64ste jaargang nummer 16 woensdag 15 april 2009 1,80 euro Voor mensen
met een goed hart en een slecht karakter...
»>
WCtitct
r,AADH£lD
Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Hun verdiende toploon
De trojka aan de top van Fortis kreeg in 2008 I4 miljoen euro. Herman Verwilst was goed voor 3,7 miljoen euro,Jean-Paul Votron voor 4,38 miljoen, en financieel directeur Gilbert Mittler streek 5,9 miljoen euro op. Terwijl Fortis onder hun handen en ogen razendsnel in een puinhoop veranderde.
Tot hun verdediging voeren deze heerschappen aan: daar zat geen prestatiegebon
den bonus over 2008 bij! Het was maar een combinatie van basissalaris, pensioenpre
mie en opzegvergoeding! En Verwilst heeft zelfs van een groot deel van zijn ontslagver
goeding afgezien! En al hun aandelen en opties in Fortis zijn (op dit ogenblik) praktisch niets meer waard! En gaat het er bij anderen zoveel beter aan toe?
“Sir” Fred Goodwin, ex-baas van de Royal Bank of Scotland (RBS), weigert afstand te doen van zijn levenslange pensioenuitkering van 630.000 euro per jaar. RBS vormde samen met Banco Santander en Fortis het trio dat ABN Amro wou overnemen. (RBS is nu voor meer dan 60 procent in handen van de Britse staat, die moest ingrijpen om die grootbank te redden.) De gewezen topman van ABN Amro, Rijkman Groenink, heeft aan de verkoop van “zijn” bank bijna 40 miljoen euro overgehouden. De varkens aan de top van de Amerikaanse verzekeraar AIG wilden nog snel meer dan 200 mil
joen dollar aan bonussen onder elkaar verdelen, nadat de belastingbetaler er al I30 mil
jard overheidssteun had moeten inpompen. Ook bij de ineengestorte hypotheekreu- zen Fannie Mae en Freddy Mac is er weer sprake van miljoenenbonussen. Het heet dan dat die contractueel waren afgesproken en dus moeten worden uitbetaald. Indivi
dualiseer het profijt, collectiviseer de schuld! En dan maar jammeren als bij Goodwin de ruiten van een van zijn villa’s en zijn wagen worden ingeslagen. Een gevaarlijk pre
cedent, heet dat. Vernieling van eigendom. Maar wie is er eigenlijk met de vijandelijk
heden begonnen?
Het luidt dat er tekenen zijn van beterschap. De heer Josef Ackerman van Deut
sche Bank neemt voor 2008 genoegen met 10 procent van wat hij het jaar tevoren ver
diende, zegge en schrijve 1,39 miljoen euro. (Reken maar uit wat het dan in 2007 was.) Bij onder meer Dexia en KBC is er stevig gesnoeid in de bonussen voor grote catego
rieën van het personeel. Topman André Bergen van KBC kreeg vorig jaar enkel een basisloon van 676.992 euro, plus een uitkering van 851.787 euro in het kader van zijn pensioenplan. (Het moet ten huize Bergen nu wel echt crisis zijn.) In Frankrijk voert Sarkozy met veel poeha een campagne om bij banken die overheidssteun ontvangen, de salarispolitiek binnen bepaalde perken te houden. Dit in afwachting misschien van een collectief mea culpa van de bankwereld, en niet alleen in woorden maar ook in daden.
Lloyd Blankfein, de nieuwe CEO van de Amerikaanse zakenbank Goldman Sachs: 'De beslissingen inzake beloningen lijken achteraf bekeken op zelfbediening en hebzucht.’
Welaan, geachte heer Blankfein, waarop gewacht om terug te eisen wat er aan zelf
bediening en hebzucht te veel is betaald? Die hebzucht die mee een van de belangrijk
ste oorzaken is van de totale ontsporing van de bank- en financiële wereld het voor
bije decennium?
De kwestie van de toplonen stelt zich uiteraard niet bij de banken en financiële instel
lingen alleen. Ook bij de ’’reële” bedrijven kunnen ze er wat van. Prachtig staaltje van ethiek afgelopen weekend in De Tijd. Aan het woord: Patrick de Maeseneire, stevig cur
riculum vitae in de industrie en media, verhuist van chocoladeproducent Barry Calle- baut naar het uitzendbedrijf Adecco. De interviewster durft hem de vraag stellen, heel voorzichtig en bedeesd: ‘Wat vindt u van de heisa rond de bonussen voor managers?
Antwoordt het curriculum: ‘Er is veel te veel voyeurisme wat salarissen en bonussen betreft. Mij maakt het niets uit of iemand 5, I0 of I5 miljoen euro verdient. Als we dat gaan beteugelen, moeten we opletten dat we niet mediocre worden.’
Met andere woorden: wie zich ernstige vragen stelt bij ontspoorde toplonen en dito bonussen, is volgens dit sujet niets meer dan een jaloers, bekrompen persoontje dat maar wat beter voor zichzelf zou moeten zorgen. Het volk is afgunstig, dus heeft het volk ongelijk. Een dooddoener om meteen elke vorm van morele verontwaardi
ging de kop in te drukken. En om het debat gewoonweg te ontwijken. En elders nog wat extra op te strijken.Voegt De Maeseneire er nog aan toe: ‘Men mag niet vergeten dat er zonder bedrij
ven geen economie is, geen werk, geen leven.’ Terwijl het verdraaid juist mensen zijn van zijn soort die aan de basis liggen van de ernstigste financiële en economische crisis sinds mensenheugnis Een crisis die ook niet door mensen van zijn soort wordt opgelost, maar door de belastingbetaler. Aha, en volgens De Maeseneire ook door China! Want:
Het is de mentaliteit van de mensen daar. Een Chinees wil individuele rijkdom, ondanks het oude communistische regime. En hij trekt zich geen moer aan van zijn buurman. Dat
*°rgt voor een enorme dynamiek. Ik geloof echt in dat land. Die gaan ervoor.
Mijnheer De Maeseneire wil binnenkort met zijn kinderen naar China reizen en hoopt dat ze van dat land zullen houden. Dat zal wel. Ze hebben daar geen vakbonden, geen soci- aal systeem die naam waardig, weinig of geen respect voor de mensenrechten, en met zijn e'gen woorden een totaal gebrek aan moraal. Volgens ons voelt de familie De Maeseneire Z|ch daar binnen de kortste keren thuis. Alleen nog leren een
Vuurpeloton te bevelen, maar dat mag voor een manager van zijn X I
Deze week:
• De Vlaamse EU-verkozenen 2
• De Standaard censureert 3
•Joodse verdedigers van Pius XII 5
• Taric Ramadan 7
• Is de euro in gevaar? 14
Een fataal Jean-Luckske
l€0K€ Z-FffT-
26 M€T€6Al6/
ih) hm brdbk
-Aer word T 4=--- J
Wij trekken partij voor Bob Quick. In Groot- Brittannië kijk je niet op van een McDonald’s, maar er loopt dus ook een Quick rond. Bob Q. was de baas van de antiterreureenheid van Scotland Yard, maar moest vorige week ontslag nemen. Volgens de Londense bur
gemeester was Quicks staat van verdienste nochtans vlekkeloos. Maar Quick is één keer heel onvoorzichtig geweest, toen hij vorige week bij prime minister Gordon Brown op bezoek ging en bij het uitstappen uit zijn wagen een zeer geheime nota in een door- kijkmapje onder de arm hield met de gevoe
lige zijde naar buiten gericht. Kortom, hij deed een Jean-Lucske.
Onvoorzichtig, zeker. Stel dat op de loer liggende terroristen die documenten met een telelens fotograferen, dan lekt meteen de hele opruimoperatie uit die op stapel stond.
Van terroristen mag je verwachten dat die zich niets gelegen laten aan de fatsoens
regel dat je geen misbruik maakt van een moment van zwakte bij iemand. Maar de inhoud van de nota geraakte bekend omdat Quick omringd was door persfotografen, die er duchtig op inzoemden en het geschoten materiaal meteen wereldwijd te koop aan
boden.
Kijk, daar wordt uw dienaar heel ambetant van. Quick was onvoorzichtig, maar hoe moe
ten we het gedrag noemen van persfotogra
fen die om commerciële redenen een zeer belangrijke politionele actie in het gedrang brengen? Opsluiten, die gluurders die de nationale veiligheid in het gedrang brengen voor dertig zilverlingen, zou je denken.
Ouderwetse reactie van ondergetekende
Liegbeesten’ .
wellicht.
Wat leert een beetje goede huisvader aan de nazaten als ze zien dat iemand z’n por
tefeuille laat liggen op een terrastafeltje?
Juist, oprapen en aan de rechtmatige eige
naar teruggeven.
Wie het ding leeghaalt, is een dief Of journalist? Naar het schijnt is het strafbaar om je wagen niet af te sluiten als je die ach
terlaat. Onvoorzichtig, klopt, want er lopen figuren rond die daar misbruik van maken.
