met een goed hart en een slecht karakter...

63s,e jaargang nummer 25 woensdag 18 juni 2008 1,75 euro Voor mensen

met een goed hart en een slecht karakter...

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Professor Griezel

Ons elektronisch postvak puilde de voorbije dagen uit van reacties op het intussen al beruchte interview dat Eric Defoort, sinds vorige herfst voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging, aan het weekblad Knack gegeven heeft. De toon van de reacties varieert van scherpe verontwaardiging tot regelrechte woede. En dat is terecht, want iemand met wat gezond boerenverstand stampt zijn basis niet de grond in zoals Defoort dat in bedoeld vraaggesprek heeft gedaan. Tenzij je natuurlijk met die basis geen enkele voe­

ling hebt, en dan is het zeer de vraag of de VVB in zijn zoektocht naar een nieuw opper­

hoofd wel bij de juiste persoon terechtgekomen is.

Voor de lezers die het artikel in kwestie nog niet onder ogen hebben gekregen, een korte samenvatting. Volgens professor en historicus Eric Defoort is het flamingantisme voorbij en voorbijgestreefd. De mannen van TAK en Voorpost zijn grote griezels (sic!) omdat ze het wagen “Franse ratten, rol uw matten” te scanderen bij een meeting ten gunste van de niet-benoemde faciliteitenburgemeesters. Ze worden met kracht verzocht

“mijn Franstalige medeburgers” met rust te laten. Als straks BHV gesplitst is, dan kunnen die ouderwetse taalflaminganten in bezigheidstherapie gaan. De VVB-enquête bij CD&V- mandatarissen is een goed voorbeeld van een sluwere actiemethode dan betogen en niet nodeloos agressief. Bruno Valkeniers heeft Defoort kwaad gemaakt met zijn hernieuwd pleidooi voor een Forza Flandria. In de VVB is de band met rechts en extreem-rechts haast een tweede natuur geworden, de VVB moet zich omturnen tot een heuse lobby­

groep en aanwezig zijn in het hele maatschappelijke weefsel. Wie nog naar een betoging of het Zangfeest wil, die doet maar: iedereen heeft recht op zijn familiefeest, maar ken daar asjeblieft geen politieke relevantie aan toe. En jawel: je zou kunnen zeggen dat wat Defoort nu doet, een soort postuum eresaluut is aan Hugo Schiltz met wie hij tijdens zijn Volksunieperiode in de clinch heeft gelegen, iets waar hij grondig spijt van heeft.

Schiltz zou zich herkennen in wat de VVB-voorzitter nu doet, zo mogen we vernemen op het einde van het interview. Nadat Defoort nog eens grondig heeft onderstreept dat hij heel wat zaken anders bekijkt dan ‘traditionele flaminganten’.

Dat laatste is wellicht het understatement van het jaar, en nu weten we wel dat Defoort inzake provocatie niet aan zijn proefstuk toe is, maar dit interview is er ver over. Men schoffeert de mensen niet die sinds jaar en dag hun sporen in de Vlaamse beweging heb­

ben verdiend, en die ervoor hebben gezorgd dat de VVB nog bestaat, spijts laster, leu­

gens en haatcampagnes velerlei. En als de doorsnee VVB’er inderdaad niet opvalt door een linkse maatschappijvisie, dan is dat - en Defoort weet dat verduiveld goed - omdat links en progressief Vlaanderen, op een aantal schaarse uitzonderingen na, altijd op de Vlaamse strijd heeft neergekeken. Hoe dikwijls is hij in zijn eigen proletarisch-elitaire kringen al niet uitgehoond “omdat hij de verkeerde kant gekozen heeft”? Niet dat hij die verkeerde kant intussen goed kent, want als een echte dilettant verliest hij uit het oog dat de gruwels van het Taalaktiekomitee al jaren deel uitmaken van de Vlaamse Volks­

beweging. En waar zit de consequentie als je Voorpost klasseert bij het grof vuil, ter­

wijl je twee jaar geleden nog het woord hebt gevoerd op de Ijzerwake (een overigens gesmaakte toespraak)? En neen, het zijn niet meer de tijden van Schaarbeek of Voe­

ren toen er veel massaler kon worden gemobiliseerd, maar dat betekent niet, dat acties niet meer van belang zijn, nu de verfransingsmachine in Vlaams-Brabant op volle toe­

ren draait, en de Franstaligen alles op alles zetten om Brussel aan te hechten bij Wal­

lonië. Dat ze inderdaad hun matten rollen, aanpassen of opkrassen, en daarmee basta, professor Defoort!

Maar goed, als het van de voorzitter afhangt, dan komt zijn beweging niet meer buiten.

Men zal zich op de eerste plaats gaan toeleggen op lobbywerk achter de schermen, want dat is politiek veel relevanter. De vraag is dan wel met hoeveel mensen er op de duur nog gelobbyd zal worden, want zijn uitspraken hebben bij veel leden bijzonder kwaad bloed gezet. ‘Met de VVB als het kan, zonder de VVB als het moet’, zo lezen wij in een van de reacties, van een bestuurslid dat niet veel zin meer heeft om nog eens de boer op te gaan.

In heel wat reacties wordt trouwens een vergelijking gemaakt met wat zich in Diksmuide heeft afgespeeld, door de schuld van een comité dat de trouwe bedevaartgangers heeft weggejaagd om zo snel mogelijk een ander, progressiever publiek aan te trekken. Met zoveel succes dat de Ijzerbedevaart intussen is opgedoekt. Politieke relevantie: nul! Dat ze bij de VVB maar eens twee keer nadenken voor ze dezelfde weg opgaan.

Wanneer u dit hoofdartikel leest, moet de VVB-top intussen een communiqué heb­

ben verspreid waarin er de nadruk op wordt gelegd dat iedereen welkom is en blijft bij de Vlaamse Volksbeweging, links en rechts, geelzwart of appelblauwzeegroen. Of daar­

mee de schade kan worden beperkt die Defoort met zijn ondoordachte uitspraken heeft aangericht, zal de tijd moeten uitwijzen. Het ontslag van de voorzitter stond afgelopen weekeinde niet op de agenda: dat zou er voor de buitenwereld op zijn neergekomen dat een bende extreemrechtse zakken een goedmenende vooruitgangsdenker zou heb­

ben gelyncht. Bovendien wil de VVB-top inderdaad graag een nieuwe dynamiek op gang brengen, onder het motto: wie niet beweegt, staat stil. Maar dan zal er toch flink wat meer respect voor de basis moeten worden opgebracht, of het wordt de spreekwoor­

delijke stap te ver in de richting van de afgrond.

ïTRiÈKiitSiRc.

l€OK€ ze&r...

Deze week :

• Het Edel Land heruitgevonden 2

• Brief aan twee heikneuters 3

• Eric van Rompuy is pessimistisch 4

• Die domme leren toch! 8

• De Zestien I I

Ils vont leur corridor

Nonkel Julien, leraar Romaanse talen, wil familiefeestjes wel eens opvrolijken met vol­

gend grapje: een leerling vertaalde “ga uw gang” als “va votre corridor”.

Wel, onze Franstalige landgenoten “vont leur corridor”. Le Soir ging voorbije week­

einde in op het corridorverhaal dat al enige tijd in de Wetstraat de ronde doet. Zoals u als trouwe lezer weet, willen wij zelf wel eens graag creatieve oplossingen aanreiken voor problemen die ogenschijnlijk onoplos­

baar zijn. Vandaar de warme belangstelling waarmee we het artikel in Le Soir lazen.

Om het dossier-B-H-V te ontmijnen, stel­

len de Franstalige partijen voor een corridor aan te leggen tussen Brussel en Wallonië.

Een strook grond van 2,5 kilometer breed en 3,5 kilometer lang, in de gemeente Sint- Genesius-Rode, moet Ukkel verbinden met Waterloo. ‘t Zal nog een schone corridor wor­

den ook, want het gaat over een onvervalst stuk Zoniënwoud. U ziet dat onze Franstalige vrienden absoluut niet veeleisend zijn, want in genoemde morzel gronds woont niemand.

Vandaar wellicht de kwalificatie dat het voor­

stel een ‘minimum minimorum’ betreft.

Wanneer Vlaanderen Brussel in de toe­

komst zal droogleggen, kunnen moedige verzetstrijders met rugzakken vol provi­

and 's nachts de uitgehongerde Brusselse bevolking via die Zoniënstrook van boter en bloem voorzien.

Wanneer Vlaanderen de grenzen zal gesloten hebben voor de rest van de wereld, kunnen commissies van de Raad van Europa via deze transitzone wellicht over de prik­

keldraad de toegang forceren naar Vlaams grondgebied.

