met een goed hart en een slecht karakter...

64s,e jaargang nummer 6 woensdag 4 februari 2009 1,80 euro Voor mensen

met een goed hart en een slecht karakter...

b

yooiuM

HtUGtltCC wonoif

IS DE WAAOHE'D

Het Belgische blazoen

Herman van Rompuy is aan een historische missie begonnen. Vanuit het Zwitserse Davos liet hij de goegemeente weten dat het imago van België dringend moet worden opgevijzeld.

We zagen hem op televisie het woord nemen tijdens een copieus diner dat de Belgische belastingbetaler voor een select publiek van nationale en internationale zakenlui had gefi­

nancierd. We vernamen dat hij niet of nauwelijks geslapen had na een nachtje onderhande­

len over een nieuwe overeenkomst tussen Fortis en BNP Paribas, waarin diezelfde belas­

tingbetaler ook een belangrijke rol speelt als verstrekker van waarborgen voor zogeheten giftige kredieten. Overigens moest Van Rompuy bekennen dat België vorig jaar door For­

tis juist als een van de eerste Europese landen door de financiële tsunami getroffen werd.

En het ziet er niet naar uit dat die lijdensweg al afgelopen is, want er heerst grote verwar­

ring over de speciale aandeelhoudersvergadering die volgende week bij Fortis moet plaats­

vinden, en over de manier waarop de stemmingen door de aandeelhouders zullen verlo­

pen. Als de hele bedoening tegenvalt, mag Van Rompuy binnenkort een paar buitenlandse bezoeken aflasten in een poging de brokken op te ruimen die door en rond de grootste Belgische bank zijn aangericht. Prachtige propaganda voor ons roemrijk vaderland!

Interessant was natuurlijk de uitleg die Van Rompuy verschafte bij de noodzaak van een operatie “red België”. Door anderhalf jaar politieke crisis, zo noteerden de aanwezige schrijvelaars, wordt het rijk van Albert in het buitenland meer en meer vereenzelvigd met grote instabiliteit. Lap, als verwijzing naar het bewind van zijn voorganger kan dat tellen.

Van Rompuy heeft nooit hoog opgelopen met de fratsen van Yves Leterme, die hij als een politieke amateur beschouwde.

Uiteraard hebben de liberalen zoveel mogelijk de regering van de geitenboer gesabo­

teerd, maar inderdaad, wat heeft hij eigenlijk tot een goed einde gebracht? De bankendos- siers? Het is precies door zijn manoeuvres rond het arrest van het Hof van Beroep over Fortis dat hij is moeten aftreden. En denkt u nu dat hij de boodschap begrepen heeft? Dat hij gebruik zal maken van de piste die men voor hem aan het voorbereiden was, namelijk een min of meer eervolle verdwijntruc als Europees commissaris als opvolger van Louis Michel? Dan hebt u ongetwijfeld de laatste aflevering van de “Zevende Dag” gemist, waarin mijnheer zich presenteerde als “eerste militant” van CD&V. 'Wanneer je een mandaat, het vertrouwen krijgt van mensen, dan moet je dat ten volle invullen en uitvoeren. Vandaar dat ik niet kies voor het Vlaams-Europese, maar dat ik gewoon mijn job tracht te doen federaal.’ Als senator, en met de hoop zo snel mogelijk op het federale niveau te kunnen terugkeren. Dat Leterme zelf een bepalende factor is geworden in de destabilisering van België, lijkt deze autist niet te beseffen of toch zeker niet te kunnen deren. Begin maart, als de deskundigen klaar zijn met hun verslag, begint de grote show van de onderzoeks­

commissie naar de scheiding der machten. En zal ook Justitie kletsen krijgen. Van Rom- puy zal nog veel over en weer mogen vliegen om de stijgende verbazing in het buitenland te sussen dat dit land bezig is zichzeif te vernietigen. Op den duur moeten we nog gaan geloven dat hij de job van premier echt zwaar tegen zijn zin op zich heeft genomen. Dat hij aan een heel eigen “kapellekesbaan” begonnen is.

Door de financieel-economische crisis moet de federale staat intussen meer en meer abdiceren ten opzichte van de gewesten en gemeenschappen. De Vlaamse regering trekt de reddingsoperatie van KBC consequent door en gaat die financieren door eigen obli­

gaties of schuldpapieren uit te geven. En tot nu toe hebben we nog geen golf van protest horen opsteken aan de overkant van de taalgrens. Op de voorpagina van Tendances (de Franstalige editie van Trends) prijkt deze week de vlag van de Vlaamse gemeenschap met daarop het logo van KBC. En daaronder de titel: ‘Waarom KBC België de rug toekeert.' Dat weten we intussen allemaal: men gaf bezuiden de taalgrens geen zier het voortbe­

staan van de bank van hier, en nu moeten ze ook maar de gevolgen van die houding aan­

vaarden. Kris Peeters en co nemen nu ook zonder schroom het voortouw in gesprekken met andere ondernemingen om te bekijken of en op welke manier er steun kan worden verleend. Ook niet altijd leuk nieuws voor de belastingbetaler, maar het is de keuze tus­

sen de pest en de cholera. En in elk geval bewijst de realiteit van het moment dat dit land van twee snelheden en twee verschillende culturen bijna vanzelf uit elkaar aan het vallen Is. De Europese Commissie stuurde België vorige week een laatste verwittiging om de ver­

eiste milieuvergunningen af te leveren voor bepaalde industriële installaties. Vaststelling, het Vlaams Gewest heeft al geruime tijd aan zijn verplichtingen voldaan. Wallonië heeft nog maar 40 procent van de nodige vergunningen in orde gebracht, maar eens te meer wordt Vlaanderen in de negatieve berichtgeving meegesleurd. En de Waalse minister-pre- sident Demotte blijft zich intussen verzetten tegen de Vlaamse zorgverzekering. Laten we daarom des te meer de schijnwerpers zetten op de campagne van de Vlaamse Volksbewe­

ging (‘Ik kies voor Vlaanderen’), de opvallende campagne van de N-VA in Wallonië, en de nieuwe onafhankelijkheidsboodschap van het Vlaams Belang. Om het bovendien met de Woorden van de premier zelf te zeggen in zijn toespraak tot de gestelde lichamen . De financiële crisis mag geen alibi zijn om niet voort te werken aan de verdere hervorming Van onze instellingen.’ Al heeft hij waarschijnlijk een tegengestelde beweging voor ogen dan wij, anders mag hij volgende keer niet meer terug naar Davos.

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Deze week:

•Wij moeten de islam niet 2

• Brief aan de kardinaal 3

• Eerst beter Nederland... ₅

• De grenzen van Nederland 7

• De Vlaamse poëzie 1 1

Sint-Gillis in Gaza

ZEöT...

8? VERGEBT der VUMitód

IS iSLAMoFóO^

s--- "

Bert deed het weer. Het talent waarmee die zowat de totaliteit van de bevolking tegen zich in het harnas kan jagen, blijft verbluf­

fen; en elke keer weer de moeite om geboeid gade te slaan. Wat zouden we hem missen.

Dat men zich echter niet op de jongste stoot van Hertje miskijkt. Het zinnetje dat hem de banbliksems opleverde even herlezen: "Ik moest ook denken aan de honderden dode kinderen in de Gazastrook, ook bewust door een agressor omgebracht en zonder dat die agressor opgepakt werd." Technisch gezien is het die "ook" die hem de das omdeed. De Israëlische politiek vergelijken met Kim de Gelders blinde agressie, het gaat ver. Te ver?

Als we de lezersbrieven en discussiefora op het net bekijken, kan Anciaux rekenen op de sympathie van velen. Als ze hem dan nog eens collectief fijnmalen, dan geeft Vlaande­

ren de underdog graag een schouderklopje.

De mediaheisa - geen kleintje - leek op een moment toch wel wat voorbij Anciaux’

woorden te gaan. Overijverige brievenschrij­

vers vonden zo ongeveer dat enkele kind­

jes in Sint-Gillis-bij-Dendermonde niet opwo­

gen tegen honderden slachtoffertjes in de Gazastrook. Dat klopt natuurlijk... in de wis­

kunde; a x 100 > drie, als a > I.

Maar het gaat niet over wiskunde. Sta ons toch toe een verontwaardigingsformule uit te dokteren. Vermenigvuldig het aantal slacht­

offers met één, gedeeld door het aantal kilo­

meter afstand tussen uw woonplaats en de plaats van gebeuren. Vermenigvuldig dan met het verschil tussen 45 en de leeftijd van de slachtoffers.

