€ 2,50
75ste jaargang • nummer 47 • donderdag 21 november 2019 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Zit er een nieuwe asielcrisis aan te komen? In oktober van dit jaar waren er 3.000 asielaanvragen in België. Dat is duizend meer dan de piekperiode in de zomer. Tijdens de asielcrisis van 2015 waren dat er 5.000 tot 6.000 per maand. We ko- men nog niet in de buurt, maar het is het hoogste cijfer sinds die pe- riode. Tot en met oktober waren er ruim 23.000 asielaanvragen, wat bij- na evenveel is als in 2018. De 25.000 plaatsen in asielcentra zijn allemaal bezet.
Voor dit hoog aantal aanvragen worden twee redenen aangegeven.
De eerste is dat België door zijn uit- gebreid sociaal opvangnet een land van melk en honing is. Migranten die in Griekenland worden erkend, reizen toch door naar hier, want de sociale zekerheid is hier beter. Of afgewezen illegale migranten in Duitsland komen naar België.
Al moet de specifieke Belgische aantrekkingskracht in een juist per- spectief worden geplaatst. Ook in andere landen scheert het aantal aanvragen hoge toppen. Feit is wel dat wie ‘in het veld’ met mensen spreekt, merkt dat België een aan- trekkelijker land is geworden om- dat andere landen qua procedures en integratieregels nog altijd stren- ger zijn. In scholen hoor je al lange tijd kinderen van allochtone origine met een Noord-Nederlands accent.
Zij woonden eerst bij de noorderbu- ren en zijn dan naar België afgezakt.
Tweede factor is de toestroom van Palestijnen en Latijns-Ameri- kanen (vooral uit El Salvador), die zowaar door bendes via vliegrei- zen over Zuid-Amerika naar Spanje worden gestuurd, waar ze visumvrij binnen kunnen.
Dat ergert ontslagnemend minis- ter voor Asiel en Migratie Maggie De Block (Open Vld), maar een vi- sumverstrenging wordt Europees beslist en Spanje lijkt met een rege- ring van links en extreemlinks in de maak niet van zin om daar verande- ring in te brengen.
Teveel focus op
het sociaaleconomische
Deze elementen doen vermoe- den dat informateur Paul Magnette (PS) met de verschillende partijen dit thema prioritair wil aanpakken, al ziet dat er in de praktijk niet naar uit. Hij werkt nu rond zes nota’s:
migratie, het klimaat, sociale za- ken, het verhogen van de werkge- legenheidsgraad, een efficiëntere overheid en een doortastender vei- ligheids- en justitiebeleid. Wat dat laatste betreft is er tussen de partij- en de grootste consensus.
De grote hinderpaal lijkt het so- ciaaleconomische. Hoe denkt Mag- nette de Vlaamse partijen over de streep te krijgen? Door zijn eisen voor 8 miljard euro nieuwe uitgaven af te zwakken tot de helft, een kwart of een vijfde? Waardoor de belas- tingen om dit te financieren minder hoog zullen zijn? Het zou het glij- middel zijn om CD&V en/of Open Vld over de streep te trekken en de N-VA eraf te rijden.
Een sociaaleconomische deal zou dan de springplank zijn naar een totaalregeerakkoord. Zo’n voorspel- ling is toch wat te optimistisch. Over asiel en migratie zal er toch een ste- vig robbertje worden uitgevochten.
Wellicht legt men bij de huidige moeilijke formatie teveel de na- druk op het sociaaleconomische en dreigt het migratiethema de échte federale spelbreker te worden.
Voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) voert momenteel de druk op, vooral richting Open Vld. Hij betreurt dat de ontradingscampag- nes voor asielzoekers offline zijn gehaald. Hij wees erop dat vorige week dinsdag op één dag 275 asiel- aanvragen werden ingediend in het Klein Kasteeltje. Francken: “Op één dag. Dat is een absoluut record sinds vele jaren. Dus het loopt toch echt niet goed.”
Ook zal de N-VA’er een wetsvoor- stel indienen voor een strengere ge- zinshereniging. Minister Maggie De
Met gematigd optimisme werkt informateur Paul Magnette stap voor stap aan een nieu- we federale regering. Het lijkt erop dat op termijn enkel het sociaaleconomische luik nog een hinderpaal wordt voor een door de PS gedroomde paarsgroene- of regenboogco- alitie. Hoeveel extra uitgaven? Hoeveel belastingen? Maar eigenlijk is het het migratie- en asielthema dat de grote spelbreker dreigt te worden voor Magnette. Welke Vlaamse partij stapt mee in een coalitie van het open grenzenbeleid?
Block zegt hem daarin te steunen.
Wat zal de reactie van de PS zijn die met Open Vld een regering zal vor- men? Om nog maar te zwijgen van Groen en Ecolo, grote voorstanders van een open grenzenbeleid.
Een nieuwe collectieve regularisatie van 100.000 illegalen?
We zijn nog ver van een finale regeringsformatie, maar naast de sociaaleconomische dossiers wil- len de linkse partijen ook inzake migratie hun slag thuishalen. In een paarsgroene coalitie of in de aangepaste regenboogversie (met CD&V en eventueel cdH) dreigen we 20 jaar in de tijd te worden te- rug gekatapulteerd. In 1999-2000 werd de snel-Belgwet ingevoerd en vond een collectieve regularisa- tie van meer dan 100.000 illegalen plaats. Recenter - in 2009 - werden meer dan 800 criminelen geregula- riseerd.
Stappen Open Vld en CD&V in een regering die zo’n open grenzen asielbeleid voert? Of houden een of twee partijen het been stijf? In dat geval is een nieuwe regering nog veraf. Toch bestaat de vrees dat ze overstag gaan. De Open Vld door de steeds grotere interne druk van de links-liberale clan rond Bart Somers en Mathias De Clercq.
Bij de CD&V zou men zo’n be- leid wel eens aanvaarden omdat de partij nu plots op een wolk zit. Met het duo Sammy Mahdi en Joachim Coens als mogelijke voorzitter is er in christendemocratische kringen enig optimisme te merken. Ook bij de conservatievere flank van de partij. Hun kritiek op de mogelijke versoepeling van de abortuswetge- ving - een diabolisch plan, het mag gezegd - is meer dan terecht. Maar de vrees is dat de achterban in ruil voor die harde houding in ethische thema’s zich zeer soepel opstelt in andere dossiers zoals asiel en mi- gratie.
We kunnen u alvast geruststel- len, ook dit jaar komt uw geliefd weekblad niet voor op de lijst van hofleveranciers. Oef. Maar we zijn toch wel geschrokken toen we de firma Rentokil uit Aartselaar in de lijst van hofleveranciers zagen staan. Rentokil is gespecialiseerd in het bestrijden van ongedierte, om te beginnen zijn dat ratten en muizen. Dat onze vorst muizenissen in zijn hoofd heeft over het voort- bestaan van zijn koninkrijkje, dat kunnen we ons best voorstellen.
Maar echte muizen en ratten?
Of zou de koning met ander on- gedierte af te rekenen hebben? De webstek van Rentokil maakt dui-
delijk dat de firma niet alleen rat- ten en muizen aanpakt, maar ook mollen, motten, hoornaars, kak- kerlakken en bedwantsen… Ook komen ze langs als u last heeft van vliegen en muggen. Een gewone mens mept die dood met een vlie- genmepper, maar met een scepter is dat blijkbaar wat te lastig en is het handiger om een verdelgings- firma in te schakelen.
Wij achterhaalden echter de waarheid: le Roi heeft zijn paleis van beneden tot boven laten ont- smetten. Dit daags na de doortocht van Tom Van Grieken. Er zou maar eens een mestkever tussen de ko- ninklijke lakens durven kruipen…
De ratten van de Koning
Migratie als
federale spelbreker
Enkele dagen geleden werden wij op de hoogte gebracht van de lijst van koninklijke “hofleveranciers”. Dat zijn firma’s die mogen leveren aan de koning en zijn gevolg. In totaal mogen er zich 123 firma’s hofle- verancier noemen en die krijgen dan ook toelating het Koninklijk Wa- pen te voeren op hun commerciële documenten, uitstalramen, bedrijfs- voertuigen enz.
