Voor mensen met een goed hart

63 s,e jaargang nummer 9 woensdag 27 februari 2008 1,75 euro

Voor mensen met een goed hart

en een É slecht karakter... '• i

b

iMAA'GMrtol : WOOOKt

IS Of mer

VIJF - NUL

Zondag, kwart voor vijf in de namiddag. Eric van Rompuy zet zich voor zijn compu­

ter en werkt zijn webstek bij. ‘Shame on you - Schaam u’ luidt de titel. En hij richt zich tot het Brabantse trekpaard die op dat ogenblik met andere “Wijzen” samenzit: ‘Heb­

ben we niet meer ambitie dan dit?’ Een weekeinde geleden kleefde boven een interview met Dehaene de kop: ‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.’ Dat leidde al tot het nodige gefoeter op het partijbureau van CD&V. Nota bene: ook Herman van Rompuy deed een soortgelijke uitspraak op het radionieuws, al voegde hij er wel aan toe dat er een duidelijk perspectief moest komen voor de tweede fase. Niet dat dat in onze ogen veel verandert, want dat de Vlaamse partijen zich weer aan het laten rollen zijn, staat als een paal boven water.

Het grote

Op 3 maart I999 keurt het Vlaams Parlement de vijf fameuze resoluties goed. De groenen onthouden zich, omdat zoals gewoonlijk de Vlaamse belangen hen geen zier kunnen schelen. Het Vlaams Blok verlaat de zaal, omdat het voor onafhankelijkheid kiest en de resoluties verloren tijd en moeite vindt. Toch loont het de moeite nog even kort samen te vatten wat er van de andere partijen op die dag het imprimatur kreeg, en wat nog niet is gerealiseerd.

1. Coherente bevoegdheidspakketten moeten een efficiënter bestuur mogelijk maken.

De solidariteit tussen de deelgebieden blijft behouden, maar dan op basis van objectieve en duidelijke criteria. Bovendien moet die solidariteit omkeerbaar zijn.

2. Vlaanderen moet de volledige bevoegdheid krijgen over de bestaande gewestbe- lastingen en de personenbelasting.

3. De negentien gemeenten van Brussel moeten fuseren. Een aantal gemeentelijke bevoegdheden moet aan het gewest worden overgedragen.

4. Vlaanderen moet bevoegd worden voor het gezondheids- en gezinsbeleid, de werk­

gelegenheid, wetenschap en technologie, telecommunicatie, infrastructuur en regio­

nale exploitatie van het spoor.

5. Geen enkele inmenging door de andere gemeenschappen of gewesten op het Nederlandstalige grondgebied. Vlaanderen eist het toezicht op over de randgemeen­

ten en Voeren, en wil inspraak in de samenstelling van het Rekenhof, het Arbitragehof, de Raad van State en de Hoge Raad voor Justitie.

(De SP onthield zich over de financiering van de sociale zekerheid, maar was niet tegen meer Vlaamse bevoegdheid voor het uitvoeringsbeleid.)

Het is overbodig op te merken dat deze resoluties voor de Vlaamse beweging altijd het minimum minimorum zijn geweest.

Het kleine

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Deze week :

• Er zijn geen Kosovaren ₃

•Trouwe CD&V ’ers 5

• Rouvoets kinderwens 7

• 1 5 de Nekka-Nacht 10

• Een tapijtenverkoper 14

We beschikken - net zoals de meeste politici - tot nu toe niet over uitgeschreven tek­

sten in verband met de berucht geworden borrelnoten, maar dat is niet nodig om de vergelijking te kunnen maken. Regionalisering van de pachtwet, de IKEA-wet voor de vestiging van winkelpanden, het participatie- en leningenfonds voor kmo’s, telecommu­

nicatie. Tja, best leuk, maar komt ook voldoende financiering mee voor een en ander?

Regionalisering van wat er overblijft van het prijzenbeleid, maar intussen kondigt Laru- elle van de MR aan nog snel een federale raad voor prijsanalyse te willen oprichten.

Meer bevoegdheden over energie, maar de zeggenschap over hoogspanningstransport opnieuw federaal. Onduidelijkheid over het verkeersboetefonds. Koppeling van een regionale vertegenwoordiger in het beheer van de NMBS aan federale inspraak in De Lijn. Nog meer federale recuperatie: een zogeheten investeringsdesk om buitenlandse investeringen te kunnen sturen, het recht om de deelgebieden te passeren bij Euro­

pese verdragen (Minderhedenverdrag!!!). En natuurlijk als klap op de vuurpijl: 65 MIL­

JOEN EURO voor Brussel, zogezegd voor het openbaar vervoer daar, voor dat geldver­

slindend gewest met zijn peperdure, niet-gefuseerde administraties en zijn wanstaltige baronieën, voor een stad waar Vlamingen alsmaar minder welkom zijn en de taalwet­

ten steeds meer met de voeten worden getreden, met medeplichtigheid trouwens van Vlaamse platbroekpolitici.

En om de gemoederen te sussen: een of andere fletse zinswending in de memo­

rie van toelichting godbetert van het wetsontwerp over al die “borrelnoten” (annex Brusselse reuzekokosnoot) dat er in een “tweede fase" iets zal gedaan worden rond het werkgelegenheidsbeleid, wellicht in ruil voor een federale kieskring. Kan het nog grover? Kunnen verkiezingsbeloften nog meer met de voeten getreden worden? Kun­

nen de Collaboralen nog meer collaboreren? Kan Leterme nog dieper zinken, en hoe­

lang kan in godsnaam de N-VA nog meedraaien in dit circus? Of willen ze bij de vol­

gende verkiezingen misschien eindigen op water en droog brood, om het in culinaire termen te blijven zeggen?

Neen, de Belgische keuken moet worden uitgekuist. De gerechten die daar worden klaargemaakt, stinken als de pest nog voor ze op tafel komen. SOS Piet! SOS! Red ons van de forfaitcijfers en van de huidige vijf-nul!

Meer blauw op school

l€0K€ ze&T-

Op ‘t Antwerpse Kiel werd vorige week een leerling in de rug gestoken, door een schoolgenoot. Zo’n ‘incidenten' zijn niet uit­

zonderlijk, maar toch nog stuitend genoeg om aanleiding te geven tot parlementaire vragen. Leerden we op Villa Politica. Filip Dewinter en een andere, ons verder onbe­

kende, fluweelzitter vroegen Frank Vanden- broucke wat hij aan dit soort zaken denkt te doen in de toekomst. “Tja, wat kan die brave minister daar nu aan doen, aan zo’n steek­

partij in een Kielse school", neig je dan te denken, maar je kijkt verder want Vanden- broucke is heel erg slim en tovert de oplos­

sing misschien vlot uit zijn mouw.

‘‘Volgens u zit dit parlement vol met sof- ties", hield hij Dewinter voor, "maar ik ben terzake helemaal geen voorstander van een softe aanpak.” Voilà, harde Frank laat niet met zich spotten en gaat er in vliegen. Het debatje boeide ons steeds meer.

Wel, liet de minister keihard door het halfrond schallen, “als een leraar de poli­

tie inschakelt voor het fouilleren van een boekentas, dan hebben wij daar geen pro­

bleem mee.” We leven wel in een samenle­

ving waarin zo’n daden door bevoegde men­

sen moeten worden gesteld - of een zin van die strekking volgde er nog op.

We lieten de woorden even doordringen.

Fouilleren van een boekentas? Bedoelt hij misschien gewoon "leegmaken"? Als we de minister goed begrijpen, mag een leraar geen boekentas van een leerling op inhoud con­

troleren zonder de politie op te trommelen.

Inbreuk van de privacy wellicht. Hadden onze leraren geen idee van. De Smos - onze wat chaotische leraar Frans en titularis - grab­

belde toch wel minstens eens per maand een tas vast, ritste de sluiting open indien nodig en keerde het ding ondersteboven waarop

het onder invloed van de zwaartekracht de inhoud tot in de kleinste details blootgaf. De eigenaar van de tas mocht de boekentas dan opnieuw vullen, "maar nu een beetje orde­

lijk”. (Smos’ tas was duidelijk al jaren niet meer omgekeerd.) Nooit een agent gezien om de schoonmaakacties van de Smos van de passende legitimiteit te voorzien.

Vandaag mag een leraar dus niet langer in de boekentassen kijken, wegens onbe­

voegd.

Zou een leraar de naam van een leerling mogen vragen in deze tijden van kinderrech­

ten en privacy? Mag hijlzij de inhoud van de mouw controleren op spiekbriefjes tij­

dens een test?Je bent snel ongewenst intiem.