De maandagkrant vol weekendslachtof­

fers raakt nog amper. Een kind dat voor de deur wordt overreden en met een gebro­

ken been afgevoerd, maakt van een heer­

lijke zomerzondag een rotdag. Een tsunami in en ver rond Sumatra met duizenden slacht­

offers bepaalt enkele weken onze cafédis­

cussies. Een geliefde bij wie kanker wordt

vastgesteld, vaagt voor maanden, soms zelfs levenslang alle andere thema’s naar de uiter­

ste rand van ons bewustzijn. Het eigen kind met koorts zorgt voor meer slapeloze nach­

ten dan de kindersterfte in Afrika.

Gelukkig maar overigens. Wie alle kinde­

ren van Afrika als de zijne beschouwt, slaapt nooit meer. De verontwaardiging bij ver-van- ons-bedrampen is bij velen trouwens door­

gaans een vorm van medemenselijkheid met een dikke koek vrijblijvendheid rond. Een keer ‘s jaars een rommelmarkt organiseren voor 'de arme kindjes in de derde wereld’ vol­

staat om jezelf al een heel eind naar boven te zien opschuiven op de moraliteitsindex. Men­

sen uit de omgeving geen pijn doen, vraagt een permanente inspanning.

Een betere wereld is een droom. Als die er niet komt, zijn vooral vele anderen schuldig, je kunt daar zelf niet bij falen, want toch vrij­

wel machteloos. Een betere omgeving, dat is een opdracht. Daar is falen wel een optie.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres.

Plankzeil naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

Guido Demoorplein

2

Vlaanderen moet de islam niet

Op het moment dat de Nederlandse politicus Geert Wilders vervolging riskeert voor zijn standpunten over de islam, wijst een studie van de KU Leuven uit dat bijna de helft van de Vlamingen schrikgevoelens heeft voor die godsdienst en/of zijn aanhangers, of die in het beste geval met een scheef oog gadeslaat. Het week­

blad Knack deed daar middels een eigen enquête nog een schepje bovenop. Op de simpele vraag “Ziet U in de islam een bedreiging voor Europa?*’ antwoordde 87 (!) procent van de ondervraagden met ja, en amper 13 procent met neen.

Dertien is ook het cijfer van de jong­

ste kiesintenties voor de partij die alleen in Groen! haar meerdere moet erkennen als topheraut voor de multiculturele illusie.

Hopelijk voor beide protagonisten van de slogan “de wereld is een groot dorp” staat die 13 niet voor de gezamenlijke potentiële stemmenoogst bij de eerstvolgende bolle- kenskermis. Want dan zou het nog beroer­

der dan beroerd beginnen ogen voor linkse wereldverbeteraars door middel van alle cul­

turen, behalve de hunne.

Uiteraard ben ik geen islamkenner. Mijn opvoeding vanuit eigen cultuur en geloof en heeft me nooit de behoefte doen voelen daar verandering in te brengen. Een islam- hater ben ik evenmin, al moet ik in alle eer­

lijkheid toegeven dat het op zijn minst sto­

rend is om te moeten vaststellen dat waar ter wereld ook een conflict wordt uitgevoch­

ten of terreur onschuldige slachtoffers eist, het vooral bij wijze van uitzondering is dat het begrip “moslim" niet valt. Het kan dus mede daaraan liggen dat ik niet echt het­

zelfde voel als ik op straat een man met een keppeltje op zijn hoofd tegen kom die me vriendelijk toeknikt, of een vrouw die even snel als schichtig, maar wel mét hoofddoekje getooid, voorbij schuifelt.

Een onschuldig tafereeltje op zich, dat zeker. Maar het “we zijn anders en dat zult ge geweten hebben” druipt er wel vanaf.

Denk daar even op door en ge komt onver­

mijdelijk terecht op het verschil tussen man en vrouw in een filosofie die alleen al op dat punt compleet haaks op de mijne staat.

En, zoals moest bewezen worden en ook gebeurd is, blijkbaar ook op die van de door­

snee Vlaming.

Vragen

Ligt dat aan die Vlaming’ Volgens Cemal Cavdarli, islamleraar, imam én volksverte­

genwoordiger voor de partij-met-bijschrift, wel. Het maakt hem moedeloos dat hij nog altijd de grondregels van de islam moet uit­

leggen aan een Vlaming die het na veertig jaar immigratie nog altijd niet weet, (sic) Mag ik een onschuldig vraagje aan de heer Cavdarli stellen? Waarom vindt hij het zo nodig de grondregels van de islam uit te leggen aan mensen die daar niet om vragen? Ik sta in wat nog altijd zijn gastland is toch ook niet te springen om de grondregels van mijn opvoe­

ding en geloofsovertuiging aan hem uit te leggen? En ook al omdat het woord “islam”

onderwerping betekent.

Cavdarli is verder van oordeel dat het voor een moslim niet eenvoudig is in Vlaan­

deren te leven. Nog afgezien van de vraag waarom ze dan in steeds dichtere drom­

men hierheen komen, stelt zich ook nog de vraag waaraan dat zou kunnen liggen? Met het eeuwige schrikbeeld van het "centrum”

van De Witte Youssouf voor ogen, lijkt het me veiliger een mogelijk antwoord vanuit een onverdachte bron te citeren. Met name dat van de ex-politica van dezelfde partij- met-bijschrift en moslima (zonder hoofd­

doek) Mimount Bousakla. "Moslims doen geen enkele moeite om vooroordelen te

NADERT HET

IEDER NIEUW1 LID VAN NET VLAAMS ZIEKENFONÖSL

»ei. qwts :

weerleggen. Ze komen alleen maar negatief in het nieuws. Moslima’s die perse hun hoofd­

doek willen dragen, jonge kereltjes die keet schoppen en daarbij af en toe “Allah” roe­

pen. Het frustrerende is dat niemand opstaat die in naam van de moslims dat beeld kan veranderen.”

Waarden

Of Cemal Cavdarli dat soort veranderaar kan zijn, is twijfelachtig. Want zoals dat al eens gebeurt in zijn wereld, zegt hij in eer­

ste instantie wat U en ik geacht worden te doen. Wij moeten (!) beseffen, aldus Cemal, dat zij er niet op uit zijn iedereen op te bla­

zen die het met hen niet eens is. Alleen een paar marginale gefrustreerden doen dat, vol­

gens hem. Als ik aan Afghanistan, Pakistan, Irak, Sudan of Somalië denk, om sharialan- den als Saudi-Arabië en Iran niet te noemen, lijkt “een paar gefrustreerden" me toch een

“lichtjes" naar onder afgerond “understate­

ment”.

Maar goed, als het besef tot ons door­

dringt, moeten Cemal en al de zijnen op hun beurt moeite doen U en mij te laten zien waar de islam echt voor staat. Ik herhaal dat ik daar geen vragende partij voor ben omdat ik, als het even mag, graag zelf nog altijd vrij mijn keuzes wil maken over wat ik wel of niet moet doen. Tot op heden heb ik trouwens nog geen enkele boeddhist, zionist of welke

“ist” ook ontmoet die me hetzelfde vraagt.

En die me oneindig veel meer dan me lief is lastig valt. Is het niet met de zegeningen van zijn godsdienst, dan is het met wat ik voor hem of haar moet (!) doen in een land dat ik, tot nader order, nog altijd graag als het mijne beschouw.

Menslievendheid, vrede, verdraagzaam­

heid , aldus nog Cemal, “zijn de kernwoor-

°en *an de *s'am- Alleen weten jullie dat nog niet. Alsof het door “progressief” Vlaande­

ren verloochend en voortdurend belachelijk gemaakt christendom voor andere dan die­

zelfde waarden zou staan! En zich in deze een

“change” vanuit Noord-Afrika en het Mid- den-Oosten geïnspireerd, zou opdringen, zoals de linkse kerk dat blijkbaar voorstaat!

Logica

Cijfers zijn wat ze zijn. Vlaanderen moet de islam dus niet. Of daar ooit verandering in komt, hangt in eerste instantie van de mos­

lims zelf af. Toch als ge het mij vraagt. Het

“moet” niet, maar het zou goed zijn voor hen als ze zich eindelijk eens zouden afvra­

gen of ze niet beter af zijn met een “low profile”-engagement. Zoals Italianen, Chi­

nezen, Spanjaarden, Indiërs, Joden - vul de reeks naar eigen voorkeur verder aan - dat al jaar en dag in praktijk brengen. Misschien ligt het voor al die mensen gemakkelijker omdat ze tevreden zijn met het verworven plaatsje en bestaansrecht en zich voor de rest gedeisd houden. In die zin dat ze doen en laten wat in hun nieuwe heimat de logica zelf is.

Volgens de Frut leven er in Antwerpen 173 nationaliteiten, volgens Man bijt hond leven er in dit land 160 nationaliteiten. Toch raar dat wij het alleen met mensen van dat geloof moeilijk hebben. Zou dat helemaal onze schuld zijn?