Lees het volledige interview met Annick Ponthier, Kamerlid VB, op blz. 11
“Geweld kan nooit de oplossing zijn voor een
politiek probleem”
Verschillende partijen hielden het Vlaams Belang de afgelopen week (impli- ciet) verantwoordelijk voor
de brandstichting in een toekomstig asielcentrum in Bilzen. Open Vld-minister Bart Somers had het zelfs over
“dat clubje, dat zich gedraagt als een bepaalde fractie in de Reichstag”. “Leg sereniteit aan de dag in dit hele verhaal en stop met polariseren en stigmatise-
ren”, stelt Vlaams Belang-Ka- merlid Ponthier tegen- over ’t Pallieterke.
Een gesprek.
Actueel 21 november 2019
2
Laten we een aspect van het kriti- sche rapport belichten: de hotspots in Griekenland en Italië. In de loop van de asielcrisis kwamen de mees- te migranten die illegaal naar Euro- pa kwamen, aan in Italië of Grieken- land. De twee lidstaten hebben zich ontwikkeld van landen van doorreis tot landen waar migranten asielaan- vragen indienen.
Frontex
De hotspotbenadering houdt in dat EU-agentschappen zoals Fron- tex de lidstaten ‘aan de frontlinie’
(bijvoorbeeld Griekenland en Ita- lië) ter plaatse helpen met het iden- tificeren, registreren, het nemen van vingerafdrukken en debriefen van
De Europese Rekenkamer heeft een nieuw rapport over het asielbeleid van de EU. Het verslag “Asiel, herplaatsing en terugkeer van migranten: tijd om de inspanningen op te voeren en de kloof tussen doelstellingen en resultaten te dichten” geeft opnieuw aan dat het asielbeleid van de EU zeer zwak is. Wat opvalt is dat er geen uniformiteit is bij de behandeling van asieldossiers. Asielzoekers weten dat en misbruiken die zwakte in het systeem.
pas aangekomen personen, om te achterhalen wie internationale be- scherming nodig heeft. Sinds 2015 waren er vijf hotspots in Grieken- land en vijf in Italië. Vanwege het geringe aantal mensen dat aan- kwam, werd de hotspot in Trapani (Italië) in oktober 2018 omgevormd tot detentiecentrum.
Griekenland en Italië passen de hotspotbenadering verschillend toe. Bij het registreren en identi- ficeren van irreguliere migranten leggen beide landen vast of een persoon die aankomt een verzoek om internationale bescherming wil indienen. In Italië worden degenen die dit doen per bus of boot over-
gebracht naar opvangfaciliteiten elders in Italië. Migranten op de Griekse eilanden - met uitzondering van kwetsbare personen, gevallen van gezinshereniging en Syriërs die hiervoor in aanmerking komen - moeten daarentegen op grond van de verklaring tussen EU en Turkije van 18 maart 2016, de zogenaamde
“geografische beperking”, gedu- rende de volledige asielprocedure, met inbegrip van eventuele beroe- pen, op het hotspoteiland blijven.
Gevolg
Het gevolg is dat de Italiaanse hotspots leeg of vrijwel leeg zijn.
Ze zijn ook schoon en goed uitge- rust. Heel anders dan in Italië zijn de leefomstandigheden in de Griekse hotspots en met name op Lesbos en Samos. Ze zijn er slecht vanwe- ge overbevolking, een gebrek aan artsen en een ontoereikende vei- ligheid. De hotspots op Lesbos en Samos, die een capaciteit van 3.100 en 640 migranten hebben, boden op het moment van het controlebezoek van de Rekenkamer in februari 2019 onderdak aan respectievelijk 5.096 en 3.745 personen. Veel van hen woonden in tenten buiten de hot- spot. Langzame aanbestedingspro- cedures, de vertraagde uitvoering van onderhouds- en verbeterings- projecten, voortdurende aankom- sten van nieuwe migranten en lange asielprocedures vormen samen een belemmering voor een snelle ver- betering van de situatie.
De asielcrisis is en blijft de be- langrijkste uitdaging voor de Euro- pese Unie. Asielzoekers weten dat de EU-landen asieldossiers ver- schillend beoordelen. Alleen al de
‘hotspot-benadering’ van Italië en Griekenland is verschillend. Het is en blijft een zwakke plek in het sys- teem.
THIERRY DEBELS
Europees asielbeleid blijft erbarmelijk
Redactie & beheer:
Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,
2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland
3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro
Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:
BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB
Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel
Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp
Abonnement buitenland:
Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.
Hysterische subsidieverslaving
De overspannen reactie waarmee de cultuursector reageert op de besparingen van de regering Jambon, steekt schril af bij de gelatenheid die de Vlaamse bedrijfswereld aan de dag legt. Want ook daar wordt beknibbeld op subsidies.
73 miljoen euro. Dat is het bud- get voor bedrijfssubsidies dat de Vlaamse regering Jambon plant te besparen. Onder andere de zoge- naamde KMO-portefeuille moet het met minder geld stellen, 23 miljoen euro om precies te zijn.
Dat zijn subsidies voor advies, op- leiding en coaching. Heeft men ie- mand uit de bedrijfswereld horen klagen over deze ‘knip’? Zelfstan- digen- en KMO-organisatie Unizo liet bij monde van topman Danny Van Assche weten niet gelukkig te zijn. Unizo heeft hier de kans gemist om te zwijgen. Het is een klassieke lobbygroep uit de 20ste eeuw die - vooral via de vrienden van CD&V - vaak aan één telefoontje genoeg had om achter de schermen een regering onder druk te zetten. Het algemeen belang komt op de twee- de plaats.
Slechts 1,9 procent minder
Danielle Vanwesenbeeck, be- drijfsleider bij Mastermail en voormalig Vlaams volksvertegen- woordiger voor Open Vld, legde op Twitter de vinger op de wonde.
Geen gejammer over de lagere bedrijfssubsidies. Integendeel. Zij wijst erop dat dit marktverstorend werkt. “Consultants verhogen hun prijs omdat ‘het toch wordt gesub- sidieerd’. De KMO krijgt dus mis- schien wel een korting, maar niet de 40 procent die wordt vooropge- steld, daar neemt de consultant ook een deel van.” En ze gaf ook nog mee dat tijdens zo’n opleiding de
catering - eten en drinken in het Ne- derlands - worden gesubsidieerd.
Danielle Vanwesenbeeck was op 26 mei kandidaat federaal Kamerlid voor Open Vld op een strijdplaats, maar werd niet verkozen. Open Vld-voorzitter Gwendolyn Rutten geeft blijkbaar de voorkeur aan inhoudelijk minder zwaar doorwe- gende figuren als Goedele Liekens of Sihame El Kaoukibi. Deze laatste kan via het “jongeren- en danspro- ject” Let’s Go Urban trouwens gretig in de Vlaamse subsidieruif graaien.
Liberaal zijn in Vlaanderen krijgt een zeer gevarieerde invulling. De gelatenheid van de bedrijfswereld op de knip in subsidies steekt schril af tegen de hysterische reactie van de zelfverklaarde cultuursector. Vo- rige week werd duidelijk dat deze culturo’s aan een zware vorm van subsidieverslaving lijden. In die mate zelfs dat ze niet meer kunnen tellen. Zo doet overal het verhaal de ronde dat de culturele sector het met 60 procent minder subsi- dies moet doen. Fake news van de bovenste plank. De cultuursector le- vert geen 60 procent, maar 1,9 pro- cent in. In 2019 bedragen de subsi- dies 518 miljoen euro en die dalen volgend jaar naar 508 miljoen euro.
We geven nog mee dat de cultuur- uitgaven vooral aan het einde van de periode dat Bert Anciaux minis- ter van Cultuur was (2009) piekten op 561 miljoen euro. Daarna kenden ze een daling, maar toen werd er door de culturo’s minder overspan- nen op gereageerd.
