met een goed hart en een slecht karakter...

62 s,e jaargang nummer 46 woensdag 14 november 2007 1,65 euro Voor mensen

met een goed hart en een slecht karakter...

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Le Terme de Leterme

Het is zondag 11 november en Yves Leterme staat voor het blok. Ofwel maakt hij een eind aan zijn formatiepoging en probeert hij een deel van zijn geloofwaardigheid te redden. Ofwel zet hij met Van Rompuy alsnog een Belgisch gedrocht op poten en ver­

koopt Vlaanderen en zijn verkiezingsbeloften verder uit. Het is niet omdat de N-VA afgelopen weekeinde geen kwaad woord kwijt wou over kartelpartner CD&V in het algemeen en Leterme in het bijzonder, dat die na de stemming over Brussel-Halle-Vil- voorde niet geprobeerd heeft de boel te belazeren. Nog voor de Kamercommissie Bin­

nenlandse Zaken goed en wel bijeengekomen was, circuleerde in de Wetstraat al het scenario van een “sociaaleconomische noodregering" die de staatshervorming in de koel­

kast zou steken, en dat was duidelijk bedisseld door de top van christendemocraten en liberalen. Die stilzwijgende overeenkomst culmineerde daags nadien in de "koninklijke methode" waarbij Leterme en Van Rompuy via het paleis het vel van de gedoodverfde CD&V-premier probeerden te redden, en daarbij lustig alle dure Vlaamse eden aan hun broek lapten. Want het hele communautaire dossier zou versast worden naar een ‘dia­

loog’ (terminologie van de VLD!) die ook de ‘cohesie tussen de gemeenschappen’ zou moeten versterken (Wetstratees voor een federale kieskring!). Kartelpartner N-VA werd bij het hele manoeuvre manifest aan de kant geschoven, zodat men het daar in Keulen hoorde donderen toen de koning zijn handtekening zette onder wat de andere oranjeblauwe partijen hadden bedisseld.

Bij dit alles past maar één oerkreet, en eigenlijk had als titel boven dit artikel ‘VENDU!’

moeten staan. En die zou er ook gestaan hebben, mocht CD&V niet tot een nieuwe bocht gedwongen zijn geweest door de eigen achterban, door de druk van de N-VA en

*ooral door zware kritiek in de Vlaamse pers. Die concludeerde terecht dat Leterme en consorten de staatshervorming aan het begraven waren en dus de kiezer bedrogen.

(Gelieve overigens te noteren dat dit blad al een maand geleden 'Wie gelooft die mens nog?' op de voorpagina afdrukte!) Die reactie van de media had blijkbaar zelfs de grote strateeg Van Rompuy onvoldoende ingeschat, tenzij hij cynisch redeneerde dat de even­

tuele weerbots toch bij Leterme zou terechtkomen en niet bij hem zelf. Uiteindelijk was bet Van Deurzen die de schade moest proberen te beperken: een gezamenlijke pers­

conferentie met de N-VA om opnieuw "garanties" te eisen voor een staatshervorming, en een optreden in de Zevende Dag om te beklemtonen dat de stemming in de Kamer­

commissie bedoeld was geweest... om de Franstaligen van de noodzaak van die staats­

hervorming te overtuigen. In ruil daarvoor legde De Wever een nieuwe geloofsbelijdenis af — in het voordeel van Leterme. 'Het Grote Zirkus van de Heilige Geest', blokletterde destijds Paul Van Ostaijen, en we hebben er eind vorige week een bijzonder actuele ver­

sie van aan het werk gezien. En nu is het dus de vraag hoe deze circusvoorstelling gaat aflopen. Intussen komt al dat gezever ons de oren uit dat de stemming over de splitsing van BHV die arme Franstaligen dusdanig op stang heeft gejaagd dat een staatshervor­

ming nu helemaal onbespreekbaar is. Dat was verdorie zo vanaf het begin, met Reynders die zich achter Maingain en de verkiezingen van 2009 verschool om alles af te ketsen, en met Milfoisnon die braafjes aan het handje liep en loopt van de PS en Ecolo. Denkt men nu echt dat die houding veranderd zou zijn als Pieter de Rem zijn obstructiepolitiek had voortgezet en een stemming had blijven tegengehouden’ Dat ze dan aan de andere kant van de taalgrens plots het licht zouden hebben gezien, terwijl ze al 150 dagen aan bet ontkennen waren dat de aarde rond de zon draait’ Nu willen diezelfde Franstaligen zowaar dat de Vlamingen plechtig beloven dat ze nooit meer hun meerderheid laten spe­

len, zodat ze tot in der eeuwigheid elke hervorming in dit land kunnen blokkeren. Alsof er nog niet voldoende pariteit bestaat in de ministerraad, alsof er geen alarmklokken bij overvloed kunnen worden geluid, en alsof het stemmenaantal nodig voor een zetel in Kamer en Senaat al niet compleet scheefgetrokken is tussen noord en zuid. En terwijl er nog altijd 12 miljard euro per jaar naar het land van Samber en Maas wordt getrans­

fereerd, in het kader van een “solidariteit" die hoe langer hoe perversere vormen aan­

neemt. Het zou snel duidelijk moeten zijn of Leterme opnieuw aan het braderen slaat en toch premier probeert te worden na een zoveelste belgicistische koerswending, dan wel of hij nog een greintje zelfrespect overhoudt en de eer aan zichzelf houdt. Dat zijn geloofwaardigheid nu al een ferme knauw heeft gekregen, heeft hij voor een belangrijk deel aan zichzelf te wijten, en aan alle flaters die hij de voorbije maanden op elkaar heeft gestapeld, niet in het minst door in de val te trappen die Van Rompuy en Milquet hem badden voorbereid. Het zijn sterke benen die de weelde dragen kunnen, en de overmoed en de weelde van 800.000 voorkeurstemmen wegen blijkbaar wel bijzonder zwaar. Maar laten we op geen enkel moment uit het oog verliezen dat de rol van de VLD in het hele conflict nog voor veel meer betwisting vatbaar is en dat de liberale top. mee op aange­

ven van Verhofstadt, een bijzonder vuil spel speelt. Door voortdurend lekken te organi­

seren waarbij de waarheid wordt gedraaid en verdraaid. Door regelrechte leugens over bet belang dat de liberalen zogenaamd hechten aan een staatshervorming (het interes­

seert hen geen barst, alleen durven ze daar niet openlijk voor uitkomen). En niet in het minst - we zullen het blijven herhalen - door het propageren van Belgié-Halle-Vilvoorde.

de federale kieskring die ons 50 jaar terug zou werpen in de tijd. Toen de paarden van C’e Croo bij voorkeur nog Frans spraken, en die partij de échte aa. y n

Pest Voor Vlaanderen was.

ICU

IWCMI

C»

UöK€ Zf&T-

( JiouPfN 1 VV€5z WRr,

S

RONDER . S t MTSHERW i HÖ t

Deze week:

• Het Belgische Waterloo 2

• Geblinddoekt op de paardenmolen 3

• BHV en de Walen 7

• Elsschot en Borms I I

• Afgeslakt 16

S,DE WEVER

3

• t 4.

XX

/ƒ , i

/ VisJ

'2-07^2

Ongeschikt

Er zijn van die momenten in het leven waarop een mens plots pijnlijk scherp vast­

stelt ongeschikt te zijn voor iets waarvoor men zich tot dan eigenlijk wel wat talenten toedichtte.

Als Bloot Kroonprinske moest uw dienaar zich nooit het hoofd breken over de vraag welke fatsoenlijke kostwinning hij zou nastre­

ven. Maar dromen mocht. Bijvoorbeeld van een loopbaan als Wetstraatjournalist. Zoals Linda de Win van Villa Politica. Een journa­

liste die gekenmerkt wordt door een grote zin voor eerlijkheid. Wereldberoemd bij de ken­

ners blijft haar optreden op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen. Ze stoomde na de bekendmaking van het resultaat in Ant­

werpen achter Patrick Janssens aan. Had hij een hemd gedragen, ze zou het van zijn lijf gerukt hebben. Janssens heeft zo'n smach- tend-erotische blik niet meer ontmoet tot de dag dat hij de Antwerpse brandweerman­

nen zag geilen op de noaktposters in hun kledijkastjes. Linda de Win was niet alleen buiten adem van het hollen. Ze feliciteerde Janssens uitgebreid, haalde een bankbiljet uit haar decolleté en vernieuwde voor de lopende camera's haar SP.a-partijlidkaort.

Om dan te bevallen van volgende historische uitspraak.' “Na deze zege, mijnheer Janssens, mogen we aannemen dat u de VRT niet zal gaan leiden (daarvan was sprake geweest ■ nvDBK). Spijtig." Waarop een diepe zucht.

Wat een eerlijkheid. Op dat moment kregen we al een eerste keer het gevoel zelf met tot dergelijke hoogstandjes in staat te zijn.

Kortom, sedert die dag volgen we warm-

bloedige Linda - figuurlijk - op de voet in de hoop nog eens ooit van dergelijk tafereel te mogen genieten.

