Zaterdag 24 Mei 1952 - No. 211
VliJHElD EN DEMOCIATIE
IJ7 at de middenstander zelf vermag
(zie pag. 6)
W E E K B L A D V A N D E V 0 L K S P A R TIJ V 0 0 R V R IJ HE I D E N D E M 0 C R A TIE
VOOR HET TE LAAT IS!
Moge spoed worden betracht lnet de vorming der Europese Defensie Gemeen.schap
De wereldomstandigheden geven veel rede~
nen tot ernstige zorg. De politieke toe~
stand is dusdanig, dat een zeer belangrijk deel van ons werken moet worden gericht op versterking van het defensie~apparaat, wat een zeer zware last legt op de economische ontwikkeling, op onze culturele en sociale omstandigheden, dus cip ons· geestelijke en materiële welvaartspeil.
Zijn wij al bezorgd en zijn wij vaak onte~
vreden over onze toestanden, zeer vele ande~
ren zijn er echter onvergelijkelijk veel erger aan toe. Honderden millioenen mensen leven in op slavernij gelijkênde toestanden. Van
"mensenrechten" is voor hen in het geheel geen sprake. Rechten hebben zij niet, vrijheid kennen zij niet. Zij worden door hun heersers gebruikt, zolang zij zich voor de doeleinden der machthebbers laten gebruiken. Raken zij uit de gratie, dan is het concentratiekamp het eerste station op de weg der vemieti~
ging. Het is nodig zich dit loi. van elders Ie~
vende ni.ensert bij voortduring te herinneren.
Millioenen ~ schepselen als wij ~ hunkeren dagelijks vergeefs naar een goed, rustig en zeker leven. Dagelijks drukt hen de vrees.
Alleen wie zich van het lot der medemensen niets wenst aan te trekken, kan in staat zijn al dat leed onbewogen voorbij te gaan.
D e c.ommunistische machthebbers hebben in de afgelopen jaren be·wezen het ge~
bied hunner macht te willen uitbreiden. In de strijd zijn zij meedogenloos, al gebiedt een enkele maal de tactiek om te fluiten als een vogelaar. Duitsland weet daarvan mede te praten. Na enige jaren van harde politiek ten opzichte van Duitsland te hebben voorge~
staan heeft het Kremlin nu de bordjes ver~
hangen. Idealisten onder de Duitsers worden daardoor verleid: zelfs laten zij zich voor de Russische propaganda spannen (men denke aan ds N iemöller). Andere Duitsers zien daarentegen de mogelijkheid om via de Rus~
sische aanbiedingen eigen nationalistische aspiraties te verwezenlijken. Rusland immers biedt een herenigd Duitsland aan, dat souve~
rein zal zijn en een eigen leger zal hebben!
Dat is wel heel wat meer dan het Westen biedt! Want het Westen zoekt toekomstige conflicten uit te schakelen. Het wil Duitsland en Frankrijk, alsmede de andere West~Euro~
pese staten in een hogere Europese eenheid saam brengen. En het zoekt een herbewape~
ning van Duitsland te·verwezenlijken binnen het kader der Europese Defensie Gemeen~
schap. Want dan zullen er geen nationale legers ineer zijn en zal er ook geen Duitse generale staf meer zijn. Aan dat instituut hebben wij immers maar zeer slechte herinne~
ringen. Het stre'(en naar een Europese De~
fensie Gemeenschap is dus het streven van hen, die de eenheid van West-Europa en de vrede tussen de West~Europese staten be- ogen. Maar Rusland wil niet de eenheid van West-Europa. Het wil de verdeeldheid. En Rusland wil niet de vrede tussen de West~
Europese staten. Het wil juist de strijd . .,Ver~
deel en heers" is ook in Moskou de macbts- spreuk.
Daarom is Rusland overstag, Kort geleden vetzeÜe het er zich met hand en tand tegen om Duitsers wapenen in de handen te geven
~ met uitzondering dan van de onderhorige Duitsers ! - thans kan Duitsland van hen een eigen nationaal leger krijgen. Daardogr wil~
len ze de West~Europese eenheid kapot ma~
ken en de mogelijkheid van conflicten tussen de staten van West~Europa weer in het Ie~
ven roepen. Daarom speelt het op de nationa~
listische gevoelens der Duitsers.
J\tl aar Rusland speelt niet alleen op de Duitse nationalistische gevoelens. In Azië vindt het wat dat betreft ook een heer~
lijk arbeidsterrein. In het Oosten is het natio~
nalisme immers in volle. ontwikkeling. De Aziatische vo11-~n. niet langer meer tevreden . met hun plaat.s, vragen als nationaliteiten een andere positie in de wereldverhoudingen.