Het werd tijd
Een element dat in de discussie niet wordt meegenomen, is dat de uitgaven voor cultuur de voorbije 20 jaar steevast hoger lager dan de groei van het bbp. De subsidies groeiden sinds 1999 10 procent sterker dan het bbp. Als er ergens 60 procent wordt gekort, dan is het de 5 miljoen euro minder voor
“projectsubsidies”, newspeak voor experimentele ongein van de podi- umkunst met bij voorkeur seksueel en scatologisch getinte producties.
Wat de Vlaamse regering nu doet, had al vroeger moeten gebeuren.
En het is een goede zaak dat het totaal aan 3 miljard euro subsidies dat de Vlaamse regering uitgeeft nu eindelijk eens onder de loep wordt genomen. Het gaat naast cultuur en bedrijven ook om steun voor onder- zoek en ontwikkeling en aan de so- cio-culturele sector.
Het debat mag echter wat breder gaan. Wanneer begint de discussie over het valabele en efficiëntere alternatief voor subsidies, zijnde lagere belastingen? Wat men van de culturo’s niet hoort, is dat ze ge- nieten van een fiscaal voordelig systeem van auteursrechten en ro- yalty’s. En bedrijven hebben meer baat bij een lagere vennootschaps- belasting dan bij een ingewikkelde mix aan subsidies. Alleen zijn veel van die taksen nog een federale be- voegdheid.
ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN
KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR
Zoals aangekondigd in vorig nummer, was Voorpost ook aan- wezig met echte Zwarte Pieten, kwestie van de traditie in leven te houden. De politie probeerde even de Voorposters tegen te hou- den, maar liet dan maar begaan. Tenslotte deden de Zwarte Pie- ten niets anders dan snoep uitdelen aan de kinderen. In Deurne was de Sint wel vergezeld van echte Zwarte Pieten, wat dan weer leidde tot protest van linkse betogers van Kick Out Zwarte Piet.
Initiatiefneemster aldaar was Mirjam Henkens, een leerkracht van het Stedelijk Onderwijs Antwerpen. Henkens: “Ik wist dat er veel Zwarte Pieten gingen zijn, maar dit is echt wel choquerend. Er zijn zelfs kinderen die hier rondlopen in blackface. Het is choquerend.
Wij strijden voor een inclusief Sinterklaasfeest, zonder racisme of stereotypen.”
In Nederland liepen de emoties rond de (echte) Zwarte Pieten hoog op. Daar wilden leden van Voorpost en Pegida - als Zwarte Piet verkleed - ludiek actievoeren. Maar in Apeldoorn, Den Haag, Rotterdam, enz. werden die stuk voor stuk opgepakt. In Rotterdam ging het over een vrouw die zich als echte Zwarte Piet geschminkt had. Ze werd omsingeld door acht politieagenten alsof het een terroriste betrof. Het multiculturalisme wordt ons steeds hard- handiger opgedrongen. Daarbij gaat links steeds drastischer en onverdraagzamer te werk. Of het nu over eten van foie gras gaat, over Zwarte Piet, Kerstmis dat nu een Winterfeest moet zijn, de cultuursubsidies of over het klimaat: links eist een pensée unique.
Enkele weken geleden vierden we de val van de Berlijnse muur.
Mijns inziens is de muur nooit gevallen, hij is alleen opgeschoven.
Want we zijn goed op weg om van onze maatschappij een DDR- staat te maken.
Ondertussen is ook duidelijk geworden dat de Sint een grote leugenaar is. Terwijl hij aan het MAS verkondigde dat er ook dit jaar geen stoute kinderen zijn, waren een dag eerder zeventien
‘jongeren’ opgepakt omdat die op de sociale media de intentie hadden geuit om winkels te
gaan plunderen in het centrum van Antwer- pen. Slechts een daarvan was meerderjarig.
De andere ‘jongeren’ waren tussen de 12 en 16 jaar oud. Twee hadden een knipmes op zak, een veertienjarige ‘jongere’ wordt verdacht van drugshandel. De zestienjarige aanstoker was geen onbekende bij de poli- tie. Het zijn volgens de serieuze media alle- maal ‘jongeren’. U weet dan beter dan wie ook,
wie er bedoeld wordt.
Sinterklaas is met een stoomboot aangekomen in Ant- werpen. In zijn kielzog: een hele hoop politiek correcte Roetveegpieten. De aankomst in Antwerpen is een or- ganisatie van de VRT, en dan is het te verwachten dat er gebroken wordt met tradities. Geen zwarte Zwarte Pieten dus.
Sinterklaas
is een leugenaar
ECONOMISCHE ZAKEN
Actueel
21 november 2019 3
Geld stinkt niet
Mijnheer de subsidieslurper,
Wij hebben u leren kennen als een pro- totype van de uiterst linkse cultuurscène die eigenlijk maar één doel heeft en dat is de samenleving choqueren en de goe- gemeente provoceren met allerhande links-elitaire projecten waarin vooral de
‘artiest’ navelstarend centraal staat, liefst en vooral uitsluitend met gemeenschaps- geld. Gij zijt de zogenaamde ‘artistiek lei- der’ van de ‘sociaalkritische werkplaats Vi- ctoria Deluxe’, maar gij duikt ook overal op waar uiterst links actie voert: Hart boven Hard, krakerssteungroepen, acties voor vluchtelingen, PVDA-congressen, diversi- teitsprojecten, jongerenfora, het verstoren en verhinderen van spreekbeurten door democratische verkozenen zoals Theo Francken,… Gij hebt daar klaarblijkelijk allemaal tijd voor, naast uw ‘drukke’ be- staan van artistieke egotripperij. En waar gij ook veel tijd voor lijkt te hebben, is het minutieus in kaart brengen van de moge- lijke subsidiekanalen die in de kassa van o.m. Victoria Deluxe moeten terechtko- men. Aan de uitleg en motivering van een aantal projecten geven jullie dan zo een draai dat er telkens weer nieuwe bronnen kunnen aangeboord worden. Zo kreegt gij zelfs landbouwsubsidies van de EU omdat gij een docufilm maakte over zes boeren- gezinnen die gevraagd werden naar hun dagelijkse werkervaring en financiële ver- schillen met het verleden. De kassa rinkel- de. Op de politieke webstek www.sceptr.
net werd enkele dagen geleden grondig en met cijfers in kaart gebracht hoe gij en de uwen de subsidie-uitmelkmachine als grootmeesters beheersen. Het is om van uw stoel te vallen!
Vorige week stondt gij derhalve dan ook te debiteren en te fulmineren in de wandel- gangen van het Vlaams parlement tegen de jonge VB-verkozene Filip Brusselmans die de aangekondigde beperkingen van de subsidiëring in de culturele sector verde- digde, met aan uw zijde andere bobo’s en subsidieverslaafden uit de culturele sec- tor: onder andere Staf Pelckmans, oud-di- recteur van cultuurtempel De Warande in Turnhout die er niet vies van was zich door te laten betalen door de gemeenschap tijdens zijn verkiezingscampagne voor Groen toen hij al ontslag had genomen, en de even groene actrice en anti-Israël-acti- viste Marijke Pinoy. Om er maar enkele te noemen. Er kan niet gemanifesteerd wor- den tijdens de gesubsidieerde ‘werkuren’
of gij staat erbij als toonbeeld en voorman van de gesubsidieerde agitprop. À propos, hoeveel steekt gij zelf als goeroe van ge- subsidieerd links maandelijks in uw zak als zelfverklaard antikapitalist?
Gij spuwt op Vlaanderen en de Vlamin- gen in het algemeen en op de Vlaamse symbolen en de Vlaamse identiteit in het bijzonder. Maar als het op subsidieslurpen aankomt op kosten van die Vlamingen, zijt gij niet vies van hun geld, want dat stinkt niet en gij kunt er uw gangen mee gaan.
Spuwen en bijten in de handen die jullie CD&V boert al veertig jaar achteruit. In
1950 piekte de partij nog met een score van meer dan 60 procent. In 1965 dook ze voor het eerst onder de 50 procent, in 1968 onder de 40 procent. In 1991 sneuvelde de 30-pro- centgrens. En het hield niet op. In 2010 zak- te de partij onder de 20 procent. Op 26 mei 2019 ten slotte behaalde ze met 14,2 procent haar slechtste resultaat ooit. Volgens de jong- ste peiling van VTM/HLN bleef daar nog 11 procent van over.
