VRIJHEID EN DEMOCRATIE
Zaterdag 17 Maart 1951 • Ho. 152
Kleine mannen maken grote jouten
(pag. 2)
W E EK B L A D V A N D E V 0 L K S P A R TIJ V 0 0 R V R IJ HE I D E N D E M 0 C R A T IE
IN EIGEN KRING
Dit nummer van ons blad versehijnt op de dag, waarop onze partij haar jaarver ..
gadering houdt.
Wie haar bezoeken zullen het eerst ontvangen, wanneer zij uit Utrecht naar luds zijn teruggekeerd. Zij zullen het lezen oacler de verse indruk van al hetgeen zij dáár. heb- ben gehoord-en beleefd, d.w.z. onder de.-..
kende invloed, die reeds van het sameadfa alleen met een grote schare geestverwanten uitgaat.
Die sterkende werking zal het zegenrijkst worden ervaren door hen, die . strijden op eenzame posten. Daar dus, waar men mis ..
schien als enkeling of met weinige vrijzinnf. ...
gen leeft temidden van grote groepen anders"' denkenden. Dáár, waar men moeilijk tot or.- ganisatie komt, weinig actie kan ontwikkelen en zich bij verkiezingen met een gering stem ..
mencijfer tevreden moet stellen. Voor dezul"' ken is het bijwonen van een partijcongres als een onderdompeling in een verkwikkend bad, waaruit men opstijgt met het gevoel, een her ..
boren. mens te zijn, gereed om met nieuwe energie çle levensstrijd te hervatten en trouw te blijven aan wat men in de beslotenheid van de kring der gelijkgezinden weer ,~o klaar gezienheeft als de bezielende idee, niet atleéh
voor het eigen leven maar ook vcor dat van véle anderen.
• • •
Het gevoel, dat eendracht macht maakt zal zich ter vcrgadering echter ook me ..
decleien aan hen, die wèl ten volle bij het organisatorische leven onzer partij betrokken zijn: bestuurders en leden onzer afdelingen en kringen, onze kaders, vrouwengroepen en jeugdorganisaties. Zij staan niet, als de eerstbedoelden, alleen in de strijd. Zij weten zich in hun activiteit voor hun beginselen omringd van een grote of kleine groep geestverwanten. Zij ontvangen geregeld alles wat van ons partijsecretariaat naar de afde.- lingen uitgaat. Zij lezen ons partijorgaan en bespreken met elkaar deszelfs inhoud. Zij weten wat van hen gevraagd en verwacht wordt. En zij kwijten zich zo goed mogelijk van de taak, die zij vrijwillig op zich hebben genomen.
Maar ook zij hebben hun moeilijkheden.
Ook zij gevoelen zich vaak weinig méér he~
voorrecht dan hen die wij zoëven aanduidden als strijders op eenzame posten. Wij denken aan de veelvuldige klachten, over geringe tekenen van medeleven van de zijde van hen van wie toch als afdelingsleden .- en kie ..
zers! - zulk medeleven mocht worden ver~
wacht.
... $ ~'
Het verschijnsel, dat de massa slechts moeilijk tot politiek medeleven en poli ..
tieke activiteit te bewegen is, is van oude datum: het doet zich in ·onze tijd slechts in verhevigde mate voor en onder alle partijen.
Het in zijn oorzaken bloot te leggen en te verklaren zou ons verder voeren dan in een artikel als dit mogelijk is. Wij duiden er nu
slechts enkele van aan. ·
Allereerst het feit, dat de politiek als zoda- nig voor het bewustzijn onzer tijdgenoten meer en meer het karakter verliest, dat men toch van ~ature geneigd is haar toe te ken- nen: een toereikend middel te zijn om het
maatschappelijk leven een zo bevredigend lJI.Ogelijke gestalte te geven.
Ten tweede het feit, dat de democratie te- kort is geschoten in vermogen om efficiënte methoden· te :vinclea teneinde de Staat in zijn vèrschillende organen opgewassen te doen
~ij• tegen de taak, welke de moderne demo,..
eratie zelve op de schouders van de Staat Jáeent te moeten leggen.