De belangrijkste fout die moslims in Vlaan­

deren maken, is dat zij die logica niet volgen.

Naast steeds meer eisen van rechten, het eigen grote gelijk voortdurend door ieders strot proberen te rammen, werkt contra­

productief.

Van het dragen van hoofddoekjes en ara- fatsjaals tot betogen - al dan niet gevolgd door rellen - voor zaken waar de modale burger van bij ons geen bal mee te maken heeft.

Koppel die toestanden vast aan de blijk­

baar niet te stuiten drang om zich als mos­

lim ook telkens opnieuw als niet begre­

pen "betere" te willen profileren, ondanks alles wat er wereldwijd gebeurt, en de uit­

slag van studies en rondvragen zoals door KU Leuven en Knack geproduceerd kun­

nen nauwelijks verbazing wekken. De eni­

gen die dat na veertig jaar immigratie nog altijd niet begrepen hebben zijn... juist!

D.Mol

De dingen dezer dagen

Het familiebedrijf N.V. Politiek

De kans dat een zoon van een bakker bakker wordt, ligt hoger dan de possi- biliteit bij een bankbediende. Sommige families lijken wel kweekscholen voor onderwijzers. *t Zijn schone kinderen die op de ouders lijken. Kinderen krijgen het metier met de paplepel binnen, groeien op in het milieu en de ouders ken­

nen de weg om ‘binnen’ te geraken.

De kans dat een zoon van een bakker bak­

ker wordt, ligt hoger dan de possibiliteit bij een bankbediende. Sommige families lijken wel kweekscholen voor onderwijzers, ‘t Zijn schone kinderen die op de ouders lijken. Kin­

deren krijgen het metier met de paplepel bin­

nen, groeien op in het milieu en de ouders kennen de weg om ‘binnen’ te geraken.

In de politiek is dat niet anders. Het per­

centage kinderen van ligt zeer hoog. Geen nieuw fenomeen trouwens. Frank zoon-van- Achille Van Acker, Mark zoon-van-Gaston Eyskens, Antoinette dochter-van-Paul-Henri Spaak zijn maar enkele voorbeelden. Char- les-Ferdinand Nothomb was een loot aan een rijke maar nu verdorde stam. De Van- derpoorten-clan levert al tenminste drie generaties blauwe toppolitici. Soms wippen ze zelfs de partijgrenzen over. Leo zoon-van- Leo Delwaide ging van oranje naar blauw.

Bart zoon-van-Joos kon succesrijk de grens van geel naar blauw oversteken. Willem- Frederik zoon-van-Hugo Schiltz probeert hetzelfde parcours uit. Bert zoon-van-Vic Anciaux mikt naar de titel topkameleon en verkleurde van geel over paars naar rood.

Freya Van den Bossche, Maya Detiège, Bruno Tobback, Peter van Velthoven, Hilde Claes wekken de indruk dat een rode stam­

boom misschien geen basisvoorwaarde, dan toch een meer dan nuttig hulpmiddel vormt om bij de sp.a (letters in te vullen naar eigen voorkeur) gelanceerd te geraken.

Charles Michel leerde de stiel bij père Louis, Laurette Onkelinx bewandelde het Gaston. De familienamen Gucht helpen een stevige /ld.

is nog zo’n voorbeeld, net zoals Peter van Rompuy en Tom Dehaene.

We kunnen een goed bemand en bevrouwd parlement samenstellen met de zonen- en dochters-van, want volledig zijn we niet geweest hierboven. We vergaten bijvoor­

beeld de Dillen-familie in de opsomming.

Dynastieën

De familienaam helpt dus. Op Klara inter­

viewde Jean-Pierre Rondas zondag de broer­

tjes Van Rompuy. Die wezen op het belang van ‘onze vader’ (het klonk bijna religieus in hun mond) bij de keuze van een carrière in de politiek. Vic van Rompuy was hoogleraar economie in Leuven, maar geen parlements­

lid. Als adjunct-directeur van de studiedienst van de CVP zat hij wel heel dicht bij de beslis­

sers van de partij. De CVP-toppers liepen de deur van huize Van Rompuy plat. Robert Houben zou een levenslange invloed uitoe­

fenen, vooral op Herman.

Met de juiste kruiwagen kan het een stuk sneller gaan. Freya van den Bossche gaf vorige week in Humo tussen de regels toe dat het bij haar misschien te snel ging. Ze is nu op zoek naar een tweede adem.

Soms botsen twee dynastieën, zoals in Vlaams-Brabant waar Tom Dehaene en Eric van Rompuy een weinig christelijke strijd voeren voor het lijsttrekkerschap van de Vlaamse CD&V-lijst.

spoor van papa ( De Clercq of De hand bij de open ' Pieter de Crem

Hommeles in Gent

In Oost-Vlaanderen viert het nepotisme ook hoogtij. Bij de vorige gemeenteraadsver­

kiezingen lanceerde CD&V enkele jonge figu­

ren om de achteruitgang in de grote steden te stoppen. Noch in Antwerpen (met Philip Heylen), noch in Gent (met Filip van Laecke) leidde die operatie tot grote successen. Hey­

len kon dankzij het gewicht van het Vlaams Belang toch schepen worden, als paladijn van de oppermachtige Patrickjanssens. Van Laecke beet de tanden stuk op de paarse meerderheid in de Arteveldestad.

Vandaag strijd hij een gevecht van leven op dood voor zijn politiek overleven. Hij lijkt kansloos, want tegen hem staat Anne Martens, jawel, dochter-van. Als ongehuwde moeder beschouwt ze vaderlief niet alleen op politiek vlak als voorbeeld. Nu Wilfried het vaderland nog eens heeft gered, stuurt de familie de factuur naar het partijhoofd- kwartier. Anne moet de kopvrouw wor­

den in Gent en niemand anders. Ze zaagt nu al enkele jaren met een professionele kettingzaag aan de poten van Van Laeckes wankele stoel. Gevolg: de partijvergaderin- gen van CD&V vinden in Gent plaats in een lokaal bokscentrum en het nationale bestuur besliste de Gentse afdeling zowat op te doe­

ken. Van Laecke lijkt begrepen te hebben dat hij een zinloze strijd voert en gooit midde5 een heel kwade openbare brief de bokshand­

schoenen op het canvas.

Nog in Oost-Vlaanderen probeert Fien tje Moerman zich weer te lanceren. Ze na ontslag als Vlaams minister nadat haar ou kabinetschef en torpedo Rudi Aernou Jean-Marie Dedecker enkele aangebran _

dossiers toeschoof. Aernoudt werd onts3 gen, maar Moerman moest daarna zelf ne veld ruimen.

Aernoudt verloor vorige week het pr°

ces dat hij wegens zijn ontslag inleidde teg®

de Vlaamse regering. Voor Moerman bij mende ademruimte om weer uit de ver^..

telheid te kruipen. Klein probleem: de Par top lust haar niet meer. Ene Jean-Jacques Gucht kan op meer sympathie rekenen m Melsensstraat en met zo’n familienaam het haast niet anders of hij trekt het la naar zich toe.

De toekomst

Laten we ons even op het pad van Mada^

Soleil begeven. In 2035 leidt Kenny Vandeu zen de regering, met Sabrina Vande Lan°

als vicepremier en Giannieke Somers op stoel van minister van Buitenlandse Za In Wallonië bestaat er geen oppositie me^

en zijn alle partijen nodig in de regering,a3^

gezien die in Vlaanderen maar op 33% va?„rS stemmen kan rekenen. De oppositieled , Shana Annemans, Adonis de Wever en mutje de Decker beuken onvermoeid in wat ze de meest onVlaamse regering ult geschiedenis noemen. >e(.

De 49% allochtone kiezers blijven °n . vertegenwoordigd, bij gebrek aan p0*1 actieve vaders.

J>

De dingen dezer dagen

Kleine Onvolledige Encyclopedie

Voor Ongeletterden En Transintellectuelen X

X: dezeletterdie rijmt op niks, wordt gebezigd om iemand te benoemendie onbekend wenst (dient) te blijven of die geen naammaghebben, bijvoorbeeld omdat hijeen “jongere” is of een Marokkaan dieonnoemelijke dingen heeft uitgehaald.

