Colette 15 april

J: Kan je jezelf introduceren?

C: Ja! Ik ben Colette, al 11 jaar getrouwd met Hong-May en ik ben moeder van Julius, net 11, Filip van 8 en Hugo van 6.

J: En wie van de kinderen gelooft nog in Sinterklaas?

C: De twee jongsten. Hugo nog helemaal vol en bij Filip komen af en toe nu vragen. Filip wordt eind september 9 en heeft natuurlijk ook een oudere broer, dat maakt ook heel veel uit merk ik al een beetje om me heen, en af en toe stelt hij vragen. Ik denk dat dat nog een jaartje duurt en dan is het tijd om dat te vertellen.

J: Welke sinterklaasprogramma’s ken je?

C: Eigenlijk alleen Het Sinterklaasjournaal en er was ‘s ochtends nog iets wat ze wilden kijken en ik vond dat niet zo leuk. Ik vond dat verschrikkelijk. Het was te veel herrie. Kan je me helpen met hoe het heet?

J: Misschien De Club van Sinterklaas?

C: Ja! Dat is het! Ik vond het heel luidruchtig, maar ik heb het nooit meegekeken. Ze mochten het ‘s ochtends kijken en dan was ik hier (in de keuken) druk.

J: Wat voor programma is Het Sinterklaasjournaal?

C: Ik vind Het Sinterklaasjournaal echt een familieprogramma en dat is dus ook hoe wij het kijken met elkaar. Tijdens de sinterklaasperiode is dat journaal echt een soort van heilig moment. En dat betekent gewoon dat ik eerder uit m’n werk moet om de kinderen op te halen bij Dudok (naschoolse opvang) want anders dan missen ze Het

Sinterklaasjournaal. Dus dat was wel redelijk een dingetje. Ik was een keer te laat en toen keken ze het op de naschoolse opvang. Nou, er was geen denken aan dat we eerder gingen. En toen zaten al die kindjes daar te kijken en al die ouders konden wachten want dat moest gewoon gekeken worden. En, volgens mij, kijken de kinderen het daarna ook nog op school. Dus buiten dat het een familieprogramma is, is het ook het verhaal wat ze op school met elkaar beleven want daar kijken ze het dus ook nog.

J: En waar gaat Het Sinterklaasjournaal over?

C: Nou, het is ieder jaar een ander verhaal en ik kijk het een klein beetje mee en het werkt ieder jaar weer naar een soort climax toe, van: “Zou het lukken…!” Dat die

cadeautjes weer komen. En: “Zou het allemaal op tijd zijn?!” Dat is natuurlijk hartstikke spannend. En dit jaar merkte ik voor het eerst dat Julius niet meer meekeek. Die was er wel redelijk klaar mee. Een of twee keer heeft hij nog meegekeken en toen zat hij een beetje te gniffelen en te lachen om z’n broertjes, maar die was wel redelijk klaar ermee.

J: Wat vind je goed aan het programma?

C: Wat ik goed vind is dat er dus echt een verhaal in zit waardoor je dus iedere dag weer kijkt. En die periode is voor de kinderen best wel intensief en Het Sinterklaasjournaal maakt het sprookje eigenlijk nog mooier, vind ik. Ik vind het wel kort. Iedere keer dacht ik: “Phoe… Is het nu alweer voorbij? Hebben we hier nou al die moeite voor gedaan?” Dat we om 6 uur zaten en zo… Wat ze ook altijd erg leuk vonden waren die kinderen die dan vertelden over wat ze hadden meegemaakt of wat ze waren tegen gekomen. Dus die hele kleine korte stukjes vonden ze ook wel heel erg leuk. Ik merkte ook dat ze dat weer doorvertelden aan mij of aan anderen. Aan opa en oma, dat soort dingen. Ik merkte echt dat ze daar vol van waren: “En dit jongetje had…” En dan komen de verhalen.

J: Zijn er, naast het feit dat je het programma kort vindt duren, nog andere dingen die je minder goed vindt aan Het Sinterklaasjournaal?