Zijn dit problemen, . waarvoor zich de de~
mocratie in dit tijdsgewricht gesteld ziet, alom waar de staatsinrichting op democra~
tische leest is geschoeid, daar komt voor ons land nog bij de verstarring, teweeg gebracht zowel door ons vigerend kiesstelsel als door de opsplitsing van ons gemeenschapsleven :volgens de fatale "zuilentheorie"i
Het politieke malaise~gevoel nu, dat zich in brede kringen van ons volk open,..
baart, werkt vaak ontmoedigend opalleh, die functies in ons partijleven vervullen. Daarom juist is ook voor hen de invloed, welke van een congres op allen die het bezoeken, kan uitgaan, :van zo onschatbare waarde .. Daar
~h . v~lt wen zich niet alleen o~enomen
ili een stroom van gelijk gericht denken, men weet-er iich ook gedragen door dat wat men als strijder op een eenzame post of als mede~
strijder op een klein front, dat de zware strijd tegen verlammende onverschilligheid moedig voert en volhoudt, zo node ontbeert:
het besef, waar ook geplaatst zijnde, toch deel uit te maken van een groot geheel, dat zijn strijdbaarheid ontleent aan het geloof in een positief beginsel, voor het leven van en,..
keling en samenleving van onvervangbare waarde.
Dat politiek de kunst is om het op een bepaald ogenblik bereikbare dan ook van zijn idealen uit gezien zo goed en zoveel mogelijk te verwezenlijken, moge waar zijn, - het laatste woord is daarmède van de poli,..
tiek nog niet gezegd. Integendeel: wat waar~
beid dit axioma moge bevatten, het mag ons zeker niet de ogen sluiten voor de veel belangrijker waarheid, dat iedere politiek tot mislukking gedoemd is die enkel met het op,..
portune rekent en niet kent de binding aan ideële beginselen.
Juist naarmate de politieke activiteit op het concrete gericht moet zijn ....- en dat moet zij .zeker in onze tijd wel zijn, nu de realiteit uit telkens wisselende situaties telkens nieuwe in de zin van ongekende problemen schept - naar die mate is bezinning op beginselen nodig. Kort na de bevrijding diende zich de Partij van de Arbeid aan als een program~
partij, in tegenstelling dus tot wat ook de socialistische tevoren was geweest: een he~
ginselpartij. Zij moge naar ons gevoelen eerstbedoeld l,tarakter meer in haar praktische propaganda op de voorgrond stellen dan theoretisch belijden (zie punt 3 van haar he~
ginselprogram, dat evenals de beginselverkla~
ring van de Comm1,1nistische Partij spreekt van socialisatie der voornaamste productie~
middelen) de "koude" socialisatie sinds de bevrijding toegepast leidt tot een politieke en sociaal,..economische chaos als wel moet ontstaan bij een politiek beleid, dat van de hand in de tand leeft en principieel ia de
praktische politiek niet verder voorgeeft te willen zien dan naar wat onmiddellijk voor de hand heet te liggen.
1!1 "' ~·
onze Volkspartij voor Vrijheid eu DcmoM
eratie wenst nadrukkelijk een beginsel~
partij te ·zijn. Haar beginselen bepalen haar beleid, ook waar zij in concrete gevallen reke~
ning moet houden met de waarheid, in het in de vorige alinea door ons aangeduide axio~
ma vervat. Over deze concrete toepassingen kan in bepaalde gevallen verschil van mening bestaan. Wij achten het niet uitgesloten, dat daarvan ook op ons congres zal blijken. Wij zijn er echter bij voorbaat zeker van, dat· ook daarbij de beginselen telkens weer op de voorgrond zullen treden en dat men in con- frontatie van concrete situaties met de begin- selen elkander zal vinden en daarin ::ijn een- heid zal beleven. Het is deze eendracht-hele,..
ving ten congr~sse, die ook strijders op een- zame posten en hen, die in eigen kring met het algemene politieke malaise-gevod te kampen hebben, opnieuw bewust zal maken van de kracht, die een principieel vrijzinnige partij ook in dit tijdsgewricht kan ontwikke- len. Daardoor bezield zullen zij ~ om het traditioneel te zeggen ;_. naar hun hnardste~
den terugkeren, vastberaden in hun voorne,..
men zich met nieuwe moed in de strijd voor hun van alle kant belaagde beginselen te \ver- pen en in het zekere weten, dat het liberalis- me ..- hoe schijnbaar zwak ook ....- zijn mo- gelijkheden heeft en daarom van al zijn aan~
hangers mag vergen, dat zij alle hun geboden kansen benutten, niet slechts ter wille van de partij waarin het thans belichaamd ::;, doch veeleer terwille van onze volksgemeen- schap.
