VRIJHEID EN DEMOCRATIE
%aterdog 14 Juni 1952 - Ho. 214
Maakt propa!{anda t'oor lijst 5
WE EK BLAD V A N DE V OL K SP ART IJ V 0 0 R VRIJHEID EN DE Jvt 0 CR AT IE
HUUR BELASTING? NEEN!
Huurverhoging dient te worden opgevangen aequivalente belastingverlaging
door
In de oorlog is zeer veel gebouwd onroerend goed verloren gegaan, de vervanging is nog lang niet voltooid en de nieuwbouw blijkt ~ wat de Regering hierover ook zeggen mag ~ niet voldoende om zelfs maar het he·
volkingsaccres op te vangen.
Wat de huurpolitiek betreft, werd bij de totstandkoming van het huurprijsbesluit 1940 uitgegaan van de gedachte, dat de huurders moesten worden beschermd tegen de finan~
ciële gevolgen, die voor hen konden voort~
. vloeien uit de overwegend sterke positie, waarin de verhuurders door de schaarste aan woningen en bedFijfspanden verkeerden, ter;.
wijl ook de huren met het oog op de loon~ en . prijspolitiek in de hand dienden te worden gehouden. Daarom zijn dan ook in de oor~
logsjaren de huurbeschermings~ en huurprijs- besluiten uitgevaardigd en deze zijn na de oorlog niet alleen van kracht gebleven. maar ook nog uitgebreid.
Het huurprijsbesluit 1940 fixeerde de hu- ren. van het gebouwd onroerend go~d vóór 27 December 1940 tot stand gekomen:· de huren der later gebouwde percelen liggen over het algemeen op een hoger niveau, dat echter weer onderlinge verschillen vertoont door de sterke afhankelijkheid van de bij de bouw yerleende subsidies. Gelijke waardering was dan ook niet mogelijk.
Het is een onweerlegbaar feit, dat meer met de belangen der huurders, dan met die der verhuurders is rekening gehouden en dat dit na het einde van de oorlog is voortgezet.
We weten hoe slecht de positie van ons volk toen was; half verhongerd, uitgemergeld, zonder voldoende weerstand tegen ziekten, met een gemis aan voldoende kleding en dek- king. was het hoogst noodzakelijk, dat de staat ingreep. ·
Voor milHarden guldens is in de loop der
jare~esteed voor het zgn. voedselpakket, de prijzen bleven laag, de Staat paste voor alles, wat voor de instandhouding van het leven noodzakelijk was, bij. Maar de belastingen gingen snel omhoog, de lonen stegen, de gul~
den devalueerde, het leven werd duurder en duurder, maar als axioma gold: .. de huren op het oude peil". .·. .. .
Daf was dan toch wel hoogst onbillijk te~
genovèr de verhuurder: zijn inkomsten uit huizenbezit daalden door sterk verhoogde op- centen op de grondbelasting en door de ver- hoogde hypothecaire renten, zijn uitgaven voor onderhoud verdrievoudigden, zodat met minder onderhoud moest worden volstaan, waardoor de waarde daalde, zijn bezit kon hij ook vrijwel niet verkopen, omdat het, als gevolg van de beperkende Ove~;heidsvoor
schriften, niet vrij kon worden opgeleverd;
maar voor de Vermogensaanwasbelasting moest het hoger worden gewaardeerd.
Van alle prijsstijgingen ondervonden zij al- leen nadeel. van enige subsidie was geen sprake. zij zaten en zitten in het hoekje waar de slagen vallen.
·Niet ten onrechte werd dan ook bij de be- handeling van het wetsontwerp Huur- wet in de Tweede Kamer geconstateerd, dat de verhuurders geofferd zijn aan de door de
· Regering gevoerde huurpolitiek.
Een zeer laag gestelde berekening geeft tot uitkomst, dat als de huur gedurende de ge- passeerde 12 jaren tot 130% van de oor- spronkelijke zou zijn opgevoerd geweest, een bedrag van meer dan een milliard gulden aan meerdere huur aan de eigenaren zou zijn ten goede gekomen. Maar ook nà 1945 be- woog de Regering zich niet en eerst in 1950 kwam zij met haar voorstel van 15% verho- ging.
Zij werd daarbij heinvloed door algemene overwegingen van loon- en prijspolitiek en
door
G. Ritmeester
stelde dat, al mocht er dan een lastenstijging zijn van alleen reeds 21% % . tóch ook reke~
ning moest worden gehouden met het thans niet meer leegstaan van de huizen, waarvan de besparing op 2% werd becijferd, zodat een lastenstijging van 19% % overbleef.
Zij achtte het voorts duideliJk, dat aan on~
derhoud niet meer zoveel zou worden ge~
daan als vóór de oorlog, toen de ruime wo~
ningmarkt de eigenaren dwong tot ·het in zodanige staat houden van hun bezit, dat dit voor de bewoners aantrekkelijk bleef. dat nu de positie der huurders tegenover de eige- naren zwakker is geworden en deze in het .algemeen dergelijke uitgaven niet meer voor hun rekening nemen, zodat een dergelijke versobering hun ook een beduidende bespa- ring zal brengen.