Moet na blijven niet beschouwd worden als een wederrechtelijke vrijheidsberoving? Een vorm van kidnapping? Mag de leraar een doorgegeven kattebelletje onderscheppen of vormt dat een inbreuk op het grondwettelijk beschermde briefgeheim?

Mag een kleuterjuf de ukkies manen hun melkflesje helemaal op te drinken of moet ze eerst een rechterlijk bevelschrift kunnen voorleggen?

Voor een beetje onderwijsvakbond, ligt hier toch geweldig actiemateriaal klaar. Laat alle leerkrachten op hetzelfde moment de poli­

tie bellen, voor assistentie bij het leegschud- den van een boekentas. Weg met het softe gedoe. Meer blauw op school.

Och ja, dit weekeinde bleek dat de politie geen manschappen genoeg heeft om alcohol­

testen uit te voeren. Tja, als je overal boeken­

tassen moet gaan ‘fouilleren’.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

Verdriet

27 februari 2008

De dingen dezer dagen

Moet er nog wat kloof zijn?

Geen politiek correcte politicus/a in dit apenland, of hij/zij toonde zich

“geschokt” door wat Yves Leterme overkomen is. Daags voordien was dat nog anders. Toen werd geprobeerd hem verder ko te slaan op het pad richting poli­

tieke woestijn. Twee uitersten binnen een etmaal, en regimemedia die telkens paraat stonden om de boodschap over te brengen en te duiden. Jan Modaal keek met walging naar de macabere vertoning. De kloof tussen “de politiek” en de burger was alweer met enkele kilometers verbreed. Niet dat de afmetingen er nog veel toe doen.

Na de “stoot”, zeg maar “de moeder van alle stoten”, die er met de verkiezingsuit­

slag van 10 juni 2007 vanaf werd gebracht om “hogere belangen” veilig te stellen, kan men er van uitgaan dat het voor de Belgi­

sche modelstaat onmogelijk geworden is die kloof nog dicht te rijden. I k geef toe dat nog andere genoteerde “stoten” in de schaduw staan van de “opperstoot” die van zware verliezers grote winnaars maakte en omge­

keerd, en alleen daarom al de toegevoegde waarde "koninklijk” verdient. Maar dat belet niet dat ik een sliert ondergeschikte sto­

ten toch even de revue wil laten passeren, de vraag voor ogen houdend “of er nog wat kloof moet zijn?”

Om te beginnen een “niemendalletje” dat amper of niet de eigen media haalde, want niet echt passend bij de modelstaat die Guy de Grote in de wijde wereld met uw en mijn belastinggeld gaat promoten. Waar hij het niet zal over hebben, zoals Mark Grammens terecht opmerkte in het jongste nummer van zijn “Journaal”, is het feit waar de inter­

nationale media het de voorbije dagen in de eerste plaats wél over hadden toen de Belgische “modelstaat” ter sprake kwam.

De naam Bahar Kimyongur klinkt niet ver­

trouwd in de oren.

De man is een Belgische Turk en lid van de linkse verzetsbeweging waarvan ook - weet U het nog? - de spoorloos verdwe­

nen Ferhiye Erdal deel uitmaakt. Kameraad Bahar werd op verzoek van Turkije in Bel­

gië aangehouden, waarna om zijn uitlevering werd gevraagd. Maar een Belg uitleveren aan een ander land kan niet. Dus “regelde”

de staatsveiligheid een “verdwijning” naar Nederland.

Want een Belg vanuit Nederland uitle­

veren aan een ander land kan wel. Het aan­

voelen van smeerlapperij schijnt bij onze noorderburen een stuk sterker ontwikkeld te zijn dan in onze vaderlandse contreien.

Bewijs daarvan dat een Nederlandse rechter Bahar Kimyongur wel uitwees, maar terug naar België in plaats van naar Turkije. Wat Bahar al dan niet uitgevreten zou hebben bui­

ten beschouwing gelaten, werd de Belgische

“ingreep” door de internationale pers afge­

daan als een schurkenstreek, zelfs onwaardig voor de eerste de beste bananenrepubliek.

Uit commentaren bleek dat een aantal Bel­

gische “excellenties" perfect op de hoogte was van wat er met Bahar was uitgespookt.

Wat het gevoel van walging bij de daarover voorgelichte internationale publieke opinie nog aanwakkerde.

Ondertussen, voor wie het al mocht ver­

geten zijn, sprak het Antwerpse hof van beroep naast Erdal en medestanders ook Bahar Kimyongur vrij van terroristische acti­

viteit. Einde van dat verhaal.

En wat dacht U van twee andere “stoten", afgebracht achter de gesloten deuren van obscure achterkamertjes door twee emi­

nente leden van de o zo open Collabora- len? Namens Europa was Johan van Hecke waarnemer van de verkiezingen in Oeganda.

Ondanks daar zo goed als niks regelmatig verliep, merkte hij er niks onregelmatigs op. In ruil daarvoor bezorgde het “beleid”

aldaar hem de nodige gronden en fondsen om in Oeganda een luxueuze "lodge” neer te planten. Alleen binnen de Belgische poli­

tieke wereld leidt zoiets niet tot een soort volksopstand. Het lijkt op grond van het uit­

blijven van noemenswaardige reacties binnen die club eerder “normaal".

Zoals ook de “terugkeer” van Fientje Moerman in het Vlaams parlement blijkbaar

VLAAMS-NATIONALE DEBATCLUB Donderdag6 maart 2008 om20.30u

in "Hotel DeBasiliek",teEdegem Volksvertegenwoordiger Bruno Valkeniers:

een korte toespraak, gevolgd door uitvoerig gesprek met aanwezigen

Voorzitter: Koen Dillen.

als “normaal” werd ingeschat. Voor het oog van de camera’s bestonden de eminente leden van de Vlaamse “meerderheid” het zowaar de van corruptie en gesjoemel ver­

dachte en daarom ook tot ontslag gedwon­

gen ex-ministerin, op een even “warm als schaamteloos applaus" te onthalen toen ze, naar het heet door een persoonlijke tus­

senkomst van Guy de Onvergelijkbare, en tegen alle gemaakte afspraken in, haar ach­

terste op het zitje mocht neervlijen dat in feite toekwam aan Hilde Dierickx uit Den- dermonde. Die moet echter niet wanhopen.

Fientje blijft maar een jaar zitten. Daarna, en als de kiezer het wil, trekt ze naar Europa.

Samen met Guy, haar beschermheer. Ter­

wijl Hilde een “verkiesbare plaats” op de Vlaamse lijst krijgt, jan met de Pet staat erbij en kijkt ernaar. In afwachting dat hij zijn frus­

traties in het kieshokje kwijt kan, trekt hij van leer in lezersbrieven die door de betrok­

kenen worden weggelachen.

Terwijl de “wijzen" van de Octopusbende hun scherpste spade meebrengen om de

“grooote” staatshervorming vakkundig te begraven en tegelijkertijd de “kloof” verder uit te diepen, speelt tante Onkelinx opnieuw voor minister. Voor een goed begrip, dat is de dame van wie de echtgenoot de politieke boer optrekt om regeringsopdrachten voor zijn advocatenkantoor binnen te rijven. Aan de lopende band. Van belangenvermenging is ten huize Onkelinx uiteraard geen sprake.

Aan de andere kant van “de kloof" echter des te meer.

Voor wie zich op de vraag “Moet er nog wat kloof zijn?” nog niet helemaal bediend zou voelen, verwijs ik als afsluitertje - maar ik zou nog wel even kunnen doorgaan - naar het indijken van de levensduurte zoals de interim-premier dat “voor de mensen” voor elkaar heeft gebracht. Ge stuurt bij wijze van oplossing die andere Guy (Quaden) als gou­

verneur van de Nationale Bank op pad om via de media uit te bazuinen dat vermindering van koopkracht een in de wereld gestuurde malafide perceptie is van een in werkelijk­

heid vermeerderde koopkracht. Klein pro­

bleempje is dan wel dat uit een studie van economen van de ING bank blijkt dat in onze modelstaat de prijzen van voedingswaren in een jaar tijd met 8,5 procent gestegen zijn.

Wat bijna dubbel zo hoog is als in de buur­

landen. Maar voor de rest hebben Guy en Guy het grote gelijk helemaal aan hun kant.

En aan de hunne van "de kloof”!