Woensdag genoten we op tv van de zit­

ting van de commissie binnenlandse zaken, waar Pieter de Rem Pieter de Stem werd.

Linda wachtte voor de deur hoofd- en bijrol­

spelers op om reacties vast te leggen. Anne- mans kwam aan bod, maar vermocht niet dezelfde gevoelens op te roepen bij Linda als Janssens destijds.

Nadat de Franstaligen de zitting verlieten, kreeg ze keuze te over. Félix-Xavier de Don- nea liet zich niet pramen en schoof in haar richting. Hij maakte de Vlaamse kijker diets dat niemand wakker ligt van BHV, dat de splitsing niemand enig voordeel brengt, dat het een symbooldossier betrof, dat er much to do is about nothing. En toen stelde Linda niet de vraag die op onze lippen brandde:

"Als het toch allemaal niks betekent, waarom stappen de Franstaligen het dan zo veront­

waardigd af? Waarom maken zij er dan al zowat 40 jaar een staatszaak van?"

Linda stelde die vraag niet Aangezien zij een professional is en uw dienaar een wat impulsieve amateur, werd me meteen duide­

lijk dat mijn vraag ongepast en tendentieus zou geweest zijn. Een valkuil waar De Win nooit intrapt. Daarvoor beheerst ze het vak te zeer. Gelukkig schrijven wij voor een ver­

dacht weekblaadje.

EENMANSCOU.ECTIEF

DenBlooten Kooninck

Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

Philippes loper

1

k

14 november 2007

W Ais KERSTGESCHENK KRÜ(f JE VAN btf EEN ABONNEMENT

Yves Leterme en zijn seedeeënveejers maken zich op te verbranden wat zij al voor I0 juni beloofdhebben en zijn vastbesloten hungegevenwoord te bre­

ken. Wij doen daarniet aanmee. Wij HOUDEN WOORD! De proef op de som? Als U nu een abonnement neemt op‘t Pallieterke voor een heel jaar en 9I euro stort oponze rekening 409-65I949I-68, krijgtU *tPallieterke tot op het einde van dit jaar gratisenvoor niks. Wil U er meer over weten,bel dan naar 03232 I4 I7enonzelieftallige secretaressen staanUgraag te woord.

De “zegeningen” van de euro

Vorige week had ik een kopie van mijn paspoort nodig. In mijn krantenwinkel kan ik die laten maken. Door nog altijd dezelfde machine als in de tijd van de befkens. De prijs was toen vijf frank. Nu moest ik een halve euro afdokken. Hetzij vier keer meer dan voor I januari 2002, onvolprezen dag waarop de nieuwe ijzersterke munt haar intrede deed.

Vraag me niet waarom binnen de zes jaar een fotokopietje vier keer duurder moest worden. Ik ben geen economist, wel een modale burger die hoe langer hoe meer de indruk krijgt dat het invoeren van de euro de grootste aanslag aller tijden is op de koop­

kracht. Niet alleen in onze modelstaat, maar in gans Europa. Het is best mogelijk dat “hogere belangen" de euro noodzake­

lijk maakten, maar ga dat eens vertellen aan de tienduizenden die sindsdien tot op of tot onder de armoedegrens zijn gesukkeld. En zeker niet alleen in onze "modelstaat".

Politici en de dames en heren die de prij- zencommissies bevolkten toen de euro aan kwam zetten, toeterden om ter hardst dat het leven echt niet duurder zou worden.

Meer zelfs, er zou onmiddellijk en kracht­

dadig worden ingegrepen mocht her of der ook maar het geringste spoor van woeker- praktijken worden vastgesteld.

En men moest ook niet vrezen dat bij een omrekening van oude franken naar de heil­

brengende euro de prijzen naar boven zou­

den worden afgerond om zodoende toch stiekem de winstmarges te verhogen. Niets van dat alles zou kunnen omdat de grote Cer­

berus "overheid" in alle gestrengheid waak­

zaam zou blijven. Vandaag, morgen, over­

morgen en tot het einde der eurotijden.

2>/r« uw

VLAAMS ZIEKENFONDS VOOR U i

flL QMTlS tOdoo/iyq.

En zo is het gekomen dat binnen de zes jaar aardappelen 430 procent duurder zijn geworden. Voor melk is dat I83 procent.

Voor sla 118 procent. Voor stokbrood note­

ren we 85 procent. Voor stookolie “amper"

72 procent. Voor boter nog minder, want slechts 66 procent. En voor een kopje kof­

fie niet eens de volle 65. want hooguit 64 procent. Maar omdat we in een modelstaat leven, staat daar tegenover de stijging van de index. Met niet minder dan het astronomisch hoog getal van... 20 procent.

Dit rekenoefeningetje heb ik niet zelf gemaakt. Ik ontleende het aan een compleet onverdachte bron die het in elkaar heeft geknutseld voor wat hij enkele “basisproduc­

ten” noemt. Met de klemtoon op "enkele"

zoals de consument-modale-burger elke dag zelf wel moeiteloos zal kunnen vaststellen.

Het rekenwerk komt van niemand minder dan de vroegere De Standaard-icoon Hugo de Ridder die het hierboven vermelde lijstje meegaf in een uitgebreid interview in Gazet van Antwerpen rond de politieke crisis en andere verblijdende toestanden in ons aller apenland. Zijn conclusie liegt er niet om. Laat me toe hem te citeren: "De modale Belg met een inkomen van 1.500 euro verarmt zien­

derogen. Maar blijkbaar is dat niet direct de bekommernis van de politici en hun omge­

ving. De 3.000 euro verdieners zoals ik ze noem. Zij voelen het inderdaad niet."

Terwijl er inmiddels toch nog altijd dwazen gevonden worden die. door duistere krach­

ten ingehuurd, in de media komen lullen dat de dankzij de euro uit de pan swingende levensduurte een kwestie van perceptie is vermits een ijskast en een koffiezetma­

chine goedkoper zijn geworden dan in de tijd van toen, werden de resultaten van een nieuwe studie bekendgemaakt. Die leert dat de armoedegrens in 2004 vastgelegd werd op een inkomen van 777 euro. Vandaag is dat al 820 euro. Geen rekening gehouden met de waarheid dat men met cijfermate­

riaal alle kanten uitkan. Waarmee ik. in de wetenschap dat het hier om "officiële" cijfers gaat, alleen maar zeggen wil dat die armoe­

degrens in de realiteit allicht nog een stuk hoger ligt.

De eenvoudige waarheid komt neer op wat Hugo de Ridder nog bijzonder beleefd heeft gesteld en ik ten volle beaam. Ik wil daar nog wel aan toevoegen dat het niet uit­

maakt hoeveel regeringen een land telt. En de problemen rond de koopkracht van U en ik blijven wat ze zijn, omdat wantoestanden die de euro onweerlegbaar met zich heeft gebracht, al die "bekommerden" om ieders welzijn al de tijd sinds de invoering volkomen onberoerd hebben gelaten.

D.Mol

Dit op apegapen liggend apenland

7 november wordt

het Belgische Waterloo

Het onwaarschijnlijke was dan toch gebeurd en dus lieten ook wij ons die woensdag 7de november meedrijven op een klein zeetje van een schuchtere eufo­

rie. Voor het eerst in de Belgische poli­

tieke geschiedenis nam de Vlaamse meer­

derheid haar eigen lot in handen, voor het eerst sinds ze zich door vader Eyskens liet ringeloren, ging diezelfde Vlaamse meer­

derheid zich te buiten aan vijf minuten poli­

tieke moed om het voorstel tot splitsing van BHV goed te keuren.

Nauwelijks meer dan een papieren ope­

ratie, maar toch. Voor het eerst in meer dan anderhalve eeuw Belgische Fransdolle parlementaire zogenoemde democratie, durfde politiek Vlaanderen het aan om die­

zelfde democratie naar haar hand te zetten.

Men moest die woensdag 7 november een wel erg slecht karakter zijn om niet min­

stens enkele uren lang met ogen zo groot rond te kijken in de Brusselse Wetstraat waar zich iets afspeelde dat weinigen voor mogelijk had gehouden.

Wij zelf misschien nog het minst van al.

Zoals vele anderen waren ook wij er van overtuigd dat de aanleg van de zoveelste Vlaamse bocht al lang vooraf was klaar­

gestoomd in een al dan niet geschreven draaiboek, maar zelfs met die traditionele Vlaamse twijfel voor ogen geloofden wij dat het na die woensdag in dit apenland nooit meer zou zijn zoals voorheen, dat de scheur tussen noord en zuid dwars door­

heen dit apenland eens en voorgoed een ijzeren gordijn was.

Die overtuiging is aan het einde van deze memorabele week nog lang niet wegge- deemsterd: dit Belgische apenland is onom­

keerbaar op weg naar zijn onomkeerbaar Waterloo. "Zij” hebben dat trouwens ook zo begrepen: de zichtbare en hoor­

bare Franstalige haat tegenover de Vlaamse buren binnen de Belgische grenzen is van­

daag een terugkeer naar de beginjaren van het Brusselse FDF, de tijd van de “Brussel Vlaams, ?a jamais", de tijd van “Keer terug naar uw dorp".

