Voor mensen met een goed hart

61s,e jaargang nummer 50 woensdag 13 december 2006 1,55 euro

Voor mensen met een goed hart

en een . slecht karakter... s

Wij willen wegen

"Eris 90 procent watons bindt.Naar de andere tien procent benik nogop zoek.”

Aldus Jean-Marie Dedeckertoen hijdoor Bart de Wever als kersvers N-VA-lidwerd voorgesteld aande pers.Exact tien dagen laterlag het nieuwe verbonduit elkaar en nestelde deN-VA zich opnieuwtegen de vroegere huwelijkspartner aan.Een genante vertoning,na alle verwijten en beschuldigingendieeerder tussen CD&V enN-VA over enheen gevlogenwaren. Een vertoning die ook bij veel mensenhetvertrouweninde politiek niet bepaaldzaldoentoenemen. In de ‘ZevendeDag’ zei Filip Dewinter datde traditionele partijen erweer eens een zootje van hebbengemaakt. We kunnenmoei­ lijk andersdan hem bijtreden. (Maar heeft hij zelfniet onlangs metDedecker over een en ander gepraat? Het tegendeelzou ons ten sterkste verbazen.)

Maargoed, laten we ernueensvan uitgaan dat politiekin de praktijk grotendeels neerkomtop ... pragmatisme. Dan moeten we om te beginnen erkennendatdeN-VA het kartel nooit heeft willen opblazen. Er werd onderhandeldmet Dedeckerachter de rug vanCD&V, maar het partijbestuur vande N-VA verwachtte duidelijkniet dat de reactie van CD&V zohevig zou zijn. En wie zoals Bart de Wever dan snelaangeeft eenhistorische droom te hebben gemist,zal ersowieso alles aan doen om toch min­

stens nog een deel van die droom waar te maken. Weshalve men als vragendepartij opnieuw ging praten met CD&V.

Intussen waren bij sommigetsjeven toch ook de ogenopengegaan en was het besef gegroeid dat ze eigenlijkeen beetje te snel hadden toegegevenaan de combinatie van belgicisten en ACW’ersinde partij. Vooral Yves Letermewas bijzonder gepikeerd omdatbij de publieke opinie de indruk was ontstaan dat ACW-opperhoofd Janneke Renders vanuitzijnivoren toren het doen enlaten van de partij bestuurt.(Naarverluidt was Letermetrouwenswél al op de hoogte van de overkomst van Dedecker naar de N-VA meerdere dagen voor het uitlekte in de pers.) Maar er waren nu eenmaalstoere verklaringenafgelegd over geloofwaardigheid enrespecten dus zoude deal zijn: we proberen DeWever enco terug aanboord te halen, maar dan zullen ze zwaar water inhun wijn moetendoen.Geen Dedecker opde lijstenvan het kartel.

Hetvervolg is bekend. Tweederde van de N-VA-partijraad bleekniet geïnteres­

seerd in een politiekavontuur als soloartiest en Dedecker stapteverbitterd op.Hij voelt zichverraden enverkocht enalskoevoet gebruiktom een nieuw blikmandaten opente persen voorde N-VA. Tot dekernherleid isdat ookzo, al moet gezegddat een groot deel van deN-VA-achterbanhet bijzondermoeilijk bleek te hebben met de stijl vandebrulboei uit Oostende. Ook dat heeft de partijtop wellicht onderschat.

Moesthet kartel tussen CD&V enN-VA definitiefopgegeven zijn geweest, dan zou Dedecker ongetwijfeld de twee partijennog verder tegenelkaar in het harnas heb­

ben gejaagd. Enof dattot I5 procent voor de N-VA zouhebben geleid -zoals een pei­ ling van het fameuze computerspel ‘De Stemmenkampioen’ in Het Laatste Nieuws beweerde - durvenwe ten zeerste betwijfelen.

Maar het resultaat is natuurlijk evengoeddat de N-VA nu nogmeer dan vroeger aan­ zien wordtals verlengstukvanCD&V. En het zal de acolietenvanDe Wever (gesteld dat die voorzitter blijft en we gaan daar voorlopig vanuit)veel moeite kostenom het tegendeel te bewijzen. Dat men niet voor de postjes isgegaanomwillevande post­

jes,maardatmen om de postjesis gegaan om écht een stem te hebben in het kapittel.

"Wij willen wegen”, verklaarde De Weverna afloop vande partijraad. Wegen opde regeringsvormingen de staatshervorming.EnCD&Vzou waarborgen hebben gegeven dat er belangrijke stappenin confederale zinzullen worden gezet. Maar al die mooie woorden op papier blijven voor verschillende interpretaties enbeoordeling vatbaar. En meer bevoegdhedeninzakegezondheidszorg bijvoorbeeld betekent daarom nog niet dat CD&Vmee desplitsing van definanciering zal eisen zoals de N-VA dat wil.Leterme heeft zich daarin eenrecent verleden geenvoorstandervan getoonden in het boek 'Letermeuitgedaagd’ heeft hij denodige kritiekopde regionalisering van de buiten­ landse handel.En dan mag hij wel stellendat CD&V zichzelfheeft geradicaliseerd, als kandidaat federaal premierweet hij op voorhand dathij toegevingen zal moeten doen als het aankomt op onderhandelen en de vorming van eencoalitie metde Franstaligen.

Trouwens nietalleenmet de Franstaligen. Het Hof, de Kerk, de vakbonden, de traditi­

onele partijen, de Loge, zeg maar het establishment mobiliseertom de Belgische con­

structie overeind te houden. HetIMF magenkele kritische bedenkingenmaken over de begroting,maar moet in ruil wel vertellen dathetfederaleniveau meer geldnodig heeft, en dat wie een rondje staatshervorming wil, daarook voorzal betalen. En Vande Lanotte ruikteen (water)kansom zelf premier te worden, als de socialistische “fami­

lie” de grootstewordt van het land. En daaropwil de N-VAwegen!? Tja, als dat niet lukt, dan kan men zichnogaltijd loswrikken vanCD&V en hopendat hetgezichtsver­

liesdan aan die kant zal vallen.Enig sadomasochisme is de N-VA niet vreemd,zoals de gebeurtenissen van de voorbije weken hebben bewezen.

Z5&T-.

meowrae. I-W Nfeuwe

SKI fUiTiTke

JewrywfER I cwieR&öRr -1--- l_s--- :

TE

fitiöToUtfBAL

Deze week :

• De omerta van de hypocrisie 2

• Turkije voor de Turken 4

•Ankara stemde mee 7

• Vlucht naar Vitaya en Vijf tv 10

• Een rood gevaar? 14

Van Hero tot Zero

Kan men politiek bedrijven én rekening houden metdé mens? Bekijk het ongeloof in het gezicht van Jean-Marie Dedecker.Bekijk de doffe blik van Bart Dewever. Het ant­

woord staat er ingegrift.

Zowat twee wekengeleden samen de tri­ omferende hoofdrolspelers van deWetstraat, dievriend kartelgenoot en vijand deden sid­ derenenbeven. Nu beidenbron van immens leedvermaak bij gezworen en omfloerste vij­

anden.

Uitgeteld in de touwen.

Welaten de politieke analyses voor elders in dit blad. Maar Jean-Marie en Bart zijn ook mensen. Heel ergnaïef. Dat is het minste wat van henkan gezegdworden. Endus onge­ schiktvoor de politiek?

De partijraad vande N-VA dwong Dewe­

ver tot hetverloochenen van zijnkortston­

dige romance. Tot ontrouw.AlsDewevers inhoudelijkediscours ook maar een beetje aanleunt bijzijn persoonlijkheid, dan moet hij gekraakt uitdit avontuur komen. Hem wordt zelfsnietde eer van dezelfgekozen aftochtgegund.

EnDedecker dan?Gepokt en gemazeldin dehardetopsportwereld, waarwordt uitge­

deeld enontvangen. Maar detegenstander is gekend. Diestaat aande andere kant van het tapijt. Inde politiek nietaltijd.

Dedecker is er niet de figuur naar om medelijden op te roepen. Toch kunnen we niet anders danmeevoelen met hem, want zo’n vernederende behandeling verdient niemand. Binnengehaaldworden langs de grote poort en dan linea recta afgevoerd langs de dienstuitgong. Metapplaus voorde niet bewezen diensten. Nieteens misbruikt,

zoals bij de VLD. Gewoon ongebruikt gela­ ten. Op éénweekvan hero tot zero. Cynisme wordt wel eens het tegendeelvan naïviteit genoemd. Bij hetwoordcynismeduiken twee namen uit onze politieke wereld op: Dewe­

ver en Dedecker.

Diehet cynisme bewust bedrijven, het niet hypocriet verstoppend achter grote verhalen.