We vernemen uit doorgaans goed inge­

lichte bron dat er ook andere voorstel­

len overwogen werden. Een luchtbrug van Bierset naar Airport Brussels. Klein pro­

bleem: Zaventem ligt in Vlaanderen. Wat trouwens gedaan als de bevoorrading s nachts moet gebeuren, om het Vlaamse

afweergeschut te ontlopen? Dan dreigt het Brusselse verbod op nachtvluchten de red­

ding van de hoofdstedelijke bevolking in het gedrang te brengen.

VoedselpakKetten droppen boven de 19 is ook een optie, maar zullen de vliegtuigen dan voldoende brandstof overhouden om nog tot Bierset te geraken?

Hoe dan ook, Vlaanderen moet hier offen­

sief op reageren. Nonkel julien bezit een stukje weide in Bouillon. De Vlamingen vor­

men een meerderheid van 100% op zijn lapje grond. Vanuit democratisch oogpunt moet die weide naar Vlaanderen overgeheveld worden.

Wellicht niet haalbaar, maar we kunnen wel een corridor eisen van Sint-Genesius-Rode naar Bouillon. Een strook van 165 kilometer lang en een meter of drie breed. Iets min­

der zou al volstaan opdat nonkel Julien met zijn caravan naar Bouillon kan rijden zonder Vlaams grondgebied te moeten verlaten.

Maar nonkel Julien is niet meer de jong­

ste en het lukt hem nog maar zelden om de tocht naar Bouillon af te leggen zonder plas­

pauze. We hebben het berekend. De breedte van zijn wagen en van de geopende auto- deur vermeerderd met de ruimte die hij nodig heeft om tegen de prikkeldraad zijn blaas te ledigen, komt zowat neer op genoemde drie meter. Deze eis lijkt ons een minimum minimorum.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

2

De dingen dezer dagen

Teloorgang van de fabel

Zoals bekend bleek uit een peiling in Het Laatste Nieuws dat de helft van de ondervraagde Vlamingen - 49,7 procent om precies te zijn - genoeg heeft van de Belgische staat op krukken en resoluut voor onafhankelijkheid kiest. In dezelfde krant werd twee dagen later een lezersbrief gepubliceerd waaruit ik volgend citaat licht: “Indien de mensen alle voor- en nadelen van een gesplitst België zou­

den kennen, zonder zich te laten opjutten door enkele kortzichtige politieke lei­

ders, dan zouden ze vlug besluiten dat een onafhankelijk Vlaanderen absoluut geen meerwaarde betekent, wel integendeel.” Een dergelijk door een duidelijk gebrek aan dossierkennis geïnspireerde ontboezeming honoreer ik enkel met de benadering “emotioneel”.

Daarom ook is ze in al haar naïveteit nog klein bier, vergeleken met de nieuwe vorm van hogere wiskunde, gehanteerd door de Leuvense hoogleraar en notoire linkse belgicist Mare Swyngedouw, waarmee die meende de resultaten van de HLN-peiling te moeten verguizen in regimekrant De Stan­

daard en in het VRT-Journaal breed uitge­

smeerd met dito duiding van - wie anders? - belgofiel Ivan de Vadder,

Uit een eigen studie van de professor blijkt dan wel “dat de Vlaming zijn geloof in België verliest” (sic), maar er is een maar. En wat voor een. Want in plaats van de helft is er volgens een peiling via een onvervalste, want door de ploeg rond Swyngedouw zelf georga­

niseerde “thuisbevraging” slechts negen pro­

cent Vlamingen gewonnen voor een splitsing van “Ie royaume”. Sterker nog, amper twee van die negen procent acht een staatsher­

vorming belangrijk genoeg voor het bepalen van zijn kiesgedrag. Uit deze zonder blikken of blozen prijsgegeven tegensprekelijkheid met zijn eigen uitspraak dat het geloof in België de pijp uitgaat, moet dus blijken dat de “foutmarge” van de HLN-peiling zowat 48 procent bedraagt. Er kan begrip voor opgebracht worden dat elke belgicist op zijn manier strijd voert om de laatste der Mohi­

kanen genoemd te kunnen worden, maar er zijn grenzen aan alles. Ook aan pogingen tot potsierlijke volksverlakkerij in dienst van

“de goede zaak”. Waarbij ik niet uit het oog wil verliezen dat de 49,7 procent voorstan­

ders voor onafhankelijkheid uit die andere peiling allicht vandaag nog eerder optimis­

tisch ogen. Maar die cijfers op zich zijn niet het belangrijkste, wel de trend die zich nog elke dag verderzet en die niet meer te keren valt. Ook niet door alle Swyngedouws van het belze establishment. Fabels zijn gedoemd om vroeg of laat terug te keren naar het rijk waar ze zijn ontstaan. Dat zal met de Belgi­

sche fabel niet anders zijn.

Gezwam

Nu ik het toch over fabels heb, ook die van die niet echt aangetaste koopkracht ligt dui­

delijk te zieltogen.

Ondanks onzin a la Swyngedouw, maar dan gedebiteerd door andere grote geesten op een ander platform. Ik heb het dan over de dooddoener die men door de strotten van de brave belastingbetaler probeerde te rammen en die zegt dat de koopkracht niet gedaald, maar gestegen is. Waarom! Omdat we vandaag voor hetzelfde geld minder lang moeten werken dan in de vorige eeuw! Wat dat te maken heeft met de tachtig oude bef- kes die ik vandaag neertel voor een brood dat in dezelfde vorige eeuw niet eens de helft kostte, moeten de uitvinders van ook deze nieuwe vorm van hogere wiskunde me toch eens proberen uit te leggen. Maar dan liefst op een dag dat ik lichtjes beneveld door het nuttigen van wat geestrijk vocht bereid ben om naar hun gezwam te luisteren.

Het mag dan al zijn dat de voorzitters van de politieke partijen op een collectief debat

Leugens en laster

In een brief aan eerste minister Yves Leterme en aan Vlaams minister Marino Keulen waar­

schuwt het OVV voor de leugens en laster die de Franstalige pers - Le Soir, de Libre, La Dernièrre Heure - over Vlaanderen en de Vlamingen wel­

haast dagelijks verspreidt.

De bedoeling is de Vlamingen stelselmatig in een slecht daglicht te stellen.

De Franstalige pers grossiert in leugens, las­

ter, vooroordelen én censuur op essentiële gege­

vens, zegt het OVV en zegt dat tevens te kunnen bewijzen via hun dossier Media-mensonges op hun webstek www.woordhouden.be.

Het moge duidelijk zijn waarmee de Fransta- ligen bezig zijn.

Ze zijn druk bezig met post-België ; in afwach­

ting spelen ze de Vlamingen de zwartepiet toe, graaien ondertussen mee wat ze kunnen en zullen op het einde nog eens de rekening pre­

senteren.

onder de kenspreuk “een jaar na de verkie­

zingen” naar eigen zeggen alsmaar harder beginnen lachen naarmate de miserie gro­

ter wordt, het is maar de vraag of dat lachen hen niet zal vergaan naarmate de nog maar pas op gang gekomen stakingstrein tegen de levensduurte op kruissnelheid dreigt over te schakelen. En vervroegde verkiezingen door een gebrek aan politieke moed (al was het maar vijf minuten) op het ene vlak en door een gebrek aan daadkracht op een ander - wat verhindert, om maar dat te zeggen, een regering om de btw op stookolie van 2I pro­

cent naar een voor een normale behoeft 6 procent terug te schroeven! - onvermijde­

lijk worden.

Dode letter

Om het drieluik ter ziele gaande fabels af te ronden: ook met de verrijking die we met zijn allen zouden ervaren dankzij de multi­

culturele illusie, zit het hoe langer hoe min­

der snor. Sombere gedachten over de evo­

lutie ter zake bereikten de media vanuit de totaal onverdachte bron die het Antwerpse Minderhedencentrum De Acht toch mag heten. Dat centrum openbaarde een rap­

port dat, op zijn zachtst gezegd, zorgwek­

kend genoemd mag worden in het licht van, om alleen dat te zeggen, een nieuwe regulari- satiegolf die door de hoofden van Antwerps politiek correct spookt. De Acht heeft alle domeinen van de onvolprezen diversiteitssa- menleving onderzocht en is met haar eigen woorden tot de zorgwekkende conclusie gekomen dat vooral inzake onderwijs de ach­

terstand van allochtone leerlingen ronduit dramatisch is. Vanaf het begin hebben ze al een achterstand en naargelang de school­

opleiding vordert, wordt die er alleen maar groter op.

