VRIJHEID EN DEMOCRATIE
Zaterdag 4 Juli 1953 - No. 26i
Middenstand ontevreden over belastint?voorstellen
(Zie pag. 7)
,WE EK B L A D V A N D E V 0 L K S P A R T IJ V 0 0 R V R IJ HE I D E N D E tvt 0 C R A TIE
GEEN KOMI(OMMERTIJD
Een parlement fractievorming
moet ook kunnen - Het gebruik van
zwijgen - Boven-nationale het Nederlands t~ Straatsburg V
roeger was er in de zomermaanden steedseen periode, die men met "komkommer~
tijd" placht aan te duiden. Het leek alsof het leven was stilgelegd in verband met de voor elke mens nu eenmaal noodzakelijke tijd van :vacantie,
• De intensiteit en hevigheid waarmede wij thans leven, wordt wel duidelijk gede~
monstreerd door het feit, dat tegenwoordig, althans in de politiek, van zulk een komkom-<
mertijd moeilijk kan worden gesproken. Voor de vacantiemaand bij uitnemendheid, Augus~
tus, is de bijeenkomst voorzien van de minis~
ters van buitenlandse zaken der "zes". Zij zullen het ontwerp der zgn. Europese Grond~
wet gaan bestuderen. En al is dan de Ber~
muda~conferentie verschoven, de voorberei~
dende besprekingen daartoe zullen in ieder geval in deze volle zomertijd dOör de ministers van buitenlandse zaken der betrokken grote mogendheden worden gehouden. Dat wij in~
stemmen met de gedachte der Bermuda~con~
ferentie hebben wij in dit blad reeds eerder tot uitdrukking gebracht. De mogelijkheden om de eenheid van gedachten en eenheid van richtlijn in de practische politiek der Wester~
se wereld te versterken moeten worden aan~
gegrepen: evenzeet is van kardinale beteke~
nis te bezien of en hoe de relaties tussen het Westen en het Oosten kunnen worden ver~
beterd. Men moge dan al niet optimistisch zijn met betrekking tot dit laatste, dat neemt niet weg, dat het voor de mensheid toch van de hoogste betekenis is om elke reële moge- lijkheid ernstig te bestuderen en, zo mogelijk, na te streven.
* * :::
D
e Bermuda-conferentie is ook in Straats- burg aan de orde geweest, vorige week in de bijeenkomst van de Raadgevende Ver~gadering van de Raad van Europa. Daar waren leden, die met zakelijke motieven de noodzaak bepleitten van een debat in die Raadgevende Vergadering voordat de Ber~
muda-conferentie zou plaats hebben. Hun standpunt eerbiedigen wij, al delen wij het niet. Er waren ook leden, die uit gevoels~
overwegingen het houd~n van zulk een debat op korte termijn bepleitten. Wij denken in dit verband aan de Duitse socialisten. Hun standpunt kunnen wij heel wat minder waar~.
deren. Zij brachten er de gebeurtenissen in Oost-Berlijn bij ter sprake. Nu wensen wij met nadruk te zeggen, dat deze gebeurtenis~
sen ons diep hebben geschokt. Wanneer men verhalen hoort over de getoonde moed, wan~
neer men hoort vertellen, dat daar mannen met knuppels strijd voerden tegen de tanks van de overweldiger, dan dringt het tot ons
door, dat hier een opstand is begonnen, die uiting was van tot het ergste getergd gemoed en tevens een teken was aan de Westerse .wereld om te doen zien dat de situatie in
.Oost~Duitsland, en ook verder achter het ijzeren gordijn, ondraaglijk is geworden. Wij beseffen wat het gruwelijk lijden daar bete~
kent. Het was echter volkomen onjuist van de Duitse socialisten om het zo voor te stel~
len, dat een algemeen debat over de buiten~
landse politiek in de Raad van Europa nodig .was om de onderdrukten van Oost~Duitsland
te doen zien, dat de volkeren van West~
Europa naast hen staan. Wij vrezen, dat dit standpunt der Duitse socialisten wel heel sterk verband hield met de naderende verkie~
zingen voor de Duitse Bondsdag. Immers, reeds twee maal was in Straatsburg mede- leven betoond met hetgeen in Oost~Duitsland
had plaats gehad. Eén k~er had de voorzitter van het parlement der Kolen en Staal Ge~
meenschap, Spaak, een rede daaraan gewijd, die ook namens de Duitsers van alle partijen werd beantwoord. Voorts had ook de presi~
dent der Raadgevende Vergadering van de Raad van Europa, De Menthon, het mede~
leven van dit instituut in een rede tot uitdruk~
king gebracht. Een debat over de algemene politiek was dus bepaald niet nodig om het gevoelen van de afgevaardigden der West~
Europese volkeren tot uitdrukking te bren~
gen. Dat was reeds op uiterst waardige wijze gebeurd. * •)
*
De Duitse socialisten hadden dus een vals element in het debat gebracht. Dit te~
meer omdat het debat over de buitenlandse politiek heel wat meer dan de kwestie Oost~
Duitsland zou omvatten. Het zou gaan over de wereldpolitiek in het algemeen en over de tegenstellingen daarin, waarvan de kwestie Oost-Duitsland dus een uitvloeisel is.