Die de realiteit met veel wantrouwengade­

slaan en beoordelen. Ontpoppen juist deze twee zichals kampioenen vande naïviteit.

Huncynisme blijkt het harnas dat de naï­

viteit omhult. Maar het sterkste harnas kan doorboord worden. Dan blijven slechtstwee hoopjes ellende achter.

Verhofstadt maakte het ook ooitmee.Het

‘joenk’ werd door het ACV verbannen naar Toscane. Om destesterker terug tekomen, maar danwelnadathijgeleerdhaddat dé remedie om in de politiek niet gemanipu­

leerd en belogen tewordener in bestaat zelf te manipulerenen te liegen.

Misschien kunnen Dewever en Dedec­ kerde villa in Toscane voor enkele maan­

den afhuren. Staat in deze voor Verhofstadt drukke tijdentochleeg.Samen olijvenkwe­ ken en chianti drinkenbij heerlijk knappe­

rige bozza met pecorino. En leren achter­ dochtigte zijn.

Dan worden zijmisschienooit grote poli­

tici, maar welkleinere mensen. Of ze blijven gewoon genieten in Toscane.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U magrechtstreeks opde pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ookvia het gewoneredactieadres

Plankzeil naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

Pubers en beesten

2

De dingen dezer dagen V W Vorst ligt plat ^Dit op apegapen li gg end apenland

En in tegenstelling met wat de serieuze media u op de mouw proberen te spelden, komt dat niet omdat ze teveel verdienen, maar omdat de Vlaamse VW-werknemers - de Waalse uiteraard niet, wegens “intellectuellement incapable (zegt onze minister­

president) - massaal ‘t Pallieterke lezen. Als zelfs daar spontaan stakingspiketten ont­

staan om het recht te verkrijgen tijdens hun kredieturen ‘t Pallieterke te lezen, kunt u toch niet achterblijven, zeker.

Trouwens, wie U nu een abonnement neemt voor een heel jaar (85,80 euro op rekeningnummer 409-6519491 -68) krijg U ‘t Pallieterke tot op het einde van dit jaar gratis en voor niks.

Bel naar onze lieftallige secretaresse in onze weelderige kantoren - 03 232 I4 I7 - en zij zal U bereidwillig te woord staan

De omerta van de hypocrisie

Elke dag lees ik gazetten en kijk ik naar

"het nieuws" op diverse zenders. Van vrij­

dag I december tot woensdag 6 december gingen er vijf dagen overheen voor in een krant van woensdag 6 december, en in ver­

band met het "incident" in Beringen met ste­

nengooiende Turkse “jongeren” - onder wie nochtans twee meerderjarigen - naar joodse leeftijdsgenoten, het woord "racistisch" viel.

Als het goed is, wordt het in dit krantje ook gezegd. Het was dus tante Laurette van justi­

tie die het in eerste instantie weliswaar over een “walgelijke actie" had, maar er in tweede instantie aan toevoegde dat die was ingege­

ven door racistische motieven. Bij niemand anders van het leger politieke mandataris­

sen die zes regeringen en zeven assemblees bevolken, noch vanuit de gesloten gelederen van nieuwslezers en duiders viel er niet eens een verre echo van het woord op te van­

gen. Een woord dat vandaag nochtans te pas en te onpas gebruikt - of is het misbruikt? - wordt om de door de linkse kerk gepredikte enige en waarachtige democratie voor onge­

wenste infiltratie te behoeden.

U zult er dus evenmin als ik veel moeite mee hebben om U de hype voor te stellen die tot leven zou zijn gewekt dankzij de inbreng van alle correct denkende politici, het “cen­

trum” van Gedapochef Jozef de Witte en de aan al deze lefgozers schatplichtige “media”, mochten de stenengooiers van Beringen geen Turkse, maar snotapen van autoch­

tone origine zijn geweest. Nog afgezien van een door de premier van het land onmid­

dellijk getrokken en uiteraard onaanvecht­

bare conclusie, zou de stamboom van ieder van hen in een diepgaand onderzoek uitge­

plozen zijn tot en met ieders betovergroot­

vader. En gebeurlijke “positieve” resultaten zouden, a rato van één portie daags, door de media zijn uitgesmeerd zolang de voor­

raad strekte. Nu het “wangedrag" dat tot

“het incident” heeft geleid, uitermate streng is beteugeld met liefst dertig uren werkstraf (!) per Turkse jongere, prijst Gedapochef De Witte zich dermate gelukkig met het door politie en gerecht gegeven “prachtig en kor­

daat signaal" (sic) dat hij het zinloos acht om vanuit zijn “centrum” nog een bijkomende klacht in te dienen. Zand erover dus en als het moet nog wat restjes van dat goedje in de ogen van de Jan Modaal die niet helemaal mee zou zijn.

In dezelfde samenhang over van Beringen naar Brugge. En van met stenen gooiende Turken naar het tegen de grasmat boksen van de “witte” voetballer Jimmy de Wulf van Cercle door zijn “zwarte collega” Igor Lolo uit Ivoorkust en van Germinal Beerschot.

De herrie daaromtrent mocht er zijn. Er werd zwaar gebakkeleid over bondsregle- menten die al dan niet mogelijkheid bieden op herspelen van de match. Er werd uitge­

breid gediscussieerd of tv-beelden nu al dan niet mochten meespelen voor het bepalen van een strafmaat. Vooropgesteld dat een sanctie sowieso wel kon, vermits de ref van dienst de uppercut van Lolo niet gezien had, ook geen gele of rode kaart had getrok­

ken en de muilpeer volgens de regels van de voetbalwet dus niet eens bestaat.

In tegenstelling tot het incident van Berin­

gen waar alsnog het woord racisme opdook, is dat rond het incident van Brugge compleet achterwege gebleven. Maar U zult er alweer evenmin als ik veel moeite mee hebben om de “weerklank” in te schatten mocht niet Dewulf tegen het gras zijn gebokst door Lolo maar had, omgekeerd, Jimmy het hoofd van Igor met een boksbal verward. De graad van racisme, dèér mee verweven, zou de hoog­

ste pieken hebben gehaald. De kans is levens­

groot dat politici van alle kanten en uit alle hoeken en gaten zouden zijn toegesneld om voor camera en praatpeer blijk te geven van hun afschuw. Het collectief vermijden van de geringste verwijzing naar “mogelijk racis­

tische motieven” bij de heer Lolo staat wel in schrille tegenstelling tot het politiek cor­

recte gedoe over "racisme" van supporters die anders gekleurde tegenstanders als "vij­

and" zien en hen op oerwoudgeluiden trak­

teren, terwijl ze anders gekleurden uit eigen ploeg op handen dragen. Ironie van het lot wil dat Lolo uitgerekend bij Germinal Beer­

schot speelt, de club die als primus gebrand­

merkt staat inzake “racisme” bij supporters.

Omdat ik weet hoe het er op een speelveld aan toe kan gaan, verdenk ik geen haar op de kop van Igor Lolo van “racisme”. Maar omdat ik ook het leven zoals het onder sup­

porters is, ken, erger ik me wel te pletter aan het politieke bazuingeschal over “racisme”

in diezelfde tribunes en aan de draconische maatregelen waarmee wordt gedreigd. Dat terwijl er collectief een ronduit hypokriti- sche “omerta” rond het woord “racisme"

in acht wordt genomen in gevallen zoals in Brugge en Beringen vastgesteld.

D.Mol

De Vlaamse Rand,

dat moeilijke stukje Vlaanderen

“Verfransing Vlaamse Rand blijkt een illu­

sie”. We zijn in de Vlaamse Rand heel wat gewoon, maar het was toch schrikken: die onthutsende titel in het blad dat ooit het Vlaamse staatsblad was. De aankondiging boven een vrij ruim uitgesmeerde bijdrage mét kleurfoto over de geruchtmakende stu­

die van de hand de VUB-“deskundige” Kris Deschouwer. Die had na enkele uren optel­

len, aftrekken, vermenigvuldigen en mis­

schien ook delen, eindelijk “wetenschappe­

lijk” vastgesteld dat het met die verfransing van de Vlaamse rand al bij al nog meevalt.

Alleen moeten de Vlamingen er rekening mee houden dat die wetenschappelijke bevin­

ding niet telt voor de zes Vlaamse facilitei­

tengemeenten, de beroemde zes waar Micha Mara zo van hield. Volgens de geleerde pro­

fessor, het wetenschappelijke kennersgewe- ten van de VRT om verkiezingsuitslagen uit te leggen, hadden die zes Vlaamse gemeen­

ten “eigenlijk al in I963 bij Brussel moeten gevoegd worden." Ach, die domme, domme Vlamingen toch....!