De V.V.D. immers beschouwt ,.de vrijheid van de mens, naar zijn aard bestemd om als vrije persoonlijkheid in gemeenschap te le- ven" terecht als het kostbaarste goed. En zij is er zich van bewust, dat ware vrijheid al- leen bestaanbaar is, indien zij gepaard gaat met verantwoordelijkheid. Vandaar, dat zij het als de taak der democratie ziet, de voor- waarden te scheppen, waardoor die verant- woordelijkheid tot haar recht kan komen.
Uit Utrecht keren allen, die in onze partij verantwoordelijkheid in welke mate ook dragen, terug naar de eigen kring, waar zij voor deze verantwoordelijkheid stáán. Strij~
ders op eenzame posten, bestuurders en leden van afdelingen, kadergroepsleden of wer ..
kers in welk deel van h~t partij~organisme
zij hun plaats ingenomen mogen hebben.
In eigen kring zullen zij, bemoedigd door hetgeen zij op onze jaarvergadering hebben
(Vervolg op pag. 3)
Gezien ~et feit, dat mr. P. J. Oud in zijn openingsrede van onze Partij·
vergadering, het standpunt dat onze Kamerfracties ten aanzien van de Kabinetsformatie hebben ingenomen, uitvoerig heeft uiteengezet, wordt dit in het Partij-weekblad uiteraard niet gedaan.
Mr. Ouds rede wordt in on~ volgend nummer in haar geheel opgenomen.
Y1&U'11Z1D EH DEMOCRATIE 17 HAAR'.r 1851 - PAG. 2
Kleine mannen maken grote fouten
Diplomatie is voorwetenschap
(Door onze militaire medewerker) In hetzelfde licht beschouwd (het winnen van de vrede) was dan ook de inval in Normandië MILITAIR juist, maar POLITIEK onjuist ge- dacht.
Gouverner c'est prévoir, la diplomatie c'est savoir d'avance - regeren is vooruit zien, diplomatie is voorwetenschap. Deze conclusie van H. Wiek- ham Steed trof ons bijzonder toen wij zijn boek "Through thirty years"
{1892-1922) opnieuw lazen. Het is verbijsterend hoe talloze ministers en diplomaten, regeerders en politici, de grote politieke gebeurtenissen ver- keerd interpreteren en hoe onvolkomen en als regel verkeerd zij de naaste toekomst zien. Daarom is het goed dit boek van één van de werkelijke kenners van Europa weer eens ter hand te nemen, om in steeds toe- nemende verbazing en ont~etting te lezen, hoe de eerste wereldoorlog ontstond en als het ware koo worden geforct!erd door domme en baat•
zuchtige regeerders, terwijl vrijwel overal de grote staatsman.. de figum·
van formaa.t ontbrak of uitgeschakeld weYd.
• • •
Het is veelzeggend, d3t Churchill in 1943, door zijn persoonlijke invloed op Roosevelt, cie invasie üver Het Kanaal nog kon tege.r.héuden - -
Het is een fatum, wa<o.ronder deze wereld en vooral dit gehavenüe Europa gebukt gaat, dat de bepaling van lot en toekomst der democrati··
sche landen telkens wee.c - en jui~t in beslissende ogenblikken - in han•
den is van mannen, voor wie èen variatie op de Schlieffpnse definitie
\an een veldheer geldt: tot staatsman en diplomaat wordt 111en niet b e ~
noem d, maar geboren en vooruit bestemd.
Men leze vooral het einde 1949 ver- schenen boekje van de Amerikaanse deskundige Hanson W. Baldwin, ,,Great Mistakes of the \Var". Bald- win is de militaire deskandige v:m de "New York Times", àie een Pu- litzerprijs won en diQ in Ametika wordt beschouwd als een vooraan- staande deskundige op het gebied van politiek en technologie in de heden- daagse oorlog.
Het boek !leeft in Nederland nog weinig aandacht getrokken. Toch geeft het kort en beredeneerd een ('psomming van de reeks grote poli- tieke (dus niet uitsluitenrl militaire) :fouten, welke vooral door president Roosevelt en zijn medewerkers wer- den gemaakt. Die :fouten Werden be- gaan t e g e n de ráad van beter we- tenden in - · evenals in· de tijd van, Swed, toen het lot en de daaruit voortvloeiende diepe ellende van de Europese wereld werden bepaald door mannen, die nocl'l staatsman, noch diplomaat waren. En die als een wild paard hebben losgeslagen in de l){)rccleinkast der hogere diplomatie.