Maar strafbaar?
Geeft dat moment van onaandachtzaam- heid anderen het recht vrij over die wagen te beschikken? Blijkbaar wel, als we de logica in de Quick-zaak doortrekken.
Een logica die perspectief biedt voor de liefhebbers van vrouwelijk schoon. Als een kortgerokt meisje bukt om van het onderste rek in den Aldi een reep chocolade te kiezen, dan is het grabbelen geblazen.
Ze had maar niet zo onvoorzichtig moe
ten zijn, toch?
Een foto nemen, zal wellicht niet mogen.
Tenzij die moet dienen om in een krant af te drukken, dan valt het onder de vrije nieuws
garing. O wee de school die zonder toestem
ming van alle leerlingen foto’s van een school
uitstapje op de webstek plaatst.
Maar een in de bosjes verstopte persfoto
graaf mag dat die prenten dus wel te gelde maken?
Vreemde moraal, als je het vraagt aan het...
eenmanscollectief Den Blooten Kooninck
U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres
Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info
Marcus Thesaurus
2
15 april 2009Samen aftellen naar 17 mei...
Volgens “Ie roi” Albert Second is Guy Verhofstadt de redder des vaderlands.
Als de grootste politieke leugenaar van 176 jaar België dus straks niet verschijnt in het VRT-programma “Mag ik U kussen?” met pakweg prinses Mathilde als
“prooi”, dan heeft Bart Peeters een kans gemist om zijn naam op de frontpagina van de geschiedenisboeken van het VRT-huis gebeiteld te zien. Deze als boutade bedoelde intro om maar te zeggen dat van 17 mei tot 7 juni het vertrouwde ver- kiezingsscenario van het huis van wantrouwen opnieuw geschreven zal worden.
De grotestaatsman Guy, inzijn Toscaanse stulp ruim een jaar bedrijvig geweest met het schrijven van boeken waarvan hij deinhoud zelf niet gelooft, promoveerde in de aanloop naar 17 mei onbetwistbaar totde “numero uno” vande duidingclub aan de Reyerslaan.
Om te beginnen,koppelde Frieda van Wijck hem op haar verzoekaan detoen uitslui
tend BelgofoneJustine Henin, in Delaatste show. Mogelijk om de voorkeurvan een ex- premier voor het Belgofone deel van “Ie roy- aume” te illustreren, alkan het ook aan mis plaatste arrogantie gelegen hebben.
Hoe dan ookwerd de figuur vanGuy de Onvergankelijke enkele dagenlater eenuur langbelichtin Lux.OpCanvas. Wat me daar vooral van is bijgebleven, was de hoog eufori
sche toestandwaarin interviewer Luc Janssen verkeerdetelkens hijde redder des vader
lands familiair “Guy”mocht noemen. Waar hij legio gebruik van maakte.Om het inlei
dende gedeelte van deVRT-campagne“Guy naar Europa” afte ronden,werd de vader van alle ware staatsmannen vorige week opnieuw eenuurlang“puur persoonlijk”opgevoerd in het gelijknamigeprogramma. Weerop Can
vas. Voor het vervolg van zijn doorde staats- zender geplande promotietoermet verhalen van Moeder de Gans verwijs ik naar17 mei.
Genietmetvolleteugen!
Traditie
Guy is nochtans niet de “primus inter pares” van de door de camera’s belichte meutevolksverlakkers die zich in de traditi onele Belgischepolitiekepartijen24urenper etmaal inzettenvoor “het algemeen belang"
en dus op blijvendebasis metalle middelen waarover “de media”beschikken, gepromoot dienen te worden.Zo is het gekomen dat de keizer der beloftebrekers, Yves Leterme, de voorbije twee jaarafgetekend zelfs het ministeriëlegenie Bert Anciaux heeft weten te kloppen in de politieke match “mijnkop optelevisie”. Yvesverscheen voor kortere of langereduur 58 keerin beeld. Tranerig Bertje kon daar “slechts" 46 optredens tegenover stellen. De derde podiumplaats ging naar “zegmaar Herman tegen DeCroo"
met 35camerabeurten.
Bart de Wever landde, ondanks op één na de slimste menster wereld, naast het podium op de vierde en dus de minstbeklij
vendeplaats. Voor hem stond de teller op 29. Ikprobeer hem bij deze eenhart onder de riem te steken door te melden dat de enige en echte redderdes vaderlandsGuy, hetmet27verschijningen moest stellen. Dat de Onvergankelijke een tijd in Toscane zat en dusminderkon “scoren”,ligtaan hem, niet aan Bart.Ik voegheter voor devolledigheid maar even aan toe.
Er zijn dezerdagennogandere cijfersdan persoonlijke VRT-scores op de kiesmeute losgelaten. Meer bepaald die vanoptredens perpartij binnen het potentieel zogeheten
“lichtere programma’s”. De al jaar en dagaan deReyerslaan gevestigde traditiewerd met verve overeindgehouden,vermits de club vande rode kameradenonbedreigd en met
Ut ECHT HET
YLAMte ZlEföNFONbS 3EL wri£ : oeoo/ijg.
190 belichtingeninde reeks “demensach
ter de politicus” of “we zijn toch allemaal gewone mensen onder elkaar” onbedreigd de koordvan het ultieme volksbedrog houdt.
Dat is de logica zelf vooreen op vier andere na grootstepartij van Vlaanderen!
De kameraden klopten met veertig leng ten devolgelingen vanGrote Guy die 150
“nietsis wathet lijkt”-optredens opde tel
lerkregen. Dat zijn er tien meer dan 140 vande ampersanders die zich als grootste Vlaamse partij, maar voor degod televisie pas de derde,toch wat prangende vragen rond het thema “geef de keizer wat dekei
zer toekomt” mag beginnen stellen. Zo lang dat nog duren kan.
Gemist
Met enig gepast politiek correct tremolo werdbijpublicatie vanaldie cijfers vermeld dat Vlaams Belang met zegge en schrijve vierkeer aantreden in “lichtere program ma’s" hekkensluiteris van datgenre kos
telozepubliciteit voor sommigen, op kos
tenvan weliswaar alle belastingbetalers. Ik moet onderweg ergens wat gemisthebben.
Want bij mijn weten is dat cijfer vier voor Vlaams Belang veel te hoog gegrepen. Het wasonlangsTom Lenaertsnog die de VRT- code in herinnering bracht dat die men sen niet inaanmerking komenvoor“luch tige” programma’s. Hij noemde zichzelf bij die gelegenheid trouwens een “schijthuis” omdat hij diecode nietaan zijn rode laarzen durfde te lappen.
Ik magdus de weinige hersencellen onder mijnschedeldak onder druk zetten zo hoog als deantennetoren aan de Reyerslaan,ik kan me geen fractie van eensecondeherinneren van eenof andere VB’er alsgastin een “licht programma".Tenzij de rode duidersclub van de dito openbare zender het onderbreken van VB-mandatarissen in de weinige debat
ten waar zeaf en toe wel aan bod mogen komen,als“lichtere kost” beschouwen. Wat dat betreft, hoeft hetVB geen concurrentie te vrezen.Inzake onderbrokenengeschof
feerd te worden, torent het ver bovenvier beurten uit.
Datdit anders zal worden alsstraks de
“lichtere talkshows” van de voor deverkie
zingen “backto the stage” gehaalde Sieg- fried Bracke het kiesvee warm moet doen lopenvoor “juiststemgedrag” is zeer twij felachtig. Opzondag 17mei beginnen de dui
dende VRT-feestelijkheden. Met zowaar een
“peiling” vanongetwijfeld hetzelfde genre als alle vorige. Maar op een bankroetmeer of minder vandat gedoe, komt het ook niet meer aan. Vastin die peiling staatnu al allicht dat het er vooral beroerd zal uitzien voor...
jawel.Nietalleen ten overstaan van devorige peiling, maar ooktegenover de uitslag van de verkiezingen van 2007. En die van de ver
kiezingen daarvoor. En van de keer voor dien. Maar het goede nieuws isdat het VB de eerzal mogen opeisen om als enigepar tij zo verterug in het verleden “vergeleken te worden”.
Voorde rest wordthetnu aftellen tot de verlossende datum van 17 mei, de dag waarop de VRT het Vlaamse volk andermaal zal beginnen leren hoe het traditioneel moet blijven stemmenommet eeneigenregering het overlevenvan het roemrijke en ondeel bare België als eersteprioriteitna te stre
ven. D.Mol
Niets onoirbaars
Wat het boek Inch’Allah van Filip Dewin- ter betreft.Benno Harnard schreefdat hij het zelf nog niet had kunnen lezen,maar “een keurigevriend” van hem, "eenoude Neder
landse sociaal-democraat waar werkelijk geen vlekje aanzit”, had het wel algelezen.
