TRANSCRIPTIE INTERVIEW: VORMGEVER “KETCHUM PLEON”

Een sterrenrestaurant, de producten zijn een beleving, de chef-kok wil een gevoel overbrengen. En dat moet je dus proberen te evenaren op je website. Laat mensen dan ook echt gewoon

verbijsterd zijn als ze naar de website kijken! 06-01-2011

14:00- 15:00

I = Interviewster: Madelon Kors G= Geïnterviewde: Vormgever

Voor mijn onderzoek heb ik de vormgever van Ketchum Pleon benadert om vanuit het perspectief van een vormgever te kijken naar de websites van de sterrenrestaurants die meewerken aan mijn onderzoek. Ik heb aan hem gevraagd of hij de sites wilde bekijken. Daarna heb ik een afspraak met hem gemaakt om zijn perspectief te belichten. Deze vormgever ontwerpt zelf ook websites voor allerlei bedrijven. Hij is een buitenstaander die naar merken kijkt en merken maakt, met een hele uitgesproken mening. Hij neemt zeker geen blad voor de mond. Hij vraagt zich af: Wat is je core business. Hij omschrijft het als een toiletrol waarbij je door het filter heenkijkt. En dan kijk je eigenlijk door hetgene wat je maakt en daar moet je alles door bekijken. En dat gebeurt volgens hem niet. Dat is heel moeilijk, maar je moet creativiteit opzoeken en niet met de eerste de beste webmaker aan de slag gaan. Portofolio’s bekijken is zijn advies. Een goede designer, die lef heeft. Dan heb je iets anders dan anderen.

I: Ik vroeg me af wat je allemaal is opgevallen aan deze websites.

G: Wat mij opvalt en daar hebben we het al eerder over gehad, is dat hoe creatief hun beroep is, he, dus het beroep wat ze uitoefenen, een restaurant met twee sterren of een ster. Wat mij daaraan opvalt, hoe creatiever de restaurants zijn, hoe slechter de website.

Parkheuvel slaat bij mij helemaal de kroon…

I: Zullen we de restaurants per website doornemen?

G: Ja, dat is goed. We beginnen even bij Parkheuvel bijvoorbeeld. Wat ik daar aan vind, en dat geldt voor allemaal. Hun beroep is heel creatief, omgaan met eten en dus iets op tafel zetten wat fantastisch is, en de smaak ervan dat echt fantastisch is, anders krijgen ze geen Michelin ster toebedeeld, en dat is dus een hele belevenis. Maar die belevenis die begint dus naar mijn mening al bij de website. Die belevenis begint pas bij hun als je daar aan tafel zit. Dat vind ik wel prima, maar eigenlijk zou ik dan willen zien, waar is die belevenis op de website te vinden? Dus eigenlijk zeg ik van, zij hebben een merk, en dat merk dat heeft een heel hoog creatief gehalte en uitstraling. Maar dat zie je dus niet terug in hun middelen. En hun middel is hun website, en dat is gewoon saai.

I: Wat vind je er dan precies saai aan? Parkheuvel bijvoorbeeld heeft allemaal bewegende beelden.

G: Het is niet creatief. Je ziet ook bij de Bokkedoorns bijvoorbeeld, dat is heel erg een kleurenfoto met zwart en wit. Het is wat stylish zeg maar. En als je bijvoorbeeld naar Parkheuvel kijkt is het net een veredelde powerpoint. In de herfst gaan ze er de

108 herfstbladeren achter zetten, en dan in de winter komt de kok op de voorgrond. Het is erg donker, het is niet licht, het is niet luchtig, de bekleuring die ze gebruiken, dat heb ik ook al een keer tegen je gezegd, de kleuren die ze gebruiken bij de borden die ze opmaken dat is fantastisch qua kleur! Waarom dan nou zo’n zompige website? Zo somber en kleurloos. I: Ja, maar wat zou je dan voorstellen? Deze mensen hebben bewust voor zo’n website gekozen.

G: Wat ik voor zou stellen is dat zij het merk wat zij hebben, Parkheuvel, maar ook die anderen het merk dat zij hebben, dat dat meer een eenheid is. Dat hetgene wat zijn doen, creatief zijn, met eten, dat creativiteit ook naar voren zal moeten komen in hun website. I: Dat is wel makkelijker gezegd dan gedaan.

G: Ja, maar ook als ik hier op de website van Parkheuvel in plaats van Parkheuvel een een andere naam van een restaurant neerzet…. dan past het precies. En wat ik daar dan van vind, is dat elk ander restaurant die kan zo’n site hebben. En ik vind dat als je een sterrenrestaurant bent, dat heeft een bepaalde allure, een bepaalde uitstraling. En dan moet het niet, in je merk, in je design, in je uitstraling, dan moet het niet middelmaat hebben. Al is het op je bord top, dan vind ik nog dat een site van zo’n gerenommeerd bedrijf, en dan weer Parkheuvel bijvoorbeeld, dan is dat middelmaat.