D.Mol

Ludo de la Tourette

Zelden een mens zo kwaad gezien op tv als Ludo van Campenhout vorige zondag in De Zeverende Dag. Stoom kwam uit zijn oren en neusgaten, hij kon zijn ledematen amper in bedwang houden, vertoonde alle symptomen van ADHD en daarbovenop nog eens die van Gilles de la Tourette.

Ineens begon hij onbeheerst te schelden op Filip Dewinter die uitleg moest komen geven over zijn crimiwebstek. “U wilt een verklikkingsmaatschappij creëren. Dat zijn fascistoïde praktijken," krijste de Antwerpse superschepen.

Het is niet zeker dat Van Campenhout dat weet, maar in Nederland bestaat er zoiets officieels als "Meld Misdaad Ano­

niem" waarbij via een meldlijn en een web­

stek burgers misdaad - ook anoniem - kun­

nen melden. In 2007 werden er tot 80.000 oproepen geregistreerd; 23.000 meldingen werden door de politie onderzocht; 1.100 misdadigers konden dankzij die tips worden opgepakt; 98 misdaden werden verhinderd door tips aan Meld Misdaad Anoniem.

Fascistoïde Nederland?

Misschien kijkt Van Campenhout soms toch wel eens naar Kanaal 2. Daar loopt een programma "Most shocking Videos”

waarin bijvoorbeeld te zien is hoe een win­

kel overvallen wordt. De dader wordt daar volledig getoond met gezicht en al. Fascis­

toïde?

Dit op apegapen liggend apenland

Wat zijn ze toch geduldig!

Het zijn stuk voor stuk bijna allemaal vrienden van lange tijd, die 17 Vlamingen die zich de voorbije dagen samen presenteerden als de Gravensteengroep. Naar eigen zeggen vergaderden de 17 “linkse Vlamingen” ergens aan de voet van het Gentse Gravensteen, niet zo ver van de plaats waar dat Gentse symbool bij uit­

stek Klokke Roeland sinds jaar en dag van een welverdiende rust geniet. Men had dus kunnen denken dat de Gravensteengroep minstens even stevige klanken zou laten horen als de bronzen stem van hun eeuwenoude klokke Roeland. Dat werd het niet, ook al zeggen de Gravensteners een en ander flink wat krachtiger zon­

der de verbale omwegen van bijvoorbeeld hun collega’s van het Leuvense Lente- manifest. Toch werd het manifest uit Gent slechts een stoer lijkende, maar brave nieuwjaarsbrief vol vrome verzuchtingen.

Let wel, we zullen zelf niet nalaten het

“manifest” te ondertekenen, men moet een Mare Reynebeau in het kwadraat zijn om dat niet te willen doen. Er staan immers behar- tenswaardige Vlaamse dingen in die korte tekst. Men moet ook geen lange avonden vullen met het bestuderen van de tekst, het Manifest is kort en bondig. Tot zover lof dus voor het initiatief, waarbij inderdaad men­

sen van verschillende kleuren betrokken zijn, ook uitgesproken linkse Vlaamse namen.

Het gaat dan wel om onder meer enkele linkse Vlamingen die hun links én Vlaming zijn nooit onder stoelen of banken staken.

Dat zij en anderen ook nu weer hun naam wilden lenen voor dit uitgesproken Vlaamse document kan men alleen maar toejuichen.

Hoe meer het Belgische overleven onom­

wonden in vraag gesteld wordt, hoe gemak­

kelijker de publieke opinie op een dag mis­

schien toch zal volgen.

Samengevat stellen de Gravensteners dat de chaos die de Belgische constructie na 177 jaar lapwerk kenmerkt” mede oorzaak is van de moeilijke verkiezingsuitslag van 10 juni, het “ongenoegen over deze histo­

rische vergroeiing die een onomkeerbare optie op de toekomst lijkt te nemen”. De 17 betreuren dat “het zelfverklaarde pro­

gressief Vlaanderen” die vaststelling niet wil maken en daarmee “dreigt de trein van de geschiedenis te missen”. Dat zou niet de eer­

ste keer zijn. Uitgaande van het principe van de territorialiteit zoals dat in het Belgischs staatsmodel sinds jaar en dag is ingebouwd, stelt het Manifest dat: “...elke discussie over sociaaleconomische solidariteit onmogelijk wordt, indien men de politieke solidariteit, d.w.z. het wederzijdse respect voor grens en ruimte niet eerbiedigt. Er is een ommekeer in de mentaliteit nodig bij de francofone poli­

tici, wij hoeven dit respect niet ‘af te kopen’.

De splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde is een toepassing van dat in de grondwet ver­

ankerd territorialiteitsbeginsel.

Daarnaast vormt reële tweetaligheid in Brussel, als hoofdstedelijk gewest, de laat­

ste kans voor België om als confederale staat te overleven. Als een consensus over deze basisbeginselen wordt afgewezen, is elke discussie over de staatshervorming zinloos.

Noodgedwongen moeten we dan de nodige stappen zetten om de regio’s als onafhan­

kelijke - het grote woord komt dan toch nog - staten deel te laten uitmaken van de Europese unie.” En even verder komt het nog iets bondiger: “Dit België is zonder duide­

lijke, onherroepelijke afspraken niet werkbaar, wie een hervorming in deze zin afwijst, pleit in feite voor de ontbinding van de staat. Met onze Franstalige vrienden als het kan, zonder hen als het moet.”

Het blijft NON!

Laat het zonder enige schijn van twijfel duidelijk zijn, het klopt allemaal als een bus.

Een en ander was lang geleden al zonne­

klaar, het is vandaag na zes maanden Leterme niet anders. Integendeel, wat moest bewe­

zen worden is intussen nog maar eens aan­

getoond. Hoe is het anders te verklaren dat er van die wereldberoemde grote stappen in de staatshervorming op zijn Vlaams nauwe­

lijks meer overblijft dan een miezerig klein zakje verschaalde pindanootjes, waarmee men ons straks de Ikea-staatshervorming door de strot zal duwen.

Een diepgaande ommekeer bij onze Franstalige buren komt er niet, de Belgi­

sche honingpotten zijn hen immers veel te duurbaar. De aanvaarding van de taalgrens als een staatsgrens komt er ook niet omdat het woord “territorialiteit” in geen enkel Franstalig woordenboek staat. Tenzij als ze datzelfde woordenboek bij hen thuis uit de kast halen, dan weten ze wel wat territoria­

liteit betekent. In Brussel kent vandaag niet eens een op twee politieagenten een woord Nederlands.

Voor die jarenlange georganiseerde ver­

krachting van die Belgische wet krijgen Piqué en zijn Brussel overmorgen nog maar eens bergen extra geld in de schoot geworpen- Om de internationale opdracht van Brussel naar behoren waar te maken!

Kortom, de Gravensteners laten het over­

leven van dit apenland nog maar eens afhan­

gen van de nochtans onbewijsbare goede W van de Franstalige andere helft van dit apen­

land. Onbewijsbaar omdat die goede wil er nooit was, er vandaag niet is en er morgen ook niet zal zijn. Het was, is en blijft NON ■

Dat de Gravensteners dit niet als uitgangs­

punt durfden nemen, bewijst alleen nog maar eens dat het Vlaamse geduld ziekelijk onuit- puttelijk blijft. MarcPlatEu

De dingen dezer dagen

Er zijn geen Kosovaren

Twee landen voeren hun eigen landkaart in hun vlag, als om te zeggen: “Geen mor­

zel gronds zal men ons ontwringen." Cyprus beheerst niet eens het op zijn vlag afgebeelde grondgebied, want één derde ervan vormt een aparte staat, de Turkse Republiek van Noord-Cyprus. En nu is er Kosovo, welks vlag naar die van de EU lonkt, blauwe vlag en een rij sterren, maar het geel kleurt er niet de (witte) sterren, wel de vormeloze vlek die het land voorstelt. Als de Serviërs verstand hadden, was Kosovo nooit met dié grenzen tot stand gekomen of zou heter spoedig op moeten inleveren.

Tal van flaminganten juichen de afscheiding van Kosovo uit Servië toe. Waar "Kosova"

treedt, zal Vlaanderen gaan, nietwaar? Nou goed, melk de precedentwaarde van dit sepa­

ratistische succes maar uit tegenover de bel- gicisten, samen met de Basken, Bretoenen en andere machteloze nationalisten. Maak je echter niet wijs dat de krachten die de frag­

mentatie van Joegoslavië voltooid hebben, ook de staatvorming in Vlaanderen zullen bevorderen.