Welnu. het leek ons niet verstandig dat 'debat te houden op dat ogenblik. Niet alleen omdat vooraanstaande Franse. Duitse en Ita~
liaanse politici, op wier, oordeel prijs gesteld wordt, niet aan het debat konden deelnemen in verband met binnenlands-politieke moei~
lijkheden. Voor on~ woog zwaarder, dat in een situatie van uiterst delicate aard een be~
schouwing door hen, die niet alle kaarten kennen ~ en de parlementsleden waren ter~
zake niet genoegzaam geïnformeerd! ~ moge~
lijk zeer ernstige gevolgen met zi~h zou kun~
nen brengen! Een parlement moet ook we- ten te zwijgen, zeker in een situatie als waarin wij met betrekking tot de buitenlandse politiek leven. Laten eerst de ministers van buiten~
landse zaken eens rustig met elkaar de situa~
tie bestuderen en de mogelijkheden overwe~
gen. Tegenover hen, die zo gaarne hadden gezien, dat het Straatsburgse parlement had gesproken plaatsen wij de mening, dat een parlement in bepaalde gevallen van meer in~
nerlijke kracht blijk geeft wanneer het zwijgt dan wanneer het spreekt. In dit geval kon met zwijgen althans geen domheid worden begaan. Dat is al heel wat in een wereld, die een kruithuis gelijk is.
~
*' *
D
e vraag of er een debat over de buiten~landse politiek zou plaats hebben voör de
Bermuda~conferentie ~ een vraag die onzes . inziens door de meerderheid terecht met neen is beantwoord ~. is dus behandeld in de Raadgevende Vergadering van de Raad van Europa. Deze kwam bijeen na de bijeen~
komst van het parlement der Kolen en Staal Gemeenschap. In dit laatste parlement zijn twee kwesties aan de orde geweest waarover wij ook in het kort willen schrijven. De eerste gaat over de vorming van fracties in het par~
lement der Kolen en Staal Gemeenschap.
Hiermede is het een wonderlijke zaak. Men zou zeggen, dat een normale gang van zaken geweest zou zijn, dat zich allengs fracties zouden zijn gaan vormen, dat daarna zou blijken hoe deze fracties zich het best zouden organiseren, dat daaruit zou blijken welke middelen deze fracties zouden nodig hebben, waarna men weer zou zien op welke wijze deze middelen bijeen gebracht zouden moeten worden. De meerderheid in het parlement van de Kolen en Staal Gemeenschap heeft daar anders over gedacht. Die heeft de zaak precies omgedraaid. Die is begonnen om, ~
zomaar, zonder enige calculatie ~ bedragen te voteren! En dat nog wel uit gelden der gemeenschap! Wij zien hier dus niet, dat mensen '\?an een bepaalde politieke overtui~
ging gelden tezamen brengen opdat hun geestverwanten in het parlement hun taak zo goed mogelijk kunnen vervullen. Wij zien hier, dat de fracties, de exponenten in het parlement van bepaalde politieke overtuigin- gen, gelden van de gemeenschap toegescho- ven krijgen, die zijn opgebracht via een soort belasting. Wij achten dit een zeer verwerpe- lijk systeem en wij betreuren het in hoge ma- te, dat de meerderheid in het parlement der Kolen en Staal Gemeenschap dit op deze wij- ze heeft doorgezet. Hier is een stap gezet op een weg, die wij funest achten.
Waar zullen die gelden voor gebruikt wor~
den? Alleen om de secretariaten dier fracties te organiseren? Wij vrezen, dat menigeen later tot de conclusie zal komen, dat die frac~
tie~secretariaten, daar in Straatsburg zetelen~
de, ver verwijderd van het oog der meesters.
(Zie vervolg op pag. 6)
VRIJHEID EN DEMOCRATIE .f nJLI 1958 - PAG. 2
UIT HET PARLEMENT DER KOLEN- EN STAAL-GEMEENSCHAP
Enkele gedeelten uit de redevoering van drs Korthals
Reeds enige malen hebben wij in een brief weergegeven wat zich in de afgelopen weken in Straatsburg heeft afgespeeld. Daar is het beleid beoor- deeld van de Hoge Autoriteit der Kolen en Staal Gemeenschap door het parle- ment dier Gemeenschap, het eerste Europese parlement. Wij hebben gemeend om ook enige stukken uit de rede weer te geven, die de heer Korthals daar gehouden heeft. Wekelijks geven wij in ons blad weer, wat onze vertegen- woordigers in het nationale parlement zeggen, het lijkt ons in de lijn der ont- wikkeling te liggen ook aandacht te schenken aan hetgeen onze vertegenwoor- digers op boven-nationaal niveau verrichten.
meenschappelijke Vergadering en hij verzocht daarom de Hoge Autoriteit :zover te gaan als mogelijk is met het geven van inlichtingen.
De noodzaak van
boven-nationale organen
Bij de bespreking van het uitge- brachte verslag zelf, stelde de heer Korthals voorop, dat het wegvagen van belemmeringen aan de grenzen en het doen verdwijnen van discri- minaties op zichzelf reeds de nood- zaak van een boven-nationaal orgaan hebben aangetoond. Zou de Hoge Autoriteit er niet zijn geweest, dan zouden Of die kwesties niet aangepakt zijn Of men zou in eindeloze onder- handelingen verzeild zijn geraakt.