Bart Laeremans, de “Vlaamse Rander” van de partij waarvan u de naam kent, was niet de enige die zich die voorbije 24ste novem­

ber bij het vernemen van die blijde bood­

schap een meer dan stevige Vlaamse bult schrok. Ze waren met velen in de Rand om zich verbijsterd af te vragen of de Brusselse geleerde man het misschien over de Cana­

dese “rand” rond het bijna independentisti- sche Québec had. Of moesten we weer eens ons slecht karakter laten spreken en geloven dat Deschouwer de wetenschappelijke deur wilde openstellen voor het zomaar bij Brus­

sel voegen van minstens de zes van 1963.

U weet het misschien nog? Politiek Vlaan­

deren dat toen rond de tafel zat, was zo con­

tent over het eigen doen en laten omdat men veel erger had kunnen voorkomen! Of niet soms? De democratisch verkozen represen­

tant van die stoute partij - Bart Laeremans dus - schreef intussen vele bladzijden vol om even rekenkundig als “de studie" te bewijzen dat Deschouwer het - bewust of onbewust - bij het meer dan verkeerde einde had.

Vreemd volk

Dat grote gevecht tussen gelijk en onge­

lijk gaan wij hier niet nog eens opvoeren., Decennia lang kijken naar wat we onder onze ogen zagen en nog altijd zien gebeuren, is meer dan voldoende om te weten dat de verfransing van de Vlaamse Rand geen illu­

sie is. Met alleen deze kleine nuance dat het inderdaad zo is dat Vlamingen in de Vlaamse Rand het nu al meer dan veertig jaar uithou­

den, dat Vlamingen in die Vlaamse Rand geen wetenschappelijke studies nodig hebben om te blijven geloven dat die Vlaamse Rand nog altijd Vlaanderen is, dat “de anderen” zich dus aan ons moeten aanpassen en niet omge­

keerd, zoals die buitenlandse en natuurlijk uitsluitend Franssprekende stemmen ons met vriendelijke aandrang als goede raad wilden meegeven tijdens een Vlaamse dis­

cussieavond over taalbeleid in Vlaams-Bra- bant. Met de Vlaams-Brabantse gouverneur als gastspreker mocht men verwachten dat die kloeke Vlaamse taal zou spreken, maar zelfs in het Vlaamse Vlaanderen zijn gouver­

neurs niet gemaakt om zonder omwegen de Vlaamse puntjes op de taalwettelijke i te zetten. Voor de Vlamingen die er ook waren om te luisteren naar wat hun gouverneur daar in het Vlaamse Tervuren kwam vertel­

len, waren er wel volgehouden aansporin­

gen om de meertaligheid te belijden als de alleen zaligmakende poort naar een nieuwe gelukkige wereld! Een verhaal dat ook in Vlaamse salons op een groeiende luister­

Guy Verhofstadt, toespraak op VLD-studiedag

‘Meer Vlaanderen’ op I4 februari I998

sociSlTcTnS^h .TM6 huidigC federa,e re8eri"S en haar onmacht een . ele'd te VOeren die naam waardig, vindt mede zijn oor­

sprong in de structuur van onze staat en haar instelling. ’ niet ofntuXp'liiien beh<\ren we! omvangrijke uitgavenpakketten, maar zij zijn invLod I. v J k verantwoordelijk voor hun inkomsten. Zo kunnen zij geen bereidheid kan rekenen. Vreemd volk toch, die Vlamingen. ...altijd maar weer met zoveel inzet willen afstaan wat de anderen nog niet eens opeisen.

En even vreemd

Dezelfde reactie was er bij het lezen van het zoveelste Vlaams ministeriele antwoord op een zoveelste vraag van nog een ander lid van diezelfde stoute partij, Luk van Nieu- wenhuysen om hem niet te noemen. Een vraag van niet eens vijf regels lang, een ant­

woord van bijna drie dichtbedrukte bladzij­

den! Het was de zoveelste herhaling van de al zo vaak gestelde vraag over de Vlaamse onwil en onmacht tegenover de Franstalige schooltjes in de Vlaamse Rand. Dezelfde ijve­

rige vragensteller liet eerder al de man die zegt Vlaams minister voor de Vlaamse Rand te zijn, zeggen dat die schooltjes ons jaarlijks tien miljoen euro kosten, dat het Franstalig onderwijs in de Vlaamse faciliteitengemeen­

ten er in grote mate onderwijs is voor niet- Belgen waarvan wij niet eens mogen weten of die kinderen wel echt in de gemeente zelf wonen. Zo wil het de Belgische wet. Vla­

mingen mogen wel de rekening betalen. Het resultaat van al die vragen is en blijft het­

zelfde: die “Vlaamse Franstalige” schooltjes, de vruchtbare bakermat van de niet stop­

pende verfransing van de Vlaamse rand, wor­

den nog altijd door de Franstalige onderwijs­

inspectie gecontroleerd. Dat hebben wij zelf zo gewild: “De Vlaamse Gemeenschap”, zo staat het letterlijk in het ministeriële ant­

woord, “heeft immers hoe dan ook op het Overlegcomité van I5 maart I994 ingestemd met de overdracht van de onderwijstaal- inspectie naar het federale niveau.” Waar­

over maken wij ons vandaag nog druk als we meer dan een decennium geleden dat afston­

den. Meer nog, de Raad van State stelde dat die taalinspecteurs eigenlijke Vlaamse ambtenaren moesten zijn omdat ze werk­

ten voor de Vlaamse Gemeenschap, maar diezelfde Vlaamse Gemeenschap sloeg die stellingname in de wind, want men had nu eenmaal afgesproken dat het federale con­

troleurs zouden zijn. Stel je even de omge­

keerde toestand voor? De vraag stellen is het antwoord geven!

Nog vreemder

Kan iemand mij toch eens duidelijk maken waarom Vlaanderen en de Vlamingen altijd zo gemakkelijk toegeven? Waarom Vlaande­

ren en de Vlamingen ruzie maken over al dan niet een Vlaams leeuwtje op een Belgische tricolore (!) sjerp voor een Vlaamse burge­

meester, maar tezelfdertijd zo gul uit handen geven wat de hoogste rechtbank in dit apen­

land haar toewijst? Waarom Vlaanderen en de Vlamingen vandaag die Vlaamse rand lie­

ver kwijt dan rijk zijn? Ter plekke wil men er nochtans nog altijd voor gaan. Een voor­

lopig laatste goed voorbeeld: in de Vlaams - Brabantse Vlaamse gemeente Grimber­

gen moeten verenigingen die bijvoorbeeld een gemeentelijke zaal willen gebruiken, dat voortaan in het Nederlands doen en alleen in die taal. Grimbergen, zoals eer­

der al Merchtem met het opgelegde Neder­

lands op de speelplaats van de school, zijn gewone Vlaamse gemeenten. Zonder faci­

liteiten voor de Franstaligen dus. Toch zien de Vlaamse besturen van die gemeenten zich verplicht om met stapels al vaak gebruikte zandzakjes de oprukkende Franstalige vloed­

golf tegen te houden.

Is dit niet de beste weerlegging van die onzindelijke becijferde redenering van die perfesser uit Brussel volgens wie de verfran­

sing van de Vlaamse Rand een illusie is?

Mare Platei

De dingen dezer dagen

Het priestercelibaat

Uit mijn humaniora herinner ik me enkele gastlessen van E. H. Herman Boon, missie- pastor en op het eind van zijn leven aalmoe­

zenier op Zaventem. Onder meer kwam hij eens spreken over een levensoptie waar nie­

mand van ons, ook niet de overtuigd katho­

lieke leerlingen, ernstig over dacht: het pries­

terschap.

Hij maakte zich geen begoochelingen over zijn kansen om de jeugd van tegen­

woordig, die “gedoopte heidenen”, te over­

tuigen, maar kwam gewoon eerlijk getuige­

nis afleggen. Hij vertelde hoe hijzelf door God geroepen was: tijdens zijn retorica, ter­

wijl hij verliefd was op een meisje, werd hij in een slapeloze nacht door God gegrepen, want God, die pakt u”. Hij deelde haar mee dat hij priester zou worden, en ze gingen elk hun weegs. “Ze is nu moeder van zes kin­

deren”, maar hij had zijn eigen keuze nooit betreurd.

Hij behandelde ook de leegloop van het priesterambt door uittredingen en gebrek aan roepingen: “Telkens wanneer er één van ons sterft, dan verdelen wij zijn taken onder ons, dan werken wij nog wat harder. En wij beseffen dat er straks niemand van jullie hier zal staan om onze plaats in te nemen. Ergens is het niet eerlijk van jullie generatie.”

Een tijd geleden organiseerde het college een reünie van ons leerjaar. Het bleek dat de meesten van ons geworden waren wat ze zich voorgenomen hadden en het zelfs ver geschopt hadden: als arts, vorser, bankier, tv-journalist. Wat waren wij een jaar van geluksvogels, we hoefden maar iets te willen en we kregen het. Alleen, hoewel een aan­

tal klasgenoten brave kerkgangers was geble­

ven, was niemand op de wenk van Herman Boon ingegaan.