Xantippe: 1/ boosaardige vrouw van wijsgeerSokratesdie haar man zodanig heeft vertroeteld dat hij waarschijnlijk met plezier de gifbeker tot zich heeft genomen;

2/ boze vrouw in 't algemeen,en elke gelijkenis metmevrouw L. Onkelinx is louter toevallig

X-benen: benen waarvan de knieën naar binnen staan, soms aangeboren, maarook wel voorkomend bij mensen die te langhun plas moetenophouden

Xenokrates: Griekse wijsgeer diede ideeën van Sokrates genegen was, maar niet zijn gifbeker

Xenokratie:heerschappij van vreemdelingen die, als Allah het wil, de staatsvorm vande toekomstwordt in heel het Westen

Xenofilie: vreemdelinglievende ingesteldheid van straathoekwerkers, pleinanimatoren, buurttoezichters, buurtregisseurs, straatzonderhaat- lopers, beroepsantiracisten en andere centra voor ongelijkheid van kansen en racismeverspreiding

Xenofilou: vreemdeling diedewettenvan zijn gastlandaan zijnvoeten veegten daarom in de media X genoemd wordt (ziealdaar)

Xenofobie: onverklaarbareangst voor ongebreidelde instroming van vreemdelingen, veroorzaakt door omgangmet Filip Dewinter

Xenofoon: de Tom Lanoyeder oude Grieken die met 10.000 soldeniers aande Perzen wist te ontsnappen en daar later zijn Anabasis over schreef waaraan, meer dan 2000 jaar later, de leerlingen Latijn-Grieks nog altijd niet kunnen ontsnappen, evenminalsaan TomLanoye

X-kruis: 1/ kruis waaraan de apostel Andreas ter dood is gebracht 2/ volgens sommige lezers het (X-)kruiswoordraadselin‘tPallieterke

Xylolatrie: verering vanhoutenbeelden,bijvoorbeeld prins Philippede Taaie

Echo’s uit de Koepelzaal

Aan het tweetalige aartsbisdomdom Slecht genoenmaald, zeker?

Mechelen

Marie-Rose

Slechts een paar betrouwbare vrienden bisten wat er met Marie-Rose Morel aan de hand was, maar zij mochten niks zeg­ gen. Ze wilde het zelf aan het grote klokzeel hangen. Maar voor het zover was, wilde zij toch nogeven haar gram halen op al diege- nendie haar het leven zuur hadden gemaakt

^et intriges, manipulaties, roddels en ach­ terklap inen buiten de partij.Filip Dewin­ ter en Gerolf Annemans hebben haarhet beruchte interview in Het Laatste Nieuws daarin zij haar vetostelde tegen Dedecker en in passant even Dewinterop de korrel eam, nooit vergeven. Marie-Rose wilde naar het Europees parlement, maardat werd haar

^ietgegund ondanks het pleidooi van Frank anhecke. Ze werd verbannennaar de laat­ steplaats.Dusliet zij het afweten voor het

'aams Parlement. Tot groot ongenoegen Van deAntwerpse partijtop.Datalles is nu z°nder belang. Zoals ze op haarblog schreef:

t^'jn geheime agenda is in leven te blijven. Wij

*°udenzeggen: “Marie-Rose, laat u niet kis- en’doorniets of niemand.”

Jft Blaametlji

* ïttuui

vvww. vlaamscheleeuw.com

of bel 03-385 81 90

het Vlaamsche Leeuw bier

^ordt gebrouwen door de

“fouwerij Van Steenberge

Liberaal___________________

Op de agenda vande plenaire vergadering stond alvasteenniet-onbelangrijk (actuali- teits)debat overeen Vlaamsegewestwaar­ borg voor ‘OpelAntwerpen’.Jan Penris (VB) mocht de spits afbijten en inzijn kielzog zou­ den zich nog een dozijnsprekerds uit alle partijen zich geroepen voelen hungrootof minder groot licht - inderdaad, ook Patri- ciaCeysens (minister van Iets,godbetert!) deed weer haarduit in ‘t zakje - hierover te laten schijnen.

Over dekern vande zaak,nl. het door de huidige crisis wel heel erg snelle (en onom­ keerbare?) afglijdenin een extreeminterven- tionistische richting werd niet zo veel gezegd.

Voer voor latere historici: hoe tijdens het eerste decennium van de 21ste eeuw de bedrijfswereld zelf bij de overheid op het matje ging staanom tesmeken tussenbeide te komen in het economisch proces. Adam Smithligt te tollen in zijnSchotse graf!

Arafatsjaal ______________

Meer spektakel was er uiteraard toen Karim van Overmeirehet woord kreeg om zijnongenoegen te ventileren over de - zoals gebruikelijk- dwaze prietpraat vanAnciaux kind. Zijnactuele vraag ‘over de verklarin­ gen op de webstek van Vlaams minister Bert Anciauxmet betrekking tot hetdragen van een arafatsjaal doorpersoneel van ‘De Lijn’ en de linkdie de minister legt tussen de kin­ dermoorden inDendermonde en de oorlog in Gaza’was eigenlijk gerichtaandeminis- ter-president. Maar door diens afwezigheid ontstonddebizarre situatie dat het kind zelf daarop mocht antwoorden enhij deed dat dan ook met degratieen elegantievan een complete kuddejonge olifantjes.

Zelfde lijn_________________

Annickde Ridder(Open Vld) kwam ook behoorlijkpittig uitde hoek en gaf de onno­

zelste van ‘ons Damienne’ meer dan één fikse uppercut. Maar Anciaux heeftzoals men weet een heel dikvel en slaagterbijna steeds inte horen wathij wil horen,tezien wat hij wil zien ente zwijgen of te antwoor­ den met een ‘gevattekwinkslag' als zijnonge­ lijkteflagrantis.Zij probeerdeook nogde Zot van A(dievolstrekt toevallig weer eens aanwezigwasindeVlaamsche Parochieraad) in het debatte betrekken maar die wim­

pelde de uitnodiginglafhartigaf: zo kennen we hem! Haar stelling was overigens glas­ helder en volkomen in overeenstemming metdievanhaar VB-collega: ‘Hetgaathier om de neutraliteit in overheidsdienst. (...) Iemand die in overheidsdienst werkt, mag geen stigmatiserende of polariserende sig­

nalen uitzenden. (...) Hetgaatgewoon om een kledingcode.’

Bonjour/goedendag,

In het jaardes Heeren 1958 decreteerde monseigneur De Smedt vanop de kansel inBrugge dat stemmen voor de Volksunie een doodzondewas.Hij moest genoeg ziel­ tjes zien te winnen om na de schoolstrijd de CVP een volstrekte meerderheid te bezorgen. Merkwaardig genoeg ging hij wat later decrypte vandenieuwe IJzertoren inwijden. Diezelfde Emiel-Jozef de Smedt ondertekende in 1966 het fameuze mande­ ment vande bisschoppen, dat zich kantte tegen de splitsing van de Leuvenseuniversi- teit... omna veel protestpubliek te verkla­ ren dathij zichhad vergist. (Intussen klonk het alsmaar luiderin de Leuvensestraten:

‘Stopeenbisschop inuwtank’,gebaseerd op de toenmaligepopulaire reclameslogan voor het benzinemerk Esso.) Die eeuwige tweeslachtigheid vande topvan de clerus en de Kerk tegenover Vlaanderen en de Vlaamse beweging!Gaat men binnenkort ook zijn kazakdraaien alser toenemend protest komt tegen de tweetaligepromo­

tiecampagne voor het 450-jarig bestaan van het aartsbisdom Mechelen-Brussel- Nijvel? Gaat men veel te laat tot het inzicht komen dat meneen kanjervan een bok geschoten heeft? Of gaat men volharden in de boosheid, de verfransing van Vlaams- Brabanten de Rand nog wat verder mee in de hand helpen en diebovendien uitbrei­ den naar Mechelenen omstreken? Mijn­

heerde vicaris-generaal, wat mogen wij verwachten in de rush naarcarnaval?

Wijzullen u vertellenwat u wellicht kan verwachten als u niet van houding veran­

dert en geen komaf maaktmet die twee­

talige banieren, tweetalige strooibriefjes enandere tweetalige parafernalia. Ugaat zonder enigetwijfel de griezels van TAKen Voorpostop bezoek krijgen,die u eraan zullen herinneren dat Désiré-Joseph Mer- cierintussen ook alweermeerdan 90 jaar geleden ingeslapen is. Dat ook zijn opvol­ gerkardinaalVanRoeydepijpaanMaar­

ten heeftmoetengeven en dathet Vati­

caans concilie intussen een ellenlange baardheeft. En het zalwaarschijnlijkniet bij die tweeactiegroepen blijven, want ook de N-VA en hetVlaams Belangzijn mee opde kar gesprongen. Wat niet meerdan normaalis, want de argumentatie dat er in dezecrisistijdgeen geld is vooreentalig drukwerk, iswerkelijk te belachelijkom los

CD&V is Anciaux beu!