Men denke er verder maar aan hoe de kwestie der omzetbelasting tot 'n onoverbrugbaar conflict zou hebben geleid, als er niet een instantie zou zijn geweest, die de knoop had kun- nen doorhakken.
De heer Korthals begon de Hoge Autoriteit dank te zeggen voor de in- lichtingen welke zij aan de Gemeen- schappelijke Vergadering had ver strekt. Hij herinnerde er aan, dat de Vergadering enige tijd geleden de schriftelijke verslagen ontvangen had en dat deze waren aangevuld door onderscheidene mondelinge medede- lingen. Nog gisteravond, bij het begin van de gedachtenwisseling over de in- stelling van de gemeenschappelijke markt, zo zeide de heer Korthals let- terlijk, hebben twee leden der Hoge Autoriteit, de heren Etzel en Coppé, ons uiterst uitvoerige mededelingen gedaan.
Onze woordvoerder voegde hieraan toe niet te willen verhelen, dat hem de methode dat de Executieve vlak voor het begin der gedachtenwisse- ling nog zovele beschouwingen en feitelijkheden toevoegt aan hetgeen ter discussie staat, enigszins getrof- fen had. Anderzijds wilde hij zeggen, dat de genoemde heren in hun betoog diverse vragen hadden beantwoord, die hij had willen stellen en nu ach- tenvege kon laten.
De heer Korthals beperkte zich daarom tot het bespreken van enige hoofdpunten.
Voorlopig oordeel
In de eerste plaats wilde hij er aan herinneren, dat de gemeenschappelij- ke markt voor kolen, ijzererts en schroot nog slechts vier maanden be- staat, die voor staal niet langer dan ruim 1 'h maand. Een beoordeling ván het beleid der Hoge Autoriteit kon :z.i. daarom slechts een zeer voorlopig karakter dragen en uiterst onvol- maakt zijn. Immers, aan het parle- ment staan betrekkelijk weinig gege- vens ter beschikking. Met deze op- merking kwam spr. overigens tot een belangrijk punt, dat naar zijn oor- deel nadere bespreking verdiende.
Jl er houding Hoge Autoriteit en parlement
Wanneer men, aldus ging de heer Korthal& voort, het uitstekende rap- port van ons medelid de heer Preus- ker leest, dan treft daarin, dat de commissie voor de gemeenschappelij- ke markt heeft moeten strijden voor het verkrijgen van inlichtingen van de zijde der Hoge Autoriteit. Spreker staafde deze uitspraak met het weer- geven van een uitspraak uit het ge- noemde rapport van zijn Duitse col- lega, de heer Preusker, die rappor- teur was geweest van de commissie voor de gemeenschapn~liike markt en vervolgde toen letterlijk:
. '!Ik heb volledig beg•·•p voor de po- Sibe van de Hoge Autoriteit. Met na- druk onderschrijf ik hetgeen de pre- sideht van de Hoge Autoriteit Maan- dag j.I. heeft gezegd in zijn rede ter gelegenheid van de opening van deze Gemeenschappelijke Vergadering, na- melijk: "De Europese democratie vraagt om een sterke uitvoerende macht, een onafhankelijke rechterlij- ke macht en een vergadering, welke de werkzaamheden van de uitvoeren- de macht controleert en goedkeurt zonder zichzelf in haar plaats te wil~
Jen stellen".
Met dit laatste heeft de heer Man- net terecht 'n uiterst belangrijke voor- waarde voor een gezonde werking der democratie genoemd. Gaat het parle- ment zich begeven op het terrein der uitvoerende macht, dan gaat de Exe-
c~tieve de nodige besluitvaardigheid missen, omdat zij niet meer zelf- standig en naar eigen inzicht han- delen kan en dan zal het regeren ver- worden tot het zoeken naar zielloze compromissen om de diverse groepen in het parlement tevreden te stellen."
In de Gemeenschap voor Kolen en St~al zag spreker de onafhankelijk- heid van de Executieve, dus in de eerste plaats als een eis van gezonde democratie. Daarnaast noemde hij nog een factor, die lA b.Pt l)iizonder
in deze gemeenschap geldt en wel het feit, dat de Hoge Autoriteit meestal beslissingen moet nemen, die van grote economische betekenis voor ze- kere groepen van belanghebbenden zijn. Daarvoor is het nodig, dat de Hoge Autoriteit haar beslissingen zo nodig in alle stilte voorbereidt, want 't uitlekken van hetgeen dit lichaam zal gaan doen, kan soms zeer gevaar- lijke consequenties met zich brengen.
Wil spr. dus de Hoge Autoriteit zeer grote zelfstandigheid laten bij 't nemen harer beslissingen en dus het parlement zich doen beperken tot zijn controlerende taak, wel is dan nodig, dat het parlement zijn controlerende taak ook zo goed mogelijk kan ver- richten.
In dit verband wees hij er op, dat het nodig is het parlement in zijn commissies zoveel mogelijk te doen profiteren van de adviezen der des- kundigen. De heer Korthals achtte het in dit verband gewenst, indien er een vorm gevonden zou kunnen worden waardoor de leden van het parlement der Kolen en Staal Gemeenschap zich op de hoogte zouden kunnen stellen van hetgeen in het Raadgevend Co- mité wordt besproken. Zo men weet zijn in dit Raadgevend Comité de producenten, de handelaren en de verbruikers vertegenwoordigd.