Geen verplichting

Een enquête van Gazet van Antwerpen onder Vlaamse priesters leert dat de mees­

ten gelukkig zijn met hun levenskeuze (allicht, want de anderen zijn uitgetreden), maar dat 80% vindt dat het verplichte priestercelibaat beter afgeschaft wordt. Zelf ben ik een afval­

lige, dus het zijn mijn zaken niet, maar ik ben de debatten in de Kerk van op een afstand blijven volgen, meestal met sympathie voor de behoudsgezinde strekking. Die progres- sieven die geen vrede hadden met de Kerk en haar daarom wilden veranderen, moes­

ten voor mijn part maar eens de moed van hun overtuiging opbrengen en er gewoon uit stappen, met achterlating van hun veilige postjes. In de kwestie van het celibaat echter hebben de hervormers gewoon gelijk.

Een aantal jaren geleden zond de staats­

omroep een debat uit over dit onderwerp.

Aan de ene kant waren enkele behouds­

gezinde leken, aan de andere professor Schoors, docent Hebreeuws aan de KUL, en zelf tot ontslag uit het priesterambt gedwon­

gen (maar “ik voel mij nog priester”) toen hij voor het huwelijk koos. De keuze van spre­

kers was een typische manipulatie door de omroep: het progressieve standpunt laten vertolken door een deskundige, het conser­

vatieve door leken. Desalniettemin, er was geen speld te krijgen tussen de argumenten van de prof.

Zijn opponenten beweerden dat het pries­

tercelibaat door de eerste christenen inge­

steld was, terwijl het een kerkpolitieke beslissing van latere datum betreft. Paulus beval het celibaat aan, niet specifiek voor

Echos uil de Koepelzaal

Ontslag ___________________ _

Er is nogal wat gelijkenis tussen de inhe­

rente beperkingen van een weekblad en de (non-) werking van een doorsnee hedendaags parlement, dus ook van de Vlaamsche Paro­

chieraad. Dat werd deze week nog mooi geïl­

lustreerd door het vertoon - zeg maar rus­

tig de niet eens erg vermakelijke soap - rond het bijzonder kortstondige N-VA-lidmaat- schap van Jean-Marie Dedecker. Het num­

mertje dat Filip Dewinter en de rest van de oppositie op Sinterklaasdag kwamen opvoe­

ren in die Brusselse overdekte koer, was lou­

ter voor de eigen achterban bestemd en is ondertussen door de voorthollende feiten al weer feestelijk en compleet achterhaald.

Idem moet dit weekblad (als alle andere) maar afwachten of er vandaag of morgen niet nog een onverwachte plotwending de verhaallijn weer afbreekt of herneemt in een

ambtsdragers, maar voor alle christenen, doch maakte er geen verplichting van. Er waren in de hellenistische wereld cultussen met ongehuwde priesters, het zou niemand verbaasd hebben als Jezus en zijn apostelen het ook zo geregeld hadden, maar dat deden zij niet. (Zo waren er ook met priesteressen, en toch opteerde de Kerk hier niet voor;

Paulus gebood de vrouwen om in kerkbij- eenkomsten te zwijgen.) Later wou de Kerk priesters overal naar believen kunnen inzet­

ten, en dan waren familiebanden hinderlijk.

Daarnaast was er het voorbeeld van de mon­

niken, wier levenswijze van nature wél om vrijheid van gezinsverplichtingen vroeg.

De oplossing?

In een aantal religies maakt men een onderscheid tussen seculiere priesters, die maatschappelijke functies uitoefenen en gehuwd zijn, en reguliere priesters of monni­

ken, die in het kader van hun breuk met al het wereldse ook de celibaatsverplichting aan­

vaarden. In het hindoeïsme kent men brah­

manen, die hun priesterfunctie van vader op zoon doorgeven, en die alle levensritue- len leiden, van naamgeving over huwelijk tot crematie; en daarnaast célibataire wereld- verzakers die in principe buiten de maat­

schappij leven. In Japan heeft men boeddhis­

tische monniken, maar voor de rituele taken bij grote levensmomenten wendt men zich tot de Shinto-priester, die gehuwd is. Alleen het ritueel voor de afgestorvenen vertrouwt men soms toe aan monniken, juist omdat zij de breuk met de wereld belichamen. Dich­

ter bij huis zien we hoe de orthodoxe chris­

tenen gehuwde bedienaren van de eredienst kennen naast célibataire monniken. Dat staat dichter bij de oorspronkelijke praktijk van de Kerk.

Verder is het celibaat voor de meesten een niet zo weldoende beproeving. Vele celi­

batair levenden, priesters zowel als ande­

ren, zoeken vormen van compensatie voor het gemis aan intimiteit, wat tot aberraties leidt. Dat is geen typisch katholiek probleem.

De boeddhisten gaan er prat op dat zij yoga- praktijken kennen die de geslachtsdrift trans­

formeren in iets hogers, maar Tibetaanse kloosters waren evengoed het toneel van allerlei onoorbaars tussen lama's en novi­

cen. De célibataire levenswijze is gewoon niet geschikt voor de meerderheid van men­

sen, ook niet voor velen die best goed werk zouden kunnen doen als zielzorger en leve­

rancier van trouw- en rouwmissen.

Zou de afschaffing van de celibaatsver­

plichting tot meer roepingen leiden? Nee, zegt men, want ook bij dominees is er een roepingencrisis. Inderdaad, de belangrijkste reden om geen priester of dominee te wor­

den, is dat men überhaupt niet meer gelooft.

Maar feit blijft dat vele gelovige jongeren omwille van het celibaat de priesterroeping niet in overweging nemen, en dat honder­

den priesters louter om die reden uitge­

treden zijn, mensen die noch aan het geloof noch aan het priesterschap wilden verzaken maar nu eenmaal wilden huwen. Het toela­

ten van gehuwde priesters zou onder meer tot een aanbod aan late roepingen leiden, gehuwde mannen die zich in de Kerk willen engageren, ook als priester. De Kerk moet het zelf weten, maar mij dunkt dat zij zich­

zelf en haar leden een dienst zou bewijzen door de celibaatsverplichting voor seculiere priesters af te bouwen. K^oenraad E^lst

volkomen andere zin. Uw chroniqueur acht zich alleszins ontslagen van het produce­

ren van een echo over wat vorige woensdag daar werd gedebiteerd want door de fei­

ten van zaterdag (de partijraad en het ont­

slag) zonder voorwerp en niet langer actueel.

Zoals men ook vooraf reeds wist dat in zo'n openbare vergadering slechts een schimmen­

spel wordt opgevoerd en dat echte beslissin­

gen niet daar genomen worden of echte pri­

meurs niet daar te beluisteren vallen.

Herentalse Worst en Geelse Darmen

Minstens even bespottelijk is heel die (kortstondige) heibel rond de veiligheid van de fietsers die gebruik (moeten) maken van de 383 verkeersrotondes

Lees verder opblz. 14

Aan Laurent de Belgique 175.000 mijlen onder zee Tervuren

Gij Alzheimerpatiënt,

‘t Is waar, ‘t is niet eerlijk: uw grote broer krijgt een eigen helikopter, en gij moet het met een simpele Ferrari stel­

len. Men zou voor minder het kot onder­

steboven draaien. Uw zus mag stoeien in alle paleizen die Oostenrijk en Boulogne- Bilancourt rijk zijn, en gij moet u tevreden stellen met een schamele villa waar ge dan bovendien nog vrouw en kinderen in moet onderbrengen. Uw onderdanen weigeren uw dotatie stelselmatig te verhogen en ver­

slijten u voor dommerik die zijn diploma’s alleen aan papa te danken heeft. En als gij dan eens op creatieve manier een paar cen­

ten probeert bij te verdienen, dan is het ook niet goed. In uw plaats waren wij het al lang afgebold uit dit land van ondankba­

ren, zoals een deel van het kroost van uw grootpapa Leopold Drie dat ooit al heeft gedaan.

Vooralle duidelijkheid: natuurlijk wist gij van niks. En zelfs als gij van iets wist, dan weet ge nog van niks. En als ge toch van iets weet, dan zijt ge het al lang vergeten. De een heeft Parkinson, de ander Alzheimer.

Nog anderen hebben Opus Dei, en laten milieu- en bouwreglementeringen sabo­

teren om kloosters te kunnen bouwen.

En die weten later ook van niets meer. En ook de publieke opinie herinnert er zich na korte tijd niks meer van, want de pers durft één dag per jaar een wolkje kritiek uitoefenen op het koningshuis, om dan zich voor de rest van het jaar te hullen in beate bewondering.