De Franstalige ziekelijke onwil om min­

stens een poging te doen om het Vlaamse standpunt te beluisteren en eventueel ook wat te willen begrijpen is dusdanig dat het ook die Vlamingen die toch zo wel­

willend willen zijn voor die arme onder­

drukte Franstaligen. duidelijk moet zijn dat hun welwillendheid zinloos is, dat er met die Franstalige buren geen gesprek meer mogelijk is.

Dat was gisteren al niet het geval, dat is vandaag niet meer mogelijk en dat zal over­

morgen ook niet meer kunnen. Zelfs in Laken hebben ze de boodschap begrepen:

eerst moesten ze daar wat aandringen om het koninklijk schoothondje toch even op het appel te krijgen. Sire Albert zat toen al uren op hem te wachten, tijd genoeg om het hem voorgekauwde en neergepende marsorder een dozijn keer luidop voor te lezen zodat de koning der Belgen een sterke indruk zou maken op die would- beformateur, die nu alleen nog maar pre­

mier van een tweederangsregering mocht worden. Het serieuze werk, dat was voor de voorzitters van wat nog overblijft van het Belgische parlement. Elke kandidaat- premier met een minimale ruggengraat had prompt laten weten feestelijk te bedanken voor zo een “vererende" opdracht, maar zo is onze Yves niet.

Zoals zoveel eerder hier zo vaak geschre­

ven: voor hem telt alleen de Brusselse Wet-

De dingen dezer dagen

straat I6! Hij sluipt desnoods op zijn kousen­

sokken via de achterdeur naar binnen, als hij maar voor een tijdje in het kantoor van de Bel­

gische premier kan gaan zitten.

Vlaams biesje

Maar zie, binnen de aloude CVP waait blijk­

baar toch een Vlaams briesje! De ronduit brutale Lakense staatsgreep, eerste hoofd­

stuk, schoot bij “Ie nouveau CVP” in het ver­

keerde keelgat zodanig zelfs dat er enkele uren van enige verwarring sprake was. De par­

tij wilde zekerheid dat die staatshervorming er ooit misschien zelfs wel eens zou komen De partij wilde enige zekerheid dat men haar de komende maanden niet alleen in dit blad, maar elders elke dag opnieuw zou kunnen her­

inneren aan haar verloochende kiesbeloften De partij wilde dat beetje BHV-extra krediet van die historische woensdag in november niet meteen weer kwijtspelen en dus moesten de anderen haar toch ook iets gunnen. Al w3i het maar een in het Frans op Belgisch pap,cr geschreven belofte. Omwille van zijn flirt met een non-staatshervorming moest ze partijgenoot Herman van Rompuy eerder de duimen leggen en die moest nu op be*e van Laken samenwerken met zijn alter het liberale Brusselse onbenul Armand V Decker, een belgicist zoals ze er vandaag na­

veel meer maken. Een intussen ook al mislu operatie. Zelden werden Griekse kalende op zijn Belgisch in zo'n snel tempo zodanig dat ze zelfs bij de zogenoemde CD even moesten gaan zitten om te bekomen*

de opgelopen Belgische uppercuts.

Het Lakense marsorder werd gewoon gen geerd, de partij van de kandidaat-formate liet weten dat er eerst toch wat boter bij vis moest zijn. Waarborgen, waarborgen nog eens waarborgen wilden ze daarom bij kartel; waarborgen dat ze toch enkele dag _ tijd kreeg om te bekomen van al die blu^

en builen. Welke waarborgen en voor h lang? Omdat ze blijkbaar zijn zo goed voor reide koninklijke opdracht niet begrepen l*^

ben - met Belgisch vertaalwerk hebben z*

Laken altijd wel wat moeite gehad - nodir’

Albert de partijvoorzitters allemaal satrie\r.

de koffie. Een stunt uit het BoudewijnreP' toire, die toen ook voor wat extra winde 3 heid in de Brusselse Wetstraat zorgde, i’1

meer ook niet. « a

Wel het zoveelste bewijs dat ze ‘ h®1 Laken nog altijd niet begrepen hebben- ze daar nog altijd niet willen zien dat er in land zelfs geen vliegtuigen meer kunnen gen vanop de nationale luchthaven zonder nodige Frans Brussels-Vlaams kabaal. *an weten wij dat het land van Bébert Seel?

gische regering meer op de been kan gen. Hooguit een ploeg goedbetaalde sche excellenties die nauwelijks meer m°F dan de wacht optrekken bij het Belg1 bouwallige huis, in afwachting dat het o woonbaar wordt verklaard. Zelfs als °at{e(c door een stevige uitslaande brand gete'S> . wordt, mogen zij alleen het gsm-numme de "wijze raadgevers” opgeven, ze'<er_|Or-‘

meer. In Laken en andere Belgische s’ . geloven sommigen nog altijd dat het sche samenleven alleen maar een kwes van wat technische haken en ogen, va”uter en daar wat extra pleisters op een ’ vermolmd been. Daarvoor wilde Béber dozijn politieke ouderlingen met het gez3^ m die zichzelf toekennen, samenbrengen een wekelijks koffiekransje wat te v®r,p(|(X over hoe goed het wel was in het Bes van Charles Rogier. "Wijzen" die elk 1 taal zullen spreken namens één van de kanten, die nauwelijks meer kunnen *e $ dan wat hun respectieve partijvoorzitte^

vaak met zo mogelijk steeds andere w hen en ons al zo lang voorhouden te g Met het resultaat dat men vandaag ken

Men moet toch echt een kersten ■ jy om minstens te doen alsof men gelo dit enig zicht op resultaat kan op'e*erevVj>f' staan één of meer Vlaamse sets kal\jjdel' borgen. Het Belgische systeem ga‘ {an(jirf vorige week de indruk van een °PS jb uit de doden, het zal voor dat ^e^envefntAf die indruk blijven, het België van 7 n°

is het België uit de allerlaatste uren Waterloo van Napoleon. o, A1*1

Mar®

De dingen dezer dagen

Paardenmolen

Ga met een blinddoek op een paarden­

molen zitten en probeer na zes rondjes de kerktoren correct aan te wijzen. Ónmoge­

lijk? Juist. Maar wel vergelijkbaar met de situ­

atie in en rond de Wetstraat.

Iedereen is het noorden kwijt. De fla­

minganten, want die verwachten al zowat I47 dagen dat de Vlaamse partijen - naar slechte gewoonte - door de knieën gaan.

Dat gebeurt (nog) niet en dus heerst de ver­

warring alom.

De Belgischgezinde krachten, want die verwachten al zowat I47 dagen dat de Vlaamse partijen - naar goede gewoonte - door de knieën gaan. Dat gebeurt (nog) niet en dus heerst de verwarring alom.

“Kartel is trappers kwijt”, bloklettert De Morgen in het weekeinde. Alle kranten hadden het over de tweede CD&V-bocht in twee dagen. Dat wekt de indruk dat de CD&V nu wel heel ver uit koers is geslagen.

Klopt niet. Wie twee dagen achter elkaar een bocht van 180° maakt, zit weer op koers.

Woensdag zet CD&V het licht op groen voor de stemming in de commissie binnenlandse zaken over BHV. CD&V laat de tanden zien.

Donderdag volgt de mededeling van het hof en schaart de CD&V zich achter de optie om de staatshervorming een eersteklas begra­

fenis te bezorgen. CD&V legt het gebit in een glas water. Vrijdag stuurt de CD&V de koninklijke oekaze weer naar af. CD&V laat weer de tanden zien. Zoals De Morgen cor­

rect analyseert: het gaat niet over een clash tussen CD&V en N-VA, maar tussen CVP en het kartel. De CVP bestaat nog, maar dan als vleugel binnen de CD&V. Herman van Rompuy is de meest opvallende CVP- er op de voorgrond, Dehaene op de achter­

grond. Woensdag moest Van Rompuy knar­

setandend buigen voor de meerderheid die wilde stemmen in de commissie. Donder­

dag nam hij met koninklijke hulp het heft weer in handen. Daarop volgde niet alleen een ongeziene persaanval op de al te opzich­

tige CD&V-bocht - De Standaard zette een reeks citaten van Leterme en Vandeurzen die haaks stonden op de nieuwe marsrich­

ting opvallend en pijnlijk in het rood - maar Ook het besef dat de N-VA op die manier gedwongen wordt het Kartel op te blazen.

Voeg daar de lawine aan negatieve reacties toe van de eigen achterban en CD&V werd verplicht zich weer aan de eigen verkiezings­

beloften te houden. De CVP werd opnieuw 'n het defensief gedrukt. Voor hoelang?

Oekaze

Dan was er de koninklijke boodschap.