De spreker wees vervolgens op een ander punt betreffende de relaties tussen de Hoge Autoriteit en het par- lement der Kolen en Staal Gemeen- schap.
In een parlementaire democratie komt een Executieve tot stand, die steunt op het vertrouwen van de meerderheid van het parlement. De Executieve, die wij in de Gemeen- schap kennen is echter tot stand ge- komen zonder aanvankelijke vertrou- wensbasis in de parlementaire zin.
Zij moet zich het vertrouwen verwer- ven. Welnu, het vertrouwen dat het parlement der Kolen en Staal Ge- meenschap de Hoge Autoriteit schen- ken wil moet berusten op hetgeen de Hoge Autoriteit heeft verricht, maar mede op hetgeen de Hoge Autoriteit verrichten gaat. Daarom achtte spr.
ook uiteenzetting van toekomstig be- leid door de Hoge Autoriteit noodza- kelijk voor de goede betrekkingen tussen Hoge Autoriteit en de Ge-
"Zo groot mogelijke vrijheid"
Nadat de spreker enige beschou- wingen had gewijd aan de politieke en economische betekenis van de Ko- len en Staal Gemeenschap, merkte hij op, dat de integratie van de Kolen- en Staalsector verder gaande maat- regelen vraagt en met name dat de Hoge Autoriteit de Regeringen de noodzaak van aanpassing der belas- tingen onder het oog brengt.
Met betrekking tot de algemene lijn van het beleid der Hoge Autori- teit, toonde de woordvoerder zich ver- heugd over het feit, dat de Hoge Autoriteit kennelijk gestreefd heeft naar zo gering mogelijk ingrijpen en naar zo groot mogelijke vrijheid. In het bijzonder wenste hij hulde te brengen aan de moed, die de Hoge Autoriteit aan de dag heeft gelegd om in de staalsector het stelsel van vrije prijzen en concurrentie tussen de producenten te kiezen. Met grote instemming had hij gelezen, dat de Hoge Autoriteit stelde: "De prijzen dienen derhalve voortaan door de werking van de markt tot stand te komen".
De staalprijzen
Spr. had echter ook met instem- ming gelezen, dat de Hog-e Autori- teit waarschuwt tegen het optrekken van de prijzen, welke tot nu toe ver- schillend waren tot een peil, dat voor vele producenten hoger zou liggen. Te- recht zou dan z.i. de Hoge Autoriteit ingrijpen. Hierbij gaat het immers om de belangen van de staalverwei"ken- de industrieën, hierbij gaat het ook om de PQSitie van onze staalnijver-
DEZE BURGER
was even in Straatsburg om even naar de groten van Europa-zonder- de-Russen te kijken, wanneer zij integrerende zijn.
Het was een vreemd geheeltje.
Er zaten wel vertrouwde gezichtjes bij: onze eigen Korthals en onze eigen slanke Wendelaar en op een warme middag onder koele bomen m La Wantzenau, ~n Le Moulin: een kleine tafel met kipkluivertjes; de martwie Fens en met deze, doch die andere Burger (Navigator).
De strakke Beaufort in de koffiekamer; de glimlachende Sassen, ge- moedeh}k met lachjes, klopjes, woordjes, tussen de groten der Euro- pese aarde.
En hoofdtelefonen. Journalisten. Secretaressen. Boden. Schrijvers.
Deskundigen. Een geur van Ma Joie, Ma Griffe, Secrèt Service, Kolen, Staal ... .
Ik dacht: waar gaat dit alles toe leiden?
lk dacht: hier wordt nu een stuk mensheid geschiedenis; misschien een stuk vrede; of welstand; ~grootheid; of net-niks-van-dit-alles ge- wrocht.
Wie zal het zeggen?
Ik dacht. wat ik (helaas) altijd, in zulke omstandigheden, in zulke duo-decimale heelallen denk: wat zal hier, over honderd en over dui- zend jaar van beklijven? Wat zal het op den duur worden? Want het gaat om .,op den duur" en nergens anders om.
Ik hoorde dame Klompé in 't Engels spreken; vaardig. klinkklaar en reaïdealislisch met véél over .,Joerop" dat één moet worden of niet meer zal zijn. En Teitgen, in verbazingwekkende welsprekendheid; een Jetwat mysterieuze maker, achter en voor de schermen, maker èn bre- ker van Premiers.
Ik kreeg een vaag, wazig beeld van alles.
Met enkele silhouetten scherp uit die wazigheid gesneden.
Met _enkele klare, doordringende stemmen boven het geroezemoes van VIJf talen uit.
Ik stond later bij de Straatsburger Kathedraal.
"Daar hebben ze zeshonderd jaar aan gebouwd'", zei iemand.
Voor de ècht grote dingen hebben de mensen altijd een ontzaggelijk
geduld nodig, dacht DEZE BURGER
beid tegenover de staalnijverheid van derde landen. Hier is nodig een politiek, die op lang zicht werkt en de positie onzer staalindustrie ver- sterkt tegenovoc derden. In dit ver·
band interesseerde hem te vernemen wat er op het gebied der staalmarkt is geschied. Spr. had n.l. in het ver- slag der Hoge Autoriteit gelezen, dat :zowel de staalproducenten als de verbruikers "een ware leertijd ten aanzien van de vrije prijzen hebben door te maken". En dan was de Ho- ge Autoriteit voortgegaan met te zeggen, dat het haar eveneens be- kend is, .,dat velen als reactie en ten gevolge van levendige herinnetingen geneigd zijn in min of meer bindende afspraken aangaande de prijzen op de afzetmarkten bescherming te zoe- ken tegen de eisen welke door de vrije concurrentie gesteld worden".
