werd hij afgebroken en op het ogen­

blik dat de derde druk verscheen, was hij geschiedenis.”

Maingain enMoureaux kiezen echtervoor een exclusief Franstalig front zonder Vla­ mingen. Zij hebben de Vlamingen niet meer nodig. Zij borenimmers een nieuwekiezers- bron aan: de allochtonen.

Een match van Nederlandstaligen tegen Franstaligen is voorbijgestreefd, vindt Van­ hengel. Ha ja? Worden de democratisch goedgekeurde taalwetten soms vlekkeloos nageleefd in Brussel? Vaneen Vlaams front wil Vanhengel evenwelniet weten. Want dan zou hij er de grootstepartij vanBrussel moe­

tenbij nemen. Maar daar staat een cordon- nantie op. Onverbiddellijk.

Waarom neemt Vanhengelgeen voorbeeld aan de Franstaligen? Rond het racistische FDF wordt ertoch ook geen cordon opge­

trokken!

In goeie handen

Welke bediende kan het zich “in de privé"

veroorloven zich tijdens zijn werkuren te ver­

gapen aan Big Brother? Bij hetAntwerpse stadspersoneel was dat blijkbaargeen pro­

bleem. Het wel en wee (uiteraard meerwee dan wel) werd tot voor kort door de stads­ administratorszo vlijtig (...) gevolgddat het computernetwerk overbelastgeraakte ende Big-Brotherstekdoor Digipolis vandestede- lijke en OCMW-computers gehaald moest worden, ‘t Is daar in Antwerpen altijd iets:

als ‘tgeenvisa is, is ‘tviezigheid...