Er is een politieke rev0lutje aan de gang, die invloed heeft op het gehele wereldgebied. Het ontwakende Azië is niet een toekomstbeeld waarover men gezellig griezelen kan, het ont~
wakénde Azië is een realiteit. Dit geweldige proces speelt zich nu af. mèt alle conflicten die daarbij behoren. Daar komt echter nog iets bij. Wat zich thans in Azië afspeelt is niet alleen een strijd voor het bereiken van een andere politieke plaats, tegelijkertijd is daar een sociale revolutie aan de gang. De
millioenen~massa's daar vragen om een an- dere plaats in het maatschappelijke leven dan zij tot dusver hebben ingenomen.
In deze strijd biedt Rusland gaarne de he~
hulpzame hand aan het Oosten. Tegen ,.ko- lonialisme" en vóór verzwakking van het Westen komt het gaarne mede op. Zeker als het er zelf politieke zijde bij kan spinnen en rode draden van het Kremlin naar de Ooster~
se staten kan spannen. En daarbij kan het steun bieden aan de in uiterst trieste omstan~
digheden levende massa's aldaar; de sociale revolutie biedt den communistischen macht~
hebbers heerlijke kansen! ·
* • *
Wie de zaken beziet tegen de achtergrond van het geweldige internationale ge~
beuren is het duidelijk, dat wij in een tijd van omwenteling leven. Voor velen is dat begrij~
pelijkerwijze zeer moeilijk te verwerken.
Oude, vertrouwde toestanden en vanouds bekende vormen gaan verloren, terwijl het nieuwe nog in de mist is. Op deze wijze is de zekerheid in het leven gaan wankelen en dat gevoelen wij als een ernstig verlies. Vol~
komen te verstaan is ht';t, dat velen zich met zorg afvragen waar het alles eindigen moet.
Anderen voorspellen reeds met zekerheid de toekomstige chaos. En sommigen gaan . zo zeer gebukt onder al hetgeen zij zien en zelf beleven, dat het hen te zwaar wordt. Zij sluiten zich van de werkelijkheid af. moppe~
ren over alles en becritiseren een ieder. Vu~
rig verwerpen zij alles wat er gebeurt en hun banvloeken slingeren zij naar allen, die ver~
antwoordelijkbeid dragen in het staatsbestuur
en deswege in hun ogen verantwoordelijk staan voor al hetgeen het leven zo moeilijk maakt.
* * *
Wij mogen ons echter niet negatief instel·
len, reeds niet omdat zulks onze on~
dergang zou betekenen. Defaitisme kan ons niet redden. Alleen een nuchtere ontleding der feiten en het zoeken naar positieve oplos- siagen zijn vereist. Wij kunnen dus niet in de slechte zin behoudend zijn door te willen behouden wat door de ontwikkeling wordt • weggevaagd. Wij moeten wel vooruit stre- vend zijn, d.w.z. actief zijn en initiatief ont~
plooien om mede onze plaats in het wordende te bepalen. Doen wij dat niet, dan is er grote kans dat anderen ons een plaats aanwijzen.
En dat zal nooit een beste zijn.
In deze geest hebben wij in de afgelopen jaren gearbeid op het terrein der buiten- lardse r_.olitiek. Al kon n bitterheid in het hart z:ijn over onaangename ontwikkelingen.
steeds hebben wij ons in positieve zin inge~
steld. Niet alleen hebbèn wij de Regering ge~
steund wanneer zij het parlement vroeg om medewerking teneinde ons land in het kader der Atlantische samenwerking te versterken, maar wij hebben ook mede gebouwd aan de nieuwe vormen waarin de Europese eenheid langzaam aan gestalte krijgt. Met grote waardering kan men in dit verband spreken van het belangrijke werk van onze minister van buitenlandse zaken, mr Stikker. In zijn functie van voorzitter der O.E.E.C. heeft hij zeer stuwende arbeid verricht voor de vrij- making van het internationale handelsver~
keer, daarmede de economische éénwording op krachtige wijze bevorderend.
. . :(:
Maar ook ten aanzien van de andere vraagstukken hebben wij steeds een standpunt ingenomen, dat was ingegeven door de overtuiging, dat de blik naar de toe~
komst moet worden gericht en dat wij mede moeten zoeken naar de door de nieuwe om- standigheden vereiste vormen. Daarbij moet vaak worden heengestapt over bepaalde ge~
voelens. Wij denken in dit verband aan het Duitse probleem. Wij hebben voor de Duitse herbewapening het pleit gevoerd toen velen van de noodzaak daarvan nog niet overtuigd waren. Toen wij in het voorjaar 1950 de Duitse herbewapening in de Tweede Kamer als een noodzaak uiteenzetten was dit stand- punt nog niet het officiële Nederlandse en op het internationale vlak was men er ook nog niet aan· toe. Men zal zich herinneren hoe deze kwestie eerst op de algemene ver- gadering der U.N.O. in het najaar van 1950 aan de orde is gesteld. Het is overigens ver~
heugend dat het initiatief toenmaals van Ne~
derlandse zijde is gekomen.