Het is overigens goed dat de marine eens iets nuttigs doet, in plaats van op dol­

fijnen te gaan jagen of een mijnenveger af te breken op zoek naar wisselstukken voor een andere. Zijn die 175.000 euro trou­

wens juist geen Wiedergutmachung voor die dolfijnen die destijds op weg naar de Perzische golf dienst deden om het boord- geschut af te stellen ? Er zijn namelijk sterke aanwijzingen dat een deel van die fameuze 175.000 "geïnvesteerd” zijn in uw dieren­

klinieken.

Woef! Zegt De Standaard: ‘Als de straf- rechtbank dit bevestigt, dan is het nog niet zeker dat de prins mee zal moeten opdraaien voor de schade. Als niet bewe­

zen wordt dat hij iets afwist van de fraude - en niets wijst daar voorlopig op - dan blijft hij allicht buiten schot.’ Zoals bekend zijn rechters dierenvrienden en ze zullen dus op zijn minst verzachtende omstandighe­

den aanvaarden.

Maar vermits rechters ook mensenken­

ners zijn - en de juiste mensen moéten kennen - lijkt het nog veel waarschijnlij­

ker dat gij in het geheel niet verontrust zult worden. Enkele grondwetspecialis- ten hebben uitgedokterd dat gij weliswaar niet onschendbaar zijt, wij willen de eer­

ste magistraat nog tegenkomen die het lef heeft zijn hand op te heffen tegen de gelief­

koosde monarchie. Het schijnt dat ene kolonel Vaessen, een plichtsvergeten vroe­

gere adviseur uwer belangen, uit zijn nek klapt, en dat zijn advocaat ermee dreigt u desnoods in het getuigenbankje te roepen om de waarheid aan het licht te brengen.

Dat gij wel degelijk op de hoogte waart van het gebruik van nepfacturen om geld weg te sluizen bij de marine. Wat let u om die Vaessen en zijn verdediger uit het gezichts­

veld te doen verdwijnen? Wij bezorgen u met plezier het adres van enkele vertegen­

woordigers van de PS, die bewezen heb­

ben deze vaardigheden tot in de puntjes te beheersen.

Beste, binnenkort is het Kerstmis en Nieuwjaar. Dan krijgt gij wellicht wat zak­

geld van papa en mama, en dan kunt gij beginnen sparen om het geld dat per onge­

luk in uw villa en uw klinieken is terechtge­

komen, terug te storten aan de Belgische belastingbetaler. Eventueel moeten gij en Claire maar eens een paar dagen wat min­

der spenderen aan konterfeitsel en boter­

hammen met choco eten in plaats van kavi­

aar. En weest blij dat ge in dit apenland leeft, waar alles mogelijk is en ministers en koningskinderen van alles kunnen afschui­

ven op hun ondergeschikten, tenzij ze natuurlijk een liedekijn zijn gaan kwelen op een feest van het Sint-Maartensfonds. Dan worden ze aan het (berken) kruis genageld, iets wat u als logebroeder - en met de hulp van uw broeders - uiteraard nooit mag of zal overkomen. Het zou trouwens nog te veel eer zijn ook voor een hansworst zoals

4

De dingen dezer dagen

Turkije voor de Turken

laren geleden hadden de medewerkers van de toen nog bestaande tv-programma s voor Turken dolle pret. De politieke cor­

rectheid steeg van dag tot dag en de slogan

‘Eigen volk eerst’ was voor de rechtgeaarde VRT-telexscheurder (zoals wij het journaille noemden) een uitvinding van Satan zelf. Een Turkse collega toonde mij wel tezelfdertijd de grootste Turkse krant die haar eigen ver­

sie van AVV-VVK als ondertitel had. Die was simpel: Turkije voor de Turken. Een andere Turkse kennis toonde me zijn pas­

poort (voor de Vlamingen: dat is iets anders dan een identiteitsbewijs). Daar was netjes de godsdienst op ingevuld zodat volgens zijn eigen woorden, douane en grenspolitie zon­

der gevaar niet-islamitische Turken konden koeioneren.

Ik geloof niet dat de verzameling poli­

tieke schaapskoppen die voor de toetre­

ding van Turkije tot de Europese Unie plei­

ten, in staat zijn het land aan te wijzen op een blinde kaart. En het bestaat niet dat ze ooit iets over de geschiedenis van het land gele­

zen hebben dat langer is dan een half A4’tje.

Turkije in de EU verwelkomen betekent dat Vlaanderen een buitengrens heeft met Syrië, Irak, Iran, Azerbeidzjaan en Armenië; alle­

maal bekende haarden van vrede en wel­

vaart. Maar iedere keer het daar weer eens spant over de Turkse controle van de levens­

noodzakelijke waterbronnen voor het hele Midden-Oosten, worden wij van Lommel tot Oostende belanghebbende en mededa­

der. Wanneer het Turkse leger weer eens Koerden neerlegt, zal het niet alleen meer in Sint-Joost-ten-Node hommeles zijn tus­

sen Turkse Koerden en Turkse Turken. Tur­

ken kunnen nooit hun nationaliteit verliezen en moeten als ze hier wonen en zelfs de Bel­

gische nationaliteit hebben, toch naar het Turkse leger. In de praktijk duurt die leger­

dienst maar vier weken, want in ruil voor 5.200 euro’s mogen de ‘soldaten’ weer naar West-Europa. In het parlement zit zelfs een Turkse imam (bij de collaboratiepartij SP.a/

Spirit natuurlijk) die netjes zijn Turkse leger- plicht heeft vervuld. Anderzijds willen de meeste Turken hier hun dubbele nationali­

teit behouden, want nu kunnen ze gemakke­

lijk neef of nicht trouwen en de familie van de West-Europese sociale zekerheid laten genieten.

Etnische zuiveringen

Toen Ratzinger nog zelfstandig mocht den­

ken, was hij vierkant tegenstander van de toetreding omdat het theoretisch seculiere Turkije in de praktijk ‘christenhonden’ dis­

crimineert die niet geloven in de volmaakte 'godsdienst van vrede’. Het bezoek van Rat­

zinger aan Turkije heeft wel één ding duide­

lijk gemaakt. Er zijn nog nauwelijks christe­

nen; zo’n 80.000. Voor de eerste WO was één derde van de inwoners van Konstanti- nopel/lstanbul christen. Zij waren bijna alle­

maal handelaar, ambachtslui of zelfstandige ondernemer. Historici berekenden dat in vele Turkse steden nauwelijks 10% van de winkeliers islamiet was. De pesterijen die nu al 85 jaar duren, hebben dus Turkije beroofd van vele van zijn beste ondernemers en vak­

mensen, maar dat zal de ‘seculiere’ staat worst wezen. Ook vandaag wordt de Grieks- orthodoxe patriarch van Konstantinopel nog altijd niet erkend en de Turkse staat weigert al 35 jaar de toestemming te geven om een seminarie te openen om nieuwe priesters op te leiden. Op die manier kan men het chris­

telijke geloof zachtjes wurgen.

Er zijn onlangs een paar goede boeken ver­

schenen die ik alle politici kan aanbevelen.

Bruce Clark vertelt in ‘Twice o Stronger’ het drama van I923. In I9I9 moet het verslagen Ottomaanse rijk het grootste deel van het huidige Europese deel van Turkije aan Grie­

kenland afstaan (zij het met uitzondering van Konstantinopel). Ook Smyrna (nu Izmir) en omgeving in Klein-Azië worden Grieks. De Grieken willen zoveel mogelijk achterland veroveren en trekken diep Anatolië in, want daar zit de vijand. Het grootste deel van het Turkse leger erkent niet langer de sultan en weigert de vredesvoorwaarden te aanvaar­

den. De Grieken, gesteund door de Brit­

ten, marscheren tot op I00 km van Ankara.

Sommigen dromen heimelijk van de herove­

ring van de oude hoofdstad van het Byzan­

tijnse rijk: Konstantinopel. Maar op de Ana- tolische hoogvlakte slaagt Kemal Mustafa er in de Grieken tegen te houden. De Grieken moeten tenslotte terugtrekken en ze ver­

woesten dikwijls alles wat ze tegenkomen.

De Turken vermoorden op hun beurt niet- gevluchte Grieken. De oorlog duurt twee en een halfjaar. Fransen en Italianen steunen de Turken uit jaloezie omdat zijzelf niet genoeg uit de brand gesleept hebben en omdat ze de Britse bondgenoot van de Grieken een hak willen zetten. Maar de meeste steun voor de Turken komt van Lenin en de Sovjets die een groot deel van het Turkse leger bewa­

penen om de kapitalisten de pas af te snij­

den. De Britten hebben inmiddels Irak weg­

gekerfd uit het vroegere Ottomaanse rijk en ze hebben zich verzekerd van de oliebron­

nen rond Mosoel. Ze laten de Grieken ijs­

koud vallen en het doodarme Griekenland kan niet langer de oorlogslasten dragen. Het Griekse leger vlucht en de Turken verove­

ren Smyrna. Ze vegen het oude verdrag van de kaart en zetten de sultan af.