I: Maar hoe geef je dan een bepaalde allure aan op een site?

G: Nou, dat ik vind dat de sites die hier liggen, het doet mij het een beetje erover, er zijn een paar uitzonderingen hierover hoor, want ik vind deze dan bijvoorbeeld van het Brouwerskolkje, vind ik dan wel wat beter allemaal, en Aan de Poel, dat is een uitzondering, daar zijn ze wel creatief bezig met eten, dat zie je voornamelijk in de afbeelding terug. Maar dat ik vind, dat de website is je eerste eyecatcher, dat kan je als een menukaart zien. Daar kom je op binnen. Dat is het eerste wat je ziet van een restaurant.

I: Ja

G: En ook al kunnen ze zeggen van, ja maar weet je, het gaat uiteindelijk om het eten en we hebben drie sterren, en daaraan zie je al dat wij een grandeur hebben aan klasse…

I: Ja

G: Ik vind dat te kort door de bocht. Ik vind dat als je zoveel kan doen met eten, dan kan je dat ook met je website en met je merk. En dat is een merkbeleving. Een merkbeleving vind ik bij de meeste van deze zes websites schort dat daaraan. Dat past niet bij hetgene wat hun core business is. Dat is heel creatief zijn met in dit geval eten.

I: Toch vind ik als je kijkt naar de site van Brouwerskolkje, als je daar bijvoorbeeld het menu aanklikt, en de gerechten voorbij ziet komen. Ik vind dat wel heel creatief gedaan.

G: Ja het is heel simplistisch… I: De beelden bewegen ook..

G: Ja, ik vond dit ook wel een van de varianten van waarvan ik denk, naja weet je, wel heel strak allemaal, en het is wel allemaal in een lijn. Maar toch blijft het, naar mijn mening, komt het niveau van de site, niet overeen met het niveau van het eten.

I: Ok, maar ik begrijp niet hoe je dat voor elkaar kan krijgen.

G: Nou hoe je dat voor elkaar kan krijgen, is dat je, dat zij wat meer zouden moeten investeren in hun site, en ook wat meer durven anders te zijn dan anderen. Dat doen ze ook op hun bord.

I: Maar, al die restaurants hebben een bepaalde identiteit, bij het Brouwerskolkje zijn ze heel erg met zichzelf bezig in die zin dat ze zich richten puur op het eten en de manier van koken. En dat komt ook wel in die site tot uiting. De eigenaren worden laten zien, het team waar ze mee werken en ze geven een ruime impressie van het eten weer.

109 I: De manier waarop ze alles doen wordt beschreven op de website, en verder hebben ze eigenlijk niets meer nodig wat ze op de website moeten zetten.

G: Nee, maar goed als je het hebt over eten, laat dat eten dan ook echt nog meer zien. Zoom er bijna op in. He, ik kan me zo voorstellen dat je navigatie, bij het Brouwerskolkje staat de navigatie onder in. Maar waarom kan je navigatie niet zijn, een bord eten? Laat ik het zo zeggen dat het blaadje sla een navigatie-element is, of het radijsje? Dus dat bedoel ik nou, dat met creatiever kijken naar hetgene wat je, het eten. En dat mist zeg maar een bepaalde vorm van creativiteit die in het eten wel zit. In hetgene waarmee ze het bereiden. En dat geeft mij het idee van, kijk, de restaurant-eigenaar, misschien is dat een creatief iemand, maar vaak is in een restaurant de kok een creatief iemand. Maar die bemoeit zich hier misschien niet mee.

I: Dat is bij ‘Aan de Poel’ wel het geval, dat de kok de keuzes heeft gemaakt voor de website. G: O, dat zou ik wel prettig vinden dat ze bij de andere restaurants ook, dat er iemand die er met een wat creatievere blik kijkt naar hoe kan ik nou echt het product dat wij op tafel zetten, nog meer in the picture krijgen, of kan het ook een onderdeel worden van de site. Wat je nu ziet bij het Brouwerskolkje is bijvoorbeeld dat je hebt een deel dat is een foto, en daarnaast staat het verhaaltje. Zo is de hele site opgebouwd. Een kleurenfoto met een zwart vlak. En daaronder de navigatie. Dat kan, dat is een keuze, maar dat is een hele simplistische keuze.

I: Ja.

G: Misschien wel helder maar ik vind dat je daar meer mee zou kunnen doen. En bij de frivoolheid van hun eten. Als je dat ziet, zo’n bord, dat zijn hele bijzondere borden, er zitten bijzondere vormen in.