De Europese eenwording vindt in ons krachtige verdedigers en wij mogen vaststel-
. (Vervolg op pag. 3)
Y.RUIIBID EN DEMOCitATIE ~4 MEI 1952 - PAG. 1!1
itsen
Minister Lieftin cl~ schiep een conflict
Be-windsman was echter in deze niet competent
Mlalstu Lieftinek, Die* ievreden blijkilaar met tle plaats, welke cle parlemen- taire historie hem ongetwijfeld zal toekennen onder de figuren van betekenis op het gebied van de staatsfinanciën en het fiscale recht, die op de Kneuterdijk hebben gezeteld, heeft, vlak voor het scheiden van de markt, zich nog geroepen gevoeld, ook als schepper van een nieuw staatsreehtelijk precentlent en als
lee~er te· moeten optreden tegenover de Tweede Iamer en haar voorzitter op eeD gebied, dat uitslûtend geacht mOèt worden te behoren tot cle collqle- tentie van 1\èze Kamer a haar Yoonitteat.
Er bleven dus nog allerlei wensen, maar de Kamer beperkte zich tenslotte maar tot twee amendemen- ten van materiële aard (er was nog een derde amendement, dat echter uit- . sluitend op de IXIllSiderans betre\!:king
had). •
Het eerste wilde (electrisdle) was- machines en geysers onder het gewone tarief van 4 pct brengen.
Tegen amendementen, in de Kamer ingediend, kunnen eventueel twee soorten
van bezwaren worden gemaakt. ·
De m i n i s t e r kan een amende~nt o n a a n v a a r d b a a r verklaren, bijvoor- beeld omdat hl \'all oordeel Is, W lael ofter, dat tie uitvoeriJ16 daarvaDvan 4le scha·tklst zal vergen, te grHt is of, omdat het niet past in de politieke beleids- lijn van bet Kabinet. ·
Minister Lieftillek bestreed dit amendement krachtig. Hij had zelf voórgesteld, deze artikelen van het 15 p.ct 'tarief ~ver te brengen naar het tussentarief van '1 pet. maar een ver- dere verlaging ontraadde hij zeer sterk. Hij achtte een .verdere verlaging niet alleen ongewenst uit fiscaal oog- punt, maar ook uit een oogpunt van werkgelegenheidsbevordering.
Aan de Kamer is dan, wetend, dat aanYaardill6 bepaalde politieke gevolge& kaa hebben, het laatste woord.
Van geheel ander karakter is echter de kwestie van de staatsrechtelijke toe- l a a tb a a r 11 e l d vaa ea ameademe1U. Wer is bet alleea en uiisl•Uenll tie
&alaer, die, op advies vaa haar veo~, de zeggensehap heeft.
Ministers plegen zich hier met aauwgezetheid te onthouden en, wordt hWl mening toch bij uitzondering g e v r a a g d, dan plegen zij zich, zoals een staats- man van ervaring uit de vooroorlogse periode dezer dagen nog eens bevestigde, niet dan met de grootste terughoudendheid daarover uit te spreken.
In één kwartaal was, zo zei hij, voor meer dan f 2 minioen aan wasmachi·
nes ingevoerd, zeer ten nadele van de wasserijen, waar de werkloosheid toe- nam en nog meer zou toenemen, wan- neer wij met een verlaging nog ver- der zouden gaan.
Beide vragen, die· van de aanvaard- baarheid en die van de toelaat·
baarheid, hebben zich nu bij de be- handeling van het ontwerp technische herziening van enige tabellen voor de Omzetbelasting, voorgedaan.
Het wetsontwerp beoogde, iets van de schromelijke gevolgen althans voor de verdere toekomst teniet te doen, welke de verhoging van de Omzetbe- lasting ·en in het ·bijzonder de invoe- ring van een super-weeldetarief van 30 pct. van het vorige jaar, met zich had gebracht.
Voor de funeste gevolgen voor vele industrieën en voor de werkgelegen- heid had de heer Ritmeester namens
·onze fractie toen met grote nadruk gewaarschuwd en dit was ook wel de voornaamste reden, dat onze fractie haar stem toen aan dit ontwerp ont- hield.
Wat de heer Ritme~ster had voor- speld, was inderdaad geschied en mi- nister Lieftinck moest nu wel komen met een aantal verschuivingen naar beneden, teneinde nog te redden wat te redden viel.