Met andere woorden gezegd, de “inte­

gratie” in de samenleving van hun gastland blijft een dode letter voor het leeuwenaan­

deel van nieuwe landgenoten die, na hun schoolperiode, dan ook meestal niet aan werk geraken.

Maar in plaats van het failliet van het bank­

roet van een immigratiepolitiek toe te geven die op weinig anders heeft berust dan op een oeverloos pamperen door diegenen die daar electoraal garen willen bij spinnen - wat gij, islamofiele meloenen en xenofiele spal- lochtonen! - bestaat men het in de stad van de Zot van A om te opperen dat bedrijven die niet voldoende allochtone werknemers in dienst hebben of nemen, in de toekomst naar stedelijke werkopdrachten zullen kun­

nen fluiten.

Het interesseert de bedenkers van dat soort positieve discriminatie niet of die nieuwe Belgen bekwaam zijn of niet. Wat telt, is dat ze op een betaalrol staan. Of hoe door sommigen gedreigd wordt de wereld toch verder op zijn kop te zetten om alweer een ander fabeltje toch nog even op te kun­

nen krikken uitzijn stervensnood.

D.Mol

11 juli in Antwerpen

Herinner u 11 juli 2007 in Antwerpen: veel lawaai en herrie, een travestietenshow, geen Vlaamse Leeuw. De VVB kreeg geen permissie van ‘t Stad een kraampje op te zetten om vlag­

jes en ballonnen uit te delen.

Dit jaar pakt de VVB het anders aan: ze pal­

men het Conscienceplein in. Laat Janssens en zijn bende maar evolueren op de Grote Markt.

Tussen I4 en IS uur is het Conscienceplein in Vlaamse handen. Er is een helleman en een orgelman, Micha Mara zingt, Jan van Malderen houdt een vlammende 11 julitoespaak, er zijn volksspelen en dito ambachten. Er zullen tentjes en tafeltjes staan. Zie dat ge er bij zijt.

Nijpend tekort aan gerechtspychiaters

Nieuwe/Nouvelle formule

In samenwerking met Le Soir ging De Standaard vorige week op zoek naar Bel­

gië Nieuwe/Nouvelle Formule. De hele week werden de opiniebladzijden vrijge­

houden voor allerlei suggesties van “creatief talent” (formulering van De Stan­

daard), geboren na 1970. “Niet om België te redden, wel omdat België toe is aan een nieuwe formule”, lezen we in de inleiding. Van de zaterdagkrant tot die van donderdag kregen we toch vrijwel uitsluitend ideetjes aangereikt die het bestaan van ons duurbaar vaderland willen rekken.

Creatief waren de aangezochte auteurs in elk geval. Van de meest opvallende pareltjes van scheppingsdrang willen we onze lezers die De Standaard niet zouden hebben gele­

zen, toch ook graag laten genieten.

In het ideale België van schrijfster Anne- lies Verbeke spreekt ze uitstekend Frans.

Maar dat doet ze dus niet, stelt ze zelf vast.

En ze zou veel Waalse en Franstalig Brus­

selse vrienden hebben. Maar ze heeft er in de praktijk niet één. Wie zich geroepen voelt, mag zich melden via de krant. Een contact­

advertentie met stijl.

Wim de Vilder denkt dat we al een heel eind zouden opschieten als we de Belgische geschiedenis zouden vergeten. Akkoord, want de Belgische geschiedenis is er één om snel te vergeten. De Vilder maakt er al met­

een werk van, want noemt Vanden Boey- nants een gewezen Brusselse burgemees­

ter, wat ‘monsieur pensen en compot’ nooit is geweest. Sterk moment van de presenta­

tor van Journaal en Koppen.

Stef Kamil Carlens, zanger, wil een Vlaamse vlag met een konijn en een Waalse met een kip. Hij laat zich daarvoor culinair inspire­

ren, want "het Belgische volk krijgt die die­

ren toch graag op z’n bord? (met frieten).”

Wij zouden de Vlaamse leeuw eerder ver­

vangen door een ezel.

Stripauteur Nix tekent zijn toekomstvi­

sioen. Hij stuurt alle Vlamingen op vakan­

tie naar Nederland en de Franstaligen naar Frankrijk. Dan wordt het land gesloten, de infrastructuur ontmanteld, de grond omge­

ploegd, het land weer met de brokstukken opgebouwd, waarna de bevolking lotsgewijs een nieuwe woonplaats krijgt toebedeeld.

De Brusselse architect Peter Swinnen schaft de naam België af, wijst de Kempen toe aan Nederland, de Duitstalige gemeen­

ten aan Duitsland, Lotharingen gaat naar Luxemburg, Frankrijk krijgt het Vlaamse Heuvelland, de Fagne en een stuk Henegou­

wen. Al de rest vormt de stadsstaat Brus­

sel. Enkele Franstalige academici gaan net iets minder ver en bepleiten een federalisme met vijf, met een groot tweetalig gewest Bra­

bant middenin.

We komen aan de maandagkrant. Tom Naegels verwijt de Vlaams-nationalisten dat ze het Nederlands heel slecht beheersen.

Vooral het Vlaams Belang valt volgens hem op door veelvuldige taalfouten. Kortom, een oproep tot een nieuwe taalstrijd bij de taal­

strijders. Naegels beheerst het Nederlands wellicht perfect, maar geeft toe dat zijn Frans belabberd is. Misschien zijn ze daar dan weer beter in bij het Vlaams Belang.

Peter Vijgen, copywriter, zoekt inspiratie bij de nazi’s, al schrijft hij dat niet zo uitdruk­

kelijk. Hij wil subsidies voor mensen die voor

‘tweetalig' nageslacht zorgen, mengkindjes met Vlaams-Waalse ouders. ,

De dinsdag breekt aan en het blijkt dat de naziperiode ook anderen inspireert. Auteur Stefan Brijs levert een toekomstvoorspelling voor 2012. Forza Flandria werd een succes, want De Wever is minister-president.Jean- Marie Dedecker minister van veiligheid D|e houden propagandameetings in het sportp3 leis. Er komen grote propaganda-affiches 'n het straatbeeld. Het Laatste Nieuws drukt de lijst af van verboden boeken. Geen enke e krant wil nog iets van Brijs afdrukken (posl tief nieuws, als je het ons vraagt). Minister van Onderwijs Frank Vanhecke schaft Frans af als leervak. Op het eind van het verhaa wordt het land gesplitst.

Moraalfilosoof Patrick Loobuyck is een echte democraat. Als de overzijde gee staatshervorming wil, moeten de Vlamin^

gen - een meerderheid nochtans - d'e el laten vallen.

Woensdag, nog twee dagen doorbijtem Jonas Geirnaert van Woestijnvis houdt bij een tekening, die leert dat we niet me®

naar de Ardennen kunnen als “de Vlami^

gen winnen". Een politicoloog van de vindt nationale partijen noodzakelijk vo het land. Maar vreest dat die er niet me zullen komen. Dus...?

De hoofdredacteur van het Leuvense st dentenblad Veto - waar ook Stefke en Pauli van De Morgen hun mosterd heb gehaald - wil een Belgische televisieomroep Lekker tweetalig. Weinig origineel, want hebben we al, de VRT.

Lorin Parys, voorzitter van Flanders een Vlaamse organisatie voor onderneming^

creativiteit, vindt dat een gemeente met Franstalige inwoners tweetalig moet w den. Is die meerderheidsregel ook van to passing op België zelf, vragen wij ons <’an(15i

Joepie, het is donderdag. Geert Bue e dichter en hoogleraar, zou de Belgische p tici een tijdlang willen opsluiten in |bjS.

waar ze moeten leren naar elkaar te teren. Want scheiden is “simpelweg è optie”. Hoezo? Niets is gemakkelijker scheiden tegenwoordig. Zelfs schu

lo°s! n

Oei, op de laatste dag staat er zowaar goed stuk, van Frederik Pieters, pr0 .Ljjn neel internationaal actief als pr-man.

prognose voor België over 20 jaar: staat dig niet veel verschillend van de huidige si atie, maar verpauperd.” ,

Op de valreep een verstandig woOl nar- toen was het vrijdag en mocht Dave 1 . det zijn afgezaagde tricolore besluiten t ken. We waren eind vorige week echt een deugddoend weekeinde toe. j

De dingen dezer dagen

3

Echo ’s uit de Koepelzaal

Sloddervossen

Dat waren de niet malse woorden van CD&V’er Carl Decaluwé vorige donderdag in de Mediacommissie van de Vlaamsche Parochieraad toen daar het debat plaats­

greep over het rapport dat het Rekenhof maakte op basis van zo’n I30 VRT-dossiers uit 2005. En die grijze muizen hadden het ook al gehad over ‘te weinig transparantie, te weinig mededinging, gebrekkige motive­

ring van de beslissingen, onvoldoende gege­

vens over de kostprijzen, discutabele consul- tancy-opdrachten, enz.’