En deze oude sociaaldemocraat had niets
“onoirbaars” in het boek gevonden, “niets dat tegen enige wetgeving indruiste, laat staan dat het oproepen totgeweld zoubevat ten”. En toch wordthet boekvanDewinter in Vlaanderenfinaaldoodgezwegen en wie het hebben wil, zal vergeefs alle “betere” boek
handelsaflopen. Hijzalzich moetenrichten tot deuitgeverij Egmont.
De dingen dezer dagen
Ziehier de Vlaamse EU-verkozenen
Op 7 juni trekken we dus naar de stembus. We verkiezen die dag naast een Vlaams ook een Europees Parlement. Vorige week werden de kandidatenlijsten bekendgemaakt en in Vlaanderen zullen we kunnen kiezen tussen tien partijen- De inwoners van Brussel-Halle-Vilvoorde hebben natuurlijk meer opties, want op hun kiesbrief staan ook de Franstalige lijsten.
In2004mocht België 24 zetels verdelen, 14 Vlaamse,9 Franstalige enIDuitstalige.In hetnieuwe Europese Parlement zullen dat 2 zetels minderzijn. De Duitstaligen mogen hun goedkope zitje behouden, de twee grote gemeenschappen leveren er elk één in.
Die Duitstalige zetel moet zowat de meest zekere uit heelEuropa zijn. De christende
mocratische CSP had in 2004 een straat lengte voorsprong op de liberale tweede en die voorsprongzal ook ditjaar wel volstaan.
Partijvoorzitter Mathieu Grosch zit alsedert 1994 inhet Europees Parlementen blijftdaar dusnog weleen tijdjezitten.
Door de nieuwe zetelverdeling wordt Vlaanderen ditkeer mindergediscrimineerd dan vroeger. In 2004 behaalde de PS4zetels, met een beetje minder stemmen dan de VLD (zowat2.000) en een pak minder dan het Vlaams Blok (ruim 50.000!) die hetelkmet3 zetels moesten stellen. AangeziendeFrans- taligen l/9e van hun zetels verliezen en de Vlamingen I / 14ewordtde kloof dit keer gro tendeelsgedicht.
Niet alleende CSP mag zeker zijn van haar zetel.Als we ons baserenopde twee jong ste opiniepeilingen -van De Standaard en La LibreBelgique - dan liggen 6 vande 8Frans
talige en 10 a II van de 13 Vlaamsezetels zogoed als vast.
De vooruitzichten
We overlopen het lijstje aanVlaamse zijde.
CD&Vzit slechtin de peilingen, maar mag ook met een zwakke score op drie zetels rekenen. Meer lijkt onhaalbaar, om de derde te verliezen moetde partij zakken tot zowat 18%.In2004 waren dat vier zetels, waarvan er echter één naarN-VAging.De sp.a zit in hetzelfde schuitje. Twee zetels lijkenzeker, een derdeonhaalbaar. Daarmee levert die partijwel een zitje in tegenover 2004. Voor het Vlaams Belang zijn twee zetels zeker, om de derde zetelte behouden moet de partij ruim 18% halen endaar rekenen alleende optimisten op. Voor Open Vld wordt het wel bibberen. Volgens de peiling van De Stan
daard komen ze weer op drie zetels, de Libre Belgique-cijfers zoudenertwee opleveren.
Met Verhofstadt als lijsttrekkerzal hetwel
licht drie worden.
Volgens beide peilingen behalen Groen!
en N-VA elk één zetel, maar zeker is die niet. Ook daar zal stevig campagne moe tengevoerd worden. Lijst Dedeckerten slotte, haaltwellicht zekeréén zetel, maar een tweede zit er ook in.
De uitslag
Zo kunnen we hier ook meteen,als abso
lute persprimeur, de Vlaamse verkoze- nen bekendmaken. BijCD&V verandert er
zogoedalszeker niets. Deuittredende ELI- fluweelzitters Dehaene, voorzitsterThyssen en Ivo Beletstaan op de drie eerste plaatsen en achter hen kandideert geen enkel echt stemmenkanon. Die koers is dus al gere den.
Ook bij deVLDstaanachterVerhofstadt- Annemie Neyts enDirkSterckx geenzware stemmenlokkers. Als de partij op twee zetels strandt, zullen Neyts en Sterckx hetonder ling moeten uitmaken. Bij de sp.a gaat de eerste zetelnaar Katleen van Brempt, voor de tweede moeten de uittredendeEU-par lementsleden El Khadraoui en Van Lancker de buit verdelen,tenzij Bert Anciaux vanoP de laatste plaats de grote sprong tochz°u lukken.BijhetVlaams Belang liggen de kaar ten moeilijken Lijsttrekker Vanhecke is zeke (en dan afwachten of hij via de rechtban toch nog kan gewipt worden). MarijkeD' lenzal opde tweede plaats mensenalsFi 'P Dewinter, Bruno Valkeniers, Anke Vande meersch of Marie-Rose Morel achter zie moeten houden en dat is heel watmin zeker. Dewinter ofValkeniers zullenze nietzetelen en danmag eerste opvolger lip Claeys zijn verblijf in Straatsburg/Brus verlengen.Bij Groen! wordt het Bart Sta
ofniemand. . gr
Kopvrouw Frieda Brepoels van N-VA |S j duidelijk minder gerust in en staat - vree genoeg-ook op de eerste opvolgerspl^
Opvolger van zichzelf? Neen, een ze Bart de Wever duwtde lijst en diezou eensoverFrieda kunnen wippen. Dan ' dieopvolgersplaats toch nogals levens zekering.
Jan-Marie Dedecker trekt zijn eigen 'I maar het is de bedoeling dat Derk-Jan EpP zetelt. Van op plaats drie kan hij eeneve ele tweedezetel winnen en anders In hemookviadieopvolgersplaats. 3|
Grotendeels ligt de verdeling dus n
vast. j.K-
P.S.: Neen, wehadden het hierboven over Tine van Rompuy. Dat de zus vani mier Hermanen ik-droeg-ooit-spüts' er. truitje-Eric kandidaat is bijde Eur°peS w$.
kiezingen op de PvdA-lijst, is zeker n' ort Maardan wel petite histoire, die thui’ r$, in deroddelrubriek. Een plezant fait waarvan de politieke relevantie nul|S’ e|jjk de kans dat zij verkozen wordt, is °°
aanzero. Aangezien dezerubriek de^eSte- tie heeft ernstig genomen te worden, denwe aangenoemde Tine geenaa^gn en integenstelling totalleserieuzegaZ<j\ ppli- televisieprogramma’s die daar zowat 3|<t- tiekefeit van de week van hebben
De dingen dezer dagen
De Standaard censureert aanklacht tegen censuur
Het boek “FrançoisMitterrand, eenbio grafie” van Koen Dillen, gepubliceerd onder hetpseudoniem Vincent Gounod om een boycot te voorkomen, heeft tochiets los
gemaakt.
In De Standaard van donderdag9 april stond op bladzijde I5 - opinie enanalyse - een vrije tribune over censuur onderde titel "Het ritselt weer onder de toonban
ken". Hetstuk was ondertekend door 36 mannen en vrouwen van zowel linkseals rechtse signatuur. Ondermeer Benno Bar- nard, Frank Thevissen, MarePlatei, Mathias Storme, Jean-PierreRondas, Wim van Rooy, Etienne Vermeersch, Geertvan Istendael, Eric Defoort,Saskiade Coster...
De initiatiefnemer, Johan Sanctorum,legde erde nadrukop dat het ging om een principi ëleopstellingpro democratie, tegenfeitelijke boekencensuur, en niet om een stellingname inverband met eenbepaald gedachtegoed of een bepaalde politieke partij.
De“Gounod/Dillen-affaire” toont aan dat we ons in eenfeitelijketoestand van censuur bevinden,stamptJohanSanctorumeenopen deurin. En de 36 ondertekenaars zijn het daarmeekennelijk eens.
Voorde ‘t Pallieterkelezersdie inmiddels De Standaard buitengekegeldhebben, geven we hier een paarfrappantegedachten uitde vrije tribune weer.
“Het voorval legt een diepere malaise bloot binnenhetcultureel/academisch uni versum in onze contreien.Het fameuze “cor don"rondéénbepaalde partij, waarvanwe betstrategisch nut inhet middenlaten, heeft er blijkbaar voor gezorgd dat boeken niet meer hoevengelezen te worden om er een oordeel over te vellen.(...) Feit is datde Mit- terrand-biografievanKoen Dillen niet racis
tisch of xenofoob of negationistisch is, maar gewoon een hoop heisaveroorzaaktomdat de auteur met het etiket “fout” op zijn hoofd rondloopt, waardoor hij zich gedwongen voeldeomeen pseudoniem tegebruiken.