De vaste commissie voor de belas- tingen, welke ook hier weer uitste- kend werk heeft weten te verrichten, wist bij het overleg met de minister nog allerlei nieuwe concessies te be- reiken en zo werd het ,;offer", dat de schatkist bij dit wets-ontwerp zou brengen, uiteindelijk opgevoerd tot naar schatting f 10 à f 12 millioen.
• • •
Men zou het onze woordvoerder ze- ker niet kwalijk hebben kun- nen nemen, wanneer hij zich thans triomfantelijk op de borst zou hebben geklopt.
Hij deed dat in deze ernstige aange- legenheid echter terecht niet. In een kort en sober woord wees hij slechts op de positie, waarin verschillende be- drijven door de hoge lasten waren ko- men te verkeren.
Hij noemde als voorbeeld o.a. de bont-, goud- en zilverzaken, welker grote moeilijkheden aantonen, dat wij met deze hoge heffingen op de verkeerde
~eg z,ijn.
En al was hij nu erkentelijk voor de voorgestelde verlagingen op een aan- tal punten, hij kon toch niet nalaten vast te stellen:
Met deze methode van verminde- ring van de l)elastingdruk lopen we achter de feiten, die we dienden te voorkomen, aan.
Hij wees ook op de gevolgen van de plaatsing in het 30 pct.-tarief voor de radio- en televisie-industrie. Zowel de radio- als de televisieproductie is sterk arbeidsintensief; met weinig grondstoffen wordt een product van hoge waarde in ons . land samenge- steld.
Maar de industrie moet in de gele- genheid zijn, een thuismarkt op te bouwen, die als basis voor export- productie kan dienen. Teruggang ln deze sector heeft dan ook zeer emsti·
ge gevolgen voor de werkgelegenheid in de Nederlandse industrie, hetgee11
RITMEESTER .... Juist voorspeld . ..•
temeer klemt, omdat op de wereld- markt een scherpe concurrentie be- staat met landen, die een belangrijke binnenlandse afzet hebben.
Hij vroeg ook (wij noemen nog maar enkele voorbeelden) de aandacht voor de prismakijkers en de binocles, een product mede van de Nederlandse industrie; deze vallen nu ook onder het weeldetarief en de verkoop is thans zo gedaald, dat de fabricage moet worden stopgezet.
Vooral het argument van de werk- gelegenheid maakte wel indruk op de Kamer en tenslotte trok dr Lucas (K.V.P.) dit amendement namens de commissie voor de belastingen in.
* • *
D eze soepele houding van de Ka- mer vermocht minister Lie:ttinck bij deze openbare behandeling echter geenszins tot een gelijke soepelheid van zijn kant te verleiden.
In tegendeel, want toen het tweede amendement aan de orde kwam, dat door ·de geh~e .va!itè commiSs~ .. was ond'ertekend', dus OOk door""s ~ geestverwant, de heer Hofstra, en dat nu ook tijdschriften van omzetbelas- ting op abonnementen wilde vrijstel- len, barstte de bom.
De minister had eerst enige bezwa- ren van materiële aard, culminerend in zijn overtuiging, dat de situatie van de tijdschriften niet dusdanig was, dat een vrijstelling geboden was.
De bewindsman stelde echter zelf vast, dat dit niet zijn voornaamste be- zwaar was, maar dat hij een veel be- langrijker, onoverkomelijk bezwaar had van staatsrechtelijke aard, name- lijk dat het amendement on t oe·
1 a a t b a a r was.
• • •
·A an de hand van hetgeen wij bo- ven hebben geschreven, kan men begrijpen, dat bet al een heel zofi'o derlinge figuur was, dat een m in is- t e r de ontoelaatbaarheid kwam con- cluderen van een amendement, dat door de gehele commissie voor de be-
DEZE BURGER
heeft, als iedere burger, die p1·ijsvraag van onze V.V.D. in de dagbladen gezien, uitgeknipt en op zijn schrijftafel gelegd.
Wè!ke vijf punten ....
Deze burger is gèk op duizend goede guldens in de Palm van zijn hand; de bromfiets moetieniet. Of een Cadillac, meneer Rutgers, óf niets. Zo ben ik wel!
En zéker geen tafelcassette. Ik heb het land aan tafelcassettes.
Zo ben ik óók. Mijne Burgeres kennende, denk ik dat zij mij de keuken uitzet met Uw keukenuitzet. Wij doen het met drie pannetjes en twee potjes. En die glanzende, glimmende dingen -niets voo1· óns, meneer Rutgers.
Het gaat mij dus alléén om die duizend pietermannen.