Maar het leukste moment moest nog komen! Dat was nadat Anciaux in zijn gekende sentimentelevolkstoneelstijlzich­

zelfeenspeekmedaille had gegeven ‘over de ziel ende waarden’ die hijhadweergegeven op zijnweblog. Eric vanRompuy, die zich al wekenmoet inhouden nu zijnoudere broer

Grafschrift op Bert Anciaux

Hij pleitte zonder vaar of vrees en onomwonden voor ‘t kinderheil van Gazastrook en Dendermonde, zoals *t een gróóóóte staatsman past.

Zijn heengaan, gèèn verrassing was ‘ t.

Ben ik niet welkom, dacht hij, bij de rooien, mij goed, dan loop ik over naar de dooien.

telopen.Bij de N-VA suggereren ze een aantal omhalingen extra te doen omde kas te spekken. Maar dat zou betekenen datde Vlaamsekerkgangermoet betalenomhet domme gedrag van de kerkelijke autoritei­ ten ongedaan te maken, en datlijktons een stap te ver.Desnoods moetener maar een stel kazuivels of kerkschatten van de hand worden gedaan om aan voldoende pennin­ gen te geraken. Of,omwerkelijkbinnen te treden inde moderniteit, kan er misschien een kuise episcopalenaaktkalender wor­ den samengesteld. Want ooknu staat het hele aartsbisdomin zijn blootje, we zien niet inwelk verschil het dan nog maakt.

Wij lezen met genoegendat er ookbij de lokale parochies protest rijst. Alles samen54 federatiepastoors van Vlaams- Brabant maken in een briefaan debis­

schopsraad duidelijk dat ze nietgediend zijn met detweetalige campagne. Insom­ mige parochies worden de tweetalige opschriftenen de folders niet gebruikt. De banieren worden omgestikt,zodat alleen de Nederlandstalige tekstte zien is. De parochies inMerchtem,Bollebeek enMol- lem wilden het tweetalige promotiema­ teriaal zelfs niet in ontvangst nemen. En priester Jos Verstraeten, dieenkele jaren geleden uit zijn functies in de faciliteiten­ gemeente Wezembeek-Oppem geschopt werd omdathij onvoldoende vieringenin het Frans was voorgegaan, laat opnieuw vanzich horen. Bovendien is het de vraag of hetaartsbisdom niet simpelweg de taal­ wetovertreedt.

En natuurlijk dringt zich - net zoals voor BHV -zo snel mogelijk een splitsing van hetaartsbisdomop, zodat ereenvolwaar­ dig Nederlandstalig bisdom Vlaams-Bra- bant-Brussel ontstaat, en er paalenperk gesteld wordt aan de huidige “Belgische kerkprovincie”.

Zoniet komen wijhoogstpersoonlijk, in de stijl van Grammens, boven uw deur bei­ telen of schilderen:

‘Nog leeft die domkop van een staat, enitem leeft

de bisschop die ons banvloekt als hij slecht genoenmaald heeft.’

Metde groeten van Rodenbach.

A bonentendeur, salut!

XÜCCictcxfec.

Belgische premier is, zag de kans schoon zich eensgoed te laten gaanenliet allerem­ men los: ‘Mijnheerde minister, u bent niet moreel superieur aan de anderen! Ugeeft steeds meer deindrukdat u moreel superi­

eur bent endatde anderen dat niveau niet halen, en dat uons voortdurend lessen moet lezen.Ikaanvaard niet meer dat u als minis­ ter namens de meerderheidover die zaken spreekt!’

Zijn partijgenoot en fractievoorzitter Carl Decaluwé voegde daar met zichtbaargenoe­ gen aan toe: ‘Mijnheer de minister,ik hefmijn vertrouwen in u op!’

En terwijl het wit werd ronddeneus van Anciaux kind, slootVan Rompuy af met:‘Die lessengeverij zijn wij kotsbeu,mijnheer de minister!’

Bertjewistdaarop niet beter dan zichte verschuilen achter de meester die er niet was:‘Ik hebinieder geval het vertrouwen gehad van mijnminister-president om ookin zijn naam te komen praten.’ Zoalsmen weet, slootKris bulldozer Peeters een dag later het incident. Over het standjedat hetkind Anci­ aux daar en dan gekregen heeft, hebben we zoons gedacht!

4

Wetenschappelijke tijdingen

Wetenschappelijke Tijdingen is het historisch tijdschrift van het Archief, Docu­

mentatie- en onderzoekscentrum van het Vlaams-nationalisme (ADVN, Lange Leemstraat 26, Antwerpen). Het is mooi uitgegeven en het beantwoordt aan de eisen van een wetenschappelijk tijdschrift zonder doodsaai te zijn. De voetnoten ontbreken nooit, maar het gevreesde jargon blijft meestal achterwege, zodat je het tijdschrift niet alleen ter lering, maar ook met genoegen leest.

Het laatste nummer van 2008 heeft korte interessante artikels over de verge­

ten priester Frans Drijvers (de bedenker van de leuze “Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Kristus”) en een kort stukje over de jeugd van Odila Maréchal- Van den Berge, de leidster van het onmachtige Vlaamsch Nationaal Vrouwenver- bond. De auteur, Griet Maréchal, was als hoge tante bij het Algemeen Rijksarchief een bekende naam bij historici en ze blijkt tot mijn verrassing de kleindochter van de VNVV-leidster te zijn.

Maar de twee hoofdartikels refereren aan personen en instellingen die het afgelopen jaar in ‘t Pallieterke aan bod kwamen en over die stukken ben ik min­

der enthousiast, want ze lijden alle twee onder een basisfout van veel historisch onderzoek: overdreven geloof in geschreven bronnen.

Ik herinner me nog de grote historicus Jan Craeybeckx die ons in de tweede kandida­

tuur voorhield wantrouwig te staan tegen­

over mooie cijferreeksen en schijnbaar dui­

delijke nota’s, rapporten, enz. Ik hikte van het lachen, want ik was nog adjunct-advi- seur bij de boekhouding van de VRT, stelde ieder jaar de begroting op en vervalste gere­

geld de cijfers zoals het de instelling het beste uitkwam. En ik heb nooit mensen in recht­

streekse contacten zo horen liegen als ik dagelijks kon lezen in ambtelijke documen­

ten.

De 24-jarige historicus Rik Verwaest is in zijn artikel over de Lierse oorlogsburge- meester Alfred van der Hallen, broer van de bekende Ernest, in die val getrapt. Hij schrijft “toch kan het driejarige burgemees­

terschap van Alfred van der Hallen onmo­

gelijk geslaagd genoemd worden”, maar stelt wel doodleuk in verband met de Lierse financiën, openbare werken en bevoorrading

“hier was de kleurloze ‘ambtenaar’, die van der Hallen nog steeds was, op zijn best en wist hij een aanvaardbaar tot goed bestuurs- resultaat neer te zetten”.

Ja, dat komt er van als 24-jarigen oorde­

len over de préhistorie en niet eens besef­

fen dat financiën en de bevoorrading met voeding en brandstof een dagelijkse obses­

sie was van iedere oorlogsburgemeester en dat alle andere problemen vergeleken hier­

mee feitelijk onbelangrijk waren. Die ‘mis­

lukte’ burgemeester heeft verder de Lierse

stadsdiensten gemoderniseerd en uitgebreid.

Zelfde liedje bij de politie. Het naoorlogse gemeentebestuur heeft zijn hervormingen zonder veel morren aanvaard en niet terug­

geschroefd. Natuurlijk heeft Van der Hal­

len vijanden gemaakt, vooral bij de oudere politieagenten want ... die moesten voort­

aan zes uur per week turnen. Waarna de auteur in alle ernst de klachten bespreekt die twee agenten in oktober 1945 formu­

leerden bij de krijgsauditeur. Hoe naïef kun je zijn om papieren uit die tijd op hun woord te geloven?

De mislukking van Van der Hallen blijkt zich alleen te situeren in de culturele sfeer, waar hij eerst met enig succes kunstenaars rekruteert in de hoop hen warm te maken voor de nieuwe orde, maar later (na Sta- lingrad; niet opgemerkt door Verwaest) bot vangt. En dat Lier niet storm liep, was niet alleen de schuld van Van der Hallen en het VNV. Twee jaar lang heb ik mijn leraars aan de Lierse normaalschool met afschuw over de Lierse desinteresse voor alles wat naar cultuur zweemde, horen spreken, ondanks de Raymond de la Hayekring. En altijd kre­

gen we de historische legende te horen dat de Lierenaars ooit een universiteit weiger­

den en een schapenmarkt verkozen.

Machteloze VVO

Maar het excuus van de onervaren jeugd heeft de 53-jarige historicus Luc Vandeweyer niet in zijn artikel "Achter de schermen van

radio en televisie in 1959”. Hij heefteen sta­

pel dozen doorgenomen met de archieven van de plaatselijke afdeling van het Verbond Vlaams Overheidspersoneel en volgt het papieren spoor van deze organisatie om de taalverhoudingen bij de Gemeenschappelijke Diensten NIR-INR (Administratie en Techni­

sche Diensten) wat evenwichtiger te maken.