Vlaanderen schijntopgedeeld te zijn in een Politiek-correcte helft die toegang krijgt tot de media, vlot een uitgever vindt, het obli gate BV-kransje bemant; enanderzijds een schimmig continent van onbespreekbare, verboden, uitde publiekesfeergeweerde Politisch-unfähige mensen, zoals datonder de nazi’s heette. Datde boekensector zich bier vanzijn braafste en meest conformis-
Twintig jaar “Het Verbond”
li .H®1 Verbond” of voluit “Het Nationa- gin "C^ Verb°nd ’ Nederlandse Volksbewe- teƒ h iaar ionS-Die verjaardag werd
|uj ƒ 1 ^evierc* met eenmeer dan prettige er’•babbel- en feestnamiddag op de v,e?VerPse Ark, ergens ver weg in de Ant-
°Pe^Se ^aven’ was voordie bijeenkomst V|a,en zonn,ge zondagnamiddag veel schoon 'vare'15 naar Schelde gekomen. Er netipn V6e' verontschuldigingen die allemaal Hgg S verontschuldigd werden, er had veel ona|js.VO lter Plaatse mogenzijn. Het “Nati- tradit 'SCn ^er*50nd" is inderdaadeen van die nii$SCLOrie e Vlaamse strijdverenigingen die 'baar 4 Wat te discreet, maar zonder ook voorh 6nrninuutomzien,blijft doorijveren
et van meet af aanduidelijkgestelde
S
niaamscht ïtnnu'v'vw. vlaamscheleeuw.com
of bel 03-385 81 90
^et Vlaamsche Leeuw bier
^°rdt gebrouwen door de r°uwerij Van Steenberge
tische kant toont, is ook duidelijk. Bij de meeste boekhandelsen grote ketensisde fameuze Mitterrand-biografie, sinds Gounod zich als Dillen ontpopte, enkel “op bestel ling” verkrijgbaar. Dat is eenfeitelijke toe
stand van censuur, waarbij zelfs de heilige koe vande commercie wordt geslacht (Dil- lens boek zou ondertussen een kaskraker kunnenzijn),om onzeziel van smettente vrijwaren. Arm Vlaanderen. Hetis bekend dat boek.be, organisator van de Antwerpse Boekenbeurs, een jezuïtischeindex hanteert van verboden auteurs en verboden uitge verijen.
De linkse kerk in Vlaanderen heeftvan daagnog altijd een probleem metintellectu ele diversiteit,” concludeertDillen terecht.
Inderdaad. Het begrip “controverse”, abso
luutnodig ineen volwassen democratie, ver stuifthier compleet. Zelfs al strookte zijn boek niét met de politieke weldenkendheid, zelfs al washet zo “fout” als wat, ook dan, juistdan zou het boekenwezen het moe ten omarmen, omdathettegenspraak zou oproepen en reacties provoceren. Zoiets heet polemiek, in Vlaanderen een hache lijkpunt.”
Hiernavolgtde slotzinwaarin deonder
tekenaars, van links tot rechts,zich formeel van die censuur distantiëren.
Maarnu komt het.Achter “Zoiets heet polemiek,in Vlaanderen een hachelijk punt”, volgt erin detekst van de “vrije tribune”
nogeen paragraaf. Voor diegenen die De Standaard inmiddels hebben buitengekegeld, latenweze hiervolgen:"Omdie reden wen
sen wij eveneens een lans te breken voor devrije verkoop van Filip Dewinters pam
flet Inch’ Allah.
Geen van de ondertekenaars van deze tekst heeftookmaar de minste neiging op hetVB te stemmen, maar zolang een boek niet tot geweldoproept -wat het boek van Dewinter niet doet- is iederefeitelijke cen
suur een lachwekkende vertoning van poli tieke onvolwassenheid.”
Met dielaatstewoorden - “is iedere fei
telijke censuureen lachwekkende vertoning van politiekeonvolwassenheid”- wordtdui delijk de maat genomen van de “kwaliteits
krant”. De Standaardcensureert een vrije tribune diede censuur aanklaagt.
Daar moet ge inderdaad kwaliteit voor hebben!
doel: de Vlaamse onafhankelijkheid. Die keuze werd gemaakt, lang voordat anderen inVlaanderendiezelfdeboodschap ook voor hunrekeningnamen.Andersgezegd,het Verbondheeft samen met anderen in Vlaan
derenhet zaadgezaaid en begint vandaag stilaante oogsten. Hetmaandelijkse ver schijnen van hettijdschrift“HetVerbond” is daarbij het belangrijkste strijdmiddel om de onafhankelijkheidsidee te latengroeien en bloeien. De viering opdeAntwerpse Ark had dan ooknietsvaneen vluchtschip met aan boord de enkele getrouwen,hetwasinte
gendeel een goed feest.
Daarvoor zorgde ook- en misschien zelfs vooral -de verrassend sterkeboodschap van oud-journalistGuido Naets voor extra feestvreugde. Naets is iemanddieookal sinds jaar en dag zijn uitgesproken Vlaamse boodschap luidop laatklinken overalwaar menterecht naar hem wil luisteren. Ditkeer was hetzelfs nog ietskrachtiger dananders endatwerd meer dan gesmaakt. Uitgaande van de vaststelling dat het “vorstenhuis nog krampachtig de illusie voedt” dat dit Bel- genland tochnog bestaat,terwijl het allang klinisch dood is,stelde Naets onomwon dendat Vlaanderen een Eenzijdige Verkla ring van Onafhankelijkheid moet aandurven, een EVO "zoalsonze voorouders datin 1581 deden met de Akte van Verlatinghe tegen de Koning van Spanje". Korten dus krach tig weerlegde hijde nog altijd opduikende Vlaamse argumenten over Europa dat niet zal willen, Brussel dat nietzal willen,om nog te zwijgen van “Onzeeigenleiders diemis
schien niet zullen durven”, en dusmoeten, aldusGuido Naets, de Vlamingen “beseffen dat de verschrikkelijke tijden die voor de deur staan, geenandere oplossing toestaan dan onafhankelijkheid". Immers: "Dan zul-
Bij het heengaan van Ludo Dierickx
Gewezen tegenstander Hemelwaarts
GijGedrevene en Verdrevene,
Wij zouden u oneer doen, door niet kort bij uw overlijdenstil te staan. Nie mandkanontkennen datgij op uw manier een rol hebtgespeeld in deBelgische poli tiek van de laatstedecennia. Nietzonder vallen en opstaan, maar zo gaat dat tij
dens een mensenleven. Wij zijn de mening toegedaan dat gijuwhele leven lang een zoeker zijt geweest, zijhet datge daarbij uitgingt van deverkeerde premisse: dat nationalisme eenvloek is, die als het ware chirurgisch uitiemands lijf ofleden moet worden verwijderd. Niettoevalligwas de titel vanuwlaatste boekdan ook‘Natio nalismeonder het mes’, en er zijn in Vlaan
deren heelwat medelevenden die u loven
‘omdat gij heel uw leven inhet tekenhebt gezet van de strijd tegen het nationalisme’.
Daar zijnwij uiteraard niet bij. Wijbeho
ren niet tot de intiemekringen van BPlus en wij zijnnooit uitgenodigd geweest aan de rijk gevulde tafelen vande groep Cou- denberg om de lof van het Belgischevader land te zingen. Desondanks konden wij van opafstand wel enig respect voor u opbrengenomdat gij u niet liet inkapselen door het groene of rode establishment. En ondankshetfeit dat geregelmatig fameus doordramde en met uw hoofd tegen de muur liept, ging er een vormvankoppig
heid van uit die tal vanVlaamse verkozenen compleet ontberen.In die zinishetabso
luut niet verwonderlijk dat Vlaanderen in dit land nog altijddoor de Franstalige min
derheid wordt geklooid.
Maar goed, eerst dus maar uw zoek
tocht. Gij behoorde bij de eerste lich
ting van groene verkozenen, en mocht in 1981 voorAgalev naar de Kamertrekken.
Om een "statement” te maken gebeurde dat per fiets, en wij herinneren ons nog hoe Willy Kuypers (VU) in lachen uit
barstte nadat de camera’s hun werkhad
den gedaan, gij uwregenjas hadt uitge trokkenen netjes in kostuumde Kamer binnenschreedt. Voor Kuypers die al jaren in rolkraagtrui de tribunevanhethalfrond teisterde,wasdat nettepak het toppunt vanconservatisme en het tegenoverge stelde vangroene rebellie. Tegenwoordig lopen de Kamerboden er deftigergekleed bij dan veel volksvertegenwoordigers en kan men gerust in jeans of zogoed als top less hetspreekgestoelte bestijgen, maar 28 jaargeleden verkozende groene nieuwko
mers toch maar de vestimentaire normen na televen.Kuypersmoestjaren laternog altijd lachen als hij het verhaal nog eens opdiste. Het tekent meteen ookdeweg die gij voor I98I hadt afgelegd: als student
len we kunnen enmoeten bewijzen: wat wij doen,doen we beter.”