C: Even denken hoor. Ja, ik vind het wel redelijk voorspelbaar en ik begrijp niet dat de kinderen dat niet zien. Ik hoorde Filip wel zeggen: “Maar, dat komt echt wel goed hoor, Hugo!” Dus naarmate ze ouder worden gaan ze dat ook wel een beetje zien. Maar,

eigenlijk is dat dus geen negatief punt. De sinterklaasperiode an sich vind ik best wel heftig en als er dan ook nog eens zo’n heftig verhaal bij komt… Dat maakt dat nog heftiger, maar het bindt ook wel weer want het zorgt ook dat ze wekenlang iedere dag weer kijken. Als programmamaker is dat denk ik een heel positief punt, want het trekt en het houdt ze bezig en het zorgt dat ze de dag daarna weer kijken, maar als ouder vond ik het soms wel te intensief. Dan zijn ze zo daar mee bezig, van: “Jeetje! Het komt niet goed!” Een keer kon iemand er gewoon niet van in slaap vallen. Dat vond ik best wel heftig. Want het komt dus echt binnen bij de kinderen. Het is echt iets wat ze meenemen en waar ze nog over nadenken.

J: Ja? Zijn ze veel met het programma bezig als het niet wordt uitgezonden?

C: Jazeker. Naspelen of zo doen ze niet. Tenminste, niet hier bij ons. Die website is wel heel populair in die periode. Vooral de spelletjespagina. Dat doen ze dan achter de laptop. Ja, want het kan dus niet vanaf de iPad. Dat vind ik ook slecht. Ja, want dan moet de computer aan en gedoe, gedoe. En ze vinden het super leuk en we hebben maar een computer. We hebben meer van die mobiele dingen. Ja, ik vind het wel jammer dat de website niet compatibel is voor iPads en dat soort dingen.

J: Heb je enig idee door welke omroep het programma wordt gemaakt?

C: Volgens mij door NPO. Of niet?

J: Het wordt inderdaad uitgezonden door de NPO, maar het wordt gemaakt door de NTR. Maar, het is inderdaad een programma van de Publieke Omroep!

C: Ja precies! Ja, het is echt Publieke Omroep.

J: Waarom vind je dat Het Sinterklaasjournaal bij de Publieke Omroep passen?

C: Ja, het is toch de inhoudelijkheid, niet het hele commerciële. Toch wel inhoud en de zender natuurlijk. Een combinatie van beiden.

J: Je had het net al eventjes over De Club van Sinterklaas. Waarin vind je dat programma verschillen van Het Sinterklaasjournaal?

C: Ik heb het eigenlijk nog nooit gezien dus ik heb niet echt een gedegen mening. Maar, ik merkte gewoon op de achtergrond dat het heel druk is. Ik ben hier (keuken) dingen aan het doen, ook tijdens Het Sinterklaasjournaal, dan ben ik bijvoorbeeld aan het

koken, en De Club van Sinterklaas geeft gewoon een ander omgevingsgeluid. Het is meer met liedjes, het is wat drukker en ik merk ook dat de kinderen dus niet gepakt zijn. Dat ze afgeleid zijn, andere dingen gaan zitten doen. Dus dat.

J: Het Klokhuis en Sesamstraat zijn bijvoorbeeld ook programma’s van de NTR…

C: … O ja. Nou, dat past er wel een beetje bij, maar het is niet zo dat ik denk: dat komt uit hetzelfde huis. Want ik vind Het Sinterklaasjournaal eigenlijk ook toegankelijker dan bijvoorbeeld Het Klokhuis. Het Sinterklaasjournaal is wel echt voor iedereen. Dat kunnen we gewoon wel stellen. En Het Klokhuis niet. En dat hoor ik ook om me heen: het type mensen dat Klokhuis kijkt en de kinderen die dat leuk vinden, dat is volgens mij niet een heel groot percentage.