Grote Rode Manitou Guy Peeters, voor­

zitter van de Raad van Bestuur van de zoge­

heten openbare omroep, hing de platte uit:

'Hadden we toen de bevoegdheden gehad die we nu hebben, dan hadden we eerder kunnen ingrijpen’, klonk het vergoelijkend. En Dirk Wauters, gedelegeerd bestuurder van de VRT, wilde maar liefst de mantel der liefde spreiden over het geknoei van bonbels Tony Mary en Aimé Vanhecke. Zijn ‘argument’

was bijzonder ontroerend en meer dan één parlementslid kon een beleefd gegrinnik c.q hoestbui niet onderdrukken: ‘Laat ons nu deze bladzijde van het verleden omslaan en ons volledig op de toekomst richten. Dit alles heeft veel tijd en energie opgeslorpt. Het wordt hoog tijd dat we ons weer op onze corebusiness kunnen storten, en goede tele­

visie, radio en internet maken.’

Ge moet het maar durven zeggen...

Namen noemen!___________

Decaluwé eiste echter van het Reken­

hof alle details en alle namen: ‘Zware fouten maken, wegwezen met een riante ontslag­

vergoeding en zand erover, dat is té gemak­

kelijk.’ Inderdaad! Zeker als men weet dat

‘meneer’ Mary vorig jaar op de Reyerslaan buiten gewandeld is met een ontslagpremie van 775 000 euro in zijn pocket! Daar zouden ze zelfs in Laken niet echt vies van zijn, ver­

moeden we zo... Maar steeds volgens Deca­

luwé - die bijzonder goed op dreef was! - was de nummer I eigenlijk de nummer 2 en ligt de hoofdverantwoordelijkheid bij die andere vrijmetselende, de in leidende Vl.Pro-krin- gen trés Aimé Vanhecke. En ookjurgen Ver­

strepen was niet bereid zomaar amnestie te verlenen: hij eiste een diepgaande analyse en schroomde zich niet te gewagen van norm­

vervaging en mogelijk zelfs fraude! Waarop Werner Marginet (VB) zich luidop afvroeg op het dan niet tijd werd om een onder­

zoekscommissie op te richten!

Twee kampen_____________

Het leukste vonden wij eigenlijk de twee kampen die zich overduidelijk aftekenden over de grenzen van meerderheid en oppo­

sitie heen. Want de enige partijen die de VRT door dik en dun steunden, waren SP.a, VI.Pro en Groen. Horen wij daar iemand vra­

gen hoe dat toch zo zou komen? Zouden die vertegenwoordigers van het Vlaamse volk

*an de andere partijen zich derhalve eens niet stilaan gaan buigen over de vraag of een VRT nog nodig is, en zeker of déze VRT niet beter opgedoekt wordt!

Ondertussen mag men trouwens de vraag stellen - en dat gebeurde gelukkig ook! - wat de Raad van Bestuur, de interne auditploeg, de regeringscommissaris, de bedrijfsrevisor en het Rekenhof (tot hiertoe) dan eigenlijk deden met de jaarrekeningen van de VRT?

VVant tot hiertoe heeft geen enkele instan­

tie daar ooit die fouten opgemerkt! Waren de dinertjes op kosten van de firma iets te goed gesoigneerd misschien? Betaal maar belastingen, Vlaamse sukkels!

Ziekenhuizen

Helga Stevens (N-VA) ondervroeg woens­

dag in de plenaire zitting op de haar eigen gedegen wijze Steven Vanackere, minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin over de federale investeringen in Waalse en Vlaamse ziekenhuisinfrastructuur. Vorige week kon­

den we immers de heks van Ougrée, la Onke- linx (federaal minister van Volksgezondheid) en haar paladijn Donfut (Waals minister van Volksgezondheid, Sociale Zaken en Gelijke Kansen), daarover victorie horen kraaien.

De krant ‘Le Soir’ had het zelfs over ‘Plus que Ie Plan Marshall’! Maar blijkbaar is dat alles meer perceptie dan realiteit. Zoveel bleek tenminste uit het antwoord van de minister, die vooral uithaalde naar Monique Moens, die eens te meer haar onnozele wagonnetje aan een intellectueel iets beter voorziene locomotief had gekoppeld. En als zelfs Joris van Hauthem (VB) de uitleg van de minister

‘correct’ vindt...

Koning Voetbal

Gino de Craemer uit Assebroek (bij Brugge) is een commerciële jongen, een soort selfmade-man uit de privé, die sinds vorig jaar zetelt als vertegenwoordiger voor de N-VA. Hij doet dat wellicht niet slecht, al we weten dat niet goed, want hij zwijgt vooral, zoals het een nieuwkomer past. En hij komt nogal stipt naar de samenscholingen, zowel die van de twee commissies waar hij in zit als die van de openbare vergadering.

Deze week, wellicht niet toevallig tijdens de eerste wedstrijden van het EK, heeft hij niet alleen gesproken in de koepelzaal (over de taalkennis van werkzoekenden in Vlaan­

deren) maar tevens de wereld kond gedaan van zijn droom van een Vlaams nationaal voetbalteam. Hij is inderdaad niet de eer­

ste, vermoedelijk ook niet de laatste. ‘Wales, Engeland en Schotland zijn geen onafhanke­

lijke staten en zij hebben toch ook een eigen nationaal elftal’, mijmerde hij in een brief aan ‘Het Laatste Nieuws'. De Zwarte Leeu­

wen zouden volgens De Craemer een ‘groot samenhorigheidsgevoel’ kunnen teweegbren­

gen. In de huidige context - de Rode Duivels - ‘is er geen eenheid tussen Vlamingen en Walen’ volgens De Craemer. Ja, waar heb­

ben we dat nog gehoord? Daarom vermoe­

delijk dat zoveel Vlaamse supporters openlijk of iets meer verdoken hun sympathie voor het Nederlandse elftal niet onder stoelen of banken steken. En als die dan tegen Frank­

rijk winnen (met vernederende 4-I cijfers) kan de lol al helemaal niet op...

Roddels uit de Wetstraat

Minder kroeg______________

Het begon de spuigaten uit te lopen in de Kamer. De drukst bezochte plaats - de kof­

fiekamer - was aan het verworden tot een soort gewone kroeg.

Praatbarakkers brachten hun familie en bezoekers mee binnen en ook tal van mede­

werkers voelden er zich stilaan thuis. De obers kwamen handen te kort. Bovendien raakte ook het gebruik ingeburgerd dat par­

lementsleden om de haverklap koffie of fris­

drank lieten aanvoeren in het halfrond, hoe­

wel in principe alleen regeringsleden en fractievoorzitters van die speciale service konden genieten. Niemand die dierf erte­

gen in te gaan. Tenzij een Boze natuurlijk...

Quaestor Guy D’haeseleer kreeg daarvoor zelfs een duwtje in de rug van de Kamer- beheerders (quaestoren) van alle andere partijen. Daarvoor werd efkens het cordon doorbroken. Veel Franstalige fluweelzitters zijn het daar natuurlijk niet mee eens, maar beslist en besloten is beslist en besloten.

Het zijn dus opnieuw zoals vroeger de par­

lementsleden en hun fractiesecretaris die er hun kostbare tijd en hun verveling mogen komen doden.

Alleen oud-parlementsleden mogen er ook nog eens een pot komen pakken. Maar dat is het dan ook. De hijsgrage mannen en madammen kunnen dus voortaan best een van hun ongebruikte kantoren gaan inrich­

ten als zatselplaats voor hun vrolijke suppor­

tersclub feestneuzen.

Aan Leterme de Ferme en Marino de Macho, Zwetsstraat

Gij Heikneuters,

Als respectievelijk West-Vlaamse gei­

tenboer en Limburgse bokkenrijder hadt gij wellicht nog nooit van Overijse gehoord, maar ge achtte toch de kans gekomen om een paar punten te scoren bij de Franstaligen. Bij La Dernière Heure hadden ze namelijk ontdekt dat er in die druivengemeente afgrijselijke folterprak­

tijken worden toegepast op arme anders­

taligen: zij worden door Vlaamse Gesta- pospionnen meedogenloos verklikt met gebruikmaking van een Centraal Meld­

punt en vervolgens door de gemeente­

lijke Kommandantur opgejaagd en gege­

seld tot de dood erop volgt. Een nieuw Vlaams staaltje van ‘Hitlerpraktijken’, zo zei uw woordvoerder, geachte minister Keulen. En voor zover wij weten, hebt gij hem niet teruggefloten, integendeel, ge hadt het zelf over verwerpelijke verklik­

king, middeleeuws en ongrondwettelijk.