Voor een reisje-plus feestneuzen naar de Rivièra; voor d1ie paar nylon sokken; voor dat beel-de-ri-ge sportjasje dat ik in de étalage zag en de rest voor dat Standaardwerk over de Staat- huishoudkunde, dat ik wil lezen ter afwisseling van mijn detec- tiefjes en de Handelingen.
Nu vind ik Q.l die punten reuze-aant1·ekkelijk en nu heb ik besloten met gesloten ogen te prikken, meneer Rutgers.
Ik vind ze allemáál aanlokkelijk en nu moet het lot van de prikkende punt maar beslissen, had ik zo gedacht. .
Maar als het die keukenuitzet wordt, dan heb ik liever een briefje van vijf-en-twintig.
Zal ik van 't zomer vijftig flesjes limonade voor drinken.
Op 't succes van de V.V.D. en op Uw welzijn meneer Rutgers.
Want die liggen zéér na aan het hart van
DEZE BURGER
lastingen (de heer Hotstra dus in- cluis) was ingediend, dat door de voorzitter was toegelaten en dat door de Kamer, zonder dat één lid daarte·
gen bezwaar had gemaakt, in behan- deling was genomen.
Daar kwam bij. dat ook nadat de minister die ,,ontoelaatllaarheid" had trachten aan te tonen, niemand in de Kamer het daarmede eens bleek te zijn.
En dr Ko'rtenborst, de Kamervoor- zitter, verklaarde daarop woordelijk:
"Ik wil, zonder in details te t,·e- den, zeggen, dat de tamelijk vaste jurisprudentie van de Kamer is, dat een amendement, wil het toe- laatbaar zijn, moet voldoen aan deze twee eisen: het amendement mag niet destructief zijn ten op- zichte van het voorstel der Rege- ring en er moet een materieel ver- band aanwezig zijn tussen het amendement en het wetsvoorstel.
Aan die twee criteria moet een amendement worden getoetst. Uit het feit, dat ik niet heb voorge- steld dit • amendement ontoelaat- baar te verklaren, en dat ook uit de Kamer een dergelijk voorstel niet is geko1nen, is op zichzelf hierdoor het precedent gescha- pen, dat in dit geval de Kamer achtte, (lat het amendement toe- laatbaar was.
'~ Dtt geld't · te- ster1w1., omdat, voordat de hee1· Lucas namens de commissie voor de belastingen dit amendement indiende, hiJ mij heeft geconsulteerd over de vraag of, als dit amendement werd in·- gediend, dit naar mijn mening toe- laatbaar was of niet. Ik meende,
dat het amendement inderdaad toelaatbaar was.
"Ik weet niet, of dit een ve1·los- send woord is ten aanzien va11 het in geding zijnde vraagstuk, maar of de Kamer nu dit amendement aanneemt of verwerpt, is dus niet beslissend voor de vraag, of hier een precedent wordt geschapen.
De omstandigheid op zichzelf, dat de Kamer het amendement niet ontoelaatbaaT heeft verklaard, is·
dus geen precedent, maar een feit".
.. . .
Dat was toch wel :reer duidelijke taal, maar toch nog niet duide- lijk genoeg voor deze minister, die, als hij zich eenmaal ergens in heeft vastgebeten, van geen loslaten weet.
En wat dat precedent betreft: de minister had er zich op beroepen, dat hij geen preeendent wenste te schep- pen voor zijn opvolger. Prof. Ro.mme merkte daarover de volgende ochtend in een hoofdartik~ in de "Volkskrant"
niet onaardig op:
"De minister meende zich tegen het amendement te moeten verzetten, omdat hij vreesde, anders voor zijn opvolgers een ijselijk precedent te scheppen van amendering buiten het- onderwerp van een wetsvoorstel; de Kamer meende, het amendement niet- temin te moeten aannemen, kennelijk mede omdat zij vreesde, anders voor haar opvolgster een ijselijk precedent te scheppen van feitelijke aantasting van haar recht van amendement".
Het einde was, dat de Kamer, on- danks de mededeling van de minister, dat hij bij aanneming van het amende- ment schorsing van de verdere be·
raadslaging zou vragen en de intrek·
king van het ontwerp zou bevorderen, het amendement aannam bij zitten en (Vervól.i op pag. 3)
YJUJHEID EN DEHOCBATIB
U4n WEEK tot WEEK
Een dwaze vertoning!
W ij behoeven op deze plaats zeker niet uit- voerig te betogen, dat de voetbalsport in ons land een enorme populariteit geniet. Vooral de z.g. interland-wedstrijden mogen zich in een zeer grote belangstelling verheugen.
De radio - en thans ook voor de eerste maal de t-elevisie - vormen voor honderdduizenden 'n welkom. hulpmiddel om van dergelijke interland- weebtrijden te kunnen genieten.