Wie zich nationalist noemt, moet alvast beseffen dat de VS en een aantal internatio­

nale instellingen de afscheiding van Kosovo gesteund hebben bij wijze van straf voor het van nationalisme verdachte Servië. In zijn onafhankelijkheidsrede schilderde Koso- vaars president Hashim Thaiji zijn piepjonge staat als multicultureel en tolerant. Het was een echo van Mohammed Ali Jinnahs rede bij de onafhankelijkheid van Pakistan, ontstaan uit de weigering van de moslims om als min­

derheid in een seculiere multiculturele staat te wonen. Terwijl de niet-moslims bij mil­

joenen verjaagd of vermoord werden, ver­

klaarde Jinnah doodleuk dat in zijn op reli­

gieuze identiteit gebouwde staat religieuze identiteit van geen belang meer zou zijn.

Jinnah kon met zijn leugens weggeraken omdat hij in één beweging ook aansloot bij het Brits-Amerikaanse kamp, dat in die regio een uitkijkpost tegen de USSR en China kon gebruiken. In dezelfde geest is Tha^i gastheer voor een Amerikaanse basis. De Servische president, Vojislav Kostunica, is dat niet, en wie niet horen wil, moet voelen. De onafhan­

kelijkheid van Kosovo is allerminst een over­

winning voor het zelfbeschikkingsrecht der volkeren, maar juist een strafoefening van de nieuwe wereldorde tegen een vermeend bolwerk van nationalisme.

Amerikaanse brutaliteit

Men herinnere zich hoe VS-generaal Wesley Clark in 1999 de bombardemen­

ten op Servië rechtvaardigde met de stelling dat mono-etnische staten niet meer geduld kunnen worden. Brutaal duidelijk, brutaal eigengerechtig, maar ook brutaal leugen­

achtig. In feite was verenigd Servië natuur­

lijk een multi-etnische staat, terwijl juist het mede door Clark verknipte Servië van van­

daag dat nauwelijks nog is. Tha<;i en de Koso- vaarse grondwet betuigen ten gerieve van bun internationale sponsors ook wat lippen­

dienst aan dat multi-etnische ideaal, maar voor alle praktische doeleinden is Kosovo nu het soort mono-etnische staat dat niet meer geduld mag worden.

De brave flaminganten kunnen hier best nit leren dat gelijk hebben absoluut niet helpt

°m bij degenen die er toe doen ook gelijk krijgen. De Serviërs zijn van vernedering naar nederlaag gestrompeld omdat zij de dominante opiniemakers tegen zich hadden, en voor de Vlamingen ziet het er niet veel beter uit. Een glanspapieren magazine voor buitenlanders in Brussel bloklettert: “Fran- tophones’ movingstories” (Together, jan.-feb.

*008). Bij deze hartbrekende getuigenissen van verdrukte en vluchtende Franstaligen staat een foto van een dreigende avondhemel

^■bter prikkeldraad met bijschrift: "Flemish negion hostility towards the Francophone 'ttajority has grown", d.w.z.: “Vijandigheid Van Vlaams gewest tegen Franstalige meer-

Geen woorden maar daden!

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen ■ www.mz.be

derheid toegenomen’’. Binnen de gezapige Belgische verhoudingen gaat dat al een heel eind in de richting van de onzinpropaganda over een “genocide” op een kwart miljoen Albanezen die het terrein moest effenen voor de bombardementen op Servië. Dat is wat euro- en navocraten over de Vlaamse strijd te lezen krijgen. Daardoor zullen zij zich laten beïnvloeden de dag dat zij een standpunt moeten bepalen tegenover een uiteenvallend België. Zouden Vlaamse poli­

tici beter doen dan Kostunica in het neutra­

liseren van dit soort haatzaaierij?

Voldongen feiten

“Leve Kosova?" Flaminganten zouden toch maar best voor ogen houden dat Kosovo veel meer op België dan op Vlaanderen gelijkt.

Eerst en vooral: Sire, il n’y a pas de Kosovars.

Wie het, dom dan wel arglistig, over “Servi­

ërs en Kosovaren” heeft, bedoelt “Kosovo- Serviërs en Kosovo-Albanezen”. Het vlag­

vertoon bij de onafhankelijkheidsrede was niet van de pas ineengeflanste internationa­

listische vlag van Kosovo, wel van de Alba­

nese tweehoofdige adelaar. Zoals de Belgi­

sche separatisten van 1830 eigenlijk liever bij Frankrijk hadden willen aansluiten, zo wilden de “Kosovaren” eigenlijk bij Albanië.

De naam “Kosova", verhaspeling van het Slavische “Kosovo”, wordt al decennia gebruikt door solidaire Vlaamse Volksnatio­

nalisten. Precies zoals het FDF van “Rhode- Saint-Genèse” spreekt. Zoals de Franstaligen de rand veroverd hebben door Unterwan­

derung, zo hebben de Albanezen de hand gelegd op Kosovo middels een demogra­

fisch voldongen feit. Zoals de internatio­

nale gemeenschap de Servische aanspraken op Kosovo straal negeerde, zelfs die op de alleen door Serviërs bewoonde gedeelten ervan, zo zal zij in geval van de opheffing van België ook het Vlaamse gestamel en gebe­

del bij de poort van tafel vegen. Ook Vlaan­

deren, dat zich vleit met een “eigen” buiten­

lands beleid, heeft zijn kans gemist om zich internationaal te onderscheiden door een redelijk compromis voor te stellen, name­

lijk de splitsing van Kosovo tussen haar Ser­

vische en Albanese bevolking. Waren onze politici bang dat dat, veel meer dan de hui­

dige afscheiding van Kosovo met behoud van bestaande absurde grenzen, een sugges­

tieve voorafspiegeling zou zijn van de split­

sing van België?

Vandaag zien we het zielige machteloze protest van de Serviërs tegen de onomkeer­

bare roof van hun grondgebied door de Alba­

nezen. Maar wat hebben zij de voorbije jaren gedaan, terwijl de Albanezen samen met EU en NAVO de secessie voorbereidden! Wat zijn de Vlamingen aan het doen nu de Frans­

taligen hun positie in de rand demografisch steeds verder versterken en openlijk een bod doen op gebieden waarvan men de over­

dracht sinds de vastlegging van de taalgrens onmogelijk waande? De geschiedenis zal niet mild zijn voor volkeren die hun prioriteiten verkeerd leggen. Koenraad Elst

Echo’s uit de Koepelzaal

Cadeaus

Fiscaal gesproken niks dan goed nieuws van het Vlaamsche regeringsniveau: verho­

ging op de (regionale) korting op de perso­

nenbelasting van ISO naar 200 euro’s in de loop van 2008, 1.600 bijkomende plaatsen voor kinderopvang en - alsof het allemaal niet op kan - ook nog 75 miljoen extra voor schoolgebouwen. Daarnaast kreeg het zoge­

heten lokaal pact met de gemeenten en de provincies definitief groen licht van de ploeg van Peeters. Dat geeft aan de gemeenten 100 euro per inwoner om schulden uit het verle­

den af te lossen. Voorwaarde is wel dat ze dan een aantal ‘pestbelastingen’ afschaffen.

Is Sinterklaas langs geweest misschien? Nee, gewoon meer inkomsten dan voorzien. Dat we daar zelf nog niet opgekomen waren!

Verrassend________________

De Vlaamse boeren, burgers en buiten­

lui passen maar beter op hun ganzen, want we zijn nog niet in passietijd, maar er waren vorige woensdag toch wel een paar merk­

waardig prekende vossen te bewonderen in die fameuze overdekte koer achter het echte Parlement. Stel je voor: de SP.a heeft 'bedenkingen’ bij de inspanning die de fede­

rale regering vraagt aan de Vlaamse rege­

ring om een inspanning te doen in het kader

Aan Bart Tommelein Mosselboer

Oostende

Gij Verk(n)ochte,

Wij nemen u met groot genoegen op de korrel omdat gij afgelopen zondag weer een onweerstaanbaar voorbeeld van kazakdraaierij hebt geleverd. Als fractie­

leider van de Open Collaboralen waart gij namelijk te gast in de Zeverende Dag, waar gij een aantal uitspraken mocht doen over het aan de gang zijnde begrotingscircus.

Stoer staakt gij uw zeemansborst vooruit in de richting van de camera en verklaarde met klem dat de VLD openlijk gekant was tegen de invoering van een taks op Electra- bel als compensatie voor het langer open­

blijven van een aantal kerncentrales. Want die taks zou sowieso worden doorgere­

kend aan de consument en, zoals bekend, staan de blauwen dag en nacht op de barri­

caden voor de belangen van de kleine man.