Wat nadien volgde was dramatisch: Beke en Crevits verstopten zichzelf in de nieuwe Vlaamse regering. Twaalf apostelen moes- ten het drama analyseren, maar niemand die vandaag kan zeggen in welke hoekje van de wetenschap de opwekkende resultaten van dat denkwerk zouden te vinden zijn. Daarna volgde de campagne voor de voorzittersver- kiezingen. Zeven kandidaten onderscheid- den zich vooral in voorzichtigheid en ondui- delijkheid. Zeven tinten grijs.
Maandag mochten de leden een stem uit- brengen. Er kwamen 22.523 stemmen bin- nen. Omdat niemand de nodige 50 procent van de stemmen heeft gehaald, komt er nu een tweede ronde. Op Sinterklaasdag ken- nen we de ‘winnaar’. De uitslag van de voor- zittersverkiezingen is van groot belang.
Joachim Coens (53), die door zijn oppo- nent Sammy Mahdi (31) al als een oudje wordt weggezet, is burgemeester van het stadje Damme en CEO van de haven van Zeebrugge. Zijn belangrijkste troef is zijn er- varing. Hij was Vlaams parlementslid (1995- 2001) en kent als CEO van de haven van Zee- brugge ook de zakenwereld. Maar die man, die nu plots met de zeewind kwam aange- waaid, heeft ook de steun van Hilde Crevits, die netjes in het vizier van de camera’s haar kandidaatje aanmaande om wat meer een lach op zijn gezicht te toveren. De grijze muis heeft ook de steun van het hele apparaat van Beweging.net. Dat ziet er voor Coens dus re- delijk goed uit. De syndicalisten en midden- veldverenigingen zullen mogelijks hun zin krijgen.
Als Coens de komende drie weken blijft spreken over zogenaamde troeven als “loka- le verwevenheid”, “mensen begeleiden ten goede”, “vertrouwen geven”, “dialogeren met de mensen”, “geloofwaardig besturen”
en “beter bestuur”, verkleint hij zijn kansen.
Even vaag
Eén troost: Mahdi, die geen ACW-band heeft, maar wel progressief uit de hoek komt, spreekt sneller, maar is al even vaag. Of wat moeten we denken van “goed besturen”, “of- fensief communiceren”, “luisteren naar de emoties van de mensen”… Hij mikt op de jongeren in de partij, op stadsvolk, maar trok ook naar alle uithoeken van het land en wordt door de politiek correcte media omhoog ge- tild. Wie het krantenarchief GoPress nakijkt, leert er dat Mahdi door de progressieve pers volop werd gesteund. Het jongste jaar wordt zijn naam er bijna 800 keer vermeld.
Andere jongerenvoorzitters halen nauwelijks het nieuws. Het valt Mahdi niet te verwijten, maar VB-jongerenvoorzitter Bart Claeys (ook 30) liet het de VRT vorige zondag netjes we- ten dat hij er voor het eerst in de studio werd uitgenodigd, terwijl Mahdi er dagelijkse kost lijkt te zijn. Al zullen ook zijn opponenten toegeven dat hij de gave heeft om zich in de kijker te werken. Eén voorbeeldje maar: me- teen na hun verkiezing vroeg hij Coens om (onder hem) “de beste directeur van de par- tij” te worden.
Formatie
Of een van beide kandidaten CD&V wil en kan verleiden tot steun aan Paul Mag- nette en zijn paarsgroene dromen, moet de komende dagen blijken. Coens flopte al met zijn waanzinnig voorstel om “een federale re- gering van experts” uit de hoed te toveren.
Dat is spuwen in het gezicht van de kiezer.
Zijn standpunt over een versoepeling van de abortuswetgeving ‘in lopende zaken’ lijkt dan weer op een poging om de vrijpartij met paars Vlaanderen en links Wallonië te bemoeilijken.
Mahdi volgt hem daarin, maar blijft iets
voorzichtiger. Het lijkt erop dat ook hij de N-VA te vriend wil houden en een wat dui- delijker voorkeur heeft voor paarsgeel. “De grootste partij moet regeren”, zegt hij, maar moet “sociale accenten” leggen (herstelbe- leid, zorg, het leven verbeteren van de men- sen). In het maatschappelijke debat noemt Mahdi zichzelf “te rechts voor Beweging.net (het oude ACW) en te links voor Unizo”, en pleitte hij “vóór een sterke sociale zekerheid, maar tegen de hangmat”. Als ze bij de N-VA niet blind zijn geworden, valt er ook met die man te praten. Er is echter een maar …
Communautair
Het maatschappelijke debat is in al zijn ve- zels verbonden met de communautaire pro- blematiek. Vooral Mahdi lijkt weinig lessen te hebben getrokken uit de historische leeg- loop van zijn partij. Alsof er geen verband zou zijn tussen de vlucht van de kiezer en de communautaire agenda. Je zult hem niet be- trappen op gevlei met ‘de separatisten’.
In een ‘open’ debat in Aalter, georgani- seerd door Pieter De Crem, ging Coens dan weer wél in op de onbestuurbaarheid van dit land. Hij pleitte – zoals hier vorige week werd gemeld - voor een “debat ten gron- de”, met de vraag “wat we nog samen willen doen en wat niet”. In zijn parlementair ver- leden liet hij ook al blijken niet ongevoelig te zijn voor dat thema. Maar erg concreet waren zijn uitspraken in Aalter nu ook weer niet: een opening naar confederalisme? Het blijft onduidelijk. Misschien moeten de twee even nadenken over die ca. 20.000 CD&V-le- den die het vertikt hebben om te stemmen?
Zijn er binnen de partij nog Vlaamsgezinden blijven zitten? Mensen die beseffen dat alle
‘thema’s’ van Magnette te maken hebben met de zielige werking van deze staat. Dat geldt zowel voor de werkloosheidskloof, de kijk op migratie en asiel, op armoede, op veiligheid, op klimaat en milieu en op de werking van de overheid. Indien wel, kan een van beide de Vlaamse wekker wat feller laten aflopen.
Afvallers
Over de afvallers kunnen we kort zijn.
Walter De Donder strandde op 16 procent, Vincent Van Peteghem én Katrien Partyka op 12 procent, Raf Terwingen op 11 procent en Christophe Vermeulen was de pineut met 4 procent. Walter De Donder, burgemeester van Affligem, liep met de meeste aandacht weg, vooral toen hij het had over “omvolking”
van onze steden. Even kon gedacht worden aan een eindstrijd tussen een wat linksere en een rechtsere kandidaat, maar De Don- der nuanceerde zichzelf kapot. Overigens noemde ook de acteur zichzelf “niet links, niet rechts”, maar - even glibberig als zijn collega-kandidaten - “een man van het kruis- punt”, een “man van de dialoog”.
Nu, veel kans op winst had De Donder toch niet gemaakt. Bij dergelijke voorzittersver- kiezing spreekt niet het volk, maar het par- tijapparaat. Dat is ook in de tweede ronde zo.
Het zijn dezelfde werknemers en vrijgestel- den en sympathisanten van de ACW-pilaren (ACV en CM, Samana en Familiehulp, Femma, Okra, KAJ, Welzijnszorg, Pax Christi) die zul- len kiezen tussen eigen volk of een progres- sieve nieuwkomer.
Ondertussen zitten Hendrik Bogaert, Pie- ter De Crem, Karel Van Eetveld en andere meer behoudsgezinde en/of Vlaamsgezin- de CD&V’ers in een wachthuisje opvallend stil te zijn. In een partij die “nog niet klaar is voor mijn project” (Bogaert) of “voor mijn vi- sie” (De Crem). Hun haring braadt niet meer binnen die partij. Hoe lang blijven ze er zelf vertoeven?