Bij de radio is het een goede gewoonte gewor- den, dat de verschillende omroepverenigingen der- gelijke wedstrijden bij toerbeurt uitzenden. Het is daarbij een vaste gewoonte, dat in de pauze van een dergelijke wedstrijd vanuit de studio een Jtort programma wordt uitgezonden, dat geheel bij de sfeer van de ontmoeting past en daarop gehe~l
is af§e&temd.
Het was de V.A.R.A., die de vorige week Woensdag bij de uitzending van de voetbalwed- strijd Nederland-Zweden, meende. van deze regel te moeten afwijken, door in de pauze een propa- gandaspeeeh van mr Burger voor de Partij van de Arbeid uit te zenden.
Blijkbaa;: bang voor de naderende verkiezings- strijd en voor het feit, dat men in een "normaal"
programma niet zo veel luisteraars 'ZOU kunnen ',,vangen''; was de intemationale ontmoeting Ne•
derland-Zweden voor de rode propaganda een welkome aanleiding.
Dat deze propagandistische noodsprong wel van een zeer onsmakelijk gehalte was, is gelukkig aan de grote massa van de luisteraars niet voorbij ge- gaan. Immers, deze "propaganda" lag er te dik bovenop en deed als intermezzo van dit sportge·
,. beuren bepaald op de-lachspieren ,,. erken.
Wij hebben mr Burger dat\ I(J"c_)!' ::tllerminst be·
nijd. Integendeel. Wij zijn eP -:elfs Viln overtuigd, dat hij met zijn rede juist be; tegenovergestelde heeft bereikt, dan hetgeen hij an zijn partij e'" van hebben verwacht.
Dit neemt nie~ weg, dat een en ander van wei·
nig begrip en smaak getuigt en dat ons bestaande radio-bestel met betrekking tot politieke uitzen·
. dingen tot wel zeer dwaze vertoningen leidt.
Socialisten volgen Moshou R eeds vaker konden wij ter plaatse wijzen op
de wel zeer merkwaardige houding van het Internationale socialisme, dat er menigmaal op ~it is de Westerse democratie te verzwakken en zo- doende er toe bijdraagt de weg voor Moskou vrij te maken.
Wij hebben dit zeer onlangs weer in Bonn kun- nen beleven, waar Franse en Engelse socialisten hun Duitse geestverwant, Kurt Schumacher, door dik en dun hebben gesteund in het plan om een socialistisch eenheidstront tegen de Westerse poli- tiek in Duitsland te vormen.
Het hoofdbestuur van de Engelse Labourparty is zelfs zo ver gegaan, een verklaring af te leggen, dat al-Duitse verkiezingen noodzakelijk vooraf zouden moeten gaán aan de herbewapening van Duitsland.
Dit is nu juist wat de Russen ook willen.
Zij ondervinden hier"bij een welkome steun van Fraaue, Engelse en Duitse socialisten.
Is 't te veel gezegd. indien :men tot de conelusie komt, dat de genoemde socialisten hiermede Rus·
la~ im de kaart spelen?
Ook Uw offer is nodig
E;!ll vorig maal mochten wij op deze plaats
onder het motto: "Offer voor de vrijheid"
een beroep op U doen voor een gelde:.Jjke bijdrage voor ons verkiezingsfonds. Dit dit beroep niet te- vergeefs is geweest, stemt ons tot grote erkentelijk·
heid. Uit een opgave die wij elders in ons blad heb- ben opgenomen blijkt dat reeds velen hun bijdra- gen hebben gegeven. Deze gevers zeggen wij voor hun activiteit reeds thans gaarne dank.
Maar er zijn ook nog velen die tOt dusverre nog niet geofferd hebben en daarom herhalen wij ons dringend beroep om onze belangrijke verkle·
zingsstrijd financieel te steunen. Wij richten ons hierbij in het bijzonder tot hen, die om welke redenen dan ook, niet in staat zijn op andere wijze actief aan het verklezingswerk deel te nemen.
Honderden afdelingsbestuurders en andere Ie·
den van onze partij offeren op het ogenblik hun vrije tijd om het verkiezings\verk te leiden en te organiseren. Mocht U niet in staat zijn onmiddel- lijk aan dit werk uw steun te verlenen, bedenk dan dat er dan een andere plieht op U rust.
De strijd om de vrijheid is te belangrijk, is te veel verweven met het .,to be or not to be" van ons persoonlijk leven, dat wij die strijd n:iet mo- gen overlaten aan slechts enkelen. Onze vrijheid is een offer waard. Dit offer kan worden ge- bradlt d~ uw bijdrage op de ·girorekening van ons ,A.l&emeen Secretariaat te Den Haag, no. 6'1880.