Het verdrag van Lausanne regelt in I923 een eerste reusachtige etnische zuivering.

Een miljoen christenen (meestal Grieken) moeten Turkije verlaten; 400.000 moslims gaan weg uit Griekenland. Clark gelooft niet in het multikulbedrog en bewijst dat deze uit­

wisseling een goede zaak was en dat homo­

gene etnische staten beter werken en min­

der conflicten met buurlanden hebben als de etnische minderheden klein zijn. Ondanks alle grote en kleine ruzies is er nooit meer een formele oorlog tussen Griekenland en Turkije geweest.

Pogrom

Sommige oudere lezers herinneren zich misschien ook nog de vreselijke pogrom van I955. Grieken die voor 1918 in Konstantino- pel/lstanbul woonden moeten in I923 Tur­

kije niet verlaten. Ze worden wel voortdu­

rend gepest, extra zwaar belast en in de Tweede Wereldoorlog zelfs naar werkkam­

pen gedeporteerd. Af en toe wordt de toe­

stand wat beter en dan kunnen de Grieken hun oude beroepen weer opnemen. In de jaren 50 zijn er nog zo’n 120.000. Wanneer de eerste problemen rond Cyprus begin­

nen, toen nog Brits, besluit de Turkse rege­

ring om eventjes druk op de ketel te zetten.

Ze organiseert zelf een Turkse ‘Kristall- nacht’ in Istanbul. Meer dan 100.000 hys­

terische Turken slaan 4.500 Griekse win­

kels kort en klein of roven alles wat niet te heet of te zwaar is. Het gepeupel weet perfect welk pand Grieks is, duizend privé- woningen ondergaan dezelfde behandeling.

En natuurlijk worden de Griekse vrouwen en meisjes op grote schaal verkracht. De meeste Griekse kerken worden ontheiligd, beroofd of in brand gestoken. De kerken van één beruchte Griekse collaborateur wor­

den echter met rust gelaten. Op de kerkho­

ven graven Turken de lichamen van gestor­

ven Grieken op om er mee te voetballen. De politie kijkt heel de tijd de andere kant op en komt niet tussenbeide. Er vallen waarschijn­

lijk maar 37 doden, omdat zoiets internati­

onaal een slechte indruk maakt. De eerste minister is aanvankelijk in de stad aanwezig, ziet dat het goed is en vertrekt naar Ankara, tot hij verneemt dat alles uit de klauwen loopt. Eerst dan treedt het leger op.

De Turken hebben echter de smaak te pakken en kopiëren nog één en ander uit Hitlers boekje. In I964 schoppen ze 11.000 Grieken buiten. Iedereen mag alleen mee­

nemen wat hij/zij kan dragen plus de prin­

selijke som van acht euro per persoon. Van­

daag zijn er nog nauwelijks 3.000 Grieken in Turkije. Zo u er meer wil van weten, kan u een en ander nalezen in ‘The Mechanism of Catastrophe’ van Speros Vryonis jr, of in 'Les Grecs de Turquie' van Samim Akgönül.

JanNeckers

Oxfam Fatale

Deze klantenkrant (54) winter 06 van de wereldwinkel richt zich, gezien de BV’s die er in voorkomen, enkel en alleen tot links Vlaan­

deren! "Eerlijke handel maakt het verschil.

Dat is de mening van het chique volk dat vrij­

willig meewerkt aan de eindejaarscampagne van Oxfam Fairtrade.” Gezichten en lof bijna blote lijven van politici en tv-vedetten moe­

ten het geheel opvrolijken en tot kopen aan­

zetten. Stevaert, Di Rupo, Verhofstadt, Dina Tersago, Roos van Acker, Guy Mortier, Geena Lisa, Tom Barman, Toots Thielemans. Waar bleef Patrick Janssens?

En wij die dachten dat het juist een rechts streven is om mensen in eigen streek eerlijk aan hun trekken te laten komen...

^ kmtvatp € f W WITWAS...

Laurent kreeg zakken vol geld

Roddels uit de Wetstraat

Rel

Plotsklaps werd vorige week dinsdag de volledige Kamer samengeroepen. Omdat er geen eensgezindheid was bereikt over wat men noemt ‘de werkzaamheden’ in verband met de behandeling van de Programmawet en de Wet houdende Diverse Bepalingen (ook mozaïekwet genoemd of minder eer­

biedig; vuilbakwetten), werd een procedure- debat gevoerd waarbij de oppositie ongena­

dig inbeukte op de regering. Vuilbakwetten zijn een ondoorzichtig kluwen van wetjes en aanpassingen van wetten die de regering er liefst gauw-gauw doorduwt, zonder al te veel discussie in commissies. Bovendien zit­

ten daar ook nogal eens dingen tussen die de regering beter apart zou indienen omdat ze eigenlijk volledige afgelijnde gehelen vormen.

In principe moeten zij enkel bepalingen uit­

voeren die met de begroting te maken heb­

ben, maar dat was dus eens te meer niet het geval. De oppositie eiste dan ook de afsplit­

sing van die onderdelen die niets met bud­

get te maken hebben.

Vlijmscherp______________

Aan Vlaamse zijde waren Ampersand Polle Tant en Boze Gerolf Annemans niet te stui­

ten in hun getempeest tegen de onfatsoen­

lijke handelwijze regering. Nooit voorheen zat de vuilbak zo vol: 1.083 artikels en bijna 1.500 bladzijden. Wie kan dat lezen, zeker als ze te laat ingediend zijn. Zo’n lading op drie weken door het parlement jagen, is onaan­

vaardbaar, luidde het.

Gerolf Annemans maakte zich vooral boos omwille van de vele bepalingen over de goksector. Door dat stoemelings als een soort volmachtwet in de vuilbakwet te slui­

zen waardoor alle beslissingen met betrek­

king tot de goksector nu volledig in han­

den komen van het kabinet van Laurette Onkelinx, wordt de parlementaire controle buitenspel gezet. Volgens de erg boze Boze Gerolf is de Belze praatbarak al lang geen parlement meer die naam waardig. Maar naar aloude gewoonte trok de regering zich geen barst aan van de kritiek en verwierpen de hondstrouwe paarse partijen de vraag van de oppositie. Debat over. Zo gaat dat in de Modelstaat van Liegebeest Verhofstadt.

Wendbare Polle

Vorige donderdag kon het Orakel van Brakel gedurende enkele uren zijn praat­

barak niet voorzitten omdat hij “elders”

moest zijn. Een plaatsvervanger dirigeert dan verder het circus. Zo gebeurde het dat Ampersander Polle Tant ook eens iets mocht doen voor de vele sollen die hij maandelijks extra krijgt voor het dragen van de titel van ondervoorzitter. Maar we kennen de Polle als iemand die er anders als de kippen bij is om de voorzitter om de oren te slaan met het reglement teneinde de werkzaamheden te vertragen of gewoon een rondje pesten te spelen. Dat was dinsdag nog het geval met de discussie over de vuilbakwetten. Nu was het anders. Plots was hij de president van de Hoge Vergadering en moest alles in

“een opbouwende sfeer” verlopen. Toen een minister niet kwam opdagen om vragen te beantwoorden, vroeg een parlementslid om in afwachting de zitting te schorsen - iets wat

hijzelf ook anders zou doen - tot de excel­

lente excellentie er zou zijn. Niets daarvan deze keer. Met een nooit geziene mildheid rekte hij de werkzaamheden tot de minister uiteindelijk verscheen. De ene Polle is dui­

delijk de andere niet. Hard in de oppositie, zeer wend- en kneedbaar als hij et zelf voor het zeggen krijgt.

Lorre de poenschepper __

Het was het weekje van Gerolf Annemans wel. Na zijn spervuur op Onkelinkx, richtte hij ook al zijn pijlen op de koninklijke familie, waar Niveaan Patje de Groote zich bij aan­

sloot. Hij vond het heel bizar dat Vrhfstdt - aan wie hij de vraag eigenlijk wilde stellen - noch De Croo aanwezig waren en zich lieten vervangen om present te kunnen zijn op het zatsel ter gelegenheid van I75 jaar Reken­

hof. De vraag ging natuurlijk over de vele duizenden euro’s die de Marine - onder­

deel van de speeltuin van Flahaut dus - had ter beschikking gesteld om de stulp van de prinselijke nar op te kalefateren en te voor­

zien van meubilair en andere ornamenten.