Voor wie het nietmeer weet: het Ver bond kwam er (noodgedwongen)eindevan de jaren tachtig na een eerste reeks fikse ruzies aandetopvan het toen nogpiep
jonge Vlaams Blok. Samengevat: een eerste frontale, maar diepgaande botsing tussen de groeiende harde lijn binnen het Vlaams Blok eneengroepoud-Volksuniemensen, voor wie de toekomst van Vlaanderen en deVlamingen de eerste en de hoogste prio
riteit was. Spilfiguur binnen deze groepwas GeertWouters, zoon van het legendarische
Het komt in de beste families voor:
een buitenbeentje. Het is niet anders bij de Van Rompuys. Tine van Rompuy, zus ter van Hermanen Eric, staat opdederde plaatsopde Europeselijst vanPVDA+,zij
nde de “hervormde” maoïsten vanvroeger, maar desalniettemin nog altijd hard gezo dencommunisten.
Zij is verpleegster in het Leuvense zieken huis Gasthuisbergenis, hoewelnaar eigen zeggen een “echtesocialiste”, vakbondsaf
gevaardigde voordechristelijkebedienden-
15 april 2009
3
bij de jezuïeten vanhet Xaveriuscollegein Borgerhout, daarna aan de Universiteit van Gent en het Europacollege in Brugge, afkomstig uit een niet-onbemiddelde Ant
werpse familiemet sterke christendemo
cratische bandenenalsdirecteur vande Verenigingvan Openbare Verzorgingsin stellingen (VOV). Waar gij promptaan de deurwerd gezet toengij u begont opte werpenals pleitbezorger van het ontlui kende groene gedachtegoed.
Het wasoverigens niet de laatste keer dat gij voor bewezen diensten werdt bedankt, want toen de ster van Mie Vogels en Jos Geysels binnen Agalevbegon te rij
zen, werdtgijlangzaammaarzekeralseen blok aanhetbeenbeschouwd. Gij mocht nog senator blijven tot I995, maar toen werdt gijvriendelijk verzocht uw Blijde Boodschap voortaan niet meer op het podium te verkondigen enbij voorkeur zoveel mogelijk achter de schermen te blij ven. Kwestie van het jonge volkje en de potentiële kiezer niet afte schrikken met alte theoretischgezeur over deleervan groene fietser Luc Versteylen enerzijds en over het belangvan Europa en het Verdrag van Maastricht voor de groeiende Euro pese integratie anderzijds.Want Mie en Jos hadden besloten dat zezichtegen Europa zoudenkeren. Ook bijde groenen zette detraditie zich snel vastom mogelijke dis sidentie richting verkiezingengenadeloos de nek omte draaien. Korte tijdzocht gij uw heildan maar in socialistische rangen, maarindat bastion bleek het vooru bij
zonder moeilijk om te wortelen. In verge
lijkingmet hetcentralisme datdaar heerste en heerst,was de groene censuur achteraf bekekennog kinderspel. En dus keerde gij de laatste jaren van uw levenzonderveel geruis naar degroene schaapsstalweer om ‘regelmatig visieteksten te bezorgen aanhet partijbestuur’ (dixitMie Vogels).
Inde marge bleeft ge nog watklussen bij de BPlussen, en slaagde gij erin hetpubliek te jennen bij menig debat over België op de tweesprong. Dat was trouwens ook detitel vaneenvan uw eerste boeken en daarmee werddecirkel gesloten vanhet moeizame parcours datgijhadt afgelegd.
Misschien zien wijelkaar later terug, in het landdaar aan deoverkant. Maar gelieve er niet voor te zorgen dat Sinte-Pieter onseen lidkaart van B Plus doet tekenen vooraleerwij de drempel overgaan. Zoniet eisen wij onmiddellijk een splitsing vande hemelpoort.
VU-parlementslid LeoWoutersdieals één vande eerste die partij had verlaten voor de nieuwe Vlaams-nationalepartij, enjarenlang voorzitter van departijraadvanhet Vlaams Blok. Geert Wouters is vandaag nog altijd voorzitter van “Het Verbond” dat hij samen met zijn ijverige adjunct enpolitieke compag
non de route Renaat van Heusden uit Limburg rechthoudt.
Belangstellenden die Het Verbond nog niet kennen, kunnen terecht bijRenaat van Heusden,Lisbloemstraat31, 3500 Hasselt.
Of renaat.vanheusden @edpnet.be. M.P.
centrale LUC.Gevraagdof hij daar een pro
bleem in zag - de plaats van zuster Tine op decommunistenlijst - antwoordde kar- dinaalpremier Herman van Rompuydat hij daar helemaal geenprobleem in zag.
Kleinebroer Ericvonddat ook geen pro
bleem. Het zou natuurlijk eenheel andere koek zijn indien zusterTine op een VB-lijst zou hebben gestaan.
Dat zou een onoverkomelijk probleem zijn geweest. Overigens voor zuster Tine zelf.
Zij zou stante pede uit de vakbond zijn gegooid.
4
15 april 2009De dingen dezer dagen
Astérix is 50
Georges Rémy was er ziek van. “Vol 714 pour Sydney” (1968) en “Tintin et les Picaros” (1976) haalden 600.000 verkochte exemplaren toen de albums versche
nen, maar “Astérix aux jeux Olympiques” en “Obélix et Co” haalden bijna het dub
bele bij hun verschijning op hetzelfde moment. Rémy begreep niet waarom zijn eigen stripheld de duimen moest leggen voor de creatie van scenarist René Gos- cinny en tekenaar Albert Uderzo.
Vijftig jaar geleden zaten de twee spits
broeders te praten over een nieuwe strip
held; er moest een komische reeks gecre- eerd worden voor een nieuw stripblad.
Ze werkten allebei al jaren keihard zon
der dat het grote succes kwam. De Frans
man Uderzo tekende al vijftien jaar dag en nacht om zijn kostje bij elkaar te scharrelen en alleen “Oempah Pa", een komische india
nenreeks voor het Brusselse weekblad Tin
tin, was als album gepubliceerd en haalde behoorlijke verkoopcijfers. Scenarist was zijn goede vriend René Goscinny. Deze zoon van naar Frankrijk gevluchte Poolse Joden was een vreemde eend in de bijt; Parijzenaar in harten nieren en tezelfdertijd wereldburger.
In zijn jeugd woonde hij vijftien jaar in Bue
nos Aires en daarna probeerde hij verschei
dene jaren met zijn verhalen aan de kost te komen in New York. Op zijn 23ste keerde hij weer naar zijn geboortestad Parijs en begon aan een hels tempo jeugdboeken en strips- cenario’s te schrijven.
Hij werd een veelgevraagde, maar slecht betaalde scenarist in het wereldje dat gedo
mineerd werd door Waalse uitgeverijen.
Tekenaars als Attanasio (Mr. Spaghetti) en André Franquin (Modeste et Pompon, ofte Ton en Tinneke in het Nederlands) deden graag een beroep op hem. De uitgevers erken
den zijn talent, maar ze haatten Goscinny als de pest. Tot diep in de jaren 50 lieten Dupuis, Casterman, Lombard en sommige persagentschappen hun auteurs een wurg
contract tekenen waarin ze alle rechten op hun creaties afstonden, anders werden ze niet gepubliceerd in de weekbladen Tintin of Spirou. De uitgevers en persagentschap
pen konden dus beslissen om een nieuwe tekenaar of scenarist op een reeks te zet
ten zonder zich iets aan te trekken van de scheppers.
Goscinny nam dat niet en hij slaagde erin
zijn maatje Uderzo en de Waal Jean-Michel Charlier te overtuigen een eigen agent
schap op te richten. Vooral Charlier was een zwaargewicht als scenarist van succes
volle reeksen als Buck Danny, Dan Coo- per, De Beverpatrouille, enz. Maar de heren waren onmisbaar in een altijd maar groei
ende markt en tegen heug en meug mochten ze verder werken van hun vroegere bazen.
De drie baalden ook van de zware Franse censuur. Die censuur gold echter alleen voor albums geproduceerd door niet-Franse uitge
verijen. De drie heren besloten daarom een eigen Frans weekblad op te richten, samen met wat geldschieters, en dus moesten er nieuwe helden gecreëerd worden. Frankrijk had indertijd de publicatie geweigerd van een Buck Danny-verhaal in Korea en dus creëer
den Charlier en Uderzo twee Franse piloten:
Tanguy en Laverdure, en voortaan mocht het bommen regenen. Charlier schiep ook nog een piraat: Roodbaard en zijn bemanning.
En Goscinny overliep met Uderzo de Franse geschiedenis en kwam uit bij een Gallisch dorpje dat nooit bezet was door de Romei
nen. Zo ontstond Astérix.
Het was hard werken want Pilote was aan
vankelijk geen groot succes en dus durfde Goscinny geen andere opdrachten weige
ren. De Kortrijkse tekenaar Maurice de Bevere was aan het einde van zijn inspira
tie voor Lucky Luke en riep Goscinny ter hulp. Die schreef voortaan de scenario’s en de man die vlugger schoot dan zijn schaduw, werd geleidelijk een geldmachine, geholpen door de reputatie die Goscinny inmiddels via Astérix had opgebouwd, al duurde dat wel een tijdje.