Jean-Marie Dedecker, Louis Tobback en de Vlaamse Volksbeweging gebruikten het Woord ‘staatsgreep’. Omfloerst wellicht, maar toch. Vreemd dat de pers hier zedig koos voor de mantel der liefde. Met uitzon­

dering van, jawel, Paul Goossens in De Mor­

den: "Dat de parlementaire democratie bij deze geschoffeerd wordt, is evident en hope­

lijk heeft het paleis de risico’s goed afgewo­

gen. De bejaarde monarch valt hier duidelijk uit zijn ceremoniële rol en democraten heb­

ben het daar moeilijk mee."

Albert II besliste op eigen houtje wat wel en wat niet mag behandeld worden bij de regeringsonderhandelingen (en koos daar­

bij eenzijdig voor de wens die de Franstalige partijen de dag daarvoor uitspraken) en hij eigende zich het recht toe beide parlements­

voorzitters met een opdracht te belasten.

Waar de vorst het recht haalt de wetgevende macht opdrachten te verlenen, blijft onbe­

antwoord. Volgens de pers hield Leterme hier de pen in de hand. Wij durven daar aan twijfelen. Tenzij Leterme een driedubbele ajuin is die aan masochisme lijdt. De konink­

lijke boodschap hield een regelrechte verne­

dering in voor de formateur. “Leterme kan het niet, net zo min als de democratisch ver­

kozen politici. Dus zet ik een forum op van oude knarren, die geen enkele democrati­

sche legitimiteit hebben, onder leiding van Herman van Rompuy en Armand De Dec­

ker." Zouden we niet dichter bij de waarheid zitten als we Van Rompuy en Reynders ach­

ter dit maneuver vermoeden?

De kloof wordt breder

Vreemd, of juist niet, is dat Van Rompuy en De Decker meteen met hun consultaties begonnen - nog voor de vorst hen dat for­

meel vroeg - en politici van alle pluimage ont­

vingen op zaterdag. Of toch niet alle? Geen Vlaams Belang, geen lijst Dedecker en geen N-VA. Daarmee werd meteen zowat 30%

van de Vlaamse politieke scène genegeerd.

Democratie op z’n Belgisch.

Intussen volgen de peilingen elkaar met de regelmaat van een op hol geslagen klok op.

Eén constante: de Vlaamse publieke opinie blijft met haast stalinistische meerderheid voorstander van de politiek van het stijve been. En de Franstalige publieke opinie blijft daar mijlenver van verwijderd. Het konink­

lijke initiatief maakt bij de bevolking nog maar bitter weinig indruk. Elke dag wordt de kloof tussen noord en zuid dieper.

En dan was er de stemming in de com­

missie. Die brengt de splitsing van BHV niet echt veel dichterbij. De trukendoos die de Franstaligen ter beschikking staat, brengt het thema na veel omwegen ooit zelfs weer op de regeringstafel. Dan moet er een con­

sensus gevonden worden of de regering valt. Politiek is de zaak zeker niet gedeblok­

keerd. Maar de psychologische schok was des te groter. Voor het eerst in de Belgische geschiedenis heeft Vlaanderen de meerder­

heid gebruikt. Twee lessen. Eén: de Belgische non-democratie kan een meerderheidsbe- slissing blokkeren, als dat een Vlaamse meer­

derheid is. Twee: er is wel degelijk iets aan het veranderen in dit land. Hoe ver die ver­

andering gaat? Wie zich vandaag aan voor­

spellingen waagt, moet dringend overschake­

len van de Wetstraat naar de Lottorubriek.

Die hebben we niet in ‘t Pallieterke, dus wij

laten het hier bij. J-K-

Aan Van der Kelen Luc,

Bracke Siegfried, Pauli Walter En andere Flagellanten

Medialand

Gij Hoofdschuddenden,

Het moet waarlijk een kwelling zijn om als superieur wezen rond te lopen in Vlaan­

deren en daar dagelijks geconfronteerd te worden met minus habensen die zich kun­

nen verlustigen in zoiets kleinzieligs als een stemming over Brussel-Halle-Vilvoorde, het toppunt van tribale frustraties in het land der Ware Belgen. En het valt even­

min te begrijpen dat gij lieden nog altijd niet door de koning gesmeekt zijt om een zakenkabinet te vormen of een noodre- gering, in de plaats van die sukkelaars en knoeiers die vandaag de dag politiek pro­

beren te bedrijven en er in uw ogen niets van terechtbrengen. Stel u voor, beste lezer: twee, neen drie keer had Luc van der Kelen in Het Laatste Nieuws de onder­

handelaars al bezworen de politieke moed te hebben om niet meerderheid tegen min­

derheid te stemmen, wetend wat daaruit zou volgen: het torpederen van Brussel- Halle-Vilvoorde en de staatshervorming.

Helaas, helaas, die raad is blind in de wind geslagen en nu is het glas gebroken. Van der Kelen is er ziek van.

Ook volgens Siegfried Strik zijn we in de verkeerde loge beland. ‘Dit is dom.

Dit is verschrikkelijk. Waarom ze het dan toch deden! De erfzonde. Ze zijn in een systeem terechtgekomen waarin ze niet anders meer konden. De Franstaligen heb­

ben nu gewonnen. 1-0.’ Hoongelach en leedvermaak bij veelschrijver Sankt Pauli in De Morgen: 'Terwijl de De Wevers nog half blind ronddwaalden in de stofwolk die ze zelf hadden veroorzaakt, was de reactie van de Franstaligen even eenvou­

dig als geniaal. De Franstaligen stortten het land niet in een institutionele crisis.

Deden ook niet moeilijk over de een paar maanden geleden nog zo gediaboliseerde Yves Leterme. Ze onderhandelen alleen niet meer over de staatshervorming, laat staan over B-H-V. De Vlaamse leeuw kan nog altijd niet denken. Hij heeft zich laten klissen in een muizenval.’

Bij zoveel minachting voor het Vlaams gepeupel zinkt de vaststelling van La Der- niére Heure in het niet: ‘Les Flamands ont osé! Pour la première fois en 177 ans, les Flamands ont imposé leur loi.’ Meer dan 170 jaar zijn de Vlamingen dus makke schaapjes geweest, en als ze dan voor één keer eens hun stoute schoenen durven aantrekken, dan krijgen ze van een aan­

tal roemruchte Vlaamse commentatoren meteen lik op stuk. Gij zwanzers! Gij nulli­

teiten! Gij hebt de Franstaligen ontstemd!

Gij moogt de Franstaligen niet ontstem­

men! Nu zijn de Franstaligen boos! Nu gaat ge helemaal niets meer bereiken! Vraagt direct om excuses! De Wever, gij hebt al een paar keer kunnen oefenen, ga cito presto uw verontschuldigingen aanbieden!

Sneller! Luider! Onderteken ter plekke het Minderhedenverdrag en beloof nooit meer tot zulke pesterijen over te gaan! Dwaze klungelaars, wij zijn beschaamd om Vla­

ming te zijn! Wij zullen ons desnoods excu­

seren in uw plaats. De Franstaligen lusten geen flaminganten. Zij willen flagellanten, die zich tot bloedens toe geselen na hun zondeval. Wij zullen u leren flagelleren. ons dik vel en onze dikke nek kan daar beter tegen dan die van u!

Het is bij de Brackes en Pauli's en Van der Kelens van deze wereld dus nog niet doorgedrongen dat de staatshervorming vanaf het begin op een dood spoor zat, evengoed als het dossier-BHV, omdat de Franstaligen absoluut niet van plan waren ook maar enige toegeving te doen. Ze heb­

ben het onheil over zichzelf afgeroepen.

En hoewel de heer Bracke - toen hij nog mocht bloggen op de BRT-computer - al eens schreef dat er in dit land twee werel­

den bestaan die steeds verder uit elkaar groeien, weigert hij blijkbaar voor zich­

zelf de passende conclusie te trekken en daar ook naar te handelen. Waarom niet eens de pen ter hand genomen om te mel­

den dat er absoluut niets verloren is als de Vlaamse partijen zich krachtig genoeg blijven opstellen? Waarom maandenlang de spot drijven met ‘vijf minuten politieke moed' om dan van kazak te veranderen als die politieke moed ook wordt opgebracht?

Nog straffer - én de ultieme paradox: - door hardop te lachen over zoveel Vlaamse kortzichtigheid hebben ze CD&V er mee toe gedwongen het geweer opnieuw van schouder te veranderen en de rangen met de kartelpartner te sluiten. Waardoor ze zichzelf beginnen tegen te spreken als ze het hebben over een nederlaag. Tenzij het gaat over hun eigen nederlaag en hun eigen grote ongelijk.

Dus, makkers flagellanten, staakt maar best uw wild geraas. Het schip van staat is op drift, omdat het jarenlang kunst­

matig verankerd is geweest. Niet omdat de meerderheid van de bemanning vindt dat er koers moet worden gezet naar een nieuwe en betere haven.