J: Kijken veel mensen in jouw omgeving naar Het Sinterklaasjournaal?

C: Ja! Iedereen! Eigenlijk kijkt iedereen. Die kindjes hoor ik ook daar met elkaar over praten. En met Klokhuis helemaal niet. Als ouder probeer ik kijken naar Het Klokhuis best wel te stimuleren, maar er is maar een kindje bij mij die het leuk vindt. De rest niet. De oudste vindt het heel uitgesproken helemaal niks. Echt suf en voor nerds. Die is daar heel duidelijk in. En de jongste boeit het echt niet, maar die is sowieso geen TV-kijker. Dus dat ligt waarschijnlijk niet aan Het Klokhuis, maar hij is gewoon niet zo van het kijken naar iets en rustig zitten. Filipje is de enige die wat interesse heeft in techniek en natuur. Ja, die is wel geboeid.

J: Je noemde Het Sinterklaasjournaal eerder al een ‘familieprogramma’. Waarom noem je het zo?

C: Ja, ik vind het echt een familieprogramma! Dat zit, voor mij, meer in Sinterklaas dan in het programma. Voor mij zit het meer in het feest dat je met de kinderen beleefd en, wat ik al zei, best veel invloed heeft op je leven op dat moment. En ik zou het niet leuk vinden als ik niet zou weten wat daar gebeurt. Dus ik probeer, ondanks dat ik sta te koken, zoveel mogelijk mee te pakken want ik wil het verhaal wel horen. Ik wil niet dat ze het erover hebben en dat ik niet weet waar het over gaat.

J: Kijkt Hong-May ook mee naar Het Sinterklaasjournaal?

C: Nee. Ik alleen. Hij is later terug van zijn werk, maar als hij er is, kijkt hij wel mee. Hij heeft in het weekend weleens een herhaling gezien en hij vraagt weleens terloops: “Hoe is het nou met het verhaal?” En dan moet ik hem af en toe even een schop onder de tafel geven als hij wat doms zegt. Maar, het is dus vooral omdat hij er dan gewoon niet is. Hij gaat wel mee naar de intocht. Want daar gaan we altijd naartoe: naar de intocht hier in Hilversum. We kijken niet die op TV want dat vind ik zo langdradig. Volgens mij heeft een van de kinderen hem wel zitten kijken op de computer, maar hij haakte ook af. Dat duurt te lang.

Ik moet trouwens zeggen dat de situatie bij ons natuurlijk wel een beetje anders is want Hong-May is niet Nederlands. En hij heeft het sinterklaasfeest niet gevierd zoals het bij ons thuis werd gevierd dus er is bij ons wel echt een cultuurverschil. Hong-May is minder van Sinterklaas. Hij is half Duits en half Chinees. Hij is opgevoed door een Duitse moeder dus bij hun was Kerst het winterfeest waar cadeautjes werden gegeven. En onze

kinderen hebben het geluk dat ze nu van die twee werelden snoepen. Want ik ben gewoon opgevoed door Nederlandse ouders. Bij ons was Sinterklaas een ding. Daar deden mijn ouders ook heel veel aan. Er kwam ook altijd een Sinterklaas langs. Dus ja, het schoen zetten en het liedjes zingen… Ik ken al die liedjes uit mijn hoofd. Hong-May kent die liedjes vrijwel niet. De afgelopen 8, 10 jaar heeft hij die liedjes geleerd, maar daarvoor kende hij die liedjes niet. Hij vindt Sinterklaas ook echt een heel raar feest, maar ga naar een willekeurige buitenlander en vraag naar wat hij van het feest vindt en die vindt het ook gek. Ja, hij vindt het echt een heel rare, een heel rare traditie en hij ziet alleen de negatieve gevolgen. Kijk, ik ben ermee grootgebracht. Voor mij is het traditie en zit het in mijn genen en bij hem niet. Hij ziet de stress van die kinderen en dat ze niet kunnen slapen en dat ze ineens weer in hun bed plassen en die opgefoktheid naar pakjesavond toe. En hij vindt het best wel materialistisch ook en dat vindt hij niet heel fijn. Dus daar proberen we ook wel een goede weg in te vinden. Ze krijgen, als ze hun schoen zetten, bijvoorbeeld ook weleens gewoon pepernootjes. Er gaat niet altijd een cadeautje in dus dat proberen we samen een beetje een plekje te geven. Maar, bij ons is Kerst dus ook heel belangrijk.