W ie thans die grote fouten van Roosevelt overdenkt, vraagt zich af: hoe is het mogelijk, dat men zo kortzichtig kon zijn? Maar de vrager vergeet hoe talloos velen onder de druk der gebeurtenissen geheel als
ROOSEVELT .... hoe is het mogelijk. . . ' Roosevelt dachten, omdat hun én de ervaring én het weten v:ll1 de gebe- ren staatsman-diplomaat ontbraken
Die fouten blijven leerzaam, juist in deze dagen.
Want zij kunnen vrijwel allen her- leid worden tot de persoonlijke en onrijpe politiek van een onervarl'll goedwillende voor a brave new world, terwijl die man tevens over- tuigd was, dat het communisme van Stalin en de zijnen ten g.oede wás veranderd, en óók goed en 66k edel was geworden.
Als dus de twE'e totalitairen tegen elkaar te velde trekken, steunt meu de Russen op zodanige wijze, dat z ij
rle grote overwinnaars in het Oosten worden - in plaats te denken aan dat oude rijmpje van twee vechtende honden in een Pools stadje, van vri<' alleen de staarten overbleven.
*
naar is de grote fout Rusland te bewegen dèel te nemen aan de strijd tegen Japan.... e'1 die deel- name ook nog te aanvaarden, toen Japan reeds was geslagen en de Rus- sen in enkele dagen heel MantsjoerUc bezetten. Dan: de eis tot onvoorwaar- delijke overgave, die de ?vergave van vele Duitse legeraanvoerders met vele maanden en wellicht zelfs een jaa:.•
heeft vertraagd, terwijl die eis boven•
dien de <>ndergrondse beweging in Duitsland sterk belemmerde.
Dit en de domme wijze, waarop Duitsland in een puinhoop werd ver- anderd, veroorzaakte (en deze uit•
spraak is van Uddell Hart) complete disappearance of any European ba-
lan~e.
Voorts gaf men, ondanks Churchills b&rdnekltige waarschuwingen, Oost- en Centraal-Europa prijs aan de Rus- sen. Reeds toen zag Churchill dui- delijk, dat men niet slecht~ de oorlog, maar bovenal DE VREDE winnen moest. Die overtuiging . heeft bij de Amerikanen nooit bestaan. Toch was C'hurchills ·voorstel tot invasie door ,.the soft underbelly" ook militair goed gedacht, al bleef he~ moeilijke terrein in de Balkan een bezwaar.
Maar daar greep men de Duits(>rs op hun zwakste punt aan, kon mea op versterking uit de bevrijde slavi- sche gebieden rekenen en vond mé'n langs de Donau the broad highway in GE,rmany.
Maar bovenal: MEN VOORKWAM DE COMMUNISTISCHE BEZET·
'l'iNG.
CHURCHILL
•... ook militair • •.•
daarna echter werd zijn ,·oorstel tot een offellSief over Belg.rado in de riehiing Warschau verworpen, ook en vooral omdlU dê Rassen zich Jtato41- Dekl&IJI' cl&al'tq'en: Te!'RMeD, zodra· 21ij·
er de lucht van kregen. De- in Tel'M!·
ran genomen beslissing de invasie te doen plaats vinden in Normandië heeft .het na-ool1.ogse lot van Europn b<.'paald.
In elk geval had men, toen de in val in Normandië was geslaagd, instede van een t w e-e m a a n d e n te laat ir.gezette landing in Ztdd-Frankrijr., d i e landing veel beter tegen BEL·
GRADO en de DONAU kunnen tich·
ten -- de geallieer~en verloren al doende niet àlleen Oost- maar ook Centraal•Europa.
zit vandaag in Utrecht op de Mariaplaats in een orgie va.n kunsten, wetenschappen, politiek en aa1·dige mensen. En zwijgt.
En zit maar. En kijkt naar alle grote mensen vóór hem, boven hem achter de groene tafel. op het toneel des levens. En kijkt naar alle grote mensen 1·ondom hem: de Senatoren, de volks- vertegenwoordigers: de mannen en de vrouwen, die het lot van land en volk. mede helpen bepalen en bezegelen.
Deze Zaterdag is één van de vele Zaterdagen in het jam·
dat deze burger zichzelf maar een bt~rgertje vindt, één korrel zand in de woestijn, één druppel water in de zeven zeeën.