Gargantuesk succes
Eerst in 1961 verscheen het eerste Asté- rix-verhaal in album; zesduizen ' exempla
ren. Pas na zes jaar kwam de doc'braak met het zesde album Astérix et Cléopatre: 100.000
verkochte Franse exemplaren. Maar dan was er geen houden meer aan. Album zeven ver
kocht 600.000 exemplaren en ten slotte ging men ruimschoots over het miljoen. Heden wordt Astérix op bijna drie miljoen exem
plaren gedrukt in het Frans en 500.000 in het Nederlands. Alleen al de Franse versie brengt de auteurs vijf miljoen euro op.
Albert Uderzo met zijn soepele stijl en zijn ideeën om gemakkelijk herkenbare en toch persoonlijke personages te tekenen, had natuurlijk zijn aandeel in het succes, maar iedereen was toch akkoord om de fanta
sie en de humor van René Goscinny de eer
ste prijs te geven. Het succes van Astérix was natuurlijk gebaseerd op de vele lagen die Goscinny in het verhaal stopte. Voor de kinderen waren er de avonturen en de gags zoals de piraten (een parodie op Charliers Roodbaard) die altijd hun schip verliezen.
Maar met Astérix konden ook intellectue
len voortaan strips lezen. Goscinny gaf de hoofdpersonages namen als Assurancetou- rix (de bard), Abrasracourcix (de chef; let
terlijk met te korte armen), Idéfix (de hond), enz. Hij vroeg Uderzo om bekende Franse acteurs in karikatuurvorm te introduceren zoals Lino Ventura of Jean Marais. Hij liet de toenmalige minister van Financiën, Giscard d’Estaing, opdraven als Romeinse belasting
ontvanger. En dus werd het een intellectu
ele sport de dubbele en driedubbele bodems te onderkennen.
En natuurlijk werd op zijn Frans flink doorgedraafd. Goscinny keek verbaasd uit de ogen toen hij hoorde dat het onover
winnelijke, Gallische dorpje symbool stond voor Frankrijk en Rome voor de VS. In veel scholen (ook in Nederland) werd Romeinse geschiedenis geïntroduceerd met Astérix en men trok er zich niets van aan dat de auteurs gebouwen, kleding en gebeurtenis
sen van lang na Julius Caesar in hun verhalen hadden gestopt.
Astérix werd een goudmijn en dan komt bepaald niet het beste in veel mensen boven.
René Goscinny betaalde de auteurs van het weekblad Pilote veel beter dan de Waalse uitgevers. Zelfs een francofoob als de West- Vlaming De Bevere verkaste naar Pilote.
Maar voor zichzelf was Goscinny veel min
der gul, want hij haatte zakelijke onderhan- delingen omdat hij zijn joodse reputatie niet wou bezoedelen. Hij was schatrijk omdat hij
en Uderzo ieder de helft van de auteursrech
ten opstreken van Astérix. Maar de gierige De Bevere probeerde permanent de Frans
man te bedriegen en dat resulteerde in een proces. Ook de uitgever die dankzij Aste
rix een imperium kon stichten, sjoemelde op grote schaal en Albert Uderzo stichtte daarom een eigen uitgeverij na de dood van Goscinny.
Uitgeput
Goscinny was feitelijk uitgeput van het vele werken; tijd om van zijn fortuin te genieten had hij niet. Hij was een ongelooflijke ket
tingroker en hij kon nauwelijks een paar trap
pen op. Zijn zo geliefde vrouw kreeg daar
enboven borstkanker en hijzelf kloeg over pijn in de borst. In 1977 stierf hij tijdens een hartcontrole bij een inspanningsoefening op het beruchte fietsje, omdat een domme arts hem toesnauwde verder te fietsen terwijl hij al purper zag. Hij was nauwelijks 51 jaar. rli) had gelukkig nog een aantal scenario’s voor
bereid, maar vanaf 1980 stond Albert Uderzo er alleen voor.
Onmiddellijk barstte de kritiek los dat Astérix niet meer dezelfde was, dat de grap*
jes flauwer en het verhaal minder meeslepen was. Dat klopt, maar ook de laatste albums (zoals Astérix chez les Beiges, met karikatu
ren van Anny Cordy en Eddy Merckx) van Goscinny waren aan de flauwe kant. De sce
narist was in dezelfde val van Willy van der Steen getrapt toen hij de oersterke Jerom bin
nenbracht in De dolle Musketiers. Met Obehx en de toverdrank voor het Gallische dorpje konden de goeden nooit verliezen tegen e Romeinen en was het einde al te voorspe baar. De woordspelingen leken meer en mee gezocht en het grapje met de piraten die alt'l in het water belanden, kenden we onder
hand ook wel. , .
Albert Uderzo heeft na Goscinny’s doo nog zeven albums getekend en geschreven.
Hij is nu 82 en werkt nog altijd, zij het met assistenten. Nog altijd is Astérix een goti mijn zodat de gieren rond de tekenaar blij*en vliegen. Anne Goscinny, dochter van, hee t haar aandelen voor enkele tientallen miljoe nen euro verkocht. En de schoonzoon en dochter van Uderzo hebben geprobeerd hun eigen vader opzij te zetten om het grote gel binnen te rijven. Dat is mislukt. Geïnteres
seerden kunnen alle pijnlijke details lezen op www.stripspeciaalzaak.be Jan NeckeR5
Wie is bang van Jacob Z.?
Het is bijna ontroerend. De laatste tijd is het ongelooflijk makkelijk geworden om een nostalgicus van de apartheidsperiode en een progressieve intellectueel op eenzelfde lijn te krijgen als het over Zuid-Afrika gaat. Het volstaat om vol
doende lelijks te zeggen over ANC-leider JacobZumaen luidop te gaan dromen van een klinkende verkiezingsnederlaag voor zijn partij. De unanimiteit verdwijnt wel snel, wanneer je gaat graven naar de redenen van hun Zumahaat, en zodra je je probeert voor te stellen welk alternatief er bestaat voor de ANC-regering, wordt het een kunst om onze gesprekspartners te beletten op de vuist te gaan.
We beleven waarlijk gekke tijden.
Wat is er aan de hand? Om een of andere reden is het tot de canon van de politieke correctheid gaan behoren Thabo Mbeki uit te roepen tot een groot staatsman. Waaraan hij die roep verdiend heeft, is een compleet raadsel. Heeft het iets te maken met het feit dat hij Nelson Mandela opvolgde, over wie je geen kwaad woord mag zeggen, zonder elke geloofwaardigheid bij de goegemeente te verliezen? Hoe dan ook blijft het opval
lend dat iemand die het probleem-Zimbabwe heeft laten verrotten, en dus medeverant
woordelijk is voor de chaos in dat land, en die over aidspreventie opvattingen verde
digde die nog veel haakser staan op die van de Wereldgezondheidsorganisatie dan die van alle pausen samen, nooit een woord kri
tiek uit onze streken heeft gekregen. Toen hij het presidentschap langs de achterdeur moest verlaten, werd dat in onze pers haast als een fait divers afgedaan. De persoon die hem daartoe dwong, zijn partijgenoot en aartsrivaal Jacob Zuma, had het echter defi
nitief verkorven bij onze opiniemakers.
Toen een paar Mbeki-getrouwen vervol
gens het ANC verlieten, en een eigen par
tijtje gingen oprichten, was het hek van de dam. De natte droom van de links-liberale en voornamelijk Engelstalige academici in Zuid-Afrika leek eindelijk een kans te krijgen.
Al sinds 1994 wordt in die kringen name
lijk voorspeld dat het ANC gedoemd is om in tweeën te splijten: enerzijds de vakbon
den en de communisten, die niet langer van deze tijd zijn en gauw in de marginaliteit zullen verdwijnen, anderzijds de moderne sociaaldemocraten, die samen met liberaal Zuid-Afrika mooie tijden tegemoet gaan. De splitsing is er, de breuklijnen kloppen onge
veer, maar de gevolgen zien er toch enigs
zins anders uit.
Het Congress of the People (COPE) van de Mbeki-boys haalt dezer dagen in de opi
niepeilingen zo ongeveer... zes procent. Niet echt een resultaat waar Zuma en de zijnen wakker van liggen. Nog minder een resul
taat dat de verdere evolutie van Zuid-Afrika gaat veranderen. Tegen beter weten in blij
ven sommigen toch denken dat een brede coalitie van alle in het parlement vertegen
woordigde partijen tegen het ANC zal leiden tot een trendbreuk. Welk beleid een rege
ring met zowel de liberale DA als de sociaal-
Waarom politici een bouwvergunning moeten aanvragen...
democratische COPE, het rechtse Vryheids- front en het antiblank-racistische PAC dan wel zou voeren, blijft een open vraag. Ster
ker nog: of een regering zonder ANC van
daag een goede zaak voor Zuid-Afrika zou zijn, is absoluut niet zeker. Zelfs zonder een hoge pet op te hebben van mijnheer Zuma en zijn vrienden, is het toch duidelijk dat zij beter geschikt zijn om stabiliteit te verzeke
ren dan een heterogene coalitie die enkel door Zumahaat wordt samengehouden. En stabiliteit is het eerste wat dat land dezer dagen nodig heeft.