Het behoeft weinig betoog, dat zodanige redenering wel zeer aanvechtbaar was, maar de Regering. gaf geen krimp, 15% of niets zo was haar redenering.
V erschiliende malen is nog in de Volks- vertegenwoordiging, maar zonder enig resul~
taat, gesproken over de ·noodzaak ener huur~
verhoging. tot nu ~ tegen het scheiden van de markt ~ ~ minister van Wederopbouw en Vo1kshuisvesting komt met het denkbeeld een yechoging van 25 o/o tot stand te bren9en met
een gelijktijdige heffing van 2/3 dier verho- ging als huurbelasting. De bedoeling zou dan voorzitten om uit die belasting de te hoge huren van nieuwgebouwde percelen te druk- ken.
Met haar financiële beleid is de Regering reeds nu zover vastgelopen, dat op de be~
groting 1952 niet meer gelden dan voor de bouw van 40.000 woningen konden worden uitgetrokken. De gelden voor de door de Tweede Kamer verder gewenst geachte 10.000 woningen zijn thans door lening ver~
kregen.
Hoe dit voor de volgende jaren moet gaan, is waarschijnlijk nog niet overwogen, maar het lijdt geen twijfel. dat de financiering van de woningbouw steeds moeilîjker zal worden;
de enige oplossing is sterker inschakeling van het particulier initiatief, maar bij de sterk socialistische tendenz. die deze Regering oe~
zie lt. za 1 dat op veel tegenstand stuiten.
We hebben reeds uit de mond van de mi- nister van Financiën mogen horen, dat de belastingen bezwaarlijk hoger kunnen worden opgevoerd; de Minister-President heeft gezegd. dat wij met onze defensie-uit~
gaven tot het uiterste van onze financiële draagkracht waren gegaan en desondanks zien we in korte spanne tijds aanmerkelijke lastenverzwaringen gelegd op middenstand, handel en industrie door de Werkloosheids~
wet, verzwaringen waardoor prijsverhogin"
gen niet uitgesloten zijn. En daarbij zou dan weer een huurbelasting komen te drukken op een 11/:: millioen huurders en zullen niet on- waarschijnlijk ook een half millioen eigena-
ren~bewoner op een of andere wijze worden getroffen.
Dit is onaanvaardbaar, temeer omdat zo~
danige belasting allerminst zal worden gehe- ven naar de draagkracht der belastingplich- tigen. Hoe velen zijn er niet, die reeds nu, terwijl hun inkomsten niet gestegen. zelfs dikwijls gedaald zijn, moeten blijven wonen in een huis. waarvan de huur hun in feite te hoog is, maar dat ze niet kunnen verlaten, omdat ze eenvoudig niets anders kunnen krij- gen of omdat ze de verhuiskosten niet kun- nen betalen.
Wat wil de Regering eigenlijk? Een ver- hoging met 25% brengt de huur op 143.75%
van de vooroorlogse; van die 25% moet dus de eigenaar weer 2/3 afdragen aan het Rijk, d.i. 19.1 7%, zodat de huurverhoging voor de eigenaar uiteindelijk neerkomt op 124.52%
van de vooroorlogse huur.
Maar bij deze huurstijging zullen de lonen moeten worden verhoogd, de prijzen zullen stijgen, de onderhoudskosten vermeerderen, de eigenaar gaat niet vooruit, de huurder achteruit, in plaats van meet is minder on~
derhoud te verwachten en zal dus de werk- loosheid toenemen.
De grote moeilijkheden van de velen die aan vaste inkomens gebonden zijn en van {Vervolg op pag. 3),
I 0 :~ ~ 0 I ! 1 I I '
ftl.JDEJD EN DEMOCRATIIt "n1Niltu PAG. 2
*
\ __ .De Eerste l(amer werkt nog door;
Verlengde h.erhalingsoejeniitf?en · voor het kader Het. Jlredesverdraq met Japan - De Pensioen- en Spaarfondsenwet ~·Instelling
van organen voor de emigratie
Terwijl de leden van de Tweede Kamer van stad tot stad en VUl dorp tot dorp trekken om dè kiezers te "be11rerllen", gw de Eerste Jtamet r•stig met de Jarlemeataire arbeid Yercler. Dat .eet ook wel, want ouze Kamer v~n bonderd (zal zij dat nog lang zijn~) heeft v.ooràl .de laats~ week voor zij 'uiteen ging nog · hard gewerkt om zoveel mogelijk at tè doen en de Eerste Ka~er moet dus wel
v.olgen. . , .. . . · · · . . ·
Voor de leden van de Senaat Is dat eek geen· bezwaar. Weliswaar wordt ook deze Kamer (in verband met de Grondwetsherziening - wie denkt daar eigen- lijk nog aan?) ontbonden en dus vernieuwd, maar haar ledea worden herkt~~en
door een geheel ander soort kiezerscorps (de Statea der Provlneles), voor wie
zonder de geachte algevaardigden de heren Beaufort <K.V .. P.) c~.-.A~JJW . . (A.~) hl~ zo d;\lidélijk he'f;>&n Ui~::..
eéhgezet, dat men, ·hoeveel bezwaren men_ ook mag hebben, toch vóór moet
stemmen. .