Hij luistert naar de dames en de meneten die het podium beklimmen om van hun goedgezinde wijsheid 1 of van hun kwaadgezinde c1'itiek te getuigen. Deze burger huivert bij de gedachte alléén reeds, dat hij dam· zou staan. Neen, hij zwijgt, met neergeslagen ogen: één van de vele millioenen grauwe muizeri, die men gemakkelijk "de wereldbevolking" noemt.
Wanneet er iets is dat hem bescheidenheid leert, dan is dat, op een Zaterdag als deze, stil op de Mariaplaats te zittem achter het machtig achterhoofd van de heer Cornelissen, achte1' de hoge schedel van de heer Louwes, achter de tengere rug•
van de heer Wendelaar en zijdelings te spieden naar het hoog- geleerd gelaat van de heer Molenaar, de sierlijke gestalte van de heer Zegering Hadders, de gedrongenheid ·van .Korthals, de tengerheid van Fortanier--de Wit, de goedmoedigheid van Vonk, de uit de vruchtbare aarde ontstegen rust van Den Hartog, de vleesgeworden soliditeit van Ritmeester.
Doch niettemin hoe goed is dit toch 66k.
Hoe veilig en behagelijk te weten dat ge, maar stil en be- scheiden volgens Uw aard, niettemin zitten moogt temidden van hen, die, in wijd beraad, tot de honderdvijftig uitverko- renen behoren.
En dat ge vernemen moogt dat de vrijheid, die Uw merg en die Uw bloed is en die Uw hartslag richt, voor allen om hem heen het hoogste goed hier op aarde is.
Daatom is een dag als deze Zaterdag een goede dag voo1' DEZE BURGER
TellSlotte: én Montgomery én Pat- ton dachten politiek juist, toe!l zij zo snel mogelijk naar Berlijn wil·
den om de Russen daar voor te zijn.
Wij hebben deze strijdvraag "Eisen•
hower tegen Montgomery" hier al eens behandeld - Hanson stelt zien aan de zijde van Montgomery en Patton. En hij wijst op het eigenaar•
dige verschijnsel, dat later én aan de Elbe én tegenover Praag de geallieer•
de legers de pas markeerden .... tot- dat de Russen daar warE-n aangeko- men!
Aldus, en zonder nog dieper in te gaan op de in China begane fouten en vooral op het nodeloze ge-
bruiken van de atoombom, een sa•
menvatting van Baldwin's betoog. Zij leek ons nuttig, omdat men ook in deze dagen telkens weer de indruk MOET krijgen, dat zowel het lot van West-Europa als dat van de gekleur- de volken in handen ligt van meer- deren, die weliswaar tot staatsman en diplomaat werden benoemd, maar ze•
ker niet als zodanig werden gebo·
ren en vooruitbestemd.
,
Communistisch Paradijs In Tsjechen- en
SlowakenlaM Daar is gewis iets aan
de hand, Men spreekt daar van een
zuiverittg En weer gtu~t. er ee~
huiveriRg Door al wat hooa gezeten is En !wan on.gevatlig is.
Men kent de wiJs,
men kent het lied, Want eerder is het reeds
geschied, Dat wie niet danst naar
Moskou's pijpen, Bestemd is om èr naar
te grijpen, Die neemt me1t dan in
hechtenis En stopt z' in de gevangenis.
Dan komt e~· na verloop van tijd, Gelijk bekend is wijd en zijd, Een rechtzaak, heel groot
opgezet, En kwasi steunend op de
wet, De g-rote mannen van weleer, Achten zich schuldig
aan nog meer, Dan wat ten laste wordL
gelegd, Waarna de straf wordt
aangezegd.
De doodstraf, twintig, dertig jaar, Ligt meestal voor de daders
klaar.
Zo is het lied, zo is de wijs In 't communistisch paradijs.
Maal' na verloop van een'ge jaren Moeten de machthebbers
ervaren, Dat zij, gelijk die voor hen
gingen, Hetzelfde liedje zullen
zingen.
Beschuldigd van gemeen verraad Aan 't volk, 't beginsel
én de staat, Neemt men dan hen in
hechtenis, Stopt ze in de gevangenis.
Ik eindig maar, want groot en klein, Weet wat het eind van
't lied zal zijn.
~
VAN
Monument
De zegepraal is de moeder van de monumen- ten, aldus schrijft De Telegraaf in een boofdartikeltje, waarin het blad zich kant tegen het monument op de Dam in onze hoofdatad.