Neen, nooit, niet met deze jongen, wij gaan dat van zijn leven niet doen!

De kleine man had nauwelijks zijn mid­

dageten naar binnen gespeeld of de media wisten al te melden dat gij uw stelling had

“gepreciseerd”. Ineens... was het toch niet uitgesloten dat Electrabel een taks zou moeten gaan betalen, maar blablabla dat zou dan alleen maar kunnen in een glo­

baal pakket met maatregelen voor een nieuwe “pax electrica” met meer concur­

rentie op de markt van gas en elektriciteit en meer controle door de overheid. (En met natuurlijk gegarandeerd profijt voor Suez-Gaz de France dat via Electrabel een stevige greep houdt op het nucleaire pro­

ductiepart)

Alleen al door het hanteren van de term pax electrica kunnen wij perfect reconstru­

eren wat er gebeurd is tussen uw optreden in de Zeverende Dag en de rectificatie kort nadien. De Guy van Interlabor Interim gaat er namelijk prat op dat hij met Suez twee zulke paxen heeft afgesloten, en we zien als het ware voor onze ogen de voorhamer vertrekken die vanuit de Wetstraat 16 op uw hoofd moet zijn neergekomen. Want de Eerste Interimaris was volop bezig het Verraad der Wijzen voor te bereiden en de verdere begrotingsopmaak en kon dis­

sidentie in eigen rangen over een moge­

lijke taks van 400 miljoen euro missen als kiespijn. Zoals Hendrik de Vierde destijds kondt gij dus niet anders dan smadelijk naar Canossa trekken, terwijl Hendrik Bogaert van CD&V zich bijzonder voldaan moet hebben gevoeld, want hij had in de Zeve­

rende Dag bij de vrienden van Castro juist wél de Electrabeltaks verdedigd.

Het is lang geleden dat wij op een paar uur tijd zo’n open afgang hebben meege-

van de begrotingsopmaak. Fractieleider en ex-Groen! Ludo Sannen vond ‘dat het eigen beleid van de Vlaamse regering niet in de ver­

drukking mag komen’. Zou het kunnen zijn dat de roodjes in de oppositie zijn beland (wat enkelen onder hen - en niet de minsten - absoluut niet zint) en daarom hun legenda­

rische Vlaamse strijdvaardigheid aan het her­

ontdekken zijn?

Verrassend (2)_____________

Maar ook de heer minister-president zelve verbaasde ons in buitengewoon gun­

stige zin: ‘Het klopt dat er vroeger afspra­

ken zijn gemaakt. Spijtig genoeg heeft de interim-regering een probleem van 3,5 mil­

jard euro. Mij is niet toevertrouwd hoe dat gat is ontstaan, u kan daarvoor terecht bij de toenmalige minister van Begroting’, ant­

woordde Kris Peeters fijntjes. Die her­

haalde verder dat hij wil gaan voor een win- winsituatie ‘die er niet toe mag leiden dat het Vlaams regeerakkoord en beleid in het gedrang komt. (...) We snijden natuurlijk niet in ons eigen vlees. Er moet boter bij de vis komen’, zei hij. Bedoelde hij soms die vette vis waarover de ongeëvenaarde N-VA-stra- tegen het altijd hebben?

Peeters koppelde dus de vraag van het federaal niveau aan meer bevoegdheden voor de regio’s. Joris van Hauthem (Vlaams

27 februari 2008

3

maakt, van een VLD’er en fractieleider, in de Kamer dan nog wel. Maar eigenlijk hoeft het niet écht te verbazen, want gij past als ex-voorzitter van de Volksuniejongeren perfect in het rijtje van gewezen Vlaams- gezinden die door Verhofstadt en Dewael met veel tamtam in de partij zijn binnen­

gehaald, en eenmaal binnen hun hoogge­

stemde idealen fameus hebben moeten terugschroeven om politiek nog aan de bak te komen. Wij noemen voor de vuist weg medestanders als kabouter Krunkel uit Laakdal, Lucske van Biezen uit Kraainem, Spons Borginon uit Berchem en Annemie van de Casteele uit Affligem (al heeft die laatste intussen totaal gedegouteerd de VLD de rug toegekeerd). Met Krunkel en Biezen zijt gij zowaar pleitbezorger gewor­

den van de federale kieskring, al dansend naar het pijpen van de Grote Roerganger die ons op 20 maart zou gaan verlaten om mogelijk Europa te gaan terroriseren, als zijn interimcontract tenminste niet voor onbepaalde tijd wordt verlengd.

Gij zijt dus getraind geraakt in het geven en toegeven, in het plooien en buigen, in het jaknikken en hielen likken, en wat er zich zondag heeft afgespeeld is daarvan een zoveelste bewijs. En komt niet zagen dat gij u lang en hard hebt ingezet om van 11 juli een betaalde feestdag te maken, want dat is alleen maar een doekje voor het bloe­

den en het is u trouwens nog altijd niet gelukt - ondanks menige stoere verklaring in dat verband.

Het enige argument dat gij ter uwer ver­

dediging zoudt kunnen aanvoeren, is dat gij kortstondig blijk hebt gegeven van enig

"voluntarisme" zoals het voor de camera als verworven voorstellen van politieke doeleinden tegenwoordig wordt genoemd.

En daarin is Guy van Interlabor zelf een absolute kampioen, zoals ook vorige week nogmaals bleek toen hij zogezegd met een Gouden Aandeel terugkeerde uit Parijs na gesprekken over de fusie van Suez en Gaz de France, en de belangen der Belgen daarbij. Twee dagen bleek dat er enkel was overeengekomen om een werkgroep op te richten die zich zou buigen over de eventu­

ele modaliteiten van zo’n controleaandeel.

Alleen heeft Verhofstadt het geluk dat hij voorlopig niemand in de VLD of in het land boven zich heeft staan. Somers poetst elke dag zijn pantoffels, en Albert zit in zijn bin­

nenzak. Terwijl gij nog niet eens tot aan zijn broekspijpen of zijn enkels komt, en dus bijzonder vatbaar

zijt voor een wel-

f)

gemikte trap. X iCUcJciCWuTC

Belang) vond dat - uiteraard - een goede stap, maar blijft wel ‘op zijn honger zitten’, want meende dat Peeters meer uit de fede­

rale vraag uit de brand kan slepen op het vlak van de staatshervorming.

Voedingsprijzen

Kris Peeters, die naast minister-president ook nog Landbouw onder zijn bevoegdheid heeft, roept op korte termijn alle betrok­

kenen van de voedingsketen samen om een debat te houden over de recente prijsstij­

gingen omdat volgens hem ‘de nodige trans­

parantie ontbreekt (...) om (over de geste­

gen brandstofprijzen) uitspraken te doen.

Daarom wil ik de hele voedingsketen samen­

roepen', aldus de minister.

Samen met de landbouworganisaties, voe­

dingsindustrie en distributieketens, wil hij de recente prijsstijgingen onder de loep nemen, want de consumenten hebben recht op cor­

recte informatie over welke factoren er aan de basis liggen van de recente prijsstijgingen.

Wij zijn zeer ontroerd!

Geweld op school__________

Filip Dewinter en Bert Schoofs (van de partij der Bozen) stelden beiden op hun spe­

cifieke wijze vragen aan

lees verder blz. 14

4

Johan Heesters

Het concert in Amersfoort van de 104-jarige Heesters, is dus zonder inciden­

ten in de zaal verlopen. Buiten stonden vooral jonge communisten die ruiterlijk aan De Volkskrant toegaven dat ze tot voor een paar maand nog nooit van de man gehoord hadden, en die uiteraard geen problemen hebben met hun eigen ideologie die minstens vijf keer meer mensen vermoord heeft dan de nationaal- socialisten. En natuurlijk toonde de televisie vooral wat hoogbejaarde betogers, alsof ze zelf het slachtoffer waren geweest van Heesters’ misdaden, want “hij heeft bloed aan zijn handen”. Die belachelijke beweringen maken de Heesters- raus-adepten alleen maar lachwekkend. Heesters heeft daarenboven het voor­

deel dat journalisten geen echt historisch besef hebben, want hij was iets minder naïef dan hij ons wil laten geloven.