Laat een" iedt!r er van doordrongen zijn welk een. vO&rreeht wij genieten, de vrijheid op eigen bodem nog te kunnen verdedigen. Ook uw bij- drage hebben wij hard, hard nodig. Zij bepaalt mede op welke schaal ons verkiezingswoord on- der het Nederlandse volk kan worden verspreid.
Organiseer in eigen kring een actie om ons ver·
· kiezin1sfonds aan de zo nodige middelen te hel- pen. Elke bijdrage, hoe gering ook, is ten zeerste welkom.
Laat het ook voor U een voldoening zijn, dat, indien onze Kamerfractie versterkt uit de bus komt, dit mede een gevolg is van uw activiteit.
De strijd om de vrijheid vraagt ook uw offer!
Socialistische verlangens
·n~t Vrije Volk heeft uit bet verkiezingspro·
gram van de Partij van d-e Arbeid Ze8
tûeuwe punten gelicht, waarvoor dit blad eln b\fzondere aandacht opeist. Uit deze verlangens blijkt, dat het oude socialisatie-stokpaat'dje van de oude S.D.A.P. opnieuw ten tonele wordt ge- voerd. Zo wordt o.m. geëist de socialisatie van het particuliere mijnbedrijf en het verzekerings·
wezen.
De socialisten vermelden hierbij evenwel niet, dat naar aanleiding van de passage v-oorkomende in de Troonrede van 1946, een commissie is in- gesteld, die .tot taak had de socialisatie van het . m!jawezen te onderzoeken.
Evenmin vermelden zij, d&t deze commissie heeft ·gerapporteerd niet in te zien, dat het al·
gemeen bela.ng met een .dergelijk. ingrijpen is gebaat. Met andere woorden, duidelijk is geble- ken, dat de meerderheid van ons volk van de socialisatie in het algemeen en die van het mijn- wezen in het bijzonder, niets moet hebben.
Niettemin komen de socialisten weer met dit verlangen voor de dag. Dit getuigt wel van een grote hardnekkigheid, die echter weinig reke- ning houdt met de politieke omstandigheden van het ogenblik en de nabije toekomst.
Het opnieuw stellen van de socialisatie-eis wordt aldus een slag in de lucht, wa.arrbij het de socialisten blijkbaar meer te doen is om het effect van het stellen dezer eis, dan om de ver- wezenlijking ervan, die gezien het rapport van meergenoemde commissie uitgesloten moet wor·
4en geacht.
Een verkiezl.ngsmartoeuvre, die wij weinig kunnen appreci~ren.
Veel beloven
Veel beloven en weinig geven, doet de dwazen in vreugde leven.
Daaraan moesten wij denken, toen wij ~P 5 Mei minister In 't Veld bij de oprichting van de Moer- wijkgemeenschap op een groot sportveld in de :Moerwijk,in de Residentie hoorden.spreken en we·
derom, gelijk hij reeds zo vaak voordien gedaan heeft, allerlei beloften hoorden doen van meer scholen voor die wijk, een politie-bureau, een wijk- gebouw en dergelijke. Allemaal zaken, waaraan inderdaad behoefte is in deze wijk, die de omvang krijgt met Morgenstond van een stad als Gouda, waaraan het gemeentebestuur ook bij voortduring aandacht schenkt, maar juist door de maatregelen, welke het Departement van Wederopbouw en Volkshuisvesting bij herhaling getroffen heeft, af·
geremd is geworden in het tot stand brengen van allerlel zaken.
• M MD 185! - PAG. I
Dan is het wel gemakkelijk om 0p een grote meeting allerlei te beloven en de goede bewinds- man te spelen, maar wie de werkelijkheid kent, weet beter.
Maar ja, het loopt tegen de verkiezingen ....••
Staatsmijnen in het goud M et vreugde heeft ons land het gouden feest
van onze Staatsmijnen gevierd. Met vreug- de niet alleen, doch ook met trots. Het behoeft n~~welijks betoog, welk een enorme betekenis de miJnen voor de ontwikkeling van onze nationale economie hebben. Wij willen na al datgene wat er de afgelopen dagen in de pers over is gepubli- ceerd niet dieper op ingaan.
Wel gevoelen wij de behoefte vast te stellen, lloe goed het voor ons volk is, zich opnieuw be- wust te worden van zijn nationale prestaties zon- der daarbij mank te gaan aan een overdreven
~auvinisme .. W~s het immers de laatste jaren m~t zo, dat m e1gen nationale kring het gerecht·
vaardigde . gevoel voor eigenwaarde enieszïns in de verdrukking kwam?