,.Neen." aldus De Te~graaf, .,niet op de Dam moet men een monument laten verrijzen. Waa- neer er een monument moet komen, zal men dit op moeten richten daar, waar het grauwe water van de Nieuwe Waterweg spoelt, daar, waar de landverhuizersschepen voorbij trekken, die tienduizenden Nederlanders naar landen vervoe- ren, waar zij kwmen ervaren, hoe arm wij zijn.
Zoals het Vrijheidsbeeld in de Verenigde Sta- ten, zo zou dit monument een symbool moeten zijn van het feit, dat wij na een gewonnen oorlog onze beste zonen het land uit m~
drijven." Tot zover :pe Telegraaf, wiens ver- ontwaardiging wij in dit opzicht kunnen volgen.
Het gaa.t echter niet aan bij deze redenering het monument op de Dam te betrekken. dat even- eens oaze beste zonen geldt, n.l. hen, die hun leven gaven voor de vrijheid. Hoe somber men de nationale ontwikkeling ook moge zien, deze zonen hebben het hoogste offer gebracht VoQr bet hoogste ideaal. Het past ons hen blijvend te eren.
Honderdvijftig
E: schijnen gegronde redenen te zijn om aan te nemen, dat het volgend jaar het ledental van de Tweede Kamer zal worden uitgebreid van 100 tot 150. Het schijnt, dat de in April van het vorige jaar geïnstalleerde staatscommissie, die tot taak heeft, de regering te adviseren omtrent de herziening van de grondwet, zich in bovengenoem~
de zin heeft uitgesproken. Mocht deze veronder- stelling inderdaad op waarheid berusten, dan kun- nen wij dit advies van harte toejuichen. Immers, het aantal leden van de Tweede Kamer was tot dusverre niet alleen te gering in verband met de steeds toenemende bevolking, ook de werkzaam•
heden zijn van die aard geworden, dat de taak van het Kamerlidmaatschap voor velen in feite te zwaar is geworden. Moge dit laatste dan in min- dere mate van toepassing zijn op de fracties van de grote politieke partijen, dit is ongetwijfeld wel ,het geval met betrekking tot de kleinere politieke sroeperingen. Onze moderne tijd maakt de. politie·
ke en economische vraagstukken dermate ingewik·
keld, dat wij meer en meer behoefte gaan krijgen aan specialisten. Met andere woorden, uitbreiding van het aantal Kamerleden betekent een betere werkverdeling en lijkt ons een waarborg, dat aan verschillende problemen met meer succes .aandacht kan worden geschonken, dan tot dusverre het ge- val is. Uitbreiding van het aantal Kamerzetels zal bet functioneren van ons democratisch staatsbestel dan ook slechts ten geede kl,mnen komu.
Goed voorbeeld (I)
Het blijft in ons land steeds een bron van erger- Ris, dat de belastingbetaler altijd het hem verschuldigde bedrag moet betalen, ondanks het feit dat ,door hem een bezwaarschrift is ingediend.
Vooral de laatste tijd kan men in toenemende mate de klacht vernemen, dat de aanslagen veel lwger zijn dan de door de belastingplichtige ver- strekte cijfers. Een ander ernstig bezwaar is wel de zeer lange termijn, die er verloopt tussen het
tij~ waarop men zijn bezwaarschrift indient en dat waarop men antwoord krijgt, om zich eventueel bij cle inspecteur te verantwoorden. In Italië heeft Jnell thans een andere weg gekozen en heeft men het beginsel van eerst betalen en dan klagen, inge.
trokken. De Italiaanse belastingbetaler mag, ban·
Jende de beslissing naar aanleiding van zijn be- zwaarschri!t. uitsluitend datgene betalen, waarto&
hij zelf ~nt verplicht te zij,n. Dit alles neemt vanzelfsprekend niet weg, dat, indien blijkt, dat :zijn bezwaarschrift ongegrond is, hij alsnog tot een aanvullende betaling moet overgaan. De Ita- liaanse maatregel heeft in elk geval het voordeel, dat zij in psychologische zin zeer gunstig werkt.
Indien het mogelijk ware een dergelijke maatreg.t ook in ons land in te voeren, zou een bron van grote ontevredenheid over de belastingpolitiek zijn weggenomen.