Wij hebben eenvoudig geen, keus;
wij kunnen niet anders. Wij hebben zo weinig keus, dat ik zelfs niet kan begrijpen, hoe men tegen dit voorstel kan stemmen.
na eenmaal geen verkiezingsvergaderingen nodig zijn. . ... .
84!t!ert eus vorige overzieht vaa lle Eerste Kamer werdea hier •u als voor•
aaamste ontwerpen nog behaadeld: de Spaar- en Pensioentondsenwet, het Vrede.sverdra, met Japa.D, de i.Ds~llinc van ortanen voor de emigratie en de Yèerzieningèn ten aanzien van de duur der herhalingsoefeningen.
De heer Wendelaar betoogde daar- bij, dat zelfs wanneer hij bereid zou
zijn toe te geven, dat de in de Twee- de Kamer door de heer Wel ter inge- diende motie (naar haar inhoud) zin had, hij toch niet begreep, hoé hij en enkele andere niet-communisten, na verwerping van die motie (met de communisten) tegen het wetsontwerp hadden kunnen stemmen.
0 m met het laatste ontwerp te beginnen: dit gaf mr W en- d e 1 a a r aanleiding, na de critiek op de gebeurtenissen tijdens de (eerste>
herhalingsoefeningen in het kamp Oirsehot nu ook eens een goed woord aan onze krijgsmacht te wijden.
Natuurlijk achtte de heer Wende- laar het goed, dat die critiek was los- gekomen en nog meer juichte hij het toe, dat de minister open kaart had gespeeld en dat zowel uit zijn be- antwoording van het gesprokene in àe Tweede Kamer, als uit zijn repliek op de schriftelijke vragen van mr Van der Feltz (C.H.) mocht worden opgemaakt, dat de oorzaken bekend waren en dat dus herhaling van der- gelijke gebeurtenissen zou worden voorkomen.
Hij achtte het echter niet billijk, nu daarnaast ook niet het licht te wer- pen op de goede zijden en op hetgeen in het leger te appreciëren valt.
Nadien is immers een tweede her- halingsoefening te Oirschot gehouden, die uitstekend was geslaagd (anders was er wel critiek gekomen!) en de derde herhalingsoefening, die op het ogenblik, dat de heer Wendelaar sprak, nog aan de gang was, verliep eveneens. best, evenals de elders ge- houden oefeningen.
* * *
B ovendien echter had de heer Wendelaar, met zijn medeleden uit de Defensiecommissie, op uitnodi- ging van de minister van Oor log een tocht langs verschillende delen van de land- en de luchtmacht gemaakt en blijkens het verslag, dat hij daar- van gaf, kon zijn conclusie hier zijn:
wanneer ik (die zelf ook in het leger gediend heb) vergelijk, wat nu ge- beurt en wat daar vroeger werd ge- daan, dan durf ik gerust te zeggen, dat er tegenwoordig veel ernstiger en harder wordt gewerkt dan vroeger.
Wat het ontwerp zelf betreft, ver- klaarde de heer Wendelaar, dat hij en zijn fractie zich daar met overtui- ging achterplaatsten, al realiseerde hij zich zeer wel, dat het op een deel van onze jongelui zeer zware ver- plichtingen legt. Terecht merkte onze geestverwant daarbij op, dat deze ver- lengde herhalingsoefeningen voor het kader, moesten worden gezien als een sluitsteen van de maatregelen, die vooraf waren gegaan, Welk nut zou- den immers de geweldige uitgaven hebben, d'ie de Staten-Generaal de Jaatste tijd hebben gevoteerd, wan- neer die niet ter beschikking kwamen van behoorlijk geoefende troepen?
. . .
T enslotte heeft onze woordvoer- der een ernstig woord gespra- ken over de opvallend vele ongeluk- ken. welke de laatste tijd met de straaljagers zijn gebeurd.
De week, nadat dit ontwerp in dè Kamer werd behandeld·, waren er zelfs niet minder dan v i e r straal- jagers verongelukt. De heer Wende•
Jaar oefende geen eritiek - waJlt hij kon hier immers nog geen oordeel ae-
ven - maar hij getuigde wel van zijn
~begrijpelijke) ongerustheid en we~eg
de minister, de Kamer hier emstal'l:- dig over in te lichten.