Dat blijkt een taak van de nationale voorzit­

ter van het VVO te zijn, want de documen­

ten bewijzen dat het Vlaams personeel van de omroep zelf te laf is (daarover later meer) om actie te ondernemen. Vandeweyer denkt op basis van die documenten dat die actie toch enig resultaat heeft geboekt, maar ik heb alle personages in dit toneelstuk per­

soonlijk gekend en kan me nog altijd inbeel­

den hoe de omroepbazen eens geglimlacht hebben met die VVO-brieven om dan vol­

gens de zeden van de tijd een heel beleefd antwoord te schrijven waarna ze vervolgens verdergingen met hun bevorderingen en aan­

wervingen van Franstaligen.

Het VVO stelde niets, maar dan ook niets voor bij de omroep. De vereniging was inder­

daad erkend als belangenverdediger van het personeel. Maar geen minuut heeft het VVO ooit mogen deelnemen aan het bijna dage­

lijkse overleg tussen vakbonden en patro­

naat. Ik heb zegge en schrijve één vergade­

ring bijgewoond van de afdeling bij de BRT toen ik pas bureauchef was. En die was zo braaf en onderdanig Vlaams, zoals ons volk en hun politici nog altijd zijn. Wat werd er weer gezaagd over de Vlamingen die harder werkten dan de Belgofonen, hoe de Vlamin­

gen altijd hun best deden bilingue te zijn, enzovoorts, enz. Ik vroeg aan de voorzitter waarom er geen richtlijnen werden rondge­

stuurd aan alle Vlamingen om nog alleen en uitsluitend Nederlands te spreken zoals ik zelf toen al jaren deed; en als het in het hon­

derd liep, dan was het maar zo. Vriendelijk knikje voor die ene zonderling met zijn ver­

brande reputatie. Men heeft me nooit meer uitgenodigd en van een lid vernam ik achteraf dat er volgens het VVO-bestuur gelukkig maar zo één zot rondliep, want anders ein­

digden we met een burgeroorlog (!).

Dankzij de vakbonden

Toch steeg de temperatuur geleidelijk in de jaren 60, tot de volledige splitsing van de omroep in 1980 (zie mijn artikel van 3.12.08).

De redenen waren vrij prozaïsch en had­

De dingen dezer dagen

den niets met het VVO te maken. Ik zal een geheimpje vertellen, al ben ik zeker dat nogal wat oudere lezers diezelfde ervaring had­

den bij ministeries, spoorwegen, enz. Fei­

telijk was de praktische taalsituatie beter in 1960 dan in 1980. Veel Franstaligen waren in feite (Vlaamse) Brusselaars, geen Brusselse Vlamingen, die in het Frans hadden gestu­

deerd. En een groot deel van de echte Vla­

mingen had een Nederlandstalig diploma, maar stuurde de kinderen naar Franstalige scholen. Die begrepen elkaar zeer goed, maar je kon dus bijna overal in het Neder­

lands terecht. Maar geleidelijk arriveerden die verfranste kinderen zelf bij de omroep en ze kenden nauwelijks of geen Nederlands.

En door de auto arriveerden er nu ook nogal wat Walen en die kenden helemaal niets en dus werden de incidenten talrijker.

De naoorlogse Vlaamse generatie beefde op haar benen tot zij in de jaren zeventig met pensioen ging, maar met mijn genera­

tie kwamen er jonge mensen die wel op hun poot speelden, want in de gouden jaren zes­

tig verdween de angst om "een baan bij de staat” te verliezen. De multinationals betaal­

den veel beter.

De volledige splitsing van de omroep kwam er dankzij de kleurvakbonden. Die waren in 1970 zelf gesplitst omdat Walen en Vlamingen volslagen andere prioriteiten hadden (decentralisatie van de radio- en tv- productie naar de provincies bij de RTB, en centralisatie in Brussel bij de BRT). Maar iedereen ging akkoord dat een splitsing bij­

zonder veel nieuwe baantjes kon opleveren.

Even belangrijk was de onophoudelijke stuw­

kracht van de politiekbevorderde dienst- chefs en directeurs die geen verdere pro­

motie meer konden maken omdat de hogere hiërarchische functie bezet was door een Belgofoon. Zij waren dan ook de grootste winnaars van de splitsing.

Toen ik televisieproducer werd, heb ik mijn hele administratiearchief in de vuilbak geworpen, maar de lezers die willen contro­

leren of dat haantjesgedrag meer is dan puur bluf achteraf, krijgen de kans. Ik heb onlangs nog wat documenten uit mijn producerstijd teruggevonden, waarin ik de neus afbijt (in het Nederlands) van een Turkse Rotterdam­

mer en een Britse boekhandel die de euvele moed hadden me in een andere taal dan de mijne te schrijven. Op aanvraag per e-post

bezorgd. Jan Neckers

Roddels uit de Wetstraat

Nog maar eens een poging

Boze Bart Laeremans en niveaan Bert Weyts deden nog maar eens een poging om het dossier-BHV op de agenda te plaatsen.

Zij betoogden dat tussen het vorige belan­

genconflict dat einde december afgelopen was en het nieuwe dat vorige week door het Waals parlement aanhangig was gemaakt, tijd genoeg was geweest om het dossier te agen­

deren. Bovendien kan het Waals parlement eigenlijk geen belang aantonen...

Tijd dus om de zaak beslissend te behan­

delen in de Kamer, besloten beide Vlaams- nationalisten. Patje Brillantine Dewael, de omhooggevallen Kamervoorzitter, wilde evenwel van geen wijken weten. Hij had immers het bevel gekregen van de Franstalige partijen geen millimeter toe te geven. Hij ver­

klaarde de motie onontvankelijk, ook al weet hij maar al te goed dat hij een loopje neemt met de wet en het Kamerreglement.

De fnuiker _______________

Dewael wil een andere stijl in het huis brengen. Daar waar zijn partijgenoot, maar niet-vriend, het Orakel van Brakel, de deuren opensmeet om camera’s binnen te laten en het vragenuurtje opentrok om zoveel moge­

lijk politici aan het woord te laten over actu­

ele onderwerpen - daarin wel eens over­

dreef voor de eigen gloriol - wil Patje er de schroef opzetten, waarbij het er op lijkt dat hij zijn eigen verleden als gewoon Kamerlid

VLAAMS-NATIONALEDEBATCLUB Donderdag 19 februari 2009om 20u in "Hotel De Basiliek", te Edegem

Groot debat tussen Bart de Wever, Bruno Valkeniers en Jean-Marie Dedecker over: "Wat bindt ons?" "Wat scheidt ons?"

i.s.m. zeven Marnixringen Moderator: Ann Peuteman, redactrice KNACK Voorzitter: ere-advocaat Paul Doevenspeck

en tempeestende fractievoorzitter verge­

ten is. Reeds sinds zijn aantreden blaft hij de Kamerleden toe dat ze bondig moeten zijn en dat ze geen onderwerpen uit commis­

sievergaderingen meer mogen aansnijden.

Daarbij sneert hij dat ze het toch alleen maar doen voor de televisiecamera’s.

Waarmee de debatten een stuk bitsiger worden en tal van Kamerleden zich gefnuikt

voelen in hun job. Het zit er aan te komen dat er nog flink wat procedureslagen zullen vol­

gen op basis van het Kamerreglement.

Ambiance verzekerd!

Talent ___________________

Als het goed is, zeggen we het ook! Vorige donderdag namen Boze Barbara Pas en nive- ane Sarah Smeyers het woord om enkele ministers het vuur aan de schenen te leggen Barbara pakte de eerste minister aan over de sociale gevolgen - zeg maar het banenver­

lies - van de verkoop van Fortis, terwijl Sarah tante Laurette Onkelinx bestookte met het rookverbod.

Wat bijzonder opviel was de stijl, de wel­

bespraaktheid, de weerbaarheid en de dos­

sierkennis van beide jongedames. Deze neo­

fieten kunnen gerust als voorbeeld dienen voor een aantal ongelikte beren die het Paleis der Natie bevolken en die nauwelijks enkele zinnen foutloos na elkaar gezegd krij­

gen. “Goe bezig”, meisjes!

Andere tijden _____________

Er was een tijd dat de Kamerleden op don­

derdagavond best geen afspraken maakten om ergens naar vergaderingen te gaan of op te treden op spreekavonden.