Goed voorbeeld (11)
Men zou eventueel bij het Italiaanse voorbeeld van belastingheffen nog een paedagogische maatregel kunnen voegen, die mede voor de Staat in financieel opzicht gunstige aspecten zou kunnen vertonen. Dit zou kunnen worden bereikt, door bijvoorbeeld in het v:ooruitzicht te stellen, dat in- dien een bezwaarschrift ongegrond bleek (waarop dus achteraf zou moeten worden betaald) het te betalen bedrag met een bepaald percentage ver- hoogd zou worden. Het kan goed zijn, deze zaken van twee kanten te bekijken, waarbij niet kan worden ontkend, dat met betrekking tot het indie- nen van een bezwaarschrift een wat al te vlot ge-
WEEK TOT WEEK
brulk vaak aanwezig is. Om dit euvel te voorko- men zou de premieheffing zeker wonderen kuanen doen en een dergelijke maatregel zou voor de Staat, :Eowel als voor de belastingbetalers, vele voordelen met zich medebrengen.
Zo niet
De greep van de fiscus op de beloning van de burger voor zijn noeste vlijt en arbeid neemt in Engeland wel zeer schrikbarende vormen aan.
Dit w.ordt wel zeer duidelijk bewezen in het geval van wijlen Arthur Guinness, in leven brouwer van het naar hem genoemde bier. Toen Guinness in Maart 1949 overleed, Jiet hij 35 millioen gplden na.
Thans blijkt evenwel, dat zijn drie dochter$, na
~èk van enkele schulden en voldoening van de successierechten, niet in staat zijn om de bepalin·
gen van het testament ten uitvoer te leggen, zon- der zich in de schuld te steken voor een bedrag van 3 à 4 millioen. Nadat namelijk verschillende kleinere legaten waren uitgekeerd, bleef er van de 35 milHoen nog 20 millioen over, waarvan de fiscus liefst 15 millioen opeiste. Dit bedrag was echter te klein om aan alle overige legaten te voldoen.
Een merkwaardig staaltje van een verkeerde be·
1astingpolitiek, die leidt tot verkwisting en onver- antwoordelijk leven, omdat zij geen waarborgen schept, het tijdens hard werken verdiende geld voor zij.n kinderen te behouden. Hiermede wordt de vooruitgang in de maatschappij geremd en dit voorbeeld moge dan ook in afschrikwekkende zin werken voor degenen, die Vadertje Staat nog meer willen toestoppen.
Goed werk
Het zal ieder goedgeaard Nederlande1· in hoge mate hebben verheugd, dat de oud-illegale strijder Piet Dourlein op 28 Februari j.l. door de Koningin tot ridder in de Militaire Willemsorde werd geslagen. Het verhaal van Dourlein is bekend.
genoeg om er hier nog dieper op in te gaan. Bul- tendien zal het wel met geen pen te beschrijven zijn wat deze man moet hebben meegemaakt in de jaren, dat zijn dapperheid door vriend en vijand totaal werd miskend. Piet Dourlein is thàns gere- habiliteerd en wij verheugen ons daarover terecht,, Doch wij verheugen ons er eveneep,11 over~ dat het de enquête-commissie· is geweest, die .in dit. opzic~t
zeer verhelderend en constructief werk heeft gele- verd. Alleen al het geval Dourlein heeft het bè- staansrecht van deze commissie bewezen, waarmee .lij de belangen van een ware demoçratie ongetw~
feld heeft gediend.
Veranderd
Dezer dagen kwam ons een bericht onder de ogen, uit de Volkskrant van 23 Februari 1926, dat het volgende vermeldde:
"In de gisteren gehouden zitting van den Haagsehen Gemeenteraad herdacht burgemees- ter Patiju het zilveren huwelijksfeest van het Koninklijk Echtpaar. Bij het uitspreken van den gelukwensch verliet de sociaal-democratische raadsfractie onder leiding van den heer Albarda de zaal; de heer Albarda, die, als des heren Mar{!hant poging tot oplossing der kabinetscrisis gelukt ware, thans minister zou zijn. Wij wisten niet, dat de sociaal-democraten. voor een geluk-
(Vervolg van pag. 1).
beleefd, thans iets moeten laten uitstralen van het enthousiasme dat hen in Utrecht be~
:z:ielde. Er zijn bergen werk te verzetten.
Reeds thans moet met de voorbereiding van de eerstvolgende Kamerverkiezingen worden begonnen. Aan onze ideeën moet verbreiding worden gegeven, elke dag, elk uur. Die ver~
breiding vindt - meer dan wij vaak vermoe~
den - een toebereide bodem in het hart van de tijdgenoot, die immers zijn vrijheid aan alle kant belaagd weet, terwijl hij met ons toch de vrijheid erkent als ook zijn kostbaar~
ste goed.