Stammentegenstellingen
Dat is overigens niet alles. Zoals in elk Afrikaans land, wordt ook de Zuid-Afri- kaanse politiek voor een belangrijk deel door stammentegenstellingen beheerst. De meer traditionele Zoeloes blijven de Inkathapartij trouw, en het ANC is om historische rede
nen vooral de partij van de Xhosa’s gewor
den. Zowel Mandela als Mbeki behoorden tot die groep, en hetzelfde geldt voor zowat elke hoge ambtenaar die sinds 1994 werd benoemd. Laat Jacob Zuma toch een Zoe
loe zijn zeker... Ik weet niet of ik er ver af zit, als ik denk dat die laatste eigenschap hem bij Mbeki en zijn vrienden veel meer schaadt dan
zijn gerechtelijke avonturen of zijn eigena dige opvattingen over aids. jia.
Als Zuma dan openingen maakt voor loog met de Afrikaners, is dat voor een s f natuurlijk propaganda. Het hoeft daareC, _ niet bij te blijven. Net als de Afrikaners ben de Zoeloes en dus ook Zuma aaP lijve ondervonden wat het Xhosagestu beleid van de vorige vijftien jaar bete c voor groepen die niet tot de kliek va ,g machthebbers behoorden. “Regste e ,•
aksie” en “Black Economie Empowerm $ hebben voor de groep rond Zuma opgeleverd, vermits zij niet in geur va^aP.
ligheid waren bij Mbeki en de zijnen. p neer hij dus laat verstaan dat die vorrpev/0r- antiblank beleid hem kunnen gestolen den, is dat niet alleen retoriek, maar oo simpele feitelijke vaststelling. or-
Allicht is het die vaststelling die oo aanstaande opiniemakers binnen °e kanergemeenschap, zoals de vakv ging Solidariteit rond Flip Buys, ertoe gebracht Zuma een kans te Suppen|'jeZeri- kunnen de Afrikaners er niet mee ver tV/ij- En van politieke chaos worden zij °n&
feld het eerste slachtoffer.
KleinbobbeJaA
De dingen dezer dagen Dirk Verhofstadt over Pius XII
Joodse verdedigers van paus Pius
Dirk Verhofstadt vermeldt de vele (vaak ook joodse) auteurs wel die de verdedi
ging van Pius XII op zich nemen, maar gaat aan hun argumenten voorbij of citeert ze nauwelijks. Zo signaleert hij kort het nog steeds lezenswaardige boek van Pin- chas Lapide, The last three Popes and the Jews (Verhofstadt geeft de titel verkeerd aan met Three Popes and the Jews, zowel op bladzijde 21 als in zijn bibliografie en evenmin vertelt hij zijn lezers dat er in 1967 een Nederlandse vertaling van ver scheen onder de titel De laatste drie pausen en de joden, waar hij dat in andere gevallen wel doet), dat reeds midden jaren zestig verscheen antwoord op de eerste grote aanval op Pius XII, het beruchte toneelstuk van Rolf Hochhuth, Der Stellvertreter, waarnaar ook Dirk Verhofstadt regelmatig «-efereert.
Maar nergens vermeldt Verhofstadt dat Lapide tussen 1956 en 1958 Israëli
sche consul in Milaan was. Alsof hij niet wil dat zijn lezers weten dat zoveel jode hevige verdedigers van Pius XII zijn.
Lapideis niet het enigevoorbeeld. Verhof
stadt verwijst ook kort naarhet boek van deAmerikaanse rabbijnDavid G. Dalin, The myth ofHitler’s Pope - howpope Pius XIIres- cuedJews fromthe nazis, maar nergens gaat hij op de nuchtere argumenten van deze Ame rikaan in die zich in tegenstellingtot Ver
hofstadtniet bezondigt aan het steeds maar weer herhalen van zijn argumenten, maar bondig en zakelijkhet dossier van deverde
diging presenteert. (Vreemd genoeg citeert Verhofstadt ook hier detitel verkeerd. Hij heeft het over The myth of Hitler’sPope: Pope Pius XII and His SecretWarAgamst Nazi Ger- many. Gewone slordigheid,of heeft hij dit boek niet gelezen omdat hij op voorhand wist datde conclusies van Dalin hem niet zouden bevallen?)
“Pius XII der Judenpapst”
Verhofstadt wijdt een vrij omvangrijk hoofdstuk in zijn boek aan deJodenver
volging in Hongarije en aan de vermeende medeplichtigheid van de katholieke Kerk daar. Hij steunt vooral op hetoeuvrevan Saul Friedlander enheeft het daarbij over de
“funeste impact van deKerkendepausop de Holocaust” (blz. 329), suggererend dat de paus nietalleen zou gezwegen hebben, maar tevenszijn goedkeuring aan de mas saslachtingen zou hebben gegeven. Op blad
zijde 244lezenwe zowaar: "OokhetVati
caan behield tot zeer laat zijn geloofinhet nazisme.”Op het einde(blz. 411) klinkt het zelfs datde joden werdenvermoord door
"hun christelijke beulen” en spreektVer
hofstadt (blz. 418)van de “ondubbelzinnige keuze van het Vaticaanvoor het fascisme en het nazisme” om over de Jodenmoord alsvolgtte besluiten: “Hun uitroeiing was de prijsdiedekatholieke Kerkbereidwas te betalen om haar positie te beschermen en te versterken.” Dit is nietserieus meer.
Ditis geen geschiedschrijving. Dit is voor Humo-lezers.
Geen enkele serieuze historicus,hoe kri tischhijookis voorde oorlogspaus, heeft van Pacelliooit een nazisympathisant gemaakt.
Komaanzeg!
Zou dokter Goebbels in 1942 een pam
fletop tien miljoen exemplaren hebben laten verspreidenover “Pius XII, der Judenpapst , mocht dat zo zijn?
Zou inbezetPolen de doodstraf hebben gestaan op hetluisteren naar RadioVaticaan, mocht dat zo zijn?
Het imago van Vlaanderen
Op initiatief van de Beweging Vlaande- ren~Europavzw in samenwerking met Mar- nixring Internationale Serviceclub, Vereni- 2'ngvan VlaamseAcademici en Vlamingen m de Wereld wordter op 5 mei in de Bel- Pairezaal, Campus Sint-Andries in de Les- S'us Hogeschool in Antwerpen een sympo-
'um gehouden met als onderwerp “Iedere Qming ambassadeur?”. Onthaal is voor- e'1 /anaf 18.30uur.
e bfet programma start om 19uur. leder- 's welkom. Deelname is gratis. Tijdig Or°finschrijven is wel vereist. Wenst u ƒ* symposium bij te wonen? Gelieve dan tip°r uw aanwezigheid te beves- Jen per e-post naar info@marnixring.
d/ ^,00r'n de onderwerpregel te vermel- not Syrnf)os'um” en in het berichtzelf te vOoeren; ‘aanwezigheid 5 mei2009" +uw b rnQam ennaam xaantalin teschrijven
^°nen + uw adres.
te e bedoelingvan het symposium is na klaoQ°n h°e het internationale imago van
kan verbeterd en gepromoot
Zou hetIsraëlisch Filharmonisch Orkest, dat weigertdewerken vanWagnerte spe len, in 1955 een optreden in het Vaticaan hebben gegeven uitdankbaarheid voor de vele discrete tussenkomsten van Pacelli, mocht dat zo zijn?
Zouden personaliteitenals AlbertEin stein, GoldaMeir, MosheSharett ofgroot- rabbijn Isaac Herzog hun dankbaarheid jegens Pius XII publiek hebben uitgedrukt, mocht dat zo zijn?
Zou de UnievanItaliaanse joodse gemeen schappenin 1955 17 april tot “dag van dank
baarheid” hebben uitgeroepen, mochten155 Romeinse kloosters op vraag vanPius XII in 1943 en 1944 geen onderdakhebben gebo den aan 5000 joden? (Eugenio Zolli, de voor
malige grootrabbijn van Rome beschrijft in zijn memoires hoePius XII er alles aandeed om gevluchtejoden onderdaktegeven en hoe hij de deuren van zijn buitenverblijf in Castel-Gandolfo liet openen voor 3.000 joodsevluchtelingen.)
Elke historicus weet, en DirkVerhofstadt geeft datookaarzelend toe, dat hetVati
caan in de zomer van 1944 bij de Hongaarse leider Horthy scherp protesteerde tegen de deportaties van de Hongaarse joden naar Auschwitz.Ook hier weer zien we dat Verhofstadt selectief is met zijn bronnen.