Echo’s uit de Koepelzaal

Belang

Nog meer Kafka dan anders in de Vlaam­

se Parochieraad vorige woensdag! Terwijl ('n vogelvlucht) nauwelijks honderd meter

*erder, in de Kamercommissie voor Bin- n«nlandse Zaken, de (wellicht) historische lemming over BHV plaatsvond, stond ex-

^ampetter Flor Koninckx, rooie verkeers-

^cialist omdat hij over de rest nog min- er zinnigs weet te vertellen, de pertinent lv*angere ministerin Kathleen van Brempt te

°ndervragen over... de (drastisch geheten) St'j?ing van de verkeersongevallencijfers!

t 'aarns Belang had nochtans een actuali- eitsdebat gevraagd, maar dat kwam er dus

**ant de Lierse Blauwe Geit mekkert fluitend progressief en tricoloor, hoe- y, Nalle-Vilvoorde toch wel degelijk een Le*,rT1se aangelegenheid zijn, zouden we den- t)2'*dens vragenuurtje slaagde Filip tie*,'nter er op de valreep toch in de kwes- fniq30 b°d te brengen. 'De eenzijdige stem- V|ia^ Van &HV is er niet gekomen dankzij de tij h?1?6 oranje-blauwe partijen, maar dank- bare 1 n°n van de Franstaligen op het oneer- dslaar°,niProrn'S van de Vlaamse onderhan- ''OejJ5' ver**eet hij de meerderheid. En hij fckeurd6raan toe: 'W'i z'in blij met de goed- e splitsing, want dit kan het begin

zijn van de big bang die onvermijdelijk leidt tot de splitsing van het land. We zijn blij dat er een Vlaams front is ontstaan waarbij het VB is betrokken en dat het cordon sanitaire is verbroken.'

Procedure________________

Minister Keulen herhaalde nog eens, in antwoord op een vraag van Joris van Hau- them (VB) dat de benoeming van vier Frans­

talige burgemeesters uit vier faciliteitenge­

meenten geen deel kan uitmaken van federale onderhandelingen. Hij zal zelf, weliswaar na consultatie van zijn collega's, finaal de beslis­

sing nemen over de benoeming. En zo hoort het ook, maar wat is in dit land nog normaal en natuurlijk? Dus drong Van Hauthem aan op een onmiddellijke en negatieve beslissing, maar Keulen wil de procedure strikt volgen, iets waarin Van Rompuy de Jongere hem bijtrad: 'Ze zijn nu niet benoemd. Waarom moet er dan nu onmiddellijk beslist worden om ze niet te benoemen?', zei hij. De dag voordien had minister Geert Bourgeois (N- VA) nog gezegd dat de burgemeesters met benoemd zullen worden!

Pro cedure (2)______________

Het dient gezegd: ook de Kleine Van Rom- puy (CDIV) volgt het dossier op de voet.

Omdat Arnold d'Oreye de Lantremange een aantal Kraainemse documenten onderte­

kende met 'burgemeester' terwijl hij in die functie nog niet (en misschien dus nooit) benoemd is (en zal worden) stelde die daar­

over een schriftelijke vraag aan Marino Keu­

len. ‘Het is niet geoorloofd dat de waar­

nemende burgemeester de documenten ondertekent met “burgemeester . Directe juridische gevolgen op het vlak van geldig­

heid van de ondertekende documenten zijn er niet.

Ik zal echter niet nalaten de waarnemend burgemeester erop te wijzen dat hij de titel van burgemeester niet mag voeren vooral­

eer hij benoemd is en de eed van burgemees­

ter afgelegd heeft", aldus Keulen. Een bank vooruit en een kus van de juffrouw!

Gou den Barman__________

’ Het Vlaams Parlement reikt tweejaarlijks een aantal gouden erepenningen uit aan verdienstelijke Vlamingen. Dit jaar is het de bedoeling naast Raymond van het Groene- woud (ook bekend als meneer Signd Spruyt), Will Tura en Dirk Brossé ook aan Tom Bar­

man deze erepenning te overhandigen. Het Vlaams Belang verzet zich volkomen terecht

■■ • *--*—, eyi(jent iemand recente gekeerd met klem. Het is immers aiiesoenai«

dat een partijpolitiek geengageerd zoals Tom Barman, die zich in het verleden met krachtige uitspraken

heeft tegen het Vlaams Belang en zijn kiezers, uitgerekend door het Vlaams Parlement waar de partij 24% van het Vlaams electo­

raat vertegenwoordigt, gehuldigd zou wor­

den. De partij heeft overigens ‘de indruk’ dat deze Barman enkel gehuldigd wordt omwille van zijn engagement tegen het Vlaams Belang en niet omwille van zijn artistieke kwalitei­

ten. Het kan toch geen toeval zijn dat uitge­

rekend SP.a-voorzitster Caroline Gennez en VLD-minister Patricia Ceysens Tom Barman hebben voorgedragen!

Wegens dit protest werd de beslissing ter­

zake uitgesteld tot maandag 12 november, zodat u bij het lezen van dit bericht al weet wat er gaat gebeuren...

Kladwerk _________________

De buitenmuren van het Vlaams Parle- ment zijn in de nacht van woensdag op don­

derdag beklad met rode en zwarte slogans als 'Les flamands dehors' en ‘Belgique Unie, sinon rien’, 'BHV blijft of Belgie is zijn volk kwijt' tot 'flamand dehors' (zonder s. moei­

lijkheden met enkel- en meervoud, zeker - nvdr). Een reinigingsploeg heeft de graffiti intussen verwijderd. Om een herhaling van de feiten te vermijden, wordt de waakzaam­

heid aan het Vlaams Parlement de komende dagen verhoogd. Gezien sommige internet- berichten lijkt dat vooral rond 15 november aangewezen!

14 november 2007

Lezers schrijven

Ditstukje gaat niet overlezersdie weer eensboos zijn dat ik ophun historische teentjes getrapt heb (de hoofdredacteur publiceert met genoegen hunkwade brieven) maar over lezers die zelf al eens een historisch stuk plegenen mijdit dan bezorgen.Een eerste interessantwerkje -een boekje vanI28 pagina’sisniet niks - zijnde memoires van Jan de Meulder zoals ik de auteur hier maar noem.

Het zegt natuurlijk veeldat62 jaar na dato een hoogbejaardeauteurmijnog altijd verzoekt niet zijn ware naam te noemen. Hij heeft dit boekje voor zijn kin­

deren enkleinkinderengeschreven en sommigenzouden in 2007 nog altijdde gevolgenondervindenomdat hun vader en grootvader ooit “detrouw aan onze instellingen aanhet wankelen” brachten.

Jan is 20 in 1940. Via een vriend vindt hij werk bij een oud-activist die zijn zoon aan- moedigt lid te worden van de organisatie die in de volksmond de "vierenveertig” heet (de Vlaamse SS. omdat die letters op de kraag op twee schuine vieren lijken. Zo’n details maken persoonlijke herinneringen zo inte­

ressant).

Die vriendschap valt niet in goede aarde bij de ouders van het lief van Jan. De grote Vlaamse eigenschap "zich koest houden” is daar de slogan. Het lief maakt dan ook een einde aan de verkering, temeer omdat Sta- lingrad al achter de rug is. Jan besluit dan maar eervol de heldendood te sterven voor

“de Vlaamse zaak en om het goddeloze com­

munisme te stoppen”. Die mengeling van ide­

alisme en flink wat zin naar avontuur, is het kenmerk van de meeste oostfronters.

Na de bekende harde opleiding vertrek­

ken Jan en een paar andere Vlamingen naar Berlijn, want ze zijn uitverkoren om lid te worden van Jachtverband 502 onder het bevel van majoor Otto Skorzeny: de zoge­

naamde bevrijder van Mussolini. In werkelijk­

heid was hij bijna de oorzaak van een vroeg­

tijdige dood van de Duce omdat hij absoluut mee wou vliegen in het tweezittertje dat door Skorzeny’s aanwezigheid veel te zwaar geladen was. In Berlijn gaat de opleiding ver­

der tot Jan en zijn maats op een dag het Oberkommando des Heeres moeten bewa­

ken met de opdracht iedereen te arresteren, generaals inbegrepen, die een stap buiten het gebouw durft zetten. De Vlamingen amuse­

ren zich goed met die klus. Een auto die het gebouw wil binnenrijden, mag er eerst niet in. Uit de auto stapt Heinrich Himmler. De Vlamingen vernemen pas later dat hij leger­

officieren komt arresteren, want het is de 20ste juli 1944, de aanslag op Hitler is nog maar een uur oud.

Tijdens een hospitalisatie leert Jan een Vlaamse verpleegster kennen, zijn latere vrouw. Zijn vuurdoop krijgt hij onverwachts aan het westelijke front. Eind december I944 geeft men hem een burgerpak, wat dollars en wat Britse ponden, zonder enige ver­

dere informatie. Hij en zijn peloton komen terecht in Sankt Vith waar ze wel door de Amerikaanse artillerie beschoten worden, zonder een vijandige soldaat te zien. Ze vie­

ren er kerstavond en moeten er de volgende dag vandoor, want de hemel is opgeklaard, de geallieerde vliegtuigen hebben het luchtruim voor zich en het Duitse offensief is mislukt.