Als CD&V niet oplet, duikt de partij zoda- nig in de ACW-bocht dat ze een aantal sterk- houders kwijtspeelt. Wordt een linksaf draai- ende CD&V een succesverhaal? Kiest ze voor de paarsgroene afslag? Of toch voor geel?
CD&V heeft de sleutels voor een federale regeringsvorming in handen. Want de kans dat Open Vld zichzelf de das omdoet door zonder CD&V Magnette te volgen, is wel heel erg klein. Maar zeg nooit ‘nooit’. De volgende verkiezingen liggen ver achter de horizon.
ANJA PIETERS
Coens of Mahdi,
wie trekt de gele kaart?
Op Sinterklaasdag weet Beweging.net (ACW) of het is gelukt om een ACW’er op de voorzittersstoel van CD&V te duwen. Joachim Coens (26 procent van de stemmen in de eerste ronde) behoort tot die club, de
‘progressieve’ Sammy Mahdi (19 procent) is dat niet. Wie van de twee analyseerde het best de teloorgang van de partij?
BRIEFJE AAN DOMINIQUE WILLAERT
Hoofdzetel:
Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen
Beste lezer van
’t Pallieterke:
Voor een Vlaamse
sociale zekerheid!
Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be
Word lid van het VNZ
voeden, daar zijt gij en uw soortgenoten bijzonder straf in. Dat Jambon daar nu – wat ons betreft nog vrij mild – grenzen aan stelt, en dan in het bijzonder aan de fameu- ze ‘projectsubsidies’, is dan ook niet meer dan logisch. Historisch is uw uitspraak in Knack in 2013 over de Vlamingen die zor- gen voor uw centen: “Wat ons opviel, is dat zulke buurten (de wijk Sluizeken-Tol- huis-Ham in Gent) overdag bijna uitslui- tend bevolkt worden door migranten. Tus- sen negen en vijf zie je amper Vlamingen op straat. Die hebben allemaal twee kin- deren, een drukke job, nergens meer tijd voor. Terwijl die migranten ervoor zorgen dat de stad lééft. Zij flaneren, zorgen voor sociale controle… Zij maken de stad echt.
Ze zijn ook de eersten om te helpen. Ik kan echt een waslijst opnoemen van dingen die wij van die nieuwkomers en migranten zouden kunnen leren, qua burgerschap. Ei- genlijk vormen veel van die Vlaamse twee- verdieners de probleemgroep in de stad.”
Het.moet.nu.toch.niet.gekker.worden?!
Gij zoudt eigenlijk eens democratisch en open en bloot inzage moeten geven in de subsidies die gij met al uw projecten en culturele initiatieven binnenzuigt en die in verhouding plaatsen tot de respons die gij van de betalende doorsneeburger – dus niet de culturele elites – krijgt. Ik denk dat een en ander ontluisterend is en me- teen aantoont dat het voortaan wel met wat minder kan. Grote culturele manifestaties aan de rechterzijde met duizenden deel- nemers zoals bijvoorbeeld het Vlaams Na- tionaal Zangfeest of de IJzerwake krijgen geen subsidies en houden toch het hoofd boven water. Maar ook tal van politiek-neu- trale zangkoren, muziekensembles, toneel- gezelschappen, harmonieën en fanfares doppen hun boontjes zelf. Hoe komt het dat zij dat wel kunnen en jullie niet? Leg mij dat eens uit!
Subsidies krijgen voor artistieke bezig- heden is geen mensenrecht. Goede waar prijst zichzelf, zei men vroeger wel eens.
De kunst is dan ook goede waar te bren- gen. En zeg dat ook maar aan Chokri Ben Chikha, de artistiek leider van Action Zoo Humain. Aan het werk, Dominique! Handen uit de mouwen!
Als de kat van huis is…
Zo lijkt het wel in de Wetstraat, nu er geen volwaardige regering aan de macht is en er ook nog geen nieuwe is gevormd. Alles kan dus zomaar. De ene wisselmeerderheid volgt de andere op om wetswijzigingen, begrotings- wijzigingen en zo meer door te duwen. Vorige week werd aldus in de bevoegde commissie een links-groen-rode-progressieve meerder- heid gevonden om de toegelaten periode voor het plegen van een abortus te verlengen van 12 naar 18 weken. Alleen N-VA, VB en - jawel - ook CD&V zien dat niet zitten. Het is vreemd dat dit zomaar op een drafje wordt gestemd en dat er geen uitvoerig, rustig debat aan voorafgaat.
Evenmin worden er hoorzittingen met experten gehouden die de thematiek ruim en omvattend in kaart brengen. Eigenlijk is het bizar dat als groenen en roden in de oppositie zitten, zij alles in het werk stellen om debatten en hoor- zittingen af te dwingen om hun grote gelijk te bewijzen. Vandaag maken zij koudweg van de gelegenheid gebruik om als muizen op tafel te dansen. Zelfs als de moord op ongeboren leven daar nog meer ruimte voor zal krijgen. Door de strot duwen noemt men dat.
Politieke benoeming
Kamerlid Yasmine Kherbache (sp.a) wil plotseling af van haar dubbele nationaliteit.
Inderdaad, ze geeft prompt haar Algerijnse nationaliteit op. Zit ze plotseling op de lijn van bijvoorbeeld het VB dat al lang pleit voor de afschaffing van de dubbele nationaliteit? Hele- maal niet, maar ze zit eerder op de lijn van de politieke benoemingen waarvan iedereen zegt tegen te zijn. En zij zou naar eigen zeggen haar volledige loyaliteit aan het land en zijn hoog- ste rechtscollege willen tonen door elke twijfel weg te nemen en dus te kiezen voor de Belgi- sche nationaliteit. De Kamer duidde haar vorige donderdag immers met twee derde meerder- heid aan als rechter in het Grondwettelijk Hof.
Yasmine Kherbache zal Erik Derycke, gewezen socialistische minister van Buitenlandse Zaken, daar opvolgen. De afstand van haar Algerijnse nationaliteit leek wel de pasmunt om ook de stemmen van N-VA te krijgen om de vereiste meerderheid te halen. Zo niet was er geen be- noeming. VB riep nog op om een signaal te ge- ven tegen de politieke benoemingen en geen naam in te vullen, zodat het feestje niet zou doorgaan. Vergeefs. Er zitten de komende tijden nog politieke benoemingen aan te komen… Wil N-VA daar ook nog iets binnenhalen, dan moest men nu een geste doen… Los daarvan is het vreemd dat N-VA in zijn sympathie voor de Ca- talanen fors uithaalt naar de politiek benoem- de hoge rechters in Spanje, die de Catalaanse leiders in de nor laten draaien, maar er hier in eigen land zijn hand niet voor omdraait om politiek benoemde rechters mee in het zadel te hijsen. Kwatongen en roddelaars beweren zelfs dat er al ‘een deal’ was met Bart De Wever toen Kherbache na de gemeenteraadsverkiezingen een schepenambt in Antwerpen aan zich liet voorbijgaan.
Een tegen allen
Uiteraard kwam de aangestoken brand in het toekomstige asielcentrum in Bilzen ook ter sprake in de plenaire vergadering. Er werden geen grote woorden geschuwd en de gro- te groene profeet en staatsman uit Oostende Wouter De Vriendt stak al meteen van wal door met een beschuldigende vinger naar het VB te wijzen. “Zij zijn de pyromanen van onze sa- menleving”, sneerde hij. Het werd ook nog eens herhaald door een onmachtige en spartelen- de minister Maggie De Block. Ook alle andere partijen vielen over elkaar met het veroordelen van de brandstichting, maar her en der werd
Actueel 21 november 2019
4
toch gepleit voor een betere informatie aan de burgers als de beslissing voor het plaatsen van een asielcentrum genomen is. Annick Ponthier (VB), zelf uit Bilzen, trok zich zelfverzekerd uit de slag met een ondubbelzinnige veroordeling van de feiten, maar ook met de belofte om zich met haar partij op een democratische, maar duidelijke manier te blijven verzetten tegen de aanpak van het asielprobleem en het gemis aan dialoog daarover tussen voor- en tegen- standers. Zij vond het dan ook niet kunnen dat volgens sommige partijen het hebben van een andere mening hierover quasi gelijkgesteld wordt met haatzaaierij en oproepen tot geweld of criminele feiten. Bijzonder detail: op het mo- ment dat we dit schrijven, meer dan een week na de feiten, is er nog altijd geen spoor van de daders…
In mineur
Traditioneel wordt Koningsdag - vroeger ‘de dag van de dynastie’ - gevierd op 15 november met een dankmis in de Brusselse kathedraal en nadien met een zitting in de Kamer. Veel schoon volk was er dit jaar niet. Philippe en Mathilde komen nooit, want zichzelf vieren is niet pro- tocollair. Ook andere leden van de koninklij- ke familie gaven verstek: Laurent en Claire, en ook Astrid. Ook hun kinderen waren niet te bespeuren. De enigen die kwamen opdagen, waren Albert en de Franstalige ijskoningin Paola, alsook Lorenz, de echtgenoot van Astrid.