Nergens bijvoorbeeld maakt hijgewagvan het werkvan de Hongaars-Joodse histori cus Jeno Levai die zich al in 1968zoboos maakte over de beschuldigingen betreffende het “zwijgen” van de paus dat hijinzijn boek Hungarian Jewry and the Papacy: Pius XII Did NotRemain Silent de puntjes opdei zette.
Levai kendePacelli al voor de oorlog enwerd later een van de vooraanstaandeHolocaust- historici. Op grond van wathij ontdekte in dearchieven, schrijft hij dat “the papal nuncio and bishops intervened again andagain on the instructions ofthe pope and because of these directives in the autumnand winter of 1944 there was practically noCatholic Church or insti tutionin Budapestwhere persecuted Jewsdid not find refuge"(“de pauselijke nuntius ende bisschoppenkwamen op bevel vande paus steeds weertussenbeide en dankzij deze pauselijkebevelenwaser in deherfstende wintervan 1944 haast geen katholieke kerk of instelling meer over waar vervolgdejoden geen toevlucht vonden”), geciteerd bij Dalin, blz. II. Het boek kreeg overigens een voor woord door niemand minderdan Robert M.W. Kempner, vicehoofdaanklagervande
dat nietalleen de Vlaamse overheid daar
voor moet instaan, maarook elke Vlaamse burger.
Vlaanderen moet werk maken van een juisteren sterker internationaalimago, zo
heet het.
Welke specifieke mogelijkheden en beperkingen heeft Vlaanderen om een eigen Vlaamse publieksdiplomatie te ont
wikkelen in het buitenland enten aanzien vanbuitenlandse gasten inVlaanderen?
Verlenen hunmedewerking: An de Moor (congresvoorzitter), dr. David Criekemans (UAntwerpen): “De mogelijkheden van publieksdiplomatie voor regio’s met wet
gevende bevoegdheid", Ellen Huijgh (Clin- gendaelInstituut): “De publieksdiplomatie van Québec alsinspiratiebron voorVlaan
deren".
Er wordt ook gedebatteerd met in het panel: Axel Buyse (Vlaams vertegenwoor digerbij de EU), dr. Dirk Rochtus(Lessius Hogeschool), Walter Thiebaut (voorzitter Vlamingen in de Wereld), Michaél Stabenow (journalist Frankfurter Allgemeine Zeitung).
Moderator is journalist Chris Michel.
Allen daarheen
Amerikanen op het proces van Neurenberg.
Geenwoord daarover bij Verhofstadt.
Diplomatisch stilzwijgen
Heeft Pius XII gezwegenover deJoden vervolging tijdens deTweede Wereldoor log? Neen.Was hijom diplomatische rede
nen discreet in zijn handelen? Ja. Zijnvriend Eugenio Zolli, de opperrabbijn van Rome, voorspelde na de oorlog al snel dat men hemdie stille diplomatie zoukwalijk nemen.
Maar is stille diplomatievaak nietveel effi ciënterdan luid geschreeuw? Verhofstadt denkt vanniet.
Ik weethet niet. InNederlandhebben de bisschoppen hardop tegen de deportaties geprotesteerd.
In weinig bezette Europese landen moest eenjoodse gemeenschap een zo zware tol betalen als in Nederland.De paus wist dat enkoos daarom vooroptreden indecoulis sen. Men kan kritiek hebben op die houding.
Ze veroordelen als “medeplichtigheid met de nazi’s” is intellectueel oneerlijk.
Zwegen de geallieerden tussen 1940 en 1945, terwijl ze slechts het hoofddoel, de militaireverpletteringvan Duitsland,voor ogenhadden, soms ook nietover wat zich in de kampen inPolen afspeelde! Erger nog,ze zwegenzelfsna de oorlog. Eisenhower, Chur- chill en Charles de Gaulle hebben alle drie hun oorlogsmemoires gepubliceerd. Crusade in Europe (1948)van de Amerikaanse opper bevelhebber telt559 bladzijden; The Second World War (zes delen, 1948-1954) van Chur- chilltelt 4.448 bladzijdenen de Mémoires de Guerre van de Gaulle (drie delen,1954-1959) tellen 2.054 bladzijden.
Ingeen enkel van deze werken staat een letter over de "gaskamers”, de “genocide op de joden"of de “zes miljoen joodse slachtof
fers van de nazi’s”.Schuldig verzuim? Of zou hetkunnen dat de joodsetragedieooknade bevrijding van niemand de aandacht kreeg
Hij kan het lonken niet laten
Metdank aan wijlen Wim Sonneveld voor de inspiratie Kom luister naar het lied, dat ik voor u ga zingen en houd alvast een schone zakdoek bij de hand.
Het gaat over een jochie uit de Wetstraatkringen.
Zijn goesting voor mandaten kon hij niet bedwingen.
Zo is hij zelfs bij Caroline Gennez beland.
Refrein:
Hij kan het lonken niet laten Hij lonkt naar ieder mandaat.
En ‘t volk krijgt het gauw in de gaten:
Oh, oh, oh, oh, oh,
die wordt nog minister van staat.
Zo’n vier partijen hielp Anciaux reeds naar de knoppen en nu wil Bert per se met nummer vijf in zee.
Hij is eraan gewend en kan er niet mee stoppen.
Met mijn enorm talent kan ik toch niet gaan doppen, zo zei hij met een schalkse knipoog aan Gennez.
Hij zei tot Caroline: “Ik kan van kleur verschieten, zoals in de natuur kameleons dat doen
en ‘k wil voor d’aardigheid nu ook wel eens genieten van rood, de kleur van vurigheid en rode bieten en, Caroline, het is mij niet te doen om poen.
Onthoud die luistert naar wat ik hier sta te kwelen:
als gij verplicht weer stemmen moet op stembusdag:
politikasters zijn als dames uit bordelen:
zij laten zich betalen om met u te spelen
en na het spelen presenteren zij ‘t gelag. Hectorvan Oevelen 15 april 2009
5
waarzevandaag wel recht op heeft?
DaniëlGoldhagen, opgehemelddoorVer- hofstadt,schrijft datde historici in het verle
den veel teveel aandacht aan de gaskamers hebben besteed en dathun “efficiëntie fel overdrevenwordt”.(In de Franseuitgave:Les Bourreauxvolontaires de Hitler. Les Allemands ordinaires etl’Holocauste,blz. 18.) In tegen
stelling tot wat Friedlander, Hilberg,Reitlin- ger, Dawidowitz en Verhofstadt schrijven, komt de grootste procureur vanPius XII in een voetnoot tot de volgendevreemde vast
stelling: "... contrary to bothscholarly and popu- lar treatments ofthe Holocaust, gassing was really epiphenomenalto the Germans’ slaugh- ter ofJews (“...integenstelling tot de weten schappelijke en populaire behandelingen van de Holocaust,waren de vergassingenslechts secondair bij het afslachtendoor de Duitsers van de joden.” In de Engelse uitgave:Hitler’s Willing Executioners... blz. 533, n. 81.)
Ik geef deze details omdat wij moeten oppassen feiten uit het verleden met een bril van vandaag te beoordelen. Niet de paus weigerde de joden te helpen. Het waren de geallieerde landen die vaak reeds vóór 1939weigerden joodsevluchtelingen opte nemen.
En Voltaire?
Ik besluit. Vrijzinnigheid is net zoalskatho licisme zeer eerbiedwaardig, wanneer ze zich met respectvoor andere overtuigingen mani
festeert. Militante vrijzinnigheid kan echter makkelijk het omgekeerde effect hebben vanwat zepretendeert te verdedigen. Is er iemand onverdraagzamer daneen papenvre
ter alsKareide Gucht die als een ware Tor- quemada op debarricade staat om het chris telijke geloof te bestrijden? Onlangswerd in Antwerpen een boekvan de 89-jarige,gewe zen liberale staatssecretaris Karei Poma over de verlichting voorgesteld. De Guchtkwam er bij wijze van inleiding vertellen hoeonver
draagzaam en slecht het vrij onderwijs in Vlaanderenwel is.
De verlichting, juist.Goed enkwaad.Ver
lichtingtegen obscurantisme. Met voorop de grootmeester vande verlichting, Jean-Marie Arouet, beter bekend alsVoltaire, de vader vanhet vrije denken.
DirkVerhofstadt, de bestrijdervan het kerkelijke antisemitisme, heeft er een gren
zelozebewondering voor, als ik dat zo lees op zijnwebstek, Liberales. Ik zouhem willen aanraden een van de grootste filosofenvan de voorbije eeuw er eens op na te lezen. De Engelsejood George Steiner,die inzijnoeu vre heeft gewezen openkele passages uit Le Dictionnaire philosopique vanVoltaire uit1769 en op hetbij momenten barbaarse antisemi tisme van devadervan deVerlichting.Mis
schienwasook Voltaire eenwegbereider van
de Holocaust? Guitry
£
o
5
N Cb