Jan heeft nog altijd geen schot gelost maar dat verandert als hij naar de Oder wordt overgeplaatst waar de Sovjets hun eindof- fensief hebben ingezet. Hij eindigt de oorlog in Oostenrijk waar hij en andere Vlamingen hun uniformen weggooien, burgerkledij krij­

gen van de boeren en zich afvragen hoe ze naar huis kunnen weerkeren. Jan meldt zich als Displaced Person bij de Amerikanen.

Hij maakt hen wijs dat hij dwangarbeider was in Wenen en gezien hij buiten Duits ook nog Frans en Engels kent, krijgt hij prompt het baantje van tolk. Hij vertaalt Ameri­

kaanse instructies voor burgers en gemeen­

tebesturen, hij tolkt voor Duitsers die wat Amerikaanse goederen hebben verduisterd en hij krijgt een officiële pas nadat hij erin slaagt een denazificatieonderzoek te door­

staan.

Vijf maanden lang werkt hij onder eigen naam voor de Amerikanen en dan staat er een Belgische officier aan de deur. Die doet het boekje van Jan open en belooft de Ame­

rikanen dat Jan "parole d'honneur d'un offi­

cier beige” na drie maand weer terug is.

Hier zijn de herinneringen wel bijzonder naïef. Jan gelooft blijkbaar nog altijd dat de Amerikanen een soldaat van de Waffen- SS in hun rangen zouden aanvaard hebben.

Die naïviteit blijft duren. Jan komt in Brussel terecht. Hij kent inmiddels alle Duitse oor­

logsmisdaden, maar is nog altijd verwonderd dat niet iedereen zijn engagement op prijs i stelt. Hij wordt een ervaringsdeskundige van i alle repressiekampen: Brussel, Lokcren, Sint- ,

j Kruis-Brugge. In 1947 krijgt hij vijfjaar, maar in hoger beroep komt daar nog drie jaar bij.

i In I950 komt hij vrij en bouwt een zeer suc- i cesvol bestaan op als zelfstandige.

; Kortom, geen alledaags verhaal. Toen L’Etendard nog De Standaard was vroeg tv- criticus (en vroeger ‘t Pallieterke-medewer- ker) Huib de Jonghe zich geregeld af waarom onze televisiefeuilletons (of speelfilms) nooit eens in de echte geschiedenis doken? De Amerikanen zouden allang een knap stuk werk afgeleverd hebben, naoorlogs vervolg inbegrepen waarover ik geen details mag geven.

“Heldhaftig” verzet

Een lezer die zeker geen anonimiteit wenst is Willy Alenus uit Oostende. Hij is Limbur­

ger van geboorte en auteur van artikels over Zannekin en de geuzenaanvoerder Lumey. In zijn ‘De mobilisatie van het Geheim Leger in Limburg in september I944’ (in tijdschrift Limburg-Het Oude Land van Loon) schetst hij in detail de dwaasheid van het Limburgs verzet dat vond dat de tijd daar was om de held uit te hangen en een paar van de allerlaatste terugtrekkende Duitsers neer te knallen of gevangen te nemen. Dat was in de rest van Vlaanderen ook gebeurd, zij het met wisselend succes. In Menen bijvoor­

beeld ging een troepje verzetslui in Dadizele een Duitse tank en wat soldaten gevangen­

nemen. De geharde Duitsers schoten zes helden dood. En in Menen zelf stierven nog eens vijf mensen omdat men vergeten was hen te verwittigen dat enkele achtergeble­

ven Duitse tanks op komst waren. Maar wat natuurlijk in het artikel van Alenus opvalt, is de schaal waarop er slachtoffers vallen. Er zijn twee hoofdschuldigen. De ene is kolo­

nel Ivan Gérard die op 3 september in Lon­

den vanwege de regering het bevel krijgt over de “Troupes de l’lntérieur au combat".

Deze bureauofficier geeft direct het bevel aan de verzetslui om te mobiliseren, wat er in de praktijk op neerkomt dat overal kleine groepjes de vluchtende Duitsers mores gaan leren. Her en der vallen dus wat doden, maar gelukkig zijn Britten en Amerikanen vlug ter plaatse zodat de Duitsers het die nepsolda- ten niet kunnen inpeperen. Maar zelfs een idioot als Gérard moet geweten hebben dat zijn amateurs volgens het oorlogsrecht vrij­

schutters zijn en op geen enkele genade kun­

nen rekenen.

In Limburg wordt het een drama. De bevelhebber (een gewezen Iste sergeant) geeft het bevel door en overal gaan slecht of zelfs ongewapende jonge mensen “den Duits” te lijf. Maar Britten en Amerika­

nen hebben bevoorradingsmoeilijkheden en beëindigen tijdelijk hun offensief aan de Kempense kanalen. De Duitsers stoppen dus met hun terugtocht en lanceren zelfs een klein tegenoffensiefje. Zij executeren zonder pardon de burgersoldaatjes die veel te vroeg opduiken en ze schieten nogal wat onschul­

dige burgers als gijzelaar neer.

Driehonderd Limburgers sterven door de acties van het verzet maar dat heeft wel ...

drie Duitse soldaten gedood. Bij de slachtof­

fers is Antonius Alenus uit Hasselt, de vader die de auteur nooit gekend heeft. De Duitse bevelhebbers worden na de oorlog niet las­

tig gevallen en Ie prince Charles bevordert de dappere Londense kolonel tot eerste en enige luitenant-generaal van de reserve. In zijn memoires schenkt deze voorbeeldige officier vergiffenis aan ... de slachtoffers.

In mijn in I984 verschenen boek over "De Bevrijding" was dit Limburgse verhaal was een grote lacune.

Vraag

En dan is er nog ene lezer Devisscher die me een handgeschreven tekst met herin­

neringen bezorgt van een oud-communist die de stalinistische misdaden heeft meege­

maakt, maar die er niet bij zegt wie de schrij­

ver wel was. Kan hij/zij me vertellen wie dat

welw«? Jan Neckers

De dingen dezer dagen

Roddels uit de Wetstraat (BELGIË

|B ë [ gi QÜÊ>

Hoogspanning

Als nooit tevoren stond de praatbarak vorige donderdag onder hoogspanning. Stem­

men of niet stemmen, dat was de kwestie.

Van uur tot uur werd afgeteld naar de aan­

vang van de commissie Binnenlandse Zaken en ieders verklaringen werden van boven en van onder bekeken en binnenstebuiten gekeerd om toch maar te kunnen achterha­

len of er zou gestemd worden of niet.

Daarnaast was een nooit geziene horde journalisten uit eigen land, maar ook van ver over onze grenzen samengetroept in het 'Paleis der Natie’. De commissiezaal zat een dik half vuur voor de aanvang al afge­

laden vol. Het was wachten op Pieter de Crem (De Rem! De Stem!) die de commis­

sie voorzit. Maar dat er hoe dan ook een historisch moment op til was, stond als een paal boven water.

Zij waren er weer...

... de graantjesmeepikkers. We bedoelen de vele Kamerleden die eigenlijk niets te zoe­

ken hebben in de commissie Binnenlandse Zaken, maar met hun volle gewicht getuige wilden zijn van het “historische moment”.

Zij wrongen zich in alle bochten om in de kijker te lopen - en vooral in het oog van de camera - om aan het nageslacht te kun­

nen tonen dat zij er ‘toen’ bij waren. Ook de opdringerige cameraploegen die elke vrije vierkante centimeter proberen te verove­

ren, waren weer niet tegen te houden. Wie er niet waren, waren Vlaamse hoofdrolspe­

lers Bart Somers, Bart de Wever en jo Van- deurzen. Waar zij uithingen, wist niemand...

Waren zij misschien een patatje gaan steken of al aan de rodage begonnen omwille van wat nog komen moest?

Stemmen tellen

In de commissie zetelen I7 Kamerleden:

6 Franstaligen (3 MR, 2 PS en I cdH), II Vlamingen (3 CD&V, I N-VA, 2 VB, 2 VLD, 2 Sp.a en I Groen). Meloen Tinneke van der Straeten zetelt er eigenlijk namens de gezamenlijke fractie Groen-Ecolo. Slotsom 11 tegen 6. Om geldig te kunnen stemmen, moet men dus met 9 zijn. Het zat er aan te komen dat alle Vlamingen telkens weer dezelfde stem zouden uitbrengen.

Alleen Van der Straeten onthield zich con­

sequent omwille van de solidariteit met haar Ecolocollega's en omdat ze bovendien in haar nog erg naïeve geloof vindt dat de gemeen­

schappen samen moeten werken, hoewel ge met samenwerken met twee moet zijn. Het zal haar in dank afgenomen worden, daar in haar eigen kieskring BHV...

Komen en gaan

En dan dook stipt om half drie Pieter de Crem op in een zaal vol elektriciteit. De anders zo spraakgrage politieke acteur leek toch wat nerveus deze keer en was zuinig met zijn woorden.