En daarmee lijken de Franstalige pogin­

gen tot intimidatie via binnen- en buiten­

landse media stilaan succes te hebben: ge doet in uw broek dat ge opnieuw aan de schandpaal zou worden genageld als Boze Onverdraagzame, en diep in uw hart hebt ge er wellicht al dik spijt van dat ge u met die drie faciliteitenburgemeesters in nes­

ten hebt gewerkt. Het zou ons niet ver­

wonderen als ge binnenkort een bocht van I80 graden maakt.

En wat u betreft, geachte premier, ge zijt goed op weg om een typische Belgi­

sche excellentie te worden, die met valse beloften en flauwe vertelselkes over meer Vlaanderen aan de macht komt, om die daarna zo snel mogelijk te begraven. Ook gij noemde de gang van zaken in Overijse

‘onaanvaardbaar’, waarvoor gij lof oogstte in de Franstalige gazetten, bijvoorbeeld in Le Soir die u ineens ‘‘Monsieur 800.000 Volt" noemde, iemand met veel punch, strijdlustig, alsof alles ineens koek en ei is tussen u de Franstalige media. Uit de reacties van het Vlaams Komitee Druiven- streek, het Halle-Vilvoorde Komitee, het OVV, van uw partijgenoot-burgemeester Dirk Brankaer, van het Vlaams Belang en van uw kartelpartner N-VA, zult ge intus­

sen wel begrepen hebben dat ge de bal kei­

hard hebt misgeslagen, zoals ge dat overi­

gens al I2 maanden doet. Dirk Brankaer heeft er samen met de coalitie Overijse

Zakkenvullende echtgenoot

Het is door de ijver van Francis van den Eynde dat het Rekenhof een en ander heeft nagekeken om tot de bevinding te komen dat 'monsieur Onkelinx’, zoals advocaat Uyt- tendaele en echtgenoot van tante Laurette ondertussen gemeenzaam wordt genoemd, tijdens de vorige legislatuur maar liefst voor zo’n slordige 35 miljoen oude befkens aan regeringsopdrachten - en vooral van soci­

alistische kabinetten - toegeschoven kreeg.

Hierover ondervraagd, moest Leterme toe­

geven dat er niet alleen transparante proce­

dures nodig zijn, maar dat ook een ‘bepaalde deontologische houding, die elke belangen­

vermenging moet kunnen uitsluiten, meer dan ooit van toepassing moet zijn'. 'Madame la ministre’ was in geen velden of wegen te bespeuren om haar halve trouwboek te ver­

dedigen.

Rookverbod

Ook in de praatbarak mag niet meer gerookt worden. Reeds enige tijd zijn de asbakken gebannen. Maar in de kantoorgan- gen ruikt men her en der nog rookpluimen, zelfs in de toiletten. En ook in de Kamer merkt men hetzelfde verschijnsel als elders:

rokers die in weer en wind voor of achter de gebouwen op al dan niet geregelde tijd­

stippen bij elkaar staan en hun peuken op de meest onwaarschijnlijke plaatsen achterla­

ten. Een geluk dat kettingrokers en sigaren- paffers als Luc van den Bossche en Marcel

2002 keihard voor gewerkt om het Vlaams karakter van Overijse te verdedigen, tegen lokale nobiljons en franskiljons, en hij ver­

dient daarvoor uw steun, niet uw afkeu­

ring. Ga verdorie uw geiten opnieuw een beurt geven, maar hou uw pollen af van de Vlaamse Rand!

Wij hebben het ontelbare keren gezegd en geschreven, maar ter uwer aansporing zullen we het nog maar eens herhalen: wie de integriteit van het Nederlandse taal­

gebied niet respecteert, hoort in Vlaan­

deren niet thuis. Het mag wel niet meer van professor Defoort, maar we voegen er toch een welgemeend ‘Franse ratten, rol uw matten’ aan toe. Wat is er trou­

wens verkeerd aan of ongrondwettelijk, om (immobiliën) handelaars een beleefde brief te schrijven met het verzoek eens even op de landkaart te kijken en vast te stellen dat Overijse wel degelijk in Vlaan­

deren ligt? Tenzij die gemeente natuurlijk morgen bij opbod verkocht wordt om deel te gaan uitmaken van de fameuze corridor tussen Brussel en Wallonië. (Le Soir pakte afgelopen weekend uit met een onder- handelingsplan dat voor die corridor op tafel zou liggen.) Corridor, ook wel cou­

loir genoemd, laten we er ineens Keuloir van maken, dan gaat ons ministerke van Binnenlands Bestuur eindelijk de geschie­

denis in.

Intussen is het blijkbaar zo ver dat bur­

gemeester Brankaer schriftelijke doodsbe­

dreigingen heeft ontvangen van Franstalige kant (informatie Vlaams Komitee Druiven- streek). Daarvoor, Leterme de Ferme en Marino de Macho, draagt gij mee de poli­

tieke verantwoordelijkheid. Door te rea­

geren zonder na te denken, zonder u te informeren, door de Vlamingen in het alge­

meen en de Overijsenaars in het bijzonder een trap onder de gordel te geven, door flauwekul te verkopen over niet grondwet­

telijk, door het gemeentebestuur voor te stellen als een bende middeleeuwse barba­

ren, moedigt gij de franskiljons alleen maar aan om steeds verder te gaan. Belt onmid­

dellijk uw chauffeurs, stapt in uw wagens, rijdt naar Overijse, biedt op staande voet uw excuses aan, en gij Keulen, smijt die hansworst van een woordvoerder buiten.

Hij zal wellicht snel werk vinden bij het FDF.

xWöd&ac.

Colla dat niet meer hebben moeten mee­

maken. Of misschien was er juist met hen in de regering mogelijk nooit zo’n tabakofobe wet gekomen...

Kwalijke erfenis

De speciale voertuigen met 90 mm- kanonnen, nog aangekocht door Baas Gan- zendock Flahaut, zijn eigenlijk feitelijk nutte­

loos omdat geen enkel ander NAVO-land er mee werkt. Maar Flahaut van de Parti Scan­

dal had het zo geregeld dat de kanonnen in Wallonië werden vervaardigd en de munitie in Nijvel. Kwestie van zich van stemmen te verzekeren bij verkiezingen. Flahauts opvol­

ger, Piet Buiskruit, zat ermee. Achttien van die voertuigen zijn al vervaardigd. Kostprijs:

2, 8 miljard oude befkens. Boze Luc Seven- hans, die bij tijd en wijlen ook wel eens een riant lobbydineetje met een of meerdere Belze generaals ziet zitten, nam De Crem, zijn strijdmakker tegen Flahaut in de vorige legislatuur,

leesverder blz. 14

Geen woorden maar daden!

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

B Vlaams & Neutraal Ziekenfonds

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vru.be

4

Brusselse gesprekken

Eric van Rompuy: “Mijn gemoedstoestand? Pessimistisch... ”

“Het is geleden van I984 dat ik nog eens door‘t Pallieterke geïnterviewd ben”, glimlacht Eric van Rompuy wanneer hij ons op zijn bureau in het Vlaams parlement verwelkomt. “De redacteur van dienst was toen trou­

wens Gerolf Annemans.” Inmiddels is Van Rompuy een ‘oude rot’ in de politiek, en niet onbelangrijk: hij stelt zich steeds meer vragen bij de over­

levingskansen van dit land.

Naast parlementslid is hij ook schepen in Zaventem, de gemeente die onlangs in het nieuws kwam omdat ze een taalcriterium koppelde aan de verkoop van enkele gemeentelijke kavels. Stof genoeg dus voor een gesprek met deze politi­

cus uit de Rand.

*t P.t Onlangs werkte uw gemeente Zaventem zich in de kijker. Enkele tientallen kavels zouden verkocht worden, maar enkel Nederlandsta- ligen zouden in aanmerking komen.

Althans dat is toch de versie die in de Franstalige pers weerklonk. Aan uw reactie te zien, zit de vork anders in de steel...

EvR: Zonder meer. Zoals vrijwel alle gemeenten beschikt de gemeente Zaven­

tem over een aantal gronden. Onder meer de verkaveling, 'Harenheide’ genaamd, die in de jaren 70 tot stand kwam. Vandaag wor­

den de laatste 75 loten verkocht, en voor deze verkoop werd door de gemeenteraad een reglement goedgekeurd. Dit gebeurde in 2006, wij zaten toen nog in de oppositie.