Zou de Hoge Autoriteit, zo vroeg spr., bei"eid zijn dit te verduidelijken en mede te delen of zij meent dat in- grijpen geboden is?
Verder wees hij er op, dat op de uitvoermarkten een overeenkomst tussen de producenten bestaat.
Nog niet geheel duidelijk was het spr. geworden, of de Hoge Autûi"iteit ten deze reeds bepaald heeft wat haar te doen staat. Spr. zou niet een te snel ingrijpen willen bepleiten.
Een sector als de staalindustrie, die in het verleden zo vele en krachtige bindingen heeft gekend, moet de ge- legenheid krijgen zich aan te passen aan de gewijzigde omstandigheden en de concurrentie van derde landen, één der grondpijlers, waarop onze Kolen en Staal Gemeenschap rust, zal ongetwijfeld corrigerend werken.
Niettemin vroeg spr. voor het pro- bleem der staalprijzen de ernstigste aandacht van de leden der Hoge Autoriteit.
Hij deed dit omdat hij met betrek- king tot de staalprijzen niet geheel gerust is. Wanneer spr. b.v. het voorbeeld neemt van het scheeps- bouwstaal, waarvan hij de prijsont- wikkeling heeft nagegaan, dan is de Engelse binnenlandse prijs aanzien- lijk . onder on:;:;e prijzen in de Ge- meenschap. Uit het betoog van de heoc Etzel (één der leden der Hoge Autoriteit, Red.) had spr. begrepen, dat dit vraagtuk ook de ernstige aandacht van. de Hoge Autoriteit heeft en dat deze poogt onze positie te versterken.
Van zijn kant wilde de heer Kort- hals zeggen zulk een politiek ook ab- soluut noodzakelijk te achten in ver- band met de positie der industrie on- zer gemeenschap.
Het kolenvraagstuk
De heer Korthals heeft ook be- schouwingen gegeven over het kolen- vraagstuk. Ook daarvan willen wij het een en ander in ons blad mede- delen.
Hierbij begon de spr., o.m. het Belgische lid van de Hoge Autoriteit, de heer Coppé, dank te zeggen yoor het feit, dat deze een deel zijner rede uitgesproken had in het Nederlands.
"Dat van de zijde der Hoge Autoriteit het Nederlands is gebruikt ook één der 4 officiële talen onze1:· Ge- meenschap - is voor mij reden daar- over mijn bijzondere vreugde uit te spreken jegens de heer Coppé", aldus de heer Korthals.
Voorts wees hij er o.m. op, dat e..- een belangrijke toeneming van kolen- voorraden bij de mijnen en ook bij de verbruikers is. Van :Maart 1952 tot Maart 1953 zijn de voorraden opge- lopen van 3 millioen ton tot bijna 9 millioen ton bij de n:ijnen.
Hierovei" wilde spr. enige vragen stellen. Zijn er verklaringen voor die toenemingen? Is de reden, dat de Gemeenschap te hoog zit met het prijspeil, hoger dan derde Janden?
Gaat die voorraadvorming nog door en moet zij tot mindei"e productie leiden? Spr. interesseerde in dit ·er- band zeer wat er nu in concreto ge·
beurt of gebeuren gaat aan de ver- betering van de productiviteit. In haar Vei"slag had de Hoge Autoriteit een zeer interessant program ont- wikkeld en ook de president, de heer Jean Monnet, had op de noodzaak van verbetering der productiviteit gewezen.
_(Zie vervolg pag. 3)
VRIJHEID EN DEMOCRATIE
WAT ZIJN DE
REGERING
4 JULI 195S - PAG. 3
FISCALE TEGEMOETKOMii~GEN VAN VOOR HET BEDRIJFSLEVEN WAARD ?
DE
De kleine ondernemer blijft
ln •de hoek zitten waar de sla!{ en vaUen
(Ingezonden) Deze houdt in, dat bij verkoop van "winst van het leven" voor de be·
Uit overweging, "dat het wenselijk is in het belang van de werkgelegenheid op langere termijn de druk van de inkomstenbelasting en van de vennoot- schapsbelasting op enige punten te verlichten" is een wetsontwerp ingediend, waarnaar het bedrijfsleven reeds geruime tijd reikhalzend heeft uitgezien.
bedrUfsmiddelen, waarover de aftrek lastingheffing "in mootjes verdeeld"·
is genoten, een bedrag van 20% van worden.
de opbrengst extra bü de winst Wordt De billijkheid eist echter, dat het gevoegd, eveneens verdeeld over 5 totaal van al deze "mootjes" niet al Voor de naamloze vennootschappen zal de belastingdruk inderdaad worden
verlicht. Het tarief, dat thans varieert van 45-52 %, zal bij de aanneming van het wetsontwerp worden teruggebracht tot 42~-46 %.
jaar. Slechts bij overdracht aan kin- te veel afwijkt van het totaal, dat derep. en enkele andere bloedverwan- werkelijk verdiend is.
ten blijft de bijtelling achterwege. Bij een ondernemer, die zo geluk- Ook de grotere particuliere ondernemingen zullen. van de aangekondigde
maatregelen enig profijt hebben. Voorgesteld is namelijk de steeds als zeer onbillijk aangemerkte zgn. super-inkomstenbelasting op de bedrijfswinsten boven f 8.500.-, variërend van 5-7~ %, te doen vervallen.