Heesters wordt op 5-12-1903 in Amers­

foort geboren. Later verhuist de familie naar Amsterdam. Heesters beweert in zijn memoires dat hij toneelspeler wilde wor­

den nadat hij zijn eerste stuk ziet... de Gys- brecht van Aemstel. Hij legt een succesvolle auditie af met “Droeve tijden”, volgens Hees­

ters het gedicht van een onbekende Vla­

ming (in werkelijkheid Gentil Antheunis).

Hij studeert verder toneel en zang en wordt solist bij het Amsterdams Operettenthea- ter van Louis Bouwmeester. Daar speelt hij jarenlang als tenor met succes de mannelijke jeune premier. Ondanks de moeilijke verbin­

dingen zijn er intense contacten tussen het Vlaamse en het Nederlandse opera- en ope- rettewereldje omdat in die tijd nog ieder­

een in het Nederlands zingt. In Rotterdam ontmoet Heesters de Vlaamse operettediva Wiske (“Wiesje” zegt hij) Gheys en het kop­

pel trouwt in 1930. Ze krijgen twee doch­

ters: Wiesje nr. 2 en Nicole. Ik weet niet of Heesters altijd zijn belofte van trouw heeft gehouden, maar Heesters en Wiske Gheys blijven keurig 55 jaar lang getrouwd, tot zij in 1985 sterft.

Heesters heeft al eens in een stomme film geacteerd, maar in Nederland en Vlaande­

ren wordt hij een wereldster met de film Bleeke Bet. Maar ook in de Duitstalige lan­

den maakt hij indruk met zijn charme, zijn acteurscapaciteiten en iets minder met zijn stem, want een echt grote zanger is hij niet.

In 1934 verhuist hij naar Wenen waar hij in alle mogelijke operettes triomfen viert aan de Weense Volksoper. In 1936 komt er een uitnodiging uit het veel beter betalende Ber­

lijn en Heesters zegt niet neen. Zoals ieder­

een in die tijd kent hij de gevolgen. Hij moet het grootste deel van zijn repertoire in de vuilbak gooien want “die gute alte Jüdische Operette” wordt daar niet gespeeld.

Judenfrei

In 1934 stelt “Reichsdramaturg” Rainer Schlösser richtlijnen op die goedgekeurd worden door Joseph Goebbels. Alle ope­

rettes met tekst én muziek door Joden moeten onmiddellijk verdwijnen. “Gravin Mariza", “Czardasvorstin", “Het Hollands wijfje” (alle in het repertoire van Heesters) van Imre Kalman en zijn joodse medewer­

kers gaan eruit. Hetzelfde gebeurt met “Vic­

toria en haar huzaar” en “De Bloem van Hawai” van Paul Abraham. Klassieke ope­

rettes van lang gestorven Arische compo­

nisten met Joodse tekstdichters mogen wel.

Maar het grote probleem zijn de bijzonder populaire nog altijd levende Ariërs als Franz Lehar en Edward Künneke met hun joodse librettisten.

Als dat “harmlosere jüdische librettisten”

zijn, kunnen de opvoeringen nog door de beugel. Maar de operettes van Lehar met teksten van de zionist Fritz Löhner (o.a.

Dein ist mein ganzes Herz) kunnen feitelijk niet. Aan het immens populaire “Land van de Glimlach” durft men echter niet komen, de nazi’s beperken zich nolens volens tot de schrapping van de naam van de libret­

tist, maar Löhners en Lehars “Friederike”

verdwijnt direct uit het repertoire, want een stuk van een Jood over de liefde tus­

sen de jonge Goethe en Friederike Brion is onverdraaglijk. (Löhner sterft in 1942 in Auschwitz. Hij weet gelukkig niet dat de nazi’s zijn vrouw en twee dochters al ver­

moord hebben).

Naar één componist wordt geen voorou- deronderzoek gedaan, want foto’s en naam wijzen bijna zeker naar een afkomst die de nazi’s niet willen kennen. Aan Johann Strauss durven zij niet raken.

Ster

In Berlijn wordt Heesters een ster die in heel Europa straalt; vooral dankzij zijn optredens in operettefilms als “Der Bettel- student” en “Gasparone”. Maar natuurlijk weet Heesters zeer goed dat hij in feite inge­

huurd is om de leegte te vullen die de drie tenoren nagelaten hebben. In het jaar van zijn debuut valt het verbod om nog langer

"Ein Lied geht urn die Welt” in de bioscoop te draaien, want in deze Duitse film uit begin 1933 speelt de populaire Joodse tenor Joseph Schmidt de hoofdrol (zijn latere Oosten­

rijkse films worden nooit in Duitsland toe­

gelaten). Ook de films van de even bekende Richard Tauber zijn dan al uit circulatie, want Tauber is een “Mischling” (Joodse vader, al is Tauber zijn hele leven katholiek). En over de derde van de drie, de Pool Jan Kiepura en zijn Hongaarse vrouw Marta Eggerth, nu 96 en “alive and well in New York”, gaan ook kwalijke geruchten. Die worden onmiddel­

lijk na de Duitse inval in Polen door grondig archiefonderzoek bevestigd. Zowel Kiepura als Eggerth zijn inderdaad Joods.

Maar de Duitse UFA-filmmoloch heeft een behoefte aan tenoren. De Duitsers vin­

den er wat op. Ze huren Beniamino Gigli in

De dingen dezer dagen

voor speelfilms die zich in en om de opera afspelen terwijl Johan Heesters de operette en revuefilms krijgt. In 1938 speelt en zingt hij dan voor de eerste keer op het toneel de rol waarmee zijn naam voor altijd verbon­

den blijft: Danilo in “De lustige weduwe" van Lehar; volgens de programmaboekjes (ook bij ons tussen 1940 en ‘45) een operette zon­

der librettisten (Victor Léon en Leo Stein).

En natuurlijk komt de grootste bewonderaar van Lehar zelf kijken en hij laat zich Heesters voorstellen.

Hij is omringd door Goering, Goebbels, Hess en Ribbentrop. Waarschijnlijk beveelt hij zelfs Goebbels om zijn lievelings-Danilo met rust te laten want die had een veto over Heesters uitgesproken nadat de Nederlan­

der (nog altijd zijn nationaliteit) bij een tus­

senstop in zijn vaderland met de operette van Frits Hirsch, bepaald geen Ariër, was opgetreden.

Wens vervuld

In 1940 zwijgt Heesters wanneer de Duit­

sers Nederland binnenvallen. Een jaar later gebeurt dan dat wat Heesters de rest van zijn leven zal achtervolgen: een volgens zijn memoires “nicht abwendbar” bezoek aan Dachau waar men hem en wat andere ster­

ren laat opdraven om een paar modelbarak- ken te bezoeken en te zeggen dat er niets aan de hand is.

Het Nederlands Instituut voor Oorlogs­

documentatie heeft de zaak uitgezocht en bevestigt de versie van de acteur dat hij nooit voor de bewakers van het echte kamp is opgetreden. Kortom, Heesters is geen nazi maar een opportunist die zoals 95% van de Nederlanders in de oorlog geprobeerd heeft

het beste te maken van een moeilijke situ­

atie.

Na de oorlog kan Heesters zonder proble­

men zijn loopbaan verderzetten; zij het meer als acteur dan als zanger, want voor operet­

tes wil men voortaan dankzij het voorbeeld van de operatenor Tauber meer dan mooie jongens die goed kunnen dansen en ook een beetje zingen. Hij draait nog altijd de ene na de andere film en treedt ook op in Neder­

land tot het verkeerd gaat in 1964. In Carré speelt hij de rol van de antinationaalsocialis- tische kapitein von Trapp in “The Sound of Music”. Dat is een stap te ver. Vooral jon­

geren schoppen stennis, want zij hebben de oorlog niet meegemaakt en geven graag de indruk dat zij met terugwerkende kracht alle Duitsers en hun medewerkers zouden ver­

slagen hebben.

Heesters moet stoppen met zijn Amster­

damse en Nederlandse optredens. Hij is er kapot van. Hij blijft in Duitsland werken voor het toneel en tv en hoe ouder hij wordt, hoe populairder.

In 1992 hertrouwt hij met de veel jongere actrice Simone Rethel. Hij noemt haar leef­

tijd niet in zijn boek, maar ze is 46 jaar jon­

ger en ze heeft waarschijnlijk niet vermoed dat ze met een mannelijke Jeanne Calment trouwde. Bij zijn 100ste verjaardag schrijft hij: “Gerne würde ich, daran denke ich oft, auf meine alten Tage nog einmal in meine Heimat Holland fahren. Und dan zu wissen, bei meinen Landsleuten wilkommen zu sein - das ware mein inniger Wunsch.” Die wens is ondanks een paar betogers vervuld en de stokoude bijna blinde man kan nu rustig zijn hoofd neerleggen.