Voor Boze Gerolf was het toch onmogelijk dat Laurent blijft ontkennen dat hij daar iets van afwist. Hij moet op een zeker moment toch gezien hebben dat er in zijn woonst een en ander veranderd was... Hij wilde dan ook weten of de prins niet kan gehoord worden in het gerechtelijk onderzoek en of het niet billijk zou zijn dat hij het gemeenschapsgeld zou terugstorten.

Het antwoord, gegeven door Didier Reyn- ders, was voorspelbaar: de prins geniet wel­

iswaar geen immuniteit, maar het gerechte­

lijk onderzoek is lopende en er kunnen dus geen mededelingen over gedaan worden.

Voor Annemans was het duidelijk dat de gekende beschermingsmechanismen in gang gezet zijn om “de familie” nog maar eens af te schermen en boven de wet te plaat­

sen. Of hoe anno 2006 in de Modelstaat van Guy het Liegebeest de klassenjustitie nog altijd werkt.

Democratisch deficit

Annemans was woest op Vrhfstdt en De Croo. Hij klaagde de fundamentele werking van het parlement aan. Het Rekenhof is een instelling van de Kamer. Het kan dan ook niet dat de premier en de Kamervoorzitter geen prioriteit geven aan de Kamer. Hij kan er bovendien niet bij dat een week lang in de media over die zaak wordt gedebatteerd, dat er een week lang er bedragen worden genoemd, zonder dat er een officiële reac­

tie of mededeling is. Als men daarover in het parlement pertinente vragen stelt, wordt er geen enkel antwoord gegeven, zelfs niet op de vraag of hij bereid zou zijn spontaan een getuigenis af te leggen. Voor de Boze frac­

tievoorzitter is het dan ook duidelijk dat die mensen, zowel de aannemers als de leden van de koninklijke familie, gewoon denken, zoals overigens een paar specialisten de afge"

lopen dagen hebben gezegd, dat zij boven de wet verheven waren omdat de familie had gevraagd tussen te komen en zij tussengeko­

men zijn. Nu het een frauduleuze zaak blijkt te zijn, zijn zij allemaal verdwenen, inclusief de eerste minister. Voor heel deze opera­

tie had hij maar één korte omschrijving: het democratisch deficit in België.

De dingen dezer dagen

Vlaams-Nationale Debatklub

Hector van Oevelen,

hofdichter, maar geen hofnar

Precolumbiaanse Kunst in Jubelpark

Verzameling van

Dora en Paul Janssen

Het was die donderdagavond 7 decem­

ber eens wat anders bij de Vlaams-Natio­

nale Debatklub in Edegem: geen debat over één of ander heet politiek hangijzer, maar een vrolijke avond - zij het met een ernstige grondtoon - met onze eigenste hofdichter Hector van Oevelen. De man “trad in dienst”

bij ‘t Pallieterke op I januari I982, binnen­

kort dus 25 jaar geleden. Die kwarteeuw lui­

mig én ernstig, maar vooral spottend en anti- Belgisch schrijfwerk - dat ook aanleiding gaf tot optredens met een keuze uit zijn schrijf­

sels voor 't Pallieterke - vierde hij uitbundig voor de Debatklub.

Voorzitter Koen Dillen prees niet alleen de dichterlijke spotvogel én de geschied­

schrijver van ‘t Pallieterke (in twee dikke turven), maar ook de organisator van 24 groepsreizen naar Zuid-Afrika. Na het ver­

haal van zijn intrede bij ons gazetje en de - bij ingewijden beroemde - geschiedenis van de “safari’s" door Vlaanderen, met Arthur de Bruyne en Herman Geerts (L.H. Cotvoog- hel) gaf Hector een hele bloemlezing van spotverzen op de politieke kopstukken van het Modelland van het Liegebeest ten beste en wisselde die af met “politieke prikjes”.

Ook enkele (spot)liederen déden het.

Dat de - ludieke, maar ook serieuze - poë­

zie een eersterangsrol speelde en speelt bij de hofdichter - en oud-leerling van Anton van Wilderode - bleek nog eens uit zijn ver­

haal over “hoe het allemaal begon”: dat was in 1981, de tijd van de Poolse ontvoogdings­

strijd tegen de communistische dictatuur, met Lech Walesa en Solidariteit. Twee col- lega’s-vrienden bij de Frut, Ward Hulsel- mans, nu geprezen scenarist en onze hui­

dige hoofdschrijver Leo Custers, zorgden er,

Borms herdacht in Sint-Niklaas

Jonge mannen van even boven de twin­

tig, die geestdriftig deelnemen aan een her­

denking van de door België vermoorde Dr. Borms, dat is toch buitengewoon. Het Bormskomitee wist dat met een groep Gentse KVHV-studenten - naast andere deelnemers - te realiseren op zijn 56ste Bormsdag, zaterdag 9 december jl. in Sint- Niklaas. De eerste herdenking - toen het comité nog “De Pallieters” heette - vond in

1947 plaats.

In de Eucharistieviering, zoals telkenjare in de kapel van de gastvrije Arme Klaren bij de Onze-Lieve-Vrouwkerk en opgedragen door Jozef Vliegen, missionaris van het Hei­

lig Hart in Hamme, werden, naast Dr. Borms en zijn "Rientje”, verscheidene recentelijk overleden Vlaamse voormannen herdacht:

Mik Babylon, Maurits Coppieters, Carlos Vanlauwe, Herman Wagemans, e.a. Guido van der Meersch legde, bij wijze van homi­

lie, de nadruk op het idealistische levensof­

fer van August Borms: tien jaar Belgische kerker en de weigering om in 1946 genade te vragen, een overgave die hij vergeleek met de offers van wereldberoemde voor­

mannen als Gandhi en Martin Luther King maar die toch die universele weerklank niet heeft gekregen. De zedelijke grootheid van Borms - trouw, zeker ook huwelijkstrouw van hem en van zijn Waaslandse Rientje, kinderweelde, levensmoed, vredelievend­

heid en vriendschap - werd in de verf gezet door Erik Verstraete, die besloot met zijn gedicht “Borms’ gelaat”. Met de ontroerend-

Béjart gevierd «<

Stel je voor, een Nederlandse choreograaf, wereldwijd geroemd en terecht, viert zijn 80ste verjaardag in Luik en Charleroi, een­

talig in het Nederlands en met slechts één Franstalig liedje, gezongen door een Walen­

hater. Zou de boel op stelten gezet wor­

den of zou hij op stelten gezet worden? Ja of ja? Ja dus. Het arme kL.tjesvolk, de Vla­

mingen dus (Ward Hermans had in deze gelijk met zijn uitdrukking) aanvaard(d)en het omgekeerde natuurlijk wel. Een Franse choreograaf, niemand minder dan Maurice Béjart, viert met een schitterende reeks ver­

toningen van zijn balletgroep zijn 80ste ver­

jaardag (I januari). De Vlamingen zijn goed

tot Hectors verbazing, voor dat zijn gedicht

“Nieuwjaarswens voor Polen” op bladzijde I van ‘t Pallieterke verscheen... Jan Nuyts voelde wel wat voor (spot)gedichten. Zo begon de loopbaan van onze hofdichter, zij het met een aangrijpend tijdsgedicht. Hec­

tor las het ook voor. Vele satirische stuk­

jes en rake typeringen van “onze” politie­

kers en van de Belgische winkel volgden, zoals: “De Walen stellen eisen, de Vlamin­

gen houden het bij Eyskens”; “Wallonië gaat prat op vele stromen, zoals de Ourthe, de Amblève en l’argent des Flamands”; “Brus- selmans kroop in een zerk, voorwaar zijn meesterwerk”. Evenmin is Hector lief voor Verhofstadt, zeker niet als die de aftrap geeft voor een wedstrijd met de Rode Duivels:

"Trap het af, Guy, trap het af!” Een spitant, een beetje morbied, maar altijd doeltref­

fend genre is het grafschrift, dat Van Oeve­

len graag beoefent, zoals uiteraard weer dat over “onze” eerste: "Dit zal u, wandelaar, verheugen./ Ik ben gebarsten van mijn laatste leugen” of het grafschrift voor Mia Vogels:

“Blabla - dada”.

Er werd daar flink wat afgelachen in “de Basiliek”, maar er werd ook in complete stilte geluisterd tegen Hectors aanklacht tegen de repressiegruwel, bijvoorbeeld in zijn “Inci­

viek gedicht" (Mijn man werd vermoord...) of tegen de Vlaamse Lamme-Goedzakkigheid in “De strijd van Vlaanderen: De strijd van Vlaanderen is de strijd van duizend dwazen en van duizend braven, na het draven naam­

loos in vergeten graven...”.

Hector van Oevelen is weliswaar de hof­

dichter van “t Pallieterke, maar zeker niet een hofnar.