Met andere woorden: de fiscus eist kig i3, <lat hij zijn leven lan[;' r:een terugbetaling van het "geschenk" zo- enkel jaar met verlies hoeft af te dra het geïnvesteerde kapitaal uit de sluiten, zal het rekensommetje pre- productie wordt teruggetrokken, ook cies kloppen. De ervaring leert ech- Maar de grote groep van middenstanders wordt practisch met lege handen
naar huis gezonden. De verlichting voor de middenstandsbedrijven is niet te vinden of het moest al zijn in het handhaven van de zgn. "ervroegde afschrij-
ving en het invoeren van een investeringsaftrek.
al geschiedt dit eerst na vele jaren. ter, dat meestal de vette en magere Voor naamloze vennootschappen zal jaren elkaar afwisselen.
deze bepaling weinig bezwaren ople- De thans geldende regeling is vxij veren. De persoonlijke ondernemingen gunstig voor de ondernemer, die Van algemene bekendheid - voor-
namelijk uit bittere eigen ervaring - is de zeer sterke progressie hi het tarief der inkomstenbelasting.
Deze progressie dient noodzakelij- kerwijs gecompleteerd te worden door het in de wetgeving uitgedrukte grondbeginsel, dat de belastingplich- tige de hoogte van zijn inkomen niet willekeurig zelf kan regelen en zo de- ze progressie ontgaan. Dit grondbe- ginsel is o.m. de bnsis van een bepa- ling in het Besluit op de Inkomsten- belasting, betreffende de afschrijving.
Uitdruk'kelijk voorschrift is, dat elk jaar slechts mag (en meet) worden af- geschreven, dat deel van de kostprüs, dat aan het jaar kan worden toegere- kend. Door deze :>epaling is het niet mogelük in een jaar met hoge winst veel en in een jaar met lage winst weinig of niets af te schrliven.
Het is duidelijk, dat deze bepaling vele ondernemers verdriet en vaak niet ten onrechte.
Toen dan ook in 1950 de fiscus op dit punt de hand over het hart streek, werd dit gebaar door de ondernemers met vreugde begroet. Toegestaan werd tot een maximum van 1/3 van de kostprijs deze ;w aantrekkelijll;:e willekeur toe te passen.
De vreugde was echter slechts van korte duur. Zü beperkte zich tot de aanschaffingen in de jaren 1950 t.m.
1952. In het nieuwe ontwerp wordt thans voorgesteld deze mogelijkheid met 5 jaar te verlengen.
De ondernemer die ervan gebruik maakt. dient in de eerste plaats zich te realiseren, dat de belastingbespa- ring die hij bereikt door aldus zijn belastbare winst te drukken, geens- zins van definitieve, doch slechts van tijdelijke aard in.
Wat hij nu meer afschrijft, zal hij in komende jaren minder moeten ai- schrijven. Dat betekent dus, dat in de toekomst zijn belastbare winsten zul- len stijgen en de te betalen belasting hoger zal zijn dan normaal.
Het is slechts uitstel en geen afstel van betaling dat de fiscus hier geeft.
Dit is een schaduwzijde, die in de ko- mende jaren wel eens zwarter zou kunnen blüken dan men zich thans realiseert.
Op den duur moest deze methode :funest werken, omdat zü de ereeliet- waardigheid van de bedrijven in èrn- stige mate kan aantasten.
z.ullen er echter terdege mee moeten eerst de magere jaren en daarna de
Investeringsaftrek een rekenen dat, indien ooit "bij gebrek vette doormaakt. Hij immers kan de
nieuwe creatie aan een opvolger" of om andere rede- vroegere verliezen compenseren met nen het bedr~if aan een derde wordt de latere winsten en betaalt daardoor Een geheel nieuwe creatie vormt in overgedragen, de fiscus het wellicht in de vette jaren geen belasting tot- het complex van belastingvoorstellen reeds lang vergeten "geschenlk" zal dat hij weer "boven nul" is gekomen.
de zgn. investeringsaftrek. terugeisen. Ook hier behoudt de fiscus Maar wee de ondernemer, die be- Zij is bedoeld als een stimulans van , 1 · d b d ·· d' gint met vette jaren en vcrvolgens
aus een c a1m op e e ruven, Ie in magere 3·aren zi_1·n oude winst- blijvende aard ter bevordering van de zelfs op het nage~l~cht van de onder
" '" - saldo als sneeuw voor de zon ziet uitbreiding en modernisering van de ne111er· overgaat · · versmelten. Zo lang het hem goed outillage der ondernemingen. Geeft Het is duidelijk, dat door beperkin- gaat eist de fiscus het volle pond, de maatrgel der vervroegde afschrjj- gen - en voornamelijk de limiet van maar als de nood aa. n de man komt, ving in feite slechts een voorlopig uJ·t- f 10 000 . ,- per Jaar -· d e · naa r t egel krijgt hij niets terug. Uiteindelijk stel van belastingbetaling, de nieuwe voor verreweg de meeste midden- blijkt dan, dat deze ongelukkige be- faciliteit van de investeringsaftrek be- standsbedrijven geen soula<.s brengt. lasting heeft moeten betalen over doelt de te betalen belasting defini- Slechts de middelgrote en grote be- winst, die hij per saldo niet gelll.Pakt tief te verminderen. drijven zullen ervan profiteren. De heeft.