Dat i$, z.oa:ls men weet, ook ge- schied, al kon de minister dan ook
niet één bepaalde oorzaak aanwijzen.
Wel echter heeft de minister (men heeft dat in de dagbladen kunnen le- zen en wij gaan daar nu hier niet verder op in) verschîllende wegen aangewezen om te komen tot een nog betere training van de jonge bestuur- ders dezer vliegtuigen, voor wier op- offerende zich ter beschikking stel- ling men zeker niet erkentelijk ge- noeg kan zijn.
• • •
W erd het ontwerp betreffende de herhalingsoefeningen met al- leen de stemmE.n der communisten te- gen aangenomen, hetzelfde geldt voor het Vredesverdrag met Japan.
Uiteraard waren de bezwaren tegen dit verdrag, welke ook de Regering volledig deelt, in deze Kamer niets minder groot dan die aan de !lijde van het Binnenhof, maar ook hier zag men zeer wel in, dat er op dit punt eenvoudig geen andere keus was.
De heer Wendelaar getuigde daar- van in een korte, typerende speech, waarin hij opmerkte:
Ik ben het niet eens met de inhoud van dit verdrag, niet met de wijze, waarop het is tot stand gekomen en ook niet met de gevolgen, die het zal hebben voor hen, die zulke zware of- fers hebben gebracht in de strijd te- gen Japan. Ik ben het zo weinig eens met deze dingen, dat ik meen het beste te doen met mij te bepalen tot het aanhalen van een paar versregels van Constantijn Huygens:
"Die het schrieklijkst van mij swijght heeft allerbest geseit".
Ik kan dit - zo ging hij voort te gemakkelijker doen, nu in het bij-
Wat had er moeten gebeuren, zo vroeg hij, wanneer de tegenstanders tegen dit wetsontwerp een meerder- heid hadden gekregen? Dan had het voor Nederland alfeen nog slechter kunnen worden!
* * *
Het ontwerp Pensioen- en Spaar- fondsenwet kon de algemene goedkeurbig wegdragen en werd zon- der hoofdelijke stemming aanvaard.
Toch viel er nog wel het een en an- der op te helderen en vooral onze geestverwant, prof. Molenaar, die zelf een m~t~fie als deze zo zeer beheerst, wist ddo\--·zijn opmerkingen en nadere · vragen aan deze opheldering in be- langrijke mate mede te werken.
Ons hier bepalend tot enige alge- mene opmerkingen van onze woord- voerder, vermelden wij allereerst prof. Molenaar's verklaring, dat hij 't streven van de Regering om de re- serves voor pensioenen buiten de on- derneming te brengen, in beginsel toejuichte.
Het in rook vervliegen van in het vooruitzicht gestelde pensioenen op grond van het feit, dat de :financiële basis, waarop zij steunen,. niet deugt (gelukkig is dat maar een enkele maal voorgekomen), strijdt zo zeer te- gen ons gevoel, aldus prof. Molenaar, dat maatregelen om dit te voorkomen o.i. gerechtvaardigd zijn.
Wel echter verzocht spr. nadrukke- lijk, de formulieren voor aanmelding ten behoeve van de noodzakelijke re- gistratie der fondsen zo eenvoudig
DEZE BURGER
beseft, bij zijn gelukkig langzame, ontstijging aan de ven·uk- kingen en de zaligheden zijner eerste jeugd, steeds minder de nuttigheid, steeds meer de nutteloosheid van vele zaken.
Zo stelde hij zich zelf de benepen vraag wat toch wel de zin mag zijn van telkens weer openbaremeningpeilingen omt1·ent de uitslag de1· aanstaande verkiezingen.
Zeker er zijn merkwaardige en diep-schokkende ve1'Schui- vingen van één-tiende tot honderd-honderdste procenten in de gunst der kiezers aan het licht gekomen, maar kunnen. wij niet even rustig wachten op het tastbare, telbare resultaat zelf? Zijn wij zó ongeduldig? Hebben wij zulk een haast dat wij in stede van op de uiteindelijke, onaantastbare, zekerheid te wachten, met de wankelheid dezer kinderlijke peilingen onze honger willen stellen?
Bovendien - bovendien, beste peilers, is er bij al Uw conclusies altijd die ruime marge der nog niet-beslotenen, der nog-steèds- onzekeren: de kleurloze middenstof.
En om deze gáát het immers.
Zij zal imme.rs, zo er ai van verrassing sprake is, de hoe grootheid rvan deze verrassing bepalen.
Zodat ik maar zeggen wilde dat ik aan deze lijstjes weinig waarde hecht. Niet omdat zij niet juist zouden zijR., maa1 om- dat zij de f>»zekerheid de onzekerheid laten.
Het is zó in 's mensen leven: wanneer hij zelf voorgoed zUn speelgoed ia de kast op de kinderkamer heeft 'ID'eggeborgen, heeft hij nog maar een glimlachje over voor het kinderspel 1Jtln ànderen.