Iedereen, met uitzondering van ‘Union des Francophones’, stemde trouwens met dit reglement in.

Concreet vraagt men aan de kopers van deze kavels dat ze Nederlands kennen of - en dit laatste verzwijgt men vaak aan Fransta­

lige kant - een inspanning leveren op dat vlak door zich voor een cursus in te schrijven in het 'Huis van het Nederlands’. Het gaat dus niet om een taalcriterium, laat staan een taalexamen, maar wel om een engagement.

Meer niet. De manier waarop dit reglement is opgesteld, berust trouwens volledig op de Vlaamse Wooncode.

Andere gemeenten in Vlaams-Brabant namen soortgelijke initiatieven. Zemst bij­

voorbeeld, of Hoeilaart. Onlangs ging Vil­

voorde zelfs een stap verder. Van privé- eigenaars werd gevraagd dat ze zich zouden engageren hun kavels enkel aan Nederlands- taligen te verkopen of aan mensen die een inspanning leveren om de taal te leren. Dit gaat verder dan wat wij doen. In ons geval beperkt het zich immers tot een aantal kavels die eigendom zijn van de gemeente.

Niet alleen heeft men dit ene criterium fou­

tief voorgesteld, men heeft het ook helemaal uit zijn context gerukt.

Waar het ons om gaat, is dat mensen van Zaventem de mogelijkheid geboden krijgen in hun gemeente te blijven wonen. De markt­

prijs van grond bedraagt zo’n 350 euro per m2 in onze gemeente. De vraagprijs voor deze loten is naar I50 euro per m2 herleid.

De gehanteerde criteria voor het toeken­

nen zijn: reeds in Zaventem wonen, er wer­

ken, de leeftijd en de gezinslast. Iedereen komt in aanmerking. We zien dat bij de inte­

kenaars vandaag ook Franstaligen of buiten­

landers zitten, wat de beste illustratie is dat het voorstellen van de verkoop als een apart- heidsdaad geen steek houdt.

Als we van de mensen een inspanning vragen om Nederlands te leren, willen we vooral een signaal geven: dit is een Vlaamse gemeente en het Nederlands beheersen is in ieders belang. Weet u, vorige week nog ben ik aangesproken door een Franstalige die al tien jaar in Zaventem woont. Hij vindt dit engagement een prima zaak. Men gaat er trouwens van uit dat Franstaligen geen Nederlands zouden kunnen. Dat is onzin.

Veel meer dan vroeger het geval was, zijn ze het Nederlands machtig. Vaak gaat het om kwade wil.

't P.: Opvallend toch hoe groot de afstand tussen werkelijkheid en beeld­

vorming wel is...

EvR: Nagenoeg elke daad van een Vlaams bestuur, ongeacht of het een gemeente, het gewest of de provincie betreft, wordt in een context van nationalisme en zelfs racisme gekaderd. Want dat zijn de woorden die in de mond worden genomen. Het punt is dat vele Franstaligen maar niet willen aanvaarden dat Nederlands de taal is van een Vlaamse gemeente en dat de Vlaamse instanties de voogdij over deze gemeenten uitoefenen. De Vlaamse overheid stellen ze steevast als een vijandig iets voor. U moet maar eens kran­

ten en nieuwsuitzendingen tussen Noord en Zuid vergelijken. Een maatregel zoals we die in Zaventem genomen hebben, levert in de

Er ligt een staat op sterven”

Vlaamse kranten met wat regionaal nieuws hoop en al vijf regels op, terwijl het op RTBF en Le Soir hoofdnieuws was. De kwestie haalde zelfs het avondnieuws van TFI.

Polarisatie

‘t P.r Aan deze Franstalige ziens­

wijze is op zich niets nieuws. Toch kun­

nen we ons niet van de indruk ontdoen dat hun opstelling de laatste maan­

den behoorlijk verscherpt is. Denkt u er ook zo over?

EvR: Beslist. Kijk maar naar de faciliteiten­

gemeenten waar je historisch nog tweetalige burgemeesters had. Maar sinds die mensen van het toneel verdwenen zijn, zag je de situ­

atie veranderen. De polarisatie werd steeds meer op de spits gedreven. Trouwens, ook in de andere randgemeenten hoor. Vroeger had je één Franstalig gemeenteraadslid in Zaventem, vandaag zetelen ze met een zes- koppige fractie. De gelatenheid van vroeger - “on vit bien a Zaventem", hoorde je wel eens zeggen - heeft plaats moeten ruimen voor een sterkere partijpolitieke opstelling. Ze zijn ook beter gestructureerd dan vroeger.

't P.: Hebt u een verklaring voor die ontwikkeling?

EvR: Ik denk dat er verschillende facto- ic

Bij het aantreden van de Vlaamse regering-Leterme in 2004 was geen ministerpost voor Eric van Rompuy weggelegd. Voormalige Unizo-man Kris Peeters en oud-vakbonds- vrouw Inge Vervotte kwamen eerst aan bod, waardoor deze voormalige Vlaamse minis­

ter van Economie uit de boot viel. Hij maakte nooit een geheim van zijn ontgoocheling- Het fractieleiderschap van zijn partij interesseerde hem niet. “Be free” werd zijn motto en hij koos resoluut voor het bestaan als backbencher. Sinds enkele jaren is hij ook een regelmatige blogger. Zijn webstek (www.ericvanrompuy.be) is alvast een plek met meer animositeit dan de Vlaamse praatbarak.

Er ligt een staat te sterven", schreef hij er vorige week nog. "Het land rijdt op een cuis- tax zonder ketting. Waarom dit niet openlijk toegeven en de illusie creëren dat het op 15 of 21 juli nog allemaal in orde komt (...) De splitsing der geesten gaat verder. Elke dag opent Le Soir met een Vlaams-vijandige verklaring. Het doet denken aan de FDF-krant van de jaren zestig en zeventig. Bijna oorlogstaal. Vorige week werden we omwille van de Wooncode in Zaventem vergeleken met de Serviërs en de Albanezen van Kosovo. Zij wanen zich moreel superieur en open van geest. Wij zijn bekrompen, niet-democratisch, racistisch en egoïstisch. (...) Het pretentieuze toontje waarmee ze hierover schrijven ver­

raadt ook een diepe minachting.”

EvR: Het klopt dat er trends zijn waar we machteloos tegenover staan. Er komen meer mensen uit Wallonië en zeker Brussel naar Vlaanderen wonen. Bepaalde delen van Brus­

sel zijn nu eenmaal erg duur.

Andere wijken zijn dan weer migrantenwij­

ken. Er is ook het internationale gegeven. In onze gemeente werken alleen al 60.000 men­

sen. Vele hiervan willen ook wel eens de files vermijden en dicht bij hun werk wonen.

Zal dit voorbeeld van de 75 kavels nu het verschil maken? Op termijn wel, denk ik.

Want voor de eerste keer zegt de gemeente duidelijk: als je hier wil komen wonen, vra­

gen we dat je je aanpast.

Het is een signaal voor zowel de anders­

taligen, maar ook naar de Nederlandstalige inwoners.

ren zijn. Er is de kartelvorming geweest die aan Franstalige kant als een duidelijke radi­

calisering geïnterpreteerd is. Er is ook de opmars van het Vlaams Belang van de voor­

bije jaren. Er is een soort paniek ontstaan. Ze zien het kartel, het Vlaams Belang, maar ook de Lijst Dedecker. Stilaan werd de idee dat Vlaamse onafhankelijk onafwendbaar is een heus dogma. En dit zorgt voor paniek. Aan Franstalige kant speelt ook het feit dat het FDF dat op sterven na dood leek, een nieuw elan gevonden heeft in de MR-constructie.

Men mag ook de sociologische ontwikke­

ling niet over het hoofd zien: de Franstalige aanwezigheid is numeriek fors toegenomen, waardoor ze zich gesterkt voelen. En door de actie van de burgemeesters van Halle-Vil- voorde, werden ze plots met hun neus op de feiten gedrukt en realiseerden ze zich in Vlaanderen te wonen.

‘t P.t U bent schepen in Zaventem.

Met het college trachten jullie iets aan het behoud van het Vlaams karakter van de gemeente te doen. Elders doet men dat ook. Maar is het niet alle­

maal een pleister op een houten been?

Veel haalt het niet uit, zegt de cyni­

cus...

Vastgereden?

‘t P.: Gaat de regering ergens lan­

den op 15 juli?

EvR: Ik ben daar erg sceptisch over (zucht).

Als je kijkt welke posities ingenomen zijn...