Zij wil aldus de vooruitstrevend€' regering heeft haar blik dus speciaal Aan deze onbillijkheid is tot nu ondernemer een blijvend voordeel gericht op de industriële bedrüven en toe van regeringszijde vrijwel nooit schenken als premie op en priklkel houdt zich daarmede binnen het ka- aandacht geschonken.
voor z~in ondernemersgeest. der van haar eigenlijke doelstelling: Erkend moet worden, dat een vol- Voorwaar een nieuw geluid, dat verruiming van de werkgelegenheid. maakte oplóssing voor dit probleem zou kunnen duiden op een stijgende De ondernemer, die een jaar met practisch niet uitvoerbaar "is. Deze waardering van regeringszijde voor de verlies afsluit, mag volgens de thans toch zou er toe kunnen leiden, dat in ondernemers, die tot voor kort voor- geldende bepalingen dit verlies in een algemene crisisperiode de staat namelijk gewaardeerd werden als de mindering brengen op zijn fiscale meer belasting zou moeten terugga- groep, welke het gelag maar moest winsten gedurende de volgende vier ven dan hij ontving. En dat zou zelfs
betalen. jaren. de onuitputtelijk schijnende staatskas
De regeling komt in principe hier- Is na vier jaar het verlies nog niet op den duur niet kunnen volhouden.
op neer, dat de bedragen, welke we- ingehaald, dan is verdere compensa- Doch wel mag naar onze mening gens het gebruik van bedrijfsmiddelen tie niet meer mogelijk. Met andere de eis gesteld worden, dat in dezeo ten laste van de fiscale winst komen, woorden: in het vijfde jaar is de fis· onbevredigende toestand binnen re- verhoogd worden met in totaal een cale winst weer volledig belast ook delijke grenzen een verbetering wordt vijfde deel van de kostprijs. Dit voor- al moet deze in feite geheel aange- aangebracht. Dit is mogelijk.
deel wordt over 5 jaren verdeeld, zo- wend worden tot aanzuivering van Met handhaving van de huidige dat per jaar 4% van de kostprijs ex- het nog bestaande verlies. belastingheffing naar "jaar-mootjes", tra wordt afgetrokken. Hierin schuilt een onbillijkheid, zou bepaald kunnen worden, dat bijv.
Het aantal bedrijven dat hiervan omdat zo belasting betaald wordt telkens om de 5 jaar een herrekening werkelijk zal kunnen profiteren over "winst", die eigenlijk niet be· plaats vindt, waarbij het totaal van wordt echter reeds terstond zeer be· staat, omdat er per saldo nog steeds de belaste winst vergeleken wordt perkt door de bepaling, dat de facili- verlies is. met 't totaal van de werkelijke winst.
teit slechts geldt, indien in een be- Om deze onbillijkheid wat te ver- De Middenstandsorganisaties heb- paald jaar voor meer dan f 10.000.- zachten, wordt nu in het nieuwe be· ben bij de regering aangedrongen op is geïnvesteerd. Bovendien telt de lastingontwerp voorgesteld de ter· verlenging van de verlies-compen- eerste f 10.000,- per jaar niet mee mijn van verlies-compensatie te ver· satietermijn tot 7 jaar. Deze niet in- voor de berekening van de aftrek. lengen van vier tot zes jaar. Dit is gewilligde wens werd wellicht inga- Weliswaar wordt niet slechts reke- ongetwijfeld een verbetering, die ge- geven door de herinnering aan het ning gehouden met echte uitbreiding- apprecieerd kan worden. Temeer als bijbelse verhaal van de zeven vette en (waarvoor de faciliteit speciaal be- men bedenkt, dat vóór 1950 deze ter- en de zeven magere jaren. Het Oude doeld is), maar ook met vervanging mijn slechts twee jaar bedroeg! Boek verhaalt echter ook van een van bestaande uitrustingen, doch dam- Niettemin zijn wij toch nog verre oude wet, welke voorschreef, dat eens staat tegenover dat weer niet mee- verwijderd van een werkelijk billijke in de vijftig jaar o.a. "teruggaaf om telt de aanschaHing van gronden, berekening van de fiscale winst. Im- niet" aan de vroegere bezitters moest woonhuizen en effecten. mers, wat is nu eigenlijk de "winst" plaats vinden van bezittingen, die zij Voorts is er nog een andere beper- van een ondernemer? wegens schuld hadden moeten verko- king, die de vraag doet rüzen of het Goed beschouwd slechts datgene pen. Dit jaar was het zgn. .,Jubel- voorgespiegelde "blüvende voordeel'' wat hij op zijn weg "van de wieg jaar".