, Bij alle arbeid, waartoe onze partij thans,
na de jaarvergadering, haar leden oproept, kan uiteraard centrale leiding niet ontbreken.
Ons algemeen secretariaat zal de leiding ze~
ker geven.
Maar ten slotte komt het op de zelfwerk- zaamheid van onze plaatselijke bestuurders en werkers aan. Op die zelfwerkzaamheid, welke uitdrukking is van de verantwoorde- lijkheid die juist onze partij ziet als de ene
wenseh aan de Koningin op de vlucht moesten slaan". ,
Gelukkig zijn de tijden veranderd en is het g'"
zonde verstand bit· de soeiaa!-democraten teruc•
gekeerd. Mogen de socialistische leiders er evea•
wel voor waken, te1111 te grijpen op een voorbij zijnde periode als het er om gaat de massa voor te lichten. In dit opzicht J:noet. helaas nog wel eens worden geconstateerd, dat de .rode vos wel veel van zijn haren, maar nie~ alle streken heeft ver•
lorep.
"Prijsverlaging''
Met vet! opPet maakt radio Moskou· melding van de vierde prijsverlagins in drie jaar tijds, dle ia de Sovjet UQie is afgekondigd. Niet werd er bij vermeld, dat dit gaat ten koste van de bevolking in de onderhorige landen. Zo werden in Tsjecho-Slowakije loonsverlagingen afgekondigd, terwijl in Hongarije diverse levensmiddelen zijn gedistribueerd. Het is met Rusland gelijk met des•
tijds Nazi-Duitsland, dat het bestaan van de bezet- te gebieden ondergeschikt maakte aan de mate- riële belangen van het eigen volk. Dit is het ,.idealisme" dat het communisme predikt. Moge dit de Nederlandse arbeider in toenemende mate duidelijk worden en mogen deze feiten daartoe op een zo groot mogelijke schaal worden uitgedra•
gen.
Hoofdbestuur V. V.D.
Mr. P. J. Oud, voorzitter, Rotterdam.
Mr. H. van Riel, ondervoorzitter, Den Haag.
J. L. Pienon Azn., penningmeester, A'dam Mevr. Mr. E. A. J. Scheltema-Conradi,
Haarlem J. M. F. A. van Dijk, Amersfoort.
Ir. B. C. van Balen Walter, Leeuwarden.
In het Dagelijks Bestuur één vacature.
Ir. J. Baas, Hengelo (0.)
H. B. Berghuys, Utrecht.
R. Th. J. le Ca~eller,. Amsterdam-Z.
D. W. Dettmeijer, 's-Gravenhage.
Ir. A. J. Engel, Arnhem.
Mevr. S. A. Th. Goudswaard-Knipscheer, Leiden Mevr. D:r. :M. Hartgerink-Xoomans,
Groningen.
W. Inden, Losser.
Prof. Mr. E. H. s'Jacob, Groningen J. Krooshof, Deventer
Prof. Dr. J. Lindeboom, Groningen.
Jhr. Mr. W. L. Schorer, Rotterdam.
G. Ritmeester, Den Helder.
L. Spaanderman, Hilversum.
Mevr. C. Stemler-Tj<!-den, Bentveld Ir. M. J. StOel Feuerstein, Goes.
Ir. A. Voet, Groningen.
Dr. M. P. Vrij, Eindhove.EL
onafwijsbare voorwaarde voor ieders ware vrijheid.
Daarbij zij ledenwerving het eerste punt, waarop aller actie worde gericht. Werving van abonnees op ons weekblad het tweede.
Lidmaatschap en abonnement immers zijn niet slechts de beste middelen om de positie onzer partij in ons volksleven te versterken, zij alleen ook zijn in staat aan ons vrijzinnige volksdeel die geestelijke binding te geven en die principiële bewustwording te stimuleren, welke juist dit volksdeel meer misschien dan enig ander behoeft.
Daarom: daags na Utrecht aan het werk in eigen kring. De velden zijn wit om te oog-
sten. G. A. DE RIDDER.
Drs. H. A. Korthals, die gedur~nde
tien dagen ter observatie in het Dia- conessenhuls te Leiden heeft vertoefd,
zal binnen enige dagen zijn werk- zaamheden hervaHen.