Broodnuchter vatte hij tot ieders verba­

zing de stemming aan van de splitsingsvoor- stellen. Hij had nog maar een halve zin gezegd of de Franstaligen stonden op toen ze zagen dat het de Vlamingen menens was. Came­

ra’s draaiden, flitslampen schoten als weer­

lichten door de zaal en ijverige journalisten begonnen te pennen tegen honderd per uur.

Bij de aftocht van de Franstaligen grijnsden vooral de Bozen. Een van hen riep hen nog

“Adieu" na...

Vreemde eend____________

Artikel per artikel - en dus ook over de Franstalige amendementen - werd gestemd met telkens hetzelfde resultaat: alle Vlamin­

gen - min groen Tinneke - samen. Maaroo Vuil Blad Zean-Marie Dedecker was aanwe­

zig. zij het zonder stemrecht. Toch stemde hij prompt mee met de Vlamingen middes handopsteking, ook al was zijn stem van gee' tel. De Crem liet begaan. Hij had duiden) geen zin in grappen.

Toch liever niet...______ ___

Bij de laatste stembeurt raasde er eej1 daverend applaus van de Bozen door de za*

Niet zonder enige trots werden mede me hun stem de splitsingsvoorstellen goedg®

keurd. De andere Vlaamse partijen ware, wat onwennig en stonden soms aarzelen- de journalisten te woord. Zo wist Bart Tom melein van de Vlaamse Blauwzuren te zeg gen dat hij eigenlijk liever een onderbande oplossing voor BHV had gezien. Zonder te zeggen, bedoelde hij dus: geen stemming- Hoewel: de stemmers van Vlaams-nationa^

of van ex-Vlaams-nationale huize maaw?

aan Vlaamse kant bijna de helft uit.

Annemans, De Man. N-VA: Van NopP**

VLD: Van Biesen, Tommelein...

Ondertussen...__________

■■■ waren de Franstaligen samengetroeF in de hal van de commissiezaal, omst door journalisten en camera's. Toen r führer Maingain werd ondervraagd. tr° . elk veto van enkele uren voordien teg^

Yves Leterme in en zei nog wel te gel in oranje-blauw. Een bocht van 180 gr3 . Maar dat behoot tot zijn geëigende van diging en afdreiging. Reynders wil vee^, graag vice-premier worden en als het e kan premier. Zodus mag Ollie wel bla maar niet bijten.

Les victorieux_________

Iedereen probeerde na de zitting b geraken. Francis van den Eynde van de . heeft evenwel zijn figuur wat mee orT1(i(j(

bulldozergewijs een weg te banen tusse &

meute. Toen hij passeerde langs de Fran lige kopstukken, verhief hij de stem me .£

dringende boodschap: “Faites place aU it!

torieux!” Het leverde hem kwade tr en sissende commentaar op. Voorde was het in ieder geval een historisch Als nooit tevoren werden Gerolf ^nne(lOo|!

en Filip de Man geïnterviewd, alsofer een cordon sanitaire had bestaan.

Vrhfstdt_________ ——

De premier van de lopende 33*<e?e kf deze week herhaaldelijk ‘toevallig’ƒ .rf ker toen hij - wat hij vroeger nooit de ,.i zeker moment door de Wetstraat wa of in een of andere wandelgang °P°°tjjd »1*

leeft dus nog en heeft van zijn extra premier duidelijk deugd. Interviews hij niet toe, maar dat hij het zijne den meer dan 150 dagen vallen en °PsJa.-v*er’

overduidelijk. Dat zijn‘staatsmansc 3P |cr»' geroemd door het FDF om Leterme a^^

ken, geeft te denken over wat hij de * jaren voor Vlaanderen heeft 8e<^anüof$t>^

dus. Integendeel: de regeringen-Ver waren in Vlaams opzicht de sle0“1. yjn &

decennia. Hij zat volledig in de mac PS. Herinner u de woorden van D' vingerknip en Verhofstadt ligt er-

i

De dingen dezer dagen

De Ijzerbedevaart otaal ontmanteld!

Raadsvrouwe

en -heren van Nevele

In het nummer van vorige week maakten 'e al gewag van het merkwaardige toeval at de datum voor de Ijzerbedevaart van vol-

«nd jaar ineens bleek samen te vallen met ie van de Ijzerwake, op zondag 24 augus- us 2008. Dat was een duidelijk signaal dat 'et bedevaartcomité de laatste hand aan iet leggen was aan de definitieve uitverkoop en de traditionele bedevaart. Wat velen egen aankomen en wat wij al geruime tijd 'ebben voorspeld, is nu bewaarheid gewor- len: volgend jaar komt er een IJzerdag. een

°ort van gezinsdag voor fietsers, wande- ears, snuisteraars en liefhebbers van ike- 'ana, bloemenschikken. Met medewerking an de stad Diksmuide, de provincie West-

^laanderen. de gezinsbond, de cultuurfond- en, De Lijn, de NMBS en de nodige auto- :arverenigingen probeert men die dag van diksmuide een toeristische trekpleister te naken. Boottochten. Stadsrondleidingen.

Sezoek Dodengang. Kaaifeesten. Straatthe- 'ter. Allerlei gedruis op de Grote Markt.

Als balsem op de wonde worden er ook

’og enkele activiteiten georganiseerd op de Jzerweide zelf, voor die geschiften die hals­

starrig onder de toren willen blijven bijeen­

komen: 's morgens een eucharistieviering net bloemenhulde in de crypte, ‘s middags ïen klassiek concert met toespraak van de 'oorzitter en een afsluitende zangstonde Vlaanderen zingt' (als er toelating komt om Üe naam te gebruiken, want die ligt vast bij

’atent). Dat middaggebeuren krijgt alsnog -e benaming '8le Ijzerbedevaart’ om er een Vlaamsvoelende' dag van te maken.

Saluut aan substituut

Vorige week overleed op een gezegende eeftijd mr. Willy Clijmans, eresubstituut-

<rijgsauditeur te velde. Waarom ‘t Pallie- terke aandacht besteedt aan een gewezen krijgsauditeur? Heel simpel, omdat hij de enige tegenstander uit de meer dan 60-jarige geschiedenis van ons blad is geweest die ons voor de rechter heeft gesleept en dat pro­

ces “gewonnen” heeft, al heeft die over­

winning de man véél meer na- dan voordeel

°Pgebracht.

Het zat zo: onze stichter-hoofdschrij- yelaar Bruno de Winter had het bestaan

°ver de man zwart op wit te schrijven dat hij was "een der meest gewetenloze schof­

ten die Onze-Lieve-Heer ooit schiep ■ Iro­

nisch genoeg had Bruno zich per abuis van Willy vergist, want eigenlijk had hij Willy Calewaert onder schot willen nemen (vol­

komen terecht). Daar had Clijmans uiter­

aard geen boodschap aan en onze stichter Werd gedagvaard. Tot zijn grote vreugde, want nog nooit had hij met zijn rioolgazetje z°veel ruchtbaarheid in de “serieuze gazet­

ten gekregen. Twee weken later zorgde nij zelf voor nog meer persaandacht door hoven zijn hoofdartikel in vette letters te aten drukken: “De ere-substituut-krijgsau- hiteur te Velde is geen gewetenloze schoft . Het gerecht had hem toen veroordeeld tot

}Veg met de democratie

Wilt ge eens een echt debat meemaken, een debat waar men de sprekers laat uit­

breken en niet in de rede valt als zij in e helft van hun zinnen zijn, zoals op de de kwalijke en irriterende gewoonte is, dan naar Kanaal Z en volg Open Kaart, et debat dat op kundige wijze geleid wordt

°Or o m. Rik van Cauewelaert van Knack.

Or'ge week was daar een debat te zien Ussen Erifc van Rompuy (broertje van...)

*n Charles Michel (zoontje van...) Het ging Oeraard over de regeringsvorming, de dtQ’tshervorming en BHV. Slotsom van het

e°ot: een compleet dovemansgesprek.

ChOr/es Giebel onthulde eveneens wat pjj “signaal" is dat MR-kopman Didier J^ers van de Vlamingen verwacht. Reyn- ind dot de ^am'nSen P^chtig beloven he ƒ toekomst af te zien van hun meerder- gebruik te maken. Een stemming zoals p.?r de splitsing van BHV mag nooit meer s °euren.

d^Onneer de Vlamingen de regels van de gtn °crQtie laten spelen, eisen de Franstali- et einde van de democratie. Conclusie:

Want de bedevaart verruimt. Verkruimt, zouden wij eerder zeggen, maar wij met onze pleinvrees zien wellicht de pluralistische envergure niet. Volgens het comité zijn aan­

passingen aan de formule en de vorm nodig opdat 'het wonder’ aan de Ijzer jaarlijks zou kunnen blijven plaatsvinden. Ootmoedig geeft het toe: soms kwamen er tienduizen­

den mensen naar de afspraak, de jongste tijd zijn het er nog enkele duizenden.

Wat het niet opbiecht, is dat het juiste aantal de laatste keer onder de 2.500 was gezakt, en wat het zeker niet toegeeft is de eigen verantwoordelijkheid voor die afgang.