Al zeg ik 'ket :zelf: Negentig procent diepe wijsheid, acht J»'O- cent glim~d seeptieisme en twee J)rocent klft.rloze mid- denstof vo~ fle inho11d van het warme hart van
DEZE BURGER
mogelijk te . máken en eet) . .,la\9irié . van papier" te VQorkOm~n. · · ,,,
• • • ,.)'·:
B ovendien we~. ook prof.'. Male~
naar· e:r· ilog eens op, dat de Staat thans aan particulieren zekere eisen. stelt, waaraan hij zichzelf niet houdt.
Het mag dus wel worden toege- juicht, dat, zoals Staatssecretal'is Van Rhijn in antwoord hierop o.a. mede;.
deelde, de Staatscommissie onder lei- ding van ptof. Van Poelje bezig is om in de Rijksregeling de nodige ver·
beteringen aan te brengen.
Een zeker gevaar van deze goed bedoelde wet achtte prof. Molenaar het, dat sommige werkgevers zouden zeggen: de verplichtingen, die mij worden opgelegd, zijn van die aard, dat ik de arbeiders, die in den ver- volge bij mij in dienst treden, dezelf- de rechten, als de oude arbeiders heb- ben, niet in het vooruitzicht kan stel- len.
Dit zou zich bijvoorbeeld kunnen voordoen bij kleine ondernemers in bepaalde gevallen. Dat is een sociaal gevaar, een tegenkant van de rege,- ling, die in het belang van de arbei- ders getroffen is, maar welke niet zonder bedenking is. Met het oog op die schaduwzijden è.rong de woord- voerder van onze fractie dan ook op de grootste soepelbeid aan en op veel bégrip voor de finandële moge- lijkheden. · • · ' · · · · . Prof. Molenaar verklaarde dan ook, dat zijn fractie gaarne voor het wets- ontwerp zou stemmen, maar in bet stellige vertrouwen, dat de uitvoering der wet met soepelheid en geldde- lijkheid zou geschieden.
Het gaat, zo stipuleerde hij n()g eens, bij dit wetsontwerp om een controle op de financiële soliditeit der fondsen en het is niet de bedoeling, de bevoegdheden van de autonome besturen te beknotten, zodat z.ij _dus de materiële inhoud der aanspraken zelfstandig z~llen kunnen ,·ast:rte11en.
• * •
De heer Louwes kon, cp zijn beurt, de instemming van onze V.V.D.-fractie betuigen met het ont- werp insteiling van organen ten be~
hoeve van de emigratie. ~
Hij maakte daarbij o.a. de opmer- king, dat de emigranten bij ~ over~
denking van de plaats, waar zij hee1;1 zullen gaan, zich in het algemeen te veel laten leiden door de op he~
Of;enblik bestaande omstandigheden, dus door de werkgelegenheid op kor- te termijn.
Hebben, zo vroeg hij, de emigranten wel voldoende kijk op de ontwikke- ling van de verhoudingen, letten zij wel op de werkgelegenheid op lan- gere termijn en vooral op de moge- lijkheid van een bestaan voor hun nazaten in het land, waarbeen zij wil- len gaan? Hier achtte bij mede een taak voor de Staat en de Kerken aan- wezig.
Uitgaande van de stelling, dat de toekomst van ons volk nu eenmaal onlosmakelijk aan die van West- Europa is verbonden en dat de toe- komst van West-Europa weer staat of valt met die van Frankrijk en vooral met de Gntwikkeling en in- standhouding van de Franse boe-ren- stand, wees hij in het bijzonder op het belang van emigratie naar Frank- rijk, dat z.i. op zijn platteland grote ruimte voor vestiging biedt.
Helaas moest minister Joekes hier voor het ogenblik tegenover sti!Uen, dat, hoewel met Frankrijk indertijd een overeenkomst op dit punt was gesloten, de wijze, waarop de emigra- tie ·zich daar ontwikkelt, ,,maar zeer matig is, om het zacht uit te dPtlk- ken".
Zi-} heeft, zo zei de minister, niet t.:>t de resultaten geleid, waarop wij aanvankelijk hebben gehoopt.
ftUBEID EN DEMOCBATJE
;;:
fJ4n, WEEK
tot
WEEKOnrust
Bet is op het ogenblik in de wereld verre
i ' Vfln ·rustig, pe dagbladen ,maken in grote
kCilp~n, melding van onrust in &rlijn, Tokio, Parijs en de hoofdsteden· van de staten, die zich in de greep van Moskou 'bevinden.
Ook in Italië steken het communisme en het neo-fascisme de kop weer op. Hoe betreurens- waardig deze ontwikkelingen ook mogen zijn, zij vormen voor ons een ernstige waarschuwing, dat wij in ons land niet in een ivoren toren le- ven, doch te midden van een internationale poli- tieke toestand, die nog verre van stabiel kan wor~~m genoemd. · ·.