‘t P.: Heeft het kartel zichzelf niet zelf vastgereden? Naar de kiezer trekken met een uitgesproken com­

munautair programma, een duidelijk mandaat krijgen (bijna 800.000 voor­

keurstemmen voor Letermel), maar vervolgens genoodzaakt zijn de kies- beloften via de klassieke Belgische onderhandelingsmechanismen waar te maken?

EvR: We zitten natuurlijk in België hé, daar kan je niet onderuit. We werden de groot­

ste partij en leveren vandaag de premier.

Het kartel is trouwens nooit naar de kie­

zer getrokken met een separatistisch pro­

gramma, wel met de eis voor meer autono­

mie. De splitsing van BHV is de logica zelve binnen de Belgische context. Dit gezegd zij­

nde, we wisten heel goed dat het niet mak­

kelijk zou worden om naar de verkiezin­

gen tot een akkoord te komen. Toch had ik verwacht dat er wel een gespreksbasis zou gevonden worden, net zoals dat in het verle­

den steeds het geval was. Dat was een mis­

vatting. We zijn op een “non”gebotst, en dat was het dan. Precies deze opstelling is een nieuw gegeven.

Alle resoluties van het Vlaams parlement én de splitsing van BHV in één pakket bin­

nenrijven, leek me wat te hoog gegrepen- Maar door de radicalisering aan Franstalige kant staan we inmiddels nog nergens. Hun antwoord op onze redelijke verzoeken was de uitbreiding van Brussel, de benoeming van de drie burgemeesters, kortom, zaken waarvan ze heel goed weten dat ze voor ons onbespreekbaar zijn.

‘t P.: De uitbreiding van Brussel 15 onbespreekbaar voor de Vlamingen' De splitsing van BHV dat de band met de Franstaligen uit de Rand zou onder- mijnen, kan dan weer niet door de beu gel voorde andere kant. Kan een vorm van inschrijvingsrecht de basis van een compromis uitmaken voor u? Rik ’an Cauwelaert heeft al enkele keren in Knack gesuggereerd dat de geesten van de CD&V-achterban hierop v°°r bereid worden.EvR: Tja, inschrijvingsrecht is natuurlijk een containerbegrip. Ten tijde van Egmont gin»

het niet enkel over de faciliteitengemeenten maar ook over heel wat andere gemeenten zoals Dilbeek of Zaventem. Er zijn ook ver­

schillende formules mogelijk. Voor we verkiezingen kan men zich in Brussel inschr'J ven? Is dit eenmalig of beperkt tot enke verkiezingen ? Of voorgoed ? Als dit ook voo de gemeenteraadsverkiezingen zou gel enJ zou dit op een uitschrijvingsrecht uit de Ra neerkomen. Dat laatste is misschien nog e goede zaak (lacht). Laat het me zo stele de CD&V gaat niet het inschrijvingsrec als dusdanig aanbrengen. Maar dat er 1 gen mogelijk zijn met de kieswet in de fac^

teitengemeenten, ga ik niet ontkennen. 10 gaan zeggen dat dit een partijstandpunt z

zijn me wat te ver. . .

‘t P.r Zo hebben we het ook n' begrepen. Het zou om informele co tacten gaan om de achterban Psycngll logisch wat voor te bereiden op e akkoord dat in die richting zou ga°.

EvR: Ik zetel in het Vlaams Parlem Ik zal toch wel weten als zo’n dingen het gebeuren zijn, zeker? Trouwens. * de Franstaligen is dat allang niet meer doende. De situatie is helemaal geblokke Zoals ik al zei: pessimisme is mijn gemo

toestand. pr,K.

/ / juli komt er snel aan en het zal nodig z dat de leeuw zijn tanden laat zien. In len doen ze dat ieder jaar, dit jaar al v°°r dertiende keer. Het Guldensporenkomitee heeft Guido Not ts uitgenodigd om de strijdrede te houden- Guido kent, weet dat de vonken ervan afzu vliegen. Blogger Luc van Braekel heeft het o't

Oude en nieuwe media in Vlaanderen ■ Het geheel wordt opgeluisterd door volks ziek, gebracht door Tantris, maar uiteraar 0 breekt de samenzang niet. Cartoonist Fré z°

voor de spottende noot. Kaarten kosten 8 euro in voorverkoop en 9 euro aan de kassa. Stortingen op r‘■ , ningnummer 733-0320600-45 met verm ding naam.

De dingen dezer dagen

5

Tien jaar na zijn overlijden

Anton van Wilderode leeft

“Liedvan mijn land, ‘k zalu altijd horen uit alle dalen der herinnering...” Hoe dikwijlszingenwe dit melodieuze, weemoedige liedniet? OpZangfeesten, Ijzer­

bedevaarten vroeger, Ijzerwaken, herdenkingen,uitvaarten.Maar, er is ook een wonderbareen ware anekdote ronddit lied. Terwijl Anton van Wilderodemet een vriend, in februari I948 in Lier bijhet bed van de zieltogende Ernestvan der Hallenstond- dit jaar zestig jaar overleden - schreef zijn goede vriendentoon­

dichter Ignace de Sutter in Sint-Niklaas de innigemuziek bij Antons lofzang voor zijnland. Jeugdbezieler, dichteren toondichter: een magisch-poëtisch,Vlaams verbond! Zo vertelde Van Wilderode het ooit zelf aan mij.

Dejonge CyrielCoupé was in de jaren dertig van devorige eeuw, toen het AKVS zijn doodsstrijduitvocht tegen deovermacht van belgicistischebisschop­

pen, student aanhet “college” (Sint-Jozef-Klein-Seminarie) van Sint-Niklaasen AKVS’er.

Vooral in die strijdbare studentenbewe­

ging werd zijn Vlaams-nationale én Groot- Nederlandse overtuiging gevormd. Naar het thema van het voorbije Zangfeest - waar allen met meer geestdrift dan ooit zijn “Lied van mijn land” en “Volk, word staat!” zon­

gen - zette hij zich steeds “manifest” voor de Vlaamse ontvoogding in. Vorige zondag IS juni, dag van zijn dood tien jaar geleden, werd hij in zijn college herdacht. Op zaterdag 28 juni, zijn geboortedag mét tweelingbroer Filemon in I9I8, geeft het herdenkingsco- mité van zijn geboortedorp Moerbeke (vanaf I8 uur) extra luister aan de hulde van zijn grote dichter.

Het land van de wortelstok

De sterkste stuwkracht in het leven van Cyriel Coupé - die zijn mooie schuilnaam Van Wilderode gewoon in het telefoon­

boek vond - was de intense verbondenheid met zijn geboortegrond, "het land van de wortelstok”: het toen nog beboste Moer­

beke en het met canada’s langs lensvormige akkers bezaaide Land van Waas. Zijn ouders, vader Edmond Coupé - de dorpsdichter - en zijn moeder, Maria-Louisa van Severen (géén familie van Joris), zorgden voor een harmonisch gezin. Meermaals heb ik hem, eerst als journalist, dan als vriend, bezocht in zijn huis op het oudererf, aan de Dorpvaart.

Daar, in de uitgestrekte bossen en langs vel­

den en akkers, was hij een zeer gelukkig kind geweest en zwierf hij, alleen, rond: “O lopen weer als voorheen...” Die herinnering maakte hem later steeds gelukkig. Het ver­

laten van het vadererf in I997, toen hij in het ziekenhuis te Sint-Niklaas moest wor­

den opgenomen, viel hem zeer zwaar en was het begin van het einde...

In verscheidene dichtbundels heeft Anton zijn heimwee naar die blijde kindertijd opge­

roepen, evenals verdriet om het verlies van

Laat er niet mee spotten, Patriotten!

De Pure Patriotten tonen zich heel erg bezorgd om de kwade faam van Het Edel Vaderland in ‘t grote buitenland. Met medeleven geschreven.

Kwam Caesar weder uit z’n graf, dan stondde man waarschijnlijk paf en droop hijdiep ontgoocheld af.

Van alleGalliërs de dappersten, schreef die ferme.

De Pure Patriottenen van beider kunne

reikhalzen naar eennieuwe zet vanYves Leterme alsnaar een nieuwe reeks De Dikke en DeDunne.

Leterme moet uit onze naam

•ets doen aan degeschonden faam der nationalesantenkraam!

DePure Patriottenhopen vurigdat de faam

*an ‘tEdel Vaderlandnaarwijd en zijdzal blaken.

Wanneer degeitenboer een eindkan maken aan deblaam, dan zal de tricolore weer furore maken!

‘tVooruitzicht maakt mij wel verward Want in het diepste van mijn hart supporter ik voor geelen zwart.