Heel vaak duurden de zittingen tot een kot in de nacht, waarna men zich al dan nie uitgeput naar huis sleepte. Vandaag de dag ' het anders. De Kamerleden hebben tegen^

woordig vaak nog gerust de tijd zelf eens rustig de benen onder tafel te steken, al*°_

rens met militanten aan de toog te gaan han^

gen of meetings en vergaderingen te gaa

opvrolijken. . h

Het late werk komt nog maar sporadist voor. En het straffe daarbij is dat sommige gelukkig niet alle - verkozenen des volks Z>

slechts en alleen tijdens deze enkele tiurt) plenaire zitting laten zien in de Kamer. W ze voor de rest van de week uithangen, da heeft iedereen het raden naar.

Vreemd...<

In de subcommissie Familierecht j dezer dagen een wetsvoorstel neerge1 om de alimentatievergoedingen ten beho van kinderen te regelen na een echtst ding. Op zich is dat geen probleem.

Maar wat opvalt is, dat naast alle re°|il ringspartijen die mee ondertekenen het voorstel in te dienen, ook de handt®

ning staat van Ecolo-Groen! En de oppositiepartijen? Vergeet het maar. , de brave spallochtonen kunnen het sc den. Het Franstalige front manifesteert zelfs op dit terrein.

Op de praatstoel

Interview met Frank Fleerackers:

“Eerst beter Nederlands, dan beter Engels”

Het lag vroeger misschien lichtjes anders, maar vandaag de dag staat een aca­

demische loopbaan haaks op een rustig bestaan. Zeker als men gedreven is door een ruime belangstelling en in uiteenlopende zaken wil excelleren. Daar is profes­

sor Frank Fleerackers, decaan van de Rechtenfaculteit aan de KUB en algemeen voorzitter van het Verbond der Vlaamse Academici (WA), een prima illustra­

tie van. Doceren, publiceren en dit alles combineren met een advocatenpraktijk, zorgen voor rijk gevulde dagen ... en nachten. “Weet u”, steekt hij van wal. “Een van mijn eerste schrijfsels verscheen ooit in ‘t Pallieterke. Als prille tiener schreef ik een lezersbrief waarin ik voor de eenheid van de Lage Landen ijverde.”

We troffen Frank Fleerackers vorig jaar in september. Nog maar net was het veelbesproken boek ‘De Islam in Europa: dialoog of clash’ verschenen en Geert van Istendael, die er een vurig pleidooi tegen het dragen van de hoofddoek in

hield, kreeg bakken kritiek over zich.

‘t P.r Hoe kijkt u hiertegenaan?

F.F.: Op zich acht ik het ontzettend moe­

dig dat Geert van Istendael zijn nek uitsteekt.

Zwijgen zou ook in deze zoveel makkelij­

ker geweest zijn dan spreken, maar hij koos voor de moeilijke weg. De gevolgen zijn er ook naar. Weet u, in het debat over de rela­

tie tussen de islam en het Westen, neemt de specifieke discussie rond de hoofddoe­

ken een fundamentele plaats in. Het gaat immers om zoveel meer dan ‘een lapje tex­

tiel’ zoals sommigen het graag voorstellen.

Een tijdje geleden zag ikjan Leyers die, zoals u weet, de programmareeks ‘De Weg naar Mekka' maakte. Het was hem opgevallen dat in vrijwel alle Arabische landen die hij door­

kruist had, de jaloezie van de mannen promi­

nent aanwezig was. Een jaloezie die vrouwen mede aanzet tot het dragen van een hoofd­

doek of zelfs een boerka. Deze gedachte van jaloezie, met de eraan gekoppelde soci­

ale druk, overstijgt ruimschoots het reli­

gieuze, en staat voor een gesloten maat­

schappijbeeld. Jammer genoeg hangt er een taboe rond.

Het lijkt mij een vanzelfsprekendheid dat het dragen van hoofddoeken achter de balie van een openbare dienst verboden moet blij­

ven. Op dat vlak zit ik helemaal op de lijn van Geert van Istendael. Ik zou deze discussie wel willen opentrekken. Men staat er vrijwel nooit bij stil, maar elke menselijk gedraging of interactie is potentieel vormend. Daar is de laatste jaren trouwens heel wat weten­

schappelijk onderzoek over verricht. In de mate dat mensen bepaalde gedragingen zelfs onbewust gaan kopiëren, heeft men het van­

daag de dag over spiegelneuronen. Je zou in die zin kunnen zeggen dat hoe meer meis­

jes of vrouwen een hoofddoek dragen, hoe meer ze anderen ertoe aanzetten hun voor­

beeld te volgen.

Maar er is meer. Als ik aan een gemeente­

lijk loket kom en geholpen wordt door een juffrouw met hoofddoek, dan zal ik misschien niet geporteerd zijn om ook een hoofddoek te dragen (lacht), maar deze ontmoeting zal me onbewust wel beïnvloeden. Elke interac­

tie creëert betekenis en in dit concreet geval zal deze ontmoeting mijn mening over die gemeente en gemeenschap sturen, onbewust zelfs. Persoonlijk contact heeft met andere vvoorden een weerslag op mijn perceptie van de gemeente waar die juffrouw voor optreedt. Welnu, gelet op de actuele evolu­

tie inzake hoofddoeken is een ingreep aange- Wezen. In groeiende mate worden moslima s otet een hoofddoek gepercipieerd als voor­

beeld en toonbeeld voor hun omgeving en n°Pen zij, bewust én onbewust, tot navol­

ging. Een pragmatisch ingrijpen van over­

heidswege is aangewezen wanneer derge- 'ik gedrag nadelige gevolgen heeft voor een gemeenschap.

koraal en Recht

t P.: Essentieel in de discussie over et Westen en de islam is die kloof tus- Sen de normen...

E.F.: “Er js meer. Over dit onderwerp heb ' inderdaad al heel wat gepubliceerd. Je hebt et recht, maar daaronder ligt de moraal, en som van normen en waarden die het geheel van wetten en regels schraagt. De relatie tussen beide is cruciaal. Alleen, waar- u?t bestaat die moraal nu precies? Sta toe dat ' dit met een simpel voorbeeld illustreer.

oord is verboden. Daar laat de wet geen . nkele twijfel over bestaan. En ook al tref je n ons strafrecht heel wat nuances en ver­

achtende omstandigheden aan, de norm is

^U|delijk. Nu kun je een rechtstreekse lijn bekken naar één van de tien geboden die e,t dat de mens niet doden zal. Heb je een

religieuze samenleving waar deze geboden als moreel kader unaniem aanvaard worden, dan zal niemand problemen hebben met de wet die hierop steunt.

Nu zul je me zeggen dat een dergelijke homogene samenleving een fictie is, en gelijk heb je. Ze bestaat niet en heeft wel­

licht nooit bestaan. Toch kan niet miskend worden dat de morele consensus in de maat­

schappij vroeger veel groter was. Vandaag is die zoveel meer gefragmenteerd. Wat wel en niet mag, is steeds meer een zuivere zaak van het recht geworden. En dat recht heeft zich steeds verder losgekoppeld van de morele onderlaag.

Dit brengt ons tot de kern van de moei­

zame verhouding tussen het Westen en de islam. Pleidooien om delen van de sharia in te voeren - denk maar aan de polemiek die hierover in Groot-Brittannië gevoerd wordt - moeten vooral als een botsing van verschil­

lende morele codes begrepen worden. Vraag is dan of de samenleving en het recht, als brug tussen individuen met uiteenlopende overtuigingen, erop vooruitgaan indien die verschillende codes ook juridisch aan belang winnen, los van of zelfs in conflict met de gemeenschapsnorm.

‘t P.: Akkoord wat de analyse betreft. Maar feit is dat ‘het Westen’

en zijn moraliteit mensen met een isla­

mitische achtergrond nauwelijks kun­

nen charmeren. Terwijl er voor hen veel bij te winnen zou zijn, zeker bij de vrouwen. Zit het Westen niet met een morele leegte, waar de ontkerkelijking wel niet vreemd aan zal zijn...

F.F.: Het klopt dat, los nog van elke discus­

sie over de islam, de situatie in West-Europa op korte tijd enorm veranderd is. Er is die ontkerkelijking zoals u zegt, zonder meer een factor van betekenis. Toch meen ik dat er nog heel wat normen en waarden zijn die door het gros van de mensen gedeeld wor­

den. Al moet je opletten voor het antwoord dat een aantal filosofen hierop geven. Reli­

gie en morele onderbouw hebben afgedaan, menen ze: nu is de tijd van de rede aange­

broken. Via een goed gebruik van de rede zouden we ervoor kunnen zorgen dat men­

sen niet hun eigen verzuchtingen nastreven, maar zich schikken naar gemeenschappelijke normen en waarden, vertaald in het recht.