Helaas moet o.i. deze vraag in bevesticende zin worden beantwoord. Te vaak wet'd dit gevoel van eigenwaarde aangetast en werd in welhaast deni·
grerende zin over het eigen kunnen gesproken. Zij die dit deden miskenden ten onrechte onze roem- rijke traditie en historie, gevormd door onze voorvaderen, waaraan wij zulk een grote dank- baarheid verschuldigd zijn en die ons ook nu nog door bun daden kunnen inspireren als het er om gaat, onze nationale belangen te ontwikkelen en hoog te houden.
Een gezond gevoel voor de nationale eigenwaar·
de behoeft geenszins in strijd te zijn met de be- vordering van de internationale gedachte en sa·
menwerking, die vooral de laatste tijd terecht op de voorgrond treedt.
Immers, samenwerking in internationaal ver- band, betekent samenwerking van nationale ge•
meenschappen. Indien de nationale gemeenschap zich niet door eigen kracht en kunnen gedragen weet, zal de internationale samenwerking tot vruchteloosheid zijn gedoemd.
Daarom prijzen wij ons celukkig, als de gele- genheid ,.zich voordoet, waarop ons volk zich met trots mag :verheugen over eigen prestaties.
Copy en correspondentie voor ons week·
blad gelieve men UITSLUITEND ie senden aaa de waarn. redactie-secretaris
G. STEMPHEit Telefoon 3$343 l'rlasenrrach1 10'77
<Vervolg van pag. 1).
Amsterdam
..J
leri, dat onze Kamerleden in de parlementaire debatten hebben behoord tot de voortrekkers met betrekking tot de oprichting ener Eu- ropese Defensie Gemeenschap. Wij hebben deze bepleit toen de gedachte nog lang niet zo gemeengoed was als thans.
• * •
Het lijkt goed aan onze houding te herinne- ren nu de parlementaire periode ten ein~
de loopt. Men zie het bovenstaande dan ook als een uiterst summiere verantwoording van gevoerd bel~id. Maar wij willen het daarbij niet laten. De ernst van het ogenblik laat niet toe, dat men in zelftevredenheid gaat ne-erzitten. In het begin wezen wij reeds op de verlokkingen waaraan Duitsland bloot staat. En dan te bedenken, dat de socialisti ....
sche politiek van Schumacher en de zijnen het Russische streven wel heel erg bevorde~
ren. Er moet met de Europese eenmaking dan ook opgeschoten worden en met name zal de Europese Defensie Gemeenschap zo spoedig mogelijk realiteit moeten worden.
Men is nu wel een eind gevorderd, maar het zal nodig zijn dat de parlementen er spoedig over zullen beslissen, want eerst daarna kan men tot verwezenlijking overgaan.
Daarom: moge men handelen voor het te laat is, want wij hebben niet veel tijd meer!
K.
Parlementaire Flitsen
(Vervolg van pag. 2).
opstaan, waarbij alleen de P.v.d.A.·
fractie tegenstemde.
ketijk cle verklaring afgelegd, dat hij en zijn politieke vrienden zich alleen .,genoodzaakt" voelden tegen te stem- men, omdat de minister andel'S het ontwerp zou intrekken.
verlagingen er toch door te krijgen en tevens zo spoedig mogelijk aan het door de Kamer bij haar amendement uitgesproken verlangen te voldoen.
volgende week kunnen schrijven, wan•
neer inmiddels dat nieuwe ontwerp ook is behandeld. Als onze lezers van het bovenstaande keruiis nemen, zul•
len wij inmiddels wel weten, hoe deze kwestie tenslotte is afgelopen. · Om eventuele legendevorming te
voorkomen is het goed, daarbij vast te leggen, dat dit niet wil zeggen, dat er dus toch een minderheid in de Ka·
mer was, die het met de minister eens was.
De heer Hotstra heeft, voor tot stemming werd overgegaan, nadruk·
Onmlddellijk na deze uitslag vroeg de minister inderdaad schorsing van de verdere behandeling. Wat daarop is cevolgd, weten onze lezers.
De ministerraad heeft kennelijk ge- zicht naar een uitweg om enerzijda .,het gezicht" van de koppige ambt·
genoot te redden en om anderzijds de vooc het bedrijfsleven bOOdzakelijke
Een nieuw wetsontwerp is inge- diend, dat gelijk is aan het oorspron·
kelijke, te~~ daarnevens door de m.i.Diater is toegezegd, dat hij nog in deze parlementaire periode een af·
zonderli,jk wetsontwerp zal indienen, betrekking hebbend op de omzetbelas- ting voor tijdschriften.
Dul'Gver zullen wij ~r beter de
•
Wij hebben gemeend, deze gang van zaken enigszins uitvoerig te moeten schetsen en zullen dus o.a. het door de heer Korthals biJ het debat over de nota inzake de exportpolitiek gespro·
kene eveneens voor de volgende week m6eten laten.