I: Ja

G: En daar staat tegenover een hele strakke quasi designvorm. Zwart, met witte tekst erin. Blok.

I: Terwijl als je de locatie ziet, is het geen design-locatie. Nee, er werd ook gezegd, als je naar de site kijkt dan verwacht je als je hier binnenkomt dat het een hele moderne locatie is, terwijl het eigenlijk heel authentiek is en een soort huiskamergevoel geeft. Terwijl er 24 personen kunnen eten. Dus dat is wel een tegenstelling.

G: Wat ik dan ook wel vind en dat is heel moeilijk om uit te leggen. Deze sites die zijn, die zien er allemaal mainstream uit. Het zijn allemaal sites die je wel eens eerder hebt gezien zeg maar. Aan de ene kant is dat goed, want dan weet de bezoeker die herkent van ok, dat is mijn navigatie daar, daar kan ik op klikken en ik kan het goed vinden en allemaal heel helder en duidelijk. Maar het is allemaal hetzelfde. Als ik nou alle namen weg haal en ik plak er een naam van een ander willekeurig restaurant boven dan zou het ook kunnen passen. I: En dat is dus wat je ook precies bedoelt.

G: Ja, dat is wat ik bedoel. I: Aan de Poel heeft dat niet.

G: Nou, die heeft in ieder geval, die heeft in ieder geval dat beeld proberen ze anders te zijn. I: Ook bij de navigatie waar je het net over had. Hebben zij anders gedaan dan andere sites. G: Ja en daar proberen ze, dat heb ik ook begrepen, daar heb je zo’n foto he, met die wijnen. En dat is dus een andere manier omgaan met dingen en daar word ik dus wel enthousiast van. Al vind ik het qua vorm nog niet helemaal mooi maar de gedachte is om het nou anders in te steken. Dat je steeds weer met het voedsel ook, met hetgene dat je bereid dat je daar ook iets mee maakt. Een illustratie of een mooi beeld. En dan ben je naar mijn mening creatief bezig.

110 G: Soms willen mensen ook niet eten in een sterrenrestaurant. Dan willen ze eten in een snackbar. Als je je oren laat hangen naar de mainstream, dan houdt het op. Vind ik echt hoor, je bent een sterrenrestaurant en dan mag je uitpakken. En eigenlijk verwacht je dan ook dat het anders is, wat je aantreft als je zo’n website bezoekt. Dan verwacht je gewoon dat het meer is of iets….dat je op een verkeerd been gezet wordt. Dat mag ook in je website, en dat mag ook in je merk gebeuren. En wat ze hier nou aan het doen zijn bij de website van Aan de Poel, met dat beeld enzo, naja als dat een soort navigatie wordt. Met deze afbeelding bijvoorbeeld, dat vind ik persoonlijk leuk. En dit soort restaurants moeten eigenlijk gewoon hun eigen weg kiezen en niet met de mainstream meegaan.

I: Ja.

G: Ja, want mainstream zijn ze ook niet in hun eten. Want anders hadden ze ook niet twee sterren of een ster gehad. Maar waarom dan wel in hun site? Jammer, het past niet bij elkaar, het lijkt dan net of die jas dan niet past. Dat is voor mij dan, daar zij zij, Aan de Poel, dan weer goed mee bezig, maar het kan nog sterker.

I: Kan je daar voorbeelden van noemen, dat ‘nog sterker’? Als je dan kijkt naar een restaurant dat zich positioneert op de kok zoals deze..zijn CV staat erop, dan moet die kok toch naar voren komen?

G: Ja, dat kan. Dan kan je ook een filmpje maken over de kok. Hij kan ook iets vertellen over zijn vak. Bijvoorbeeld dat hij een blog heeft, dat je met hem kan twitteren en dat je hem kan volgen, die man staat daar niet alleen met zijn foto dat hij alleen goed kan koken, hij is ook een soort uithangbord, een icoon. En zeker met de social media aspecten die we nu allemaal hebben, misschien kan je dan wel een vraag aan hem stellen! Dat kan allemaal en er zijn vele mogelijkheden. Je kan ook als je een foto van die kok erop zet en je gaat met je muis over die foto heen en er verschijnt in ene van: “Wil je met me twitteren?” Of “Wil je antwoordt op je vraag? Stel hem!” , maar dat je dingen kan doen! Dat er interactie is. En die kok moet het ook maar doen en willen…

I: Ja, maar die zegt ook, daar heb ik helemaal geen tijd voor! G: Ja, precies, dat kan.

I: En dat is waarschijnlijk ook de grootste reden dat ze dat niet doen.