JanNeckers

Roddels uit de Wetstraat

j »

De rode poenpakker

De voorbije weken stond de pers bol over Mare Uyttendaele - door kuitenbijter Filip de Man in een commissie ooit ‘Monsieur Onke- linx’ genoemd en sindsdien door iedereen zo bekend en genoemd - en zijn onfrisse ronselpraktijken voor zijn advocatenkan­

toor. De echtgenote van tante Laurette heeft immers altijd goede zaakjes gedaan met de federale kabinetten en overheids­

diensten, vooral de rooie. Kortgeleden lekte een strategisch plan uit dat door Mare Uyt­

tendaele samen met een aantal PS-creatu- ren opgesteld werd om ervoor te zorgen dat ook wanneer PS mogelijk in de oppositie zou komen, de “werkgelegenheid” voor zijn kantoor gewaarborgd zou blijven. Tot einde 2006 ontving hij zo al een slordige 300.000 euro aan erelonen...

De keizer van Gent, Boze Francis van den Eynde, vindt dat zo’n belangenvermenging maar eens tot op het bot moet uitgespit wor­

den, want sommige ministers willen de kost­

prijs van bepaalde opdrachten aan Uytten­

daele niet bekendmaken. Prompt diende hij dan ook een vraag in om een heuse onder­

zoekscommissie op te richten. Een mens zou dan gaan denken dat allen die de voorbije weken ook zo verbaasd en geschokt waren

door de capriolen van monsieur Onkelinx spontaan het initiatief van de Bozen zouden steunen. Niets is minder waar. Het potje gaat weer dicht op bevel van de hoge PS-bazen Di Rupo en... madame O. zelf. Zo gaat dat in de Belgische democratuur.

Adieu, Gieken!

Boze Gerolf Annemans ondervroeg Vr- hfstdt over het feit dat de eerste interimaris via de pers bekendmaakt dat het parlement binnenkort het vertrouwen moet geven aan een regering en een regeringsprogramma waar nog veel onduidelijkheid over is. "Door wie gaat u opgevolgd worden! Uit welke par­

tijen zal de regering samengesteld zijn? En zal daar een volwaardig regeerprogramma aan vasthangen?”, vroeg Annemans zich af.

Het antwoord van Verhofstadt bevatte wei­

nig tot geen nieuwe informatie. "Op uiter­

lijk 23 maart geef ik de fakkel door,” beves­

tigde hij en zei verder nog: “De inhoud van het programma gaat enerzijds stoelen op het wetsvoorstel met betrekking tot de staats­

hervorming en anderzijds wat het sociaal- economische luik betreft op de programma­

wet die op 20 maart zal worden neergelegd in het parlement." “Uiteraard is het zo dat in de regeerverklaring van de nieuwe rege­

ring ook andere aspecten aan bod zullen

komen, zoals justitie,” besloot Verhofstadt.

Annemans vond het hallucinant dat Vr- hfstdt enkel kwam bevestigen dat er een regering komt waarvan hij niet kan zeggen wie de eerste minister zal zijn en waarvan hij geen programma kan opgeven. Dat dit allemaal eerst in de pers staat alvorens het parlement wordt ingelicht, deed de Boze besluiten dat Vrhfstdt enkel misprijzen toont voor het parlement en dat het dus “hoog tijd wordt dat hij weg is”, lees verder blz.

Op de Praatstoel

5

Trouwe CD&V’ers

Kalmpjes aan kraait de haen(e).

Naar het wijze woord van Jean-Luc, in een vorig leven ervaren gids, moeten de Vlamingen inbinden en de lat laag leggen om de belze samenhorigheid hoog te hou­

den. De al even wijze Herman van Rompuy treedt hem volmondig bij.

Kalmpjes aan, bezwoer met klem Jean-Luc, de tikkenhaan en wijze staatsman die niet ondervoed, maar welgedaan de pezig’ armen aan de roeste ploeg van staat moest slaan, Brabants trekpaard als het ware dat zijn man kan staan.

Kalmpjes aan, zei hij, in kleine faasjes zal ‘t wel gaan, want wilt ge vette vissen, is het vaderland eraan en gaat de dynastie van Saksen-Coburg naar de maan, Kroon ontbloot en wijze Octopussen in hun vaan.

Kalmpjes aan, zo kraaide voor de derde maal de haan, laat ons eendrachtig achter Laken en de koning staan, want laten wij De Wever doen, dan wacht ons een orkaan.

Doe ‘t in kleine faasjes, landgenoten, kalmpjes aan.

Laag die lat aleer ‘t voor ‘t edel vaderland te laat is, aleer de Seks en Coburg sibbe desperaat is

en ‘t Waalse duo Joëlle en Di Rupo kwaad is.

Niet toevallig ook tweetalig klinkt zijn linke raad: gratuit en gratis...

Hectorvan Oevelen De oude CVP-garde binnen CD&V pro­

beert het heft weer in handen te nemen. "Ik herken mijn partij niet meer”, tekende De Standaard op uit de mond van een woedende Herman van Rompuy, in de ophefmakende reeks over de politieke crisis van 2007. Nu en dan leek het er inderdaad op dat de CVP dood en begraven is.

Maar de staatsdragende anciens geven niet op. Met Dehaene als ‘wijze’. Van Rompuy als

‘specialist’, Martens en Eyskens als in de pers ruim gevraagde becommentariërende ‘Stad- ler en Waldorffs’ en Schouppe als partijvoor­

zitter, lijken de CVP’ers weer orde op zaken te stellen, zodat ze hun partij weer herken­

nen zoals ze die gewend zijn te herkennen.

Bij de Vlaamse Volksbeweging hebben ze begrepen dat het verschil bij CD&V gemaakt zal worden en werd een actie uitgedokterd onder de codenaam ‘opjagen - niet wegja­

gen’. Op 8 maart volgt het ‘straatgedeelte’

van de actie, maar vorige week werd een eerste schot gelost.

“De VVB ontdekt dat er nog andere mid­

delen zijn om de politiek in Vlaamse richting te beïnvloeden dan betogen”, schrijft Guy Tegenbos in De Standaard van dit week­

einde. Hij bericht er over de spoedpeiling die de VVB, in opdracht van het Overlegcen- trum van Vlaamse Verenigingen, uitvoerde bij 2.635 gemeentelijke, provinciale, Vlaamse en federale mandatarissen van CD&V. De VVB legt daar zes vragen voor aan de directe CD&V-achterban over de communautaire toestand. “Een leep voorbeeld” van alter­

natieve politieke lobbying, noemt Tegenbos deze peiling.

Dat de VVB dergelijke grootschalige en directe actie op korte tijd kan opzetten, toont aan dat de vereniging kan steunen op een doeltreffend georganiseerde structuur.

Op vijf dagen tijd ontving de VVB 439 ant­

woorden of 16,7% van het totaal. Ruim vol­

doende om ze betekenisvol te maken. De VVB zorgde ook voor een genuanceerde en niet-vooringenomen vragenstelling, wat de ernst van de peiling uiteraard ten goede komt.

'Woord houden!

De antwoorden wijzen in één richting. De overgrote meerderheid van de CD&V-ach­

terban wil vasthouden aan het eigen ver­

kiezingsprogramma. Meteen de boodschap die de VVB graag aan de CD&V-top wilde doorspelen.

. Bijna 90% vindt dat de Vlaamse resolu- t,es het uitgangspunt moeten vormen voor de staatshervorming. “Mag de dynamiek om de deelstaten steeds meer bevoegdheden te Seven omgekeerd worden ten voordele van een versterking van de Belgische federatie?”.

Vraagt de VVB. Neen, klinkt het bij bijna 84%

*an de antwoorders. Evenveel CD&V’ers Wnden dat er geen regering mag komen die e staatshervorming in de koelkast duwt en Zlch uitsluitend bezighoudt met de sociaal- ec°nomische thema’s.

Ook meer dan 80% wil niet dat de voog- dli van België over de deelstaten wordt ver­

stoot. Net geen 80% is voorstander van

®en hervorming van het land tot een con- 'ederatie.

Een schijfje minder dan drie op vier CD&V’ers die vindt dat de onvoorwaarde­

lijke splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde een voorwaarde is om een federale regering te vormen. Duidelijke taal toch, die de druk op de partijtop hoog moet houden. Enkele maanden geleden kwam er een soortgelijk signaal van een aantal Kempische CD&V- mandatarissen.