Krijg ik van ergens ‘tlied te horen dus vantralala

* dejuiste woorden zijnwaarschijnlijk watvergeten - spot ik geamuseerd en handjesdraaiend hahaha.

Het raaktmijn kouwekleren niet; je mag het weten.

‘k Gagrijnzend langsde zijlijn staan en ‘k wens, devoeten op de vaan, dit land driekleurig... naarde maan!

Hectorvan Oevelen de ongereptheid en schoonheid van zijn Land van Waas, dat hem “geborgen" had. Al werd zijn land verbrokkeld en “aangerand”, de dichter bewaarde het in “de aarde van zijn geheugen”, zoals we lezen in de bundel Waaslandse gedichten “Ik adem mijn eigen aarde" (I974), in het gedicht "Afscheid":

Het bos dat iknietmeer zie is het bos datik in deaarde van mijn geheugenbewaarde met varens tot aan deknie.

Ik blijf wel de schoolknaap die in schuilhoekenvan geblaarte onmetelijk moed vergaarde en longen vol poëzie.

Ik ben om het even wie

maar ik ademmijn eigen aarde.

Aan zijn ouders heeft Anton vele innige gedichten gewijd, in zijn debuutbundel "De moerbeitoppen ruisten" (1943) en in "Dorp zonder ouders” (I978). Ook in "het col­

lege” van Sint-Niklaas, werd Cyriel Coupé gevormd tot flamingant en, al vroeg, tot een volksverbonden en universele dichter. Na de Tweede Wereldoorlog, toen hij - pries­

ter gewijd - ook leraar werd aan dat college, ontpopte hij zich tot een zeer onderlegd leraar, zowel op het gebied van Nederlandse letterkunde als van klassieke talen en cul­

tuur. Zijn Vlaamsgezindheid stak hij nooit onder stoelen of banken. Hij vormde en inspireerde bekwame mensen, onder wie schrijversdichters die vaak ook flaminganten werden: bijvoorbeeld onze hofdichter Hec- tor van Oevelen, de eind vorig jaar veron­

gelukte oud-diplomaat Emiel Claus en dich­

ter Paul Snoek.

Reizen én heimwee

Was Anton van Wilderode, zoals zijn

£ o 5 O N

geestverwanten Ernest van der Hallen en Alice Nahon, een gedreven reiziger, dikwijls samen met vriend Fernand van de Velde - ook priester, flamingant en biograaf van Edward Poppe - toch zijn vele van zijn gedich­

ten doorademd van een diep heimwee, naar zijn gelukzalige kindertijd en - als hij op verre reis was - naar Vlaanderen en zijn geliefd Land van Waas. Zoals Van der Hallen, op reis door Noord-Afrika, ooit schreef, reisde onze dichter, leraar en vertaler van de gro­

ten uit de Latijnse literatuur, met graagte naar Italië en Griekenland, maar toen hij daar op stap was, greep het verlangen naar huis hem telkens weer aan.

Na zijn eerste dichtbundels, de reeds genoemde “De moerbeitoppen ruisten”,

“Herinnering en Gezang", "Najaar van Hel­

las”, “Het Land der Mensen” en na de aan­

grijpende ballade “Het Herdertje van Pest”, geïnspireerd door de Hongaarse Opstand van I956, wijdde hij zich in de jaren 60 en 70 intens aan de grote vertaling van de hele Vergilius en aan Horatius: “Liederen uit mijn Landhuis”, prachtig boek dat de betreurde Mortselse kunstenaar Hugo Heyens magni­

fiek illustreerde. Van Wilderode sloeg een brug tussen zijn geboorteland en -streek, die hij vurig liefhad zoals zijn grote voorbeeld, de Romeinse dichter Vergilius, en de hem dier­

bare antieke wereld.

Maar al even graag bereisde hij het eigen Vlaanderen. Daaruit ontstonden in de jaren 80 en in 90 drie juwelen van kunstboeken, met treffende gedichten, telkens bij schit­

terende foto’s van honderden landschap­

pen, dorpen en steden, van Jan Decreton:

“Daar is maar één land, dat mijn land kan zijn”, “En het dorp zal duren” en “Het sier­

lijke bestaan van steden”. Anderzijds verwij­

zen bundels als “De overoever” (I98I) en

“Een tent van tamarinde” (I984) naar het oude Etrurië en Hellas. Een meesterwerk van “historisch” inlevingsvermogen was de bundel “De vlinderboom’ (I985), door velen beschouwd als zijn beste werk. De dichter volgt hier de verre, eenzame en bittere reis die “Carlos Quinto”, ons vertrouwd als “Kei­

zer Karei", zwaar lijdend aan jicht, naar zijn laatste bestemming bracht: het klooster van San Jeronimo in Yuste. De machtigste vorst van die tijd overleed op de eerste herfstdag van I558. Zéér universeel klinkt het laatste gedicht: “En dan”. Het weerspiegelt de liefde van de dichter zelf voor deze aarde:

Zal het een najaarzijningrijsen rood, verrukkelijk eenlentedagvol vlinders ofals het koudwordt en wanhopigwinter?

En dan de dood, denk ik, en dan de dood.”

Volk, word staat

Meer dan dertig jaar lang, van I952 tot I984, heeft Anton van Wilderode vele gedichten en bindteksten geschreven voor de Ijzerbedevaarten in Diksmuide (Kaas- kerke). Sommigen gewaagden van “gelegen­

heidsgedichten”, maar het zijn even waarde­

volle, gevoelige en verbeeldende verzen als de andere. Anton speelde intens in op de

actualiteit en de blijvende nood aan Vlaams verweer tegen een volksvreemde staat.

Beginnen de grote, onvergetelijke IJzerbe- devaartgedichten met de tragische “Ballade van de zes ridders” (I9S3), dan groeien ze naar een hoogtepunt van Vlaamse strijdbaar­

heid in “Volk, word staat!”, nog steeds heel actueel, nu meer dan ooit:

Volk, word staat, word Vlaamse staat doede kansenkeren,

wéér wie u metslechte raad om de willevan debaat averechts regeren zoveelslechte heren!”

en het beklijvende refrein:

Volk, word staat! De oude eis nu in de felle gebiedendewijs!

Eindelijk, eindelijk eindigt detijd van uw beschamendehorigheid.

Eindelijk neemt gij het lot van uw land stevigin eigen hand!

Dienstbaar en zéér mild - een hoofdken­

merk van zijn natuur naast de weemoed - schreef hij niet alleen voor vele vieringen en herdenkingen, talrijke “Vlaamse gedichten”, waarvan er een deel werd gebundeld in 1974, onder de titel “Aan de weg timmeren".

Weemoed, mijn wereld

Al heeft hij vele gedichten geschreven van­

uit zijn liefde voor land, volk, natuur en de kunst van Vlaanderen, toch zijn de meeste van Van Wilderodes verzen geen strijdge­

dichten. Naast “volksverbonden” gedichten schreef hij veel uitgesproken godsdienstige verzen, o.a. in “Maria, Moeder” (I974) en in het volumineuze "Apostel na de Twaalf’

(Sint-Paulus, I992) en verrukkelijke natuur­

gedichten. In het leeuwendeel van zijn poë­

zie overheersen - dikwijls gelukkige makende - herinnering, weemoed en verdriet om het verlies van schoonheid, grootheid, echt­

heid... Die weemoed en dat verdriet kenmer­

ken ook zijn voorbeelden Weremeus Buning, Rainer Maria Rilke en zijn geestverwante Alice Nahon, dit jaar 75 jaar overleden.

In een sfeer van weemoed en verdriet moest Vlaanderen zijn overlijden vernemen, op I5 juni I998, de maand waarin hij was geboren. De (ouderdoms) diabetes (suiker­

ziekte), zoals bij Gezelle en Lode Dosfel..., speelde hem parten en veroorzaakte mede zijn dood door verwikkelingen... Het volk van het Land van Waas en uit heel Vlaanderen kwam massaal afscheid van hem nemen in de Onze-Lieve-Vrouwkerk te Sint-Niklaas.

Maar het volk van zijn Vlaanderen is hem niet vergeten en zal hem ook niet snel verge­

ten. Dat bewijzen verscheidene herdenkin­

gen deze maand. Dat heeft het jongste Zang­

feest bewezen en op de Ijzerwake (zondag 24 april) zal zijn woord nadrukkelijk weer­

klinken. Vele van zijn gedichten zullen velen blijven lezen en zal men verder vertalen, mede door de inzet van Beatrijs van Crae- nenbroeck (Internationale Vriendenkring Anton van Wilderode).

Brederode