G: Nee, maar je kan ook iemand in dat restaurant hebben die dat voor die kok doet. Hij hoeft het niet specifiek te doen, maar hij kan wel in tien minuten aangeven van op zo’n vraag geef ik altijd zo’n antwoord. Iemand anders kan dat doen.

I: Ik heb dat wel gevraagd, maar ze hebben het idee dat ze daar dan heel lang mee bezig zijn. G: Naja ook dat is een idee wat natuurlijk niet helemaal strookt met de waarheid. Dat is maar hoe je dat samenstelt.

I: Bij de site van de ‘Bokkedoorns’ zei je: Ik vind hem vrij saai…met dat grijze. G: Ja, eigenlijk wel

I: Nu heb ik daarnaar gevraagd, naar die grijze kleur. G: Gedistingeerd, mooi, neutraal…

I: Het antwoord wat ik daarop kreeg, was dat het wel echt hun huisstijl was. Wat voor iets creatiefs kan je dan doen met zo’n site?

G: Maar, moet je nou kijken naar wat voor een fantastische foto ze hebben bij het menu, moet je nou kijken wat voor een kleuren! Ik vind het jammer dat de rest van de site zo grijs is. Ik vind dan wel weer gek dat dat de huisstijl is, want bij het kopje ‘route en vervoer’ zie ik een complete andere huisstijl.

I: Dat is het oude logo. En dat is vervangen voor het logo met de letters db. Die db staat voor ‘de Bokkedoorns’. En die 2 streepjes van de letters moeten de hoorns van het bokje voorstellen.

111 G: Dat is ook al een ding waarvan ik denk van, oke, jouw core business is eten, met eten omgaan, ik zeg niet dan meteen dat je in je logo eten moet hebben, maar het is ook niet zo dat je nou een letter ‘d’ en een ‘b’ in je logo moet hebben en dat het dan een hoorn lijkt van een bokje, en dan met het grijze, en that’s it!.

I: Maar.. ‘de Bokkedoorns’ is dan weer een kruid wat daar in de duinen groeit. Maar dat zijn dingen die moet je allemaal wel weten. Overal zit een gedachte achter, waarom die keuzes zijn gemaakt.

G: Ja, maar dat kan wel, maar volgens mij zit er een kruid niet zo strak uit. Het lijkt wel een advocatenkantoor: ‘D en B’ advocaten.

I: Het is wat formeler.

G: Maar dan zit je dus zeg maar aan een huisstijl vast en dan ga je dat zo oplossen. En dat is wat ik ook al eerder zei van kijk, hetgene wat je doet, wat is je core business, en, past dat bij het merk? En ik vind persoonlijk, dat het een cirkel is en dat het erin moet passen. Dat het bij elkaar hoort. Hetgene wat je doet, in je business, creatief zijn en dat je creatief moet eten. Dan moet je in je site ook, het moet er misschien wel zakelijk uit zien, maar dan kan het nog wel creatief zijn.

I: omdat je dan ook meer het eten erbij betrekt?

G: Ja, en bij de Bokkedoorns, is er een huisstijl ontwikkeld en dan wordt er gezegd, daar houden we ons aan vast, en is die huisstijl dan wel zo goed? Ja, ik vind eigenlijk dan van niet. Ik vind dat die huisstijl, stel je hebt nou geen foto’s van het eten….wat dan!?

I: Ze positioneren zich niet alleen op het eten…ze positioneren zich meer op het restaurant. G: Ja, en wat doe je in een restaurant?

I: Maar het restaurant is bij de Bokkedoorns het belangrijkste, de locatie, en daarna komt het driemanschap, en daarna pas het eten. En de kok heeft daar al zoveel ervaring dat iedereen al weet dat het eten daar sowieso goed is. Doordat ze al bijna vijfentwintig jaar twee sterren hebben.

G: Ja, maar wat als hij weg gaat dan? I: Dan heb je wel een probleem…

G: Precies, en daarom zeg ik steeds, zo’n driemanschap, dat is gewoon…als je naar merkstrategie kijkt, dan weet je die man, die Lucas Rive is natuurlijk gewoon heel belangrijk.

I: Ja

G: En dat driemanschap maakt hetgene ook wat het nu is. Maar ik vind wel dat als je een huisstijl ontwikkeld dat het gewoon een geheel moet zijn. En dat het moet passen.

I: Maar ze hebben wel het idee gehad, we willen met de tijd meegaan. Dus alles is nu wat moderner. Niet meer dat ouderwetse bokje…

G: Ja, ok, maar ik zou ook zeker niets met dat ouderwetse bokje iets gaan doen…maar om iets strak te maken, met grijs. Dat hoeft niet meteen modern te zijn. Het gaat mij om het complete plaatje.

I: En dat mag vrolijker volgens jou…