We laten het commentaar verder over aan de Vlaamse Volksbeweging zelf: “Deze pei­

ling mag door de grote respons op enkele dagen tijd betekenisvol genoemd worden.

Het blijkt dat de CD&V-achterban - er wer­

den geen N-VA’ers gepeild - vasthoudt aan het verkiezingsprogramma en de uitbouw van Vlaamse autonomie niet wil betalen door federale recuperatie. Het is onmiskenbaar dat CD&V tot in de poriën kiest voor een duidelijke Vlaamse opstelling. De VVB stelt tevreden vast dat het duidelijke CD&V-ver- kiezingsprogramma breed gedragen wordt door de partijbasis en rekent er op dat de partijtop consequent blijft opkomen voor de realisatie daarvan. Indien CD&V de funda­

mentele verkiezingsbeloften zou afzweren, wordt een diepe kloof geslagen met de eigen achterban. Uiteraard zal de reactie van het kiespubliek, dat minder automatische par- tijloyauteit aan de dag legt, in dat geval nog scherper zijn.”

Verrast

Bij CD&V ging deze opwarmersactie niet ongemerkt voorbij. Men was er eerder ver­

baasd over de ruime reactie waarop de VVB mocht rekenen, dan over de resultaten. Dat de mandatarissen, die dagelijks de kiezer onder ogen moeten komen, vasthouden aan het eigen programma, wisten ze in het CD&V-hoofdkwartier al. Maar dat ze dat ook graag en overduidelijk laten weten aan de buitenwereld, geeft aan hoeveel belang er aan wordt gehecht.

Het idee dat de N-VA de CD&V gijzelt, wordt er meteen door genuanceerd. Ook binnen de CD&V staan de gedachten niet stil.

Dat belooft intern vuurwerk als de band met de N-VA op een moment zou worden door­

geknipt. Schouppe en co moeten beseffen hoe diep kritiek op woordbreuk in de eigen rangen schade zou veroorzaken.

Kortom, de VVB bezorgde met deze actie munitie aan de Vlaamsgezinde vleugel van CD&V en die zal alle kruit kunnen gebruiken om de Belgische krachten binnen de partij van antwoord te dienen. J.K.

Hoofddoek

Gesterkt door het succes in Antwer­ pen, Lier en Gent, wil het VB ook elders een hoofddoekverbod afdwingen. Fran- cis vanden Eynde, chef van VVBM, heeft de Vlaams Belangfracties gevraagdook in hun gemeenten de kat de belaan te bin­

den. In een aantal steden en gemeentenis het al zover. Na Beringen, Ronse en Leb- beke, staat het momenteelop de agenda in Aartselaar, Stabroek, Leuven, Zele, Scher- penheuvel-Zichem,Genk,Zedelgem, Wille- broek, Kapellen, Houthalen-Helchteren en Hasselt.

Pro Flandria blij

Jan van Malde ren, voorzitter van Pro Flandria,is in de wolken overhet manifest van de Gravensteengroef). Hij noemt heteen verademing en een betekenisvol document.

Volgens hem is dit manifest eenvervolg op de nieuwjaarstoespraak van mede-onder- tekenaar en VVB-voorzitter Eric Defoort, waarin wordtgesteld dat progressief Vlaan­

deren ongelijkheeft om de Vlaamse bewe­ ging, diein wezen een socialebewegingis, aan wat mennoemt ‘rechts’ over te laten.

Hij isten zeerste verheugd dat hetmanifest dicht aansluit bijde beginselverklaringvan Pro Flandria zelf, het netwerk vanVlaamse ondernemers en academici, dat opkomt voor een zelfstandig Vlaanderen. Om de gezamenlijke doelstellingen te verwezen­ lijken nodigt Pro Flandria de Gravensteen- groep uittot overlegen samenwerking. Pro Flandria hanteert geen schutkring en nu maar afwachten of de Gravensteengroep ook vies is vanschutkringen.

De 17

Onder het manifestvan de Gravensteen­ groep prijken 17handtekeningen: Etienne Vermeersch, Fransjos Verdoodt, Piet van Eeckhaut,Jef Turf, BartStaes, Johan Sanc­ torum,Jean-Pierre Rondas, Yves Panneels, Chris Michel, Bart Maddens, Paul Ghijsels, Paul de Ridder, Dirk Denoyelle, Peter de Graeve, Eric Defoort, Jo de Caluwe, Ludo Abicht.

Allemaal linksen dus, oftenminste zo noemen ze zich. Maarwat islinks? Socialis-

Bel, schrijf, stuur e-post

We hebben u al gemeld dat het OVV en de VVB zinnens zijn wat actie te ondernemen om Leterme en companie eraan te herinne­

ren dat zij hun woord hebben gegeven en dat zij dus woord moeten houden.

OVV-voozitter Renaat Roels en Erik Ponette vragen u dan ook massaal uw lokale politici - vooral die van CD&V, N-VA, VLD en SP.a - te bombarderen met telefoons, brieven of e-postjes.

De boodschap moet luiden:

1. Wij zijn hoogst ongerust! Wat denkt u, geachte mandataris, er zelf van?

2. Waarom komen er slechts kruimels op tafel van de resoluties van het Vlaamse Par­

lement in 1999?

Immers: dat was een minimumprogramma, Vlamingen vormen 60% van de Belgen, hun wensen zouden dus elk nationaal beleid moe­

ten kunnen domineren, dat is althans wat de democratische logica voorziet.

3. De huidige kruimels voor Vlaanderen gaan radicaal in tégen én de consensuele wensen van de meerderheid van de verte­

genwoordigers van de Belgen én de demo­

cratische logica (gezien de meerderheid het beleid zou moeten kunnen domineren, wat

tisch, staatscollectivisme, economisch links, links-liberaal, groen-links, moreel enethisch links, ofgewoonanti-Vlaams Belang? Nooit geweten dat Bart Maddens links was, of Chris Michel of Johan Sanctorum. Maar goed, zolang hetvoor henook "Vlaanderen

eerst” is, vegen wij er de sponsover.

Ide leugenaar?

In de statige Senaat, de reflectiekamer zogezegd, wordt niet alleen ernstig gere­ flecteerd,maar ook serieus gescholden. Spi­

ritist Geert Lambert schold Niveaan Louis Ide uit voor "platte leugenaar” en Hugo Coveliers zei vlotjes dat Ide van schaamte ineen hoek zoumoetenkruipen.

Vanwaar die commotie? BHV was de aanleiding. Tijdens een commissievergade­

ring in de Senaat hadden, aldus Ide, beide heren,Lamberten Coveliers, hunmond niet opengedaan, maar Lambert en Coveliers beweren het tegendeel: zij waren weltus­

sengekomen, maarIde zat weggedoken in eenhoekje metopeengeperste lippen.

De kwestie was of de dertig dagen die de Senaat krijgt om in het dossier-BHV te bemiddelen, letterlijk dertig dagen zijn of moeten daar de vakantiedagen bijge­ teld worden, aangezien het dossier naar de Senaat kwam tijdens de krokusvakan­ tie. Vlaams Belang-Vlot en Spirit willen van geen uitstelweten, deCD&V ziet daar geen graten in. Vakantiedagen moeten opgeno­

men worden,zelfs door senatoren.

Met andere woorden: de ampersanders rekken wetensen willens het dossierende N-VA volgt de kartelpartner.

hier geweigerd wordt door de minderheid, en mogelijk is door de 325 grendels).

4. Erger: aan de Franstalige eisen zijn er wél substantiële tegemoetkomingen. Bv. de 500 miljoen euro voor Brussel ligt al op tafel, maar zonder de legitieme Vlaamse tegenei­

sen (w.o. correcte dienstverlening aan de Brusselaars).

5. Als Vlaamse beweging willen we véél meer dan de resoluties van 1999, maar de huidige onderhandelingen lijken juist het tégendeel te tonen van wat de Vlamingen willen.

Wie aanspreken:

burgemeesters, voor de lokale afdelin­

gen, zie op:

http://www.cdenv.be/pagina/mensen/

afdelingen

http://www.vld.be/page?&orl=50&ssn=

&lng=l&pge=398

http://www.s-p-a.be/, en dan ‘SP.A in jouw buurt’

volksvertegenwoordigers

eventueel zelfs kabinetsmedewerkers en andere.

Denk niet dat het niet helpt. Lokale poli­

tici zijn daar zeer gevoelig aan.