Het kan goed zijn ons dit te realiseren, nu we aan de vooravo:~td v~ de nationale verkiezingen staan. Het gaat daarbij niet alleen om dé · tonil~
g~v,ing va~ de nationale staatsinrichting 'aUêen, docà më4~: om de plaats en. dé invloed d~ de Nederlandse demócratische samenleving .in het internationale gebeuren zal gaan inn&nlen. ·
De onrust in de wereld is het signaal voor ons allen, dat wij niet passief mogen blijven, op geen enkel terrein. Immers, passiviteit is de voeding&.
~em voor een dergelijke onrust bij uitnemend- heid. Het zijn juist de onruststokers, die er op speculeren, dat de democratie door de gewekte onrust wordt verslapt en geïntimideerd •
Enige waarborg om tot rust in de wereld te komen, kan slechts worden verkregen, indien men begint in zijn onmiddellijke omgeving die rust te verzekeren, hetgeen slechts kan geschie- ,den door de democratie in de eigen omgeving veilig te stellen en te versterken.
Dit kan men doen door actief aan de verkie- zingsstrijd deel te nemen en anderen daartoe zoveel mogelijk op te wekken. • Nog ongeveer anderhalve week rest ons om ertoe te kunnen bijdragen de V.V.D. in het parlement te versterken. Een korte spanne tijds, die veel van ons· vraagt, doch· ons na de verkiezingsdatum een grotè · voldoening kan schenken als zal zijn gebleken, dat een ieder persoonlijk er toe heeft bijgedragen de positie van onze partij in Neder- land te versterken.
Jl éél meer ... .
D e Surinaamse afgevaardigden naar de (mis- lukte) Ronde Tafel Conf. zijn, bij hun terug- l;!:eer in . Paramaribo, verwelkomq als "mannen die hun vaderland niet verraden hebben". • Wat méér .zegt: de Surinaamse pers, in vele zaken zéér ge-
scheiden, is eveneens eenparig in haar lof voor deze heren, die als een soort helden zijn toege- juicht. Bij deze gelegenheld zijn uit een pen en een mond de woorden gevloeid: "Wij kunnen het ó6k ,onder Nederland".
Vorige week heeft Deze Burger op zijn - en dit maal ernstige - wijze de Nederlandse heren ter R.T.C. in gebreke gesteld. Dit is door andere Ne- derlanders,óók geschied. •t Merkwaardigst en het l>ijtendst door prof. dr Duynstee in een uitnemend hoofdartikel in de Maasbode (van Zaterdag 7 de- zer). Duynstee verwijt de Nederlandse delegatie gebrek aan gevoel voor de zaken van geest en
,
Cop)· en correspondentie voor ons week·
blad gelleve men UITSLUITEND te zenden aan de waarn. redactie-secretaris
G. STEMPBER Telefoon 35343
Prlnsengraclri 10'77 Amsterdam
(Vervolg van pag. 1)
hen. wier inkomsten in dalende richting gaan, zullen weer vermeerderen.
''··
Op dez-e weg sijn wij, niet bereid ook slechts één schrede te gaan; het moet naar ons oordeel onvoorwaarde- lijk uit sijn met ook maar enige belas- tingverhoging.
Huurverhoging is echter rechf en billijk tegenover de huiseigenaren. In- direct sal dese kunnen wo.rden gevon- den door de lasten op het bezit druk- kend te verlagen, met name door de
·opcenten op de grondbelasting weer terug .te brengen tot het aantal gehe- ven op 1 Januari 1940; daarnaast sal huurverhoging ten behoeve van de
huu~de~s moefen worden opgevangen , . door. ·.~equivalente belastingverlaging.
'_:zonder twijfel is dit uitvoerbaar, ll)aar dan
zal de. Regering op de Rijksbegroting tot be- zuiniging moeten komen; van deze Regering
}s dat niet te verwachten.
hart, die boven die van wetten en paragrafen, een materie als deze beheersen. Gezien de invloed die K.V.P.'ers als prof. Romme en minister Peters op het verloop der R.T.C. hebben gehad is deze ge- ergerde stem in de Maasbode te opmerkelijker.
Voorzitter minister Peters heeft in zijn sluitings- rede voor de, steeds hermetisch van de publieke aandacht afgesloten, conferentie een "optimistisch"
geluid doen horen.
Men sta ons toe dat wij daarom, een beetje zuur, glimlachen.
De R.T.C. is mislukt.
Zij heeft méér gekost dan de materiële drie ton die eraan gespendeerd zijn.
Véél meer.
!{ode .. :wlfcQldaanheid (I)
1 n een verk,ièzlngsbrod:iure vàn de P.v.d.A.
wordt o.m. een vergelijking g-etrokk~ tus- sen de toestand van ons land vlak na de bevrijding en thans. Welnu het is niet moeilijk om door mid.·
del van cijfers en illustraties de lezer duidelijk te maken, dat· wij (gelukkig) sedert de bevrijding, toen ons land arm en berooid uit de strijd kwam, op materieel gebied een heel stuk hebben gewon- nen.