Het was eens te meer een saaie en geforceer- de bedoening, zowel in de kathedraal als in de Kamer, waar feestneus en opperbelg Dewael de honneurs waarnam. In de Kamer was nauwe- lijks een parlementslid te zien, wel enkele le- den van de regering en enkele leden van l’An- cienne Belgique: Herman De Croo, Willy Claes, Charles-Fernand Nothomb, Antoinette Spaak, Etienne Davignon,… Dan weetje het wel… Het enige gewone Kamerlid dat trouw op post was en zoals altijd zwijgzaam op zijn eigen stoel zat, was Josy Arens van cdH. Of was hij donderdag, de dag ervoor, gewoon vergeten naar huis te gaan? Wat een feest! Geeuw!
Stemrecht
Mogen we u er even aan herinneren dat er exact 100 jaar geleden, op 16 november 1919, ook parlementsverkiezingen waren. Op zich niets bijzonders, ware het niet dat er voor het eerst volgens het enkelvoudig algemeen stem- recht werd gestemd. “Eén man, één stem” dus en dat moest letterlijk genomen worden, want vrouwen bleven nog een tijd uitgesloten. Die verkiezingen van 16 november 1919 vonden plaats onder het nieuwe systeem, hoewel dat dit in feite ongrondwettelijk was. Het nieuw verko- zen parlement voerde een grondwetswijziging pas door in 1920-1921 om de situatie te regu- lariseren. Ja, zo gaat dat in België, tot op de dag van vandaag. Voor een ‘onwettigheidje’ haalt men zijn neus niet op en men legt alles nadien wel in de plooi. De Belgische grondwet is wel vaker ‘een vodje papier’ gebleken… Wie zich afvraagt waarom men niet meteen het stemrecht uitbreidde tot de vrouwen, kunnen we meteen het antwoord geven: Liberalen en socialisten, hoewel deze laatsten er in principe voorstan- ders van waren, vreesden dat het de dominante positie van de katholieken alleen maar zou ver- sterken omdat ze meenden dat vrouwen te veel onder invloed stonden van de kerk. Men sloot dan maar een typisch Belgisch compromis. Dat bestond erin vrouwen stemplicht te geven voor gemeenteraadsverkiezingen, wat gebeurde bij wet van 15 april 1920, en om de mogelijkheid te voorzien het vrouwenstemrecht voor de par- lementsverkiezingen later in te voeren, met een wet die een tweederdemeerderheid vereiste.
Pas op 26 juni 1949 was het dan zover.
De oprichting van een commis- sie Artificiële Intelligentie (AI) in de schoot van de NSC weerspiegelt een wijdverbreide vrees in de Verenigde Staten dat China tegen 2030 absolu- te leider zou zijn in een AI-wedloop, zoals trouwens onlangs nog publiek gewenst door de Chinese leider Xi Jinping. Wordt Artificiële Intelligentie op die manier de inzet van een mon- diale wedstrijd tussen autoritaire en democratische regimes?
Amerikaans leiderschap
Deskundigen zijn het erover eens dat AI een enorme stijging van de economische productiviteit mogelijk zal maken, met een verdubbeling van de groeicijfers in de komende twin- tig jaar. Op militair vlak worden nu al complexe operaties gecoördineerd door AI.
Dronezwermen - de kleine, auto- noom vliegende objecten, die vij- andelijke troepen kunnen doden en overweldigen - zijn slechts een voor- beeld van de potentieel revolutionai- re militaire toepassingen. De techno- logie zal echter ook meer en meer worden aangewend voor maatschap- pelijke controle, bijvoorbeeld in Chi- na, waar mensen worden afgerekend op hun politieke loyaliteit.
Om deze redenen, zegt de NSC, is Amerikaans leiderschap inzake on- derzoek en ontwikkeling van Artifi- ciële Intelligentie noodzakelijk. Niet alleen om de Amerikaanse belangen te beschermen, maar ook om de nor- men voor het gebruik van Artificiële intelligentie later internationaal vast te leggen. De vraag is alleen of de Amerikanen hun lichte voorsprong zullen kunnen handhaven en of de Amerikaanse democratie en diplo- matie die uitdaging in de komende jaren zal kunnen aangaan.
Bezorgdheid
Volgens de NSC is er reden tot be- zorgdheid en maakt vooral China gebruik van een aantal belangrijke kenmerken van autoritarisme in zijn poging om de VS in te halen. Het ge- centraliseerde karakter van het Chi- nese systeem stelt Beijing in staat om enorme investeringen te doen en de samenwerking met toonaangevende technologiebedrijven af te dwingen.
Men schat dat het gaat om enkele tientallen miljarden dollar per jaar.
Bedrijven zoals Baidu, Alibaba Group en Tencent ondersteunen het Chinese netwerk van nationale laboratoria die betrokken zijn bij onderzoek naar AI.
De Amerikaanse regering heeft daar- entegen vaak moeite gehad om toon- aangevende bedrijven, zoals Google, ertoe te bewegen samen te werken bij het verkennen van nationale be- veiligingstoepassingen van AI.
Met 1,4 miljard inwoners, meer dan 1 miljard smartphones en 750 mil- joen internetgebruikers is China ook in staat om enorme hoeveelheden
gegevens te verzamelen die door de bevolking worden gegenereerd.
En autoritaire regimes worden veel minder beperkt door de ethische, juridische en privacydebatten die de experimenten en het gebruik van nieuwe technologieën kunnen vertra- gen. Deze factoren hebben de angst voor een efficiënte Chinese autocra- tie gevoed.
Voordelen
Maar kunnen zelfs slimme autori- taire regimes op het snijvlak van in- novatie blijven, terwijl het vrije ver- keer van informatie wordt beperkt en er een strak hiërarchisch systeem blijft gehandhaafd? Neen, zeggen de Amerikanen in het rapport. De open samenleving en het politieke sys- teem van Amerika bieden voordelen.
In de VS zijn er wereldwijd toonaan- gevende universiteiten met vrijheid van onderzoek en meningsuiting, een educatief systeem dat kritisch den- ken bevordert, een concurrerend en gedecentraliseerd ecosysteem van bedrijven dat innovatie bevordert en een systeem van intellectuele eigen- domsrechten dat creativiteit stimu- leert.
Bovendien is het misleidend om te denken aan een AI-competitie als een race met een enkele finishlijn. Histo- risch gezien is het land dat het meest profiteert van een nieuwe technolo- gie niet noodzakelijkerwijs het land dat deze technologie voor het eerst ontwikkelt. Integendeel, het is het land dat erachter komt hoe die tech- nologie op nieuwe en doeltreffende manieren moet worden toegepast.
Uitdagingen
Dit betekent niet dat Amerika gega- randeerd de wereldleider in AI en an- dere belangrijke technologieën is of zal blijven. Volgens het rapport zal dat niet gemakkelijk zijn, want het vereist navigeren door de spanningen die inherent zijn aan een democratisch model: het stimuleren van meer sa- menwerking tussen de overheid en de particuliere sector, het bescher- men van de vrijheid van onderzoek in universiteiten en een magneet blijven voor buitenlands talent.