De vraag die ik me stel is dan: over welke rede hebben jullie het? Wat voor de ene mens redelijk is, is dat niet noodzakelijk voor de andere. Toen ik enkele jaren geleden mijn zoontje van zeven vroeg of hij niet wat redelijk kon zijn, antwoordde hij prompt:

“Je bedoelt: redelijk zoals jij dat ziet, papa.”

Het is me altijd bijgebleven (lacht).

Mijn antwoord op deze situatie klinkt hele­

maal anders. Het is de mens zelf die de oplos­

sing in zich draagt. Menselijk gedrag leidt tot navolging. Wil je een hele samenleving warm maken voor een aanvaardbaar geheel van normen, dan moet je voorbeelden stel­

len. Dit brengt ons terug bij wat ik daarnet al zei: elk menselijk gedrag is vormend. Als bepaalde moslims zich vandaag in onze maat­

schappij weigeren te schikken naar westerse normen zoals in onze wetten gegoten, dan heeft dit in belangrijke mate te maken met het feit dat we er niet in geslaagd zijn een toonaangevende elite te creëren. Toegege­

ven, elite is een zware, beladen term. Toch denk ik dat we hem gerust mogen gebrui­

ken.Mijn bekommernis als decaan van deze Rechtenfaculteit is goede juristen te vormen.

Mensen die niet alles klakkeloos volgens het boekje overnemen, maar nadenken over het recht en de rol die het in de samenleving

4 februari 2009

speelt. Eenieder kent wel mensen waar hij naar opkijkt, die hem beïnvloeden en ergens de norm stellen voor zijn eigen gedrag. Van deze voorgangers, als ik ze zo mag noemen, zijn er te weinig in onze maatschappij. De beste mensen moeten sleutelfuncties bekle­

den. Weet u, in de Hoge Raad voor de Justi­

tie heb ik ooit gepleit om rechters dubbel te betalen en op die manier de meest bekwame mensen naar de magistratuur te lokken. Dit zal als gevolg hebben dat velen die het niet verdienen, overbetaald worden, kreeg ik te horen. Zelfs indien dat klopt, is dat dan niet de prijs die we gerust willen betalen als we hierdoor vooral de beste mensen tot bezet­

ting van onze hoven en rechtbanken kunnen overtuigen?

Idem voor het onderwijs. Verdubbel het loon en stuur de beste leraars naar de getto- scholen. Net daar is vormend gedrag nodig.

‘Prinsen van interactie’, noem ik zo'n mensen wel eens. Ziedaar de opdracht voor acade­

mici en ieder die het goed voorheeft met de samenleving. Of hoe pragmatisme en idea­

lisme elkaar opnieuw kunnen vinden.

Taaifierheid

‘t P.: Het blijkt uit een aantal van uw publicaties: taal is een van uw stok­

paardjes, in het bijzonder het taalge­

bruik in het hoger onderwijs. Sta me toe even provocerend uit de hoek te komen: de Vlaming en zijn gebrekkige taaifierheid, is dat niet de kern van het probleem?

F.F.: Toch een groot deel van het probleem (lacht). Pas wanneer je jezelf respecteert, zul je ook het respect van de andere afdwingen.

Weet u, ik woon bij het Vlaams-Brabantse Halle, ietwat gekneld tussen Brussel en de taalgrens. Een tijdje geleden nog vroeg een vrouw me er in het Frans de weg naar "la gare". Vriendelijk articulerend heb ik haar in breedvoerig Nederlands geantwoord. Ik bood zelfs hoffelijk aan “een stuk eindweegs"

met haar te lopen. Met een dergelijke aan­

pak kom je m.i. veel verder dan door haar ruwweg af te blaffen dat ze maar Nederlands moet spreken. Toen ik in een Brusselse win­

kel iets wou kopen, sprak ik de verkoop­

ster, die me niet verstond, in alle talen die ik machtig ben toe. In laatste instantie zei ik haar uiteindelijk in het Frans: “Excusez-moi, je ne savais pas que vous étiez monolingue.”

En geloof me vrij: ook al zei ik dit op een erg vriendelijke manier, de opmerking miste haar effect niet (lacht). We moeten goed naden­

ken op welke manier we ons tot de Fransta- ligen wenden: niet verkrampt, maar voldra­

gen respectvol voor de eigen cultuur.

Neem nu de ondertiteling in het Frans van het VRT-nieuws, zoals Mieke Vogels onlangs voorstelde. Dat acht ik gerust een prima idee: het noopt de anderstalige tegelijk tot het aanhoren van mooi Nederlands. Maar wat pakweg de KVS doet, publiceren in drie talen op absolute voet van gelijkheid, is dan weer een slecht signaal. Het leidt tot gemak­

zucht en gescheiden consumptie van het eigen idioom. Je kunt eventueel een korte synthese in het Frans of het Engels publice­

ren, want op die manier nodig je uit tot ver­

der lezen in de cultuurtaal van het huis. De Randkrant die in alle bussen van de Rand valt, gaf hier reeds het goede voorbeeld.

‘t P.: Steeds meer stemmen gaan op om het aandeel van het Engels in het hoger onderwijs op te schroeven. Dom idee of goed idee?

F.F.: “Een beetje van de twee. Vandaag mag slechts een beperkt aantal vakken in

5

het Engels worden gedoceerd op bachelor- niveau, maar wordt vanuit bepaalde politieke hoek druk gezet om dat aantal te verhogen.

Persoonlijk vind ik dat op bachelorniveau alles in het Nederlands moet gebeuren, met uitzondering van taalvakken. Daarna kan je de registers gerust opentrekken.

Onlangs las ik nog een interessant artikel in Science. Hieruit bleek dat het intellect van een jongeling erg flexibel blijft tot zijn 21 jaar.

Anders gezegd: in de periode 18-21, en dat zijn precies de bachelorjaren, worden denk­

vormen nog gecreëerd en vastgelegd. Het is dan ook belangrijk dat dit in de moedertaal gebeurt. Je komt in het hoger onderwijs als achttienjarige in contact met een heel nieuw jargon, en je ontdekt heel wat nieuwe dingen.

Doe je dat in een andere taal, dan zal dit in veel gevallen tot een impliciete keuze voor oppervlakkigheid leiden. Het is op zich al niet gemakkelijk om de juridische en wijsge­

rige concepten die deze jongeren te verwer­

ken krijgen, grondig te begrijpen. Geschiedt dit dan ook nog eens in een andere taal, dan vraagt men tweemaal om moeilijkheden én doet men afbreuk aan de eigen wetenschaps­

cultuur.

Daarenboven: doceren in het Engels is evenzeer een probleem voor de docenten zelf! De meeste Vlaamse docenten - neem het van mij aan - kennen onvoldoende Engels om terdege in die taal les te geven. Wat in zekere zin overigens ook voor hun kennis van het Nederlands geldt. Vandaar: eerst beter Nederlands, dan pas beter Engels.

Pragmatisch Heel- Nederlands?

‘t P.: Als we tot slot een sprong in de tijd mogen maken. Uw eerste optre­

den in ‘t Pallieterke ging over de een­

heid van de Nederlanden. Bent u daar zovele jaren later nog steeds een vurig pleitbezorger van?

F.F.: Dit is natuurlijk geen vraag waar met ja of nee op kan geantwoord worden.

Ze is echter wel pertinent. Weet u, het is een realiteit dat in Vlaanderen vaak angst of schroom ontstaat als men ijvert om de integratie met het Noorden te verstevigen.

Men vervalt ook snel in clichés. Wij zijn hier Latijnser en onze levensstijl sluit meer aan bij de Franse, wat dan weer haaks staat op die kille Hollanders uit de Randstad, u kent het liedje. Ik zou dit eerder als een pleidooi vóór de Nederlandse eenmaking willen beschou­

wen! Na de hereniging zouden de Nederlan­

ders van onder de Moerdijk immers die van erboven in aantal overtreffen. We zouden enkele goed werkende aspecten van onze noorderburen kunnen overnemen, terwijl wij van onze kant hun harde kantjes enigs­

zins zouden bijvijlen.

Alle gekheid op een stokje: ook hier is pragmatisch denken op zijn plaats. Toch betekent dit pragmatisme niet dat we aan een idealistisch langetermijnproject moe­

ten verzaken: een idealisme dat als achter­

grond van een Nederlands-Vlaams pragma­

tisme kan fungeren. Als men aan Franstalige kant dweept met de idee van la francité, vindt niemand dat lachwekkend, ook al vloekt het met de harde werkelijkheid. Welnu, Vlaan­

deren ontwaakt.

Beter Nederlands in taal en cultuur als gemeenschap vooropstellen én dagelijks rea­

liseren, ziedaar onze opdracht. Idealisme en pragmatisme trachten te verzoenen, dat is wat een academicus tot een voorbeeldig

mens kan maken. DaVa.