Het is nogal arrogant en misplaatst het te doen voorkomen, alsof dit materiële herstel na de oor·
log uitsluitend is te danken aan de door de socia- listen gevoerde (regerings) politiek, gelijk de bro- chure op een wel zeer listige wijze suggereert.
Zie, dit nu zijn methoden die ons huiverig doen worden bij het schermen met begrippen als .,demo- cratisch socialisme". Een dergelijke voorstelling van zaken moge dan in de ogen van de Partij van de Arbeid misschien .,socialistisch" zijn, .,democra- tisch" is zij allerminst. Integendeel.
Immers, het is mede door de steun van de an- dere politieke partijen - en niet in het minst door de parlementaire arbeid van de V.V.D. • dat ons land sedert de bevrijding weer zijn kracht wist te herwinnen.
Buitendien mag niet over het hoofd worden ge- zien, dat de resultaten van deze krachtsinspanning werden geleverd door alle lagen van onze bevol- king, door de arbeiders, door de boeren, door de middenstand, door de ondernemers, kortom door het gehele Nederlandse volk.
Rode zelfvoldaanheid (11)
R et. kan overigens goed zijn bij dit alles te be- denken, dat ciris land in economisch opzicht een stuk verder zou zijn geweest, indien het niet in al zijn geledingen juist was geremd door ver :In- grijpende overheidsmaatregelen, die de Partij van de Arbeid ten koste van alles aan ons volk wenst op te leggen.
.,Onze maatschappij moet er een worden, waarin gerechtigheid richtsnoer is", zo wordt in 't ver- kiezingspamflet van de P.v.d.A. uitgeroepen. Wel- nu, wij kunnen deze leuze volledig tot de onze maken; Maar wij vragen ons af, waaruit bestaat die .,gerechtigheid" van de Partij van de Arbeid?
Waarom werkt zij het in de hand, dat de ge- schoolde arbeider practisch eenzelfde loon ont- vangt als de ongeschoolde? Waarom verbiedt zij de geschoolde arbeider een loon naar prestatie te ver- dienen, dus boven het berucht geworden loonpla-
fond? ·
Waarom bevordert zij de maatregel, dat iedere werker in Nederland bij het verrichten van over- werk, zo zwaar door de fiscus wordt aangepakt, dat er van zijn extra verdiende loon practisch niets mee\" overblijft?
Is dat .,gerechtigheid"?
Waarom worden onder deze regering de mid- denstanders, de kleine spaarders, de gepensionneer- den en overige kleine zelfstandigen in de steek ge- laten op het stuk der sociale voorzieningen? Waar- om worden deze groepen door de fiscus onder extra zware druk gesteld?
Is dat soms ook gerechtigheid?
Aan socialistische slogans heeft ons volk waarlijk geen behoefte. Het gaat tenslotte niet om woor·
den, maar om daden.
Er is aldus voor. de Partij van de Arbeid bitter . weinig aanleiding zich op de borst te slaan.
Grote groepen van ons volk leven in nood, omdat zij juist de gerechtigheid ontberen. Hieraan dient zo spoedig mogelijk een einde te komen.
De Partij van de Arbeid moge tenslotte beden- ken, dat haar beleid ons volk wel zeer weinig heeft doen blijken, dat zij het met de gerechtig- heid. voor grote groepen van ons volk werkelijk ernstig meent. Het tegendeel is het geval!
Beproefde methode (I)
G elijk men elders in dit blad kan lezen, ontwik- kelen de afdelingen van de V. V.D. in deze verkiezingsstrijd een levendige activiteit en het is verheugend te kunnen constateren, dat onze spre- kers overal goed gevulde zalen trekken en dat naar hun woord met belangstelling en vaak met enthou•
siasme wordt geluisterd.
Deze berichten geven een gevoel van saamhorig.
held en zij dèmonstreren op èen duidelijke wijze, dat onze beginselen leven in de hoofden en harten van honderdduizenden landgenoten.
Naar ons woord wordt geluisterd, niet alleen
14: JUNI ltGI f'AG. S
door onze medestanders, doch ook door onze tegen- atanders.
Vooral de laatsten laten zich in deze verkiezings- strijd niet onbetuigd, hetgeen ons zeer tot vreugde stemt, omdat daaruit blijkt, dat in de'Ze strijd met ons woord ter dege rekening wordt gehouden. Het is althans belangrijk genoeg, dat onze tegenstan- ders zich beijveren ons woord en ons beginsel aan te vallen.
Dit d.oet men bepaald niet tén aanzien van een beginsel, dat men niet vreest, of waarvan men ver- wacht, dat het onder het volk geen gehoor zal vin·
den.
Kortom, wij zijn in deze verkiezingsstrijd op de goede weg en wij hebben dan ook voldoende rede- nen onze verwachtingen met betrekking tot de te behalen resultaten hoopvol te stemmen.