Bovendien moet het land bescher- ming bieden tegen Chinese spionage en diefstal van intellectuele eigen- dom, alsook tegen grote en onhandi- ge federale ethische principes die de ontwikkeling van AI verstikken. Het voldoen aan al deze uitdagingen zal niet alleen in de VS veel technische expertise en politiek leiderschap ei- sen. Artificiële Intelligentie wordt in sneltreinvaart ontwikkeld en toege- past en zal tegen 2030 het wereld- beeld ongetwijfeld drastisch veran- deren.
Vraag het maar aan de 700 Belgi- sche deelnemers aan de jongste han- delsmissie naar China.
RIRO
Chinese ambities met artificiële
intelligentie
verontrusten VS
Van alle technologieën die ons dagelijks leven de komende jaren zul- len veranderen, heeft Artificiële Intelligentie het grootste potentieel.
Het gebruik van computers om problemen op te lossen, waarbij nor- maal gezien menselijke tussenkomst of intelligentie is vereist, zal een diepgaand effect hebben op de wijze waarop samenlevingen worden bestuurd en oorlogen worden gevoerd. Een tussentijds verslag van de Amerikaanse National Security Commission (NSC) voorziet dat de VS in de 21ste eeuw hierin zullen domineren, maar herinnert eraan dat een autoritair China een ernstige concurrent zal zijn.
UIT DE WETSTRAAT
Actueel
21 november 2019 5
Het zwakke deelnemersveld in de race tegen Trump
In principe zouden de Democraten Trump gemakkelijk moeten kunnen verslaan.
Zijn populariteitscijfers blijven lager dan Amerikaanse presidenten normaal genie- ten tijdens hun ambtstermijn. Trump is er tot nu toe wel in geslaagd om alle aan- vallen en hetzes te overleven, maar er zijn ook tekenen dat de Amerikanen de on- ophoudelijke controverses beu zijn. Ze willen rust in de hoogste politieke regionen.
Het enige wat de Democraten nu moeten doen is een redelijke kandidaat aanleveren die ook de doorsnee Amerikaan kan aan- spreken. Dat lijkt echter niet zo gemakkelijk te zijn. De voorverkiezingen hebben zo hun eigen logica en die levert niet noodzakelijk de meest kansrijke kandidaat op.
In een vorige bijdrage had ik reeds ge- wezen op de obsessieve pogingen van de Democratische kandidaten om elkaar langs links voorbij te steken. Iedereen wil de vol- maakte anti-Trump zijn en dat leidt tot stel- lingnames die ver van het politieke centrum verwijderd zijn, zowel inzake economie en klimaat als betreffende immigratie. Die dyna- miek wordt nog versterkt door de radicalise- ring van links in Amerika en de toenemende invloed van militanten en radicalen op de De- mocratische partij.
De pragmatici in de partij zien de evolutie met lede ogen aan. Zij vrezen - terecht - dat een té linkse tegenkandidaat Trump alsnog aan een zege kan helpen. Deze week moeide ook Obama zich: hij waarschuwde de Demo- cratische kandidaten voor te extreme posities die de kansen voor Trump ten goede komen.
Obama heeft zelf nog geen steun uitgespro- ken voor een bepaalde kandidaat.
Deze week meldde Deval Patrick, één van zijn vertrouwelingen, zich aan voor de Demo- cratische race. In dit overzicht is hij nog niet opgenomen, omdat hij nog aan geen enkel debat heeft deelgenomen en ook nog niet in de polls voorkomt. Maar mogelijk worden Deval Patrick, Michael Bloomberg en zelfs Hillary Clinton overwogen als kandidaten van het Democratische bestel om de kwakkelen- de Biden te vervangen en een alternatief te bieden voor het rariteitenkabinet dat nu de race domineert.
Hieronder de top 10 van de huidige kan- didaten, in omgekeerde volgorde van winst- kans, zoals ingeschat door de Amerikaanse gokkantoren (die, met hun eigen geld op het spel, waarschijnlijk betere voorspellers zijn dan de professionele opiniepeilers).
10. Beto O’Rourke:
de VRT-kandidaat
Beto (zijn echte voornaam is “Robert”, maar hij denkt dat zijn bijnaam beter ligt bij de Hispanics) O’Rourke hoort eigenlijk niet meer in deze lijst, want hij trok zich twee we- ken geleden terug uit de race. Trouw aan het slechte karakter van dit blad vermeld ik hem toch omdat hij de topfavoriet van de VRT-re- dactie was.
“Hij maakt indruk” (Ludwig De Wolf), “hij is de rijzende ster van de Democraten” (Jos De Greef) en is “het nieuwe talent bij de De- mocraten” (Björn Soenens). Soenens was vol- doende overtuigd van het potentieel van Beto om een deel van zijn reisbudget van de VRT te gebruiken om in Texas de lancering van diens campagne te verslaan. O’Rourke nam een vliegende start... en stortte onmiddellijk neer, wegens veel te zwak.
O’Rourke is wat de Amerikanen een “leeg kostuum” noemen: veel uiterlijke schijn, maar weinig inhoud. Hij verwierf zijn kortstondige reputatie op grond van zijn fysieke gelijkenis met JFK en de moeilijkheden die hij de recht- se Ted Cruz had bezorgd bij diens herver- kiezing als senator van Texas. Wie toen goed had opgelet, wist dat O’Rourke enkel scoorde door de massale toestroom van sponsorgeld, vooral van buiten Texas. Jammer voor de VRT, dat wel.
9. Kamala Harris:
de antiracistische kandidaat
De zwarte Kamala Harris kwam in beeld na haar succesvolle (en onverwachte) aanval op topkandidaat Joe Biden tijdens het eerste Democratische debat. Ze beschuldigde hem, nochtans vicepresident onder Obama, zowaar van racisme. Harris steeg snel in de peilin- gen, hoewel uitlekte dat ze zelf afstamde van een familie van slavenbezitters.
Daarna kwam er nog weinig inhoud vanwe- ge Harris. Haar debatoptredens waren zwak.
Nu ze wegzakt in de peilingen, beschuldigt ze de kiezers dan ook maar van racisme. Harris kreeg onlangs nog de steun van een belan-
genorganisatie van boeren, maar de meeste commentatoren zien haar niet meer als ern- stige kanshebber.
8. Tulsi Gabbard:
de kleurrijke majoor
Tulsi Gabbard is de meest kleurrijke kan- didaat. Ze is Hawaïaans, van gedeeltelijk Samoaanse afstamming, majoor in het leger, vocht in de Irakoorlog, sympathiseert met de socialistische opvattingen van Bernie San- ders, hangt het Hindoeïsme aan en is een uitzonderlijk knappe verschijning. Gabbard kwam in het nieuws toen ze een ontmoeting had met de Syrische leider Assad, wat haar zware kritiek van Hillary Clinton opleverde.
Clinton suggereerde zelfs dat ze een agente van de Russen is.
In het Amerika van vandaag is kritiek van- wege Hillary echter meer waard dan een Nobelprijs: Gabbard werd onmiddellijk po- pulair genoeg om een gooi te doen naar de Democratische nominatie. De politica veran- dert helaas regelmatig van opinie (zoals over Assad of de rechten van homo’s en lesbien- nes) en dat kan haar parten spelen. Eén zaak die voor haar pleit: ze is het beu dat de me- dia en politiek het woord “islamitisch” steeds weglaten wanneer ze het over islamitisch ter-
Hoofdzetel:
Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen
Beste lezer van
’t Pallieterke:
Voor een Vlaamse
sociale zekerheid!
Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be
Word lid van het VNZ
(nog) niet tot de topkandidaten, maar leidt nu wel het achtervolgend peloton.
In tegenstelling tot de andere Democrati- sche kandidaten komt Yang in de debatten als redelijk, vriendelijk en zelfs zachtaardig over.
Centraal in zijn boodschap staat de technolo- gische revolutie die ons aller leven compleet dreigt om te gooien. Veel beroepen zouden verdwijnen omdat de betreffende taken wor- den overgenomen door robots. Eén van de manieren waarmee Yang die dreiging wil pareren, is het invoeren van een minimum- inkomen van 1000 euro per maand voor elke Amerikaan, tewerkgesteld of niet.