wel in alle gevallen inderdaad blij- tot het graf" overhield (en voor privé Indien de fiscus ertoe mocht ko- vend zal zijn. verbruikte) Het is duidelijk, dat de men periodiek tot de hiervoor be- Teneinde misbruik van de facili- fiscus bezwaarlijk kan wachten tot- pleite herrekening over te gaan, zou teit te voorkomen wordt n.l. naast de dat dit werkelijk definitieve winst- het fiscale "Jubeljaar" ongetwijfeld aftreik b\i investering een bütelling saldo vastgesteld kan worden. Uit de populariteit van de belastingheffer wegens desinvestering ingevoerd. practische overwegingen moet de ten goede komen. J. G. FLINK
·cv-er_v_o_l_g_v_a_n_p_a_g ___ 2_) _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ zo_g_e_r_i_n_g_m_o_g-el-i-jk_v_e_r_s~t-o-r~in-g_e_n_i:-n-d:-e--A~u-:t-o-r:-:it:-e-:i:-t-e-n--ha~-::d:-g-ez_e_g-:d~,--::d::a:t--:d::e--z-o-gemakkelijk en onaangenaam voel- nationale economieën te veroorzaken. geest waarin deze haM" arbeid ver- baar. Het gesprek in deze vergade ..
H<X zou, aldus spr., voor een be- oordeling der zaak echter zeer aan- genaam zijn indien de Hoge Autori·
teit de vergadering zou willen uiteen- zetten, hoe dit alles zal gaan. Zijn daar al plannen voor? Zo ja, welke, en hoe zullen zij worden uitgevoerd?
Door het bedrijfsicven alleen ? Of heeft de Hoge Autoriteit ook een taak bij de uitvoering? En zo ja, welke? Treedt zij ten deze alleen sti- mulerenc' op, zoals de geest van het Verdrag doet verwachten?
De beleidslijn der I-loge Autoriteit
Nadat de spr. ook nog het pro- bleem besproken had van het huidige tekort aan cokeskolen, ging hij als volgt voort:
"Ik heb zo even al gezegd, dat de algemene lijn van het beleid der Ho- ge Autoriteit enerzijds is gekenmerkt door de wens zo weinig mogelijk in te grijpen. Ik ga daarmede gaarne accoord. Een ander punt is dat de Hoge Autoriteit - en ook daar stem ik mee in - er naar heeft gestreefd
Mijn vraag in dit verband is of de richt, hem aanleiding gaf te zeggen, ring moet er mede toe dienen de vol~
Hoge Autoriteit ook heeft doen na- dat hij t.et aanvankelijk gegeven ver- keren duidelijk te maken wat er be- gaan, welke aanvankelijke effecten trouwen wil blijven schenken, besloot zig is te veranderen.
haM" maatregelen hebben gehad. Spr. hij als volgt: "Ik heb zo even ge· Door haar gezaghebbend woord wees er op, dat zich reeds een wijzi- vraagd, of het de Hoge Autoriteit kan de Hoge Autoriteit ook ten aan- ging in de goederenstromen voltrekt mogelijk zou zijn iets te zeggen over zien hiervan machtig werk doen, en hij zeide het ook eens te zijn met de effecten van haar maatregelen op werk dat d~ volkeren van Europa zal de heer Coppé, dat daaruit is te con- de onderscheidene nationale econo- doen beseffen, dat de eenheid van eluderen, dat de economische expan- m1een. Ik heb voorts enige vragen Europa zowel een politieke nood- sic wordt bevorderd en dat de wijzi- gesteld, die C!' op gericht zijn om het zaak is, als ook een economische. Ik gingen ervan getuigen, dat de Vet"- gesprek tussen Hoge Autoriteit en wil hieraan toevoegen dat naar mijn bruikers der Gemeenschap gelijke Parlement verder op gang te bren- overtuiging, Europa de goede weg is toegang tot de bronnen hebben ge- gen. Ik deed dat, opdat deze Verga- gegaan. Met de instelling van de kregen. dering beter haar beoordelende taak Kolen en Staal Gemeenschap heeft Spr. interesseerde echter te weten kan vervullen. Ik deed het mede om het get md, dat de éénwording van of de Hoge Autoriteit reeds in staat de Hoge Autoriteit de gelegenheid te Europa moet aangçvat worden, in is om een globaal inzicht te geven geven tegenover de volkeren van het bijzonder ook van de economische van de totale effecten, die de instel- Europa haar beleid zo breed mogelijk sector uit. Dat 0p dit terrein der ling van de gemeenschappelijke te ontvouwen. Wat tot dusver door Kolen en Staal Gemeenschap tot dus- markt heeft op de onderscheidene de Hoge Autoriteit is geschied, is ver zo prachtig werk is gedaan, is nationale economieën. (De Hoge Auto- zeer belangrijk, maar niet spectacu- naar mijn mening ook van overwe- riteit heeft toegezegd daar t.z.t. ge- lair. De voordelen der gemeenschap- gend'è betekenis voor de verdere eco- gcvens over te zullen verstrekken. - pelijke markt zijn niet gemakkelijk nornische en politieke éénwording.
Red.) zichtbaar, de nadelen worden vaak Daarom verdienen d<:> leden der Hoge
Duideliike uiteenzettingen zeer vergroot. Technische uiteenzet• Autoriteit niet alleen onze dank om-
"' tingen over de maatregelen, hoe no- dat zij goede bestuurders dezer Ge-
zijn nodig dig ook, zijn niet gemakkelijk te be• meenschap zijn, maar ook omdat zij Nadat de spr. nog nader had ge- grijpen, de prijsverhogingen, die zich prachtig werk doen voor het ideaal sproken over het beleid der Hoge hier en daar hebben voorgedaan, zijn der Europese éénwording."