Doch naast deze massale propaganda, blijft er nog steeds een beproefde methode van kracht waarover wij op deze plaats nog gaarne iets wilde.;_
zeggen, nl. de methode van het persoonlijk con- tact en· het persoonlijke woord.
B~pro~fde methode (IJ)
Hoe belangrijk en onmisbaar, ook in pqchoJ.q.
gisch opzicht, de massale propaganda dan ook moge zijn, dit neemt niet weg, dat de beproefde methode van het persoonlijk overtulgen in een ge•
moedelijke sfeer in haar toepassing niet mag wot- den verwaarloosd.
Er is helaas in onze moderne, jachtige tijd een tendens waarneembaar, die het persoonlijke eR gemoedelijke contact enigszins op de achtergrond tracht te dringen. Erger nog, er is in de laatste tljcl een tendens waarneëmbaar, die verraadt, dat men of een zekere laksheid aan de dag legt om met elkaar over politieke problemen te spreken, 6f, wat nog veel erger is, dat men et zich min of meer voor schaamt.
Laten wij er toch vooral geen doekjes omwin- den en vaststellen, dat deze tijd er allerminst een is, om, wat men noemt tegen over elkaar schuile- vinkje te spelen. Integendeel!
Er staat thans nationaal, zowel als internationaal zo veel op het spel, dat het bepaald onverantwoor- delijk moet worden genoemd, dat men vlucht in de kleurloze passiviteit.
Gelijk onze Kamerleden en andere voormannen zich de moeite geven avond aan avond de huise- lijke kring te verlaten om in verkiezingstour·
nee's op pad te gaan, zo rust op ons allen de plicht in eigen kring als propagandist voor de V.V.D. op te treden.
En men bedenke dit wel, zulks onder heel wat makkelijker omstandigheden dan onze partij-func- tionarissen, die de laatste weken dag aan dag en avond en avond van de huiselijke kring zijn ver·
stoken.
Dat er voor het persoonlijke woord noi plaats is, • ja juist in deze tijd plaats is - blijkt Ons uit gesprekken, die wij de laatste weken in eigen kring mochten voeren met bekenden, die door mid·
del van kantoorarbeid htin brood verdienen, of als leerkracht bij het onderwijs werkzaam zijn.
Ontstellend bleek hun onkunde op het stuk van de beginselen van de V.V.D. en even ontstellend bleek hun gemakzuchtige volgzaamheid in de leer die zij vroeger bij hun socialistische opvoeding hadden meegekregen. Een ernstig en vertrouwe- lijk gesprek, deed hun vragen om meer gegevens over onze Partij en bracht hun ertoe enkele van onze verkiezingsvergaderingen te bezoeken. En ofschoon de stemming geheim is, zo twijfelen wij er niet aan, dat zij thans hun stem op lijst 5 zulten uitbrengen.
Zo valt er in eigen kring met nog zo vele mensen te praten.
Een ieder zij zich in deze van zijn taak bewust.
Onze ervaringen, die aan de practijk zijn getoetst, vormen er een waarborg voor, dat men met de persoonlijke benadering enorme resultaten kan boeken. Resultaten, die bovendien een zeer grote persoonlijke bevrediging geven.
Men verwaarloze aldus aan de vooravond van de komende verkiezingen deze beproefde methode niet, doch men ga aan de slag. Ons blad biedt we- kelijks genoeg stof tot een behoorlijke oril!ntatie en argumentatie. De tijd dringt. Laten de te ver- wachten gunstige resultaten mede het gevolg zijn van Uw persoonlijke activiteit.
Noodtoestand
Bij herhaling hebben wij er op gewezen, dat de z.g. middengroepen in ons volk in een wer- kelijke noodtoestand leven.
Wij hebben dit steeds met feiten en cijfers be- wezen.
Het is ons in dit verband dan ook niet onwel- kom, dat thans van andere zijde deze gegevens worden bevestigd.
Zo hield de voorzitter van de St. Adelbertvereni- ging, mr Baron van Voorst tot Voorst, zich dezer dagen in een bijeenkomst te Breda met dit pro- bleem bezi~, waarbij hij o.m. opmerkte, dat zij, die hun werk m loondienst vóór de oorlog zagen be- loond met f 5.000, thans hun reëel inkomen ver- laagd zien met 40%.
Het reële inkomen van de geschoolde arbeider van thans is 99% vergeleken met 1938, dat van de ongeschoolde arbeider 115%.
. De omvang van deze middengroep werd door Baron van Voorst tot Voorst gesteld op meer dan 300.000. Dit getal omvat echter niet de zelfstan- dige ondernemers en de beoefenaars van vrije beroepen.
Over .,gerechtigheid" gesproken, waaromtrent in het bijzonder de Partij van de Arbeid in deze verkiezingsstrijd zo de mond vol heeft.