Jarenlang heeft het comité talloze trouwe bedevaarders afgestoten, buiten gepest en verjaagd, de bedevaart laten verwateren en de verkleutering ervan in de hand gewerkt.

Om opnieuw volk te lokken, probeert men nu een grote Vlaamse kermis op het getouw te zetten, met op het einde - waarom niet - de kuskesdans. Naar loffelijke gewoonte zal het secretariaat het aantal deelnemers ver­

menigvuldigen maal vier, zodat er ditmaal zeker meer volk geteld wordt dan twaalf kilometer verder op de Ijzerwake.

Mits enige creativiteit kan de hele bevol­

king van Diksmuide als deelnemer aan de IJzerdag worden geklasseerd. Tegelijk kan het Vlaams-nationale karakter van de bede­

vaart dan verticaal worden geklasseerd, wat al jaren de verborgen maar échte agenda van het comité was. Nu moeten ze nog een objectieve reden vinden om het AVV-VVK van de toren te halen, dan is de defenestratie compleet.

een boete van 5.000 BF, terwijl de aanlegger I00.000 BF had geëist. Wij weten nu hoe­

veel de eer van een krijgsauditeur waard is, spotte De Winter genadeloos: 5.000 frank. Spontaan beloofde hij zijn achtbare tegenstander” bovenop de verplichte boete 5.000 BF extra te storten voor het werk van de Kinderen der Gefusilleerden en omdat hij geen onderscheid wou maken tussen slacht­

offers, nog eens 5.000 BF voor de kinderen der gefusilleerden van na I944, want ook dat waren slachtoffers van de haat onder de mensen. Schalkaard De Winter drukte de hoop uit dat zijn “achtbare tegenstan­

der” een even genereus gebaar zou stellen.

Intussen hadden zelfs Franstalige kranten als Pourquoi Pas?, bij wijze van citaat uit ‘t Pal- lieterke. geschreven dat de erekrijgsaudi- teur "een van de meest gewetenloze schof­

ten” noemen... 5.000 frank waard was". In ons blad zijn daarna nog weinig vleiende din­

gen over tegenstanders verschenen, maar een proces is er niet meer gekomen, zoals geschreven in “50 jaar 't Pallieterke vri) en vrank", waarvan nog een luttel aantal exem­

plaren bij Hector van Oevelen beschikbaar zijn. Eresubstituutkrijgsauditeur te Velde Willy Clijmans ruste in vrede en dat menen

wij oprecht. HVO

België is geen democratie. Maar dat wist ge waarschijnlijk al.

Claudius Severus

Onze lezers die internet hebben, hebben waarschinjnlijk, net als wij, wel een paar keren het e-postje gekregen "Waarom.

Daarom!" zijnde de brochure die in de lente van I9I8 opgesteld werd door Clau­

dius Severus en waar in zwart op wit aan­

getoond werd dat Vlaanderen door de Bel­

gische staat zwaar benadeeld werd ten gunste van Wallonië.

Lezers vragen ons of wij weten wie Clau­

dius Severus is. Wij zullen het u zeggen:

onder die schuilnaam ging Lodewijk Seve- reijns schuil. De Antwerpenaar Lodewijk Severeijns was een radicale Vlaming, tijdens de Eerste Wereldoorlog activist en lid van de Raad van Vlaanderen. Hij pleitte voor de vernietiging van de Belgische staat.

Om zijn stelling kracht bij te zetten schreef hij verscheidene brochures waarin de economische en sociale achterstand van Vlaanderen scherp aan de kaak werden gesteld.

Wie kent niet het schitterende toneel­

stuk “De raadsheren van Nevele" van Cyriel Buysse?Jo Decaluwé, Gents acteur, regisseur en toneelleraar, brengt het al enkele decen­

nia ten tonele, steeds met groot succes. De verslagen van de Nevelse gemeenteraad zijn in de tweede helft van de negentiende eeuw door de Nevelse auteur Cyriel Buysse - onder meer ook bekend voor zijn naturalistische drama “Het gezin van Paemel" - met een grote zin voor humor en treffend getypeerd neergepend. Buysse mag dan in de leer zijn geweest bij zijn Gentse tantes Rosalie en Vir- ginie Loveling, met zijn verslagen zou hij niet hebben misstaan in dit satirische weekblad.

Jo Decaluwé heeft die verslagen in toneel­

vorm gegoten. Bij elke opvoering overheerst het amusement om de menselijke en zwakke politieke kantjes van de toenmalige Nevelse gemeenteraadsleden.

Sinds Buysse mogen de tijden dan wel zijn veranderd, zoals de rollen van de notaris, de dorpsdokter, de politici uit het arbeiders- of middenstandsmilieu. Als het gaat over poli­

tieke domheid, lijkt de tijd te zijn blijven stil­

staan. De aandachtige lezer herinnert zich nog wel de Gentse bijdrage van Jan Borluut over het overlijden van dokter Jan Wannyn.

Om de grote verdiensten van vader Jan Bap­

tist en zoon Jan-Pieter voor Vlaanderen te vereeuwigen, wilden de Neveloars graag een straat noemen naar dr. Wannyn. En hier blijkt alweer de kortzichtigheid van sommige gemeenteraadsleden.

Bij het begin van de voorbije Nevelse gemeenteraad vroeg CD&V-burgemeester Boone een minuut stilte voor het overlijden van voormalig SP-raadslid Gaston van Parys.

Het overlijden van gewezen burgemeester dr. Jan Wannyn vergat hij blijkbaar. Enkele gemeenteraadsleden zetten deze misser snel recht. Raadsleden van zowel NV-A, Vlaams Belang als Nieuw Nevele wezen op de grote

Vlaams (af)front

Bij de "mirakeleuze" splitsingsstemming door een Vlaams front op 7 novem­

ber 2007.

“Schandaal! Schandaal!”, zo schreeuwt geschrokken broeder Waal die zich gepakt voelt door het Vlaamse leeuwenras.

“Schandaal! Schandaal!” en broeder Waal verlaat de zaal, want dat de meerderheid beslist geeft toch geen pas.

Schandaal? Op zeven elf besliste het getal.

Wat is daar mis mee in een democratisch land.

De zachte dichter uit het Brugse schreef het al.

"Dat‘t Waals gezwets zal bovenslaan, t en zal, ten zal.

•t Kwam eindelijk tot stand, het hechte Vlaamse front, zoals met aandrang door de kiezer was verlang . De Walen boos alsof democratie hier niet^st°nd>

want dat de minderheid verliest, is toch gênant.

Z’heeft eindelijk gewerkt, de macht van het getal, maar broeder Waal die koleriek d’alarmbel luidt, hii leet zich bij 't getal met neer, in geen geval.

Democ^tie interesseert de Waal geen fluit.

Delft hij het onderspit, hij schreeuwt “Schandaal! Schandaal!”

HectorvanOevelen verdiensten van hun gewezen burgemees­

ter. Mia Pynaert van SP.a/Spirit sloeg echter een heel andere toon aan. Ze verwees naar de veroordeling van dr. Wannyn wegens col­

laboratie. Hij was oorlogsburgemeester van I94I tot I944. Ze hekelde ook zijn lidmaat­

schap van het Vlaams Belang, een partij "die veroordeeld is wegens racisme”. In de raad toonde Johan Caron (N-VA) met een groeps­

foto aan hoe Pynaert haar politieke carrière startte in / 976 als kandidate op de Lijst GBN (Gemeentebelangen Nevele), toen een "zui­

vere" Volksunie-lijst, een geestelijke opvolger van de Lijst Wannyn. Raadslid Olaf Evrard (Vlaams Belang) sprak zijn overtuiging uit dat Mia Pynaert hier een zware politieke ver­

gissing beging die haar electoraal nog zuur zou opbreken. Hij vroeg zich ook af of ze de BSP-politicus Lode Craeybeckx was vergeten die na WOI wegens activisme tot vijfjaar cel was veroordeeld en die in I964 als zetelend Antwerps burgemeester in een dronken bui een paar minder fraaie bewoordingen naar het hoofd van een aantal Joden slingerde. Het belette hem niet nog I2 jaar burgemeester van Antwerpen te blijven. Onder deze water­

val van verwijten trok Mia Pynaert bleek weg.

Ze verweerde zich door te zeggen dat ze niet alleen haar eigen standpunt vertolkte, maar dat van de hele partij SP.a/Spirit, dat luidt dat dr. Wannyn was veroordeeld wegens colla­

boratie. Een smet op zijn blazoen. Eerher­

stel was niet van tel. Het feit dat hij enorm werd gewaardeerd als mens en als dokter was in haar ogen en die van haar partij niet voldoende om dr. Wannyn een straatnaam te geven. Er ligt bij de Nevelse gemeente­

raad dus nog geen voorstel op tafel om een straat naar dr. Wannyn te noemen: er zijn voorlopig zelfs geen straten beschikbaar. Dit beschamende debat met de raadsvrouwe van Nevele zal over enkele maanden nog wel een

staartje krijgen. J-B-