Zijn beloften kunnen ongeloofwaardig en, erger, socialistisch voorkomen, maar Yang is een overtuigd kapitalist. Ondanks een aan- tal progressieve opvattingen geeft hij ook geen blijk van de ideologische haat die links meestal koestert jegens de rechtse, conserva- tieve en blanke medemens.
5. Hillary Clinton:
tuk op revanche
Hoezo? Doet Hillary Clinton weer mee aan de verkiezingen? Nog niet. Tot voor kort had ze een nieuwe gooi naar het presidentschap uitgesloten. Maar het zwakke deelnemersveld langs Democratische kant doet haar klaarblij- kelijk twijfelen. “Never say never”, antwoord- de ze toen de BBC haar onlangs de hamvraag stelde. Ze beweert dat heel veel mensen haar vragen om zich opnieuw kandidaat te stellen.
De satirische, conservatieve webstek Babylon Bee vermoedt dat Clinton die stemmen vooral
matisch maar heeft een voor de Democraten zeer belangrijke electorale groep tegen: de zwarte Amerikanen.
Niet omdat hij blank of te gematigd is. Als het aankomt op politiek correctheid en het fervent verdedigen van “minderheden”, is Buttugieg even fanatiek progressief als de an- dere Democratische topkandidaten. Maar de ene minderheid is blijkbaar de andere niet.
Buttigieg is openlijk homo en dat ligt moei- lijk bij de zwarte kiezers, een gênant gege- ven waar de progressieve Amerikaanse pers liefst niet over schrijft.
Buttigieg stijgt niettemin verder in de opi- niepeilingen. Hij kan de derde hond worden in de strijd tussen Warren en Biden.
2. Joe Biden: slaperige Joe
De meeste Democraten zijn het er over eens dat Joe Biden de kandidaat is die het meest kans maakt om Trump te verslaan. Hij is gematigd genoeg om de twijfelende Ame- rikanen langs zijn kant te krijgen.
Maar de kandidaat van het establishment krijgt het steeds lastiger. In debatten kan hij niet overtuigen. Zijn leeftijd (77) laat zich gelden en hij klinkt soms verward. Trump is slechts 4 jaar jonger maar heeft hem al de bij- naam “sleepy Joe” gegeven. Biden heeft geen enkele aanhang bij jongere Amerikanen. Zijn handtastelijke reputatie maakt hem ook niet populair bij de feministische Democraten.
Het Democratische establishment vreest nu dat Biden te sloom is om het te kunnen halen van de agressieve, extreemlinkse kandidaten.
Enkele dagen geleden werd de kandidatuur van Deval Patrick, voormalig gouverneur van Masschusetts, bekend gemaakt. Patrick geldt als een vertrouweling van Obama en is dus mogelijk uitgestuurd om de zwalpende Biden te vervangen.
1. Elizabeth Warren: Pocahontas
Dat Elizabeth Warren, de senator die loog over haar Cherokee-afstamming om een benoeming als professor te krijgen (en po- pulariteit te verwerven in linkse kringen), momenteel favoriet is om de Democratische nominatie binnen te halen, zegt veel over de zwakte van de andere kandidaten, maar ook over het extreemlinkse militantisme dat die partij teistert. Haar standpunten over een radicale ommezwaai van het Amerikaanse economische beleid zijn nauwelijks te on- derscheiden van die van socialist Bernie San- ders. Hetzelfde geldt voor haar plan om tot een algemene zorgverzekering te komen. Het verschil is dat Sanders tenminste toegeeft dat dit een zeer duur plan is.
Ook haar opvattingen inzake immigratie, terugbetaling van abortussen, energiebeleid en klimaatbeleid zijn radicaal en liggen een heel eind verwijderd van wat de gemiddel- de Amerikaan denkt. Maar in het opbod naar links was Warren steeds de meest overtuigen- de. Dat leverde haar een militante achterban en veel vriendschap bij de progressieve pers op. Of ze het ook effectief tegen Trump zal kunnen opnemen is nog verre zeker. Het Democratische bestel vreest dat de nijdige, boze, fanatieke Warren die ook de last torst van haar verzonnen Indianenverleden, niet de beste keuze is als uitdager van Trump. Zij kunnen alsnog hun gewicht gooien achter de kandidatuur van een pragmatischer kandi- daat. Of dat zal helpen is een andere vraag.
De ideologische waanzin heeft de Democrati- sche partij immers stevig in haar greep.
JURGEN CEDER rorisme hebben.
Gabbard overweegt aan de presidentsver- kiezingen deel te nemen als onafhankelijk kandidaat als ze het niet zou halen als nomi- natie van de Democratische Partij.
7. Michael Bloomberg:
de multimiljardair
De voormalige burgemeester van New- York zegt al lang dat hij niet zal meedingen naar de Democratische nominatie. Maar som- migen denken dat hij alsnog van idee zal ver- anderen. Twee dingen spelen in zijn voordeel.
Ten eerste heeft de steenrijke Bloomberg een potentieel veel groter campagnebudget dan zijn tegenkandidaten. Hij is ook een stuk ge- matigder, zeker op economisch vlak, dan de steeds verder naar links afdrijvende kandida- ten die nu de race domineren. Het verzwak- kend elan van Joe Biden kan de weg vrijma- ken voor een andere centrist.
Bloomberg heeft ook nadelen. Hij heeft goede connecties in Wall Street, wat hem niet populair maakt bij de radicale progressieven die zich steeds meer in de Democratische partij laten gelden. Dat hij beschuldigd wordt van seksueel grensoverschrijdend gedrag zal hem in die middens ook niet veel fans ople- veren.
6. Andrew Yang:
de politicus die er geen is
Andrew Yang was tot voor kort een nobele onbekende. Hij is een “selfmade” zakenman zonder politieke ervaring. Yang beantwoordt heel goed aan het stereotiepe beeld van een Amerikaan van Aziatische afkomst: werkt hard, is succesvol en zaagt niet over racisme.
Om dat beeld compleet te maken heeft hij een bijzondere voorliefde voor wiskunde.
Zijn amateuristische campagne om de De- mocratische nominatie binnen te halen is on- verwacht succesvol gebleken. Yang behoort
in haar eigen hoofd hoort.
Hoe dan ook, Hillary Clinton voelt nog steeds de smart van haar onverwachte en smadelijke nederlaag tegen Trump. Als ze ooit een redelijke kans op wraak krijgt, zal ze die niet laten liggen. Het zegt natuurlijk veel over de twijfel in het Democratische kamp dat men overweegt iemand die al een keer knock-out werd geslagen weer in de ring te sturen.
4. Bernie Sanders:
de oude socialist
Bij de vorige presidentscampagne was Bernie Sanders dé verrassing ter linkerzijde.
In een land dat grotendeels ontsnapt is aan de vernielingen die in Europa aangericht werden door socialistische ideeën, bleek so- cialist (oude stijl) Sanders plots populair bij jonge kiezers met weinig historische kennis.
Dat hij er in slaagde om het Hillary Clinton moeilijk te maken langs Democratische zijde, was al een teken aan de wand van hoe slecht zij eigenlijk lag bij het Amerikaanse publiek.
Sanders geniet nog steeds zijn populariteit van 3 jaar geleden, maar is er niet in geslaagd zijn basis verder uit te breiden. De 78-jarige sukkelt ook met hartproblemen en moest zijn campagne al een keer onderbreken om ge- zondheidsredenen. Zijn monopolie op soci- alistische recepten voor de economie wordt bovendien bedreigt door de links uitzwen- kende Elizabeth Warren.
3. Pete Buttigieg:
té homo voor zwart Amerika
Pete Buttigieg is met zijn 34 jaar de jong- ste van de topkandidaten. Aan het grote aan- tal 70-plussers in die club (Biden, Warren, Trump, Sanders, ...) kan je merken dat jeugd een nadeel is als je president van de VS wil worden. De burgemeester van South Bend in Indiana is welbespraakt, intelligent en charis-