J: En doe je, bij je eigen sinterklaasviering, eigenlijk ook iets met de ontwikkelingen in

Het Sinterklaasjournaal?

C: Ja, dat letters strooien. Dat is, volgens mij, het enige. Bij de schoen maak ik dan ook van die letters. Dat is best een werkje hoor!

J: Hoe vieren jullie Sinterklaas gedurende de hele sinterklaasperiode?

C: Nou, vooraf probeer ik het eigenlijk zo lang mogelijk stil te houden om die stress een beetje te dimmen. Dus ik probeer het niet heel erg groot te maken, maar we gaan eigenlijk altijd wel naar de intocht en dit jaar ging, grappig genoeg, de oudste ook nog mee. Die vindt het toch ook nog wel heel erg leuk. En dan gaan we daarna warme chocomelk drinken. Altijd bij standaard hetzelfde tentje. En ze mogen altijd die eerste dag hun schoen zetten. Ze mogen sowieso twee keer per week hun schoen zetten. Op zaterdag en op woensdag. Dus daar zijn vaste dagen voor. En dan rollen we zo richting pakjesavond en pakjesavond vieren we altijd met opa en oma en met mijn broer, zijn vrouw en hun kinderen. Dus dat is altijd wel een groot gezelschap. Eigenlijk altijd hier.

En de afgelopen vijf jaar hebben we ook een Sinterklaas gehad hier. Dus die komt dan op bezoek. Dat is iemand hier uit de buurt die ik via via ken. En die doen dat ontzettend leuk. Ook die Pieten doen dat heel erg leuk. Het grappige is dat ze de kinderen kennen. De kinderen kennen hun niet, maar ze kennen de juffen op school. Die maken het zo echt voor ze! En dat vinden ze echt wel spannend. Dat is echt wel een ding. Ze voelen zich wel echt op hun gemak, hoor. Maar, het is wel echt een ding hoor: Sinterklaas die langskomt. Echt een happening.

J: Je gaf aan dat ze eigenlijk elke dag naar Het Sinterklaasjournaal kijken. Wat gebeurt er als ze het niet hebben kunnen zien?

C: Dan kijken we naar Uitzendinggemist, via de televisie, op een later moment of ze kijken het op school. Dit jaar was het moeilijker om elke avond te kijken. Dat komt omdat de kinderen ouder worden: meer sport, meer dingetjes ernaast. Volgens mij is het twee keer voorgekomen nu dat wij het hier niet gekeken hebben en dat Filip zei: “O, we kijken het morgen op school.” Dat was geen ramp, maar dat was dit jaar voor het eerst. De jaren daarvoor was er geen denken aan dat we een keer niet keken. Het is zelfs zo, ik ben heel erg tegen eten voor de TV, maar dit zijn de enige uitzonderingen waarop

gegeten mag worden voor de televisie.

J: Werkt school ook met het lespakket van Het Sinterklaasjournaal?

C: Volgens mij niet.

J: En er is een discussie gaande over Zwarte Piet. Kan je me uitleggen waar die discussie over gaat?