Brederode

ste Vlaamse liederen, vooral "Lied van mijn Land” en "Onze-Lieve-Vrouw van Vlaande­

ren”, gaf het koor "Singhet Vro” uit Loven- degem een sfeervol accent aan deze H. Mis.

Het koor werd geleid door Rika Demoen en begeleid door Lieven van der Plaetse.

De namiddagontmoeting in het lokaal

“Steenstraete" van de Gebroeders van Raemdonckkring kreeg een verrijkende inhoud van drie auteurs, die elk hun jong­

ste boek voorstelden. Een bescheiden en rustige Joost Ballegeer, industrieel inge­

nieur, schetste oorsprong en zin van zijn succesboek “De Vlamingen, een volk zon­

der bovenlaag”, met 1.500 exemplaren op korte tijd verspreid! De Gullegemse dichte­

res Annie Tanghe vertelde het treffende ver­

haal van haar vader, Jules Tanghe uit Korte- mark, die tijdens de repressie ten onrechte werd geïnterneerd en na een jaar vrijgelaten.

Een buurman had hem aangeklaagd.... Later eiste de man, die tijdens de oorlog enkel lid was van het VNV, een proces en werd hij bij vonnis vrijgesproken. Annie schreef met haar boek een eerherstel voor haar vader, die in 2000 op 96-jarige leeftijd overleed.

Erik Verstraete las enkele gedichten uit zijn jongste, bekroonde dichtbundel, “Gebleven is de adel”. Echt verheugend voor de oudere deelnemers aan deze dag was de lezing van de Gentse KVHV-student Robin Vanden- berghe: “In houwe trouwe", gedragen door jeugdige, gedocumenteerde bewondering voor Dr. Borms.

P.P.

n français»

bevonden te komen kijken (voor veel geld) naar een resem voorstellingen in Antwer­

pen en Gent. Een eentalig Frans gepresen­

teerd programma met veel muziek gezongen door de karaktergestoorde Vlamingenha- ter Jacques Brei. De muziek, tot daar aan toe, het kan een keuze zijn om reden zus of zo, er is ook een Italiaanse aria, een Duitse aria, Turks en nog wat. Maar het gespro­

ken woord blijft opdringerig fanatiek eentalig Frans. Het publiek ondergaat het en, gefas­

cineerd door het spektakel aan het beste wat er aan hedendaagse kunstdans te bieden is, applaudisseert als gek en roept de oude zieke choreograaf luidkeels toe. Het zou ten

De grote artistieke hobby van Dora en Paul Janssen (Pharmaceutica) was het aan­

leggen van een indrukwekkende verzame­

ling van Amerikaanse kunst, van Mexico tot Vuurland, maar voor de komst van Colum- bus einde 15de eeuw. Het echtpaar zocht en vond ook in Noord-Amerika.

Er is rond deze verzameling reeds heel wat te doen geweest. Dora Janssen wou ze kwijt aan het Jubelparkmuseum te Brussel, maar door het ingewikkelde spel van fede­

rale en andere ministeries ging dat voorlopig niet door. In Los Angeles stond men te drin­

gen om de verzameling-Janssen te kopen en er zelfs een speciaal museum voor te bou­

wen, dixit Dorajanssen.

Voorlopig blijft de verzameling in hetjubel- park waar ze samen met de eigen collecties van indiaanse culturen te bewonderen valt tot 29 april 2007. De grote belangstelling zal wel gaan naar de collectie-Janssen, aangevuld met enkele topwerken van het Museum.

De edelsmeedkunst van de precolumbi­

aanse beschavingen staat hier centraal. Mexi­

caanse juwelen, fabeldieren uit Costa Rica en Panama, juwelen en andere kostbaarhe­

den uit Peru zijn te bewonderen naast han­

gers en miniaturen uit Columbia. Het echt­

paar beperkte zich niet tot de wonderlijke creaties van voor 1500, maar trok de lijn

Tsjevenkermis

Op de volkse voois van Boerenkermis

omdat zij Dedecker niet lusten.

De vakbond die baas is van de partij, die staat er met boze blik bij.

Leterme dumpt de N-VA,

Vandeurzen verkoopt nog wat blablabla en leve de leute

want lef en z’n meute

zijn weer aan de macht weldra.

Ze zien al van ver de vleespotten staan en zingen “Opzij want we komen eraan!”

Wij worden weer sant en dat is plezant, en lef wordt allicht onze nieuwe premier, want zo willen z’het bij ‘t ACV.

De tsjeven rieken al ‘t aards paradijs dat was door Dehaene verloren.

Ze krijgen wel pas aan de eindmeet de prijs, maar ze prijzen de kiezers als wijs.

Die denken niet te kritisch na en slikken braaf hun blablabla en leve de leute

want lef en z’n meute

zijn weer aan de macht weldra.

Ze zien al van ver de vleespotten staan en zingen “Opzij want we komen eraan!”

Wij worden weer sant en dat is plezant en lef wordt allicht onze nieuwe premier, want zo willen z’het bij ‘t ACV.

zuiden van onze taalgrens, zowel in dit land als in het aangrenzende niet waar zijn. Daar kregen die vertoningen gewoon geen kans mochten ze uitsluitend in de taal van ons doorgaan. Tot daar deze kritiek.

Het ballet

Het is een wijd open staande deur pogen in te stampen: stellen dat Béjart geniaal dans- spektakel brengt sinds pakweg 60 jaar. De Fransman bouwde een schitterende carrière uit met het Ballet van de 20ste Eeuw dat in Brussel zijn thuishaven had en van daaruit de wereld veroverde.

Na allerlei ongezonde manipulaties, ondermeer van Gerard Mortier, vertrok Béjart uit Brussel en vestigde zich in de Zwitserse provinciestad Lausanne waar zijn talent hoog werd ingeschat en gehono­

reerd. Geen seconde verviel de balletmees- ter in een dip, het Brusselse ensemble werd geschiedenis en Lausanne ging met de plui­

men lopen. Terecht. Zij hadden oog, oor en centen over voor dit gezelschap van uiter­

mate knap geschoolde danseressen en dan­

sers.

Béjart huldigt in elke beweging van gelijk welke choreografie de kunst van het men­

soms door naar latere vondsten en crea­

ties. Zelfs de kunst van het noordpoolgebied liet hen niet koud. Daar vonden ze gesculp- teerde ivoren amuletten. Van Noord-Ame­

rika komen ook de beroemde Hopewell-pij- pen en beschilderde vazen.

De tentoonstelling gaat nochtans in de eerste plaats over Midden-Amerika en de grote beschavingen van Mexico, Guatemala en Honduras. De uitzonderlijke Olmeekse maskers wijzen de weg naar mooie beeld­

jes, soms monumentale werken, juwelen en andere kostbaarheden van de Mayabe- schaving. De Andeskunst was ongewoon rijk en verscheiden. Naast de edelsmeedkunst, vooral uit Columbia, prijken stenen beel­

den en wondermooie terracotta’s uit Ecua- dor, ceramiek en veelkleurige kledingstuk­

ken van wol en veren uit Peru.

Stukken uit deze rijke verzameling pronk­

ten reeds op andere tentoonstellingen. Het is wel de eerste keer dat de ganse verzame­

ling tentoongesteld kan worden. Het loont de moeite, maar van de verwarde en uitslui­

tend Franstalige inleiding van Sergio Purini, conservator van de Amerika-collecties in het Jubelpark, hebben we niet veel opgestoken.

Catalogus (Mercatorfonds) 35 euro.

FDC

Hectorvan Oevelen

selijk lichaam. Het zijn telkens odes op zich aan de creatie Mens. De artiest en het genie van deze unieke balletmeester zijn zo uitzon­

derlijk groot dat hij als een van de zeer weini­

gen er in slaagt om genietbare hedendaagse kunst op het podium te zetten.

Hij kan ononderbroken een massa mensen naar zijn schouwspel lokken en zijn polyfo- nieën, fuga’s en symfonieën aan dansen laten toejuichen. Decor is afwezig, alleen een sub­

tiele en niet overbodige spetterende belich­

ting kleurt de achtergrond van een moderne vertelling van het liefdesverhaal tussen twee jonge mensen. Wat er ook gebeuren mag, oorlog, jaloersheid, lonkende derden, niets staat hun onvoorwaardelijke liefde in de weg en ze wordt dan ook bekroont in een jubel waardoor ze letterlijk boven de massa heen uitstijgen.

De opbouw van dit hedendaagse dans- verhaal is perfect en Béjart slaagt er zelfs in de soms onhoorbare muziek aanvaardbaar te maken door zijn danspallet dat de muziek als ondergeschikte dienaar van het geheel een plaats gunt.

Meer info voor wie nog een plaatsje wil bemachtigen alleen via www.musichall.be.

LVM