C: Wat mij betreft gaat die discussie over het uiterlijk van Zwarte Piet en over het feit dat iedereen gelijk is en dat we eigenlijk op die manier dus onderscheid maken. En ik herken dat. Ik zie dat ook. Ik weet nog heel erg goed dat Julius, hij was volgens mij drie, met mij door de Kruidvat liep en er wonen hier niet heel veel allochtone mensen en er liep een zwarte meneer en Julius riep: “Zwarte Piet!” Nou, ik kon wel door de grond zakken. En dan denk ik: “Ja, daar komt die discussie vandaan. Kinderen zien dat wel degelijk zo.” En ik begrijp wel aan de ene kant dat mensen met een donker uiterlijk dit storend vinden. Aan de andere kant zie ik het niet zo. Ik vind het zo’n mooie traditie en zo’n mooi verhaal, dus heel heerlijk gezegd, vind ik het een hele moeilijke discussie en heb ik daar niet echt een… Ik begrijp beide partijen! En ik zou het ontzettend jammer vinden als het sinterklaasverhaal zoals het is op de schop gaat, maar als dat gebeurt, in een tijd als deze, dan begrijp ik dat.

J: Hoe zou het figuur dan bijvoorbeeld kunnen veranderen?

C: Nou, ik wilde eigenlijk gewoon eens weten hoe mijn kinderen het zien dus ik heb aan ze gevraagd: “Waarom is Zwarte Piet eigenlijk zwart?” En ik denk dat meerdere kinderen het antwoord zullen: “Omdat hij door de schoorsteen gaat.” Dat was ook het antwoord dat mijn kinderen gaven. En ik zag dit jaar al Pieten met niet meer dat pikzwarte gezicht, maar met vegen: van het door de schoorsteen gaan en dan denk ik: “Ja, dat is gewoon een heel logisch verhaal.”

J: Heb je meegekregen hoe de makers van Het Sinterklaasjournaal met Zwarte Piet zijn omgegaan?

C: Jazeker. Ik vond vooral briljant wat ze vorig jaar aan het eind deden, maar dat hebben de kinderen dus helemaal niet meegekregen. Die zijn zo niet bezig met die discussie. Die zijn zo bezig met Sinterklaas. Kijk, ik heb erom gelachen dat die Piet op

dat witte paard zat en Sinterklaas op dat zwarte paard.28 _{Dat weet ik nog want dat vond}

ik echt heel mooi, maar de kinderen zien dat helemaal niet. Voor hun is het gewoon het verhaal van Sinterklaas en ik denk ook dat het de kindjes uiteindelijk niet uitmaakt hoe hij eruit ziet.

J: Vind je dat Het Sinterklaasjournaal iets moet doen met de discussie?

C: Ik vind wel dat ze er niet omheen kunnen.

J: Heeft het er iets mee te maken dat het programma van de Publieke Omroep is.

C: Nou, überhaupt omdat het speelt in de maatschappij. Het leeft en we zijn een multiculti samenleving dus je moet er wel wat mee.

J: Moeten de programmamakers met een oplossing komen?

C: Nee, zij zijn niet verantwoordelijk voor een oplossing. Maar, ze moeten wel de breedte zoeken en dat hebben ze, volgens mij, wel goed gedaan. Dus daar moeten ze gewoon mee doorgaan, vind ik. Ze kregen hartstikke veel commentaar, maar dat vind ik onterecht! Als je je nek uitsteekt, want dat is wat zij doen: hoge bomen vangen veel wind, zeg ik altijd maar en zo is het. En het is niet hun verantwoordelijkheid om die wind te vangen. Maar, ik vind wel dat er een keer een standpunt moet worden genomen want het is nu zo vaag! In Amsterdam lopen ze in het geel en in het blauw en in het groen rond. Ik bedoel, ze maken het wel ingewikkeld. Ze moeten denk ik wel gaan nadenken over hoe ze dit een goed plekje geven in onze geschiedenis en daar moeten wel

afspraken over komen.

J: Wie is daar, wat jou betreft, verantwoordelijk voor?

C: Wat mij betreft, zou de politiek dat moeten doen. Wat mij betreft moet er gewoon eenduidig op gereageerd worden. Ik vind het echt zwak dat ze hier niet bovenop springen! Ik bedoel, we krijgen commentaar van landen buiten ons, dat vind ik een nationale aangelegenheid. Het moet echt niet zo zijn dat er een wet komt over Zwarte